امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

[quote]ناو هواپیمابر حداکثر با شلیک 3 موشک خلیج فارس به صورت همزمان مطمئنا غیرعملیاتی میشه.

اگر هم میگین نمیشه، دلیل قانع کننده بیارین. شعار دادن از عهده همه بر میاد.
[/quote] ميثم جان چه خبره كاكو ؟!

3 در 650 میشه 1950 کیلو ! تقسیم بر 87 کیلو !! میشه معادل تقریبا 22 تا بمب مارک 82 !

به نظرت چیزی از ناو باقی میمونه ؟!



اگر سر فولادی با فیوزتاخیری برای کلاهک خلیج فارس در نظر گرفته باشن مهم نیست که نوک موشک تجهیزات اپتیک باشه یا نه .. و اگر !! بیان یک کلاهک دو مرحله ای با مرحله اول حدود 50 کیلو خرج گود ! بسازن انفجار از ته ناو بیرون میزنه ! ...

زياد هم پيچيده نيست فقط بايد يه كلاهك از روي ماوريك بردارن !!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
به به داداش واریور خودم خوبی آقا نیستی کم پیدایی.
والا من هی زور می زنم این نره قول در نره از کار افتادنش توی کار من نیست میخوام هر طوری شده نابودش کنم این می چسبه و آثار روانی و نظامی فراوانی هم داره.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]به به داداش واریور خودم خوبی آقا نیستی کم پیدایی. [/quote]اينترنت در دسترس ني ! واگر نه ما كه براي ملاقات دوستان سر از پا نميشناسيم ...


يه كلاهك خرج گود چند كيلويي توي 100 سانت فولاد نفوذ ميكنه ! حالا اگر بياييم و يه ده 15 تا كلاهك معمولي در ابعاد ماوريك بصورت پاراچوت بزاريم تو كلاهك خليج فارس چيزي از ناو باقي نومونه جيگر ..

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
آها یادم اومد این مغازه هه باز نیست چت نیم باز وصل کنیlol.

با همون محاسباتی هم که گذاشتم همچین نفوذ کمی با نوک زرهی نداره اگر کلاهک کمی قوی بشه به راحتی نه تنها یه طبقه بلکه چند طبقه نفوز می کنه و مثلا اگر 150 ک گ برای این کار صرف کنیم با 500 ک گ مواد منفجره تقریبا کمر ناو رو می شکنه چون می تونه 15 تا 20 متر در عرض طول و ارتفاع حفره ایجاد کنه.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]با عرض سلام به بچه های ایرانه جاوید به نظر شما چند درصد موشک به هدف میخوره اخه این سیستمهای ا÷تیکالی راحت مختلط میشن ما.بابا چرا عرضه ندارید 2تا ماهواره نظامی بندازید هوا تا ما هم بتونیم هم برد موشکهامون رو زیاد کنیم هم تحرکات دشمنانمون رو ببینیم به قران ضله شدیم از دست این کارا یه امریکایی بی ÷در بیاد واسه ما شاخ وشونه بکشه* icon_cheesygrin :mrgreen:[/quote]

ای جـــــان .....
فدای این نگرانی واسه آب و خاک !
خداوند این امریکائیهای بی پدر و مادر رو له و لورده کنه تا برای ما شاخ و شونه نکشن. الهی آمین..
..........................................................................
در زمان حال که داریم رو کلاهک بحث میکنیم ناوهای امریکایی سیستم ضد این موشکها رو ساختن و با علم به این سیستم دفاعی دانشمندان ما تغییرات خوبی در این موشک داده شده.
اما سیستم ضد این موشکها چیه و چرا ما از هدایتهای دیگه استفاده نمیکنیم خودش بحث طولانیه. قبلا اشاره ای کرده بودم.
icon_cheesygrin

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]
مشکل شما و یه سری افراد مثل شما اینه که اگه دشمن ما یه آفتابه بسازه اون آفتابه بهترین در دنیا هست ولی اگه ما موشک بسازیم بدرد نخور و غیر قابل استفاده هست.
[/quote]
اولا من و امثال من خیلی هم به دستاورد های کشورمون افتخار میکنیم و بحث این چیز ها نیست ولی اگر منظورتون بدبینی به مسایل هست مقصر جای دیگست شما خودتون هم از یه پیچ گرفته و انبردست گرفته یه خودرو نمونه غربی رو ترجیح میدین پس پیش زمینه فکریش وجود دره

در ضمن بحث سانبر ن مسیله سر شانس برخود پایین موشک به ناو هست که با استفاده از کلاهک هسته ای اگر تا 30 کیلومتریش هم برسه کار ناو تمومه
در ضمن من گفتم به نظر من نیمشه شایدم بشه ولی کلا دوستان خیلی مطمین حرف میزنن حداقل ما همیشه یه درصد خطلا قایل بودیم

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
به به! سلام برادر ابراهیم عزیز.


