امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

تهيه و تاليف: دوست عزيزم آقاكريم

هواپیمای Ching-kuo ساخت کشور تایوان طراحی جالبی دارد که با کمی دقت متوجه آن میشوید.

این هواپیما طراحی استادانه ای از هواپیماهای امریکایی اف-16 و اف-18 است. همانطور که ملاحظه می کنید ترکیب کلی و آیرودینامیکی این هواپیما بسیار شبیه به هواپیمای اف-16 است با این تفاوت که ورودی موتور نیم دایره شکل حذف شدند و دو ورودی هوای بیضی شکل در زیر ابتدای بال ها همانند اف-18 قرار گرفته اند.خروجی
موتورها یا اگزوز ها هم همانند اف-18 کنار هم قرار گرفته اند ولی با یک سکان عمودی متمایل به عقب همانند اف-16 .

مشخصات فني :

[align=left]Origin: Taiwan
Type: lightweight air-defence fighter with anti-ship capability
Max Speed: 1275 km/h / 792 mph
Max Range N/A
Dimensions: span 9.00 m / 29 ft 6 in over missile rails
length 14.48 m / 47 ft 6 in including probe
Weight: normal 9072 kg / 20,000 Ib
Powerplant: two 4291-kg (9,460-lb) afterburning thrust ITEC (Garrett/AIDC) TFE1042-70 turbofans
Armament: one 20-mm General Electric M61A1 Vulcan rotary six-barrel cannon, and provision for an unrevealed weight of disposable stores carried on six external hardpoints (two under the fuselage, two under the wings and two at the wingtips) for four Tien Chien 1 short-range AAMs, or two Tien Chien 2 medium-range AAMs, or four Tien Chien 1 and two Tien Chien 2 AAMs, or three Hsiung Feng II anti-shiPmissiles and two Tien Chien 1 AAMs, or AGMs, or various combinations of cannon pods, rocket-launcher pods and bombs[/align]



[align=center]تصویر
تصویر
تصویر[/align]


نويسنده: دوست خوبم آقا كريم

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[align=center]جنگنده های آسیایی[/align]

در این مطلب قصد دارم تا جنگنده های آسیایی رو که توسط کشورهای مختلف آسیایی مانند کره، چین، تایوان، ژاپن و... طراحی شده و بعضا به مرحله تولید رسیدند رو معرفی کنم. هدف از شروع این مبحث این است که پس از معرفی تدریجی و کوتاه تمام جنگنده های آسیایی به معرفی جنگنده های ایرانی و برنامه های ایران برای ساخت جنگنده بپردازیم و توانایی های ایران و پروژه های ایرانی رو با دیگر کشورهای آسیایی مقایسه کنیم.

قسمت اول:
AIDC F-CK-1 Ching Kuo (IDF) - Taiwan
جنگنده چینگ کو - تایوان

پروژه ساخت جنگنده دفاعی بومی یا Indigenous Defence Fighter در پاسخ به خودداری ایالات متحده از فروش جنگنده ی F-20 Tigershark و پس از آن F-16 Falcon به تایوان تحت فشار چین به تایوان شروع شد، با وجود اینکه این پروژه نام بومی را با خود یدک می کشد اما بسیاری از بخش های این جنگنده یا خارجی است و یا با همکاری کشورهای خارجی توسعه یافته است. پروژه جنگنده دفاعی بومی در زمان اجرا به چهار قسمت تقسیم شد، قسمت اول بنام Soaring Eagle بود که به طراحی آیرودینامیکی مربوط می شد، در این بخش که با همکاری شرکت توسعه صنایع هوافضای تایوان یا AIDC (Aerospace Development Industries Corporation) و جنرال داینامیکس انجام شد سه طرح برای جنگنده پیشنهاد شد، طرح A که یک پیکربندی مشابه F-5E بود، طرح B که یک پیکر بندی مشابه یوروفایتر و گریپن بود و طرح C که یک پیکر بندی مشابه F-15 بود در حالی که تمام این طرح ها توسط AIDC ارائه داده شده بودند طرح G که توسط جنرال داینامیکس ارائه شده بود پذیرفته شد اما بنا بر نیاز تایوان بخشی از ویژگی های موجود در طرح C نیز بدان افزوده شد. لازم به ذکر است بخاطر صرفه جویی در وقت و هزینه در این بخش پروژه مرحله ساخت پیش نمونه های اولیه انجام نشد و پس از طراحی به سرعت کار ساخت نمونه های با اندازه اصلی شروع شد.
بخش دوم پروژه Galaxy نام داشت که به توسعه موتورها مربوط می شد، هر چند موتورهای J79 برای مراحل اولیه طراحی برگزیده شده بودند اما هم موتور J79 و هم J85 برای پروژه نامناسب تشخیص داده شدند، در نتیجه تایوانی ها مجبور بودند به دنبال موتورهای مناسبتری باشد، در نتیجه به شرکت های غربی روی آورند اما در همان زمان بدلایل سیاسی هیچ شرکتی جز Gerret (امروزه هانی ول) حاضر به همکاری با تایوانی ها نشد، پس از تلاش ها بررسی ها و همکاری های بسیار در نهایت نتیجه پروژه موتورهای TFE-1047-70 بودند که بهیچوجه مناسب نبودند و تایوانی ها اغلب از نیروی کم آن ناراضی اند (تراست خشک 27 کیلونیوتن و بیشینه تراست 42 کیلونیوتن).

