امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

تصمیم وزارت دفاع آلمان مبنی بر خرید میدز

 

وزارت دفاع فدرال آلمان دیروز از خریداری سیستم میدز خبر داد. در ماه های اخیر رقابتی سخت و جدی و پایاپای میان سامانه میدز و پاتریوت نسل بعدی در جریان بود که در نهایت میدز برنده این رقابت شد.  2 هفته پیش وزارت دفاع آلمان از انتقال 4 یگان سامانه پاتریوت به اسرائیل خبر داده بود و این اقدام خود را ، به عنوان کمک های بلاعوض نظامی  بیان کرد.

 

از همان زمان گمانه زنی های کارشناسان  در خصوص انتخاب میدز قوی تر شده بود ، چون این حرکت به منزله از رده خارج کردن آهسته و تدریجی سامانه های قدیمی پاتریوت و جایگزینی آنها با میدز ، پنداشته میشد.

 

به گفته مسئولان لاکهیدمارتین ، انتظار میرود تا سال 2025 تمامی یگان های پاتریوت ارتش آلمان با میدز جایگزین شود. تعداد مورد نیاز آلمان بین 8 تا 10 واحد ارزیابی میشود. به دنبال این تصمیم آلمان ، احتمال میرود کشورهای دیگری نظیر ایتالیا و هلند نیز برای خرید میدز ابراز علاقه کنند به اضافه 32 کشوری که مسئولان لاکهید مارتین آنها را مشتریان بالقوه خود میپندارند که دارندگان فعلی سیستم پاتریوت نیز در این فهرست قرار میگیرند.

 

میدز با همکاری شرکت لاکهیدمارتین آمریکا با ام بی دی ای اروپا توسعه یافته. به طوری که 58% هزینه ها و توان فنی و علمی توسط آمریکا فراهم شده ، 25% توسط آلمان و 17% توسط ایتالیا. ایرباس و BAE نیز در بخش اروپایی سهیم بوده اند.

 

رادار جستجو ، لانچر پرتاب و موشک های این سامانه به وسیله لاکهیدمارتین تولید میشود  و رادار کنترل آتش و واحد فرماندهی و مدیریت توسط شرکای دیگر.

 

لاکهید مارتین انتظار دارد گفت و گو ها برای فروش 4.5 میلیارد دلاری این سامانه را از همین حالا به مدت 12 ماه تا سال آینده میلادی یعنی 2016 با وزارت دفاع آلمان آغاز کند و اولین سیستم ها تا پیش از آغاز سال 2020 تحویل نیروی زمینی آلمان شود.

 

همچنین مسئولان لاکهیدمارتین بازاری به بزرگی و ارزش 100 میلیارد دلار را برای فروش این سامانه طی 15 سال آینده پیش بینی کرده اند.

 

2 سال پیش آمریکا تصمیم به توقف اختصاص بودجه بر روی این برنامه گرفت و نیروی زمینی آمریکا نیز هیچ تصمیمی بر خریداری و  به خدمت گرفتن سیستم میدز ندارد و به جای آن بر روی سامانه پاتریوت نسل بعدی که توسط ریثیان در حال توسعه میباشد ، سرمایه گذاری کرده است.

 

ولی در عین حال نیروی زمینی آمریکا تصمیم دارد از 10 سال صرف زمان و هزینه بر روی این برنامه ، محصول مورد نظر خود را برداشت کند و در این راستا ، بعضی از اجزای میدز مانند رادار کنترل آتش و لانچر را در پاتریوت نسل بعدی به کار گیرد.

موشک های PAC-3 MSE نیز با توجه به این که اختصاصا برای سامانه میدز توسعه نیافته اند و در حقیقت برنامه ای از گذشته محسوب میشود ، قاعدتا در ساختار پاتریوت نسل بعدی نقش اساسی دارد.

 

پاتریوت نسل بعدی شامل رادار فوق پیشرفته با 3 آرایه ثابت از نوع AESA میباشد که از فناوری گالیوم نیترید بهره میگیرد و برد ، دقت و قدرتی به مراتب بیش از رادارهای سامانه میدز خواهد داشت. در عین حال پوشش 360 درجه ثابت ایجاد خواهد کرد بر خلاف میدز که از یک رادار گردان برای پوشش 360 استفاده میکند و این یکی از بزرگ ترین برتری های پاتریوت است.

همچنین از سامانه مدیریت باز نبرد بهره مند خواهد بود که قدرت قرارگیری در جنگ شبکه محور را به آن خواهد داد.