[quote]ميثم جان چه خبره كاكو ؟!

3 در 650 میشه 1950 کیلو ! تقسیم بر 87 کیلو !! میشه معادل تقریبا 22 تا بمب مارک 82 !

به نظرت چیزی از ناو باقی میمونه ؟! [/quote]
من که نگفتم هر 3 تاش به ناو بخوره که! دوستمون گفت ناو با خلیج فارس نابود نمیشه، بنده گفتم 3 تا همزمان بزنیم راه نداره نابود نشه. فوقش یکی خطا میره، یکی رو پدافند میزنه، یکی می خوره به ناو!


[quote][b]اگر[/b] سر فولادی با فیوزتاخیری برای کلاهک خلیج فارس در نظر گرفته باشن مهم نیست که نوک موشک تجهیزات اپتیک باشه یا نه .. [/quote]
اگر...!

همونطور که فرمودین، بستگی شدید به اگر داره. مثلا اگر(!) تو همین کلاهک، به جای مواد منفجره، 600 کیلو فولاد بذاریم، یه سراخ به قطری بیش از ابعاد کلاهک از بالای ناو تا کف خلیج فارس ایجاد می کنه با این انرژی جنبشی که داره! فیوز میوز هم نمیخواد!


[quote]اگر !! بیان یک کلاهک دو مرحله ای با مرحله اول حدود 50 کیلو خرج گود ! بسازن انفجار از ته ناو بیرون میزنه ! ... [/quote]
این مورد رو دیگه قبول ندارم. دو مرحله ای، کلا برای گذشتن از 1 دیواره طراحی شده و بعد از سوراخ کردن لایه اول، کلاهک مرحله اول، اقدام به نابودی طبقه اول زیر ناو می کنه و مرحله دوم، با برخورد به سقف طبقه دوم منفجر میشه.

اما بحث فیوز تاخیری و کلاهک مجهز به سر فولادی، کاملا متفاوته و می تونه تا اعماق ناو نفوذ کنه.


[quote]اولا من و امثال من خیلی هم به دستاورد های کشورمون افتخار میکنیم و بحث این چیز ها نیست ولی اگر منظورتون بدبینی به مسایل هست مقصر جای دیگست شما خودتون هم از یه پیچ گرفته و انبردست گرفته یه خودرو نمونه غربی رو ترجیح میدین پس پیش زمینه فکریش وجود دره [/quote]
درمورد خودرو، بله. ولی درمورد خیلی چیزهای دیگه، نه.


[quote]در ضمن من گفتم به نظر من نیمشه شایدم بشه ولی کلا دوستان خیلی مطمین حرف میزنن حداقل ما همیشه یه درصد خطلا قایل بودیم[/quote]
3 تا پرتاب یعنی 33/3% خطا، 33/3% پدافند و همون قدر برخورد!

درضمن، شاید نمیشه شایدهم بشه خیلی فرق می کنه با:
[quote]به نظر من تنها با موشک خلیج فارس امکان پذیر نیست[/quote]


یا حق

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با اين تفاصير تقريبا ناوهاي هواپيما بر بيشتر دكوري هستند تا عملياتي و آمريكايي ها در نبرد احتمالي با ايران از پايگاه در عراق و افغانستان استفاده كنن كه كم هزينه تره .
ولي خدايي اگه بخوره چي ميشه

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
نه خیر تا سال 2014 افغانستان و عراق از سربازان ائتلاف خالی میشه و فکر هم نکنم آمریکا بتونه رازیشون که که پایگاه دایمی اونجا بزنه اگر هم زد بهشون اجازه نمیدن که از اون بر ضد ما استفاده کنه چون بارها مقامات گفتن که از هر کشوری آمریکا حمله کنه اونم دشمن ما محسوب میشه این از عراق و افغانستان.ولی مشکل کشورهای حاشیه شاخاب پارس هستن که به احتمال زیاد از اونجا حمله خواهد شد و ما باید سازمان های اطلاعاتی رو قوی کنیم که قبل از این که حمله شروع بشه ما حمله پیشگیرانه رو انجام بدیم ولی آمریکا در این جنگ تنها نخواهد بود و نوکراش (کشورهای حاشیه شاخاب پارس) همراهیش میکنن باید سیلوها و لانچرهای متحرک موشک بیشتری در حاشیه رشته کوه زاگرس که بهترین استتار رو داره(نزدیک ماهم هست icon_cheesygrin ) قرار بدن و آماده اجرای دستورات باشن البته اگه تا الان نساخته باشن.

