saman_777

استراتژی دفاع مسطح ( موزائیکی ) / ضربه دوم ،ساختار و سطح پاسخ نامحدود به تهدیدات نظامی

امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

استراتژی ما این است : در صورت کوچکترین اقدام نظامی امریکا و سگ نگهبانش در منطقه علیه ایران، با سیلی محکم و مشت پولادین بسیج ، سپاه و ارتش روبه رو خواهند شد.

چند نکته وجود دارد که لازمه عرض کنم:
مقام معظم رهبری فرمودند(مضمون صحبت ایشان) که ما دنبال بمب اتم نیستیم.چرا که دین ما را منع کرده است و به کار گیری آن کاری غیر انسانی و ضد بشریت است. آقای رئیس جمهور هم چندی پیش گفتند ما بی عقل نیستسم و پول زیادی هم نداریم که بمب اتم بسازیم و نتوانیم از آن استفاده کنیم. بنده هم میگم : این طور که پیداست مردم خودمون هم تبلیغات دشمن رو مبنی بر نظامی بودن فعالیت های هسته ای باور کرده اند.ادعای اونها بهانه و راهیه برای فشار به نظام و ایران(به گفته خودشون میخوان رفتار ایران رو تغییر بدن اما در واقع تنها قصدشون براندازیه).اینو بدونید و مطمئن باشید که ایران هیچ بمب اتمی نخواهد ساخت.اما برای ایجاد بازدارندگی به وسیله بمب اتم، همین که با پافشاری در دست یابی به دانش هسته ای به علم ساخت این بمبها برسیم (و اینو از طرق دیگر به نمایش بذاریم ) کافیست.

دوم اینکه تا وقتی نظام اسلامی با محوریت ولایت مطلقه فقیه، بر کشور حکومت میکند این رهنمودهای امام بزرگوار پیش روی ما و چراغ راه ماست و هیچ گاه این شعارها در حاشیه قرار نمیگیرند که این وظیفه ذاتی ولی فقیه است.

به کار گیری سرباز وظیفه هیچ تناقضی با تربیت نیروی نظامی حرفه ای نداره.کما اینکه این دو حالت در کشور وجود داره. استفاده از سرباز وظیفه میتونه بار مالی سنگینی رو از دوش کشور برداره(حداقل تا وقتی که کشور توسعه پیدا کنه).در ضمن تغییر قانون اساسی و حذف دوره خدمت سربازی در صلاحیت رئیس جمهور قرار نداره.

در مورد تجهیزات دفاعی: هدف کشور رسیدن به خود کفایی کامل در همه عرصه ها است.لازمه ی تبدیل شدن به یک قدرت بزرگ اقتصادی و نظامی این است که هیچ گونه وابستگی در تولید و تعمیر و نگهداری تجهیزات به دیگران نداشته باشیم.(در غیر این صورت در صف کشورهای وابسته به قدرت های غرب و شرق باقی میمونیم)باید هدفمون جایی باشه که بهترین ها را با علم خودمان و با هزینه بسیار کمتر(نسبت به وارداتی) در داخل بسازیم .

استراتژی ما در جنگ دفاع نامتقارن است.این شیوه ایست که بیشترین بازدارندگی رو به وجود میاره.
نیروهای نظامی تحت امر ولی امر مسلمین، با ایمانی قوی و برخوداری از پشتوانه عظیم نیروی انسانی بسیجی همیشه پیروز هستند.

در پایان از m_h8807 و maysam2007 به خاطر واقع گرایی تشکر میکنم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]به به عجب تحلیل هایی .

حالا چند تا سؤال : ما چجوری بمب اتم بسازیم بدون اینکه کسی بفهمه . حداقل به یک زمان 6 تا 1 سال نیاز داریم . اونوقت چگونه باید این کار رو بی سر و صدا و بدون اینکه نه بازرسان آژانس و نه دوربین های آژانس متوجه بشند انجام بدیم . دنیا می شینه ما رو نگاه می کنه . الان بار ها و بار ها خود وزیر دفاع امریکا گفت که ایران هنوز تصمیم ساخت تسلیحات هسته ای رو نگرفته و اون روزی می فهمیم که ایران بازرسان رو بیرون کنه و اورانیوم رو تا مقطع 90 درصد غنی کنه . خود امریکایی ها می دونن که ایران در حال ساخت بمب اتم نیست .

حالا بفرما . اینم چهار تا کلاهک .دنیا می شینه نگاه کردن . اون وقت چطور باید تو چش کشور های همسایه و حتی دوست نگاه کرد که از ما طرفداری می کردند و می گفتند ایران بمب اتم نخواهد ساخت . تمام دوستانمون رو از دست می دیم . همون تحریمی خواهیم شد که عراق شد . مطمئن باشید تمام کشور های همسایه هم همراهی می کنند چه ترکیه و چه پاکستان . اونوقت جناب اقای امریکا تسلیحات هسته ای شو در کشور های جنوبی ایران مستقر می کنه همونطور که در ترکیه حدود 90 فروند کلاه هسته ای مستقر کرده . اونوقت ما می مونیم و حدود 60 70 کلاهک هسته ای تو عربستان و امارات . خیلی راحت اقتصادمون نابود می شه ، خیلی راحت قدرت نیرو های مسلح بدلیل تحریم های نفت و گاز که منبع اصلی تامین بودجه نیرو های مسلح هست کاهش پیدا می کنه .

اون ضربه ای که ما در اثر تحریم ها خوردیم تا 20 سال بعد هم نمی تونیم جبران کنیم .[/quote]

تمام این عواقب ناگواری که شما فرمودید همین الان داره به واقعیت تبدیل میشه و سر ما میاد! در حالی که روزی 10 مرتبه مسئولین عالی ما اعلام میکنن که ما دنبال ساخت سلاح اتمی نیستیم. اگر نفت ایران تحریم بشه، باید اقتصاد ایران رو متلاشی شده فرض کرد. بهتره ترس و احتیاط افراطی رو کنار بذاریم...

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote][color=red][size=18]آقا اصلا یک فرضیه:[/size][/color]

فرض کنید که بین آمریکا(ناتو) و ایران در خلیج فارس جنگ بشه. ایران تمام نیروی دریایی آمریکا رو نابود کنه و تمام فرودگاههای نظامی آمریکا در منطقه و هواپیماهای داخل اون رو با خاک یکسان کنه. تمام دویست هزار سرباز آمریکایی در خاورمیانه هم کشته ، مجروح و دستگیر بشوند. بعد از اون شما فکر میکنید آمریکا مثل یک بچه خوب سرشو میندازه پایین و میگه ببخشید و بعد میره خونش؟!

خیر دوستان. اگه آمریکا ببینه که تمام نیروهاش در منطقه دارن نابود میشن اول چندتا بمب اتم میندازه روی مناطق صنعتی و غیر مسکونی(مثل پارس جنوبی)، بعد سه روز اولتیماتوم میده و میگه اگر تسلیم نشید بقیشو روی تهران و شیراز و مشهد و.... خالی می کنم. دقیقا همونکاری که در ژاپن کرد. اینجاست که ما اگر بهترین تسلیحات متعارف رو داشته باشیم(مثلا F-5 های ما F-35 رو بزنن!)،
باز هم هیچ سودی به حال ما نخواهد داشت....[/quote]

برادر اگر ايران در بخش متعارف تا اين حد قوى شود...!

آن وقت به نظر شما براى امريكا خطرناك تر اين هست كه ايران يك موشك اتمي بسازد كه توسط سپر ضد موشكي امريكا رهگيرى و مهندم خواهد شد!...........يا ايران در بخش متعارف سپر ضد موشكي بسازد كه همان موشك هاى اتمي امريكا را رهگيرى و منهم كند!!

براى امريكا بهتر هست كه ايران اتمي بشه ولي توان هسته ايش با چالش مواجه نشه ......يا اينكه توان هسته ايش با چالش جدى مواجه بشه اما ايران هسته اى نشه!!......كدام يك؟[/quote]
در حوزه نظامی هیچ چیز مطلق نیست و هیچ 100 در صدی وجود نداره. سپر موشکی آمریکا هرگز نمیتونه ادعای نابودی تمام موشک های ایران رو داشته باشه. ایران هم هرچقدر از لحاظ متعارف پیشرفته باشه هرگز نخواهد توانست سامانه ای بسازد که همزمان با صد ها و هزاران موشک متعارف و غیر متعارف آمریکا مقابله کنه. بنابراین ترس از یک حمله اتمی همچنان باقی است.... هرچقدر که اون کشور از لحاظ متعارف پیشرفته باشه.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote]امریکا هم تا ببینه فلان........ چهار تا بمب میندازه فلان جای ایران!! به همین راحتی به همین خوشمزگی! در این سایت شاهد چه تحلیل هایی هستیم! :mrgreen:

برخی دوستان شرایط امروز منطقه و جهان رو با شرایط اواخر جنگ جهانی دوم اشتباه گرفتن! شرایطی که در اون برای مدتی امریکا تنها دارنده بمب اتمی بود!اما امروز اوضاع به گونه دیگری است و امریکا نمیتواند به همان راحتی و خوشمزگی که دو بمب اتم تحویل ژاپن داد تحویل ما هم بدهد!در شرایط امروزی که باشگاه دارندگان بمب اتمی تکمیل شده یک همچین کار احمقانه ای بدعتی بس خطرناک خواهد بود برای موجودیت متحدین امریکا و خود امریکایی ها حتی!

اونهایی که میگن ما باید به سمت ساخت بمب اتمی برویم. بمب اتمی ممکن است امریکا رو از حمله احتمالی به ما منصرف بکند اما تحریم ها را چه میکند؟؟ این کار یعنی رودرویی با روسیه که ایران مجهز به بمب اتمی در جنوب مرز هایش را تهدید میداند! یعنی از دست دادن همین ناچیز حمایت معدود کشور های جهان از ما. یعنی محاصره کامل اقتصادی!یعنی...........

