امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

تانک تی – 34 پدر تمام تانکهای مدرن دنیا تانک (تی – 34 ) یک تانک متوسط ساخت روسیه ی شوروی بود که در جنگ جهانی دوم به موقعیتی افسانه ای دست یافت . همچنین این تانک در ابر نبرد (کرسک) نقش فوق العاده حیاطی را ایفا کرد . طراحی و ساخت این تانک برگرفته از دست آوردها ودانشی بود که روسها از ساخت مدل های گزشته ی این تانک به دست آورده بودند مانند : (بی تی – آی اس) , (ای-20) , (ای -30) و تانک (تی - 32) . تانک (تی – 34 ) در تنگ کردن حلقه حملات بر علیه نیروهای رایش سوم در روسیه بسیار موثر بود . این تانک از نظر تعداد ساخت دومین تانک در جهان است (رتبه ی اول را تانک تی – 55/54 که جانشین این تانک به حساب می آید دارد.) . تانک (تی – 34 ) تا سال 1958 مورد بهره برداری قرار گرفت و حتی در جنگ کره ی شمالی و کره ی جنوبی هم مورد استفاده بود و سرانجام باید گفت این تانک به چندین و چند کشور جهان صادر شد . طراحی (تی – 34 ) مختصری از طراحی تانک قبلی خود (تی – 32) برداشت شده بود که خود این تانک هم از نمونه ی قبلی برداشت شده بود . در ابتدا قرار نبود (تی – 34 ) به این نام ساخته شود و قرار بود تنها مدل پیشرفته تری از (تی – 32) ولی اعظای تیم طراحی این تانک بر آن شدند تا با تغییرات زیادی که در زره تانک ( از جمله قرار دادن تعدادی صفحه ی محافظ قابل تعویض در زره های کناری و جلوی تانک) ایجاد شده بود , این تانک را مدل جدیدی بنامند . این تانک در سال 1940 به تولید انبوه رسید . ورود این تانک به میدان های نبرد در شوروی , برای نیروهای مهاجم آلمان نازی یک غافلگیری بزرگ بود. طراحی بسیار خوب و زره چد لایه یکی از مزایای این تانک بود که به قاتل نیروهای زمینی آلمان تبدیل شده بود . نیروهای آلمانی به زودی سلاح های ضد زره خود را در مقابل بده ی این تانک بی اثر یافتند . همچنین تغییراتی نیز در سلاح اصلی تانک صورت گرفت و همین مجموعه تغییرات باعث شد که این تانک به زودی به سرسخت ترین رقیب تانکهای آلمانی تبدیل شود و در آن سالها بهترین تانکهای آلمان هم توان رویارویی با این تانک را نداشتند . تانک (تی – 34 ) تقریبا در تمامی نبردها شرکت داشت و هر وظیفه ای را که قابل تصور باشد بر عهده می گرفت . ساخت و ساز تانک به شدت فشرده و سریع بود . به قدری تانک ساخته می شد که برای رنگ کردن آنها نفرات به اندازه ی کافی نبود و وقت کم می آمد و بسیاری از تانکها رنگ نشده مانده بودند . متد های ساخت انبوه به این گونه بود که باید بیشترین تعداد تانک ممکن را در کمترین زمان ممکن تولید کرد . تعداد خدمه ی تانک چهر نفر بود و تشکیلات و طراحی داخل تانک , به شدت تو در تو , تنگ و پر سروصدا بود. سیستم های تهویه ی هوا وجود نداشت لزا هوای درون تانک همیشه بد بو بود و افراد با کمبود اکسیژن رو به رو بودند . این تانک که در حد یک تانک متوسط طبقه بندی شده بود دارای یک توپ 76.6 میلیمتری بود .این توپ بعدها در مدل پیشرفته تر یعنی (تی – 85/34) با یک توپ فوق العاده قوی تر 85 میلینتری جایگزین شد . همچنین برجک تانک دارای دو مسلسل 7.52 میلیمتری نیز بود . 99% تانکهایی که از این مدل ساخته شده بود با سرعت ساخته شده بودند و عملیات رفع عیب در بیشتر آنها انجام نمی شد ولی همگی به خوبی کار می کردند . این تانک ها مقرون به صرفه , سازگار با شرایط سخت آب و هوایی روسیه , قابل اطمینان وفوق العاده با دوام بودند . این تانک در جنگهای سخت شرکت کرد و قدرت و کارایی بالای خود را ثابت نمود و توانست قوی ترین نیروی زمینی جهان را که تا کنون وارد خاک روسیه شده بود از آن بیرون راند . مشخصات عمومی : نام : تی – 34 پیمانکار : دولت روسیه ی شوروی کشور مبداء : روسیه ی شوروی سال ورود به خدمت : 1941 نوع : ام - بی- تی (تانک اصلی – قوی ترین تانک رزمی) خدمه : 4 نفر ابعاد : طول : 5.92 متر عرض : 3 متر ارتفاع : 2.44 متر وزن : 28 تن بازده عملی : موتور : (وی – 2 – 34 – وی – 12) دیزل با توان 500 اسب بخار بیشترین سرعت : 51.5 کیلومتر بر ساعت برد نهایی : 302 کیلومتر (در وضعیت آب و هوایی و ناهمواری عادی) تسلیحات : سلاح اصلی : یک غبظه توپ 76.2 میلیمتری سلاح ثانویه : دو غبظه مسلسل سبک 7.62 میلیمتری مهمات : 77 * 76.2 میلیمتری گلوله ی توپ 2.394 * 7.62 میلیمتری فشنگ مسلسل سبک سیستم های پشتیبانی : سیستم (ان – بی - سی) : خیر سیستم دید در شب : خیر

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
جالب بود . ولی معمولا بیشتر تانک هایی که مال نازی ها بود رو مورد تحسین قرار می دادن ولی با این توضیحاتی که شما می دید مثل اینکه این تانک هم از ویژگی های خوبی بر خوردار بوده .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بله دقیقا در سال های 1940 تا نیمه ی 43 این تانک برتری نسبی بر تانکها آلمان داشت ولی بعد از ورود تایگر تانک این تانک برتری خود را از دست داد ولی به هر حال هنوز هم رقیب سر سخت برای آلمان ها بود . در جنگ کورسک اگر تی 34 ها نبودند آلمان خیلی زود خطوط روسیه را شکسته بود .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
قربون شما .... حالا یه چیز خیلی خالبی که هست اینه که آلمان مدت کوتاهی بعد از ورود این تانک به میدان نبرد تعدادی از اونها رو به قنیمت گرفت و بعد از روی آنها تعداد زیادی منتاژ کرد و وارد میدان نبرد کرد و خود آلمانی ها از این تانک بهتر از روسها استفاده کردند . در مورد اون هم یک مطلبی هست که هنوز ترجمه نکردم .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
مطلب جالبی بود. البته این تانک هرگز رقیبی برای تانکهای آلمانی نشد و مدت اندکی بعد از ورود به جنگ موازنه را به نفع شوروی تغییر داد و دلیل آن تحرک کم و قدرت نفوذ کم توپ تانک پانزر3 در زره تی34 بود اما به دستور هیتلر و با ارائه تانک پانتر آلمانها مجددا به قدرت بازگشتند. تانک پانزر4 نیز از خیلی جهات سرتر از تی34 بود. با ورود تاتک تایگر1 به جنگ موازنه زرهی کاملا به نفع آلمان تغییر یافت و وجود تانکهای پانتر و تایگر1 هر چند به تعداد محدود باعث وارد آوردن خسارات سنگین به روسها و متفقین شد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بله درسته منم همین رو می گم . این برتری فقط یک و نیم سال طول کشید . بعدا اگر بشه در مورد همین موضوع هم می نویسم . می گم حال می کنین چه مطالب توپی می نویسم ؟؟ icon_cheesygrin :mrgreen: :evil:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[color=darkblue]به نام خدا

[size=18]تانک T34 ..... اسب کاری ارتش سرخ[/size]






[align=center]
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/01%7E23.jpg[/img]




[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-Char_T-34.jpg[/img]




[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-T-34-85_g%C3%B3ra_RB.jpg[/img]




[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/poster%7E1.jpg[/img]




[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Poster27.jpg[/img]
[/align]





