saman_777

استراتژی دفاع مسطح ( موزائیکی ) / ضربه دوم ،ساختار و سطح پاسخ نامحدود به تهدیدات نظامی

امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

نمیشه دنبال یک سلاح دیگه باشیم.
سلاحی که هم بازدارندگی داشته باشه و هم ادم کشی نکنه.

مثلا بمب الکترومغناطیسی.یا هارپ خیلی قوی
مثلا امریکا اگر بمب اتم زد ما اول بمب الکترومغناطیسی میزنیم بعد می تونیم تو جهان مظلوم نمایی هم کنیم که اونا مارو کشتن ما نکشتیم .بعد اگر دوباره استفاده کرد یعنی مردمشون هم همراهی کردن اونوقت به نظرم مجوز استفاده از بمب هسته ای هم داریم.نه کسی مارو سرزنش میکنه نه وجدانمون ناراحت میشه. :mrgreen:

سلاح دیگه ای نبود؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
چرا آمریکا باید از بمب اتم استفاده بکند؟؟!!!
برای کشور کم وسعتی مثل اسراییل دلیلی برای استفاده از بمب اتم نیست .اگر الان واقعا ما توانایی پرتاب 100موشک را در مثلا نیم ساعت به اسراییل داشته باشیم کافیست
ما زمانی که موشکی داشته باشیم که بتواند به آمریکا برسد و بمب اتمی که قدرت تخریب کامل وسعتی مثل یکی از مناطق شهرداری در تهران را داشته باشد آن هم حدافل 80 فروندمیتوانیم از بازدارندگی اتمی صحبت کنیم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دوستانی که میگن برا بازدارندگی بمب اتمی بسازن یه لحظه فکر تحریم های کمر شکن سازمان ملل رو کردن رسما میشیم کره شمالی!!! در ضمن ساخت این بمب ها بدون اینکه امریکایی ها بفهمن بعیده به هر حال هم نطنز و هم فردو رو قبل از اینکه ما بگیم فهمیده بودند!
[quote]فكر نميكنيد كه 10 سال بعد اين جنگنده ها همان اف 4 و اف 5 امروزي مشوند؟يعني قديمي و از كار افتاده! قيمت 200 فروند از اينها ميشه حدود 40 تا 60 ميليارد دلار كه بايد هزينه هاي لوازم يدكي و نگهداري اونهارو هم حساب كردواگر هزينه نگهداري اونها در هر سال 20درصد قيمت كل اونها باشه توي 10 سال هزينه نگهداري ميشه مجموعا نزديك به80 تا120 ميليارد دلار.[/quote]
دوست عزیز خطای اعداد خیلی بالا اما بحث من قیمت های شما نیست اگه بحث شما را تعمیم بدیم میشه گفت چرا شلوار بخریم 2 سال بعد کهنه میشه چرا ویدیو بخریم 2 سال بعد ویدیو سی دی میاد این قدیمی میشه کلا چون همه چی قدیمی میشه پس هیچی نگیریم بریم تو غار زندگی کنیم! :mrgreen:
درمورد ساخت یا خرید تجهیزات فکر کنم همه قبول دارن هر چی ما داشته باشیم امریکا بهترش رو داره چون هم پول بیشتری داره هم تجربه بیشتری بازم میگم شوروی بمب اتم داشت چی شد ویتنام هیچی نداشت اخرش چی شد
[b]یک راه برای مقابله با امریکا وجود داره جذب حداکثری دفع حداقلی دولتی که ملتش ازش حمایت کنن هیچ کشور عاقلی بهش حمله نمی کنه[/b]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ای بابا deathجان دلت خوشه آخه کسی قبول نداره تحریمها مشکل ساز است
اگر بگی گرونیه من پول ندارم دارو گوشت و..... بخرم بعضیها میگن ای دشمن بد ذات بو گندو برو

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]دوستانی که میگن برا بازدارندگی بمب اتمی بسازن یه لحظه فکر تحریم های کمر شکن سازمان ملل رو کردن رسما میشیم کره شمالی!!! در ضمن ساخت این بمب ها بدون اینکه امریکایی ها بفهمن بعیده به هر حال هم نطنز و هم فردو رو قبل از اینکه ما بگیم فهمیده بودند!
[quote]فكر نميكنيد كه 10 سال بعد اين جنگنده ها همان اف 4 و اف 5 امروزي مشوند؟يعني قديمي و از كار افتاده! قيمت 200 فروند از اينها ميشه حدود 40 تا 60 ميليارد دلار كه بايد هزينه هاي لوازم يدكي و نگهداري اونهارو هم حساب كردواگر هزينه نگهداري اونها در هر سال 20درصد قيمت كل اونها باشه توي 10 سال هزينه نگهداري ميشه مجموعا نزديك به80 تا120 ميليارد دلار.[/quote]
دوست عزیز خطای اعداد خیلی بالا اما بحث من قیمت های شما نیست اگه بحث شما را تعمیم بدیم میشه گفت چرا شلوار بخریم 2 سال بعد کهنه میشه چرا ویدیو بخریم 2 سال بعد ویدیو سی دی میاد این قدیمی میشه کلا چون همه چی قدیمی میشه پس هیچی نگیریم بریم تو غار زندگی کنیم! :mrgreen:
درمورد ساخت یا خرید تجهیزات فکر کنم همه قبول دارن هر چی ما داشته باشیم امریکا بهترش رو داره چون هم پول بیشتری داره هم تجربه بیشتری بازم میگم شوروی بمب اتم داشت چی شد ویتنام هیچی نداشت اخرش چی شد
[b]یک راه برای مقابله با امریکا وجود داره جذب حداکثری دفع حداقلی دولتی که ملتش ازش حمایت کنن هیچ کشور عاقلی بهش حمله نمی کنه[/b][/quote]

آمریکا به هر کسی که باهاش مخالفت کنه حمله میکنه مگر این که طرف خیلی قوی باشه. متحد هم نمیخواد. نوکر می خواد. کشوری میخواد که بهش وابسته باشه و هر چی اون میگه انجام بده. مگه همین الان اروپا وضعیت اقتصادیش مشکل نداره؟ مگه اون سه تا کشوری که بیشتر نفتشونو از ما میخرن بدترین اوضاع اقتصادی اروپا رو ندارن؟ مگه به نفع اروپاست که مارو تحریم کنه؟ ولی چون آمریکا بهش میگه مجبوره این کارو بکنه. گرچه در جهت منافعش نیست. اونا یه همچین چیزی رو برای تمام کشور های دنیا میخوان. توی بازی اونا کشور مستقل نباید وجود داشته باشه. کشور هایی هم که از آمریکا مستقلن قدرت نظامی فوقالعاده به علت پشتوانه ای به نام بمب اتم دارن. شما ببینید چرا ژاپن به این وضعیت افتاد که با وجود این که غول اقتصادیه زورش نمیرسه حتی یه پایگاه آمریکایی رو از کشورش جمع کنه؟ چرا آلمان با اون توان صنعتی فوق العادش هیچ وقت تاثیری مثل فرانسه یا انگلیسو نداشته.
ما توی یه منطقه ای زندگی میکنیم که نفت خیزه. چیزی که اقتصاد آمریکا رو میچرخونه. آمریکا میخواد تمام این منابعو در دست بگیره تا برتری کاملو از همه جهت نسبت به چین و روسیه و هند به دست بیاره. مطمئن باشید که همه ی تلاششو خواهد کرد تا کنترل منبع نفتی ما رو هم به دست بگیره.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
درود بر جناب اسپهبد
بله دقیقا نکته همین جاست: یانکی ها متحد نمی خوان: «نوکر» می خوان؛ هر چند که من بعید می دونم تحت شرایط جهانی فعلی حتی دوستان اروپایی یانکی ها هم چندان بتونن (حتی اگر بخوان!) نقش نوکرهای حلقه به گوش رو ایفا کنن!

بد ندیدم که دوستان نظر دکتر پیروز مجتهدزاده رو هم که در مصاحبه ای با خبرآنلاین بیان کرده در مورد تحریم نفتی ایران از سوی اتحادیه اروپا بخونن و شاید برای دوستان عزیز جالب توجه باشه:

آدرس صفحه اصلی:
http://www.khabaronline.ir/detail/195713/World/europe

پیروز مجتهد زاده در گفتگو با خبرآنلاین
در بطن تحریم نفتی اروپا یک عقب نشینی مهم نهفته است
اروپا - پیروز مجتهد زاده در گفتگو با خبرآنلاین به تشریح ابعادی از اقدام اروپایی ها مبنی بر تحریم نفت ایران پرداخته است. او معتقد است که پشت این ژست، یک عقب نشینی آشکار در برابر ایران وجود دارد.

