Davood
-
تعداد محتوا
250 -
عضوشده
-
آخرین بازدید
پست ها ارسال شده توسط Davood
-
-
دوست من , من که گفتم به جنگ ایران و عراق نگاه کنید بارها در خاطرات خلبانان هوانیروز ذکر شده که MI-25 (مدل صادراتی MI-24 به عراق) توسط AH-1J و خلبانان شجاع منهدم شده. MI-24 یک هلیکوپتر که قابلیت های همچون ترابری نیز دارد که نسبت به کبری قدرت مانور کمتری دارد! -
-
f117
در مورد آشنایی با A-10 به تاپیک ها زیر سری بزن!
مقایسه A-10 با SU-25/39
ماموريت ويژه براي گراز پير، A-10 -
ولی حیف داوود جان تو نمیتونی از بچه ها گله کنی وقتی مدیر سایت با کثافت فا.... شروع میکنه.
دوست من فاحشه فکر نکنم فحش چندانی باشد ولی بنده دو تا پست حذف کردم اولی به آقای خامنه ای نسبت داده بودند دومیش هم کلی حرف رکیک که خیلی ببخشید فحش خواهر مادر توش داده بودند!
ولی با یک قسمت از حرفتان موافقم که نباید با این حرفا کنترل خودمان را از دست بدهیم!
آنقدر دریایی باش که اگر سنگی به طرف تو پرت شد سنگ غرق شود نه آنکه تو متلاطم شوی! -
کارشناسان روسی مصرانه بر این باورند که MIL-28N از نظر ویژگیهای پروازی , جنگ افزار , بقاپذیری ,راحتی و سادگی کار برتر از AH-64D لانگبو آپاچی می باشد.اما خود انها اذعان دارند که میان آپاجی و MI-28N دست کم دو تفاوت عمده وجود دارد.اول این که آپاچی به مرحله تولید انبوه رسیده و همین امر سبب می شود نقایص و کاستیهای آن بیشتر و بهتر نمایان شده و در نتیجه مرتفع گردند و دوم این که طراحی MI-28 بر خلاف آپاچی از صفر شروع نشد بلکه در واقع نمونه تکمیل شده و گونه های پیشین می باشد.از سوی دیگر MI-28 تاکنون در هیچ درگیری رزمی مهمی شرکت نداشته است در حالی که تجربه جنگی AH-64D بسیار بالا می باشد.اما در هر حال به نظر می رسد بر روی کاغذ MI-28N برتر از لانگبو آپاچی باشد. در مورد MI-24 و کبری نگاهی به جنگ ایران عراق بیندازید. -
متاسفانه انگار لینک فیلم خراب شده از دوستانی که فیلم را در اختبار دارند اگر قرار بدهند ممنون می شوم به هر حال من یک عکس از این فیلم دارم. http://www.iribnews.ir/News%5CPhoto%5C71081_af9667be-3e7e-4215-8362-d215dc188ab1.jpg -
دوستان من نیز مانند شما از این بابت ناراحت هستم اما این دلیل نمی شود در سایتی که روزانه بیش از 5000 بازدید دارد این چنین فحش های رکیکی را بدهید پست های نامربوط حذف شد. -
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/5a/USS_Abraham_Lincoln%28CVN_72%29.jpg/800px-USS_Abraham_Lincoln%28CVN_72%29.jpg
از اوایل جنگ جهانی دوم ناوهای هواپیمابر در نبرد های نقش یافتند بعنوان فرودگاه های متحرک که بر هر ناو یا زیر دریایی برتر بود.
ناوهای هواپیما بر با ارتفاعی برابر با یک ساختمان بیست طبقه بیرون از آب و طولی برابر با 333 متر در همان نگاه اول تعجب همگان را بر می انگیزند ؛ اما دلیل آن بزرگی و عظمت بی نظیر ناو نیست بلکه توانایی این فرودگاه کوچک شناور در به پرواز در آوردن هواپیما های جنگی بوده که چنین حسی را بوجود می آورد . در آب های آزاد ناو های هواپیما بر بعنوان خاک یا قلمرو خود مختار محسوب می شوند و خدمه می توانند به مانند اینکه در کشور خود هستند رفتار کنند البته تا زمانی که به سواحل کشورهای دیگر نزدیک نشده اند . بنابراین نظامیان ایالات متحده بدون نیاز با توافق با کشوری ، گروه رزمی ناو هواپیما بر خود که شامل یک ناو هواپیما بر و شش تا هشت کشتی اسکورت دیگر است را به منطقه ارسال می دارند . جنگنده ها ، بمب افکن ها و سایر هواپیما های نظامی می توانند با پرواز به سمت اهداف دشمن دوباره به پایگاه تقریبا امن خود که همان گروه رزمی ناو هواپیمابر بوده باز گردند . ناو های هواپیما بر می توانند با سرعت 35 نات ( 64 کیلومتر بر ساعت ) بر روی آب حرکت کنند . این توانایی یعنی رسیدن به منطقه درگیری در عرض چند هفته . البته ایالات متحده در حال حاضر شش پایگاه درسراسر جهان برای ناوگان ناوهای هواپیمابر خود ایجاد کرده که با فلسفه واکنش سریع و اعزام ناوها از نزدیک ترین پایگاه به منطقه درگیری مورد استفاده قرار می گیرند . با بیش از یک میلیارد قطعه سوپر ناو های هواپیما بر کلاس « نیمیتز » ایالات متحده در بین پیچیده ترین ماشین های ساخته شده توسط بشر قرار می گیرند اما در سطح مفهومی عملکرد و هدف از ساخت هریک از آن ها بسیار ساده است بطوریکه برای انجام چهار کار پایه طراحی و ساخته شده اند . 1-حمل و نقا هواپیماهای نظامی دردریا 2- عمل کردن به مانند یک فرودگاه کوچک برای به پرواز درآوردن و نشاندن هواپیماها 3- استفاده به عنوان یک مرکز فرماندهی عملیات 4- جا دادن به افراد و پرسنلی
که برای انجام این کارها مورد نیاز می باشند
برای به انجام رسانیدن این اهداف یک ناو هواپیمابر باید قابلیت های یک کشتی را با یک پایگاه هوایی و همچنین یک شهر کوچک ترکیب کند . ناو هواپیما بر باید دارای یک عرشه پروازی برای نشست و برخاست هواپیماها ، قسمت فرماندهی و کنترل ، سیستم پیش رانشی ، سیستم های گوناگون دیگر ( شامل آب ، غذا ، سیستم دفع فاضلاب و زباله ، سرویس پستی ، رادیو ، تلویزیون و چاپ روزنامه داخلی ) و همچنین بخش اصلی از بدنه کشتی که در داخل آب قرار می گیرد ، باشند . بخش بدنه در زیر خط آب بصورت قوس دار ونسبتا باریک است . بخش بالای خط آب به طرف بیرون گسترده می شود تا عرشه پروازی را تشکیل دهد . بخش زیری نیز از دو قسمت تشکیل یافته است که در واقع دو لایه مجزا بوده که در صورت اصابت اژدر به پوسته بیرونی ، پوسته داخلی بعنوان محافظ از درهم شکستن و غرق شدن کشتی جلوگیری می کند . از دهه پنجاه تا کنون تقریبا همه سوپر ناو های هواپیما بر ایالات متحده توسط شرکت « نورث روپ گرومن » واقع در نیوپورت نیوز ساخته شده اند . برای سادگی در پروسه ساخت ، این ناو ها بصورت مدولی ساخته شده و سپس مونتاژ می شوند که هر کدام ازاین مدول ها به سوپر لیفت معروفند.هر یک از این سوپر لیفت ها می توانند 70 تا 800 تن متریک وزن داشته باشند . ناوهای هواپیمابرمدرن ازحدود 200 مدول یا سوپر لیفت تشکیل یافته اند . ناگفته نماند آخرین مدول که در پروسه ساخت ومونتاژ نهایی نصب می شود جزیره یا همان ساخنمان فرماندهی روی عرشه ناو است که 575تن وزن دارد . مانند تمام کشتی ها ناوهای هواپیمابر هم در اقیانوس ها توسط نیروی پیش رانشی پروانه حرکت می کنند. البته با 6.4 متر پهنا هر کدام از چهار پروانه ناو هواپیما بر در کلاسی متفاوت از دیگر کشتی ها قرار می گیرند . هر یک از پروانه ها به یک شفت متصل بوده که توسط توربین بخار قدرت گرفته از راکتور هسته ای به گردش در می آیند . سیستم پیش رانشی ناو از دو راکتور هسته ای تشکیل یافته است که در محفظه ای زره پوش شده واقع در وسط ناو قرار دارند . این راکتورهای هسته ای بخار مورد نیاز برای بحرکت درآوردن توربین و در نتیجه پروانه کشتی را تأمین می کنند . قابل ذکر است که بنا به آمار منابع غیر رسمی قدرت سیستم پیش رانشی ناو بیش از دویست و هشتاد اسب بخار است . چهار توربین ناو همچنین برق مورد نیاز سیستم های الکتریکی و الکترونیکی ناو را تأمین می کنند که شامل سیستم شیرین کننده آب دریا نیز بوده و این سیستم روزانه بیش از یک و نیم میلیون لیتر آب دریا را به آب قابل شرب تبدیل می کند . ناوهای هواپیمابر پانزده تا بیست سال نیاز به سوخت گیری ندارند . البته راکتورهای هسته ای خطرات خاص خود را داشته و سوخت گیری مجدد ناو پروسه ای است که حدود سه سال به طول می انجامد
خدمه عرشه
به جهت اینکه روی عرشه مشکلی پیش نیاید تمام افراد مسئول روی عرشه لباس رنگ مخصوص شغل خود را در بر می کنند .
ارغوانی مسئولان سوخت هواپیما معروف به انگورها ؛ آبی جابجا کننده های هواپیماها، مسئولان بالابر ، راننده های یدک کش ، پیغام برها و مسئولان ارتباطات ؛ سبز مسئولان کاتاپولت و کابل های نگهدارنده ، مهندسان تعمیر ونگهداری ، مسئولان فرود هلیکوپتر ؛ زرد افسران کاتاپولت و کابل های نگهدارنده ، راهنمایان هواپیماها ، افسران جابجایی هواپیماها ؛ قرمز افسران مهمات ، مسئولان عملیات نجات ؛ قهوه ای افسران مسئول هواپیماهای تیپ هوایی ؛ سفید بازرسان اسکادران هواپیماها ، افسران علایم فرود ، افسران ناظر و پرسنل پزشکی.
ناو هواپیما بر اتمی کلاس نیمیتز
ناوهای هواپیما بر اتمی کلاس نیمیتز نیروی دریایی ایالت متحده آمریکا بزرگترین کشتی های جنگی هستند که تا به حال ساخته شده اند.تعداد خدمه این ناوها 6000 نفر است و در حدود 102000 تن وزن دارند.طول عرشه پروازی در حدود 332.9 متر است.تمام 9 ناو هواپیمابر اتمی کلاس نیمیتز توسط شرکت کشتی سازی نیوپورت نیوس (در حال حاضر بخش کشتی سازی نورثروپ گرومن) که مرکز آن در ایالت ویرجینیا است ساخته شده است.این ناوها قابلیت انجام ماموریت ها چند گانه رزمی و ضد زیر دریایی را دارد.اولین ناو در این کلاس یو اس اس نیمیتز در سال 1975 عملیاتی شد.
