نکته مبهم اینجا است که چرا جزء ادوات زرهی سپاه هم مشاهده نمی شوند؟ حتی در گزارش اخیر از مرکز بازسازی زرهی شهید زین الدین سپاه در اصفهان هم به صراحت تنها از دو تایپ ۵۵ و ۷۲ ذکر شد و اصولا” خبری از این تانک‌های کره ای و حتی دیگر تانک‌های تی-۶۲ در یگانهای زرهی نیروهای مسلح کشورمان نیست؟ عجیب اینکه در بیشتر موزه ها و یادواره های دفاع مقدس هم لاشه هایی از تانک‌های تی ۵۴/۵۵ به نمایش درآمده اند و نه تی ۶۲!

سلام تانکهای تی ۶۲ کره شمالی یا Chonma-ho در زمان جنگ برای ارتش خریداری شده بودند و تا سال ۱۳۷۴ هم در تمامی نمایشگاههای نیروی زمینی ارتش در تهران و همچنین رژه سالیانه میدان آزادی در کنار دیگر ادوات زرهی این نیرو حضور داشتند. در رویایی زرهی بلوک شرق و غرب تی ۶۲ رقیب اصلی چیفتن بود و ارتش هم برای جایگزینی چیفتن های از دست رفته در جنگ با عراق ناگزیر به خرید این تانک بود. نکته عجیب این است که تی ۶۲ های کره ای ارتش ایران بصورت ناگهانی از سال ۱۳۷۵ از نمایشگاهها و رژه های ارتش ناپدید شدند و هیچ خبری از آنها نیست.

