Davood

Members
  • تعداد محتوا

    250
  • عضوشده

  • آخرین بازدید

تمامی ارسال های Davood

  1. دوست من گفته های من به نقل از مجله صنایع هوایی بود که خودش از مجلات خارجی نقل کرده بود این زیر دریایی ساخت ایران و قطعا مانند دیگر تجهیزان نظامی که بر روی آن تغییراتی داده و قابلیت شلیک موشک نیز دارد!
  2. قابلیت شلیک موشک دارد یکی از این موشک ها موشک پیشرفته ثاقب است! توضیح:زیردریایی برای شلیک این موشک با کاملا توقف کند یعنی سرعت به حداقل مقدار ممکن برسد سپس در عمقی معادل 0 تا 50 متری (کلاس کیلو) قرار بگیرد و موشک را به سمت هدف دریایی یا شاید زمینی شلیک کند. (درآینده نزدیک البته با زیردریایی هایی از کلاسهای بزرگتر ایران خواهد توانست موشک های بالستیکی با قابلیت حمل کلاهک های غیر متعارف را شلیک کند) در کل تنها دو یاسه کشور توانایی ساخت این موشک را دارند و کلا در اختیار حداکثر 10 کشور است که اگر ایران واقعا بتواند آن را بسازد به موفقیت بزرگی دست پیدا کرده است. به گفته فرمانده نیروی دریایی برد این موشک از 10 تا 500 کیلومتر است! لازم به ذکر است که پنتاگون گفته است که فیلم شلیک این موشک جعلی بوده! شلیک و هدف گیری موشک فوق مدرن "ثاقب" با موفقیت کامل سخنگوی رزمایش تخصصی ضربت ذوالفقار اعلام کرد که موشک هوشمند دور برد و فوق مدرن "ثاقب" امروز در ادامه تمرینات این رزمایش با موفقیت پرتاب شد. به گزارش خبرنگار اعزامی "مهر"، به منطقه عمومی رزمایش ضربت ذوالفقار، امیر دریادارسیاری درجمع خبر نگاران در بندرعباس، هوشمندی، برد زیاد، سرعت بسیار بالا و غافلگیر کنندگی را از جمله ویژگی های این موشک دور برد اعلام کرد . وی با اشاره به اینکه موشک هوشمند ثاقب شلیک شده در بزرگترین رزمایش دریایی ، دارای قدرت تخریب بسیار بالا است، خبر داد : این موشک قابل پرتاب از کلیه سامانه های شناور است . امیر دریادارسیاری خاطر نشان کرد: طراحی و ساخت این موشک هوشمند و فوق مدرن با همکاری نیروی دریایی ارتش و دانشگاه های صنعتی کشور و منابع داخلی انجام شده است . گفتنی است، در اولین روز از برگزاری رزمایش تخصصی ضربت ذوالفقار موشک بهینه سازی شده ساحل به دریا نیز شلیک شد. امیر دریادارسیاری در این باره گفت: این موشک فوق مدرن یگان های موشکی نیروی دریایی ارتش را قادر می سازد تا بتوانند در پهنه آبهای نیلگون خلیج فارس بیش از پیش و با قدرت بیشتر از مرزهای آبی کشور مان دفاع کنند . Mehrnews
  3. [align=center]Dassault Rafale [/align] تولید رافال از تمایل داسو برای حفظ خود در بازار رقابت هواپیماهای جنگنده و به دنبال شکست طرح ارایه شده از سوی این شرکت در رقابت یوروفایتر سرچشمه گرفت.دوره تکامل این جنگنده نسبتا طولانی شد , اما این جنگنده ثابت کرد که ارزش این انتطار را داشته است.13 سال پیش از نخستین پرواز پیش نمونه رافال A , این هواپیما به یکی توانمندترین جنگنده های قرن بیست یکم تبدیل شده است.نخستین پرواز نمونه تولیدی رافل برای نیروی دریایی فرانسه در ژوبیه 1999 انجام گرفت , در حالی که درست در همین روز , پیش نمونه رافال M بر روی ناو هواپیمابر شارل دوگل فرود آمد.دو فروند نخستین از نمونه رافال M در 4 دسامبر 2000 برای انجام امور آموزشی تحویل داده شدند و این تحویل با شش فروند دیگر در سال 2001 پیگیری شد.بدین ترتیب , در تابستان همان سال واحد فلوتیل 12F برای به کارگیری این جنگنده تشکیل شد و تا فوریه 2002 در کل 10 فروند رافال دریافت نمود.فلوتیل 12F تا تابستان 2002 در نقش دفاع هوایی فعال گردید و به ماموریتهای دفاعی ناو شارل دوگل بر فراز اقیانوس هند و در پشتیبانی از عملیات رزمی فرانسه بر فراز افغانستان به کار گرفته شد. تحویل نخستین نمونه چند منظوره و تک سرنشین F-3 و همچنین نمونه رافال BM برای سال 2007 پیش بینی شده است و تمامی 60 فروند سفارش داده شده در سال 2012 وارد خدمت خواهند شد.در حال حاضر , چگونگی تقسیم نمونه های M و BM به طور دقیق مشخص نشده است.اگر چه نیاز به خدمه دوم برای سناریوهای رزمی معین , پذیرفته شده است.تاکنون چند مورد پیشنهادی در این زمینه ارایه شده است که در همگی شمار نمونه های BM بیشتر از M بوده است.نیروی هوایی فرانسه در حال حاضر نخستین هواپیمای خود را که از نمونه دو سرنشین بوده و در دسامبر 2000 تحویل گرفت و این در حالی است که در حدود 60 درصد ناوگان 212 فروندی رافال این نیرو از نمونه دو سرنشین خواهد بود. رفال دارای طرح دلتا شکل با پیشبال و بدنه , بال و ورودی هوای نسبتا یکپارچه می باشد.همانند بسیاری از جنگنده های نسل چهارم به بعد , دارای واحد حسگرهای بسیار یکپارچه می باشد که بر پایه رادار پردازش الکترونیکی RBE2 ساخت تیلز اربون سیستمز تکمیل شده است.RBE2 یک رادار چند کاره پیچیده با توانمندیهای گسترده در حالتهای هوا به هوا , هوا به سطح و هوا به دریا و توانایی رهگیری چندین هدف می باشد.رادار اسپکترا و واحدهای محافظت از خود فروسرخ و لیزری نیز در کنار این رادار به کار گرفته می شوند. کابین رافال , دارای یک نمایشگر سربالا با زاویه دید گسترده , یک نمایشگر رو به رو برای افزایش آگاهی موقعیتی خلبان در هنگام جنگ , دو صفحه نمایش چند کاره رنگی و سامانه نمایشگر و سایت نصب شده روی کلاه خلبان می باشد.کنترل هوتاس از جمله تجهیزات استاندارد رافال به شمار می روند و به کارگیری یک سامانه صدور فرامین صوتی نیز در آینده ممکن خواهد شد.این جنگنده ابتدا بیشتر به توانایی درگیری هوا به هوا و تحت عنوان F-3 تحویل داده و سپس با تکامل سامانه ها , نمونه استاندارد F-3 با توانایی کاملا چند منظوره ارایه می شود.نمونه F-2 تا حدودی دارای توانایی هوا به سطح خواهد بود و موشک کروز دورایستا و دوربرد ماترا / BAE اسکالپ , تجهیزات نوری - الکترونیکی , خط انتقال داده تاکتیکی MIDS , رادرا بهبود یافته RBE2 و سامانه کمکهای دفاعی از جمله تجهیزات آن هستند. تسلیحات رافال بر روی 14 آویزگاه (رافال M دارای 13 آویزگاه) حمل می شوند که پنج جایگاه داخلی تر به مخازن سوخت و جنگ افزارها اختصاص می یابند.تمامی این نمونه ها دارای یک توپ 30 میلیمتری 791B ساخت شرکتهای ژیات / DEFA خواهند بود و موشک هدایت راداری میکا (نمونه هدایت فروسرخ آن نیز در دست تکمیل می باشد) جنگ افزار مشترک همه نمونه ها می باشد. رافال از یک جفت موتور توربوفن اسنکما M88-2 نیرو می گیرد که هر یک با رانش خشک 10950 پاوند و رانش با پس سوز 16850 پاوند نیرو می گیرد.
  4. msh لطف کنید اول فارسی تایپ کنید و از تایپ پینگلیس خوددرای کنید و اگر مشکلی دارید مثلا کیبورد فارسی ندارید در PM به من بگویید تا مشکل را حل کنم. اما به شخصه خودم دوست ندارم در بحث های سیاسی وارد بشوم شما یک ایرانی هستید و حتما باید نسبت به کشورتان تعصب داشته باشید و این گونه حرف زدند درست نمی باشد دوست من می دانی همین عربا با ما چه کردند یک روز میان میگن خلیج فارس مال ما و نامش خلیج عربی می ذارن یک بار میان میگن ابن سینا عرب بوده یک بار هم میگن ایران به طور مسالمت آمیز جزایر سه گانه را تحویل دهد تازه قول همکاری به آمریکا برای جنگ با ایران داده ! در مورد قوم پر افتخار یهود هم که اصلا نیاز به گفتن نیست! اگر اینجوری پیش بره این عربا می خواهن ایران را نابود کنند (با تاریخ فرهنگ این مرز بوم بازی می کنند) پس نقشه کشیدن برای نابودی انها کاملا منطقی می باشد شاید روزی لازم بشه دیدی که شمخانی هم خودش صریحا اعلام کرد که اگر جنگی رخ دهد ایران منطقه (عربستان و بقیه کشورهای خود فروخته) را موشک باران می کند پس این کار کاملا منطقی می باشد.
  5. [align=center][/align] روزنامه "يديعونت آحارونت" چاپ تل آويو در شماره امروز سه شنبه خود نوشت كه اسرائيل از فروش جنگنده هاي نوع ميگ 31 توسط روسيه به سوريه نگران است . "ميگ -31" از جمله بهترين جنگنده هاي جهان به شمار مي رود كه قابليت مانور را در همه شرايط دارد و مجهز به موشك هايي با برد يك صد كيلومتر است و اين قابليت را دارد كه همزمان 24 مكان را هدف گيري كند. "يوفال شتاينز" نماينده راستگراي پارلمان اسرائيل (كنيست) در اين باره گفت كه اطلاعات دريافتي در اين باره بسيار نگران كننده هستند . اين فروش سلاح در راستاي معامله بزرگ سلاح ميان مسكو و دمشق صورت گرفته است. شتاينز كه پيش از اين رياست سابق كميته امور خارجي و دفاعي كنيست را برعهده داشت، ‌اضافه كرد:"خريد ميگ -31 روسيه توسط سوريه يعني اينكه از اين پس نمي توانيم اين ايده را كنار بزنيم كه سوريه خود را براي جنگ آماده مي كند." در همين حال روزنامه "كومرست" روسيه نيز در آخرين شماره خود نوشت كه مسكو پنج فروند از اين نوع جنگنده را براساس قراردادي كه سوريه با آ‍ژانس صادرات سلاح روسيه امضا كرده است به اين كشور تحويل مي دهد. اين روزنامه مي افزاديد:" فروش اين سلاح ها ممكن است به سود ايران باشد زيرا كه تهران با دمشق معاهده دفاع مشترك دارند." روسيه قصد دارد درچهارچوب قراردادهاي نظامي به سوريه،‌ همچنين جنگنده هايي از نوع ميگ – 29 ام نيز به اين كشور واگذار كند. ارزش قرارداد اخير فروش تسليحات نظامي روسيه به سوريه ،‌ يك ميليارد دلار تخمين زده مي شود. Asriran
  6. Davood

