[center][font=tahoma,geneva,sans-serif][size=4][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10272/haarp_6.jpg[/img][/size][/font][/center] [color=#000080][font=tahoma,geneva,sans-serif][size=4]نظریه پردازان توطئه توهم اکنون می توانند نفس راحتی بکشند.تابستان پیش رو پروژه هارپ منحل خواهد شد. بدین ترتیب اگر خانه ای در اثر گردباد تخریب شود این فقط گردباد است نه یک شوخی مضحک از طرف دارپا.[/size][/font][/color] [color=#696969][font=tahoma,geneva,sans-serif][size=4]روزنامه ی دایلی انکرویچ آلاسکا در گزارش خبری خود در این باره نوشت؛ نیروی هوایی آماده است تا با فعالیت های پروژه تحقیقاتی شفق فرکانس بالا (HAARP) خداحافظی کند.برخلاف شایعاتی که از متوقف شدن پروژه در سال گذشته منتشر شد،احتمالا این بار حتمی باشد.[/size][/font][/color] [color=#696969][font=tahoma,geneva,sans-serif][size=4]دیوید واکر یکی از مقامات مسئول نظارت بر پروژه های تحقیقاتی نیروی هوایی چندی قبل در کمسیون تخصیص بودجه مجلس گفته بود ما در حال حرکت در راه های دیگر کنترل اتمسفر هستیم و هارپ واقعا برای این کار طراحی شده است.[/size][/font][/color] [color=#696969][font=tahoma,geneva,sans-serif][size=4]این پروژه که برای بیش از دو دهه به صورت محرمانه در منطقه ای دور افتاده در آلاسکا فعالیت می کرد، به یک سوژه برای تولید کنندگان تئوری توهم تبدیل شده بود.این تئوری ها به قدری شدت گرفته بودند که هرگونه بلایای طبیعی از جمله طوفات سیل و زمین لرزه در سطح جهان به این پروژه ربط داده می شد.این بدگمانی حتی افراد سرشناس را نیز تحت تاثیر قرار داده بود.به گونه ای که در سال 2010 رئیس جمهور پیشین ایران آقای محمود احمدی نژاد در مجمع عمومی سازمان ملل عامل سیل ویرانگر پاکستان را فعالیت های این مرکز معرفی کرد.هوگو چاوز رهبر ونزوئلا نیز در همان سال زمین لرزه فاجعه بار هائیتی را یک آزمایش توسط مرکز هارپ عنوان کرد.[/size][/font][/color] [color=#696969][font=tahoma,geneva,sans-serif][size=4]ایده ی مدیریت یونوسفر برای نیازهای نظامی از جمله ارتباطات در سال 1990 زمانی شکل گرفت که نیروی هوایی،دریایی، آژانس پروژهای تحقیقات پیشرفته دفاعی (DARPA) و یک تیم از دانشاگاه آلاسکا 290 میلیون دلار را برای پروژه هارپ اختصاص دادند.پروژه رسما برای تحقیقات در پوشش بهبود تکنولوژی ارتباطی کلید خورد.تاسیسات هارپ شامل 13 هکتار پوشیده شده از آنتن های فرکانس بالا با قابلیت ارسال سیگنال تا 3.6 مگاوات برای اخلال در لایه فوقانی اتمسفر که یونوسفر نامیده می شد به منظور مطالعه بر تاثیرات سیگنال های رادیویی بر روی آن می باشد.[/size][/font][/color] [left][color=#282828][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif][size=4][font=times new roman', ', times, serif][size=2][color=#800080]Translator[/color][/size][/font][/size][/font][/color][color=#696969][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif][size=4][font=times new roman', ', times, serif][size=2] :[/size][/font][/size][/font][/color][color=#282828][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif][size=4][font=times new roman', ', times, serif][size=2][color=#4B0082]ALFARD[/color][/size][/font][/size][/font][/color][/left] [left][url="http://rt.com/news/161672-haarp-closure-weather-experiments/?utm_source=browser&utm_medium=aplication_chrome&utm_campaign=chrome"][color=#282828][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif][size=4][font=times new roman', ', times, serif][size=2][color=#4B0082]RT[/color][/size][/font][/size][/font][/color][/url][/left] [center][color=#B22222][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif][size=4][size=4][font=arial][size=1][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif][size=4][size=4][font=Arial, Verdana, Helvetica, 'Helvetica Neue', Verdana, sans-serif][size=3][i]Copyright © 2014 [/i][/size][/font][/size][/size][/font][/size][/font][/size][/size][/font][/color][color=#282828][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif][size=4][size=4][font=arial][size=4][b]military.ir[/b][/size][/font][/size][/size][/font][/color][/center]

[quote name='mahdavi3d' timestamp='1401023025' post='380596'] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]به گفته George Whitesides مدیر اجرایی ویرجین گالاکتیک، این شرکت و همکارش به مدت چندین سال هر دو گرین را مورد استفاده قرار داده‌اند. اما به دلیل عملکرد بهتر گرین پلی‌آمید تصمیم بر این شد که در نهایت از آن استفاده شود.[/font][/size] [/quote] مزایای این سوخت چی هست که عملکرد بهتری داره؟

یکی توضیح بده این چرا کالیبرش در حد پیستول هست! [color=#282828][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif][center] [/center][/font][/color][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10178/kadex_2014_astane_2812129.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10178/thumb_kadex_2014_astane_2812129.jpg[/img][/url]

عکس تزئینی وارونیش 22 مه (ریانووستی) فرمانده کل نیروی هوایی روسیه ژنرال ویکتور بوندِرو روز پنج شنبه گفت؛ شروع دریافت اولین سری از بمب افکن های دور برد نسل بعدی (PAK-DA) در سال 2023 خواهد بود. در گزارشات اخیر گفته می شد که این بمب افکن به طور تقریبی در سال 2020 وارد سرویس خواهد شد.بوندرو می افزاید پرواز های PAK-DA سال 2019 آغاز خواهد شد و آزمون های مورد نیاز تا سال 2023 پایان می یابد.مسئول تولیدات هواپیماسازی متحده میخائیل پاگاسیان پیش از این به خبر نگاران گفت ؛ کار تمام عیار ساخت آن امسال آغاز می شود.نیروی هوایی استراتژیک روسیه دارای 32 فروند Tu-95MC6 و 31 فروند Tu-95MC16 و 13 فروند Tu-160 را داراست.این تعداد بمب افکن در مجموع می توانند 850 موشک کروز دور برد را حمل نمایند. انتظار می رود که نسل جدید این بمب افکن ها (PAK-DA) بتواند از طریق دفاع هوایی مدرن شناسایی و منهدم کند.این بمب افکن همچنین به جدید ترین سیستم های رادیو الکترونیک پیچیده نبرد و سلاح های دقت بالا مجهز خواهد بود. "در صورت داشتن موضوعی مرتبط با خبر، ادغام شود" Translator :ALFARD en.ria.ru Copyright © 2014 military.ir

[quote name='blender' timestamp='1400911361' post='380301'] شباهت به این واضحی رو نمی یبین !؟ این همون اسکن ایگل هست که فضای خالی بین بده و بار رو پر کردن تا به طراحی بال پرنده نزدیک بشه . [/quote] دوست گرامی اگر بنا به این باشد که تمام پرنده های بی سرنشین از روی هم ساخته شدند.تفاوت پریداتور و اسکن ایگل در چه چیزیست؟ همچنین B-2 و F-15 ؟ فکر کردید همین سکان ها در نوک بال اسکن ایگل نقش ورتیکال استابیلایزر رو داره اما در فیوری چنین چیزی نیست؟ اگر فرق این دو برای شما صرفا یک تکه اضافی هست من دیگه حرفی ندارم! [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10272/Fury2.JPG[/img][/center]

[quote name='ronin313' timestamp='1400901469' post='380281'] حالا چرا انتقام جو؟ [/quote] اگه منظورتون از لحاظ نام گذاری هست، Fury چند ترجمه به فارسی داره،حالا شما هر کدوم رو که می پسندید به جای فیوری به کار ببرید![list=1] [*]روح انتقام جو [*]خشم [*]درنده [/list]

[quote name='cheka' timestamp='1400788199' post='380069'] احتمالش وجود داره ، یکی از معلم های زمان دبیرستان میگفت در اثر باد و شرایط جوی ذرات رادیواکتیو ناشی از چرنوبیل به حاشیه دریای خزر (استان مازندران) هم رسیده بودند [/quote] این لینک میگه که در اطراف دریای سیاه نرخ سرطان بیشتر بوده که احتمالا بی ربط به حادثه چرنوبیل نیست http://www.greenprophet.com/2011/07/post-chernobyl-agriculture-in-turkey-a-sign-of-whats-in-store-for-japan/ اما به طور رسمی درباره ای ایران گزارشی منتشر نشده.