ناوگان کلاس نیمیتز ایالات متحده به شرح زیرند
USS Nimitz ( CVN 68 ) ( سال ورود به خدمت 1975 اکنون در حال سوخت گیری است )
USS Dwight D.Eisenhower ( CVN 69 ) ( 1977)
USS Carl Vinson (CVN 70) ( 1986)
USS Abraham Lincoln (CVN 72) (1989)
USS George Washington ( CVN 73) (1992)
USS John C.Stennis (CVN 74) (1995)
USS Harry S. Truman ( CVN 75) (1998)
USS Ronald Reagan ( CVN 76) (2003)
USS George H.W.Bush (CVN 77) ( در حال ساخت ، سال ورود به خدمت 2009 )
CVN 77 این ناو دارای برج فرماندهی مدرن و برج راداری جدید و شیشه های شفاف و زره پوش و سیستم ارتقاء یافته ارتباطات و جهت یابی است.این ناو دارای سیستم جدید به پرواز در آورنده و نگهدارنده هواپیما و سیستم GP-5 برای ارتقاء ذخیره سازی و انتقال سوخت به هواپیماهاست مجهز شده است.در حال حاضر کار برای ساخت نسل جدید ناوهای هواپیما بر با نام CVN 78 آغاز شده است.(این ناو قبلا با نام CVN 21 , CVN X شناخته می شدند).ساخت این ناو در سال 2007 آغاز شده و در سال 2014 تحویل می شود.
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c6/Fleet_5_nations.jpg/800px-Fleet_5_nations.jpg
طراحی
اعضای جدید کلاس نیمیتز (CVN 72 , CVN 76) دارای وزنی در حدود 102000 تن است.طول این شناورها در حدود 317 متر و عرض آن در حدود 408 متر است.این ناوها می توانند به پیشینه سرعت 30 گره دریایی برسند.پرسنل سازمانی ناو به تعداد 3148 نفر (شامل 203 افسر) و 2800 نفر خدمه هوایی (شامل 366) و 70 پرچمدار (شامل 25 افسر) می باشند.
هواگردها
50 تیپ هوایی پشتیبانی تاکتیکی بر روی این ناوها مستقرند.این ناوها نهایتا ظرفیت حمل 82 فروند هواپیما و هلی کوپتر را دارند.این ناوها معمولا این هواگردها را حمل می کنند:12 هواپیما F-18E/F سوپر هورنت و 36 هواپیما F/A-18 هورنت و 4 هواپیما E-2C هاوک و 4 فروند E-6 بی پرولر و 6 فروند S-3B وایکینگ و 2 فروند ES-3E شادو.هلی کوپتر ها نیز شامل:4 فروند SH-3F و 2 فروند HH-60HC هاوک می باشند.هواپیما S-3B وایکینگ در حال خروج از خدمت هستند و با هواپیما F/A-18 , F/-18E/F است.این هواپیماها نهایتا در سال 2009 از خدمت خارج می شوند.آخرین عملیات واحدهای F-14 تامکت که بعد از سال 1972 در ناوهای هواپیمابر عملیاتی بودند در مارس 2006 از خدمت خارج شدند.
تیپهای هوایی می توانند با توجه به نوع ماموریت تغییر کنند.برای مثال در سال 1944 تعداد 50 فروند از هلی کوپترهای نیروی زمینی آمریکا با تیپ های هوایی معمولا ناو هواپیما بر USS Dwight D.Eisenhower در طول عملیات آف های تی تغییر می کرد.
تیک آف
برای اینکه به پرواز در آمدن هواپیماها از روی سطح ناو ساده تر انجام گیرد ، ناو هواپیمابر در خلاف جهت باد و با سرعت زیادی حرکت می کند . با این کار به دلیل عبور جریان های هوا از روی بال نیروی لیفت بیشتری ایجاد شده و به میان کمی موجب کاهش سرعت تیک آف هواپیما می شود . اما این سرعت برای به پرواز در آوردن هواپیماهای سنگین نظامی ناکافی است بنابراین از وسیله ی دیگری بنام کاتاپولت ( منجنیق ) برای شتاب دادن به هواپیما در مسافت کوتاه استفاده می کنند . هر کدام از این کاتاپولت ها که تعداد آن روی عرشه ناوهای هواپیمابر کلاس نیمیتز به چهار دستگاه می رسد تشکیل یافته از دو پیستون درون دو سیلندر موازی در زیر عرشه که هر کدام طولی برابر با یک زمین فوتبال دارند . پیستون ها هر یک دارای برجستگی هایی هستند که از شکاف روی عرشه بیرون آمده و به حامل کوچکی متصل می گردند . جهت آماده سازی هواپیما برای تیک آف خدمه عرشه پوازی آن را به محل مورد نظر پشت کاتاپولت هدایت می کنند سپس میله یدک کش روی چرخ دماغه را به شکافی روی حامل کاتاپولت نصب می کنند . خدمه میله ی نگهدارنده ای را نیز بین پشت چرخ جلو و حامل نصب می کنند که این قطعه در هواپیماهای F-14 , F-18 روی چرخ دماغه بصورت یکپارچه ساخته شده است . همزمان با متصل کردن چرخ دماغه به حامل کاتاپولت خدمه ی عرشه پروازی صفحات منحرف کننده گازهای خروج اگزوز را نیز در پشت هواپیما بالا می برند . وقتی تمام این مراحل انجام گرفت افسر کاتاپولت معروف به شوتر که در یک گنبد شیشه ای کوتاه روی عرشه پروازی بر تمام مراحل نظارت دارد سوپاپ سیلندرهای کاتاپولت را باز کرده در نتیجه سیلندرها توسط بخار پر فشار تولید شده در راکتور ناو پر می شوند . این بخار نیروی پیش رانشی برای کاتاپولت کردن هواپیما و ادامه پرواز با سرعت ایمن را تأمین می کند . اگر میان این بخار که بستگی به نوع هواپیما دارد کم باشد نیروی لیفت کافی ندارد و هواپیما را به داخل اقیانوس پرتاب خواهد کرد و اگر زیاد باشد ، خیز برداشتن سریع کاتاپولت موجب شکستن چراغ دماغه خواهد شد . قبل از پرتاب ، خلبان هواپیما از تمام قدرت موتورهای آن استفاده می کند که در این زمان میله نگهدارنده مانع حرکت هواپیما به جلو می شود . در این زمان افسر کاتاپولت با اشاره به خلبان پیستون را رها کرده و هواپیما پرتاب می شود . در انتهای مسیر کاتاپولت ، میله یدک کش از حامل جدا شده و هواپیما به پرواز با نیروی موتورها خود ادامه می دهد . سیستم کاتاپولت می تواند یک جنگنده بیست تنی را در زمانی حدود دو ثانیه از صفر به سرعت 270 کیلومتر در ساعت برساند . قابل ذکر است که ناو هواپیمابر توانایی به پرواز در آوردن یک هواپیما را در بیست ثانیه دارد.
http://www.fas.org/man/dod-101/sys/ac/f1cvntrp.jpg
فرود
فرود روی عرشه ای که فقط حدود 150 متر باند برای نشستن هواپیما دارد آن هم با سرعتی که جنگنده های سریع نیروی دریایی دارند یکی از سخت ترین کارهای خلبان است . برای فرود بر روی عرشه ناو هر هواپیما باید دارای قلاب دم باشد . خلبان هواپیما با تقرب و فرود دقیق سعی خواهد کرد یکی از چهار کابل نگهدارنده هواپیما روی عرشه ناو را با قلاب دم بگیرد . این کابل های فولادی که در عرض باند فرود و بموازات یکدیگر قرار گرفته اند ، به سیلندرهای هیدرولیکی زیر عرشه فرود متصلند که وقتی قلاب دم هواپیما با یک از این کابل ها در گیر می شود کابل مذکور بیرون آمده در نتیجه سیلندر هیدرولیکی انرژی هواپیما را جذب می کند . چنین سیستمی می تواند هواپیمایی با 24 تن وزن و 241 کیلومتر در ساعت سرعت را در مسافت حدود 96 متر متوقف کند . این کابل های موازی به فاصله 15 متری از هم قرار گرفته اند بنابراین منطقه بیشتری را برای تماس چرخ ها به خلبان می دهند . معمولا خلبان ها کابل سوم را هدف گیری می کنند که ایمن ترین حالت ممکن است ، هدف گیری کابل اول به دلیل لزوم نزدیک شدن به لبه ناو آن هم در حدی خطرناک کار درستی نیست . پروسه فرود با بازگشت هواپیماها به ناو و با اجرای طرح پرواز بیضی شکل ، با تنظیم زاویه دقیق تقرب از سوی خلبان ، انجام می شود و اولین اجازه فرود را هواپیمایی کسب می کند که کمترین ذخیره سوخت را داشته باشد . برای کمک به خلبان جهت اجرای یک فرود خوب افسر علایم از طریق رادیو و چراغ های روی عرشه ناو با ارسال علایم او را راهنمایی می کند . اگر هواپیما درست در مسیر باشد چراغ سبز به خلبان نشان داده می شود و در غیر این صرت از رنگ های دیگر استفاده می شود تا خلبان اقدام به اصلاح مسیر یا لغو و اجرای دویاره آن کند . سیستم نوری لنزهای اپتیکی فرسنل هم در کنار افسر علایم به خلبان برای فرود کمک می کند . این سیستم متشکل از یک سری چراغ و لنزهای فرسنل است که بر روی یک سکوی پایدار شده توسط ژیروسکوپ نصب شده اند . لنزها باعث تمرکز نور بصورت شعاع های باریکی با زوایای مختلفی در آسمان می شوند . درست زمانی که چرخ های هواپیما با عرشه ناو تماس پیدا کردند خلبان اهرم گاز را تا آخر فشار داده و قدرت موتورها را با پس سوز به حداکثر می رساند . چون در صورتی که هواپیما با قلاب ها درگیر نشود خلبان باید بتواند با حفظ سرعت دوباره از روی ناو برخیزد . ناگفته نماند که باند فرود ناو با چهارده درجه انحراف از محور طولی روی عرشه ناو قرار گرفته است.
آشیانه هواپپماها
روی عرشه پروازی تعداد کمی هواپیما پارک می شوند و هواپیماهایی که مورد نیاز نیستند به آشیانه فرستاده می شوند . آشیانه هواپیماها دو طبقه پایین تر از عرشه پروازی قرار گرفته است که با 209 متر طول ، 34 متر عرض و 8 متر ارتفاع امکان جا دادن به بیشتر انواع هواپیماها وهلیکوپترها را دارد . آشیانه می تواند حدود 60 فروند هواپیما ، مخازن سوخت و قطعات یدکی را در چهار بخش خود جای دهد . برای انتقال هواپیماها به عرشه پروازی از چهار بالابر سریع استفاده می شود که نیرو هیدرولیکی کافی برای بالا بردن دو هواپیمای 35 تنی را دارند . قسمت انتهایی آشانه و عقب کشتی هم در اختیار بخش تعمیر و نگهداری است که دارای منطقه بازی نیز برای آزمایش موتورها با پس سوز می باشد . تیپ هوایی مستقر در ناو حدودا از 9 اسکادران تشکیل یافته که جمعا هفتاد تا هشتاد فروند هواپیما را شامل می شود . این هواپیماها شامل انواع اف/ای-18هورنت ، اف-14تام کت ، ای-2سی هاوک آی ، اس-3بی وایکینگ ، ای آ-6بی پراولر و هلیکوپتر اس اچ-60سی هاوک می باشند . جالب است بدانید یک ناو هواپیمابر کلاس نیمیتز می تواند پنجاه جنگنده را جهت اجرای یکصدوپنجاه حمله در روز به پرواز درآورد و در زرادخانه خود بیش از 4000 انواع بمب را دارد.