    عكس يك خلبان با عينك

    گفتم دقیق نمی دانم اما شاید در مورد خلبانان بالگرد باشد چون در مورد هواپیما جنگنده اول کار که اصلا نباید هیچ گونه اشکالی داشته باشی! ولی بعد از خلبان شدن مشکلاتی از قبیل دندان عارضه های قلبی هیچ گونه مشکلی ندارد و حتی کسانی که سکده قلبی نیز کرده باشند اجازه پرواز دارند اما در مورد ضعیف شدن چشم , پرواز برای خلبانان جنگنده ممنوع می باشد نمی دانم در روزنامه بود خواندم مصاحبه یکی از خلبانان نیروی هوایی که خودش می گفت وقتی چشام ضعیف شد (نمره چشم نگفت) دیگر اجازه پرواز نداشتم. اما ممکن است برای خلبانان بالگرد جریان فرق داشته باشد چون مدیکال پزشکی خلبانی جنگنده از خلبانی بالگرد سخت تر می باشد و طبعا قوانین محکم تری بر پا است.
  7. Davood

    عكس يك خلبان با عينك

    دقیقا نمی دانم که چرا در خارج افراد عینکی می توانند خلبان شوند! یک بار هم تلویزیون خلبان F-18 نشان می داد که عینکی بود و اجازه پرواز هم داشت! ولی در ایران افراد عینکی اجازه خلبان شدن ندارند.
  8. با سپاس از مطلب شما لازم دیدم بگویم که این هواپیما قابلیت نشست برخاست از ناوهای هواپیمابر نیز دارد! یادم در مجله نوآور خواندم که تا 50 سال دیگر مثلا در نیروی هوایی آمریکا دیگر هواپیمایی با خلبان نمی باشد و تمام ماموریت ها را پهباد ها انجام می دهند.
  9. Davood

    Mi28 & Ah64_super cobra&Mi24

    دوست من , من که گفتم به جنگ ایران و عراق نگاه کنید بارها در خاطرات خلبانان هوانیروز ذکر شده که MI-25 (مدل صادراتی MI-24 به عراق) توسط AH-1J و خلبانان شجاع منهدم شده. MI-24 یک هلیکوپتر که قابلیت های همچون ترابری نیز دارد که نسبت به کبری قدرت مانور کمتری دارد!
  10. babyboy جان به تاپیک زیر سری بزنید. در Tinypic عکس آپلود نکنید!
  11. f117 در مورد آشنایی با A-10 به تاپیک ها زیر سری بزن! مقایسه A-10 با SU-25/39 ماموريت ويژه براي گراز پير، A-10
  12. Davood

    اخبار عمومی منطقه و جهان

    دوست من فاحشه فکر نکنم فحش چندانی باشد ولی بنده دو تا پست حذف کردم اولی به آقای خامنه ای نسبت داده بودند دومیش هم کلی حرف رکیک که خیلی ببخشید فحش خواهر مادر توش داده بودند! ولی با یک قسمت از حرفتان موافقم که نباید با این حرفا کنترل خودمان را از دست بدهیم! آنقدر دریایی باش که اگر سنگی به طرف تو پرت شد سنگ غرق شود نه آنکه تو متلاطم شوی!
  13. Davood

