kingraptor

جنگنده دفاع نقطه ای میگ-29 فالکروم

امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

اصلا هم رابطه پنهانی با آمریکا بعید نیست بخصوص اینکه در اون طرف پویش را میگیرند.در زمان جنگ هم این خریدها به صورت محدود بوده است.
و این مورد مهم وجود دارد که سیاست مداران ما بیشتر به کارهای نمایشی و پر کردن جیب خود فکر میکنند وگرنه بجای خیلی از کارهای مثلا زیربنایی مثل صدسازی و....میشود مقداری از پولش را خرج ساخت همین میگ در ایران کرد که باعث ورود تکنولوژی به کشور میشود بعدش میشود خودمان مدلهای دیگری بسازیم.ولی ساختن میگ باعث رای آوردن نمیشود و کمتر میشود از قبلش چیزی به جیب زد پس کسی هم به فکرش نیست.
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]جناب DeltaForce00

من با نظر شما مخالفم ... ساخت جنگنده ی جدید از روی نمونه های موجود در کشور که سالهاست امتحان خودشون رو پس دادن و نکات قوت و ضعف انها کاملا مشخص شده است خیلی بهتر از جنگنده ای هست که تا به حال به مرحله ی تست هم نرسیده است و در حد یک طرح خام باقی مانده است (( چه برسد به امتحان واقعی در صحنه ی نبرد ))

ما که به شدت به چند اسکادران تازه نفس برای نیروی هوایی خود هم در بخش حملات زمینی و هم در بخش رهگیر نیاز داریم به هیچ وجه عقلانی نیست که وقت خود را بر روی طرحی بگذاریم که هیچ کس نمی تواند زمان به ثمر رسیدن ان را پیش بینی کند و اگر قبل از این که این طرح با حداکثر ظرفیت خود از نظر کیفیت آن هم در چند اسکادران به خدمت نیروی هوایی ما در بیاید ، حمله ای به کشور شود و به دنبال آن و به دلیل نبود جنگنده مورد نیاز آسمان کشور را بعد از چند روز از دست دهیم ، تمام زحمات ما بر روی طرح جدید بی ثمر خواهد ماند

قطعا با بنده هم نظر هستید که به ثمر رساندن نمونه ی رادار گریز اف چهارده خیلی زودتر از نمونه ی کامل شده ی M-ATF و یا هر طرح جدید دیگر به ثمر خواهد نشست .
[/quote]

دوست عزیز،
سرمایه گذاری رو ساخت یه جنگنده نسل سه و حتی چهار با توجه به تفاوت هزینه نه چندان زیاد بین نسل 4 و 5 معقول نیست در شرایطی که حتی ترکیه در حال مجهز شدن به اف-35 هست.
هر چند برای نیروی هوایی ما با این بضاعت کم و تعداد کم جنگنده عملیاتی از هیچی بهتره.
ما هنوز نتونستیم بدنه خود اف-14 رو بسازیم، نمونه رادار گری اون پیشکش icon_wink

[quote]
حتی اگر ما بتوانیم یک جنگنده ی نو ،، کاملا مشابه با طرح اف 14 و بدون تغییرات اساسی در آن ،، بسازیم خیلی بهتر از کار بر روی طرح های جدید خواهد بود

به نظر من اف چهارده اگر از نظر رادار و تجهیزات الکترونیکی به روز باشد هیچ چیز از اکثر غریب به اتفاق جنگنده های آمریکایی (( به غیر از اف 22 و 35 )) کم ندارد . اگر ما بر روی طرح جدیدی هم کار بکنیم نتیجه ی آن اگر از اف 14 بدتر نباشد بهتر نخواهد بود .
[/quote]

اتفاقا اف- 14 بدون داشتن موشک فینیکس و ایضا رادار AWG-9 یک پرنده سنگین بی مصرف هست که تو داگفایت شانس زیادی نداره، مخصوصا با اون موتور های ضعیف و کندی جثه اون.
تازه رادارش هم تو شناسایی اهداف تو ارتفاع پست مشکل داشت و فینیکس هم که تموم شده،
پس نمونه بومی شدش به چه دردی می خوره؟ حالا اومدیم اف-14 رو بدنش رو ساختیم و فینیکس هم تولید داخل(صرفنظر از تواناییش) برا رادارش باید به کی رو بزنیم؟ روسیه؟

تا جایی که می دونم رادار ایربیس Su-35 BM بهترین رادار روس هست که به ما نمی دن، فعلا که خودمون نتونستیم یه رادار حتی در حد اف-7 بسازیم. این طرح به نظرم از پیش شکست خوردست.

حداقل از بین طرح های موجود، اف-16 (که یک فروند داریم) - میراژ اف-1 - اف-5 - میگ 29 باز بهتر به کار میان.