موشک ها
اعضای تازه ساخته شده ناوهای هواپیمابر کلاس نیمیتز با 3 پرتاب کننده 8 تایی GMLSK-29 موشک های هوا به سطح استاندارد ناتو C Sparrow و دارای بردی برابر با 14.5 کیلومتر و راداری نیمه فعال که هدایت موشک در آخرین مرحله به عهده دارد مجهز شده است.این ناوهای هواپیما بر با سیستم موشکی کوتاه برد از طرف کمپانی ریتهون برای دفاع از کشتی در برابر موشک های سینه مال را به عهده دارد.در سال 2005 ناو هواپیما بر USS John C.Stennis با این سیستم مجهز شد و جایگزین سیستمهای دفاع نزدیک فالانکس شد.
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/9/97/Lincoln_Control_Room.jpg/800px-Lincoln_Control_Room.jpg
سیستم دفاع نزدیک
در روی این کلاس از ناوها هواپیما بر 4 اسلحه 6 لول دفاع نزدیک 20 میلیمتری MK-15 فالانکس با نرخ آتش باری 3000 گلوله و برد 1.5 کیلومتر وجود دارد.
اقدامات متقابل
سیستم فریب دهنده شامل 4 پرتاب کننده باریکه مدل MK-36 که قابلیت پرتاب شرارهای مادون قرمز و باریکهای الکترونیکی را دارد.سیستم دفاع متقابل در برابر اژدر این ناوها سیستم AN/SLQ 25 است که توسط شرکت سنسایتیک در شهر نیووینگتون ایالت ویرجینیا ساخته شده است.سیستم جنگ الکترونیک AN/SLQ 32 کمپانی ریتهون شناسایی امواج راداری متخاصم را به وسیله دو سری آنتن انجام می دهد.این سیستم توانایی محاسبه شدت تغییرات و تکرار پالسهای تکراری و اسکن مدل رادار و دوره زمانی اسکن رادار و فرکانس آن را دارد و یک سیگنال هشدار دهنده به سیستم اقدام متقابل کشتی رسال می کند.
سیستم اطلاعاتی رزمی
سیستم اطلاعات رزمی این ناوها بر پایه سیستم مسیر یاب پیشرفته رزمی و تاکتیکی بلوف 0 و 1 نیروی دریایی آمریکا پیوندهای ارتباطی A-4 ,11,14,16 قرار دارد.سیستم کنترل تسلیحات به وسیله 3 مسیر یاب مدل MFCSMK 91 که برای موشک های C Sparrow طراحی شده است و مدیریت می شود.ناوهای هواپیما بر USS John C.Stennis , USS Nimitz , USS Ronald Reagan با سیستم دفاع از کشتی MK-2 مدل صفر که به وسیله کمپانی ریتهون ساخته شده است مجهز شده است.این سیستم دفاع خودکاری در برابر موشکهای کروز ضد کشتی به وسیله هماهنگ کردن و ادغام کردن سیستمهای تسلیحاتی و جنگ الکترونیکی ناو بوجود آید.
ناو USS Nimitz با سیستم (TIS) که مربوط به دریافت جزئیات مراحل رهگیری دیجیتال است مجهز شده است.این سیستم توانایی دریافت تصاویر از حسگرهای هوابرد در زمان بسیار کم (زمان واقعی) را دارد.
حسگرها
رادار جستجوی هوایی شامل:رادار ITTSPS-48E3D که در باند E , F کار می کند.رادار SPS-49V5 ساخت کمپانی ریتهون که در باند C , D کار می کند.رادار جستجوی سطحی نورثروپ گرومن SPS-67V که در باند G کار می کند.
پیشرانه
ناوهای هواپیما بر هسته ای کلاس نیمیتز دارای 2 راکتور آب سنگین جنرال الکترونیک هستند که 4 توربین ناو که هر کدام قدرتی در حدود 260000 اسب بخار (149 مگاوات) دارند و 4 پروانه ناو را به حرکت در می آورند.در این ناوها 4 موتور دیزل برای مواقع اضطراری وجود دارد که هر کدام نیرویی در حدود 10720 اسب بخار (8 مگاوات) تولید می کند.
لازم به ذکر است این ناوها همانطور که گفته می شود دارای سیستم های پیشرفته ای هستند اما در مواقعی دیده شده که این سیستمها کاری از پیش نمی برند مانند فیلم گرفته شده پهباد سپاه از ناو هواپیما بر آمریکایی.طبق گزارشها در نهایت یک نفر از خدمه که بر روی عرشه حضور داشته موفق به رویت آن می شود.
دانلود فیلم
منابع
Air-university.blogspot.com, ماهنامه جنگ افزار -
hosseingmn جان تصویری که قرار دادید یک مونتاژ حرفه ای می باشد چندین عکس از آذرخش ارائه شده آن را تک سرنشینه نشان داده است به هر حال من تصویر اصل آن را قرار می دهم.
-
دوستان چهارشنبه یکی از مسئولین در نیروی هوایی سپاه در مورد کمک رسانی هوایی به آسیب دیدگان طوفان گونو سخن می گفت و تصاویری از فرودگاه نشان می داد که در کناری AN-74 , IL-76 سپاه به همراه بالگردهای MI-17 و C-130 ارتش بود اما تصویر جالبی که دیدم یک C-130 متعلق به سپاه پاسداران که به رنگ سبز (رنگ پیراهن سپاه) بود موبایل آماده کردم تا وقتی دوباره دوربین بر روی آن آمد عکس بگیرم اما دیگر نشان نداد به شخصه خیلی گشتم دنبال آماری از C-130 سپاه اما چیزی پیدا نکردم حتی اصلا در لیست هواپیماها سپاه اسمی از C-130 نبود تنها چیزی را که فهمیدم این هواپیما نیز مانند بالگردهای AH-1 از ارتش به سپاه داده شده.
از دوستان اگر آماری خبری عکسی چیزی از این هواپیما دارد ممنون می شوم قرار دهد!
در لینک زیر هم آماری در مورد هواپیماها مورد استفاده در سپاه نوشته اما خبری از C-130 نبود.
Air Force of the Army of the Guardians of the Islamic Revolution -
دوست من تصویری که شما ارائه دادید اورهال کامل این بالگردها می باشد که تغییراتی نیز بر روی انها داده شده اما تصاویری که من قرار دادم از شبکه جهانی جام و جم پخش شده و متعلق به خط تولید بالگرد می باشد. -
دوست من مطلبی که من قرار داده بودم از مجله صنایع هوایی است که خود صنایع هوایی نیز به نقل از چندین مجله خارجی نقل کرده. هواپیما صاعقه نسبت به F-5 پانزده در صد بزرگتر شده پس می توان از RD-33 استفاده کرد همانطور هم که در عکس می بینید به موتورها دقت کنید نسبت به F-5 بزرگتر می باشد. -
کورش جان
صنعت بالگرد نسبت به هواپیما سرعت کمتری دارد بالگرد AH-1 از نظر مانور پذیری از AH-64 سرتر است (مثلا ساقط کردن Mirage f-1 عراقی) و یکی از مهمترین اصل در بالگرد های تهاجمی اصول مانورپذیری است همانطور که گفته شد بالگرد های ایرانی از نوع AH-1J به نوع AH-1S ارتقاء داده شده اند و بالگرد کبری به دلیل اینکه هنوز در جنگ ها به خوبی عمل می کند در بسیاری از کشورها استفاده می شود مانند اسرائیل.
اما در زمینه مقایسه با AH-64 یا MI-28
اول از همه بین همین دو بالگرد روسی و آمریکایی مقایسه های مختلفی انجام شده که بر روی کاغد MI-28 سرتر از AH-64 بوده اما در قیاس با AH-1 در بسیاری از زمینه ها AH-64 یا MI-28 سرتر می باشد اما همانطور که گفتم این بالگرد هنوز در بسیاری از کشورها در خدمت می باشد و ایران نیز تغییرات بر روی آنها انجام داده.
برای اطلاعات بیشتر از هوانیروز به تاپیک زیر سری بزنید!
گفتگو با فرمانده هوانيروز -
امیر جان درست منظورتان را متوجه نشدم ولی SU-47 با نام S-37 نیز شناخته می شود.
Su-47 (S-37) Berkut Experimental Fighter Aircraft , Russia -
بچه اگه هركسي در مورد ساخت هليكوپتر شكاري در ايران مثل كبري اطلاعاتي داره بياد توضيح بده با تشكر
کورش جان خوشبختانه ایران در زمینه بالگرد سازی به کمک شکرت هایی مانند پنها و هسا پیشرفت هایی کرده مانند.
شاهد 274
شباویز 275
شاهد 278
ظفر 300 (اولین هلیکوپتر رزمی ساخته شده ایران)
و اما AH-1 که در مورد تولید شدن یا نشدن آن حرف های زیادی زده می شد که شنیده ها حاکی از این می باشد سالیانه در حدود 10 فروند AH-1 تولید می شود که بهینه سازی شده (کاکپیت ضد تیر , تجهیزات دیجیتالی و ....) که تقریبا می توان گفت با بالگرد AH-1S قابل مقایسه می باشد.
ساخت بدنه بالگرد
قرار دادن موتور بالگرد
بالگرد پس از تکمیل
و پرواز
نکته قابل توجه بالگرد شاهد 278 (Bell-206) قابلیت حمل راکت و موشک های ضد تانک تاو را دارا می باشد.
ايران هيچ هليكوپتر شكاري نمي سازدو تنها كبراهاي خود را در اصفهان به مدل هاي AH-1J ارتقا داده است در ضمن روي هليكوپترهاي Mil-17 بهسازيهايي از جمله امكان شليك اژدر و شليك موشك ساحل به درياي كوثر و نور(C-801 , C0-802 ) انجام داده است و نيز روي هلي كوپتر هاي CH-47(شينوك) و Bel-214 بهسازي هايي انجام داده است. ظاهرا ايران هليكوپترهاي آموزشا شباويز را توليد ميكند.(در اين مورد مطمعن نيستم)
روی MI-17 نیروی دریایی موشک نور نصب شده و روی بالگرد های MI-17 نیروی هوایی که به رنگ خاکی موشک ضد زره AT-6 Spiral -
[align=center]
[/align]
از زمان ايده‌هاي پروازي لئوناردو داوينچي تا موفقيت ساخت هواپيما به دست برادران رايت و بقيه طلايه‌داران اين صنعت، مهندسان هوا فضا اكنون دست به ساخت موجودات پرنده‌اي زده‌اند كه حتي تصورش را هم نمي‌شدكرد.