    Mi28 & Ah64_super cobra&Mi24

    کارشناسان روسی مصرانه بر این باورند که MIL-28N از نظر ویژگیهای پروازی , جنگ افزار , بقاپذیری ,راحتی و سادگی کار برتر از AH-64D لانگبو آپاچی می باشد.اما خود انها اذعان دارند که میان آپاجی و MI-28N دست کم دو تفاوت عمده وجود دارد.اول این که آپاچی به مرحله تولید انبوه رسیده و همین امر سبب می شود نقایص و کاستیهای آن بیشتر و بهتر نمایان شده و در نتیجه مرتفع گردند و دوم این که طراحی MI-28 بر خلاف آپاچی از صفر شروع نشد بلکه در واقع نمونه تکمیل شده و گونه های پیشین می باشد.از سوی دیگر MI-28 تاکنون در هیچ درگیری رزمی مهمی شرکت نداشته است در حالی که تجربه جنگی AH-64D بسیار بالا می باشد.اما در هر حال به نظر می رسد بر روی کاغذ MI-28N برتر از لانگبو آپاچی باشد. در مورد MI-24 و کبری نگاهی به جنگ ایران عراق بیندازید.
  14. متاسفانه انگار لینک فیلم خراب شده از دوستانی که فیلم را در اختبار دارند اگر قرار بدهند ممنون می شوم به هر حال من یک عکس از این فیلم دارم. http://www.iribnews.ir/News%5CPhoto%5C71081_af9667be-3e7e-4215-8362-d215dc188ab1.jpg
  15. Davood