[quote name='rh8' timestamp='1400789819' post='380072'] چرا وقتی ماده غیر رادیو اکتیوی تحت تشعشع قرار میگره خودش شروع به تابش میکنه ? [/quote] برای مثال یکی از نوع های این تابش به این صورت هست که؛ اشعه گاما به یک جسم برخورد میکنه،باعث میشه اکترون از اتم جدا بشه و اون الکترون انرژی مشابه ولی کمتر گاما تبدیل میشه البته اگر درست ترجمه کرده باشم! [quote][color=#252525][font=sans-serif][size=4]This describes the case in which a gamma [/size][/font][/color][url="http://en.wikipedia.org/wiki/Photon"]photon[/url][color=#252525][font=sans-serif][size=4] interacts with and transfers its energy to an atomic electron, causing the ejection of that electron from the atom. The kinetic energy of the resulting [/size][/font][/color][url="http://en.wikipedia.org/wiki/Photoelectron"]photoelectron[/url][color=#252525][font=sans-serif][size=4] is equal to the energy of the incident gamma photon minus the energy that originally bound the electron to the atom (binding energy). The photoelectric effect is the dominant energy transfer mechanism for X-ray and gamma ray photons with energies below 50 keV (thousand [/size][/font][/color][url="http://en.wikipedia.org/wiki/Electronvolt"]electron volts[/url][color=#252525][font=sans-serif][size=4]), but it is much less important at higher energies.[/size][/font][/color][size=4][/quote][/size]

[quote name='Aariaboy' timestamp='1400767557' post='380001'] قسمتی از اردبیل ایران هم آلوده شد اینو 4 سال پیش به ما گفتن،توی دانشگاه و معارفه بود فیلماشم گذاشتن،واقعا وحشتناک بود،سرتاسر بدن ادما زخم شده و سباه شده بود و پرستارا مدام بهشون ی اسپری خاصی میزدن [/quote] ایران؟! مطمئن هستید از این موضوع؟ اردبیل 2500 کیلومتر تا چرنوبیل فاصله داره! حتی اگر ایزوتوپ های ید و سزیم آلوده به رادیواکتیو به اردبیل رسیده باشه نهایتا سرطان ایجاد بکنه نه چنین حالتی...

فقط 500 دلار ،با تمام امکانات چهار نفری به 200 هم میرسه کسی نبود؟

توی این عکس که موتورها سرجاشون اند. http://gallery.military.ir/albums/userpics/chernibil_(149).JPG http://gallery.military.ir/albums/userpics/chernobbb_(81).jpg

اون دو تیکه نه،اونها قدیمی بودند و برای شبکه خاصی نیست. مستند دیسکاوری رو ندیدم.اما نشنال جئو گرافی واقعا کیفیت مطلوبی نداشت،بعضی از قسمت ها مثل حفر تونل رو اصلا نگفت! مصاحبه های کمی داشت و.... اصلا از دانلودش پشیمون شدم ولی The Battle of Chernobyl عالی بود. <

فقط این یکی مستند هست که واقعیت رو درست شرح میده و ارزش دانلود داره من اکثر تصاویر تاپیک رو از این مستند برداشتم توی یوتبوب فیلم کاملش هست با حجم 130 مگابایت.اکثر قسمت هایی که اکراینی صحبت می کنند زیر نویس انگلیسی داره اگر دوستان علاقه مند بودند آپلود میکنم! <

[quote name='maverick100' timestamp='1400732262' post='379904'] چند تا عکس ناب از این مناطق براتون میذارم فعلا اینا رو از من داشته باشید وقتی آؤشیوم رو کامل پیدا کردم بیشتر هم براتون میذارم [/quote] تشکر جناب ماوریک فکر کنم تمامی تصاویر چرنوبیل و پرپیات در این تاپیک قبلا قرار گرفته.دقیقا به همین علت بود که من دیگه عکسی از پرپیات آپ نکردم http://www.military.ir/forums/topic/7583-روایت-تصویری-از-فاجعه-انفجار-نیروگاه-چرنوبیل/ [center]------------------------------------------------[/center] دوستان در این سایت میشه تور بازدید از چرنوبیل رو تهیه کرد! ظاهرا 500 دلار هزینه داره. http://www.tourkiev.com/chernobyltour/

[quote name='htavasoli' timestamp='1400730262' post='379903'] اگه خوب توجه کنید متوجه میشوید که اسکلت این پهپاد همان اسکن ایگل است. [/quote] [b]دقیقا چه شباهتی ؟ [/b] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10272/vhjk.jpg[/img][/center] تصویری که من قرار دادم برای مدل [b]B [/b]این پهباد هست(به دلیل نبود عکس با کیفیت از مدل A) [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10272/Fury.jpg[/img][/center]

به منظور افزایش قابلیت های نیروهای نظامی برای استقامت طولانی مدت سیستم های هوایی بی سرنشین گروه 3 ، لاکهید مارتین به تازگی ایستگاه کنترل زمینی جدید "xGCS" را عرضه کرد.این ایستگاه جدید قرار است تا پرواز های بی سرنشین "روح انتقام جو" یا Fury را کنترل کند. پس از طراحی و ساخت xGCS در هانتسویل ایالت آلاباما مراحل یکپارچه سازی آن با "روح انتقام جو" در کالیفرنیا صورت گرفت.اولین واحد ایستگاه کنترل زمینی xGSC نیز در اوایل 2014 تحویل داده شد و قبل از آن تست های پروازی با هواپیمای بی سرنشین "روح انتقام جو" به پایان رسیده بود.xGCS در حین کوچکی بسیار توانمند است، پشتیبانی از تمام پردازش های ارتباط الکترونیک مورد نیاز روح انتقام جو را برای ایستگاه کنترل زمینی فراهم می کند. جی مکانول مدیر توسعه بخش سیستم هوایی بی سرنشین "روح انتقام جو" در توضیحات خود از این پرنده چنین می گوید؛ این پلتفرم در طراحی از بهترین نوع خود در دنیا می باشد،روح انتقام جو را می توان از پیشرفته ترین های گروه 3 بی سرنشین ها به حساب آورد که استقامت، توانایی و ظرفیت حضور در ماموریت های پیشرفته را داراست.استفاده ما از روح انتقام جو در صحنه نبرد که از فاصله دورتر اداره می شد نیازمند یک ایستگاه کنترل زمینی کوچک و توانا بود که xGCS تمام نیازهای ما در برآورده کرد. مشخصات فنی Translator : ALFARD spacedaily Copyright © 2014 military.ir

در شهر پرپیات کسی اجازه زندگی نداره چرا که هنوز هم از در و دیوارهای این شهر گرفته تا آسفالت خیابون همگی تشعشع دارند.اطراف این شهر خودش یه سیم خار دار جدا داره! مردم محلی که اونجا زندگی می کنند اطراف منطقه ممنوعه هستند و از نیروگاه خیلی دور اند... <

تشکر [size=4] [/size] [size=4]این یکی su-30MK هست [/size] [center][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/Su-35S-Fighter-Aircraft.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/thumb_Su-35S-Fighter-Aircraft.jpg[/img][/url][/center]

[quote name='HAJJ_ABBAS' timestamp='1400652641' post='379737'] زحمت فراوانی کشیدید.خسته نباشید. یک سوال داارم: اثر تششعشع رادیواکتیو روی روبات ها و کلا تجهیزات مکانیکی چیه؟چون همین طور که گفتید ربات ها بیشتر از 40 ثانیه نمیتونستند دوام بیارن.یا مثلا در یک ویدپویی دیدم که یک هلیکپتر که رفته بود بالا سر قلب راکتور تا موادی رو توی اون بریزه بعد از چند ثانیه موندن بالا سر قلب راکتور از هم پاشید و سقوط کرد! [/quote] خواهش میکنم.قابلی نداشت اشعه های رادیو اکتیو که شامل گاما بتا و ایکس هستند براحتی می تونند مدارات نیمه هادی مثل سیلیکون ترازیستورها رو دچار اختلال کنند و در اثر تابش زیاد این اختلال به حدی میرسه که دیگه عملا پاسخ مناسب رو نمیده و از کار می افته اون بالگرد میل 8 بودند که در اثر برخود با کابل یکی از ابزارات ساختمان سازی اطراف راکتور دچار حادثه میشه.فیلمش رو می تونید اینجا ببینید [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10272/xzsds.jpg[/img][/center] [center][url="https://www.dropbox.com/s/j001cu6u4n8u0dk/chernobul.mp4"][color=#0000cd][b]دانلود [/b][/color][/url][/center] [quote name='CASIO' timestamp='1400655265' post='379743'] سلام آقا فوق العاده عالی بود تشکر در برنامه تاپ گیر بی بی سی هم چند وقت پیش به همین شهر رفته بودند، خیلی جالب بود اپراتور ها برای جلوگیری از حادثه ، بعد از شروع رخداد می تونستن کاری بکنن؟ که با انجام دادنش بتونن از فاجعه جلوگیری و یا ابعادش رو کمتر بکنن؟ [/quote] بیشتر اشکالات فنی نیروگاه موجب این حادثه شد.وقتی سیستم خنک کننده و گردش نوترونی همزمان با هم مختل میشه.نباید انتظاری جز انفجار داشت! [size=4][quote name='MR9' timestamp='1400653146' post='379739'][/size] با اجازه دوستان - در این ارتباط فقط باید بگم که تمامی تجهیزات مورد استفاده در عملیات چرنوبیل بدلیل از کار افتادگی شدید و الودگی بیش از حد از این منطقه خارج شدند و در سیبری و در زیز صدها تن خاک مدفون . اما پس از چند روز تمامی اثار حیات از منطقه دفن این تجهیزات از میان رفت و منطقه تبدیل به یک منطقه نابود شده گردید . با اینکه بالگردهای میل- 26 و میل-8 به صفحات زرهی که از سرب و پارافین ساخته شده بودند مجهز بود ، اما طیف های گاما- بتا - الفا از این صفحات هم عبور کرده و تقریبا" تمامی خدمه با درصدهای الودگی بالا یا بسرعت فوت کردند و یا اینکه دچار از کار افتادگی شدید شدند . [/quote] این هم یک کار اشتباه دیگه...چرنوبیل آلوده شد.چرا باید مکان دیگه ای هم آلوده بشه؟ تجهیزات رو باید همانجا رها می کردند یا در زمین اونجا دفن می شدند.

