امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

به نظر من اس 200 هم پدافند خیلی لخت و كندی هست. حالا چرا خرید شده و ارتقا هم داده میشه بحثی هست كه دوستان متخصص باید نظر بدن. در این میدونم كه اس 200 بدون كلاهك هسته ای با اون قدرت مانور كمش خیلی موثر نیست. نسل موشكهایی كه برای شلیك نیاز به پیشرانه كمكی داشتن خیلی قدیمی شده!!! هاوك بهینه شده و تور ام 1 و اس 300 در كنار سامانه های برد كوتاه غیر موشكی كفایت میكنه داشتن سام 2 و سام 6 و راپیر الان دیگه قاعدتا" خطری متوجه هواپیمایی نمیكنه درسته تركیه و كشورهای اطراف اف 4 دارن كه از شكارهای اصلی سام 2 و سام 6 هستن ولی نسخه های بهینه اف 4 جنگ الكترونیكی بدی نداره و میتونه جون سالم در ببره. كار ارتقا اف 4 تركیه رو اسراییل انجام داده كه پس از تحویل ارتش تركیه كاملا" راضی بودن icon_cool :lol: :evil: :x :cry:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

این هم عکس ها:خط تولید موشک شاهین(خبرگزاری فارس)

تحقیقات، ساخت و تولید این موشک پدافندی که شامل موشک، رادارهای جستجو و تعقیب هدف، شبکه های نرم افزاری و سخت افزاری و سکوهای پرتاب است، کاملا بومی و با استفاده از ظرفیت ها و امکانات داخلی کشور صورت گرفته است.


این موشک همون هاوک هست،چه جوری بومیه؟

تولید این موشک پیچیده و پیشرفته که از هزاران قطعه تشکیل شده است، به طور بی سابقه ای ناکارآمدی تحریم ها علیه ایران را به اثبات رساند.


این موشک از حداقل 30 سال پیش در ایران استفاده میشه،چه جوری موشک پیشرفته ایه؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
نمیدونم شاید عمدآ موشک رو با این شکل و قیافه تولید کردند تا دست کم گرفته بشه و بتونه در صحنه نبرد به خوبی دشمن رو غافلگیر کنه !

چرا که همه چیز موشک شکل و قیافه نیست !

رادار ، سیستم کنترل اتش ، مانورپذیری ، سرعت ، قدرت تخریب ، الگوریتم های هدف یابی و ... فاکتورهایی هستند که با نگاه کردن به ظاهر موشک نمیشه بهشون پی برد.

فرضآ همین موشک هاوک به لحاظ طراحی و ساختمان موشک بسیار خوب طراحی شده و تنها به دلیل قدیمی شدن رادارها و الگوریتم های هدف یابی باعث شده تا کاربرد چندانی در جنگ های امروزی نداشته باشه.

خوب فکر می کنم که ما به غیر از ساختمان موشک تمام بخش های اون رو به روز کردیم چرا که طراحی یک پلت فرم جدید پروسه ای بسیار طولانی و مستلزم انجام سالها ازمایش است.[/img]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

این خبر واقعا مسرت بخش و مایه خوشحالی و بالندگی به توان فنی و صنعتی ایران است چرا که امروز یکی از بزرگترین دستاوردهای نظامی کشور رونمایی شد و با تولید انبوه آن معادلات هوایی قدرتهای متجاوز زورگو با مشکلات عدیده ای روبرو خواهد گشت.

اما خدمت عزیزان گرامی عرض کنم وقتی از چیزی خبر ندارید و نمی دونید چقدر برای بومی سازی سامانه هاوک و اعمال تغییرات مورد نیاز زمان و هزینه گذاشته شده و زمانی که از توان و ویژگی های آن اطلاع ندارید شایسته است حرفی نزنید که باعث تخریب دسترنج متخصصان گمنام و بدون ادعای این مرز و بوم و خوشحالی دشمنان آن گردد.

اون طور که من دیدم تغییراتی در بدنه موشک داده شده و طول اون اندکی از موشک هاوک بیشتر و قطرش کمتر هست و با مقایسه فیلم پرتاب شاهین با فیلمهای موجود از هاوک به نظر میرسه حداقل 30 درصد شتاب بیشتری داره که با این فرض و نیز افزایش برد به میزان تقریبی 70 درصد این لزوم و احتمال مطرح میشود که سرعت موشک نیز باید افزایش یابد تا پاسخگوی این ازدیاد برد برای درگیری با هدفهای سریع و مانور پذیر باشد که سرعت این موشک حداقل 3 ماخ می تواند تخمین زده شود.

از نظر سامانه های راداری و الکترونیکی با هاوک تفاوت داره و حتی در صورت شباهت اونها باید بدونید از نظر برد و قدرت تشخیص و توان درگیری و فرکانس کاری ... متفاوت است. رادار کنترل آتش هاوک عملا نمی تونست با بیش از یک هدف سریع الپرواز درگیر شود!

در ضمن مجددا عرض شود به دوستان یک سلاح را تا زمانی که کارایی داشته باشد دور نمی اندازند و با ارتقا و بهینه سازی دوباره وارد خدمت میشود و همیشه سلاحهای مبتکرانه الگویی برای نسل بعد هستند و هاوک چنین پدافندی است و آمریکا پروژه ای داشت برای تبدیل این موشک به نمونه ضد موشک تا همچنان از آن استفاده کنند و بردش را به 40 کیلومتر رساندند بدون افزایش سرعت ولی در نمونه ایرانی با وجود افزایش برد سرعت هم بیشتر است.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

سعید جان بله منم قبول دارم اما بیا بی پرده صحبت کنیم: ایا شاهین حریف جنگنده دشمن ما هست؟!

دشمن ما کیه؟!....

بحث اینه .... بحث همینه ایا میتونه مقاومت کنه جلو جنگ الکترونیکی شون ... ما که از خدامونه چرا!؟ چون سرمون رو بالا میگیریم و میگیم ما اینیم ...

منتها بحث اینه این چیزا برای جنگهای دهه 80 به درد میخورند یا ده سال اینده؟!

پاسخ این سوال را حتی سرمهندس پروژه نمیتونه با قطعیت بده! آمریکا هم نمیتونه بگه با قطعیت که اخلالگرهای من اثر میکنن!

سیستم هاوک رو آمریکا در دهه 80 از رده خارج کرد و بیش از 20 ساله که از رده خارجه. تو ماجرای مک فارلن 2000 تا از این موشک رو آمریکا به ایران داد که تو جنگ استفاده نشد و بیشترش باقی ماند. بنابراین پروژه شاهین بیشتر باید یک پروژه بهینه سازی باشه و البته با توجه به حرارتی بودن این موشک حتما تدابیری اندیشیده شده تا در برابر فریب توسط عوامل حرارتی پخش شده بوسیله هواپیمای هدف مقاومتر باشه.


بنظر من 100 درصد سیستم راداری متفاوتی با نمونه اصلی داره و از نظر سخت افزاری باید خیلی بهتر و پیشرفته تر باشه. اصولا فقط از ظاهر اون نمی شه گفت که دقیقا همون هاوکه چون بنظر من هم سرعت حرکتش از هاوک بیشتر بود

بله خارج کرد ولی یک دهه بعد به پروژه ضد موشک تبدیل شد.

درباره ماجرای مک فارلین باید بگم چه خبره برادر عزیزم؟! ببین چشای منو؟ :lol: ما کلا قبل انقلاب این تعداد موشک هاوک نخریدیم اون وقت تو یک ماجرای زیرزمینی خریده باشیم؟! یه سری به آمار منتشره در سایتهای معتبر بزنید سایتی مثل ان تی آی آمار نسبتا دقیقی داره که تعداد موشکها رو 240 تا نوشته که با هزینه اعلامی از سوی ایران جور در میاد.

بنابراین پروژه شاهین بهینه سازی نیست بلکه ساخت هست.

درباره حرارتی بودن کجا گفته شده هاوک حرارتی هست؟ معنی این جمله چیه؟ High power illuminating continuous wave radar and passive optical

قبلا نشنيده بودم icon_cheesygrin
پس اون سامانه تشخيص دوست از دشمنش چه غلطي ميكرده ؟؟؟
چه خوش خوراكم بوده ... گويا علاقه شديدي به اف14 داشته ...

سامانه تشخیص دوست از دشمن نمیدونم چه کار میکرده شاید یه لحظه غافل شده! ولی همین آمریکا با اون همه تبلیغات و دستگاههای مدرن در جنگ عراق 9 تا هواپیماشون بر اثر آتش پاتریوت ساقط شد! مثلا تو یکی از خاطرات که وینگمن خلبان هدف قرار گرفته تعریف میکرد در حال پرواز بودن یهو رو اف16 قفل میشه از پاتریوت تا میاد بجنبه رفته اون دنیا!


به دوستانی هم که به این پدافند ایراد میگیرند یه نکته رو بگم بلکه بحث بازتر بشه. این پدافندی که میبینید از گروه برد متوسط هست. قبلا تو دهه های 50 60 70 80 برد چنین سامانه هایی کم بود سام2 ، سام3 ، سام6 و هاوک یعنی بیشتر از 20 25 کیلومتر ترک نداشتن هدایت هم نمیتونستن بکنن بعد این فاصله! با پیشرفت علوم برد پدافندهای در این ابعاد بیشتر شد و تا 50 کیلومتر یعنی دو برابر اون برد استاندارد قبلی رسید. الان سامانه ای مثل سام17 که مثل همین شاهین خودمون که از یه طرح دیگه ساخته شده اونم از سام6 دهه 60 ساخته شد. بردش رو در حد 40 کیلومتر اعلام کردن گفتن تا 50 تا هم همچنان که ما هم گفتیم بیش از 40 تا که اون بیشتر مربوط میشه به هدفهای کند پرواز. پس لطفا نگید این نوع سامانه ها دیگه به درد نمی خورن و قدیمی شدن! از نظر دسته بندی پدافندها کلاس میانبرد که بعضا میگن تاکتیکی خط مقدم (رجوع شود به عملیاتهای هشت سال دفاع مقدس و شکارهای هاوک در خطوط مقدم) همیشه یک نیاز اساسی برای نیروی پدافندی است و هر کشوری میاد پدافند بخره اول در این رنج چند واحد تهیه میکنه اگر نیاز داشت میره رو رنجهای دوربرد که بیشتر جنبه ضد موشکی دارن تا هوایی!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
خدا رو به نوبه خودم برای این موفقیت شکر می کنم و به همه عزیزان سازنده و برادران میلیتار تبریک می گم.

1 - هاوک واقعا موشک خوبیه خصوصا تو آیرودینامیکش و تنها تو جنگ ایران و عراق 40 تا هواپیما رو آورده پایین.

2 - این سیستم قطعا بهینه سازی شده.

3 - رادار اصلی نیمه فعال بوده ولی به نظر فازی شده.

می شه یه خبر خوش آینده رو پیش بینی کرد.

[b]نسخه هواپایه این موشک با استفاده از تجربه اسکای هاوک[/b]

تا نظر برادران عزیز چی باشه.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
می‌باشد. هدف ابتدایی از طراحی این موشک نابود کردن هواپیماهای دشمن بود که با توسعه این موشک، از آن در نابود کردن موشکهای دیگر هم استفاده می‌شد . این موشک در سال 1960 وارد خدمت گردید اما باتوجه به برنامه‌های مختلف و متنوع بهینه‌سازی و توسعه که بر روی آن پیاده شده،‌این موشک هنوز هم مورد استفاده قرار می‌گیرد. توسعه و بهینه‌سازی‌های مختلف روی موشک هاک عاقبت به ساخت سیستم دفاع موشکی پاتریوت (‌MIM-104 Patriot ) منجر شد . از سال 1994 جایگزینی موشک هاک با نمونه‌های دیگر با توجه یگان عملیاتی و ماموریت‌های آن یگانها در ارتش آمریکا شروع گردید و در سال 2002 موشک موفق هاک رسما از خدمت در ارتش آمریکا بازنشسته شد . آخرین یگان استفاده‌کننده از موشک هاک، یگان تفنگداران دریایی آمریکا(US Marine Corps ) بودند که موشک دوش پرتاب FIM-92 Stinger را جایگزین موشک هاک کردند. این موشک همچنان در خارج از آمریکا و در کشورهای اروپای غربی و ژاپن تولید می‌شود . موشک هاک در جنگهای مختلفی شرکت کرده و بنا بر آمار اعلام شده تا کنون 40 هزار فروند از این موشکها ساخته شده است. درصد اطمینان کارایی این موشک در نمونه‌های ابتدایی 56% و در آخرین نمونه ها 85% بوده است.



۱-تاریخچه طراحی و ساخت موشک هاک :

کار طراحی و ساخت سیستم موشکی هاک از سال1952 شروع شد و جزیی از طرح ارتش آمریکا برای ساخت یک موشک میانبرد سطح به هوا با سیستم هدایت نیمه فعال راداری گردید. در سال1954 قرارداد ساخت لانچر این موشک با شرکت نورثروپ و قرارداد ساخت رادار و سیستم کنترل آتش و موشک با شرکت ریثون پیمانکار اصلی پروژه بسته شد . اولین نمونه موشک ساخته شده این طرح به اسم (XSAM-A-18 ) با موتور XM3 در ژوئن 1956 ساخته شد . جولای1957 نمونه کامل شده ارائه گردید اما پس از مدت کمی با روشن شدن معایب این مدل از موتورها، از موتورهای آیروجت (Aerojet M22E7) بجای مدل قبلی استفاده شد که این مدل هم نا‌مطمئن نشان داد و با موتورهای اصلاح شده آیروجت (M22E8 ) جایگزین گردید. نمونه ابتدایی موشک هاک در سال1959 در اختیار ارتش آمریکا قرار گرفت و از سال1960 به طور رسمی در اختیار تفنگداران نیروی دریایی آمریکا(US Marine Corps) قرار گرفت. پیچیدگی زیاد سیستم پدافند موشکی هاک و استفاده از سامانه‌های الکتریکی در این سیستم باعث شد این سیستم پدافندی قادر به فعالیت مستمر بیش از 43 ساعت نباشد اما این مدت در نمونه‌های بهینه‌سازی شده موشک هاک به 130الی170 ساعت و در آخرین نمونه‌ها به 300 الی400 ساعت افزایش داده شده است.



۲-اجزای تشکیل دهنده سیستم پدافندموشکی هاک

(PAR (Pulse Acquisition Radar

به معنای رادار هدفیاب پالسی (ضربانی و چرخشی) است. آنتن گیرنده این رادار با سیکل 20 دور در دقیقه چرخیده و برای شناسایی اهداف در ارتفاع زیاد و متوسط استفاده می‌شود.





Continuous Wave Acquisition Radar

به معنای رادار هدفیابی با امواج پیوسته و از نوع رادارهای جستجو گر داپلر است و از سیستم پالسی استفاده می‌کند که آنتن گیرنده آن رادار سیکل چرخش 20 دور در دقیقه داشته و برای شناسایی اهداف در ارتفاع کم مورد استفاده قرار می‌گیرد.





High Power Illuminator doppler Radar

رادار قدرتمند ایلومینیشن داپلر بوده و برای ردگیری اهداف و موشکهای هدایت شونده مورد استفاده می‌شود.







Range Only Radar

این سیستم از رادار پالس داپلر با استفاده از طول موج کی (K-band) برای تعیین برد و مسافت و ارتفاع استفاده می‌کند و وقتی که دیگر سیستمها به دلیل جنگ الکترونیک و یا انجام وظایف دیگر قابل استفاده نباشند، مورد استفاده قرار میگیرد.





Information Coordination Central

به معنای مرکز هماهنگی اطلاعات بوده و وظیفه جمع آوری اطلاعات قسمتهای مختلف سیستم را بر عهده دارد و این اطلاعات رادر اختیار مرکز کنترل خودکار(BCC) قرار می‌دهد.