    اخبار عمومی منطقه و جهان

    دوستان من نیز مانند شما از این بابت ناراحت هستم اما این دلیل نمی شود در سایتی که روزانه بیش از 5000 بازدید دارد این چنین فحش های رکیکی را بدهید پست های نامربوط حذف شد.
  16. http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/5a/USS_Abraham_Lincoln%28CVN_72%29.jpg/800px-USS_Abraham_Lincoln%28CVN_72%29.jpg از اوایل جنگ جهانی دوم ناوهای هواپیمابر در نبرد های نقش یافتند بعنوان فرودگاه های متحرک که بر هر ناو یا زیر دریایی برتر بود. ناوهای هواپیما بر با ارتفاعی برابر با یک ساختمان بیست طبقه بیرون از آب و طولی برابر با 333 متر در همان نگاه اول تعجب همگان را بر می انگیزند ؛ اما دلیل آن بزرگی و عظمت بی نظیر ناو نیست بلکه توانایی این فرودگاه کوچک شناور در به پرواز در آوردن هواپیما های جنگی بوده که چنین حسی را بوجود می آورد . در آب های آزاد ناو های هواپیما بر بعنوان خاک یا قلمرو خود مختار محسوب می شوند و خدمه می توانند به مانند اینکه در کشور خود هستند رفتار کنند البته تا زمانی که به سواحل کشورهای دیگر نزدیک نشده اند . بنابراین نظامیان ایالات متحده بدون نیاز با توافق با کشوری ، گروه رزمی ناو هواپیما بر خود که شامل یک ناو هواپیما بر و شش تا هشت کشتی اسکورت دیگر است را به منطقه ارسال می دارند . جنگنده ها ، بمب افکن ها و سایر هواپیما های نظامی می توانند با پرواز به سمت اهداف دشمن دوباره به پایگاه تقریبا امن خود که همان گروه رزمی ناو هواپیمابر بوده باز گردند . ناو های هواپیما بر می توانند با سرعت 35 نات ( 64 کیلومتر بر ساعت ) بر روی آب حرکت کنند . این توانایی یعنی رسیدن به منطقه درگیری در عرض چند هفته . البته ایالات متحده در حال حاضر شش پایگاه درسراسر جهان برای ناوگان ناوهای هواپیمابر خود ایجاد کرده که با فلسفه واکنش سریع و اعزام ناوها از نزدیک ترین پایگاه به منطقه درگیری مورد استفاده قرار می گیرند . با بیش از یک میلیارد قطعه سوپر ناو های هواپیما بر کلاس « نیمیتز » ایالات متحده در بین پیچیده ترین ماشین های ساخته شده توسط بشر قرار می گیرند اما در سطح مفهومی عملکرد و هدف از ساخت هریک از آن ها بسیار ساده است بطوریکه برای انجام چهار کار پایه طراحی و ساخته شده اند . 1-حمل و نقا هواپیماهای نظامی دردریا 2- عمل کردن به مانند یک فرودگاه کوچک برای به پرواز درآوردن و نشاندن هواپیماها 3- استفاده به عنوان یک مرکز فرماندهی عملیات 4- جا دادن به افراد و پرسنلی که برای انجام این کارها مورد نیاز می باشند برای به انجام رسانیدن این اهداف یک ناو هواپیمابر باید قابلیت های یک کشتی را با یک پایگاه هوایی و همچنین یک شهر کوچک ترکیب کند . ناو هواپیما بر باید دارای یک عرشه پروازی برای نشست و برخاست هواپیماها ، قسمت فرماندهی و کنترل ، سیستم پیش رانشی ، سیستم های گوناگون دیگر ( شامل آب ، غذا ، سیستم دفع فاضلاب و زباله ، سرویس پستی ، رادیو ، تلویزیون و چاپ روزنامه داخلی ) و همچنین بخش اصلی از بدنه کشتی که در داخل آب قرار می گیرد ، باشند . بخش بدنه در زیر خط آب بصورت قوس دار ونسبتا باریک است . بخش بالای خط آب به طرف بیرون گسترده می شود تا عرشه پروازی را تشکیل دهد . بخش زیری نیز از دو قسمت تشکیل یافته است که در واقع دو لایه مجزا بوده که در صورت اصابت اژدر به پوسته بیرونی ، پوسته داخلی بعنوان محافظ از درهم شکستن و غرق شدن کشتی جلوگیری می کند . از دهه پنجاه تا کنون تقریبا همه سوپر ناو های هواپیما بر ایالات متحده توسط شرکت « نورث روپ گرومن » واقع در نیوپورت نیوز ساخته شده اند . برای سادگی در پروسه ساخت ، این ناو ها بصورت مدولی ساخته شده و سپس مونتاژ می شوند که هر کدام ازاین مدول ها به سوپر لیفت معروفند.هر یک از این سوپر لیفت ها می توانند 70 تا 800 تن متریک وزن داشته باشند . ناوهای هواپیمابرمدرن ازحدود 200 مدول یا سوپر لیفت تشکیل یافته اند . ناگفته نماند آخرین مدول که در پروسه ساخت ومونتاژ نهایی نصب می شود جزیره یا همان ساخنمان فرماندهی روی عرشه ناو است که 575تن وزن دارد . مانند تمام کشتی ها ناوهای هواپیمابر هم در اقیانوس ها توسط نیروی پیش رانشی پروانه حرکت می کنند. البته با 6.4 متر پهنا هر کدام از چهار پروانه ناو هواپیما بر در کلاسی متفاوت از دیگر کشتی ها قرار می گیرند . هر یک از پروانه ها به یک شفت متصل بوده که توسط توربین بخار قدرت گرفته از راکتور هسته ای به گردش در می آیند . سیستم پیش رانشی ناو از دو راکتور هسته ای تشکیل یافته است که در محفظه ای زره پوش شده واقع در وسط ناو قرار دارند . این راکتورهای هسته ای بخار مورد نیاز برای بحرکت درآوردن توربین و در نتیجه پروانه کشتی را تأمین می کنند . قابل ذکر است که بنا به آمار منابع غیر رسمی قدرت سیستم پیش رانشی ناو بیش از دویست و هشتاد اسب بخار است . چهار توربین ناو همچنین برق مورد نیاز سیستم های الکتریکی و الکترونیکی ناو را تأمین می کنند که شامل سیستم شیرین کننده آب دریا نیز بوده و این سیستم روزانه بیش از یک و نیم میلیون لیتر آب دریا را به آب قابل شرب تبدیل می کند . ناوهای هواپیمابر پانزده تا بیست سال نیاز به سوخت گیری ندارند . البته راکتورهای هسته ای خطرات خاص خود را داشته و سوخت گیری مجدد ناو پروسه ای است که حدود سه سال به طول می انجامد خدمه عرشه به جهت اینکه روی عرشه مشکلی پیش نیاید تمام افراد مسئول روی عرشه لباس رنگ مخصوص شغل خود را در بر می کنند . ارغوانی مسئولان سوخت هواپیما معروف به انگورها ؛ آبی جابجا کننده های هواپیماها، مسئولان بالابر ، راننده های یدک کش ، پیغام برها و مسئولان ارتباطات ؛ سبز مسئولان کاتاپولت و کابل های نگهدارنده ، مهندسان تعمیر ونگهداری ، مسئولان فرود هلیکوپتر ؛ زرد افسران کاتاپولت و کابل های نگهدارنده ، راهنمایان هواپیماها ، افسران جابجایی هواپیماها ؛ قرمز افسران مهمات ، مسئولان عملیات نجات ؛ قهوه ای افسران مسئول هواپیماهای تیپ هوایی ؛ سفید بازرسان اسکادران هواپیماها ، افسران علایم فرود ، افسران ناظر و پرسنل پزشکی. ناو هواپیما بر اتمی کلاس نیمیتز ناوهای هواپیما بر اتمی کلاس نیمیتز نیروی دریایی ایالت متحده آمریکا بزرگترین کشتی های جنگی هستند که تا به حال ساخته شده اند.تعداد خدمه این ناوها 6000 نفر است و در حدود 102000 تن وزن دارند.طول عرشه پروازی در حدود 332.9 متر است.تمام 9 ناو هواپیمابر اتمی کلاس نیمیتز توسط شرکت کشتی سازی نیوپورت نیوس (در حال حاضر بخش کشتی سازی نورثروپ گرومن) که مرکز آن در ایالت ویرجینیا است ساخته شده است.این ناوها قابلیت انجام ماموریت ها چند گانه رزمی و ضد زیر دریایی را دارد.