مقام رهبری چه فرمایشاتی داشتند در مورد بمب اتمی؟؟[/quote]

وقتی آمریکا ببینه که تمام ناوهاش توی منطقه غرق شدند، فکر میکنید میشینه و نگاه میکنه؟!! خیر دوست عزیز، از تجهیزات نا متعارف استفاده میکنه. به همین خوشمزگی! افکار عمومی دنیا هم حق رو به آمریکا میده، چون تمام نیروهاش دارن نابود میشن.

اگر بمب اتم داشته باشیم، تحریم ها هم خود بخود برچیده خواهند شد، به دو دلیل:
1- تعلیق تحریم ها در مقابل دست کشیدن ایران از بمب اتم
2- ایران میتونه در مقابل تحریم ها واکنش متقابل نظامی نشون بده، مثل بستن تنگه هرمز

نظرات مقام معظم رهبری هم بنابر مصلحت کشور میتونه تغییر کنه.[/quote]
سلام دوستان بمب اتم اصلا به درد ایران نمیخوره چون ممکنه افراد بیگناهی هم در این بین کشته بشن جمهوری اسلامی نیاز به بمب اتم ندارد چون پشتیبان قوی تری دارد ان هم خداست تا حالا فکر کردید تا حالا اگه خدا مارو کمک نمیکرد چند تا انقلاب اومده بود و رفته بود ما در هر صورت باید رضایت خدا را فراموش نکنیم بمب اتم برای ترسو هاست امریکا با ان ابهتش میداند اگر هم در ایران پیروز هم باشد هر روز باید مثل افغانستان هزاران کشته دهد ندیدید بمب اتم چقدر انسان بیگناه رو تو ژاپن کشت بمب اتم از چاله درامدن و افتادن درون چاه است زیرا کمکی به ایران نمیکند چه بسا که موجب منفور تر شدن ایران شود به نظر من دشمن به هیچ وجه با این بحران هایی که داره باهاش دست پنجه نرم میکنه با ایران نمیجنگه مگه این که ما جنگی رو شروع کنیم امریکا الان فقط به فکر تسلیم کردن قدرت در ایران به صورت نرم چون ایران نمیتونه زیاد در مقابل اشوب های انقلاب مخملی دوام بیاره البته این هم دلیل داره چون نمیتونه مثل عربستان و .. مردم کشورش رو محاکمه کنه دیدید که یک نفر کلاه برداری میکنه فرداش بی بی سی و... میگن که ایشون به جرم سیاسی بازداشت شد وای به اون موقه که روسیه و چین رو هم با التیماتیوم راضی کنن باز هم میگم اگه غرب شرایطش و توان این رو داشت که به ایران حمله کنه حمله میکرد اونها از ما میترسن ندیدید که ناوشون رو کشتی های فرانسه و انگلیس اسکورت میکرد اونها حمله نمیکنن اونها فقط چشمشون رو به انتخابات اتی و تسلیم قدرت ایران به صورت نرم دوختن امیدوارم منظورم گرفته باشید پس خیلی دیره باید چاره ای اندیشید باز هم میگم انها میخوان مدل سوریه رو روی ما پیاده کنن نباید بزاریم فریب خورده ها و جیره خورها حتی اگر کم باشن در ایران اشوب و دودسته گی ایجاد کنن
http://www.afsaran.ir/

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
تنها راه ساخت سپر دفاعی به تنهایی یا با همکاری کشورهای دوست همسایه است

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]حالا چند تا سؤال : ما چجوری بمب اتم بسازیم بدون اینکه کسی بفهمه . حداقل به یک زمان 6 تا 1 سال نیاز داریم . اونوقت چگونه باید این کار رو بی سر و صدا و بدون اینکه نه بازرسان آژانس و نه دوربین های آژانس متوجه بشند انجام بدیم . دنیا می شینه ما رو نگاه می کنه . الان بار ها و بار ها خود وزیر دفاع امریکا گفت که ایران هنوز تصمیم ساخت تسلیحات هسته ای رو نگرفته و اون روزی می فهمیم که ایران بازرسان رو بیرون کنه و اورانیوم رو تا مقطع 90 درصد غنی کنه . خود امریکایی ها می دونن که ایران در حال ساخت بمب اتم نیست . [/quote]

بدون بمب اتمي, دشمن تا آخرين ساختمان در تهران خواهد آمد....... و هيچ چيزي هم قادر به جلوگيري نيست.. هيچي.......

[size=7]
اصلا اگر اين همه پول و وقت ملت صرف پروژه اتمي "غيرنظامي" شده باشه که بنظر من به هيچ درد ما نميخوره, واقعا اين سرمايه ملت بهدر رفته.... بعدها در کتب تاريخي خواهد نوشت بزرگترين اشتباه حاکميت ايران در آن دوره چه بود? جواب: نساختن بمب اتمي!
اميدوارم چنين غفلتي نکرده باشيم ......[/size]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ایران به همین دلایلی که گفتم اصلا مقدور نیست که بمب اتم بسازه . تنها راه عضویت در پیمانیست که یکی از اعضا مثل روسیه دارای تسلیحات هسته ای باشه . همینکه ما عضو یک باشگاه نظامی باشیم که قدرت های اتمی درش حضور داشته باشند کافیه .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
فعلا که آقای پریزیدنت اوباما فرمودند...دیگه هیچ پولی صرف جنگ نمیشه..

ولی این آقای اوباما انگار هنوز متوجه نیستند که خودشون تصمیمی نمیگیرن

بهرجال یکی جوابم بده که.....

از کجا اینقدر مطمئن هستند درصورت حمله آمریکا...این یانکی ها با رعایت مقررات بین المللی دیگه

از بمب اتمشون استفاده نمی کنن؟؟؟؟

واگه استفاده کنن اونوقت تکلیف ما چیه؟؟؟بریم تو سازمان ملل و محکومش کنیم؟

یادریک اقدام انقلابی سفیر سویس حافظ منافع امریکا فراخانی کنیم و گله خودمون بهش بگیم

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
فرض کنید ایران بمب اتمی خودش رو بصورت زیر زمینی و بدون متوجه شدن احدی ساخت و رو نکرد و گذاشت برای زمان جنگ.
جنگ که شروع شد و همه فهمیدن آمریکا حمله کرده(مثلا روز دوم یا سوم جنگ)، ایران یه آزمایش هسته ای زیر زمینی انجام داد! اونوقت چی میشه؟
بنظر من حداقلش اینه که آمریکا به اهداف نظامی محدود قانع میشه و دنبال تغییر حکومت از راه ادامه جنگ نخواهد بود.
حتی اگه در ادامه آمریکایی ها شکست سختی ببینند، برای انتقام از بمب اتمی استفاده نخواهند کرد.
و در آخر مشروعیت ایران برای داشتن سلاح هسته ای مورد تایید کشورهای بی طرف قرار خواهد گرفت.
-----------------------
البته بنظر من باید به این نکته دقت کرد که ما نیاز به بمب اتمی داریم و نه لزوما نیاز به ساخت بمب اتمی!!! :mrgreen:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote]حالا چند تا سؤال : ما چجوری بمب اتم بسازیم بدون اینکه کسی بفهمه . حداقل به یک زمان 6 تا 1 سال نیاز داریم . اونوقت چگونه باید این کار رو بی سر و صدا و بدون اینکه نه بازرسان آژانس و نه دوربین های آژانس متوجه بشند انجام بدیم . دنیا می شینه ما رو نگاه می کنه . الان بار ها و بار ها خود وزیر دفاع امریکا گفت که ایران هنوز تصمیم ساخت تسلیحات هسته ای رو نگرفته و اون روزی می فهمیم که ایران بازرسان رو بیرون کنه و اورانیوم رو تا مقطع 90 درصد غنی کنه . خود امریکایی ها می دونن که ایران در حال ساخت بمب اتم نیست . [/quote]

بدون بمب اتمي, دشمن تا آخرين ساختمان در تهران خواهد آمد....... و هيچ چيزي هم قادر به جلوگيري نيست.. هيچي.......

[size=7]
/size][/quote]

چه مطمئن !!!

دوست ندارم كه جنگ شروع بشه!
هيچ كس دوست نداره،
اما جنگ هرچي بد هم باشه، يه خاصيت داره و اون روشن شدن خيلي از مسائل هست.

به هر حال شما نظرتون رو يك خطي داديد، من هم نظرم رو ميگم.

دشمن خواب اشغال نظامي ايران اسلامي رو هم نميتونه ببينه!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
یه مدت یه عده که نمیدونم هدفی دارن یا واقعا خبر از چیزی ندارند میخوان سایت رو به طرف فیلتر شدن ببرن و بین کاربران چند دستگی ایجاد کنن البته خودتون هم میدونید جمهوری اسلامی قوانینی داره که باید رعایت بشه انهایی که اون بالا فکر میکنن الان 32 سال دارن مبارزه میکنن کار یکی دو روزشون نیست صلاح کار ما را خسروان دادنند بهتر تو کار اون بالایی ها دخالت نکنیم

