برای اروپایی که نمیتونه مستقیم به خاک روسیه حمله کنه، خیلی مهمه که این کشور رو جایی مشغول و متوقف کنه. اروپا تمام توانش رو گذاشته که جنگ اکراین شروع بشه و تمام توانش رو هم خواهد گذاشت که تلفات روسها به حداکثر برسه و جنگ طولانی بشه. این رو بسادگی از نوع حمایت میشه فهمید. وگرنه بجای این موشک های آشغال ضد تانک بیان موشکی مثل قیام که در یمن استفاده میشه تحویل بدن! وقتی فرصتش رو داشتن این کار رو نکردن.....

در پایگاه های هوایی یه سری شلتر گرم (blast shelter) هست که واسه بارگذاری مهمات که واسه هواپیمای آماده به پرواز(پر از سوخت و موشک) استفاده میشه. معمولا روباز هستن و یه دیوار بتنی دارن که انفجار احتمالی حین بارگذاری مهمات، به اطراف آسیب نزنه. هواپیما در اینها سوختگیری و یا مهمات گیری و یا تخلیه میشه و اصطلاح عمومیش "ریوتمنت" هست(Revetment): به این تصویر نگاه کنید متوجه میشید که شلتر دیواره های ضخیمی داره و سقف موقت(مثل هنگر هست). و این شلتر نگهداری یا انبار پهپاد نیست، بلکه مکان آماده سازی هواگرد برای پرواز یا مکان تعمیراتش هست، که با توجه به یدونه بودن بیشتر میخوره به اینکه مکان تعمیرات هم باشه.

حدسم اینه که جاذب شوک هستن، مثلا در برابر بمب کنار جاده ای ...

براتون عجیب نیست که سناریوی افغانستان برای شوروی البته با سرعت بسیار بالا برای روسیه در اکراین داره اتفاق میفته. دوباره روسها، دوباره تهاجم زرهی سنگین و آمریکا و ریختن موشک ضد تانک و هواگرد تو جایی که روسها دارن میجنگن و دوباره تلفات سنگین. اینا میدونن که این اتفاقات رخ میده ولی چرا تکرارش میکنند؟! این جمله رو قبلا گفتم: تاریخ فقط برای اولین بار (تکرار تاریخ) هست برای بار دوم تمرین تاریخ هست.... چرا آمریکا و روسیه به این شکل جنگیدن مجدد نیاز پیدا کردن؟!

روسیه مثل اینکه کشته شدن 498 نفر و زخمی شدن 1500 نفر رو تایید کرده

این 70 متر دقته؛ ولی 100 درصد خطا، .. بعبارتی دیگر دقت هرچه بوده هدف رو پوشش نداده و کاملا به خطا رفته. ولو اینکه دقت 5 متر میبوده

برخی اصابت ها برای اسکندر K بوده که موشک کروز هست. 70 متر برای زدن پادگان ها، تجمعات و تاسیسات زیربنایی بزرگ مثل پالایشگاه و... با سرجنگی قوی مناسبه ولی برای جراحی و حذف یک هدف قطعا خیر، این دقت واسه اسکاد هست!

از جنگ اکراین نباید تصوراتی مثل جنگ عراق و آمریکا داشت، تلفات روسها بیشتر خواهد بود و جنگشون طولانی تر، اولا اکراین به مراتب پیشرفته تر هست و از حمایت ناتو برخورداره و اقتصادی بسیار محکم تر و توان فنی بالاتری داره، و هیچ وقت به مرحله ای چون نفت در برابر غذا و همسایگانی که جمیعا دنبال نابودش بودن نرسیده: کل بودجه نظامی روسیه 60 میلیارد دلاره و جنگ عراق به تنهایی در سال اول به نقل از دیک چنی 80 میلیارد دلار هزینه داشت و تا 2006 برآوردی حدود 800 میلیارد دلار براش حساب شده. خفن و شیک حمله کردن هزینه داره! و هیچ مهاجمی مستثنی نیست: اینا تلفات آمریکا تا 2006 هست، اونم به کشوری که هیچی نداشت: فروند 109 helicopters 18 fixed-wing aircraft 20 M1 Abrams tanks 50 M2 Bradley fighting vehicles 20 Stryker wheeled combat vehicles 20 M113 armored personnel carriers 250 Humvees 500+ mine clearing vehicles, heavy/medium trucks, and trailers 10 Assault amphibious vehicles

NLAW و احتمالا بسیار موثر تر از جاولین

یکی از اثرات مستقیم حمله روسیه به اکراین واسه ما، افزایش احتمالی در قیمت کنجاله سویاست.در 2017 حدود 127 میلیون دلار از اکراین سویا وارد کردیم و دومین وارد کننده از این کشور بعد از ترکیه بودیم،

برای جلوگیری از نمایش تظاهرات و یا پخش فیلم های تلفات نظامی هست.