Battery Control Central

به معنای مرکز کنترل خودکار است و وظیفه پردازش اطلاعات ارسالی قسمتهای مختلف سیستم رابر عهده دارد.





Assault Fire Command Console

به معنای یگان فرماندهی آتش است و برای هدایت مرکز BCC از راه دور مورد استفاده قرار می‌گیرد و به وسیله آن می‌توان با یک سیستم CWAR و یک سیستم HPI و سه لانچر پرتاب کننده موشک( 9 موشک در مجموع) را کنترل و هدایت کرد.





Launcher Section Controls

به معنای بخش کنترل کننده پرتاب کننده موشک است .

SEA جنراتور 56 کیلووات که معمولا از 6 عدد از آن در یک سیستم برای تولید انرژی استفاده می‌شود.






۳-مراحل مختلف گسترش و بهینه‌سازی موشک هاو

۱-۳-اولین طرح بهینه‌سازی موشک هاک (‌ HAWK/HIP) و ساخت نمونه(I-Hawk)

موشک هاک مدل I-Hawk یا (‌Improved Hawk) موشک هاک بهینه‌سازی و اصلاح شده است. به دلیل مشکلات سیستم هاک در شناسایی اهداف در هنگام وجود اهداف زیاد و شناسایی اهداف در ارتفاع کم در کنار مشکلات موشک هاک در نابود کردن اهدافی که در نزدیکی زمین و ارتفاع خیلی پایین حرکت می‌کنند طرح بهینه‌سازی موشک هاک یا همان (I-Hawk ) آغاز شد. این طرح بخشی از برنامه‌های بهینه سازی موشک هاک به اسم طرح (‌ HAWK/HIP) بود که همه‌ی موشکهای هاک تولید شده باید با این برنامه بهینه سازی می‌شدند تا معایب قبلی آنان برطرف شود .

تغییرات اعمال شده برروی موشک هاک در این طرح شامل موارد زیر بود :

- افزودن یک مرکز پردازشگر دیجیتال برای پردازش اطلاعات دریافت شده از اهداف و رهگیری بهتر اهداف، که با آن ناکارامدی و اشتباه سیستم هاک در برابر وجود اهداف زیاد برطرف شد. این پردازشگر امکان تحلیل و ارزیابی میزان خطر هر یک از اهداف را به سیستم هاک می‌داد.

- سر جنگی بزرگتر و موتورهای کوچکتر و قدرتمندتر به همراه سیستم هدایتی پیشرفته.

- جایگزینی سیستم‌های PAR/CWAR/HPI/ROR هم با نمونه‌های بهینه‌سازی شده و پیشرفته‌تر.

اولین نمونه بهینه‌سازی شده از موشک هاک (I-Hawk) در اکتبر سال 1972 وارد خدمت شد و تمامی سیستمهای هاک موجود در ارتش آمریکا تا سال 1978 با این طرح بهینه سازی شدند .








۲-۳-دومین طرح بهینه‌سازی موشک هاک(‌ HAWK/PIP) و ساخت نمونه‌های مختلف از موشک هاک

در سال1973 آمریکا طرح گسترده (Product Improvement Plan) HAWK/PIP را در چندین فاز و برای ساخت نمونه‌های جدیدتر و پیشرفته‌تر موشک هاک که دارای قابلیتهای بیشتری باشند، آغاز کرد. این طرح عمدتا برای گسترش قابلیتهای موشک هاک با تاکید بر روی تجهیزات زمینی این سیستم بود.

· فاز اول: این مرحله در سال 1973 شروع شد و شامل استفاده از رادار پالس داپلرAN/MPQ-55 در سیستم CWAR بود. سیستم CWAR پس از بهینه‌سازی و اصلاح به ICWAR تغییر نام داد و رادار AN/MPQ-50 در سیستم PAR نیز با افزودنMTI (Moving Target Indicator) که یک صفحه نمایشگر دیجیتال برای نشان دادن و ثبت کردن حرکت اهداف، بهبود یافت. سیستمهای هاک بهینه‌سازی شده فاز اول در سالهای 1979 تا 1981 وارد خدمت شدند .

· فاز دوم : این مرحله که از سال 1978 شروع شد، شامل جایگزینی رادار AN/MPQ-57 در سیستم HPI به جای رادار قدیمی AN/MPQ-46 بود. اما مهمترین تغییر صورت گرفته در این فاز حذف لامپهای خلا در سیستمهای الکترونیکی و جایگزینی مدارات جامد مدرن به جای آن بود . اضافه کردن یک سیستم چشمی(اپتیکی) ردگیری هدف به سیستم پدافنی موشکی هاک نیز از دیگر تعییرات این فاز بود. سیستم جدید ردگیری هدف با چشم یا optical TAS از یک سیستم الکترو-اپتیکی (تلویزیونی) مدل OD-179/TVY برای قرار دادن یک سیستم شناسایی و ردگیری جدید هدف برای اپراتور سیستم پدافندی هاک استفاده می‌کرد و در موقعی که سیستمهای دیگر به علت جنگ الکترونیک قابل استفاده نبودند، کاربرد داشت. موشکهای هاک این نمونه مابین سالهای 1983 تا 1986 وارد خدمت شدند .

· فاز سوم : تاکید بیشتر این مرحله که از سال1983 شروع شد بر روی بهینه سازی سیستم‌های موجود با استفاده از سیستمهای سخت افزاری و نرم افزاری کامپیوتری بود . در این فاز رادار سیستم CWAR با نمونه قدرتمند AN/MPQ-62 با توانایی جستجوی تک سیگنال اهداف عوض شد. رادار AN/MPQ-61 سیستم HPI برای افزایش قدرت درگیری همزمان سیستم پدافند موشکی با اهداف در ارتفاع پایین بهینه‌سازی گردید. این رادار امکان فعالیت مطمئن سیستم هاک را در هنگام وجود تعداد زیادی از اهداف در ارتفاعات کم، فراهم می‌کرد . سیستم ROR نیز در این مرحله از بهینه‌سازی به علت عدم نیاز حذف شد . موشکهای هاک این نمونه از سال 1989 وارد خدمت شدند.







۳-۳-طرحهای موازی 3 فاز اولیه طرح (‌ HAWK/PIP) برای توسعه و بهینه سازی موشک هاک

طرحهایی دیگر هم موازی این 3 مرحله برای بهینه سازی و گسترش موشک هاک وجود داشتند اما به علت اینکه بیشتر جنبه تحقیقاتی داشتند، عملی نشدند. این طرحها شامل موارد زیر بودند:

- طرح افزایش اطمینان از کارایی موشک هاک: طرح Missile Restore Reliability در سالهای 1982 تا 1984 در دست تحقیق بود و با موفقیت نیز به اتمام رسید.

- طرح مقاوم سازی موشک هاک در برابر جنگ الکترونیک: این طرح که جزیی از طرح افزایش اطمینان از کارایی موشک هاک (MRR) بود، امکاناتی را برای مقابله با جنگ الکترونیک (ECM) به سیستم پدافندی هاک اضافه کرد. دلیل اصلی این طرح ساخت سیستم جنگ الکترونیک (ECM) توسط شوروی در مدلهای مختلف و نصب بروی هواپیماهای این کشور و نصب مدل مدل SPS-141 بروی هواپیماهای سوخو22 عراق بود که باعث انحراف و بی‌استفاده شدن سیستم‌‌های پدافندی هاک مدل بی(MIM-23 B) ایران شده بود. در موشکهای هاک مدل C و E این مشکل برطرف شد.

· فاز چهارم :این طرح در میانه‌های راه توسط ارتش آمریکا و تفگنداران نیروی دریایی آمریکا رها شد و هیچ وقت هم به اتمام نرسید. این فاز شامل مراحل زیر بود:

- ساخت رادار بسیار قدرتمند و دقیق برای سیستم CWAR برای شناسایی اهداف بسیار کوچک و هواپیماهای بدون سرنشین .

- سیستم ضد تششعات اتمی(Anti-radiation)

- موتورهای پیشرفته‌تر برای موشک هاک

- بهینه‌سازی سیستم ردگیری الکترواپتیکال

- بهینه‌سازی سیستم کنترل آتش و فرماندهی

- بهینه‌سازی سیستم حمل و نقل موشک هاک



· فاز چهارم طرح با نام هاک21 : این مرحله از بهینه‌سازی موشک هاک بوسیله کشورهای هم پیمان آمریکا یا همان ناتو انجام گرفت . سیستم پدافندی فوق پیشرفته هاک21 یک سیستم مدرن و با کارایی خیلی بیشتر از موشکهای هاک ساخته شده در فاز سوم طرح بهینه‌‌سازی موشک هاک بود. در سیستم هاک 21 سیستمهای راداری PAR و CWAR حذف و به جای ان از راداراهای مراقبت MPQ-64 استفاده شد. این رادار فوق پیشرفته ساخت شرکت نروژی کانگزبرگ برای سیستم کنترل آتش موشک هاک است که با سفارش نروژ طراحی و ساخته شده بود . این مدل از موشک هاک یک سرجنگی چند تکه با قدرت انفجاری زیاد دارد که می‌تواند با انفجار خود اهداف موجود در نزدیکی خودش رو نابود کند. این مدل موشک هاک امکان رهگیری و نابود کردن موشکهای بالستیک کوتاه برد را هم دارا می‌باشد. . رادار MPQ-61 مورد استفاده در سیستم HIP این نمونه از موشک هاک امکان پوشش دادن مناطق راداری زیر منطقه دید ررا هم دارد.



۴-مشخصات عمومی موشک هاک:

موشک هاک به شکل استوانه باریک و کشیده با چهار بال دلتایی شکل است که از انتها تا میانه‌های موشک امتداد دارند . موشک هاک ای (MIM-23A) 5.08 متر طول و قطر 37 سانتی متر داشته و طول بالها هم 1.21 متر است. وزن نمونه ابتدایی موشک هاک 548 کیلوگرم شامل یک سر جنگی54 کیلوگرمی می‌باشد. حداقل برد این موشک 2 کیلومتر و حداکثر برد عملیاتی آن هم 25 کیلومتر است که قابلیت نابود کردن اهدافی با ارتفاع 60 متر تا 11 کیلومتر از سطح زمین را داراست . موشکهای هاک بی تا ام (MIM-23 B/C/D/E/F/G/H/J/K/L/M) طول5.03 متر و قطر 37 سانتی متر دارند و وزن انها هم 638 کیلوگرم شامل سر جنگی 75 کیلوگرمی است و می‌توانند اهدافی را در محدوده 1.5 تا 35 کیلومتری در ارتفاع60 متر تا 18 کیلومتر مورد حمله قرار دهند . موشکهای هاک مدل بی تا ام سرعتی در حدود 500 متر در ثانیه و قابلیت انفجار سر جنگی به وسیله هدایت رادیویی را دارند. در ضمن این موشکها مجهز به جستجو گر نیمه فعال هستند و تا 15 جی هم می‌توانند فشار را تحمل کنند.



۱-۴-موشک هاک MIM-23A :

این مدل نمونه اصلی موشک هاک است، با سر جنگی54 کیلوگرمی که به دلیل کارایی کم خیلی زود از خدمت خارج شد

۲-۴-مشخصات موشک هاک MIM-23B :

در این نمونه از سر جنگی74 کیلوگرمی و سیستمهای هدایتی کوچکتر و پیشرفته‌تر به همراه موتور جدید M112 استفاده شده و موتورهای M112 در زمان 5 ثانیه به حداکثر سرعت خود می‌رسیدند(500 متر بر ثانیه) و تا 21 ثانیه می‌توانند به این سرعت ادامه بدهند. وزن این موتور395 کیلوگرم بود که 295 کیوگرم آن مربوط به وزن سوخت است. این موشک امکان حمله به اهدافی در محدوده 1.5 تا 40 کیلومتر و در ارتفاع 60 متر تا 20 کیلومتر را دارد. این نمونه از موشک هاک از سال1971 وارد خدمت شد و تا سال1978 تمامی نمونه‌های موشک هاک مورد استفاده در ارتش امریکا با این نمونه بهینه‌سازی شده بودند و تقریبا همه موشکهای هاک ایران از این نمونه (MIM-23B) هستند.

۳-۴-مشخصات موشک هاک MIM-23C :

در سال 1982 معرفی شد و همان نمونه موشک هاک بی (MIM-23B)است که به امکانات مقابله با جنگ الکترونیکKDC (ECCM) مجهز شده بود .

۴-۴-مشخصات موشک هاک MIM-23D :

این مدل همان موشک هاک سی (MIM-23C) است که تغییرات و بهینه‌سازی‌های اعلام نشده‌ای روی آن انجام گرفته است. نکته مبهم در مورد نمونه‌های C و D خدمت و خروج از خدمت همزمان هر دو نمونه با هم است چرا که اگر نمونه D پیشرفته‌تر بود باید جایگزین نمونه C می‌شد ولی احتمالا موشک هاک نمونه دی(MIM-23C) به سیستمهای هدایتی دقیق‌تر با قابلیت مقابله بیشتر با جنگ الکترونیک و شگردهای جدید جنگ الکترونیک شوروی بود که توسط عراق در جنگ ایران مورد استقاده قرار گرفته بود .

۵-۴-مشخصات موشک هاک MIM-23E/F :

این نمونه از موشک هاک را نمونه تخصصی موشک هاک برای نابودی اهداف در ارتفاع کم می‌دانند که از بهینه‌سازی موشکهای هاک مدل C و D ساخته شده و از سیستمهای جدیدتر هدایتی استفاده می‌کند. البته از توانایی‌های حمله به اهداف در ارتفاع متوسط و زیاد این نمونه از موشک چیزی کم نشده است. این نمونه از موشک هاک در سال1990 وارد خدمت شد.

۶-۴-مشخصات موشک هاک MIM-23G/H :

در این نمونه از بدنه جدید برای موشک هاک استفاده شد و از سال1995 وارد خدمت گردید.

۷-۴-مشخصات موشک هاک MIM-23K/J :

نمونه تخصصی موشک هاک برای مقابله با موشکهای بالستیک است. تفاوت این نمونه از موشک هاک با نمونه‌های قبلی در استفاده از سر جنگی و چاشنی جدید (Anti-TBM) برای این مدل از موشک هاک می‌باشد. این نمونه از موشک هاک قابلیت حمله به اهدافی در ارتفاع 20 کیلومتری در محدوده 45 کیلومتری را دارد و بیشتر برای مقابله با موشکهای بالستیک مورد استفاده قرار می‌گیرد. این نمونه از سال1994 وارد خدمت شد .

۸-۴-مشخصات موشک هاک MIM-23L/M :

در این نمونه از چاشنی های جدیدتر برای موشک هاک استفاده شد.

۹-۴-مشخصات عمومی سیتمهای راداری مورد استفاده در سیستم پدافندی هاک:

نمونه‌های اصلی سیستم هاک از 4 رادار استفاده می‌کنند که دو سیستم برای شناسایی(PAR / CWAR) و دو سیستم دیگر برای رهگیری (CWAR/HPI) و دو سیستم هم برای درگیر شدن (HPI / ROR) است . در نمونه‌های بهینه‌سازی شده تعدادی از سیستمها در هم ادغام شده‌اند و آخرین نمونه‌ها‌ی سیستم هاک تنها از دو رادار استفاده می‌کنند یک رادار آرایه فازی برای جستجو و یک رادار دیگر برای درگیری.

۱۰-۴-مشخصات سیستم رادار PAR در سیستم موشکی هاک :

رادار هدفیاب پالسی برای شناسایی اهداف در ارتفاع زیاد و متوسط است . آنتن گیرنده این رادار بیضی شکل با ابعاد 6.7 متر طول و 1.8 متر بوده و سطح گیرنده رادار مشبک می‌باشد. سیکل چرخش آنتن گیرنده 20 دور در دقیقه است . این رادار به روی یک حمل کننده دو چرخ سوار شده و اطلاعات این رادار به مرکز کنترل خودکار(BCC ) منتقل می‌شود.

