Recommended Posts


عاقلانه ترين كار رو انجام دادند ، تا زماني كه مأموريت محوله توسط اين هواپيما ها قابل انجام دادن بود ، اونها رو جايگذين نكردند و فقط بروز رساني انجام دادند ؛ هم ناوگان خودشون رو سرپا و آماده نگه داشتند و هم از هزينه هاي اضافي جلوگيري كردند !



سلام
البته به جاش خیلی پول خرج کردند تا این غول بتونه نزدیک خاک کشور هدف بشه ( منظورم سرمایه گذاری فوق سنگین در تجهیزات سرکوب پدافندی هست !! )

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

تو این هیاهوی سوریه.....یه تاپیک علمی!!
واقعا ممنون 

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بعد از 2 روز
بازدید: 317 پاسخ: 1

فکر کنم با توجه به وقتی که برای آماده کردن این تاپیک صرف کردم اگر در یک وبلاگ ساده ارسال میشد بازدید بالاتری داشت! تا آخر امشب هم که از لیست جدیدترین ارسال های انجمن حذف میشه و میره که خاک بخوره.
فقط یه سوال برای من پیش اومد.اگر این تاپیک رو یکی از مدیران ارسال میکرد باز هم بازدیدش در این مقدار بود؟ جای سوال داره هدف کاربران از خودنمایی جلوی مدیران چیه!

یا حق
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
عزیز من اون قسمت خودنمایی برخی ها که بماند...

در انجمن دقیقا یادم نیست کجا بود ولی همین موضوع رو مطرح کرده بودم ! جدا مشکل جدی هستش !

عزیز من تاپیکی که من فقط سر گیر آوردن کتابش پوستم کنده شد الان به راحتی خاک می خوره .... بازدید کنندش رو هم نمی دونم دقیقا چقدره الان !...


اما همه پست های مدیران هم اینطور نیست که کلی بازدید کننده و + و پاسخ داشته باشند ! نمونش تاپیک های جناب واریرور که اکثرا تک صفحه ای هستند ....

جالبه تاپیکم که 10 دقیقه وقت گرفت 2هزار بازدید داشته و 53 پاسخ ! ولی تاپیکی که چندین روز ازم وقت گرفته همین میزان پاسخ رو داشته (که بیشترش دامه تاپیک بوده توسط خودم ! و درد و دل !) ویرایش شده در توسط hamedof
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

