به گفته مدیرکل شرکت مخابرات ایران VPNها در کشور ربطی به شرکت مخابرات ایران ندارد و مخابرات نیز همانند سایر سرویس‌ دهندگان اینترنت در این موضوعات هیچ‌گونه دخالتی ندارد. به گزارش تلنا، داوود زارعیان با بیان اینکه کاربران چه در داخل و چه در خارج کشور هنوز تمامی زیرمجموعه‌های ارتباطی کشور را با نام مخابرات می‌شناسند، گفت: این موضوع باعث شده تا هر اتفاقی که در حوزه ارتباطات کشور می‌افتد به نام مخابرات تمام شود. این در حالی است که ما نیز همچون سایر سرویس‌دهندگان از قوانین جاری کشور تابعیت می‌کنیم و در بسیاری از تصمیم‌سازی‌ها دخالتی نداریم. وی بیان کرد: موضوع بستن VPNها هیچ ارتباطی با مخابرات ندارد چرا که این موضوع در بستر شبکه مخابراتی انجام نمی‌شده که ما آن را بسته باشیم. وی با این توضیح که اگر این موضوع توسط مخابرات اجرایی شده بود تنها باید افرادی که از مخابرات اینترنت می‌گیرند با مشکل روبه‌رو می‌شدند، گفت: آن طور که در خبرها آمده افرادی که از VPN برای ورود غیرقانونی به اینترنت استفاده می‌کردند اکنون در سراسر کشور مشکل دارند و این دست آورد بزرگ متعلق به شرکت ارتباطات زیرساخت است نه شرکت مخابرات ایران. وی با اشاره به اینکه مخابرات حتی در موضوع فیلترینگ تصمیم گیر نیست، گفت: نهادهای قانونی و امنیتی در این موارد اظهار نظر می‌کنند و سرویس‌ دهندگان اینترنت به هیچ عنوان در کارهای اجرایی نقشی ندارند. [url=http://www.ictna.ir/news/archives/037156.html]منبع[/url] [url=http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=17970]پورتهای PPTP و L2TP مسدود شدند[/url]

دولت ترکیه قصد دارد ناو جنگی ساخت خود را برای حفاظت از محموله های دریایی به آب بیندازد. به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از تودی زمان، ساخت کشتی جنگی موسوم به "هیبلیادا" توسط ترکیه این کشور را در ردیف معدود کشورهای دارای این جنگ افزار دریایی قرار می دهد. بر این اساس، کشتی مذکور که در ردیف ناوهای جنگی ضد زیردریایی قرار می گیرد، با هدف گشت زنی در آبهای بین المللی طراحی شده و ساخت تجهیزات نرم افزار و سخت افزار آن را 38 شرکت و کارخانه ترک به عهده دارند. هزینه اولیه ساخت این ناو که به پیشرفته ترین تجهیزات روز جهان از جمله رادارهای سه بعدی و قویترین اژدرافکنها مجهز است، 260 میلیون دلار برآورد شده است. دولت ترکیه اعلام کرده با ساخت این ناو قصد دارد حفاظت از کشتی ها و محموله های دریایی خود در آبهای مدیترانه را تقویت کند. گفتنی است در پی انتشار گزارش جانبدارانه سازمان ملل در مورد حمله ماه می 2010 نظامیان صهیونیست به کاروان آزادی، آنکارا از تشدید حضور نظامی خود در مدیترانه خبر داد. [url=http://irdiploatic.com/view-7723-%D8%AA%D8%B1%DA%A9%DB%8C%D9%87.html]منبع[/url] [url=http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&p=59816]نسل آینده شناورهای نظامی(قسمت دوازدهم)؛ میلجم(Milgem)[/url]

فیس‌بوک در حالت آفلاین هم کاربران را زیر نظر می‌گیرد و ردیابی می کند! فیس‌بوک که حاکمیت دنیای شبکه‌های اجتماعی را در اختیار دارد، طی چند روز گذشته قابلیت‌های جدیدی را روی پلتفورم خود ارایه کرده است که مربوط به فضای شخصی حضور کاربران در اینترنت می‌شود. اما یکی از این قابلیت‌ها که توسط "نیک کوبریلویک"(Nik Cubrilovic) یکی از روزنامه‌نگاران و نویسندگان استرالیایی کشف شده و بیشتر مردم از آن بی‌اطلاع هستند این است که فیس‌بوک هم‌اکنون تمام فعالیت‌های آنلاین کاربران را زیر نظر می‌گیرد و حتی زمانی که کاربران وارد صفحه خود در این شبکه اجتماعی نمی‌شوند نیز آن‌ها را زیر نظر دارد. به گزارش گروه اخبار خارجی آژانس خبری فناوری اطلاعات و ارتباطات (ایستنا) با این اتفاق جدید کاربر هر تغییری را که در صفحه‌ خود در شبکه اجتماعی فیس‌بوک ایجاد می‌کند، امنیت کاربر در فضای مجازی پایین‌تر می‌آید. به عنوان مثال، اصلاحات بخش News Feed همه پیام‌ها و نوشته‌های کاربر را نمایش می‌دهد و می‌تواند آن‌ها را در اختیار همه کاربران بگذارد. با تغییرات جدید زمانی که کاربر از صفحه خود خارج می‌شود، تمام فعالیت‌های آنلاین او در سایت‌های اینترنتی که آیکون فیس‌بوک یا Widget دارند مورد بررسی قرار می‌گیرد. کوبریلویک در مطلب جدید خود در این خصوص توضیح داد: «حتی وقتی که شما از صفحه خود در شبکه اجتماعی فیس‌بوک خارج می‌شوید، این سایت می‌تواند همه فعالیت‌های شما در دنیای اینترنت را زیر نظر بگیرد و از آن‌ها مطلع شود. تنها راه‌حل برای این اقدام پاک کردن تمام فایل‌های کوکی فیس‌بوک از روی مرورگر اینترنتی و یا استفاده از مرورگر اینترنتی دیگری به‌جز آنچه که صفحه فیس‌بوک با آن باز شده است». [url=http://www.ictna.ir/news/archives/037123.html]منبع[/url]

7 مهر 1390 - آی تی ایران - گزارش‌های رسیده حاکی از قطع شدن بسیاری از VPN ها طی دو روز گذشته دارد. برخی سایتها با اشاره به مسدود شدن پروتکلهای مورد استفاده در VPN اعلام کرده‌اند که ظاهرا کارشناسان مستقر در شرکت زیرساخت سرانجام توانسته‌آند این مسیر عبور از فیلترینگ را نیز مسدود کنند. پیش‌تر وزیر ارتباطات اعلام کرده بود که فاز نخست اینترنت ملی از پایان شهریور اجرایی می شود. باید منتظر ماند و دید ایا منظور از اینترنت ملی پایانی بر مسیرهای دسترسی از طریق VPNاست یا خیر. [url=http://www.itiran.com/?type=news&id=15998]منبع[/url]

صبح امروز تمامی پرتهای Virtual Private Network اعم از PPTP و L2TP مسدود شد تمامی کاربرانی که از سرویس های مذکور استفاده میکنند ، شب گذشته و صبح امروز با Error های مختلفی روبرو شده اند اما این اختلالات با گذشت چند ساعت رفع شد و دوباره پورتها باز شد . اما سیستم امنیت شبکه مخابرات از صبح امروز بصورت رسمی تمامی پورتهای PPTP و L2TP را مسدود کرده و همه کاربران سرویس یاد شده ، هنگام Connect شدن با Error 800 که مربوط به اتصال پورتها به مخابرات هست مواجه میشوند. اما نوع SSTP هنوز فعال است ضمن اینکه پورتهای SSTP فقط و فقط بر روی نسخه های ویندوزی ( ویستا ، ویندوز ۷ و احتمالاً در آینده ویندوز ۸ ) قابل استفاده میباشد و کاربران مک و نسخه های قدیمی ویندوز از قبیل ایکس پی قادر به استفاده از این سرویس نیستند! [url=http://www.farsigeek.com/?p=7350]منبع[/url] سلام بر اینترانت ملی

بی بی سی؛ دیپلمات بلندپایه آمریکایی: مانع استفاده صدام از سلاح شیمیایی نشدیم تا ایران پیروز نشود + فیلم 'ریچارد مورفی' (معاون سابق وزارت خارجه امریکا) با اذعان به اینکه دولت متبوعش در طول جنگ هشت ساله از استفاده گسترده سلاح های شیمیائی توسط ارتش صدام اطلاع داشته و در عین حال سکوت پیشه کرده است، مدعی شد: «ما همواره موضع مخالفت با جنگ شیمیائی را در پیش گرفته ایم»! به گزارش جام نیوز، در آستانه هفته گرامیداشت دفاع مقدس، "ریچارد مورفی" (Richard murphy) سفیر سابق آمریکا در عربستان و معاون وزیر خارجه این کشور در امور خاورمیانه در زمان جنگ ایران و عراق، مورخ 20سپتامبر(29شهریور) مهمان برنامه "به عبارت دیگر" بی بی سی فارسی (bbcpersian) بود. "عنایت فانی" مجری برنامه در ابتدا این پرسش را مطرح کرد: «عده ای از کارشناسان معتقدند امریکا برای حمله به ایران، به "صدام" چراغ سبز نشان داده است. آیا واقعا دولت امریکا از برنامه رئیس جمهور وقت عراق اطلاع داشت؟» مهمان بی بی سی پاسخ داد: «میان دو کشور تنش وجود داشت و عامل آن هم حکومت های هر دو کشور بودند، نهایتا صدام تصمیم گرفت نیروهایش را وارد خاک ایران کند. البته من از سال 1979 تا سال 1983 به ترتیب در فیلیپین و عربستان خدمت می کردم و مستقیما درگیر مسائل ایران و عراق نشده بودم اما در مجموع باید بگویم برداشت من این است که این جنگ همه را غافلگیر کرد.» "مورفی" به تصورات خوش بینانه صدام اشاره نمود و برای نمونه عنوان کرد: «صدام تصور می کرد جمعیت عرب تبار ایران –به طور خاص عشایر خوزستان- در حمایت از وی قیام خواهند کرد اما آن ها هیچ وقت به این کار تن ندادند و به ایران وفادار ماندند.» مجری در این قسمت گفتگو به "مورفی" گفت: «جناب سفیر! شما از سال 1983 حرف زدید، این همان سالی است که "رونالد ریگان" (Ronald Reagan) رئیس جمهوری وقت آمریکا مأمور ویژه خود "دونالد رامسفلد" (Donald rumsfeld) را به بغداد فرستاد -دوره ازسرگیری رابطه آمریکا و عراق- آن زمان نقطه اوج دوره ای بود که عراقی ها از سلاح های شیمیائی (chemical weapons) بر علیه ایران استفاده می کردند، خیلی ها اعتقاد دارند که آمریکا از این موضوع اطلاع داشت.» معاون سابق وزارت خارجه ایالات متحده جواب داد: «این دوره، دوره ای بود که ما می دانستیم دقیقا چه نتیجه ای از جنگ می خواهیم. ما فکر می کردیم که می توانیم با تحریم سلاح علیه ایران به این نتیجه برسیم. این تحریم ها را علیه ایران إعمال کردیم ولی نه تنها علیه عراق تحریمی وضع نکردیم بلکه هیچ تلاشی هم نکردیم که مثلا مانع تحویل سلاح از شوروی سابق و هواپیماهای جنگنده فرانسوی بشویم. در زمان "رامسفلد" بود که تصمیم گرفته شد مانع ارسال سلاح به ایران شویم تا ایران نتواند به جنگ ادامه دهد و جنگ پایان بپذیرد.»! (گویا این ایران بوده که شروع کننده جنگ و ادامه دهنده آن بوده که با عدم رسیدن سلاح به این کشور، جنگ هم خاتمه پیدا کند!) این دیپلمات بلندپایه آمریکائی ادامه داد: «در مورد سلاح های شیمیائی هم فکر می کنم دولت آمریکا از این موضوع اطلاع داشت و فکر کنم "گاز خردل" (Mustard gas) در بخش جنوبی استفاده شد.» "مورفی" بدون توضیح دادن دلایل سکوت امریکا و از آن بدتر اجازه دولت ایالات متحده به آلمان و هلند و... برای ارسال مهمات شیمیائی به عراق و همچنین حمایت بی دریغ از اقدامات ضد بشری صدام، بحث را عوض کرد و مدعی شد: «تا جائی که من می دانم خیلی هم ناشیانه از آن سلاح های شیمیایی استفاده شد به طوری که باد، میزانی از آن را به طرف عراق برگرداند و سربازان عراقی را هم مانند سربازان ایرانی مسموم کرد.» او سپس با رندی کامل و بدون اشاره به سکوت محض دولت آمریکا چه در قبال استفاده گسترده سلاح های شیمیائی توسط عراق بر علیه ایران و چه استفاده رژیم صهیونیستی از این سلاح ها در جنگ 22روزه بر علیه مردم مظلوم غزه، اظهار داشت: «ما همواره موضع مخالفت با جنگ شیمیائی را در پیش گرفته ایم ولی با توجه به بررسی ها و ملاحظات مورد نظر که "رامسفلد" از عراق گزارش کرد، هدف این شد که ایران در جنگ پیروز نشود و بهتر است که جنگ هر چه زودتر تمام شود.» همانطور که ملاحظه کردید آمریکا و شوروی و سایر کشورهای غربی با تمام قدرت برای جلوگیری از شکست صدام کمک های گسترده ای به رژیم بعثی کردند و از طرف دیگر مانع رسیدن هر نوع کمک به ایران شدند. آنان حتی ناجوانمردانه سلاح کشتار جمعی در اختیار دیکتاتور جنایتکار عراق قرار دادند و چشم خود را بر قتل عام هزاران کودک و زن و مرد بیگناه بستند. علاوه بر این ها، گفته های "ریچارد مورفی" حاکی از آن است که آنان نه تنها هیچ امیدی به پیروزی صدام نداشتند بلکه تنها می خواستند مانع پیروزی ایران بشوند. [url=http://www.jamnews.ir/NSite/FullStory/News/?Id=15640#Title=%0A%09%09%09%09%09%D8%A8%DB%8C%20%D8%A8%DB%8C%20%D8%B3%DB%8C%D8%9B%20%D8%AF%DB%8C%D9%BE%D9%84%D9%85%D8%A7%D8%AA%20%D8%A8%D9%84%D9%86%D8%AF%D9%BE%D8%A7%DB%8C%D9%87%20%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D8%A7%DB%8C%DB%8C]منبع[/url]

