جستجو در انجمن

مشاهده نتایج برای برچسب های 'نسل کشی سربرنیتسا'.



تنظیمات بیشتر جستجو

  • جستجو بوسیله برچسب

    برچسب ها را با , از یکدیگر جدا نمایید.
  • جستجو بر اساس نویسنده

نوع محتوا


انجمن ها

  • بخش داخلی
    • اخبار و قوانین
    • ماهنامه میلیتاری
    • گالري عكس و فيلم
    • کتابخانه میلیتاری
    • مقالات برتر
  • War and History - بخش جنگ و تاریخ
    • مباحث جامع نظامی
    • پیمان ها - قراردادها و معاملات تسلیحاتی
    • دکترین و استراتژی
    • عملیات های نظامی
    • جنگ تحمیلی
    • تحولات روز امنیتی نظامی بین الملل
    • General Military Discussions
  • Air force Forum - بخش نیروی هوایی
    • هواپیماهای نظامی
    • بالگردهای نظامی
    • تسلیحات هوایی
    • متفرقه در مورد نیروی هوایی
    • سایر بخشهای نیروی هوایی
    • Airforce - English
  • Army Forum - بخش نیروی زمینی
    • ادوات و تسلیحات زمینی
    • خودروهای نظامی و زره پوش ها
    • مباحث جامع زرهی
    • توپخانه زمینی
    • موشک های زمین پایه
    • الکترونیک زمینی
    • تجهیزات و تسلیحات انفرادی
    • متفرقه نیروی زمینی
    • سایر بخشهای زمینی
    • Ground forces - English
  • Navy Forum - بخش نیروی دریایی
    • شناورهای سطحی
    • شناور های زیرسطحی
    • هوا دریا
    • تسلیحات دریایی
    • سایر بخش های نیروی دریایی
    • علوم و فنون دریایی
    • راهبردها و راهکنش های دریایی
    • تاریخ نیروی دریایی
    • اخبار نیروی دریایی
    • Navy - English
  • News Section - بخش خبر
    • اخبار روز ایران و جهان
    • اخبار صفحه اول
    • رایانه و شبکه
    • English News
  • Non-Military Forums - سایر بخشها
    • دیگر موضوعات و مطالب

پیدا کردن نتایج در ...

یافتن نتایج که ...


تاریخ ایجاد

  • شروع

    پایان


آخرین بروز رسانی

  • شروع

    پایان


Filter by number of...