در جریان جنگ جهانی دوم تانک های اهمیت بسیار بالایی داشتند. در جریان جنگ جهانی دوم ، کارشناسان نظامی جهت برآورد کردن توان دشمن فاکتورهای مختلفی را در نظر می گرفتند که یکی از اصلی ترین و مهمترین عوامل برای برآورد توان نظامی دشمن ، تعداد تانک های دشمن بود. می توان به جرات گفت که تانک ها در جریان جنگ جهانی دوم پرکاربرد ترین جنگ افزارها به شمار می رفتند. طرفین درگیر جنگ به مقیاس وسیعی از تانک ها استفاده می کردند. آمریکا از تانک های ام 4 شرمن ، انگلیس از تانک های کروزر ، وایکرز و بولداگ ، فرانسه از تانک های سری AMX و LT ، ژاپن از تانک های تایپ 97 و تایپ 89 و تایپ 95 هاگو و اتحاد جماهیر شوروی نیز از تانک های بی تی 7 ، تی 28 و تی 34 استفاده می کردند. با توجه به رقابت زیادی که ما بین دول متخاصم وجود داشت ، طرفین سعی می کردند که در تولید تانک از دیگر رقیبان و دشمنان خود پیشی بگیرند. به عنوان مثال ، آلمان نازی در سال 1939 سالانه 1900 دستگاه تانک تولید می کرد. این رقم در سال 1941 به 17400 دستگاه تانک در سال رسید. اما در مقابل این نرخ تولید بسیار بالا ، کیفیت تانک ها قربانی کمیت آنها می شد. به جز آمریکا سایر کشورهای درگیر جنگ از تانک های با کیفیت متوسط و پایین ، اما در مقیاس بالا استفاده می کردند. آمریکا به دلیل اینکه مستقیما خاک وی توسط دول درگیر جنگ در خطر نبود ، توانست به دور از دغدغه های اشغال و سایر تهدیدات به تولید تانک های شرمن خود ادامه دهد. به همین دلیل تانک های شرمن در جریان جنگ کارنامه نسبتا موفقی از خود بر جای گذاشتند و از نظر کیفیت در تانک های جنگ جهانی دوم از کیفیت مطلوبی برخوردار بودند. اتحاد جماهیر شوروی که یکی از اصلی ترین و بزرگترین طرف های درگیر جنگ به شمار می رفت ، از تانک های خود استفاده گسترده ای به عمل آورد که نمونه بارز آن نبرد کورسک بود که در جولای 1943 در شرق اروپا مابین بیش از 20.000 تانک شوروی و 5.000 تانک آلمانی اتفاق افتاد که در این نبرد روس ها به کمک توان زرهی سنگین و غیر قابل پیش بینی خود و همچنین آتش سنگین توپخانه ، ضربه سنگینی را بر قوای زرهی آلمان نازی وارد آوردند. شوروی در این جنگ از تانک های متعددی استفاده می کرد ولی بیش از همه از تانک T34 استفاده می کرد و به جرات می توان گفت که تانک T34 شوروی یکی از برترین تانک های جنگ جهانی دوم به شمار می رود. این تانک به اعتقاد کارشناسان نظامی ، تاثیر گذارترین تانک جنگ جهانی دوم به شمار می رود. ژوزف استالین ، رهبر شوروی در جریان جنگ جهانی دوم ، بسیار به وجود این تانک افتخار می کرد و آنرا مشت آهنین ارتش سرخ می دانست.


شوروی از اواسط دهه 30 میلادی به یک تانک متوسط با قدرت رزمی مناسب احتیاج مبرم پیدا کرده بود ، چرا که از عملکرد تانک های متوسط T28 خود چندان راضی نبود. تانک T28 تانکی نسبتا کند بود و قدرت تحرک و مانور مناسبی نداشت. همچنین از کمبود زره و تسلیحات مناسب رنج می برد. از سوی اندک اندک در جهان نائره های جنگ در حال شعله ور شدن بود و از هر منطقه ای در جهان بوی آغاز جنگ می آمد. از این رو در سال 1937 ارتش سرخ دست به کار طراحی تانک جدیدی شد تا نقاط ضعف تانک های قدیمی ارتش را پوشش بدهد. طراحی این تانک در سال 1937 در کارخانجات KHPZ واقع در شهر خارکف اوکراین اغاز گردید. این طرح با نظارت و رهبری میخائیل کوشکین ، طراح معروف روسی انجام شد. با آغاز جنگ جهانی دوم در سپتامبر 1939 کار طراحی تانک جدید شوروی سرعت بالایی به خود گرفت. کار طراحی تانک جدید شوروی در حال اتمام بود که مناطق شرقی اروپا مورد حملات بی امان ورماخت قرار گرفت و بخش های زیادی از اروپای شرقی به اشغال ورماخت در آمد. از جمله این مناطق اوکراین بود و شهر خارکف نیز به اشغال ورماخت در آمد. آلمانی ها توانستند با اشغال این شهر به کارخانجات تانک سازی KHPZ دست یابند و طرح تانک جدید روس ها به دست آلمان ها افتاد. اما روس ها موفق شده بودند که طرح و بلو پرینت تانک جدید خود را از کارخانه خارج کرده و آنرا به مسکو منتقل کنند. اما در هر صورت پیشروی ورماخت به قدری سریع و برق آسا بود که امکان انتقال مدل های ساخته شده از تانک جدید به مسکو وجود نداشت. از این رو یک سری از نقشه ها و مدلهای اصلی تانک به دست آلمان ها افتاد. اما روس ها از اواخر سال 1940 دست به کار ادامه تولید تانک جدید خود در داخل خاک شوروی و در شهر کوبیانکا شدند. عامل دیگری که کار تولید این تانک را در شوروی سرعت بخشید ، ضعف مفرط تانک ها و خودروهای زرهی قدیمی شوروی بود. ارتش سرخ تا پیش از تانک T34 از تانک های T26 و T28 و تانک های پر سرعت پی تی استفاده می کرد. این تانک ها در درگیری ها و تقابلات اولیه ارتش سرخ و ورماخت به سرعت توسط تانک های سری پانزر آلمانی شکار می شدند و در برابر آنها حرفی برای گفتن نداشتند. از این رو در اواخر 1940 کار تولید تانک جدید شوروی آغاز شد. روس ها این تانک جدید را T34 نامیدند.



[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-T-34-76_RB8.JPG][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-T-34-76_RB8.JPG[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/4696T-34_tank.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_4696T-34_tank.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-T-34_Model_1940.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-T-34_Model_1940.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-T-34_prototypes.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-T-34_prototypes.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/20060509_2262_NSengupta_AberdeenProvingGroundss.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_20060509_2262_NSengupta_AberdeenProvingGroundss.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/37307148.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_37307148.jpg[/img][/url][/color]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[color=darkblue]نخستین نمونه های آزمایشی این تانک در سال 1939 با نام A 20 تولید شدند. تانک های A20 دارای زرهی معمولی بودند و از تحرک کافی برخوردار نبودند. به طور کلی تانک A20 تانکی نبود که ارتش سرخ به دنبال آن بود. از این رو استالین دستور توقف موقت طرح تولید تانک را صادر کرد. اما در اواخر سال 1939 میخائیل کوشکین توانست استالین را برای ادامه طرح تولید تانک جدید متقاعد کند. این بار طرح دوم تانک جدید با نام A32 ساخته شد. این تانک نسبت به مدل قبلی خود دارای زره قویتر و تسلیحات بهتر و موتور دیزلی قویتری بهره می برد. این نمونه جدید دارای قدرت تحرک مناسبی بود ولی باز هم میزان تحرک نمونه جدید کافی به نظر نمی رسید. چرا که تجربه نبردهای سابق شوروی نشان داده بود که هیچ کدام از تانک های مورد استفاده در ارتش سرخ دارای سرعت و مانور مناسبی نیستند. از این رو ارتش سرخ نسبت به عامل سرعت و قدرت مانور تانک حساسیت زیادی نشان می داد. سرانجام با طراحی یک موتور دیزل جدید برای تانک جدید شوروی مشکل سرعت و شتاب تانک نیز حل شد. نصب موتور پر قدرت جدید بر روی این تانک سبب شده بود که سرعت و شتاب تانک به میزان قابل توجهی افزایش یابد. تا پیش از تانک T34 همه تانک ها و خودروهای زرهی شوروی از موتورهای بنزینی استفاده می کردند و تانک T34 در واقع اولین تانک شوروی بود که از موتور دیزل استفاده می کرد. روس ها زودتر از سایر کشورها به فکر استفاده از موتور دیزل در تانک ها افتادند. استفاده از موتور دیزل در تانک ها دارای دو مزیت اساسی بود ، یکی اینکه موتورهای دیزلی دارای حجمی برابر با موتورهای بنزین سوز هستند اما شتاب و گشتاور آن به مراتب بیشتر از موتورهای بنزین سوز است. مورد دوم نیز در سوخت موتورهای دیزل است. موتورهای دیزل از گازوییل استفاده می کنند که یک سوخت احتراقی است در حالیکه موتورهای بنزین سوز از بنزین استفاده می کردند که یک سوخت انفجاری است. استفاده از گازوئیل مزیت دیگری نیز داشت و سبب می شد که در صورت انهدام تانک از آتش سوزی ها و انفجارهای ناخواسته جلوگیری شود. سوخت گازوئیل به نسبت بنزین دارای انرژی بیشتر و قیمتی ارزانتر است. همه این مزایا سبب شد که روسیه در تانک T34 از یک موتور دیزلی 12 سیلندر کیروفسکی با آرایش V (خورجینی) با قدرت 500 اسب بخار استفاده کند. از آنجایی که میخائیل کوشکین ایده ها و طرح های ذهنی این تانک را در سال 1934 آغاز کرده بود ، نام این تانک را T34 گذاشت. در همان سال 1940 تولید این تانک رسما آغاز شد. مدل اولیه این تانک که در سال 1940 تولید شده بود با نام T34-1940 معروف شد. این مدل دارای یک توپ 76.2 میلیمتری از نوع L11 بود. این مدل به تعداد کمتر از 250 دستگاه تولید شد. اما مدت کوتاهی پس از آغاز تولید تانک T34 میخاییل کوشکین درگذشت و سرپرست تیم تحقیق و طراحی را به کلنل الکساندر موروزوف واگذار کردند. موروزوف در ابتدا به بررسی تانک T34/1940 پرداخت و متوجه وجود برخی نارسایی ها در زره و بدنه تانک شد. کلنل موروزوف تغییراتی در زره و توپ اصلی تانک داد و مدل جدیدتری از این تانک با نام T34/1941 ساخت که جایگزین مدل T34/1940 شد. مدل T34/1941 در واقع مدل پایه تانک T34 به شمار می رود و اصلی ترین مدل این تانک است که بیشترین آمار تولید این تانک نیز مربوط به همین مدل است. مدلهایی که در سالهای آینده تولید شدند ، همگی از پلتفرم این مدل استفاده می کردند. این مدل به نسبت مدل قبلی دارای زرهی قویتر و توپ با طول بلندتر و کیفیت بهتری می باشد. این مدل به طور متوسط 15 میلیمتر بیشتر از مدل قبلی زره داشت. همچنین به جای توپ L11 از یک توپ F34 استفاده شد. توپ F34 دارای کیفیت و دقت بهتری نسبت به توپ L11 می باشد. این توپ در ادامه بر روی مدلهای دیگر این تانک نیز استفاده شد و حتی تانک های IS-1 و تانک های سری KV نیز از این توپ استفاده می کردند. این مدل به زودی به مدل اصلی این تانک تبدیل شد و خط تولید انبوه آن در سری کارخانجات نیژنی تاجیل در کوبیانکا و شرق مسکو و لنینگراد دائر شد و خط تولید آن با سرعت هرچه تمامتر مشغول به تولید این تانک شدند. حمله غافلگیرانه آلمانی ها به شوروی در 22 ژوئن 1941 روند تولید این تانک را بیش از پیش سرعت بخشید. تانک T34 در مدل T34/1941 در واقع تانک اصلی ارتش سرخ در جریان جنگ جهانی دوم به شمار می رفت. همین تانک بود که در پیشروی ارتش سرخ به سمت آلمان دمار از روزگار ورماخت در می آورد. همین تانک بود که در نبرد کورسک تانک های ورماخت را تارومار کرد. سربازان ورماخت در تابستان سال 1941 برای اولین این تانک را در ترکیب یگان های زرهی ارتش سرخ مشاهده کردند. مشاهده این تانک توسط نیروهای ورماخت ، ضربه روحی بسیار سختی بر آنها وارد آورد. چرا که آنها خود را برای مقابله با ارتش سرخی آماده کرده بودند که به خیال خود از تانک های ضعیف و ناکارآمد T26 و T28 استفاده می کرد. آلفرد جودی که یکی از سربازان ورماخت بود ، در دفتر خاطرات خود (که امروزه به صورت کتاب منتشر شده است) به خوبی اثر روانی مخربی که این تانک در سربازان آلمانی ایجاد کرده بود را توصیف می کند. اولین ماموریتی که T34 در آن شرکت کرد ، توانست یک ضد هوایی 37 میلیمتری Flak37 را نابود کند و سپس به مسیر خود ادامه داد و در مسیر پیشروی خود دو تانک پانزر دو را نیز منهدم کرد و سرانجام پس از 9 مایل پیشروی توانست یک توپ سبک آلمانی را نیز منهدم نماید.