تصویر
چینگ کو مجهز به موشک های Sky Sword I و Sky Sword II

بخش سوم پروژه Sky Thunder بود که طی آن برنامه ریزی های لازم برای توسعه سیستم های الکترونیکی صورت گرفت، طی این برنامه که با همکاری شرکت های مختلف اروپایی و آمریکایی انجام شد رادار AN/APG-67 جنگنده اف-20 بعنوان طرح اصلی برگزیده شد، سپس بخشی از تکنولوژی های بکار رفته در رادار AN/APG-66 جنگنده اف-16 بمنظور افزایش کارایی های هوا به سطح به آن افزوده شد، این رادار جدید GD-53 Golden Dragon نام گرفت.
بخش چهارم بنام Sky Sword به طراحی تسلیحات مربوط می شد که طی آن موشک های هوا به هوای Sky Sword I برپایه موشک سایدوایندر و Sky Sword II برپایه طرح شکست خورده Motorola برای موشک AIM-120 تولید شدند.
در حال حاضر نیروی هوایی تایوان 130 فروند از نوع A و B (دو نفره) این جنگنده را در اختیار دارد، به تازگی AIDC انواع بهسازی C و D (دو نفره) را نیز ارائه کرده که توانایی حمل حد اکثر چهار موشک Sky Sword II را دارند و به مجموعه اویونیک جدید مجهز اند.

تصویر
جنگنده F-CK-1D در کنار F-CK-1-C

مشخصات:
خدمه: 1 تا 2 نفر
طول: 14.21 متر
فاصله دو سر بال: 9.46 متر
ارتفاع: 4.42 متر
مساحت بال: 24.2 متر مربع
وزن خالی: 6500 کیلوگرم
وزن با تجهیزات: 9072 کیلوگرم
بیشینه وزن برخواست: 12000 کیلوگرم
بیشینه وزن تسلیحات: 3901 کیلوگرم
پیشران: دو دستگاه TFE-1042-70 (تراست خشک 27 کیلونیوتن و بیشینه تراست 42 کیلونیوتن)
بیشینه سرعت: 1.8 ماخ
برد: 1100 کیلومتر
سقف پرواز: 16800 متر
رادار: GD-53 Golden Dragon (39 کیلومتر برد نگاه به پایین و 57 کیلومتر برد نگاه به بالا، کشف همزمان 10 هدف و قفل روی یک هدف با توانایی نقشه برداری زمینی)
تجهیزات:
یک مسلسل 20 میلیمتری M61A1 چهار موشک Sky Sword I و دو موشک Sky Sword II چهار بمب خوشه ای Wen Chian و یا سه موشک ضد کشتی Hesing Feng II .