 

در پی این تصمیم وزارت دفاع آلمان ، احزاب دست چپی و سبز به شدت به هزینه های سرسام آور این پروژه اعتراض کردند و گفته اند چرا در حالی که سامانه های قدیمی موجود به خوبی در حال انجام وظایف خود هستند ، باید چنین بار مالی اضافه بر سازمان و غیر لزوم به کشور و مردم تحمیل شود. و از اصطلاح  " پرتاب پول از پنجره به بیرون " برای این سرمایه گذاری استفاده کرده اند.

 

همچنین چندین اندیشکده آلمانی فعال در مسائل نظامی ، هشدار داده اند که با توجه به نبودن پشتیبانی مالی و بازاریابی ارتش آمریکا ، خرید و به کارگیری سامانه میدز توسط دولت آلمان بسیار گران تمام خواهد شد و هیچ گونه توجیه اقتصادی و منطقی نخواهد داشت.

 

کمپانی ریثیان در واکنش به این خبر اظهار کرده که هنوز هیچ گونه پیام رسمی از سوی وزارت دفاع آلمان مبنی بر انتخاب میدز در این رقابت ، دریافت نکرده و آنها این مساله را به معنای در جریان بودن و ادامه داشتن رقابت میدانند.

 

همچنین خانوم " اورسولا ون در لین "  وزیر دفاع آلمان در اظهاراتی تامل بر انگیز اضافه کرده ، در صورتی که سازندگان سامانه میدز ، موفق نشوند به اهداف مورد نظر از لحاظ بودجه و زمان بندی و توانایی های مورد نیاز دست یابند ، آلمان همچنان قادر است در هر لحظه  قرارداد را باطل کرده و به سازنده سامانه پاتریوت یعنی شرکت ریثیان ، یک فرصت دوباره بدهد.

 

ماه گذشته لهستان سامانه پاتریوت را در رقابت با سمپ-تی ، برای خرید انتخاب کرده بود در حالی که میدز حتی به رقابت نهایی هم راه نیافته بود .

 

http://www.lockheedmartin.com/us/news/press-releases/2015/june/mfc-060915-germany-meads-future-air-missile-defense.html

http://meads-amd.com/2015/06/germany-announces-meads-selection-for-future-air-and-missile-defense-system/

http://www.defensenews.com/story/defense/2015/06/09/germany-opts-for-meads-missile-defense-system/28741425/

http://www.reuters.com/article/2015/06/09/germany-military-missiledefense-idUSL1N0YV1KL20150609

http://www.wsj.com/articles/germany-opts-for-meads-missile-defense-system-1433867902

http://www.ft.com/intl/cms/s/0/c1ad5a7a-0e8f-11e5-9ae0-00144feabdc0.html

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

به نظر شخصی من قاهر 313 یک کار عمده اش مقابله با امثال این سیسمتها خواهد بود

عزیزان دل چرا بیخودی منفی میدید؟

 

به صورت سنتی، هواپیماهای رادارگریز برای نفوذ به پدافند طرف مقابل و عملیات سرکوب دفاع هوایی به وجود آمدند

منطقه ما هم داره پر میشه از انواع پدافند پیشرفته

کشور ما هم اعلام کرده برنامه تولید جنگنده رادارگریز داره.

 

خب این سه تا گزاره رو کنار هم بگذارید چی در میاد؟

این یک حرف منطقیه که اگر برنامه رادارگریز وجود داره، سرکوب دفاع هوایی دشمن از مأموریتهاش باشه...

 

پ.ن. طبیعتا اینکه فلان سلاح برای فلان مأموریت طراحی می شود به این معنی نیست که در شرایط واقعی هرگاه در آن مأموریت قرار بگیرد موفق می شود

 طبیعتا تر (!) هم اینکه فلان سلاح برای فلان مأموریت طراحی می شود به این معنی نیست که وقتی هنوز در مراحل طراحی و توسعه قرار دارد از پیش در فلان مأموریت و در مقابل فلان سلاح موفق شده است! سینه چاکان تکنولوژی آمریکایی نگران نباشند!

  • Like 1
  • Downvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

وزارت دفاع آمریکا، پنتاگون، در گزارشی گفته که این کشور به منظور یافتن و تخریب موشک‌هایی که به فضا فرستاده می‌شوند، باید درباره تکنولوژی‌های جدید از جمله لایه‌ای از حسگرهای مستقر درفضا تحقیقاتی انجام دهد.

 

در آستانه انتشار این گزارش، یک مقام آمریکایی که نامی از او برده نشده گفته که فضا "کلید" دفاع موشکی است.