میخائیل کوشکین ، سرپرست تیم طراحی تانک T34

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Koshkin%2C_1898-1940.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Koshkin%2C_1898-1940.jpg[/img][/url]


[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/p23_1l.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_p23_1l.jpg[/img][/url]



الکساندر موروزوف ، که کار را برای بهینه سازی این تانک ادامه داد.

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/clip_image002.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_clip_image002.jpg[/img][/url]



تانک تی 34 با توپ قدیمی ال 11

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/T-34.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_T-34.jpg[/img][/url]




تانک تی 34 با توپ اف 34

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-T-34-76_RB6.JPG][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-T-34-76_RB6.JPG[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-T-34-75_prz%25C3%25B3d_RB.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-T-34-75_prz%25C3%25B3d_RB.jpg[/img][/url]




توپ 85 میلیمتری D5 که بر روی نمونه های دهه 50 این تانک نصب شد.

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/663px-52k_nn.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_663px-52k_nn.jpg[/img][/url]




تانک T34 یک تانک متوسط به شمار می رفت. وزن این تانک در مدل استاندارد T34/1941 معادل 29.5 تن بود. طول این تانک معادل 6.7 متر ، عرض آن معادل 3 متر و ارتفاع آن نیز معادل 2.5 متر می باشد. توپ اصلی این تانک ، یک توپ 76.2 میلیمتری (سه اینچی) از نوع F34 می باشد. به جز این توپ ، این تانک به دو تیربار کالیبر 7.62 میلیمتر مجهز شده است که یکی از آنها در قسمت بالای برجک قرار می گیرد. به جز این دو تیربار ، می توان یک تیربار دیگر را نیز بر روی برجک تانک قرار داد. یک موتور 12 سیلندر دیزلی با آرایش خورجینی مدل کیروفسکی با قدرت 500 اسب بخار بر روی این تانک نصب شده است. این تانک با مخازن سوخت خارجی خود می تواند حدود 450 کیلومتر مسافت را طی کند و سرعتی بالغ بر 55 کیلومتر بر ساعت به خود بگیرد. این تانک می توانست در مجموع در حدود 120 گالن سوخت را با خود حمل کند و همچنین 77 عدد گلوله توپ اصلی را با خود حمل کند.




[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/t3476a_001.gif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_t3476a_001.gif[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/t3485_001.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_t3485_001.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/t3485_002.gif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_t3485_002.gif[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/t3476f_001.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_t3476f_001.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/t3476f_002.gif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_t3476f_002.gif[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/t3476f_003.gif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_t3476f_003.gif[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/t3476f_004.gif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_t3476f_004.gif[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/t34_ta2.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_t34_ta2.jpg[/img][/url]




از سال 1942 به بعد تولید نمونه های جدید و بهینه از این تانک آغاز شد. در سال 1942 نمونه جدیدی از این تانک با برجک شش گوشه (هگزا گونال) آغاز شد که می توانست تا 100 گلوله توپ را در خود ذخیره کند. اما تولید این برجک به دلیل برخی مشکلات که بر روی جابجایی آن رخ می داد متوقف شد. در سال 43 مدل جدیدتر این تانک با نام T34/Mod 1943 عرضه شد. این مدل دارای برجک بزرگتر و جادار تری بود و می توانست تا 100 گلوله توپ را در خود جای دهد. این مدل دارای زرهی تقویت شده تری بود و دارای حفاظت بهتری بود. همچنین توان حمل سوخت در این مدل معادل 210 گالن بود و به لحاظ دارا بودن زره قویتر دارای وزن 31 تن بود. این مدل نیز مدتی به طور آزمایشی تولید شد ولی از آنجایی که هم راستا با سیاست های سران ارتش سرخ نبود به زودی از خط تولید خارج شد. تقریبا در اواخر جنگ جهانی دوم مدل جدیدتری از این تانک با نام T34/DT به تولید رسید که این مدل دارای زرهی بیش از دو برابر زره در مدل T34/1941 بود. این مدل از تانک T34 به تعداد محدودی به تولید رسید و در نهایت نیز تعداد عمده ای از آن در اختیار ارتش ویتنام شمالی قرار گرفت. با آغاز دهه 50 کار بر تانک های T34 قدری دشوار شد. چرا که دو رقیب قدر و قدرتمند از جانب دو رقیب شوروی وارد میادین کارزار شدند. در اوایل سال 1950 انگلستان تانک های قدرتمند سنچوریون (آخ که من چقدر از این تانک خوشم می آد) را وارد میادین نبرد کرد. تانک جدید بریتانیا مجهز به توپ 105 میلیمتری و زرهی بسیار قویتر از T34 بود. آمریکا نیز که در جریان جنگ جهانی دوم به نقاط ضعف تانک های خود پی برده بود ، با پایان یافتن جنگ جهانی دوم دست به کار اصلاح و برطرف کردن نقاط ضعف این تانک گردید. پس از جنگ جهانی دوم آمریکا تانک ام 50 سوپر شرمن را وارد میادین نبرد کرد که در آن ضعف های تانک های شرمن جنگ جهانی دوم برطرف شده بود. از این رو تانک T34 در برابر این رقیب جدید خود حرف چندانی برای گفتن نداشت. در اینجا بود که سران ارتش سرخ به منظور مقابله با این خطر بالقوه ، دست به کار تقویت تانک های خود شدند. در مرحله اول روس ها یک توپ قویتر بر روی این تانک نصب کردند. روس ها قصد داشتند که یک توپ در حد توپ سنچوریون بر روی T34 های خود نصب کنند اما به دلیل ضعف های بدنه ، برجک این تانک توان حمل توپ قویتر را نداشت. از این رو یک توپ 85 میلیمتری مدل D5 بر روی این تانک نصب شد و زره تانک نیز با افزودن لایه های جدید زرهی تقویت شد. این مدل با نام T34/85 شناخته می شد. این مدل دارای مخازن سوخت بزرگتری بود و می توانست تا 220 گالن سوخت را با خود حمل کند. البته با همه این تغییراتی که بر روی این تانک داده شد ، عملا این تانک در برابر سنچوریون حرفی برای گفتن نداشت و به زودی سران ارتش سرخ برای جبران کاستی های زرهی خود دست به طراحی تانک قدرتمند (البته در زمان خود) T55 زدند که تانک T55 از روی طرح T34 ساخته شد و الحق به خوبی از پس تانک های جدید غربی (به خصوص سوپر شرمن) بر آمد.
هر چند تانک T34 جزء موفقترین تانک های (و یا شاید هم موفقترین تانک) جنگ جهانی دوم می باشد ، ولی یک سری معایبی نیز در این تانک به چشم می خورد که استفاده از آن را در برخی از موارد بسیار دشوار می کرد. در این قسمت به برخی از عمده ترین نقاط ضعف این تانک اشاره می کنم. یکی از بزرگترین نقاط ضعف این تانک ، عدم توجه به ارگونومی و آسایش خدمه بود. اندرونی این تانک یک جهنم واقعی برای خدمه آن به حساب می آمد. بین موتور این تانک و محفظه داخلی این تانک هیچ گونه حفاظ موثری ایجاد نشده بود و خدمه تانک از گرما و سر و صدای حاصل از فعالیت موتور تانک در عذاب دائمی بودند. برجک تانک بسیار تنگ بود و فاقد سبد نگهدارنده گلوله های توپ بود. لودر این تانک برای لود کردن توپ این تانک بسیار زجر می کشید. سایت های دید بیرون این تانک نیز به خوبی طراحی نشده بودند و دید مناسبی در اختیار فرمانده قرار نمی داد. اکثر تانک های T34 که در جریان جنگ جهانی دوم ساخته شدند به علت عجله ای که سران ارتش سرخ به خرج دادند ، عمدتا با کیفیت متوسط و در برخی مواقع نیز نامطلوب وارد میادین نبرد می شدند و به همین دلیل در برخی مواقع دیده می شد که تانک ها در میدان نبرد دچار نقص فنی می شدند. مشکل دیگری که ارتش سرخ در استفاده از این تانک با آن مواجه بود این بود که ارتش سرخ پیش از جنگ جهانی دوم دچار تسویه های استالینی شده بود و به همین دلیل فاقد خدمه ماهر برای استفاده از این تانک ها بود. با این حال تعداد بسیار زیاد این تانک ها ، ضعف ها و نقائص آن را تحت پوشش خود قرار می دادند. این تانک یکی از خاطره انگیز ترین و به یاد ماندنی ترین تانک هایی است که در ارتش سرخ خدمت کرد و در طول عمر خدمتی خود کارنامه موفقی از خود برجای گذاشت.