هفته گذشته بوئینگ برنامه جدیدی را برای افزایش طول عمر ناوگان B-52 متعلق به نیروی هوایی امریکا ارائه داد. این برنامه از طریق ارتقای توانایی سامانه مزبور‌ برای حمل تسلیحات هوشمند تا 50 درصد و به عنوان بخشی از یک قرارداد 24.6 میلیون دلاری اجرا می‌شود.سامانه B-52 یکی از بزرگ‌ترین روایت‌های موفقیت‌آمیز هوانوردی است که در دهه اول جنگ سرد و با هدف پس‌زدن حمله شوروی ساخته شد.
هواپیمای مزبور قادر به اوج‌گیری در ارتفاعات بیش از 15 هزار متری، با سرعت 1040 کیلومتری بر ساعت و برای مسافت بیش از 14 هزار کیلومتر است.این سیستم می‌تواند 32 هزار کیلوگرم از بمب‌های آهنی گرفته تا تسلیحات هسته‌یی را بدون سوختگیری مجدد حمل کند.هواپیمای B-52 بمب‌افکنی با طولانی‌ترین سابقه خدمت در تاریخ امریکا است و به گونه‌ای ساخته شد که گفته می‌شود، خدمه‌ای که امروز آن را به پرواز در می‌آورند، شاید نوه‌های مردانی باشند که سیستم را در دهه 1950 به آسمان بردند.این بمب‌افکن در روزهایی ساخته شد که یک رایانه بیش از کل هواپیما وزن داشت و همواره این پرسش مطرح بوده که چگونه می‌توان آن را بروزرسانی کرد.
راهکار این امر بروز کردن مکانیک، ابزار الکترونیکی و سیستم تسلیحات هواپیمای آسیب‌پذیر است، به طوری که بال‌ها و فریم هوایی آن تا پایان سال 2044 قابل‌استفاده باشند.تحت شرایط جدید نیروی هوایی امریکا، بوئینگ در پرتابگرهای چرخان تسلیحات کنونی سامانه مورد بحث اصلاحاتی وارد خواهد کرد.این موضوع به بمب‌افکن امکان حمل تسلیحات هوشمند را در اتاقک بمب به جای جاسازی تعدادی از آنها بر روی بال‌های هواپیما می‌دهد و چنین امری ظرفیت سامانه را تا 50 درصد افزایش می‌دهد.با حمل تمامی تسلیحات در داخل هواپیما، کارآیی سوخت حین پرواز افزایش می‌یابد. علاوه بر این، با اصلاح پرتابگرهای چرخان برای بوئینگ، امکان حمل ترکیبی از ابزار با تسلیحات برای ماموریت‌های خاص ممکن می‌شود.این امر با آپگرید پیشین سیستم CONECT همراه است؛ این سیستم شبکه دیجیتالی جدیدی است که به رایانه‌های موجود بر روی برد B-52 امکان شناسایی نوع تسلیحاتی را که به نقاط سخت آن متصل هستند، می‌دهد و آنها خود را متعاقبا با این تسلیحات سازگار می‌کنند.با بروزرسانی سیستم اتاقک تسلیحاتی، شبکه با سرعت بالای سیستم CONECT به B-52 امکان تغییر ماموریت و هدف‌گیری تسلیحاتی را حین پرواز می‌دهد.تحت توافق جدید، بوئینگ سه پرتابگر پیش‌ساخت را برای ارزیابی و آزمایش تا مارس سال 2016 ارائه می‌دهد

http://khabaronline.ir/detail/323900/science/technology

  • Upvote 10

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

امان از مایه داری.
TU-160 های روسی(یکی از پرنده های مورد علاقه من) دارن زنگ میزنن 

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
حالا ما وقتی به تجهیزاتمون عمردهی می کنیم (ایرفریم ثابت)، بعضی از بچه های خودمون مسخره می کنند و میگن لنگنه. اگر تا 30 سال دیکه بی-52 ها بپرند، سابقه شون تقریبا میشه 100 سال

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

XB-52 P&W YJ57-3 8700lbf
B-52A  P&W J57-9W 10000lbf 11000LBF WET
B-52B J57-P-29W J57-P-29WA J57-P-19W 10,500 lbf dry 12,100 lbf wet 11000 liter of water for injection bigger than the last generation
B-52C same engine lighter for thermonuclear weapons pays
B-52C D E had same engines
B-52F J57-43W 11200lbf 13700 with water injection
B-52G the same engine
B-52H P&W TF33-3 17100lbf derivatived from J57
 

ویرایش شده در توسط Msebr

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
14 hours قبل , Msebr گفت:

B-52F J57-43W 11200lbf 13700 with water injection

سلام 

میشه بفرمایید تزریق آب چگونه به افزایش تراست موتور کمک میکنه ؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
2 hours قبل , AM4 گفت:

میشه بفرمایید تزریق آب چگونه به افزایش تراست موتور کمک میکنه ؟

اب به دهانه موتور یا کمپرسور تزریق میشه. که باعث خنک شدن هوای ورودی و افزایش دانسیته میشه که باعث افزایش رانش میشه. هوای سردتر باعث میشه که بشه تزریق سوخت در محفظه احتراق بیشتر بشه. مشابه این موضوع در مورد مکان های گرم و ارتفاع های زیاد و موتورهای روسی که برای هوای سرد با دانسیته بالا طراحی شدن و کاراییشون در این مکان ها کمتر میشه اتفاق میفته. مثل میگ 29 ها که رفتن تبریز یا ایران140 ها که قوانین پروازی خاصی داشتن.