ک استاد دانشگاه و کارشناس مسائل ژئو پولتیک و ژئو استراتژیک معتقد است که اقدام اخیر تحادیه اروپا مبنی بر تعیین زمان برای تحریم نفت ایران یک عقب نشینی ژئواستراتژیک فاحش است که از نگاه رسانه ها مغفول مانده است.
پیروز مجتهد زاده د - ژئوپولیتیک دان سرشناس و کارشناس برجسته مسائل ژئواستراتژیک درگفتگو با خبرآنلاین با اشاره به متناقض بودن رفتار اروپا در قبال موضوع هسته ای ایران افزود: اگر خوب دقت کنید اروپایی ها قبلا هرگونه مذاکره با ایران را منوط به تعلیق غنی سازی از سوی ایران می کردند اما حالا صحنه را دگرگون کرده و ادعا دارند که منظورشان از تحریم های جدید کشاندن ایران به میز مذاکرات است اصلا خود مذاکره برایشان مهم شده است. یعنی شرط عوض شده است و می گویند تحریم کردیم که ایران به مذاکره بازگردد و این نکته خیلی حائز اهمیت است.
پیروز مجتهد زاده گفت : من فکر می کنم حرکت ژئواستراتژیک کاملا درست ایران درباره تهدید به بستن تنگه هرمز اثر خود را به خوبی بر اروپا گذاشته است چرا که آنها تا پیش از این سخن از ممنوع کردن صادرات نفتی فعلی ایران به اروپا داشتند ولی حالا سخن از ممنوع کردن قراردادهای آینده نفتی برای صادرات آینده نفت ایران به اروپا به میان می آورند. ما اکنون می بینیم که خانم اشتون به عنوان مسئول سیاست خارجه اتحادیه اروپا با صراحت مصاحبه می کند و می گوید این تحریم ها برای این است که ایران در آینده قرارداد نفتی با اروپائی ها نبندد و این فشار بر ایران است تا به میز مذاکره بازگردد.
پیروز مجتهد زاده در ادامه با خنده دار توصیف کردن این رویکرد گفت : این درحالی است که ایران مدتی پیش از اقدام اتحادیه اروپا و طرح موضوع بازگرداندن ایران به میز مذاکره از سوی خانم آشتون اعلام کرده بودکه پیشنهاد طرح مذاکرات را به ااروپا داده و اعلام آمادگی برای ادامه مذاکرات را کرده بود.
به گفته پیروز مجتهد زاده ادعای خانم آشتون مبنی براینکه تحریم های نفتی با هدف بازگرداندن ایران به میز مذاکره است یک عقب نشینی کاملا روشن این کشورها در برابر ایران محسوب می شود چرا که آنها پیشتر صحبت از توقف صادرات کنونی نفت ایران به اروپا داشتند تا ایران مجبور به توقف غنی سازی شود اما حالا می گویند که جلوی قراردادهای احتمای آینده را برای ثدور نفت آینده ایران را می گیریم تا ایران مجبور به بازگشت به مذاکرات شود.
این استاد دانشگاه تربیت مدرس با بیان این که آنچه اتحادیه اروپا انجام داده تحریم نفتی نیست گفت : اتحادیه اروپا تصمیم گرفته است که هیچ قراداد تازه نفتی با ایران منعقد نشود و کلیه قراردادهای کنونی این کشورها با ایران تا ماه ژوئن ادامه پیدا کند و تازه در آن زمان دیگر از ایران نفتی خریده نشود.
مدیر عامل سابق بنیاد پژوهشی یوروسویک لندن در ادامه با تاکید براینکه اکنون فرصت مناسبی برای ایران پیش است تا ابتکار عمل را به دست گیرد گفت: با توجه به اینکه ایران خیلی زودتر از اتحادیه اروپا آمادگی خود را برای ادامه مذاکرات اعلام کرده بود و با توجه به اینکه شرط اروپایی ها از تعلیق غنی سازی به بازگشت به میز مذاکرات عوض شده است وزارتخارجه جمهوری اسلامی ایران باید هرچه سریعتر با بسته ای از پیشنهادات ابتکار عمل را به دست گیرد.
استاد دانشگاه تربیت مدرس در پاسخ به این سوال که چرا اتحادیه اروپا در همان زمانی که ایران برای بازگشت به میز مذاکره اعلام آمادگی کرد موضعی نگرفت گفت : من همان روزی که خانم آشتون تاکتیک جدید خود را اعلام می کرد در شبکه تلویزیونی بی بی سی جهانی انگلیسی اعلام کردم که ایران دو هفته قبل از آن آمادگی برای مذاکره را به اطلاع اتحادیه اروپا رساند. بلافاصله پس از این گفته من بی بی سی جهانی با خان آشتون مصاحبه جدیدی انجام داد و موضوع را با وی در میان گذاشت و او که آشکارا از این بحث عصبانی شده بود گفتت که این یک درخواست یکطرفه از ایران بوده ولی باید موضوع دو طرفه مطرح شود. متاسفانه در امکان من نبود که دوباره به بی بی سی جهانی برگشته و با خانم آشتون بگویم در قبال اقدام یک طرفه ایران وظیفه شما است که با پاسخ مثبت موضوع را دو طرفه کنید و به جمع بندی مثبت برای آغاز مذاکرالت برسید. لذا اکنون که خانم آشتون می گوید این اقدامات که نامش را تحریم نفتی گذاشته اند برای بازگرداندن ایران به میز مذاکره گذاشته اند فرصت بسیار خوبی است تا دو طرف رو در روی هم نشسته و مشکلات را حل کنند.
مجتهد زاده در پاسخ به این سوال که آیا واقعا مذاکره با اروپایی ها فایده ای دارد یا خیر گفت: اینکه اروپایی ها شرط را عوض کرده اند یک عقب نشینی است و کاملا عرصه برای حضور فعال سیاست خارجه ما باز شده است. ما باید در این مذاکرات با قاطعیت تمام از حق مشروع ایران در ادامه غنی سازی 20 درصدی دفاع کنیم و اسنادی ارائه دهیم که این میزان غنی سازی را برای پشرفت های علمی از جمله نیروگاه تهران و مسائل پزشکی و دارویی نیاز داریم به این ترتیب اگر این ادعا های جدید بلوف است ما باید با واکنش مثبت و دقیق علمی حد اقل می توانیم بهانه ها و بلوف ها را از دست آنان خارج کنیم تا مجبور شوند همانطور که در بی بی سی جهانی اعلام کردم بر اساس صداقت گام پیش نهند و مسائل را از طریق مذاکرات صادقانه و بدون پیش شرط به سرمنزل مثبت هدایت نمایند.
به اعتقاد این استاد مسائل جغرافیای سیاسی اگر ایران بتواند در این مذاکرات غربی ها را مجاب کند که میزان 20 درصدی غنی سازی کاملا در راستای مسائل علمی و فناوری های صلح آمیز است آنگاه توانسته است مذاکرات را به اصل ماجرا کشانده و نتایج خوبی از آن به دست آورد.
مجتهد زاده در ادامه با تاکید براینکه تاکنون همه مذاکرات بر سر مسائل حاشیه ای بوده و نه مسائل اصلی گفت : تا کنون مذاکرات بدین گونه بود که ایران و غرب هرکدام حرف خودشان را می زدند و از آن عدول نمی کردند. این مذاکره نیست. مذاکره باید برنامه کاری داشته باشد و دو طرف درک خوبی از آنچه قرار است از دل مذاکره بیرون بیاید داشته باشند. دو طرف باید بدانند درباره چه چیزی می خواهند مذاکره کنند و نباید درباره چه چیزی مذاکره کنند.
اعزام ناو به خلیج فارس؛ بازی در زمین ایران
این پژوهشگـر ارشـد در مسائل ژئوپولیتیک و ژئو استراتژیک همچنین در ادامه با منطقی خواندن تهدیدات ایران مبنی بربستن تنگه هرمز گفت : محافل غربی این تهدید را عملی دانسته و آن را بسیار این تهدید را جدی گرفته اند و این رفتار متناقض و بدون برنامه و منطقشان کاملا موید این است که نگران این منطقه استراتژیک هستند.
او در ادامه با مضحک توصیف کردن اعزام ناوهای جنگی، ناوهای هواپیما بر و زیردریایی های اتمی کشورهای غربی به خلیج فارس گفت : من می خواهم بدانم این کشورها این همه ادوات جنگی پیشرفته را برای چه به این منطقه اعزام کرده اند؟ آیا آمریکا واقعا می خواهد بمب اتمی روی ایران بیاندازد؟ این که از منطق آدم های کم شعور هم خارج است. آیا اصلا می توانند حتی یک تیر در مقابل اقدام ایران برای اخلال در تنگه هرمز خالی کنند؟ این هم خارج از منطق است چون فقظ شلیک یک تیر سبب بروز همان فاجعه ای خواهد بود که آنها ظاهرا آمده اند از آن جلوگیری کنند.
این استاد دانشگاه سپس در انتها گفت: اینکه می گویم رفتارشان اغلب بدون منطق است به این دلیل می باشد که من چهل سال است در این اجتماعات زندگی کرده و در محافل و مجالس علمی و دانشگاهی آنها که با اقدامات عملی آنها در سیاست خارجی در رابطه تنگاتنگ است حضور داشته و با روانشناسی سیاسی و مسائل ژئوپولیتیک و ژئو استراتژیک آنها آشنا هستم. ببینید اینها با این اقدامات اخیرشان دقیقا کاری را که ایران می خواهد انجام دهد را تسهیل می کنند. یعنی اگر ایران مواضع ژئوپولیتیک و ژئواستراتژیک جدید خود را دقیقا و با مطالعه حفظ کند هرگونه اقدام آنها خود به خود منتهی به بسته شدن تنگه هرمز و افزایش سرسام آور قیمت نفت در جهان خواهد شد این وضع خود آنان را نابود خواهد کرد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]به به عجب تحلیل هایی .

حالا چند تا سؤال : ما چجوری بمب اتم بسازیم بدون اینکه کسی بفهمه . حداقل به یک زمان 6 تا 1 سال نیاز داریم . اونوقت چگونه باید این کار رو بی سر و صدا و بدون اینکه نه بازرسان آژانس و نه دوربین های آژانس متوجه بشند انجام بدیم . دنیا می شینه ما رو نگاه می کنه . الان بار ها و بار ها خود وزیر دفاع امریکا گفت که ایران هنوز تصمیم ساخت تسلیحات هسته ای رو نگرفته و اون روزی می فهمیم که ایران بازرسان رو بیرون کنه و اورانیوم رو تا مقطع 90 درصد غنی کنه . خود امریکایی ها می دونن که ایران در حال ساخت بمب اتم نیست .

حالا بفرما . اینم چهار تا کلاهک .دنیا می شینه نگاه کردن . اون وقت چطور باید تو چش کشور های همسایه و حتی دوست نگاه کرد که از ما طرفداری می کردند و می گفتند ایران بمب اتم نخواهد ساخت . تمام دوستانمون رو از دست می دیم . همون تحریمی خواهیم شد که عراق شد . مطمئن باشید تمام کشور های همسایه هم همراهی می کنند چه ترکیه و چه پاکستان . اونوقت جناب اقای امریکا تسلیحات هسته ای شو در کشور های جنوبی ایران مستقر می کنه همونطور که در ترکیه حدود 90 فروند کلاه هسته ای مستقر کرده . اونوقت ما می مونیم و حدود 60 70 کلاهک هسته ای تو عربستان و امارات . خیلی راحت اقتصادمون نابود می شه ، خیلی راحت قدرت نیرو های مسلح بدلیل تحریم های نفت و گاز که منبع اصلی تامین بودجه نیرو های مسلح هست کاهش پیدا می کنه .

اون ضربه ای که ما در اثر تحریم ها خوردیم تا 20 سال بعد هم نمی تونیم جبران کنیم .[/quote]

تحلیل شما هم کم به به نداشت!
میشه بگید چطور میشه یک کشور اتمی را مانند اون عراق تحریم کرد؟

[quote]اونوقت جناب اقای امریکا تسلیحات هسته ای شو در کشور های جنوبی ایران مستقر می کنه[/quote]

این دیگه واقعا ...
یعنی دولت مردان ایالات متحده انقدر بیشعورند که میان در کشورهایی مانند عربستان و امارات یا قطر که ثباته سیاسی کامل ندارند و تحت نفوذ جریانات افراطی اسلام گرا هستند کلاهک اتمی مستقر میکنند!!
تحلیل شما آفرین داشت
:mrgreen:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]death نوشته:
دوستانی که میگن برا بازدارندگی بمب اتمی بسازن یه لحظه فکر تحریم های کمر شکن سازمان ملل رو کردن رسما میشیم کره شمالی!!! در ضمن ساخت این بمب ها بدون اینکه امریکایی ها بفهمن بعیده به هر حال هم نطنز و هم فردو رو قبل از اینکه ما بگیم فهمیده بودند!
نقل قول:
فكر نميكنيد كه 10 سال بعد اين جنگنده ها همان اف 4 و اف 5 امروزي مشوند؟يعني قديمي و از كار افتاده! قيمت 200 فروند از اينها ميشه حدود 40 تا 60 ميليارد دلار كه بايد هزينه هاي لوازم يدكي و نگهداري اونهارو هم حساب كردواگر هزينه نگهداري اونها در هر سال 20درصد قيمت كل اونها باشه توي 10 سال هزينه نگهداري ميشه مجموعا نزديك به80 تا120 ميليارد دلار.

دوست عزیز خطای اعداد خیلی بالا اما بحث من قیمت های شما نیست اگه بحث شما را تعمیم بدیم میشه گفت چرا شلوار بخریم 2 سال بعد کهنه میشه چرا ویدیو بخریم 2 سال بعد ویدیو سی دی میاد این قدیمی میشه کلا چون همه چی قدیمی میشه پس هیچی نگیریم بریم تو غار زندگی کنیم!
درمورد ساخت یا خرید تجهیزات فکر کنم همه قبول دارن هر چی ما داشته باشیم امریکا بهترش رو داره چون هم پول بیشتری داره هم تجربه بیشتری بازم میگم شوروی بمب اتم داشت چی شد ویتنام هیچی نداشت اخرش چی شد
یک راه برای مقابله با امریکا وجود داره جذب حداکثری دفع حداقلی دولتی که ملتش ازش حمایت کنن هیچ کشور عاقلی بهش حمله نمی کنه