سه کله پوک icon_twisted


[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/793px-Potsdam_conference_1945-6.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_793px-Potsdam_conference_1945-6.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/797px-Teheran_conference-1943.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_797px-Teheran_conference-1943.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Yalta_summit_1945_with_Churchill%2C_Roosevelt%2C_Stalin.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Yalta_summit_1945_with_Churchill%2C_Roosevelt%2C_Stalin.jpg[/img][/url]



نمایی از اندرونی تانک

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-T-34-85_interior_Parola_Tank_Museum.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-T-34-85_interior_Parola_Tank_Museum.jpg[/img][/url]



خط تولید در کوبیانکا

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/RIAN_archive_1274_Tanks_going_to_the_front.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_RIAN_archive_1274_Tanks_going_to_the_front.jpg[/img][/url]



برجک تانک

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-T34-85_Turm_im_Detail.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-T34-85_Turm_im_Detail.jpg[/img][/url]



پشت تانک

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/734px-T34-85_Heckansicht.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_734px-T34-85_Heckansicht.jpg[/img][/url]



موتور تانک

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/450px-T34_engine_parola_1.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_450px-T34_engine_parola_1.jpg[/img][/url]



تصاویر مختلف


[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/37307148%7E0.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_37307148%7E0.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/T34_2%7E0.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_T34_2%7E0.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/t-34-DNST8601537_JPG.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_t-34-DNST8601537_JPG.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/20060509_2262_NSengupta_AberdeenProvingGroundss%7E0.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_20060509_2262_NSengupta_AberdeenProvingGroundss%7E0.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Russian_T-34_tank_in_Museo_Giron.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Russian_T-34_tank_in_Museo_Giron.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/t54-0010.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_t54-0010.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/t3485II-002.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_t3485II-002.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/TANK2.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_TANK2.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/t3485II-003.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_t3485II-003.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/T-34_Blown_Apart.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_T-34_Blown_Apart.jpg[/img][/url]



نویسنده : سرگرد گوردون
کلیه حقوق مختص سایت میلیتاری است و هر گونه استفاده از
این مقاله تنها با ذکر نام نویسنده و نام سایت میلیتاری به عنوان منبع امکان پدیر است.




انشاالله مطالب جدیدتر درباره این تانک ادامه خواهد داشت.[/color]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با تشکر از سرگرد گرامي بابت مطلب جالب .

در واقع ميشه اين تانک رو به نوعي ناجي شوروي در جنگ بحساب آورد, توليد ارزان و ساده اين تانک باعث شد تا شوروي بتونه از اون به مقدار بسيار بالا توليد کنه و همين مقدار بالا تونست برتري تکنيکي تانکهاي آلماني رو از بين ببره ,البته اين تانک هم ويژگي هاي تکنيکي منحصر بفردي داشت که نمونش همين شکل مدور و زاويه دار بدنه و برجک تانک بود که علي رغم اينکه زره اين تانک در مقايسه با ديگر رغيبان بويژه آلماني, مثل حلبي ميموند منتها همين شکل ويژه باعث کمانه کردن
خيلي از گلوله ها ميشد. برعکس تانکهاي آلماني و غربي که سطوح تخت داشتند .....

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
تشکر برادر علی.

این تانک تی34 با اینکه در برابر تانکهای آلمانی تقریبا هیچ برتری قابل توجهی نداشت بجز در مقابل تانک پانزر3 کهبخاطر توپ 50 میلیمتری توان آتش و مقاومت زره کمتری داشت در نبرد با سایر تانکها اعلب بازنده بود و تنها بخاطر کمیت بالا که در حدود 57000 دستگاه از آن تولید شد توانست بر تانکهای آلمانی غلبه کند. وگرنه اگر تانکی مثل پانتر بجای 6000 دستگاه مثلا دو یا سه برابر تولید میشد برتری عددی این تی34 از بین میرفت و پانتر که میتوان آنرا کاملترین تانک جنگ جهانی دوم هم از نظر تحرک و هم زره و قدرت آتش بر این تانک برتری قابل توجهی داشت و گلوله های AP تی34 بخصوص در مدل 76 میلیمتری این توپ به زره جلویی پانتر و تایگر و تایگر2 اثرگذار نبود.

سایر تانکهای شوروی هم وضعیت مشابهی داشتند و هیچگاه روسها در طول جنگ تانکی که هر سه ویژگی تحرک و زره و قدرت آتش را با هم داشته باشد نساختند که نمونه های آن تانکهای کند کی وی1و2 و آی اس1و2 بود که تنها به زره اهمیت داده شده بود تا جایی که تایگر میتوانست با قدرت تحرک به طرفین این تانکها رسیده و از قسمت ضعیف زره آنها را منهدم کند.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ممنون

در بحث تانكهاي شوروي ، بسيار جاي اين مقاله خالي بود !

چند تا عكس :

http://www.uma.ya1.ru/upload/image/23tank_t-34-5.jpg

http://www.uma.ya1.ru/upload/image/24t34-85-line232.gif

http://www.uma.ya1.ru/upload/image/23tank_t-34-18.jpg

http://armor.kiev.ua/Tanks/WWII/T34_85/ammo.gif

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
تنها عامل برتری این تانک به نظر من کمیت آن بود و گرنه حرفی برای گفتن در مقابل تانک های سنگین آلمانی مثل تایگر یا حتی تانک پانزر 2 نداشت.
من هم با برادر سعید موافقم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط 951
      تاپیک جامع تحولات زرهی در نیروهای نظامی ایران
       
      با سلام
      این تاپیک برای ثبت نظرات و پیشنهادات علمی و عملی در خصوص تجهیز نیروهای زمینی ایران به یک تانک اصلی میدان نبرد برای جنگهای نوین ایجاد گردیده است .
       
       
      پلتفرم های موجود در نیروهای نظامی ایران به شرح زیر میباشند که هر کدام میتوانند در صورت برخورداری از مشخصات لازم بستر ی برای توسعه تانک اصلی میدان نبرد برای کشورمان باشند .
       
      ام۴۷ پاتون
       

      ام۴۷ پاتون یک تانک متوسط آمریکایی بود که با پیشرفت طرح تانک ام۴۶ پاتون در اوایل دهه ۱۹۵۰ ساخته شد. این تانک به عنوان تانک اصلی نیروی زمینی و تفنگداران دریایی و جایگزین تانک‌های ام۴۶ و ام۴ شرمن وارد ارتش آمریکا شد اما در این ارتش در هیچ جنگی شرکت نکرد.
      ام۴۷ تنها پس از چند سال با ساخت تانک پیشرفته‌تر ام۴۸ پاتون از استاندارد خارج شد و در اختیار متحدان آمریکا قرار گرفت و در جنگ‌های متعددی از جمله توسط اردن در جنگ شش‌روزه علیه اسرائیل، توسط پاکستان در جنگ‌های هند و پاکستان، از سوی ترکیه در حمله سال ۱۹۷۴ ترکیه به قبرس، توسط ایران در جنگ ایران و عراق و در خدمت استقلال‌طلبان کروات در جنگ استقلال کرواسی شرکت داشت.
       
