Lockheed Martin UGM-96 Trident I موشک بالستیک دوربرد و زیردریایی

[babak1985 4,170]

Lockheed Martin UGM-96 Trident I
(قسمت اول)

[img]http://captain-pilot.com/images/61540532293283995121.jpg[/img]

موشک بالستیک دوربرد و زیردریایی پرتاب UGM-96 Trident I C-4 به عنوان جانشین نمونه UGM-73 Poseidon C-3 شناخته میگردد. این موشک نهایتا" با نمونه بسیار پیشرفته UGM-133 Trident II تعویض گردید. در سال 1971 میلادی, نیروی دریایی ایالات متحده پروژه ای موسوم به ULMS (مخفف Undersea Long-Range Missile System و یا سامانه موشکی دوبرد و زیر آبی) را آغاز نمود و دستاورد اولیه این پروژه در غالب موشک UGM-73 Poseidon تکامل یافت. کمپانی Lockheed به عنوان پیمانکار رسمی پروژه, 2 برنامه و مرحله کلی را جهت توسعه آن تدوین نمود. در ابتدا توسعه نمونه مشترک Poseidon با همان ابعاد قبلی و متناسب با استفاده در زیردریایی های موجود در ناوگان نیروی دریایی در دستور کار قرار گرفت. این پروژه تحت عنوان EXPO و با تلفیقی از عبارت Extended-Range Poseidon و به معنای نمونه "ارتقا برد یافته موشک Poseidon " نامگذاری گردید.

[img]http://captain-pilot.com/images/34307045950560741558.jpg[/img]

در آبنده و پس از تکمیل نمونه نهایی و دوربرد SLBM با ایعاد بسیار بزرگتر نسبت به نمونه های پیشین, نسل جدید زیردریای های دارای قابلیت پرتاب موشک های بالستیک نیز توسعه یافتند. نمونه مفهومی EXPO منجر به تولید موشک نهایی Trident I C-4 گردید در حالیکه نمونه نهایی با اقتباس از این نوع, همراه با ابعاد و قابلیت های بیشتر تحت عنوان UGM-133 Trident II D-5 تکامل یافت. در سال 1974 میلادی, کمپانی Lockheed موفق به اخد یک قراداد جدید جهت توسعه موشک های UGM-96A Trident I C-4 گردید. برخی قابلیت ها و نکات موجو در طراحی C-4 نشان میدهند که طراحان Trident I این نمونه را بر اساس Poseidon C-3 و با قابلیت شلیک از سکوها و پرتابگرهای مشابه, توسعه داده اند. یکی از مهمترین اهداف پروژه C-4 در دستیابی به برد 7400 کیلومتر در مقایسه با میزان 5280 کیلومتر در نمونه Poseidon تعریف گردیده بود و لازمه دستیابی به این مهم, تنها در بهره گیری گسترده از تکنولوژی های نوین قرار داشت.

[img]http://captain-pilot.com/images/84047583460926425383.jpg[/img]
UGM-73 Poseidon

یکی از مهمترین فاکتورهای این پروژه در بکارگیری از پیشرانه و موتورهای جدید تعریف گردیده بود. موتور جدید به دلیل استفاده از گسترده از ماده سبک و مقاوم Kevlar در بخش پوسته به همراه تکنولوژی استفاده کامل از سوخت موجود در محفظه احتراف به همراه نازل های متحرک و هدایت شونده, دارای بیشترین راندمان نیرو محرکه در مقایسه با سایر رقبا بود. استفاده از نیزه (Aero Spike) متحرک و قابل تمدید در بخش دماغه, یکی دیگر از ویژگی های UGM-96A بود. این نیزه که بر روی قسمت مخروطی شکل دماغه قرار گرفته است, میتوانست نیروی پسا و Drag حاصل از حرکت عمودی موشک را به میزان 50% کاهش دهد. این نیزه نه تنها در مرحله نخست پرتاب از جایگاه خود خارج میگردد, بلکه در مرحله سوم و نهایی نیز موجب تثبیت بیشتر مسیر حرکت موشک و کاهش پسای حاصل از شکاف هوا میشود.