سازمان ملل شمار کودکانی که در جنگها از آنان استفاده می شود را حدود 250 هزار نفر در جهان برآورد کرد. واحد مرکزی خبر به نقل از تلویزیون العربیه گزارش داد، این کودکان به زور مجبور به شرکت در درگیریها و جنگها در مناطق مختلف جهان می شوند. بیشتر "کودکان جنگ" در افغانستان، کشورهای آفریقای مرکزی، چاد، کلمبیا، کنگوی دموکراتیک، عراق، سودان و سومالی هستند. تاکنون صد کشور پیمان بین المللی منع استفاده از کودکان در جنگها را امضا کردند. این پیمان در نشستی در سال 2007 در پاریس تصویب شده بود. روسیه، چین و پاکستان امضای این پیمان را رد کردند. یونیسف در سال 2010 موفق شد ده هزار کودک را از شرکت در جنگها در جهان نجات دهد. [url=http://www.absarnews.com/fa/pages/?cid=13986]منبع[/url]

بررسي سرعت پایین اینترنت در مجلس منشی کمیسیون صنایع و معادن اعلام کرد: بررسی سرعت پایین اینترنت در کشورمان در دستور کار هیات رییسه مجلس قرار گرفت و تا چندی دیگر وزیر ارتباطات باید در صحن علنی مجلس در این زمینه پاسخگو باشد. وایمکس نیوز - سید شریف حسینی در گفت و گو با خبرنگار ما با اشاره به حضور رضا تقی پور در کمیسیون صنایع و معادن مجلس در هفته گذشته اعلام کرد: طاهرخانی یکی از نمایندگان کمیسیون صنایع در جلسه هفته گذشته کمیسیون، در خصوص سرعت پایین اینترنت توضیحاتی را از وزیر ارتباطات خواستار شد. وی گفت: نماینده مذکور از توضیحات وزیر ارتباطات قانع نشد و بر همین اساس قرار شد یا جلساتی دیگر در این زمینه با طاهرخانی گذاشته شود و یا اینکه در صورت صلاح دید هیات رییسه مجلس، این موضوع در صحن مطرح شود. حسینی گفت: ولی با توجه به اینکه این موضوع جنبه ملی دارد و به همه مردم ایران مربوط می شود به احتمال زیاد در صحن مجلس مطرح خواهد شد و باید وزیر ارتباطات دراین باره توضیح بدهد. منشی کمیسیون صنایع و معادن در ادامه با انتقاد به قیمت بالای اینترنت گفت: قیمت اینترنت با توجه به سرعت موجود چندین برابر سایر کشورها است که باید این موضوع نیز مورد بررسی قرار بگیرد. [url=http://itanalyze.com/archives/2011/09/post_9323.php]منبع[/url]

نسخه پیش‌نمایش ویندوز 8 زیر ذره‌بین وبلاگینا: بخش سوم این سومین و آخرین بخش از بررسی تجربی ویندوز 8 از نگاه وبلاگینا است. تا کنون شما را در بخش اول و بخش دوم این مقاله با ویژگی‌ها و امکانات مختلفی از این سیستم‌عامل آشنا کردیم. در این بخش به بررسی اینترنت اکسپلورر ۱۰، سرعت بوت ویندوز 8، سرویس ذخیره ابری Live، شیوه جدید ذخیره‌سازی پسورد، فروشگاه مایکروسافت، Task Manager جدید و بسیاری قابلیت‌های دیگر آشنا خواهیم کرد. [align=center][img]http://weblogina.com/media/images/Win8DevPre_Shop.jpg[/img][/align] [size=18]اینترنت اکسپلورر 10[/size] اینترنت اکسپلورر 10 نیز قدم به ویندوز 8 گذاشته است و مایکروسافت این بار با یک کارد تیز و برنده آن را به دو نیمه ویژه تبلت و ویژه کاربران کامپیوترهای شخصی تقسیم کرده است. نسخه کاربران تبلتی از طریق مترو قابل اجراست و نسخه کاربران کامیپوترهای شخصی نیز به Taskbar پین شده است. شکل و شمایل و امکانات نسخه عادی، مانند نسخه پیشین است اما ظاهرا با سایت‌ها سازگاری بیشتری دارد و بهبودهایی در آن حاصل شده است. [align=center][img]http://weblogina.com/media/images/Win8DevPre_IE10_1.jpg[/img][/align] نسخه ویژه تبلت‌ها بسیار خوش فرم ساخته شده است و منوهای آن به باز کردن تب جدید، رفرش صفحه فعلی، پین کردن سایت فعلی و ناوبری بین صفحات محدود می‌شود. با قابلیتی موسوم به Use Desktop View می‌توانید صفحه جاری باز شده در نسخه تبلت را در نسخه اصلی اینترنت اکسپلورر مشاهده نمایید. صفحات وب در نسخه تبلت به صورت تمام صفحه نمایش داده می‌شوند، با این حال در مواقع لازم و با اشاره لمسی دو منو از بالا و پایین به صفحه اضافه می‌شوند. [align=center][img]http://weblogina.com/media/images/Win8DevPre_IE10_2.jpg[/img][/align] منوی بالایی در برگیرنده Thumbnail هایی از صفحات (تب‌های) باز شده و منوی پایینی در برگیرنده نوار آدرس و دکمه های اشاره شده به آن‌ها می‌باشد. با پین کردن سایت‌ها به مترو می‌توانید براحتی به آن‌ها دسترسی پیدا نمایید. [align=center][img]http://weblogina.com/media/images/Win8DevPre_IE10_3.jpg[/img][/align] [size=18]مایکروسافت هر روز بهتر از دیروز، دینگ دینگ![/size] همان‌گونه که مایکروسافت قبلا نیز وعده داده بود، ویندوز 8 با سرعت بسیار زیادی بوت می‌شود، در بسیاری از سایت‌های معتبر صحبت از بوت شدن دستگاه در کمتر از 8 ثانیه شده بود. حقیقت این است که ما از کرنومتر برای اندازه‌گیری زمان بوت استفاده نکردیم و سرعت بوت نیز عددی نیست که بتوان برای آن مقدار ثابتی را تعیین کرد. فرضا نمی‌توان گفت سرعت بوت بر روی همه دستگاه‌ها کم‌تر از 8 ثانیه است و خیلی فاکتورهای دیگر در این زمینه دخیل هستند، اما می‌توانید به وضوح مشاهده کنید که سرعت بوت بسیار کاهش یافته است و کم‌تر از آن چیزی است که فکرش را می‌کنید و به نظر می‌رسد حداقل به نصف کاهش پیدا کرده است. سرعت بوت در سیستم‌هایی که از UEFI (Unified Extensible Firmware Interface) به‌جای BIOS استفاده می‌کنند کمتر نیز هست. ویندوز 8 طبق گفته‌های مایکروسافت و بررسی‌های ما سازگاری بهتری با قطعات سخت‌افزاری دارد و در بررسی‌های ما مشخص شد سخت‌افزارهایی که قبلا و در حالت عادی در ویندوز 7 پشتیبانی نمی‌شدند در ویندوز 8 بخوبی پشتیبانی می‌شوند. آن‌طور که به نظر می‌رسد و مایکروسافت نیز اعلام کرده است، دستگاه‌های بیشتری این‌بار توانایی اجرای ویندوز 8 را خواهند داشت. همچنین خبرهایی از وجود نرم‌افزار مجازی سازی Hyper-V به صورت پیش‌فرض بر روی ویندوز 8 در دسترس است که در صورت تایید، اجرا شدن نرم‌افزارهای قدیمی و ناسازگار با ویندوز 8 را تضمین می‌نماید. [size=18]یک آپارتمان ابری داشته باشید![/size] در این نسخه از ویندوز می‌توانید نام کاربری خود را به صورت Local تعریف نمایید و یا از نام کاربری سرویس Live خود برای ورود به سیستم‌عامل استفاده کنید. در صورتی که از حساب کاربری Windows Live خود استفاده نمایید بسیاری از تنظیمات و اطلاعات‌تان به صورت اتوماتیک با این سرویس Sync می‌شود. تنظیماتی مانند Favoriteهای مرورگرتان، سوابق، میانبرها، تنظیمات زبان و کلمه‌های عبور سرویس‌های مختلف از جمله این اطلاعات به شمار می‌آیند. بدین ترتیب می‌توانید در کامپیوترهای مختلف تنظیمات مربوط به خود را داشته باشید و از سرویس‌های Cloud (ابری) مایکروسافت بهره ببرید. مطمئن باشید Sync شدن اطلاعاتتان بین گوشی (مجهز به ویندوز فون 7)، رایانه شخصی و تبلت (مهجز به ویندوز 8) و ایکس باکس تجربه بسیار شیرینی است! [size=18]دماغت جون میده برای پسورد![/size] مطمئنا حس خوبی است که طول دماغ دوست [size=7]پسر[/size]تان را با فاصله دور چشم برادرتان و سوراخ گوش دوست صمیمتان به عنوان کلمه عبور در نظر بگیرید! ویندوز 8 از کلمه عبور تصویری برای ورود به سیستم‌عامل پشتیبانی می‌کند. یک کلمه عبور سه قسمتی که از حرکاتی بر روی یک تصویر تشکیل شده است. می‌توانید یک تصویر را به عنوان تصویر مناسب برای کلمه عبور در نظر بگیرید و حرکت انگشت یا ماوس در سه مرحله بر روی آن تصویر را جایگزین کلمه عبور نمایید. [align=center][img]http://weblogina.com/media/images/Win8DevPre_PictorialPassword_1.jpg[/img][/align] همان‌طور که از شکل زیر پیداست، ما از تصویر زنده یاد فرهاد به عنوان تصویر مناسب برای کلمه عبورمان استفاده کرده‌ایم. حتی اگر تصمیم ندارید از این قابلیت استفاده کنید برای یکبار هم که شده آن را فعال کنید تا به بزرگی دماغ دوست [size=7]پسر[/size]تان پی ببرید! [size=18]Blue Screen کاربر پسند![/size] همه ما با صفحه وحشتناک و گاها غم انگیز Blue Screen آشنایی داریم، صفحه‌ای که اطلاعات زیادی به ما ارائه نمی‌کرد و غالبا نشان دهنده بروز یک ایراد سخت افزاری در سیستم بود. خوشبختانه (!) ما در طی آزمایش ویندوز 8 به صفحه Blue Screen برخورد کردیم که توانستیم ظاهر جدید آن را نیز مشاهده نماییم. Blue Screen جدید ضمن اینکه دوستانه تر شده است (!)