بسم الله الرّحمن الرّحیم نوشتاری کوتاه بر ضعفِ سامانه های جنگ الکترونیکی هوابرد ساخت روسیه امروزه سامانه های جنگ الکترونیکی هوابرد (EW- Electronic Warfare) در حال تبدیل شدن به بخشی حیاتی از توانایی های الکترونیکی هواپیماهای جنگنده هستند. در طراحی های جدید، کارکرد بسیاری از این سامانه ها تنها به نگهبانی از خود جنگنده محدودنمی شود. یکی دیگر از کاربردهای روزافزون این سامانه ها ثبت و ذخیره سازی سیگنالها و امواج الکترونیکی است که در حین انجام یک مأموریت، جنگنده حامل این سامانه ها را مستقیما” تحت تأثیر قرار داده و یا بصورت غیر مستقیم در محدوده عملیات آن جنگنده قرار دارند. کارشناسان روسی از کارکرد ثبت و ذخیره یک سیستم جنگ الکترونیکی یا همان چیزی که آنها "REB" (مخفف اختصاری روسی به معنی مبارزه رادیویی الکترونیکی) می نامند ، به عنوان radarnaya razvedka یا "پردازش هوشمند سیگنال های راداری" یاد می کنند. به این معنی که هر بار که یک هواپیمای جنگنده قادر به رهگیری و ثبت سیگنال یک رادار ناشناخته، سیگنال اخلال (جمینگ)، یا هرگونه سیگنال الکترونیکی جدید است، این داده های ثبت شده از سامانه هواپیما به یک سامانه مرکزی نگهداری داده ها فرستاده و در آن بارگزاری می شوند تا یک پایگاه جامع داده یا "کتابخانه تهدیدها" شکل گیرد. این پایگاه داده ها پیوسته به روزرسانی شده و با دیگرهواپیماها به اشتراک گذاشته می شود تا همه ناوگان هوایی از این تهدیدها آگاه بوده و روش مناسب برای مقابله با آنها را بکار گیرند. در روسیه، شرکتهای اصلی طراحی و تولید سامانه های جنگ الکترونیک هواپایه با عنوان "فناوریهای رادیویی الکترونیکی" (یا KRET دراختصار روسی آن) شناخته می شوند. یکی از شناخته شده ترین و فعال ترین شرکت ها که طراحی بسیاری از سیستم های EW هوایی کنونی روسیه را برعهده دارد، مؤسسه علمی-پژوهشی کالوگا برای مهندسی امواج رادیویی (KNIRTI) است. این مؤسسه، مجموعه کاملی از سامانه های جنگ الکترونیک هواپایه را تولید می کند که همگی از یک طرح پایه (پلتفورم) مشتق شده اند و در چندین گونه برای سازگاری با جنگنده های این کشور تولید می شوند. از این پلتفورم در نوشته های روسی با عنوان Khibiny (نام رشته کوهی در روسیه) نام برده شده است. ویژگی های سامانه های تولید شده بر پایه پلتفورم Khibiny در یکی از اسناد روسی به این گونه تشریح شده است: توانایی شناسایی و مقابله تک فروندی یا گروهی در برابر سیگنالهای تهدید شناسایی شده بوسیله: جمینگ فعال با ارسال امواج راداری در طیف گسترده ای از باند های فرکانسی و در برابر چهار هدف جداگانه به طور همزمان جمینگ غیر فعال با ایجاد اهداف حرارتی کاذب و بازتابنده های دو قطبی پرتاب موشک های ضد رادار به سوی اهداف ساطع کننده امواج تاریخچه توسعه این سامانه به دوران شوروی سابق باز می گردد. کارهای نخستین بررسی و توسعه این سامانه در سال‌های ۱۹۷۷ تا۱۹۹۰ انجام و در سالهای ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۷ نخستین نمونه ها به مرحله آزمایش رسیدند. سرانجام در سال ۲۰۱۴ بود که کارایی این سامانه برای استفاده بر روی سوخوی ۳۴، یعنی جنگنده ای که از روز نخست هدف اصلی ساخت سامانه Khibiny بود مورد پذیرش کاربر اصلی آن قرار گرفت. در حال حاضر، شناخته شده ترین سامانه های جنگ الکترونیکی هوابرد ساخت روسیه/شوروی که برای نصب روی جنگنده های ساخت کشور طراحی و ساخته شده اند عبارتند از: KC418E — گونه صادراتی جنگنده بمب افکن سوخو Su-24MK /MK2 L-175М10-35 (Khibiny) - جنگنده سوخو SU-35 L-265-10M / L-26510MS(Khibiny) - جنگنده سوخو SU-35S (غلاف های سر بال به جای زیر بدنه) L-175V-10V (Khibiny)- جنگنده سوخو SU-34 Khibiny-U جنگنده سوخو SU-30SM به گفته کارشناسان اوکراین و بلاروس که هر دو کشور از کاربران اصلی سیستمهای روسی هستند، سامانه های جنگ الکترونیکی هوابرد ساخت روسیه در سنجش با سامانه های روز دنیا کاستی هایی دارند که با گذشت زمان و پیشرفت در روش‌های نوین جنگ الکترونیک این کاستیها بارزتر نیز خواهند شد. نخستین کاستی، ادامه وابستگی طرحهای جنگ الکترونیک روسی به حافظه فرکانس رادیویی دیجیتال (DRFM) به عنوان پایه ای برای سیگنالهای تولید شده توسط این غلاف های اخلال کننده است. در این رویکرد، سامانه جنگ الکترونیک هواپیماهای روسی با مقایسه امواج راداری دریافتی با داده های موجود در “کتابخانه تهدیدها” نوع رادار دشمن را شناسایی و سیگنالی دقیقا” مشابه سیگنال آن رادار را به آن باز می گرداند ‌(بدون هیچ تغییر) به گونه ای اپراتور رادار دشمن فریب خورده و فکر می کند که سامانه راداری اش با هیچ هواپیمایی تماس نداشته است. نکته اینجا است که موفقیت این روش به ثابت ماندن فرکانس امواج رادار دشمن (فرکانس ثابت) وتکرارپذیری آنها (الگوی ثابت) بستگی دارد. ولی به گفته یک کارشناس اوکراینی این رویکرد در مقابله با سامانه های راداری روز جهان دیگر کاربرد مؤثری ندارد چرا که رادارهای امروزی یا از روش پرش فرکانسی استفاده می کنند و یا از پالسهایی با پهنای متغیر که از هیچ الگوی مشخصی پیروی نمی کنند - بنابراین شناسایی دقیق سیگنال ورودی و تقلید از آن برای فریب رادار ارسال کننده را برای بسیاری از اخلالگرهای هواپایه ساخت روسیه غیر ممکن می کنند. دومین کاستی اخلالگرهای روسی، توان خروجی بالای آنها است که درصورت عدم کنترل مناسب در حین کار، خود به عاملی برای شناسایی هواپیمای حامل آنها خواهد شد. به بیان دیگر، هواپیمای حامل نه بوسیله بازتابش سیگنالهای راداری از بال و بدنه خود هواپیما بلکه از روی سیگنالهای اخلال گر تولید شده توسط جنگ افزارهای جنگ الکترونیک نصب شده روی آن شناسایی شده و تبدیل به هدفی برای جنگ افزارهای ضد رادار (نه ضد هوایی) که توانایی "home on jam" را داشته باشند خواهد شد. درباره سومین کاستی، کارشناسان اوکراینی و بلاروسی باور دارند که امروزه می توان سامانه های جنگ الکترونیکی هوابرد جمع وجورتر، ارزان‌تر، و مؤثرتری ساخت که از قطعات تجاری موجود در بازار استفاده می کنند (کاهش هزینه ها)، درحالیکه وابسته به فناوری DRFM نیز نخواهند بود. به بیان دیگر نیازی نیست که نخست مأموریتهای شناسایی متعددی برای جمع آوری و تجزیه و تحلیل سیگنالهای مورد نیاز برای ایجاد یک کتابخانه جامع تهدیدها، انجام شود. در عوض، این سامانه های نوین این توانایی را دارند که بصورت زنده در میدان جنگ با ایجاد اهداف کاذب با موقعیت متغیر، سامانه های راداری دشمن را به آسانی فریب دهند. طرحهایی از این دست که بر مبنای قطعات و فناوریهای موجود در بازار توسعه یافته اند امکان ساخت سامانه های موثر جنگ الکترونیکی را برای شمار بیشتری از کشورها امکان پذیر ساخته است. همانگونه که امروزه تصاویر ماهواره ای به دست آمده از ماهواره های تجاری با دقت قابل قبول برای بسیاری از کشورها در دسترس است بدون اینکه این گونه کشورها به ماهواره های نظامی دسترسی داشته باشند. از دیدگاه این کارشناسان، سرنوشت سامانه های جنگ الکترونیکی هوابرد همانند برخی دیگر از جنگ افزارهای مدرن خواهد بود. زمانی، انحصار طراحی و تولید چنین سامانه هایی تنها در دستِ شماری از ابرقدرت های دارای بودجه های کلان نظامی و فناوری پیشرفته بود. اما اکنون توانایی ایجاد پارازیت و اخلال در رادارهای دشمن در کشورهایی وجود دارد که حتی یک دهه قبل هم تصور آن نمی شد. برگردان از مقاله: https://www.ainonline.com/aviation-news/defense/2019-06-16/russian-ew-weaknesses-endure-while-other-nations-innovate