-۴-۱۱ رادار : AN/MPQ-35 این رادار نمونه ابتدای سیستم هاک است. یک رادار پالسی با قدرت450 کیلووات (450 kW) و ضربان هر پالس ان تقریبا 667تا800 هرتز می‌باشد.

-۴-۱۲ رادار :AN/MPQ-50این نمونه از رادار بهینه‌سازی شده در فاز سوم طرح (‌ HAWK/PIP) است و در نمونه (I-HAWK) مورد استفاده قرار گرفته است و شامل یک سیستم دیجیتال MTI همی‌باشد که به اپراتور در شناسایی عوارض زمین از اهداف کمک می‌کند و قدرت ان 1000 وات است . برد این نمونه رادار:
• در مقابل اهدافی با مساحت3 متر مکعب در ارتفاع زیاد 104 کیلومتر و در ارتفاع کم 96 کیلومتر .

• در مقابل اهدافی با مساحت2 متر مکعب در ارتفاع زیاد 98 کیلومتر و در ارتفاع کم 90 کیلومتر.

• در مقابل اهدافی با مساحت 1 متر مکعب در ارتفاع زیاد 79 کیلومتر و در ارتفاع کم 72 کیلومتر.

-۴-۱۳ رادار AN/MPQ-64 مورد استفاده در هاک 21 :

رادار داپلر 3 بعدی که در سیستم هاک21 مورد استفاده قرار گرفته و همزمان جایگزین رادارهای سیستمهای CWAR و PAR شده است و می‌تواند به تنهایی کار این سیستم را انجام دهد . برد این رادار بیش از75 کیلومتر است و آنتن آن 30 دور در دقیقه میچرخد و قادر به انجام فعالیت مستمر و بدون توقف تا 600 است و توانایی رهگیری همزمان 60 هدف را دارد.

۱۴-۴-مشخصات رادار سیستم CWAR در سیستم موشکی هاک:

رادار هدفیابی با امواج پیوسته و از نوع رادارهای جستجو گر داپلر است و از سیستم پالسی استفاده می‌کند و برای شناسایی اهداف در ارتفاع کم مورد استفاده قرار می‌گیرد . .

۱۵-۴-رادار AN/MPQ-34 :

رادار نمونه ابتدایی سیستم هاک و با قدرت200وات است.

۱۶-۴-رادار AN/MPQ-48:

از این رادار در نمونه های بهینه‌سازی شده در اولین طرح بهینه سازی سیستم هاک استفاده شده است. برد این نمونه رادار :
در مقابل اهدافی با مساحت 3 متر مکعب در حالات مختلف حداقل 63 و حداکثر 69 کیلومتر است .
در مقابل اهدافی با مساحت2.4 متر مکعب در حالات مختلف حداقل 60 و حداکثر65 کیلومتر است.
در مقابل اهدافی با مساحت 1 متر مکعب در حالات مختلف حداقل 48 و حداکثر52 کیلومتر است .

-۴-۱۷ رادار AN/MPQ-55 بهینه‌سازی شده در فاز اول و دوم طرح توسعه هاک:

رادار بهینه سازی شده ردیابی هدف به وسیله امواج پیوسته یا ICWAR با قدرت 400 وات است و بردی در حدود70 کیلومتر دارد و از محدوده فرکانسی 10 تا 20 گیگاهرتز یا همان باند جی(J-band) استفاده می‌کند.


-۴-۱۸ رادار AN/MPQ-62 بهینه‌سازی شده در فاز سوم طرح توسعه هاک:

در این نمونه نسبت به نمونه‌های قبلی تغییراتی در جستجوگر تک سیگنال ایجاد شده رادار بهتر بتواند در سرعت و برد هدف را جستجو کند . یک نمایشگر دیجیتال به این هم اضافه شده است .







۵- مشخصات عمومی رادار HPI در سیستم موشکی هاک:

رادار قدرتمند ایلومینیشن داپلر است و برای ردگیری اهداف و موشکهای هدایت شونده مورد استفاده قرار میگیرد . این رادار تنها از دو گیرنده مقعر شکل در کنار هم تشکیل شده که یکی فرستنده و دیگری گیرنده است . رادار سیستم HPI به صورت اتوماتیک اهداف را پیدا می‌کند و به سمت ان میچرخد و هدف را رهگیری می‌کند و چون امکان اتصال به مرکز هماهنگی اطلاعات را دارد می‌تواند همزمان برای 3 لانچر مورد استفاده قرار گیرد . رادار سیستم HPI امواجی را فرکانس باند جی(j-Band) به سوی هدف می‌فرستد که بازتاب این امواج را هم موشک هاک و سیستم هدایت زمینی میگیرند و به وسیله آن هدف را رهیگیری و نابود می‌کنند.

رادارAN/MPQ-33/39 :این نمونه رادار در نمونه‌های اولیه سیستم هاک مورد استفاده قرار گرفت که به صورت خودکار هدف رو شناسایی م‌یکند و به سوی آن میچرخد. قدرت آن120 وات است و از فرکانس محدود 10 تا 10.25 گیگا هرتز استفاده می‌کند.

رادار AN/MPQ-46 : بهینه سازی شده درفاز اول طرح((I- Hawk) است که از محدوده فرکانسی 10 تا20 گیگاهرتز(J-band) استفاده می‌کند. تفاوت عمده این رادار با نمونه قبلی در حذف لامپهای خلا می‌باشد. برد این نمونه رادار:

• در مقابل اهدافی با مساحت 3 متر مکعب در حالات مختلف حداقل 93 و حداکثر 99 کیلومتر است
• در مقابل اهدافی با مساحت2.4 متر مکعب در حالات مختلف حداقل 89 و حداکثر93 کیلومتر است
* در مقابل اهدافی با مساحت 1 متر مکعب در حالات مختلف حداقل 72 و حداکثر75 کیلومتر است
رادار AN/MPQ-57: در ابن نمونه از رادار تمامی سیستمهای رادار دیجیتالی شدند و سیستم ردگیری الکترو-اپتیکی(تلویزیونی) TASمدل OD-179/TVY TAS به آن اضافه شد . سیستم TAS به وسیله شرکت نوروثروپ توسعه داده شد و سیستم جدیدتر TISEO یا همان I-TAS ساخته شد که می‌توانست تا 10 برابر روی هدف زوم کند. سیستم TISEO از سال 1982 به سیستم جستجوگر فروسرخ(Infra Red) هم اضافه شد.

رادار AN/MPQ-61:نمونه بهینه سازی شده در فاز سوم طرح (Hawk PIP) با سیستم LASHE برای تشخیص بهتر عوارض زمین از اهدافی که در ارتفاع کم حرکت می‌کنند، است . این رادار در تشخیص و رهیگیری اهداف در وقتی که هدفهای زیادی وجود دارد بهتر عمل می‌کند و آنتن آن بر خلاف نمونه‌های قبلی که دایره شکل بود مستطیل شکل است و می‌تواند 12 هدف را به صورت همزمان زیر نظر داشته باشد . این رادار از سیستم تلویزویونی فروسرخ (TV/IR)بر علیه موشکهای هدایت شونده استفاده میکند.







۶-مشخصات عمومی رادار ROR در سیستم موشکی هاک

این سیستم از رادار پالس داپلر با استفاده از طول موج کی (K-band) و برای تعیین برد و مسافت و ارتفاع استفاده میکند و وقتی که دیگر سیستمها به دلیل جنگ الکترونیک و یا انجام وظایف دیگر قابل استفاده نیستند مورد استفاده قرار میگیرد.

رادار AN/MPQ-51:این نمونه از رادار از محدوده فرکانسی 15.5 تا17.5 گیگا هرتز استفاده میکند و طول آنتن گیرنده آن1.2 متر است. برد این نمونه رادار:

• در مقابل اهدافی با مساحت 3 متر مکعب 83 کیلومتر است

• در مقابل اهدافی با مساحت 2.4 متر مکعب 78 کیلومتر است

• در مقابل اهدافی با مساحت 1 متر مکعب 63 کیلومتر است







۷- نمونه‌های دیگر سیستم پدافندی هاک

۱-۷-نمونه تغییر یافته ایرانی:

نیروی هوایی ایران اعلام کرده است با انجام تغییراتی در موشک هاک این موشک می‌تواند توسط هواپیماهای اف 14 این کشور به عنوان یک موشک هوا به هوا شلیک شود . همچنین اعلام شده که با انجام تغییرات در سامانه زمینی موشک هاک در قسمت لانچر و سایر قسمتها، این نیرو می‌تواند از سیستم موشکی هاک برای شلیک همزمان موشکهای RIM-66 و AGM-78به همراه موشک هاک استفاده کند.

۲-۷-نمونه مورد استفاده اسراییل:

اسراییل از نمونه بهینه سازی شده موشک هاک در فاز دوم طرح توسعه استفاده میکند و این نمونه را با یک دوربین ردگیری تلویزیونی مدرنیزه کرده که این سیستم می‌تواند هواپیماها را از فاصله 30 تا 40 کیلومتری و هدفهای کوچکتر را از فاصله 17 تا 25 کیلومتری شناسایی کرده و تا ارتفاع 24000 متری کارایی دارد.

۳-۷-نمونه اسپارو / هاک (Sparrow/ Hawk) :

این نمونه توسط چین پیگیری می‌شد. چین در نظر داشت از موشک هوا به هوای آیم7 اسپارو، در سیستم پدافند موشکی هاک استفاده کند ( بر عکس ایران ). سال تولید این نمونه 1985 بود و هیچوقت از ان استفاده نشد .

۴-۷-نمونه آمرام/هاک(HAWK/ AMRAAM):

هدف از این نمونه هم نصب و استفاده از موشک آیم120 آمرام بجای موشک هاک در سیستم پدافندی هاک بود که این طرح هم منتفی شد

۵-۷- نمونه NOAH

این نمونه به سفارش نروژ بهینه سازی شده و توسط این کشور استفاده میشود .

۶-۷-نمونه ACWAR

در این نمونه رادار سیستم CWAR بهینه سازی شد ولی این طرح لغو شد



۸- کشورهای دارنده سیستم پدافند موشکی هاک:

آلبانی/بحرین/بلژیک/دانمارک/مصر/فرانسه/آلمان/یونان/اندونزی/ایران/عراق/اسراییل/ایتالیا/ژاپن/کره‌جنوبی/کویت/هلند/نروژ/رتغال/رومانی/عربستان/اسپانیا/سنگاپور/سوئد/تایوان/امارت/فرانسه/بلژیک و کشور سازنده آمریکا

منبع:avia.ir

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

اساس کار هاوک :


normal_apr_Par_0018_Image.gif



که این دوتا اصلیترین و رادارهای استاندارد اون هستند ....



normal_hawkRadarAntennaFAS.jpg

normal_756px-Hawk-radar-hatzerim-1-1.jpg

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

خوب خداروشکر .

ولی فکر نمیکنم این همون قول معروف باشه چون با اون سامانه به مراتب بهتر از اس 300 فکر میکنم فاصله داشته باشه.
اینطور که بیان میکنند دستیابی به ساخت موشک شاهین (بهینه سازی شده از هاگ) و همچنین رادارهای جستجو و رهگیر بسیار ارزشمنده ( البته در صورت واقعیت).

تا اینجا هم جای تبریک دارد به امید روزهای آفتابی تر .



.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
میشه بگید این رقم 80 کیلومتر رو از کجا آوردید؟ موشک شاهین حتی با تعویض سوخت برای بیش از 40 کیلومتر سرعت و قدرت مانور کافی نداره که بشه باهاش هواپیما رهگیری کرد. برای اینکه برد عملیاتی رو افزایش بدیم باید زمان سوزش سوخت در موتور رو افزایش بدیم که نیاز هست به بزرگتر کردن محفظه سوخت و این یعنی بزرگتر شدن ابعاد موشک که ما چنین تغییری در شاهین نمیبینیم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

[align=justify]چند جا، دوستان اینطور بیان کرده بودند که: خوب موشک شاهین همان موشک هاوک است، فقط با این تفاوت که از آنالوگ به دیجیتال تبدیل شده است، همین!
این که آیا فقط سامانه های الکترونیکی شاهین با هاوک تفاوت دارد یا این که سامانه های مکانیکی هم تفاوت دارد یا خیر، بنده نمی دانم. اما در مورد دیجیتال بودن موشک هاوک مطلبی را عرض می کنم:

تبدیل یک موشک آنالوگ به دیجیتال و یا ساخت یک موشک دیجیتال اصلا کار ساده ای نیست.
ممکن است دوستان چنین تصور کرده باشند که خوب، لابد بعد از پایانه رادار و سنسورهای موشک یک مبدل آنالوگ به دیجیتال قرار داده اند و بعد هم خروجی مبدل را به یک میکروکنترلر (مثلا ATmega 640) وصل کرده اند و بعد هم به سادگی با استفاده از Codevision برنامه مربوطه را نوشته اند و میکرو را Program کرده اند و سپس خروجی میکرو را هم به مبدل دیجیتال به آنالوگ وصل نموده و خروجی مبدل را به سطوح کنترلی موشک منتقل کرده اند!
برای این که بدانیم، چنین کاری عملا محال به نظر می رسد، با توجه به این که موشک به حجم و سرعت پردازش بسیار بالایی نیازمند است، مطلب زیر از مقدمه جزوه آزمایشگاه میکروپروسسورهای مربوط به رشته مهندسی الکترونیک یکی از دانشگاه های کشور، را خدمتتان عرض می کنم:
"مزیت ها و معایب:
وظایفی که میکروکنترلرها انجام می دهند، وظایف تازه ای نیستتند. آنچه جدید است این است که طراحی ها با اجزای کمتری از گذشته انجام می شوند. طراحی هایی که در گذشته با استفاده از ده ها یا حتی صد ها IC انجام می شدند، امروزه با یک میکروکنترلر و اجزایی به تعداد انگشتان دست قابل انجام اند. کاهش تعداد اجزاء که نتیجه مستقیم قابلیت برنامه ریزی و توانایی زیاد میکروکنترلرها در ایجاد یکپارچگی است، معمولا منجر به زمان طراحی و ساخت کوتاهتر، هزینه تولید پایین تر، مصرف توان کمتر و قابلیت اطمینان بیشتر می شود. اعمال منطقی که نیازمند چندین IC هستند، اغلب توسط یک میکروکنترلر با اضافه کردن یک برنامه کنترلی انجام می شوند.
عیب کار در سرعت است. راه حل های میکروکنترلری هرگز در سرعت به پای راه حل های مشابه با اجزای گسسته نمی رسند. در موقعیت هایی که نیاز به پاسخ بسیار سریع به رویدادها وجود دارد (که البته بندرت چنین کاربردهایی پیدا می شوند) میکروکنترلرها عکس العمل ضعیفی از خود نشان می دهند."