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اشغال نظامی ایران!؟ ببینم شما فکر می کنید یانکی ها هر چند خل و چل و مریض احوال و کهنه فکر اما کاملا از مسیر خرد ابزاری انسانی خارج شده باشن!؟ برادر عزیز، مگر اشغال ایران نوعی بازی و شوخی محسوب میشه!؟ اینها رفتن بیابانی به نام افغانستان رو اشغال کردن و مادرشون در خیلی از موارد به عزاشون نشست! نمی دونم! شاید برخی دوستان 2012 میلادی رو با 1943 یا 1942 میلادی عوضی گرفتن!؟ شاید هم بنده در یک ماشین زمان در حال برگشت به گذشته هستم لطفا اگر خودم متوجه نیستم به بنده گوشزد بفرمایید!؟ دوست عزیز، یانکی ها همین الان هم دارن از روش مشهور «سنگ بزرگ علامت نزدن» استفاده می کنن! شما 100 تا ناو و ناوچه بندازید در حیاط خلوت ایران آخرالامر که چی!؟ بجای 300 هزار نفر اطراف ایران هم 600 هزار نفر گماشته بکارید!؟ خوب!؟ فکر می کنید یه نظامی مجرب یانکی به همین سادگی که شما از اشغال نظامی ایران حرف می زنید حتی از حمله محدود به تاسیسات هسته ای کشورمون حرف می زنه!؟ آقا جان، نسبتی که شما تصور می کنی بین ما و یانکی ها برقرار نیست: اونها فیل نیستن ما مورچه!؟ من جدا متاسف میشم وقتی که اینطور گزاره ها و داوری ها رو می خونم. بمب اتمی چه کاربردی می تونه داشته باشه! تصور می کنی نیروهای نظامی کشورت اینقدر توان ندارن که جواب متناسب به کاربرد ابزار غیرمتعارف بدن!؟ بدونید که سخت اشتباه می کنید. اگر مقصودتون دست و پنجه کردن نظامی باشه بهتره به این نکته هم توجه کنید که ایران بیش از سه دهه است که منتظر ساعت صفره و مدام این واقعه رو مدلسازی کرده و ساعت ها روزها و سال ها براش برنامه ریزی کرده؛ اگر از من سوال می کنید: یانکی ها هرگز کابوس جنگ با کشوری رو که سی ساله منتظر نبرد با اونهاست به رایگان برای خودشون نمی خرن!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
نمي خوام در مورد داشتن بمب اتمي يا استفاده از اون بگم چون مسئله حساسي هست و بايد به همه مسائل اشراف كامل داشت
اما..اما
سلاح غير متعارف نياز هر كشوري هست تا دشمن رو تو آخرين لحظه منصرف كنه...
حالا اين سلاح حتما نبايد بمب اتم باشه...ذهنتون رو بريد طرف ابر ويروس ها كه امكان كشف عامل اجرايي اون بسيار كمه البته با پادزهر اون(هزينه اون هم كمتره)...يا حتي تسليحات مدرن(مثل ليزر و...كه هزينه بالايي داره)

مسئله كه بايد همه ما توجه كنيم اينه كه سلاح غير متعارف حتما نبايد هجومي باشه ميتونه تدافعي هم باشه...مثلا روشي كه تشعشعات و انرژي انفجار هسته اي رو جذب كنه (اول يكم فكر كنيد بعد بخنديد...يه موقعي ضد موشك هم تخيل بود)اين طوري هم حربه اونا خنثي ميشه هم ما تلفات نداديم
================================================================
[quote]چه مطمئن !!![/quote]
رضا جان از شما انتظار نداشتم مگه آخرين نسخه بتل فيلد رو بازي نكردي تهران رو ميگيرن شما مثل اينكه تو باغ نيستي :mrgreen: :mrgreen:
شايدم طرفاي كاوه عزيز رو آمريكايي ها گرفتن هنوز به محله رضا خان نرسيده :mrgreen:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote][quote][quote]طرح بسيار خوبيه... فقط موضوع اينه كه چطوري؟[/quote]

ما از کشور های دوست و همسایه خودمون که در همسایگی آمریکا هستن میتونیم برای حمله موشکی و دریایی استفاده کنیم وشاید هم زمینی[/quote]

یعنی واقعا فکر می کنید اونها چنین کاری می کنند ؟؟؟!!
بین کشورهای ونزوئلا و نیکاراگوئه و کوبا کدامشان حاضرند چنین کاری بکنند ؟؟!!
دوست عزیز اگر در اینترنت سرچ کنید و دارایی های نظامی اینها را ببینید می فهمید که اینها کمتر چند روز در برابر آمریکا دوام می آورند در کنار این ضعف اطلاعاتی و نداشتن تجربه نظامی و نبود لجستیک و کوچک بودن خاکشان هم مزید بر علت
در ثانی اینا موشک و نیروی دریایی شان کجا بود ؟؟؟!! :mrgreen:
ما هم انقدر باهوش هستیم که به اینها تسلیحات موشکی کارآمدی را که ساخت داخل است ندیم {به دلیل اشراف اطلاعاتی آمریکا در اون منطقه }
راه های ساده تری برای ضربه زدن به آمریکا هست و البته محتمل تر !![/quote]

ما باید توی این خاک ها ارتش مخفی و پایگاه های زیرزمینی مخفی داشته باشیم
که هروقت که لازم شد اونها رو فعال کنیم
ما میتونیم موشک ها رو توی خاک های اونها بسازیم و آماده پرتاب کنیم.[/quote]

به جان خودم شما یا جوگیر فیلم های هالیوودی یا اصلا نمی دونی اوضاع دنیا از چه قراره ؟ ارتش مخفی ؟؟؟!!!!!!!!!
داداش گفتم اونا ضعف اطلاعاتی دارن اما نه دیگه اینقدر که تو خاکشان 1000 تا 2000 تا چریک آموزش بدیم و نفهمند !
گفتم کشورشان کوچک است اما نه آنقدر که نفهمند یکی در آن موشک بالستیک 40 متری می سازد تازه شما فکر کردی cia و ماهواره هاش همگی خواب تشریف دارن ؟؟؟!!!
کلا تو این تاپیک همه جو زدیم!!! :mrgreen:
بمب اتم بسازیم !!؟؟؟
آقایان آمریکا از بمب اتم احتمالی ما نمی ترسد از عوامل انتحاری ما در کشورهای نفتی می ترسد از نفوذ ما در گروه های نظامی که دورتادور اسرائیل اش را گرفته می ترسد از احتمال بمباران تاسیسات اتمی منطقه می ترسد از شاخ به شاخ شدن با ملتی می ترسد که مقابل دنیا 8 سال با دست خالی جنگید و یه وجب از خاکش را از دست نداد
فقط امیدوارم این سایت را آمریکایی ها مانیتورینگ نکنند :mrgreen:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote][quote]حالا چند تا سؤال : ما چجوری بمب اتم بسازیم بدون اینکه کسی بفهمه . حداقل به یک زمان 6 تا 1 سال نیاز داریم . اونوقت چگونه باید این کار رو بی سر و صدا و بدون اینکه نه بازرسان آژانس و نه دوربین های آژانس متوجه بشند انجام بدیم . دنیا می شینه ما رو نگاه می کنه . الان بار ها و بار ها خود وزیر دفاع امریکا گفت که ایران هنوز تصمیم ساخت تسلیحات هسته ای رو نگرفته و اون روزی می فهمیم که ایران بازرسان رو بیرون کنه و اورانیوم رو تا مقطع 90 درصد غنی کنه . خود امریکایی ها می دونن که ایران در حال ساخت بمب اتم نیست . [/quote]

بدون بمب اتمي, دشمن تا آخرين ساختمان در تهران خواهد آمد....... و هيچ چيزي هم قادر به جلوگيري نيست.. هيچي.......

[size=7]
/size][/quote]

چه مطمئن !!!

دوست ندارم كه جنگ شروع بشه!
هيچ كس دوست نداره،
اما جنگ هرچي بد هم باشه، يه خاصيت داره و اون روشن شدن خيلي از مسائل هست.

به هر حال شما نظرتون رو يك خطي داديد، من هم نظرم رو ميگم.

دشمن خواب اشغال نظامي ايران اسلامي رو هم نميتونه ببينه![/quote]


اشغال زمینی که جزء محالات...ولی حرف ما اینه...اگه تهدید اتمی شدیم چی؟

صدام تهدید شیمیایی کرد و حرفش و عملی کرد..ولی این یانکی ها اگه بخان جنگ کنن

باهمه حربه هاشون میان وسط از تموم پتانسیلشون استفاده می کنن..چون جنگ با ایران فقط یکبار میتونن تجربه کنن

برای همین به هرعمل شیطانی دست میزنن..براشون هم هن سازمان ملل مهمه نه مردم دنیا نه وجدان عمومی

این تو جنگ عراق وغزه دیدیم..نباید به این امید بود که عضو باشگاه اتمی هستن....

راسی...چندوقت پیش سیاستهای کلی اوباما رو یادتون میاد؟؟؟؟؟؟؟

استفاده از بمب اتمی درمقابل همه کشورهای دنیا براخودشون ممنوع میدونن بجز دوتا کشور

ایران و کره شمالی.....خبرش همه هم میدون..حتی یه وقتی اون نیکلاساراکوزی خمار هم ایران تهدید اتمی کرده بود

اینا که یه این راحتی تهدید میکنن فکر میکنین تو استفادش شک می کنن؟

خیلی ساده لوحانه هست که رو وجدان این غربیها قمار کنیم!!!!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط LostSky
      منفک شده از تاپیک جامع نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران 
      1399/10/23 خورشیدی
       
      =================
       
       
       
      پروژه ناو بندر کار بسیار داره و در آینده نزدیک نباید انتظار رونمایی داشته باشیم.
       
