اثرات مهمات ارپی جی بر روی نفربر زرهی BTR-60 از چپ به راست: راکت ارپی چی با کلاهک HEAT (شدیدالانفجار ضد زره) راکت ارپی چی با کلاهک ترموباریک راکت RShG -( احتمالا با کلاهک ترموباریک)

برای روشن شدن ماجرا، بهتر است چند نمونه از برجک های رزمی ifv های مطرح روسی را از نظر ارایش تسلیحاتی و ظرفیت حمل مهمات باهم مقایسه کنیم ( بدون در نظر گرفتن موشک های ضد زره) برجک رزمی BMP-2 توپ 30 م.م با ظرفیت 500 گلوله و مسلسل هم محور 7.62 با ظرفیت 2000 گلوله برجک رزمی Berezhok (وزن رزمی 2.8 الی 33 تن) توپ 30 م.م با ظرفیت 500 گلوله، مسلسل هم محور 7.62 با ظرفیت 2000 گلوله و نارنجک اندار اتوماتیک 30 میلیمتری با 300 گلوله برجک رزمی بی ام پی 3 توپ 100 م.م با ظرفیت 40 گلوله، توپ 30 م.م با 500 گلوله و مسلسل هم محور 7.62 با ظرفیت 6000 گلوله برجک رزمی Bakhcha-U (وزن رزمی حدود 35 تن) توپ 100 م.م با ظرفیت 38 گلوله، توپ 30 م.م با 500 گلوله و مسلسل هم محور 7.62 با ظرفیت 6000 گلوله برجک رزمی Bereg (وزن رزمی در حدود 1.8 تن) توپ 30 م.م با ظرفیت 300 گلوله و مسلسل هم محور 7.62 با ظرفیت 2000 گلوله برجک رزمی BPPU توپ 30 م.م با ظرفیت 300 گلوله و مسلسل هم محور 7.62 با ظرفیت 2000 گلوله برجک رزمی بدون سرنشین Epoch توپ 30 م.م با ظرفیت 500 گلوله و مسلسل هم محور 7.62 با ظرفیت 2000 گلوله همان طور که مشاهده می کنید ظرفیت حمل مهمات توپ اتوماتیک 30 م.م. در برجک های روسی 500 یا 300 گلوله است. احتمالا در برجک جدید ساخت سپاه نیز ظرفیت حمل مهمات توپ 30 م.م در حدود 300 گلوله باشد. در عوض اضافه شدن یک مسلسل 12.7 م.م و نارنجک انداز 30 م.م به برجک تا حدی در درگیری فواصل نزدیک با تهدیدات سبک میتواند به جای توپ 30 استفاده شود. برای طراحی یک برجک رزمی سنگین تر با توانایی حمل مهمات بیشتر و یا حتی افزایش کالیبر در کنار افزایش حفاظت بدنه باید به فکر تهیه یک پلتفرم زرهی شنی دار جدید بود که بتوان یک برجک سنگین تر را بر روی آن نصب کرد.

در شرایط رزمی به علت زمان بر و پیچیده بودن فراینده بارگزاری مجدد مهمات این فرایند در خطوط مقدم درگیری انجام نمی‌شود. خودروهای رزمی برای تامین مجدد لجستیک( سوخت و مهمات) از خطوط درگیری فاصله می‌گیرند و بعد از دریافت مجدد لجستیک به خطوط درگیری باز میگردند. از طرف دیگر خودرو های رزمی همچون ifv ها مهمات توپ اتوماتیک اضافه نیز با خود حمل نمی‌کنند درنتیجه حتما برای تامین مهمات مجدد باید به عقب باز گردند. بارگذاری مهمات در برادلی لود دستی مهمات توپ ۳۰ م.م در بی ام پی_۳ لود مکانیکی مهمات توپ ۳۰ م.م در بی ام پی_۲

در طرح نورثروپ گرومن یک یا دو سکو متحرک در نقش رزمی مجهز به جایگاه سلاح کنترل از راه دور (مجهز به اپتیک) با توپ M320LF قراردارند یک سکو متحرک مجهز به سامانه های راداری و اپتیک سوار بر روی دکل تلسکوپی در نقش شناسایی قرار دارند. طرح M-ACE برای مقابله با ریز پهپاد ها که متشکل از سکو رزمی و شناسایی است سکو متحرک جهت شناسایی تهدیدات البته بر روی سکوهای متحرک رزمی علاوه بر اپتیک احتمالا بشود با کمک رادارهای سبک‌تر سوار بر دکل تلسکوپی بخش شناسایی را انجام داد. در این تصویر جایگاه سلاح کنترل از راه دور به جمر مجهز شده است.

نصب توپ اتوماتیک M230LF بر روی وانت فورد اف250 البته هدف اصلی شرکت نورثروپ گرامن از این ادغام بیشتر نشان دادن عملکرد توپ اتوماتیک M230LF کالیبر 30 م.م در مقابله با ریزپهپادها بوده است تا ساخت یک وانت مسلح

تحویل دومین سری تانک های لئوپارد2 A7V به بوندس وهر در حضور وزیر دفاع فدرال آلمان و ژنرال کریستین فرویدین فرمانده تیپ 9 آموزش زرهی (Panzerlehr) پنچ دستگاه تانک اصلی میدان نبرد لئوپارد2 A7V به گردان93 آموزشی تانک از تیپ 9 آموزش زرهی تحویل داده شد. پس از گردان تانک393 گردان93 آموزشی تانک، دومین گردانی در بوندس وهر است که به جدیدترین نسل تانک های لئوپارد 2 مجهز میشود. پیش بینی میشود با تحویل تانک های لئوپارد2 A7V به بوندس وهر تعداد تانک های لئوپارد 2 عملیاتی در آلمان به 320 دستگاه میرسد. ارتش آلمان به دنبال این است که تمام تانک های لئوپارد 2 خود را به سطح فنی لئوپارد 2 A7V برساند. در حاشیه تحویل تانک های لئوپارد2 A7V به گردان93 آموزشی تانک برای اولین بار تانک های لئوپارد 2 در اختیار بوندس وهر با پوشش استتار چندطیفی باراکودا ساخت شرکت ساب سوئد دیده شدند. این پوشش استتار می تواند موجب اختفا تانک از دید بصری، راداری و فروسرخ بشود در نتیجه در بقاپذیری آنها میتواند اثر مثبتی بگذارد. حضور وزیر دفاع فدرال آلمان و ژنرال کریستین فرویدین در مراسم تحویل تانک لئوپارد2 A7V به تیپ 9 آموزش زرهی - تیپ 9 آموزش زرهی به «ویترین ارتش آلمان» به خاطر مانورهای نمایشی گسترده مشهور شده است. لئوپارد2 A7V با پوشش استتار چندطیفی باراکودا