تصویر زیر بردهای الکترونیکی موشک شاهین را نشان می دهد، همانطور که می بینید به نظر می رسد که تمام قطعات به صورت مجزا هستند و از میکروکنترلر خبری نیست(البته تصویر خیلی واضح نیست و حدس بنده چنین است.) ، شیوه طراحی به صورت مجزا کار بسیار دشواری است که فقط دانشمندان نخبه صنایع دفاعی کشور از پس آن بر می آیند.[/align]
shahin_08.jpg

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

برد موشک هاک که موشک شاهین رو اگر ساخته باشن از روی اون ساختن 24 کیلومتر و ارتفاع درگیری موشک 13 کیلومتر هست اون برد 40 کیلومتر مربوط به رادار کنترل آتش سیستم هاک AN/MPQ46 هست

برای اینکه بدونید نمیشه برد موشک رو بدون تغییر در حجم موشک مخصوصا قطر موشک زیاد کرد یک توضیح راجب ساخت سوخت جامد می دهم
سوخت جامد ترکیبی از چند ماده شیمیایی هست (که الان دقیقا فرمول شیمیاییش رو یادم نیست دو نوعش در ایران تولید میشه) تشکیل شده که در ابتدا به صورت یک خمیر هست بعد این خمیر رو داخل یک قالب استوانه ای شکل که وسط استوانه دوباره یک میله قرار گرفته تا شکل اون خمیر به صورت یک استوانه ای که یک سوراخ در وسطش به صورت طولی هست در بیاد این خمیر رو داخل استوانه حرارت میدهند تا به صورت جامد در بیاد حالا این سوخت اماده استفاده هست اون رو داخل بدنه موشک می گذارند و با یک جرقه در اون قسمت سوراخ شده که قبلا گفتم سوخت اتش میگیره و با فشار زیاد از قسمت شیپوره به خارج هدایت میشه که میتونه ایجاد تراست کنه

چند نکته رو راجب این سیستم بگم
برای اینکه این سیستم قابلیت انعطاف بالاتری داشته باشه بهتره اون رو به صورت متحرک در بیارن این کار رو عراق روی سام 3 انجام داد و باعث دردسر برای خلبانان امریکایی و انگلیسی شد توی این تصویر اسراییل موشک های هاک خود رو متحرک کرده
654px-M727-Hawk-hatzerim-1.jpg
دوم استفاده از یک رادار ارایه فازی برای کنترل آتش هست مثل رادار ارایه فازی AN/MPQ64 شکل زیر که به طبع تعداد موشک های هر گردان هاک باید برای درگیری با چند هدف بیشتر بشه
ELEC_AN-MPQ-64_Sentinel_Radar_lg.jpg

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

اون رادار دوقلوی جدید هم که کاربریش مشخص نیست میتونه نوع فازی همین رادار دوقلوی قدیمی باشه ولی علت بودن همزمان هر دو رادار نامعلوم هست.



سعید جان، اونطور که از ظواهر امر برمیاد اون رادار که کاربریش مشخص نیست در واقع همون AN/MPQ-46 (دو قلوی قدیمی) هست که اون دو قسمت دوقلو و گرد (ببخشید اسم فنی اون رو نمیدونم) هنوز بر روی اون نصب نشده.

شاید هم من اشتباه میکنم.

ولی میشه که یک سیستم راداری و کنترل آتش جدید طراحی کرد و از همین موشک در اون سامانه هم استفاده کرد، ولی بنظر من تا تولید سامانه های راداری آرایه فازی هنوز فاصله داریم.

درسته که تولید سامانه مرصاد و موشک شاهین، و در کل طراحی یک سامانه میانبرد ضد هوایی با قابلیت هدایت نیمه فعال، کار بسیار بزرگیه و معدودی توانایی این کار رو دارن ولی این رو هم باید توجه داشت که این تازه ابتدای راحه و تا رسیدن به نقطه مطلوب هنوز فاصله زیادی داریم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سلام

[quote]
سعید جان، اونطور که از ظواهر امر برمیاد اون رادار که کاربریش مشخص نیست در واقع همون AN/MPQ-46 (دو قلوی قدیمی) هست که اون دو قسمت دوقلو و گرد (ببخشید اسم فنی اون رو نمیدونم) هنوز بر روی اون نصب نشده. [/quote]
این رادار کنترل آتش هست دیگه . که یکیشون تراکر (رهگیر) و دیگری ایلومینتیتور (روشن کننده) است . رادار رهگیر روی هدف قفل میکنه و رادار روشن کننده بیم خودش رو روی اون میندازه ...

[quote]صویر زیر بردهای الکترونیکی موشک شاهین را نشان می دهد، همانطور که می بینید به نظر می رسد که تمام قطعات به صورت مجزا هستند و از میکروکنترلر خبری نیست(البته تصویر خیلی واضح نیست و حدس بنده چنین است.) ، شیوه طراحی به صورت مجزا کار بسیار دشواری است که فقط دانشمندان نخبه صنایع دفاعی کشور از پس آن بر می آیند.
[/quote]بعید میدونم در هیچ موشکی از میکرو اون هم انواع شناخته شده بهره گرفته بشه .
این سیستم ها بلادرنگ (رئال تایم) هستند ! و شاید سریعتر از زمان باید عمل کننده ...
بهره گیری از میکرو[b]کنترلر [/b]وجود دارد اما احتمالا برای مدار های ثانویه جهت کنترل اجزا مثلا سامانه های جانبی مثل بالچه ها و ...

[quote]این در صورتی هست که نوع سوخت ثابت باشد که در اینصورت اگر سیستم پیشران و نازلهای خروجی و شیپوره ها ... طراحی مناسبی نداشته باشد میتوان با بهینه سازی آنها برد را مقداری افزایش داد. معمولا نیز برای مصنوعات بشری امکان بهینه کردن وجود دارد. اما اگر ما سوخت را با نوع قویتری که تراست بیشتری تولید کند عوض کنیم این یعنی دستیابی به سرعت بیشتر و سرعت بیشتر یعنی طی مسیری طولانی تر در پرواز اینرسیایی.
[/quote]مهندسی موتور موشک خودس یک رشسته مجزا و کاملا تخصصی هست که در تعداد می از کشور ها تدریس و اصولا کارش پرداختن به دانش پیشران های موشکیه ... بحث وخت شیپوره و خیلی موارد وجود داره که امکان افزایش برد رو فراهم میکنه (این سامانه تور بدون تغییر سایز موشک بردش حدود 35 درصد افزایش پیداکرده ... اصولا تکنولوژی سوخت و کنترل فشار در مجرا همچنین شیپوره و آتش زنه به همراه وزن سرجنگی و الات الکترومکانیکی یک موشک روی برد تاثیر زیادی دارند . و همگی قابل بهینه شدن .
[quote]برای اینکه این سیستم قابلیت انعطاف بالاتری داشته باشه بهتره اون رو به صورت متحرک در بیارن این کار رو عراق روی سام 3 انجام داد و باعث دردسر برای خلبانان امریکایی و انگلیسی شد توی این تصویر اسراییل موشک های هاک خود رو متحرک کرده [/quote]
البته هاوک و راپیر سیار هم در ایران موجود هستند که کار همین بچه های داخلی هست ..

همین سایت های ثابت هم خیلی ثابت نیستند و ......


[quote]دوم استفاده از یک رادار ارایه فازی برای کنترل آتش هست مثل رادار ارایه فازی AN/MPQ64 شکل زیر که به طبع تعداد موشک های هر گردان هاک باید برای درگیری با چند هدف بیشتر بشه [/quote] البته وظعیت موشک شاهین بسیار متفاوت هست که ......... اما از همین سامانه های کنترل آتش که احتمالا دیگه روی خط تولید هستند مثل پیکان در یک منطقه باید چند عدد گذاشته بشه ! که رو هم اینجا بگم :
سامانه روشن کننده هدف میتونه همزمان تعداد زیادی هدف رو با هم روشن کنه اما این سامانه فازی درون موشک هست که اهداف رو تفکیک میکنه . شاهین ایران با هاوک کاملا متفاوت هست و لذا برای تفکیک هدف نیازی رادار آرایه ای هدف گیر نداره بلکه یک یا چند روشن کننده با افق متغیر و ....

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط mamad
      سينه ستبر تاريخ مالامال از خاطرات حيات و ممات مردان مردي است كه روحشان فراتر از زمان و عرصه فراخ زمين تنگ‏تر از قلب سرشار از عشقشان بوده است



      امير سپهبد علي صياد شيرازي در سال 1323 در کبود گنبد مشهد در خانواده اي مذهبي به دنيا آمد. مادرش شهربانو و پدرش زياد نام داشت. پدرش، که از عشاير فارس بود، به استخدام ژاندارمري در آمد و سپس به ارتش منتقل شد. او از جاذبه اي خاص برخودار بود، از اين رو علي تحت تأثير پدر از کودکي به ارتش علاقه مند شد.

      او به همراه پدر و خانواده، مانند ديگر خانواده هاي نظاميان، از شهري به شهري مهاجرت مي کرد. شهرهاي مشهد، گرگان، شاهرود، آمل، گنبد و سرانجام گرگان محل پرورش وي شدند. او سال ششم متوسطه را در تهران گذراند و در سال 1342 موفق به اخذ ديپلم گرديد. او در سال 1343 در کنکور دانشکده افسري شرکت کرد و پذيرفته شد. علي از بدو ورود به دانشکده به جديت در درس و پاي بندي به مذهب شهرت يافت. و سرانجام در مهرماه 1346 در رسته توپخانه دانش آموخته شد و با درجه ستوان دومي وارد ارتش گرديد. او پس از طي دوره آموزشي در شيراز و اصفهان به لشگر تبريز و سپس لشگر زرهي کرمانشاه منتقل شد. او در سال 1350 براي گذراندن دوره آموزش زبان انگليسي به تهران آمد و پس از پايان کلاس و جديت در تحصيل سرانجام خود از استادان زبان انگليسي شد. ستوان يک علي صياد شيرازي تصميم گرفت با دختر عمويش، خانم عفت شجاع ازدواج کند اما به دليل اين که محمود، عموي علي، از مخالفان شاه بود، ساواک با اين ازدواج موافقت نکرد، اما سرانجام در اثر اصرار علي، ارتش با اين وصلت مبارک موافقت کرد. علي در سال 1352 به دليل لياقت ها و دقت هايش در کار، براي تکميل تخصص هاي توپخانه از طرف ارتش به آمريکا اعزام شد تا دوره هواسنجي بالستيک را بگذراند. او اين دوره آموزشي را در شهر فورت سيل از ايالت اوکلاهما، در منطقه اي نظامي، با موفقيت طي کرد. در اين دوره فشرده ستوان همچون مبلغي مذهبي به دعوت آمريکاييان به اسلام مي پرداخت و در مجالس بحث و مناظره آنان شرکت مي کرد. او در بين آشنايان جديدش به مرد مذهبي مشهور شد. او پس از گذراندن دوره، با تخصصي جديد و روحيه اي با نشاط به ايران مراجعت کرد. ارتش براي استفاده از دانش نظامي ستوان، او را در سال 1353 به اصفهان ـ مرکز توپخانه ـ منتقل کرد. علي در اصفهان با يافتن دوستان جديد مطالعات مذهبي خود را پي گرفت و شخصيت سياسي خويش را در اين دوره قوام بخشيد. او در نامه اي که براي سرگرد محمد مهدي کتيبه، يکي از افسران مذهبي، ارسال کرد اين جمله را نوشت: «در مورد برنامه هاي مذهبي بحمدالله پيش مي رويم مخصوصاً در آن قسمت که مي دانيد». اين جمله حساسيت ضد اطلاعات را برانگيخت و از آن پس وي تحت مراقبت قرار گرفت. آنها پس از تحقيق و مراقبت متوالي، او را «متعصب مذهبي» معرفي کردند و مراقبت از وي را شدت بخشيدند. جالب اين است که هرکس از افسران را به مراقبت وي مي گماردند يا تحت تأثير روحيه او قرار مي گرفت و گزارش مثبت براي او رد مي کرد يا صياد را از مراقبت و مأموريت خود خبر مي داد و يا از اول با چنين مأموريتي مخالفت مي کرد.

      سروان صياد هم زمان با اوج گيري مبارزات ملت مسلمان ايران به رهبري امام خميني تقيه را کنار گذارد و در ارتش علناً به دفاع از علماي اسلام و حکومت اسلامي پرداخت و سرانجام به دليل اين که در بين افسران، تبليغات ضد رژيم مي کرد، ضد اطلاعات از قرار دادن جنگ افزار در اختيار وي ممانعت کرد و اعلام نمود که از واگذاري مشاغل حساس به او خودداري شود. سرانجام سروان در 19 بهمن دستگير و زنداني شد اما ديري نپاييد که انقلاب به پيروزي رسيد و او هم مانند همه مردم ايران آزاد شد.

      دوره دوم زندگي سرهنگ صياد بعد از پيروزي انقلاب اسلامي آغاز مي شود: او پس از پيروزي انقلاب اسلامي با رحيم صفوي و حجت الاسلام سالک آشنا مي شود و با يکديگر پيمان مي بندند که از پادگانهاي اصفهان حفاظت نمايند. اختلاف سروان با فرماندهان ارتش موجب آشنايي وي با حضرت آيت ا... خامنه اي مي گردد و از اينجا سرنوشت صياد به کلي تغيير پيدا کرد. پس از حوادث کردستان، صياد با درجه سرگردي به همراه سردار صفوي به غرب اعزام مي گردد. و با هماهنگي ارتش و سپاه سنندج را آزاد مي کنند. لياقتهاي سرگرد در کردستان موجب مي گردد تا با درجه سرهنگي به فرماندهي عمليات غرب منصوب گردد. اختلافات سرهنگ با بني صدر اولين رئيس جمهوري اسلامي موجب برکناري وي و خلع دو درجه مي گردد. اما ديري نپاييد که بني صدر سقوط کرد و شهيد رجايي به رياست جمهوري رسيد و سروان مجدداً با دو درجه به غرب کشور اعزام مي شود. سرهنگ با تأسيس قرارگاه حمزه سيدالشهداء لشگرهاي 64 اروميه و 28 کردستان و تيپ هاي 23 نيروي ويژه هوا برد و تيپ 30 گرگان شهرهاي بوکان و اشنويه را آزاد کرد. در هفتم مهرماه 1360 به خاطر رشادت ها و لياقتها توسط رهبر معظم انقلاب حضرت امام خميني (ره) به فرماندهي نيروي زميني منصوب شد. او با هماهنگي با سپاه قهرمان پاسداران انقلاب اسلامي در عمليات طريق القدس، فتح المبين، بيت المقدس، رمضان، مسلم بن عقيل، مطلع الفجر، محرم، والفجر 1، 2، 3، 4، 8، 9، عمليات خيبر و بدر و قادر شرکت نمود و پيروزي هاي بزرگي را براي ايران اسلامي به ارمغان آورد که بي شک در تاريخ امت اسلامي به عظمت خواهد ماند. سرهنگ در مرداد سال 1365 از فرماندهي نيروي زميني استعفا داد و با پيشنهاد آيت الله خامنه اي و تصويب رهبر انقلاب به سمت نمايندگي امام در شوراي عالي دفاع منصوب شد. در سال 66 به درجه سرتيپي نايل آمد. سرتيپ صياد شيرازي در سال 67 در عمليات مرصاد که مرزهاي غرب ايران مورد هجوم منافقين قرار گرفته بود شرکت و با روحيه اي بسيجي ضربات محکمي را بر پيکر مزدوران منافق وارد کرد. سرانجام صياد شيرازي در مقام جانشيني رياست ستاد کل به خدمت مشغول شد. تيمسار سرتيپ صياد شيرازي در 16 فروردين 1378 همزمان با عيد خجسته غدير با حكم مقام معظم فرماندهي كل قوا به درجه سرلشگري نايل آمد.

      پس مانده هاي زخم خورده مرصاد در صبح روز 21 فروردين 78 ، فاتح بزرگ فتح ‏المبين و بيت ‏المقدس و يکی از بزرگترين سرمايه های کشور را در تروري ناجوانمردانه آماج تيرهاي كينه خود قرار دادند و قامت استوار امير ارتش اسلام را به خاك افكندند. روحش شاد.



      منبع: خاطرات امير سپهبد صياد شيرازي ـ مرکز اسناد انقلاب اسلامي



      و اكنون خاطراتي از زبان خود شهيد
      چهره من در مرکز توپخانه اصفهان شناخته شده بود ؛ البته نه به عنوان کسي که چهره اش آميخته با سياست است ، بلکه بيشتر مرا يک چهره ي مذهبي مي شناختند که موضع مشخصي نسبت به حرکت حضرت امام و انقلاب دارم . ولي کسي مدرکي نداشت. ديگر طوري شده بود که در همان کميته اي که درس مي دادم – نقشه برداري و نقشه خواني تدريس مي کردم – استادهاي ديگر ، به خاطر اين روحيه ، به من احترام مي گذاشتند و مراعات مرا مي کردند.