ولی هیچ کشوری جنگش تو موشک خلاصه نمیشه و ما باید یه فکری واسه نیروی هوایی بکنیم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
به وقتش همه می فهمن توی نیروی هوایی هم 25 ساله یه کارایی شده.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
به نظر شما اقایون این موشک توسط استاندارد 2 شکار نمیشه یا توسط توپها البته اگه بتونن تعداد زیادتری از این موشک رو روانه ناو بکنن فکر نکنم بتونن بزننش البته راههای زیادی واسه گمراه کردند ضد موشک هاشون هست این امریکایی میگفتن ما 42 موشک اسکاد عراق شکار کردیم ولی عکس 2تا بیشتر نشون ندادند icon_frown :(

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]به وقتش همه می فهمن توی نیروی هوایی هم 25 ساله یه کارایی شده.[/quote]

سلام دوست عزیز ........میشه یکم توضیح بدین .....یعنی امیدی هست که یه جنگنده خوب بسازن یا حداقل پهباد خیلی پیشرفته؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
bezhylakestan کاربر محترم توی یه تاپیک در مورد موشک خلیج فارس و رونمایی و شلیک اون دوستان بسیار فنی در این مورد بحث کردن می تونید اونجا اطلاعات کاملی به دست بیارین و جواب سوال های شما هست.
ولی در کل برای زدن موشک های بالستیک هنوز دفاع آنچنان کارآمد موشکی پیدا نشده.

ان الله مع الصابرین جناب king-of-heaven.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]با ديدن عكسها فهميدم قدرت تخريب خليج فارس به شرط برخورد بر روي عرشه چقدره ! حال كردم icon_eek[/quote]

آفرین به نکته خوبی اشاره کردی به شرط برخورد !!!
بچه ها تصور کردند دشمن ما احمقه که یه ناو هماپیمابر به این بزرگیو بدون دفاع در آب رها کنه که موشک مام بیاد صاف بخوره وسطش !!! اینو که هر بچه ای هم میدونه که یه وسیله هر چقدر حجیم تر باشه آسیب پذیرتره !! شما اگه یک کم فقط یک کم از پدافندهای موشکی ناو ها اطلاع داشته باشید و اگه از نحوه اسکورت ناوهای هواپیمابر مطلع باشید و همچنین اگه به اندازه کافی در مورد تکنولوژی های موجود روی موشک خلیج فارس ما بدونید متوجه میشید که احتمال برخورد چنین موشکی در حد زیر 1 درصده .
البته به امید پیشرفت جمهوری اسلامی ولی با این سیاست های غلط توسعه علمیمون چشم اندازمون رو به قهقراست.
  • Upvote 1
  • Downvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote]با ديدن عكسها فهميدم قدرت تخريب خليج فارس به شرط برخورد بر روي عرشه چقدره ! حال كردم icon_eek[/quote]

آفرین به نکته خوبی اشاره کردی به شرط برخورد !!!
بچه ها تصور کردند دشمن ما احمقه که یه ناو هماپیمابر به این بزرگیو بدون دفاع در آب رها کنه که موشک مام بیاد صاف بخوره وسطش !!! اینو که هر بچه ای هم میدونه که یه وسیله هر چقدر حجیم تر باشه آسیب پذیرتره !! شما اگه یک کم فقط یک کم از پدافندهای موشکی ناو ها اطلاع داشته باشید و اگه از نحوه اسکورت ناوهای هواپیمابر مطلع باشید و همچنین اگه به اندازه کافی در مورد تکنولوژی های موجود روی موشک خلیج فارس ما بدونید متوجه میشید که احتمال برخورد چنین موشکی در حد زیر 1 درصده .
البته به امید پیشرفت جمهوری اسلامی ولی با این سیاست های غلط توسعه علمیمون چشم اندازمون رو به قهقراست.[/quote]
پدافند ناوهای هواپیمابر در برابر موشک های کروز پیشرفته ای مانند یاخونت هم شانس چندانی ندارند دیگر چه برسد به یک موشک بالستیک که به علت فرود از بالا با سرعتی معادل 3 ماخ که عملآ رهگیری ان غیر ممکن است.در ضمن قرار نیست ما یک ناو هواپیمابر را از وسط به دو نیم تقسیم کنیم فقط می خواهیم از حالت عملیاتی خارج بشه که خوشبختانه با خلیج فارس میشه.تنها مشگل خلیج فارس برد و قدرت تخریب کلاهکشه که در نسل های بعد توسعه پیدا خواهد کرد.
  • Upvote 1
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط FLANKER
      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385294.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385295.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385335.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385333.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385300.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385309.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385302.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385304.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385306.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385307.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385334.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385336.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385337.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385338.jpg
    • توسط NIX
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      گراد ، تگرگ روسی
       