همان طور که در متن اشاره شد استفاده از طرح برجک های زرافه ای سنگین یا متوسط دارای پیچیدگی های زیادی بودند و ارزش تاکتیکی مناسبی نیز به همراه نداشتند. اما با ساده سازی این طرح میتوان به طرح های مناسبی رسید که در میدان نبرد کاربردی تر هستند. در حقیقت در خودروهای زرهی مدرن امروز از دکل های تلسکوپی استفاده می شود. دکل های تلسکوپی همان ایده برجک های زرافه ای را به شکل ساده ارائه میدهند. دکل های تلسکوپی ممکن است مانند برجک های زرافه ای آینده نگرانه نباشند اما نقش بسیار حیاتی در عملیات نظامی ایفا می کنند. بر روی دکل های تلسکوپی میتوان سیستم های رادار، سیستم های نظارتی، سیستم های کنترل آتش، سیستم های ارتباطی و ناوبری، سیستم های مدیریت میدان نبرد و یا حتی جایگاه سلاح کنترل از راه دور سبک را سوار کرد. دکل های تلسکوپی می‌توان را در کمتر از پنج دقیقه در هر شرایط آب و هوایی مستقر کرد یا جمع کرد. این بدان معناست که در یک عملیات نظامی می توان تجهیزات نظارتی یا ارتباطی را در مدت زمان کمتری برپا کرد یا جابه جا کرد. این ویژگی برای نیروهای نظامی که دنبال تحرک پذیری بالا هستند یک ویژگی منحصربفرد می باشد. دکل های تلسکوپی را میتوان بر روی طیف گسترده ای از خودروهای نظامی نصب کرد نظارت دکل های تلسکوپی در بسیاری از موارد غیر نظامی و نظامی برای اهداف نظارتی استفاده می شوند. نظارت با دکل تلسکوپی به شکل شبانه روزی انجام میشود و مناطق نسبتاً بزرگی تحت پوشش قرار میگیرد. در عین حال، نسبت به روش های نظارت با پهپاد قابل اعتمادتر است، زیرا نظارت با دکل تلسکوپی در برابر شرایط نامساعد جوی مقاوم تر هستند. علاوه بر این، نظارت با دکل های تلسکوپی می تواند بدون وقفه های با در دسترس بودن منبع تغذیه انجام شود. پهپادها به انرژی باتری متکی هستند و زمان پرواز محدودی دارند. استفاده از پهپادها در همه موقعیت ها و مکان ها امکان پذیر نیست. با استفاده از دکل های تلسکوپی، نیروهای نظامی می تواند نظارت گسترده زمینی را بدون محدودیت های معمول که برای پهپادها وجود دارد اجرا کند. ناوبری یکی از کاربردهای دکل های تلسکوپی در عملیات نظامی ایجاد پوشش سامانه های ناوبری در مناطق دوردست است. این دکل ها میتوانند تقریباً در هر منطقه ای پوشش لازم برای برقراری ارتباط با ماهواره ها را بالا ببرند. عملیات نظامی اغلب در مناطقی انجام می شود که سیگنال های برجک های ماهواره ای به آنها نمی رسد. در برخی موارد، تجهیزات GPS نیز قادر به برقراری اتصال ماهواره ای نیستند. در این مواقع می توان از دکل های تلسکوپی برای تقویت سیگنال سامانه های ناوبری استفاده کرد. با بالا بردن آنتن ها، واحدها می توانند اتصال مطمئن تری را برای ناوبری GPS تسهیل کنند. ارتباطات یکی دیگر از عملکردهای ضروری دکل های تلسکوپی که در ارتش ها استفاده می شود برای ارتباط است. در مناطقی که واحدهای نظامی، سیگنالهای برجک های ارتباطی را دریافت نمیکنند. از دکل ها برای تقویت سیگنال سیستم های رادیویی نظامی استفاده می کند. این به نوبه خود ارتباطات تلفنی، فتوتلگرافی و انتقال داده را تسهیل می کند. واحدهای نظامی به دلیل قابلیت استقرار سریع خود می توانند با کمک دکل های تلسکوپی به سرعت ارتباطات برقرار کنند. واحدهای نظامی می توانند این کار را تقریباً در هر محیطی با استفاده از دکل های تلسکوپی انجام دهند. شناسایی و رهگیری پهپادها یکی از جدیدترین استفاده از دکل های تلسکوپی به عنوان یک سکو برای شناسایی و رهگیری پهپادها متخاصم است. نصب حسگرهای مختلف همچون مادون قرمز بر روی دکل های تلسکوپی در حالت برافراشته امکان شناسایی و رهگیری پهپادها را از فاصله هفت کیلومتری فراهم می کند. علاوه برا این ، چنین حسگرها برای شناسایی اهداف زمینی هم کاربرد خواهد داشتند. هواشناسی یکی دیگر از مزایای داشتن یک دکل های تلسکوپی این است که ارتشها می تواند با نصب تجهیزات، پایش هواشناسی را انجام دهد. هواشناسی محیط میدان نبرد را می توان در مکان های دور از پایگاه انجام داد. همچنین به دلیل ماهیت متحرک بودن سیستم‌های دکل تلسکوپی، ایستگاه‌ها را می‌توان به راحتی جابه‌جا کرد. از جمله کاربرد های این تجهیزات هواشناسی در ارتشها برای پشتیبانی تاکتیکی استفاده می شوند. خودرو رزمی شناسایی BRDM-2 مجهز به دکل تلسکوپی دارای جایگاه سلاح کنترل از راه دور در نقش رزمی و نظارتی تانک تی-90 ام با دکل تلسکوپی مجهز به دید نظارتی تانک m60 ترکیه با دکل تلسکوپی مجهز به دید نظارتی خودرو زرهی کبری-2 مجهز به دکل تلسکوپی دارای رادار آتش‌یاب توپخانه ای Serhat 2 ساخت ترکیه