      ***

      اول انقلاب وضع آشفته بود. گروهک ها به شدت کار مي کردند ، مخصوصاً چپ ها و در راس شان چريک هاي فدايي خلق. به کرات جلوي در پادگان از کيف پرسنل وظيفه ، مخصوصاً آن هايي که ليسانسيه بودند ، اعلاميه در مي آورديم ، مي گفتند: ديگر آزاد شده ايم.

      ما نمي دانستيم با اين ها چکار کنيم. انگار آزادي يعني اين که هر کس هر کاري که مي خواهد انجام دهد.



      ***

      با سنندج تماس گرفتم که هليکوپتر بيايد. سه چهار تا مجروح داشتيم. يک مجروح راننده تانک اسکورپين بود. ديدم پيشاني اش را بسته و پانسمان کرده. پرسيدم: چي شده؟

      گفت: گلوله خورده.



      گلوله با يک مقدار زاويه به پيشاني او خورده بود. سر او را نشانه گرفته بودند که از تانک بيرون بوده. فقط پوستش را برده بود. خيلي با روحيه ، يک تفنگ ژ- ث دستش گرفته بود و ضد انقلاب را دنبال مي کرد.



      ***

      اطلاع دادند که بني صدر به قرارگاه شما در کرمانشاه آمده و منتظر است.

      آمدم به سقز. لباسم درهم ريخته بود. يک لباس بسيجي گير آوردم. سريع دوش گرفتم ، لباسم را عوض کردم و به خلبان هليکوپتر گفتم: مي خواهم سريع برويم کرمانشاه.

      گفت : به شب بر مي خوريم.



      گفتم : اشکال ندارد ، هر طور شده خودمان را برسانيم به آن جا که رئيس جمهور آمده.

      وقتي به کرمانشاه رسيدم ، ساعت هشت شب بود. بچه هاي قرارگاه که ترکيبي از ارتش و سپاه بودند ، تا مرا ديدند ، تکبير گفتند. پرسيدم: مسأله چيست؟



      گفتند: الان مي فهميد.

      رفتم داخل اتاق. ديدم آقاي بني صدر و شهيد رجايي که آن موقع نخست وزير بود و تعدادي از مشاورين بني صدر ، آن جا هستند. حالا من خوشحال بودم از اين که اين خوش خبري را مي دهم که ستون هشت روز در محاصره و در حال انهدام بود ولي نجات پيدا کرد. با حالت گرمي به طرف آقاي بني صدر رفتم که او را ببوسم.



      ديدم که دست او مثل دست مرده است. البته طبيعت او همين بود ولي آن جا خيلي شل بود. اين طور احساس کردم ، ولي حرارت خودم را در بوسيدن نشان دادم. بلافاصله بني صدر پرسيد: ستون چي شد؟



      گفتم : الحمدلله نجات پيدا کرد.

      يک دفعه تکان خورد. من تا آن موقع اثر سخن چيني را در مسؤولين نديده بودم . در تاريخ خوانده بودم که براي کسي که مي خواهد خدمت گزاري کند ، سخن چيني مي کنند. ولي تا آن موقع نمي دانستم که اثرش چيست. آن قدر به گوش اين آدم خوانده بودند: فلان کس رفته همه را به کشتن داده ، ستون تار و مار شده، ستون به اسارت در آمده که حرف من باورش نمي شد.



      پرسيد: چقدر تلفات داديد؟

      گفتم : تا اين جا حدود هفتاد نفر شهيد داديم وصد و پنجاه تا مجروح. معلوم بود که رقم ها را از اين بالاتر داده بودند. ساکت شد.



      مثل اين که مي خواست بر مبناي حرف آن ها شروع کند و به من حرف هايي بزند ولي ديد که مطلب چيز ديگري است. معلوم شد پشت سر من خيلي غيبت کرده اند. آن تکبيري هم که بچه ها سر دادند، به خاطر دفاعي بود که مي خواستند از من بکنند.
    • توسط RedArmy
      موشك ايراني زمين به هواي كروتال (Crotale)


      از جمله پروژه هاي دردست توسعه و تكميل صنايع هوافضاي وزارت دفاع جمهوري اسلامي ايران ، ساخت موشكهاي زمين به هواي ((كروتال)) مخصوص پدافند هوايي در ارتفاع پايين يا متوسط است.
      اين موشك در چين توليد شده و به FM-80 معروف است ، البته مدل اصلي اين سيستم در فرانسه ساخته شده است .
      هدايت سيستم ، بوسيله رادار ((پالس داپلر)) كه بيش از 20 كيلومتر برد دارد و ساخت كارخانه ((تامپسون)) فرانسه است ، انجام مي شود.
      طول اين موشك 93/2 متر ، وزن آن 1/85 كيلوگرم و با سرعت 750 متر بر ثانيه در محدوده برد 500 تا 8600 متر به سوي اهدافي با بيشترين سرعت 400 متر بر ثانيه شليك مي گردد ، از ديگر مشخصات اين موشك قطر 15 سانتي متري جرم 1/85 كيلوگرم با سرجنگي 14 كيلوگرمي ، داراي سوخت جامد و برد 500 تا 8600 متر براي هواپيما و 11 كيلومتر براي بالگرد مي باشد و حداكثر ارتفاعي كه مي تواند اوج بگيرد 1800 متر مي باشد.
      در صورت شليك يك موشك ، احتمال برخورد آن به هدف 86 الي 90 درصد و در صورت شليك دو موشك احتمال اصابت آن 96 درصد مي باشد. بيشترين ارتفاع قابل دسترس اين سيستم 5500 متر مي باشد.

      البته عكس هاي فوق براي نمونه فرانسوي اونه !
      منبع : موشكهاي استراتژيك جهان ، انتشارات سازمان عقيدتي سياسي ارتش ، جلد ششم
    • توسط Mojiir
      [video width=400 height=350:a7eb718601]http://up6.iranblog.com/upload/90/shahrivar/3-5/2dIR-Iran-Ghader-Land-Attack-cruise-Missile-improved-Noor-.flv[/video]

      http://up6.iranblog.com/upload/90/shahrivar/3-5/2dIR-Iran-Ghader-Land-Attack-cruise-Missile-improved-Noor-.flv
    • توسط 7mmt
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      امیر المومنین (علیه السلام): مَا أَكْثَرَ الْعِبَرَ وَ أَقَلَّ الِاعْتِبَارَ
       
       
      با توجه به اطلاعات و اخبار منتشر شده در مورد پروژه های پدافندی برد کوتاه، به ویژه پروژه سپر که ظاهرا بر اساس پنتسیر روسی ساخته شده است، این یادداشت بر آن است تا برخی نظریات و پیشنهادات خود را در باب این موضوع بیان کند.
       
      نخست در باب اهمیت پدافند برد کوتاه در میادین نبرد مدرن:
       
      همان طور که مستحضر هستید با توجه به تغییر میادین نبرد به سمت استفاده از جنگ افزار های دوربرد، هوشمند و شبکه محور،و نیز رشد روز افزون تهدیدات جدید در حوزه پدافند از جمله حملات انبوه توسط پهپاد ها و ریز پرنده ها و موشک های کروز، پدافند برد کوتاه از جهات مختلف اهمیت ویژه ای یافته است. پدافند برد کوتاه از یک سو آخرین لایه پدافندی قبل از رسیدن موج حملات دشمن به اهداف و تاسیسات استراتژیک و با اهمیت حیاتی (همچون تاسیسات گازی پارس جنوبی یا تاسیسات اتمی) ست، از سوی دیگر حافظ سامانه های دور برد و میان برد در برابر موج انبوه حملات توسط سلاح های دور ایستایی ست که با هدف اوت نامبر کردن سامانه های دوربرد و نابودی آنها جهت ایجاد خلع در شبکه پدافندی یا مجبور ساختن به مصرف موشک های برد بلند و گران قیمت برای نابودی اهداف ازان قیمت غیر قابل چشم پوشی، شلیک می شوند.
      تجربه ی تاریخی چنین حملاتی که به ویژه از جنگ اول خلیج فارس و عملیات طوفان صحرا شروع شد و تا منازعات پس از آن از جمله در جنگ دوم عراق درسال 2003، جنگ داخلی لیبی، جنگ سوریه و ادامه و تکامل یافت، سرعت رشد و تکامل این استراتژی و جنگ افزار های مربوطه، میزان اثر گذاری آنها در میادین نبرد، توان دشمنان در بکار گیری گسترده و دامنه دار چنین تسلیحاتی –از جهت مالی، لجستیکی و فناوری- اهمیت و خطر این دست تهدیدات را غیر قابل کتمان ساخته است.
      در این باب سخن بسیار است که خود موضوع مقاله مفصل جداگانه ای ست.
       
      بررسی آنچه در مورد پروژه های داخلی منتشر شده:
       
      به نظر می رسد از سوی با توجه به سابقه و تجربه به کار گیری سامانه ی پدافندی کوتاه برد تور ام-1 روسی در ایران، و نیز شهرت سامانه های روسی پنتسیر و نسل جدید سامانه ی تور در دنیا و آشنایی نزدیک با این سیستم ها در خلال درگیری های سوریه، این دو سامانه به عنوان پایه ای برای طراحی نسخه ی مشابه داخلی در نظر گرفته شده اند، عقاب به عنوان سامانه مشابه تور و سپر به عنوان سامانه مشابه پنتسیر. گرچه از برخی اطلاعات و اظهار نظر های منتشر شده به نظر می رسد که طاعون موازی کاری ها گریبان گیر این پروژه نیز شده است، اما در این نوشتار اطلاعات موجود را بر اساس وجود تنها سامانه سپر تحلیل می کنیم.
      از آنجا که به نظر می رسد سامانه های پنتسیر و تور به عنوان مبنایی برای طراحی نسخه ایرانی در نظر گرفته شده اند، از این روی بررسی مشخصات و عملکرد عملیاتی سامانه های مذکور اجتناب ناپذیر می باشد.
       
       
       
      ابتدا در مورد سوابق این 2 سامانه در ایران به اختصار توضیح کوتاهی ارائه می شود
       
      سابقه تور ام-1 در ایران به سال 85 و بر اساس اطلاعات موجود خرید 29 آتش بار از این سامانه بر می گردد. کاربر تمامی آتشبار های تور خریداری شده سپاه پاسداران می باشد. این سامانه در مناطق پدافندی مهم و نیز در رزمایش های پدافندی همواره حضور چشم گیری داشته است. از سوابق مهم آن در ایران اما می توان به 3 مورد شاخص اشاره کرد.
       
      v      فرندلی فایر هواپیمای اف-14 تامکت به خلبانی شهید کریمایی و کمک خلبانی شهید فصیحی بر فراز خلیج فارس در بهمن ماه 1390
      v      شکار پهپاد هرمس 180 اسرائیلی در سال 2014
      v      سرنگون کردن هواپیمای مسافر بری اوکراینی در 18 دی ماه 1398
       
      در مورد پنتسیر اما ایران جز کاربران و خریداران رسمی این سامانه نمی باشد و اطلاعاتی از حضور و عملیاتی بودن آن در ایران موجود نیست. اما از سوی نشریه دفاعی جینز اطلاعاتی منتشر شده که حاکی از آن است که از خرید 1 میلیارد دلاری سوریه برای خرید سامانه پنتسیر در سال 2006 که فرایند تحویل آن از سال 2007 شروع شد، تعداد 10 آتشبار از این سامانه تا سال 2008 به ایران تحویل داده شده است. این اطلاعات در شماره 112 نشریه میلیتاری بالانس منتشر شده در سال 2012 از سوی موسسه بین المللی مطالعات استراتژیک (IISS) نیز منعکس شده است.
       

       
       
      بررسی اجمالی توانایی های سامانه ها
       
      در نسخه تور ام-1 تحویلی به ایران این سامانه 8 موشک را حمل می کند که مکانیزم پرتاب آن از نوع لانچ سرد  است که در کنار مزایای قابل توجه، البته دارای معایبی نیز هست.  هر آتشبار تور توانایی درگیری هم زمان تنها با 1 هدف را دارا بود که البته در به روز رسانی بعدی توانایی درگیری همزمان با 2 هدف به آن افزوده می شود. هر آتشبار این سامانه به یک سیستم اپتیکال تلویزیونی نیز مجهز است که از آن می توان صرفا جهت تایید هدف استفاده کرد و قابلیت رهگیری یا هدایت به خط دید بر اساس آن وجود ندارد. در تعداد اندکی از آتشبار های عملیاتی در ایران جز اپتیک مذکور یا یک سامانه الکترواپتیکال جدید تعویض شده است که قابلیت دید در شب را نیز دارا می باشد.
      نسل جدید سامانه ی تور Tor-M2E، نسخه ای ارتقا یافته از نسل قبلی خصوصا از جهت رادار و سیستم کنترل آتش است که می تواند در هر تلار تا 16 موشک از نوع 9M338 را به صورت آماده به شلیک حمل کند. این موشک ها فاقد سیکر مستقل هستند و از طریق فرمان رادیویی هدایت می شوند، این روش گرچه موجب کاهش هزینه می شود ولی در عین حال آسیب پذیری را در برابر جنگ الکترونیک افزایش می دهد. طبق اطلاعات موجود هر تلار از این سامانه می تواند به طور هم زمان با 4 هدف درگیر شود که نسبت به نسل قبل بهبود یافته است. رهگیری و شلیک به سمت اهداف در حال حرکت از ویژگی های قابل توجه این سامانه است.
       
      پنتسیر از سوی دیگر سامانه ای ست با پیکره بندی منحصر به فرد، که در کنار استفاده از یک توپ 2 لول با نواخت بالای 30 میلی متری از 12 موشک هات لانچ مایل پرتاب نیز استفاده می کند. موشک های مورد استفاده در این سامانه متفاوت از موشک های سامانه ی تور است، ولی از جهت هدایت رادیویی دارای شباهت است. بر اساس اطلاعات موجود در منابع با دسترسی عمومی، موشک 57E6 مورد استفاده در این سامانه دارای مشخصاتی به شرح زیر است:
       
      -          موشکی ست 2 مرحله ای که مرحله ی اول را بوستر تشکل داده است و قسمت دوم بدون داشتن مولد رانش مستقل، صرفا با اتکا به انرژی فراهم شده توسط بوستر مرحله اول ادامه مسیر می دهد.
      -          وزن: 76 کیلوگرم خود موشک، 94 کیلوگرم همراه کانتینر
      -          برد 18 کیلومتر
      -          20 کیلوگرم سرجنگی
      -          مکانیزم هدایت: رادیویی/ به خط دید
       

      پنتسیر سوری
       

      مجموعه پدافندی روسیه در پایگاه لاذقیه در سوریه متشکل از 5 تلار پنتسیر، 1 واحد تور ام-2 ، خودروی بارگذار و رادار اکتساب هدف  L696
       
      گرچه ترکیب و تجمیع موشک و توپ و نیز سامانه های راداری و اپتیکی و کنترل آتش مورد نیاز تنها بر روی یک کشنده متحرک، از جهاتی موضوعی اغوا کننده است، اما در عین حال کارنامه ی عملیاتی این سامانه، عمدتا درگیری های سوریه، چه در مواردی که تحت هدایت و استفاده ی ارتش سوریه بوده، و چه در مواردی که در پایگاه های در اختیار روسیه، توسط خود پرسنل روسی بکار گیری شده، حاکی از عملکردی ضعیف است، تا جایی که در چندین مورد در حملات رژیم اشغالگر اسرائیل به مواضع ارتش سوریه، این سامانه ی دفاعی خود شکار موشک های کروز دلیله شد، در درگیری های اخیر در منطقه ادلب نیز بر اساس اطلاعات منتشر شده دست کم 2 سامانه پنتسیر شکار پهپاد های ترک شده اند در حالی که حتی از کشف هدف تهدید نیز عاجز بوده اند. در سایر حملات صورت گرفته از سوی اسرائیل نیز که عمدتا شامل شلیک تعداد 8 تا 16 موشک دلیله در هر حمله بوده این سیستم در بهترین حالت موفق به شکار تعداد اندکی از تهدیدات شده است.
       