       
       
       
      گراد یک سامانه پرتابگر چندگانه خودکششی 122 میلیمتری است که در اتحاد جماهیر شوروی طراحی و ساخته شده است ، این سامانه و راکت M-210F برای نخستین بار در سالهای آغازین دهه 1960 توسعه یافته و نخستین کاربرد رزمی آن در مارس 1969 در طول درگیری مرز چین و شوروی بود
      BM مخفف Boyevaya Mashina به معنی ماشین جنگی است و نام مستعار گراد Grad در روسی به معنی تگرگ می باشد
       
      سامانه موشک انداز BM 21  در سال 1963 در ارتش شوروی برای جایگزینی سامانه قدیمی BM 14  بکار گیری شد ، نقش پایه ای سامانه BM 21  برای پشتیبانی نیرو های زمینی با سرکوب فوری مواضع شلیک موشک های ضد تانک ، توپخانه ها ، خمپاره انداز ها ، از میان بردن نقاط مقاومت دشمن در منطقه نبرد بود
       
      نام مستعار روسی "تگرگ" نام مناسبی برای سامانه تسلیحاتی است که می تواند تا 40 راکت 122 میلی متری را در حدود 20 ثانیه در بردهای گوناگون پرتاب کند. گراد یک سامانه تتسلیحاتی دقیق نیست و برای رساندن مهمات خود به جای هدف نقطه ای ، برای یورش به یک منطقه طراحی شده است ، در برد 20 کیلومتری ، زمانی که 40 موشک پرتاب می شود، منطقه اصابت تا 600 متر در 600 متر گسترش می یابد (36 هکتار).
       

       
       
      از زمان معرفی سامانه BM 21 در دهه 60 این راکت انداز  های 122 میلیمتری در همه مناطق درگیری در سراسر حهان حاضر بوده اند . سادگی این سامانه بهمراه ارائه توان آتشباری عظیم از یک سکوی متحرک و نسبتا سبک منجر به پذیرش سریع و گسترده آن شده است..این سامانه تسلیحاتی به شکل گسترده ای کپی شده است و اکنون گونه های گسترده ای از نسخه ها و مشتقات آن را می توان در فهرست موجودی بیش از 50 نیروی مسلح در سراسر دنیا میتوان مشاهده کرد
       
      از آنجایی که BM-21 یک طراحی نسبتا قدیمی است که  اواخر دهه 1950 توسعه یافت ،بنابر این  برخی از این گونه‌های کپی شده ویژگی‌ های تسلیحات تازه تری را به آن افزوده اند ، مانند سیستم ‌های کنترل آتش پیشرفته و ویژگی‌های آیرودینامیکی پیشرفته‌تر برای خود موشک‌ها [در موارد پیشرفته تر موشک های هدایت شونده. م].
       
       
      پرتابگر اولیه یک شاسی کامیون Ural-375D 6×6 بود. در سال 1976، خودروی پرتابگر Ural-375D با کامیون جدیدتر و قدرتمندتر Ural-4320 6×6 جایگزین شد. هر BM-21 توسط یک کامیون 9k450  با 60 موشک اضافی پشتیبانی می شود. نصب شدن بر روی کامیون های 6×6 به BM-21 تحرک قابل توجهی می دهد که به ویژه پس از شلیک، زمانی که پرتابگرها باید به سرعت جابجا شده تا از آتش سامانه های ضد توپخانه ای دشمن در امان باشند. عملیات شلیک و جابجایی رفتار معمول در راکت انداز های چندگانه خودکششی است
       
       
      کامیون پشتیبان سامانه گراد
       
      راکت یا موشک
      راکت یا موشک به مهماتی گفته می شود که توسط یک موتور به حرکت در می آید. موتور موشک / راکت در ساده‌ ترین گونه از لوله‌ ای تشکیل شده است که در آن سوخت می‌ سوزد و در یک انتهای آن دهانه‌ ای دارد. گازهای خارج شده باعث ایجاد واکنشی برابر و مخالف در انتهای بسته لوله شده و پرتابه را به جلو می راند . رانش با هدایت گازهای به سرعت در حال انبساط از سوخت موشک در حال سوختن از طریق یک یا چند نازل (ونتوری/ ونچوری) ایجاد می شود.
       