این مقام آمریکایی به خبرنگاران گفت: "به منظور دریافت هشدار به موقع و ردگیری و تشخیص موشک‌ها پس از پرتاب، ما حالا به بررسی لایه حسگرهای مستقر در فضا پرداخته‌ایم."

اما این مقام آمریکایی در عین حال تاکید کرده که ارتش تنها در حال بررسی این مسئله است که آیا چنین سیستمی کارایی دارد و هنوز تصمیمی در این مورد گرفته نشده است.

《 http://www.bbc.com/persian/world-46906599  》

 

  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, Navard گفت:

همیشه در بحث ها گفته شد که ماهواره بر قاصد با تغییراتی میتونه یک موشک قاره پیما بشود. و یا با اتصال پیشران سلمان به باقی موشک های موجود من جمله خرمشهر و سجیل میتوانیم به برد بسیار زیاد دست پیدا کنیم. اما مطلبی که تا حالا به آن پرداخته نشده این است که ما در بهترین حالت با این تکنولوژی به چه بردی دست پیدا میکنیم!؟ و برای رسیدن به خاک آمریکا موشک هایمان چه بردی را باید طی کنند؟!

 

 

 آیا کروی بودن کره ی زمین رو حساب کردید !؟

در مضحک بودن سیستم های دفاع موشکی که آمریکا به بهانه ی جلوگیری از قدرت نظامی علیه روسیه در رومانی و لهستان گذاشته همین نقشه بس هست ...

 

20180929_wom941.png

 

روسیه برای زدن آمریکا ، نیازی نداره موشک ها رو از روی اروپا و اقیانوس اطلس رد کنه ، خیلی راحت از شمالگان و کانادا این کار رو می کنه !!!

ایران هم می تونه هم از شمالگان ، هم از جنوبگان و هم غرب و هم شرق این کار رو کنه ... یادتون باشه که زمین ، گرده .

 

ویرایش شده در توسط Ghalam
  • Upvote 8

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

بسم ا...

 

ایده سامانه دفاع موشکی جهانی چند لایه ریتئون

 

براساس گزارشهای اطلاعاتی منتشر شده ناتو ، خطر گسترش کاربران موشکهای بالستیک در دو حوزه کمیت و پیچیدگی ، روبه افزایش است . به اعتقاد  تحلیلگران اطلاعاتی ناتو ، تا سال 2018 و پس ازآن ، تمامی خاک اروپا در معرض خطر موشکهای بالستیک قرار خواهد گرفت . به همین دلیل شرکت تسلیحاتی ریتئون درصدد است تا سامانه دفاع موشکی جهانی چند لایه خود را به منظور ایجاد یک حفاظ قابل اطمینان ، توسعه دهد . این سامانه متشکل از آرایه های یکپارچه زمین پایه ، دریاپایه و فضا پایه است که میتواند در برابر موشکهای بالستیک حفاظت مشخصی را ایجاد نماید . سناریوی فرضی مطرح شده دراین ویدئو ، دو مشخصه اصلی سامانه طرح شده توسط ریتئون ( رادار AN/TPY-2 و موشک استاندارد-3) را به تصویر کشیده است .

 

antpy-2_gallery_thumb.jpg

 

rim-161a.jpg

 

 

https://www.aparat.com/v/pYSBJ

 

پی نوشت :

 

تا این تاریخ ( سیزدهم خرداد سال یکهزاروسیصدو نود ونه خورشیدی ) انجمن میلیتاری فاقد تاپیک مستقل برای بررسی و تحلیل سامانه های دفاع موشکی بود ، که با تجمیع تمامی تاپیکها و پستهای مرتبط ، این کار اجرا شد

  • Upvote 11

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

اینفوگرافی شبکه دفاع موشکی اروپا در برابر حملات بالستیک (در اینجا از جانب ایران)

رادارهای زمین‌پایه هشدار زودهنگام و ماهواره‌ها، پرتاب موشک بالستیک را رصد می‌کنند و سپس سامانه‌های دفاع فعال با موشک سامانه پاتریوت پک-٣ و اس‌ام-٣، سرجنگی را رهگیری و ساقط می‌کنند.