ببخشید که خارج از موضوع است ولی این داستان صهیونیسم بین الملل هم به راستی جای بحث و بررسی بیشتر دارد البته بدون سطحی نگری های متداول. چندبار لطفا” این بخش نقل قول شده را با دقت بخوانید! الان مثلا” به گروهی از ما ایرانیان بگویند بررسی های تاریخی نشان داده که اجداد شما چند صد یا چند هزار سال پیش در منطقه ای در الجزایر به نام عنابة ساکن بوده اند و آنجا ایران واقعی است و نه اینجایی که شما الان در آن زندگی می کنید، آیا ما جامعه و سرزمینی که خودمان و پدرمان و پدر بزرگمان در آن به دنیا آمده، درس خوانده، و بزرگ شده ایم و صدها دوست و آشنا و همسایه و همکلاسی و همکار و ... داریم را رها می کنیم و به منطقه عنابة در الجزایر می رویم؟ نه واقعا”؟ این افراد به راستی که هستند و چه می خواهند؟ نمی شود گفت که در همه کشورها به این دوستان یهودی سخت گرفته می شده است آنهم در طول صدها یا هزاران سال. چون مهاجرت ها هم از اروپا بوده و هم از آسیا و آفریقا. اگر هم همه این جوامع با ادیان و فرهنگ های گوناگون در طول این قرنها به این دوستان سخت می گرفته اند، حتما” دلیلی داشته است. مگر مسلمان و مسیحی و کمونیست و سرمایه دار و آفریقایی و آسیایی و عرب و سفید پوست اروپایی ، ...همه با هم مرض داشته اند که به این بنده های خدا جوری سخت بگیرند که خانه و کاشانه و ... را رها کنند و به یک ناحیه جنگ زده بازمانده از عثمانی ها بروند؟؟؟؟؟؟؟

با سلام، چند مورد است که می خواستم با دوستان در میان بگذارم: ۱- علت حادثه هنوز مشخص نیست. به بیان دیگر چرا باید بطور قطع پذیرفت که صندلی های پران هواپیما باعث بروز این فاجعه شده اند؟ شاید سر جنگی موشک سایدوایندر فعال شده و عزیزان به شهادت رسیده اند؟ شاید جیپ حامل آنها با سرعت بالا چپ کرده یا با دیوار بتنی شیلتر برخورد کرده؟ شاید رفته اند زیر کامیون سوخترسان؟ شاید توسط نفوذی ها ترور شده اند؟ شاید...؟ اگر دلیل شهادت عزیزان فنی بود (مثل عملکرد صندل پران) به نظر بنده بصورت رسمی یا نیمه رسمی تاکنون اعلام شده بود. همین که نیرو تاکنون نظری اعلام نکرده به نظر می آید دلیل اصلی از همان آبروریزیهای همیشگی بوده که تلاش می شود تا حد امکان مخفی نگهداشته شده یا با داستان‌هایی از قبیل صندلی پران توجیه شود. جدی می گویم، چرا بر پایه چند پست رسانه مجازی باید فورا” نتیجه گیری کرد؟ اینکه به سرعت به تولیدات داخلی هجمه کنیم شاید بهترین رویکرد نباشد. ۲- جناب مازندرانی از عزیزانی هستند که حرف زیاد می زنند ولی معمولا” حرف مُفت نمی زنند. پست منتسب به ایشان و بحث های مرتبط با آن معقول به نظر نمی رسند: ۱-۲: روشن شدن موتور هواپیما چه ارتباطی با صندلی پران آن هواپیما دارد؟ ۲-۲: صندلی سریر هنوز بصورت رسمی به تولید انبوه نرسیده است که روی این همه هواپیمای اشاره شده در پست ایشان نصب شده باشد. مراسم تولید انبوه چنین دستاوردی حتی اگر هم مونتاژ و تولید تحت لیسانس باشد حتما” تحت پوشش گسترده رسانه ای قرار خواهد گرفت. بهترین دلیل برای این امر هم مراسم تحویل سه فروند جنگنده کوثر در اواسط سال گذشته است که حداقل یکی از آنها هنوز از صندلی های ساخت نورث روپ استفاده می کرد که این البته خود باعث آن افتضاح رسانه ای شد که به یاد داریم. اگر صندلی سریر به میزان کافی در دسترس بود، مگر مغز خر خورده بودند که هواپیمای به اصطلاح ٪ ۱۰۰ بومی را با صندلی شصت سال پیش رونمایی کنند؟ ۳-۲: صندلی سریر آشکارا برپایه شاهکار صنعت هوایی شوروی/روسیه یعنی کا-۳۶ تولید یا مونتاژ شده است. این که در این پست عنوان شده سریر ملغمه ای از صندلیهای انگلیسی/آمریکایی/روسی/ ... است چندان درست به نظر نمی رسد. ۳- نورث روپ خود از تولیدکنندگان صندلی پران برای جنگنده های خود بود و صندلی های پران اوریجینال هواپیماهای ت-۳۸ و سری های نخست جنگنده اف-۵، ساخت خود نورث روپ بود. قابلیت اعتماد پایین این صندلیها در ارتفاع پایین و سرعت کم موجب کشته شدن شماری از خلبان در سراسر جهان شده است. بعدها با سفارش مشتری، صندلی های مارتین بیکر هم قابل نصب روی جنگنده اف ۵ بود. ۴- بصورت خیلی عجیب، هواپیماهای آر اف ۵ تحویلی به نیروی هوایی ایران فاقد صندلی پران بودند و خلبانان بایستی همانند جنگ جهانی دوم چتر نجات را به خود وصل می کردند!