[quote name='Electro_officer' timestamp='1400620351' post='379715'] آقا خیلی زحمت کشیدید یه مثبت به تنهایی کفایت نمی‌کرد. میتونی بفرستیش برا دانشمند یا دانستنیها و .. جنگ‌افزار هم شاید چاپ کنه. [/quote] خواهش میکنم [size=4]الکترو عزیز[/size][size=4] لطف دارید [/size] [size=4]اگر هم این نشریات قبول کنند،بنده راه ارسال به اونها رو نمی دونم! [/size]

نیروگاه برق اتمی چرنوبیل فاجعه چرنوبیل یا حادثه چرنوبیل،یک حادثه هسته ای فاجعه بار در 26 آوریل سال 1986 می باشد.این انفجار و آتش سوزی که در تاسیسات نیروگاهی هسته ای چرنوبیل اکراین به وقوع پیوست، مقدار بسیار زیادی از مواد آلوده به رادیو اکتیو را در مقیاس گسترده ی اروپا و خاک شوروی وارد هوا نمود.این نیروگاه در آن زمان تحت نظر مستقیم شوروی اداره می شد. از فاجعه چرنوبیل به عنوان بدترین حادثه نیروگاهی اتمی در تاریخ و یکی از دو دسته بندی سطح 7 (سطح حداکثر) در وقایع بین المللی هسته ای یاد می شود.حادثه فوکوشیما نیز نوع دیگر این سطح می باشد.تلاش برای جلوگیری از گسترش آلودگی و حادثه ای بزرگ تر در نهایت 500 هزار گارگر را درگیر و 18 میلیارد روبل هزینه بر جای گذاشت که آثار آن امروزه نیز در سرطان ها و نقص عضو ها دیده می شود. مروری بر این حادثه؛ این حادثه زمانی به وقوع پیوست که در روز 26 آوریل کارکنان در حال انجام تست بر روی راکتور شماره 4 این نیروگاه واقع در شهر کوچک پریپیات و مرزهای بلاروس رودخانه ی دنیپر بودند که به طور ناگهانی میزان انرژی تولیدی به حد بالایی رسید و کارکنان بخش فورا راکتور را خاموش کردند، اما این عمل اشتباه آنها موجب شد قدرت خروجی خط به طور چند برابری افزایش یابد.در نتیجه لوله های انتقال از هم پاشیده و بخارهای آن، قسمت گرافیت راکتور را منفجر ساخت.در نهایت ذرات رادیو اکتیو ناشی از انفجار هوای بخش گسترده ای از جمله شهر کوچک پرپیات که در نزدیکی نیروگاه قرار داشت تحت تاثیر خود قرار داد.گستردگی این آلودگی به حدی بود که توده های آن بخش هایی از غرب اتحاد جماهیر شوروی و اروپا را نیز در برگرفت. بین سالهای 1986 تا 2000 حدود 350 الی 400 نفر ساکنان مناطق آلوده در بلاروس،اکراین و روسیه از این مکانها تخلیه و مجدد اسکان داده شدند.طبق داده های رسمی منتشر شده پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به تنهایی 60% از ذرات آلوده در بلاروس فرود آمدند.پس از آن نگرانی های زیادی از درباره ی ایمنی در صنعت هسته ای شوروی و همچنین خطرهای استفاده از انرژی هسته ای مطرح شد،که به دنبال آن برای سالها شوروی ناچار شد توسعه ها و سری بودن مراحل آن را کاهش دهد.پوشش دولت از فاجعه ی چرنوبیل به نوع نقش شتاب دهنده را برای تحولات گلاسنوست بازی کرد.گزارش آژانس بین المللی انرژی اتمی نیز در بررسی پیامدهای زیست محیطی این حادثه عنوان کرد تلاش گسترده ی روسیه اکراین و بلاروس برای از کنترل و از بین بردن آلودگی و مراقبت های بهداشتی هزینه های زیادی بر دوش این کشورها گذاشته است.یکی دیگر از آزانس های وابسته به سازمان ملل ( UNSCEAR) میزان تخمین زده شده از دوز جمعیت جهانی قرار گرفته در معرض پرتوهای حادثه را به طور میانگین برابر با 21 روز قرار گرفتن در معرض تابش های طبیعی دانست.از جمله 530 هزار کارگر بهبود یافته محلی که در معرض میزانی برابر با 50 سال قرار گرفتن در برابر پرتوهای طبیعی بوده اند. اما تعداد مرگ میر ناشی از این فاجعه نیز بحث های فراوانی به دنبال داشته و اختلافات زیاد همراه با عدم وجود مستندات محکم برای تعیین کمیت مرگ و میر با مقیاس جغرافیایی و یا مدت زمان مرگ پس از وقوع حادثه باعث شده که اطلاعات دقیقی از کشته شدگان آن در دسترس نباشد.تعداد کشته شدنگان مستقیم در حادثه 31 تن بوده که همگی آنها از کارکنان راکتور نیروگاه و بخش اورژانس را تشکیل می دهند.انجمن چرنوبیل در آمارهای خود از مرگ 4000 نفر در اثر پرتوهای شدید،200 هزار نفر کارگر،116 هزار نفر مهاجر و 270 هزار نفر از ساکنان مناطق آلوده منتشر و آنها را پیش بینی ها از تعداد کل مرگ و میر دانست و بیشترین علت مرگ های غیر مستقیم را سرطان های خون و تیروئید معرفی کرد. حادثه ؛ آزمایش مورد نظر چیزی نبود جز تست قابلیت و ایمنی خنک کنندگی اضطراری اصلی نیروگاه که بعد از خاموش شدن عادی در ساعت 1.23دقیقه روز 26 آوریل، افزایش قدرت خارج از کنترل منجر به حادثه ی فاجعه بار انفجار در راکتور شماره 4 و آزاد شدن مقدار زیادی سوخت هسته ای آلوده در هوا گردید.آتش گرفتن بخش گرافیتی نیز باعث ایجاد دود هایی حامل ذرات رادیو اکتیو بوده و لوله های کنترل راکتور هیچ گونه محافظی برای آنها تعبیه نشده بود.پس از انفجار با وجود غیر فعال شدن راکتور اما همچنان از باقی مانده های آن گرمای فوق العاده زیادی به اطراف منتقل میکرد.در حالت اولیه خاموش کردن (برای مثال خاموش کردن به صورت اضطراری و یکباره که به آن اسکرام گفته می شود) در راکتور در اطراف خود گرمایی در حدود 7 درصد کل گرمای خروجی تولید می کند و برای جلوگیری از آسیب دیدن و ذوب شدن پوسته ی فلزی محفظه ی سوخت آن باید فورا خنک شود.راکتور هسته ای چرنوبیل از نوع کانال پر قدرت که با نام RBMK یا راکتور آب جوشان نیز شناخته می شوند بود و همانند دیگر راکتورهای روسی کلاس تعدیل گرافیتی پر قدرت با استفاده از آب خود را خنک می کند.در راکتور شماره 4 چرنوبیل تعداد 1600 تک کانال سوختی را شامل می شود که برای خنک نگاه داشتن هر یک ار آنها لازم بود هر ساعت 28 هزار لیتر آب درون آن جریان داشته باشد.هنگامی که یک راکتور را بصورت اضطراری اسکرام خاموش شود لازم است پمپ های برقی آب وارد عمل شوند و در صورت خرابی شبکه برق باید 3 ژنراتور دیزلی پشتیان نیروگاه چرنوبیل ظرف 15 ثانیه روشن و برق مورد نیاز را تامین کنند این در حالی بود که زمان آن از 60 ثانیه تجاوز می کرد.برای حل این وقفه ی یک دقیقه ای تئوری مطرح شد که از باقی مانده فشار چرخشی زیر تورین برای تولید انرژی استفاده شود که در تجزیه و تحلیل ها به نظر عملی می امد و می توانست خلا وقفه روشن شدن ژنراتورهای اضطراری را برای مدت 45 ثانیه پر کند.این امکان هنوز هم نیاز به تایید شدن داشت و آزمایش های قبلی ناموفق به اتمام رسیدند. نقشه فنی راکتور RBMK شوروی پنل سوختگیری منحصر به فرد 6 ضلعی نیروگاه RBMK آزمایش های اولیه در سال 1982 نشان داد که میدان مغناطیسی توربین پس از خاموش شدن مقدار ولتاز دلخواه را تامین نمی کند.با وجود اصلاحات انجام شده در جهت بهبود در آزمایش بعدی سال 1984 بار هم نتیجه نا امید کننده بود.آزمایش سوم با روشی دیگر در سال 1985 انجام شد که این بار نتیجه ای منفی به دنبال داشت.قرار شد بار دیگر این روش را در سال بعد تکرار شود و برنامه ریزی ها به گونه ای بود که راکتور شماره ی چهار بصورت اضطراری خاموش شود.آزمایش با خاموش کردن متوالی کلید ها و بصورت خاموشی خودکار آغاز می شد که در آن صورت اثر مضرری برای ایمنی راکتور نداشته باشد.اما هیچ هماهنگی با طراح راکتور و مدیر بخش علمی صورت نگرفت و این تنها مدیر نیروگاه بود که با موافقت خود کار را تایید کرد. بر اساس خصوصیات آزمایش، گرمای خروجی در شروع آزمایش باید کمتر از 700 مگاوات می بود و اگر شرایط طبق برنامه ریزی ها باشد این آزمایش هیچ مورد خارج از ایمنی ندارد. موقعیت راکتورها نیروگاه چرنوبیل برای دو سال عملا فاقد توانایی استفاده از قابلیت از دست دادن کل برق در 60 ثانیه اول بود و این یک ضعف ایمنی مهم به شمار می رفت.و پرسش اینکه چرا ادامه آزمایشات در حالی صورت گرفت که نتایج قبلی نشان از خطرناک بودن آن داشتند بود علت را نگرانی مسئولان و خواست رفع هرچه سریع تر آن با وجود آنکه هیچ موافقتی از سوی نظارت بر انرژی هسته ای شوروی در کار نبود دانست. روش های آزمایش به شرح زیر در نظر گرفته شد؛ راکتور باید در سطح فعالیتی پایین نزدیک میان 700-800 مگاوات باشد زنراتور توربینی بخار با حداکثر سرعت در حال کار باشد در صورتی که شرایط مورد نظر آماده شود،بخار داده شده به توربین قطع گردد ثبت عملکرد ژنراتور برای مشاهده ی توانایی لازم چرخش توربین برای تولید برق مورد نیاز روشن شدن پمپ ها تا زمانی که ژنراتور پشتیبان وارد مدار شود پس از آنکه قدرت و سرعت ژنراتور پشتیبان به حداکثر توان خود برای تولید برق رسید،توربین بخار به حال خود رها شده تا از حرکت باز ایستد تاریخ انجام تست برای 25 آوریل 1986 و قبل از تغییر شیفت روزانه در نظر گرفته شده و کارگران شیفت از پیش آموزش دیده و با روش کار آشنایی داشتند و یک تیم از مهندسین برق نیز برای نظارت بر ولتاژ در آنها حضور یافتند.همانطور که برنامه ربزی شده بود یک کاهش خروجی قدرت در ساعت 1:06 دقیقه در 25 آوریل آغاز شد و سطح قدرت حرارتی به 50% از 3200 مگاوات قدرت نامی در شروع شیفت روز رسید.در همین حال یکی از ایستگاه های برق منطقه به طور غیر منتظره ای خاموش شد و مرکز کنترل شبکه برق کیف از نیروگاه برق چرنوبیل خواست تا موقتا از کاهش برق تولیدی خودداری کند و توضیح داد که مصرف انرژی در این ساعت بالاست،مدیر نیروگاه نیز موافقت و آزمایش را به تعویق انداخت.