20210317_094427.jpg

  • Like 1
  • Upvote 8

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

در بحث پدافند و موشک ها نکته ای که وجود داره اینه: روند توسعه پدافند معمولا یک گام پس از شناخت تهدید هست. یعنی اول تهدید که اینجا موشک هست شناسایی میشه و مشخصاتش استخراج میشه و برای این تهدید با صرف زمان و هزینه زیاد یک سامانه پدافندی با مشخصات تقریبا معین بنا به مشخصات موشکی طرف مقابل طراحی میشه. پس کشور مهاجم میتونه اگر خلاق باشه یک گام پیش باشه از کشور مدافع به این شکل که پس از تکمیل طراحی پدافند و توسعه اش توسط دشمن (با صرف هزینه و زمان و تولید در کمیت ) حالا با یک راهبرد ابزاری یا تاکتیکی اون طراحی را در شکل کارکردی خودش هدف قرار بده. برای مثال با یک تغییر کوچک در موشکهاش یا حتی تغییر تاکتیکی یا طراحی یک سلاح مکمل در کنار موشکی در اون بحث توسعه و طراحی پدافندی دشمن در زمان تهاجم یک غافلگیری ایجاد کنه.

 

حالا این میتونه متنوع باشه. از تغییرات نرم افزاری تا سخت افزاری، تغییرات تاکتیکی نحوه کاربرد سلاح، جنگال، سلاح مکمل، جغرافیا، حتی زمان و کمیت همه میتونند در خدمت این هدف باشند به شرطی اینکه از مشخصات سامانه های پدافندی دشمن شناخت کافی وجود داشته باشه و تا حد امکان حداقل چند نمونه از این طراحی ها به منظور غافلگیری پنهان بمونه.

 

پ ن: مثلا یکی از غافلگیری های در دسترس تر میتونه موشک ضدماهواره باشه. فقط در همین بحث جمع آوری اطلاعات میدانی فی المثل ایالات متحده ماهواره های تصویربرداری یا هشدار زودهنگام مثل دو چشم جزئی جدایی ناپذیر از طراحی عملیات هاش شدند، یعنی یک عادت زمانی شکل گرفته که هرچند براش الترناتیوهایی حتما در پلنهاشون دارند ولی خب در عمل تمام تکیه بر ابزارهای در دسترسشون هست و تجربیاتشون هم بر این پایه شکل گرفته. حالا به وقت خاص، اگر این چشمها از کار بیفتند اون هم در عین غافلگیری خب خودش یک گام برای تزلزل جبهه مقابل هست هر چه قدر هم که میخواد نابرابر باشه جبهه. اصولا سیستمهای پیچیده آسیب پذیر تر هستند و بیشتر متکی بر اجزا.

  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط FLANKER
      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385294.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385295.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385335.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385333.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385300.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385309.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385302.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385304.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385306.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385307.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385334.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385336.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385337.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385338.jpg
    • توسط GHIAM
      با استفاده از طول استند موشک فاتح، تونستم ابعاد موشک فتح را به دست بیاورم. موشک فتح دارای طول 6.5 متر و قطر 40 سانتیمتر است. این موشک نسبت به فاتح110 حدودا 2.30متر کوتاهتر و 20 سانتیمتر قطر کمتری دارد.  
      هیچ گونه اطلاعاتی از جنس موتور و جنس بدنه موشک وجود ندارد. اما احتمالا فتح موشکی با وزن 800-900 کیلوگرم، برد  200 - 300 کیلومتر و سرجنگی 150-200 کیلوگرمی باشد. به نظر میر‌سد سپاه قرار است این موشک را جایگزین نسخه های اولیه فاتح 110 کند. هرچند سرجنگی سبکتری نسبت به فاتح دارد برای زدن اهداف نرم از جمله زیرساخت‌های نفتی، مراکز صنعتی، اهداف غیرمقاوم نظامی و ... بسیار موثر است. 
      با توجه به ابعاد و وزن موشک فتح، می‌توان 4 تیره از این موشک را مانند فجر 5 از روی حامل IVECO پرتاب کرد.  
       

       
       

       

       
       
       
    • توسط mehdipersian
      شناور شهید باقری به بالگرد، موشک و پهپاد مجهز خواهد شد 
      فرمانده نیروی دریایی سپاه:

      شناور شهید باقری که در آینده ساخت آن به اتمام می‌رسد، علاوه بر داشتن یک ناوگروه در داخل خود، باند پرواز هم دارد که پهپاد می‌تواند از روی آن حرکت کرده و به پرواز درآید و در بازگشت هم می‌تواند بر روی آن بنشیند.
      شناور شهید باقری با ۲۴۰ متر طول و ۲۱ متر ارتفاع، مجهز به بالگرد، موشک و پهپاد است.
      این شناور به گونه‌ای در حال ساخت است که از روی عرشه آن حدود ۶۰ پهپاد می‌تواند پرواز کند و بنشیند.
      وستانیوز
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.