آمریکا به هر کسی که باهاش مخالفت کنه حمله میکنه مگر این که طرف خیلی قوی باشه. متحد هم نمیخواد. نوکر می خواد. کشوری میخواد که بهش وابسته باشه و هر چی اون میگه انجام بده. مگه همین الان اروپا وضعیت اقتصادیش مشکل نداره؟ مگه اون سه تا کشوری که بیشتر نفتشونو از ما میخرن بدترین اوضاع اقتصادی اروپا رو ندارن؟ مگه به نفع اروپاست که مارو تحریم کنه؟ ولی چون آمریکا بهش میگه مجبوره این کارو بکنه. گرچه در جهت منافعش نیست. اونا یه همچین چیزی رو برای تمام کشور های دنیا میخوان. توی بازی اونا کشور مستقل نباید وجود داشته باشه. کشور هایی هم که از آمریکا مستقلن قدرت نظامی فوقالعاده به علت پشتوانه ای به نام بمب اتم دارن. شما ببینید چرا ژاپن به این وضعیت افتاد که با وجود این که غول اقتصادیه زورش نمیرسه حتی یه پایگاه آمریکایی رو از کشورش جمع کنه؟ چرا آلمان با اون توان صنعتی فوق العادش هیچ وقت تاثیری مثل فرانسه یا انگلیسو نداشته.
ما توی یه منطقه ای زندگی میکنیم که نفت خیزه. چیزی که اقتصاد آمریکا رو میچرخونه. آمریکا میخواد تمام این منابعو در دست بگیره تا برتری کاملو از همه جهت نسبت به چین و روسیه و هند به دست بیاره. مطمئن باشید که همه ی تلاششو خواهد کرد تا کنترل منبع نفتی ما رو هم به دست بگیره.[/quote]
البته نوع تفکر شما شدیدا غلطه واساسا نوع نگاه به کشور های دیگه سال هاست عوض شده اما من نمی خوام از بحث اصلی منحرف شیم اگه بمب تنها عامل بازدارنده امریکا هیچ وقت کوبا رو تو حیاط خلوت خودش تحمل نمیکرد یا ونزوئلا رو مگه قذافی روانی بمب داشت که امریکا 30 سال تحملش کرد اخرهم مردم بردنش !(دولتش از نظر ملی محبوبیتش رو از دست داد)
بشار اسد بمب اتم داره حافظ اسد چطور ؟؟
قطعا بمب مارو به سمت کره شمالی شدن می بره که این برای کشوری که می خواد قدرتمند بشه اصلا خوب نیست

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با سلام خدمت برادر عزیز جناب patriot1979
ضمن تشکر از همه دوستان بابت نظرات مفیدشون واسم این سوال پیش میاد که واقعا جواب ایران در صورت تحدید یا حمله اتمی بهش چی میتونه باشه! اگه حمله ای به ایران با اون حد از تخریب و نابودی همراه باشه نباید جوابی لااقل برابر دریافت کنه؟؟ درهر صورت این درست نیست که مثل جنگ جهانی این فقط ما باشیم که کشورمون ویرانه میشه و درمقابل هیچ خسارت برابری به دشمن نتونیم بزنیم!
نظر خودم اینه که به طریقی ما هم دارای بمب اتم باشیم ولی نه اینکه ازاما اعلامش کنیم یا باهاش تهدید کنیم بلکه فقط برای روز مبادا و قبل از یه حمله اتمی به خودمون نگهش داریم!

برادر patriot1979 یه لطفی کنین و درصورت امکان نظر و تحلیلتونو بصورت کامل در مورد جواب ایران به یک حمله هسته ای رو ذکر کنین(البته چون من به نظرات بزرگای سایت همچون شما بیشتر اعتقاد دارم و معمولا قانع کننده تر هستن). ممنون

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]البته نوع تفکر شما شدیدا غلطه واساسا نوع نگاه به کشور های دیگه سال هاست عوض شده [/quote]
دوست عزیز اتفاقا بنده فکر میکنم که شما باید عمیقتر در اینگونه مسائل تفکر کنید. شما فرمودید که:

[quote]دوستانی که میگن برا بازدارندگی بمب اتمی بسازن یه لحظه فکر تحریم های کمر شکن سازمان ملل رو کردن رسما میشیم کره شمالی!!! قطعا بمب مارو به سمت کره شمالی شدن می بره که این برای کشوری که می خواد قدرتمند بشه اصلا خوب نیست [/quote]
در حالی که با احتساب تحریم های جدید(بانک مرکزی و نفت)، در مجموع تحریم هایی که علیه ما وضع شده، سنگین تر و متنوع تر از تحریم هایی است که تاکنون علیه کره شمالی وضع شده! و همه این ها در شرایطی است که مسولین ما تاکنون به توصیه شما عمل کردن و حتی نامی از بمب اتم نبردن، در حالی که کره شمالی بارها تهدید به استفاده از بمب اتم علیه آمریکا، کره جنوبی و ژاپن کرده. اگر مسولین کماکان به توصیه شما عمل کنند، من به شما قول میدم که وضعیت ما 100 برابر بدتر از کره شمالی خواهد شد. وضعیت فعلی مردم کره شمالی هم بدلیل فقر ذاتی این کشور و سیاست های کمونیستی رژیم حاکم در این کشور هست نه تحریم. اگر اونها نفت و گاز داشتند الان وضعیتشون اینجور نبود.
[quote]یک راه برای مقابله با امریکا وجود داره جذب حداکثری دفع حداقلی دولتی که ملتش ازش حمایت کنن هیچ کشور عاقلی بهش حمله نمی کنه[/quote]
حتی دموکراتیک ترین و مردمی ترین دولت های دنیا هم قادر به همراه کردن بیش از 60 درصد مردم با خود نیستند و نبوده اند و نخواهند بود. اساسا دموکراسی یعنی اینکه دولتی روی کار باشد که بخشی از مردم موافق آن و بخشی از مردم مخالف آن باشند. بنابراین این راه مقابله ای که شما فرمودید هم از لحاظ عقلی و هم از لحاظ تجربی غیرممکن و تحقق نایافتنی است. حتی اگر بپذیریم که یک دولت میتونه جذب بالای 90 درصد بین مردمش داشته باشه، اگر مثلا دولت آمریکا ومتحدانش دست به تحریم علیه اون کشور زدند، یا یک حمله موشکی به تاسیسات اون کشور کردند، چکاری از اون 90 درصد ساخته است؟ تظاهرات کردن؟! اشغال سفارت خانه ها؟!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]در حالی که با احتساب تحریم های جدید(بانک مرکزی و نفت)، در مجموع تحریم هایی که علیه ما وضع شده، سنگین تر و متنوع تر از تحریم هایی است که تاکنون علیه کره شمالی وضع شده! و همه این ها در شرایطی است که مسولین ما تاکنون به توصیه شما عمل کردن و حتی نامی از بمب اتم نبردن، در حالی که کره شمالی بارها تهدید به استفاده از بمب اتم علیه آمریکا، کره جنوبی و ژاپن کرده. اگر مسولین کماکان به توصیه شما عمل کنند، من به شما قول میدم که وضعیت ما 100 برابر بدتر از کره شمالی خواهد شد. وضعیت فعلی مردم کره شمالی هم بدلیل فقر ذاتی این کشور و سیاست های کمونیستی رژیم حاکم در این کشور هست نه تحریم. اگر اونها نفت و گاز داشتند الان وضعیتشون اینجور نبود. [/quote]
نفت وگازی که نتونیم برداشت ویا بفروشیم بود و نبودش فرق نمی کنه درضمن از نظر کیفیت مدیریتی وضع ما خیلی بهتر از کره نیست
در مورد اینکه مسولین به روش من عمل میکنن اینطور نیست در شرایط کنونی کشور اصلا رفتن حتی به سمت انرژی صلح امیز هم صلاح نیست!(نظر من اینه)
[quote]حتی دموکراتیک ترین و مردمی ترین دولت های دنیا هم قادر به همراه کردن بیش از 60 درصد مردم با خود نیستند و نبوده اند و نخواهند بود.[/quote]
شما درست میگید اما منظور من نوع حکومت بود نه دولت مشخصا
اما در مورد کاربری مردم در زمان جنگ به هر حال تحریم ها باعث موج نارضایتی عمومی میشه چیزی که باعث سقوط دولت اپارتاید افریقای جنوبی شد مردمی که با حکومتشون هستن این اتفاق توش نمی افته بلکه این تحریم ها احتمالا باعث پیشرفت نسبی میشه در زمینه موشک باران وجنگ محدود جز جمع اوری پتیشن کاربرد چندانی نداره اما درمورد ورود زمینی دشمن کشور میشه ویتنام !
حالا شما فکر کن بمب اتم ساختیم تحریم ها تشدید میشه ارزش پول ملی کم میشه بیکاری افزایش پیدا میکنه فقر فراگیر میشه خوب ما چی بدست اوردیم امنیت به چه بهایی ؟؟؟؟ تازه در صورت درگیری اگه ما از بمب اتم استفاده کنیم دشمنان هم استفاده میکنن حالا خداییش خودت قاضی کی بیشتر اسیب میبینه !!!!!!!!!!!!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ایران کره ی شمالی نیست ! ایران یک کشور وسیع با امکانات صنعتی و کشاورزی هست که هر چیزی رو که بخواد درش میتونه تولید کنه.
وابستگی به فروش نفت هم یکی از ضعفهای ماست که به یمن تحریم های جدید باید این ضعف رو جبران کنیم و مثل خیلی کشورها این کالا ی استراتژیک رو پلمپ کنیم و فقط برای مصارف پالایشگاهی ازش استفاده کنیم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote]death نوشته:
دوستانی که میگن برا بازدارندگی بمب اتمی بسازن یه لحظه فکر تحریم های کمر شکن سازمان ملل رو کردن رسما میشیم کره شمالی!!! در ضمن ساخت این بمب ها بدون اینکه امریکایی ها بفهمن بعیده به هر حال هم نطنز و هم فردو رو قبل از اینکه ما بگیم فهمیده بودند!
نقل قول:
فكر نميكنيد كه 10 سال بعد اين جنگنده ها همان اف 4 و اف 5 امروزي مشوند؟يعني قديمي و از كار افتاده! قيمت 200 فروند از اينها ميشه حدود 40 تا 60 ميليارد دلار كه بايد هزينه هاي لوازم يدكي و نگهداري اونهارو هم حساب كردواگر هزينه نگهداري اونها در هر سال 20درصد قيمت كل اونها باشه توي 10 سال هزينه نگهداري ميشه مجموعا نزديك به80 تا120 ميليارد دلار.

دوست عزیز خطای اعداد خیلی بالا اما بحث من قیمت های شما نیست اگه بحث شما را تعمیم بدیم میشه گفت چرا شلوار بخریم 2 سال بعد کهنه میشه چرا ویدیو بخریم 2 سال بعد ویدیو سی دی میاد این قدیمی میشه کلا چون همه چی قدیمی میشه پس هیچی نگیریم بریم تو غار زندگی کنیم!
درمورد ساخت یا خرید تجهیزات فکر کنم همه قبول دارن هر چی ما داشته باشیم امریکا بهترش رو داره چون هم پول بیشتری داره هم تجربه بیشتری بازم میگم شوروی بمب اتم داشت چی شد ویتنام هیچی نداشت اخرش چی شد
یک راه برای مقابله با امریکا وجود داره جذب حداکثری دفع حداقلی دولتی که ملتش ازش حمایت کنن هیچ کشور عاقلی بهش حمله نمی کنه


آمریکا به هر کسی که باهاش مخالفت کنه حمله میکنه مگر این که طرف خیلی قوی باشه. متحد هم نمیخواد. نوکر می خواد. کشوری میخواد که بهش وابسته باشه و هر چی اون میگه انجام بده. مگه همین الان اروپا وضعیت اقتصادیش مشکل نداره؟ مگه اون سه تا کشوری که بیشتر نفتشونو از ما میخرن بدترین اوضاع اقتصادی اروپا رو ندارن؟ مگه به نفع اروپاست که مارو تحریم کنه؟ ولی چون آمریکا بهش میگه مجبوره این کارو بکنه. گرچه در جهت منافعش نیست. اونا یه همچین چیزی رو برای تمام کشور های دنیا میخوان. توی بازی اونا کشور مستقل نباید وجود داشته باشه. کشور هایی هم که از آمریکا مستقلن قدرت نظامی فوقالعاده به علت پشتوانه ای به نام بمب اتم دارن. شما ببینید چرا ژاپن به این وضعیت افتاد که با وجود این که غول اقتصادیه زورش نمیرسه حتی یه پایگاه آمریکایی رو از کشورش جمع کنه؟ چرا آلمان با اون توان صنعتی فوق العادش هیچ وقت تاثیری مثل فرانسه یا انگلیسو نداشته.
ما توی یه منطقه ای زندگی میکنیم که نفت خیزه. چیزی که اقتصاد آمریکا رو میچرخونه. آمریکا میخواد تمام این منابعو در دست بگیره تا برتری کاملو از همه جهت نسبت به چین و روسیه و هند به دست بیاره. مطمئن باشید که همه ی تلاششو خواهد کرد تا کنترل منبع نفتی ما رو هم به دست بگیره.[/quote]
البته نوع تفکر شما شدیدا غلطه واساسا نوع نگاه به کشور های دیگه سال هاست عوض شده اما من نمی خوام از بحث اصلی منحرف شیم اگه بمب تنها عامل بازدارنده امریکا هیچ وقت کوبا رو تو حیاط خلوت خودش تحمل نمیکرد یا ونزوئلا رو مگه قذافی روانی بمب داشت که امریکا 30 سال تحملش کرد اخرهم مردم بردنش !(دولتش از نظر ملی محبوبیتش رو از دست داد)
بشار اسد بمب اتم داره حافظ اسد چطور ؟؟
قطعا بمب مارو به سمت کره شمالی شدن می بره که این برای کشوری که می خواد قدرتمند بشه اصلا خوب نیست[/quote]

آمریکا 30 سال قذافی رو تحمل کرد چون کارای دیگه ای توی خاور میانه داشت که خیلی مهمتر بود. یه سوال دارم، مگه آمریکا نبود که موقع جنگ داخلی هواپیما هاشو فرستاد بالای سر قذافی؟ مگه همین الان با تمام قوا از مخالفین سوریه که بعضیاشون حتی اسلامگرا هستن حمایت نمیکنه؟ تازه جدیدا خبرایی مبنی بر دخالت نظامی توی سوریه شنیده میشه. ونزوئلا هم بحثش جداست چون با وجود این که چاوز کلی های و هوی راه میندازه کشورش 10 درصد نفت آمریکا رو تامین میکنه. کوبا هم بعد از جنگ سرد دیگه اهمیتی نداشت که آمریکا بخواد خودشو براش به زحمت بندازه. ولی همین کوبا زمانی که شوروی بمب هاشو بوش مستقر نکرده بود شاهد یه تلاش توسط آمرکیایی ها برای براندازی حکومت بود.

