Recommended Posts

همون موقع هم روحانی مطلبو درست و شفاف منتقل کرد ولی حداد عادل و امثالهم دچار کج فهمی شدند. اگه قراره توافقی باشه باید با رضایت و اقدام عملی ایالات متحده باشه، اروپا چه در زمان رئیس دولت اصلاحات و چه در زمان روحانی ثابت کرده که بدون فرمانبرداری از امریکا به طور مستقل قادر به انجام هیچ اقدام عملی و ملموسی نیست پس در مذاکره  اینکه ما با یک کشور و موضع واحد روبرو باشیم خیلی بهتره تا اینکه با 6 کشور با 6 موضع مختلف که هر کدوم هم منافعی رو دنبال می کنند (که بعضا با هم متضاده)، تازه این در صورتیه این وسط عضوی از 6 کشور گوش به فرمان کشور دیگه ای نباشه و  اگه قضیه ای مثل قضیه لوران فابیوس پیش بیاد که دیگه بدتر .  جمع بندی اون 6 کشور سخته و توافق با اونا سخت تر از حالت مذاکره مستقیم با ایالات متحده است. قبلا به نظر می رسید که این پیش فرض وجود داشت که اگه تعداد کشورهای شرکت کننده زیاد شه نقش و هژمونی ایالات متحده شکسته میشه و این غلط بود، چون درست یا غلط  ایالات متحده کدخدای اون کشورهای غربی (و...) است و اون کشورها گوش به زنگ ایالات متحده هستند و بس و بدون ایالات متحده ایستنکس  بجز جنبه روانی اثر ملموسی بر تجارت و حفظ ثبات شرایط ایران نداره.

  • Like 1
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
11 minutes قبل , aminf14 گفت:

همون موقع هم روحانی مطلبو درست و شفاف منتقل کرد ولی حداد عادل و امثالهم دچار کج فهمی شدند. اگه قراره توافقی باشه باید با رضایت و اقدام عملی ایالات متحده باشه، اروپا چه در زمان رئیس دولت اصلاحات و چه در زمان روحانی ثابت کرده که بدون فرمانبرداری از امریکا به طور مستقل قادر به انجام هیچ اقدام عملی و ملموسی نیست پس در مذاکره  اینکه ما با یک کشور و موضع واحد روبرو باشیم خیلی بهتره تا اینکه با 6 کشور با 6 موضع مختلف که هر کدوم هم منافعی رو دنبال می کنند (که بعضا با هم متضاده)، تازه این در صورتیه این وسط عضوی از 6 کشور گوش به فرمان کشور دیگه ای نباشه و  اگه قضیه ای مثل قضیه لوران فابیوس پیش بیاد که دیگه بدتر .  جمع بندی اون 6 کشور سخته و توافق با اونا سخت تر از حالت مذاکره مستقیم با ایالات متحده است. قبلا به نظر می رسید که این پیش فرض وجود داشت که اگه تعداد کشورهای شرکت کننده زیاد شه نقش و هژمونی ایالات متحده شکسته میشه و این غلط بود، چون درست یا غلط  ایالات متحده کدخدای اون کشورهای غربی (و...) است و اون کشورها گوش به زنگ ایالات متحده هستند و بس و بدون ایالات متحده ایستنکس  بجز جنبه روانی اثر ملموسی بر تجارت و حفظ ثبات شرایط ایران نداره.

 

برای درک بهتر موضوع شاید بد نباشه به پیشنهاد کشورهای عربی به حضور در مذاکرات در سال 86 و 92 اشاره کرد

حضور اونها برای کسب اعتبار و گرفتن لقمه ای در این فضا بود 

 

برای هر مذاکره و معامله ای، خواست و مایه از خود گذاشتن نکته مهم هست 

چین و هند آنچنان در مذاکرات درگیر نشدن ولی تو معامله پشت پرده و خارج از تحریم ها فعال بودند 