جناب M-ATF
برا من که واقعا بحث جنگنده خسته کننده شده، تا زمانیکه اراده تو مسولان کشوری و لشکری نباشه نظرات ما آب در هاون کوبیدنه.
همش هم تلخه... من که چیز شیرینی توش نمی بینم. یه جایی خندم ایران به پاکستان و چین پیشنهاد خرید تعدادی JF-17 super7 داده ، واقعا ایناست که حرص آدم رو درمیاره.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
کشور ایران اگه بتونه بدنه هواپیمای اف14 رو با موتورهای تقویت شده از طریق مهندسی معکوس بسازه در زمینه ساخت تجهیزات الکترونیکی و راردارهاش مشکل خاصی نداره. کشور ایران از مدتها قبل در زمینه ساخت رادار و تجهیزات الکترونیکی نظامی تحقیقات گسترده ای کرده و من از منبع موثق می دونم که ایران تونسته تجهیزات مهمی رو بسازه. مثلا ایران تونسته رو رادارای آمریکایی خودش بهسازیهای گسترده و کار آمدی رو انجام بده. یا پروژه رادار ملی که مطمئنم به نتیجه نهایی رسیده. من تو سایت بی بی سی میخوندم مقامات نظامی غربی از افزایش قدرت الکترونیکی ایران شدیدا ابراز نگرانی کردن که این خودش نشون میده ایران به پیشرفتای مهمی رسیده. مشکل ما تو مهندسی معکوس هواپیماهایی مثل اف14 مشکل علم مواد هستش. یعنی نمیدونیم اجزای بدنه و موتور باید از چه موادی ساخته بشن که مقاومت لازم رو داشته باشن. یه مثال براتون می زنم. یه مدل گاوآهن توبازار موجود بود که ساخت کشور ایتالیا بود. مهندسای ایرانی اونو از طریق مهندسی معکوس ساختن. اما طول عمر نمونه ایرانی 10 برابر کمتر از نمونه ایتالیایی بود و دلیلش هم نبود علم مواد مناسب در ایران بود. ما باید علم مواد رو تقویت کنیم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

با سلام
خدمت دوستان این را عرض کنم هیچ کدام ما هر مسئولان را قبول نداریم در اینجا فقط چند تایپک که در سایت است قرار می دهم حرف مسئولان چیست . هنوز کار ما در این است که صاعقه رادار دارد یا نه .
معاون هماهنگ كننده نیروی هوایی ارتش افزود: افزایش برد موشك ها، ارتقای موشك های هوا به هوا، افزایش برد رادار، جنگ الكترونیك، مهمات هوشمند و به روز كردن سامانه های الكترونیك هواپیما (اویونیك) از جمله طرح ها و پروژه های نیروی هوایی است كه با پشتیبانی صنایع دفاعی وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح صورت می گیرد.

منبع
وزیر دفاع در خصوص هواپیماهای نسل چهارم گفت: این هواپیماها با ارتقاهایی که روی آنها انجام می‌شود در دسته‌های +1 و +2 دسته‌بندی می‌شوند و ما می‌خواهیم با ارتقاء جنگنده هایمان، آنها را به نسل‌های بالاتر ببریم.

منبع
وزير دفاع خاطرنشان كرد : تنوع جنگنده ها، آماده نگاه داشتن آنها، ارتقا و روزآمدي ، طراحي و ساخت جنگنده هاي آذرخش ، صاعقه و ساخت هواپيماي جديدي كه در دستور كار است ، نشانه نبوغ دانش و فناوري بومي و بالندگي صنعت دفاعي است كه در اوج تحريم ها توانمندي بسيار بالايي را به ظهور رسانده اند.
منبع
کارشکی با اشاره به تجربه ساخت جنگنده صاعقه به عنوان اولین جنگنده بومی کشور تصریح کرد: پروژه دیگری در دست اقدام است که طی آن با ایجاد تغییرات اساسی در یک نوع هواپیمای دیگر غیر از صاعقه، این هواپیما به یک جنگنده پیشرفته تبدیل خواهد شد که این امر نیز در مرحله مطالعات و پژوهش قرار دارد.
منبع
اولا در صحبتها کاملا واضح از نسل چها 1+و 2+ صحبت شده از بروز رسانی مدام صاعقه که صراحتا از رادار صحبت شده است . از اینکه هواپیمایی دیگری دارد ساخته می شود حتما اینه فقط خیال بافی مسئولان است . با توجه به اینکه در ایران چگونه یک محصول نظامی معرفی می شود که حداقل چند سال از تولید ان گذشته باشد شما دوستان چه نتیجه می گیرید .
لطفا نگویید که اگر یک جنگنده بخواهد پرواز کند تمام عالم مطلعه می شود .نمونه از ان اگر اجازه بدهید اینکه جنگنده جدید در تهران پرواز کرد هیچ کس هم متوجه نشد چرا چون 90درصد مردم که در این باره اطلاعات ندارند اگر یک اف 14 و اف 5 جلویشان باشد نمی دانند اصلا چیست .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]کشور ایران اگه بتونه بدنه هواپیمای اف14 رو با موتورهای تقویت شده از طریق مهندسی معکوس بسازه در زمینه ساخت تجهیزات الکترونیکی و راردارهاش مشکل خاصی نداره. کشور ایران از مدتها قبل در زمینه ساخت رادار و تجهیزات الکترونیکی نظامی تحقیقات گسترده ای کرده و من از منبع موثق می دونم که ایران تونسته تجهیزات مهمی رو بسازه. مثلا ایران تونسته رو رادارای آمریکایی خودش بهسازیهای گسترده و کار آمدی رو انجام بده. یا پروژه رادار ملی که مطمئنم به نتیجه نهایی رسیده. من تو سایت بی بی سی میخوندم مقامات نظامی غربی از افزایش قدرت الکترونیکی ایران شدیدا ابراز نگرانی کردن که این خودش نشون میده ایران به پیشرفتای مهمی رسیده. مشکل ما تو مهندسی معکوس هواپیماهایی مثل اف14 مشکل علم مواد هستش. یعنی نمیدونیم اجزای بدنه و موتور باید از چه موادی ساخته بشن که مقاومت لازم رو داشته باشن. یه مثال براتون می زنم. یه مدل گاوآهن توبازار موجود بود که ساخت کشور ایتالیا بود. مهندسای ایرانی اونو از طریق مهندسی معکوس ساختن. اما طول عمر نمونه ایرانی 10 برابر کمتر از نمونه ایتالیایی بود و دلیلش هم نبود علم مواد مناسب در ایران بود. ما باید علم مواد رو تقویت کنیم.[/quote]