مردم در اين زمان و اين قرن عجيب، به دنبال سفرهاي تجارتي، نظامي و حتي سياحتي با سرعتي معادل ۱۰ برابر سرعت صوت هستند (۱۰ ماخ).
هنگامي كه ايالات متحده آمريكا از طريق تشكيل كنسرسيومي از ۳ شركت قدرتمند صنايع هوايي به نام‌هاي بوئينگ، لاكهيد مارتين و نورتروپ گرومن در انتظار تحولي در صنعت هوافضا است و به دنبال ساخت هواپيماي جنگنده آينده( FSA) و بمب‌افكن‌هاي سنگين است در جاي ديگري پروژه‌اي بي‌نظير در حال پيگيري است.
در آزمايشگاه ملي لارنس ليورمور گروهي به سرپرستي مهندس پرستون كارتر در حال تكميل پروژه‌اي هستند كه نسل جديدي از هواپيماها را معرفي ميكند كه هايپرسور (HyperSoar) نام گرفته است.
تمامي طرح‌ها براي مسافرت با سرعت ۱۰ ماخ طراحي شده است؛ يعني ۳ كيلومتر در ثانيه. در اين صورت شما مي‌توانيد در زماني كمتر از ۲ ساعت در هر گوشه از اين كره خاكي حضور پيدا كنيد.
سريع‌ترين هواپيماي دنيا 72 1- SR فقط ۳ تا ۴ ماخ سرعت داشته است و از طرفي سريع‌ترين هواپيماي مسافربري دنيا به نام كنكورد است كه ۲ ماخ سرعت دارد اما هايپرسور با سرعت ۱۰ ماخ مي‌تواند در هر دو زمينه تجاري، نظامي مورد بهره‌برداري قرار گيرد.
پروژه هايپرسور هنوز روي كاغذ است و طرح‌هاي عملي آن اجرا نشده است و اين‌گونه كه به نظر مي‌رسد آخرين هدف و سخت‌ترين آن ساخت مدل مسافربري آن خواهد بود. زيرا بايد امنيت تمام مسافران با وجود اين سرعت و شيوه پرواز مخصوص لحاظ شود. اين شيوه پرواز مخصوص مانند راكت‌هايي است كه در آب شليك مي‌شوند.
هايپرسور از موتورهاي هوادم با تكنولوژي خاصي بهره مي‌برد. اين موتورها، هايپرسور را تا ارتفاع ۴۰ كيلومتري بالا مي‌برد و سپس در آن ارتفاع موتورها خاموش مي‌شوند و ادامه مسير كه حدود ۲۰ كيلومتر است، با موتورهاي خاموش صورت مي‌گيرد.
دوباره هنگامي كه به اوج رسيد كه ارتفاعي در حدود ۶۰ كيلومتر است با همان موتورهاي خاموش به سمت پايين فرود مي‌آيد و هنگامي كه داخل جو زمين شد و با كمتر شدن ارتفاع هوا چگال‌تر (فشرده‌تر) مي‌شود و نيروي بالا برنده آيروديناميكي بيشتر مي‌شود و فقط با كار كم و نيروي اندك موتور، بالا رفتن مجدد هواپيما آسان‌تر مي‌شود و اين سري اعمال (فرودها و صعودها) به صورت متناوب صورت مي‌گيرد تا هايپرسور به مقصد برسد.
در اصل در يك دوره پرواز چندين بار فرود و فراز دارد و اگر براي مثال از شيكاگو در آمريكا پرواز كند و به سمت توكيو در ژاپن پرواز كند (۱۰۱۲۳ كيلومتر) در اين پرواز ۱۸ بار فرود و فراز اتفاق مي‌افتد و كل اين پرواز مي‌تواند طي ۶۲ دقيقه انجام شود و يا از لس‌آنجلس تا نيويورك كه در حدود ۳۹۶۸ كيلومتر است را با ۵ فرود و صعود در عرض تنها ۳۵ دقيقه طي ميكند.
فاصله هر فراز يا صعود متوالي همان‌گونه كه در شكل مشاهده مي‌شود ۴۵۰ كيلومتر است و با چنين عملي سوخت بسيار كمتري نسبت به مسير مستقيم مصرف مي‌شود.
روزنامه همشهری -
چند روز قبل سرگئي ايوانف معاون نخست وزير روسيه در امور استراتژيک (و وزير دفاع سابق) اعلام کرد جنگنده‌هاي نسل پنجم روسيه تا اواخر سال 2008 ميلادي ارائه خواهد شد.
ميخائيل پوگوسيان، سرپرست سوخو نيز در همين راستا گفت: تحقيقات ما در زمينه هواپيماهاي نسل پنجم تقريباً تکميل شده است و ديگر مي‌توانيم هواپيماهاي مدرن را تا سال 2008 براي نيروي هوايي مهيا کنيم.
اين خبر در حالي اعلام شد که وزارت دفاع آمريکا با صرف بودجه‌هاي هنگفت به دنبال ساخت هواپيماهاي جنگنده رادارگريز با قابليت مانور بالاست، اما همچنان رقيب سرسختش (در صنايع هوافضا) هر سال خبر ساخت يک هواپيماي مدرن و يا موشک بالستيک جديد را اعلام مي‌کند تا در بازار تسليحات آسيا قدرت نمايي کند.
يکي از منابع درآمدي روسيه از فروش تسليحات و صنايع نظاميش است و تمامي هزينه سالانه ارتش و بودجه‌هاي تحقيقات نظامي خود را از محل فروش تسليحاتش به دست مي‌آورد.
سخنان پوگوسيان به عنوان سرپرست سوخو نشان مي‌دهد که هواپيماهاي جديد نتيجه طراحي شرکت سوخو است. البته اطلاعات ساخت اين هواپيماها در هيچ کدام از اظهار نظرهاي مقام‌هاي روسي مشخص نشده است و فقط به نکاتي مانند برتري هوايي و تکنولوژي جديد رادارگريزي در اين نسل اشاره شده.
به همين دليل مي‌توان به سراغ جديدترين هواپيماي طراحي شده توسط سوخو رفت و احتمال داد که شباهت‌هاي بسياري با هواپيماهاي نسل پنجم داشته باشد. اين عقاب آهني (su-37) را مي‌توان به عنوان مبدأ و آغاز ساخت هواپيماهاي نسل پنجم در روسيه دانست.
هيأت طراحي سوخو هواپيماي جنگنده مدرن و جديدي خلق كرده كه اولين پروازهاي آزمايشي‌اش را در سال 1995 انجام داد. اين هواپيماي جنگنده در حقيقت پاسخي به ساخت سري هواپيماهاي جنگنده جديد ايالات متحده آمريكا همچون F-22 بود.
روسيه با ساخت هواپيماي جنگنده SU-37 كه تك سرنشين است، تكنولوژي بال‌هاي رو به جلو (Forward-swept wing) را اجرا كرد. اگرچه به احتمال بسيار زياد هواپيماهاي نسل پنجمي که از آنها سخن گفته شده است بال‌هاي رو به جلو نداشته باشند.
[align=center]
[/align]
تقريباً تمامي پروازهاي آزمايشي اين هواپيما مخفيانه انجام شد، اما نخستين پرواز آزمايشي آن در سپتامبر سال ۱۹۹۶ ميلادي بود كه پس از آن بيش از ۱۲۰ تست پروازي در مركز آزمايشات پرواز ژوكوفسكي (Zhukovsky) در نزديكي شهر مسكو انجام داد.
در آزمايش‌ها به راستي نشان داده شد كه هيچ پرنده آهني با بال‌هاي رو به جلو به زيبايي سوخو 37 پرواز نكرده است. البته با پشتوانه‌اي مانند هيأت طراحان شركت سوخو كه از برترين سازندگان هواپيماهاي نظامي هستند نبايد كمتر از اين هم انتظار داشت.
شركت سوخو پس از ساخت هواپيماي SU-27 در راستاي برتري هوايي تصميم گرفت كه دست به ساخت سري هواپيماهاي جنگنده و بمب افكني بزند كه پايه طراحي آنها را همان هواپيماي پرقدرت SU-27 تشكيل مي‌داد و با آميخته‌اي از قدرت حمل تسليحات Su-33، تاكنون موفق به ساخت S-37 شده‌اند كه بعد از SU-37 يكي از نشان‌هاي ديگر افتخار شركت سوخو محسوب مي‌شود.
S-37 ملقب به بركوت (Berkut) به معني عقاب طلايي يا عقاب سلطنتي است. حرف S اول آن (كه در تمامي هواپيماهاي غيرتجربي شركت سوخو Su ديده مي‌شود) نمايانگر تجربي (Experimental) بودن آن است و هنوز به توليد نرسيده است. پايه‌هاي طراحي آن در اصل از سال ۱۹۸۳ شروع شد و با استفاده از تحقيقاتي كه در فن‌آوري بال‌هاي رو به جلو (FSW) (كه در اتحاد جماهير شوروي از دهه ۱۹۴۰ آغاز شده بود) خلق شد.
[align=center]
[/align]
از سوي ديگر ايالات متحده آمريكا نيز با ساخت هواپيماي تجربيX-29 با همان فن‌آوري بال هاي رو به جلو (FSW)، نشان داد كه با شوق مضاعفي در پي تكميل اين پروژه است.
به طوري كه آمريكا به جد (پروژه X-29 را بين سال‌هاي ۱۹۸۴ تا ۱۹۹۰ پيگيري كرد.) البته بايد به اين نكته اشاره كرد كه S-37 تقريباً ۲ برابر مقياس X-29 است. طولش حدود ۶۴ فوت است و مي‌تواند با وزني حدود ۶۵ هزار پوند از زمين بلند شود. قدرتش را از ۲ موتور توربوفن مدل D30-F6 شركت آوياد ويگاتل (Aviadvigatel) مي‌گيرد كه هر كدام از آنها حدود ۳۴۱۶۶ پوند نيرو مهيا مي‌كنند. اين موتور مجهز به سيستم پسسوز (afterburner) است.
در مدل دوم S-37 دو موتور توربوفن شركت ليوكلا با مدل AL-F21با سيستم جهت دهي بردار رانش و بهره گيري از پسسوز است كه هركدام از آنها قدرتي برابر ۳۹۳۵۰ پوند نيرو توليد مي‌كنند.
در اصل در تمامي قسمت‌هاي طراحي S-37 نوآوري خاصي ديده مي‌شود. با اينكه بسياري از قسمت‌ها از SU-27 مشابه سازي شده اما نهايت دقت در طراحي دوباره آن لحاظ شده است. وضعيت طراحي بال‌ها به كلي دگرگون شده است و براي اضافه كردن خصوصيات رادارگريزي (stealth) و كم كردن سطح مقطع راداري (Radar-cross section) به ناچار طرحي نو انديشيده‌اند.
حالت بال‌ها نسبت به جنگنده‌هاي معمولي (بال‌هاي رو به جلو) سبب شده كه عقاب طلايي از قدرت براي (Lift) بيشتري بهره گيرد وبا طي مسافت كمتري از باند برخيزد. همچنين با مصرف بنزين و سوخت كمتري نسبت به هواپيماهاي ديگر برد بالايي هم دارد.