این واسه 1977 هست ویتنام 1965: 11,827 هلیکوپتر فرستاده شد و بیش از 5000 فروند منهدم شد، بخشی بدست خود آمریکایی ها

اکراین یه سری موشک ها مفید و موثر داشت، مثل neptune ، hrim2 و sapsan خبری از بکارگیری اینها هست؟

به نام حق اول اینکه تک هلیکوپتری رو حال کردید؟! آمریکا مثل همین عملیات رو تو عراق با 380 فروند و به نقلی 400 فروند به اجرا گذاشت و البته مثل روسها کلی هم تلفات دادن. سیستم هدفیابی و شبکه رزمی آمریکا تا 2008 میتونست تا 4000 هدف رو در هر (دقیقه یا ساعت! یادم نیست) علامت گذاری کنه و نیروهای موجود در جنگ که به شبکه اطلاعات رزمی دسترسی داشتن میتونستن به دلخواه خودشون هدف نزدیک رو انتخاب و در انهدام یا سرکوبش مشارکت کنند. الان وضعیت روسها رو نمیدونم. ولی بعید که در نزدیکی مرزهای خودشون چنین توانی نداشته باشن.و نکته مهم اینه که نیروهای اکراینی به اطلاعات نظامی آمریکا دسترسی دارن، ولی از اونجایی که وضعیت عقیدتی نیروهای اکراینی گرگ و میش هست بعیده که اطلاعات کامل و یا زیرساخت دسترسی اطلاعاتی مناسب در اختیارشون گذاشته شده باشه. به ترتیب: - مثل همیشه بدون دخالت مستقیم نیروی هوایی، اول موشکها دمار پایگاه های هوایی و پادگانها رو درآوردن. - بعد با اجرای تک هلیکوپتری به پشتیبانی هوایی و نیروی چترباز چند پایگاه فتح و چند پاکت برای ورود گسترده نیروی زمینی امن میشه است. - راش بعدی متعلق به لجستیک منطقه درگیری هست، یعنی کامیون های سوخت و مهمات برای حمله بعدی در نزدیکی منطقه هدف(کیف) مستقر میشن تا ستون های زرهی برسن اونجا مجدد سوختگیری و مهمات گیری کنند و وارد شهر بشن. - تا و بعد از رسیدن و استقرار نیروهای اصلی(احتمالا در چند پایگاه هوایی) کلیه شهرها در محاصره قرار میگیرند، برخی تسلیم میشن و برخی هم نه و بعد از شکل گیری جرم کامل نیروی عملیاتی، روسها وارد جنگ شهری خواهند شد، اما بعد از فتح کیف. - در 3 روز آینده باید شاهد اشغال کیف باشیم، و اگر نیروهای اشغالگر روسی قادر به فتح شهر و بر اندازی حاکمیت ملی اکراین و دستبند زدن به زلینسکی و شکل دادن به دولت موقت نظامی نباشن ، اتفاق دیگری میفته که بهش میگیم پلن بی. - در این 3 روز امکان داره حمله اصلی از بلاروس هم شروع بشه، چون بسیار مهمه که کیف فتح بشه، بدون فتح کیف جنگ تمام نمیشود و فرسایشی خواهد شد. - پلن بی به این دلیل اجرا میشه که لجستیک نیروها نمیتونه تا ابد دوام داشته باشه، همینطور توان روحی و هزینه های جنگ. تسلیحات و تجهیزات و سوخت بسرعت مصرف میشن و اکراینی ها هم ممکنه در این زمان پادتک های موثری بزنن. - و اما پلن بی چیه؟! اشغال و الحاق نیمی از اکراین و رها کردن باقی. و این چیزی هست که خیلی جذابه برای جنگ سرد جدید. - ... --- و اما چرا ما شاهد وضعیتی مشابه چچن و گروزنی و یا سوریه و حتی جنوب لبنان نیستیم؟ خبری از تله، کمین، مین های کنارجاده ای، موشک باران بالستیک سنگین و یه پدافند موثر ؟! به نظر میاد که احتمالا اکراینی ها دلشون یا مشتاق روسهاست یا دلشون نمیخواد که شهرهاشون مثل سوریه بشه. نکته مهم دیگه اینه که هیچ حمله موشکی موثری به داخل عمق خاک روسیه انجام نشد! و اینها همه اش نبود یک عنصر موثر برای جلوگیری از وحشت حاکمان است.در جنگ اگر حاکم تسلیم بشه کار تمام هست. و درسش برای ما و دیگران هم فقط و فقط بمب اتمی ساختن هست و بس. حاکمی که دلش قرص نباشه و نتونه در دل دشمن ترس بندازه شرایط رو برای حمله دشمن فراهم کرده و در زمان جنگ روش خیط بکشین.