[img]http://captain-pilot.com/images/43591105595783932146.jpg[/img]


اولین شلیک و پرواز رسمی موشک UGM-96A در ماه January سال 1977 انجام گردید. پس از تکمیل مراحل پیشین, در ماه July سال 1979 میلادی, زیردریایی USS Francis Scott Key با شماره شناسایی SSBN-657 موفق به انجام اولین شلیک رسمی و دریایی این موشک گردید. در ماه October همان سال, زیردریایی SSBN-657 به عنوان اولین دارنده رسمی موشک های Trident I C-4 به ماموریت دریایی اعزام شد. هر فروند موشک بالستیک زیردریایی پرتاب UGM-96A در بخش سرجنگی خود, بطور معمول دارای 4 عدد کلاهک MK4 به همراه نمونه های اتمی W-76 با قدرت 100 کیلوتن (kT) انرژی میباشند. این موشک حداکثر میتواند 14 عدد کلاهک MIRV را حمل نماید اما در اینصورت با کاهش برد مفید مواجه میگردد. موشک Trident I همچنین به نسل پیشین سامانه ناوبری اینرسیایی MK5 با دایره دقت و اصابت 380 متر مجهز است.

[img]http://captain-pilot.com/images/43540879638881318495.jpg[/img]
W-76 Warhead

کلیه موشک های قدیمی UGM-73 Poseidon بر روی 14 فروند زیردیایی نوع SSBN (مخفف Ballistic Missile Submarine) با نمونه های جدیدتر Trident I C-4 تعویض گردیدند و همچنین اولین زیردریایی کلاس Ohio با شماره شناسایی SSBN-726 نیز به موشک ها C-4 مجهز گردید. طراحی SSBN های کلاس Ohio بگونه ای بود که توانایی حمل 24 فروند موشک UGM-133 Trident II D-5 را دارا بودند اما 8 زیردریایی اولیه به نمونه های Trident I مجهز گردیدند زیرا در آن بازه زمانی موشک های D-5 آماده عملیات نبودند. امضای پیمان کاهش سلاح های استراتژیک (Strategic Arms Reduction Treaty و یا START II) موجب شد تا تعداد زیردریایی های کلاس Ohio در نیروی دریایی ایالات متحده به عدد 18 فروند ختم گردد. کلیه 18 فروند زیردریایی کلاس Ohio در سال 1997 ساخته و تکمیل گردیدند و این پروژه در زمانی زودتر از موعد مقرر وارد خدمت گردید. در حد فاصل سال های 1977 الی 1986 میلادی, کمپانی Lockheed بیش از 600 فروند موشک UGM-96A را تولید نمود که از این تعداد همیشه 384 فروند آماده عملیات و شلیک بودند.


[img]http://captain-pilot.com/images/62108862350064338008.jpg[/img]
USS Ohio SSBN-726

در اواخر سال 1990 میلادی, نیروی دریایی ایالات متحده, 4 فروند از نمونه های جدید موشک Trident I C-4 و نصب شده بر روی SSBN های خود را با نسل جدید موشک های Trident II D-5 تعویض نمود. تا سال 2002 میلادی مجموعا" 2 زیردریایی به نمونه های D-5 مجهز گردیدند و تعداد باقی مانده نیز تا سال 2007 میلادی ارتقاء یافتند. در همان سال چهار فروند موشک قدیمی Trident I و نصب شده بر روی زیردریایی های SSBN از خدمت خارج گردیدند و پرتابگرهای آنها با نمونه های SSGN (مخفف Guided Missile Submarines) موشک های کروز دریایی UGM-109 Tomahawk تعویض گردید. اولین زیردریایی از مجموع نمونه های نیازمند تغییرات, در ماه October سال 2002 میلادی از ناوگان استراتژیک خارج گردید و در ادامه این برنامه سایر زیردریایی های قدیمی نیز در سال های 2003 الی 2004 میلادی وارد مرحله تغییرات و بروزرسانی گردیدند. زیردریایی USS Ohio با شماره شناسایی SSGN-726 به عنوان اولین SSBN تغییر یافته به SSGN در سال 2006 میلادی مجددا" به ناوگان استراتژیک نیروی دریایی ایالات متحده پیوست و تغییرات سایر زیردریایی ها نیز تا پایان سال 2008 میلادی به پایان رسید.