هنگام پرواز جريان سيال در واقع از نوك بال‌ها به سمت داخل بدنه كشيده مي‌شود و به همين دليل فشار زيادي به بال‌ها مي‌آيد و براي تحمل اين مقدار فشار حدود ۹۰ درصد جنس بال‌ها از مواد مركب (Composite) است.
تكنولوژي بال‌هاي رو به جلو يكي از آرزوهاي دور شركت سوخو بود كه ساخت يك جنگنده با قدرت مانور بسيار بالا و پايداري كامل در هر ارتفاع و سرعتي را برآورده كرده است.
سامانه هدايت الكتريكي (Fly-by-wire) بسيار پيشرفته‌اي دارد كه نسبتاً شبيه سيستم‌هاي جنگنده‌هاي Su-35 و SU-37 است ولي مدرن‌تر كه كنترلش را در تمامي شرايط سخت و مانورهاي سريع به راحتي به دست مي‌آورد.
سيستم قدرت نبرد هوايي (Vital in clog fight) با آميخته شدن با قدرت مانوري كه از طراحي و شكل S-37 مي گيرد و بهترين وضعيت پرتاب موشك را در نبردهاي هوايي به عقاب طلايي مي‌دهد. در اين راستا پوگوسيان مدير طراحي پروژه S-37 مي‌گويد: «ما به دنبال راه حل هاي تكنيكي براي بالا بردن قدرت مانور جنگنده‌ها در نبردهاي هوايي نزديك هستيم.»
البته هنوز بسياري از برنامه‌هاي ساخت و طراحي اين عقاب طلايي سري است و در دسترس نيست، اما در اصل S-37 هواپيماي جنگنده‌اي است كه نسل پنجم هواپيماهاي روسي را نشان مي‌دهد.
S-37 تقريباً تمامي فناوري رادارگريزي را دارد اما به خوبي ديده مي‌شود كه بيشتر بر مواد جاذب امواج رادار (RAM) تأكيد شده است تا حالت دهي خاص به بدنه براي جذب امواج (RAS) از لحاظ مواد جاذب امواج رادار شايد شبيه جنگنده F-117 يا بمب افكن B-2 آمريكا باشد.
براي فريب موشك‌هاي حرارتي، سيستمي در موتورها به كار رفته كه باعث مي‌شود حرارت كمتري از قسمت خروجي (nozzle) آن بيرون آيد و با اين كار حتي از رادارهايي كه از اشعه مادون قرمز استفاده مي‌كنند نيز دور از دسترس مي‌ماند. فناوري رادارگريزي در S-37 بسيار ارزان تر از هواپيماهاي آمريكايي محسوب شده است.
روزنامه همشهری -
کسی در مورد طرح های مرغ عاشورا و سیمرغ چیزی می دونه
در مورد پروژه مرغ عاشورا اطلاعات چندانی نیست فقط می دانم که این پروژه متوقف شده!
سیمرغ هم تبدیل F-5A به F-5B بوده!
بزرگتر شدن دماغه صاعقه به دلیل اینکه رادار بزگتری با نام N-019ME در دماغه آن قرار دادند که نسبت به رادار APQ-159 بزرگتر البته اخبار حاکی از استفاده از رادار N-019ME در F-5 نیز می باشد.
در مورد کاکپیت خوب صاعقه یک نفره (احتمالا نوع 2 نفره نیز ساخته می شود) و F-5F نیز دو نفره پس کاکپیت F-5F باید کشیده تر و بزرگتر باشد.
فکر کنم در قسمت آخر منظورتان با موتور هواپیما باشد خوب موتور صاعقه به کل نسبت به F-5 که از موتور J85-GE-21B استفاده می کند تغییر کرده و از موتور RD-33 بهره می برد که اجازه پرواز تا سرعت 1/8 ماخ را به صاعقه می دهد. -
دوستان من این تاپیک را مجددا باز کردم ولی اگر باز هم بحث تاپیک منحرف شود و از شاهان ایران , قاجار , آرژانتین که هیچ گونه ربطی به بحث تاپیک ندارد فورا تاپیک را قفل می کنم , برای اینکه به کل هم بحث تاپیک عوض شود مقاله را از سایت آویا در مورد توان دفاعی اعراب قرار می دهم.
[align=center]توان دفاعی امارات متحده‌ی عربی [/align]
[align=center]
[/align]
وزارت دفاع امارات متحده‌ی عربی برای اولین بار در سال 1971 و توسط یکی از مقامات انگلیسی ساکن در این کشور راه‌اندازی شد. این وزارت که هم اکنون دارای قشون 65000 نفری است مسئولیت حفاظت و دفاع از 7 ایالت را بر عهده دارد.
تاریخچه
پس از آنکه در سال 1971 یک دورگه‌ی انگلیسی- عرب به نام عمان اسکات نیروهای دفاعی امارات متحده را سر و سامان بخشیده و وزارت دفاع را تشکیل داد، نیروهای عرب و پاکستانی این وزارت را تکمیل کرده و سازمان بخشیدند. در این وزارت بیشتر نیروهای متخصص نیروهایی از انگلیس و پاکستان بوده و نیروهای بومی در جبهه‌های دفاعی مشغول فعالیت بودند.
در سال 1999 نیروی هوایی این کشور که تا آن زمان تنها اسم آن وجود داشت، قوت گرفت. در این میان این کشور جنگ خلیج و کویت را نیز تجربه کرد. دهه‌ی نود را میتوان دهه‌ی شکوفایی صنعت نظامی و هوافضایی این کشور دانست. با اینکه بیشتر بخش صنعت نظامی این کشور وابسته به متخصصان خارجی از انگلیس و پاکستان و سلاح‌های امریکایی است، اما استعداد بالای رشد در این منطقه و منابع مالی مناسب این کشور، سبب شده که بتواند در بخش دفاعی منطقه به عنوان یک قطب به حساب آید.
بخش‌های مختلف صنایع نظامی
مرکزیت این بخش‌ها در وزارت دفاع این کشور و در شهر ابوظبی قرار دارد. هم اکنون قدرت نظامی و دفاعی امارات متحده‌ی عربی بیش از هر چیز در بخش هوایی آنست. این کشور با خریداری 80 هواپیمای جنگنده‌ی F-16 از امریکا توانست نیروی هوایی خود را به خوبی تقویت نماید. ضمنا با گسترش تعداد نیروهای انسانی خود به 3500 نفر و خرید جنگنده‌های دیگری همچون میراژ 2000 و هواپیمای انگلیسی بریتیش هاوک و همچنین بالگردهای فرانسوی نیروی هوایی این کشور جان تازه‌ای گرفته و یکی از به یکی از قطب‌های منطقه تبدیل شد. آموزش نیروهای این بخش را مدرسان امریکایی بر عهده دارند.
صنایع موشکی این کشور کاملا تحت برنامه‌ی هاوک امریکا راه‌اندازی شده و دنبال میشود.
نیروی دریایی این کشور نیز با بیش از 2000 پرسنل، 12 قایق گشت مجهز به موشکهای کروز انگلیسی و امریکایی دارد. این نیرو توسط ناوهای امریکایی که در خلیج فارس حاضرند، حمایت میشوند. برای تقویت و رزم‌دیدگی این نیرو، امریکا بارها رزمایش‌های مشترکی با این کشور برگزار کرده است.
بررسی رشد نظامی
رشد اساسی نیروهای نظامی و دفاعی این کشور بین سالهای 1991 تا 2005 شکل گرفته و همچنان نیز ادامه دارد. بیشتر این رشدها به استخدام نیروهای زبده‌ی خارجی جدید و یا خرید سیستمهای نظامی و دفاعی بازمی‌گردد.
در سال 1992 این کشور 436 تانک لکلرک و 415 خودروی مجهز نظامی BMP-3 خریداری کرد. با استفاده از تجربه‌ی ایران، این کشور نیز قطب خرید محصولات نظامی خود را روسیه و اوکراین قرار داد. در کنار این دو کشور امریکا، انگلیس، آلمان و فرانسه نیز این کشور را بازار مناسبی برای سلاح‌های خود می‌دیدند. سیستمهای اصلی این کشور به علت همکاری مستقیم با امریکا و انگلیس بر اساس استانداردهای ناتو طرح‌ریزی شده است.
پس از تجهیز اسلحه و تجهیزات نظامی، این کشور به فکر تربیت نیروهای نظامی برتر نیز افتاد. برای این کار از مدرسان امریکایی و در کنار آنها انگلیسی بهره برده و در نیروی هوایی به تعداد مناسبی از خلبانان و متخصصان بومی دست یافت. در این میان این دو کشور و به خصوص انگلیس در بخش‌های غیرنظامی هوایی امارات نیز رسوخ کرده و جای مناسبی گرفتند. یکی از آنها فرودگاه دبی و خطوط هوایی امارات (Fly Emirates) است.
بخش‌های مختلف نیروهای نظامی امارات متحده عربی
ارتش
نیروی دریایی
زیردریایی‌ها
گشت دریایی
نیروی هوایی
دفاع هوایی
پلیس فدرال
صنعت نظامی
دولت امارات متحده‌ی عربی برای کاهش نیاز این کشور به دیگر کشورها، خصوصا کشورهای غربی و در بخش نظامی و دفاعی تصمیم گرفته است که به تولید داخلی بهای بیشتری داده و به تربیت نیروهای متخصص بیشتری بپردازد. در این مسیر دولت تعداد زیادی از دانشجویان با استعداد را برای تحصیل در این زمینه‌ها به کشورهای پیشرفته فرستاده و یا با سرمایه‌گذاری بالا شعباتی از دانشگاه‌های معروف جهان را به شهرهای مناسب خود آورده است.
یکی از مهمترین فعالیتهای که در این زمینه انجام شده است، راه‌اندازی شرکت کشتی‌سازی ابوظبی است که به طراحی و تولید قایق و کشتیهای نظامی و غیرنظامی مناسب برای شناوری در آبهای منطقه می‌پردازد. اخیرا تلاشهایی نیز برای ساخت پرنده‌های بدون سرنشین در این کمپانی صورت گرفته است.
نقش نیروی انسانی
سن وظیفه‌ی عمومی در این کشور 18 سالگی است، گرچه در ارتش این کشور از سن 15 تا 49 ساله دیده میشود. از آنجاکه این کشور جمعیت پیرشونده‌ای دارد، تعداد نیروهای وظیفه‌ی این کشور روز به روز در حال کاهش است. ضمنا چون جای تحقیقات در این کشور زیاد باز نمی‌باشد، نیروهای خارجی کمتری به این کشور می‌آیند. از سال 200 تا 2004 تعداد نیروهای نظامی این کشور حدود 30000 نفر کاهش پیدا کرده و این برای مقامات الزام خرید تجهیزات بیشتر را به وجود می‌آورد.