کره ی شمالی بیشتر از همه به دلیل ایدئولوژی جوچه به این وضع افتاد نه تحریم ها. به قولی همین الان تحریم هایی که علیه ماست بیشتر از تحریم هاییه که علیه کره ی شمالیه.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
برادر عزیزم onlyfind
اول اینکه حقیر به هیچ وجه از بزرگان هیچ جا از جمله میلیتاری دوست داشتنی نیستم، خوشبختانه و به لطف پروردگار افراد آگاه و فرهیخته ای دست اندرکار مدیریت و راهبری این وب سایت محبوب ما هستن و عنوان «بزرگان» برازنده این سروران هست.
دوم اینکه شخصا و مثل عموم آدم های روی کره ارض مخالف «جنگ سازی (warmongering)» هستم و یکی از افتخاراتم اینه که به خانواده ای (ایرانیان) تعلق دارم که در تاریخ و سرگذشت خودش جز آرامش و صلح و دوستی رو جستجو نکرده؛ بیاد بیاریم که ما مردمانی هستیم که هیچ نشانی از «نژادپرستی» و «زورگویی به سایر ملل» در شناسنامه هویتی ما بچشم نمی خوره.
سوم اینکه «فناوری نظامی» رو هرگز به اندازه «فناوری های غیرنظامی» که با زندگی یومیه و مسائل حقیقی مردم جهان سروکار داره ارج نمیگذارم و او رو «هنر» و «مایه مباهات» برای هیچ ملتی نمی بینم به گمان من «یکی از نشانه های قطعی هوشمندی ستودنی ما ایرانیان» دقیقا «صلح طلب» و «انسان دوست» بودن ماست. در حالی که من ابزارسازی برای کشتار و تخریب رو «ارزش» و «مهم» و «فضیلت» نمی بینم، او رو از عوارض جنبی «عصر برده داری مدرن» می دونم که البته حتی در آثار فلسفی برخی از بزرگان حوزه اندیشه غرب فرهنگی هم در حدود 100 تا 150 سال قبل، آشکارا پیش بینی شده بود.
اما بعد از این مقدمه:
در باب سوال شما
من پرسشی از شما دارم:
31 شهریور 1359 (22 سپتامبر 1980) در اوج غافلگیری ناشی از تجاوز گسترده دشمن بعثی درنده و تا بن دندان مسلح، ایرانیان در آن شرایط بسیار پیچیده و در هم ریخته داخلی در حالی که سازمان ارتش از هم پاشیده بود در حالی که سلاح چندانی (صرفنظر از گربه های زیبای آسمان ایران و شبح مشهور ایرانی و معدود واحدهای دست نخورده باقیمانده از نیروهای زمینی و نیروهای ویژه ایران) در دست نداشتیم در حالی که هنوز هیچ ساختار کسب اطلاعات حساس امنیتی و نظامی در کشور وجود خارجی نداشت در حالی که ما در تحریم و حصر اقتصادی و فنی همه جانبه توسط دشمنان خارجی بسیار قدرتمند (شرکت سهامی یانکی ها و شرکاء! و همین دوستان سرخپوش شمالی!) قرار داشتیم و در حالی که دشمنان دوست نما و دوستان نادان ضربه های پیاپی به اوضاع و احوال داخلی کشور می زدند ... و ... و ... در این گیرو دار شما خود قضاوت بفرمایید ایرانیان در برابر تعدی به تمامیت ارضی خود چه کار کردند؟ ...
با این تذکر که من نقش ابزار نقش صنعت نقش فناوری نقش پیشرفت های علمی و عملیاتی رو اکیدا منکر نمی شم (و البته خسارات جنگ رو هم صد البته برای هر دو طرف کتمان نمی کنم)؛ اما این شما و این تاریخ که گواه عملکرد ما ایرانیان هست ...
حال شما خودتون قیاس بفرمایید:
من به شما عرض کردم که «فناوری نظامی» یا همون «فناوری آدمکشی و تخریب» هنر بزرگی محسوب نمیشه و باور کنید ساخت یک سلاح هسته ای میلیاردها بار از ساخت یک نیروگاه هسته ای سهل تر هست. باور کنید که ایران هم شمشیرهای تیزی برای بریدن دست متجاوزین داره، آمریکایی ها در لوس آلاموس در حوالی مکزیک در یک پایگاه بسته شده نظامی دست به ساخت اولین بمب هسته ای زدن اون هم در 1943 و اون هم بنا به گفته های شاهدین عینی ماجرا و متخصصین شرکت کننده در این برنامه نظامی: «با کلی شک و تردید در موفقیت این برنامه» و این رو بدونید که الان در ظرف زمانی 2012 قرار داریم اطلاعات گسترش یافته تا عمق جان ما آدم ها! جهانی که تبدیل به شهری نه چندان بزرگ شده (!) و امکان کسب اطلاع حتی از رازهای مگوی قدرت های بزرگ جهانی (!) تا حدودی میسره! (این البته طنز تلخ تاریخ با این موجودات نادان و کوته بینه) من در پایان به شما عرض می کنم دوست عزیزم، ایران، کشور ما، بیش از سه دهه است که برای بدترین سناریوهای جنون نظامیگری غربی ها آماده میشه هر روز قوی تر و جدی تر از روز قبل ... مسئولان و مدیران کلان این کشور 33 ساله که اطمینان دارن چنین روزی بهرحال فرا میرسه و چطور میشه باور کرد که این موضوع رو از ذهنیت خودشون پاک کرده باشن!؟ ساعت صفر که فرا برسه جهان و ساکنانش متوجه پاسخ پشیمان کننده ایران خواهند شد. البته من هم اطمینان دارم که غربی های بظاهر دیوانه کاملا در حال محاسبه این واکنش و ابعاد و پیامدهای اون هستن ... حتی همین الان که حقیر و شما برادر عزیز داریم با هم حرف می زنیم. یادتون باشه که ما در قلب خاورمیانه جای داریم نه در حاشیه ای بی اهمیت ... فناوری های نظامی بسیاره متنوعه و هزاران مهندسی و دستکاری میشه بر روی اونها انجام داد و تقریبا هر چیزی رو میشه در این جهان بدل به ابزار نظامی کرد ... (بله هر چیزی رو!) امیدوارم که سرتون رو درد نیوورده باشم با این زیاده گویی ها. از دوستان هم بابت اطاله کلام عذرخواهی می کنم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]یعنی دولت مردان ایالات متحده انقدر بیشعورند که میان در کشورهایی مانند عربستان و امارات یا قطر که ثباته سیاسی کامل ندارند و تحت نفوذ جریانات افراطی اسلام گرا هستند کلاهک اتمی مستقر میکنند!!
تحلیل شما آفرین داشت [/quote]

سلام

با این موضوع کلا مخالفم ... دین حکم اعراب خلیجی وهابیت و انگلیسیت هست .... کلا اسلامی توش نیست که آمریکا بخواد در موردش نگران بشه

تمام اقداماتشون رو هم که نگاه کنید ر بلند مدت سودش رفته تو جیب غرب

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط LostSky
      منفک شده از تاپیک جامع نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران 
      1399/10/23 خورشیدی
       
      =================
       
       
       
      پروژه ناو بندر کار بسیار داره و در آینده نزدیک نباید انتظار رونمایی داشته باشیم.
       