، پیغام مناسب و قابل پیگیری‌ای نیز عرضه می‌کند. [align=center][img]http://weblogina.com/media/images/Win8DevPre_BlueScreen.jpg[/img][/align] [size=18]خواندن این قسمت اکیدا برای هموطنان توصیه نمی‌شود![/size] ویندوز 8 مانند ویندوز فون 7 با فروشگاهی همراه شده است. هرچند که "متاسفانه" ما برای استفاده از نرم‌افزارهای مورد نظرمان عملا هزینه‌ای پرداخت نمی‌کنیم، اما ویندوز 8 با فروشگاهی همراه شده است که کاربران می‌توانند براحتی نرم‌افزارهای مورد نظر خود را به صورت آنلاین بخرند و از آن‌ها استفاده نمایند. باتوجه به الگوبرداری‌هایی که مایکروسافت از ویندوز فون 7 در تولید ویندوز 8 انجام داده است، انتظار می‌رود فروشگاهی مشابه با فروشگاه ویندوز فون 7 در انتظار ما باشد، با این حال هنوز برای مشاهده ظاهر نهایی فروشگاه باید منتظر بمانید. در حال حاضر با مراجعه به فروشگاه با صفحه‌ای شبیه به تصویر اول این مقاله روبه‌رو خواهید شد. [size=18]آینده‌ای متفاوت در انتظار مدیران شبکه[/size] با توجه به حجم تغییراتی که در این نسخه از ویندوز صورت گرفته است، انتظار می‌رود روزها و تجربه‌های متفاوتی در انتظار مدیران شبکه‌های سازمانی باشد. گزینه‌های بسیاری به Group Policy اضافه شده است که نیاز به تحقیق و مطالعه بسیاری در مورد آن‌ها وجود دارد. از نکات جالبی که در این نسخه به چشم می‌خورد، وجود یک Remote Desktop لمسی است که می‌تواند کار را برای مدیران شبکه در سازمان‌ها بسیار راحت کند. به طور کلی مدیریت شبکه در هر جایی و از طریق تبلت‌ها می‌تواند تبدیل به آرزویی دست یافتنی شود. [align=center][img]http://weblogina.com/media/images/Win8DevPre_RemoteDesktop.jpg[/img][/align] [size=18]Task Manager جدید[/size] از دیگر تغییرات جالبی که در ویندوز 8 رخ داده است و توجه ما را به شدت جلب کرد، Task Manager جدید آن است. Task Manager جدید ضمن اینکه اطلاعات بیشتری را خصوص منابع مرتبط با یک پردازش در اختیار شما می‌گذارد، سوابق پردازشی را نیز نگهداری می کند و در تمامی قسمت‌ها با بکارگیری رنگ‌هایی پردازش‌های پرمصرف را برجسته‌تر نشان می‌دهد. استفاده از Task Manager جدید تجربه جالبی را برای کاربران قدیمی ویندوز رقم خواهد زد. [align=center][img]http://weblogina.com/media/images/Win8DevPre_TaskManager.jpg[/img][/align] [size=18]سخن پایانی[/size] حجم تغییرات صورت گرفته در این نسخه از ویندوز بسیار بالاست و هنوز قابلیت‌های بسیاری وجود دارد که موفق به بررسی آن‌ها نشده‌ایم اما بدلیل محدودیت‌های زمانی جهت ارائه این مقاله، سعی کردیم به بیشترین و در عین حال بحث برانگیزترین مباحث و قابلیت‌های ویندوز اشاره‌ای داشته باشیم. اگر شما نیز تجربه کار با ویندوز جدید مایکروسافت را دارید، آن‌را با ما به‌اشتراک بگذارید. [url=http://weblogina.com/post/windows-8-review-part3/]منبع[/url]

نسخه پیش‌نمایش ویندوز 8 زیر ذره‌بین وبلاگینا: بخش دوم در بخش اول این مقاله، به بررسی ظاهر جدید ویندوز 8، منوی استارت، امکان جستجو در بخش‌های مختلف و توضیحاتی در این زمینه‌ها پرداختیم. این بخش دوم از بررسی تجربی ویندوز 8 از نگاه وبلاگینا است که در آن، قسمت‌های مختلف کنترل پنل، برنامه‌های نسل جدید و منوهای ریبون را مورد بازبینی قرار می‌دهیم. [align=center][img]http://weblogina.com/media/images/Win8DevPre_ControlPanel.jpg[/img][/align] [size=18]کنترل پنل در سایزها و طرح‌های مختلف![/size] در این نسخه با دو کنترل‌پنل متفاوت روبرو هستیم. یک کنترل پنل جدید از طریق مترو قابل دسترسی است که ظاهری کاملا گرافیکی دارد، گزینه‌های آن محدودتر است و بیشتر آن‌ها مربوط به مواردی است که در تبلت‌ها کاربرد دارند. هرچند باید به این نکته اشاره کرد که بیشتر گزینه‌های مطرح شده در این کنترل‌پنل برای کاربران عادی و یا کاربردهای روزمره بسیار مناسب به نظر می‌رسند و به ظرافت خاصی انتخاب شده‌اند و در موارد بسیار نادری نیاز به مراجعه به کنترل‌پنل اصلی پیدا خواهید کرد. استفاده از این کنترل‌پنل نیاز به دانش خاصی ندارد و هر کاربری می‌تواند براحتی با آن ارتباط برقرار نماید. با استفاده از این کنترل‌پنل می‌توانید براحتی کاربران را مدیریت نمایید، تنظیمات ارتباطی و شبکه خود را انجام دهید، شبکه‌های کوچک خود را راه اندازی و Sync کردن فایل‌ها را پیکربندی نمایید، قطعات جانبی را مدیریت کنید و تنظیمات حریم خصوصی خود را پیکربندی نمایید. آیا یک کاربر عادی استفاده بیشتری از کنترل‌پنل دارد؟ با تمام این توصیف‌ها، کنترل‌پنل سابق به قوت خود باقی است و می‌توانید نیازهای خود را از بین صدها منوی آن بیرون بکشید. از جمله دیگر گزینه‌های موجود در کنترل پنل جدید می‌توان به مدیریت Notification ها اشاره کرد. Notification ها در ویندوز 8 مانند ویندوز فون 7 ارائه می‌شوند و پیغام مورد نظر از طریق یک کادر در بالای صفحه ارائه می‌شوند اما تغییری که در ویندوز 8 نسبت به ویندوز فون 7 صورت گرفته، توانایی مدیریت Notification ها است. (تا زمان نگارش این مقاله ویندوز فون 7 قابلیت مدیریت Notification ها را ندارد.) [size=18]برنامه‌های نسل جدید[/size] یکی از مزایای ویندوز 8 توانایی اجرای برنامه‌های نسل پیشین ویندوز است و این قابلیت یکی از دلایلی است که به نظر می‌رسد ویندوز 8 بر روی تبلت‌ها رقیبی جدی برای اندروید و iOS باشد. می‌توانید برنامه‌های پیشین خود را نصب کنید و در صورت تمایل آیکون آن‌ها را به مترو پین نمایید. در نهایت به هر نحوی که بتوانید برنامه را اجرا کنید، ویندوز شما را به رابط گرافیکی دوم هدایت می‌کند و شاهد اجرا شدن برنامه‌ها به روال گذشته و در قالب یک پنجره جدید خواهید بود. اما برنامه های نسل جدیدی نیز به این ویندوز قدم گذاشته‌اند، برنامه‌هایی که خیلی پیچیده نیستند، کارایی ساده‌ای دارند و قابل برنامه نویسی تحت HTML5 و JavaScript هستند. مسلما این موضوع می‌تواند برای برنامه‌نویسان وب خبر خوبی باشد. برنامه نویسی ویندوز تحت HTML و Javascript! هرچند استفاده از این تکنولوژی‌ها برای تمامی برنامه‌های تحت مترو مناسب نیست، اما این خبر می‌تواند دریچه‌ای جدید برای برنامه‌نویسان تحت وب به ویندوز باز نماید. برنامه‌نویس‌های تحت ویندوز نیز می‌توانند از تکنولوژی‌های قدرتمند سابق مانند ، Visual Basic، Silverlight، WPF و ... استفاده نمایند. [align=center][img]http://weblogina.com/media/images/Win8DevPre_Weather.jpg[/img][/align] برنامه‌های نسل جدید بر خلاف روال گذشته در پنجره اجرا نمی‌شوند و به صورت تمام صفحه اجرا می‌شوند‌، دکمه‌ای برای بستن آن‌ها وجود ندارد و برای خروج از آن‌ها باید دکمه ویندوز را فشار دهید تا به ظاهر مترو بازگردید. با بررسی‌هایی که بر روی Task Manager انجام دادیم، مشخص شد ویندوز، خود مدیریت این برنامه‌ها را در دست گرفته و منابع مرتبط به آن‌ها را به‌خوبی مدیریت می‌نماید. بعد از خروج از این نرم‌افزارها، این برنامه‌ها در Task Manager به صورت Suspended (در حال تعلیق) علامت‌گذاری می‌شوند. بنابراین آن‌ها می‌توانند وضعیت خود را حفظ نمایند. به نظر می‌رسد برنامه‌های نسل جدید بیشتر مناسب تبلت‌ها باشند و برنامه‌های کاربردی‌تر مانند گذشته در حالت پنجره‌ای اجرا شوند. خبر خوب دیگر برای برنامه‌نویسان این است که با تغییر تنها یک خط کد در برنامه‌های تحت مترو می‌توانید آن‌ها را برای ویندوز فون 7 آماده سازید. از طرفی دیگر برای تبدیل برنامه‌های قدیمی‌تر به برنامه‌های تحت مترو تنها نیاز به تغییراتی جزئی در کد خود دارید و با صرف چند دقیقه می‌توانید آن‌ها را برای ویندوز 8 آماده سازید. تصاویری نمونه از یک برنامه نسل جدید مترو با نام Socialite را در ادامه مشاهده خواهید کرد. این برنامه یک برنامه کاربردی کار با شبکه‌های احتماعی است که حاصل اتصال آن به یک حساب کاربری فیس‌بوک در تصاویر زیر نمایش داده شده است. [align=center][img]http://weblogina.com/media/images/Win8DevPre_Socialite_1.jpg[/img][/align] [align=center][img]http://weblogina.com/media/images/Win8DevPre_Socialite_3.jpg[/img][/align] [size=18]ریبون در لغتنامه ویندوز: دوست داشتن تبلت‌ها[/size] ریبون‌ها برای اولین بار در مایکروسافت آفیس معرفی شدند. شخصا علاقه زیادی به ریبون‌ها نداشته‌ام اما باید اعتراف کرد که ریبون‌ها در این نسخه بسیار ماهرانه پیاده‌سازی شده‌اند و نمی‌توان براحتی از آن‌ها چشم پوشی کرد. منوهای پیشین با منوهای ریبون جایگزین شده‌اند و با این جایگزینی، مایکروسافت بلندترین قدم را برای سازگاری سیستم‌عاملش با تبلت‌ها برداشته است. [align=center][img]http://weblogina.com/media/images/Win8DevPre_Ribbon.jpg[/img][/align] تمامی گزینه‌ها به خوبی در اختیارتان است. گزینه‌های مهم‌تر و کاربردی‌تر با ظاهر و شمایلی بزرگ‌تر در ریبون‌ها چیده شده‌اند و گزینه‌هایی که دارای اهمیت کمتری هستند کوچک‌تر نمایش داده می‌شوند. مسلما کار با ریبون‌ها برای کاربران کامیپوترهای شخصی نیز بسیار جذاب و راحت خواهد بود. ریبون‌ها ساختار قبلی خود را حفظ کرده‌اند و در برخی موارد گزینه‌هایی به آن‌ها اضافه می‌شود. منوهای جذاب و جدیدی مانند Copy Path (کپی کردن مسیر پوشه جاری) نیز به ریبون Windows Explorer اضافه شده‌اند که نام بردن از آن‌ها خارج از حوصله این مقاله است. [url=http://weblogina.com/post/windows-8-review-part2/]منبع[/url]