در مقابل سرمایه‌گذاری‌های بسیاری در بخش نظامی میشود. منابع مالی گسترده در این کشور بودجه‌ی ½ میلیارد دلاری در سال 2000 را برای این کشور به ارمغان آورده است. البته این بودجه به توجه به رشد 1/3 درصدی تولیدات داخلی تا سال 2004 به میزان 400 میلیون دلار کاهش یافته است
Avia.ir -
از دوستان کسی میدونه که صاعقه چند پایلون داره؟
از چه نوع توپی استفاده میکنه؟
احتمالا از دو توپ M39A2 با 280 گلوله که در F-5 به کار گرفته شده استفاده کند!
[align=center]صاعقه[/align]
[align=center]
[/align]
به دنبال طرح آذرخش , نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ساخت هواپیمای (صاعقه) را در دستور کار خود قرار داد و در آذر 1379 شروع به ساخت آن را در رسانه ها اعلام کرد.هواپیما صاعقه در سال 1382 نخستین پرواز آزمایشی خود را انجام داد و در تابستان 1383 نیز نخستین پروازش را پس از اتمام پروازهای آزمایشی صورت داده و به ایرانیان معرفی گردید.این باره نیز به دلیل طراحی فوق العاده و چشمگیر , جنگنده F-5 به عنوان پایه طراحی جنگنده صاعقه انتخاب شد.تفاوت اساسی ظاهری بین این دو , وجود سکان عمودی V شکل در صاعقه است که برای ایجاد مانورپذیری بهتر و افزایش قابلیت پنهانکاری برای این جنگنده طراحی شده , این جنگده از لحاظ ابعاد 10 تا 15 درصد نسبت به طرح F-5 اصلی بزرگتر شده و از الکترونیک پروازی و پیشرانه روسی بهره می برد.
پیشرانه صاعقه دو دستگاه موتور سارکیف کلیموف RD-33 (با رانش 18300 پاوند در حالت پس سوز) بسیار قدرتمند بوده و امکان پرواز تا سرعتهای 1/5 تا 1/8 ماخ را به این هواپیما می دهد.رادار صاعقه نیز مانند آذرخش از نوع فازاترون N-019ME توپاز می باشد که در ایران بهسازی شده تا کارایی آن ضد اهداف زمینی افزایش یابد.بیشترین بار مفید قابل حمل صاعقه 4400 کیلوگرم , وزن خالی آن 8000 کیلوگرم و بیشترین وزن برخاست آن 15000 تا 18000 کیلوگرم بوده و بردی در حدود 600 تا 1000 کیلومتر را دارا است.
ماهنامه صنایع هوایی -
نداشتن قابليت شوخت گيري هوايي ندارد
-
دوستان عزیز در مورد به روز شدن F-14A IRIAF حرف های زیادی زده شده اما من این تغییرات را از زبان فرمانده نیروی هوایی که در مصاحبه ویژه خبری شبکه دو نقل کرد می گویم.
1.پرتاب بمب های MK-83 , MK-84 که طرح بود از شهید سرلشگر خلبان عباس بابایی در دوران جنگ که تامکت ها در کنار رهگیری قابلیت حمله به اهداف زمینی را نیز داشته باشند!
2.تغیرات و به روز رسانی در رادار و ایونیک و دیگر قسمت های الکترونیکی این پرنده!
3.افزایش مداومت پروازی این هواپیما به 1000 مایل (در ارتفاع کم) که امکان حمله به اهداف دورتری را به این پرنده می دهد!
تصویر زیر هم متعلق به دوست خوبم کیوان جان هست که یک فروند تامکت را در سال 65 در پایگاه هشتم شکاری اصفهان نشان می دهد که مجهز به دو بمب MK-83 می باشد.
-
[align=center]اولین سری از F-117A بازنشست شدند[/align]
[align=center]
[/align]
درست پیش از آغاز سال جدید میلادی ده فروند F-117A به طور رسمی بازنشست شدند تا جای خود را به F-22A Raptor بدهند.
سخنگوی پایگاه هلمن، که این هواپیماها در آن مستقر بودند گفت انتظار می‌رود اولین سری از Raptorها بین سپتامبر تا دسامبر سال 2008 مستقیماً از خط تولید به پایگاه منتقل شوند. هم اکنون Raptorهای پایگاه هوایی لانگلی عملیاتی شده‌اند. پایگاه بعدی که به این جنگنده مجهز خواهد شد، پایگاه المندورف در آلاسکا خواهد بود که در سال جاری هواپیماهای خود را دریافت خواهد کرد.
Avia.ir -
http://www.hamkelasy.com/images/stories/sonar_01.jpg
سونار :
سونار (sonar) ، ناوبری و تشخیص فاصله توسط صوت ( sound navigation and ranging) ، تکنولوژی است که با استفاده از انتشار صدا در زیر آب قادر به شناسایی دیگر ناوها یا کشتی ها است . در انگلستان این تکنولوژی با نام ASDIC ( 1948) شناخته شده است .
تاریخچه :
در سال 1906 ، اولین سونار غیر فعال جهت شناسایی توده های یخ توسط لوییس نیکسون اختراع گردید . در جنگ جهانی اول به علت نیاز به شناسایی اهداف دریایی تمایل به استفاده از سونار افزایش یافت . پاول دانکوین فرانسوی به همراه کنستانتین چلوسکی روس موفق به اختراع اولین سونار فعال در سال 1915 شدند . اگرچه مبدل های پیزوالکتریک نسبت به این سونار ترجیح داده شدند ، اما در جای خود این نوع سونارها آینده روشنی را در علم رادار شناسی باز کردند .
در سال 1916 زیر نظر بخش تحقیقاتی و اختراعات ناوگان دریایی بریتانیا ، رابرت بویل ( فیزیکدان کانادایی) ، پروژه ای را بر عهده گرفت و با تشکیل کمیته تحقیقاتی تشخیص ضدزیر دریایی ( یا زیردریایی )
or alied)) submarine detection investigation committee ) موفق به ساخت نمونه آزمایشی شدند که با نام مخفف ASDIC شناخته می شود .
درسال 1918 انگلیس و ایالات متحده متفقا موفق به ساخت سیستم های مجهز به سونارفعال گشتند ، ودرسال 1923 تولید این نوع سیستم ها به طور رسمی آغاز گشت . تکنیک تشخیص نابودگرهای سیستم هایی که مجهز به تکنیک ASDIC بودند در سال 1922 ساخته شد .
پس از جنگ جهانی دوم ناوگان آمریکا اقدام به تولید کشتی ها و زیر دریایی های که دارای فناوری معروف به ماهی کوچک بودند ، کرد .
سونار فعال
http://www.hamkelasy.com/images/stories/sonar_02.jpg
سونار فعال با ایجاد پالس های صوتی (معروف به پینگ) ، وسپس گوش دادن به پالس بازگشتی عمل میکند . برای تشخیص فاصله از هدف ، شخص می تواند مدت زمان بین دریافت و ارسال پالس را اندازه گیری کند. برای اندازه گیری جهت و راستای هدف می توان از هیدروفونیک های متعدد (hydrofonic) استفاده کرده ، و سپس زمان دریافت پالس توسط هر یک از این هیدروفون ها را اندازه گرفت ، و با مقایسه این زمان ها به راحتی می توان جهت و راستای هدف را تعیین نمود .
http://www.hamkelasy.com/images/stories/sonar_03.jpg
پالس ارسالی ممکن است دارای فرکانس ثابت بوده یا دارای چهچهه ای (chirp ) از تغییرات فرکانس حامل باشد . درحالت دوم ما شاهد تغییر نامطلوب در بسامد حامل موج پیوسته هستیم . و میتوان از روش فشرده سازی برای دست یابی به سیگنالی با باند باریک و عاری از فرکانس های نامطلوب استفاده کرد . درعمل هنگامی که سیگنال ما از نوع چهچهه ای است مدت زمان دریافت سیگنال افزایش میابد . در نتیجه ما سیگنال دریافتی را با انرژی کمتری نسبت به زمانی که سیگنال ما دارای یک فرکانس بود دریافت می کنیم . در حالت کلی رابطه بین فرکانس و مسافت بدین صورت است که برای مسافت های طولانی از فرکانس های ضعیف تری استفاده می شود .
در یکی از موارد کاربردی ما از این سونار به عنوان چراغ قوه استفاده می کنیم . از یکی از نقاط زیر زیردریایی یا کشتی سنسور به درون آب فرستاده شده و می تواند فواصل خواسته شده را اندازه گیری کند .یگی دیگر از کاربردهای سونار فعال در شناسایی توده ماهیهای درون آب است . یکی دیگر از کاربردهای سونار فعال درعملیات نظامی می باشد و این سونار قادر به ایجاد یک تصویر سه بعدی با وضوح بالا ازمحیط اطراف سونار می باشد .با این وجود از این نوع سونار در عملیات جاسوسی مورد استفاده قرار نمی گیرد .درادامه کاربردهای این نوع سونار را به طور دقیق تر مورد بررسی قرار می دهیم .
از سونار فعال می توان در اندازه گیری عمق دریا استفاده کرد ، که این عملکرد معروف به عمق سنجی آکوستیکی ( echo sounding) است .
از سونارهای فعال معمولا در اندازه گیری مسافت بین دو پاسخگر (transponder ) استفاده میگردد . پاسخ گر وسیله ای است که قادر به دریافت و ارسال پالس های نوع اول ( فرکانس ثابت ) می باشد . ونیز هنگامیکه این پاسخ گر پالسی را دریافت می کند بسته به میزان انرژی پالس دریافتی از خود عکس العمل نشان میدهد . برای اندازه گیری مسافت یکی از پاسخ گرها اقدام به تولید پالس می کند سپس به اندازه گیری مدت زمان ارسال به پاسخگر دیگر و دریافت پالس می پردازد .حال کافی است تنها سرعت صوت ( پالس ارسالی ) را درون آب بدانیم . یعنی در اینجا مدت زمان طی مسافت بین دو پاسخگر اندازه گرفته شده و در سرعت پالس در آب ضرب می کنیم تا مسافت بین دو پاسخگر بدست آید . با بکارگیری پاسخگرهای متعدد ما قادر به شناسایی نسبی موقعیت های اجسام ثابت و متحرک درون آب هستیم .
آنالیز داده های سونار فعال :
http://www.hamkelasy.com/images/stories/sonar_04.jpg
داده های کسب شده توسط سونار فعال با اندازه گیری صوت مشخص شده ، برای یک پریود زمانی کوچک پس از ارسال پینگ ، بدست می آید . مسافتی که پالس تا کف دریا یا هر جسمی که دارای خاصیت بازتابش آکوستیکی ( acoustic reflection) است می تواند با اندازه گیری زمان سپری شده بین ارسال پالس و تشخیص هدف انجام می گیرد . سایر ویرگی هایی راکه می توان از شکل پالس بازگشتی دریافت کرد به صورت زیر است :
1.در هنگام ارسال پالس به کف دریا یا اقیانوس ، برخی از پالس های بازگشتی با برخورد به فصل مشترک بین آب دریا و محیط خارج از آب مجددا بازتاب پیدا می کنند و برای دومین بار ازکف دریا بازتابیده می شوند . این امواج بازگشتی حامل اطلاعاتی است که بیانگر میزان خاصیت آکوستیکی آن ناحیه ازکف دریا می باشد .