      ام۴۸ پاتون
       

      ام۴۸ پاتون یک تانک متوسط آمریکایی بود که سومین و آخرین تانکی به شمار می‌رفت که به نام ژنرال جرج پاتون فرمانده سپاه سوم ایالات متحده در جنگ جهانی دوم و از هواداران کاربرد تانک در میدان نبرد، نامگذاری شد. البته ام۶۰ تانکی که بعد از ام۴۸ طراحی و تولید شد هم به طور غیر رسمی ام۶۰ پاتون نامیده می‌شود. طراحی ام۴۸ بر اساس پیشرفت و توسعه ام۴۷ پاتون تانک متوسط قبلی آمریکایی ها صورت گرفت و شباهت ظاهری زیادی با آن دارد اما از نظر ساختار کلی تانکی متفاوت و مستقل است.
       
      ام۶۰ پاتون
       

      ام۶۰ پاتون نخستین تانک رزمی اصلی آمریکایی بود که در سال ۱۹۶۰ تولید شد و سال‌ها مورد استفاده آمریکا و متحدان آن در جنگ سرد قرار داشت. ام۶۰ هرچند در ارتش آمریکا با ام۱ آبرامز جایگزین شده اما استفاده از آن هنوز در بسیاری از کشورها ادامه دارد.
      طراحی ام۶۰ بر اساس تانک متوسط ام۴۸ پاتون صورت گرفت که تا پیش از تولید ام۶۰ تانک اصلی ارتش آمریکا بود. پیشرفت‌های ام۶۰ نسبت به‌ام۴۸ شامل استفاده از توپ نیرومندتر ۱۰۵ میلی‌متری به جای توپ ۹۰ م‌م ام۴۸، استفاده از چرخ‌های آلومینیومی به جای فولادی، زره قوی‌تر و ضخیم‌تر، موتور دیزلی قوی‌تر با توان ۷۵۰ اسب بخار، و افزایش برد عملیاتی به ۴۸۰ کیلومتر می‌شد.
       
      چیفتن
       

      چیفتن (به انگلیسی: Chieftain) نوعی تانک اصلی میدان نبرد بریتانیایی است که از سال ۱۹۶۵ وارد نیروی زمینی بریتانیا شد. هنوز نیز در نیروهای مسلح اردن و ایران از آن استفاده می‌شود.
      طراحی چیفتن بر پایه گروهی از تانک‌های بریتانیایی انجام شد که از ماتیلدا ام‌کا ۲ در سال ۱۹۳۹ (با توپ ۴۰ میلی‌متری) آغاز شده و با تانک‌های کرامول (۵۷ و ۷۵ میلی‌متر)، کومه (۷۶ میلی‌متر) ادامه یافته و در پایان به تانک موفق سنچوریون (۷۶، ۸۳ و ۱۰۵ میلی‌متر) می‌رسد. چیفتن با پیشرفت این طرح ساخته شده و جایگزین تانک متوسط سنچوریون و تانک سنگین کانکوئرر به عنوان نخستین تانک اصلی میدان نبرد نیروی زمینی بریتانیا شد. تولید تانک چلنجر ۱ که بر پایه پیشرفت تانک چیفتن صورت گرفته بود از سال ۱۹۸۳ آغاز و در سال ۱۹۹۵ به‌طور کامل جایگزین چیفتن شد. تولید چلنجر ۲ هم در سال ۱۹۹۸ با توسعه چلنجر۱ آغاز شد. چیفتن از پیشرفته‌ترین تانک‌های عصر خود به‌شمار می‌آید که قدرتمندترین توپ و سنگین‌ترین زره را در بین همه تانک‌های آن هنگام را داشت. اما در برابر آن، توانایی تحرک و سرعت آن کاهش یافته بود.
       
      تی-۵۵
       

      تی-۵۴ یا تی ۵۵ نوعی تانک اصلی میدان نبرد ساخت شوروی است که نخستین پیش‌نمونهٔ آن در سال ۱۹۴۵ تولید شده و تولید انبوه آن از سال ۱۹۴۷ آغاز و به سرعت به مهمترین تانک جنگی ارتش سرخ شوروی و کشورهای عضو پیمان ورشو و بسیاری از کشورهای دیگر دنیا تبدیل شد.
      تی-۵۴ بیش از هر تانک دیگری در طول تاریخ تولید شده و برآورد می‌شود که در حدود ۸۶ تا ۱۰۰ هزار دستگاه از مدل‌های مختلف آن در کشورهای مختلف تولید شده باشد. این تانک از زمان آغاز تولید خود تاکنون شاهد بهینه‌سازی‌ها و اصلاحات متعددی بوده‌است. تی-۵۵ مهمترین بهینه‌سازی تی-۵۴ به شمار می‌رود که در سال ۱۹۵۸ وارد ارتش شوروی شد؛ برخورداری از سیستم محافظتی در برابر حملات اتمی-میکروبی-شیمیایی، حذف تیربار قسمت راننده، نصب موتور قوی‌تر (۵۲۰ به ۵۸۰ اسب بخار) و افزایش ظرفیت مهمات توپ اصلی تانک (از ۳۴ گلوله به ۴۳ گلوله) مهمترین تفاوت‌های آن بودند. این تانک علاوه بر شوروی در لهستان، چکسلواکی، چین (با عنوان تایپ ۵۹) هم تولید می‌شد.
       
      تی-۶۲
       

      تی-۶۲ نوعی تانک رزمی اصلی ساخت شوروی است که بر اساس پیشرفت طرح تانک‌های خانواده تی-۵۴/۵۵ طراحی شده و تولید آن از سال ۱۹۶۱ آغاز شد. این تانک به تدریج جای تانک‌های تی-۵۴ را در واحدهای زرهی و موتوری ارتش سرخ گرفته و تولید آن در شوروی تا سال ۱۹۷۵ ادامه یافت، تا اینکه در دهه ۱۹۸۰ با تانک‌های مدرن‌تر تی-۶۴، تی-۷۲ و تی-۸۰ در خطوط مقدم ارتش شوروی جایگزین شد.
      تی-۶۲ نخستین تانکی بود که از توپ بدون خان استفاده می‌کرد. تفاوت‌های اصلی این تانک با تی-۵۴ شامل شاسی طولانی‌تر و عریض‌تر، توپ بلندتر و پرقدرت‌تر و بدون خان ۱۱۵ میلی‌متری می‌شوند.
       
      تی-۷۲
       

      تانک تی-۷۲ یک تانک اصلی میدان نبرد است که تولید آن از اوایل دهه ۱۹۷۰ در شوروی آغاز شد. این تانک شباهت‌هایی با تانک قدیمی‌تر اما پیشرفته‌تر تی-۶۴ دارد. تی-۷۲ پس از تانک دیگر شوروی‌ها؛ تی-۵۴/۵۵ پرتیراژترین تانک تولیدشده پس از جنگ جهانی دوم است و در مجموع بیشتر از ۲۵ هزار دستگاه از آن ساخته شده و کماکان برای مشتریان خارجی تولید می‌شود که توسط ده‌ها کشور مورد استفاده قرار گرفته‌است. تانک تی-۹۰ مدل توسعه‌یافته تی-۷۲ و جدیدترین تانک ارتش روسیه محسوب می‌گردد. سلاح اصلی این تانک، یک قبضه توپ بدون خان کالیبر ۱۲۵ میلی‌متری از نوع ۲A46M است.
       