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

به نام خدا

بوئینگ از موتور بازی سازی برای ارتقا B-52 های خود استفاده می کند

 

Boeing-is-using-Fortnites-game-engine-to-upgrade-B-52s.png

 

یک موتور بازی سازی معروف به بوئینگ کمک می کند تا بمب افکن های 60 ساله B-52 خود را برای 3 دهه خدمت دیگر آماده کند.

سازندگان برای این که ببینند موتور های رولزرویس F-130 جدید چگونه روی Stratofortress های نیروی هوایی ایالات متحده کار خواهند کرد، به سراغ Unreal Engine 5 رفتند. نرم افزاری که در بازی فورتنایت هم استفاده شده است. محیط 3 بعدی این موتور بازی سازی به خلبان ها و خدمه اجازه می دهد که به صورت مجازی با نسخه ای دیجیتالی از B-52 های ارتقا یافته تعامل داشته باشند، مانند روشن و خاموش کردن پیشران.

Jennifer Wong، مدیر ارشد بمب افکن های بوئینگ، در این باره گفت: این موتور یک ابزار واقعا چشمگیر و قدرتمند است. نرم‌افزار های دیجیتالی تجاری مانند "قابلیت فرا واقع گرایی" در Unreal Engine 5 هزینه و زمان تحویل را کاهش می دهد. وقتی که با مدل ها سروکار داریم نسبت به موقعی که فلز را خم می کنیم، سریع تر می آموزیم و تنظیم ها را انجام می دهیم.

وانگ ادامه داد: محیط مجازی به نیروی هوایی امکان "دسترسی بی سابقه" به اصلاحات سریع را می دهد و پیش از شروع به ارتقا بازخورد های خود را به بوئینگ منتقل می کند.

این موضوع بخشی از تلاش برای مدرن سازی به نام برنامه تعویض موتور تجاری یا CERP است که با تعویض 8 موتور پرت اند ویتنی TF33 روی هر بمب افکن، ادامه پرواز آن ها را مقدور سازد.

Wong گفت: این برنامه بسیار بزرگ‌تر از فقط تعویض موتور هاست، و بوئینگ نمایشگر ها، کابین خلبان و دیگر سامانه های اویونیک هواپیما را نیز تعویض می کند.

طبق برنامه رولزرویس قرار است تا انتهای امسال (2023) آزمون های اولیه موتور را به اتمام برساند و در 3 ماهه نخست سال بعد "بررسی طراحی انتقادی" را شروع کند.

بوئینگ نیز رادار های فعلی B-52 را با رادار های آرایه فعال اسکن الکترونیکی (AESA) شرکت Raytheon جایگزین می کند. از این رادار هم اکنون در F/A-18E و F سوپر هورنت نیروی دریایی ایالات متحده استفاده می شود.

Wong ادامه داد: وقتی صحبت هایی مثل "B-52 در آینده توانایی هایی مانند جنگنده ها خواهد داشت" به میان می آید منظور ما دقیقا همین است. در نهایت B-52 به بخشی از توانایی های جنگنده ها  و بخشی از چیزی که در حال حاضر در پلتفرم F-18 وجود دارد، دست پیدا خواهد کرد.

رادار جدید به B-52 این امکان را می دهد تا چندین هدف را به طور همزمان رهگیری کند. ارتقا های دیگر در برنامه رادار شامل رادوم پهن باند جدید (که از آنتن رادار محافظت می کند)، نمایشگر های دیجیتال لمسی بزرگ برای ناوبری، و کنترلر های دستی می شود.

این موضوع به ما این امکان را می دهد تا در آینده ارتقای توانایی ها را ادامه دهیم زیرا ارتقا ها از طریق نرم‌افزار انجام خواهد شد نه از طریق سخت‌افزار.

شرکت Raytheon به تازگی اعلام کرد که اولین رادار AESA را برای برنامه به بوئینگ ارسال کرده است.