نسخه پیش‌نمایش ویندوز 8 زیر ذره‌بین وبلاگینا: بخش اول چند روزی است که خبر ارائه نسخه پیش‌نمایش ویندوز 8 برای توسعه‌دهندگان (Windows Developer Preview)، خبرهای دنیای فناوری را تحت تاثیر قرار داده است. یقینا شما نیز خبرهایی را در این رابطه مطالعه کرده‌اید. در این مقاله قصد داریم تجربه عملی خود را از نصب و استفاده از نسخه پیش نمایش این سیستم‌عامل به قلم تحریر درآوریم و از زاویه‌ای دیگر به این سیستم‌عامل نگاهی داشته باشیم. [align=center][img]http://weblogina.com/media/images/Win8DevPre_Metro.jpg[/img][/align] این مقاله طی ۳ بخش مختلف در سه روز متوالی منتشر خواهد شد و در هر بخش، به بررسی ویژگی‌های مختلفی از Windows 8 خواهیم پرداخت. این بخش اول از بررسی سیستم‌عامل جدید مایکروسافت از نگاه وبلاگینا است. [size=18]ویندوز پا به مرزهای جدیدی می‌گذارد[/size] تا چندی پیش بسیاری از کارشناسان فناوری اطلاعات، مایکروسافت را بدلیل عدم ورود به دنیای تبلت‌ها سرزنش می‌کردند و اعتقاد داشتند مایکروسافت در این بازی از سایر رقبای خود جا مانده است. انتشار نسخه پیش‌نمایش ویندوز 8، بازی را کاملا به نفع مایکروسافت تغییر داد. با بررسی عملی این نسخه می‌توان دریافت که مایکروسافت در طی این مدت بیکار ننشسته و تغییرات گسترده‌ای را در سیستم‌عامل خود اعمال کرده است. به نظر می‌رسد مایکروسافت بدنبال فتح بازار تبلت‌ها است و بیشتر تغییرات جدید اعمال شده در این سیستم‌عامل نیز در راستای سازگاری بی نقص آن با تبلت‌ها صورت گرفته است. [size=18]غریبه آشنا![/size] اگر شما نیز مانند نویسنده مقاله از کاربران پروپا قرص ویندوز فون 7 باشید، چندان هم از دیدن ظاهر گرافیکی جدید ویندوز 8 تعجب نکرده‌اید. ویندوز 8 از دو ظاهر گرافیکی مجزا بهره می‌برد که در کنار یکدیگر کار می‌کنند. بعد از بارگذاری سیستم‌عامل، با ظاهر گرافیکی جدید که با نام مترو شناخته می‌شود روبرو خواهید شد. مایکروسافت ظاهر گرافیکی مترو را اولین بار برای ویندوز فون 7 معرفی کرد که تبدیل به یک تجربه موفق شد و این موفقیت حاصلی جز طراحی دوباره آن در ویندوز 8 در بر نداشت. مترو یک رابط کاربری بسیار جذاب و راحت است که می‌تواند تجربه بسیار خوبی را برای کاربران صفحه‌های لمسی به ارمغان بیاورد. رابط کاربری مترو در عین حال که بسیار ساده و خلوت به نظر می‌رسد، می‌تواند اطلاعات مورد نیاز شما را به بهترین نحو ممکن ارائه کند؛ بگونه‌ای که با یک نگاه سطحی به ظاهر گرافیکی مترو می‌توانید از جدیدترین بروز رسانی ها آگاه شوید، به برنامه‌ها و فایل‌های مورد علاقه خود دسترسی پیدا کنید و آن‌ها را براحتی مدیریت نمایید. ظاهر گرافیکی مترو از چندین کادر مربع و یا مستطیل‌شکل تشکیل شده است که اصطلاحا به هر کدام از آنها یک آیمر و یا Tile (کاشی) می‌گویند. هر کدام از این آیمرها اصطلاحا به مترو، پین (Pin) می‌شوند. بنابراین می‌توانید برنامه‌های مورد نیاز خود را که می‌خواهید هر چه سریع‌تر به آن‌ها دسترسی داشته باشید، به مترو پین نمایید. این قابلیت تنها منحصر به برنامه‌ها نیست، عملا می‌توانید هر چیزی را به مترو پین کنید، از یک آلبوم موسیقی گرفته تا یک فایل تصویر، یک صفحه وب و حتی اطلاعات تماس یک فرد! اما داستان به همین جا ختم نمی‌شود. آیمرها قابلیت نمایش اطلاعات را به صورت زنده دارند و این در واقع یکی از مهم‌ترین قابلیت‌های ظاهر گرافیکی مترو به شمار می‌رود. همان‌گونه که پیش‌تر نیز اشاره شد، یکی از ویژگی‌های مترو ارائه بیشترین حد از اطلاعات در چارچوب کم‌ترین فضای ممکن است و قابلیت نمایش زنده اطلاعات توسط آیمرها از جمله امکاناتی است که تحقق این ویژگی را ممکن می‌سازد. به عنوان مثال چنانچه یک آیمر را به ایمیل اختصاص داده باشید‌، تعداد ایمیل‌های جدید بر روی آن درج می‌شود و یا چنانچه یک آیمر برای RSS اختصاص داده باشید، عناوین آخرین خروجی‌های RSSهای مورد نظر شما به صورت متحرک بر روی آن نمایش داده می‌شود. آیمر آب و هوا می‌تواند خلاصه اطلاعات آب وهوایی چندین نقطه مورد نظر را به صورت زنده نمایش دهد. [align=center][img]http://weblogina.com/media/images/Win8DevPre_NewStartMenu.jpg[/img][/align] باید تا به الان متوجه شده باشید که چرا تنها با یک نگاه به ظاهر گرافیکی مترو، می‌توانید بیشترین حد اطلاعات ممکن را بدست آورید. بنابراین در یک جمع‌بندی تا این‌جا می‌توان ظاهر گرافیکی مترو را یک ظاهر قدرتمند و کارآمد ارزیابی کرد که ضمن اینکه ظاهر گرافیکی آن می‌تواند کاربران خانگی را به خود جلب نماید، در عین حال می‌تواند نیازهای کاری شما را بخوبی مدیریت کند. براحتی می‌توان دریافت که مترو، کاربران دستگاه‌های لمسی را هدف گرفته است. با توجه به این‌که این مقاله بر اساس تجربیات شخصی نگارش شده، امکان تست ظاهر مترو بر روی تبلت برای نویسنده فراهم نبوده است، با این حال با توجه به مشاهدات انجام شده، ظاهر مترو در ویندوز 8 تفاوتی با ظاهر مترو در ویندوز فون 7 ندارد و لذت استفاده از این ظاهر گرافیکی را می‌توان در یک کلمه خلاصه کرد، فوق العاده! با در نظر داشتن این نکته که ویندوز 8 تغییرات زیادی را به یک‌باره به خود دیده است، انتظار می‌رود مدتی طول بکشد تا بتوان به ساختار جدید آن عادت کرد، با این حال حاصل تجربه سه ساعت گشت و گذار نویسنده در این ویندوز کمی سردرگمی بود. یقینا کاربرانی که تازه به جمع مصرف کنندگان ویندوز پیوسته‌اند می‌توانند خود را براحتی با تغییرات وفق دهند و آن‌ها را فرا گیرند اما برای کاربرانی که سال‌هاست از ویندوز استفاده می‌کنند و رفاقتی دیرینه با آن دارند، عادت کردن به ساختار جدید کمی مشکل به نظر می‌رسد. بیشترین سردرگمی از جایی ناشی می‌شود که منوی استارت معروف همیشگی با ظاهر مترو جایگزین شده است. به عبارت دیگر، هنگامی که بر روی دکمه استارت کلیک می‌کنید، ظاهر گرافیکی مترو نمایش داده می‌شود و این برای کاربرانی که سال‌ها از طریق باز کردن منوی استارت به فایل‌ها و برنامه‌های خود می‌رسیدند، کمی گیج کننده به نظر می‌رسد. هر چند با درنظر داشتن قابلیت‌های مترو، می‌توان گفت که مترو نه تنها قابلیت‌های منوی استارت سابق را دارد بلکه امکاناتی فراتر از آن را نیز با خود بهمراه دارد اما جایگزین کردن راه‌های گذشته با راه‌های جدید و عادت به آن‌ها نیاز به زمان بیشتری دارد و مسلما کاربرانی که قبلا از ویندوز فون 7 استفاده کرده‌ و ساختار و منطق آن را درک کرده‌اند می‌توانند راحت‌تر با مفاهیم جدید ارتباط برقرار نمایند. ضمن اینکه با نگه داشتن ماوس بر روی دکمه استارت یک منوی جدید و جمع و جور با چهار گزینه Search، Share، Devices و Settings روبرو خواهید شد که در ادامه توضیحات بیشتری در خصوص آن ارائه خواهیم کرد. همان‌گونه که پیش تر نیز شرح داده شد، ویندوز 8 علاوه بر مترو، دسکتاپ دوست داشتنی (!) سابق را نیز با خود بهمراه دارد. در ظاهر گرافیکی مترو، یک آیمر برای انتقال به دسکتاپ وجود دارد که با کلیک روی آن می‌توانید دسکتاپ را مشاهده نمایید. باتوجه به این‌که قبلا دسکتاپ را محلی برای نگهداری میانبر نرم‌افزارها می‌دانستیم (و البته هستند افرادی که از آن برای نگهداری فایل های ضروری نیز استفاده می‌کنند!) و با توجه به این‌که پوشه دانلود نیز از ویندوز 7 تفکیک شد، به نوعی ماهیت وجودی دسکتاپ زیر سوال رفته است و صرفا تبدیل به محلی برای ذخیره سازی فایل‌ها شده است. هر چند در نهایت توانستیم دلیلی قانع کننده برای پاسخ به این سوال که واقعا کاربرد دسکتاپ در این نسخه چیست، پیدا نماییم که در ادامه به آن اشاره خواهیم کرد. دسکتاپ دوست داشتنی قدیمی در حال حاضر و بدون منوی استارت سابق چندان هم دوست داشتنی به نظر نمی‌رسد. همچنان مانند گذشته می‌توانید میانبر نرم‌افزارهای خود را به Taskbar پین نمایید. سوالی که این‌جا مطرح می‌شود این است که قابلیت پین کردن در مترو نیز وجود دارد، پس واقعا دسکتاپ چه کاربرد مفیدی می‌تواند ارائه دهد؟ تنها پاسخی که ما توانستیم برای آن پیدا کنیم، شبکه‌های تحت ویندوز است. همان‌گونه که می‌دانید سیستم‌عامل ویندوز قابلیت کار در محیط شبکه را دارد و مسلما ظاهر گرافیکی مترو نمی‌تواند انتخاب خوبی برای شبکه‌های کامپیوتری باشد. به نظر می‌رسد شبکه‌های کامپیوتری تنها موردی است که می‌تواند دلیلی برای وجود دسکتاپ باشند. اگر قرار باشد ظاهر گرافیکی مترو در کامپیوترهای شبکه بارگذاری نشود، یقینا نیاز به محیطی است که در آغاز بکار سیستم بارگذاری شود و این محیط نیز چیزی نخواهد بود به جز دسکتاپ. بنابراین چنانچه کاربر خانگی ویندوز هستید نهایت استفاده را از دسکتاپ در همین روزها ببرید! [align=center][img]http://weblogina.com/media/images/Win8DevPre_Search_App.jpg[/img][/align] در صورتی که از ظاهر گرافیکی مترو به ظاهر گرافیکی عادی ویندوز رفته باشید (فرضا برای باز کردن یک فایل) و مجددا به مترو برگشته باشید، با نگه داشتن ماوس در سمت چپ پنجره، Thumbnail ای از ظاهر گرافیکی عادی ویندوز نمایش داده می‌شود که با کلیک بر روی آن می‌توانید براحتی به ظاهر گرافیکی دیگر سوئیچ نمایید. همچنین می توانید Thumbnailها را بگیرید و در وسط صفحه رها کنید. ضمن این‌که می‌توان با استفاده از کلید میانبر ویندوز+D به دسکتاپ سوئیچ نمایید. می‌توانید مترو را با انگشت، ماوس یا کیبرد حرکت دهید و در آن پیمایش نمایید. در تست‌های ما، مترو براحتی و بدون هیچ باگ و یا افت سرعتی با اسکرول ماوس جابجا می‌شد. با حرکت دادن ماوس به گوشه پایینی سمت چپ تصویر با همان منویی روبرو خواهید شد که در صورت نگه داشتن ماوس بر روی دکمه استارت نیز آن‌را مشاهده می‌کردید . همان‌گونه که پیش‌تر اشاره شد، این منو دارای 4 گزینه Search، Share، Devices و Settings است. ارتباط برقرار کردن با این منو بسیار راحت است و می‌توان گفت این منو و ساختار آن از تجربه موفق ویندوز فون 7 الگو برداری شده است. تمامی گوشی‌های مجهز به ویندوز فون 7، دارای سه دکمه ثابت بازگشت، ویندوز (بازگشت به ظاهر مترو) و جستجو هستند. این سه دکمه بسته به این‌که در چه زمانی فشرده شوند می‌توانند امکانات متفاوتی را در اختیار شما قرار دهند. همین موضوع در مورد ویندوز 8 نیز صادق است. [align=center][img]http://weblogina.com/media/images/Win8DevPre_Search_Settings.jpg[/img][/align] به عنوان مثال در صورتی که در مترو هستید، این دکمه امکان جستجو در برنامه‌ها، تنظیمات و فایل‌ها را برای شما فراهم می‌کند، اما در صورتی که داخل یک برنامه کاربردی مانند اکسل باشید، این دکمه علاوه برکاربردهای پیش‌فرض، می‌تواند فرآیند جستجو در نرم‌افزار را برای شما فراهم آورد و به عبارتی ساختاری داینامیک دارد و بسته به محیط کاری عملکردهای مختلفی را می‌تواند از خود ارائه دهد. اگر شما هم از مشتری‌های پر و پا قرص کادر جستجو در منوی استارت قدیمی بودید، گزینه Search منوی جدید جایگزینی مناسب برای کادر جستجوی منوی پیشین است، ضمن اینکه می‌تواند عملکردهای جدیدی را در اختیار شما بگذارد. تفکیک‌پذیری جستجو بین فایل‌ها و برنامه تنظیمات از جمله ویژگی‌های این قابلیت جدید به شمار می‌رود. جستجو بین تنظیمات دستگاه از جمله دیگر قابلیت‌های پرکاربرد این نسخه از ویندوز به حساب می‌آید، جستجو در بین تنظیمات بر خلاف ویندوز 7 که بین عناوین کلی تنظیمات صورت می‌گرفت، این‌بار بین عناوین عملیاتی و عملیات‌های مرتبط صورت می‌گیرد. به‌عنوان مثال چنانچه در کنترل‌پنل ویندوز 7 عبارت wireless را جستجو نمایید با دسته‌بندی کلی Network and sharing center روبرو می‌شوید و گزینه‌هایی مانند Add a wireless device to the network و یا Manage wireless networks در اختیارتان قرار خواهد گرفت. این در حالیست که جستجوی این عبارت در قسمت تنظیمات ویندوز 8 علاوه بر عناوین کلی مانند wireless، به عملیات‌هایی مانند Turn airplane mode on or off، Turn GPS on or off، Add a Bluetooth device و حتی Update device drivers ختم می‌شود. نرم‌افزارها اکنون به‌صورت گروه‌های الفبایی چندتایی دسته‌بندی می‌شوند و دسترسی به آن‌ها راحت‌تر از همیشه شده است. به طور کلی در نظر گرفتن این 4 گزینه می‌تواند تعامل با ویندوز را بسیار راحت کند. جستجو، به اشتراک‌گذاری و ارتباط با سایر دستگاه‌ها از جمله مهم‌ترین کارایی‌های یک سیستم‌عامل بویژه در تبلت هاست. [url=http://weblogina.com/post/windows-8-review-part1/]منبع[/url]