       
    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
    • توسط bmyazdani
      تانک رزمی چلنجر 2


      Challenger 2 Main Battle Tank


      تانک چنلجر2 جدید ترین تانک زراد خانه ارتش انگلستان بحساب می آید که جایگزین سری تانک های چلنجر1 این کشور شده است.زره چابهام نسل جدید این تانک شهرت فراوانی دارد و در نتیجه مقاومت زیاد این زره، این تانک لقب مقاوم ترین تانک ناتو را یدک می کشد. تانک چلنجر2 علاوه بر ارتش انگلستان در ارتش عمان نیز عملیاتی است.
      طراحی و ساخت تانک چلنجر نخستین بار توسط کارخانجات اسلحه سازی سلطنتی انگلستان (ROF) انجام شد.
      طراحی تانک چلنجر نتیجه سفارشی از سوی ایران برای ساخت نمونه ی بهسازی شده ای از تانک چیفتن با نام پروژه ی شیر ایران بود. پس از درخواست ایران مبنی بر ساخت تانکی پیشرفته مشابه تانک چیفتن که در ارتش آن کشور در حال خدمت بود، کارخانجات اسلحه سازی سلطنتی انگلستان کار ساخت تانک را بصورت دو پروژه مجزا با مشخصه های FV4030/2(شیر1) و 4030/3(شیر2) آغاز کرد.اما در پی سقوط رژیم شاهنشاهی ایران عملاٌ سفارش ساخت این تانک از سوی ایران منتفی گردید. ظاهراٌ روند ساخت تانک جدید متوقف شده و پایان یافته بود ولی بعد ها وقایعی به وقوع پیوست که روند ساخت تانک را مجدداٌ احیا نمود.پس توقف پروژه ی مشترک تانک MBT-70 بعلت مشکلات مالی، ارتش انگلستان که به نتایج این پروژه بسیار امیدوار بود تصمیم گرفت تا پروژه تانک شیر ایران را از کارخانجات اسلحه سازی سلطنتی خریداری کند و آن را به عنوان گزینه ی اصلی خود برای ساخت یک تانک رزمی جدید ادامه دهد. با خرید این پروژه از سوی ارتش انگلستان این پروژه به پروژه چلنجر تغییر نام داد.
      تانک چلنجر1 دارای یک طراحی انقلابی بود که در آن از جدیدترین فناوری های نظامی عصر خود استفاده شده بود. یکی از معروفترین این فناوری ها زره چابهام بود که حفاظت به مراتب بیشتر از دیگر تانک ها به تانک چلنجر می بخشید. این زره هموژن نورد خورده (RHA) که ساختار آن بسیار پیچیده و محرمانه بود آنقدر پر قدرت بود که بعد از آن بعنوان استانداردی برای سنجش مقاومت زره دیگر تانک ها استفاده گردید. لازم به ذکر است که این زره در پروژه های دیگری همچون تانک آبرامز ایالات متحده نیز به کار گرفته شد که این امر توانایی بالای آن را ثابت می کند. اما زره خوب بتنهایی عامل برتری یک تانک رزمی به حساب نمی آید. این ادعا در مورد تانک چلنجر دقیقاٌ به اثبات رسید. در سال 1987 میلادی و طی رقابت زرهی اترش کانادا برای خریداری یک تانک زرمی جدید، تانک چلنجر در مقایسه با دیگر رقبای غربی اش آنچنان عملکرد وحشتناکی از خود بجا گذاشت که ارتش انگلستان نیاز خود را به یک تانک رزمی جدید را مطرح کرد. طی مراحل سنجش تانکهای رزمی شرکت کننده در مناقصه، تانک چلنجر1 در بین دیگر تانک های شرکت کننده بیشترین اصابت مستقیم در اثر گلوله ی دشمن را ثبت کرد که این امر مصیبت بار بود.این نقص به همراه سیستم های کنترل آتش و هدف یابهای ضعیف تانک باعث شد تا این تانک در بین دیگر رقابایش کند ترین سرعت آتش را داشته باشد.بدین ترتیب تانک چلنجر1 در انتهای جدول رده بندی تانک های رزمی شرکت کننده قرار گرفت. بعلت این حضور ضعیف، پیشنهاد ها به سوی بکار گیری ویژگی های منحصر به فرد تانکهای آبرامز ایالات متحده،لکلرک فرانسه و لئوپارد2 آلمان منعطف شد. سر انجام بخش طراحی سیستم های دفاعی شرکت ویکرز طراحی جدیدی از تانک را با نام چلنجر برگزید.اگرچه نام تانک جدید مشابه تانک قبلی بود ولی این تانک تنها چهار درصد با تانک قبلی وجه تشابه داشت و 150 مورد عملیات بهسازی بر روی آن انجام گرفته بود.
      علیرغم همه ی این مشکلات تانک چلنجر1 در نبردهایی همچون جنگ خلیج فارس و نبردهای بالکان بکار گرفته شد و عملکرد قابل قبولی در مقابل نمونه تانک های بلوک شرق از خود بر جای گذاشت. طی جنگ خلیج فارس 180 دستگاه تانک چلنجر1 به عربستان سعودی منتقل شد و در خطوط مقدم نبرد بکار گرفته شد. مقامات ارتش انگلستان ادعا کرده اند که واحدهای زرهی ارتش انگلستان توانسته اند تا 300 دستگاه خودروهای زرهی عراقی را بدون آسیب دیدگی حتی یک تانک چلنجر1 نابود نمایند.همچنین تانک چلنجر1 طی جنگ خلیج فارس از خود رکوردی بر جای گذاشت که در تاریخ نظامی تانکهای رزمی بی نظیر بوده است. این تانک موفق شد تا از فاصله چهار هزار متری یک دستگاه تانک عراقی را هدف قرار داده و منهدم نماید. لازم به ذکر است که تانک چلنجر1 در راستای ماموریت صلح بانی در بوسنی نیز بکار گرفته شده است. از سال 1998 روند جایگزینی تانک چلنجر1 با مدل بهسازی شده ی آن یعنی چلنجر2 آغاز گردید و تا سال 2002 میلادی به اتمام رسید.

      روند طراحی تانک چلنجر2 در آگوست 1989 میلادی به اتمام رسید و در فوریه سال 1990، اولین نمونه آزمایشی آن تکمیل گردید. در این نمونه ی آزمایشی ، از جدید ترین فناوری آنزمان استفاده شده بود.در اوایل آگوست سال 1990 هفت دستگاه نمونه آزمایشی و پس از آن دو دستگاه دیگر آماده گرید.از نه دستگاه نمونه آزمایشی، هفت دستگاه آن در لیدز و دو دستگاه دیگر در نیوکاسل ساخته شدند. همچنین یک برجک اضافی در لیدز ساخته شد تا از آن برای آزمایشات شلیک و اثر برخورد گلوله ی دشمن بر روی زره استفاده شود. این نمونه های آزمایشی از جهاتی با یکدیگر تفاوت داشتند ولی در همه ی آنها 156 مورد بهینه سازی انجام شده بود.عملیات بهسازی طوری طرح ریزی شده بود تا امکان انجام برخی از این بهسازی ها بر روی تانکهای چلنجر1 در محلهای نگهداری آنها امکانپذیر باشد.

      شرکت سیستمهای دفاعی ویکرز که در آنزمان مسئولیت پروژه را بر عهده داشت در سپتامبر سال 1990 تانک چلنجر2 را در معرض نمایش گذاشت. (لازم به ذکر است که بعد ها سرکت بی ای ایی سیستمز با خریداری شرکت ویکرز مسئولیت پروژه راعهده دار شد).

      پس از بررسی های انجام شده از سوی ارتش سلطنتی انگلستان این تانک برای خدمت در ارتش مناسب تشخیص داده شد. در ژوئن سال 1991 میلادی دولت انگلستان درخواست خرید 127 دستگاه تانک چلنجر 2و 13 دستگاه تانک آموزشی به ارزش 520 میلیون پوند را ارائه کرد.در سال 1993 تولید تانک در کارخانجات ویکرز در لیدز آغاز شد و اولین مرحله ی سفارش در جولای سال 1994 آماده تحویل گردید. در 16می سال 1994 ارتش انگستان آزمایشات تکمیلی تانک چلنجر2 را آغاز کرد. پس از اتمام آزمایشات متفاوت مقامات ارتش از عملکرد تانک ابراز رضایت کردند.در جولای سال 1994 وزارت دفاع انگلستان سفارش دیگری را برای خرید تانک ارائه کرد. این سفارش که ارزش آن بالغ بر یک میلیارد و دویست میلیون پوند بود شامل 259 دستگاه تانک چلنجر2،نه دستگاه آموزشی بعلاوه ی پشتیبانی آموزشی و لجستیکی میشد.فرآیند تولید از همان سال آغاز شد.
      تولید تانک در کارخانجات لیدز تا سال 1999 به اتمام رسید ولی کار تولید در نیوکاسل همچنان ادامه پیدا کرد تا آنکه در سال 2002 آخرین سری از تانکهای تولید شده نیز به ارتش انگلستان تحویل داده شد.در سال 1993 سلطان نشین عمان هجده دستگاه تانک چلنجر2 را سفارش داد و در سال 1997 سفارش خدید بیست دستگاه تانک دیگر را ارائه کرد. ارزش این معاله 240 میلیون پوند برآورد شده است.


      در سال 1999 وزارت دفاع انگلستان تایید کرد که تانک چلنجر2 توانسته است طی سخت ترین آزمایشات مطابق شرایط میدان نترد بهتر از هرتانک دیگری در سراسر جهان به اهداف مورد نظر دست یابد.با این حال برخی از کارشناسان مسائل نظامی معتقد بودند که این ادعا بیشتر بمنظور بازاریابی برای فروش تانک مطرح شده است. با روشن شدن جزئیات بیشتری از این آزمایشات، توانمندیهای تانک چلنجر2 بر همه گان آشکار گردید و از آن بعنوان یکی از بهترین تانکخای رزمی تام برده شد.

      جزئیات از این قرار بود:
      یک اسکادران مرکب از از دوازده دستگاه تانک چلنجر2 که خدمه ی آنها گلچینی از بهترین و با تجربه ترین پرسنل ارتش انگلیس بودند، موفق شدند تا آزمایشات زرهی تکمیلی واحدها موسوم بهATDU را با موفقیت به اتمام برساند.این اسکادران با پوشش دادن 5040 کیاومتر طی 84 نبرد شبیه سازی شده و شلیک 2856 گلوله از انواع مختلف مهمات 120 میللیمتری و 84000 گلوله ی کالیبر 7.62 میلیمتری مسلسل کار خود را به اتمام رساند. هر روز نبرد شبیه سازیس شده 33 کیلومتر پیشروی در زمینهای ناهموار، 27 کیلومتر حرکت در سطوح جاده ای و شلیک 34 گلوله ی توپ 120 میلیمتری و 1000 گلوله مسلسل موازی با توپ اصلی را شامل میشد.