       
      نمایش اثر ونتوری
       
       راکت های 122 میلی متری برای BM-21 دارای هفت ونتوری در پشت موتور موشک هستند. در حالی که موتورهای موشک می‌توانند حاوی سوخت مایع یا جامد باشند، سامانه های BM-21 موشک ‌هایی را با موتورهایی که فقط دارای سوخت جامد هستند شلیک می‌کنند. بر خلاف موشک ، یک راکت هدایت نشده مسیر خود را در هنگام پرواز تنظیم نمی کند تا به هدف اصابت کند. به این ترتیب، هنگامی که BM-21 یک راکت را شلیک میکند هیچ راهی برای تغییر مسیر آن وجود ندارد.
       
      راکت ها
      راکت ها به منظور دستیابی به پایداری آیرودینامیکی ، از باله یا چرخش محوری استفاده می کنند ، راکت های سامانه گراد ترکیب هر دو این روش ها را بکار می برد. روش اولیه برای ایجاد پایداری آیرودینامیکی از طریق استفاده از چهار بالک در بخش پشتی است . هنگامی که راکت پرتاب می شود، شروع به چرخش با سرعت نسبتا کندی می کند. باله‌های فنری که در بخش پشتی دور راکت پیچیده شده اند و با یک بند نازک در جای خود نگه داشته شده اند که هنگام پرتاب می‌سوزد. همانطور که قسمت پشتی موشک از لوله پرتاب خارج می شود، فنرها باله ها را باز کرده و راکت را در پرواز تثبیت می کنند.
       
       
      انواع راکت های سامانه گراد
       
      راکت 9M22
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               64  کیلوگرم
      سرجنگی         18.4 کیلوگرم
      طول              2870 میلیمتر
      تعداد ترکش     1640 تکه
      برد                5 تا 20.4 کیلومتر
       
      راکت 9M22M
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               46  کیلوگرم
      سرجنگی         18.4 کیلوگرم
      طول              1930 میلیمتر
      تعداد ترکش     1640 تکه
      برد                2 تا 10.8 کیلومتر
       
      راکت 9M22U
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               66.6  کیلوگرم
      سرجنگی         18.4 کیلوگرم
      طول              2870 میلیمتر
      تعداد ترکش     1640 تکه
      برد                5 تا 20.1 کیلومتر
       
      راکت 9M28F
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               56.5  کیلوگرم
      سرجنگی         21 کیلوگرم
      طول              2270 میلیمتر
      تعداد ترکش     1000  تکه
      برد                تا 15 کیلومتر
       
      راکت 9M53F
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               70   کیلوگرم
      سرجنگی         26  کیلوگرم
      طول              3037 میلیمتر
      تعداد ترکش     2450  تکه
      برد                5 تا 20.5 کیلومتر
       
      راکت 9M521
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               66  کیلوگرم
      سرجنگی         21 کیلوگرم
      طول              2840  میلیمتر
      تعداد ترکش     1000  تکه
      برد                تا 40  کیلومتر
       
      راکت 9M522
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               70  کیلوگرم
      سرجنگی         25  کیلوگرم
      طول              3037 میلیمتر
      تعداد ترکش     1800  تکه
      برد                تا 37.5  کیلومتر
       
       
       
      گراد در نقش موشک
       
      با توجه به گستره کاربران راکت انداز های گراد شرکت های دفاعی در صدد بهبود عملکرد این سامانه بر آمده اند که شرکت ترکیه ای راکستان و همینطور صنایع دولتی رافائل دو شیوه گوناگون را برای افزایش دقت این سامانه به کار برده اند
       

       
      راکت (موشک) ساخت راکستان با سامانه هدایتی GPS / INS
       
      شرکت راکستان یک راکت هدایت شونده به سامانه هدایت ماهواره ای به همراه سامانه هدایت داخلی توسعه داده است که با استفاده از امواج ماهواره های جی پی اس دایره خطای برابر 30 متر (ادعایی)  دارد
       