2.بسته به میزان ناهمواری کف دریا ما شاهد زمان های متفاوتی از بازکشت پالس ارسالی خواهیم بود . برای زمانی که کف دریا صاف است ، اغلب موج های بازگشتی در یک مسیر باز تابیده میشوند در نتیجه ما شاهد اطلاعاتی حاکی از وجود گیاهان نوک تیز (sharp spike ) درکف دریا هستیم . برای سطوح با ناهمواری بیشتر موج های بازگشتی گستره وسیع تری را به خود اختصاص میدهند ، و بعضی از پالس های بازگشتی پس از چند بازتابش که ناشی از ناهمواری سطح کف دریا میباشد به سونار بازمیگردند .درنتیجه کاهش میزان گیاهان نوکتیز در داده ها بیانگر سطح ناصاف کف دریا می باشد .
سونار وحیوانات دریایی :
بعضی از حیوانات دریایی نظیر وال ها و دلفین ها ، از سیستمی مشابه سیستم سونار ( پژواک مکانی ) جهت شناسایی دشمنان و نیز شکارها ی خود استفاده می کنند . اما خطر اینکه فعالیت سونار سبب تداخل و اغتشاش در مسیریابی حیوانات میشود وجود دارد ، وشاید از تغذیه مناسب و جفت گیری آنها جلوگیری کند . گزارش اخیر منتشر شده در ژورنال nature بیانگر تاثیر عملکرد نظامی سیستم های سونار در بیماری ودر نتیجه به ساحل آمدن وال ها بود . سونار های فعال که از ارسال پالس برای شناسایی اهداف خود استفاده می کنند به طور غیر مستقیم حیات حیوانات دریایی را به خطر می اندازند ، اگرچه تحقیقات علمی مجموعه ای از این عوامل را موثر می داند . در سال 2000 ، آزمایشی در ناوگان آمریکا با استفاده از فرستنده ای با قدرت 230db ودر فرکانس بین 3-7 khz بر روی 16 وال ها انجام گرفت که منجر به مرگ 7 وال گردید . با این وجود در صورتی که قدرت پالس های ارسالی کم باشد خطری حیات پستانداران دریایی را تهدید نمی کند .
سونار غیر فعال :
در این نوع سونار ها تنها عمل گوش دادن (و عدم ارسال پالس ) انجام می شود . ازکاربردهای مهم این سونار می توان به عملیات جاسوسی که از این سونار بهره می برند اشاره کرد .
سرعت صوت :
عملکرد سونار وابسته به سرعت صوت می باشد . سرعت صوت در آب های شیرین آهسته تر از سرعت صوت در آب دریا می باشد . در تمامی آب ها سرعت صوت وابسته به چگالی آب می باشد . چگالی وابسته به پارامترهایی نظیردما واملاح آب ( معمولا میزان شوری آب ) و فشار میباشد . سرعت صوت به طور تقریبی برابراست با :
[align=center]temperature (in °F)) + (0.0182 × depth (in feet) + salinity (in parts-per-thousand))[/align]
که از رابطه بالا جهت فرآیندهایی از قبیل تغلیظ آب و تعیین عمق آب استفاده می شود . دمای آب متناسب با عمق آب از سطح دریا تغییر می کند . اما در عمق 30 تا 100 متری از سطح دریا شاهد تغییرات قابل توجهی هستیم . که به این محدوده دما شیب (themocline) گفته می شود که حد واسطی بین آب گرم تر و آب سردتر است که امواج صدا در این ناحیه طوری خم می شوند که زیر دریایی ها می توانند با پنهان شن در زیر این ناحیه از آشکارشدن بگریزند .
دما شیب مکن است در آبهای سطحی نزدیک ساحل نیز وجود داشته باشد که ما از منظور کردن آن صرف نظر میکنیم .
فشار آب اغلب بر نحوه انتشار صوت اثرگذار است . افزایش فشار باعث افزایش چگالی شده که در نتیجه شاهد افزایش سرعت صوت می باشیم . افزایش سرعت صوت منجر به منکسر شدن آن در برخورد با محیط دیگر می شود .که به آن قانون شکست اسنل گوییم .
امواج صوتی که در جهت پایین به سمت کف اقیانوس تابانده شده بودند به صورت قوس هایی که وابسته به فشار آب میباشند به طرف سطح آب بازتابیده می شوند . اقیانوس باید لا اقل دارای عمق 6000 فوتی باشند یا اینکه امواج به جای اینکه انکسار یابند به طرف بالا پژواک شوند . تحت این شرایط امواج در محدوده ای نزدیک سطح دریا فوکوس میشوند و مجددا به طرف پایین انکسار می یا بند ( به صورت قوس ) هر یک از این قوس ها با نام ناحیه همگرایی ( convergence zone) شناخته می شود . قطر نا حیه همگرایی بسته به دمای آب و میزان املاح آب می باشد .
برای مثال در آتلانتیک شمالی قطر ناحیه همگرایی که به فصل ندازه گیری وابسته بود و به صورت دایره های متحدالمرکز شناخته می شد برابر 33 مایل به دست آمد . در ضمن امواج شناسایی شده در صورتی که دارای خط مستقیم بودند مسافت کمی را به خود اختصاص ددند اما در حالت دوم در فواصل بیش از 100 مایلی قابل شناسایی بودند . با توجه به عواملی از قبیل مسافت دما و موانع راه سیگنال دریافت شده توسط گیرنده دارای انرژی بسیار ضعیف تری نسبت به حالت اولیه بودند که این مشکل با استفاده از سونار های دقیق حل شد .
شناسایی منبع صدا :
سونارهای نظامی زا راه های متعددی برای شناسایی منبع صوت استفاده می کنند . برای مثال ناوگان ایالات متحده از سیستم هایی که با جریان متناوب 60hz کار می کنند بهره می برد . در صورتی که ارسال کننده ها بر روی بدنه کشتی و با ایزولاسیون کامل سوار شده باشند یا اینکه در آب شناور شده باشند یک صوت با فرکانس 60 hz می توان از ژنراتورهای زیردریایی جهت کمک به تعیین اشیاء که اطراف زیردریایی هستند ساتع شوند . به طور قرار دادی اکثر زیردریایی های اروپا از فرکانس 50hz جهت توان سیستم های خود استفاده می کنند . نویز های ادواری نظیر پیچ ها یا تکان هایی که در زیردریایی هنگام افتادن در آب می کنند نیز برای سونار نیز قابل شناسایی است .
سیستم های سونار غیر فعال دارای اطلاعات بسیار مفیدی برای رادار هستند . با این وجود اغلب طبقه بندی های انجام شده به طور دستی و توسط اپراتور انجام می پذیرد . سیستم های کامپیوتری مکررا از اطلاعات پایه جهت تشخیص طبقه بندی کشتی ها سرعت کشتی نوع سلاح استفاده شده و حتی کشتی های خاص استفاده می کنند . داده های طبقه بندی شده مرتبا توسط ناوبر به روز میشود تا اشتباهی در دریافت اطلاعات رخ ندهد
نویز :
سیستم های سونار غیر فعال به علت اغتشاشی که توسط وسیله نقلیه ایجاد می شود دارای محدودیت های بسیار هستند . به این دلیل اغلب زیر دریایی ها دارای واکنش پذیری هسته ای هستند که در نتیجه بدون استفاده از پمپاژها به راحتی می توانند سرد شوند و از انتقال دهنده های گرمای بی صدا یا استفاده از سوخت های فسیلی یا استفاده از باتری هایی که در تمامی حالات می توانند به طور بی صدا به فعالیت بپردازند استفاده کنند . وسایل انتقال دهنده مناسب با کمترین نویز ساتع شده به صورت دقیق طراحی و ماشینیزه می شوند . این انتقال دهنده های مناسب در سرعت های بالا تنها حبابهایی را درون آب ایجاد می کنند و همچنین صدای خفیفی ایجاد میکنند هیدروفونهای سونار های فعال به طور مستور به بدنه کشتی یا زیر دریایی یدک کشیده می شوند تا تاثیر نویز حاصل شده ناشی از خود زیردریایی کاهش یابد . این هیدروفون ها بسته به کاربرد آن ها می توانند در بالای محدوده دماشیب یا پایین آن یدک کشیده شوند .در سالهای زیادی ایالات متحده اقدام به ساخت و جایگزینی سونار های پسیو متعدد در نقاط مختلف اقیانوس های جهان کرد که مجموعه آنها را sosus می نامند . در تمام مت زمانی که عملیات نظامی نظیر اکتشاف انجام می شد آنها به صورت آهسته عمل کرده و به صورت کاملا مخفیانه یدک کشیده میشدند .
اغلب نمایشگر هایی که در سونارهای غیر فعال می بینیم دارای تصاویر دو بعدی هستند . محور افقی بیانگر فرکانس و محور عمودر بیانگر موقعیت رادار است .
سونار در جنگ :
http://www.hamkelasy.com/images/stories/sonar_05.jpg
ناوگان ها یمدرن امروزی به طور گسترده از سونار استفاده می کننذ دو نوع سوناری که در مباحث قبلی مطرح شد ( سونار های فعال و غیر فعال ) به طور مکرر مورد استفاده قرار می گیرند . زمینه فعالیت های این رادار ها بسته به نوع موقعیت ناوها و زیردریایی ها تغییر می کند و بسته به نوع عملکرد نظامی در زمینه های مختلف باهم تفاوت می کنند . سونار های فعال زمانی که بتوانند موقعیت هدف را به خوبی تشخیص دهند بسیار مفید هستند . عملکرد سونارهای فعال مشابه رادار می باشد . پالس صوتی ارسال می شود سپس امواج صوتی در تمامی مسیرها شروع به حرکت می کنند . زمانی که این امواج به زمین برخورد میکنند امواج برخوردکننده در تمام جهات بازتابیده می شوند . و بعضی از سیگنال های بازتابیده شده به سنسور سونار فعال میرسند . این سیگنال های بازتابیده شده تکنیسین های سونار را قادر می سازد تا به شناسایی پارامتر هایی از قبیل فرکانس سیگنال انرژی سیگنال رسیده شده عمق درجه حرارت آب و درنتیجه موقعیت هدف بپردازند . اگرچه که استفاده از سونارهی فعال در عملیات نظامی بسیار خطرناک است زیرا به راحتی توسط ناوها و زیردریایی های دیگر قابل شناسایی است. برای اینکه نوع سونار ساتع کننده انرژی چیست کافی است تا به سیگنال صوتی ناشی از سونار گوش فرا دهیم (معمولا با استفاده از فرکانس سیگنال های رسیده شده به سنسور ) . در نتیجه با استفاده از انرژی دریافتی می توان موقعیت رادار را شناسایی کرد . سونارهای فعال قادر به شناسایی اهداف دریک فاصله معین می باشند اما مشکل این است که این رادار توسط شناساگرهای دیگر در فواصل چندین برابر فاصله شناسایی این سونارها قابل شناسایی هستند .
اهداف سونار رابطه کمی با محدوده ای که سونار در مرکز آن واقع شده است دارد . به طور نسبی بزرگی سیگنال دریافت شده از سونار ارسالی و نیز مسافت تا هدف وابسته است . و سیگنالها ی رسیده شده به سونار تنها مقدار کمی از اندازه سیگنال های ارسالی را به خود اختصاص می دهند . حتی اگر سیگنال دریافت شده توسط سونار دارای قدرتی مشابه باشند .