این برنامه های مدرن سازی حیاتی اند زیر طبق گفته سرهنگ اسکات فورمن، رئیس برنامه B-52 نیروی هوایی، B-52 ها حتی ممکن است پس از دهه 2050 نیز به پرواز ادامه دهند. ایشان به عنوان مثالی از هواپیما هایی که پس از چندین مرتبه تلاش نیروی هوایی برای بازنشسته کردن آنها همچنان پرواز می کنند به A-10 Warthog هایی که تقریبا نیم قرن عمر دارند اشاره کرد.

فورمن در کنفرانس AFA گفت: با اینکه ما درباره سال 2050 صحبت می کنینم، من هیچ دلیلی نمی بینم تا باور کنم که این پرنده ها تا سال ها پس از این زمان پرواز نکنند.

بوئینگ گفته است که تا پایان سال مالی 2031 تمام B-52 ها به رادار های جدید مجهز خواهند شد و برنامه تعویض موتور تا پایان سال مالی 2036 خاتمه خواهد یافت.

 

 

منبع

  • Like 3
  • Upvote 8

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

خصوصا وقتی که سیستمهای دفاع فعال به هواگردها برسد، مزیت Payload زیاد مهمترین مزیت خواهد شد. الان انگلیسی ها در جت نسل بعدی خود «تمپست» به سمت دفاع فعال حرکت کردند. MHTK هم افقهای مهمی را باز کرده است. به نظر من آینده نسل ششم همین است و این فناوری تغییردهنده بازی است. الان هم ریتئون مشغول توسعه Miniature Self Defence Missile برهمین اساس است و پیش بینی می شد که در 2023 به تستهای عملیاتی برسد. چنین هواگرد عظیمی می تواند به راحتی صدها موشک دفاعی حمل کند تا عملا حمله موشکی به آن بی فایده شود.

05_msdm_afrl.jpg?itok=2RswoQW3

فرض کنید یک ب52 مجهز به موشکهای AIM120D برای فواصل 100-180 کیلومتر و متئور برای بالاتر از این و ده ها تن تسلیحات شامل Jassm-ER و نسلهای دوم SDB که حدود 100 کیلومتر برد دارند می تواند از 100 کیلومتری لجمن و از روی خاک خودی، روی لجمن و روی عقبه دشمن، هم پشتیبانی هوایی نزدیک ارائه دهد هم برتری هوایی!!!

 

70 هزار پوند (حدود 31750 کیلوگرم)  تسلیحات و 14 هزار کیلومتر برد

 

میتونه صدها بمب کم قطر SDB حمل کنه، و جالبه که در نسل دوم این بمب میتونه به اهداف در حال حرکت هم حمله کنه.

مهمات خوشه ای ضد تانک، خوشه ای ضد نفر ، هارم و موشکهای ضد رادار، بمبهای ضد باند و ... رو هم در نظر بگیرید.

و قابلیت اینکه وارد محدوده های به شدت محافظت شده با انواع پدافندهای زمین پایه و رهگیرهای هوایی رو هم خواهد داشت. چون با سیستم دفاع فعال به راحتی هر موشکی که به سمتش شلیک شود را منهدم می کند. چنین جثه بزرگ و پی لود بالایی امکان اینکه برق زیادی تولید کند را هم فراهم می کند و میتواند سلاحهای لیزری و رادارهای قوی و جنگ الکترونیک قوی هم حمل کند و عملا به یک «دژ پرنده» تبدیل شود.

 

حالا از این بهتر، Tu-160 روسی هست که بیشترین وزن محموله را با 40 تن تسلیحات قابل حمل دارد و حداکثر سرعت بالای 2 ماخ! و برد 12 هزار کیلومتر!!!

 

به همین خاطر من معتقدم حتی به جای سو35 باید بمب افکن استراتژیک بخریم ( گرچه میدانم که نمی دهند!) Tu-142 یکی از گزینه های خوب است، و بلک جک هم بهترین گزینه...! حتی Tu-22 هم خوب است...

ویرایش شده در توسط Lord-Soldier
افزودن عکس و ویرایش
  • Like 1
  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.