سلام

از نظر من ما نیاز به جنگنده های کوچک و چابک داریم ... اولویت ما در 15-20 سال آینده باید مجهز کردن ارتش کشور به جنگنده هایی باشه که به صورت تخصصی توان دفاع هوایی داشته باشند و بتونند آسمان کشور را امن کنند ، پس از امن شدن آسمان کشور می توان سراغ چند منظوره کردن نسل های جدید همان هواپیمای دفاع هوایی رفت ...

چرا می گم جنگنده کوچک و چابک !؟ به این دلایل :

1- مطمئنا در صورت ساخت موتور توربوفن ، نمونه های اولیه قدرت زیادی نخواهند داشت ( حدس من اینه که بین 35-55 کیلو نیوتون تراست خشک خواهند داشت که با دو موتور ، به صورت متوسط قدرتی معادل 80-90 کیلو نیوتون را به جنگنده ما خواهند داد ) بنابراین ما در اوایل راه به مجبور به ساخت جنگنده های کوچک هستیم >>> دفت داشته باشید که موتور اف 14 های ما با تراستی برابر 60 کیلو نیوتون که در مجموع تراستی معادل 120 کیلو نیوتن را به تامکت می دهند ، نامناسب هستند !!!

2- پرنده های کوچک ، باند های کوچکتری برای برخاست از زمین نیاز دارند !!

3- هزینه ی ساخت پرنده های کوچک تر عقلا از هزینه ی ساخت جنگنده های بزرگتر ، کمتر خواهد بود

4- هزینه ی تعمیر و نگهداری جنگنده های کوچکتر از جنگنده های بزرگتر کمتر خواهد بود

5 - و ...


از نظر من ما نباید در دوران اف 14 بمونیم ، ما حتی اگه بتونیم یه جنگنده در سطح گریپن هم بسازیم با توجه به شرایط فعلی کشور برامون بسیار بسیار مناسب خواهد بود !!!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
من نمیدونم چرا هر چی میشه ما شروع میکنیم صحبت کردن در مورد ساخت جنگنده؟ از بس که یه مورد درست و حسابی ندیدیم این جوری شدیم. ولی به دو دلیل ما حالا حالا ها جنگنده نخواهیم دید.

1:کلا توی کشور ما مثل این که به "صرفه ی اقتصادی" در زمینه ی نظامی توجه میشه. خوب این درسته که ما نباید یه جنگنده ی نسل 4 به قیمت 100 هزار دلار بسازیم اما زمانی که انتخاب دیگه ای وجود نداره صرفه ی اقتصادی معنی نداره. اما تو ایران مثل این که یا میتونیم چیزی رو درست و حسابی تولید کنیم که میکنیم و اگر نه فقط در صورتی تلاش میکنیم که در کوتاه مدت (5-6 سال) نتیجه بده. در حالی که کشوری مثل هند که بر عکس ما دسترسی کامل به بازار بین المللی داره حاظر میشه کلی هزینه کنه تا به تولید ملی برسه.

2:بیشتر بودجه ی نظامی ما الان به سمت برنامه ی موشکی میره که خوب بیشتر جنبه ی بازدارندگی در مقابل کشور هایی مثل آمریکا و اسرائیلو داره تا عربستان سعودی. تمام تلاش هایی هم که در زمینه ی ساخت هواپیما انجام میشه یا برای تجهیز سپاهه که بودجه ی بیشتری از ارتش میگیره و به غیر از اون منابع مالی دیگه ای هم داره (مثل شفق که فقط به خاطر کارشکنی روس ها کنسل شد)، یا صرفا برای تبلیغاته (صاعقه و آذرخش).