تصویر

منابع:
http://www.milavia.net/aircraft/ching-kuo/ching-kuo.htm
http://en.wikipedia.org/wiki/AIDC_F-CK-1_Ching-kuo
http://www.aircrafts.com
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
تشکر مطلب جالبی است. منتظر ادامه مقاله هستم بخصوص مطالب مربوط به جنگنده های ایرانی.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
تصاویری از جنگنده ء فوق الذکر
http://cid-5256ca144b064d51.skydrive.live.com/self.aspx/.Public/ching%20kuo/ching-kuo%7C_02.jpg

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
کسی از دوستان خبر داره که این جنگنده تماما در تایوان ساخته میشه یا اینکه بخشهای موتور و رادار وارداتی هستند. کسی از این اقا کریم خبری نداره ؟ (منبع تاپیک )

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر



سلام از بنده. لینک کاملی گذاشتی. مشخصات کاملی از این موتور رو داره. حیفه که این مشخصات ترجمه نشه.
(انشاالله به وبلاگت هم سر خواهم زد صاحبدل )

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
نام هواپیما : F-CK-1 Ching-kuo
1- نقش هواپیما: جنگنده بمب افکن

3- نام شرکت سازنده: AIDC ( گروه صنایع هوافضا)
2- نام کشور سازنده : تایوان
4- سال ساخت: 1368 شمسی برابر با 1989 میلادی
5- حداکثر سرعت: 1375 مایل بر ساعت
6- سقف پرواز :16800 متر
7-- نرخ اوج گیری: ...
8- وزن : 9072 کیلوگرم
وزن خالی : 6500 کیلوگرم
حداکثر وزن: 12000کیلوگرم
9- طول هواپیما:21/14 متر
10- طول باله ها: 46/9 متر
11- ارتفاع هواپیما:42/4 متر
12- برد هواپیما : 688 مایل
13- موتور: دو دستگاه موتور توربوجت TFE-1042-70 با رانش 27 کیلونیوتن هرموتور (42 کیلو نیوتن با پس سوز)
14- رادار: GD-53 پالس داپلر(38 مایل)
15- خدمه: یک نفر رزمی دو نفره آموزشی
16- توضیحات: توان حمل حدود 4000 کیلوگرم مهمات در 6 جایگاه
جنگ افزار : یک توپ 20 میلیمتری M-61-A1 (کانون)
بمبهای سقوط ازاد ، بمب های خوشه ای و راکت انداز
موشک ضد کشتی HF-2 (هسیونگ فنگ2)
موشک هوا به هوا SKY SWORD-1/2 -موشک های اسپارو در مدل های جدید آمرام و سایدواندر X
مدلها : F-CK-1A/B/C/D/IDF
کاربران: نیروی هوایی تایوان
منابع:
http://www.taiwanairpower.org/af/idf.html

مجله هوایی

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

چینگ کو؛ ‌جنگنده ای برای حفظ استقلال

ماجرای ساخت این جنگنده به آنجا باز می گردد که آمریکا به عنوان اصلی ترین تأمین کننده تسلیحات مدرن برای تایوان، در پی بهبود روابط خود با چین از تحویل برخی اقلام درخواستی تایوانیها از جمله جنگنده خودداری کرد.



با توجه به تمایل دیرینه سران سیاسی تایوان برای داشتن حکومت مستقل از چین قدرتمند، این کشور ناگزیر از افزایش توان نظامی خود بوده است، آن هم در برابر پرجمعیت ترین کشور دنیا که دارای یکی از بزرگترین و مجهزترین ارتشهای دنیا نیز هست. ضرورت موازنه قوا با چین از نگاه قدرتهای جهانی خصوصاً ایالات متحده آمریکا نیز به عاملی برای توجه آنها به تایوان و تقویت بنیه نظامی این کشور منجر شد.