ناسا اینترنت لیزری را آزمایش می کند [align=center][img]http://www.homag-do-brasil.com/ADMIN/ASSETS/files/Bild01_Laser_internet.jpg[/img][/align] حالا که پای بشر بیشتر و بیشتر به سوی فضا باز می شود ناسا به فکر تامین اینترنت پرسرعت فضا هم افتاده و در حال آزمایش اینترنت ۱۰۰ مگابیتی است که از طریق لیزر کار انتقال اطلاعات را انجام می دهد. به گزارش نارنجی این سیستم جدید طی چند سال آینده تحت آزمایش قرار میگیرد و قرار است که اینترنت پر سرعت را به دورترین نقاط کهشکان راه شیری برساند. محققین ناسا می گویند در حال حاضر برای انتقال اطلاعات با امواج رادیویی فعلی حدود ۹۰ دقیقه طول می کشد تا تصاویر از مریخ به زمین برسند. اما با سیستم جدید لیزری این انتقال اطلاعات در کمتر از ۵ دقیقه انجام می شود. سیستم جدید از تعدادی تلسکوپ مخصوص، لیزر، آینه ها و ابزارهای محاسباتی ویژه استفاده می کند و ایستگاه های مخصوص دریافت این امواج در نقاط مختلف زمین برپا خواهد شد. ناسا امیدوار است سیستم ارتباطی جدید بتواند به بهبود ارتباط بین فضانوردان و زمین و همچنین کنترل ربات های مریخ نورد کمک زیادی بکند و در عین حال این یک زیرساخت ارتباطی مهم برای برقراری تماس از فواصل بسیار دور به حساب می آید. احتمالا شما هم از وضعیت اینترنت فضانوردان خبر دارید؟ از طرف دیگر اینترنت لیزری اگر در عمل کارکرد مناسبی داشته باشد می تواند جایگزین اینترنت های ماهواره ای فعلی بشود که در حال حاضر زیاد هم پرسرعت به حساب نمی آیند. [url=http://www.ictna.ir/news/archives/037033.html]منبع[/url]

سردار رشید: بنی‌صدر در جنگ خیانت نکرد سردار محسن رشید از اعضای دفتر سیاسی سپاه پاسداران در دوره دفاع مقدس با دقت و وسواس خاصی اصرار دارد تا فضای ایدئولوژیک حاکم بر کشور در دوران جنگ و مخصوصا سال‌های نخست آن را به تصویر بکشد تا تصمیمات و عملکرد مسوولان در آن دوران برای نسل امروز قابلیت فهم و درک بیشتری داشته باشد. مسوول سابق مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ سپاه، انگیزه صدام برای حمله به ایران را جبران تحقیر خود در امضای قرارداد ۱۹۷۵ الجزایر دانسته و وقوع انقلاب را علت تامه‌ای می‌داند که با برهم زدن پازل جهانی به نفع عراق فرصت این انتقام‌گیری را بیش از هر زمان دیگری در اختیار وی قرار داد. این پژوهشگر دفاع مقدس معتقد است که ما به دلیل سرشار بودن از حس پیروزی در روز‌ها و ماه‌های منتهی به جنگ و همینطور درگیرهای و اختلافات سیاسی در داخل و تحلیل رفتن توان ارتش در روز ۳۱ شهریور ۵۹ در برابر حمله عراق غافلگیر شدیم. سردار رشید البته حرف‌های زیادی از نحوه مدیریت جنگ به خصوص در اوایل آن دارد اما انتشار همه آنها را در شرایط فعلی به صلاح نمی‌داند. گفت‌و‌گوی «تاریخ ایرانی» با محسن رشید را در ادامه می‌خوانید. [color=darkblue]رهیافت‌های متفاوتی در باب حمله عراق به ایران مطرح شده است که می‌توان آنها را در یک سنخ‌شناسی کلی دسته‌بندی کرد. برخی آن را یک حرکت پیشگیرانه از سوی رژیم عراق جهت مقابله با صدور انقلاب می‌دانند. برخی دیگر تلاش برای دستیابی به آب‌های آزاد را دلیل این حمله بر می‌شمارند و بعضی دیگر آمریکا را صحنه‌گردان این جنگ می‌دانند. همچنین عده‌ای تصمیم صدام مبنی بر حمله به ایران را تحت تاثیر اسرائیل می‌دانند. از نگاه شما کدامیک از این تحلیل‌ها به واقعیت نزدیک‌تر است؟ تحلیل شما در این باره چیست؟[/color] من فکر می‌کنم که ترکیب همه اینها در جنگ موثر بوده است ولی به نظر من عامل تامه و مهم‌‌ همان وقوع انقلاب بود. البته اگر انقلاب هم نمی‌شد باز هم یک سری عوامل جانبی وجود داشت که البته شاید به جنگ منجر نمی‌شدند ولی به هر حال وجود داشتند. در اینکه عراق پتانسیل جنگ علیه ایران را داشت تردیدی نیست. بخشی از این امر به موقعیت ژئوپلیتیکی عراق، بخشی به مدل حاکمیت عراق و بخشی به شخصیت رهبری عراق بر می‌گردد. این سه عامل در کنار هم یکدیگر را تقویت کرده‌اند. ما حتی در زمان ملک فیصل اولین پادشاه عراق بعد از استقلال که دست‌نشانده انگلیسی‌ها بعد از جنگ جهانی و تجزیه عثمانی است، هم این مشکلات را داشتیم. با اینکه او یک شخص انگلیسی بود و رضا شاه را هم انگلیسی‌ها در ایران به سلطنت رساندند و در واقع پشت صحنه دو رژیم ایران و عراق، امپراتوری بریتانیاست با این حال هنگامی که انگلیسی‌ها رضا شاه را به نفع ملک فیصل فریب داده و از او می‌خواهند حاکمیت جدید در عراق را به رسمیت بشناسد تا در مقابل رژیم جدیدالتاسیس عراق هم حقوق ایران در اروند را بپذیرد، رضا شاه حکومت جدید عراق را به رسمیت می‌شناسد ولی رژیم عراق از پایبندی به تعهدات خود شانه خالی می‌کند، یعنی حتی وقتی یک ابرقدرت صحنه‌گردان پشت پرده هر دو کشور است باز هم طرف عراقی حقوق ما را زیر پا می‌گذارد. در زمان عبدالکریم قاسم هم که دارای گرایشات شدید ضد غربی است نه تنها حقوق کشور ما نادیده گرفته می‌شود بلکه روابط دو کشور بسیار حاد می‌شود. در دوره عارف هم اختلافات حل نشد. پس می‌بینید که از روز تاسیس عراق جدید تا زمان هجوم سراسری ارتش صدام حسین به ایران اختلاف بین دو کشور وجود دارد. همچنان که دولتمردان جدید عراقی نیز گهگاه نشان می‌دهند که این اختلافات هنوز حل نشده است. لذا می‌توان گفت که سوابق اختلافات مرزی بین دو کشور یکی از عوامل قطعی بروز جنگ بوده است همچنان که عوامل دیگری هم در بروز جنگ نقش غیرقابل انکاری داشته‌اند. البته اینها علت موجده بوده‌اند نه علت غایی. علت غایی در وقوع جنگ، بروز انقلاب در ایران است و متاثر از تحولاتی است که در پی انقلاب اسلامی به وجود آمده و موجب دگرگونی توازن منطقه‌ای و در نتیجه تاثیرات جهانی آن شده است. اگر انقلاب نمی‌شد جنگی با این وسعت صورت نمی‌گرفت و حداکثر امکانی که برای بروز جنگ بین ایران و عراق متصور بود، جنگی بود کوتاه مدت؛ جنگی که تصمیم درباره چگونگی مدیریت و پایان آن به روابط دو قطب آن روز دنیا یعنی آمریکا و شوروی بستگی داشت. در جلد اول کتابی که وزارت امور خارجه ایران به نام جنگ تحمیلی منتشر کرده به نقل از روزنامه «تشرین» سوریه گزارشی از نشست داخلی حزب بعث عراق آورده شده است که مربوط به زمان پذیرش قرارداد ۱۹۷۵ است. بر اساس این خبر صدام در این نشست از علت پذیرش قرارداد ۱۹۷۵الجزایر پرده بر می‌دارد و در توجیه چرایی پذیرش قرارداد ۱۹۷۵ می‌گوید که انبارهای مهمات ما خالی شده بود و حتی یک بمب هم برای جنگ با کردهای طرفدار ملامصطفی بارزانی نداشتیم و بنابراین مجبور بودیم صلح کنیم و در‌‌ همان جلسه وعده حمله به ایران در سال‌های نزدیک را می‌دهد. صدام حسین پذیرش قرارداد ۱۹۷۵ را تحقیر شخصیت خود تلقی می‌کرد، او در حالی که مقام دوم عراق آن روز و معاون رییس‌جمهور حسن البکر بود به عنوان طرف عراقی پای قراردادی را امضا کرده بود که طرف دیگر آن امضای محمدرضای پهلوی قرار داشت. اینکه شخصیت دوم عراق قراردادی را امضا می‌کرد که شخصیت اول ایران امضاکننده آن بود نوعی بی‌حرمتی به شخصیت اول ایران بود لیکن این دست خودبزرگ‌بینی و اهانت به طرف مقابل او را ارضا نمی‌کرد و مدام در اندیشه تلافی بود. بنابراین صدام فرصتی را جستجو می‌کرد تا تحقیری را که در قرارداد ۱۹۷۵ تجربه کرده بود جبران کند. عراقی‌ها این‌گونه فکر می‌کردند که وابستگی‌شان به اردوگاه شوروی برای پیروزی نظامی در مقابل ایران شاهنشاهی که از حمایت آمریکا برخوردار بود، کافی نیست. لذا به مرور گرایشات خود را از اردوی شرق روسی به سمت سوسیالیسم فرانسوی تغییر دادند و نیروی هوایی خود را که دربست متکی به تجهیزات روسی بود به میراژهای فرانسوی مجهز کردند. ضمن اینکه میلیارد‌ها دلار خرج تجهیزات زرهی روسی خود کردند به طوری که محمدرضا پهلوی وقتی در برابر سوال چرایی خرید ۱۰ میلیارد دلاری سلاح از آمریکایی‌ها قرار گرفت، به تجهیزات مدرن شده عراقی‌ها استناد کرد. بنابراین عراقی‌ها به مرور خود را آماده آغاز جنگ علیه ایران می‌کردند که اتفاقا در حین این اقدامات انقلابی به وقوع پیوست و وضعیت جدیدی را پیش آورد. آنها ملاحظه کردند که در پی این انقلاب، ایران متحد و حامی اصلی‌اش یعنی آمریکا را از دست داده و بنابراین موقعیت مناسبی برای حمله به ایران به وجود آمده است. ایران شاهنشاهی جایگاهی در پازل جهانی داشت که این جایگاه متکی به ناتو و آمریکا بود، ولی انقلاب این پازل را به هم ریخت و ایران مستقلی تشکیل شد که از یک سو شوروی مرزهای شمالی آن را تهدید می‌کرد و از طرف دیگر آمریکایی‌هایی که حیثیت و منافع خود را در ایران از دست رفته می‌دیدند و با تصرف لانه جاسوسی تحقیر شده بودند بسیار خشمگین به نظر می‌آمدند. این موارد، از نگاه رهبران عراقی وضعیت بسیار ویژه‌ای برای حمله به ایران تلقی شده بود. [color=darkblue]اگر به حوادث سال ۵۹ نگاهی بیندازیم شاهد آغاز حملات ارتش عراق از اوایل تابستان ۵۹ به مرزهای ایران هستیم که اواخر تابستان‌‌ همان سال شکل جدی‌تری به خود می‌گیرد. با این حال در لحظه آغاز رسمی جنگ نهادهای سیاسی و نظامی ایران به نوعی غافلگیر می‌شوند. وقوع جنگ تا چه اندازه برای سیاستمداران ایران قابل پیش‌‌بینی بود؟ چرا ایران آن طور که باید (به خصوص در‌‌ همان روزهای ابتدای جنگ) توان مقابله با ارتش عراق را نداشت؟