با وجود به تعویق افتادن آزمایش، مقدمات تست بدون اثر بر روی راکتور انجام شد و سیستم خنک کننده هسته ی اصلی از کار انداخته شد و به جای آن یک سیستم فعال/غیر فعال خنک کننده برای تامین آب مورد نیاز هسته در یک حادثه ی از دست دادن خنک کننده ها. با توجه به حوادث قبلی که آشکار شدند سیستم کارکرد محدودی داشت و دلیل آن نبود توجه کافی به مراحل آزمایش بود.در ساعت 23:04 دقیقه مرکز کنترل شبکه برق کیف به نیروگاه اطلاع داد که می تواند راکتور را خاموش کند.این تاخیر پیامدهای جدی به دنبال داشت چرا که شیفت روز مورد نظر آزمایش مدت زیادی است که عوض شده و شیفت شب نیز در حال ترک نیروگاه بودند این در حالی بود که می بایست آزمایش را در همان شیف روز به پایان می رساندند و شیفت شب تنها برای نگه داری از سیستم های خنک کننده پوسته در نیروگاه می ماندند. شیفت شب نیز زمان محدودی برای آماده سازی و انجام آزمایش داشت.کاهش سریع قدرت از 50% در میان تغییر شیفت اجرا شد.الکساندر آکیموف مدیریت شیفت شب و لئونید تاپتانوف مدیریت راکتور ها شامل کنترل میله های شکاف هسته ای اورانیوم را بر عهده داشتند.لئونید تاپتانوف تنها سه ماه بود که به عنوان مهندس ارشد کار خود را شروع کرده بود. آزمایش مورد نظر که کاهش تدریجی انرژی راکتور شماره 4 به 700 الی 1000 مگاوات خوانده می شد در ساعت 00:05 به سطح 700 مگاوات رسید.با این حال به طور طبیعی شروع به ساخت و جذب ایزوتوپ زنون 135 که از جذب نوترون ها پدید می آید نمود.این موضوع در علم هسته ای موجب می شود نوترون ها که عامل اصلی واکنش هسته ای در میله های کنترل سوختی هستند به ایزوتوپ های ناپایدار زنون تبدیل شوند که در این صوت قدرت راکتور به طرز چشمگیری کاهش خواهد یافت و عموما آن را مسمومیت هسته ی راکتور می نامند.ادامه ی این روند باعث شد توان راکتور به کمتر از 700 مگاوات کاهش یابد.لئونید به اشتباه بیش از حد وارد میله های کنترل شکاف هسته ای می شود ولی به دلیل مرگ لئونید و تاپتانوف در بیمارستان حدود 3 هفته بعد از این حادثه به همین علت نمی توان شرایط دقیق ماجرا را مشخص کرد.به همین ترتیب به طور ناخواسته سطح فعالیت راکتور به کمتر از 30 مگاوات و نزدیک به خاموشی می رسد.پرسنل اتاق کنترل با مشاهده ی این وضعیت فورا تصمیم به از کار انداختن حالت اتوماتیک و از طریق دستی اقدام به خارج کردن اکثریت میله های کنترل شکاف هسته ای کرده و چند دقیقه بعد قدرت راکتور را به 200 مگاوات می رسانند.اما باز هم مسمومیت هسته ای راکتور بیشتر شده و قدرت آن در حال کاهش بود.پرسنل ناچارا مقدار بیشتر ای میله های کنترل شکاف هسته ای را خارج کردند و بعد از مدتی موفق به ایجاد حالتی پایدار برای راکتور شدند.ولی برنامه آزمایش همچنان پا بر جا بود،سپس به عنوان قسمتی از آزمایش در ساعت 1:05 دقیقه پمپ های خنک کننده شروع به کار نمودند. طرح گرافیکی از میله های سوختی پرسنل در حال بارگذاری سوخت جدید در هسته ساعت 1:23 دقیقه بامداد آزمایش آغاز شد.4 پمپ از مجموع 8 پمپ گردشی فعال شدند و با قطع بخار توربین،از فعالیت توربین بخار کاسته شد.به دنبال آن ژنراتور دیزلی وارد مدار شده تا نیاز بارهای موتور پمپ های گردشی را تامین کند چیزی که قبل از انرژی خود را از توربین ژنراتور دریافت می کرد.در این فاصله به دلیل اینکه موتور پمپ ها همچنان از توربین بخار انرژی خود را دریافت می کردند و توربین در حال افت سرعت بود موجب کاهش پمپاژ آب و خلا حباب در هسته اصلی شد.از آنجا که ضریب خلا مثبت راکتورهای RBMK در سطح قدرت راکتور کم است به منظور شکل گیری یک حلقه بازخورد مثبت،به صورتی که در آن مایع خنک کننده یعنی آب می تواند نوترون جذب کرده و منجر به افزایش قدرت خروجی راکتور شود.این افزایش قدرت خروجی که با افزایش دمای هسته همراه است آب را در لحظه به بخار تبدیل می کند اما از آنجا که پرسنل قبلا تعداد زیادی از میله های کنترل شکاف هسته ای که نقش کند کننده را در راکتور بازی می کنند خارج کرده و فقط 12 میله در راکتور مانده بودند دمای راکتور به سمت مقدار غیر قابل کنترلی در حال افزایش بود. کنترل پنل کامپیوتر اسکالا اسکالا کامپیوتر متمرکز کنترل سیستم به طور ناخواسته راکتور را خاموش می کند چرا که او تصور کرده که در راکتور شماره 4 وضعیت غیر عادی رخ داده است.سپس وارد کردن میله های کند کننده آغاز می شود،این عمل حدود 20 ثانیه زمان می برد. ولی کار بسیار مشکلی بود چرا که طراحی این بخش کار را سخت می کرد چند ثانیه بعد از آغاز وضعیت خاموش شدن اضطراری سیستم میله گرافیتی اشتباها وارد پیل سوختی می شوند، هسته که به شدن گرم شده حرارت تولیدی آن میله های سوختی را در هم می شکند،میله های شکسته راه را بر میله های کند کننده یا همان میله های کنترل می بندند و گرافیت نیز در مرکز هسته قرار می گیرد،قدرت خروجی راکتور به طرز ناگهانی به بالاتراز 530 مگاوات افزایش می یابد. نمونه هایی از میله های کند کننده گرافیتی اما داستان به اینجا ختم نمی شود،ظاهرا تیر قدرت باعث افزایس درجه حرارت سوخت و تجمع زیاد بخار و افزایش فشار سریع آن منجر به شکسته شدن و آزاد شدن عناصر سوخت در مایع خنک کننده و قطع شبکه ای که عناصر در آنجا قرار داشتند شده بود.سپس طبق بر آورد ها راکتور شروع به افزایش قدرت خروجی تا 30000 مگاوات حرارت تولید می کند که این 10 برابر بیشتر حالت کار عادی راکتور بود،آخرین عددی که بر روی پنل کنترل نیروگاه ثبت شده بود 33 هزار مگاوات را نشان می داد. کنترل پنل نیروگاه بعد از انفجار انفجار اول، بخار حاصله به دنبال راه خروج از طریق خنک کننده بیرونی منجر به انفجار و بلند شدن پوشش فلزی 2 هزار تنی که راکتور را پوشانده بود شد.و احتمالا این اولین انفجاری بود که افراد شنیده بودند.قطع خطوط خنک کننده و تبدیل شدن آب باقی مانده به بخار قدرت راکتور را افزایش داده بود. انفجار بزرگتر و دوم حدود 3 ثانیه بعد از انفجار اول روی داد،قدرت آن به حدی بود که تمامی هسته اصلی را به اطراف پراکنده کرد و واکنش هسته ای متوقف شد.لوله های کنترل راکتور در معرض خطر قرار گرفت و تکه هایی فوق العاده داغ و سوزان از میله های کند کننده گرافیتی به بیرون پرتاب شد.چندی نگذشت که لوله های کنترل نیز در معرض قرار گرفتن با هوا آتش گرفته و راه آزاد شدن مواد آلوده رادیواکتیو به هوا باز شد.این ذرات مناطق دوردست را نیز تحت تاثیر قرار داده و آلوده کردند.فرضیات متعددی درباره ی چگونگی انفجار دوم مطرح شده و محتمل ترین آنها هیدورژن را عامل انفجار معرفی کرده اند .به این صورت که هیدروژن و بخار فوق العاده داغ زیرکونیوم راکتور و یا در اثر واکنش تکه های سوزان میله های کند کننده گرافیتی با بخار و تولید هیدروژن/مونوکسید راه را برای انفجار دوم هموار ساخته است.عده ای دیگر علت را در تبخیر شدن سریع آب و رهایی سریع خارج از کنترل نوترون ها می دانند.با این حال رادیو ایزوتوپ های زنون انتشار یافته در اطراف راکتور نشان می دهد که یک قدرت زود گذر و چیزی شبیه به انفجار هسته ای با 40 میلیارد ژول انرژی بوده است. راکتور شماره 4 بعد از انفجار عوامل غیر مستقیم مرتبط به حادثه؛ بر خلاف دستورات ایمنی در ساخت سقف راکتور و سالن توربین از مواد قابل اشتعال استفاده شده و مواد آتشین پرتاب شده به اطراف سبب ایجاد چندین آتش سوزی در مجاورت سقف راکتور شماره ی 3 شده بودند.مسئول شیفت شب راکتور شماره ی یوری باگداساروف با دیدن این صحنه به برای حفاضت از سیستم های خنک کننده فورا دستور خاموش کردن راکتور را صادر می کند ولی مهندس ارشد نیکولای فامین این دستور را نمی پذیرد.به اپراتورها قرص های پتاسیم یدید و ماسک تنفس داده میشود تا کارشان را ادامه دهند. سطح تابش؛ سطح تابش تخمینی پس از انفجار در مکان های مختلف به شرح زیر است. در نیروگاه، مدیریت فوری بحران؛ بد ترین نقطه از سطح تابش ها در قسمت راکتور برآورد شده که دارای تابش 5.6 رونتگن (واحد اندازه گیری اشعه گاما و ایکس) در ثانیه بود.این مقدار در ساعت به حدود 20 هزار رونتگن می رسید در حالی که دوز کشنده برای این واحد اندازه گیری 500 رونتگن در 5 ساعت می باشد.این بدان معنا بود که کارگران بدون محافظ این محل در کمتر از 1 دقیقه دوز کشنده پرتو ها را دریافت می کردند. از آنجا که خواندن دقیق مقدار پرتو ها دقیق نبود اکیموف مدیر بخش با فرض اینکه راکتور سالم است قطعات گرافیت پخش شده در اطراف را نادیده گرفت.و اعداد دوزیمتر های جدید را هم با تصور معیوب بودن کنار گذشته شدند.پرسنل تا صبح مشغول خنک کردن و پمپاژ آب به داخل راکتور شدند بدون اینکه لباس محافظ پوشیده باشند،در نتیجه همگی آنها از جمله خود اکیموف به دلیل قرار گرفتن در معرض اشعه ها سه هفته بعد جان باختند. مهار آتش؛ پس از آن برای کنترل آتش سوزی یک تیم از آتش نشانان مرکز نیروگاهی چرنوبیل وارد عمل شد اما اشتباه در پس اشتباه ،پرسنل که خود به اعداد و دوز بالای پرتوها و دود ناشی از رادیو اکتیو بی توجهی کرده بودند آتش نشان ها را نیز از وضعیت مطلع نکرده و حتی به آنها نگفته بودند علت حادثه چه چیزیست و فرض بر آتش سوزی الکتریکی قرار داشت ،فرمانده آتش نشان ها ستوان ولایدیمر پراویک از جمله کسانی بود که دو هفته بعد به علت دریافت تشعشعات بالای رادیو اکتیو فوت کرد. تکه های کند کننده ی گرافیتی آلوده در اطراف راکتور راننده یکی از موتورهای آب حادثه ار اینگونه شرح می دهد؛ ما حدود 10 الی 15 دقیقه بعد از دو صبح به انجا رسیدیم و گرافیت های پراکنده در اطراف راکتور قابل مشاهده بود،میشا به من گفت که آیا اینها گرافیت هستند؟ من با لگد آن را به یک طرف پرت کردم اما یکی دیگر اون رو از روی زمین بلند کرد و رو به ما گفت که این گرم است! بسیاری از این گرافیت ها در هر اندازه ای اطراف پراکنده بود و کسی نیز به ما در باره ی اشعه ها صحبتی نکرده بود.ما مشغول پاشیدن آب شدیم. واشیک، کولا، پراویک و بقیه که برای خاموش کردن اتش به سقف نیروگاه رفته بودند همگی جان باختند و من دیگر هرگز آنها را ندیدم. وضعیت راکتور بعد از پاشیدن ماسه بر روی آن اولویت آتش نشان ها بر این بود که آتش سوزی های اطراف راکتور شماره 3 و خنک کننده آن را خاموش کرده و خطر رفع شود.با تلاش آتش نشان ها در ساعت 5 صبح آتش خاموش شد ولی آنها همگی دوز بالایی از پرتو ها را دریافت کرده بودن. آتش سوزی در درون راکتور شماره 4 تا دو هفته ی بعد همچنان ادامه داشت و نیمی از گرافیت ها در آتش سوختند. به وسیله ی تعداد بسیاری بالگرد ترکیبی از 5000 تن خاک رس، شن و ماسه، نوترون های جذب بورون بر روی قلب راکتور ریخته و موفق به خاموش کردن آن شدند .گرچه بعد ها مشخص شد که هیچ کدام از جذب کننده های نوترونی به هسته راکتور نرسیده بودند. ربات های بلدوزری کنترل از راه دور می توانستند باقی مانده های رادیو اکتیو گرم را حمل کنند اما طبق گفته ی والری لیگاسوف اولین معاون موسسه انرژی اتمی گوچادف مسکو در سال 1987 گفت،ما یاد گرفتیم که رباتها می تواننند برای همه چیز درمانگر باشند اما در حادثه چرنوبیل چنین نشد چرا که قسمت های الکترونیکی ربات ها بر اثر تابش شدید پرتو های رادیو اکتیو پس از مدت کوتاهی از کار می افتادند. خط زمانی حادثه ؛ 1:26 دقیقه ؛ هشدار آتش سوزی فعال شد 1:28 دقیقه؛ ورود آتش نشانان نگبانی پراویک 1:35 دقیقه؛ ورود آتش نشانان از شهر پریپیات 1:40 دقیقه؛ ورود لئونید پتروویج رئیس بخش آتش نشانان نیروگاه چرنوبیل 2:10 دقیقه؛ خاموش شدن آتش سقف سالن توربین اصلی 3:30 دقیقه؛ رسیدن آتش نشانان کیف 4:50 دقیقه؛ آتش سوزی ها بیشتر موضعی هستند 6:35 دقیقه؛ همه آتش سوزی ها خاموش شدند. به غیر از آتش سوزی درون راکتور شماره 4 که همچنان در حال سوختن بود سیر تخلیه؛ با وجو اینکه مردم اطراف نیروگاه ابر رادیو اکتیو را بر فراز آن مشاهده کرده بودند،ولی باز هم شهرهای نزدیک مانند پریپیات تخلیه نشده بود و مردم در حال زندگی عادی بودند غافل از آنکه در حال تنفش چه چیزی هستند.چند ساعت پس از انفجار ده ها نفر بیمار شدند به دنبال آن موارد سردرد و مزه آهن در دهان همراه با سرفه و حالت تهوع گزارش شد.مردم شوروی دو روز بعد از انفجار بواسطه اخبار تلوزیون از حادثه مطلع شدند.اما در هزار کیلومتر آن طرف تر در نیروگاه هسته ای فورسمارک سوئد آنها اخطار تابش های هسته ای در سطح هشدار دهند دریافت کردند ولی مقامات شوروی همچنان با پافشاری سعی در کوچک نشان دادن ابعاد فاجعه و پناهنکاری در مورد انفجار داشتند. تخلیه شهر در 27 آوریل با انتشار پیام زیر در رسانه خبر آغاز شد؛ توجه، توجه. توجه ، توجه. دوستان عزیز ،مشاوران شهر از نمایندگان مردم به علت حادثه در نیروگاه هسته ای چرنوبیل در شهر پریپیات شرایط نامطلوب تشعشعی را اطلاع می دهد اقدامات لازم توسط اعضای حزب جماهیر شوروی, بوسیله ی واحدهای نظامی در حال انجام گرفتن است با این حال به منظور تامین امنیت کامل برای مردم مخصوصاً برای کودکان لازم است که ساکنین بطور موقت به نقاط تخلیه در استان کیف منتقل شوند به منظور انجام این امر امروز به هر آپارتمان , 27 آوریل, که از 2:00 بعد از ظهر آغاز می شود تکرار میکنم که از 2:00 بعد از ظهر آغاز می شود اتوبوس هایی تدارک دیده خواهد شد، که همراه با افسران نظامی و نمایندگان کمیته اجرایی حزب شهر هستند توصیه می شود که همراه با خودتان کارت های شناسایی, لوازم اساسی و مواد غذایی یکبار مصرف ببرید. مدیران شرکت ها و موسسات فهرستی از کارکنان فراهم شده است که به منظور اطمینان از عملکرد عادی شهر بمانند و کلیه آپارتمان ها در مدت تخلیه توسط نیروهای نظامی نگهبانی می شوند. رفقا در حالی که خانه های خود را بطور موقت ترک می کنید لطفاً, فراموش نکنید که پنجره ها را ببندید و تمامی تجهیزات الکتریکی و وسائل گازی را خاموش کنید, و شیرها را ببندید.لطفاً خونسرد بمانید, منظم باشید و در طول تخلیه موقت نظم را حفظ کنید"" به منظور سرعت بخشیدن به کار تخلیه شهر تنها در سه روز ،مردم فقط موارد مهم خود را همراه با خود برده بودند و بقیه وسایل در همان مکان در دست نخورده باقی مانده است.امروزه این منطقه به وسعت 30 کیلومتر به عنوان مکانی ممنوعه به شمار می آید.صبح روز 27 آوریل اتوبوس ها برای تخلیه مردم وارد شهر شدند و 53 هزار نفر را به مناطق مختلف کیف پایتخت اکراین منتقل کردند. در ابتدا قرار بود این انتقال موقتی باشد ولی بعدا به علت وخامت اوضاع تصمیم بر دائمی بودن تخلیه گرفتند.روز بعد از آن تخلیه به ساکنان شعاع ده کیلومتری آغاز شد . خطر انفجار بخار؛ سوخت مذاب رادیو اکتیو در حال جا به جایی استخر دو طبقه ی بابلر که در زیر راکتور قرار داشته و وظیفه ی آن خنک نگاه داشتن راکتور با پمپاژ آب بود حال خطری برای انفجار محسوب می شد،طبقه زیرین راکتور شکسته و سوخت مذاب با حرارتی نزدیک به 1200 درجه به لوله های مرتبط با استخر نزدیک شده بود و امکان داشت سوخت گذازه مانند در اثر برخود با آب ایجاد بخار کند و انفجاری همانند انفجار اول صورت بگیرد.خطر جدی بود و باید هرچه زود تر آن را رفع می کردند. نقشه ی حفر تونل آنها تونلی از زیر نیروگاه عبور دادند و خود را به نزدیکی استخر بابلر رساندند،سپس سه غواص داوطلب برای باز کردن دریچه های خروج آب وارد عمل شده و با تلاش موفق با باز کردن دریچه گشتند ،گروه خوشحال از رفع شدن خطر به هوا پریدند .پس از تخلیه آب، اتاق زیر بخش خنک کننده با بتن پوشیده شد.اما آن سه غواص شجاع به دلیل دریافت تابش شدید رادیواکتیو با سرنوشتی مشابه پرسنل قبلی دچار سندرم حاد پرتو شده و جان باختند.سندرم حاد پرتو دی ان ای و دیگر ساختار مولوکولی کلیدی بدن کارگردان را تخریب می کرد. کارگران در حال حفر تونل حذف باقی مانده ها؛ بدترین باقی مانده های رادیو اکتیو در داخل راکتور به وسیله ی ربات های ارتش (بیو ربات) جمع آوری شد.به دلیل اثر تابش زیاد تشعشع رادیو اکتیو تنها می توانستند 40 ثانیه بر روی پشت بام ساختمان های اطراف دوام بیاورند چرا که اشعه ها مدارات الکترونیکی آنها را از کار می انداخت .راکتور نیز خود با استفاده از 5000 تن سرب ، بوریک اسید ، شن و ماسه ای که بالگرد های فرو می ریختند پوشیده شده بود.با این وجود پرسنل همچنان از آغاز دوباره واکنش های شکاف هسته ای در قبل راکتور وحشت داشتند تا مبادا دوباره راکتور به هوا برود. ربات های نظامی مورد استفاده در حادثه چرنوبیل یک کار عمرانی بزرگ شکل گرفت و 250 هزار کارگر مشغول به ساخت یک دیوار بتنی برای مهر و موم نمودن راکتور شدند و کارگران برای انجام چنین کار خطر ناکی مدال دریافت کردند.کار بخوبی انجام شده بود ولی کارگران به دلیل اثر رادیو اکتیو دریافتی عمرشان به چند ماه محدود شد.ماشین آلاتی که برای این کار استفاده شدند همگی به دلیل آلودگی در چرنوبیل ماندند. قبرستان ماشین آلات آلوده چرنوبیل (منطقه ممنوعه) پس از گذشت 6 ماه از انفجار، دوربین کنترلی به قسمت های پایینی راکتور فرستاده شد تا وضعیت را بررسی کند، مقدار بسیار زیادی سوخت هسته ای در قسمت زیرین واحد 4 جمع شده بود. اشتباهات اپراتور؛ نیروگاه پس از انفجار واحد شماره چهار گرچه بعد از این ماجرا گروه مشاوران هسته ای INSAG پرسنل را در حادثه نیروگاه چرنوبیل معرفی کردند ولی این مورد به دو دلیل انداختن ایرادات فنی نیروگاه کلاس RBKM به گردن پرسنل آن بود. دلیل اول؛ راکتور دارای ضریب خلا مثبت خطرناکی بود.ضریب خلا اندازه گیری شده پاسخ می دهد که چگونه باعث افزایش تشکیل بخار در مایع خنک کننده می شود.در بسیاری از طراحی های نیروگاه هسته ای این ضریب منفی است و درست زمانی که حباب های بخار در مایع خنک کننده تشکیل شود نرخ واکنش کاهش می یابد زیرا بخار سبب می شود که سرعت جذب نوترون ها کمتر شده و در نتیجه برق تولید راکتور کاهش می باید(باز خورد منفی) اما داستان در نیروگاه چرنوبیل فرق می کند،راکتور RBKM نیروگاه چرنوبیل از گرافیت به عنوان کند کننده سرعت شکافت سوخت هسته ای استفاده می کرد که در مجاورت آب بر عکس عمل می کند.گرافیت خاصیت جذب نوترون خود را تقریبا از دست داده و موجب افزایش سرعت آهنگ واکنش شکافت می شد.