در نتیجه انواع گوناگونی از تسلیحات غربی و آمریکایی از جمله هواپیماهای جنگنده، روانه تایوان گردید اما آمریکا به عنوان اصلی ترین تأمین کننده تسلیحات مدرن برای تایوان، با نگاه منفعت طلبانه، در پی بهبود روابط خود با چین از تحویل برخی اقلام درخواستی تایوانیها از جمله جنگنده های چند منظوره، خودداری نمود. بازخورد ناشی از این عمل در بین مسئولین تایوان، آنان را به این فکر واداشت تا خود، وارد عرصه شده و برای تجهیز نیروی هوایی کشورشان به یک جنگنده پیشرفته دست به کار شده و با اتکا بر توان داخلی چنین محصولی را به تولید انبوه برسانند.
اما با توجه به روابط خوب این کشور با غرب، سعی در استفاده از تجربه شرکت های مطرح و بهترین تجهیزات قابل دستیابی از آنان نیز داشتند. حاصل این تلاشها، جنگنده F-CK-1 با نام عمومی «چینگ کو» شد. چینگ کو، نام رئیس جمهور فقید تایوان، «چیانگ چینگ کو» است.
در سال 1980، شرکت توسعه صنایع هوافضایی تایوان(AIDC) که یک شرکت دولتی می باشد، مأمور طراحی یک رهگیر سریع بومی شد و پس از امضای ابلاغیه مشترک 1982 چین-آمریکا، که فروش های نظامی به تایوان را محدود می ساخت و تا حد زیادی امکان دستیابی نیروی هوایی تایوان را به اف-16 ویا اف-20 را محدود می کرد، ادامه پروژه جنگنده بومی(IDF) حتمی شد. اما موضوع انتقال پنهان برخی فناوری ها به تایوان، همواره به این برنامه کمک می نمود.
در سال 1989 نخستین پرواز نمونه تکنفره این هواپیما انجام شد و در سال 1994 عملیاتی گردید. تا سال 1999 تعداد 131 فروند به علاوه 6 فروند پیش نمونه، از این جنگنده بمب افکن سبک وزن ساخته شد.
در راستای این برنامه دفاعی، صنایع هوایی تایوان، کار توسعه موشک های هوابه هوای بومی را نیز در دستور کار قرار دادند که حاصل آن، موشک های « تین چین-1و2» است. موشک کوتاه برد تین چین-1 (TC-1) دارای جستجوگر فروسرخ کوتاه برد بوده و از 1991 وارد خدمت شد و موشک تین چین-2 (TC-2) نیز یک موشک آشیانه یاب فعال راداری برد متوسط است. البته این دو نوع موشک با نام های «اسکای سورد 1و 2» نیز شناخته می شوند.
پیکربندی این جنگنده دارای شباهت هایی با برخی از جنگنده های مطرح غربی است. از جمله فرم دماغه و آنتن های جلوی کابین خلبان، که دارای شباهت هایی با هواپیمای جنگنده اف-16 است که همواره مورد توجه تایوان بوده و بعدها هم بدان دست یافت.
نوع بالها، سکان های افقی و سکان عمودی تکی و دو موتور کوچک این جنگنده و برخی موارد دیگر نیز، از توجه طراحان آن به طرح جنگنده اف-5 تایگر که سالیان متمادی در خدمت نیروی هوایی تایوان بوده خبر می دهد. جنگنده اف-5 به دلیل طرح ساده اما کارآمد خود، از سوی دیگر کشورها نیز به عنوان مبنایی برای توسعه طرح های بومی مورد استفاده قرار گرفته است.
شکل ورودی های هوای موتور و ریشه بال امتداد یافته بر روی آن نیز شباهت زیادی به این طرح در جنگنده تهاجمی اف/آ-18 دارد.
در زمینه پیشرانه، پس از عدم همکاری شرکت های مدنظر AIDC، سرمایه گذاری مشترک با یک شرکت کمتر مطرح به نام «گرت» که هم اکنون با نام «هانی ول»شناخته می شود، تنها راه حل عملی شمرده شد. اما این بخش از برنامه هم بارها به دلیل مسائل سیاسی، دستخوش تغییرات گردید و برخی از فعالیت های انجام شده در زمینه پیشرانه برای پیشگیری از اعتراضات چین به همکاری های بین المللی با AIDC ، به طور رسمی اعلام نشد و منجر به محدودیت های وزنی در فرآیند طراحی و توسعه این هواپیما گردید.
چینگ کو مجهز به یک رادار پالس داپلر چندحالته GD-53 با نام عمومی «گولدن دراگون» بوده که در واقع توسعه¬ای از رادار AN/APG-65 شرکت جنرال الکتریک برای جنگنده اف-20 تایگرشارک است و دارای توانایی «نگاه به پایین، شلیک به پایین» بهبود یافته می باشد. این رادار، بیشینه برد 57 کیلومتر در حالت نگاه به بالا و 39 کیلومتر در حالت نگاه به پایین داشته و توانایی ردگیری همزمان 10 هدف و درگیری همزمان با دو هدف(به گفته برخی منابع، با یک هدف)، با موشک های هوابه هوای راداری فامد(فراتر از میدان دید) تین چین-2 را دارد.