       
      کیت Epik
       
      شرکت رافائل کیت EPIK را برای راکت های سامانه گراد توسعه داده است (Electro-Optical Precision Integration Kit)) که بر پایه هدایت داخلی  INS و پردازشگر تصویری کار میکند ، تصویر هدف که توسط سامانه های دیگر (هلیکوپتر / هواپیما / پهپاد / نیرو های پیاده) برداشت شده است روی سامانه هدایت داخلی بارگیری شده و در زمان پرواز پویشگر فعال دماغه راکت با مقایسه تصویر ذخیره شده اقدام به جانمایی و شیرجه بر روی هدف تعیین شده می نماید ، از آنجایی که EPIK با جی پی اس در ارتباط نیست امکان جم و اخلال بر روی آن نیز وجود ندارد. شرکت سازنده دقت اصابت کمتر از 3 متر را برای این کیت هدایتی اعلام کرده است
       
      با هدایت پذیر شدن راکت های سامانه گراد سامانه های Fire Finder امکان محاسبه الگوی پروازی پرتابه برای اجرای عملیات سرکوب را تا حد بسیار زیادی از دست خواهند داد
       
       
       
       
       

       
       
      سامانه راکت چند گانه خودکششی
       
      سازنده    اتحاد جماهیر شوروی
      سال ورود به خدمت   1963 میلادی
      تعداد خدمه    6 نفر
       
      گونه های سامانه گراد

       
      BM 21 V
      نسخه هوابرد با 12 تیوب بر روی کامیون گاز 66B 
       

       
      GRAD 1
      نسخه سبکتر سامانه گراد با 36 تیوب بر روی کامیون زیل 131
       

       
      9K132 Grad-P
      گراد پی لانچر تکی راکت 122 میلیمتری
       

       
        A-215 Grad-M
      نسخه دریایی سامانه گراد
       

       
      9K59 Prima
      پریما نسخه بهبود یافته گراد با 50 تیوب
       

       
      Grad-K
      نسخه تازه تر گراد بر روی کامیون کاماز 5350
       

       
      Tornado G
      راکت انداز بهبود یافته گراد بر روی کامیون اورال 4320
       
       
       