         
       
      تصاویر اخرین مورد انهدام پنتسیر در سوریه در تاریخ 3 مارچ 2020 توسط ترکیه.
      نقش سامانه اخلالگر کورال که تصاویر حضور آن در سوریه نیز منتشر شده بود در پرونده انهدام پنتسیر پر رنگ است.
       

      سامانه جنگ الکترونیک کورال ساخت ترکیه
       
       
      از جمله دلایل این عملکرد نا امید کننده ضعف شدید در برابر جنگ الکترونیک، عدم امکان درگیری هم زمان در چند جهت، توان درگیری هم زمان تنها با 2 هدف، مشکل موشک ها در مقابله با اهداف با مانورپذیری بالا، و البته ضعف اساسی در شبکه پدافندی سوریه است. اخیرا در وبسایت Army Recognition که از منابع شناخته شده در حوزه ی نظامی ست گزارشی از عملکرد سامانه های کوتاه برد روسی منتشر کرد است، بر اساس این اطلاعات از آوریل تا اکتبر سال 2018 میلادی سامانه تور ام 2 یو 80 هدف هوایی را رهگیری کرده است و درصد موفقیت این سامانه در حدود 80 درصد بوده است و این در حالی است که میزان موفقیت سامانه پانتسیر اس 1 در برابر این اهداف 19 درصد است بوده است. از همین روی روسیه به دنبال توسعه و ساخت نسخه پیشرفته تری از این سامانه با تجهیزات الکترونیکی، رادار و موشک جدید است که Pantsir-SM نام دارد.
      همچنین گزارشاتی غیر رسمی وجود دارد که سامانه پنتسیر در بدو ورود به سوریه در آزمایشاتی حتی در برابر سیستم های جنگال ساخت کره شمالی نیز دچار اختلال در عملکرد شدید شده است.
      مشکلات نسخه فعلی پنتسیر عمدتا به ضعف جدی در فضای الکترومغناطیسی آلوده، توانایی محدود رادار در مواجهه با اهداف کم RCS ، آسیب پذیری هدایت رادیویی ، و نیز قابلبت محدود موشک در مقابله با اهداف مانور پذیر است.
      از انجا که نیروی پیشرانش این موشک تنها توسط بوستر مرحله اول تامین می شود که ظرف مدت 1.5 ثانیه موشک را به سرعت 3.8 ماخ می رساند و پس از جدایش بوستر صرفا با اتکا به انرژی جنبشی حاصله ادامه مسیر می دهد، در مقابله با اهداف چابک و مانورپذیر به دلیل آنکه پس از هر بار تغییر مسیر بخش قابل توجهی از انرژی خود را از دست می دهد، احتمال جا ماندن از هدف تقویت می شود، هم زمان ضعف هدایت این موشک در برابر جنگ الکترونیک احتمال ایجاد خطا در هدایت را تقویت می کند که به نوبه ی خود مزید بر علت می شود.
      در مورد مواجه های متعدد این سامانه در برابر حملات روتین رژیم اسرائیل به سوریه نیز ضعف در حوزه هایی همچون اوت نامبر شدن به عنوان یکی از  بزرگترین تهدیدات برای سامانه های پدافندی، و نیز جنگ الکترونیک که خصوصا هدایت رادیویی در برابر آن آسیب پذیری بیشتری دارد، مشکلات مربوط به پیکره بندی که باعث شده هر تلار تنها در یک جهت قابلیت درگیری داشته باشد و .... از جمله مواردی بوده اند که باعث شده اند حملات رژیم اشغالگر با نرخ موفقیت قابل توجه همراه باشد.
      از سوی دیگر گرچه عملکرد سامانه ی تور به میزان قابل توجهی بهتر بوده، لیکن این عملکرد نیز در شرایط عملیات نظامی محدود و نه یک جنگ تمام عیار به دست آمده است. این سامانه گرچه در عمده پارامتر ها عملکرد بهتری نسبت به پنتسیر دارد اما به جهت مکانیزم هدایت عدم برخور داری موشک ها از جست و جو گر مستقل، کماکان آسیب پذیری قابل توجهی در برابر جنگ الکترونیک دارد، و علاوه بر آن به دلیل همین مورد فقدان سیکر تا اخرین لحظه ی قبل از برخورد نیاز به هدایت توسط سامانه را دارد، که ضمن آنکه ظرفیت سیستم را برای درگیری با اهداف دیگر اشغال می کند، احتمال خطا رفتن موشک به جهت تاثیر پذیری فرامین رادیویی از اخلال گسترده را افزایش می دهد. همچنین به دلیل مکانیزم پرتاب کلد لانچ، و نیز سطح بالای ماشینیزم این موشک از پیچیدگی های بسیار زیادی برخوردار است که تولید آنرا خصوصا برای کشور هایی که تجربه فنی لازم در این زمینه را ندارند بسیار دشوار و هزینه بر ساخته، و از طرف دیگر اطمینان پذیری عملیاتی را کاهش می دهد.
       
        
       
      2 مورد هدف قرار گرفتن پنتسیر سوری توسط موشک های دلیله اسرائیل
       

       
      موشک کروز هواپرتاب دلیله با برد 250 کیلومتر، سلاح اصلی اسرائیل در حمله به تاسیاست نظامی سوریه
       
       
      اگرچه موارد مطرح شده در مورد هر دو سامانه برد کوتاه عقاب و سپر می توان به عنوان معیاری جهت ارزیابی قابلیت ها در یک میدان رزم واقعی احتمالی قرار داد، اما تمرکز اصلی این یادداشت بر روی سامانه سپر خواهد بود.
       
      سپر
       
      اطلاعات محدودی به صورت نیمه رسمی از این سامانه منتشر شده است اما بر اساس دیگر اطلاعاتی که از منابع اوپن سورس قابل دست یابی ست می توان پیشبینی های قابل توجهی در مورد ساختار و قابلیت های این سامانه داشت.
      گرچه از حدود یک سال قبل اطلاعات و تصاویری موجود بود که حاکی از آن بود که احتمالا پروژه ای جهت ساخت سیستم پدافند کوتاه برد مشابه پنتسیر در ایران در  جریان است، اما اولین بار وجود قطعی این پروژه و نام آن توسط اطلاعاتی که از سوی نهادهای نظامی در اختیار خبرنگار تسنیم قرار گرفته بود اعلام شد.
      اولین نشانه ها در مورد توسعه چنین سامانه ای را می توان به دیده شدن نسخه تمام متحرک از توپ 35 میلیمتری 2 دولول اورلیکن در قالب پروژه حائل و نیز تجهیز آن به سامانه الکترواپتیکال جهت کشف و رهگیری هدف تحت پروژه سراج نسبت داد. همچنین اطلاعاتی در مورد تجهیز این توپ به سنسور های لازم جهت شلیک گلوله های با فیوز قابل زمان بندی جهت افزایش هرچه بیشتر اثرگذاری آن وجود دارد.
       

      حائل در رزمایش پدافندی ولایت 97
       

      سامانه سراج- وجود سنسور های چند گانه جهت رصد آسمان منطقه و رهگیری هدف و نیز امکان کشف حین رهگیری از نقاط شاخص این مجموعه می باشد.
       

      اورلیکن مجهز به سنسور مازل ولاسیتی که به جهت کنترل و دقت آتش بهتر و نیز فرمان دادن به فیوز مجاورتی با محاسبه سرعت گلوله و فاصله تا هدف، استفاده می شود. (با تشکر از elo)
       
       
      گرچه اطلاعات موجود تا بدینجا حاکی از تلاشی ارزشمند و طراحی سامانه ای قابل را دارد، اما مواردی حساسیت و نگرانی ما را بر انگیخت. همچنین وضعیت موجود، تهدیدات پیش رو، و نیز نیازمندی های عملیاتی خاص جمهوری اسلامی ایران، و البته نظر به شدت مخالف پژوهشگران حوزه ی نظامی از جمله اعضای این اندیشکده نسبت به موازی کاری ها، و تلاش برای ارائه راه حلی جامع موجب شکل گیری نظرات و پیشنهاداتی شد که در ادامه بیان می گردد.
      از جمله موارد اصلی موجب نگرانی تصویری منتشر شده از مدل تونل باد موشکی 2 مرحله ای مشابه موشک مورد استفاده در سامانه پنتسیر (البته با تفاوت هایی در طراحی بالک ها) است، از آنجایی که سایر مدل های موجود در تصویر تبدیل به محصول عملیاتی شده اند یا در پروسه مربوطه قرار دارند بیم آن می رود که این مدل نیز سرنوشتی مشابه یافته و موشک سامانه سپر نیز وارث عیوب طراحی سامانه ی روسی باشد.
       

      مدل تونل باد موشک ایرانی
       

       
      نسخه اصلی موشک  57E6مورد استفاده در سامانه پنتسیر اس-1
       
      البته با توجه به شباهت غیرقابل انکار میان طراحی مرحله دوم این موشک با موشک اسپارو، و نیز افزایش قطر و وینگ اسپن نسبت به موشک مشابه در سامانه پنتسیر، صرفا بر اساس یک احتمال، می توان این موشک را حاصل یک جراحی بر روی موشک های اسپارو دانست، بدین شکل که از قسمت بعد از وارهد و بالک های کنترلی که شامل بخش موتور سوخت جامد موشک می باشد جدا شده، یک قسمت جایگزین شامل بالک های استابلایزر به آن افزوده شده و در نهایت با توجه به زمین پرتاب بودن موشک از سرعت و ارتفاع از سطح صفر (از سرعت و ارتفاع اولیه پرتاب های هواپایه بهره نمی برد) مشابه موشک پنتسیر به یک بوستر سوخت جامد قطور تر و البته بسیار قوی تر مجهز شده باشد. در صورت درست بودن این سناریو در مورد باقی ماندن سیکر آشیانه یاب اصلی موشک، یا ارتقای احتمالی آن و یا حتی حذف به کلی آن و استفاده از همان فرامین رادیویی مشابه پنتسیر که ارزان تر و البته آسیب پذیر تر است، اظهارنظر قطعی نمی توان داشت.
       

       
       
       
       
      طرح پیشنهادی، چرا و چگونه:
       
      آنچنان که پیشتر عرض شد معتقد به اهمیت فراوان سامانه های بردکوتاه خصوصا در مقابله با تهدیدات نو ظهور و حملات انبوه توسط تسلیحات دور ایستا و لزوم برخورداری این سامانه ها از استاندارد ها و قابلیت های سطح  بالا هستیم تا نه تنها بقای خود در میدان رزم را حفظ کنند، بلکه ضامن بقای تاسیسات حیاتی برای کشور باشند که بعضا دهه ها عمر و ده ها میلیارد دلار هزینه صرف ساخت آنها شده و نابودی آنها می تواند ضربات جبران ناپذیر بر پیکره ی ایران عزیز وارد آرد. به رغم پهنه ی وسیع جغرافیایی، برخی از مهم ترین و استراتژیک ترین تاسیسات کشور در نقاط مرزی (جنوب) واقع هستند نه در "عمق استراتژیک" کشور، در واقع همیشه و در همه موارد داشتن پهنه ی جغرافیایی وسیع فراهم آورنده ی عمق استراتژیک لازم در همه سطوح نیست. حمله به این تاسیسات نه تنها نیاز به عملیات های پر ریسک عمقی ندارد، بلکه در مواردی مانند تاسیسات پارس جنوبی عدم رعایت اصول پدافند غیر عامل این تاسیسات را به شدت آسیب پذیر ساخته است. از جمله دیگر موارد این دست تاسیسات استراتژیک می توان به پایانه ی نفتی خارک اشاره کرد، "با وجود توسعه ترمینال های نفتی جایگزین خارک در طی جنگ و بعد از آن، همچنان خارک اصلی ترین پایانه صادرات نفت خام کشور است و آسیب دیدن آن ضربه سنگینی به صادرات نفت و اقتصاد ملی ایران وارد می سازد. همچنین پارس جنوبی گذشته از تولید 70 درصد گاز کشور، طی سالهای اخیر و برنامه تبدیل سوخت نیروگاه های برق سیکل ترکیبی از مایع به گاز و توسعه نیروگاه های گازی، اصلی ترین تامین کننده سوخت نیروگاه های برق کشور محسوب می شود و اخلال در روند تولید آن به معنای خاموشی وسیع در ایران است" [1]. بر خلاف پالایشگاه جم که در جانمایی آن اصول پدافند غیر عامل تا حد زیادی رعایت شده است و با قرار گرفتن در میان رشته کوه ها از تیررس مستقیم آتش دشمن در امان مانده است، اما در مورد تاسیسات پارس جنوبی جانمایی آن به جهت سهولت ترابری تجاری به قیمت آن تمام شده تا ده ها میلیارد دلار تاسیسات گران قیمت در بی دفاع ترین شکل ممکن جلو تر از ارتفاعاتی که می توانست پناه آنها باشد قرار گیرند و در خط آتش مستقیم ساده ترین حملاتی از سمت ساحل قرار بگیرند که به راحتی می توانند فاجعه آفرین باشند. از این روی با توجه به اهمیت استراتژیک این تاسیسات حفاظت از آنها توسط سامانه های کوتاه بردی که توان مقابله با سوارم تسلیحات استنداف دشمن را داشته باشند اهمیتی صدچندان می یابد.
       