در داخل کابین این جنگنده نیز سه نمایشگر چند منظوره دیجیتال بزرگ و دو نمایشگر کوچک قرار دارد. ساید استیک(دسته هدایت کناری) نیز نشان از وجود سامانه «کنترل پرواز با سیم(FBW)» در این جنگنده دارد.
تایوانی¬ها پس از خروج آخرین فروند نمونه A/B چینگ کو از خط تولید، برنامه ارتقاء این جنگنده را سرعت بخشیدند بطوریکه در سال 2006 دو پیش نمونه از مدل C/D این جنگنده ساخته شده بود. در نتیجه این برنامه، امکان حمل 771 کیلوگرم سوخت اضافی و یک مجموعه اویونیکی بهبود یافته، توانایی¬های بهتر در جنگ الکترونیک، و ارابه فرود مستحکم تری برای F-CK-1 فراهم شد.
این جنگنده با طول 14.21، دهنه بال 9.46 و ارتفاع 4.42 متر، و برخورداری از دو موتور توربوفنF125 با بیشینه رانش 9500 پوند برابر با 42 کیلونیوتن، دارای وزن خالی 6500 و بیشینه وزن 12000 کیلوگرم بوده و توان حمل حدود 3900 کیلوگرم محموله جنگی را دارد.
چینگ کو همچنین، سقف پرواز 16800متر، بیشینه سرعت 1.8 ماخ برابر با 1911 کیلومتر بر ساعت در ارتفاع بالا، و برد 1100 کیلومتر دارد.
چهار جایگاه حمل جنگ افزار زیر بالها، دو جایگاه در نوک بالها و دو تا هم در زیر بدنه به همراه یک قبضه توپ شش لول 20 میلیمتری معروف «ولکانM61A1» مستقر در ریشه بال چپ، امکان حمل چهار موشک هوا به هوای کوتاه برد و چهار موشک میانبرد و همچنین مخازن سوخت اضافی در زیر بالها و بدنه، از جمله قابلیت¬های این جنگنده شرق آسیایی است.
این جنگنده، که یک نمونه آموزشی نیز از آن توسعه داده شده، تنها در خدمت نیروی هوایی تایوان بوده و قیمتی بین 25 تا 30 میلیون دلار دارد.

http://mashreghnews.ir/Images/News/Larg_Pic/19-10-1389/IMAGE634301632281648467.jpg

http://mashreghnews.ir/Images/News/Larg_Pic/18-10-1389/IMAGE634301039272385000.jpg

http://mashreghnews.ir/Images/News/Larg_Pic/19-10-1389/IMAGE634301632276492646.jpg


منبع :


http://mashreghnews.ir/NSite/FullStory/News/?Id=23350

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دوستان عزيز اينم از تايوان !

مطمئن باشيد الان حتما دارن روي جتگتده جديد تري كار ميكنن با توجه به بالا رفتن سطح روابطشون با آمريكا !

نميدونم ما كي ميخواييم يه جنگنده بسازيم ! :mrgreen:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
به نظر بنده اگر متن بالا رو دقيق تر بخونيد برخي نكات خلط نميشه.

گويا تايواني ها به خاطر روابط نچندان قابل اعتماد آمريكا دست به ساخت جنگنده ي بومي زدن و [b]با بهبود روابطشون با غرب، جنگنده هاي اف-16 و ميراژ2000 خريداري كردند.[/b]

ماهم به دليل عدم اتكا به خارج، روي طرح هاي بومي كار مي كنيم و به دليل [b]عدم رابطه ي گسترده با صنايع پيشرفته خارج[/b]، كارمون طول ميكشه.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

کماندو جان نکنه صاعقه و آذرخش و شفق تاکسی هستن؟ icon_arrowd
ما هم خیلی پیشرفت کردیم icon_arrowd
با جمله های دوست عزیزمون سکوت آسمونی هم کاملاموافقم
:mrgreen: :lol:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

به نظر بنده اگر متن بالا رو دقيق تر بخونيد برخي نكات خلط نميشه.