اولین ناو در این کلاس یو اس اس نیمیتز در سال 1975 عملیاتی شد. ناوگان کلاس نیمیتز ایالات متحده به شرح زیرند USS Nimitz ( CVN 68 ) ( سال ورود به خدمت 1975 اکنون در حال سوخت گیری است ) USS Dwight D.Eisenhower ( CVN 69 ) ( 1977) USS Carl Vinson (CVN 70) ( 1986) USS Abraham Lincoln (CVN 72) (1989) USS George Washington ( CVN 73) (1992) USS John C.Stennis (CVN 74) (1995) USS Harry S. Truman ( CVN 75) (1998) USS Ronald Reagan ( CVN 76) (2003) USS George H.W.Bush (CVN 77) ( در حال ساخت ، سال ورود به خدمت 2009 ) CVN 77 این ناو دارای برج فرماندهی مدرن و برج راداری جدید و شیشه های شفاف و زره پوش و سیستم ارتقاء یافته ارتباطات و جهت یابی است.این ناو دارای سیستم جدید به پرواز در آورنده و نگهدارنده هواپیما و سیستم GP-5 برای ارتقاء ذخیره سازی و انتقال سوخت به هواپیماهاست مجهز شده است.در حال حاضر کار برای ساخت نسل جدید ناوهای هواپیما بر با نام CVN 78 آغاز شده است.(این ناو قبلا با نام CVN 21 , CVN X شناخته می شدند).ساخت این ناو در سال 2007 آغاز شده و در سال 2014 تحویل می شود. http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c6/Fleet_5_nations.jpg/800px-Fleet_5_nations.jpg طراحی اعضای جدید کلاس نیمیتز (CVN 72 , CVN 76) دارای وزنی در حدود 102000 تن است.طول این شناورها در حدود 317 متر و عرض آن در حدود 408 متر است.این ناوها می توانند به پیشینه سرعت 30 گره دریایی برسند.پرسنل سازمانی ناو به تعداد 3148 نفر (شامل 203 افسر) و 2800 نفر خدمه هوایی (شامل 366) و 70 پرچمدار (شامل 25 افسر) می باشند. هواگردها 50 تیپ هوایی پشتیبانی تاکتیکی بر روی این ناوها مستقرند.این ناوها نهایتا ظرفیت حمل 82 فروند هواپیما و هلی کوپتر را دارند.این ناوها معمولا این هواگردها را حمل می کنند:12 هواپیما F-18E/F سوپر هورنت و 36 هواپیما F/A-18 هورنت و 4 هواپیما E-2C هاوک و 4 فروند E-6 بی پرولر و 6 فروند S-3B وایکینگ و 2 فروند ES-3E شادو.هلی کوپتر ها نیز شامل:4 فروند SH-3F و 2 فروند HH-60HC هاوک می باشند.هواپیما S-3B وایکینگ در حال خروج از خدمت هستند و با هواپیما F/A-18 , F/-18E/F است.این هواپیماها نهایتا در سال 2009 از خدمت خارج می شوند.آخرین عملیات واحدهای F-14 تامکت که بعد از سال 1972 در ناوهای هواپیمابر عملیاتی بودند در مارس 2006 از خدمت خارج شدند. تیپهای هوایی می توانند با توجه به نوع ماموریت تغییر کنند.برای مثال در سال 1944 تعداد 50 فروند از هلی کوپترهای نیروی زمینی آمریکا با تیپ های هوایی معمولا ناو هواپیما بر USS Dwight D.Eisenhower در طول عملیات آف های تی تغییر می کرد. تیک آف برای اینکه به پرواز در آمدن هواپیماها از روی سطح ناو ساده تر انجام گیرد ، ناو هواپیمابر در خلاف جهت باد و با سرعت زیادی حرکت می کند . با این کار به دلیل عبور جریان های هوا از روی بال نیروی لیفت بیشتری ایجاد شده و به میان کمی موجب کاهش سرعت تیک آف هواپیما می شود . اما این سرعت برای به پرواز در آوردن هواپیماهای سنگین نظامی ناکافی است بنابراین از وسیله ی دیگری بنام کاتاپولت ( منجنیق ) برای شتاب دادن به هواپیما در مسافت کوتاه استفاده می کنند . هر کدام از این کاتاپولت ها که تعداد آن روی عرشه ناوهای هواپیمابر کلاس نیمیتز به چهار دستگاه می رسد تشکیل یافته از دو پیستون درون دو سیلندر موازی در زیر عرشه که هر کدام طولی برابر با یک زمین فوتبال دارند . پیستون ها هر یک دارای برجستگی هایی هستند که از شکاف روی عرشه بیرون آمده و به حامل کوچکی متصل می گردند . جهت آماده سازی هواپیما برای تیک آف خدمه عرشه پوازی آن را به محل مورد نظر پشت کاتاپولت هدایت می کنند سپس میله یدک کش روی چرخ دماغه را به شکافی روی حامل کاتاپولت نصب می کنند . خدمه میله ی نگهدارنده ای را نیز بین پشت چرخ جلو و حامل نصب می کنند که این قطعه در هواپیماهای F-14 , F-18 روی چرخ دماغه بصورت یکپارچه ساخته شده است . همزمان با متصل کردن چرخ دماغه به حامل کاتاپولت خدمه ی عرشه پروازی صفحات منحرف کننده گازهای خروج اگزوز را نیز در پشت هواپیما بالا می برند . وقتی تمام این مراحل انجام گرفت افسر کاتاپولت معروف به شوتر که در یک گنبد شیشه ای کوتاه روی عرشه پروازی بر تمام مراحل نظارت دارد سوپاپ سیلندرهای کاتاپولت را باز کرده در نتیجه سیلندرها توسط بخار پر فشار تولید شده در راکتور ناو پر می شوند . این بخار نیروی پیش رانشی برای کاتاپولت کردن هواپیما و ادامه پرواز با سرعت ایمن را تأمین می کند . اگر میان این بخار که بستگی به نوع هواپیما دارد کم باشد نیروی لیفت کافی ندارد و هواپیما را به داخل اقیانوس پرتاب خواهد کرد و اگر زیاد باشد ، خیز برداشتن سریع کاتاپولت موجب شکستن چراغ دماغه خواهد شد . قبل از پرتاب ، خلبان هواپیما از تمام قدرت موتورهای آن استفاده می کند که در این زمان میله نگهدارنده مانع حرکت هواپیما به جلو می شود . در این زمان افسر کاتاپولت با اشاره به خلبان پیستون را رها کرده و هواپیما پرتاب می شود . در انتهای مسیر کاتاپولت ، میله یدک کش از حامل جدا شده و هواپیما به پرواز با نیروی موتورها خود ادامه می دهد . سیستم کاتاپولت می تواند یک جنگنده بیست تنی را در زمانی حدود دو ثانیه از صفر به سرعت 270 کیلومتر در ساعت برساند . قابل ذکر است که ناو هواپیمابر توانایی به پرواز در آوردن یک هواپیما را در بیست ثانیه دارد. http://www.fas.org/man/dod-101/sys/ac/f1cvntrp.jpg فرود فرود روی عرشه ای که فقط حدود 150 متر باند برای نشستن هواپیما دارد آن هم با سرعتی که جنگنده های سریع نیروی دریایی دارند یکی از سخت ترین کارهای خلبان است . برای فرود بر روی عرشه ناو هر هواپیما باید دارای قلاب دم باشد . خلبان هواپیما با تقرب و فرود دقیق سعی خواهد کرد یکی از چهار کابل نگهدارنده هواپیما روی عرشه ناو را با قلاب دم بگیرد . این کابل های فولادی که در عرض باند فرود و بموازات یکدیگر قرار گرفته اند ، به سیلندرهای هیدرولیکی زیر عرشه فرود متصلند که وقتی قلاب دم هواپیما با یک از این کابل ها در گیر می شود کابل مذکور بیرون آمده در نتیجه سیلندر هیدرولیکی انرژی هواپیما را جذب می کند . چنین سیستمی می تواند هواپیمایی با 24 تن وزن و 241 کیلومتر در ساعت سرعت را در مسافت حدود 96 متر متوقف کند . این کابل های موازی به فاصله 15 متری از هم قرار گرفته اند بنابراین منطقه بیشتری را برای تماس چرخ ها به خلبان می دهند . معمولا خلبان ها کابل سوم را هدف گیری می کنند که ایمن ترین حالت ممکن است ، هدف گیری کابل اول به دلیل لزوم نزدیک شدن به لبه ناو آن هم در حدی خطرناک کار درستی نیست . پروسه فرود با بازگشت هواپیماها به ناو و با