استرایکر دراگون در نیروی زمینی ارتش آمریکا، فرصت ها و چالشها ! مقدمه نیروی زمینی ارتش آمریکا استرایکر دراگون (ICV-D) را جهت پاسخ به اعلام نیاز هنگ دوم سواره نظام (2CR) در مارس 2015 توسعه داد. نیروی زمینی تست و ارزیابی اولیه کاربری را از فوریه تا آوریل 2018 و ازمایش شلیک میدانی را از آوریل 2017 تا فوریه 2018 انجام داد. نتایج و ارزیابی ها باعث شد دفتر اجرایی برنامه سیستم های رزمی زمینی (PEO GCS) آمریکا از ارسال استرایکر دراگون به هنگ دوم سواره نظام پشتیبانی کند. هنگامی که استرایکر ICV-D به واحدهای هنگ دوم سواره نظام تحویل داده شد اکثریت دسته های شناسایی و پیاده نظام از هنگ دوم سواره نظام با استفاده از توپ 30 میلی متری خودکار وظایف و هدف تاکتیکی محوله را انجام دهند. قابلیت مرگبار استرایکر ICV-D به خدمه این امکان را می دهد نسبت به نسخه های استرایکر مجهز به مسلسل های 7.62 م.م 12.7 م.م ، نارنجک انداز های اتوماتیک 40 م.م اهداف را در فواصل دورتر و طیف وسیع تری از اهداف دشمن را کشف ، شناسایی و شکست دهند. واحدهای فرماندهی به اتفاق آرا اعلام کرد که ترجیح می‌دهند از استرایکر دراگون به جای استرایکرهای قدیمی برای مبارزه با شبیه ترین رقیبان استفاده کنند. پلتفرم استرایکر دراگون با وجود برجک و توپ خودکار جدید قابلیت اطمینان پذیری مورد نیاز را تامین میکند. همچنین تغییرات جدید قابلیت اطمینان پذیری شاسی پایه استرایکر را کاهش نمیدهد. بقاپذیری استرایکر ICV-D از جمله حفاظت سرنشینان با نسخه های قدیمی استرایکر مجهز به کیت های حفاظتی مشابه برابر است. قابلیت مرگباری راسترایکر ICV-D با اجرای آتش دور بردتر استرایکر دراگون در حقیقت نسخه ای از استرایکر می باشد که سیستم تسلیحاتی آن به یک برجک رزمی متوسط بدون سرنشین مجهز به توپ خودکار 30 م.م ارتقا پیدا کرده است. در استرایکر دراگون برخی قطعات حرکتی برای هماهنگی بیشتر پلتفرم با تغییرات جدید مانند افرایش وزن ناشی از نصب برجک و تامین برق به خاطر زیر سیستم های بیشتر بهبود یافته است. سلاح اصلی استرایکر دراگون توپ خودکار 30 م.م مدل XM813 است که توسط یک موتور الکتریکی کار می کند و تغذیه مهمات و عملکرد سلاح ( شلیک و خروج پوکه و...) را تامین می کند. این توپ 30 میلیمتری توسط دو جعبه ذخیره ساز مهمات که در دو طرف توپ قرار دارد تغذیه میشود. توپ خودکار 30 م.م مدل XM813 که براساس توپ خودکار Mk44 توسعه یافته است فرصت ها واحدهای مجهز به استرایکر ICV-D یک خودرو زرهی میان وزن را در اختیار دارند که با تحرک سریع راهبردی و عملیاتی در کنار کشندگی بالا توانایی نابودن کردن و ازهم گسیختن نیروهای نظامی دشمن ، برای کنترل زمینی شامل جمعیت و زیرساختهای غیرنظامی و انجام عملیات رزمی برای حفاظت از منافع ملی ایالات متحده را دارد. در مناطقی که دشمن مجهز به سلاح‌هایی ضد زره است پیاده نظام مکانیزه از استرایکرها پیاده خواهند شد و جلوتر از آنها حمله نهایی را با پای پیاده انجام می‌دهند در حالی که استرایکرهای آن‌ها به بهترین موقعیت ممکن حرکت می‌کنند تا از آن پشتیبانی آتش کنند. با این حال، اگر دشمن فقط سلاح های سبک داشته باشد و با فرض اینکه زمین میدان نبرد اجازه می دهد، بر روی یک هدف مانور انجام بدهند. سرعت و چابکی استرایکر ICV-D در کنار حفاظت مناسب می تواند یک حمله بسیار سریع را به خصوص در مناطق شهری ترتیب بدهند. هدف واقعی استرایکر ICV-D جایگزین کردن آنها با IFV های شنی دار با حفاظت بالا نیست بلکه ارائه پشتیبانی مناسب از پیاده نظام مکانیزه است. اگرچه استرایکر ICV-D با IFV ها همچون برادلی شباهت دارد اما نقش آنها در میدان نبرد متفاوت است هدف از نصب یک توپ خودکار 30 م.م بر روی استرایکر پاسخ به الزامات میدان نبرد آینده است که بسیار کشنده تر و غیرقابل پیش بینی خواهد بود. چشم انداز ایالات متحده آمریکا از رزم مانوری آینده، استقرار سریع نیروهاست. واحدهایی که به طور مستقل در پاکت های کوچک عمل میکنند ودائماً برای جلوگیری از هدف قرار گرفتن و درگیری های غیرمنتظره در حال حرکت هستند. درگیری های نزدیک رو در رو احتمالاً پرهزینه و پرخطر هستند، به همین دلیل است که نیروی زمینی ارتش آمریکا نبرد عمیق را بر نبرد نزدیک ترجیح می‌دهد. این بدان معناست که واحدهای پیاده نظام و شناسایی باید دارایی های آتش های عمیق به همراه داشته باشند. خودروهای رزمی مسلح به مسلسل های 12.7 م.م نمی توانند این کار را انجام دهند. از طرف دیگر استرایکر ICV-D نمی تواند جای برادلی و نسل بعدی خودرو رزمی پیاده نظام ارتش آمریکا OMFV، را بگیرد. به همین دلیل است که ارتش ایالات متحده آن را به عنوان ICV ( خودرو حامل پیاده نظام ) و نه IFV توصیف می کند. علیرغم نقش های مختلف، نیاز به یک توپ خودکار مناسب برای هر دو نوع خودرو کاملاً ثابت شده است و همچنان مهم است. چالشها اگرچه عملکرد استرایکر ICV-D توانسته است رهبران و فرماندهان نیروی زمینی را متقاعد سازد که وجود چنین خودرو رزمی ضروری است اما برخی از تحلیل گران نظامی استفاده از استرایکر ICV-D در صحنه نبرد آینده را پرمخاطره و ناایمن توصیف میکنند. موافقان طرح استرایکر ICV-D استدلال می‌کند که افزودن یک توپ 30 میلی‌متری به استرایکر آن را به یک سیستم تسلیحاتی کشنده‌تر تبدیل می‌کند. ارتقایی که با تغییرات در محیط عملیاتی معاصر و آینده هم خوانی دارد. موافقان می گویند این ارتفا نباید برای درگیری مستقیم با واحدهای زرهی استفاده شود. در حقیقت با وجود معرفی استرایکر ICV-D دکترین استفاده از استرایکرها نیازی به تغییر زیادی ندارد. این خودرو زرهی همچنان باید برای جابجایی نیروهای پیاده نظام سبک به یک هدف مورد استفاده قرار گیرد. انها همچنین استدلال میکنند ما باید به فرماندهان میدانی در زمینه استفاده صحیح وکاربرد صحیح از سیستم های تسلیحاتی مطابق دکترین اعتماد کنیم. اما مخالفان در این مورد استدلال میکند که اضافه کردن یک توپ 30 میلی‌متری تنها احساس امنیت کاذب ایجاد می‌کند و فرماندهان میدانی را به انجام درگیری مستقیم با واحدهای زرهی تشویق می‌کند. همانطور که در دکترین نیروی زمینی گفته شده است استرایکر برای انجام عملیات در برابر سایر خودروهای رزمی طراحی نشده است. تست های و شبیه سازی های رزمی در مرکز ملی آموزش بارها ثابت کرده است که استرایکرها در برابر خودروهای رزمی شبیه ترین رقیبان آمریکا آسیب پذیر هستند. در شبیه سازهای تهاجمی علیه واحدهای زرهی، استرایکرهای ضعیف عمل می کنند مگر اینکه با تانک های یا بالگردهای خودی درعملیات تهاجم شرکت کنند. با این حال، در طول عملیات دفاعی استرایکرها در کنار واحدهای مهندسی و واحدهای ضد زره پیاده نظام می توانند واحدهای زرهی را برای مدت کوتاهی مهار کنند. اما هنگامی که آنها از این موقعیت‌های دفاعی خارج شدند و به حالت تهاجمی بازگشتند، موقعیت به نفع واحدهای زرهی دشمن دوباره تغییر میکند. استرایکر ICV-D در برابر واحدهای زرهی شبیه ترین رقیبان آمریکا بسیار آسیب پذیر است. در ادامه مخالفان می گویند استرایکرهای ICV-D اکنون در اروپا مستقر هستند. پس از اقدام روسیه در اوکراین، کشورهای عضو ناتو و سایر کشورهای اروپای شرقی برای کمک به آمریکا چشم دوختند بودند. ارتش ایالات متحده خود را در وضعیت سختی قرار داد. دیگر واحدها و تیپ های زرهی بزرگی که برای جلوگیری از تهاجم شوروی در طول جنگ سرد در سرتاسر اروپا مستقر بود، وجود نداشت. پس از آغاز بحران اوکراین، ایالات متحده متوجه شد که تنها یک تیپ هوابرد و یک تیپ استرایکر در قاره اروپا باقی مانده است تا از تهاجم احتمالی نظامی سنگین روسیه به یک کشور اروپایی شرقی جلوگیری کند. نیروی زمینی ایالات متحده به جای معرفی یک تیپ زرهی برای جایگزینی تیپ استرایکر برای تقویت قابلیت های بازدارندگی در اروپا، نسخه استرایکر ICV-D را معرفی و به اروپا می فرستد. در حقیقت استرایکر ICV-D در خط مقدم که به طور بالقوه در برابر نیروهای برتر زرهی سنگین روسی قرار گرفته است. فرایندی که میتواند منجر به تشویق فرماندهان میدانی به انجام درگیری مستقیم با واحدهای زرهی شود. جمع بندی استرایکرهای ICV-D به عنوان یک خودرو رزمی میان وزن قابلیت کشندگی بیشتر برای واحدهای پیاده نظام و شناسایی به همراه خواهد اورد. در نتیجه واحدهای مجهزبه استرایکرهای ICV-D در کنار قابلیت تحرک پذیری میتوانند با طیف گسترده تر از تهدیدات در فواصل دور درگیر شده و انها را از بین ببرند. اما نکته ای که در استرایکرهای ICV-D باید مورد متوجه قرار گیرد بخش فرماندهان میدانی است. فرماندهان میدانی باید در مورد شیوه استفاده از استرایکرهای ICV-D آموزش های جدی تر ببنید. این رده از فرماندهان باید بدانند دکترین استفاده از استرایکرهای ICV-D با نسخه های قدیمی استرایکر تفاوت چندانی ندارد. توپ 30 م.م ICV-D نباید فرماندهان میدانی را به اشتباه بیندازد و آنها از استرایکرها ICV-D در نقش یک خودرو رزمی پیاده نظام (IFV) استفاده کنند. اگرچه استرایکر ICV-D و IFV ها در ظاهر مشابه هستند اما کاربری آنها در میدان نبرد متفاوت است و فرماندهان میدانی باید به این موضوع حتی در میدان نبرد و شرایط اضطرار اگاه باشد. نقل با ذکر نام میلیتاری بلامانع است منابع 1 2 ( بخشی از متن از مصاحبه نیروی زمینی ارتش امریکا طی کنفرانس سالانه بین‌المللی وسایل نقلیه زرهی 2022 لندن آورده شده است)

در کنفرانس سالانه بین‌المللی وسایل نقلیه زرهی 2022 لندن در مورد آینده نسل تانک های لئوپارد صحبت های بیشتری مطرح شده است. در تانک لئوپاد 2AX تمرکز بر روی افزایش قابلیت های نظارتی و عملیات های شبانه، افزایش سطح حفاظتی و بهبود عملکرد توپ 120 م.م ( از جمله بهبود مهمات انرژی جنبشی) است. در نتیجه همان طور که پیش بیینی می شد خبری از افزایش کالبیر در تانک لئوپاد 2AX نیست. با توجه به پیش بینی ها به شکل کلی تانک های لئوپارد 2 تا سال 2040 در خدمت خواهند ماند.