مگر می شود؟؟؟ یک مورد تصادفی، دو مورد تصادفی، سه مورد تصادفی،... ! این چیزهایی که از میان می روند سرمایه های این کشور و ملت هستند. شهدای کنارک، دماوند، و غدیر هم به جای خود که جایگزین ناپذیر هستند. شگفت آور است با این گندی که خانزادی به نیروی دریایی زده، همچنان در جایگاه فرماندهی نیروی دریایی است! معلوم است پشتش حسابی به جایی گرم است.

بازدید فرمانده نیروی پدافند هوایی از پروژه‌های سپر و البرز امیر صباحی فرد از پروژه‌های سازمان تحقیقات و جهاد خودکفایی این نیرو بازدید کرد. به گزارش گروه دفاعی خبرگزاری تسنیم، امیر سرتیپ علیرضا صباحی فرد فرمانده نیروی پدافند هوایی از روند طراحی و تولید دستاوردهای جدید سازمان تحقیقات و جهاد خودکفایی این نیرو بازدید کرد. فرمانده نیروی پدافند هوایی ارتش ضمن بازدید از پروژه های دافع، سپر، ارژنگ، حائل و البرز1 با تاکید بر حمایت همه جانبه از سازمان تحقیقات و جهاد خودکفایی گفت: یک کشور برای اینکه بتواند بازدارندگی پایداری برای خود در مقابل دشمنانش ایجاد کند نیاز به این دارد که روی پای خود بأیستد و به نیروی انسانی و استعدادهای خود اعتماد و تکیه کند و سازمان تحقیقات و جهاد خودکفایی بروز و ظهور این سبک تفکر است. وی با اشاره به نامگذاری سال 1400 به عنوان سال تولید، پشتیبانی ها، مانع زدایی ها افزود: همه معاونت‌ها و یگان ها در نیروی پدافند هوایی ارتش موظف به حمایت همه جانبه از سازمان تحقیقات و جهاد خودکفایی در انجام پروژه ها هستند. فرمانده نیروی پدافند هوایی ادامه داد: تکمیل و به سرانجام رسیدن پروژه های در حال تولید سازمان تحقیقات و جهاد خودکفایی موجب تقویت بیش از پیش سپر پدافند هوایی کشور (جوشن) خواهد شد.