      این پروژه تغییر اساسی و تبدیل یک ابر تانکر نفتکش به یک ناوبندر نظامی با قابلیت ها و امکانات فراوان هست.
      یک نفتکش دارای مخازن بسیار بزرگ ذخیره نفت هست که باید به کلی تغییر کنه و دارای بخش های متعدد نگهداری و انبار داری و اسکان و غیره خواهد شد.
      از طرفی کار بخش اضافه کردن روسازه جدید جهت آشیانه های بالگرد و بخش های وابسته که همین الان هم بخشیش مشخصه اجرا شده.
      بخش تسلیحات و رادارها و دیگر سامانه های مخابراتی و غیره هم زمان بسیار بالایی خواهد گرفت.
      با وجود سرعت بسیار پایین ساخت فریگیت های کلاس موج و همچنین اعلام زمانهای به آب اندازی و عملیاتی کردن این شناورها که بارها به عقب افتاده بسیار بعید هست که این شناور عظیم به این زودی ها حتی جهت تست به آب انداخته بشه ، مگر اینکه نیرو به شدت روی این پروژه تمدکز هزینه و انرژی بزاره تا زودتر به نتیجه برسه.
      البته با روند مشاهده شده به نظر میاد که اینگونه باشه و فرماندهان نیرو خواهان الحاق سریع یک شناور بزرگ و دوربرد جهت پشتیبانی همه جانبه ناوگروه های اعزامی به مناطق دوردست هستند و روند فعلاً با سرعت خوبی دارد پیش میرود.
    • توسط worior
      یک مبتدی هسته ای، مسئله ای به بهانه 0.1 کیلوتن به منتهی 10 مگاتن
      مقدمه
      یک تیتر متناقض نما برای برانگیختن سوال در این مورد که یک تازه کار هسته ای چگونه باید شروع کند، در برنامه خود به چند کیلوتن قدرت نیاز دارد؟
      اینکه در یک برنامه هسته ای در مراحل ابتدایی از اینکه از چه بمبی و چه هدف گذاری در تهیه ذخایر هسته ای میبایست بهره مند بود، تعاریف مشخصی وجود ندارد، جز 3 تز معروف که برای تولید هر سلاحی بکار میروند؛ "تولید برای زمان استفاده" و تز دیگر "تولید بر اساس مقابله با دیگری" و "تولید برای مکان استفاده یا هدف"، راهکار نظام مند دیگری وجود ندارد.  مشخص نیست چه موقع این 3 روش حدود خود و حدود نیاز هر کشوری با برنامه هسته ای را مرتفع میکنند.
      تولید بر اساس مقابله با دیگری حتی در تعداد بسیار کم نیز توجیه کافی دارد. و کافی است که رقیب بداند در تهاجم هسته ای خویش با پاسخ هسته ای مبهمی از نظر ابعاد و تعداد، روبرو خواهد شد و یا اینکه میبایست دست کم یک ضربه اتمی متقابل به انتخاب حریف را تحمل کند. ضربه ای که در هر شرایطی با هر مقداری دردناک خواهد بود.
      بنابراین سیاست ابهام هسته ای فقط بدرد کشورهایی میخورد که نمیخواهند زیر ترس و حسرت هسته ای باقی بمانند، متوانند برنامه خود را بخوبی پنهان نگاه دارند، و قصد ندارند حجم ذخایر هسته ای خود را افزایش داده و یا ابعاد استفاده را از نظر زمان و مکان پیچیده سازند، آنها همچین سلاح هسته ای را بعنوان یک راهبرد اجرایی فراتر از امر موازنه در نظر نگرفته اند.
       تولید بر اساس زمان استفاده یک امر منحصر به فرد است، مثلا تعدادی بمب موجود باشد که اگر لازم شد روزی مثلا در آخرالزمان استفاده شود! این راهکار نیز هم از نظر اجرایی مبهم است و هم منتهی به یک حد نهایی بی معنی یعنی روز مبادای غیرممکن آن کشور منوط میشود، چنین برنامه ای نبودش بهتر از بودن آن است.
      تولید بر اساس راهکار مکان استفاده نیز از نظر عددی دچار ابهام میشود. اگر دو کشور چین و هند یکدیگر را از این نظر مورد سنجش قرار دهند و برای هر هدفی که مورد نیاز اقدام هسته ای می بیننند، سلاح هسته ای با توان مشخصی بسازند، تعداد اهداف زیاد خواهد بود و هم اینکه مسائل بسیاری نظیر شیوه نگهداری، میزان لازم، استراتژی انتخاب و شلیک و ... پدید میآورند، ممکن بمب هایی که بر اساس مکان استفاده طراحی میشوند، به نحوی محدود شوند که هیچ وقت ارزش بهره گیری نیابند. مثلا بمبی به اندازه پایتخت یک کشور تدارک دیده شود،  بزرگ در حد 5 مگاتن، و چون پدافند دشمن موثر است، تعداد متناسبی در برابر آن ساخته شود، مواد هسته ای فراوانی همراه با پیچیدگی ای نگهداری تدارک دیده شود، ولی هیچ گاه ارزشی فراتر نیابند و دو کشور بعدا با صلح هزینه گزافی به امور نظامی خود تحمیل کنند. مانند ذخایر عظیم شوروی و آمریکا که عملا بعد از جنگ سرد بلا معنی باقی مانده اند.
      راهکار دیگری که اشاره نشد، میتواند تولید صرفا تحقیقاتی باشد، به نظر میرسد سالها دو کشور آمریکا و شوروی آزمایش های اتمی را با این اهداف انجام داده اند و چنین اهدافی امروزه دیگر به معنای سابق کاربردی به نظر نمیرسد. علوم مربوط بهانفجار هسته ای به شکل وسیعی تحصیل شده اند،  فقط آن لبه پیشرو در کاهش ابعاد، کاهش عوارض و افزایش توان مورد تحقیق است که امری علمی به نظر میرسد تا نظامی و عمدتا وابسته به محاسبات کامپیوتری، شبیه سازی و تست های غیراتمی است.
      یک سطح راهکنشی نظامی
      مسیرهای ارزیابی شده توسط افراد، و نهادهای مختلف نظامی وحتی غیر نظامی در برسی گزینه های ماشه هسته ای، نمایشگر تنش زایی فزاینده هستند. استفاده از تسلیحات متعارف قدرت مند در صورت کارآمد نبودن به سمت استفاده از تسلیحات هسته ای بسیار سبک و سپس به سمت حل گره های نظامی که با بمباران متعارف و سبک هسته ای حل نمیشوند، و سپس پاسخ قویتر به حریفی که ضربه هسته ای را ارسال کرده با سلاح هسته ای قویتر تمایل دارند.
       مثلا یک استفاده سبک از سلاح هسته ای در زدن یک بتلگروپ با قدرتی معادل 0.5 کیلوتن تی ان تی، ممکن است پاسخی برابر با 5 و یا 15 کیلوتن از سوی رقیب دارنده سلاح هسته ای در موقعیتی مشابه ایجاد کند، و این فتح بابی باشد برای تنش زایی به مسیر استفاده های بزرگتر، 200 کیلوتن به یک مگاتن و یک مگاتن به  سرهای جنگی خوشه ای هسته ای و بیشتر.
      اقیانوس بعنوان بستر آزاد استفاده از تسلیحات اتمی
      آثار استفاده از تسلیحات هسته ای در سطح دریا بسیار متفاوت از استفاده در خشکی است.روسیه، چین، آمریکا هر یک ناوگان دریایی بسیار عظیمی دارند، و میتوانند با یک ضربه هسته ای تمام آنچه دشمنشان در برابرشان قرار داده است را در دریا منهدم کنند، ناوها به درون اوقیانوس غرق میشوند و آثار رادیواکتیو نیز بسیار کم و شاید محو میشود، آب دریا یکی از بهترین جاذب های تشعشعات رادیو اکتیو است و اگر از بمب های هیدروژنی استفاده شود، بدلیل مصرف شدن حجم بالایی از خرج اورانیوم یا پلوتونیومی، آثار تهاجم هسته ای بسیار کمتر خواهد بود. ولیکن هر استفاده از سلاح هسته ای در سطح خشکی مصائب بی پایانی بجای خواهد گذاشت. با وجود سیستم حمل و نقل جدید، یه انفجار هسته ای قوی که شهری را آلوده کند حتی از طریق حمل و نقل بار و یا حتی مسافرت افراد نیز میتواند آلودگی خود را منتقل کند، انتقال از مسیر هوا جای خود دارد. به محاسبه ای استفاده از یک بمب 1مگاتنی علیه فردو که باعث از بین رفتن مواد هسته ای شود، ممکن است آثار رادیواکتیو آن حتی در مرز و هند و چین مشاهده شود.
      بنابراین با وجود کاهش عقلایی استفاده از تسلیحات اتمی در سطح خشکی، همچنان استفاده از این تسلیحات در سطح دریا توجیه پذیر است. بخصوص برای همه کشورهایی که تحت تاثیر سیاست ناوگان جنگی دشمنان خود قرار گرفته اند. یک سلاح هسته ای سبک میتوانند پایان دهنده بسیار توجیه پذیر برای آغاز جنگی از سوی دریا باشد، اما پاسخ آن چه میتواند باشد؟!
      -          ادامه استفاده از تسلیحات سبک؟
      -          ماندن بر پایه اصول اخلاقی همزمان با پاسخی بسیار قویتر بصورت متعارف؟
      -          دادن پاسخ برابر و انتظار بی خیال شدن حریف؟
      -          دادن پاسخی بسیار قوی؟
      -          تسلیم شدن و ندادن هیچ پاسخی؟
      جنگ احتمالات خود را دارد، بعید است کشوری مثل آمریکا 3 ناو هواپیمابر خود را در اثر یک انفجار هسته ای در سطح دریا در یک تهاجم احتمالی در تنگه تایوان از سوی چین، منهدم شده ببیند، و از اقدام متقابلی قدرتمند تر و وسیع تر بهره نگیرد، سایر پاسخ ها مبتنی بر شیوه جنگ بازی و یا احتمالا بعدی هستند، اما چه کسی قادر است بدرستی پیش بینی کند؟ انتخاب استفاده از تسلیحات اتمی به هوش مصنوعی و مدلهای پیش بینی مبتنی بر روانسنجی رهبران واگذار خواهد شد؟!
      با این وجود آنچه مشخص است این کیلوتن نیست که تایین میکند، اقدام بعدی بمب اتمی استراتژیک بشد، یا ماشین روز قیامت، در مثال بالا آمریکا د برابر پایتخت چین را با چندمگاتن هدف قرارداده و البته پاسخ مشابهی هم دریافت کند! این موارد در کتاب کاهن و دیگران بخوبی بحث شده اند. اما استفاده اولیه از این تسلیحات یک انتخاب مبتن بر دوئل هسته ای هستند، استفاده کننده قطعا با سطحی از پیروزی روبرو خواهد شد که میبایست عواقب آن را بپذیرد.
       