تاریخ عضویت

  • شروع

    پایان


گروه


Website URL


Yahoo


Skype


Location


Interests

پیدا کردن 1 result

  1. این روزها هجدمین سالگرد قتل عامی جماعتی است که بدلیل دینشان و نژادشان کشته شدند این کشتار ، برای قاتلین و قصابینش مقدس بود چرا که قرار بود از دل این کشتار ها یک بزرگی تشکیل شود . این بزرگ ها سوای پیشوند شان که می توانند صرب ،اذربایجان ،کردستان و عریستان باشد نیاز به چنین اقداماتی دارند و قصابین چون از نژاد برتر و یا مذهب برتر هستند نتنها احساس گناه نمی کنند بلکه وظیفه تاریخی خودشان در مقابل پدران و سرزمینشان می دانند .این قاتلین نه تنها دین ندارند بلکه ازاده نیز نیستند.صد البته مظلومین این حوادث نیز در شکل گیری این حوادث نقش اساسی دارند چرا که در برهه ای سر هایشان را زیر برف کرده بودند و یا از این غافل بودند که خداوند سرنوشت شان را تا زمانی که خودشان نخواهند تغییر نخواهد داد این تاپیک یک وسیله برای بزرگداشت کشته شدگان این تصفیه تژادی ، یک وسیله برای ابراز انزجار از قاتلین این افراد ، یک مصداقی دیگر باری کشک بودن و یا وسیله بودن شورای امنیت سازمان ملل است. این تاپیک یک ادای احترام و ایستادن تمام قد در مقابل رزمند گان و شهدای ایرانی این قتل عام است که به معنای واقعی نشان دادند که مجاهد فی سبیل الله هستند این تاپیک یک پرسیدن به کجا چنین شتابان از افرادی است که با یک والیبا لیست ان رفتار را کردند با فوتبالبیست افریقایی ان رفتار کردند و روز به روز نژاد پرست می شوند بدون انکه متوجه شوند [right]شبه جزیره بالکان و به ویژه کشور بوسنی و هرزگوین همواره مهد تحولات تاریخی و بحران های گوناگون در طول تاریخ بوده است. شهر سربرنیتسا نیز به عنوان شهری با ویژگی های منحصر به فرد در منطقه دستخوش این تحولات و بحران ها قرار گرفته است. حساسیت و شکنندگی ثبات در بالکان به این نکته ی عمده بازمی گردد که این شبه جزیره خاستگاه ملل گوناگون با فرهنگ ها، رسوم، اعتقادات و مذاهب مختلف است[/right] [right]پایان جنگ سرد، فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و مرگ تیتو به عنوان عامل وحدت بخش، موجی از ملی گرایی افراطی و تجزیه طلبی را در اروپای شرقی به دنبال داشت[/right] [right]صدور اعلامیه ی استقلال و حاکمیت در 14 اکتبر 1991 توسط پارلمان بوسنی و هرزگوین و به رسمیت شناخته شدن این استقلال توسط مراجع بین المللی، صرب ها را بر آن داشت تا در راه تحقق بخشیدن به آرزوی دیرینه شان یعنی «صربستان بزرگ»، در 7 آوریل 1992، این کشور را مورد تجاوز قرار دهند. و یکی از فجیع ترین جنایات در طول تاریخ را رقم بزنند[/right] [right]یکی از مهم ترین عوامل بروز جنگ در بوسنی و هرزگوین و همچنین وقوع جنایت هولناک سربرنیتسا را می توان طرز نگرش نژادپرستانه و زیاده خواهی صرب ها در رسیدن به صربستان بزرگ دانست. بنا بر این عقیده، تحقق این امر منوط به خلوص نژادی در قالب صرب، و خلوص مذهبی در ظاهر مسیحیت است بدین ترتیب، هرچند مسلمانان بوسنی از نژاد اسلاو هستند، اما در زمره ی شاخه ی صرب قرار نمی گیرند و همچنین از لحاظ مذهبی نیز هم کیش صرب ها نمی¬باشند. چرا که در بوسنی و هرزگوین، مسلمانی ملیت است و این حقیقتی است که ناگزیر مسلمانان را هدف تیررس نژادپرستان صرب قرار داده است[/right] [right]سربرنیتسا نیز با توجه به موقعیت خاص جغرافیایی و استراتژیکی، وقوع در منطقه-ی حساس مرکزی پودرینیه (Central Podrinije) و همچنین نزدیکی به کشور صربستان از لحاظ موقعیت، همواره در چشم حریص صرب ها جایگاه ویژه ای داشته است[/right] [right]احتمالاً همین موقعیت خاص و اساسی سبب شده باشد تا این فکر به وجود آید که سربرنیتسا، با اخذ تضمین هایی بر اساس طرح ونس - اوئن، به صربستان واگذار شود. اما تا سال 1993، اجرای چنین طرحی به معنای دادن پاداش به جنایات صرب-ها و برخلاف وجدان بین الملل بود.