به راستی پس از نزدیک به یک دهه تازه این حرف‌ها را می زنید؟ اگر اینگونه بود برای چی رئیس جمهور زمانه به همراه وزیر دفاع خود از آن رونمایی کرد؟!! یک جنگنده (ادعایی) چگونه با عدم پرواز می تواند اثبات کننده فناوری باشد؟ مگر یک هواپیما می تواند روی زمین اثبات گر فناوری یک جنگنده پیشرفته باشد؟ “...طبیعی است که اکنون برخی از قسمت‌های آن منطبق با نیاز مشتری نباشد....” یعنی چه طبیعی است؟! کجایش طبیعی است؟ طراحی هر محصول بر اساس نیاز مشتری انجام می شود و نه بالعکس! یعنی پس از یک دهه و میلیاردها میلیارد هزینه کردن تازه فهمیدید بر اساس نیاز مشتری نیست؟ خجالت هم خوب چیزی است. “... در این زمینه سعی کرده ایم تا خط تولید جنگنده کوثر را علاوه بر فشارهای موجود فعال نگه داریم...” فشارهای موجود؟ کدام فشارها؟ از جانب چه کسانی؟ منت سر چه کسی می گذارید؟ هواپیما که نمی خرید، تولید هم که نمی کنید. پس بنا است نیروی هوایی با چه چیزی عملیات کند؟ اصولا” آیا به وجود نیروی هوایی اعتقادی دارید؟ به نظر می آید آقایان در رودربایستی گیر افتاده اند تا به صراحت بگویند همه چیز فدای موشک و پهپاد! آنقدر سطح نیروی هوایی را پایین آورده اید که منت اورهال های پشت سرهم یک مشت جنگنده از رده خارج را به عنوان دستاورد بر سر مردمِ بدبخت و از همه جا بی خبر می گذارید. “...امسال حداقل ۳ فروند دیگر از جنگنده کوثر را به نیروی هوایی الهی ارتش تحویل می‌دهیم...” نیروی هوایی الهی ... نیروی دریایی راهبردی... نیروی زمینی قهرمان ... سربازان گمنام امام زمان... ناوشکن جماران... برهه حساس کنونی ... خوب با یک مشت شعار ناکارآمدی های خود را توجیه می کنید. تازه برداشت بنده از گفته های امیر خواجه فرد این است که گویا موتورهای اوج هم تا این تاریخ “تولید” نبوده اند!

مضحک قضیه این است که ظریف با کسانی که هر هفته یا شاید هر روز آنها را در نهاد ریاست می بیند و همگی در یک تیم هستند (لیلاز و آشنا) مصاحبه (!) کند و آن را ضبط کنند! سپس از آنها بخواهد این مصاحبه (!) را پخش نکنند. مثل این است که مثلا” ترامپ با جرارد کوشنر داماد خود مصاحبه (!) کند، آن را ضبط کند و از او بخواهد که آن را منتشر نکند. خجالت هم خوب چیزی است. بنابراین تابلو است که این مصاحبه (!) اصولا” برای پخش شدن انجام شده و پخش آن با کیفیت عالی کار خود تیم رسانه ای دولت است. پخش این مصاحبه، تَکِ گروه حسن روحانی به مخالفان برجام و نوعی انتقام گیری رسانه ای از آنها بوده با هدف اینکه به مردم خشمگین از شکست وعده های دولت خود این پیام را بدهند که دلیل شکست برجام تلاش‌های گروه مقاومت است و نه خود فریبی های دولت او. به بیان دیگر تلاش کرده اند توپ فلاکت اقتصادی جامعه را در زمین گروه دیگر بیاندازند.

نمی سازیم ولی سپاه بی وقفه دارد دست دوم می خرد و برای نیروی دریایی خودش بازسازی می کند. نوشته های بابک تقوایی و تصاویر بالگردهای بل ۴۱۲ و ۲۱۲ نیروی دریایی سپاه را در نوشته هایش دنبال کنید متوجه می شوید. البته فرمایش شما برای پدافند هوایی دریاپایه درست است.

جمع کنید این مسخره بازی ها را. آخرِ برنامه هسته ای، موشکی، اطلاعاتی، .... برای پاسداشت کشور و شهروندان و دانشمندان و زیرساخت‌ها، و ...است نه برای بازیهای رسانه ای و سیاسی! اگر بنا بر این است که دشمن هر زمانی که دلش خواست هر مکانی را نابود (بیدگنه، نطنز، پارچین، خرم آباد، ... )، هر دانشمندی که دلش خواست ترور، هر کشتی (دریا) یا کارخانه صنعتی (خشکی) را منفجر و نابود کند و ... پس دیگر موشک و‌اطلاعات سپاه و واواک و این دستگاههای عریض و طویل نظامی - امنیتی به دردی می خورند؟

علیک سلام. اوضاع آمریکا به عنوان ابرقدرت جهان در اوج جنگ سرد آنقدر هم بی در و پیکر نبود که بیایند در روز روشن رئیس جمهورش را ترور کنند و دولتمردان آن کشور هیچ کاری هم نکند! همین امروز هم شلیک بسیار دقیق از راه دور به مغز یک فرد در حال حرکت که همسر و محافظانش هم در کنارش هستند کار آسانی نیست و قطعا” این شرایط بارها و بارها توسط اساتید تیراندازی در اف بی آی یا سی آی ای تمرین شده بود تا مأموریت به دقت انجام شود که شد. داستان‌های مضحک اسوالد و روبشتاین و ... هم بصورت هدفمند و با هوشمندی بسیار برای سرگرم کردن عوام طراحی و به درستی اجرا شد. اگر از قدیمیهای فامیل بپرسید داستان‌ روابط خرج از عُرف میان کندی و منریل مونرو در همان زمان زندگی کندی هم به رسانه ها کشیده شده بود ولی روابط نامشروع با کارآموزان کاخ سفید و زنان دیگر چیزی نبود که بتوان از آن چشمپوشی کرد. بحث اعتبار آمریکا به عنوان ابرقدرت جنگ سرد آنهم در دوران اوج این جنگ! از زمان جرج بوش ناگهان پرونده این روابط در رسانه‌ها بیشتر مطرح شد: https://youtu.be/slQ0aQ1JJBQ https://youtu.be/SVMyjKJ6hH4 https://www.historyhit.com/a-detailed-list-of-jfks-affairs/ https://www.latimes.com/opinion/op-ed/la-oe-kendall-tempest-storm-presidential-affairs-20180324-story.html هرچه بود کشته شدن کندی برای شاه ایران خبر بسیار خوبی بود چون کندی ایشان را به شدت تحقیر کرده بود.