البته یه چیز درباره ی مورد اول بگم، ما نباید لقمه ی بزرگتر از گلومون برداریم. نمیگم بریم اف-22 بسازیم چون تا الان فقط یه کشور موفق شده جنگنده ی پنهان کار عملیاتی بسازه اونم آمریکاست و بقیه ی کشور هایی که روی این موضوع کار میکنن هم حالا حالا ها کار دارن تا به نتیجه ی درست و حسابی برسن. حتی خود آمریکا هم سر برنامه ی اف-35 مشکل داره. اما جنگنده ی نسل 4 این شکلی نیست. خیلی از کشور ها تونستن در این زمینه به نتیجه برسن و کشور های دیگه ای هم بودن که برنامه هاشونو به خاطر وجود قدرت خرید از خارج (که برای ایران صدق نمیکنه) کنار گذاشتن. برای همین بهتره که ما هم هر چه زودتر شروع کنیم چون برای مقابله با کشور های منطقه نمیتونیم به صرفا موشک تکیه کنیم. موشک برای کشور کوچیکی مثل اسرائیله که 90% جمعیتش توی یه منطقه ی کوچیک جمع شدن. نه برای عربستان و ترکیه.

جالب اینه که ما سابقه ی تولید تجهیزاتی رو داریم که خود مسئولین ما فکر نمیکردن توانشو داشته باشیم. نمونش جمارانه که وقتی مقام معظم رهبری پرسیدن این ماکت چه ناویه جواب شنیدن "ماکت یه ناو پیشرفته هست که ما نمیتونیم بسازیم" در حالی که 4-5 سال بعد اولین نمونه ساخته شد. اگه ما "بخوایم" یه جنگنده ی نسل 4 با امکانات متوسط در سطح جنگنده ی تایوانی چی کو بسازیم و اگه حمایت لازم از این طرح هم از نظر مالی و هم انسانی صورت بگیره مطمئنا شاهد یه نتیجه ی خوب خواهیم بود.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
تصور من اینه که احتمالا بخش قابل ملاحظه ای از این افزایش 127 درصدی بودجه نظامی متوجه نیروی هوایی بشه.

درسته که بازدهی سرمایه در نیروی هوایی نسبت به بخش های دیگه کمتره، ولی دیگه فکر کنم دیگه یه جایی رسیدیم که دیگه بیشتر از این نمیشه این استدلال رو برای عدم سرمایه گذاری قابل ملاحظه در نیروی هوایی در نظر گرفت. یعنی دیگه چاره ای نیست و باید این هزینه رو کرد، تا تحولی در نیروی هوایی صورت بگیره. دیگه شیره جون تجهیزات فعلی نیروی هوایی تا جایی که جا داشته کشیده شده. یعنی همین تجهیزات موجود رو هم بخوایم کارآمد کنیم، نیاز به سرمایه گذاری مناسب برای ارتقا و عمر دهی اساسی هواپیماهای موجود هست.

من هم موافق جنگنده کوچک و سبکم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]تصور من اینه که احتمالا بخش قابل ملاحظه ای از این افزایش 127 درصدی بودجه نظامی متوجه نیروی هوایی بشه.

درسته که بازدهی سرمایه در نیروی هوایی نسبت به بخش های دیگه کمتره، ولی دیگه فکر کنم دیگه یه جایی رسیدیم که دیگه بیشتر از این نمیشه این استدلال رو برای عدم سرمایه گذاری قابل ملاحظه در نیروی هوایی در نظر گرفت. یعنی دیگه چاره ای نیست و باید این هزینه رو کرد، تا تحولی در نیروی هوایی صورت بگیره. دیگه شیره جون تجهیزات فعلی نیروی هوایی تا جایی که جا داشته کشیده شده. [b]یعنی همین تجهیزات موجود رو هم بخوایم کارآمد کنیم، نیاز به سرمایه گذاری مناسب برای ارتقا و عمر دهی اساسی هواپیماهای موجود هست.
[/b]
من هم موافق جنگنده کوچک و سبکم.[/quote]

سلام

یک نکته ی دیگه هم هست >>

خود اف 14 در هنگامی که یک هواپیمای جدید و نو محسوب می شد هزینه ی نگهداری و سرویس بالایی داشت که حتی برای نیروی هوایی ثروتمند آمریکا هم گران محسوب می شد ... حال فرض کنید که نیروی هوایی ما باید چه هزینه ی سنگینی بابت تعمیر و نگهداری هواپیماهایی مانند اف 14 کند

نکته ی بعدی هم تنوع بسیار زیاد هواپیماهای کشور هست که از چهار تکنولوژی نسبتا مختلف بهره می گیرند ( آمریکایی >> اف 5 ، اف 4 و اف 14 ، روسی >> میگ 29 ، سوخو 24 و سوخو 25 ، فرانسوی > میراژ اف 1 و چینی > اف 7 ) و با توجه به عدم پشتیبانی کشورهای فوق ، ما مجبوریم یا قطعات مورد نیاز را از بازار سیاه به چند برابر قیمت بخریم و یا خود آنها را بسازیم که هزینه ی بسیار سنگینی بر نیروی هوایی اعمال می کند ... فرسودگی ناوگان نیز این هزینه ها را چند برابر می کند

نکته ی بعدی هم هزینه ی آموزش خلبانان و کادر تعمیری و پروازی است > همانطور که می دانید بین هواپیماهای روسی ، آمریکایی و فرانسوی تفاوت هایی است و بنده در جایی خواندم که هر کدام از این کشورها برای فرود و برخاست از باند نیز پروتکل خاص خود را دارند ، حال با توجه به این تنوع نه چندان میمون پرنده های ایران ، نیروی هوایی مجبور است که هزینه ی زیادی صرف آموزش نیروها کند ...