[/color] آمادگی عراقی‌ها و احتمال بروز جنگ را فقط در صحنه‌های نظامی نباید دید. صحنه‌های غیرنظامی هم این امر را نشان می‌دهد. من فکر می‌کنم ما در شخصیت‌شناسی صدام و موقعیت عراق دچار ضعف بودیم. ببینید تیرماه ۵۸ در کنفرانس غیرمتعهد‌ها در هاوانا، ابراهیم یزدی به عنوان وزیر امور خارجه دیداری با صدام حسین داشت که از آن دیدار کاملا راضی بیرون می‌آید. من یادم هست ابراهیم یزدی وقتی از هاوانا برگشت نظرش این بود که با صدام حسین گفت‌و‌گو کردیم و روابطمان به زودی خیلی خوب خواهد شد. در حالی که در خاطرات شخصیت‌های عراقی که بعد از سقوط صدام منتشر شده معلوم می‌شود بعد از اینکه ابراهیم یزدی جلسه را ترک می‌کند صدام از نفر سومی که در آن دیدار حضور داشته و عراقی بوده می‌پرسد به نظر تو این دیدار چطور بود؟ آن شخصیت عراقی هم از مراودات با طرف ایرانی ابراز رضایت می‌کند. اما صدام فهم سیاسی او را تمسخر کرده و می‌گوید: دماری از روزگار ایرانی‌ها درآورم که در تاریخ ثبت کنند. می‌بینید که درک این اهداف صدام نیازمند شناخت شخصیت این مرد بوده است. امام، صدام را به خوبی می‌شناخت ولی این شخصیت‌شناسی در ما نبود. امام در زمان تبعیدش در عراق این مرد را به خوبی شناخته بود: در اوج اختلاف بین ایران شاهنشاهی با عراق بعثی قبل از قرارداد ۱۹۷۵، رژیم عراق سعی می‌کند از امام که شاخص‌ترین مخالف محمدرضا پهلوی بود، سوءاستفاده کرده و مواضع امام را طبق توقعات خود در مساله اروندرود همسو کند. لیکن امام منافع ملی را به پای مبارزه با رژیم محمدرضا شاه خرج نکرد و خواسته صدامیان را قاطعانه رد کرد. دهم بهمن ۵۷ وزیر کشور عراق در عربستان با وزیر کشور عربستان گفت‌و‌گو می‌کند و موضوع مذاکراتشان هم چگونگی جلوگیری از گسترش انقلاب اسلامی بود، یعنی زمانی که هنوز انقلاب پیروز نشده است. ۱۹ یا ۲۰ بهمن که هنوز حکومت سقوط نکرده بود، سفیر عراق در فرانسه می‌گوید ما به شاه پناهندگی می‌دهیم. اندکی بعد از پیروزی انقلاب تجاوزات مرزی عراق آغاز شد. در اسفند ۵۷ چند هلیکوپتر عراقی در منطقه یسرشیو کردستان در خاک ایران فرود می‌آید و افراد ناشناخته‌ای را در آنجا پیاده می‌کند. ۱۳ فروردین ۵۸ یعنی فردای رای مردم به برپایی نظام جمهوری اسلامی، هلیکوپترهای عراق در مرز مهران به مرزهای هوایی ایران تجاوز می‌کنند. در تیرماه ۱۳۵۸ صدام حسین در یک کودتای بدون خون‌ریزی علیه حسن البکر، رییس‌جمهور وقت عراق، فرماندهی کل نیروهای مسلح را به دست گرفت و تنها چند روز بعد هواپیماهای عراق به ایران حمله کردند. در سردشت ۱۵ نفر را کشتند. در پاوه دیوار صوتی را شکستند. همه این موارد نشان می‌دهد که مردم ایران در صورت پیروزی انقلاب باید طعم جنگ با عراق را بچشند. اما ما به سه دلیل با وجود این شواهد و قرائن مبنی بر حمله باز غافلگیر شدیم. اول اینکه ما در دور پیروزی بودیم. ما شاه را به عنوان مهم‌ترین متحد آمریکا بعد از اسراییل در خاورمیانه از سلطنت پایین کشیده بودیم و از آن بالا‌تر سفارت آمریکا به عنوان یک ابرقدرت جهانی را تسخیر کرده بودیم و افرادش را دست بسته گروگان گرفته بودیم. به همین دلیل این حس پیروزی اجازه نمی‌داد که اصلا به این فکر کنیم که کسی در حد و اندازه عراق بخواهد به ما حمله کند. دوم اینکه ما در آن زمان آنقدر گرفتار آشوب داخلی و درگیری‌های جناحی و ساختارسازی سیاسی بودیم که فرصت اینکه به جنگ فکر کنیم را نداشتیم. سوم اینکه ارتش ما خیلی تحلیل رفته بود و سپاه هم که اصلا نظامی نبود. تازه همین توان باقی‌مانده ارتش هم با مختصر توان سپاه که نظامی هم نبود، درگیر آشوب‌های نظامی کردستان بودند. اگر نگاه کنید می‌بینید یک هفته بعد از پیروزی انقلاب در۲۹ بهمن تیپ مهاباد لشکر ۶۴ غارت شد. ۲۷ و ۲۸ اسفند ۵۷ پادگان لشکر ۲۸ سنندج محاصره شد. آخر فروردین ۵۸ در نقده آشوب نقده برپا شد. اواسط تیر ۵۸ پاسداران مریوان که بومی هم بودند قتل‌عام شدند. آخر مرداد ۵۸ پاوه آشوب شد و اصلا فضای کردستان را نظامی‌گری فرا گرفت. این وضعیت تا آخر شهریور ۵۹ ادامه داشت و در چنین وضعیتی ناگهان هجوم سراسری ارتش عراق شروع شد، البته بعضا برخی نگاه‌های غلط راهبردی هم وجود داشت و تصور این نمی‌رفت که اصلا جنگی به وقوع بپیوندد ولی بی‌تردید امام خمینی وقوع جنگ را از اول انقلاب و پیش از انقلاب پیش‌بینی کرده و احتمال آن را می‌داد. [color=darkblue]اما ما در صحبت‌ها و موضع‌گیری‌های امام چنین چیزی را نمی‌بینیم. در مورد سایر مسوولان هم همینطور است. حتی اگر اندکی دقیق‌تر به موضع‌گیری‌ها و سخنان مسوولان در تابستان ۵۹ نگاه کنیم هیچ موضع جدی و رسمی مبنی بر محکومیت تجاوزات عراق به کشور وجود ندارد. به عبارتی دستگاه سیاسی و دیپلماسی کشور در همان ماه‌های ابتدایی تجاوز به مرز‌ها هیچ تحرکی در راستای محکوم کردن و ممانعت از وقوع جنگ از خود نشان نمی‌دهد، جز بنی‌صدر که در ۲۴ مرداد ۵۹ و آن هم بعد از حملات پیاپی عراق به مناطق مرزی ایران می‌گوید: «به نیروهای مسلح دستور داده شد تا به عراق مجال ندهند» ما دیگر هیچ اظهارنظری از هیچ یک از مقامات مسوول نمی‌بینیم. حتی بعد از حملات سنگین عراق که از اوایل شهریورماه آن سال آغاز شده و طی آن قصر شیرین به توپ بسته شد و برخی از مناطق مرزی ایران همانند تنگ ترشابه و خان لیلی به تصرف عراقی‌ها در می‌آید باز هم واکنشی از هیچ یک از مسوولان دیده نمی‌شود. به علاوه ما هیچ تحرک دیپلماتیکی برای محکوم کردن متجاوز و جلوگیری از وقوع جنگ در آن زمان نمی‌بینیم. دلیل این بی‌توجهی‌ها را چه می‌دانید؟[/color] فرض کنید که شما صاحب یک انبار بزرگ از یک محصول هستید و بعد یک گوشه کوچکی از این انبار آفت می‌زند. شما چه حسی دارید؟ چندان برایتان اهمیتی ندارد. واقعا کارهایی که عراق می‌کرد برای ما این‌گونه بود و ما چنین حسی داشتیم. شما نمی‌توانید تصور کنید که ما در اثر تغییر وضعیت حاکم بر کشور و سقوط رژیم شاه چه پیروزی بزرگی به دست آورده بودیم. با چنین حسی از پیروزی حتی با شنیدن اینکه عراق مثلا خان لیلی را گرفته اصلا کسی عراق را به حساب نمی‌آورد. خود ارتش را بگوییم. نوعی ایدئولوژی ناسیونالیستی در زمان شاه به ارتش القا می‌شد و از تبلیغات خاکستری (یا به قول امروزی‌ها جنگ نرم) علیه عراق استفاده می‌کرد. در این جنگ نرم ارتش عراق ناچیز فرض شده بود. این نکات کم اهمیتی نیست و نباید نادیده گرفته شود. ضمن اینکه آن موقع انسجامی هم در سازمان ارتش نبود بلکه ارتش در حال گذار از اصول ایدئولوژیک رژیم گذشته به رژیم جدید بود. سپاه هم ماموریت اصلی‌اش جنگ نبود. ماموریت سپاه حفظ و حراست از کشور بود. در کل کشور سی هزار نیرو داشت و باید کل کشور را نگه می‌داشت. فردای روزی که عراق حمله کرد و خان لیلی را گرفت، سالگرد شهدای ۱۷ شهریور ۱۳۵۷ بود، مردم در میدان شهدای ۱۷ شهریور تجمع کرده بودند و رییس‌جمهور بنی‌صدر سخنران مراسم بود. در این تجمع مردم نیامده بودند ببینند رییس‌جمهور درباره عراق و تهدیدات خارجی چه می‌خواهد بگوید بلکه آمده بودند ببینند که آیا اختلاف رییس‌جمهور با نخست‌وزیر رجایی به پایان رسیده یا نه؟ بنی‌صدر سخنرانی می‌کرد و می‌گفت رجایی نباید باشد و منافقین هم از او حمایت می‌کردند و بسیاری از مردم هم رجایی را می‌خواستند. بنابراین در کشور دعوا بود. برای همین مساله اصلی کشور جنگ نبود، مساله اصلی موضوعات داخلی بود. اصلا جنگ دیده نمی‌شد. حتی وقتی جنگ شروع شد تا زمانی که بنی‌صدر نرفته بود و حاکمیت یکدست نشده بود ما جبهه قوی نداشتیم. حذف بنی‌صدر ورای درستی و غلط بودن آن باعث شد حکومت یکدست شود. حکومت که یکدست شد تازه تقسیم کار انجام شد. معلوم شد چه کسانی باید بروند بجنگند و چه کسانی باید کشور را اداره کنند. اما نگاه امام متفاوت بود؛ امام دقیقا خطر تهدید خارجی را به ویژه بعد از تصرف لانه جاسوسی احساس می‌کرد و از همین بابت بود که کمتر از یک ماه بعد از اشغال سفارت آمریکا دستور تشکیل ارتش ۲۰ میلیونی را صادر کرد. [color=darkblue]مواضع بنی‌صدر در مورد جنگ را چطور ارزیابی می‌کنید؟ بنی‌صدر واقعا قصد تضعیف جبهه داخلی را داشت؟[/color] ببینید صحبتی از بنی‌صدر راجع به قبل از جنگ وجود دارد که می‌گوید به ما حمله نمی‌شود. این تحلیل ممکن است دال بر خطای دید باشد. بدون تردید بنی‌صدر می‌خواست ما در جنگ پیروز شویم، اما روش‌های او روش‌های درستی نبود. در مورد اینکه آیا بنی‌صدر خائن بود یا نه، نگاه افرادی که او را خائن بالفطره می‌دانند یک نگاه افراطی است. به نظر من از وقتی که بنی‌صدر در حوزه سیاست داخلی با سازمان مجاهدین خلق علیه حاکمیت پیوند برقرار کرد عمل او خیانتکارانه است. می‌خواهم بگویم که خیانت بنی‌صدر در حوزه داخلی است نه در حوزه جنگ. هر چند که در حوزه جنگ مدیریت مقبولی نداشت. حالا بعضی‌ها این عدم مقبولیت روش‌ها را دال بر خیانت او می‌دانند که به نظر من این طور نبود. بنی‌صدری که در جبهه جنگ ترک (پشت) موتور می‌نشست و به خطوط مقدم سر می‌زد نمی‌تواند خائن باشد. من یقین دارم که بنی‌صدر می‌خواست در جنگ پیروز شویم، ولیکن می‌خواست از پیروزی در جنگ، برای پیروزی جناح خود در داخل حاکمیت بهره بگیرد. دوست داشت در جنگ پیروز شود تا در تهران حرف اول را بزند و رقبای خود را منزوی کند. خوب این اسمش خیانت جنگی نیست، اما اینکه آیا می‌توانست با این روش‌ها از پس عراق برآید؟ به نظر من نمی‌توانست، چون از پتانسیل‌های ملی ـ مردمی نمی‌توانست استفاده کند. حالا اینکه چرا نمی‌توانست از این پتانسیل‌ها استفاده کند بخشی از آن به دلیل مشاورانش بود و بخشی به خاطر دیدگاه‌هایش و بخشی هم به خاطر رقابت‌های داخلی بود. [color=darkblue]یعنی برخی گروه‌ها نمی‌گذاشتند که بنی‌صدر کارش را انجام دهد؟