      این پروژه تغییر اساسی و تبدیل یک ابر تانکر نفتکش به یک ناوبندر نظامی با قابلیت ها و امکانات فراوان هست.
      یک نفتکش دارای مخازن بسیار بزرگ ذخیره نفت هست که باید به کلی تغییر کنه و دارای بخش های متعدد نگهداری و انبار داری و اسکان و غیره خواهد شد.
      از طرفی کار بخش اضافه کردن روسازه جدید جهت آشیانه های بالگرد و بخش های وابسته که همین الان هم بخشیش مشخصه اجرا شده.
      بخش تسلیحات و رادارها و دیگر سامانه های مخابراتی و غیره هم زمان بسیار بالایی خواهد گرفت.
      با وجود سرعت بسیار پایین ساخت فریگیت های کلاس موج و همچنین اعلام زمانهای به آب اندازی و عملیاتی کردن این شناورها که بارها به عقب افتاده بسیار بعید هست که این شناور عظیم به این زودی ها حتی جهت تست به آب انداخته بشه ، مگر اینکه نیرو به شدت روی این پروژه تمدکز هزینه و انرژی بزاره تا زودتر به نتیجه برسه.
      البته با روند مشاهده شده به نظر میاد که اینگونه باشه و فرماندهان نیرو خواهان الحاق سریع یک شناور بزرگ و دوربرد جهت پشتیبانی همه جانبه ناوگروه های اعزامی به مناطق دوردست هستند و روند فعلاً با سرعت خوبی دارد پیش میرود.
    • توسط worior
      یک مبتدی هسته ای، مسئله ای به بهانه 0.1 کیلوتن به منتهی 10 مگاتن
      مقدمه
      یک تیتر متناقض نما برای برانگیختن سوال در این مورد که یک تازه کار هسته ای چگونه باید شروع کند، در برنامه خود به چند کیلوتن قدرت نیاز دارد؟
      اینکه در یک برنامه هسته ای در مراحل ابتدایی از اینکه از چه بمبی و چه هدف گذاری در تهیه ذخایر هسته ای میبایست بهره مند بود، تعاریف مشخصی وجود ندارد، جز 3 تز معروف که برای تولید هر سلاحی بکار میروند؛ "تولید برای زمان استفاده" و تز دیگر "تولید بر اساس مقابله با دیگری" و "تولید برای مکان استفاده یا هدف"، راهکار نظام مند دیگری وجود ندارد.  مشخص نیست چه موقع این 3 روش حدود خود و حدود نیاز هر کشوری با برنامه هسته ای را مرتفع میکنند.
      تولید بر اساس مقابله با دیگری حتی در تعداد بسیار کم نیز توجیه کافی دارد. و کافی است که رقیب بداند در تهاجم هسته ای خویش با پاسخ هسته ای مبهمی از نظر ابعاد و تعداد، روبرو خواهد شد و یا اینکه میبایست دست کم یک ضربه اتمی متقابل به انتخاب حریف را تحمل کند. ضربه ای که در هر شرایطی با هر مقداری دردناک خواهد بود.
      بنابراین سیاست ابهام هسته ای فقط بدرد کشورهایی میخورد که نمیخواهند زیر ترس و حسرت هسته ای باقی بمانند، متوانند برنامه خود را بخوبی پنهان نگاه دارند، و قصد ندارند حجم ذخایر هسته ای خود را افزایش داده و یا ابعاد استفاده را از نظر زمان و مکان پیچیده سازند، آنها همچین سلاح هسته ای را بعنوان یک راهبرد اجرایی فراتر از امر موازنه در نظر نگرفته اند.
       تولید بر اساس زمان استفاده یک امر منحصر به فرد است، مثلا تعدادی بمب موجود باشد که اگر لازم شد روزی مثلا در آخرالزمان استفاده شود! این راهکار نیز هم از نظر اجرایی مبهم است و هم منتهی به یک حد نهایی بی معنی یعنی روز مبادای غیرممکن آن کشور منوط میشود، چنین برنامه ای نبودش بهتر از بودن آن است.
      تولید بر اساس راهکار مکان استفاده نیز از نظر عددی دچار ابهام میشود. اگر دو کشور چین و هند یکدیگر را از این نظر مورد سنجش قرار دهند و برای هر هدفی که مورد نیاز اقدام هسته ای می بیننند، سلاح هسته ای با توان مشخصی بسازند، تعداد اهداف زیاد خواهد بود و هم اینکه مسائل بسیاری نظیر شیوه نگهداری، میزان لازم، استراتژی انتخاب و شلیک و ... پدید میآورند، ممکن بمب هایی که بر اساس مکان استفاده طراحی میشوند، به نحوی محدود شوند که هیچ وقت ارزش بهره گیری نیابند. مثلا بمبی به اندازه پایتخت یک کشور تدارک دیده شود،  بزرگ در حد 5 مگاتن، و چون پدافند دشمن موثر است، تعداد متناسبی در برابر آن ساخته شود، مواد هسته ای فراوانی همراه با پیچیدگی ای نگهداری تدارک دیده شود، ولی هیچ گاه ارزشی فراتر نیابند و دو کشور بعدا با صلح هزینه گزافی به امور نظامی خود تحمیل کنند. مانند ذخایر عظیم شوروی و آمریکا که عملا بعد از جنگ سرد بلا معنی باقی مانده اند.
      راهکار دیگری که اشاره نشد، میتواند تولید صرفا تحقیقاتی باشد، به نظر میرسد سالها دو کشور آمریکا و شوروی آزمایش های اتمی را با این اهداف انجام داده اند و چنین اهدافی امروزه دیگر به معنای سابق کاربردی به نظر نمیرسد. علوم مربوط بهانفجار هسته ای به شکل وسیعی تحصیل شده اند،  فقط آن لبه پیشرو در کاهش ابعاد، کاهش عوارض و افزایش توان مورد تحقیق است که امری علمی به نظر میرسد تا نظامی و عمدتا وابسته به محاسبات کامپیوتری، شبیه سازی و تست های غیراتمی است.
      یک سطح راهکنشی نظامی
      مسیرهای ارزیابی شده توسط افراد، و نهادهای مختلف نظامی وحتی غیر نظامی در برسی گزینه های ماشه هسته ای، نمایشگر تنش زایی فزاینده هستند. استفاده از تسلیحات متعارف قدرت مند در صورت کارآمد نبودن به سمت استفاده از تسلیحات هسته ای بسیار سبک و سپس به سمت حل گره های نظامی که با بمباران متعارف و سبک هسته ای حل نمیشوند، و سپس پاسخ قویتر به حریفی که ضربه هسته ای را ارسال کرده با سلاح هسته ای قویتر تمایل دارند.
       مثلا یک استفاده سبک از سلاح هسته ای در زدن یک بتلگروپ با قدرتی معادل 0.5 کیلوتن تی ان تی، ممکن است پاسخی برابر با 5 و یا 15 کیلوتن از سوی رقیب دارنده سلاح هسته ای در موقعیتی مشابه ایجاد کند، و این فتح بابی باشد برای تنش زایی به مسیر استفاده های بزرگتر، 200 کیلوتن به یک مگاتن و یک مگاتن به  سرهای جنگی خوشه ای هسته ای و بیشتر.
      اقیانوس بعنوان بستر آزاد استفاده از تسلیحات اتمی
      آثار استفاده از تسلیحات هسته ای در سطح دریا بسیار متفاوت از استفاده در خشکی است.روسیه، چین، آمریکا هر یک ناوگان دریایی بسیار عظیمی دارند، و میتوانند با یک ضربه هسته ای تمام آنچه دشمنشان در برابرشان قرار داده است را در دریا منهدم کنند، ناوها به درون اوقیانوس غرق میشوند و آثار رادیواکتیو نیز بسیار کم و شاید محو میشود، آب دریا یکی از بهترین جاذب های تشعشعات رادیو اکتیو است و اگر از بمب های هیدروژنی استفاده شود، بدلیل مصرف شدن حجم بالایی از خرج اورانیوم یا پلوتونیومی، آثار تهاجم هسته ای بسیار کمتر خواهد بود. ولیکن هر استفاده از سلاح هسته ای در سطح خشکی مصائب بی پایانی بجای خواهد گذاشت. با وجود سیستم حمل و نقل جدید، یه انفجار هسته ای قوی که شهری را آلوده کند حتی از طریق حمل و نقل بار و یا حتی مسافرت افراد نیز میتواند آلودگی خود را منتقل کند، انتقال از مسیر هوا جای خود دارد. به محاسبه ای استفاده از یک بمب 1مگاتنی علیه فردو که باعث از بین رفتن مواد هسته ای شود، ممکن است آثار رادیواکتیو آن حتی در مرز و هند و چین مشاهده شود.
      بنابراین با وجود کاهش عقلایی استفاده از تسلیحات اتمی در سطح خشکی، همچنان استفاده از این تسلیحات در سطح دریا توجیه پذیر است. بخصوص برای همه کشورهایی که تحت تاثیر سیاست ناوگان جنگی دشمنان خود قرار گرفته اند. یک سلاح هسته ای سبک میتوانند پایان دهنده بسیار توجیه پذیر برای آغاز جنگی از سوی دریا باشد، اما پاسخ آن چه میتواند باشد؟!
      -          ادامه استفاده از تسلیحات سبک؟
      -          ماندن بر پایه اصول اخلاقی همزمان با پاسخی بسیار قویتر بصورت متعارف؟
      -          دادن پاسخ برابر و انتظار بی خیال شدن حریف؟
      -          دادن پاسخی بسیار قوی؟
      -          تسلیم شدن و ندادن هیچ پاسخی؟
      جنگ احتمالات خود را دارد، بعید است کشوری مثل آمریکا 3 ناو هواپیمابر خود را در اثر یک انفجار هسته ای در سطح دریا در یک تهاجم احتمالی در تنگه تایوان از سوی چین، منهدم شده ببیند، و از اقدام متقابلی قدرتمند تر و وسیع تر بهره نگیرد، سایر پاسخ ها مبتنی بر شیوه جنگ بازی و یا احتمالا بعدی هستند، اما چه کسی قادر است بدرستی پیش بینی کند؟ انتخاب استفاده از تسلیحات اتمی به هوش مصنوعی و مدلهای پیش بینی مبتنی بر روانسنجی رهبران واگذار خواهد شد؟!
      با این وجود آنچه مشخص است این کیلوتن نیست که تایین میکند، اقدام بعدی بمب اتمی استراتژیک بشد، یا ماشین روز قیامت، در مثال بالا آمریکا د برابر پایتخت چین را با چندمگاتن هدف قرارداده و البته پاسخ مشابهی هم دریافت کند! این موارد در کتاب کاهن و دیگران بخوبی بحث شده اند. اما استفاده اولیه از این تسلیحات یک انتخاب مبتن بر دوئل هسته ای هستند، استفاده کننده قطعا با سطحی از پیروزی روبرو خواهد شد که میبایست عواقب آن را بپذیرد.
       
       
      تست دریایی راکت ASROC   با قدرت 10 کیلوتن 1962میلادی 
      تصویر از Hans M. Kristensen برگرفته شده از fas.org/
       
      انتخاب مقادیر جذاب
      مقادیر زیر 1 کیلوتن جذابیت های بسیاری دارند.
      -          نخست اینکه سطح پاسخ هسته ای را بسیار محدود نگاه میدارند.
      -          دریافت کننده پاسخ هسته ای میداند که اگر وارد مقادیر بیشتر شود در واقع خسارت بعدی خود را ممکن است بیشتر کند و در هم سطح از پاسخ باقی میماند.
      احتمال استفاده از یک سلاح هسته ای تاکتیکی در این ابعاد بسیار زیاد است، بخصوص ابعاد تنبیهی  و یا تاکتیکی آن بشدت از نظر نظامی قابل قبول است.
      -          از طرفی دشواری های تولیدی آن بیشتر است اما مواد رادیواکتیو کمتری نیاز دارد، و کشورهایی با حجم تولید اورانیوم پایین و تکنولوژی های سطح پایین تر براحتی میتوانند انتظارات هسته ای خود را بدین شکل برآورده سازند
      -          رهگیری انفجارات و آزمایشات در این حد مقداری دشوار است و کشورهای با وسع کم هممیتوانند چنین تسلیحاتی را بیازمایند. بخصوص در سطح دریا
      -          امکان تولید انبوه و استفاده انبوه از آنان وجود دارد.
      -          برای کشورهایی که دارای ابهام هسته ای یا برنامه اقدام سریع هسته ای شرایط بحران دارند، بسادگی دستیافتنی هستند.
      -          در صورت استفاده از این تسلیحات در خشکی، یک بمب یک کیلوتن، همان اثری را دارد که یک بمب 10 کیلوتن خواهد داشت، این بمب ها به هر جا اصابت کنند، آنجا تا مدتها بلااستفاده خواهد ماند.
      در مثال دریا
      با توجه به موارد فوق میتوان ارزیابی کرد که بمب کم توان هسته ای اما در تعداد مناسب بسیار از نظر راهبردی کارگشا تر است تا بمب های با توان بالا. اما شعاع انهدام این بمب ها آنچنان ابعاد کافی ندارد که بتوان با یک بمب در یک فاصله امن از پدافند دریایی کار را تمام شده دید. بلکه انفجار حتما میبایست در مجاور ناو و در محدوده حداکثر 500 متری اتفاق بی افتد. بنابراین چنین تسلیحاتی میبایست کارآمدی خود را به گونه های راهبردی تضمین کنند. بدین منظور در اقدام راهکنشی 6 کلاهک هسته ای 0.5 کیلوتنی میبایست کنار 3 کلاهک پیشگام 300 کیلوتنی به فاصله 10 کیلومتری و یا یک بمب 1 مگاتنی به فاصله 20 کیلومتری شلیک شوند.
      3 انفجار 300 کیلوتن در فاصله ای خارج دسترس پدافند ناوگان دشمن، میتوانند شوکی تولید کنند که  راهگشای 6 انفجار 0.5 کیلوتنی باشند و این شرایط امکان انهدام یک ناوگان سه فروندی از ناوهای هواپیمابر دشمن فرضی را فراهم آورد. بنابراین بدیهی است که از منظر تولید تسلیحات اتمی، تعداد بیشتری بمب کوچک و یا کم اثر تولید شود، سپس از بمب های قویتر در تعداد کمتر بهره جست.