      عدم رعایت اصول پدافند غیر عامل در جانمایی تاسیسات استراتژیک پارس جنوبی
       
       
       همچنین به جهت افزایش تطبیق پذیری، کاهش هزینه های توسعه و تست محصول، کاهش هزینه های تولید خصوصا از جهت افزایش تیراژ، افزایش کیفیت تولید و کنترل کیفیت از جهت مقرون به صرفه شدن اتوماسیون در فرایند تولید و نیز متمرکز و نظام مند تر شدن فرایند تولید، کاهش هزینه های تعمییر  نگه داری و آموزش و افزایش ارزش، قائل به ارائه راه حل های جامع خصوصا در حوزه ی نظامی هستیم که در آن نه سود و زیان تجاری صرف بلکه امنیت ملی در میان است.
      طرح پیشنهادی مورد نظر نه تنها با طراحی و توسعه ی 2 یا چند محصول کاملا متفاوت توسط سپاه و ارتش در حوزه ی پدافند زمین پایه ی برد کوتاه مخالف دارد، بلکه سعی در ارائه راه حلی دارد که پدافند را در سایر حوزه ها نیز بهره مند سازد، در عین حال آنکه از جهت قابلیت ها و مطابقت داشتن با نیازمندی های عملیاتی روز، امکان استفاده در پیکره بندی های متفاوت بر اساس نیاز با توجه به رعایت مفاهیم ماجولاریتی و معماری باز در طراحی سیستم، و البته با نگاه به تغییرات پیش روی میدان رزم، بتواند محصولی قابل و موثر باشد.
      پدافند برد کوتاه نه تنها یک خلا در پدافند زمین پایه است، بلکه در حوزه های هواپایه و دریاپایه نیز قوای مسلح جمهوری اسلامی از ضعف مشابهی رنج می برد. در حوزه پدافند دریا پایه به رغم تلاش های صورت گرفته در بخش های پدافند برد بلند، میان برد، برد کوتاه، و دفاع نزدیک وضعیت ناوگان نیروی دریایی متاسفانه اسف بار است و امکان تکرار تجربه ی تلخ عملیات مانتیس در یک نزاع دریایی حتی با قدرت های نظامی دست چندم! نه تنها دور از ذهن نیست که به شدت محتمل است! و این مساله تبدیل به پاشنه ی آشیل نیروی دریایی شده است.
      در نیروی هوایی نیز وضعیت چندان بهتری را شاهد نیستیم، ناوگانی پیر و فرتوت، از نظر فناوری کاملا از رده خارج، و دست کم در بخش هوا به هوا (پدافند هواپایه) فاقد تسلیحات با اثر بخشی قابل اعتنا. گرچه وضعیت فعلی تسلیحات هواپایه نیروی هوایی، و نیز روند در حال پیگری توسعه جنگ افزار های هواپایه که در سال های اخیر در بخش هوا به زمین خصوصا با پروژه هایی چون یاسین، بالابان و قاصد سرعت بهتری یافته که خود نیازمند بحث مفصل دیگری ست، این نوشتار در مورد نیروی هوایی به مساله مهم و ضروری موشک های کوتاه برد هوا به هوا (به عنوان بخشی از مساله ی جامع تسلیحات هواپایه) می پردازد. در این بخش به غیر از تعدادی موشک های به نسبت تواناتر R-73 آرچر خریداری شده از شوروی سابق که بر روی ناوگان کم تعداد جنگنده های فالکروم عملیاتی ست، مابقی زرادخانه ی کوتاه برد نیروی هوایی را انواع قدیمی موشک های حرارتی چینی و سایدواندر آمریکایی تشکیل می دهد که کاملا فاقد توان عملیاتی لازم است.
      مساله ی موشک های کوتاه برد برای نیروی هوایی ایران از سوی دیگر از آن جهت اهمیت می باید که به نسبت موشک های برد متوسط هدایت راداری فعال، با هزینه ها و پیچیدگی های به نسبت کمتری می تواند بر روی جنگنده ها بکار گیری شود، گرچه این موشک ها به تنهایی توان ایجاد و حفظ برتری هوایی را به نیروی هوایی نمی دهد اما می تواند با اتخاد تاکتیک ها و استراتژی مناسب نقش مکمل بسیار با ارزشی را برای پدافند زمین پایه بازی کند و بقای در میدان رزم و اثر بخشی آنها را دو چندان ساخته، در عین حال به صورت حداقلی توان پوشش و دفاع در پهنه ی آسمان را خصوصا در برابر تهدیدات کروز و پهپادی فراهم آورد.
      پیشنهاد مورد نظر این مجموعه بر طراحی و ساخت موشکی واحد استوار است که با حداکثر استفاده از قطعات مشترک و مشابهت، و با حداقل ممکن تغییرات در تمامی حوزه های هوا پایه، زمین پایه، دریا پایه و حتی زیر سطح پایه! قابلیت بکار گیری را داشته باشد، در عین اینکه از ضعف های سامانه هایی که پیشتر مورد اشاره قرار گرفت دور باشد.  
      به عنوان مثالی از سابقه چنین راه حل هایی در سطح دنیا می توان به موشک آلمانی IRIS-T اشاره کرد که به صورت هواپایه، زمین پایه، دریا پایه و حتی زیر دریایی پایه قابلیت بکار گیری دارد.   قابل توجه است که حتی کشوری چون تایلند در پی خرید این موشک برای جنگنده های قدیمی F-5 خود (که مشابه آن نه تنها در ایران موجود که پایه جنگنده های صاعقه و کوثر نیز بوده است) می باشد تا به واسطه ی آن توان هوایی خود را بهبودی قابل توجه بخشد. این موشک در کشور های اتریش، بلژیک، آلمان، مصر، یونان، ایتالیا، نروژ، عربستان سعودی، آفریقای جنوبی، اسپانیا و سوئد در حال خدمت عملیاتی ست.
       
        
       

       
        
       
      استفاده ی چند منظوره از موشک پدافندی کوتاه برد IRIS-T
       
       
      نیازمندی های عملیاتی پیشنهادی
       
      ایده ی پیشنهادی مورد نظر طراحی موشکی با مشخصاتی که در ادامه ذکر می شود را مطرح می کند که نه درگیر ضعف های موشک سامانه ی پنتسیر باشد و نه اسیر پیچیدگی های فراوان موشک مورد استفاده در سامانه ی تور، در عین حال پروژه ای باشد که کلیه ی بخش های قوای مسلح ایران، در زمین، هوا و دریا از نتیجه ی آن بهره مند شوند و در توسعه ی آن چه از جهت مالی و چه فناورانه مشارکت داشته باشند. از جمله تاکیدات اصلی صورت گرفته در این ایده مساله وجود سیکر (جست و جو گر) و ماجولار بودن آن است. این مورد از چند جهت حائز اهمیت است:
       
       
      v      نخست آنکه مقاومت موشک را در برابر جنگ الکترونیک بالا برده و شانس برخورد با هدف را بهبود می دهد
      v      دوم، داشتن سیکر این موشک را به سلاحی کاربردی در بخش های دیگر خصوصا در نیروی هوایی بدل می کند.
      v       سوم، ماجولار بودن سیکر سبب می شود علاوه بر آنکه در مناطق با اهمیت بالای پدافندی بتوان از بهترین نوع جست و جو گر های در دسترس برای نابودی هرچه مطمئن تر تهدیدات بهره برد، در سایر مناطقی که اهمیت پدافندی کمتری دارند، یا محدودیت های بودجه ما را مجبور به کاستن از هزینه ها می کند، آن سیکر را با نسخه های ساده تری جایگزین کرد، تا ضمن آنکه کماکان سیستم از بخشی از فواید داشتن جست و جو گر مستقل استفاده کند، موجب کاهش هزینه ها نیز گردد، علاوه بر آن امکان حمله به هدف توسط 2 موشک با جست و جو گر های متفاوت نیز فراهم می شود، برای مثال، شلیک هم زمان 2 موشک به سمت هدف، یکی مجهز به سیکر آشیانه یاب راداری، دیگری مجهز به تصویر ساز حرارتی، تا اهداف خطرناک با دقت و اطمینان هرچه بیشتری نابود شوند.
      v      چهارم آنکه دیگر احتیاجی به هدایت تا آخرین لحظه وجود ندارد و ظرفیت سیستم جهت درگیری با اهداف بعدی به مراتب زودتر آزاد می شود.
       
       آنچنان که پیشتر عرض شد با توجه به اتکای دشمنان در استفاده از تسلیحات دورایستا در تعداد انبوه برای سرکوب پدافند، این مساله اهمیت دوچندانی می یابد. برای مثال: 
      " فرض کنیم، در تهاجم یک روزه در طی 8 ساعت، با هدف گشایش مسیر پدافند و بدست گرفتن آسمان ایران، ائتلاف مهاجم، اقدام به اجرای تهاجمی با مشخصات ذیل بنماید:
       
      v      4000 موشک کروز، در برد های مختلف، بدون خطا(فرض میشود، این تعداد موشکی هست که به هدف خواهد رسید)
      v      اهداف عمقی و مرزی
       
      آیا چنین حمله ای از نظر هزینه ای و لجستیک برای ائتلاف مهاجم دشوار خواهد بود؟
       
      v      قیمت هر موشک تاماهاوک کلاس 4 که از آخرین و بیشترین حجم امکانات مسیریابی بهره میجوید، 1.87 میلیون دلار با نرخ شناور 2017 محاسبه شده است، بنابراین 4000 موشک حداکثر 8 میلیارد دلار هزینه خواهد داشت و این رقم حتی اگر به 10 یا 20 میلیارد دلار نیز برسد، با توجه بودجه نظامی کشورهایی مانند آمریکا و اعراب منطقه، همچنین تامین هزینه در چند سال مالی، رقمی دور از ذهن و دست نیافتنی نیست. هم اکنون نیز فقط دو کشور عربستان و امارات در حدود 1200 موشک کروز در اختیار دارند. اگر به این دو کشور، سایرین چون ایالات متحده، فرانسه، انگلستان و ... اضافه شوند، مقدار 4000 موشک رقم کاملا دست یافتنی خواهد بود.
       
      v      از نظر لجستیک نیز، با توجه به تعداد بسیار پایگاه های اجاره ای و تسخیری دشمن در منطقه، و گستردگی پهنه جغرافیایی مرزهای کشورمان، استقرار چنین موشک هایی فقط به ناوها محدود نمی شود، و تمامی پایگاه های زمینی میتوانند به عنوان محل پرتاب استفاده شوند، و میتوان این فرض را گرفت که طی سالهای اخیر این انبار سازی موشک های کروز صورت گرفته باشد و به زمان حمله موکول نگردیده است.[2]  "
       
      همانطور که در این مثال ذکر شد مساله ی مقابله با تهاجم دور ایستای انبوه، خصوصا در یک میدان نبرد شبکه محور، مساله ای به غایت جدی، و خطری در کمین امنیت ملی ایران می باشد. از این روی توان مقابله هم زمان با تعداد اهداف قابل توجه، مقاومت در برابر اخالال، تعداد مناسب موشک آماده به شلیک در هر باتری از سامانه ی پدافندی مطروحه، و قابلیت بکار گیری آن در تمامی سطوح زمین پایه، دریا پایه و هوا پایه، به جای طراحی و تولید چندین سیستم موازی در هر یک از این سطوح با حداقل اشتراکات، هزینه های توسعه و تولید سرسام آور، تیراژ به شدت پایین و دیگر مشکلاتی که قبلا شرح داده شد، از مسائل اصلی لحاظ شده در این طرح می باشد.
       
       
      مشخصاتی که در این ایده برای این طرح مورد نظر است به شرح زیر می باشد:
       
      مشخصات موشک (شاهین)
       
      -          وزن: 100 کیلوگرم (تا حداکثر 150 کیلوگرم کماکان قابل قبول است)
      -          برد: 20 کیلومتر در شلیک زمین به هوا
      -          سر جنگی: 15 کیلوگرم شدید الانفجار ترکش زا
      -          وینگ اسپن: کمتر از 50 سانتی متر
      -          بهره بردن از کانارد، بالک های متحرک انتهایی و نیز سامانه تغییر بردار رانش جهت کنترل
      -          هدایت: لینک راداری، سیکر ماجولار قابل تعویض: فرو سرخ، تصویر ساز حرارتی، آشیانه یاب رداری ...
      -          روش پرتاب: سافت لانچ در حالت زمین پایه و دریا پایه، شلیک از روی ریل یا پس از رها سازی در وضعیت هواپایه
      -          طول: حدود 3 متر (بدون مکانیزم سافت لانچ)
      -          بدنه کامپوزیتی و استفاده از سوخت پر انرژی 
       
       
      یک طراحی مفهومی از طرح پیشنهادی برای چنین موشکی :
       

       
       

       
       
      برخی مشخصات کلی سامانه (طوفان شکن):
       
      -          هر باتری از سامانه متشکل از 6 تلار حامل موشک، در نسخه ی دارای توپ، هر تلار دارای 12 تا 16 موشک عمود پرتاب به روش سافت لانچ با امکان درگیری 360 درجه
      -          استفاده از توپ اورلیکن 35 میلیمتری مجهیز به مهمات با فیوز قابل برنامه ریزی
      -          امکان درگیری با 6 هدف هم زمان توسط هر تلار
      -          در نسخه فاقد توپ، دست کم 24 موشک بر روی هر تلار
      -       برخورداری از خودروی بارگذار با توان بارگذاری بلوکی مهمات و موشک ها جهت به حداقل رساندن زمان بارگذاری (در سامانه ی تور ام-1 به دلیل بار گذاری تک به تک موشک ها زمان بازگشت به رزم هر سامانه بسیار طولانی می باشد.)
      -          قابلیت لینک شدن به شبکه پدافندی و تبادل اطلاعات با سایر سامانه ها
      -          بهره مند بودن هر تلار از چند مجموعه الکترواپتیک برای کشف و رهگیری اهداف که یک مجموعه مستقلا در اختیار توپ باشد.
      -          هر تلار مجهز به یک رادار کشف هدف باند L گردان با توان کشف دست کم 1 متر مربع سطح مقطع راداری از فاصله ی 100 کیلومتری
      -          هر تلار مجهز  به یک رادار رهگیر باند X با توان کشف دست کم 1 متر مربع سطح مقطع راداری از 50 کیلومتری
      -          امکان اضافه شدن رادار موج میلیمتری به صورت انتخابی
      -          امکان اضافه شدن رادار های دکل سوار مانند کاستا و نیز دیگر واحد هایی همچون شنود و جنگ الکترونیک به صورت انتخابی
      -          پروفایل برنامه ریزی شده جهت مقابله با انواع تسلیحات دور ایستا، موشک های کروز، پهپاد ها و ریز پرنده ها ...
      -          توان مقابله با اهداف با مانور پذیری بالا
      -          امکان مقابله با اهداف سوپر سونیک، 2.5 ماخ در ارتفاع پست و سرعت های بیشتر در ارتفاعات بالاتر
      -          تجهیز هر باتری به رادار ها و سامانه های مورد نیاز جهت کشف تهدیدات راکتی و توپخانه ای
      -          امکان مقابله Hard kill با تهدیدات راکتی و توپخانه ای امکان کشف مسیر و نقطه برخورد تهدیدات راکتی و توپخانه ای و اعلام اخطار در نقاط مورد تهدید
      -          امکان ارسال مختصات منشا تهدیدات راکتی و توپخانه ای به توپخانه خودی جهت آتش متقابل
      -          ارائه بر روی پلت فرم های چرخ دار 8*8 (یا در صورت لزوم 10*10) مشابه کشنده های مورد استفاده در سامانه باور و نیز امکان ارائه نسخه زرهی بر روی پلتفرم شنی دار
      -          قابلیت حمل توسط هواپیما های il-76 و C-130
      -          قابلیت ارائه به شکل پک پرتابل قابل نصب بر روی پد بالگرد کوروت های کلاس جماران
       
       
       
       
       
      و من الله توفیق
       
       
       
       
       
       
      [1] نقل قول شده از Sorena
      [2] نقل قول از Worrior
         
    • توسط GHIAM
      بسم الله الرحمن الرحیم
      پوشش پدافند هوایی ایران

      سایت‌های پدافندی فعال در سرتاسر ایران
      ایران در طی سالهای اخیر، با استفاده از سامانه های موشکی مدرن، به گونه ای قابل توجه پدافند هوایی خود را بهبود داده است. سامانه های موشکی ایران غالبا در مناطق هسته‌ای و پایگاه‌های موشک‌های قاره‌پیمای ایران استقرار یافته است و محافظت از مراکز پرجمعیت در اولویت دوم قرار دارد. با توجه به تنش‌های شدید با اسرائیل، ایالات متحده و کشورهای حوزه خلیج فارس، به احتمال زیاد ایران آمادگی خود را افزایش خواهد داد.
      دکترین عملیاتی
      مسئولیت پدافند هوایی بر عهده قرارگاه خاتم الانبیاء ارتش و نیروی هوافضای سپاه پاسداران می باشد. رقابت بین ارتش و سپاه پاسداران همراه با کمبود زیرساخت های C4 ، مانع از توسعه یک سیستم پدافند هوایی یکپارچه شده است. (پدافند هوایی ایران چندین سال است که به صورت یکپارچه درآمده و مغز آن سامانه پیامبر اعظم (ص) ).
      در میان مدت و بلند مدت، معرفی سامانه‌های موشکی و راداری جدید، دکترین ایران را نسبت به سامانه های قدیمی تغییر خواهد داد.
      سامانه های بومی دارای دو شاخصه هستند 1- ویژگی های اصلی 2- نشانه هایی از مهندسی معکوس سامانه های آمریکایی، چینی و روسی. البته اثربخشی آنها به دلیل امنیت عملیات و عدم حضور در درگیری‌ها قابل بررسی نیست.
      قابلیت‌ها و کاربردها
      به دلیل تعداد سامانه‌های محدود ایران و همچنین گستردگی پهناور بودن این کشور ، تنها تهران و مناطق مرکزی ایران به دلیل وجود سایت‌های هسته‌ای/موشکی‌های قاره‌پیما و نهادهای دولتی ایران به طور کامل پوشش داده شده‌اند. بخشی از مناطق جنوب، غرب و شمال ایران نیز تحت پوشش پدافند است اما مناطق شرق ایران تقریبا توسط هیچ سامانه‌ای پوشش داده نشده و فاقد حمایت است.
      به صورت قابل ملاحظه‌ای رادارها کشور ایران را پوشش داده‌اند. 60 درصد جغرافیای ایران بیش از 1800 متر ارتفاع دارد و این باعث می‌شود رادارهایی که در ارتفاع پایین نصب شده اند در بخش‌ بزرگی از این کشور مسدود شوند. حلقه رشته کوه‌های زاگرس و البرز (با ارتفاع 2000-5000 متر) مانع دید رادارهایی که در فلات مرکزی ایران قرار دارند می‌شود. علیرغم چالش‌های جغرافیایی، ایران پیشرفت‌ اندکی در تهیه یا مدرن‌سازی هواپیماهایی (آواکس) کرده است که توانایی کاهش نقاط کور را دارند.
      تخمین می‌زنیم که یافته‌های ما که از منابع  قابل دسترس می‌باشد تقریبا شامل 40-50 درصد از سامانه‌های موشکی عملیاتی است.
       