گويا تايواني ها به خاطر روابط نچندان قابل اعتماد آمريكا دست به ساخت جنگنده ي بومي زدن و با بهبود روابطشون با غرب، جنگنده هاي اف-16 و ميراژ2000 خريداري كردند.

ماهم به دليل عدم اتكا به خارج، روي طرح هاي بومي كار مي كنيم و به دليل عدم رابطه ي گسترده با صنايع پيشرفته خارج، كارمون طول ميكشه.



سكوت جان موافقم ! فقط اون متن قرمز رو متوجه نشدم !

hoseinbasiji اين سه تا قارقاركي كه نام بردي فقط و فقط براي كسب تجربه بودن و ارزش عملياتيشون از تاكسي هم كمتره !
من خودم خيلي دوست داشتم شفقي وجود داشت ولي متاسفانه نه شفقي هست نه ...... !
انشاالله با كسب كردن تجربه در اين زمينه ها جنگنده نهاييمون خوب از كار در بياد !

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دوستان این اف 5 واقعا کولاک کرده

هر چی طرح در دنیا داره در می یاد یکجورایی بر مبنای آن هست

توی ایران هم کارهای خوبی در زمینه صنایع هوا و فضا شده ولی بدلیل اینکه ما اتکا صد در صد در داخل هست یکمی پیشرفت مشکل هست

یا علی

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
حالا همون سه تا قارقاركي كه دوستمون فرمودند مگه قراره بره صاف توي دل انواع پدافندهاي هوايي و درگيري با اف 22 و نميدونم هر چي جنگده نسل 4 و 4+ و 5 ؟؟؟.
همش كه واسه جنگ هوايي با امريكا نيست...
توي پشتيباني ميتونن خوب عمل كنن.
در كنار پدافند هوايي ايران ميتونن در داخل مرز ها از حريم هوايي ايران اسلامي دفاع كنن

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
    • توسط MR9
      موقعیت قرارگاه مرکزی منافقین :
       
      در 90 کیلومتری شمال بغداد ،پس از عبور از شهر "الخالص" به "قرارگاه  اشرف" خواهید رسید.این پادگان با وسعت6 در 8کیلومتر مربع تا سال 1365 هجری شمسی تحت عنوان "معسگر الخالص الخاص" محل استقرار یکی از تیپ های گارد ریاست جمهوری صدام حسین بود.این پادگان از شمال به انبارهای بزرگ مهمات و تسلیحات و یک روستای کوچک عراقی،از شرق به یک فرودگاه متروکه،از جنوب شرق به روستای "شیخ شنیف" ، از جنوب به یک مرکز مرغداری و از غرب به جاده بغداد- کرکوک محدود شده است."اشرف بزرگ" 12*10 کیلومتر مربع است  که پادگان اشرف و زمین های اطراف آن را شامل می شود.
       
        
       
       
       
       
      پس از اخراج مسعود رجوی به عراق و ملاقات او با صدام حسین ، این پادگان بطور کامل تحویل گروهک منافقین  شد و  آنها پایگاه های خود در سلیمانیه و کرکوک را جمع آوری کرده و از سال 1366 هجری شمسی تحت عنوان به اصطلاح "ارتش آزادیبخش ملی " در این محل تجمع کنند.
      در کیلومتر 90 جاده قدیم بغداد-کرکوک انشعابی از قسمت شرقی، شما را به درب اصلی پادگان اشرف هدایت خواهد کرد.شمال و جنوب این جاده آسفالته و فرعی محل استقرار 2 گردان ارتش صدام حسین ،گروهان رادار،گروهان موشکی پدافند هوایی و مقر سازمان استخبارات صدام حسین است که در نزدیکی ورود به پادگان قرار دارد.از سال 1365 شمسی تا زمان سرنگونی صدام  حسین ،نقش این نیروها پدافند هوایی،حفاظت بیرونی و کنترل ورود و خروج به پادگان اشرف بود .
       