       
      مسیری که باید طی شود
      واقعا نمیدانیم اگر بخواهیم برنامه نظامی هسته ای داشته باشیم، از کجا شروع کنیم و کجا تمام کنیم. چه سناریویی برای زمان و مکان استفاده انتخاب کنیم، چه نقاطی چه میزان قدرت تخریب هسته ای لازم دارند. چقدر سلاح داشتن بازدارندگی را تامین میکند، تسلیحات حامل سلاح هسته ای یک مسئلله هستند، پدافند هسته ای مسئله ای دیگری، تحقیقات هسته ای همینطور. اما یک روند  منطقی برای همه تازه کارهای هسته ای الزاما میبایست طی شود؛
      -          نخست یک بمب تحقیقاتی.
      -          سپس کوچک سازی و بزرگ سازی قدرت انفجار.
      -          در ادامه کاستن از عوارض انفجارو ایجاد انفجار بهینه.
      -           در میانه راه طراحی های مناسب با تسلیحات حامل. کروز، بالستیک، بمب افکن، اژدر و ...
      -          و در پایان راه تولید، تازه آغاز دوره بی پایان نگهداری پر هزینه و پیچیده تسلیحات هسته ای برای استفاده در زمان ها و مکان ها و برد های مختلف.
      با توجه به مثال بالا یک تازه کار هسته ای، برای مدیریت هزینه و مدیریت زمان و مکان دستیابی به سلاح هسته، یا دستیابی به قابلیت فرار هسته ای طرح و برنامه دقیقی داشته باشد.
      مشکل ذخیره اولیه
      هیچ حجمی از ذخایر هسته ای اولیه نمیتواند بازدارندگی لازم را ایجاد کند، بخصوص در زمانی که دشمن خاصی وجود داشته باشد که بتواند میزان پیشرفت، تعداد کلاهک و مکان های تولید را بدقت شناسایی کرده و در ابتدای راه آنرا از کار بی اندازد. وجود چند کلاهک محدود نه تنها بازدارنده نیست، بلکه مسبب آغاز تهاجم، تغییر مسیر به تهاجم هسته ای و در نهایت شکست خوردن دارنده تازه کار است.
      بنابراین یک تازه کار هسته ای 4 راه دارد:
      1.       پنهانکاری؛ برنامه خود را تا رسیدن به ظرفیت مطلوب بازدارنده، از نظر عددی و توانی پنهان نگاه دارد.
      2.       سیاست؛ از ابزارهای سیاسی برای ممانعت از اقدام علیه برنامه هسته ای خود بهره جوید.
      3.       توان نظامی متعارف؛ بقدری در حوزه تسلیحات متعارف و سرعت رسیدن به حد مطلوب موثر عمل کند که فرصت اقدام از دشمن گرفته شود.
      4.       گروگان گیری؛ هسته ای. تهدید استفاده از نخستین سلاح های ساخته شده علیه نزدیک ترین شهر یا پایتخت دشمن.
      تقریبا بسیاری از کشورهای دارنده سلاح هسته ای پس از آمریکا بصورت ترکیبی هر 4 راه فوق را تا آنجا که توانسته اند همزمان پیگیری کرده اند. اسراییل از گزینه های 1 و 2 و 4 بخوبی بهره جسته است. هند و پاکستان، از هر 4 گزینه بهره جسته اند، همینطور کره شمالی که نتوانست برنامه هسته ای خود را پنهان کند و از ابزار سیاسی کافی برای چانه زنی بهره مند نبود توانست بخوبی از گزینه سوم و چهارم بهره گیری کند. آنها ابتدا به توان متعارف موشکی و توپخانه ای بلند برد بسیار وسیعی دست یافتند، که متعاقبا از تهاجم علیه تاسیسات هسته ای خود ممانعت کافی به عمل می آورد، سپس بعد از توسعه متعارف، پایتخت و شهرهای کره جنوبی که دیگر در برابر تهاجم موشکی انبوه راه برای مقابله نداشتند را گروگان گرفتند، به نحوی که حتی استقرار سامانه پدافند موشکی تاد نیز عملا مثمر ثمر به نظر نمی رسید. کشورهایی مثل لیبی و عراق نتوانستند از هیچ از یک 4 گزینه فوق بهره مند شوند، عراق که برنامه هسته ای خود را شروع کرد بلافاصه با تهاجم اسراییل مواجه شد و از آنجا توان نظامی متعارف کافی نداشت، از طرفی نتوانست از ابزارهای سیاسی و دیگر گزینه ها بهره گیری کند شکست را پذیرفت و به یک انتقام گیری سطحی از اسراییل اکتفا نمئد. ایران نیز آگاهانه بدونه انتخاب هیچ یک از مسیر های فوق برنامه نظامی هسته  ای را در حد دانش آن محدود و سپس رها ساخت.

      مسیریابی چگونگی توسعه و کاهش تنش هسته ای
      نتیجه گیری
      یک تازه کار هسته ای میبایست، به دست کم یکصد کلاهک هسته ای با قابلیت ارسال از طرق مختلف دست پیدا کند. و این تعداد با فهم از راهبرد زمان و مکان استفاده پس از دستیابی پنهانی به ذخایر اولیه قابل تنظیم از نظر تقسیم مواد هسته ای و قدرت مورد در تعداد خواهد بود. با این وجود دستیابی پنهانی به این حجم از کلاهک هسته ای که قابل نصب بر روی موشک باشد در زمانی کوتاه امری ناممکن به نظر میرسد.
      یک معادله؛ اگر 10 بمب یک مگاتنی وجود داشته باشند، آنها ماشین روز قیامت یک کشور اتمی با برنامه محدود هستند، و اگر 30 کلاهک 300 کیلوتنی به آن اضافه کنیم، توان هسته آن کشور به سطح راهبردی ارتقا پیدا میکند، و اگر حدود 70 تا 100 کلاهک از زیر یک تا حداکثر 5 کیلوتن وجود داشته باشد برنامه تاکتیکی آن تقریبا کامل شده است. به موازنه راهبردی، و توان تاکتیکی مناسب نیز دست پیدا کرده. اما به محض شروع اولین آزمایش با آنچنان حجمه سیاسی، اقتصادی و تلاش های نظامی مواجه میشود که ممکن است شانس دستیابی کامل به برنامه فوق را از دست بدهد. بنابراین در 4 گزینه فوق؛
      - پنهانکاری محدودیت عملیاتی بالایی دارد،
      - گروگانگیری نیز عواقب سیاسی و اخلاقی وسیعی دارد،
      - ظرفیت بازدارنده متعارف نیز هزینه های بسیار بالایی در برخواهد داشت،
      و نمیتوان این ظرفیت را با وجود برنامه هسته ای آشکار یا حتی پنهان تا حد یک قدرت جهانی شدن بسرعت و با هزینه های کم ارتقا داد، بنابراین "سرعت" در دستیابی به حجم بالای مواد هسته ای برای دستیابی به ظرفیت مناسب تولید بمب مهمترین و قابل ملاحظه ترین فاکتور دستیابی به سلاح هسته ای است. و این برنامه به محض آشکار شدن یک گزینه در برابر مخالفان آن برنامه میگذارد، ممانعت پیش از آنکه دور شود.
      بنابراین سیاست ابهام هسته ای نه تنها در عمل ناکارا به نظر میرسد بلکه موجبات تهاجم را نیز فراهم می آورد. و در برابر یک اقدام زودهنگام علیه برنامه هسته ای کشور تازه کار، وی باید با تمام توان برای سقوط اخلاقی و زدن ضربت متقابل با هر روشی، منجمله بمب های کثیف، شیمیایی، میکروبی و ... آماده باشد.
      مسیر زمانی دستیابی به بازدارندگی هسته ای:
       
       
      وضعیت پیش روی یک مبتدی هسته ای
       
      تهیه شده برای میلیتاری worior@military.ir
      استفاده از مطلب و ایده ها تنها با درج آدرس سایت مجاز است
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم

      چند روز پیش مطلبی در تاپیک "ایران و کره شمالی ، موشکهای بالستیک و همکاری هسته ای " به یکی از دوستان پاسخی بدین مضمون ارائه کردم :
      "برادر عزیز به نکته بسیار جالبی اشاره فرمودید - مساله ای بارها بنده در مواقع و مناسبتهای مختلف چه در این انجمن و چه در کلاسهای خودم مطرح کرده ام این است که ما در کشور خودمون ( ممکن بعضی خوششون بیاد و بعضی هم ناراحت شوند ) چیزی به اسم تینک تانک های (think tank) هایی که بشینند و 20 ، 30 ، 50 و یا 100 سال آینده را بررسی کنند، نداریم . با تمام احترامی که برای مسئولین قائلم اما تمام زور ما ایجاد یک برنامه ریزی 20 ساله است . تازه همین برنامه هم دستخوش باند بازی های سیاسی و اعمال سلیقه دولتهای مختلف می شه و عملا" چیزی از آن برای اجرا باقی نمونه . من تمایلی ندارم که فقط نیمه خالی لیوان را ببینم ولی متاسفانه ( هرچند بکاربردن واژه متاسفانه در کارهای پژوهشی درست نیست ) چنین چیزی به معنی واقعی کلمه در کشور ما وجود ندارد . مثلا" نویسنده مشهور آلوین تافلر ( که سه گانه مشهورش جنگ و ضد جنگ ، شوک آینده و موج سوم) یک فیوچرلوژیست ( آینده شناس) و برخلاف افواه عمومی که معتقدند ایشان یک جامعه شناس بشمار می رود . من توصیه می کنم شما و دوستان حتما" کتاب جنگ و ضد جنگ ایشان را که در دهه 80 یا 90 نوشته شده را بخوانید و آن را با شرایط الان مقایسه کنید . من خودم بیشتر از 15 بار این کتاب رو خوندم و هرمرتبه که می خونمش چیز بیشتری یاد می گیرم . در حالی که تینک تانک های که در حوزه تمدنی غرب وجود دارند مثل ( رند ، چتم هاوس ، بروکینز و .... ) کارشون صرفا" برای 150 سال آینده است . شاید اگر عمری باقی موند در این زمینه یک تاپیک جامع بزنم ."
       
      بنابراین تصمیم گرفتم که به تدریج اگر خدا خواست اندیشکده های مهم حوزه تمدنی غرب را خدمت عزیزان معرفی کنم ، امیدوارم برای اعضای محترم مفید به فایده واقع گردد و دریچه ای باشد برای اینکه ما در حوزه تمدنی اسلام با الگو برداری و دوری از تقلید ناشیانه و کورکورانه و با بومی سازی چنین مراکزی ، گام بسوی طرح ریزی های راهبردی برای آینده برداریم ، انشا ا... .
      در ضمن عزیزانی که این مطالب را پی گیری می نمایند حتما" نظرات خود را (مثبت یا منفی ) اعلام کنند - باتشکر
       
       
      =============================================================================================================

      بخش یکم :
      اندیشکده بروکینگز

       
       

       
       
      مؤسسه بروکینگز یک اندیشکده آمریکایی است که مقر آن در واشنگتن است. مؤسسه بروکینگز که یکی از قدیمی‌ترین اندیشکده‌های واشنگتن است در امر تحقیقات و آموزش علوم اجتماعی، اصول اقتصاد، سیاست‌گذاری شهری، مدیریت دولتی، سیاست خارجی، اقتصاد جهانی و توسعه، فعالیت دارد. این اندیشکده در گزارش برترین اندیشکده‌های جهان در سال ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ که از سوی دانشگاه پنسیلوانیا منتشر شده، به عنوان بانفوذترین اندیشکده جهان معرفی شد.
      رسالت عنوان شده این مؤسسه “فراهم ساختن نظریه‌ها و توصیه‌های جدید و عملی است که سه هدف را پیش می‌برند: تقویت دموکراسی از نوع آمریکایی؛ پدید آوردن رفاه اقتصادی – اجتماعی، امنیت و فرصت‌های مختلف برای تمام آمریکایی‌ها؛ ایجاد نظام بین‌المللی بازتر، امن‌تر و مرفه‌تر، همراه با همکاری‌های بیشتر.
      مؤسسه بروکینگز می‌گوید اندیشمندان و اعضایش “دیدگاه‌های مختلفی” دارند و خود را یک مؤسسه غیرحزبی می‌داند، اما رسانه‌ها اغلب این مؤسسه را ” لیبرالی متمایل به میانه‌روها ” یا “میانه‌رو” توصیف می‌کنند. در یک تحلیل دانشگاهی که بر سوابق کنگره بین سال‌های ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۲ انجام شد، مشخص شد که سیاستمداران محافظه‌کار تقریباً به اندازه سیاستمداران لیبرال به بروکینگز مراجعه داشته‌اند، و این مؤسسه در مقیاس ۱۰۰-۱ که در آن ۱۰۰ به معنای لیبرال‌ترین امتیاز است، امتیاز ۵۳ را کسب کرده است. در همین بررسی مشخص شد بروکینگز اندیشکده‌ای است که سیاستمداران و رسانه‌های آمریکا بیشترین نقل قول را از آن دارند.