جان اف کندی با شماری از دختران کارآموز در کاخ سفید رابطه نامشروع برقرار کرده بود که سرانجام حداقل یکی از آنها از ایشان حامله شده بود. شمار شکایتهای دختران کارآموز که کندی در دفتر خود با آنها رابطه برقرار کرده بود رو به افزایش بود. در دهه شصت یعنی اوج جنگ سرد با بلوک شرق و زمانی که هنوز بی بند و باری به مرزهای باورنکردنی کنونی نرسیده بود هیچ راه دیگری جز سر به نیست کردن این شخص هرزه برای دولتمردان آمریکا باقی نمانده بود. مأموریت با موفقیت انجام شد!

من متوجه نشدم این دوربینی که فیلمبرداری کرده در چه ارتفاعی بوده که از آن ارتفاع، موشکهای بالستیک مانند موشکهای کروز در سطح زمین به نظر می آیند! به نظر ماهواره می آید یا یک بالون با ارتفاع بسیار بسیار بالا.

علیک سلام. خواهش می کنم متن را درست بخوانید پیش از پاسخگویی. تانک‌های تی- ۷۲ ام و آ از شوروی به ایران داده نشدند. ام ها از لهستان و آ ها که اگر وجود داشته باشند باید غنیمتی باشند. مدلهای اس تحویلی از شوروی همگی هشدار قفل لیزری داشتند. حالا اگر از رویشان در رژه های سال‌های اخیر و رزمایش ها بر می دارند یک بحث دیگری است.

شما به جای منفی دادنها بچه گانه، نخست پست بنده را درست بخوان و پس از آن هم در مورد اخلالگر بیشتر مطالعه کن. گم نکردن هدف توسط جنگنده ها چه ربطی به اخلالگر دارد؟ در ضمن بحث کلی درباره جایگزینی موشک و جنگنده است و افغانستان و سودان هم جزئی از کشورهای جهان هستند. خدا پدر و مادر MR9 را برایش حفظ کند.

علیک سلام. ده سال برای پروژه گفته نشده، بلکه برای ساخت نخستین نمونه گفته شده است! خود پروژه که سال‌های سال است آغاز شده است و اخبارش در همین انجمن وجود دارد. تازه تخمین دو دهه برای کل پروژه از روی خوشبینی بود، به ویژه در همین نیروی دریایی و ناوشکن دماوند ۲ و .... تخمین های اولیه شاید یک سوم زمان واقعی باشد.

ده سال برای ساخت یک زیر دریایی خیلی زیاد است. اگر چند سال گذشته که صرف طراحی شده و چند سال نیز پس از به آب اندازی برای ارزیابی و برطرف نمودن مشکلات نمونه نخست در نظر بگیریم (حداقل دو تا سه سال برای فاتح به عنوان نمونه ای در دنیای واقعی) شاید ساخت و بکارگیری رسمی این زیر دریایی دو دهه به درازا بیانجامد! دو دهه زمانی نیست که فناوری و الزامات راهبردی و منطقه ای درجا بزنند و از این رو فناوریهایی و حتی کاربردهایی که اکنون برای این زیردریایی در نظر گرفته اند در زمان الحاق رسمی به ناوگان نیروی دریایی قطعا” از رده خارج و بی ارزش خواهند بود. در مدیریت، “اسمارت” بودن یک هدف بسیار مهم بوده و اکنون در دوران مدیریت نوین گام نخست در تأیید یک پروژه، بررسی “اسمارت” بودن هدف آن پروژه است که “ت” اسمارت از Time-limited یا Time-bound گرفته شده است. زیردریایی که پروژه آن از طراحی تا بکارگیری پانزده تا بیست سال طول بکشد همان ساخته نشود خیلی بهتر بوده و بودجه آن را بهتر است به کارهای دیگر اختصاص داد. بهترین نمونه برای درک بهتر این موضوع، داستان گریه آور نیروی هوایی و جنگنده اف ۵ است. جالب است که پروژه آذرخش یعنی تولید بومی جنگنده اف ۵ هم بیش از دو دهه (نزدیک به سه دهه) به درازا انجامیده و هنوز هم به پایان خوشی نرسیده است. بهای صادراتی هواپیمای یاک ۱۳۰ که در زمان شهید ستاری وجود خارجی نداشت بین ۱۵ تا ۲۰ میلیون دلار و بهای تمام شده هواپیمای کوثر ( که بر خلاف برداشت دوستان هنوز هم ۱۰۰ درصد بومی نیست) بنا به گفته جناب تیمسار بنی طرف حداقل ۱۶ میلیون دلار است! اکنون یک کاربر مستقل، کدام را برای نیروی هوایی خود برمی گزیند؟ تازه، کوثر یک مهندسی معکوس و یاک ۱۳۰ یک هواپیمای جدید بود که در زمانی کمتر از دو دهه از طراحی تا بکارگیری زمان برد.