در کل به نظرم با توجه به افزایش قدرت کشور در حوزه ی موشکی ( که بخشی از اون به پیشرفت کشور در حوزه ی مهندسی مواد > متالوژی ) بر می گردد ، کم کم مهندسین ما به دانش فنی لازم برای ساخت موتور توربوفن ( سبک ) می رسند ....

در مورد بدنه هم باید بگم که فکر نکنم ساخت بدنه کار سختی برای نیروهای ما باشه ، چون زمانی که یک اف 14 کاملا نابود شده را بعد از 20 سال تعمیر می کنند ( بخوانید دوباره سازی ) بنابراین یعنی توان لازم برای ساخت بدنه ی مناسب جنگنده را دارند ....


در کل شاید می خواهند مثل قضایای موشکی و موشک های شهاب 1 ، 2 ، 3 و سجیل و موشک خلیج فارس به یکباره جنگنده را رونمایی کنند !!! ( البته این بیشتر آرزو و امید قلبی بنده ست و هیچ مدرکی هم ندارم )

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

[/quote]

نکته ی بعدی هم تنوع بسیار زیاد هواپیماهای کشور هست که از چهار تکنولوژی نسبتا مختلف بهره می گیرند ( آمریکایی ]] اف 5 ، اف 4 و اف 14 ، روسی ]] میگ 29 ، سوخو 24 و سوخو 25 ، فرانسوی ] میراژ اف 1 و چینی ] اف 7 ) و با توجه به عدم پشتیبانی کشورهای فوق ، ما مجبوریم یا قطعات مورد نیاز را از بازار سیاه به چند برابر قیمت بخریم و یا خود آنها را بسازیم که هزینه ی بسیار سنگینی بر نیروی هوایی اعمال می کند ... فرسودگی ناوگان نیز این هزینه ها را چند برابر می کند

)[/quote]

نکته جالبی بود
پس نیروی هوایی یه پا اینترنشناله واسه خودش

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]
از نظر من ما نباید در دوران اف 14 بمونیم ، ما حتی اگه بتونیم یه جنگنده در سطح گریپن هم بسازیم با توجه به شرایط فعلی کشور برامون بسیار بسیار مناسب خواهد بود !!![/quote]

'Gripen JAS-39 SAAB بسیار طرح خوبی داره، یه مستند دارم براتون شاید آپلود کردم یه گروه سه نفری با یه ماشین خاص(مث شارژر ،موتور دریل یا یه همچین چیزی!) می تونن تو هر بیابون و جهنم دره ای پروازش بدن و نیاز به باند فرودگاه و پایگاه هوایی هم نداره ... از زمین خاکی هم بلند میشه. اگه بتونیم طرحی مثل این با بالهای دلتا و کانارد بسازیم که هزینه تعمیر و نگهداری کمی داشته باشه و راحت و سریع عملیاتی بشه اسراییل که سهله آمریکا هم دیگه حساب کار دستش میاد البته اگه چنین طرحی به تعداد کافی تولید بشه.

واقعا بسه ما هر چی موشک می خواستیم ساختیم دیگه نیازی نیست چیز جیدیدی..مگه حالا یه مقدار کم از بودجه رو صرف تولید موتور موشک سوخت جامد،موشک هوا-به-هوا و موشک قاره پیما بکنن همچنان طوری نیست ولی قسمت اعظم بودجه رو بیارن تو ساخت تسلیحات سرمایه ای(تانک-جنگنده-بالگرد-ناو) .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

جناب ya_ali



این امکان وجود داره که اون تصاویر منتشر شده ای از جنگنده های بدون سریال که ادعای اون رو دارید را در این تاپیک قرار دهید ؟


دوست عزیز فعلا این چند تصویر را تقدیم میکنم

http://amlakstore.com/dad/1611565.jpg
به جنگنده بالائی توجه کنید
http://amlakstore.com/dad/1894228.jpg
بغل دهان کوسه فقط عدد 65-3 نوشته شده و دیگر هیچ
http://amlakstore.com/dad/1938295.jpg
http://amlakstore.com/dad/F-14IR.JPG
این اف 14 در نماشگاه فناوربهای نوین اردیبهشت سال قبل که اختصاص به تولیدات بومی ایران داشت به نظر مقام معظم رهبری رسید .توجه داشته باشید که در سمت چپ موشک فونیکس - جلو و راست موشک کروز ضد کشتی قائم با برد بیش از 200 کیلومتر - احتمالا موشک آر 73 (که به سمت عقب هواپیما شلیک میشود و در گوشه سمت راست تصویر رو به عقب قرار دارد) -در جلو تصویر غلاف هدف گیری لیزری و اوپتیکی و احتمالا مادون قرمز قرار دارد-و ... همگی ساخت ساخت ایران هستند. وگرنه اگر هدف، نمایش موشکها بود ؛ضرورتی نداشت هواپیمای فوق را نمایش دهند زیرا مگر رهبر معظم خبر نداشتند که ایران اف14 هم دارد ویا اف 14 موشک فونیکس هم حمل میکند.
http://amlakstore.com/dad/t7w3gkc7fe1eclnm5sms.jpg
به جنگنده دوم و سوم و چهارم توجه کنید.