اجرای طرح پرواز بیضی شکل ، با تنظیم زاویه دقیق تقرب از سوی خلبان ، انجام می شود و اولین اجازه فرود را هواپیمایی کسب می کند که کمترین ذخیره سوخت را داشته باشد . برای کمک به خلبان جهت اجرای یک فرود خوب افسر علایم از طریق رادیو و چراغ های روی عرشه ناو با ارسال علایم او را راهنمایی می کند . اگر هواپیما درست در مسیر باشد چراغ سبز به خلبان نشان داده می شود و در غیر این صرت از رنگ های دیگر استفاده می شود تا خلبان اقدام به اصلاح مسیر یا لغو و اجرای دویاره آن کند . سیستم نوری لنزهای اپتیکی فرسنل هم در کنار افسر علایم به خلبان برای فرود کمک می کند . این سیستم متشکل از یک سری چراغ و لنزهای فرسنل است که بر روی یک سکوی پایدار شده توسط ژیروسکوپ نصب شده اند . لنزها باعث تمرکز نور بصورت شعاع های باریکی با زوایای مختلفی در آسمان می شوند . درست زمانی که چرخ های هواپیما با عرشه ناو تماس پیدا کردند خلبان اهرم گاز را تا آخر فشار داده و قدرت موتورها را با پس سوز به حداکثر می رساند . چون در صورتی که هواپیما با قلاب ها درگیر نشود خلبان باید بتواند با حفظ سرعت دوباره از روی ناو برخیزد . ناگفته نماند که باند فرود ناو با چهارده درجه انحراف از محور طولی روی عرشه ناو قرار گرفته است. آشیانه هواپپماها روی عرشه پروازی تعداد کمی هواپیما پارک می شوند و هواپیماهایی که مورد نیاز نیستند به آشیانه فرستاده می شوند . آشیانه هواپیماها دو طبقه پایین تر از عرشه پروازی قرار گرفته است که با 209 متر طول ، 34 متر عرض و 8 متر ارتفاع امکان جا دادن به بیشتر انواع هواپیماها وهلیکوپترها را دارد . آشیانه می تواند حدود 60 فروند هواپیما ، مخازن سوخت و قطعات یدکی را در چهار بخش خود جای دهد . برای انتقال هواپیماها به عرشه پروازی از چهار بالابر سریع استفاده می شود که نیرو هیدرولیکی کافی برای بالا بردن دو هواپیمای 35 تنی را دارند . قسمت انتهایی آشانه و عقب کشتی هم در اختیار بخش تعمیر و نگهداری است که دارای منطقه بازی نیز برای آزمایش موتورها با پس سوز می باشد . تیپ هوایی مستقر در ناو حدودا از 9 اسکادران تشکیل یافته که جمعا هفتاد تا هشتاد فروند هواپیما را شامل می شود . این هواپیماها شامل انواع اف/ای-18هورنت ، اف-14تام کت ، ای-2سی هاوک آی ، اس-3بی وایکینگ ، ای آ-6بی پراولر و هلیکوپتر اس اچ-60سی هاوک می باشند . جالب است بدانید یک ناو هواپیمابر کلاس نیمیتز می تواند پنجاه جنگنده را جهت اجرای یکصدوپنجاه حمله در روز به پرواز درآورد و در زرادخانه خود بیش از 4000 انواع بمب را دارد. موشک ها اعضای تازه ساخته شده ناوهای هواپیمابر کلاس نیمیتز با 3 پرتاب کننده 8 تایی GMLSK-29 موشک های هوا به سطح استاندارد ناتو C Sparrow و دارای بردی برابر با 14.5 کیلومتر و راداری نیمه فعال که هدایت موشک در آخرین مرحله به عهده دارد مجهز شده است.این ناوهای هواپیما بر با سیستم موشکی کوتاه برد از طرف کمپانی ریتهون برای دفاع از کشتی در برابر موشک های سینه مال را به عهده دارد.در سال 2005 ناو هواپیما بر USS John C.Stennis با این سیستم مجهز شد و جایگزین سیستمهای دفاع نزدیک فالانکس شد. http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/9/97/Lincoln_Control_Room.jpg/800px-Lincoln_Control_Room.jpg سیستم دفاع نزدیک در روی این کلاس از ناوها هواپیما بر 4 اسلحه 6 لول دفاع نزدیک 20 میلیمتری MK-15 فالانکس با نرخ آتش باری 3000 گلوله و برد 1.5 کیلومتر وجود دارد. اقدامات متقابل سیستم فریب دهنده شامل 4 پرتاب کننده باریکه مدل MK-36 که قابلیت پرتاب شرارهای مادون قرمز و باریکهای الکترونیکی را دارد.سیستم دفاع متقابل در برابر اژدر این ناوها سیستم AN/SLQ 25 است که توسط شرکت سنسایتیک در شهر نیووینگتون ایالت ویرجینیا ساخته شده است.سیستم جنگ الکترونیک AN/SLQ 32 کمپانی ریتهون شناسایی امواج راداری متخاصم را به وسیله دو سری آنتن انجام می دهد.این سیستم توانایی محاسبه شدت تغییرات و تکرار پالسهای تکراری و اسکن مدل رادار و دوره زمانی اسکن رادار و فرکانس آن را دارد و یک سیگنال هشدار دهنده به سیستم اقدام متقابل کشتی رسال می کند. سیستم اطلاعاتی رزمی سیستم اطلاعات رزمی این ناوها بر پایه سیستم مسیر یاب پیشرفته رزمی و تاکتیکی بلوف 0 و 1 نیروی دریایی آمریکا پیوندهای ارتباطی A-4 ,11,14,16 قرار دارد.سیستم کنترل تسلیحات به وسیله 3 مسیر یاب مدل MFCSMK 91 که برای موشک های C Sparrow طراحی شده است و مدیریت می شود.ناوهای هواپیما بر USS John C.Stennis , USS Nimitz , USS Ronald Reagan با سیستم دفاع از کشتی MK-2 مدل صفر که به وسیله کمپانی ریتهون ساخته شده است مجهز شده است.این سیستم دفاع خودکاری در برابر موشکهای کروز ضد کشتی به وسیله هماهنگ کردن و ادغام کردن سیستمهای تسلیحاتی و جنگ الکترونیکی ناو بوجود آید. ناو USS Nimitz با سیستم (TIS) که مربوط به دریافت جزئیات مراحل رهگیری دیجیتال است مجهز شده است.این سیستم توانایی دریافت تصاویر از حسگرهای هوابرد در زمان بسیار کم (زمان واقعی) را دارد. حسگرها رادار جستجوی هوایی شامل:رادار ITTSPS-48E3D که در باند E , F کار می کند.رادار SPS-49V5 ساخت کمپانی ریتهون که در باند C , D کار می کند.رادار جستجوی سطحی نورثروپ گرومن SPS-67V که در باند G کار می کند. پیشرانه ناوهای هواپیما بر هسته ای کلاس نیمیتز دارای 2 راکتور آب سنگین جنرال الکترونیک هستند که 4 توربین ناو که هر کدام قدرتی در حدود 260000 اسب بخار (149 مگاوات) دارند و 4 پروانه ناو را به حرکت در می آورند.در این ناوها 4 موتور دیزل برای مواقع اضطراری وجود دارد که هر کدام نیرویی در حدود 10720 اسب بخار (8 مگاوات) تولید می کند. لازم به ذکر است این ناوها همانطور که گفته می شود دارای سیستم های پیشرفته ای هستند اما در مواقعی دیده شده که این سیستمها کاری از پیش نمی برند مانند فیلم گرفته شده پهباد سپاه از ناو هواپیما بر آمریکایی.طبق گزارشها در نهایت یک نفر از خدمه که بر روی عرشه حضور داشته موفق به رویت آن می شود. دانلود فیلم منابع Air-university.blogspot.com, ماهنامه جنگ افزار
  17. hosseingmn جان تصویری که قرار دادید یک مونتاژ حرفه ای می باشد چندین عکس از آذرخش ارائه شده آن را تک سرنشینه نشان داده است به هر حال من تصویر اصل آن را قرار می دهم.