       
        
       
       
      مرصاد ، کمینگاه منافقین 
      ببرها وارد می شوند :
       
      اگر چه نیروی های مسلح جمهوری اسلامی ایران ( ارتش  جمهوری اسلامی ایران ، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی  ، بسیج و..)  در جریان عملیات مرصاد ، شکست سنگینی بر پیکره گروهک منافقین وارد آورد ، بازماندگان فرقه رجوی ، مجدداً نیروی های باقی مانده خود را در قرارگاه های  متعدد خود در عراق ، جمع آوری و با حمایت رژیم بعثی ، فعالیتهای خود را از سر گرفتند . اما بدنبال شکست مفتضحانه رژیم بعثی حاکم بر بغداد در مقابل تهاجم گسترده نیروهای ائتلاف به منظور بازپس گیری کویت در ماه مارس 1991 و بغرنج شدن وضعیت در این کشور که همراه با بروز تشنجات و حرکتهای مسلحانه در شمال و جنوب آن گردید ، باعث شد تا گروهک منافقین  با یک بن بست غیر قابل تصور مواجه گردد .
       
       

       
       
      به همین دلیل ، تروریستهای مسلح این گروهک ، دست به تحرکات جدیدی در داخل خاک ایران زده و در یکم آوریل 1991 ، با استفاده از شرایط حاد منطقه ، یکسری اقدامات مسلحانه تروریستی  در غرب ایران ، بویژه ارتفاعات استان کرمانشاه  را رقم زدند که موجبات به شهادت رسیدن صدها نفر از شهروندان کرد ساکن در این منطقه را فراهم آورد .
      بنابراین در پاسخ به شرارتهای این گروهک تروریستی ، در بامداد روز 5 آوریل ، نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران  با استفاده از 9 فروند جنگنده- بمب افکن F-4E ، جمعی پایگاه سوم شکاری (TFB-3)  یک ضربت اساسی را به پادگان اشرف که قرار گاه مرکزی این گروهک بشمار می رفت ، وارد آورد که درعمق 80 کیلومتری داخل خاک عراق و در 28 کیلومتری شمال شهر  خالص  قرار داشت . 5 دقیقه بعد از این حمله ، 9 فروند جنگنده- بمب افکن F-5E جمعی پایگاه چهارم شکاری (TFB-4) بقیه تاسیسات این قرار گاه را با مهمات سنگین مورد حمله قرار دادند که براساس اطلاعات منتشر شده ، تلفات گسترده ای را موجب گردید .
       

       
       
      با این حال ، در جریان این حمله غافلگیرانه  ، خدمه یکی از فانتوم های شرکت کننده ( سریال 6688-3) موفق به اجرای صحیح مانور POP-UP نگردید و هر دوخدمه مجبور به اجکت شده و توسط شبه نظامیان مستقر در منطقه  بازداشت و بسرعت به دولت عراق تحویل داده شدند
       
       

       
      بقایای فانتوم ساقط شده نیروی هوایی به سریال 6688-3
       
       
      در شمال عراق ، دولت ترکیه که سالهاست در حال جنگ غیر رسمی با شورشیان حزب کارگران کرد که به شکل محرمانه از حمایتهای اطلاعاتی و تسلیحاتی دولت وقت عراق بهره می برد ، قرار داشت ، به منظور سرکوب این شورشیان ، چندین عملیات رزمی را در امتداد مرز با ایران ، طراحی و اجرا نمود .
       