قابلیت هایی که نیروهای زرهی میان وزن1 به طیف کامل عملیات ها می آورند نیروهای زره پوش میان وزن در چشم انداز ارتش ایالات متحده از نیروی آینده نقش اساسی دارند. پیشبینی میشود که چابکی پیاده نظام سبک با کشندگی و بقای بیشتر واحدهای سنگین وزن از جمله واحدهای زرهپوش میان وزن ترکیب خواهد شد. واحدهای زره پوش میان وزن میتوانند توانایی فعلی نیروها را افزایش دهند. ( مترجم : همانطور که ارتش امریکا در برنامه های لغو شده خودروهای زرهی یعنی سیستم رزمی اینده (FCS) و خودرو رزمی زمینی (GCV) و برنامه جدید نیروی زمینی امریکا موسوم به نسل آینده خودروهای رزمی ( NGCV ) تمرکز ویژه ای را بر روی خودروهای زرهی میان وزن گذاشته است.) واحدهای زرهی میان وزن در قرن بیستم به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفته‌اند، اما امروزه ارتش ایالات متحده تجربه کمی از آنها در سراسر طیف کامل عملیات نظامی دارند. برای ارائه درک بیشتر و کمک به تصمیم گیری از نیروی های رزمی آینده، محققان مرکز RAND Arroyo یک ارزیابی کیفی از عملکرد نیروهای زرهی میان وزن در 13 درگیری گذشته که محدوده عملیات نظامی را در بر می گیرند ، انجام دادند. به طور خاص بررسی مطالعات موردی درگیری های گذشته نظامیان آمریکایی و هم نظامیان خارجی برای درک توانایی های منحصر به فرد نیروهای زرهی میان وزن ‌انجام شد. به عنوان نمونه چگونه این واحدها در زمین های پیچیده عمل کرده اند، و توانایی استقرار سریع نیروهای زرهی میان وزن چه مزایایی برای فرماندهان عملیاتی در گذشته داشته است. نیروهای زرهی میان وزن می توانند در برابر نیروهای سنگین توانمند آسیب پذیر باشند در بالاترین محدوده عملیات های نظامی (عملیات و لشکرکشی های بزرگ)، عملکرد نیروهای زرهی میان وزن مختلط بوده است. در جنگ داخلی اسپانیا تانک های روسی برتری آشکاری نسبت به خودروهای زرهی سبک تر آلمانی و ایتالیایی داشتند. در جنگ جهانی دوم، تانک‌ها و زره کوب های آمریکایی در برابر نیروهای توانمند آلمانی مجهز به تانک‌ها و سلاح‌های ضدتانک با بقاپدیری پایین و آسیب‌های مرگ‌بار همراه بوده است. این اتفاقی بود که دکترین ارتش ایالات متحده آن را رد کرده بود و نیروهای ایالات متحده با غلبه بر آلمان ها با تعداد زیاد و توپخانه و پشتیبانی هوایی بسیار مؤثر آن را کاهش دادند. نیروهای زرهی میان وزن به ویژه در عملیات واکنش به بحران و عملیات اضطراری محدود ارزشمند بوده اند. حتی تعداد کمی از نیروهای زرهی میان وزن می توانند تفاوت اساسی ایجاد کنند، به ویژه در مواقعی که با نیروهای سبک ترکیب میشوند یا زمانی که به طور مستقل در عملیات های حمله یا ضربه زدن عمل می کنند. در سومالی (1993)، زره پوش های مالزیایی و پاکستانی تحرک، محافظت و قدرت آتش مورد نیاز برای خارج کردن سربازانی که در موگادیشو در جریان دستگیری یک فرمانده قبیله به دام افتاده بودند را فراهم کردند. در طی عملیات "هدف مشروع" در پاناما (1989)، خودروهای شناسایی زرهی M551 شریدان به عنوان زرهی میان وزن هوابرد قابلیت حیاتی را برای نیروهای سبک فراهم کردند. در عراق (2003-2005)، تیم‌های رزمی تیپ استرایکر توانستند پاسخ سریعی را در یک منطقه عملیاتی بزرگ ارائه دهند و بقای بیشتری نسبت به نیروهای سبک ارائه داده بودند. در هر یک از این موارد، وسایل نقلیه زرهی میان وزن به نیروها اجازه می دادند تا با ارائه تحرک محافظت شده، قدرت شلیک متحرک، و قابلیت های واکنش سریعی که سربازان پیاده از آن برخوردار نیستند بهتر عمل کنند. نیروهای زرهی میان وزن در زمین های پیچیده عملکرد خوبی داشته اند، اما آسیب پذیری هایی وجود دارد تقریباً در هر موردی که مورد بررسی قرار گرفت، نیروهای زرهی میان وزن مجبور بودند در نوعی از زمین های پیچیده (به عنوان مثال، شهری، جنگلی، کوهستانی یا ترکیبی از آنها) وارد عمل شوند علاوه بر این، بیشتر عملیات‌ها تحت تأثیر بافت های توسعه نیافته2 که محیط‌های عملیاتی را مشخص می‌کرد، قرار گرفتند. جدول -1 انواع زمین هایی را که در آنها نیروهای زرهی میان وزن در طول هر یک از 13 درگیری در آن قرار گرفته بوده را مشخص می کند. ارزیابی تیم RAND نشان می‌دهد که خودروهای زرهی میان وزن بهتر از تانک‌های سنگین وزن با تحرک بیشتر در زمین‌های پیچیده عمل می‌کنند و تسلیحات روی خودروهای زرهی میان وزن برای نبرد در کوه‌ها (افغانستان، چچن) و مناطق شهری (چچن) سازگارتر از واحدهای زرهی سنگین وزن بودند. پلتفرمهای زرهی میان وزن نیز نسبت به خودروهای سبک وزن بقای بیشتری را برای پیاده نظام فراهم می کردند. در نهایت، نیروهای زرهی میان وزن بهتر می توانستند در مناطقی با بافت های کمتر توسعه یافته عمل کنند. با این وجود، زمین های پیچیده مشکلات بقاپذیری را ایجاد کردند. به عنوان مثال تا مدتها، به‌ منظور درگیری‌های رو در رو و شلیک ها مستقیم زره در قسمت جلویی اکثر خودروهای زرهی ضخیم‌ترین بخش انها بوده است . با این حال، در زمین های پیچیده، حملات آتش مستقیم اغلب در فاصله نزدیک اتفاق می افتد و هدف گیریها به سمت آسیب پذیرتر خودروهای زرهی یعنی بخش عقب، یا فوقانی وسایل نقلیه قرار بگیرد. علاوه بر این، بخش زیرین اکثر خودروهای زرهی نازک است و بنابراین در برابر مین ها و بمب های دست ساز آسیب پذیر است، سلاح هایی که راحت تر در زمین های پیچیده پنهان می شوند. جدول-1 زمین های پیچیده ای که توسط نیروهای زرهی میان وزن در 13 درگیری گذشته تجربه شده است قابلیت استقرار سریع نیروهای زرهی میان وزن یک دارایی کلیدی بوده است ظرفیت استقرار سریع نیروهای زرهی میان وزن ممکن است یک قابلیت مهم ملی باشد. در عملیات ضربتی و ضد شورشی که توسط اتحاد جماهیر شوروی در چکسلواکی و افغانستان (به ترتیب 1968 و 1979-1988) انجام شد . شوروی نیروهای زرهی میان وزن را انتخاب کرد و قابلیت استقرار بیشتر آنها را در مقایسه با نیروهای سنگین وزن و تحرک و قدرت آتش بیشتر در مقایسه با زرهی سبک وزن را ترجیح داد. (مترجم : نمونه جدید ترین آن عملیات ضد شورش نیروهای روس در سال 2022 درقزاقستان بود که روسها از خودروهای زرهی میان وزن استفاده کردند.) در پاناما، خودرو شناسایی زرهی M551 شریدان هوابرد توانایی مهمی را برای نیروهای سبک ایالات متحده فراهم کردند، اگرچه آنها در برابر دشمنی که کاملاً از قبل مغلوب شده بودند، همسان بودند. توجه به این نکته ضروری است که ارتش ایالات متحده در حال حاضر فاقد یک زره پوش میان وزن با قابلیت عملیات ورود سریع السیر3 ( forced-entry) و قابل هوابرد است. خودروهای زرهی شریدان بازنشسته شده اند. خودروهای زرهی میان وزن فعلی ارتش آمریکا همچون استرایکرها هوابرد نیستند. انتقال استرایکرها فقط یا هواپیماهای ترابری C-17 یا C-5 انجام میشود و جابه جای هوایی آنها نیازمند محل های فرود امن است. بینش های کلیدی و توصیه های این مطالعه های موردی سه بینش عمده را به همراه داشت. اول، اگر برنامه‌هایی برای افزایش قابلیت بقا و کشنگی نیروهای زرهی میان وزن برآورده نشود یا در شرایط میدان نبرد به طور کامل محقق نشود، نیروهای زره پوش میان وزن در برابر مخالفان توانا و زره پوش های سنگین وزن بسیار ضعیف عمل می کنند. در حالی که زرهی میان وزن در بسیاری از موقعیت‌ها از مزایای آشکاری نسبت به زرهی سنگین وزن برخوردار هستند، دشمنانی که در زمین‌های پیچیده با زره‌های سنگین وزن و/یا تسلیحات بسیار کشنده عمل می‌کنند می‌توانند این مزایا را خنثی کنند. دوم، مراحل دکترین و ساختار های سازمانی نظامی میتواند در شرایط خاص مسولیت ها و وظایف نیروهای زرهی میان وزن را کاهش دهد این مراحل شامل اجرای تاکتیک های تسلیحات ترکیبی با کیفیت بالا تا پایین ترین رده ها می باشد، استفاده موثر از پشتیبانی آتش و آموزش خدمه و فرماندهان رده پایین است. سوم، ارتش ایالات متحده از زمان بازنشستگی M551 شریدان فاقد یک خودرو زرهی با توانایی اجرای عملیات ورود سریع السیر است. خودروهای زرهی استرایکر نمی توانند این خلاء مهم را پر کنند. محققان به این نتیجه رسیدند که برای ارتش ایالات متحده عاقلانه است که ترکیبی از نیروهای زرهی سنگین وزن ، میان وزن و سبک وزن را در اختیار داشته باشد. در نتیجه ارتش آمریکا می تواند این نیروها را با توجه به شرایطی میدان نبرد به بهترین شکل و متناسب با ویژگی های این تجهیزات سازماندهی و به کاربگیرد. نیروهای زرهی میان وزن در چنین ترکیبی چیزهای زیادی برای ارائه دارند. نیروهای زره پوش میان وزن می توانند سهم مهمی داشته باشند، به ویژه در هنگام تقویت نیروهای نظامی سبک یا در مواردی که واکنش سریع می تواند جلوی مقابله موثر دشمن را بگیرد. پاورقی 1_ زرهی میان وزن: در این مقاله کوتاه، نیروی زرهی میان وزن (1) بر حسب پلتفرم (به عنوان مثال، تانک ها و سایر وسایل نقلیه زرهی) و(2) نسبت به نیروی کلی یک ارتش و خودروهای زرهی حریف تعریف می شود. به عنوان مثال، تانک های شرمن سنگین ترین تانک ارتش ایالات متحده (33 تا 36.5 تن) در بیشتر دوران جنگ جهانی دوم بود نسبت به نیروهای آلمانی مجهز به پانزر (تانک های 44 تا 69 تنی) نیوری زرهی میان وزن محسوب می شوند. 2- بافت های توسعه نیافته : حومه شهرها یا بعبارت دقیق زاغه نشین ها یا محیط های مسکونی با بافت نامنظم که از الگو ، ساخت و توسعه شهری پیروی نمی کنند. و در طول زمان بدون رعایت استانداردهای شهری ساخته اند. 3- عملیات ورود سریع السیر : توسط سازمان‌هایی انجام می‌شود که ساختار نیروی آنها اجازه استقرار سریع در منطقه هدف را می‌دهد. نیروهای مشترک ممکن است مستقیماً در منطقه یا مناطقی مستقر شوند تا برای عملیات های بعدی آماده شوند. نقل با ذکر نام میلیتاری بلامانع است منبع