لازم به ذکر میدانم که در عرف شماره گذاری بر سکان عمودی هواپیماها در ردیف بالا مثلا عدد 7172 -3 نوشته شده که از چپ به راست عدد 3 نشان دهنده نوع هواپیما یعنی شکاری بمب افکن و عدد 7172 شماره آن در نهاجا است .در زیر آن دایره ای وجود دارد که داخل آن شماره پایگاه شکاری نوشته شده و یک ردیف پائینتر و یا کمی جلوتر ، شماره هواپیما در نیروی هوائی امریکا مثلا 50699 ثبت شده است این شماره رجیستر که اینجا نوشتم منعلق به یک فروند جنگنده اف5 متعلق به پایگاه چهارم شکاری بود.حال بسیاری از جنگنده های ما مثل همه صاعقه ها و تمام آذرخشهای سبز رنگ وبسیلری از فانتومها و تایگر ها و تامکتها فاقد شماره نیروی هوائی امریکا هستند و البته تعدادی شماره 2 یا 3 رقمی ناشناسی دارند و بعضی اصلا شماره ندارند.



برادر عزیز به به تصاویر زیر نیز نگاهی بیفکنید
http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up5/34459742265160835709.jpg
http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up5/36697225338427234208.jpg
http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up5/22582842331958749492.jpg
http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up5/85767459365837565825.jpg
http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up5/85767459365837565825.jpg
به فانتوم جلوئی و بخصوص سکان عمودی فانتوم وسطی در ردیف پشت عنایت فرمائید.
http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up5/00844569416831126850.jpg
تامکتهای فوق و زیر هیچکدام سریال ندارند
http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up5/34711272628741407888.jpg
http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up5/96120585686603145257.jpg
اف -5 جلو نه تنها سریال کامل ندارد بلکه در نوک بال واجد موشکی رو به عقب ،برای شلیک به سمت عقب است.میگ 29 هم قابلیت شلیک موشک هوا به هوا به سمت هواپیمای پشت سر خود دارد.
http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up5/01968710314495951112.jpg
اینهم تصویری گرافیکی از جنگنده شیر پنهان (stealth lion) بر پایه پلاتفرم اف -14 با قابلیت کم پیدائی راداری و محفظه مهمات داخلی واجد bay doors ، توجه داشته باشید فاصله بین دو موتور تامکت واجد فضای بسیار بزرگی است که 4 فروند موشک بزرگ فونیکس براحتی در آن قرار میگیرد که در صورت flat شدن ،محفظه مهمات بسیار بزرگی مهیا میشود (این امکان را اف-15 ندارد). البته به دهانه ورودی هوای موتور نیز اگر نگاهی بیفکنید ،امکان قرار دادن محفظه مهمات دیگری در دو طرف (همانند F-15 SE silent eagle ) وجود دارد.
همانطور که قبلا به ضرس قاطع عرض کردم ، جمهوری اسلامی در ساخت بال و بدنه جنگنده وفناوری مواد مرکب و نانو تکنولوژی و بویژه رادار و رادار های آرایه فازی اکتیو و پاسیو و بسیاری از جنبه های الکترونیک و بخصوص نرم افزاری و .......، به لبه تکنولوژی رسیده و هیچ مشکلی ندارد.
بنا بر این مطمئن باشید ساخت جنگنده ، علی الخصوص بر پایه یک جنگنده امتحان پس داده مانند تامکت ، برای ایران کارساده است.
مطمئن باشید هر چه که اعلام رسمی میشود ، قطعا ده سال قبل ، عملیاتی شده و یا به حد کفایت تولید شده است.،
مسئولین نظامی جز حقیقت را نمیگویند و البته همه چیز را نمیگویند وهمیشه قسمت اعظم مطالب را مسکوت میگذارند.بدانید همیشه پیشرفته ترین و مهمترین دستاوردها تا زمانی که اقتضای مهمی در کار نباشد ،شدیدا محرمانه باقی میمانند ، نمونه اش همین تکنولوژی انحصاری و فوق پیشرفته ای بود که با آن RQ-170 را شکار کردیم.یا تکنولوژی رادار آرایه فازی فوق مدرن 6400 المانی.




ویرایش شد
LAST-WAR

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سلام

نوشتن با فونت نامتعارف و بزرگ خلاف قوانین سایت است ...

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
باتشکر از مقاله

یک سوال این تصویر واقعی هست یا سرکاری ؟

http://www.patricksaviation.com/files/photos/full/37945_28935.jpg

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

باتشکر از مقاله



یک سوال این تصویر واقعی هست یا سرکاری ؟

http://www.patricksaviation.com/files/photos/full/37945_28935.jpg


كاملا سركاری است.

ایران میگ 31 در اختیار ندارد!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
گوبلز بسیار عزیزم
ممکنه اون تصویر ساختگی باشه ...

ولی ... خوشبختانه ایران هم میگ 31 در اختیار داره و هم فناوری رادار zaslon رو ...