      پیوند 1
      پیوند 2
      پیوند 3
      پیوند 4
      پیوند 5
    • توسط MR9
      فکور90 ، در اصل ، یک پروژه داخلی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران (IRIAF)  بشمار می رفت که تاریخ آغاز آن به اوایل دهه نخست قرن بیست و یکم ( 2000 میلادی ) برمی گردد . به اعتقاد برخی ، در آن زمان هیچ  موشک هوا به هوای عملیاتی AIM-54A فونیکس در فهرست موجودی نیرو وجود نداشت ، در نتیجه  متخصصان نیروی هوایی پیشنهاد دادند  تا قطعات و اجزاء فونیکس ها را با قطعات موشکهای تغییر یافته هاوک ( پروژه سجیل ) بهبود دهند و موشکهای موجود را بحالت عملیاتی بازگردانند .
      با کلید خوردن این پروژه ، به شکل همزمان نیروی هوایی یک قرارداد همکاری را با صنایع شهید بابایی وابسته به وزارت دفاع و پشتبانی نیرو های مسلح با هدف بازگرداندن چند تیر موشک فونیکس بحالت عملیاتی در یک بازه زمانی یکساله (2007-2006) به امضاء رساندند  و برای اطمینان از صحت کار ، چند کارشناس بازنشسته فنی نیروی هوایی ارتش نیز به این پروژه پیوسته و این ایده دنبال شد.
      براساس گزارشهای تایید نشده ، در اوایل کار ، موشکهای از رده خارج فونیکس با استفاده از جستجوگر موشک MIM-23B دوباره عملیاتی شدند . با این حال ، در سالهای بعد (2009-2008) ، زمانی که صنایع شهید بابایی ، یک نسخه بهبود یافته از موشک پدافند هوایی MIM-23B را با رادار و اویونیک جدید برای نیروی هوایی توسعه داد ، این ایده برای کارشناسان بوجود آمد که تمامی موشکهای فونیکس باقی مانده را با اویونیک جدید و رادار موشک شلمچه ، ( نسخه بهبود یافته MIM-23B) به حالت عملیاتی درآورند .
      این موشک با موفقیت کامل مابین سالهای 2009 تا 2010 آزمایش شد ، اما علی الظاهر  در خط تولید انبوه قرار نگرفت . نسخه جدید سجیل / شلمچه  با جستجوگر و اویونیک پیشرفته با شناسه سجیل هوابرد برای تجهیز تامکتهای نیروی هوایی ، فانتوم ومیراژهای اف-یک در حال توسعه است .
      پی نوشت : 
      این تحلیل ، صرفاً یک نظر بشمار می رود و نه تایید و نه رد می گردد . با این حال امیدواریم نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، بیش از پیش ، از قابلیتهای تدافعی ، تهاجمی برخوردار گردد . 
    • توسط Davood
      اواخر دهه ۶۰ و اوايل دهه ۷۰ ميلادي را مي توان نقطه عطف در پيشرفت صنايع موشكي در دنيا دانست زيرا زماني بود كه به تازگي جنگ جهاني تمام شده بود و كشورهاي درگير جنگ جهاني به خوبي ضرورت وجود موشك و جنگ افزارها را درك كرده بودند و با تجربياتي كه به هنگام جنگ كسب كرده بودند توانستند به دنياي جديدي از ساخت سلاح ، موشك و هواپيما قدم بگذارند.
      يكي از اين كشورها كه همواره ابرقدرتي موشكي محسوب مي شد شوروي بود. اتحاد جماهير شوروي با فاصله اي بسيار زياد از رقباي خود در حال پيشرفت بود به خصوص در صنعت هوافضا، ولي اين پيشرفت هنگام فروپاشي اتحاد جماهير شوروي با كمتر از نصف پتانسيل گذشته ادامه يافت.
      البته بايد به اين نكته نيز توجه كنيم كه با وجود چنين فروپاشي، روسيه هنوز هم در صنعت هوافضا از برترين هاست. صنايع موشكي روسيه كه همچون يكي از زيرشاخه هاي صنعت هوافضاست به تبع آن پيشرفت زيادي داشته است. رقابت بسيار جذابي بين كشورهاي روسيه و ايالت متحده آمريكا در زمينه هوافضا وجود دارد كه شايد يكي از دلايل پيشرفت سريع اين صنعت در اين كشورها و فاصله زياد آنها با كشورهاي ديگر همين باشد.
      در ليست موشك هاي روسيه مي توان انواع و اقسام موشك ها را از قبيل موشك هاي هوا به هوا، هوا به زمين، زمين به هوا، بالستيك، اتمي، ضد ماهواره ، ضد كشتي و ضد زيردريايي را ديد. در اين ميان يكي از سري هاي بسيار قوي و با اهميت سري موشك هاي S يا S-300 را مي توان جزو سومين نسل موشك هاي زمين به هوا دانست كه پروژه ساخت و طراحي آن در دهه ۱۹۷۰ شروع شد.
      اين موشك نسبت به موشك هايي كه در زمان هاي قبلش ساخته مي شد خصوصيات متفاوتي داشت. البته تنها در سيستم پرتاب (Launch) آن از سري موشك هاي ۴۸N6 نمونه برداري شده بود كه مي توانست ميان برد يا دوربرد باشد. توسعه و گسترش موشك هاي سري S-300 از سال ۱۹۶۹ آغاز شد كه در آن زمان اين موشك ها به برد ۷۵ كيلومتري رسيده بودند.