این همون چیزی هست که طرف مقابل ما باید دداشته باشد تا واجد شرایط مذاکره بشه 

در غیر اینصورت حکم دلالی رو داره که با انجام معامله دنبال حق حساب خود هست مثال خوبش هم فرانسه هست 

  • Like 1
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
19 minutes قبل , arminheidari گفت:

 

برای درک بهتر موضوع شاید بد نباشه به پیشنهاد کشورهای عربی به حضور در مذاکرات در سال 86 و 92 اشاره کرد

حضور اونها برای کسب اعتبار و گرفتن لقمه ای در این فضا بود 

 

برای هر مذاکره و معامله ای، خواست و مایه از خود گذاشتن نکته مهم هست 

چین و هند آنچنان در مذاکرات درگیر نشدن ولی تو معامله پشت پرده و خارج از تحریم ها فعال بودند 

این همون چیزی هست که طرف مقابل ما باید دداشته باشد تا واجد شرایط مذاکره بشه 

در غیر اینصورت حکم دلالی رو داره که با انجام معامله دنبال حق حساب خود هست مثال خوبش هم فرانسه هست 

بله. با فرمایشتون کاملا موافقم. زمانی صحبت از حضور هند، ترکیه، برزیل، کره جنوبی، کشورهای جنبش عدم تعهد، کشورهای عربی و... بود. یعنی هر شایعه ای رو اون زمان در این باب شنیدم در صورتی مذاکره مبتنی بر بده بستانه نه طرف مذاکره یا محل مذاکره که زمانی ما براش چانه زنی می کردیم(مذاکره برای محل مذاکره!). این موارد حاشیه ای تمرکز ما رو گاها می گرفت و باعث میشد یادمون بره تضمین های لازم رو بگیریم یا گاها از باب خوش خیالی باید یا نبایدها و مکانیسم مورد نظر رو در صورت شکست توافق در نظر نگیریم. این کشورهای اروپایی حکم لوطی و مجلس گرم کن رو داشتند و هر کدوم با توجه به شرایطتشون گره ای بر گره مذاکره اضافه می کردند که کردند. ایران به جای طرف مذاکره کم کم از این کشورهای به عنوان مبدل پیام یا واسط استفاده میکنه و این گامی رو به جلوئه. اینها تجربه است و فکر کنم این تجربه مذاکره و دیپلماسی مارو کارکشته تر کرد و باعث شد در مواجهه با ترامپ تا حالا پخته عمل کنیم و در دام شعارهای خالی و پوچش (که همزمان با تهدید و آسیب به ایران همراه میشه) نیفتیم. اصل مذاکره اون بده بستانه که باید منصفانه و برابر و همراه با راستی آزمایی دو طرفه باشه ( که چه در دوره خاتمی و چه روحانی نبود). بقیه موارد فرع موضوع است.

ویرایش شده در توسط aminf14
  • Like 1
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

امریکا چند تا f22 اورده منطقه کانال سپهبد سورا باز شروع به گفتن اراجیف کرده از جمله اینکه خانم مینا گلرو میگه من که گفتم پهباد یک دام بود و سیستم ما حک شده اینم مدرکش اف 22 برای نفوذ و ضربه اوردن اینا منتظرن امریکا کاری کنه تا کلی ذوق کنن و بگن ما که گفتیم

الانم اف 22 اخرین نقطه این پازل مثلا حمله امریکا میدونن تازه ادعای ورود اف 117 دارن

  • Like 1
  • Upvote 2
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

منطقی نیست ابزارشون برای این تله گلوبال هاوک باشه .میشد پهپادی رو برای این منظور در نظر بگیرن که تکنولوژی کمتر حساسی داشته باشه. اگه مثل قضیه آر کیو 170 با نشوندن این پهپاد همراه میشد، این نقشه فرضی تبدیل به فاجعه ای میشد.