این متنی که من نوشتم خلاصه اش اینه: ما میتوانیم برای کسیه که هنوز هیچ تجربه ای در تولید نداره و با استفاده از تکرار و تمرین، آزمون و خطا تولید رو یاد میگیره، اما این تا ابد ادامه نداره و از یه جایی به بعد توان تخصصی پیدا میکنه و از اونجا دیگه باید از خودش بپرسه که چی میخواد. بنابراین وقتی میتونیم باید به سمت چی میخواهیم حرکت کنیم اونم در تمامی حوزه ها حتی سیاست و اقتصاد و... چه میخواهیم؟ حمایت از نخبگان رو هدایت خواهد کرد. از پراکندگی و بی برنامگی و روزمرگی جلوگیری خواهد کرد. رفتن به سمت چه میخواهیم یعنی گام گذاشتن در مسیر راهبرد و نفوذ تفکر راهبردی میان نخبگان.

دولت وابسته به شوروی 7 سال قبلش اگر اشتباه نکنم سرنگون شده بود.

افغانستان رادارش کجا بود که هواگردهای ایران علیه شون تمرین کنن؟! اصلا مواضعش کجا بود!! ......................... به نظر میاد افغانستان میتونست پس از خروج شوروی موفق به تشکیل حکومت بشه. ولی راه جنگ داخلی رو رفتن. برای حفظ شیعیان هزاره جلوگیری از درگیری بهترین راه و بهترین سیاست بوده. حتی درگیری میان طالبان و پشتون ها بر سر رسیدن به قدرت هم میتونست باعث قتل عام این مردم بشه یک دلیل:» جنگ داخلی میان مجاهدین افغان پس از سقوط دولت وابسته به شوروی محمد نجیب الله، نپذیرفتن توافق پیشاور توسط گلبدین حکمتیار بوده که حزب اسلامی افغانستان رو در اختیار داشته و از نظر قومی پشتون بودن، توافقی که حتی طالبان هم علی الظاهر پذیرفته بود. شورای نظار مشتکل از جمعیت اسلامی افغانستان به رهبری ربانی و مجاهدین تحت نظر مسعود هم توافق رو پذیرفته بودن. اما نتیجه جنگ داخلی میشه ویران شدن کابل و فجایع وسیع و کشتار در این شهر. البته نتیجه اون جنگ میشه موفقیت نظامی طالبان، و رقم خوردن فاجعه افشار بدست نیرو های درگیر بخصوص مسعود بعنوان متهم اصلی! که البته ایشون و مزاری این حرف رو رد کردن. گرچه کشتار وسیعی از مردم رخ داده خواسته یا ناخواسته. بعدا در سال 1377 دوباره هزاره ها در کابل اینبار بدست طالبها کشته میشن که مصادف هست با همین مانوری که فیلمش قرارداده شده. به نظر میرسه که موقعیت راهبردی این قوم در شهر کابل عامل اصلی کشته شدنشون هست. هر بار که در افغانستان جنگ داخلی بشه و یکی بخواد کابل رو با جنگ بگیره، این قوم بیشترین کشته رو میده. و چون مبنای درگیری ها قومیتی هست که درش از اسلام هم سوء استفاده میشه، بهترین راه برای حفظ شیعیان و جلوگیری از کشتار وسیع، پذیرش نتیجه جنگ های قبلی! با موفقیت طالبان بوده! مقاومت اخیر در پنجشیر به نظر من یک اشتباه بزرگ بوده و احمد مسعود باید با طالبان موافقت میکرد. گرچه بعید بود که طالبان جایی برای احمد در نظر بگیره. و البته اگر این حمله به پنجشیر به کشتار قومی ختم نشه، یک موفقیت بسیار عظیم برای طالبها هست. وقتی به متن توافق پیشاور نگاه میکنم، دقیقا وضعیتی مثل لبنان در برابرم ظاهر میشه؛ https://fa.wikipedia.org/wiki/توافقنامه_پیشاور هر صدارتی میرسه به یه قوم و یا جنگجو. ظاهرا افغانها این رو نمیخواستن! گلبدین دنبال حکومت کامل بوده، یک علت ممکنه برای کشتار شیعیان، جلوگیری از حزب شدنشون بوده. کما اینکه از مسعود چنین نظری وجود داره»: که ایرانی ها نتونستن بخشی از کابل رو به لبنان تبدیل کنند. https://www.youtube.com/watch?v=k_wKOiS19c8 و اگر کسی وضعیت لبنان و جنگ های داخلی این کشور رو مطالعه کرده باشه، بخوبی این حرف رو درک میکنه! وضعیت فکری افغانها بسیار عجیب هست، نمیشه باهاشون ساخت! حتی از لبنان هم پیچیده ترند. و البته میشه تا حدودی بهشون حق داد!