[/right] [right]به هر صورت، پس از آغاز جنگ در بوسنی و هرزگوین، جامعه ی بین المللی در فکر حل بحران و مداخله در جنگ به منظور جلوگیری از جنایات هولناک فرو رفت. سازمان ملل متحد نیز بلافاصله پس از آغاز جنگ، تصمیم به اعزام چهارده هزار سرباز به منطقه یوگسلاوی تا آخر ماه آوریل 1992 گرفت و با صدور قطعنامه هایی فاقد قدرت لازم سعی در حل بحران نمود.[/right] [right]بریدن سرهای مجروحین، کشیدن صلیب با کارد روی بدن آنان، شکافتن شکم زنان حامله با شرط بندی بر روی جنسیت جنین و بازی فوتبال با جنین خارج شده ای که هنوز جان دارد، خوراندن خون کودکان مسلمان همراه با شراب به پدران آن ها، ریختن الکل یا بنزین در گلوی مسلمانان و آتش زدن آن، تجاوز به دختران 10 تا 12 ساله در پیش چشم پدران و مادرانشان، استفاده از کودکان و زنان اسیر مسلمان به عنوان هدف نشانه روی برای تمرینات نظامی و تجاوز به نوامیس مسلمین به منظور باردار کردن زنان از نسل صرب¬ها و گسیل آنان در میان هم وطنانشان به منظور تحقیر هر چه بیشتر آنان و ... تنها گوشه ای از جنایات هولناک بین المللی است که در جنگ بوسنی و هرزگوین و در قلب اروپای به ظاهر متمدن اتفاق افتاد.[/right] [right]نکته ی حائز اهمیت آن است که این حوادث «چندین سال پس از آنکه سازمان ملل متحد دقیقاً برای جلوگیری از وقوع چنین جنایاتی، دیوان بین المللی لاهه را تأسیس کرد، به وقوع پیوست.[/right] [b]روایت یک جنایت[/b] با بحرانی‌تر شدن اوضاع شورای امنیت دست به کار شد تا مثلا نقش خود را در برقراری امنیت و صلح ایفا کند. سربرنیتسا، شهر کوچکی در شمال شرقی سارایوو(پایتخت بوسنی) و نزدیک به مرز صربستان، منطقه امن نامیده شد. مفهومش این بود که این شهر زیر چتر امنیتی کلاه آبی‌ها (نیروهای پاسدار صلح) قرار دارد. به همین بهانه اسلحه مدافعان مسلمان از آنها گرفته‌شد. ۶۰۰ سرباز هلندی زیر نظر سازمان ملل محافظت از این منطقه امن را بر عهده گرفتند و حمله به این منطقه در حکم حمله به حیثیت شورای امنیت و در نتیجه صلح جهانی بود! روز ۱۵ تیر سال ۱۳۷۴ شهر مملو از جمعیتی بود که به امید امنیت از نقاط دور و نزدیک پای در آن گذارده بودند، اما در تله‌ای مهیب گرفتار شدند؛ صرب‌ها شهر را کاملا محاصره کرده بودند، مواد غذایی شهر در حال اتمام بود و در همین وضعیت از یک ماه قبل به دلیل محاصره هیچگونه محموله غذایی به شهر وارد نشده بود. صبح همان روز صرب‌ها به محدوده‌ای رسیده‌بودند که شهر در تیر رس توپخانه سنگین آنها قرارداشت و آنها هم صدها گلوله توپ را به سمت مناطق مسکونی شلیک کردند. مدافعین مسلمان از هلندی‌ها خواستند تا اسلحه‌ها را برای دفاع به آنها پس دهند، اما کاملا بی‌فایده بود. ساعتی بعد پس از آنکه در یکی از پستهای بازرسی، صرب‌ها حدود سی سرباز هلندی را گروگان گرفتند؛ فرمانده نیروهای هلندی تقاضای پوشش هوایی کرد؛ جنگنده‌های سازمان ملل به پرواز درآمدند اما آتش توپخانه خاموش شده‌بود و صرب‌ها به سمت شهر هجوم آورده‌بودند. با فرا رسیدن روز ۲۰ تیر صرب‌ها تاتاروار به کرانه‌های شهر رسیدند و برای ترساندن نیروهای حافظ صلح تعدادی از گروگان‌ها را کشتند و بعد تهدید کردند که مسلمانان برای در امان ماندن باید مابقی سلاح‌های موجود را به صرب‌ها تحویل دهند؛ نیروهای حافظ صلح بلافاصله این امر را پذیرفتند. نزدیک به هشت هزار نفر از مردان مسلمان حاضر در سربرنیتسا برای محاکمه به جرم جنایت جنگی !! توسط صرب‌ها بازداشت شدند. مردانی که بین ۱۲ تا ۷۷ سال سن داشتند! حالا صربها در شهر بودند، خوشبختانه زن‌ها و بچه‌ها، به استثنای