      - موضع سیاسی
      بروکینگز به عنوان یک سازمان غیرانتفاعی خود را یک مؤسسه مستقل و غیرحزبی می‌داند. بررسی‌ای که در سال ۲۰۱۱ در مورد مبالغ اهدایی کارمندان این مؤسسه بین سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۰ انجام شد نشان داد ۶/۹۷% مبالغ اهدایی سیاسی کارمندان بروکینگز به دموکرات‌ها داده‌شده‌اند و بنابراین بروکینگز را به عنوان مؤسسه‌ای لیبرال توصیف کرد. اما در یک پژوهش دانشگاهی که در سال ۲۰۰۵ انجام شد نتیجه‌گیری شد این مؤسسه میانه‌رو است چون در سوابق کنگره از سال ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۲ سیاستمداران لیبرال و محافظه‌کار تقریباً به یک اندازه به عنوان یک مرجع موثق به بروکینگز رجوع داشته‌اند. روزنامه واشنگتن‌پست مؤسسه بروکینگز را میانه‌رو و لیبرال توصیف کرده است. لس‌آنجلس تایمز قبل از این‌که اعلام کند به نظرش چنین برچسب‌هایی اهمیت ندارند بروکینگز را متمایل به لیبرال‌ها و میانه‌رو توصیف می‌کرد. در سال ۱۹۷۷ مجله تایم، بروکینگز را با عنوان “اندیشکده ممتاز لیبرال کشور” توصیف کرد. نیوزویک این اندیشکده را میانه‌رو می‌داند اما پولتیکو از عبارت میانه‌رو-چپ‌گرا استفاده کرده است. به علاوه گروه جناح چپی ناظر رسانه‌ها به نام بی‌طرفی و صحت گزارش، این مؤسسه را محافظه‌کار می‌داند.
      اما بعضی لیبرال‌ها استدلال می‌کنند علیرغم این‌که این مؤسسه به میانه‌روی متمایل به چپ بودن شهرت دارد، اندیشمندان سیاست خارجی بروکینگز بیش از حد از سیاست‌های دولت بوش در خارج از آمریکا حمایت می‌کردند. متیو ایگلسیاس به عنوان یک وبلاگ‌نویس لیبرال عنوان کرده است مایکل اوهانلون که از اندیشمندان بروکینگز است اغلب با اندیشمندان سازمان‌های محافظه‌کار مانند انجمن امریکن انترپرایز، ویکلی استاندارد و پروژه‌ای برای قرن جدید آمریکایی موافق است. به‌همین صورت، بنجامین ویتس مدیر تحقیقات بروکینگز عضو کارگروه حقوق و امنیت ملی انستیتو هوور محافظه‌کار است. اندیشمندان بروکینگز از جمله مک کلیلان مارک، رون هاسکینز و مارتین ایندیک در دولت‌های دموکرات و جمهوری‌خواه خدمت کرده‌اند.
      اعضای هیئت‌امنای بروکینگز اغلب دموکرات‌های سرشناسی مانند لورا تیسون مشاور ارشد اقتصادی کاخ سفید در دوره ریاست جمهوری بیل کلینتون هستند اما چند جمهوری‌خواه میانه‌رو مانند کنت دوبرستین رئیس سابق امور ستادی در دوره رونالد ریگان نیز عضو این هیئت می‌باشند.

      تاریخچه
      ۱۹۷۹-۱۹۱۶
      بروکینگز در سال ۱۹۱۶ با عنوان مؤسسه تحقیقات دولتی (IGR) تأسیس شد و رسالت آنعبارت بود از “تبدیل شدن به اولین سازمان خصوصی ویژه تحلیل موضوعات سیاست عمومی در سطح ملی”. رابرت اس بروکینگز (۱۹۳۲-۱۸۵۰) که فردی بشردوست بود این مؤسسه را تأسیس کرد. او در ابتدا منابع مالی شکل‌گیری سه سازمان را تأمین می‌کرد: مؤسسه تحقیقات دولتی، مؤسسه اقتصاد، و دفتر آموزش فارغ‌التحصیلان رابرت بروکینگز که وابسته دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس بود. این سه مؤسسه در ۸ دسامبر ۱۹۲۷ ادغام شدند و مؤسسه بروکینگز شکل گرفت.
      در دوران بحران بزرگ، اقتصاددانان بروکینگز پژوهش گسترده‌ای را با مأموریت یافتن از فرانکلین روزولت رئیس‌جمهور وقت انجام دادند تا علل ریشه‌ای رکود را پیدا کنند. هارولد مولتون اولین رئیس بروکینگز و دیگر اندیشمندان بروکینگز بعدها رهبری مخالفت با سیاست جدید (برنامه توسعه اقتصادی فرانکلین روزولت پس از سال‌های بعد از بحران بزرگ در امریکا که در آن کمک به کشاورزی، بازنشستگی و بیمه بیکاری و غیره گنجانیده شده است) را به عهده گرفتند چون فکر می‌کردند چنین اقداماتی مانع بهبود اقتصادی می‌شوند. با ورود به جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۱، محققان بروکینگز با مجموعه‌ای از تحقیقات در مورد تجهیزات قوا توجه خود را به کمک به دولت معطوف کردند.
      در سال ۱۹۴۸ از بروکینگز خواسته شد طرحی برای مدیریت برنامه بهبود اروپا ارائه کند. طرح سازمان‌دهی حاصل تضمین می‌کرد طرح مارشال به دقت و بر مبنایی منظم و عملی اجرا شود.
      در سال ۱۹۵۲ رابرت کالکینز به عنوان رئیس مؤسسه بروکینگز جانشین مولتون شد. او کمک‌های مالی از بنیادهای راکفلر و فورد دریافت کرد که باعث تقویت بنیه مالی مؤسسه شدند. او سازمان را حول مطالعات اقتصادی، مطالعات مدیریت دولتی و برنامه‌های سیاست خارجی سازمان‌دهی کرد. در سال ۱۹۵۷ این مؤسسه از خیابان جکسون به یک مرکز تحقیقات جدید در نزدیکی دوپونت سیرکل در واشنگتن انتقال پیدا کرد.
      کرمیت گوردون در سال ۱۹۶۷ به ریاست بروکینگز رسید. او از بررسی گزینه‌های برنامه بودجه فدرال را در سال ۱۹۶۹ با عنوان “تعیین اولویت‌های ملی” شروع کرد. او برنامه مطالعات سیاست خارجی را نیز توسعه داد تا تحقیقات در حوزه دفاع و امنیت ملی را دربربگیرد. پس از انتخاب ریچارد نیکسون به ریاست‌جمهوری در سال ۱۹۶۸، رابطه بین مؤسسه بروکینگز و کاخ سفید بدتر شد؛ چاراز کولسون مشاور ارشد نیکسون زمانی پیشنهاد سوزاندن و از بین بردن این مؤسسه را مطرح کرد. اما در تمام دهه ۱۹۷۰ به بروکینگز قراردادهای تحقیقات فدرالی بیشتر از حد توان مؤسسه پیشنهاد می‌شد.

      2009-1980
      در دهه ۱۹۸۰، این مؤسسه با محیط رقابتی و از نظر ایدئولوژیکی پرباری مواجه شد. نیاز به کاهش کسری بودجه فدرال و نیز بررسی مشکلات ناکارآمدی دولت و امنیت ملی موضوع تحقیق بسیار مهمی شدند.بروس مک لاری چهارمین رئیس بروکینگز، مرکز آموزش سیاست عمومی را نیز برای برگزاری کنفرانس‌های کارگاهی و گردهمائی‌های عمومی به منظور توسعه مخاطبین برنامه‌های تحقیقاتی تأسیس کرد.
      در سال ۱۹۹۵، مایکل آرماکوست پنجمین رئیس‌جمهور مؤسسه بروکینگز شد و هدایت تلاش برای متمرکز ساختن رسالت مؤسسه در آستانه قرن بیست و یکم را به عهده گرفت. بروکینگز با هدایت آرماکوست چند مرکز تحقیقات بین‌رشته‌ای را ایجاد کرد، مانند مرکز سیاست شهری و کلان‌شهری (که در حال حاضر نام آن برنامه سیاست کلان‌شهری به ریاست بروس جی. کاتز است) که مشکلات شهرها و کلان‌شهرها را مورد توجه قرار می‌داد، و مرکز مطالعات سیاست شمال شرقی آسیا که متخصصان را از کشورهای مختلف آسیایی برای بررسی مسائل منطقه‌ای گردهم آورد.
      استروب تالبوت در سال ۲۰۰۲ رئیس بروکینگز شد. مدت کوتاهی پس از آن، بروکینگز مرکز سیاست خاورمیانه سابان و مرکز جان آل. تورنتون چین را راه انداخت. در اکتبر ۲۰۰۶، بروکینگز تأسیس مرکز بروکینگز-تسینگهوا در پکن را اعلام کرد. در جولای ۲۰۰۷، این مؤسسه ایجاد مرکز اصلاحات خدمات درمانی انگلبرگ به رهبری مارک مک کللان (McClellan) و در اکتبر ۲۰۰۷ ایجاد مرکز بروکینگز دوحه در قطر به رهبری هادی امیر را اعلام کرد.

      - انتشارات
      بروکینگز به عنوان یک مؤسسه، گزارشی سالانه منتشر می‌کند. انتشارات مؤسسه بروکینگز کتاب‌ها و مجله‌هایی را از تحقیقات خود مؤسسه و از نویسندگان خارج مؤسسه منتشر می‌کند. کتاب‌ها و مجله‌هایی که توسط بروکینگز منتشر می‌شوند عبارت‌اند از مقالات فعالیت اقتصادی بروکینگز، آمریکای رها: انقلاب بوش در سیاست خارجی، جهان‌هراسی: مقابله با ترس از تجارت آزاد، هند: قدرت نوظهور، از چشم‌های آن‌ها، تسخیر شاه‌راه، توده‌ها در پرواز و بن‌بست از جمله این نشریات هستند. به علاوه کتاب‌ها، مقالات، گزارشات، یادداشت‌های سیاسی و شرح عقاید توسط برنامه‌های تحقیقاتی، مراکز، پروژه‌ها و عمدتاً توسط متخصصان بروکینگز تهیه می‌شوند.

      - نفوذ سیاسی
      تاریخچه بروکینگز به سال ۱۹۱۶ برمی‌گردد و از آن زمان به ایجاد سازمان ملل متحد، طرح مارشال، و اداره بودجه کنگره کمک کرده و بر سیاست‌های قانون‌زدایی، اصلاحات گسترده مالیاتی، اصلاحات رفاهی، و کمک‌های خارجی تأثیر داشته است. در رده‌بندی سالانه اندیشکده‌ها که توسط فارن پالیسی منتشر می‌شود بروکینگز اولین اندیشکده آمریکا است و در رده‌بندی جهانی اندیشکده‌ها نیز اولین رتبه را دارد. از بین ۲۰۰ اندیشکده برتر آمریکا، تحقیقات مؤسسه بروکینگز به بیشترین میزان در رسانه‌ها عنوان می‌شوند. در یک ارزیابی که در سال ۱۹۹۷ بین اعضای کنگره انجام شد، بروکینگز بین ۲۷ اندیشکده رتبه دوم تأثیرگذاری و رتبه اول اعتبار را به دست آورد. علاوه بر این، بروکینگز و محققان آن در کار خود خیلی به تأثیرگذاری بر جهت ایدئولوژیکی ملت توجه ندارند بلکه مایل‌اند محققانی با صلاحیت مستحکم دانشگاهی داشته باشند. بروکینگز به همراه شورای روابط خارجی و موقوفه کارنگی برای صلح بین‌المللی، معمولاً یکی از صاحب‌نفوذترین نهادهای سیاسی در آمریکا در نظر گرفته می‌شود.

      - مرکز سیاست خاورمیانه سابان
      در سال ۲۰۰۲ مؤسسه بروکینگز، مرکز سیاست خاورمیانه سابان را برای ترویج درک بهتر گزینه‌های سیاسی مقابل تصمیم‌گیرندگان آمریکایی در خاورمیانه تأسیس کرد. مدیریت این مرکز را تامارا کافمن ویتس به عهده دارد.