در فکر مجالس اعلای اهل سنت و تشیع افغانستان... امیدوارم ملت مسلمان افغانستان از تجربه لبنان اندوخته باشند. شیعیان باید بسرعت مجالس و اتحادیه های اسلامی خودشون رو راه بندازن.

بسمه تعالی نکاتی مورد جنگ در افغانستان و جنگیدن با طالبان. روش جنگ با طالبان»: ایران قرار است از دو محور جنوب و شرق با تک سنگین زمینی و پشتیبانی هوایی و موشکی به مواضع و استحکامات طالبان در نواحی غرب افغانستان یورش برده، و ابتدا غرب سپس شرق افغانستان را آزاد کند، در این عملیات ابتدا نیروی هوایی با استفاده از 150 فروند جنگنده به مدت 1 هفته بمباران را آغاز خواهند کرد و سپس نیروی زمینی سپاه و ارتش به استعداد 10 گردان و 400 تانک وارد مرزها خواهند تا استقرار توپخانه و سرپل های لازم تامین و تکمیل گردد، پیشروی با استفاده از تجهیزات ماهواره های و پهپاد به دقت مدیریت خواهد شد. بشین بینیم بابا.... این روش احمق هاست. آمریکا سالی 20 میلیارد دلار هزینه کولر گازی در چادرهای جنگ تو عراق و افغانستان میکرد، در حالی که نیروهای ایرانی مهمان مضیف های عراقی بودند. طالب ها، بخشی از مردم افغانستانند که: - مشخص نیستند از این مردم کدام طالب هستند و کدام نه و کدام یک طالب بالقوه هستند یا طالب بد و خوب! - در زمان جنگیدن مشخص نیست کی اسلحه بدست میبرند، بعد از حمله اسلحه را کجا میاندازند و به کدام سو خواهند گریخت، در حالی که هنوز نفهمیده ایم از کدام سو آمده اند. - نیروی نظامی در چنین جنگی یک هدف متحرک است، از مردم جدا شده و در مکان هایی مشخص با لباس ها و تجهیزاتی کاملا قابل شناسایی یک هدف معین است. - او برای حفظ امنیت مردم باید به وسط مردم برای کشتن یک نیروی شبه نظامی آتش بگشاید و با آنها مانند یک غریبه و بیگانه رابطه برقرار نماید و ... از این قصه هایی که همه میدونید. - در جنگی که یک مبنای آن قبیله ای یا قومی باشد یا حتی مذهبی باشد، مهم نیست که حتما در برابر کشته شدن یک چریک همرزم یک نظامی دشمن کشته شود! یک آمریکایی(بطور کل نیروی خارجی) یا یک نفر از قوم درگیر یا یک شیعه بجای یک سنی، و یا یک هزاره در برابر یک پشتون و بالعکس در هر جایی کشته شود، انتقام گرفته خواهد شد! چنین جنگی پایانی ندارد. اما با این نیرو چگونه باید جنگید؛ - نخست اینکه این نبرد رو باید در زمره جنگ های انقلابی، شورش ها و یا در یک فرم دخالت چند ملیتی، به نوعی جنگ ترکیبی دانست. خاصیت نبرد های فوق: - زمین، شهرها و مناطق راهبردی، اهمیت ندارند در برابر مردم اهمیت دارند، جنگ برای طرفداری است. پیروز این جنگ کسی است که امنیت را تضمین نماید. - افزوده شدن بر دایره امنیت در گستره جغرافیای انسانی، از طریق توافق(بوسیله پول و نیات قومی یا شخصی) و یا سرکوب محقق میشود. نیروی سرکوب کننده باید قادر باشد دست کم طرفداری بخش اعظمی از جامعه هدف را بدست آورد. - نابودی چریک ها، شورشی ها و نیروهای شبه نظامی یا تروریست، فقط از طریق:> شناسایی، جدا کردن از جمعیت، به حاشیه راندن، و تامین امنیت جمعیتی که در کنترل نیروی نظامی هستند، محقق میشود. بنابراین، به روش غربی! در برابر شورش های کمونیستی»: - در ابتدا باید عرصه را به نیروهای شورشی داد و پس از