       
      تست دریایی راکت ASROC   با قدرت 10 کیلوتن 1962میلادی 
      تصویر از Hans M. Kristensen برگرفته شده از fas.org/
       
      انتخاب مقادیر جذاب
      مقادیر زیر 1 کیلوتن جذابیت های بسیاری دارند.
      -          نخست اینکه سطح پاسخ هسته ای را بسیار محدود نگاه میدارند.
      -          دریافت کننده پاسخ هسته ای میداند که اگر وارد مقادیر بیشتر شود در واقع خسارت بعدی خود را ممکن است بیشتر کند و در هم سطح از پاسخ باقی میماند.
      احتمال استفاده از یک سلاح هسته ای تاکتیکی در این ابعاد بسیار زیاد است، بخصوص ابعاد تنبیهی  و یا تاکتیکی آن بشدت از نظر نظامی قابل قبول است.
      -          از طرفی دشواری های تولیدی آن بیشتر است اما مواد رادیواکتیو کمتری نیاز دارد، و کشورهایی با حجم تولید اورانیوم پایین و تکنولوژی های سطح پایین تر براحتی میتوانند انتظارات هسته ای خود را بدین شکل برآورده سازند
      -          رهگیری انفجارات و آزمایشات در این حد مقداری دشوار است و کشورهای با وسع کم هممیتوانند چنین تسلیحاتی را بیازمایند. بخصوص در سطح دریا
      -          امکان تولید انبوه و استفاده انبوه از آنان وجود دارد.
      -          برای کشورهایی که دارای ابهام هسته ای یا برنامه اقدام سریع هسته ای شرایط بحران دارند، بسادگی دستیافتنی هستند.
      -          در صورت استفاده از این تسلیحات در خشکی، یک بمب یک کیلوتن، همان اثری را دارد که یک بمب 10 کیلوتن خواهد داشت، این بمب ها به هر جا اصابت کنند، آنجا تا مدتها بلااستفاده خواهد ماند.
      در مثال دریا
      با توجه به موارد فوق میتوان ارزیابی کرد که بمب کم توان هسته ای اما در تعداد مناسب بسیار از نظر راهبردی کارگشا تر است تا بمب های با توان بالا. اما شعاع انهدام این بمب ها آنچنان ابعاد کافی ندارد که بتوان با یک بمب در یک فاصله امن از پدافند دریایی کار را تمام شده دید. بلکه انفجار حتما میبایست در مجاور ناو و در محدوده حداکثر 500 متری اتفاق بی افتد. بنابراین چنین تسلیحاتی میبایست کارآمدی خود را به گونه های راهبردی تضمین کنند. بدین منظور در اقدام راهکنشی 6 کلاهک هسته ای 0.5 کیلوتنی میبایست کنار 3 کلاهک پیشگام 300 کیلوتنی به فاصله 10 کیلومتری و یا یک بمب 1 مگاتنی به فاصله 20 کیلومتری شلیک شوند.
      3 انفجار 300 کیلوتن در فاصله ای خارج دسترس پدافند ناوگان دشمن، میتوانند شوکی تولید کنند که  راهگشای 6 انفجار 0.5 کیلوتنی باشند و این شرایط امکان انهدام یک ناوگان سه فروندی از ناوهای هواپیمابر دشمن فرضی را فراهم آورد. بنابراین بدیهی است که از منظر تولید تسلیحات اتمی، تعداد بیشتری بمب کوچک و یا کم اثر تولید شود، سپس از بمب های قویتر در تعداد کمتر بهره جست.

       
      مسیری که باید طی شود
      واقعا نمیدانیم اگر بخواهیم برنامه نظامی هسته ای داشته باشیم، از کجا شروع کنیم و کجا تمام کنیم. چه سناریویی برای زمان و مکان استفاده انتخاب کنیم، چه نقاطی چه میزان قدرت تخریب هسته ای لازم دارند. چقدر سلاح داشتن بازدارندگی را تامین میکند، تسلیحات حامل سلاح هسته ای یک مسئلله هستند، پدافند هسته ای مسئله ای دیگری، تحقیقات هسته ای همینطور. اما یک روند  منطقی برای همه تازه کارهای هسته ای الزاما میبایست طی شود؛
      -          نخست یک بمب تحقیقاتی.
      -          سپس کوچک سازی و بزرگ سازی قدرت انفجار.
      -          در ادامه کاستن از عوارض انفجارو ایجاد انفجار بهینه.
      -           در میانه راه طراحی های مناسب با تسلیحات حامل. کروز، بالستیک، بمب افکن، اژدر و ...
      -          و در پایان راه تولید، تازه آغاز دوره بی پایان نگهداری پر هزینه و پیچیده تسلیحات هسته ای برای استفاده در زمان ها و مکان ها و برد های مختلف.
      با توجه به مثال بالا یک تازه کار هسته ای، برای مدیریت هزینه و مدیریت زمان و مکان دستیابی به سلاح هسته، یا دستیابی به قابلیت فرار هسته ای طرح و برنامه دقیقی داشته باشد.
      مشکل ذخیره اولیه
      هیچ حجمی از ذخایر هسته ای اولیه نمیتواند بازدارندگی لازم را ایجاد کند، بخصوص در زمانی که دشمن خاصی وجود داشته باشد که بتواند میزان پیشرفت، تعداد کلاهک و مکان های تولید را بدقت شناسایی کرده و در ابتدای راه آنرا از کار بی اندازد. وجود چند کلاهک محدود نه تنها بازدارنده نیست، بلکه مسبب آغاز تهاجم، تغییر مسیر به تهاجم هسته ای و در نهایت شکست خوردن دارنده تازه کار است.
      بنابراین یک تازه کار هسته ای 4 راه دارد:
      1.       پنهانکاری؛ برنامه خود را تا رسیدن به ظرفیت مطلوب بازدارنده، از نظر عددی و توانی پنهان نگاه دارد.
      2.       سیاست؛ از ابزارهای سیاسی برای ممانعت از اقدام علیه برنامه هسته ای خود بهره جوید.
      3.       توان نظامی متعارف؛ بقدری در حوزه تسلیحات متعارف و سرعت رسیدن به حد مطلوب موثر عمل کند که فرصت اقدام از دشمن گرفته شود.
      4.       گروگان گیری؛ هسته ای. تهدید استفاده از نخستین سلاح های ساخته شده علیه نزدیک ترین شهر یا پایتخت دشمن.
      تقریبا بسیاری از کشورهای دارنده سلاح هسته ای پس از آمریکا بصورت ترکیبی هر 4 راه فوق را تا آنجا که توانسته اند همزمان پیگیری کرده اند. اسراییل از گزینه های 1 و 2 و 4 بخوبی بهره جسته است. هند و پاکستان، از هر 4 گزینه بهره جسته اند، همینطور کره شمالی که نتوانست برنامه هسته ای خود را پنهان کند و از ابزار سیاسی کافی برای چانه زنی بهره مند نبود توانست بخوبی از گزینه سوم و چهارم بهره گیری کند. آنها ابتدا به توان متعارف موشکی و توپخانه ای بلند برد بسیار وسیعی دست یافتند، که متعاقبا از تهاجم علیه تاسیسات هسته ای خود ممانعت کافی به عمل می آورد، سپس بعد از توسعه متعارف، پایتخت و شهرهای کره جنوبی که دیگر در برابر تهاجم موشکی انبوه راه برای مقابله نداشتند را گروگان گرفتند، به نحوی که حتی استقرار سامانه پدافند موشکی تاد نیز عملا مثمر ثمر به نظر نمی رسید. کشورهایی مثل لیبی و عراق نتوانستند از هیچ از یک 4 گزینه فوق بهره مند شوند، عراق که برنامه هسته ای خود را شروع کرد بلافاصه با تهاجم اسراییل مواجه شد و از آنجا توان نظامی متعارف کافی نداشت، از طرفی نتوانست از ابزارهای سیاسی و دیگر گزینه ها بهره گیری کند شکست را پذیرفت و به یک انتقام گیری سطحی از اسراییل اکتفا نمئد. ایران نیز آگاهانه بدونه انتخاب هیچ یک از مسیر های فوق برنامه نظامی هسته  ای را در حد دانش آن محدود و سپس رها ساخت.

      مسیریابی چگونگی توسعه و کاهش تنش هسته ای
      نتیجه گیری
      یک تازه کار هسته ای میبایست، به دست کم یکصد کلاهک هسته ای با قابلیت ارسال از طرق مختلف دست پیدا کند. و این تعداد با فهم از راهبرد زمان و مکان استفاده پس از دستیابی پنهانی به ذخایر اولیه قابل تنظیم از نظر تقسیم مواد هسته ای و قدرت مورد در تعداد خواهد بود. با این وجود دستیابی پنهانی به این حجم از کلاهک هسته ای که قابل نصب بر روی موشک باشد در زمانی کوتاه امری ناممکن به نظر میرسد.
      یک معادله؛ اگر 10 بمب یک مگاتنی وجود داشته باشند، آنها ماشین روز قیامت یک کشور اتمی با برنامه محدود هستند، و اگر 30 کلاهک 300 کیلوتنی به آن اضافه کنیم، توان هسته آن کشور به سطح راهبردی ارتقا پیدا میکند، و اگر حدود 70 تا 100 کلاهک از زیر یک تا حداکثر 5 کیلوتن وجود داشته باشد برنامه تاکتیکی آن تقریبا کامل شده است. به موازنه راهبردی، و توان تاکتیکی مناسب نیز دست پیدا کرده. اما به محض شروع اولین آزمایش با آنچنان حجمه سیاسی، اقتصادی و تلاش های نظامی مواجه میشود که ممکن است شانس دستیابی کامل به برنامه فوق را از دست بدهد. بنابراین در 4 گزینه فوق؛
      - پنهانکاری محدودیت عملیاتی بالایی دارد،
      - گروگانگیری نیز عواقب سیاسی و اخلاقی وسیعی دارد،
      - ظرفیت بازدارنده متعارف نیز هزینه های بسیار بالایی در برخواهد داشت،
      و نمیتوان این ظرفیت را با وجود برنامه هسته ای آشکار یا حتی پنهان تا حد یک قدرت جهانی شدن بسرعت و با هزینه های کم ارتقا داد، بنابراین "سرعت" در دستیابی به حجم بالای مواد هسته ای برای دستیابی به ظرفیت مناسب تولید بمب مهمترین و قابل ملاحظه ترین فاکتور دستیابی به سلاح هسته ای است. و این برنامه به محض آشکار شدن یک گزینه در برابر مخالفان آن برنامه میگذارد، ممانعت پیش از آنکه دور شود.
      بنابراین سیاست ابهام هسته ای نه تنها در عمل ناکارا به نظر میرسد بلکه موجبات تهاجم را نیز فراهم می آورد. و در برابر یک اقدام زودهنگام علیه برنامه هسته ای کشور تازه کار، وی باید با تمام توان برای سقوط اخلاقی و زدن ضربت متقابل با هر روشی، منجمله بمب های کثیف، شیمیایی، میکروبی و ... آماده باشد.
      مسیر زمانی دستیابی به بازدارندگی هسته ای:
       