[img]http://captain-pilot.com/images/24098300348889439734.jpg[/img]

===================

مشخصات بر اساس نمونه UGM-96A:

طول: 10.39 متر
قطر: 1.88 متر
وزن: 33000 کیلوگرم
برد: 7400 کیلومتر
پیشرانه ها: سوخت جامد, مرحله اول Thiokol, مرحله دوم Hercules و مرحله سوم United Technologies Corp
سرجنگی: 6 عدد کلاهک انفجاری و اتمی MK4/W-76


[img]http://captain-pilot.com/images/41991933564409805327.jpg[/img]


======================

ترجمه, تالیف و تنظیم: CAPTAIN PILOT - shola

منابع: http://www.designation-systems.netl و http://www.missilethreat.com و نویسندگان
http://www.centralclubs.com/topic-t81460.html#p328037

[babak1985 4,170]

این موشک خوراک خودمونه

[rap_1981 82]

خيلي شبيه موشك بولاوا هست اين يه نمونه ديگه از پيشرفت علم در شاخه هاي مختلف كه نهايتآ به نتايج مشابهي ختم ميشه

[number112 1]

ممنون عالی بود

[babak1985 4,170]

UGM-96 Trident I

[img]http://freeebayimagehost.com/images/nawds9wxe0l481y2d2b5.jpg[/img]


Trident C-4 نام یک موشک بالستیک قاره پیماست که با داشتن سوخت جامد از زیر سطح به سوی اهداف پرتاب می شود.این موشک طرحی است که از ان به عنوان اعمال بهبود و پیشرفت هایی بر روی موشک منسوخ شده Poseidon C-3 یاد می شود.پیدایش چنین ساختار موشکی در وهله اول به نیاز نیروی دریایی ایلات متحده گره می خورد نیازی که می توان از ان به نام معضل برد تعبیر کرد.موشک پوسایدون با داشتن برد ناکافی در مقابل قابلیت های ضد زیر سطحی خطرناک شوروی عملن خلایی برای USN ایجاد کرده بودند چرا که زیردیایی حامل را مجبور می ساختند تا برای هدف قرار دادن اهداف مختلف در خاک شوروی از اب های ساحلی ایالات متحده خارج شوند .این اقدام به منزله پاگذاشتن در صحنه پر رقابت اب های بین المللی بود که در این حالت هر لحظه وجود خطر از جانب قابلیت های زیر سطحی شوروی احساس میگشت.

[img]http://freeebayimagehost.com/images/9kfw6aj2wj49g84wqz48.jpg[/img]

پاسخ به این نیاز سبب شد تا زمینه های لازم برای ساخت پیشرفته ترین موشک های بالستیک زیردریایی پرتاب (SLBM) جهان اماده شود موشک هایی که در گام نخست توانستند با برد بیشتر خود علاوه بر کاهش اثر بخشی نیروی ضد زیر سطحی دشمن سبب افزایش بقای ناوگان موشکی خودی نیز شوند.ایده تجهیز موشک های C-4 به کلاهک های فرعی باقابلیت انجام مانور می توانست بیش از بیش سیستم های دفاعی دشمن را ناکارآمد سازد قابلیتی که با استفاده از کلاهک های MIRV در C-4 مورد بهره برداری قرار گرفت !