      - مرکز بروکینگز دوحه
      مرکز بروکینگز دوحه که در قطر واقع است تحقیقات مستقل سیاست‌محور را در مورد موضوعات اجتماعی-اقتصادی و ژئوپلیتیکی که کشورها و جوامع غالباً مسلمان‌نشین با آن‌ها مواجه هستند انجام می‌دهد؛ از جمله این موضوعات رابطه با آمریکا است. این مرکز به طور رسمی توسط شیخ حامد بن جاسم بن جبر آل‌ثانی، نخست‌وزیر و وزیر امور خارجه قطر در ۱۷ فوریه ۲۰۰۸ افتتاح شد. مدیر این مرکز سلمان شیخ است.
      مرکز بروکینگز دوحه در راستای رسالت خود تحقیقات و برنامه‌ریزی‌هایی را انجام می‌دهد که عناصر کلیدی تجارت، مدیریت دولتی، جامعه مدنی، رسانه‌ها و دانشگاهیان را در موضوعات مهم سیاست عمومی در حوزه‌های اصلی زیر درگیر می‌کنند: (i) دموکراتیک کردن، اصلاحات سیاسی و سیاست عمومی؛ (ii) قدرت‌های نوظهور در خاورمیانه؛ (iii) مناقشات و فرایندهای صلح در منطقه.
      ابتکار دفاعی قرن بیست و یکم
      هدف ابتکار دفاعی قرن بیست و یکم (۲۱CDI) ایجاد تحقیقات، تحلیل و توسعه‌ای است که به سه موضوع اصلی می‌پردازند: آینده جنگ، آینده نیازها و اولویت‌های دفاعی آمریکا، و آینده سیستم دفاعی آمریکا.
      ابتکار دفاعی قرن بیست و یکم از اطلاعات حاصل از مراکز منطقه، از جمله مرکز آمریکا و اروپا، مرکز مطالعات سیاست شمال شرقی آسیا، مرکز تورنتون چین، و مرکز سیاست خاورمیانه سابان استفاده می‌کند و این کار ادغام اطلاعات منطقه را امکان‌پذیر ساخته است.
      پی. دبلیو. سینگر نویسنده کتاب سیم‌کشی برای جنگ به عنوان مدیر ابتکار دفاعی قرن بیست و یکم، و مایکل ای. اوهانلون به عنوان مدیر تحقیقات کار می‌کنند. استفان پی. کوهن محقق ارشد و وندا فلبا-براون نیز با ۲۱CDI همکاری دارند.

      - آموزش اجرایی بروکینگز
      در دوران ریاست بروس مک‌لاری بر بروکینگز در دهه ۱۹۸۰، مرکز آموزش سیاست عمومی (CPPE) برای برگزاری کنفرانس‌های کارگاهی و گردهمائی‌های عمومی به منظور گسترش مخاطبین برنامه‌های تحقیقاتی ایجاد شد. در سال ۲۰۰۵، نام این مرکز به مرکز آموزش اجرایی بروکینگز (BCEE) تغییر داده شد و با شروع به کار دانشکده کسب‌وکار الین در دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس، این نام کوتاه شده و به آموزش اجرایی بروکینگز (BEE) تغییر پیدا کرد.

      - تأمین‌کنندگان مالی
      در پایان سال ۲۰۰۴ مؤسسه بروکینگز دارائی‌هایی به ارزش ۲۵۸ میلیون دلار داشت و ۷/۳۹ میلیون دلار هزینه می‌کرد. بودجه این مؤسسه در سال ۲۰۰۹ به بیش از ۸۰ میلیون دلار افزایش پیدا کرده بود. بزرگ‌ترین تأمین‌کنندگان مالی آن عبارت‌اند از بنیاد فورد، بنیاد گیتس، سناتور دیان فینشتاین و همسرش ریچارد سی. بلوم، بانک آمریکا، اکسون موبیل، تراست خیریه پیو، بنیاد مک‌آرتور، شرکت کارنگی، و دولت‌های آمریکا، انگلیس، ژاپن، قطر، جمهوری خلق چین و کلمبیا.

      - ساختمان‌ها
      ساختمان اصلی این مؤسسه در سال ۱۹۵۹ در خیابان ۱۷۷۵ ماساچوست ساخته شد. در سال ۲۰۰۹، بروکینگز ساختمانی را در آن طرف خیابان خرید؛ این ساختمان یک خانه مجلل بود که در سال ۱۹۲۲ توسط خانواده اینگالس براساس طراحی جول هنری دسیبور ساخته شده بود. این ساختمان در حال حاضر دفتر رئیس مؤسسه بروکینگز را در خود جای داده است.

      پایان
      منبع :http://www.eshraf.ir/1522/
    • توسط hamedof
      سلام خدمت دوستان میلیتاری ! با توجه به اینکه سامانه باک توسط آقا سینا معرفی شده ولی من مطلبی در مورد محافظ رادارهای سیستم باک چیزی ندیدم تصمیم گرفتم که نحوه محافظت سیستم باک توسط روسیه رو برای دوستان شرح بدم . سعی می کنم خلاصه و مفید بنویسم .








      همیشه سامانه های راداری فعال در معرض هدف قرار گرفتن موشک های ضد راداری نظیر KH-58 و AGM-88 HARM قرار داشته اند ، بدین منظور شرکت Almaz-Antey روسیه به این فکر افتاد تا برای حفاظت از سیستم های راداری سامانه های پدافند هوایی خود نظیر BUK سامانه ای را طراحی کند تا قابلیت انهدام موشک های ضد رادار را درست در لحظه ی قبل از برخورد دارا باشد .


      بدین منظور این شرکت سامانه ی Gazetchik را طراحی کرد .

      این سیستم متشکل از 4 قسمت اصلی می باشد .





      قسمت اول یک آشکار ساز مستقل از رادار می باشد که وظیفه کشف موشک های ARM را دارد.
      قسمت دوم دیکوی های فرکانس رادیویی فعال هستند .
      قسمت سوم قسمت نیز بخش اقدامات پسیو سامانه به وسیله ی chaff ها و aerosols است .(معمولا 3-4 عدد پرتابگر وجود دارد که تا زاویه 90 درجه از جلو و با دید 360 درجه چف ها قابل پرتاب هستند)
      آخرین قسمت این سامانه هم قسمت ارتباطی با رادارهای محفاظت شده و یا مرکز فرماندهی می باشد .






      نحوه ی کار:

      زمانی که یک ARM به رادار نزدیک میشود ، آشکارساز سامانه شروع به هشدار دادن به مرکز کنترل می کند . سپس مرکز فرماندهی دیکوی های راداری را برای منحرف سازی موشک ایجاد می کند و درست چند ثانیه قبل از برخورد موشک به رادار chaff ها و aerosols از طریق محفظه های به سمت موشک شلیک میشوند و درست روبروی موشک منفجر میشوند و باعث انحراف موشک به پایین میشوند و اینگونه رادارها جان سالم به در می برند ، البته اگر حتی 1-2 ثانیه چف ها دیر شلیک شوند امکان نابودی خود سامانه ضد ARM نیز وجود دارد چون در فاصله بسیار نزدیک به سامانه قرار می گیرند .

      این هم چند عکس از نحوه ی نابودی ARM . (داخل کلیپ این موشک از یک عدد اف 22 شلیک میشود و بعد از اینکه موشک نابود می شود سامانه باک 8 عدد موشک به سمت اف 22 ها شلیک می کنند و هر 3 آن ها رو به درک واصل می کند )




      روی تصویر کلیک کنید تا با بزرنگمایی بیشتری نحوه مقابله رو ببینید...









      فقط برای میلیتاری


      ترجمه : hamedof


      استفاده از مطلب با ذکر نام مترجم و سایت میلیتاری بلامانع است


      منابع:
      http://militaryforce...n-6-98-669.html
      http://pvo.guns.ru/rtv/gazetchik.htm
      http://articles.jane...Federation.html

      *************************
      با تشکر از شما.منتقل شد.
      OPS
    • توسط karmania20152015
      بسم الله الرحمن الرحیم 
      بر فراز کوزوو
       
      عملیات ناتو بر فراز اسمان کوزوو درس هایی تاریخی برای هر علاقه مند به مباحث پدافند دارد ذکر این نکته لازم است بررسی این بخش از تاریخ باعث بروز سوتفاهم هایی نیز شده است ریشه این سوتفاهم ها در تعداد بسیار کم پرنده منهدم شده سرنشین دار از جمله جنگنده ها توسط پدافند هوایی صربها( در مقایسه با تعداد پروازهای انجام گرفته طرف مقابل) و از جهت دیگر نادیده گرفتن همزمان این نکته یعنی قدیمی بودن بخش بزرگی از دارایی پدافندی هوایی صربها میباشد. البته نکاتی مانند مجهز بودن بخشی از این دارایی به سیستم های اپتیکی وحراراتی IR و ناچار شدن تمامی پرنده های ائتلاف به پرواز  در ارتفاع بالای 10,000 ft و یا تلفات نسبتا بالای پهبادهای شناسایی ائتلاف ( بالای 47 فروند) از جمله مواردی هستند که بررسی این بخش از تاریخ نظامی را هیجان انگیزتر میسازد.
      سازمان پدافند هوایی صربستان متشکل از تجهیزات معمول شوروی در دهه 70 الی 80 میلادی بود بخش رو به کاهشی از این تجهیزات شامل سامانه سام-2 بود و تعداد کمی سامانه سام-3 Pechora که به تازگی مدرنیزه نیز شده بودند از دارایی های با ارزش این ارتش به حساب می امد.پیش از شروع جنگ داخلی یوگسلاوی فرماندهی پدافند این کشور دارای 6 باتری سام-2 بود که شامل 40 لانچر تک ریل بود جالب است بدانید تا اوایل سال 1999 تنها 3 باتری از این سامانه عملیاتی و اماده جنگ بود.همچنین 14 باتری سام-3 با 60 لانچر چهار فروندی نیز از  تجهیزات دیگر  یوگسلاوی بود که حدود 50 لانچر عملیاتی تا سال 1999 موجود بود. 
      دفاع هوایی میدانی این نیرو نیز شامل چهار باتری از سامانه سام-6 بود که دوتای انها توسط صربها در منطقه کوزوو مستقر شده بودند تا قبل از شروع جنگ داخلی 70 درصد از این سامانه اماده عملیات بود که این رقم به 25 درصد در طول جنگ داخلی در سال 1999 رسیده بود.این دارایی شامل شش رادار مستقل 1S91 نیز بود که هر رادار چهار لانچر را تغذیه می کرد.که همین امر انعطاف پذیری این سامانه را تا حد زیادی  کم کرده بود.
      در بخش پدافندی کوتاه برد تجهیزات  شامل سامانه های سام-9و سام-10 و سام-13 بود که البته بخش بزرگی از ان سام-9 بود شامل 113 لانچر ان در دهه 70 میلادی تحویل یوگسلاوی شده بود.وحتی موشک نیز تحت لیسانس در داخل کشور تولید شده بود.علاوه بران 17 سامانه سام-13 نیز که نسبتا مدرن تر نیز بودند در دهه80 تحویل این کشور شده بود که برخلاف  سام-9 از قابلیت تفکیک هدف از فریب دهنده های حرارتی نیز برخوردار بود.در کنار این سامانه ها صربها در تلاشی داخلی موشکهای هوا- هوا حرارتی ساخت شوروی از جمله موشکهای ار73 و ار 60  را نیز در قالب سامانه های زمین به هوا  برروی ارتفاعات مهم تحت عنوان Pracka  (تیرکمان)استفاده میکردند و حتی بعدها ادعای موفقیت موشک ار73 در انهدام هدف نیز اعلام شد که البته اسناد قابل دفاعی برای ان منتشر نشد.
      پایان بخش-1

      نصب موشکهای ار73( تصویر بالا) و ار 60 (تصویر پائین) روی خوردو زرهی Praga M53/59  توسط مرکز تحقیقات دفاعی و مرکز تست نیروی هوایی یوگسلاوی 

      منابع http://pvo.guns.ru/russia/index5.htm
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.