شاید به همین دلیل است که از یک بردی فراتر، موشکهای بالستیک بایستی کلاهک نامتعارف داشته باشند تا جواب سرمایه گذاری سنگین را بدهد. چون شمار آتش‌ها کم و بهای آنها گزاف است.

ممنون. پس می توان نتیجه گرفت اون ۵۵۰۰ کیلومتر شما همین حالا هم در دسترس است

به نظر شما ماهواره بر سیمرغ اگر به موشک زمین به زمین تبدیل شود چه بردی خواهد داشت؟

پیشتر هم پیشنهاد داده بودم که برای دیگوگارسیا ارزان‌ترین روش سوار نمودن دو تیر موشک خانواده سومار در جایگاه های ثابت زیر بال سوخوی ۲۴ است. هر جایگاه ثابت زیر بال سوخو ۲۴ قادر است یک مخزن سوخت ۳۰۰۰ لیتری را حمل کند و از این رو مشکلی برای حمل یک موشک کروز کلاس سومار نخواهد داشت. فنسر یک بمب افکن دوربرد است که با یکبار سوختگیری هوایی و پرتاب موشک کروز به آسانی می تواند اهداف زیر ۴۰۰۰ کیلومتر را هدف قرار دهد. مشکل اینجا است که شمار زیادی فنسر برای ایران باقی نمانده است.

شما فرمودید سالیانه! در ضمن ظرفیت پذیرش دانشجوی خلبانی جنگنده در ایران بسیار کمتر از ۱۰۰ خلبان در سال است. درصد کمی از پذیرفته شدگان خلبانی در دانشگاه شهید ستاری در پایان دوره به عنوان خلبان جنگنده گزینش می شوند و بخش قابل توجهی مجبور می شوند به خلبانی ترابری، سوخترسانی، و بالگردی منتقل شوند. همچنین فراموش کردید ۷۰۰ را تقسیم بر ده کنید!

باز هم نوشته شما و مثال جنگ ۱۹۹۱ تأیید گفته من بود. چند موضوع نباید قاطی شود: ۱- موشکها و جنگنده ها بتوانند بدون نقص فنی از پرتابگرها و پایگاهها بلند شده و بسوی هدف پرواز کنند. این امر وابسته به کیفیت ساخت، نگهداری، و آموزش پرسنل آماد و نگهداری جنگنده ها و موشکها است. ۲- موشکها و جنگنده ها پس از رسیدن به هدف، بتوانند به آن آسیب برسانند که این وابسته به کیفیت سامانه های نصب شده در جنگ افزارها و آموزش کاربر/ خلبان دارد. ۳- چه درصدی از موشکها و جنگنده ها توسط نیروی پدافند دشمن رهگیری و سرنگون می شوند. این هم دوباره به کیفیت جنگ افزارها، سامانه های آنها و نیز آموزش دو سوی جنگ دارد. دوباره تأکید می کنم که امروزه با وجود ماهواره، آواکس، و سیستمهای ناوبری پیشرفته اگر جنگنده ها به هر دلیلی از پرواز ابورت نکنند، دیگر هدف خود را گم نخواهند کرد که البته به این معنی نیست که پس از رسیدن به هدف، آن را نابود خواهند کرد. حالا شما چرا بحث را به سمت و سوی دیگری می برید الله اعلم. درباره بخش دوم هم گویا ابهام داشتید. یک موشک بلافاصله پس از شلیک قابلیت استفاده مجدد خود را از دست می دهد! بلافاصله! حالا چه به هدف برسد چه نرسد! در حالیکه جنگنده اگر با شانس حتی زیر ۵۰ درصد به فرودگاه خود بازگردد دوباره توانایی بکارگیری نه تنها در تکرار مأموریت قبلی، بلکه در انجام مأموریتهای گوناگون دیگر را دارا خواهد بود. به بیان روشن تر، یک جنگنده می تواند به عنوان یک سرمایه بلندمدت برای کاربر آن در نظر گرفته شود که در محاسبات شما ارزشی برای آن در نظر گرفته نشده است. مورد دیگر هم وارد کردن بحث های احساسی مانند فاجعه سرنگونی جنگنده و اسارت خلبان و ... را به ارزیابی اقتصادی - نظامی که هدف اصلی پست شما بود را چندان حرفه ای نمی بینم. برای موشک هم بحث احساسی زیاد هست: اگر موشک در سکوی پرتاب منفجر شود فاجعه است! اگر موشک در مسیر خود منحرف شده و به یک منطقه مسکونی اصابت کند فاجعه است! اگر موشک بصورت عمل نکرده به دست دشمن بیافتد (مثال کروز قدس یمنی) فاجعه است، ... برخی اعداد مانند ۷۰۰ میلیون دلار سالیانه برای آموزش و آماده نگهداری “خلبانان جنگنده ها”هم فکر نمی کنید تخیلی است؟ سالی ۷۰۰ میلیون دلار؟ عدد مشابه برای آموزش و آماده نگهداری “خلبانان موشکها” چقدر است؟ در رزمایش های سالیانه موشکی، موشک های واقعی پرتاب می شوند که امکان بازیابی ندارند، ولی رزمایش‌های نیروی هوایی جنگنده ها را از بین نمی برد. پس اتفاقا” به نکته مهمی اشاره کردید: هزینه آموزش و آماده نگهداری پرسنل موشکها بسیار بیشتر از پرسنل جنگنده ها است! بخش آخر هم که نمی شود هزینه موشک را به یک دهم قیمت و هزینه هواپیما و جنگ افزارهای آن را به بهای فروخته شده به عربستان سعودی محاسبه کنید. واقعا” بی خیال بابا! با خواندن پست های شما به یاد پست کاربر عزیز دیگری درباره شما - همین چند ساعت پیش در بروز رسانی - افتادم که می گفت این جناب ابراهیم واریور از افعال معکوس در پست هایش استفاده می کند.