مثال زیر بیان کننده برخی از مشکلات به وجود آمده است :
فرض کنیم که سونار قابلیت ارسال سیگنالی با انرژی 20 وات و دریافت سیگنالی با حداقل انرژی 5 وات باشد . حال فرض نمایید که در فاصله 500 متری انرژی سونار به میزان 10 وات کاهش یابد . در صورتی که سیگنالی که بازتابیده میشود به طور کامل بازتابیده می شود با انرژی بیش تر از 5 وات به دریافت کننده سیگنال می رسند سیگنال اصلی دارای انرژی بالاتر از سیگنال با انرژی بیش از 5 وات در فاصله بین 500 تا 1000 متری است . اما دراین فاصله سیگنال بازگشتی به سونار دارای انرژی کمتر از 5 وات است و در نتیجه توسط سنسور قابل شناسایی نیست و در صورتی که از بویه صوتی استفاده کنیم پالس بازگشتی قابل شناسایی است . گیرنده آکوستیکی یا فرستنده آکوستیکی رادیویی نصب شده روی بویه که می تواند از هواپیما یا چتر پایین انداخته شود تا صداهای زیر آبی زیر دریا ها را دریافت و آنها را به هواپیما ارسال کند . برای ردیابی هدف تعداد زیادی بویه با الگوهایی که دارای مکان های معلوم یا مشکوک بوده به حضور هدف فرستاده می شود که هر بویه سیکنال قابل شناسایی خود را ارسال میکند .
http://www.hamkelasy.com/images/stories/sonar_06.jpg
در نتیجه جهت شناسایی سیگنال بازگشتی دو راه وجود دارد :
1.سیگنال ارسالی بسیار پر قدرت باشد .
2.شناساگرها بسیار حساس باشند تا بتوانند حداکثر فاصله رفت و برگشتی را که موج بازگشتی ارسال میکند تشخیص دهند.
زمانی که سونارهای فعال ایجاد نویز های شدید می کنند در نتیجه کسب اطلاعات توسط آنها ضعیف می باشد این نوع تشخیص توسط وسایلی که سکوها بروی آنها نصب می شوند نظیر هواپیما و هلی کوپترها انجام می گیرد وبه ندرت از زیر دریایها یا کشتی ها استفاده می گردد . زمانی که سونارهای فعال توسط کشتی ها یا زیر دریایی ها مورد استفاده قرار می گیرند این سونارها بوسیله تحریک های کوچک ادواری فعال می شوند( به وسیله پریود های متناوب و به وسیله تحریک های ضعیف ) جهت کاهش خطر شناسایی زیر دریایی توسط سونارهای غیر فعال دشمن در اغلب موارد سونار فعال به صورت پشتیبانی برای سونارهای غیر فعال در نظر گرفته می شود . زمانی که از هواپیما استفاده می شود سونارهای فعال درقالب بویه های یک بار مصرف استفاده می شوند که در هواپیماهای گشت زنی یدک کشیده می شوند یا در مجاورت یا نزدیکی محدوده ای که با سونارهای دشمن در ارتباط هستند انداخته می شوند بطور کلی سونارهای غیر فعال دارای محدوده و بست عملکرد گسترده تر نسبت به سونارهای فعال جهت شناسایی و کسب اطلاعات مورد نظر از هدف هستند .
زمانی که هر یک از وسایل موتور ریزه شده تولید بعضی تحریکات می کنند ممکن است سونار مورد نظر شناسایی شود . جهت بهبود وضعیت شناسایی سونارهای غیر فعال این سونارها دارای چشمی هستند چشمی مرکزی دارای دید 270 درجه است و دو چشمی دیگر که در دو سمت سونار تعبیه می شود هر کدام دارای دید 160 ردجه می باشد در نتیجه سونار دارای دید 360 درجه نسبت به محیط اطراف خودمی گردد. دراینجابا دو مسئله مواجه می شویم نخست نویزهای که زیر دریایی تولید می کند دیگر سیگنالهای دریافتی رسیده به سونار هنگامی که یک سیگنال در یک جهت مشخص شناسایی می شود و توسط سونار تعیین می گردد ( بدین معنا که هر سونار دارای ناحیه دیدی است که قادر به شناسایی سیگنالهای دریافتی است که به آن پهنای باند موقعیت گفته می شود ) این سیگنال توسط سونار آنالیز می شود ( آنالیز با استفاده از پهنای باند باریک ) که به طور کلی از تبدیل فوریه برای مشخص کردن سیگنال و آنالیز آن استفاده می شود سیگنال اصلی دارای فرکانسی است وهر کدام از موتورها نویزهای با فرکانس مشخص تولید می کنند در نتیجه با استفاده از یک ف*یل*تر فرکانس گزین به راحتی سیگنال اصلی از داخل سیگنال همراه با نویز تشخیص داده می شود .
یکی دیگر از کاربردهای سونارهای غیر فعال در مسیریابی اهداف می باشد . این فرایند با نام آنالیز حرکت هدف( Target motion Analysis) شناخته می شود و قادربه مشخص کردن محدوده حرکت هدف جهت راستا و سرعت هدف می باشد . TMA طی فرایند خاصی وبا استفاده از دریافت سیگنالهای با جهت های مشخص از زمانهای متفاوت انجام می گیرد وهر سیگنال بیانگر مکانی است که هدف در آنجا قرار می گیرد با مقایسه این مکانها توسط اپراتور می توان نحوه حرکت را مشخص کرد . هنگامی که آنالیز حرکت نسبی هدف انجام می گیردبه یک مدل هندسی که با تعیین شرایط محدود انجام می پذیرد دست می یابیم .
یکی دیگر از کاربردهای سونارغیر فعال انجام عملیاتهای جاسوسی می باشد. در اینجا وجود تکنولوژی بالا از جمله ف*یل*ترهای فرکانس گزین و نیز دریافت کننده های حساس ضروری است . در نتیجه هزینه سیستمها سنگین می شود بطور کلی این آرایش در کشتیهای گران قیمت جهت بهبود وضعیت تشخیص ( شناسایی آنها ) استفاده می شود . زیردریایی های مجهز به سونارهای غیر فعال دارای این قابلیت هستند که در زیر لایه های حرارتی آب مخفی شده یا اینکه با پائین رفتن در جهت عمق دریا می توانند سرعت خود را بهبود بخشند. البته متعاقبا نویزهای تولید شده نیز افزایش می یابد.
فیشرایزهای اکوستیکی :
این فیشرایزها در سونارها جهت شناسایی توده های ماهی انجام می پذیرد یک پالس درون آب ارسال شده وبا برخورد به اشیاء مورد هدف سونار که دارای چگالی متفاوتی نسبت به محیط اطراف خود هستند فرستاده می شوند مانند ماهی که صوتی را نسبت به منبع صوت پاسخ می دهد در واقع یک عکس العمل اکوستیکی از خود بروز می دهد این پژواک حاوی اطلاعاتی از قبیل اندازه ماهیها و موقعیت و فراوانی میزان ماهی ها می باشد . سخت افزارهای که برای اکوسوندر( echosounde) مورد نیاز است جهت فعالیتهای از قبیل فرستادن صدا، دریافت ، ف*یل*ترینگ ، آنالیز کردن پژواک مورد استفاده قرار می گیرد .
کاربرد فیشرایزهای اکوستیکی :
ماهی گیری یکی ازصنایع مهم است که با تقاضای زیادی روبرو شده است اما میزان صید جهانی به علت عدم دسترسی به منابع و نیز محدودیت منابع مشکل شده است در نتیجه تقاضای ناوگانهای ماهی گیری جهت بکارگیری روشهای مصنوعی جهت شکار با استفاده از وسایل الکترونیکی نظیر سنسورها ، مولد صدا و سونارها افزایش یافته است . ماهی گیرها در طول تاریخ روشهای متعدد و گوناگونی جهت بهره برداری کردن وصید ماهی ها استفاده کرده اند. بنابراین وجود تکنولوژی های اکستیکی یکی از روشهای بسیار موثر در ماهی گیری تجاری است .
عبور امواج صوتی ( انتشار امواج صوتی به علت تفاوت چگالی بین ماهی و آب متفاوت است این تفاوت به ما اجازه شناسایی توده های ماهی را می دهد تکنولوژی اکوستیک در زیر دریا کابرد فراوان دارد زیرا امواج صوتی در آب به مراتب مسافت بیشتری را می پیماید . امروزه کشتیها و ناوهای ماهی گیری فعالیت صیدی خود را به طور کامل بروی تکنولوژی اکوستیک ، سونارها و مولد های صدا متمرکز کرده اند. امروزه از سونارهای فعال جهت تعیین عمق آب و شناسایی وضعیت کف دریا استفاده می گردد.
واژه نامه :
Acostic sounding : عمق سنجی آکوستیکی
استفاده از امواج صوتی برای تعیین سطح عمق آب ، از طریق ندازه گیری زمان لازم برای رفت و برگشت پالس صوتی .
Acoustic acoustic : بازتابش آکوستیکی .
Thermocline : دماشیب .
واسطی میان آب سردتر و گرم تر اقیانوس ، که امواج سونار درآنها طوری خم میشوند که زیردزیایی ها می توانند با پنهان شدن زیر این واسط از آشکارشدن بگریزند .
Sonobouy , radio sonobouy : بویه صوتی ، بویه صوتی رادیویی .
Chirp : چهچهه
1.تغییر نامطلوب در بسامد حامل موج پیوسته در هنگام کلیدزنی آن .
2.صدای شنیده شده در گیرنده رمز هنگامی که بسامد حامل فرستنده به صورت خطی در مدت زمان پالس رمز افزایش میابد .
گیرنده آکوستیکی و فرستنده رادیویی نصب شده روی بویه ، می توانند از هواپیما یا چتر پایین انداخته شوند تا صدا های زیر آب زیر دریایی ها رادریافت و آنها را به هواپیما ارسال کنند . برای ردیابی زیردریایی ها تعداد زیاده با الگوهایی که دارای مکان های معلوم یا مشکوک به حضور زیردریایی انداخته می شود که هر بویه سیگنال قابل شناسلیی خود را ارسال می کند . سپس کامپیوتر هواپیما مکان زیردریایی را با مقایسه سیگنال های دریافت شده و تاخیر زمانی حاصل زا آن تعیین می کند .
Fishery : شیلات ، حوضه ماهیگیری .
Hydrophone : آب صدا سنج ، آب آوا سنج .
Echo location : پژواک مکانی .
Hamkelasy.com-
2
-
بدون سرنشین ایکس-47 ای پگاسوس (X-47A/ Pegasus)
در بی سرنشین ها
ارسال شده در · Report reply
لازم دیدم بگویم که این هواپیما قابلیت نشست برخاست از ناوهای هواپیمابر نیز دارد!
یادم در مجله نوآور خواندم که تا 50 سال دیگر مثلا در نیروی هوایی آمریکا دیگر هواپیمایی با خلبان نمی باشد و تمام ماموریت ها را پهباد ها انجام می دهند.