تانک کرار در تیپ ۳۷ زرهی شیراز تصویر یک نسخه تانک کرار تحویل شده به نزاجا - برخی از اپشن های از روی تانک کرار حذف شده اند و برخی جزئیات تقاوتی با نسخه تی 72 اس ندارد. احتمالا حذف برخی آپشن ها جهت کاهش هزینه ها و یا انجام سریعتر تست ها بوده است (دو آذر 1399 - فرمانده نیروی زمینی ارتش گفت: نمونه‌هایی از تانک پیشرفته کرار که در اختیار نیروی زمینی قرار گرفته است، مراحل تست و ارزیابی میدانی را می‌گذراند. فرمانده نیروی زمینی ارتش درباره روند عملیاتی شدن این تانک پیشرفته در نیروی زمینی افزود: نمونه‌هایی ‌از این تانک را دریافت کرده و در اختیار یگان‌های زرهی قرار داده‌ایم تا ارزیابی‌های نهایی را روی آن انجام دهند و نواقص و نقاط ضعف را احصا کرده و به تکمیل شدن این پروژه بزرگ کمک کنند. ) 1- تفاوت نداشتن زنجیرهای حرکتی با نسخه تی-72اس - استفاده از زنجیرهای حرکتی جدید مجهز به کفشک لاستیکی فقط در نسخه اولیه کرار مشاهده شد در نسخه های بعدی این آپشن به کلی حذف شده است 2- چراغ های جلو تفاوتی با نسخه تی-72اس ندارند 3- سیستم دفاع فعال نرم جدید بر روی تانک نصب نیست 4- سیستم مرجع دهانه توپ نصب نیست _ به نظر میرسد محل نصب بخش واحد اندازه گیری سیستم مرجع دهانه توپ، روی بخش حفاظتی توپ خالی است 5- دهیلز و پریسکوپ فرمانده تانک تقاوتی با نسخه تی-72اس ندارد و به سطح کرار بروز رسانی نشده است. به نظر می رسد جایگاه سلاح کنترل از راه دور نیز بر روی تانک نصب نیست 6- طول پایه آنتن هواشناسی همانند نسخه اولیه تانک کرار ( نسخه ای که در حضور وزیر دفاع وقت رونمایی شد) کوتاه در نظر گرفته شده است - در نسخه های بعدی کرار طول پایه آنتن هواشناسی بلند تر در نظر گرفته شده است.

توان زرهی ایران در دوران پهلوی کلیپ فوق بخشی از توان زرهی ایران در دوران پهلوی را نشان میدهد. در بخش اول کلیپ مربوط به رژه نیروها در زمان رضا شاه پهلوی اول (1314) می باشد در این بخش میتوان رژه تانکت های AH-IV را مشاهده کرد. بخش دوم کلیپ مربوط به رژه های نیروهای نظامی در زمان پهلوی اول ( 1320) در تهران را نشان می دهد در این رژه میتوان تانک های سبک TNH و تانکت های AH-IV را مشاهده کرد که جز اولین تجهیزات زرهی ارتش ایران محسوب می شوند در این (پست) به این خودروهای زرهی پرداخته شده است. بخش سوم کلیپ مربوط به رژه های نیروهای نخبه ارتش در زمان محمد رضا پهلوی دوم (اواخر دهه 30 شمسی) را در میدان جلالیه نشان میدهد. در این بخش میتوان تانک های سبک M24 ، تانک های اصلی میدان نبرد M47 را مشاهده کرد. بخش چهارم کلیپ مربوط به رژه نیروهای نیروهای نخبه ارتش ایران در حضور ملک فیصل دوم پادشاه عراق و محمد رضا پهلوی در میدان جلالیه ( اواخر دهه 30 شمسی) است. در این بخش زره کوبهای M18، تانک های اصلی میدان نبرد M47، کشنده M26 به همراه تریلر 40 تنی M15 ( به مجموعه این کشنده و تریلر ، تانکبر سنگین M25 ملقب به Dragon Wagon گفته میشد ) در حال جابه جای تانک شرمن M4A1 76mm مشاهده میشود. بخش پنجم کلیپ مربوط به رژه نیروهای نیروهای نخبه ارتش ایران در حضور رئیس جمهور وقت پاکستان و محمد رضا پهلوی در میدان جلالیه ( اواخر دهه 30 شمسی) است که در این بخش می توان تانک های اصلی میدان نبرد M47 را مشاهده کرد. بخش ششم و اخر کلیپ مربوط به اواخر دوران پهلوی دوم ( اردیبهشت 1357) و تیپ ۳۷ زرهی شیراز است. خودروهای شناسایی رزمی اسکورپین و تانک های چیفتن در این بخش دیده میشوند.

نفربر زرهی بی تی ار-80 الجزایر مجهز به موشک ضد زره کورنت ارتش الجزایر برنامه های قابل توجه ای برای عمر دهی تجهیزات قدیمی در نیروی زمینی خود دارد تا بتواند از آنها همچنان در میدان نبرد استفاده کند. تجهیز خودروهای شناسایی رزمی AML-90 به موشک های ضد زره کورنت ( لینک خبر) ، تجهیز خودروهای رزمی پیاده نظام BMP-1 و BMP-2 به برجک های رزمی رزمی Berezhok با لانچر چهرتایی موشک کورنت، تغییر کاربری تانک های تی-62 و افزودن برجک رزمی Berezhok با لانچر چهارتایی موشک کورنت ( لینک خبر) و در اخر برنامه تجهیز نفربرهای زرهی بی تی ار -60 و 80 به لانچرهای موشک های ضد زره کورنت نشان از عزم جدی ارتش الجزایر برای پیاده سازی یک برنامه جامع است. کار شناسان معتقد هستند در بخش نیروی زمینی روندی که ارتش این کشور در پیش گرفته است شامل تجهیز تقریباً هر خودروی زرهی به حداکثر تعداد ممکن موشک هدایت شونده ضد زره می باشد. ( در این بین باید به برنامه خرید و بهکاگیری خودروهای پشتیبانی آتش ترمیناتور روسی مجهز به لانچر چهرتایی موشک کورنت نیز توجه نمود ) در بخش بروز رسانی نفربرهای بی تی ار -80 ارتش الجزایر طرح های مختلفی را مورد بررسی قرار داده است. نمونه نهایی که به شکل انبوه در اختیار واحدهای ارتش قرار گرفته است شامل یک لانچر دوتایی به همراه اپتیک می باشد که بر روی بخش فوقانی برجک نصب میشود. لانچر دوتایی موشک ضد زره کورنت نفربرهای بی تی ار-80 ارتش الجزایر نمونه ای اولیه دیگر از نصب لانچر دوتایی موشک ضد زره کورنت که به نظر میرسد فعلا در ارتش الجزایر عملیاتی نیست

زره های واکنشی در برابر هر پرتابه ای فعال نمی شوند و پرتابه ها باید جرم قابل توجه ای داشته باشند و در هنگام برخورد به زره های واکنشی گرما و اصطکاک مناسبی تولید نمایند تا زره های واکنشی فعال شوند. به عنوان مثال تصویر زیر تست ایمنی زره های واکنشی ERAWA -1 ساخت لهستان است. این زره های واکنشی در برابر پرتابه های مهمات کالیبر پایین، ترکش ها توپخانه ای و سوختن بنزین ، ناپال و ترمیت کاملا پایدار است فعال نمی شود. ویدیو زیر آزمایشی مقاومت زره های واکنشی Kontakt-1 در برابر گلوله های 14.5 م.م را نشان میدهد. زره های واکنشی فعال نمی شوند در نتیجه و ادمک ها اطراف تانک نیز صدمه ای نمی بینند. https://www.aparat.com/v/sIqwQ