پرسنل نیروگاه از این موضوع اطلاعی نداشته و نمی توان آنها را مقصر دانست. دلیل دوم؛ میله های گرافیتی کند کننده باید کوتاه تر از مقدار خود می بود،چرا که هنگام وارد شدن آب قسمت پایین میله گرافتی را در بر می گیرد(قسمت کاربردی میله گرافتی در نوک آن است) مقداری از نوترون ها را جذب می کند و کم شدن مقدار نوترون سرعت زنجیره شکافت هسته را سرعت می بخشد.این دومین دلیلی بود که ضعف طراحی نیروگاه های RBKM شوروی را آشکار می ساخت در حالی که مشاوران هسته ای در گزارش خود به آن اشاره نکردند و اپراتور نیز از این ضعف آگاه نبود. اگر چه در گزارش بحث بر انگیز سال 1986 علت حادثه را پرسنل معرفی می کرد،در سال 1993 این پرونده دوباره بررسی شد و آژانس بین المللی انرژی اتمی علت حادثه را ضعف در طراحی نیروگاه دانست. اثرات بعدی؛ گسترش بین المللی مواد رادیو اکتیو نیروگاه چرنوبیل به حدی بود که کارشناسان آن را 400 برابر بیشتر از آلودگی ناشی از انفجار هیروشیما تخمین زده بودند.این مقدار فاجعه بار مساحتی به وسعت 1000 کیلومتر مربع را تحت تاثیر آلودگی های ذرات رادیو اکتیو قرار می داد و کشورهای روسیه،اکراین، بلاروس کشورهایی بودند که بیشترین آسیب را دریافت کردند. دیگر کشورها نیز به ترتیب ار این آلودگی در امان نماند و ابر رادیواکتیو تمام اروپا را در بر گرفت.شواهد. اولین شواهد از انتشار این سطح آلودگی بر خلاف تصورات از کشورهای اتحاد جماهیر شوروی نیست بلکه از کشور سوئد در 28 آوریل با فاصله 1100 کیلومتری از نیروگاه چرنوبیل پرسنل نیروگاه نورمانسک این کشور ذرات رایو اکتیو روی لباس خود کشف کردند.پرنسل نورمانسک ابتدا تصور کرده که نشتی از نیروگاه خود می باشد اما خیلی زود متوجه شدند که نیروگاه سالم است و نتایج نشان داد که در غرب شوروی اتفاق بسیار جدی رخ داده است. علاوه بر سوئد سطح تابش ها در فنلاند نیز اندازه گیری شده بودند.ذرات بسته به نوع شرایط آب و هوایی اروپا به طور نامنظمی پخش شدند.بیشتر رسوبات در رشته کوه های آلپ ، ولز و اسکاتلند در اثر بارش باران های ابر رادیو اکتیو جمع شده بودند.سوئد و نروژ نیز از ابر رادیو اکتیو به نصیب نمانده و با برخورد جبهه هوای سرد با آن باعث ریزش باران و متحمل شدن ضرر های سنگینی شدند.نیروی هوایی شوروی با ایجاد یک باران مصنوعی برای جلوگیری از پیشروی ابرهای آلوده به رادیو اکتیو بر فراز منطقه به وصعت 10 هزار کیلومتر مربع از خاک جمهوری بلاروس شوروی، بارانی سیاه رنگ بر سر شهر گومل یکی از شهرهای بلاروس فرود آمد و شرایطی نزدیک به تخلیه شهر را ایجاد کرد .بعدا دانشمندان روس و غربی در آمارهای خود تخمین زدند که از 100% آلودگی ها حدود 60% آن در خاک بلاروس متمکز بود با این حال در یک گزارش که در سال 2006 انتشار یافت میزان آلودگی خارج از خاک سه کشور اکراین بلاروس و روسیه را حدود 50% کل آن دانست.مطالعات در کشورهای اطراف نشان می داد که بیش از 1 میلیون نفر از مردم در معرض تابش پرتو های آلوده قرار گرفته بودند.در غرب اروپا اقدامات پیشگیرانه آغاز شده و واردات بدون اجازه ممنوع شد.مقامات فرانسوی اظهار داشتند که حادثه چرنوبیل برای انها خطری نداشته اما در آلمان نتایج نشان میداد که برخی گیاهان وحشی خوارک دام ها حاوی مقدار قابل توجهی سزیوم با سطح رادیو اکتیو بالا هستند. این آثار به موجودات زنده نیز رسید و ایزوتوپ های ید 131 و سزیم 137 به شدت آلوده به پرتو رادیو اکتیو در زنجیره خوراکی نفوذ کردند ، حیوانات و انسان ها دچار جهش ژنتیکی شده و 350 حیوان با ظاهر عجیب متولد شد. جهش های ژنتیکی در انسان و حیوانات گرچه امار انسان های جهش یافته به طور رسمی فقط 5 نفر اعلام شد ولی تعداد آنها بسیار زیادتر بودند.پس از حادثه کارگرانی که بعد از انفجار برای کنترل راکتور حضور یافتند آمارها به شرح زیر است؛ دو فرد مبتلا به سرطان تیروئید از میان 237 نفری که دچار سندرم حاد پرتو شده بودند 31 نفر از آنها در سه ماهه اول فوت کردند. از میان 72 هزار کارگر با ملیت روسی حدود 216 نفر به علت سرطان جان باختند. از میان 66 هزار کارگر بلاروسی حدود 150 نفر به سرونوشت مرگ دچار شدند. از میان کارگران پاک کننده اکراینی 5722 مورد تلفات گزارش شد. ساکنان محلی شهر های اطراف تعداد 135 هزار نفر تخلیه شدند که 55 هزار نفر آن متعلق به پرپیات بود. آمارهای دیگر از این این حادثه؛ آمار های منتشر شده توسط سازمان بهداشت جهانی و آژانس انرژی اتمی علت 4000-6000 مورد سرطان و ناهنجاری های نوزادان را به حادثه چرنوبیل مرتبط دانست. پزشکان آلمانی ابتلا به 50 هزار سرطان تیروئید را در سالهای آینده تخمین زده اند. پیامدهای فاجعه چرنوبیل منتشر شده در سال 2007 تعداد 985 هزار مرگ زود رس را نتیجه ی آلودگی رادیواکتیو دانست.این آمار درسال 2009 نیز توسط آکادمی علمی نیویورک نیز منتشر شد. رادیو اکتیو در محیط باقی می ماند؛ 1-رودخانه ها و مخازن آب؛ تصویر ماهواره ای از رودخانه پرپیات نیروگاه هسته ای چرنوبیل در کنار رودخانه پریپیات که از سد بزرگ رودخانه دنیپر استفاده می کند واقع شده است که در آن زمان آب 2.4 میلیون نفر ساکن کیف را تامین می کرد بلافاصله باعث ایجاد آلودگی در این آب راه شد.آلودگی ها همگی توسط ایزوتوپ های به شدت آلوده پرتوزا که قبلا چرخه خوراکی را نیر آلوده کرده بود به راه افتاد و حضورشان به مدت طولانی (ماه ها) در این آب نگرانی های زیادی پدید آورد.هرچند که گفته شده بود این موضوع جای نگرانی ندارد ولی مدتی بعد تامین آب آشامیدنی کیف از رودخانه دنیپر به دسنا تغییر داده شد که نشان از شدت بالای آلودگی در آب های این رودخانه با وجود گذشت یک سال از حادثه داشت و ماهیان این منطقه دارای دوز چند هزار بکوئرل (واحد سزیم) شده بودند.این در حالی بود که حداکثر میزان آن باید کمتر از 1000 می بود.اما این آلودگی در بخش هایی از بلاروس و روسیه خطرناک تر بود چرا که تا 60000 بکوئرل هم می رسید و قسمت هایی از کشورهای اسکاندیناوی،آلمان و بریتانیا نیز نگران شده بودند. 2- گیاهان و جانوران؛ عکس هوایی از جنگل سرخ مدتی پس از حادثه بعد از حادثه حدود 4 کیلومتر مربع از جنگل هایی که در مسیر مستقیم عبور بادهای راکتور قرار داشتند به رنگ قرمز در آمده و از بین رفتند.این جنگل بعد ها جنگل سرخ نام گرفت.حیوانات ساکن حتی در دور ترین نواحی نیز همگی کشته یا تولید مثل آنها متوقف شد.گاوهای موجود یا خیلی زود مردند و یا عمرشان به دلیل آسیب های تیروئیدی عمر کوتاهی داشتند.در نهایت منطقه ممنوعه ی شکل گرفته خالی از هرگونه حیوان اهلی شد وسعت منطقه ممنوعه h مدتی بعد یک ربات به نیروگاه ارسال شد،آنها متوجه شدند که تعدادی قارچ رادیو تروفیک با رنگ دانه های ملانین بر روی دیوارهای راکتور رشد کرده بود،این قارچ ها از اشعه ی گاما راکتور برای رشد خود استفاده می کردند و رنگ هایی سفید و سیاه دارند. این آلودگی ها بسیار پایدار بودند چرا که در سال 2010 از 400 گراز شکار شده در آلمان سطح تابش رادیو اکتیو بالاتر از 1000 بکوئرل را داشتند در حالی که حداکثر این مقدار باید 600 می بود.این موضوع سبب شد شکار تقریبا ممنوع شود.در بریتانیا و اسکاتلند نیز از ورود دام ها به مناطق مرتفع که احتمال وجود سزیوم آلوده وجود داشت جلوگیری و.چراگاه های این دامها بسیار محدود گشت. اگرچه اثرات سزیوم 137رادیو اکتیویته فاجعه ی چرنوبیل در حال کاهش است اما کارشناسان تخمین می زنند که آلودگی تا بیش از 100 سال آینده همچنان پا بر جا خواهد بود. ضرر های اقتصادی؛ اندازه گیری دقیق هزینه های مالی این حادثه کاری دشوار است با این حال با توجه به گفته های رهبر اتحاد جماهیر شوری میخائیل گورباچف آن را 18 میلیارد روبل (18 میلیارد در آن زمان) عنوان کرده بود.در بلاروس برآورد شد که هزینه های فاجعه چرنوبیل بعد از 30 سال به 235 میلیارد دلار خواهد رسید. در اکراین نیز اوضاع به همین گونه بود دولت همواره 7% از بودجه خود را در مخارج بعد از حادثه صرف می کرد. منطقه ممنوعه؛ حصارهای ورود ممنوع در اطراف منطقه آلوده منطقه ای به وصعت 30 کیلومتر (2600 کیلومتر مربع) از همه ی جهات و در مرکز آن نیروگاه به عنوان منطقه ای ممنوعه اعلام شد،اگرچه این منطقه خالی از سکنه می باشد ولی حدود 300 نفر از ساکنان حاضر به ترک محل نشدند.پوشش گیاهی این منطقه تا حد زیادی باز گشته و ظاهر جنگلی آن دوباره شکل گرفته است.اما با وجود این ها سطح تابش هنوز هم بسیار بالاست و کارگران سازنده پوشش بتنی راکتور تنها می توانند 5 ساعت در روز آن هم فقط در یک ماه کار کنند.مقامات اوکران برآورد می کنند که با توجه به وضعیت کنونی تا 20 هزار سال آینده نیز این منطقه کسی قادر به زندگی نخواهد بود.در سال 2011 اکراین در را به روی گردشگرانی که می خواهند از منطقه ممنونعه بازدید کنند باز نمود.البته برای این کار باید دو هفته قبل از آن با مسئولین حفاظت هماهنگی های لازم را انجام دهند. اتوبوس توریست های خارجی در پرپیات(منطقه ممنوعه) تصاویری از شهر پریپیات،قبل و بعد از تخلیه مترجم و گرد آورنده ؛ ALFARD http://en.wikipedia.org/wiki/Chernobyl_disaster منبع Copyright © 2014 military.ir This post has been promoted to an article