       
      وضعیت پیش روی یک مبتدی هسته ای
       
      تهیه شده برای میلیتاری worior@military.ir
      استفاده از مطلب و ایده ها تنها با درج آدرس سایت مجاز است
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم

      چند روز پیش مطلبی در تاپیک "ایران و کره شمالی ، موشکهای بالستیک و همکاری هسته ای " به یکی از دوستان پاسخی بدین مضمون ارائه کردم :
      "برادر عزیز به نکته بسیار جالبی اشاره فرمودید - مساله ای بارها بنده در مواقع و مناسبتهای مختلف چه در این انجمن و چه در کلاسهای خودم مطرح کرده ام این است که ما در کشور خودمون ( ممکن بعضی خوششون بیاد و بعضی هم ناراحت شوند ) چیزی به اسم تینک تانک های (think tank) هایی که بشینند و 20 ، 30 ، 50 و یا 100 سال آینده را بررسی کنند، نداریم . با تمام احترامی که برای مسئولین قائلم اما تمام زور ما ایجاد یک برنامه ریزی 20 ساله است . تازه همین برنامه هم دستخوش باند بازی های سیاسی و اعمال سلیقه دولتهای مختلف می شه و عملا" چیزی از آن برای اجرا باقی نمونه . من تمایلی ندارم که فقط نیمه خالی لیوان را ببینم ولی متاسفانه ( هرچند بکاربردن واژه متاسفانه در کارهای پژوهشی درست نیست ) چنین چیزی به معنی واقعی کلمه در کشور ما وجود ندارد . مثلا" نویسنده مشهور آلوین تافلر ( که سه گانه مشهورش جنگ و ضد جنگ ، شوک آینده و موج سوم) یک فیوچرلوژیست ( آینده شناس) و برخلاف افواه عمومی که معتقدند ایشان یک جامعه شناس بشمار می رود . من توصیه می کنم شما و دوستان حتما" کتاب جنگ و ضد جنگ ایشان را که در دهه 80 یا 90 نوشته شده را بخوانید و آن را با شرایط الان مقایسه کنید . من خودم بیشتر از 15 بار این کتاب رو خوندم و هرمرتبه که می خونمش چیز بیشتری یاد می گیرم . در حالی که تینک تانک های که در حوزه تمدنی غرب وجود دارند مثل ( رند ، چتم هاوس ، بروکینز و .... ) کارشون صرفا" برای 150 سال آینده است . شاید اگر عمری باقی موند در این زمینه یک تاپیک جامع بزنم ."
       
      بنابراین تصمیم گرفتم که به تدریج اگر خدا خواست اندیشکده های مهم حوزه تمدنی غرب را خدمت عزیزان معرفی کنم ، امیدوارم برای اعضای محترم مفید به فایده واقع گردد و دریچه ای باشد برای اینکه ما در حوزه تمدنی اسلام با الگو برداری و دوری از تقلید ناشیانه و کورکورانه و با بومی سازی چنین مراکزی ، گام بسوی طرح ریزی های راهبردی برای آینده برداریم ، انشا ا... .
      در ضمن عزیزانی که این مطالب را پی گیری می نمایند حتما" نظرات خود را (مثبت یا منفی ) اعلام کنند - باتشکر
       
       
      =============================================================================================================

      بخش یکم :
      اندیشکده بروکینگز

       
       

       
       
      مؤسسه بروکینگز یک اندیشکده آمریکایی است که مقر آن در واشنگتن است. مؤسسه بروکینگز که یکی از قدیمی‌ترین اندیشکده‌های واشنگتن است در امر تحقیقات و آموزش علوم اجتماعی، اصول اقتصاد، سیاست‌گذاری شهری، مدیریت دولتی، سیاست خارجی، اقتصاد جهانی و توسعه، فعالیت دارد. این اندیشکده در گزارش برترین اندیشکده‌های جهان در سال ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ که از سوی دانشگاه پنسیلوانیا منتشر شده، به عنوان بانفوذترین اندیشکده جهان معرفی شد.
      رسالت عنوان شده این مؤسسه “فراهم ساختن نظریه‌ها و توصیه‌های جدید و عملی است که سه هدف را پیش می‌برند: تقویت دموکراسی از نوع آمریکایی؛ پدید آوردن رفاه اقتصادی – اجتماعی، امنیت و فرصت‌های مختلف برای تمام آمریکایی‌ها؛ ایجاد نظام بین‌المللی بازتر، امن‌تر و مرفه‌تر، همراه با همکاری‌های بیشتر.
      مؤسسه بروکینگز می‌گوید اندیشمندان و اعضایش “دیدگاه‌های مختلفی” دارند و خود را یک مؤسسه غیرحزبی می‌داند، اما رسانه‌ها اغلب این مؤسسه را ” لیبرالی متمایل به میانه‌روها ” یا “میانه‌رو” توصیف می‌کنند. در یک تحلیل دانشگاهی که بر سوابق کنگره بین سال‌های ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۲ انجام شد، مشخص شد که سیاستمداران محافظه‌کار تقریباً به اندازه سیاستمداران لیبرال به بروکینگز مراجعه داشته‌اند، و این مؤسسه در مقیاس ۱۰۰-۱ که در آن ۱۰۰ به معنای لیبرال‌ترین امتیاز است، امتیاز ۵۳ را کسب کرده است. در همین بررسی مشخص شد بروکینگز اندیشکده‌ای است که سیاستمداران و رسانه‌های آمریکا بیشترین نقل قول را از آن دارند.

      - موضع سیاسی
      بروکینگز به عنوان یک سازمان غیرانتفاعی خود را یک مؤسسه مستقل و غیرحزبی می‌داند. بررسی‌ای که در سال ۲۰۱۱ در مورد مبالغ اهدایی کارمندان این مؤسسه بین سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۰ انجام شد نشان داد ۶/۹۷% مبالغ اهدایی سیاسی کارمندان بروکینگز به دموکرات‌ها داده‌شده‌اند و بنابراین بروکینگز را به عنوان مؤسسه‌ای لیبرال توصیف کرد. اما در یک پژوهش دانشگاهی که در سال ۲۰۰۵ انجام شد نتیجه‌گیری شد این مؤسسه میانه‌رو است چون در سوابق کنگره از سال ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۲ سیاستمداران لیبرال و محافظه‌کار تقریباً به یک اندازه به عنوان یک مرجع موثق به بروکینگز رجوع داشته‌اند. روزنامه واشنگتن‌پست مؤسسه بروکینگز را میانه‌رو و لیبرال توصیف کرده است. لس‌آنجلس تایمز قبل از این‌که اعلام کند به نظرش چنین برچسب‌هایی اهمیت ندارند بروکینگز را متمایل به لیبرال‌ها و میانه‌رو توصیف می‌کرد. در سال ۱۹۷۷ مجله تایم، بروکینگز را با عنوان “اندیشکده ممتاز لیبرال کشور” توصیف کرد. نیوزویک این اندیشکده را میانه‌رو می‌داند اما پولتیکو از عبارت میانه‌رو-چپ‌گرا استفاده کرده است. به علاوه گروه جناح چپی ناظر رسانه‌ها به نام بی‌طرفی و صحت گزارش، این مؤسسه را محافظه‌کار می‌داند.
      اما بعضی لیبرال‌ها استدلال می‌کنند علیرغم این‌که این مؤسسه به میانه‌روی متمایل به چپ بودن شهرت دارد، اندیشمندان سیاست خارجی بروکینگز بیش از حد از سیاست‌های دولت بوش در خارج از آمریکا حمایت می‌کردند. متیو ایگلسیاس به عنوان یک وبلاگ‌نویس لیبرال عنوان کرده است مایکل اوهانلون که از اندیشمندان بروکینگز است اغلب با اندیشمندان سازمان‌های محافظه‌کار مانند انجمن امریکن انترپرایز، ویکلی استاندارد و پروژه‌ای برای قرن جدید آمریکایی موافق است. به‌همین صورت، بنجامین ویتس مدیر تحقیقات بروکینگز عضو کارگروه حقوق و امنیت ملی انستیتو هوور محافظه‌کار است. اندیشمندان بروکینگز از جمله مک کلیلان مارک، رون هاسکینز و مارتین ایندیک در دولت‌های دموکرات و جمهوری‌خواه خدمت کرده‌اند.
      اعضای هیئت‌امنای بروکینگز اغلب دموکرات‌های سرشناسی مانند لورا تیسون مشاور ارشد اقتصادی کاخ سفید در دوره ریاست جمهوری بیل کلینتون هستند اما چند جمهوری‌خواه میانه‌رو مانند کنت دوبرستین رئیس سابق امور ستادی در دوره رونالد ریگان نیز عضو این هیئت می‌باشند.