[/color] در واقع شدنی نبود. وقتی امام دستور تشکیل ارتش بیست میلیونی را آذر ۱۳۵۸ داد و در اسفند ۱۳۵۸ حکم فرماندهی کل قوا را برای بنی‌صدر صادر کرد، بنی‌صدر می‌گفت این ارتش بیست میلیونی بسیج باید زیر نظر من باشد، اما ساختار و ماهیت بسیج از جنس سپاه بود و سپاه هم خود برای عملی شدن این تدبیر اقدام کرده بود ولی بنی‌صدر می‌خواست ساختار و سازمان بسیج را آن طور که می‌پسندد بچیند. لذا تا زمانی که بنی‌صدر عزل نشده بود ۲ سازمان بسیج داشتیم که یکی تحت پوشش سپاه و دیگری تحت پوشش تیم بنی‌صدر بودند. بسیج رسمی تحت پوشش بنی‌صدر بود و فرمانده بسیج رسمی را او تعیین کرده بود و مجاهدین خلق هم به جهت جلب حمایت بنی‌صدر از این موقعیت سوء‌استفاده می‌کردند و در سازمان بسیج و آموزش آن نقش داشتند و دسترسی‌شان به تجهیزات آنان آسان بود. قدر مسلم نفوذ مجاهدین در بسیج اقدامی خطرناک و خائنانه تلقی می‌شد و اینها مشکلات کار بود. [color=darkblue]بعد از آغاز رسمی جنگ از ۳۱ شهریورماه گویا اراده‌ای در بین مقام‌های ایرانی برای پایان دادن به جنگ وجود نداشته است. مثلا ۵ مهرماه ۵۹ رجایی می‌گوید: «هرگز حاضر به مذاکره با عراق نیستیم» یا دو روز بعد سیداحمد خمینی این طور می‌گوید: «ما مصمم هستیم جنگ را ادامه دهیم» و بنی‌صدر این طور می‌گوید: «میانجیگری بین حق و باطل بی‌معناست.» یا‌‌ همان موقع ایران اصلا در جلسه شورای امنیت شرکت نکرد. چرا مسوولان ایران تمایل به ادامه جنگ داشتند؟[/color] سه موضوع را باید در اینجا اشاره کنم. یکی نگاه ما به نظام بین‌الملل است. ما در آن موقع حداکثر به جنبش عدم متعهد‌ها به عنوان یک نظام تقریبا مقبول نگاه می‌کردیم. به کنفرانس اسلامی هم یک نگاه مثبتی داشتیم ولی به سازمان ملل اصلا نگاه مثبتی نداشتیم. موضوع دیگر اینکه ما در فضایی بودیم که حس پیروزی داشتیم، بعد کسی آمده بود و حس پیروزی ما را تخریب کرده بود، ما نمی‌توانستیم به این شوکی که وارد شده بود به شکلی که شما مطرح کردید پاسخ بدهیم. سوم اینکه اگر طرفی آمد یک سرزمینی را اشغال کرد و بعد گفت بیاییم مذاکره کنیم این یعنی اینکه طرف از موضع بر‌تر می‌خواهد آنچه را که در زمین به دست نیاورده پشت میز مذاکره به ما تحمیل کند. [color=darkblue]این درست است. ولی در هفته اول جنگ طی گفت‌و‌گویی که بنی‌صدر با نیوزویک انجام می‌دهد شرایط ما برای آتش‌بس، خروج عراق از خاک ایران و خاتمه تحرکات آن در کردستان و خوزستان اعلام شد. اما کمی بعد این مواضع در صحبت‌های مقامات ما چرخش پیدا می‌کند، مثلا دو هفته بعد از آغاز جنگ رجایی می‌گوید: «ایران مبارزه با عراق را تا ریشه‌کن کردن کفر در سرزمین عراق ادامه می‌دهد. اگر صدام حسین زنده دستگیر شود، او را محاکمه خواهیم کرد.» یا هاشمی این طور عنوان می‌کند که: «استراتژی کلی ما این است که جنگ را از حرکات کلی نظامی به طرف حرکات مردمی ببریم. امیدوارم نبردی که شروع شده با پایان بسیار خوبی ختم شود و ما بدون آن پایان دست‌بردار نخواهیم بود.» و به همین ترتیب سرهنگ جواد فکوری وزیر دفاع و فرمانده نیروی هوایی معتقد بود: «با توجه به این جنگ و انقلاب اسلامی ایران این نظریه پدید آمده که در حال حاضر جنگ ما با عراق از مرحله کلاسیک خود خارج شده و نبرد ما به صورت جنگ مردمی درآمده است. پس جنگ ما، جنگ نظامی بین دو ارتش و بر سر مسائل ارضی و اقتصادی نیست، بلکه جنگ بین دو نظام اسلام و ضد اسلام است.» خوب وقتی ما شرایط آتش‌بس را از خروج عراق از مرز‌هایمان به سرنگونی رژیم عراق تغییر می‌دهیم یعنی اراده‌ای برای پایان دادن به جنگ نداشتیم و یا دست کم شرایط آن را بسیار دشوار کردیم.[/color] ببینید نگاه همه مردم ما ایدئولوژیک بود حتی بنی‌صدر که می‌گوید میانجیگری بین حق و باطل بی‌معناست این نشان می‌دهد که چقدر ایدئولوژیک فکر می‌کرد. وقتی نخبگان و توده یک کشور این اندازه ایدئولوژیک نگاه می‌کنند امکان چنین راه کارهای پراگماتیستی اصلا وجود ندارد. بله ما در آغاز جنگ سه شرط داشتیم. اول اینکه ابتدائا عراق مناطق اشغال شده را تخلیه کرده و پشت مرز برود. اگر چنین کرد ما آماده پذیرش آتش‌بس خواهیم بود. دوم اینکه غرامت ما را بدهد و سوم اینکه عمل تجاوزکارانه‌اش محکوم شود. در راستای پیگیری این سه شرط کنفرانس غیرمتعهد‌ها برای گفت‌و‌گو بین دو طرف جنگ، خود را ناتوان‌تر از توقعات ما نشان داد. البته به نظر می‌رسد که جایگاه عراق در کنفرانس غیرمتعهد‌ها ریشه‌دار‌تر از این بود که آنها بتوانند از حقوق ایرانی‌ها که دوستان جدید و شکوهمندی بودند دفاع کنند لذا نقش میانجیگرایانه آنها در طول ۸ سال جنگ بین طرفین اعضای کنفرانس بسیار کم‌رنگ بود. در سال آغازین جنگ بیشترین نقش میانجیگرانه را هیات صلح منتخب سازمان کنفرانس اسلامی داشت. در اسفند ۵۹ در اوج درگیری جناحی کشور که به درگیری ۱۴ اسفند مشهور است، کلیات طرح صلح هیات منتخب سازمان کنفرانس اسلامی مورد پذیرش ایران قرار گرفت. این مربوط به زمانی بود که قوای نظامی ما در زمین‌ گیر کرده بود؛ خرمشهر، قصرشیرین، مهران، شوش و... از دست رفته بود، یعنی ما در شش ماه اول هم که موفقیتی به دست نیاوردیم با هیات‌های صلح مذاکره می‌کردیم ولی هیات‌های مزبور قدرت دفاع از حقوق ما را نداشتند و نمی‌توانستند حتی کف خواسته‌های ما را تامین کنند. اما سازمان ملل و شورای امنیت جایگاه مقبولی در افکار عمومی آن روز جامعه ما نداشتند، سازمانی که حقوق جوامع بشری را قربانی خواسته‌های قدرت‌های بزرگ می‌کند. البته امروز هم مردم ما اعتمادی به آن سازمان و آن شورا ندارند ولی در آغاز انقلاب فقط عدم اعتماد نبود بلکه نوعی بیزاری از این سازمان وجود داشت زیرا سازمانی که صرفا حامی منافع قدرت‌های جهانی است چگونه می‌تواند مورد اتکای کشور تازه انقلاب کرده‌ای باشد که تنها با اتکا به قدرت مردمی خود از زیر بار ستمگری نجات یافته و حمایت قدرت‌های بزرگ را از حکومت ستمگر پهلوی هنوز فراموش نکرده بود و چگونه ممکن است که به آن سازمان اعتماد کند. یکی از شعارهای اساسی مردم در انقلاب خروش بر نظام سلطه بود، افکار عمومی مردم ایران نظام بین‌المللی را نظامی ظالمانه می‌دانست و به تغییر آن دل‌خوش کرده بود. انقلاب با این آرمان‌ها مردم را به صحنه آورده بود. به همین دلیل وقتی دانشجویان پیرو خط امام لانه جاسوسی را اشغال کردند همه ملت شادمانی کردند. از‌‌ همان اول انقلاب مردم شعار می‌دادند «بعد از شاه نوبت آمریکا است». از طرفی تحلیل‌ها این است که آمریکا دارد به ما حمله می‌کند و اتفاقا هم کار‌تر و هم برژنسکی کد می‌دهند که امیدواریم این جنگ ایران را سر عقل بیاورد. بعد ما برویم در سازمان ملل و بگوییم برای ما کاری بکنید؟ الان که سی سال گذشته آمریکایی‌ها هنوز اجازه نداده‌اند حتی برای یک‌ بار ایران به عنوان یکی از اعضای غیردایم شورای امنیت در شورای ۱۵ نفره عضویت داشته باشد. چگونه می‌توانستیم به در باغ سبز که اتفاقا هیچ‌گونه سبزینه‌ای در آن دیده نمی‌شد دل‌خوش کنیم؟ این شعار که کل نظام بین‌الملل ظالمانه است و باید عوض شود شعار کوچکی نبود و ما تا سال‌ها پشت این شعار ایستادیم. تقریبا از سال ۶۲ است که چرخشی در نگاه بین‌المللی ما ایجاد شد و ما نظام بین‌الملل را پذیرفتیم. البته سرمایه ما برای تحقق این نگاه آرمانی کافی نبود و با واقعیت‌ها همخوانی نداشت ولی آرمان زیبایی بود که بر تارک تاریخ این انقلاب باقی خواهد ماند، ضمن اینکه باید همیشه آرمان‌ها بلند‌تر از واقعیت ترسیم شوند لذا دست نیافتن به آن آرمان بلند دلیل بر عدم صحت این انتخاب نمی‌باشد. [color=darkblue]آیا در آن زمان اختلافی میان نیروهای نظامی و سیاستمداران در رابطه با مواجهه با جنگ و ابعاد و ادامه آن وجود داشت؟[/color] در ایران نظامی‌گری هرگز شبیه آن چیزی که در ترکیه یا پاکستان دیده می‌شود، نبوده است؛ چه قبل از انقلاب و چه بعد از انقلاب. در رژیم گذشته ارتش با وجودی که یکی از ارکان بسیار مهم رژیم پهلوی شناخته می‌شد نه تنها تصمیم‌گیرنده نبود که در تصمیم‌سازی هم نقش درجه اول نداشت بلکه صرفا اجراکننده تصمیمات عالی‌ترین مقام کشور یعنی شاهنشاه بود. در خاطرات ژنرال هایزر آمده که من در روزهای قبل از پیروزی انقلاب به ایران آمدم که ببینیم می‌شود کودتا کرد یا نه، دیدم شاه، ژنرال‌هایی را در ارتش پرورش داده که توان مدیریت کشور در وضعیت بحرانی را ندارند و فقط یاد گرفته‌اند دستورات را خوب اجرا کنند. پس ما چیزی به نام طبقه نظامی‌ها و سیاسی‌ها نه قبل از انقلاب داشتیم و نه بعد از انقلاب داریم. سپاه هم به عنوان نیرویی نظامی شناخته نمی‌شد. جنگ، سپاه را نظامی کرد. سپاه اگرچه معتقد بود سه بعد نظامی و عقیدتی و بعد فرهنگی دارد ولی آن موقع بعد نظامی‌اش ضعیف بود، تا جایی که میان ابوشریف فرمانده سپاه تهران و سپاه مرکزی اختلاف بود. ابوشریف می‌گفت که ما باید گردان‌های نظامی تشکیل بدهیم و ستاد سپاه می‌گفت این نظامی‌گری است و من نمی‌پذیرم. اتفاقا در یک دوره زمانی بنی‌صدر می‌خواست ابوشریف را فرمانده سپاه کند، ابوشریف از بچه‌های چریک دوره دیده در فلسطین بود. ایشان فرمانده سپاه تهران بود ولی بعد از حذف بنی‌صدر در سپاه نماند و لذا اندیشه نظامی‌گری در سپاه نیز خاموش شد. کاری به اینکه این نگاه درست بود یا غلط نداریم. مهم این است که این نگاه در سپاه نبود. سپاه بخشی از جریان سیاسی بود که می‌گفت من متعلق به خط امام هستم. سپاه به عنوان یک بخش مهم در این طیف شناخته می‌شد. تنها سپاه منطقه ۷ که مقرش کرمانشاه بود و کل منطقه آذربایجان غربی و کرمانشاه و کردستان را پوشش می‌داد و سپاه منطقه ۸ هم که بخش جنوبی ایلام و خوزستان را پوشش می‌داد حضور محوری در جنگ داشتند. بقیه سپاه، سپاه کشوری بود. جنگ بود که سپاه را به سلک نظامی‌گری وارد کرد و امروز سپاه را می‌توان یک سازمان نظامی فرض کرد که در دو دهه اخیر نقش مهمی در تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری و اجرای تصمیم داشته است، ولی هنوز نمی‌توان نقش ثابتی برای سپاه در حوزه مدیریت کشور تعریف کرد و نیز نمی‌توان گفت که مدل نقش‌آفرینی سپاه در مدیریت کلان کشور با چه نمونه‌ای مشابهت دارد. سپاه در سال‌های اول انقلاب هم نقش راهبردی در مدیریت کلان کشور داشت اما از آنجایی که معتقدم در آن دوران عنوان سازمان نظامی متناسب با ماهیت سپاه نبود لذا عرض می‌کنم که ما در سال اول جنگ طبقه‌ای به نام نظامیانی که در مدیریت استراتژیک کشور نقش درجه اول را بازی کنند، نداشتیم. [color=darkblue]واکنش مقامات ایرانی را در روزهای نخست حمله عراق به ایران چطور ارزیابی می‌کنید؟ چرا یک تحلیل واحد درباره طول مدت جنگ و ابعاد آن وجود نداشت؟