  18. دوستان چهارشنبه یکی از مسئولین در نیروی هوایی سپاه در مورد کمک رسانی هوایی به آسیب دیدگان طوفان گونو سخن می گفت و تصاویری از فرودگاه نشان می داد که در کناری AN-74 , IL-76 سپاه به همراه بالگردهای MI-17 و C-130 ارتش بود اما تصویر جالبی که دیدم یک C-130 متعلق به سپاه پاسداران که به رنگ سبز (رنگ پیراهن سپاه) بود موبایل آماده کردم تا وقتی دوباره دوربین بر روی آن آمد عکس بگیرم اما دیگر نشان نداد به شخصه خیلی گشتم دنبال آماری از C-130 سپاه اما چیزی پیدا نکردم حتی اصلا در لیست هواپیماها سپاه اسمی از C-130 نبود تنها چیزی را که فهمیدم این هواپیما نیز مانند بالگردهای AH-1 از ارتش به سپاه داده شده. از دوستان اگر آماری خبری عکسی چیزی از این هواپیما دارد ممنون می شوم قرار دهد! در لینک زیر هم آماری در مورد هواپیماها مورد استفاده در سپاه نوشته اما خبری از C-130 نبود. Air Force of the Army of the Guardians of the Islamic Revolution
  19. دوست من تصویری که شما ارائه دادید اورهال کامل این بالگردها می باشد که تغییراتی نیز بر روی انها داده شده اما تصاویری که من قرار دادم از شبکه جهانی جام و جم پخش شده و متعلق به خط تولید بالگرد می باشد.
  20. دوست من مطلبی که من قرار داده بودم از مجله صنایع هوایی است که خود صنایع هوایی نیز به نقل از چندین مجله خارجی نقل کرده. هواپیما صاعقه نسبت به F-5 پانزده در صد بزرگتر شده پس می توان از RD-33 استفاده کرد همانطور هم که در عکس می بینید به موتورها دقت کنید نسبت به F-5 بزرگتر می باشد.
  21. کورش جان صنعت بالگرد نسبت به هواپیما سرعت کمتری دارد بالگرد AH-1 از نظر مانور پذیری از AH-64 سرتر است (مثلا ساقط کردن Mirage f-1 عراقی) و یکی از مهمترین اصل در بالگرد های تهاجمی اصول مانورپذیری است همانطور که گفته شد بالگرد های ایرانی از نوع AH-1J به نوع AH-1S ارتقاء داده شده اند و بالگرد کبری به دلیل اینکه هنوز در جنگ ها به خوبی عمل می کند در بسیاری از کشورها استفاده می شود مانند اسرائیل. اما در زمینه مقایسه با AH-64 یا MI-28 اول از همه بین همین دو بالگرد روسی و آمریکایی مقایسه های مختلفی انجام شده که بر روی کاغد MI-28 سرتر از AH-64 بوده اما در قیاس با AH-1 در بسیاری از زمینه ها AH-64 یا MI-28 سرتر می باشد اما همانطور که گفتم این بالگرد هنوز در بسیاری از کشورها در خدمت می باشد و ایران نیز تغییرات بر روی آنها انجام داده. برای اطلاعات بیشتر از هوانیروز به تاپیک زیر سری بزنید! گفتگو با فرمانده هوانيروز
  22. امیر جان درست منظورتان را متوجه نشدم ولی SU-47 با نام S-37 نیز شناخته می شود. Su-47 (S-37) Berkut Experimental Fighter Aircraft , Russia
  23. کورش جان خوشبختانه ایران در زمینه بالگرد سازی به کمک شکرت هایی مانند پنها و هسا پیشرفت هایی کرده مانند. شاهد 274 شباویز 275 شاهد 278 ظفر 300 (اولین هلیکوپتر رزمی ساخته شده ایران) و اما AH-1 که در مورد تولید شدن یا نشدن آن حرف های زیادی زده می شد که شنیده ها حاکی از این می باشد سالیانه در حدود 10 فروند AH-1 تولید می شود که بهینه سازی شده (کاکپیت ضد تیر , تجهیزات دیجیتالی و ....) که تقریبا می توان گفت با بالگرد AH-1S قابل مقایسه می باشد. ساخت بدنه بالگرد قرار دادن موتور بالگرد بالگرد پس از تکمیل و پرواز نکته قابل توجه بالگرد شاهد 278 (Bell-206) قابلیت حمل راکت و موشک های ضد تانک تاو را دارا می باشد. روی MI-17 نیروی دریایی موشک نور نصب شده و روی بالگرد های MI-17 نیروی هوایی که به رنگ خاکی موشک ضد زره AT-6 Spiral
  24. [align=center][/align] از زمان ايده‌هاي پروازي لئوناردو داوينچي تا موفقيت ساخت هواپيما به دست برادران رايت و بقيه طلايه‌داران اين صنعت، مهندسان هوا فضا اكنون دست به ساخت موجودات پرنده‌اي زده‌اند كه حتي تصورش را هم نمي‌شدكرد. مردم در اين زمان و اين قرن عجيب، به دنبال سفرهاي تجارتي، نظامي و حتي سياحتي با سرعتي معادل ۱۰ برابر سرعت صوت هستند (۱۰ ماخ). هنگامي كه ايالات متحده آمريكا از طريق تشكيل كنسرسيومي از ۳ شركت قدرتمند صنايع هوايي به نام‌هاي بوئينگ، لاكهيد مارتين و نورتروپ گرومن در انتظار تحولي در صنعت هوافضا است و به دنبال ساخت هواپيماي جنگنده آينده( FSA) و بمب‌افكن‌هاي سنگين است در جاي ديگري پروژه‌اي بي‌نظير در حال پيگيري است. در آزمايشگاه ملي لارنس ليورمور گروهي به سرپرستي مهندس پرستون كارتر در حال تكميل پروژه‌اي هستند كه نسل جديدي از هواپيماها را معرفي مي‌كند كه هايپرسور (HyperSoar) نام گرفته است. تمامي طرح‌ها براي مسافرت با سرعت ۱۰ ماخ طراحي شده است؛ يعني ۳ كيلومتر در ثانيه. در اين صورت شما مي‌توانيد در زماني كمتر از ۲ ساعت در هر گوشه از اين كره خاكي حضور پيدا كنيد. سريع‌ترين هواپيماي دنيا 72 1- SR فقط ۳ تا ۴ ماخ سرعت داشته است و از طرفي سريع‌ترين هواپيماي مسافربري دنيا به نام كنكورد است كه ۲ ماخ سرعت دارد اما هايپرسور با سرعت ۱۰ ماخ مي‌تواند در هر دو زمينه تجاري، نظامي مورد بهره‌برداري قرار گيرد. پروژه هايپرسور هنوز روي كاغذ است و طرح‌هاي عملي آن اجرا نشده است و اين‌گونه كه به نظر مي‌رسد آخرين هدف و سخت‌ترين آن ساخت مدل مسافربري آن خواهد بود. زيرا بايد امنيت تمام مسافران با وجود اين سرعت و شيوه پرواز مخصوص لحاظ شود. اين شيوه پرواز مخصوص مانند راكت‌هايي است كه در آب شليك مي‌شوند. هايپرسور از موتورهاي هوادم با تكنولوژي خاصي بهره مي‌برد. اين موتورها، هايپرسور را تا ارتفاع ۴۰ كيلومتري بالا مي‌برد و سپس در آن ارتفاع موتورها خاموش مي‌شوند و ادامه مسير كه حدود ۲۰ كيلومتر است، با موتورهاي خاموش صورت مي‌گيرد. دوباره هنگامي كه به اوج رسيد كه ارتفاعي در حدود ۶۰ كيلومتر است با همان موتورهاي خاموش به سمت پايين فرود مي‌آيد و هنگامي كه داخل جو زمين شد و با كمتر شدن ارتفاع هوا چگال‌تر (فشرده‌تر) مي‌شود و نيروي بالا برنده آيروديناميكي بيشتر مي‌شود و فقط با كار كم و نيروي اندك موتور، بالا رفتن مجدد هواپيما آسان‌تر مي‌شود و اين سري اعمال (فرودها و صعودها) به صورت متناوب صورت مي‌گيرد تا هايپرسور به مقصد برسد. در اصل در يك دوره پرواز چندين بار فرود و فراز دارد و اگر براي مثال از شيكاگو در آمريكا پرواز كند و به سمت توكيو در ژاپن پرواز كند (۱۰۱۲۳ كيلومتر) در اين پرواز ۱۸ بار فرود و فراز اتفاق مي‌افتد و كل اين پرواز مي‌تواند طي ۶۲ دقيقه انجام شود و يا از لس‌آنجلس تا نيويورك كه در حدود ۳۹۶۸ كيلومتر است را با ۵ فرود و صعود در عرض تنها ۳۵ دقيقه طي مي‌كند. فاصله هر فراز يا صعود متوالي همان‌گونه كه در شكل مشاهده مي‌شود ۴۵۰ كيلومتر است و با چنين عملي سوخت بسيار كمتري نسبت به مسير مستقيم مصرف مي‌شود. روزنامه همشهری