      تاریخچه
      ۱۹۷۹-۱۹۱۶
      بروکینگز در سال ۱۹۱۶ با عنوان مؤسسه تحقیقات دولتی (IGR) تأسیس شد و رسالت آنعبارت بود از “تبدیل شدن به اولین سازمان خصوصی ویژه تحلیل موضوعات سیاست عمومی در سطح ملی”. رابرت اس بروکینگز (۱۹۳۲-۱۸۵۰) که فردی بشردوست بود این مؤسسه را تأسیس کرد. او در ابتدا منابع مالی شکل‌گیری سه سازمان را تأمین می‌کرد: مؤسسه تحقیقات دولتی، مؤسسه اقتصاد، و دفتر آموزش فارغ‌التحصیلان رابرت بروکینگز که وابسته دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس بود. این سه مؤسسه در ۸ دسامبر ۱۹۲۷ ادغام شدند و مؤسسه بروکینگز شکل گرفت.
      در دوران بحران بزرگ، اقتصاددانان بروکینگز پژوهش گسترده‌ای را با مأموریت یافتن از فرانکلین روزولت رئیس‌جمهور وقت انجام دادند تا علل ریشه‌ای رکود را پیدا کنند. هارولد مولتون اولین رئیس بروکینگز و دیگر اندیشمندان بروکینگز بعدها رهبری مخالفت با سیاست جدید (برنامه توسعه اقتصادی فرانکلین روزولت پس از سال‌های بعد از بحران بزرگ در امریکا که در آن کمک به کشاورزی، بازنشستگی و بیمه بیکاری و غیره گنجانیده شده است) را به عهده گرفتند چون فکر می‌کردند چنین اقداماتی مانع بهبود اقتصادی می‌شوند. با ورود به جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۱، محققان بروکینگز با مجموعه‌ای از تحقیقات در مورد تجهیزات قوا توجه خود را به کمک به دولت معطوف کردند.
      در سال ۱۹۴۸ از بروکینگز خواسته شد طرحی برای مدیریت برنامه بهبود اروپا ارائه کند. طرح سازمان‌دهی حاصل تضمین می‌کرد طرح مارشال به دقت و بر مبنایی منظم و عملی اجرا شود.
      در سال ۱۹۵۲ رابرت کالکینز به عنوان رئیس مؤسسه بروکینگز جانشین مولتون شد. او کمک‌های مالی از بنیادهای راکفلر و فورد دریافت کرد که باعث تقویت بنیه مالی مؤسسه شدند. او سازمان را حول مطالعات اقتصادی، مطالعات مدیریت دولتی و برنامه‌های سیاست خارجی سازمان‌دهی کرد. در سال ۱۹۵۷ این مؤسسه از خیابان جکسون به یک مرکز تحقیقات جدید در نزدیکی دوپونت سیرکل در واشنگتن انتقال پیدا کرد.
      کرمیت گوردون در سال ۱۹۶۷ به ریاست بروکینگز رسید. او از بررسی گزینه‌های برنامه بودجه فدرال را در سال ۱۹۶۹ با عنوان “تعیین اولویت‌های ملی” شروع کرد. او برنامه مطالعات سیاست خارجی را نیز توسعه داد تا تحقیقات در حوزه دفاع و امنیت ملی را دربربگیرد. پس از انتخاب ریچارد نیکسون به ریاست‌جمهوری در سال ۱۹۶۸، رابطه بین مؤسسه بروکینگز و کاخ سفید بدتر شد؛ چاراز کولسون مشاور ارشد نیکسون زمانی پیشنهاد سوزاندن و از بین بردن این مؤسسه را مطرح کرد. اما در تمام دهه ۱۹۷۰ به بروکینگز قراردادهای تحقیقات فدرالی بیشتر از حد توان مؤسسه پیشنهاد می‌شد.

      2009-1980
      در دهه ۱۹۸۰، این مؤسسه با محیط رقابتی و از نظر ایدئولوژیکی پرباری مواجه شد. نیاز به کاهش کسری بودجه فدرال و نیز بررسی مشکلات ناکارآمدی دولت و امنیت ملی موضوع تحقیق بسیار مهمی شدند.بروس مک لاری چهارمین رئیس بروکینگز، مرکز آموزش سیاست عمومی را نیز برای برگزاری کنفرانس‌های کارگاهی و گردهمائی‌های عمومی به منظور توسعه مخاطبین برنامه‌های تحقیقاتی تأسیس کرد.
      در سال ۱۹۹۵، مایکل آرماکوست پنجمین رئیس‌جمهور مؤسسه بروکینگز شد و هدایت تلاش برای متمرکز ساختن رسالت مؤسسه در آستانه قرن بیست و یکم را به عهده گرفت. بروکینگز با هدایت آرماکوست چند مرکز تحقیقات بین‌رشته‌ای را ایجاد کرد، مانند مرکز سیاست شهری و کلان‌شهری (که در حال حاضر نام آن برنامه سیاست کلان‌شهری به ریاست بروس جی. کاتز است) که مشکلات شهرها و کلان‌شهرها را مورد توجه قرار می‌داد، و مرکز مطالعات سیاست شمال شرقی آسیا که متخصصان را از کشورهای مختلف آسیایی برای بررسی مسائل منطقه‌ای گردهم آورد.
      استروب تالبوت در سال ۲۰۰۲ رئیس بروکینگز شد. مدت کوتاهی پس از آن، بروکینگز مرکز سیاست خاورمیانه سابان و مرکز جان آل. تورنتون چین را راه انداخت. در اکتبر ۲۰۰۶، بروکینگز تأسیس مرکز بروکینگز-تسینگهوا در پکن را اعلام کرد. در جولای ۲۰۰۷، این مؤسسه ایجاد مرکز اصلاحات خدمات درمانی انگلبرگ به رهبری مارک مک کللان (McClellan) و در اکتبر ۲۰۰۷ ایجاد مرکز بروکینگز دوحه در قطر به رهبری هادی امیر را اعلام کرد.

      - انتشارات
      بروکینگز به عنوان یک مؤسسه، گزارشی سالانه منتشر می‌کند. انتشارات مؤسسه بروکینگز کتاب‌ها و مجله‌هایی را از تحقیقات خود مؤسسه و از نویسندگان خارج مؤسسه منتشر می‌کند. کتاب‌ها و مجله‌هایی که توسط بروکینگز منتشر می‌شوند عبارت‌اند از مقالات فعالیت اقتصادی بروکینگز، آمریکای رها: انقلاب بوش در سیاست خارجی، جهان‌هراسی: مقابله با ترس از تجارت آزاد، هند: قدرت نوظهور، از چشم‌های آن‌ها، تسخیر شاه‌راه، توده‌ها در پرواز و بن‌بست از جمله این نشریات هستند. به علاوه کتاب‌ها، مقالات، گزارشات، یادداشت‌های سیاسی و شرح عقاید توسط برنامه‌های تحقیقاتی، مراکز، پروژه‌ها و عمدتاً توسط متخصصان بروکینگز تهیه می‌شوند.

      - نفوذ سیاسی
      تاریخچه بروکینگز به سال ۱۹۱۶ برمی‌گردد و از آن زمان به ایجاد سازمان ملل متحد، طرح مارشال، و اداره بودجه کنگره کمک کرده و بر سیاست‌های قانون‌زدایی، اصلاحات گسترده مالیاتی، اصلاحات رفاهی، و کمک‌های خارجی تأثیر داشته است. در رده‌بندی سالانه اندیشکده‌ها که توسط فارن پالیسی منتشر می‌شود بروکینگز اولین اندیشکده آمریکا است و در رده‌بندی جهانی اندیشکده‌ها نیز اولین رتبه را دارد. از بین ۲۰۰ اندیشکده برتر آمریکا، تحقیقات مؤسسه بروکینگز به بیشترین میزان در رسانه‌ها عنوان می‌شوند. در یک ارزیابی که در سال ۱۹۹۷ بین اعضای کنگره انجام شد، بروکینگز بین ۲۷ اندیشکده رتبه دوم تأثیرگذاری و رتبه اول اعتبار را به دست آورد. علاوه بر این، بروکینگز و محققان آن در کار خود خیلی به تأثیرگذاری بر جهت ایدئولوژیکی ملت توجه ندارند بلکه مایل‌اند محققانی با صلاحیت مستحکم دانشگاهی داشته باشند. بروکینگز به همراه شورای روابط خارجی و موقوفه کارنگی برای صلح بین‌المللی، معمولاً یکی از صاحب‌نفوذترین نهادهای سیاسی در آمریکا در نظر گرفته می‌شود.

      - مرکز سیاست خاورمیانه سابان
      در سال ۲۰۰۲ مؤسسه بروکینگز، مرکز سیاست خاورمیانه سابان را برای ترویج درک بهتر گزینه‌های سیاسی مقابل تصمیم‌گیرندگان آمریکایی در خاورمیانه تأسیس کرد. مدیریت این مرکز را تامارا کافمن ویتس به عهده دارد.

      - مرکز بروکینگز دوحه
      مرکز بروکینگز دوحه که در قطر واقع است تحقیقات مستقل سیاست‌محور را در مورد موضوعات اجتماعی-اقتصادی و ژئوپلیتیکی که کشورها و جوامع غالباً مسلمان‌نشین با آن‌ها مواجه هستند انجام می‌دهد؛ از جمله این موضوعات رابطه با آمریکا است. این مرکز به طور رسمی توسط شیخ حامد بن جاسم بن جبر آل‌ثانی، نخست‌وزیر و وزیر امور خارجه قطر در ۱۷ فوریه ۲۰۰۸ افتتاح شد. مدیر این مرکز سلمان شیخ است.
      مرکز بروکینگز دوحه در راستای رسالت خود تحقیقات و برنامه‌ریزی‌هایی را انجام می‌دهد که عناصر کلیدی تجارت، مدیریت دولتی، جامعه مدنی، رسانه‌ها و دانشگاهیان را در موضوعات مهم سیاست عمومی در حوزه‌های اصلی زیر درگیر می‌کنند: (i) دموکراتیک کردن، اصلاحات سیاسی و سیاست عمومی؛ (ii) قدرت‌های نوظهور در خاورمیانه؛ (iii) مناقشات و فرایندهای صلح در منطقه.
      ابتکار دفاعی قرن بیست و یکم
      هدف ابتکار دفاعی قرن بیست و یکم (۲۱CDI) ایجاد تحقیقات، تحلیل و توسعه‌ای است که به سه موضوع اصلی می‌پردازند: آینده جنگ، آینده نیازها و اولویت‌های دفاعی آمریکا، و آینده سیستم دفاعی آمریکا.
      ابتکار دفاعی قرن بیست و یکم از اطلاعات حاصل از مراکز منطقه، از جمله مرکز آمریکا و اروپا، مرکز مطالعات سیاست شمال شرقی آسیا، مرکز تورنتون چین، و مرکز سیاست خاورمیانه سابان استفاده می‌کند و این کار ادغام اطلاعات منطقه را امکان‌پذیر ساخته است.
      پی. دبلیو. سینگر نویسنده کتاب سیم‌کشی برای جنگ به عنوان مدیر ابتکار دفاعی قرن بیست و یکم، و مایکل ای. اوهانلون به عنوان مدیر تحقیقات کار می‌کنند. استفان پی. کوهن محقق ارشد و وندا فلبا-براون نیز با ۲۱CDI همکاری دارند.