نمونه های از تانک های آلمانی ( پنتر و پنزر IV) در جنگ جهانی دوم مجهز به زره های اضافه شونده به بخش فوقانی برجک برای در امان ماندن از حملات غیر مستقیم توپخانه ای و هوایی نمونه های تانک های پنتر مجهز به زره اضافه شونده دولایه و فاصله دار بخش فوقانی برجک تانک های پنزر IV مجهز به زره اضافه شونده و فاصله دار بخش فوقانی برجک در حقیقت تهدیدات آتش غیر مستقیم از همان زمان ظهور تانک ها یعنی در جنگ جهانی اول یکی از تهدیدات مرگبار برای تانکها به شمار می آیند که بخش فوقانی تانک ها را تهدید می کردند. اما امرزه در میدان نبرد اهمیت حفاظت بخش فوقانی برجک تانکها به خاطر حملات دقیق و هوشمند اهمیت بیشتری از قبل پیدا کرده است و امکان برخورد پرتابه های ضد زره به شکل غیر مستقیم به بخش فوقانی برجک بیش از هر زمان دیگری در طول ظهور تانک ها در میدان نبرد بیشتر اتفاق می افتد.

ممکنه به این خاطر باشه که هنوز نسخه یو دی با پیشرانه دیزیل توسط شوروی در این مقطع زمانی معرفی و آماده فروش نبوده است. اصولا تانک های تی80 از نظر بازار فروش همیشه مشکل داشتند. مثلا در مالزی نیز تانک های تی80 یو دی در مقابل تانک های پی تی 91 ساخت لهستان که نسخه بروز رسانی تانک ها تی72 هستند هم شکست خوردن و مالزی تصمیم به خرید تانک های پی تی 91 گرفت

تانک تی 80یو در هند تصویر بالا مربوط به آزمایش تانک تی80 یو در هند است. این تصویر مربوط به تست این تانک بعد از خریداری و تولید تانک های تی72 در هند می باشد. منابع هندی اعلام میکنند در طی تست های تانک تی80 یو در هند، عملکرد پیشرانه توربین گازی خصوصا در مناطق بیابانی رضایت بخش نبوده است و پیشرانه دیزلی تانک های تی72 عملکرد بهتری در شرایط یکسان داشته اند. در نتیجه برنامه خرید تانک های تی80 یو توسط وزرات دفاع هند کنسل شده است.

تصویر بالا مربوط به ماکت گروه رزمی(هنگ ) زرهی در حال حرکت را در دانشکده فرماندهی و ستاد کل ارتش آمریکا نشان میدهد. هدف از ساخت این ماکت نشان دادن و تجسم پیچیدگی های موجود در این گروه رزمی، عمق تیم رزمی و چالشهای موجود برای حرکت چنین واحد بزرگی را به دانش آموزان نشان میدهد.

این را باید در نظر گرفت هر سخت افزاری که طراحی می شود باید توانایی پاسخگویی تهدیدات متناسب هر ارتشی را برآورده سازد. روسها در حال حاظر فاقد یک موشک ضد زره تاپ اتک هستند در نتیجه بیشتر تهدیداتی که تانک های لئوپارد 2 را در اروپا تهدید می نمایید موشک های ضد زره روسی هستند که در خط دید هدایت میشوند. در نتیجه فعلا لئوپارد 2 نیازی برای دفع تهدیدات تاپ اتک را ندارد. نیاز کنونی کشورهای اروپایی داشتن تانکی برای دفع تهدیدات موشک های ضد زره کنونی روسی است. اما موشکهای جاولین از سال 1996 به شکل عملیاتی در خدمت ارتش آمریکا قرار دارند. در سال 2003 در میدان نبرد واقعی عراق بر ضد تانک های ارتش بعث استفاده شدند. اکنون در اواخر سال 2021 قرار داریم حدود 25 سال از عملیاتی شدن جاولین میگذرد و روسها تنها حرکتی که برای مقابله با موشکهای جاولین در سال 2020 -2021 درنظر گفتن بسیار ابتدایی و ناکارآمد ارزیابی میشود. در حقیقت روسها باید در این 25 سال فکری برای دفع تهدیدات موشکهای تاپ اتک می کردند. صنایع دفاعی و وزارت دفاع المان در نظر دارند با توجه به احتمال ورود موشک های تاپ اتک بیشتر در اورپا و جهان قابلیتهای جدیدی در نسل بعدی لئوپارد 2 ( 2AX) از جمله دفع تهدیدات تاپ اتک را قرار بدهند. به شکل راه حل کوتاه مدت نیز میتواند از زره های ماژولار برای سقف برجک محل قرار گیری خدمه تانک های لئوپارد 2 برای افزایش مقاومت برجک در برابر تهدیدات آتش غیر مستقیم استفاده کرد. نمونه های عملیاتی تانک های لئوپارد 2A6 HEL متعلق به ارتش یونان، لئوپارد 2E متعلق به ارتش اسپانیا و Strv 121 متعلق به ارتش سوئد دارای زره های ماژولار بر روی سقف برجک هستند. پس در آِینده المان ها میتواند با نصب زره های ماژولار پیشرفته تر بر روی برجک تانک های لئوپارد مقاومت انها را در برابر موشکهای تاپ اتک افرایش دهند. یکی از ویژگی های منحصر بفرد تانک لئوپارد2 قابلیت اضافه کردن زره های ماژولار بر روی بخش های مختلف تانک از جمله سقف برجک است ماژول حفاظتی بخش سقف برجک که بر روی محفظه خدمه تانک لئوپارد2 قرار می گیرد (از راست به چپ) نسخه های لئوپارد 2A6 HEL، لئوپارد 2E و Strv 121 مجهز به ماژول حفاظتی بخش سقف برجک

وانت های تکنیکال ارس مجهز به توپ کاتلینگ M - 197 در رزمایش پیامبر اعظم 17

جاولین در برابر زره قفسی روسها نیروهای اوکراینی در یک تمرین با موشکهای ضد زره جاولین توانستند یک هدف تمرینی که مجهز به زره قفسی بر روی برجک بود را منهدم کنند. این تست نشان داد تانک های روسی در برابر موشکهای تاپ اتک جاولین حتی با وجود زره قفسی آسیب پذیر هستند. به نظر میرسد روش دوم روسها یعنی اهداف کاذب فروسرخ نیز قابلیت چندانی برای در اماندن در برابر موشکهای جاولین را نداشته باشند و در صورت درگیری نیروهای روس در اوکراین با وجود موشکهای ضد زره جاولین تلفات انها در بخش زرهی بالا خواهد بود.

یکی از برنامه های ارتشها و صنایع پیشرور در بخش زرهی هماهنگ کردن پهپادهای شناسایی/انتحاری با خودروهای رزمی است. در این برنامه ها خودروهای زرهی توانایی کشف و انهدام تهدیدات از جمله لانچرهای موشکهای ضد را به دست خواهد آوردند. پهپادها به خدمه خودروهای زرهی امکان دید بهتری را خواهند داد. خدمه میتواند ببیند در کجا قرار دارد و محلی که قرار است به آن بروند در چه وضعیتی قرار دارد. تهدیدات را شناسایی کند و در صورت نیاز با پهپادهای انتحاری آنها را از بین ببرند. قابلیتی که بقا پذیری و کشندگی خودروهای زرهی را در میدان نبرد ارتقا خواهد داد. خودرو های رزمی به زودی هواگردهای بدون سرنشین را مدیریت خواهند کرد! تست موفقیت آمیز چین از ادغام ریز پهپادها با خودروهای زرهی بخشی از برنامه شرکت SpearUAV اسرائیل برای هماهنگ پهپادهای کپسولی Ninox با خودروهای زرهی شرکت SpearUAV اسرائیل خانواده کپسولی Ninox