پسران بالای ۱۲ سال به وسیله کامیون از شهر خارج شده بودند. اما خبری از وضعیت مردان در دست نبود، ظاهرا پنج هزار نفر آنان در محوطه‌های امن پاسداران صلح پناه گرفته‌بودند؛ صرب‌ها حاضر شدند در مقابل آزاد کردن ۱۴ سرباز هلندی ۵ هزار مسلمان را از حافظان صلح ! بگیرند و هلندی‌ها بی شرمانه به این درخواست دیوانه‌وار جواب مثبت دادند، در حالی که صبح همان روز (۲۲ تیر ۱۳۷۴) خود آنها نخستین اجساد قتل عام شده را در یک انبار روستایی موسوم به KRAVIKA یافته بودند. بدون شک هلندی‌ها می‌دانستند که سرنوشت این ۵ هزار نفر چیزی جز قتل عام نیست. بعدها یک ژنرال بازنشسته آمریکایی در توجیه این عمل ضدبشری علت را همجنس‌بازی سربازان هلندی دانسته بود! دلیلی مضحک که فقط از ذهن بیمار جنگ سالاران آمریکایی تراوش می‌کند. واقعیت آن است که نیروهای سازمان ملل با اشاره فرماندهان خود که عمدتا از کشورهای صاحب حق وتو بودند، تنها به عنوان یک ناظر بی خیال در قتل عام ۸هزار انسان بیگناه، آن هم در کمتر از دو روز حضور داشتند، با وجود این خیانت، هلندی ها تنها در مورد دو مسلمان به نامهای ریزو مصطفیچ و حسن نوهاویچ محکوم و مجبور به پرداخت غرامت شدند. اما این لکه ننگ را هیچ شرم‌نامه‌ای پاک نمی‌کرد. به قول مارک براون نماینده ویژه سازمان ملل در مورد بوسنی، فاجعه سربرنیستا برای همیشه تاریخ سازمان ملل را خدشه‌دار کرده‌است. حافظان صلح با بر جای گذاردن اسلحه، دارو و مهمات خود از معرکه گریختند و شهر را در اختیار جنایتکاران مغول‌صفت صرب گذاردند و شد آنچه که شد. [right][b]در سربرنیتسا چه گذشت؟[/b][/right] [right] در زمان کشتار سربرنیتسا در سال 1995 گردان اعزامی ارتش هلند ماموریت پاسداری صلح را به نمایندگی از سازمان ملل در منطقه برعهده داشت ولی این واحد به وظیفه خود در جلوگیری از عملیات شبه نظامیان صرب علیه مسلمانان ساکن سربرنیتسا عمل نکرد. نیروهای ارتش هلند با فشار ملادیچ به مردم شهر سربرنیتسا اطمینان می دهند در صورتی که شهر را تسلیم و اسلحه های خود را تحویل دهند آنها را به نقاط امن منتقل خواهند کرد. مردم شهر به ناچار به آنها اعتماد کردند. اما پس از سقوط شهر اردوگاهی که نظامیان هلندی مسئولیت نگه داری آن را داشتند به شرط تامیت امنیت از سوی صرب ها تحویل نیروهای صرب داده شد. نیروهای صرب بوسنی ابتدا این شهر را مجاصره کردند، شهر مملو از هزاران غیرنظامی بود که از حملات قبلی صرب ها در شمال شرقی بوسنی گریخته و در آنجا پناه گرفته بودند. به مدت پنج روز سربرنیتسا را با توپ و راکت به شدت گلوله باران کردند و پس از آن ژنرال ملادیچ، همراه با گروهی فیلمبردار وارد شهر شد.[/right] [right] همزمان صرب ها مردان و پسران مسلمان بین ۱۲ تا ۷۷ سال را برای "بازجوئی به ظن ارتکاب جرائم جنگی" از بقیه افراد جدا کردند. روز بعد اتوبوس هایی برای بردن زنان و کودکان وارد سربرنیتسا شدند، صرب ها زنان و کودکان را با ماشین هایی از مردان جدا کردند، مردان در انتظار خروج بودند ولی ماشین ها دیگر بازنگشتند. از این رو بیش از 10 هزار بازمانده ارودگاه متواری شدند، اما این فرار بی نتیجه بود چون صرب ها در تمامی مسیر ها در کمین بودند... کمتر کسی از سربرنیتسا جان سالم بدر برد و عموماً در مسیر و در داخل جنگل به قتل رسیدند و در گورهای دسته جمعی دفن شدند. گورهایی که هنوز نیز هر از چندی کشف می شوند و داغ جنایات صورت گرفته را تازه می کنند.