       
       
      در جریان این عملیات رزمی ، فانتوم های  نیروی هوایی ترکیه بارها و بارها حریم هوایی ایران را مورد تجاوز قرار داده و نقض نمودند و در این سو ، در موارد متعددی  ، رادار مراقبت منطقه ، هشدارهای لازم را به ترکها ارسال نمود ولی علی الظاهر نیروی هوایی ایران هرگز عملیات رهگیری را اجرا ننمود . این مساله  را می توان بدین دلیل تشریح نمود که  تایگرهای مستقر در پایگاه دوم شکاری ،اگر چه بسیار سریع تر از فانتوم های ترک بودند اما بدلیل اینکه  تیم های ضربتی نیروی هوایی ترکیه توسط جنگنده های F-16C این نیرو  اسکورت می شدند ، حضور تایگر عملاً بی اثر بشمار می رفت . به همین علت ، فرماندهی وقت نیروی هوایی ایران تصمیم گرفت تا سازمان رزم پایگاه دوم شکاری را با اعزام جنگنده های MIG-29 که به تازگی از اتحاد شوروی تحویل گرفته شده بودند ، تقویت نماید .
       
       

       
       
      اعزام فالکروم های تهرانی  ، اگر چه در ابتدا به شکل موقت به این پایگاه مامور شده بودند ، اما با تغییر شرایط ، این استقرار به شکل دائمی در آمد و اسکادران 22 تاکتیکی نیروی هوایی (TFS-22) با حضور میگ های روسی تشکیل گردید و از آن سو ، تمامی  تایگرهای موجود در این پایگاه (F-5E) به اسکادارن 21 تاکتیکی (TFS-21) انتقال یافتند .
       
      با فروکش کردن آتش جنگ در آسیای جنوب غربی ، شرایط تقریباً به حالت عادی بازگشت ، اما این آرامش زیاد بطول نیانجامید ، چرا که در سال 1994 ، گروهگ منافقین مجدداً با اعزام تیم های ترورویستی بداخل کشور ، به شکل منظم دست به تخریب ، ترور مردم عادی و شماری از مقامات ارشد نظامی و غیر نظامی  زدند .
       
       

      سپهبد شهید صیاد شیرازی 
       
       
      د رنتیجه نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، مجدداً ماموریت یافت تا حملات هوایی خود را علیه قرارگاه مرکزی این گروهک در داخل خاک عراق ، از سر بگیرد .
      این ماموریت کمتر شناخته شده ، توسط یکفروند جنگنده- بمب افکن F-5F و سه فروند جنگنده – بمب افکن F-5E جمعی پایگاه دوم شکاری در 9 نوامبر 1994 اجرا گردید . در این حمله جمعاً 16 تیر مهمات هوا به زمین مارک-82 به روی هدف حمل شد و پرنده های رزمی با موفقیت کامل و بدون خسارت جانبی ، ماموریت خود را به انجام رساندند .
       
       

       
       
      اما بدلیل اینکه این حمله غافلگیرانه  در داخل محدوده موسوم به منطقه پرواز ممنوع (NO FLY ZONE) شمال عراق که توسط ایالات متحده و بریتانیا حفاظت می گردید ، انجام شد ، به محض اطلاع از وقوع این حمله ، 20 فروند جنگنده  متحدین شامل  جنگنده – بمب افکن های F-16  و F-15 نیروی هوایی ایالات متحده به منظور رهگیری این دسته پروازی از پایگاه های خود واقع در خاک ترکیه به پرواز در آمدند که با توجه به پایان ماموریت دسته رزمی نیروی هوایی ایران ، برخوردی میان این دو پیش نیامد . 
       

       
       
       
      پی نوشت :
       
      1- پلان های رزمی ارائه شده در این تاپیک در سطح وب وجود ندارد و توسط مترجم طراحی شده است 
      2-  در این انجمن ، بیشتز از حماسه های گردان های تامکت و فانتوم گفته شده ، باشد که  این تاپیک گوشه ای از حماسه های تایگرهای مظلوم نیروی هوایی که تلفات قابل توجهی را هم در جنگ تحمیلی متحمل شده است ، بیان نماید .
       
       
       
      منبع : با اندکی تصرف ، IRANIAN TIGERS AT WAR  BY BABAK TAGHVAEE
       
       
        این مجموعه با صرف زمان ترجمه  شده است ،
      بنابراین ، هر گونه برداشت با ذکر منبع (MILITARY.IR) خواهد بود . 
      در غیر اینصورت ، برداشت کننده  ، عرفاً و شرعاً ، مسئول خواهد بود .
       
       مترجم : MR9      
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.