شاید حدس زدن نام سازنده این موشک با اگاهی از در دست داشتن طرح های دفاعی و هوایی حساس ایالات متحده چندان دشوار نباشد لاکهید مارتین نام این شرکت قدرتمند تسلیحاتی است که پیمانکار اصلی ساخت این موشک نیز به شمار می رود.

موشک هایC-4 دارایی استراتژیک ایالات متحده به شمار می روند که در کنار حفظ توان پاسخ گویی به هرگونه تهاجم هسته ایی شوروی سابق به خاک آمریکا وظیفه انجام حملات هسته ایی به دشمن را نیز عهده دار شده اند.هر چند برای نابودی و تخریب سایت های موشکی تقویت شده دشمن این موشک فاقد دقت بالایی است ولی ایا برای تخریب و انهدام مراکز پرجمعیت غیر نظامی باید نگران دقت موشک بود ؟ ! هر کلاهک کوچک این موشک می تواند صدمات قابل توجهی به مناطق پر جمعیت شهری تحمیل کند و اگر بر فراز یک هدف بزرگ توزیع شوند می توانند به طور کامل یک شهر بزرگ و پرجمعیت را نابود و ویران سازد.

[img]http://freeebayimagehost.com/images/9mkf3x1xd748iloqz7xr_thumb.jpg[/img]


UGM-96 یک سلاح پر قدرت تلافی جویانه را نمایان می سازد بویژه انکه با زیردریایی ها در اعماق اب های همواره اماده , پنهان و به دور از هرگونه گزند سطحی باشد .برد زیاد موشک ها به حامل اجازه می دهد تا خارج از محدوده زیردریایی های دفاعی شوروی و در مناطق امن از وجود زیرسطحی های تهاجمی دشمن به انجام غملیات بپردازند.
طبیعت پنهاتنکار زیردریایی احتمال رهگیری انرا به حداقل می رساند در حالیکه یک کلاهک مجهز به تله MIRV قادر به غافلگیری بیش از بیش سیستم دفاع موشکی می باشد به همین خاطر است که ترکیب زیردریایی های هسته ایی با موشک های بالستیک هسته ایی را یکی از اجزا تبدیل شدن یک قدرت جهانی بر می شمارند.

[img]http://freeebayimagehost.com/images/2yvkdmi9is4juwaos9cy.jpg[/img]

موشک C-4 با داشتن برد 7400 کیلومتری از یک کلاهک اصلی که در دورن ان بعلاوه 8 کلاهک فرعیMk 4 تله وفریب دهنده نیز تعبیه شده بره می برد در حالیکه این تعداد در سال 2001 به 6 زیر کلاهک کاهش یافت.هر کلاهک Mk 4 با داشتن قدرت تخریب 100 کیلوتنی دارای دقت 450 متری است.هدایت این موشک را یک سامانه هدایت اینرسایی مدرن به همراه یک سامانه هدایت بر اساس ستارگان اسمان تشکیل می دهند .
وزن پرتابی این موشک به 32850 کیلوگرم میرسد که بر خلاف موشک پوسایدون با داشتن مرحله سوم پروازی یک موشک بالستیک سه مرحله لحاظ می شود. همین امر نیز منجر به افزایش برد عملیاتی موشک ها با وجود تغییر بسیار کوچکی در اندازه انها شده است.طول هر یک از موشک هایC-4 به 10.39 متر و قطر انان نیز به 1.83 متر ختم می شود.