[/right] [right][b] فرجام جنایتکاران سربرنیتسا[/b][/right] [right] دادگاه لاهه از سال 1993 میلادی 161 کیفر خواست را برای افراد مختلف از جمهوری‌های یوگسلاوی سابق صادر کرده است که 160 نفر از متهمین آن دستگیر و پرونده آنها بررسی شده و یا در حال بررسی است . از مهمترین این جنایتکاران می توان به میلوشویچ، کاراجیچ و ملادیچ اشاره کرد. [/right] [right][b] اسلوبودان میلوشویچ[/b] پس از تحقیقات به عمل آمده،رئیس جمهور یوگسلاوی-"اسلوبودان میلوشویچ"مسئول مستقیم قتل عام صورت گرفته علیه مسلمانان آن منطقه شناخته شد. میلوشویچ در سال 2006 و به دنبال رسیدگی به پرونده ی او در دادگاه جنایات جنگی در دیوان لاهه متهم به 66 مورد جنایت علیه بشریت شناخته شد و در حالی که همه در انتظار اجرای حکم صادره از سوی دادگاه علیه او بودند فرشته ی مرگ او را امان نداد و بر اثر سکته ی قلبی در زندان لاهه جان داد.[/right] [right][b] رادوان کاراجیج[/b] کاراجیج رهبر صربهایی است که در جنگ سه‌ ساله ۱۹۹۲-۱۹۹۵ با مسلمانان بوسنی دست به کشتارهای بی‌رحمانه‌ای زدند. وی اگرچه طی ۱۳سال گذشته همواره از سوی دادگاه لاهه به عنوان جنایتکار جنگی تحت تعقیب بوده ولی تا سال 2009 موفق شده بود از پنجه عدالت بگریزد. کاراجیچ به مدت ۱۰سال با نام مستعار "دراگان دیوید دابیچ" و به عنوان پزشک در یک کلینیک خصوصی در بلگراد کار می‌کرد و سرانجام با چهره ای مبدل به دام افتاد. دادگاه او هنوز ادامه دارد.[/right] [right][b] راتکو ملادیچ[/b][/right] [right] راتکو ملادیچ فرمانده ارتش صربهای بوسنی در جریان جنگ سالهای ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۵ بود. او به دلیل محاصره سارایوو در این سالها و کشتار ۸۳۰۰ بوسنیایی مسلمان در سربرنیتسا در ۱۱ جولای ۱۹۹۵ از سوی دادگاه بین‌المللی جرایم جنگی لاهه 16 سال تحت تعقیب بود. پس از پایان جنگ، ملادیچ در حالی که از حمایت آشکار اسلوبودان میلوشویچ برخودار بود، به بلگراد بازگشت. او مدت ها بدون هیچ نگرانی در آپارتمان خود در حوالی بلگراد زندگی کرد و تا سال ۲۰۰۵ از ارتش مستمری بازنشستگی دریافت می کرد. سرانجام ماموران پلیس صرب، رد ژنرال ملادیچ را در دهکده لازاروو (در هشتاد کیلومتری شمال شرقی پایتخت)، در شمال صربستان پیدا کردند. پنجم خرداد 1390 خبر دستگیری راتکو ملادیچ در روستایی در شمال صربستان توسط دولت صربستان تائید شد. دادگاه او در حالی ادامه دارد که گفته می شود او به بیماری سرطان مبتلا است و بعید به نظر می رسد تا پایان روند دادگاه دوام بیاورد.[/right] [right][b] جنایتکاران باقی مانده[/b][/right] [right] با وجود گذشت 16 سال از جنایات وحشتناکی که در بوسنی روی داد هنوز تعدادی از فرماندهان و سیاستمداران صرب‌ها که در جنایات جنگی دهه 90 مقصر شناخته شده اند، فراری هستند و تلاش‌های صورت گرفته برای پیدا کردن جنایتکاران و کشاندن آنها به پای میز محاکمه بی نتیجه باقی مانده است. یکی از معروفترین این افراد گوران حاجیچ است. ۲۵۰ هزار یورو جایزه فردی است که نشانه ای از این فرد در اختیار مراجع ذیربط بگذارد. گوران حاجیچ در دوره جنگ صربستان و کرواسی هدایت و رهبری صرب های کرواسی را عهده دار بوده و هم اکنون پس از ملادیچ، از مهم ترین جنایت کاران جنگی مورد نظر دادگاه بین المللی لاهه و تحت پیگرد است[/right] [right][url="http://www.iranbalkan.net/view-6258.html"]http://www.iranbalkan.net/view-6258.html[/url][/right] [right][url="http://rasad.org/1390/04/20/tah-serbenitsa-naslkoshi/"]http://rasad.org/1390/04/20/tah-serbenitsa-naslkoshi/[/url][/right] [right][url="http://shahidrasul.ir/html/wp-content/uploads/2012/12/10.jpg"]http://shahidrasul.ir/html/wp-content/uploads/2012/12/10.jpg[/url][/right] [right][url="http://shahidrasul.ir/html/wp-content/uploads/2012/12/9.jpg"]http://shahidrasul.ir/html/wp-content/uploads/2012/12/9.jpg[/url][/right] [right][font="Arial","sans-serif"] [/font][/right]