بلوغ شورش، به دنبال یک منطقه خاکستری بود. - آنها (شورشی ها) از طریق تلاش برای تسلط با خصم یا توافق نمایان میشوند و بر جوامعی مسلط میشوند. - سپس میتوان یک یک آنها را شناسایی، و دلایل شورش یا طرفداری از ایده شورش را شناسایی کرد. - پس مدتی مخالفان واقعی شورش نیز شناسایی میشوند. بر روی آنها سرمایه گذاری و آموزش صورت خواهد گرفت. تا این تفکیک بدقت انجام نشود، هر گونه سرمایه گذاری برای اقدام یا نفوذ شکست خواهد خورد. - مبارزه در جغرافیای انسانی تحت شورش، بصورت فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و رسانه ای آغاز میشود. - نیروی های سیاسی کشورهای خارج از جمعیت درگیر در شورش به حمایت معنوی و تقویت فکری از نیروهای مخالف شورش وارد میشوند. - عرصه بر موفقیت شورشی ها تنگ میشود(تحریم، درگیری داخلی، ایجاد تعارض و ...) - سختی بیشتر و خصم گرفتن بیشتر شورشی ها برای نگهداشتن مردم با استفاده از عنصر وحشت، باعث رانده شدن بیشتر مردم از ایده های اصلی شورش خواهد شد. - پس از شکل گیری هسته اولیه و قدرتمند از نیروهای ضد انقلاب(شورش) نیروی نظامی خارجی برای حمایت عملی وارد درگیری خواهند شد. - منطقه به منطقه، رهبران شورشی های سابقه دار که شناسایی شده اند، با فعالیت اطلاعاتی ترور میشوند، سپس فعالیت های تبلیغی برای جلب طرفداری بیشتر مردم در خلا قدرت شورشی ها آغاز میشود. - در مناطق تحت کنترل نیروی های ضد شورش، سرمایه گذاری انسانی وسیع باید صورت پذیرد. - منطقه خاکستری به عمق منطقه قرمز گسترده تر شده و منطقه سبز(یا آبی) نیز به مدد این فعالیت ها افزایش میابد. - پایان جنگ ضد شورش زمانی است که کمترین مناطق قرمز و خاکستری وجود داشته باشد، و بیشتر مناطق سبز برقرار گردد تا آنجا که شورشی ها به کمترین منابع اجتماعی و سرزمینی دسترسی داشته باشند(به حاشیه رانده شوند) - سپس عملیات از حالت ضد شورش به عملیات پلیسی و ضد تروریسم تغییر فرم خواهد داد. و ...اما! : هنگامی چند نیروی خارجی موثر به دنبال نیروهای نیابتی ضد شورش باشند، جنگ از حالت معمولی یک نبرد ضد شورش و پایدار ساز به جنگ ترکیبی منجر خواهد شد. شاید یکی از بهترین کارها! تثبیت شورشی ها باشد. البته طالبان از داعش درس گرفته، در تسخیر فعلی افغانستان، شاهد سربریدن ها، کشتارهای وسیع و دست جمعی بیشمار، انتقام گیری های وحشتناک قومی به هفتاد روش سامورایی و ... نیستیم! همه از گشوده شدن یک جبهه ترکیبی دیگر مانند عراق و سوریه هراس شدید دارند.

اضافه کنم، اگر این قانون تصویب بشه اجبارا میلیتاری هم تعطیل خواهد شد. به این دلیل که سایت برای عضویت مجبور هست اطلاعات کاربری شما رو به ایمیلتون که احتمالا گوگل و یاهو هست بفرسته. کاربر بین المللی احتمالا نتونیم داشته باشیم. نکته دیگه اینکه؛ فعلا هاست در ایران هست و معلوم نیست بعد از تصویب این قانون هزینه های مربوط به هاست های ایرانی چه شکلی بشه. و احتمالا کلیه داده های مربوط به کاربران باید به قوه قضاییه و یا اون سازمان جدید واگذار بشه که در نتیجه به یقین مشارکت در سایت بشدت پایین خواهد آمد و منابع اصلی ما برای تبلیغ نیز بسته میشه، صفحه توئیتر و اینستا رو هم باید حذف کنیم.