متاسفانه توضیح بیشتری نمی تونم بدم

ولی دوستان همین قدر در جریان باشن که حتی رپتور اف 22 هم در مقابل این جنگنده اصیل روس دست کم در اولین ضربه احتمالی هیچ کاره خواهد بود ... توانایی رادار zaslon در تشخیص پیش دستانه پرنده های استیلث یکی از ترس های همیشگی یانکی ها باقی خواهد ماند ...

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
    • توسط MR9
      موقعیت قرارگاه مرکزی منافقین :
       
      در 90 کیلومتری شمال بغداد ،پس از عبور از شهر "الخالص" به "قرارگاه  اشرف" خواهید رسید.این پادگان با وسعت6 در 8کیلومتر مربع تا سال 1365 هجری شمسی تحت عنوان "معسگر الخالص الخاص" محل استقرار یکی از تیپ های گارد ریاست جمهوری صدام حسین بود.این پادگان از شمال به انبارهای بزرگ مهمات و تسلیحات و یک روستای کوچک عراقی،از شرق به یک فرودگاه متروکه،از جنوب شرق به روستای "شیخ شنیف" ، از جنوب به یک مرکز مرغداری و از غرب به جاده بغداد- کرکوک محدود شده است."اشرف بزرگ" 12*10 کیلومتر مربع است  که پادگان اشرف و زمین های اطراف آن را شامل می شود.
       
        
       
       
       
       
      پس از اخراج مسعود رجوی به عراق و ملاقات او با صدام حسین ، این پادگان بطور کامل تحویل گروهک منافقین  شد و  آنها پایگاه های خود در سلیمانیه و کرکوک را جمع آوری کرده و از سال 1366 هجری شمسی تحت عنوان به اصطلاح "ارتش آزادیبخش ملی " در این محل تجمع کنند.
      در کیلومتر 90 جاده قدیم بغداد-کرکوک انشعابی از قسمت شرقی، شما را به درب اصلی پادگان اشرف هدایت خواهد کرد.شمال و جنوب این جاده آسفالته و فرعی محل استقرار 2 گردان ارتش صدام حسین ،گروهان رادار،گروهان موشکی پدافند هوایی و مقر سازمان استخبارات صدام حسین است که در نزدیکی ورود به پادگان قرار دارد.از سال 1365 شمسی تا زمان سرنگونی صدام  حسین ،نقش این نیروها پدافند هوایی،حفاظت بیرونی و کنترل ورود و خروج به پادگان اشرف بود .
       
       
        
       
       
      مرصاد ، کمینگاه منافقین 
      ببرها وارد می شوند :
       
      اگر چه نیروی های مسلح جمهوری اسلامی ایران ( ارتش  جمهوری اسلامی ایران ، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی  ، بسیج و..)  در جریان عملیات مرصاد ، شکست سنگینی بر پیکره گروهک منافقین وارد آورد ، بازماندگان فرقه رجوی ، مجدداً نیروی های باقی مانده خود را در قرارگاه های  متعدد خود در عراق ، جمع آوری و با حمایت رژیم بعثی ، فعالیتهای خود را از سر گرفتند . اما بدنبال شکست مفتضحانه رژیم بعثی حاکم بر بغداد در مقابل تهاجم گسترده نیروهای ائتلاف به منظور بازپس گیری کویت در ماه مارس 1991 و بغرنج شدن وضعیت در این کشور که همراه با بروز تشنجات و حرکتهای مسلحانه در شمال و جنوب آن گردید ، باعث شد تا گروهک منافقین  با یک بن بست غیر قابل تصور مواجه گردد .
       
       

       
       
      به همین دلیل ، تروریستهای مسلح این گروهک ، دست به تحرکات جدیدی در داخل خاک ایران زده و در یکم آوریل 1991 ، با استفاده از شرایط حاد منطقه ، یکسری اقدامات مسلحانه تروریستی  در غرب ایران ، بویژه ارتفاعات استان کرمانشاه  را رقم زدند که موجبات به شهادت رسیدن صدها نفر از شهروندان کرد ساکن در این منطقه را فراهم آورد .
      بنابراین در پاسخ به شرارتهای این گروهک تروریستی ، در بامداد روز 5 آوریل ، نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران  با استفاده از 9 فروند جنگنده- بمب افکن F-4E ، جمعی پایگاه سوم شکاری (TFB-3)  یک ضربت اساسی را به پادگان اشرف که قرار گاه مرکزی این گروهک بشمار می رفت ، وارد آورد که درعمق 80 کیلومتری داخل خاک عراق و در 28 کیلومتری شمال شهر  خالص  قرار داشت . 5 دقیقه بعد از این حمله ، 9 فروند جنگنده- بمب افکن F-5E جمعی پایگاه چهارم شکاری (TFB-4) بقیه تاسیسات این قرار گاه را با مهمات سنگین مورد حمله قرار دادند که براساس اطلاعات منتشر شده ، تلفات گسترده ای را موجب گردید .
       