مسکو 20 مه (ریانووستی) روز سه شنبه وزارت دفاع طی خبر اظهار داشت دکترین دفاعی این کشور آموزش سربازان برای کار با پرنده های بی سرنشین (UAV) را در دستور کار خود قرار داده اند. وزارت دفاع در ادامه گفت، هدف از این تمرین ها روشن شدن الزامات پایه و روش های ارائه ی آموزش به واحد های هواگردهای بی سرنشین برای افزایش سطح مهارت آنها می باشد.ارتش روسیه بودجه ای بالغ بر 9.2 میلیارد دلار برای گسترش هواگردهای بی سرنشین تا سال 2020 در نظر گرفته است اولین گردهمایی گروه متخصصان هواگردهای بی سرنشین و نمایندگان نیروی مسلح روسیه در روز 21-23 مه، آکادمی نیروی هوایی واقع در وارونیش تشکیل خواهد شد. فرمانده کل نیروی هوایی ژنرال ویکتور بوندریف می افزاید ؛ در آینده نزدیک هواگردهای بدون سرنشین نقس اساسی را در حل مشکلات استراتژیک نظامی ایفا خواهند کرد و توانایی هایی آنها در پنهانکاری و با ثباتی هنگام نبرد نسبت به هواپیماهای سرنشین دار انکار ناپذیر است. تعداد کشورهایی که همانند روسیه از بی سرنشین ها برای مقاصد شناسایی استفاده می کنند زیاد نیست و تنها چند کشور می توانند داشتن هواگرد های بی سرنشین نظامی خود را به رخ بکشند. Translator : ALFARD ria.ru Copyright © 2014 military.ir