این متن احتمالا به سرانجامی نخواهد رسید چون با قانون وظایف و اختیارات وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات مصوب 1382 اختلافات جدی داره و نظام اجرایی و قضایی کشور رو دچار تعارضات جدی بخصوص تعارضات امنیتی خواهد کرد. https://rc.majlis.ir/fa/law/show/93987 اصل ۲۵ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران «بازرسی و نرساندن نامه‌ها، ضبط و فاش کردن مکالمات تلفنی، افشای مخابرات تلگرافی و تلکس، سانسور، عدم مخابره و نرساندن آنها، استراق سمع و هر گونه تجسس ممنوع است مگر به حکم قانون.» این اصل 25 هیچ وظیفه ای رو برای قوه قضاییه مشخص نکرده که این وظیفه تامه هم باشه. صرفا گفته به حکم قانون! این حکم قانون هم باید تفسیر بشود و معنیش این نیست که زیرساخت مخابرات رو باید قوه قضایی اداره کنه. اگر ملاک این عبارت تعیین حدود اصل بوسیله قانون باشه در بسیاری از اصول دیگر هم هست و بنابراین میشه بسیاری از وظایف دولت رو به قوه قضایی منتقل کرد. از ابتدای همین سند مشخصا باید وزارت ارتباطات منحل بشه و قوه ارتباطیه قضاییه تشکیل بشه. بعبارتی دیگر یک فضای ارتباطی، تجاری مردمی توسط یک نهاد سیاسی، امنیتی، قضایی اداره بشه. که قطعا ق ق در مقام سیاستگذاری در امر ارتباطات نیست. همونطور که وزارت ارتباطات در مقام تعقیب و محاکمه مجرمان فضای مجازی نیست. و ماده 2 قانون وظایف و اختیارات وزارت ارتباطات: ‌ماده 2 - به منظور اعمال حاکمیت بر طیف فرکانس و حفاظت از حقوق رادیوئی‌کشور در سطح منطقه و بین‌الملل و تمرکز امور سیاستگذاری، تدوین ضوابط و استانداردها‌و نظارت بر حسن اجرای آنها در بخشهای مختلف ارتباطات پستی و مخابراتی نظیر‌خدمات جدید و متعارف پستی، مخابراتی، ارتباطات فضایی، ارتباطات رادیوئی، انتقال‌داده‌ها، انتقال صدا و تصویر، سنجش از راه دور، ارتباطات رایانه‌ای و ایجاد بستر مناسب‌برای ارتباطات و آمایش و پردازش اطلاعات و روشهای دورسنجی و پشتیبانی آنها و‌همچنین سیاستگذاری در زمینه توسعه امکانات و خدمات ارتباطی مذکور، هماهنگ با‌آخرین پیشرفتهای علمی، تجربی و فناوری اطلاعات در جهان، درچارچوب سیاستهای‌کلی نظام‌به موجب این قانون نام وزارت پست و تلگراف و تلفن به «‌وزارت ارتباطات و‌فناوری اطلاعات» تغییر می‌یابد و کلیه وظایف، اختیارات و مسؤولیتهای وزیر و وزارت‌پست و تلگراف و تلفن به وزیر و وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات تفویض می‌گردد.

ما مشتری آب هستیم، اگر نفروختن اهمیتی نداره، بالاخره مشکل رو حل میکنیم و هم از آب بی نیاز میشیم و هم از محصولاتشون.

ایران باید از افغانستان آب رو با قیمت مناسب بخره و در ازاش براشون جاده بسازیم و ماشین آلات کشاورزی بهشون صادر کنیم. کشاورزی صنعتی افغانستان باید رونق بگیره بخصوص در تولید سویا و گندم

اکثر داده نما های تسلیحات تقریبا پوستر تبلیغاتی هستن. و تبلیغ هم چیزی نمیگه جز اینکه من بهترینم.

این اینفو خیلی جالبه حتی تعدادی از تجهیزاتی که توسط بایرکتار به غنیمت!! گرفته شده رو هم نشون میده. و جالبتر اینه که اصلا لوییتر ها نقشی نداشتن مثلا هارپی، اوربیتر و دیگران