      سامانه‌های پدافندی تهران
      تهران
      تهران به عنوان پایتخت ایران دارای بهترین پوشش سامانه‌های موشکی است. شبکه پدافندی تهران از سایت‌های مختلف هسته‌ای و موشکی محافظت می‌کند. این سایت ها شامل تاسیسات تحقیق و توسعه، مکان‌های ذخیره‌سازی و سیلوهای پرتاب می‌‌‌‌‌‌شود. مراکز فرماندهی نظامی و پایگاه‌های اصلی نیز در پایتخت قرار دارند.
      دفاع هوایی منطقه‌ای تهران از سه لایه سامانه‌ی موشکی دوربرد تشکیل شده است که شامل دو سامانه‌ی S-300 PMU2 و یک سامانه S-200 VEGA است. S-300 PMU2 متخصص رهیگری اهداف با سطح مقطع راداری کم است مانند: موشک‌های کروز، جنگنده‌ها و موشک‌های بالستیک کوتاه‌برد (البته S-300 PMU2  توانایی رهگیری بعضی موشک‌های میان‌برد را نیز دارد.) S-200 VEGA ارتفاع عملکرد و برد بیشتری نسبت به S-300 PMU2 دارد اما تنها در برابر هواگردهایی که سطح مقطعی راداری زیادی دارند کاربرد دارد. مانند: آواکس‌ها، هواگردهای شنود الکترونیک (ELINT)، پرنده‌های نظارت و شناسایی (ISR) و تانکرهای سوخت رسان.
      تعداد زیاد سامانه‌های قدیمی و جدید ساخته شده کوتاه‌برد/میان‌برد، انبوهی از دفاع نقطه‌ای را به وجود آورده است. چهار سامانه‌ی قدیمی MIM-23 HAWK و یک سامانه‌ HQ-2 (نسخه چینی S-75) با حداقل ارتقاء، جزو پیوندهای ضعیف در زنجیره دفاع نقطه‌ای تهران می‌باشند. دو سامانه‌ی بومی تلاش که از موشک‌های صیاد 2 استفاده می‌کنند و یک سامانه‌ی رعد (تقلیدی از سامانه‌ی بوک) توانایی‌های دفاع نقطه‌ای تهران را تقویت می‌کنند.

      سامانه‌ی تلاش (صیاد2) درتهران
      ایران سرمایه‌گذاری گسترده‌ای برای بکارگیری موشک صیاد در سامانه‌های بومی خود کرده است. موشک‌های میان‌برد صیاد2 همه‌کاره، سازگار با پلتفرم‌های مختلف و تولید داخل هستند. این موشک براساس موشک های RIM-66 نیروی دریایی آمریکا ساخته شده‌است و می توان آن را از S-200 VEGA، تلاش و سایر لانچرها پرتاب کرد. صیاد3 و موشک صیاد4 که براساس موشک 48N6E2 ساخته شده است در باور373 به کار خواهند رفت.
       
      هارتلند
      پوشش سامانه‌های موشکی در هارتلند ایران (اصفهان) به صورت چندلایه و پرتعداد است. رینگ‌های پدافندی از بعضی مراکز مهم جمعیتی ایران مانند قم، اصفهان و نطنز محافظت می‌کنند. این منطقه همچنین میزبان سایت‌های کلیدی هسته‌ای/پرتاب موشک‌های قاره‌پیما است که شامل تاسیسات تولید اورانیوم در نزدیکی نطنز و مرکز غنی‌سازی اورانیوم و سیلوهای پرتاب موشک‌های قاره‌پیما در نزدیکی اصفهان است.  

      سامانه‌های پدافندی هارتلند ایران
      سیستم دفاع منطقه‌ای اصفهان دارای دو لایه است. یک سامانهS-300 PMU2 و یک S-200 VEGA در نزدیکی فرودگاه بین المللی اصفهان قرار دارند. سه MIM-23 HAWK و یک سامانه تلاش2 برای پوشش این سامانه‌ها به کارگرفته شده است. سمانه ‌های دفاع نقطه‌ای برای همپوشانی سامانه‌های دوربرد و سایت‌های هسته‌ای/موشک‌های قاره‌پیما استفاده می‌شوند.

      سامانه S-200 VEGA در اصفهان
      منطقه نطنز توسط سامانه‌های دوربرد واقع در اصفهان و تهران تحت پوشش قرار دارد. سامانه‌های موجود در نطنز تنها شامل سامانه‌های میان‌برد، کوتاه‌برد و تعداد بسیار زیادی سامانه‌های با برد بسیار کوتاه با قابلیت تعامل محدود را می‌شود که نشان‌دهنده تمرکز آن برای مقابله با حملات موشکی پرتعداد است. دو سامانه‌ی HQ-2، دو سامانه SAM-6 و 3 سامانه‌ی TOR-M1E حلقه‌های محلی را تشکیل می‌دهند. سامانه‌های باتحرک بالای SAM-6 و TOR-M1E می‌توانند در هر منطقه‌ای مستقر شوند و تاکتیک شلیک کن-فرارکن را اجرا کنند. ما حداقل 12 سایت خالی پدافندی را در این منطقه شناسایی کرده‌ایم که می تواند جایگاه سامانه‌های بومی باشد.
      ساحل جنوبی
      سواحل جنوبی ایران دارای پوشش نامناسب پدافندی است که در حال انتقال به سامانه‌های جدیدتر می‌باشد. سامانه‌های منحصر شده در پدافند نقطه‌ای و شکاف بین سامانه‌های بوشهر و بندرعباس یکی از آسیب‌پذیرترین قسمت‌های فضای هوایی ایران است.
      سواحلی جنوبی ایران به دلیل نزدیکی به مناطق دفاعی و مسیرهای تجارت بین‌المللی، منطقه‌ای استراتژیک حیاتی است. سامانه‌های ایران برای تامین امنیت فضای هوایی جنوب و نظارت بر خلیج فارس و تنگه هرمز مستقر شده‌اند.
      نیروی دریایی سپاه پاسداران مسئول حفاظت از خلیج فارس و ارتش ایران مسئول حفاظت از دریای عمان و اقیانوس هند است.
      ستادهای عملیاتی و 90 درصد از پایگاه‌های نیروی دریایی سپاه پاسداران و ارتش در سواحل جنوبی (خوزستان، بوشهر، هرمزگان و بلوچستان) واقع شده‌اند. پایگاه‌های هوایی تاکتیکی (TAB) میدان‌های نفتی حیاتی و نیروگاه هسته‌ای در نزدیک ساحل قرار دارند.

      سامانه‌های پدافندی بوشهر
      خلیج فارس تنها منطقه‌ از سواحل جنوبی است که به‌صورت کامل تحت پوشش است (احتمالا منظور نسبت به سواحل دریای عمان و ورودی اقیانوس هند) .یک S-200 VEGA ریل‌سوار و یک S-300 PMU2 (در سال 2017 جایگزین MIM-23 HAWK شده است.) در تب6 (فرودگاه بین المللی بوشهر) قرار دارند.

      سامانه‌ی S-300 PMU2 در بوشهر
      یک سامانه‌ی MIM-23 HAWK قدیمی و یک سامانه‌ی تلاش که از موشک صیاد2 بهره می‌برد حفاظت هوایی را برای این منطقه فراهم می‌کنند. درکنار پایگاه‌های نیروی دریایی، سامانه‌های پدافندی پرتعداد وظیفه‌ی حفاظت از نیروگاه هسته‌ای بوشهر را بر عهده دارند که احتمالا این نیروگاه در لیست هدف‌های دشمن قرار دارد.
      S-200 VEGA واقع در بوشهر یک پوشش نسبی اما غیرقابل اطمینان (به دلیل محدودیت دامنه) را برای بندر ماهشهر فراهم می‌کند. این باعث می‌شود که بندر ماهشهر به یک فضای باز برای حملات هوایی تبدیل شود زیرا تنها یک سایت MIM-23 HAWK از آن حفاظت می‌کند. با این حال حداقل 3 سایت خالی پدافندی آماده میزبانی برای سامانه‌های موشکی در آینده است.

      سامانه‌های پدافندی سواحل جنوبی ایران 
      تنگه هرمز دارای پوشش نصفه و نیمه است. S-200 VEGA مستقر در بندرعباس منطقه را در برابر جنگنده‌های پیشرفته، موشک‌های کروز با سطح مقطع راداری کم و پهپادها آسیب‌پذیر می‌کند. پوشش دفاع هوایی این منطقه به عهده‌ی یک MIM-23 HAWK و یک HQ-2 چینی است. در حالیکه این سامانه‌ها بر روی نقاط کم ارتفاعی که سامانه‌ی S-200 VEGA قادر به پوشش آن نیست تمرکز کرده‌اند اما در برابر اهداف با قابلیت مانور بالا و جمینگ شدید، ناتوان هستند.
      جزیره ابوموسی به عنوان یک سایت پیشاهنگ هشدار اولیه و نقطه‌ شروع عملیات برای نیروهای عملیات ویژه است. باتوجه به موقعیت استراتژیک این جزیره در نزدیکی خطوط کشتیرانی بین‌المللی اما ابوموسی از تجهیزات نظامی عمده بهره‌مند نمی‌باشد. سایت MIM-23 HAWK با هدف افزایش قابلیت بقای دارایی‌های مهمتر مانند رادار و پرتابگرهای موشکی در جزیره مستقر شده است. در کنار آن تعداد نامعلومی از سامانه‌های پدافندی که توسط قایق‌های سپاه حمل می‌شوند پدافند بیشتری را در تنگه‌ی هرمز ارائه می‌هند. نیروی دریایی سپاه پاسداران درنظر دارد در آینده‌ی نزدیک آخرین نسخه دریایی صیاد را دریافت کند.
      اخیرا یک MIM-23 HAWK در چابهار مستقره شده است که تنها سامانه‌ پدافندی مستقر در ساحل خلیج عمان است. باتوجه به اینکه سرمای‌گذاری چند میلیارد دلاری در چابهار در حال انجام است و این شهر در حال تبدیل به بندر کلیدی آب‌های عمیق ایران می‌باشد، احتمالا این منطقه یکی از اولین دریافت‌کنندگان سامانه‌های صیاد 3 یا صیاد 4 باشد. این منطقه میزبان دو پایگاه بزرگ نیروی دریایی سپاه پاسداران و نیروی دریایی ارتش است و به عنوان درورازه‌ی تنگه‌ی هرمز و فضای هوایی شرق ایران می‌باشد.
      غرب
      غرب ایران در حالیکه میزبان چندین پایگاه هوایی و سایت‌های هسته‌ای/موشک‌های قاره‌پیما در نزدیکی پایگاه‌های نظامی آمریکا در عراق و کویت است اما پدافند ضعیفی دارد.
      S-200 VEGA در تب 3 (فرودگاه همدان) واقع شده است پدافند هوایی استان‌های همدان، کرمانشاه و کردستان را به عهده دارد. رادار بردبلند فتح 14 در نزدیکی تب 3 تحت پوشش قرار دارد اما فاقد یک لایه پدافند هوایی نقطه‌ای است. رآکتور IR-40 و تاسیسات غنی‌سازی اورانیوم در نزدیکی اراک توسط دفاع هوایی منطقه‌ای S-200 VEGA همدان و S-200 VEGA تهران تحت پوشش هستند. دو MIM-23 HAWK در مجاورت سایت‌های هسته‌ای یک لایه‌ی اضافی برای دفاع نقطه‌ای ارائه می‌دهند.

      سامانه‌های پدافندی شمال غرب ایران- تبریز
      منطقه‌ی تبریز در شمال‌غربی ایران درای هیچ پوشش سامانه‌ی بردبلندی نیست. سایت‌های نظامی این منطقه تنها تحت حمایت یک MIM-23 HAWK و یک سام6 هستند. با توجه به موقعیت ژئو‌استراتژیک منحصر‌به‌فرد شمال غربی ایران، پوشش این منطقه به صورت یک پازل تکه تکه است. سازه‌های پیچیده‌ی زیرزمینی پرتاب موشک‌های قاره‌پیما نزدیک تبریز به طور بالقوه بخشی از اروپا را در محدوده‌ مناسبی از برد موشک‌های شهاب ایران قرار می‌دهد.

      سامانه‌ی HQ-2/ تبریز
      فضای هوایی جنوب غربی حتی آسیب‌پذیری بیشتری دارد. تنها سامانه‌ی موشکی در این منطقه یک MIM-23 HAWK است که در تب4 (فرودگاه دزفول) مستقر است. چندین سایت خالی سرتاسر این منطقه دیده می‌شود.

      پوشش سامانه‌ی MIM-23 HAWK در مشهد
      شرق
      فضای هوایی شرق ایرن تقریبا به‌طور کامل بدون هیچ حمایتی است. بیش از 760000 کیلومتر مربع (40 درصد از وسعت ایران) از جمله مشهد دومین پرجمعیت ایران به طور کامل فاقد هرگونه سامانه‌ی موشکی است. فقط یک MIM-23 HAWK، پوششی ضعیف برای تب 14 (فرودگاه بین المللی مشهد) و  یک تاسیات پرتاب موشک‌های قاره‌پیما در نزدیک مشهد ایجاد کرده‌است.
      استراتژی پدافندهوایی در شرق ایران متکی به تاکتیک‌های جایگزین است. رادارهای‌ هشدار زودهنگام و فرا افق (به عنوان مثال رادار نذیر با برد 800 کیلومتر) اهداف را کشف و شناسایی می‌کنند. رهیگری توسط هواگردهای بال ثابت خارج از رده‌ی مسلح به موشک‌های هوا به هوا انجام می‌گیرد که دائما در آمادگی بالا هستند. همچنین استراتژی پدافندهوایی در شرق ایران شامل استفاده از تجیهزات جنگ الکترونیک است. جنگ الکترونیک ایران در گذشته نشان داده که در برابر پهپادهای ایالات متحده کارآمده بوده است.
      ما معتقدیم ایران در اولین فرصت یک یا دو سامانه پدافندی بردبلند را در شرق کشور مستقر خواهدکرد.پدافند هوایی مدرن برای حفاظت تهران و مناطق مرکزی ایران از حملات دورایستای ناشناس، ضروری است. استقرار اف 35های آمریکا در پایگاه هوایی قندهار افغانستان و یک ناوهواپیمابر در خلیج فارس، ایران را وادار به تسریع پیشرفت‌های پدافندهوایی در شرق این کشور می‌کند.  
      ترجمه توسط GHIAM برای انجمن میلیتاری
      منبع :  https://t-intell.com/2018/12/05/the-ayatollahs-shield-sam-deployments-and-capabilities-of-the-iranian-air-defenses-imint/
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.