       
       
      با این حال ، در جریان این حمله غافلگیرانه  ، خدمه یکی از فانتوم های شرکت کننده ( سریال 6688-3) موفق به اجرای صحیح مانور POP-UP نگردید و هر دوخدمه مجبور به اجکت شده و توسط شبه نظامیان مستقر در منطقه  بازداشت و بسرعت به دولت عراق تحویل داده شدند
       
       

       
      بقایای فانتوم ساقط شده نیروی هوایی به سریال 6688-3
       
       
      در شمال عراق ، دولت ترکیه که سالهاست در حال جنگ غیر رسمی با شورشیان حزب کارگران کرد که به شکل محرمانه از حمایتهای اطلاعاتی و تسلیحاتی دولت وقت عراق بهره می برد ، قرار داشت ، به منظور سرکوب این شورشیان ، چندین عملیات رزمی را در امتداد مرز با ایران ، طراحی و اجرا نمود .
       

       
       
      در جریان این عملیات رزمی ، فانتوم های  نیروی هوایی ترکیه بارها و بارها حریم هوایی ایران را مورد تجاوز قرار داده و نقض نمودند و در این سو ، در موارد متعددی  ، رادار مراقبت منطقه ، هشدارهای لازم را به ترکها ارسال نمود ولی علی الظاهر نیروی هوایی ایران هرگز عملیات رهگیری را اجرا ننمود . این مساله  را می توان بدین دلیل تشریح نمود که  تایگرهای مستقر در پایگاه دوم شکاری ،اگر چه بسیار سریع تر از فانتوم های ترک بودند اما بدلیل اینکه  تیم های ضربتی نیروی هوایی ترکیه توسط جنگنده های F-16C این نیرو  اسکورت می شدند ، حضور تایگر عملاً بی اثر بشمار می رفت . به همین علت ، فرماندهی وقت نیروی هوایی ایران تصمیم گرفت تا سازمان رزم پایگاه دوم شکاری را با اعزام جنگنده های MIG-29 که به تازگی از اتحاد شوروی تحویل گرفته شده بودند ، تقویت نماید .
       
       

       
       
      اعزام فالکروم های تهرانی  ، اگر چه در ابتدا به شکل موقت به این پایگاه مامور شده بودند ، اما با تغییر شرایط ، این استقرار به شکل دائمی در آمد و اسکادران 22 تاکتیکی نیروی هوایی (TFS-22) با حضور میگ های روسی تشکیل گردید و از آن سو ، تمامی  تایگرهای موجود در این پایگاه (F-5E) به اسکادارن 21 تاکتیکی (TFS-21) انتقال یافتند .
       
      با فروکش کردن آتش جنگ در آسیای جنوب غربی ، شرایط تقریباً به حالت عادی بازگشت ، اما این آرامش زیاد بطول نیانجامید ، چرا که در سال 1994 ، گروهگ منافقین مجدداً با اعزام تیم های ترورویستی بداخل کشور ، به شکل منظم دست به تخریب ، ترور مردم عادی و شماری از مقامات ارشد نظامی و غیر نظامی  زدند .
       
       

      سپهبد شهید صیاد شیرازی 
       
       
      د رنتیجه نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، مجدداً ماموریت یافت تا حملات هوایی خود را علیه قرارگاه مرکزی این گروهک در داخل خاک عراق ، از سر بگیرد .
      این ماموریت کمتر شناخته شده ، توسط یکفروند جنگنده- بمب افکن F-5F و سه فروند جنگنده – بمب افکن F-5E جمعی پایگاه دوم شکاری در 9 نوامبر 1994 اجرا گردید . در این حمله جمعاً 16 تیر مهمات هوا به زمین مارک-82 به روی هدف حمل شد و پرنده های رزمی با موفقیت کامل و بدون خسارت جانبی ، ماموریت خود را به انجام رساندند .
       
       

       
       
      اما بدلیل اینکه این حمله غافلگیرانه  در داخل محدوده موسوم به منطقه پرواز ممنوع (NO FLY ZONE) شمال عراق که توسط ایالات متحده و بریتانیا حفاظت می گردید ، انجام شد ، به محض اطلاع از وقوع این حمله ، 20 فروند جنگنده  متحدین شامل  جنگنده – بمب افکن های F-16  و F-15 نیروی هوایی ایالات متحده به منظور رهگیری این دسته پروازی از پایگاه های خود واقع در خاک ترکیه به پرواز در آمدند که با توجه به پایان ماموریت دسته رزمی نیروی هوایی ایران ، برخوردی میان این دو پیش نیامد . 
       

       
       
       
      پی نوشت :
       
      1- پلان های رزمی ارائه شده در این تاپیک در سطح وب وجود ندارد و توسط مترجم طراحی شده است 
      2-  در این انجمن ، بیشتز از حماسه های گردان های تامکت و فانتوم گفته شده ، باشد که  این تاپیک گوشه ای از حماسه های تایگرهای مظلوم نیروی هوایی که تلفات قابل توجهی را هم در جنگ تحمیلی متحمل شده است ، بیان نماید .
       
       
       
      منبع : با اندکی تصرف ، IRANIAN TIGERS AT WAR  BY BABAK TAGHVAEE
       
       
        این مجموعه با صرف زمان ترجمه  شده است ،
      بنابراین ، هر گونه برداشت با ذکر منبع (MILITARY.IR) خواهد بود . 
      در غیر اینصورت ، برداشت کننده  ، عرفاً و شرعاً ، مسئول خواهد بود .
       
       مترجم : MR9      
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.