پلنگ خفته نسل بعدی تانک های لئوپارد 2 تانک لئوپارد 2، یکی از برجسته‌ترین تانک‌های اصلی میدان نبرد در طول جنگ سرد بود که در اوایل دهه 1980 معرفی شد. از آن زمان به بعد تانک لئوپارد2 به اسب کاری برای بوندسوهر و ارتش های متعدد دیگر در سراسر جهان تبدیل شده است. در حال حاضر 14 کشور در اروپا، اتریش، دانمارک، فنلاند، آلمان، یونان، مجارستان، هلند، نروژ، لهستان، پرتغال، اسپانیا، سوئد، سوئیس و ترکیه از تانک های سری لئوپارد 2 استفاده میکنند. با پایان جنگ سرد، نرخ تولید این تانک در کارخانه جات KMW کاهش یافت زیرا کاهش بودجه در ارتش های مختلف منجر به سفارشات محدود برای تانک های جدید شد. با این حال، پس از سال ها توسعه و معرفی جدیدترین گونه ها، اکنون کشورهای دارنده لئوپارد2 با افزایش طول عمر این تانکها پیش از معرفی جانشین مناسب روبرو هستند. پروژه مشترک فرانسوی-آلمانی با نام سیستم رزمی اصلی زمینی (MGCS) در راه است که میتواند جانشین تانک های لئوپارد 2 باشد، اما تاریخ آمادگی رزمی تعیین شده برای آن در بهترین حالت سال 2040 است. ممکن است تا زمان آماده شدن این سیستم رزمی برای فروش به دیگر کشورهای اروپایی این زمان بیشتر نیز بشود. پس ممکن است تانک های لئوپارد 2 برای مدتی بیشتر به عنوان ستون فقرات نیروی زمینی ناتو در اروپا باقی بمانند. چنین وضعیتی ارتش های اروپایی را در موقعیت دشواری قرار می دهد. تا معرفی کامل جانشین برای تانک های لئوپارد2 بییش از 20 سال زمان صرف خواهد شد، تا آن زمان باید کاری انجام شود تا آمادگی رزمی کشورهای دارنده لئوپارد 2 حفظ شود. برنامه آژانس دفاعی اروپا بروز رسانی تمامی تانک های لئوپارد 2 در اورپا به سطح 2A7 است. در این برنامه که در سال 2017 ارائه شد تمامی تانک های لئوپارد 2 در اورپا به سطح استاندارد 2A7 میرسند و برخی کشورها مانند مجارستان تانک های لئوپارد 2A7 جدید دریافت میکنند. سپس کشورهای اروپایی به شکل اجاره تانک های لئوپارد2 مازاد خود را در اختیار دیگر کشورهای اروپایی قرار می دهند که فاقد این تانک ها هستند یا تعداد بیشتری از این تانک را در سازمان رزمی خود نیاز دارند. این برنامه برای حفظ تانک های در اروپاست. در 20 سال گذشته تعداد تانک ها در اتحادیه اروپا از 15 به 5 هزار کاهش یافته است. کاهش بیشتر تانکها در اروپا غیرقابل قبول است و میتواند قابلبت های رزمی کشورهای اروپایی را در مقابل تهدیدات کاهش دهد. لئوپارد 2A7V متعلق به بوندسوهر گرچه رساندن تمامی تانک های لئوپارد 2 در اورپا به سطح لئوپارد 2A7 یک جهش برای تانک های لئوپارد 2 در این قاره محسوب میشود اما تهدیدات و چالش های جدید میدان نبرد برای تانک ها در حال گسترش هستند در نتیجه تکیه بر تانک های مدرن مانند لئوپارد 2A7 تا زمان آماده شدن پروژه MGCS برای واحدهای زرهی بسیار خطرناک خواهد بود و امادگی رزمی آنها را کاهش خواهد داد. به همین منظور شرکت KMW آلمان با همکاری وزارت دفاع المان پروژه ای به نام لئوپارد 2AX را کلید زده اند تا قابلیت های تانک های سری لئوپارد2 را تا زمان آماده شدن جانشین مناسب ارتقا دهد. در ادامه ویژگی های احتمالی پروژه لئوپارد 2AX صحبت خواهد شد. بخشی از بودجه دفاعی آلمان همانطور که مشخص شده است آلمان بودجه ای مصوب را صرف تولید لئوپارد 2AX میکند. مهمترین چالش پیرامون توسعه نسل بعدی تانک های لئوپارد 2 افزایش حفاظت در کنار حفظ وزن و یا کاهش آن است. اگر افزایش وزن در نسخه ی بعدی این تانک ادامه دار باشد تیدیل به یک معضل اساسی خواهد شد. توسعه نسل های متمادی تانک های سری لئوپارد 2 همواره با افزایش همراه بوده است. سری 2A4 وزنی در حدود 55تن، 2A5 وزنی در حدود 62 تن، 2A6 وزنی در حدود 64 تن و سری 2A7+ وزنی در حدود 67.5 تن دارند. اگر این رویه ادامه دار باشد احتمالا در نسل بعدی تانک های لئوپارد2 وزن تانک از 70 تن عبور خواهد کرد. در شرکت KMW آلمان توسعه دهندگان اکنون در تلاش هستند تا وزن تانک 2AX را کاهش دهند. شرکت KMW در نظر دارد تا سطح حفاظت را به شکل قابل توجه ای ارتقا دهد به طوری که لئوپارد های 2AX علاوه بر مقاومت در برابر پرتابه های انرژی شیمیایی به شکل موثری در برابر پرتابه های انرژی جنبشی جدید مقاوم باشند. این افزایش حفاظت بدون افزایش وزن و یا کاهش وزن همراه خواهد بود در نتیجه طراحان آلمان در نظر دارند وزن تانک ها از 70 تن فراتر نرود. در این بین گزینه های مختلفی پیش روی طراحان قرار دارد. از جمله استفاده از فناروی شرکت اسرائیلی رافائل بانام KE Armor Shield که در آلمان توسط شرکت دفاعی Dynamit Nobel تولید خواهد شد. این زره ها نسل جدیدی از زره های واکنشی است که راه‌ حلی جدید که برای دفع پرتابه‌های انرژی حنبشی APFSDS تانک ها می باشند. این صفحات زرهی به عنوان سیستم حفاظتی با وزنی مناسب برای تانکها و ارزان به بازار عرضه می‌شود که از مواد انفجاری کم استفاده می‌کند تا هیچ آسیب جانبی وارد نکنند و قابلیت دفع چند ضربه را داشته باشند. این صفحات زرهی میتواند طیف گسترده ای از تهدیدات از جمله پرتابه های APFSDS، APDS و شکل یافته انفجاری (EFP) را دفع کنند. همچنین این صفحات زرهی میتواند موشک های ضد زره مدرن را شکست بدهند. این صفحات زرهی توانستند در شبیه ساز کامپیوتری تا 54 درصد نفوذ میله نفوذگر پرتابه های APFSDS را کاهش بدهد. در آزمایش واقعی صفحات KE Armor Shield توانسته بودند موجب نفوذ دو پرتابه APFSDS بشود. در این آزمایش به ترتیب 50 درصد و 48 درصد کاهش نفوذ را نشان می داد. این آزمایش به شکل واقعی نشان داد این زره های جدید توانی دفع چند ضربه را دارند. شرکت سازنده ادعا دارد این زره های واکنشی میتواند هر پرتابه انرژی جنشی با هر کالیبری را شکست بدهند. این زره های واکنشی جدید فقط با گرما و اصطکاک یک تهدید واقعی فعال میشوند. مشخصات صفحات زرهی KE Armor Shield ساخت شرکت اسرائیلی رافائل تست صفحات زرهی KE Armor Shield در برابر پرتابه های APFSDS تست موفقیت آمیز صفحات زرهی KE Armor Shield در برابر دو پرتابه ی APFSDS درکنار استفاده از فناوری زره های جدید استفاده از سیستم های دفاع فعال نیز بررسی خواهد شد. موضوع نصب سیستم حفاظتی فعال تروفی بر روی تانک های لئوپارد 2 با موفقیت تست شد و کیت های این دفاع فعال برای نصب بر روی تانک های لئوپارد توسط بوندسوهر خریداری شده است. علاوه براین سیستم دفاع فعال StrikeShield ساخت راین متال نیز میتواند یکی از گزینه های بررسی برای نصب بر روی نسل بعدی تانک های لئوپارد باشد. تانک های لئوپارد 2AX نیاز خواهد داشت تا به سیستم های نظارتی پیشرفته ، حسگرها جدید سیستم های انتقال اطلاعات مدرن و معماری تمام دیجیتالی مجهز شوند. استفاده از این زیرسیستم ها در حقیقت تاکید ویژه بر افزایش آگاهی موقیتی خدمه در طول عملیات های رزمی است. به عنوان مثال در آینده فرمانده یک تانک 2AX قادر خواهد بود تا تصاویر ویدیویی پهپاد های شناسایی/رزمی را به صورت برخط دریافت کند. نسخه اولیه تانک 2A7A1 بوندسوهر مجهز به دفاع فعال تروفی افزودن زره های ماژولار جدید، یکپارچه سازی سیستم دفاع فعال و افزودن سیستم های آگاهی موقیتی خدمه به تانک های لئوپارد 2 با همان ساختار برجک میتواند بسیار سخت باشد و طراحان را با محدودیت های جدی مواجه کند. بر همین اساس به نظر می رسد در تانک های لئوپارد 2AX شاهد طراحی یک برجک جدید برای تانک های لئوپارد 2 باشیم . برجک جدید همچنین میتواند باعث شود شرکت KMW بتواند یک بارگذار خودکار جدید برای تانک ها لئوپارد طراحی کند. در نتیجه یکی از خدمه ها حذف خواهد شد و تعداد کلی خدمه به 3 نفر خواهد رسید. استفاده از بارگذار همچنین می تواند باعث کاهش وزن کلی برجک و وزن کلی تانک شود. استفاده از بارگذار خودکار نیز میتواند باعث شود تا KMW بتواند کالیبر توپ اصلی از 120 م.م را به 130م.م یا 140 م.م ارتقا دهد. طراحان آلمانی سابقه طراحی بارگذار خودکار و ادغام با آن یک توپ کالیبر 140 م.م را در پروژه Leopard 2 KWS III به شکل آزمایشی دارند. علاوه براین چند طرح آزمایشی دیگر از نصب باگذار خودکار برای لئوپارد 2 در طول جنگ سرد طراحی و تست شده بود. در جدیدترین برنامه شرکت آلمانی راین متال یک برجک جدید همراه با بارگذار خودکار و توپ 130 م.م را برای تانک های چلنجر2 به شکل آزمایشی طراحی و تولید کرد. در نتیجه طراحان آلمانی از نظر فنی مشکلی برای تولید یک بارگذار خودکار و افزایش کالیبر در تانک لئوپارد 2AX نخواهند داشت. اما استفاده از بارگذار خودکار و نصب یک توپ با کالیبر جدید می تواند همراه با پیچیدگی های باشد. احتمال استفاده از یک توپ جدید با کالیبر متفاوت در پروژه تانک های لئوپارد 2AX ضعیف در نظر گرفته میشود. افرایش کالیبر منجر به تنظیم مجدد سیستم تامین مهمات تانک می شود و می تواند بودجه های دفاعی زیاد را به سمت خود بکشاند. لئوپارد 2AX در حقیقت به عنوان یک ارتقاء تانک های لئوپارد2 برای کشورهایی که با نسخه های قدیمی کار می کنند ارائه می شود. در نیتجه بیشتر کشورهای اروپایی نمیتواند و یا نمیخواهند بودجه ای بیشتری برای ارتقا ناوگان تانکهای خود خرج کنند. بنابراین احتمالا افزایش کالیبر در تانک های لئوپارد 2AX همراه نباشد. استفاده از بارگذار خودکار اگرچه با چالش های کمتری همراه است اما بازهم چالش های مخصوص به خود را خواهد داشت. استفاده از بارگذار خودکار اگرچه باعث کاهش یک نفر خواهد شد اما نیازمند تغییرات در ساختار سازمانی و ستادی می شود علاوه براین نیازمند تعریف چرخه عملیات تعمیر و نگهداری و آموزشهای جدید در سازمان رزم ارتشهای اروپای میشود. پروژه Leopard 2 KWS III مجهز به بارگذار خودکار و توپ 140 م.م که در اواخر جنگ سرد دنبال شد تانک چلنجر 2 مجهز به یک برجک جدید با بارگذار خودکار و توپ 130 م.م محصول شرکت راین متال آلمان در بحش پیشرانه طراحان میتواند در صورت نیاز از بسته قدرت به نام EuroPowerPack استفاده نمایند. در این بسته قدرت از پیشرانه دیزیل MTU MT883 با 1500 اسب بخار قدرت و گیربکس اتوماتیک ده سرعته (پنج دنده جلو، پنج دنده عقب) Renk HSWL 295TM استفاده شد است. استفاده از بسته قدرت EuroPowerPack در مقایسه با بسته قدرت فعلی تانک های لئوپارد 2 موجب صرفه جویی در فضا در حدود 1.7 متر مکعب میشود. علاوه بر این با 15 درصد بهبود در مصرف سوخت 10 درصد افزایش خروجی دارد. شرکت KMW در پروژه به نام لئوپارد 2A6EX از بسته قدرت EuroPowerPack استفاده کرد. مشکلی اصلی نصب این بسته بر روی تانک های سری لئوپارد 2 ابعاد جمع و جور آن است در نتیجه برای نصب آن بر روی تانک، بدنه تانک و بخش پیشرانه باید تغییر میکرد که در هزینه های تولید اثر گذار بود. در نتیجه مشتریان راضی به نصب بسته قدرت EuroPowerPack نبودند. این احتمال وجود دارد که پروژه لئوپارد 2AX با توجه به تغییرات گسترده و تکامل این تانک استفاده از بسته قدرت EuroPowerPack نیز به عنوان یک گزینه بررسی شود. بسته قدرت جمع و جور EuroPowerPack در صورت استفاده از بسته قدرت EuroPowerPack باید بدنه تانک لئوپارد تغییر پیدا کند تالیف و ترجمه : Crash@ منابع : 1 2 3 4 نقل با ذکر نام میلیتاری بلامانع است