  25. چند روز قبل سرگئي ايوانف معاون نخست وزير روسيه در امور استراتژيک (و وزير دفاع سابق) اعلام کرد جنگنده‌هاي نسل پنجم روسيه تا اواخر سال 2008 ميلادي ارائه خواهد شد. ميخائيل پوگوسيان، سرپرست سوخو نيز در همين راستا گفت: تحقيقات ما در زمينه هواپيماهاي نسل پنجم تقريباً تکميل شده است و ديگر مي‌توانيم هواپيماهاي مدرن را تا سال 2008 براي نيروي هوايي مهيا کنيم. اين خبر در حالي اعلام شد که وزارت دفاع آمريکا با صرف بودجه‌هاي هنگفت به دنبال ساخت هواپيماهاي جنگنده رادارگريز با قابليت مانور بالاست، اما همچنان رقيب سرسختش (در صنايع هوافضا) هر سال خبر ساخت يک هواپيماي مدرن و يا موشک بالستيک جديد را اعلام مي‌کند تا در بازار تسليحات آسيا قدرت نمايي کند. يکي از منابع درآمدي روسيه از فروش تسليحات و صنايع نظاميش است و تمامي هزينه سالانه ارتش و بودجه‌هاي تحقيقات نظامي خود را از محل فروش تسليحاتش به دست مي‌آورد. سخنان پوگوسيان به عنوان سرپرست سوخو نشان مي‌دهد که هواپيماهاي جديد نتيجه طراحي شرکت سوخو است. البته اطلاعات ساخت اين هواپيماها در هيچ کدام از اظهار نظرهاي مقام‌هاي روسي مشخص نشده است و فقط به نکاتي مانند برتري هوايي و تکنولوژي جديد رادارگريزي در اين نسل اشاره شده. به همين دليل مي‌توان به سراغ جديدترين هواپيماي طراحي شده توسط سوخو رفت و احتمال داد که شباهت‌هاي بسياري با هواپيما‌هاي نسل پنجم داشته باشد. اين عقاب آهني (su-37) را مي‌توان به عنوان مبدأ و آغاز ساخت هواپيماهاي نسل پنجم در روسيه دانست. هيأت طراحي سوخو هواپيماي جنگنده مدرن و جديدي خلق كرده كه اولين پروازهاي آزمايشي‌اش را در سال 1995 انجام داد. اين هواپيماي جنگنده در حقيقت پاسخي به ساخت سري هواپيماهاي جنگنده جديد ايالات متحده آمريكا همچون F-22 بود. روسيه با ساخت هواپيماي جنگنده SU-37 كه تك سرنشين است، تكنولوژي بال‌هاي رو به جلو (Forward-swept wing) را اجرا كرد. اگرچه به احتمال بسيار زياد هواپيماهاي نسل پنجمي که از آنها سخن گفته شده است بال‌هاي رو به جلو نداشته باشند. [align=center] [/align] تقريباً تمامي پروازهاي آزمايشي اين هواپيما مخفيانه انجام شد، اما نخستين پرواز آزمايشي آن در سپتامبر سال ۱۹۹۶ ميلادي بود كه پس از آن بيش از ۱۲۰ تست پروازي در مركز آزمايشات پرواز ژوكوفسكي (Zhukovsky) در نزديكي شهر مسكو انجام داد. در آزمايش‌ها به راستي نشان داده شد كه هيچ پرنده آهني با بال‌هاي رو به جلو به زيبايي سوخو 37 پرواز نكرده است. البته با پشتوانه‌اي مانند هيأت طراحان شركت سوخو كه از برترين سازندگان هواپيماهاي نظامي هستند نبايد كمتر از اين هم انتظار داشت. شركت سوخو پس از ساخت هواپيماي SU-27 در راستاي برتري هوايي تصميم گرفت كه دست به ساخت سري هواپيماهاي جنگنده و بمب افكني بزند كه پايه طراحي آنها را همان هواپيماي پرقدرت SU-27 تشكيل مي‌داد و با آميخته‌اي از قدرت حمل تسليحات Su-33، تاكنون موفق به ساخت S-37 شده‌اند كه بعد از SU-37 يكي از نشان‌هاي ديگر افتخار شركت سوخو محسوب مي‌شود. S-37 ملقب به بركوت (Berkut) به معني عقاب طلايي يا عقاب سلطنتي است. حرف S اول آن (كه در تمامي هواپيماهاي غيرتجربي شركت سوخو Su ديده مي‌شود) نمايانگر تجربي (Experimental) بودن آن است و هنوز به توليد نرسيده است. پايه‌هاي طراحي آن در اصل از سال ۱۹۸۳ شروع شد و با استفاده از تحقيقاتي كه در فن‌آوري بال‌هاي رو به جلو (FSW) (كه در اتحاد جماهير شوروي از دهه ۱۹۴۰ آغاز شده بود) خلق شد. [align=center][/align] از سوي ديگر ايالات متحده آمريكا نيز با ساخت هواپيماي تجربيX-29 با همان فن‌آوري بال هاي رو به جلو (FSW)، نشان داد كه با شوق مضاعفي در پي تكميل اين پروژه است. به طوري كه آمريكا به جد (پروژه X-29 را بين سال‌هاي ۱۹۸۴ تا ۱۹۹۰ پيگيري كرد.) البته بايد به اين نكته اشاره كرد كه S-37 تقريباً ۲ برابر مقياس X-29 است. طولش حدود ۶۴ فوت است و مي‌تواند با وزني حدود ۶۵ هزار پوند از زمين بلند شود. قدرتش را از ۲ موتور توربوفن مدل D30-F6 شركت آوياد ويگاتل (Aviadvigatel) مي‌گيرد كه هر كدام از آنها حدود ۳۴۱۶۶ پوند نيرو مهيا مي‌كنند. اين موتور مجهز به سيستم پسسوز (afterburner) است. در مدل دوم S-37 دو موتور توربوفن شركت ليوكلا با مدل AL-F21با سيستم جهت دهي بردار رانش و بهره گيري از پسسوز است كه هركدام از آنها قدرتي برابر ۳۹۳۵۰ پوند نيرو توليد مي‌كنند. در اصل در تمامي قسمت‌هاي طراحي S-37 نوآوري خاصي ديده مي‌شود. با اينكه بسياري از قسمت‌ها از SU-27 مشابه سازي شده اما نهايت دقت در طراحي دوباره آن لحاظ شده است. وضعيت طراحي بال‌ها به كلي دگرگون شده است و براي اضافه كردن خصوصيات رادارگريزي (stealth) و كم كردن سطح مقطع راداري (Radar-cross section) به ناچار طرحي نو انديشيده‌اند. حالت بال‌ها نسبت به جنگنده‌هاي معمولي (بال‌هاي رو به جلو) سبب شده كه عقاب طلايي از قدرت براي (Lift) بيشتري بهره گيرد وبا طي مسافت كمتري از باند برخيزد. همچنين با مصرف بنزين و سوخت كمتري نسبت به هواپيماهاي ديگر برد بالايي هم دارد. هنگام پرواز جريان سيال در واقع از نوك بال‌ها به سمت داخل بدنه كشيده مي‌شود و به همين دليل فشار زيادي به بال‌ها مي‌آيد و براي تحمل اين مقدار فشار حدود ۹۰ درصد جنس بال‌ها از مواد مركب (Composite) است. تكنولوژي بال‌هاي رو به جلو يكي از آرزوهاي دور شركت سوخو بود كه ساخت يك جنگنده با قدرت مانور بسيار بالا و پايداري كامل در هر ارتفاع و سرعتي را برآورده كرده است. سامانه هدايت الكتريكي (Fly-by-wire) بسيار پيشرفته‌اي دارد كه نسبتاً شبيه سيستم‌هاي جنگنده‌هاي Su-35 و SU-37 است ولي مدرن‌تر كه كنترلش را در تمامي شرايط سخت و مانورهاي سريع به راحتي به دست مي‌آورد. سيستم قدرت نبرد هوايي (Vital in clog fight) با آميخته شدن با قدرت مانوري كه از طراحي و شكل S-37 مي گيرد و بهترين وضعيت پرتاب موشك را در نبردهاي هوايي به عقاب طلايي مي‌دهد. در اين راستا پوگوسيان مدير طراحي پروژه S-37 مي‌گويد: «ما به دنبال راه حل هاي تكنيكي براي بالا بردن قدرت مانور جنگنده‌ها در نبردهاي هوايي نزديك هستيم.» البته هنوز بسياري از برنامه‌هاي ساخت و طراحي اين عقاب طلايي سري است و در دسترس نيست، اما در اصل S-37 هواپيماي جنگنده‌اي است كه نسل پنجم هواپيماهاي روسي را نشان مي‌دهد. S-37 تقريباً تمامي فناوري رادارگريزي را دارد اما به خوبي ديده مي‌شود كه بيشتر بر مواد جاذب امواج رادار (RAM) تأكيد شده است تا حالت دهي خاص به بدنه براي جذب امواج (RAS) از لحاظ مواد جاذب امواج رادار شايد شبيه جنگنده F-117 يا بمب افكن B-2 آمريكا باشد. براي فريب موشك‌هاي حرارتي، سيستمي در موتورها به كار رفته كه باعث مي‌شود حرارت كمتري از قسمت خروجي (nozzle) آن بيرون آيد و با اين كار حتي از رادارهايي كه از اشعه مادون قرمز استفاده مي‌كنند نيز دور از دسترس مي‌ماند. فناوري رادارگريزي در S-37 بسيار ارزان تر از هواپيماهاي آمريكايي محسوب شده است. روزنامه همشهری