مسکو 15 مه (ریانووستی) یک سخنگوی نظامی روز پنج شنبه طی اظهاراتی از تحویل شبیه ساز جدید به واحد های موشکی استراتژیک روسیه از جمله شبیه ساز موشک بالستیک RS-24 Yars با قابلیت کلاهک اتمی تا پایان سال خبر داد. سرهنگ ایگر یگوروف در مصاحبه ای با خبر نگاران گفت؛ تا اواخر سال 2014 تمامی قسمت های واحد های نظامی،دانشگاهی و مرکز آموزشی نیروی موشکی استراتژیک روسیه بیش از 130 شبیه ساز موشکی جدید دریافت میکند که این تعداد به نسبت سال قبل 10% افزایش داشته است. یگروف در ادامه گفت؛ نیروهای موشکی استراتژیک روسیه به دلیل آموزش متخصصان نگهداری از سیستم های پیشرفته موشکی تا 1000 شبیه ساز دریافت خواهند کرد.سال گذشته حدود 40 تست با موفقیت پشت سر گذاشته شد و امسال نزدیک به 30 نوع دیگر بر روی شبیه سازها تست خواهد شد که شامل گرافیک سه بعدی برای آموزش موشک های نسل پنجم به متخصصان می شود. موشک های نسل پنجم RS-24 Yars که با نام ناتو SS-29 نیز شناخته می شوند نسخه ی بروز شده و متحرک موشک بالستیک توپول ام است.این موشک های می توانند با استفاده از کلاهک های هدف گیری مستقل چند گانه ضمن فرار از سامانه های پدافندی اهداف را در فاصله 12 هزار کیلومتری مورد هدف قرار دهند. مشخصات فنی سیستم موشکی SS-29 Translator : ALFARD To propose : goebbels Ria.ru Copyright © 2014 military.ir

[quote name='sedmammad' timestamp='1400365824' post='379070'] آینده ی خیلی دور ... شاید بیش از پنجاه سال . [/quote] بیش از 50 سال؟! اون هم در عصر حاضر؟ وقتی قیمت سوخت بره بالاتر و جمعیت زمین بیشتر بشه اون موقع با چنان سرعتی این تکنولوژی روی کار میاد که فکر رو هم نمی کنید. از همه مهمتر؛ [b]به این مورد توجه کردید که کشورهای اروپایی با این فناوری می تونند خودشون رو از نفت ما بی نیاز کنند؟ [/b] در آینده نزدیک این یه فناوری استراتژیک خواهد بود.

تشکر از جناب بابت این تاپیک ( گرچه با توضیحات بهتر و عالی تر هم می شد!) این چی هست که به نوک لوله کلاشنیکف متصل شده؟