      - آموزش اجرایی بروکینگز
      در دوران ریاست بروس مک‌لاری بر بروکینگز در دهه ۱۹۸۰، مرکز آموزش سیاست عمومی (CPPE) برای برگزاری کنفرانس‌های کارگاهی و گردهمائی‌های عمومی به منظور گسترش مخاطبین برنامه‌های تحقیقاتی ایجاد شد. در سال ۲۰۰۵، نام این مرکز به مرکز آموزش اجرایی بروکینگز (BCEE) تغییر داده شد و با شروع به کار دانشکده کسب‌وکار الین در دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس، این نام کوتاه شده و به آموزش اجرایی بروکینگز (BEE) تغییر پیدا کرد.

      - تأمین‌کنندگان مالی
      در پایان سال ۲۰۰۴ مؤسسه بروکینگز دارائی‌هایی به ارزش ۲۵۸ میلیون دلار داشت و ۷/۳۹ میلیون دلار هزینه می‌کرد. بودجه این مؤسسه در سال ۲۰۰۹ به بیش از ۸۰ میلیون دلار افزایش پیدا کرده بود. بزرگ‌ترین تأمین‌کنندگان مالی آن عبارت‌اند از بنیاد فورد، بنیاد گیتس، سناتور دیان فینشتاین و همسرش ریچارد سی. بلوم، بانک آمریکا، اکسون موبیل، تراست خیریه پیو، بنیاد مک‌آرتور، شرکت کارنگی، و دولت‌های آمریکا، انگلیس، ژاپن، قطر، جمهوری خلق چین و کلمبیا.

      - ساختمان‌ها
      ساختمان اصلی این مؤسسه در سال ۱۹۵۹ در خیابان ۱۷۷۵ ماساچوست ساخته شد. در سال ۲۰۰۹، بروکینگز ساختمانی را در آن طرف خیابان خرید؛ این ساختمان یک خانه مجلل بود که در سال ۱۹۲۲ توسط خانواده اینگالس براساس طراحی جول هنری دسیبور ساخته شده بود. این ساختمان در حال حاضر دفتر رئیس مؤسسه بروکینگز را در خود جای داده است.

      پایان
      منبع :http://www.eshraf.ir/1522/
    • توسط hamedof
      سلام خدمت دوستان میلیتاری ! با توجه به اینکه سامانه باک توسط آقا سینا معرفی شده ولی من مطلبی در مورد محافظ رادارهای سیستم باک چیزی ندیدم تصمیم گرفتم که نحوه محافظت سیستم باک توسط روسیه رو برای دوستان شرح بدم . سعی می کنم خلاصه و مفید بنویسم .








      همیشه سامانه های راداری فعال در معرض هدف قرار گرفتن موشک های ضد راداری نظیر KH-58 و AGM-88 HARM قرار داشته اند ، بدین منظور شرکت Almaz-Antey روسیه به این فکر افتاد تا برای حفاظت از سیستم های راداری سامانه های پدافند هوایی خود نظیر BUK سامانه ای را طراحی کند تا قابلیت انهدام موشک های ضد رادار را درست در لحظه ی قبل از برخورد دارا باشد .


      بدین منظور این شرکت سامانه ی Gazetchik را طراحی کرد .

      این سیستم متشکل از 4 قسمت اصلی می باشد .





      قسمت اول یک آشکار ساز مستقل از رادار می باشد که وظیفه کشف موشک های ARM را دارد.
      قسمت دوم دیکوی های فرکانس رادیویی فعال هستند .
      قسمت سوم قسمت نیز بخش اقدامات پسیو سامانه به وسیله ی chaff ها و aerosols است .(معمولا 3-4 عدد پرتابگر وجود دارد که تا زاویه 90 درجه از جلو و با دید 360 درجه چف ها قابل پرتاب هستند)
      آخرین قسمت این سامانه هم قسمت ارتباطی با رادارهای محفاظت شده و یا مرکز فرماندهی می باشد .






      نحوه ی کار:

      زمانی که یک ARM به رادار نزدیک میشود ، آشکارساز سامانه شروع به هشدار دادن به مرکز کنترل می کند . سپس مرکز فرماندهی دیکوی های راداری را برای منحرف سازی موشک ایجاد می کند و درست چند ثانیه قبل از برخورد موشک به رادار chaff ها و aerosols از طریق محفظه های به سمت موشک شلیک میشوند و درست روبروی موشک منفجر میشوند و باعث انحراف موشک به پایین میشوند و اینگونه رادارها جان سالم به در می برند ، البته اگر حتی 1-2 ثانیه چف ها دیر شلیک شوند امکان نابودی خود سامانه ضد ARM نیز وجود دارد چون در فاصله بسیار نزدیک به سامانه قرار می گیرند .

      این هم چند عکس از نحوه ی نابودی ARM . (داخل کلیپ این موشک از یک عدد اف 22 شلیک میشود و بعد از اینکه موشک نابود می شود سامانه باک 8 عدد موشک به سمت اف 22 ها شلیک می کنند و هر 3 آن ها رو به درک واصل می کند )




      روی تصویر کلیک کنید تا با بزرنگمایی بیشتری نحوه مقابله رو ببینید...









      فقط برای میلیتاری


      ترجمه : hamedof


      استفاده از مطلب با ذکر نام مترجم و سایت میلیتاری بلامانع است


      منابع:
      http://militaryforce...n-6-98-669.html
      http://pvo.guns.ru/rtv/gazetchik.htm
      http://articles.jane...Federation.html

      *************************
      با تشکر از شما.منتقل شد.
      OPS
    • توسط karmania20152015
      بسم الله الرحمن الرحیم 
      بر فراز کوزوو
       
      عملیات ناتو بر فراز اسمان کوزوو درس هایی تاریخی برای هر علاقه مند به مباحث پدافند دارد ذکر این نکته لازم است بررسی این بخش از تاریخ باعث بروز سوتفاهم هایی نیز شده است ریشه این سوتفاهم ها در تعداد بسیار کم پرنده منهدم شده سرنشین دار از جمله جنگنده ها توسط پدافند هوایی صربها( در مقایسه با تعداد پروازهای انجام گرفته طرف مقابل) و از جهت دیگر نادیده گرفتن همزمان این نکته یعنی قدیمی بودن بخش بزرگی از دارایی پدافندی هوایی صربها میباشد. البته نکاتی مانند مجهز بودن بخشی از این دارایی به سیستم های اپتیکی وحراراتی IR و ناچار شدن تمامی پرنده های ائتلاف به پرواز  در ارتفاع بالای 10,000 ft و یا تلفات نسبتا بالای پهبادهای شناسایی ائتلاف ( بالای 47 فروند) از جمله مواردی هستند که بررسی این بخش از تاریخ نظامی را هیجان انگیزتر میسازد.
      سازمان پدافند هوایی صربستان متشکل از تجهیزات معمول شوروی در دهه 70 الی 80 میلادی بود بخش رو به کاهشی از این تجهیزات شامل سامانه سام-2 بود و تعداد کمی سامانه سام-3 Pechora که به تازگی مدرنیزه نیز شده بودند از دارایی های با ارزش این ارتش به حساب می امد.پیش از شروع جنگ داخلی یوگسلاوی فرماندهی پدافند این کشور دارای 6 باتری سام-2 بود که شامل 40 لانچر تک ریل بود جالب است بدانید تا اوایل سال 1999 تنها 3 باتری از این سامانه عملیاتی و اماده جنگ بود.همچنین 14 باتری سام-3 با 60 لانچر چهار فروندی نیز از  تجهیزات دیگر  یوگسلاوی بود که حدود 50 لانچر عملیاتی تا سال 1999 موجود بود. 
      دفاع هوایی میدانی این نیرو نیز شامل چهار باتری از سامانه سام-6 بود که دوتای انها توسط صربها در منطقه کوزوو مستقر شده بودند تا قبل از شروع جنگ داخلی 70 درصد از این سامانه اماده عملیات بود که این رقم به 25 درصد در طول جنگ داخلی در سال 1999 رسیده بود.این دارایی شامل شش رادار مستقل 1S91 نیز بود که هر رادار چهار لانچر را تغذیه می کرد.که همین امر انعطاف پذیری این سامانه را تا حد زیادی  کم کرده بود.
      در بخش پدافندی کوتاه برد تجهیزات  شامل سامانه های سام-9و سام-10 و سام-13 بود که البته بخش بزرگی از ان سام-9 بود شامل 113 لانچر ان در دهه 70 میلادی تحویل یوگسلاوی شده بود.وحتی موشک نیز تحت لیسانس در داخل کشور تولید شده بود.علاوه بران 17 سامانه سام-13 نیز که نسبتا مدرن تر نیز بودند در دهه80 تحویل این کشور شده بود که برخلاف  سام-9 از قابلیت تفکیک هدف از فریب دهنده های حرارتی نیز برخوردار بود.در کنار این سامانه ها صربها در تلاشی داخلی موشکهای هوا- هوا حرارتی ساخت شوروی از جمله موشکهای ار73 و ار 60  را نیز در قالب سامانه های زمین به هوا  برروی ارتفاعات مهم تحت عنوان Pracka  (تیرکمان)استفاده میکردند و حتی بعدها ادعای موفقیت موشک ار73 در انهدام هدف نیز اعلام شد که البته اسناد قابل دفاعی برای ان منتشر نشد.
      پایان بخش-1

      نصب موشکهای ار73( تصویر بالا) و ار 60 (تصویر پائین) روی خوردو زرهی Praga M53/59  توسط مرکز تحقیقات دفاعی و مرکز تست نیروی هوایی یوگسلاوی 

      منابع http://pvo.guns.ru/russia/index5.htm
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.