تجهیزات سوخت رسانی مدرن برای واحدهای زرهی روسی همراه با پیشرفت ادوات رزمی در بخش لجستیکی و پشتیبانی نیز پیشرفت های قابل توجه ای رخ داده است. به عنوان نمونه پیشرفت در بحث سوخت رسانی و تامین سوخت برای خودروهای زرهی و مکانیزه که بخشی حیاتی برای عملکرد این واحدها شناخته می شود. در این بخش از تانکرهای مدرن با قابلیتهای جدید مانند افزایش ظرفیت ذخیره سازی سوخت، مخزن سوخت مقاوم و ایمن در برابر ترکش ها و تسلیحات سبک، سوخت گیری خودکار، سوختگیر چند خودرو زرهی به شکل همزمان اشاره کرد که این قابلیت ها در تانکرهای قدیمی وجود ندارد. ارتش روسیه چند سالی است که برای انجام سوخترسانی و سوختگیری مدرن از تانکرهای پیشرفته ATZ-12-10-63501 استفاده می کنند. این تانکرها برای اولین بار در سال 2019 به واحدهای نظامی شرق روسیه تحویل داده شدند. وزارت دفاع روسیه با انتشار تصاویری نشان داد که واحدهای زرهی واقع در شهر کازان در حال تمرین با تانکرهای سوخترسان ATZ-12-10-63501 برای انجام سوختگیری به شکل همزمان هستند. تانکرهای سوخترسان ATZ-12-10-63501 بر بر روی شاسی کامیون های Kamaz-63501 با پیکربندی 8x8 سوار هستند. از جمله ویژگی های این تانکر سوخت رسان میتوان به مخزنهای سوخت ویژه با روکش خود ترمیم شونده پلیمری اشاره کرد که در صورت صدمه دیدن مخزن با گلوله های 7.62 میلی متری از نشت سوخت جلوگیری می کند. این تانکر سوخت رسان می تواند به 10 خودرو به شکل همزمان سوخت رسانی کند که زمان سوخت گیری را به نصف کاهش می دهد. تمرین واحدهای زرهی با تانکرهای سوخت رسان ATZ-12-10-63501 در شهر کازان روسیه

آرماتا می اید ! برنامه روسیه برای آموزش خدمه تانک های آرماتا تصاویر منتشر شده از شبیه ساز تانک جدید ارتش روسیه ارماتا نشان میدهد روسها گام های اولیه برای اموزش خدمه نسل جدید خودروهای زرهی از جمله ارماتا را برداشته اند. روسها در سال 2020 میلادی اعلام کردند که اموزش خدمه آرماتا را در سال 2021 اغاز میکنند. بخشی از آموزش خدمه آرماتا در مدرسه عالی فرماندهی تانک کازان انجام میشود. در این مدرسه خدمه دوره های تخصصی از جمله فرماندهی تانک و فرماندهی دسته تانک ها را نیز فرامیگیرند. همچنین اموزشهای فنی و تعمیر تانک ارماتا در موسسه مهندسی زرهی اوسک آموزش داده میشود. آموزش در هر یک از آکادمی‌های نظامی چهار سال طول می‌کشد و انتظار می‌رود اولین فارغ‌التحصیلان به عنوان ستوان توانایی عملیاتی کردن تانک های آرماتا را در سالهای 2025 - 2026 به دست آورند. بخشی از شبیه ساز تانک ارماتا بخش راننده تانک روسها در ابتدا برای آموزش خدمه از شبیه سازها کامپیوتر استفاده خواهند کرد. به همین منظور روسها شبیه سازی به نام TVK-Armata توسعه دادند. این شبیه سازها برای آموزش تمام خدمه و فرماندهان و همچنین فرماندهان دسته تانک استفاده خواهند شد. آرماتا یک تانک پیشرفته با تجهیرات الکترونیکی زیاد است در نتیجه استفاده از نمونه عملیانی و رزمی برای آموزش ابتدایی موجب افزایش هزینه های آموزش میشود. پس استفاده از شبیه سازهای پیشرفته میتواند یک راه حل مناسب برای آموزش یا کیفیت با هزینه کمتر باشد. همچنین در بخش تعمیر و نگه داری و آموزشهای فنی روسها برنامه های ویژه دارند . روسها نشان داده اند برای به خدمت گرفتن تانک آرماتا جدی هستند. اگر چه برنامه به خدمت گرفته شدن آرماتا طولانی تر از پیشبینی ها شده است اما روسها تلاشهای لازم برای به خدمت گرفته شدن آرماتا را متوقف نکرده اند. آموزش خدمه در کنار بهبود و ایجاد تغییرات در نمونه های جدید تانک آرماتا از جمله نشانه های است که جدی بودن روسها را در عملیاتی کردن تانک آرماتا نشان میدهد.