ویرایش شده در توسط aminf14
  • Like 1
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

بعنوان یک طرح مسئله برای بحث، 

آمریکا چطور میتونه ایران رو به یک جنگ محدود سوق بده و حدود جنگ رو کنترل کنه؟

چند گزینه بدیهی و پیشتر آزمون شده وجود دارد، که تا الان بکار گرفته شده:

- نخست تحریم و بحران شدید اقتصادی که مانع از طول دادن جنگ توسط ایران بشود. درگیری برای ایجاد توافق بعدی در مذاکره باید بسیار سریع، تمیز و منکوب کننده باشد، مثال عملیات روباه صحرا در پاسخ به بیرون انداختن بازرسان سازمان ملل.

- دوم بازیگران مختلف منطقه ای و فرامنطقه ای که مانع ادامه جنگ و التماس خویشتنداری صرفا توسط ایران شوند.

- سوم استفاده منکوب کننده از تسلیحات خاص، مثلا یکدفعه بصورت غافلگیرانه عملیاتی نظامی موفق و عمقی انجام بدن و خیلی هم سر و صدا بپا نکنند تا در عوض باب مذاکره باز باشد.

- چهارم حملات بسیار سبک و پراکنده، خرابکارانه اما فلج کننده با روشهای تروریستی یا نظامی.

- پنجم حمله به منافع ایران در سایر کشورها.(از این جهت ما سالهاست که در جنگ محدود صرفا از نظر اندازه هستیم و نه زمان!)

- ششم ایجاد موافقت عمومی گسترده در میان سیاستمداران و مردم پس از حمله، در جهت مخالفت با پاسخ نظامی به آمریکا.

 

 

و اما راهکار تقابلی ساده ایران در برابر تمام موارد فوق:

 پاسخ بدون وقفه و گسترده به ائتلاف در همان لحاظ ابتدایی شروع درگیری و عدم انتظار برای تعیین تکلیف های بعدی. 

 

دو راه باقی میماند.

- تهدید اتمی جدی و حتی اقدام پیش از شروع جنگ.

- تحمل تلفات.(البته به میزانی مشخص)

  • Upvote 9

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

آمریکا و ایران اینقدر در جبهه های مختلف با هم دارای تقابل غیر مستقیم هستند که باعث میشه آمریکا فکر حمله محدود به طوری که گستردگی و کنترل جنگ رو در اختیار داشته باشه از سر بیرون کنه. در این جنگ آمریکا تنها میتونه شروع کننده قدر و قاطعی باشه ولی کنترل حدود و پایان جنگ بستگی به پاسخ ایران و یارکشی منطقه ای و عوامل گسترده دیگه ای داره. ایران از اول هم پیش بینی مواردی مثل جنگ خلیج پارس رو که به برد قاطع آمریکا و متحدین در برابر عراق انجامید رو کرده. وجود کشورهای حوزه خلیج پارس که بسیار ضربه پذیر هستند و توان موشکی ایران در این زمینه بسیار دارای اهمیته و روند جنگ احتمالی رو مشخص می کنه.

  • Like 1
  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
6 hours قبل , jj66 گفت:

امریکا چند تا f22 اورده منطقه کانال سپهبد سورا باز شروع به گفتن اراجیف کرده از جمله اینکه خانم مینا گلرو میگه من که گفتم پهباد یک دام بود و سیستم ما حک شده اینم مدرکش اف 22 برای نفوذ و ضربه اوردن اینا منتظرن امریکا کاری کنه تا کلی ذوق کنن و بگن ما که گفتیم

الانم اف 22 اخرین نقطه این پازل مثلا حمله امریکا میدونن تازه ادعای ورود اف 117 دارن

اصلا این یک داستان مسخره برای بازی روانیه اولا چرا پهباد به این مهمی رو به عنوان طمعه قرار بدن میتونستن یک پهباد رزمی مسلح ارزونتر که به مراتب برای سیستم پدافند ما تحریک پذیر تر هست رو جایگزینش کنن بعد از اون چرا پس عملیات و لو دادن اگه قرار بود که  کد های سیستم هک بشه یا اونارو ویروسی کنن که نباید این موضوع رو لو میدادن تا ایرانیها به فکر رفع مشکل بیفتن

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
5 hours قبل , worior گفت:

و اما راهکار تقابلی ساده ایران در برابر تمام موارد فوق:

 پاسخ بدون وقفه و گسترده به ائتلاف در همان لحاظ ابتدایی شروع درگیری و عدم انتظار برای تعیین تکلیف های بعدی. 