[img]http://freeebayimagehost.com/images/ccozpo9fb04g54focu_thumb.jpg[/img]

[img]http://freeebayimagehost.com/images/axan3uqzpmrazi0mkwg_thumb.jpg[/img]

[img]http://freeebayimagehost.com/images/ktfj672314ja7moe2au_thumb.jpg[/img]

از سال 1979 موشک های C-4 به خدمت ناوگان دریایی امریکا در امده اند در حالیکه تا پیش از تحویل انها 23 ازمایش بر روی انان صورت گرفته بود که درصد موفقیت 86.9 ثبت شده است.در وهله نخست 12 زیردیایی که سابقن پذیرای موشک پوسایدون بودند به انان مجهز گشتند و در ادامه 8 زیردیایی کلاس اوهایو نیز به C-4ها مسلح شدند.8 زیردریاییکه بعدن برای نصب موشک پیشرفته تر C-5 مد نظر قرار گرفتند.در مجموع 540 موشک از نوع C-4 ساخته شد که از این میان از سال 1991 تعداد 385 موشک عملیاتی بودند در سال 1996 تنها 8 سایت پرتاب موشک زیر سطحی کلاس اوهایو باقی ماندند.زیردریایی هایی که با توجه به قالبلیت حمل 24 فروندی موشک بالستیک لقب سایت موشکی زیر ابی برای انان به هیچ وجه اغراق امیز نیست.در سال 1998 تصمیمی بر این بایت گرفته شد که از میان 8 زیردریایی 4 زیردریایی به حمل موشکC-5 اختصاص یابد و در سال 2001 نیز 4 زیردریایی اوهاوی باقی مانده به حامل های موشک UGM-109 تام هاوک مبدل گشتند.

[img]http://freeebayimagehost.com/images/071vt6qan131gzjbubs.jpg[/img]

بدین ترتیب شرایط برای وداع همیشگی موشکهای Trident C-4 با اقیانوس ها بیش از بیش مهیا گشت و در سال 2005 این موشک برای همیشه با پهنه بیکران آب ها و حامل های قدرتمند خود وداع کرد.

[img]http://captain-pilot.com/images/73964508940580296978.gif[/img]

پایان.

CAPTAIN PILOT & shola- Centralclubs.com

[kaftar 570]

موشک کوچیکیه.بهش نمیاد دور برد باشه

[rap_1981 82]

[quote]موشک کوچیکیه.بهش نمیاد دور برد باشه[/quote]
شما با حتما با موشك شهاب 3 ايران مقايسه كرديد كه سوخت مايع هست توجه كنيد كه موشك هاي سوخت جامد با يك پنجم سوخت موشكهي سوخت مايع بردي برابر آنها خواهند داشت

[kaftar 570]

[quote][quote]موشک کوچیکیه.بهش نمیاد دور برد باشه[/quote]
شما با حتما با موشك شهاب 3 ايران مقايسه كرديد كه سوخت مايع هست توجه كنيد كه موشك هاي سوخت جامد با يك پنجم سوخت موشكهي سوخت مايع بردي برابر آنها خواهند داشت[/quote]

نه من با موشک توپول ام و بولاوا مقایسه کردم

[msta 3]

اووا عجب چیزی وقعا خیلی متشکرم کاش از زیردریایی ایرانی غدیرهم میزاشتین

[sorena_ir_army 924]

اصولآ موشکی مانند ترایدنت نسل 2 اوج فناوری موشکی غرب هستش و باید گفت که این موشک یک موشک بسیار ترسناک برای رقیبان اسیایی غرب مانند چین و روسیه هستش.
کلاهک این موشک با فناوری MIRV و سرعت فرودی معادل 27 ماخ توانایی عبور از هرگونه سپر ضد موشکی را تا سال های سال خواهد داشت.
ترکیب یک زیر دریایی فوق سنگین و پیشرفته با چند فروند موشک بالستیک هسته ای رادار گریز تضمین کننده ی امنیت ما برای همیشه خواهد بود.
در اخر از شولا و کاپیتان پایلوت تشکر می کنم.

[mahdavi3d 14,066]

تعدادي عكس بيشتر

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Trident.jpg[/img]

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/nutic4d.jpg[/img]

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/d5_exploded-view.jpg[/img]