      این آزمایشات اعتبار از دست رفته ی تانک چلنجر را به آن بازگرداند ولی با این حال در بازار فروش جهانی توفیق چندانی نصیب تانک نشد.علیرغم آزمایش تانک توسط کشورهای قطر ، عربستان سعودی و یونان هیچکدام از انی کشورها تمایلی به خرید تانک چلنجر2 از خود نشان ندادند. علت این امر رقابت فشرده در بازار جهانی و حضور رقبای سرسختی همچون سری تانکهای ابرامز ، لئوپارد2 ولکلرک بود. بدین ترتیب عمان به عنوان تنها مشتری خارجی تانک چلنجر2 باقی ماند و آخرین سری از سفارشات عمان در سال 2001 میلادی به ارتش آن کشور تحویل داده شد.

      بدنه تانک چلنجر2 از سه بخش تشکیل شده است: اتاقک راننده که در جلوی بدنه قرار دارد، بخش فرماندهی و کنترل که در برجک قرار گرفته و بخش موتور که در انتهای بدنه قرار دارد.بدنه و قطعات موتوری تانک چلنجر1 در تانک چلنجر2 نیز مورد استفاده قرار گرفته است که علت آن کارایی بالای آنها بوده اما برجک تانک کاملاٌ از طراحی تازه ای بهره می برد و با تانک قبلی تفاوت دارد.برجک تانک به زره چابهام نسل دوم مجهز شده است. این زره از ساختار محرمانه ای مرکب از لایه های سرامیک مخلوط در داخل زره فولادی تشکیل شده است و به آن زره ساندویچی نیز گفته می شود.این زره جدید به شدت مقاوم است و در مقابل سلاحهای هدایت شونده ی ضد تانک (ATGM) و مهمات انفجاری شدید ضد تانک (HEAT) که به خرجهای شکلدار مجهزند، از تانک مخوبی محافظت مینماید. علاوه بر تانک چلنجر، در تانک ابرامز ایالات متحده نیز ازفناوری این نوع زره استفاده شده است.برجک تانک توسط یک سیستم گرداننده الکتریکی حرکت میکند و در آن از سیستم الکترو هیدرولیکی استفاده نشده است.
      تانک چهار نفر خدمه دادر که عبارتند از:فرمانده، راننده، توپچی، و گلوله گذار.علت استفاده از چهار نفر،بالا بردن قابلیتهای رزمی و توان درگیری بیست و چهار ساعته تانک بوده است زیرا در اینگونه ماموریتهای سنگین تعداد نفرات تاثیر گذار خواهد بود (لازم به ذکر است که تانکهایی همچون لکرک یا T-72 از سه خدمه استفاده می کنند که این امر موجب افزایش خستگی روحی و جسمی نفرات در ماموریتهای طولانی خوهد شد).

      اتاقک راننده به یک پریسکوچ غیر فعال (PDP) مجهز اشت. این پریسکوچ از یک سیستم تقویت کننده تصاویر بهره میبرد در نتیجه حرکت در شب برای راننده امکان پذیر شده است. در نتیجه استفاده از این سیستم ها تانک میتواند در شب با سرعتی معدل سرعت روز خود حرکت کند و از وسایل روشنایی خارجی نیز استفاده ننماید.
      جایگاه فرمانده ی تانک که در سمت راست برجک واقع شده به هشت عدد پریسکوپ با قابلیت پوشش 260 درجه ای مجهز است. در زیر هر پریسکوچ کلید قرمز رنگی تعبیه شده است که در صورت فشار دادن آن برجک به سرعت با پریسکوپ هم سو خواهد شد.فرمانده تانک به یک هدف یاب متعادل با میدان دید وسیع به نام
      VS580-10 مجهز می باشد یک مسافت یاب لیزری نیز در آن تعبیه شده است.این هدفیاب قادر است تا دامنه +35 الی -35 درجه عمودی را پوشش دهد. کار طراحی و ساخت این هدف یاب را شرکت ساژم بر عهده داشته است.
      جایگاه توپچی که در جلوی فرمانده قرار دارد به یک سیستم تصویر ساز حرارتی مجهز است که شرکت تیلز اپتروسیس سازنده ای آن است. این سیستم که از حسگر UKTICM2 استفاده مینماید امکان دید در شب را برای توپچی فراهم کرده است. تصویر حرارتی با بزرگنمایی 4 الی 11.5 برابر در هدفیاب ها و نیز نمایشگرهای دیجیتالی فرمانده و توپچی تانک قابل رویت است.
      توپچی تانک به یک هدفیاب اصلی متعادل مجهز است که از یک مجرای نشانه روی بصری، یک مسافت یاب لیزری چهار هرتزی با دقتی در حدود 5 متر و بردی بین 200 الی 10000 مترو همچنین یک صفحه نمایش تشکیل شده است.کار طراحی این هدفیاب نیز توسط شرکت تلیز اپتروسیس انجام شده است.علاوه بر هدفیاب اصلی، تانک به یک هدفیاب فرعی نیز مجهز است که بصورت موازی با توپ نصب شده است تا در صورت نیاز توسط توپچی مورد استفاده قرار گیرد.خدمه گلوله گذار نیز به یک پریسکوپ روزانه مجهز است و در صورت نیاز می تواند از آن استفاده نماید.

      تانک چلنجر2 به یک سیستم کنترل آتش دیجیتالی ساخت شرکت جنرال داینامیکس کانادا(سابقا شرکت کامپیوتیگ دیوایسس) مجهز است.این سیستم از یک کامپیوتر تشکیل شده که بصورت خودکار محاسبات مربوط به فرآیند شلیک را انجام می دهد.سیستم کنترل آتش تانک قادر است تا شش هدف متفاوت را بصورت یکجا ردیابی کند. تانک های چلنجر2 ارتش انگمستان به یک سیستم کاربردی اطلاعات میدان نبرد (PBISA) مجهز شده اند که شرکت جنرال داینامیکس انگلستان کار طراحی آنرا بر عهده داشته است.این سیستم برای جمع آوری از دیگر تانک ها به منظور هماهنگی بیشتر و گرفتن دستورات لازم از ستاد فرماندهی مرکزی بکار میرود.اطلاعات این سیستم پس از پردازش کامپیوتری در نمایشگرهای فرمانده و راننده تانک به نمایش در می آید تا آخرین اطلاعات صحنه نبرد و آرایش نیروهای خودی یا دشمن را در اختیار آنها قرار دهد. همچنین برای تانکهای ارتش انگلستان یک سیستم تاکتیکی ارتباطات دیجیتالی به نام بومن (کماندار) در نظر گرفته شده که علاوه بر امکانپذیر کردن ارتباطات امن، به طور خودکار موقعیت جغرافیایی تانک را نیز نمایش می دهد تانکهای چلنجر2 ارتش انگلستان که در عراق خدمت می کنند در سال 2006 به این سیستم مجهز شدند.

      سلاح اصلی تانک چلنجر2 را یک توپ 120 میلیمتری خاندار بنام ال-30 تشکیل میدهد که از فولاد تصفیه شده ESR ساخته شده است. این نوع فولاد جزو مرغوبترین انواع فولاد در جهان بحساب می آید و استحکام بسیار بالایی دارد.این توپ به یک روکش عایق حرارت، یک سیستم مرجع نصب شده در دهانه لوله و همچنین یک سیستم تخلیه کننده دود مجهز است.