دست شما درد نکند. سرآغاز بسیار خوبی است که پایان آن بی گمان به برتری گزینه هوایی خواهد انجامید. چند تا مورد را هم به ارزیابی خود بیافزایید بهتر هم می شود: ۱- باوجود آواکس و ماهواره و سیستمهای ناوبری امروزی بدون شک هر هشت فروند جنگنده اگر از زمین بلند شوند به هدف خواهند رسید و امکان گم کردن هدف نزدیک صفر است. از سوی دیگر درصد شلیک (نه اصابت) موفق موشکهای ایران قطعا” کمتر از صد درصد و احتمالا” بین شصت تا هشتاد درصد است (عملیاتشان موشکی کروزی در یمن و بالستیک سال گذشته بر علیه داعش و اکراد جدایی طلب). بنابراین احتمال زیاد به جای ۱۶ موشک عماد بایستی حدود ۲۰ فروند و به جای ۱۶ موشک هویزه باید حدود ۲۲ فروند شلیک شود (شلیک با اصابت تفاوت دارد). ۲- اگر امکان رهگیری و سرنگونی جنگنده ها را در نظر بگیریم، با وجود فراگیری سیستمهای ضد موشکی مانند گونه های پیشرفته پاتریوت، اس ۳۰۰/۴۰۰ و آنتی ۲۵۰۰، پیکان، آستر، ... باید امکان رهگیری و سرنگونی موشکها را نیز در نظر گرفت (چگونه؟؟؟). به بیان دیگر باید مشخص شود در یک سناریوی واقعی چند فروند از موشکهای شلیک شده که خود ضریبی از کل موشکهای پرتاب شده است، به هدف اصابت خواهند کرد. به بیان دیگر برای موشک دو ضریب کاهشی و برای هواپیما تنها یک ضریب کاهشی خواهیم داشت. ۳- جنگنده ها پس از بازگشت نه تنها توانایی انجام دوباره مأموریت مشابه را دارند، بلکه توانایی های دیگر خود را نیز برای کشور کاربر حفظ خواهند کرد. این با تکرار پذیری همان مأموریت فرق دارد: گشت هوایی، پشتیبانی هوایی، ... ۴- بخش عمده ای از هزینه هر ساعت پرواز جنگنده ها مربوط به هزینه آماد و پشتیبانی آنها است که در ارزیابی شما مورد مشابه برای موشکها در نظر گرفته نشده است. هزینه هر ساعت پرواز اف ۱۶ را حدود هشت هزار دلار در نظر گرفته اید. خوب آیا داده های مشابه برای هزینه آماد و پشتیبانی موشک های عماد و پرتابگرهای آنها را در دسترس دارید؟ ۵- اما مهم‌ترین بخش ارزیابی شما که شاید نیاز به بازبینی دارد سنجش هزینه موشک ها به اعداد ایرانی با هزینه هواپیماها و مهمات محمول آنها به اعداد غربی ها است. پیشتر هم در پست دیگری عرض شد که روش‌های تولید صنعتی و کاهش هزینه ها از استانداردهای مشخصی پیروی می کند (آیزو، سیگما ۶، لین،...). به بیان دیگر، ایران اگر جنگنده ساز بود هم بایستی هزینه ساخت جنگنده هایش ده برابر کمتر از سایر کشورها بود، حالا کمی بیشتر یا کمتر. گرچه بیان ۱۶ میلیون دلار برای اف ۵ های بازسازی شده توسط تیمسار بنی طرف درستی ادعای محسن رضایی را زیر سؤال می برد. در مورد جنگ افزار محمول که شرایط آسان‌تر است. به بیان دیگر بهای JDAM در صورت تولید انبوه توسط ایران بایستی ۱۴۰۰۰ دلار باشد نه ۱۳۵۰۰۰ دلار.