      شركت مجرب آلماز (Almaz) مسئوليت طراحي و ساخت را براي نيروهاي زميني و شركت بوكاتف وظيفه طراحي آن را براساس نيازهاي نيروي دريايي روسيه به عهده گرفتند.
      چندي بعد براي به كمال رسيدن اين موشك ها براساس آخرين تكنولوژي هاي راكتي شركت گرونيش (Grunish) نيز به اين جمع پيوست.
      هدف ساخت پروژه، موشكي با برد بالا، سرعت بسيار زياد و قدرت مانوري مطمئن بود. اين موشك بايد كمترين زمان عكس العمل و قابليت استفاده هاي نظامي گوناگون براي حمل كلاهك هاي مختلف و داراي كمترين زمان رسيدن به هدف و نيز قابل اعتماد در زمان پرواز باشد.
      منظور از قابل اعتماد بودن اين است كه هنگام پرواز از ديد رادارها محفوظ باشد و ضد موشك ها نتوانند آن را رديابي كنند،حتي از لحاظ حفاظت اوليه اين موشك ها قرار بود كه در كانتينرهايي جاسازي شوند كه از زمان ساخت در كارخانه به بعد در همان كانتينرها بمانند و حتي سيستم پرتاب آنها نيز در خود كانتينرها تعبيه شود تا بتوانند در كمترين زمان ممكن از هر نقطه اي قابل پرتاب باشند. اين پرتاب به صورت عمودي انجام مي شود. يك لانچر قوي كه مي تواند موشك را تا ارتفاع ۲۰ متري بلند كرده و پرتاب كند. براي اين امر يك جك هيدروليك مدل ۴M330 ساختند كه با سرعت بسيار بالايي اين موشك را آماده پرتاب مي كند.
      S-300P
      يكي از اولين موشك هاي اين سريS-300P است كه به سفارش وزارت دفاع روسیه توليد شد. اين موشك مي تواند كلاهكي را به اندازه ۱۳۳ كيلوگرم با بيشينه برد ۴۷ كيلومتر حمل كند. كمترين برد آن پنج كيلومتر است و مي تواند در ارتفاع ۳۰ متري پرواز كند. سرعتش به سه كيلومتر در ثانيه مي رسد و در ۲۸ ثانيه مي تواند از خود عكس العمل نشان دهد. زمان آماده پرتاب شدنش كمتر از پنج دقيقه است.
      S-300F
      در سال ۱۹۸۴ مدل S-300F ساخته شد. مدل F در اصل موشك متناسب با نيازهاي نيروي دريايي روسيه بود كه از سيستم پرتاب ۵V55RM استفاده مي كند. سرعت آن ۴۶۸۰ كيلومتر در ساعت است و مي تواند كلاهكي به اندازه كلاهك مدل P (۱۳۳ كيلوگرم) ولي با بردي دوبرابر (حدود ۹۰ كيلومتر) را با خود حمل كند. بيشينه سرعت آن ۶۱۲۰ كيلومتر در ساعت و طول خود موشك با كلاهك ۲۵/۷ متر است.كمترين برد آن هفت كيلومتر و سقف پروازش ۲۵هزارمتر است و با سوخت جامد نيروي پيشرانش را تامين مي كند. يك سيستم راداري معروف به ريف روي آن نصب كردند كه مي تواند در يك زمان شش هدف را شناسايي كند و به آنها هجوم برد.
      S-300FM
      مدل S-300FM در سال ۱۹۹۰ ساخته شد كه باز هم مدلي براي نيروي دريايي بود. بسيار مدرن و پيشرفته بود. بيشينه سرعت آن به ۱۰ هزار كيلومتر در ساعت مي رسد، وزن آن ۱۴۸۰ كيلوگرم است و اين تفاوت بيش از هزار كيلوگرمي را مي توان در وضعيت نيروهاي پيشران اين موشك دانست. طول آن ۵/۷ متر، قطرش ۵۲/۰ متر و فاصله دوسر بالچه هاي عقب ۰۳/۱ متر است.
      برد آن ۹۰ كيلومتر است و مي تواند ۱۵۰ كيلوگرم كلاهك را با خود حمل كند. بيشينه سرعتي معادل ۷۵۶۰ كيلومتر در ساعت دارد كه در ارتفاع ۲۵ هزارمتري پرواز مي كند.
      S-300PMU
      مدل ديگر S-300PMU است. اين موشك از لحاظ ظاهري بسيار شبيه مدل FM است حتي وزنش با آن يكي است. طول آن ۹۸/۶ متر، قطرش ۴۵/۰ متر و فاصله دوسر بالش ۰۴/۱ متر است. در ارتفاع ۲۷ هزار متري پرواز مي كند و سوختش از مواد جامد تشكيل مي شود. كمترين بردش پنج كيلومتر و بيشترين برد آن ۹۰ كيلومتر است. مدل بعد در سال ۱۹۹۷ ساخته شد كه در واقع يك نمونه برداري از مدل MU بود. اين موشك MU-2 نام داشت كه از لحاظ اندازه و ابعاد دقيقاً مانند مدل قبلي بود ولي بردش به ميزان ۱۰۵ كيلومتر افزايش يافته بود يعني برد كلي آن به ۱۹۵ كيلومتر رسيد. توانايي حمل آن نيز بيشتر شده است و مي تواند ۱۸۰ كيلوگرم كلاهك را با خود حمل كند. سري ساخت اين موشك ها تا سال اخير ادامه يافت.

      Avia.ir
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.