[/color] مهم‌ترین واکنش، عکس‌العملی است که امام اندکی بعد از هجوم سراسر ارتش عراق انجام داد. عراق در آغاز هجوم سراسری ابتدا با هجوم هوایی فرودگاه‌های مهم کشور را بمباران کرد. این عملیات عراق ضمن اینکه به فرودگاه‌های ما آسیب قابل توجهی زد و با هدف کاهش قدرت نیروی هوایی ما به اجرا درآمده بود، اما هدف روانی آن کمتر از سایر اهداف دشمن نبود؛ ولی امام عملیات پرهزینه دشمن را با کم‌ترین هزینه پاسخ داد، یعنی عملیات روانی را با عملیاتی روانی پاسخ گفت. هجوم ناگهانی نیروی هوایی عراق به اکثر فرودگاه‌های کشور، در کوتاه مدت اثر روانی خود را گذاشته بود و نوعی انفعال توام با تحیر در همه ایجاد کرده بود که خبر آمد منتظر پخش پیام امام خمینی از صدای جمهوری اسلامی ایران باشید. دقایقی بعد پیام امام پخش شد، امام در این پیام با تشبیه حمله عراق به دزدی و تشبیه بمباران آنها به سنگ‌اندازی گفت: «یک دزدی آمده سنگی انداخته و فرار کرده»، از سویی با اندک هزینه، عملیات روانی بزرگی را علیه مهاجمان تجاوزگر اجرا کرد و بخش مهمی از اهداف عراقی‌ها را خنثی ساخت و از سویی دیگر تحیر پیش آمده در اذهان خودی را برطرف کرد و وضعیت منفعلانه خودی‌ها را تغییر داد. بقیه مسوولان هم بر اساس تحلیل واحدی که بالاتفاق از علل بروز جنگ داشتند موضع‌گیری‌های مشابهی اتخاذ می‌کردند. لذا درباره علل بروز جنگ، مسوولان و حتی مردم تحلیل واحد داشتند. در نتیجه در ادراک آنچه اتفاق افتاده بود فهم مشترکی وجود داشت ولی نظام تازه متولد شده ما برای پیش‌بینی زمان طولانی و ابعاد جنگ تجربه جنگ در این ابعاد را نداشت، بلکه می‌توان ادعا کرد که دولتمردان سایر کشور‌ها نیز تجربه چنین جنگی را نداشتند؛ جنگی که یک سوی آن یک کشور تازه انقلاب کرده در حال تحریم و سوی دیگر آن کشور دیگری به نام عراق به نمایندگی از اتحادیه عرب، کنفرانس غیرمتعهد‌ها، کنفرانس اسلامی، خاورمیانه عربی و آمریکا و شوروی و متحدان و سازمان ملل متحد قرار است مانع از تثبیت و توسعه این انقلاب نوپا شود. [url=http://parsine.com/fa/pages/?cid=48643]منبع[/url]

رییس سابق دفتر مطالعات و تحقیقات جنگ ارتش: آمار یک میلیون شهید در جنگ غیرواقعی است رییس سابق دفتر مطالعات و تحقیقات جنگ ارتش با انتقاد از برخی آمارهای غیرواقع که تعداد شهدای جنگ تحمیلی را بیش از یک میلیون نفر عنوان می‌کنند، گفت: مجموع شهدای جنگ تحمیلی بیشتر از ۲۱۳ هزار نفر نبوده است. به گزارش ایمنا، امیرسرتیپ رسول بختیاری اظهار داشت: متاسفانه برخی با ارایه آمارهای غیرواقع از جنگ تحمیلی ذهن جامعه را نسبت به هشت سال دفاع مقدس منحرف و باعث می‌شوند نسل جوان ما تصور کند ما ضعیف‌تر از کشور عراق بوده‌ایم در حالی که این چنین نبوده است. وی افزود: ما در سال دوم جنگ توانستیم عراق را به طور کامل از مرزهای کشور بیرون برانیم. رییس سابق دفتر مطالعات و تحقیقات جنگ ارتش در ادامه به آمار شهدای جنگ هشت ساله اشاره کرد و بیان داشت: برخلاف برخی آمارهای غیرواقعی که تعداد شهدای جنگ تحمیلی را بیش از یک میلیون نفر عنوان می‌کنند، مجموع شهدای ما در جنگ با عراق ۲۱۹ هزار نفر بیشتر نبوده است که یکصد و ۷۳ هزار نفر در مناطق عملیاتی و ۱۶ هزار نفر در بمباران‌های شهری به درجه رفیع شهادت نائل آمدند. استاد دانشکده فرماندهی و ستاد ارتش و دفاع ملی بیان داشت: بر اساس آمارهای دقیق تهیه شده توسط بنیاد شهید کشور، استان اصفهان با ۲۲ هزار و ۶۲۶ نفر رتبه اول را در زمینه تقدیم شهید دارد که با توجه به جمعیت آن زمان استان از هر ۱۴۶ نفر اصفهانی یک نفر در جنگ شهید شده‌اند. بختیاری گفت: تمام کسانی که درباره جنگ نظر می‌دهند و ابعاد آن را تحلیل می‌کنند، هرگز این نکته را از یاد نبرده‌اند که این جنگ در یک فضای انقلابی رخ داد و مردم با توکل بر خدا و رهبری امام خمینی‌(ره) و وحدت همه جانبه با نیروهای نظامی توانستند آن را به خوبی اداره کرده و به نفع خود تمام کنند. وی جنگ هشت ساله را هویت‌ساز‌ترین جنگ تاریخ ایران توصیف کرد و اظهار داشت: در تمام تاریخ جنگی وجود ندارد که به نام ملت ایران ثبت شده باشد و پیروزی‌هایی که در جنگ‌ها به وجود می‌آمد به نام پادشاهان تمام می‌شد. امیر بختیاری ادامه داد: جنگ ایران و عراق تنها جنگی بود که برای ملت ما هویت‌سازی کرد و اگر امروز ما قدرت اول منطقه به شمار می‌آییم و برای مدیریت جهانی حرفی برای گفتن داریم بدین منظور است. [url=http://parsine.com/fa/pages/?cid=48673]منبع[/url]

فرمانده نیروی دریایی ایران که توسط انگلیسی ها کشته شد + عکس دريادار بايندر فرمانده‌ برجسته نيروي‌ دريايى‌ ايران‌ بودكه‌ به‌رغم‌ عقب‌نشينى‌ ارتش‌ ايران‌ در آغاز يورش‌ متفقين‌، دليرانه‌ در برابر نيروهاي‌ مهاجم‌ انگليسى‌ در خرمشهر ايستادگى‌ كرد و سرانجام‌ از پاي‌ درآمد. بايندر در 23 آذر 1277 در تهران‌ متولد شد. پدرش‌ على‌اكبرِ دبير دربار از طايفة مشهور بايندر، و عمويش‌ امير معزز گروسى‌ بود كه‌ برخلاف‌ برادر، حسن‌ شهرتى‌ نداشت‌. بايندر در نوجوانى‌ وارد مدرسة دارالفنون‌ شد و تحصيلات‌ عمومى‌ را طى‌ كرد و دورة مخصوص‌ مهندسى‌ آنجا را هم‌ به‌ پايان‌ رساند؛ آنگاه‌ در 1296ش‌ وارد مدرسة نظام‌ مشيرالدوله‌ شد و پس‌ از 3 سال‌ با درجة ستوان‌ دومى‌ به‌ خدمت‌ ارتش‌ درآمد به‌ عنوان‌ نخستين‌ مأموريت‌ جنگى‌، در 1300ش‌ به‌ مازندران‌ فرستاده‌ شد و چون‌ در اردوي‌ عملياتى‌ تنكابن‌ از خود رشادت‌ نشان‌ داد، به‌ اخذ مدال‌ طلا نائل‌ گرديد ظاهراً مأموريت‌ دوم‌ او پيوستن‌ به‌ اردوي‌ گيلان‌ كه‌ 7 ماه‌ به‌ درازا كشيد. [align=center][/align] در همين‌ زمان‌ نظام‌ قديم‌ منحل‌، و ارتش‌ جديد تشكيل‌ شد و بايندر با درجة ستوان‌ دومى‌ در تشكيلات‌ جديد به‌ خدمت‌ پرداخت‌ و رستةتوپخانه‌ را برگزيد. وي‌ اندكى‌بعد همراه‌ سرهنگ‌امان‌الله‌ جهانبانى‌ براي‌ سركوب‌ اسماعيل‌ آقا سميتقو به‌ آذربايجان‌ غربى‌ شتافت‌ و در نبرد با او شجاعت‌ بسيار از خود نشان‌ داد، چنانكه‌ به‌ پيشنهاد جهانبانى‌ موفق‌ به‌ اخذ نشان‌ «ذوالفقار 4» گرديد كه‌ در آن‌ زمان‌ معمولاً به‌ افراد جوانى‌ همانند او داده‌ نمى‌شد در خرداد 1302 بايندر براي‌ ادامة تحصيلات‌ و فرا گرفتن‌ فنون‌ جديد نظامى‌ در رستة توپخانه‌ عازم‌ فرانسه‌ شد و در دانشكدة توپخانة «پواتيه‌» به‌ آموختن‌ پرداخت‌ و ضمناً دورة تكميلى‌ توپخانة «فونتن‌ بلو» را نيز گذراند و در مهر 1304 به‌ ايران‌ بازگشت‌ و زيرنظر سرتيپ‌ يزدان‌پناه‌ فرماندهى‌ آتشبار توپخانه‌ را عهده‌دار شد در 1307ش‌ براي‌ دومين‌ بار، به‌ منظور تكميل‌ تحصيلات‌ نظامى‌ به‌ فرانسه‌ رفت‌ و در دانشگاه‌ جنگ‌ به‌ تحصيل‌ پرداخت‌ و همزمان‌ معاونت‌ سرپرستى‌ دانشجويان‌ ايران‌ در اروپا را برعهده‌ گرفت‌ و تا پايان‌ اقامتش‌ در آنجا (1309ش‌) همين‌ سمت‌ را داشت‌ وي‌ در 1309ش‌ معاون‌ هنگ‌ توپخانة كوهستانى‌ و كفيل‌ فرماندهى‌ همان‌ هنگ‌ شد. در زمانى‌ كه‌ دولت‌ ايران‌ ساخت‌ نخستين‌ ناوهاي‌ جنگى‌ را به‌ ايتاليا سفارش‌ داد، بايندر به‌ سرپرستى‌ گروهى‌ از نظاميان‌ در اواخر سال‌ 1309 يا اوايل‌ 1310ش‌ رهسپار ايتاليا شد تا هم‌ دوره‌هاي‌ لازم‌ را ببيند و هم‌ بر ساخت‌ كشتيها نظارت‌ كند. افراد تحت‌ فرماندهى‌ او در رشته‌هاي‌ مختلف‌ مربوط به‌ ناوهاي‌ جنگى‌ در چند شهر ايتاليا به‌ تحصيل‌ پرداختند وي‌ پس‌ از بازگشت‌ به‌ ايران‌ در 1310ش‌ به‌ سمت‌ كفيل‌ فرماندهى‌ نيروي‌دريايى‌جنوب‌ منصوب‌، و عازم‌آنجا شد از مأموريتهاي‌ مهم‌ بايندر در اين‌ منصب‌ سفر به‌ جزيرة تنب‌ همراه‌ با گروهى‌ از افراد نيروي‌ دريايى‌ در 1313ش‌/1934م‌ بود. او ضمن‌ بازديد از آنجا رسماً به‌ مقامات‌ نيروي‌ دريايى‌ انگليس‌، مستقر در تنب‌ اعلام‌ كرد كه‌ اين‌ جزيره‌ بخشى‌ از ايران‌ است‌؛ وي‌ با اين‌ كار موجبات‌ نگرانى‌ و اعتراض‌ وزارت‌ خارجة بريتانيا را فراهم‌ آورد بايندر در 1313ش‌ به‌ درجة ناخدا دومى‌، و در 1315ش‌ به‌ درجة ناخدا يكمى‌، و در 1319ش‌ به‌ درياداري‌ رسيد دوران‌ خدمت‌ بايندر در نيروي‌ دريايى‌، با كوششها و تلاشهاي‌ مجدانة او براي‌ سازمان‌دهى‌ اين‌ نيرو همراه‌ بود. وي‌ در جنوب‌ ناوگانى‌ مركب‌ از دو ناو 750 تنى‌ ايتاليايى‌ و 4 ناو 500 تنى‌ و هزار ملوان‌ در مقر نيروي‌ دريايى‌ خرمشهر تحت‌ فرماندهى‌ داشت‌. به‌ علاوه‌، مقارن‌ با شروع‌ جنگ‌ جهانى‌، فرماندهى‌ بخشى‌ از لشكر ششم‌ خوزستان‌ هم‌ به‌ او سپرده‌ شد و او با همكاري‌ فرماندهى‌ نظامى‌ محلى‌ استحكامات‌ گسترده‌اي‌ در اطراف‌ خرمشهر احداث‌ كرد با حملة متفقين‌ به‌ ايران‌ و يورش‌ نيروهاي‌ دريايى‌ انگلستان‌ به‌ سواحل‌ جنوبى‌، بايندر به‌ مقابلة جدي‌ با آنان‌ پرداخت‌ و در روزهاي‌ جنگ‌ مرتب‌ به‌ پاسگاههاي‌ مرزي‌ سركشى‌ مى‌كرد،. تا آنكه‌ در سوم‌ شهريور 1320 وقتى‌ كه‌ در يكى‌ از پاسگاههاي‌ خرمشهر به‌ سر مى‌برد، مورد حمله‌ قرار گرفت‌ و همراه‌ با يكى‌ از همكارانش‌ به‌ نام‌ سروان‌ مكري‌نژاد كشته‌ شد روز پس‌ از شهادت‌ وي‌، برادرش‌ ناو سروان‌ يدالله‌ بايندر كه‌ مسئوليت‌ كفالت‌ فرماندهى‌ نيروي‌ دريايى‌ در درياي‌ خزر را بر عهده‌ داشت‌، نيز بر اثر بمباران‌ نيروهاي‌ شوروي‌ كشته‌ شد. بايندر در روزگار نوجوانى‌ داراي‌ علائق‌ ملى‌ و سياسى‌ بود. از اين‌ رو، زمانى‌ كه‌ در مدرسة نظام‌ مشيرالدوله‌ تحصيل‌ مى‌كرد، داخل‌ فعاليتهاي‌ سياسى‌ شد و همراه‌ با چند تن‌ از همكارانش‌ چون‌ عبدالله‌ هدايت‌ (بعداً ارتشبد) و رزم‌ آرا (بعداً سپهبد و نخست‌ وزير) به‌ عضويت‌ حزب‌ سوسيال‌ دموكرات‌ درآمد دريادار بايندر با توجه‌ به‌ اقامت‌ چند ساله‌ در كشورهاي‌ اروپايى‌ به‌ زبانهاي‌ انگليسى‌، فرانسه‌، ايتاليايى‌ و تركى‌ تسلط داشت‌ و به‌ اين‌ زبانها به‌ خوبى‌ تكلم‌ مى‌كرد وي‌ مردي‌ اهل‌ مطالعه‌ و تحقيق‌ و نويسنده‌ بود. در ايام‌ اقامتش‌ در جنوب‌ به‌ تحقيقات‌ و مطالعات‌ قابل‌ توجهى‌ دربارة خليج‌ فارس‌ دست‌ زد كه‌ نتايج‌ برخى‌ از آنها را بعداً منتشر كرد. آثار مكتوب‌ بايندر اينهاست‌: 1. نقشة خليج‌ فارس‌ (تهران‌، 1310ش‌)؛ 2. خليج‌ فارس‌ (خرمشهر، 1317ش‌)؛ 3. جغرافياي‌ خليج‌ فارس‌ (تهران‌، 1319ش‌)؛ 4. اصول‌ دريانوردي‌؛ 5. آيين‌نامه‌هاي‌ توپخانه‌ در 6 جلد؛ 6. راهنماي‌ ناوي‌؛ 7. مقالاتى‌ در مجلة ارتش‌؛ 8. دستور تير توپخانة سبك‌؛ 9. آيين‌نامة مشق‌ پاي‌ توپ‌ كوهستانى‌، و چند اثر ديگر منبع