      سطح داخلی توپ ال-30 با روکشی از فلز کروم پوشیده شده تا ساختاری محکمتر و سطحی نرم تر به آن ببخشد.
      این روکش باعث می شود تا گلوله سایش کمتری با سطح لوله داشته باشد، دقت بیشتری پیدا کند، سرعت آن افرایش یابد و در نتیجه قدرت نفوذ آن بالاتر برود.توپ ال-30 دارای زاویه حرکت عمودی 10- الی 20+ درجه است و از آنجا که برجک تانک قابلیت حرکت 360 درجه ای دارد، توپنیز دارای زاویه گردش 360 درجه ای است و از یک سیستم کنترل و تثبیت کننده برقی استفاده مینماید.این توپ تفریباٌ با تمامی مهمات های فعلی 120 میلیمتری سازگار می باشد و می تواند گلوله های ثاقب ضد زره APFSDS-T مجهز به میله ی نفوذ کننده از جنس اورانیوم ضعیف شده ، گلوله های دودزا و انواع دیگری از گلوله های دیگری از جنس اورانیوم ضعیف شده نیز شلیک نماید از جمله چارم-1(CHARM-1) و چارم-3 (CHARM-3) که جزو مهمات اصلی تانک بحساب می آیند.در سال 2004 میلادی بخش سیستمهای زمینی شرکت بی ای ایی سیستمز طبق قراردادی متعهد شد تا تانکهای چلنجر2 ارتش انگلیس را به یک توپ 120 میلیمتری بدون خان مجهز کند.دین ترتیب تانکهای چلنجر2 ارتش انگلستان به توپ بسیار معروف و پر قدرت ال-55 ساخت شرکت راین متال آلمان مجهز شدند.این توپ که یکی از بهترین و قابل اعتماد ترین سلاحهای جهان بشمار می آید تاکنون بر روی سری تانکهای ابرامز ایالات متحده و ائوپارد2آ6 آلمان نصب گردیده است. این توپ قدرتمند از ژانویه سال 2006 تاکنون مضغول گذراندن مراحل آزمایشی بر روی تانک چلنجر2 می باشد.
      علاوه بر توپ اصلی تانک به یک مسلسل کالیبر 7.62 موازی با توپ و یک مسلسل GPMGL37A کالیبر 7.62 بر روی برجک برای دفاع هوایی مجهز میباشد.
      موتور تانک یک موتور دیزلی دوازده سیلندر پرکینز کاترپیلار با نام CV12 می باشد که 1200 اسب توان تولید میکند. همچنین تانک چلنجر2 به یک سیستم تعوض دنده ی اتوماتیک به نام TN54 مجهز است که شش دنده ی جلو و دو دنده ی عقب دارد.حداکثر سرعت جاده این تانک 59 کیلومتر بر ساعت و حداکثر سرعت آن در مناطق ناهموار 40 کیلومتر بر ساعت است.برد عملیاتی تانک نیز 450 کیلومتر در حالت معمول و 250 کیلومتر در مناطق ناهموار میباشد.
      لازم به ذکر است که مدل صادراتی تانک چلنجر2 به یک موتور دیزلی جدید به نام MTUMT883 مجهز شده است که به آن قدرتی معادل 1500 اسب میدهد. حجم کم این موتور باعث میشود که فضای بیشتری برای دخیره سوخت بوجود بیاید که این امر باعث افزایش برد عملیاتی تانک تا شعاع 550 کیلومتری شده است.

      تانک چلنجر2 به یک سیستم حفاظتی شیمیایی- میکروبی-هسته ای (ش م ه) مجهز است که از خدمه تانک در برابر عوامل غیر متعارف حفاظت می کند.سیستمهای الکترونیکی تانک نیز در برابر امواج الکترومغناطیس ناشی از انفجارات هسته ای مقاوم هستند. این خصوصیات باعث شده است تا تانک برای نبردهای غیر متعارف نیز آمادگی داشته باشد.قابل ذکر است که تانک چلنجر2 یکی از معدود تانکهایی است که از فناوری پننهانکاری استفاده مینماید. شکل خاص بدنه و برجک باعث گردیده تا اثر راداری تانک به حداقل برسد.
      علیرغم عدم شهرت زیاد تانک چلنجر این تانک واقعاٌ یکی از بهترین تانکهای امروز جهان است.زره مستحکم، قدرت آتش خوب ، قابلیت تحرک مناسب و ایمنی بالا از تانک چلنجر2 تانکی مناسب و قابل اطمینان ساخته است که توانمدندی هایش را در عرصه نبرد و نه روی کاغذ به اثبات میرساند.

      مشخصات تانک رزمی چلنجر 2
      خدمه : 4 نفر
      جرم کلی تانک : 62500 کیلو گرم
      طول بدنه تانک :8،3 متر
      عرض تانک : 3،5 متر
      ارتفاع تانک از سطح زمین : 2،5 متر

      جنگ افزار های موجود روی تانک : یک توپ 120 میلیمتری + یک مسلسل 7،62 میلیمتری موازی با توپ + یک مسلسل با کالیبر 7،62 نصب شده روی برجک
      ظرفیت گلوله توپ : 50 گلوله از انواع مختلف
      ظرفیت گلوله مسلسل : 4000 گلوله
      قابلیت دید در شب : دارد
      قابلیت شلیک در حین حرکت : دارد
      موتور : CV12 دیزلی با 1200 اسب بخار قدرت
      حداکثر سرعت : 59 کیلومتر بر ساعت : جاده ای -- 40 کیلو متر بر ساعت : غیر جاده ای
      حداکثر برد عملیاتی : 250 الی 450 کیلومتر
      سیستم استتار : بهمراه دو سری پنج تایی نارجک دودزا، تخلیه کننده دود از اگزوز ال-8

      منبع : ماهنامه جنگ افزار شماره 29
    • توسط MR9
      تسلیحات هایپرسونیک ، حوزه جدید برای رقابت
      اعطاء قرارداد توسعه جنگ افزارهای هواپایه فراصوت به لاکهید – مارتین

      واشنگتن : وزارت دفاع ایالات متحده در 13 اوت 2018  اعلام نمود که مناقصه  طراحی و توسعه دومین نمونه از تسلیحات فراصوت مورد نیاز ارتش این کشور را به ارزش 480 میلون دلار به  دپارتمان موشک و سامانه های کنترل شرکت لاکهید- مارتین اعطاء نموده است .
      خبر امضاء این قرارداد در حالی منتشر گردید که پیش از این گمانه زنی هایی در خصوص نیازمندی فوری ارتش این کشور برای طراحی و و تولید تسلیحات هوا- پایه واکنش سریع وجود داشت و گفته شده بود که پشتیبانی های لازم از برنده مناقصه نیز بخوبی انجام خواهد شد این قرارداد ، در واقع ، ایجاد بستر مناسب برای طراحی ، تست و آمادگی برای تولید مهمات واکنش سریع هواپایه (ARRW) بشمار  می آید .

      وزیر نیروی هوایی  ، هدر . ای . ویلسون در این زمینه می گوید :" ما قصد داریم تا بسرعت و با بهره گیری از بهترین فناوری در دسترس ، در کوتاه ترن بازه زمانی ممکن ، قابلیت رزم هایپرسونیک را در اختیار نیروی هوایی قرار دهیم "

      پروژه ARRW ، یکی از دو تلاش ارتش ایالات متحده  برای نمونه سازی تسلیحات ماوراء صوت است که به نیروی هوایی  در توسعه قابلیتهای رزمی کمک می کند . نیروی هوایی ارتش ایالات متحده  ، با استفاده از دسترسی های داده شده  بخش 804 از اجازه نامه FY16 قانون دفاع ملی ، مجاز است تا سرمایه گذاری لازم برای توسعه این تسلیحات تا سال 2021 را داشته باشد . این پروژه قرار است تا در شعبه اورلاندو (فلوریدا ) شرکت لاکهید- مارتین اجرا گردد و انتظار می رود تا اواخر نوامبر 2021 به نتیجه قطعی برسد .

      از سویی دیگر ، مدیران ارشد وزارت دفاع  ، آژانش دفاع موشکی ، نیروی هوایی ، نیروی دریایی ، و ارتش روز 28 ژوئن  سال جاری توافقنامه ای را بصورت مشترک به امضاء رساندند که در آن بر همکاری و توسعه فناوری مهمات هایپرسونیک سُرشی ، تاکید وجود داشت .

      ژنرال دیوید . ال . گلدفین ، رییس ستاد نیروی هوایی ، در این زمینه می گوید :
      " این تیم مشترک  برای رقابت نیازمند ایجاد چابک سازی سازمانی خواهد داشت ، مرزهای فناوری در این برنامه بطور قطع جابه جا میشود و ما می بایست سهم خود را از این رقابت جدید ، داشته باشیم "
      انعقاد این قرار داد ، به دولت اجازه می دهد تا به نیاز فوری نیروهای مسلح ، پاسخ مناسب دهد ، به همین دلیل شروع به کار این پروژه ، به فاصله 180 روز پس از امضاء تعیین شده است .

      برنامه دوم نیروی هوایی برای طراحی تسلیحات هواپایه  فراصوت ، سرمایه گذاری برروی پروژه  جنگ افزار ضربتی متعارف فراصوت (HCSW) نام دارد . در مجموع ، این دو برنامه ، قابلیتهای منحصربفردی را برای ارتش فراهم می کند ، گرچه  هرکدام ازاین دو طرح ، رویکردهای فنی متفاوتی را دنبال می کنند . چنانکه برنامه ARRW تلاشی است میان نیروی هوایی و دارپا برای توسعه فناوری که امکان ارتقاء آن وجود دارد ، در حالی که برنامه HCSW ، بیشتر بر روی استفاده از فناوری هایی که وارد دوره بلوغ خود شده ، متمرکز شده است .
      پی نوشت :
      1- در یک دهه اخیر ، مفهوم جدیدی واردسازمانهای مسلح شده و آن ، " چابک سازی " سازمان است ، طبیعتا" سازمان های به اصطلاح " تنبل" در چنین وضعیتی ، محلی از اِعراب ، نخواهند داشت .
      2- نکته جالب اینجاست که مدیریت حاضر نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ( بعنوان متولی این دوبرنامه ) ، آنچنان به این فناوری علاقه مند شده که روی دو برنامه مشابه ، همزمان سرمایه گذاری می کند ، طبیعتا" در اینجا ( و نه الزاما"در یک سازمان قرن بیست و یکمی نظیر پنتاگون )  پول به هیچ عنوان مطرح نیست ، بلکه ، پیش فرضها ، عملکرد و آینده نگری مدیریت سازمان ، تاثیر گذار خواهد بود .
       
      صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9
       
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.