یه موردو که از قدیم یادمه این بود که در بحث استتار می گفتن گاهی پوشش و استتار سایه از استتار خود فرد سخت تره. سالها ایالات متحده دورتادور ایران پایگاه ساخت و متحدینشو تا دندان مسلح کرد ولی دو چیز به نوعی محاسباتشو بهم زد:

استفاده داعش از امکانات بومی و کاربرد متفاوت داعش و در جبهه های دیگر حوثی ها و حماس از امکانات موجود. این امر باعث شد ترس از دست یافتن ایران و متحدینش به سلاح های حساس به وجود بیاد ( صرفا گمانه زنی منه )

مورد دوم تبدیل پایگاه های اطراف ایران به هدفی برای موشک بارانه. آمریکا میتونه از قاعده بزن و در رو استفاده کنه ولی نمیتونه امنیت کامل متحدین و کشورهای حوزه خلیج پارسف ناوگان پنجم و همچنین برتری نظامی خودش در خاورمیانه رو حفظ کنه. برای آمریکا خاورمیانه مثل ویتنام نیست و از قبل انرژی و فروش روز افزون تسلیحات، دریای نعمته.

و اما در مقابل ایران دشمن رندیه که  بقول نظامی گنجوی حدیث نفسش اینه:

ماییم و نوای بی نوائی

بسم الله اگر حریف مائی

مسلما ایران همیشه متحد با استراتژی درستی که شما ذکر کردید، برای ایالات متحده حتی از سخت تر از کابوس ویتنام خواهد بود

 

ویرایش شده در توسط aminf14
  • Upvote 3
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

190627-F-VU971-0067.JPG

thumb_190627-F-OE121-0040.JPGthumb_190627-F-VU971-0008.JPGthumb_190627-F-OE121-0183.JPGthumb_190627-F-OE121-0181.JPG

 

تصاویری از ورود F22 به پایگاه هوایی العدید قطر

  • Like 2
  • Upvote 10

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

این جنگ سوریه هر چی نکبت برای مردم سوریه بود زمین خوبی برای نسل 5 بود هم روسیه و هم امریکا و کلا غرب (هر کی اف 35 داشت) زمین خوبی پیدا کردن تجهیزاتو تست کنن الانم این اف 22 لطف کرده امده خلیج فارس کلا دیگه دوران پنهان موندن پنهان کارا تموم شده امدن خط مقدم .. ببینیم بازم یک معجزه مثل اف 15 نشون میدن یا نه .. هر چند جنگ با ایران تقریبا که نه صد در صد غیر ممکنه اما لازم نیست جنگ بشه تا واقعیت نبرد مشخص بشه . زمان جالبی در تاریخ نظامی جهان هست این روزا

  • Like 1
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

صحبت های رفسنجانی در خصوص نفت برابر غذا

https://www.aparat.com/v/Dh74Z

 

 

 

 

این صحبت ها در مورد قبل از مذاکرات 92 است ولی امروز کلک غرب در مورد اینستکس را می بینیم و خطر بزرگ اون رو میشه درک کرد

  • Upvote 8

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بر 8 تیر 1398 در 21:57 , rezatizi گفت:

190627-F-VU971-0067.JPG

thumb_190627-F-OE121-0040.JPGthumb_190627-F-VU971-0008.JPGthumb_190627-F-OE121-0183.JPGthumb_190627-F-OE121-0181.JPG

 

تصاویری از ورود F22 به پایگاه هوایی العدید قطر

 

 

لنز لونبرگ ندارن یا من اشتباه میبینم؟

  • Like 1
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 hour قبل , MOHAMMAD گفت:

 

 

لنز لونبرگ ندارن یا من اشتباه میبینم؟

سلام، دارند. توی عکس روی باند معلومه.

  • Like 1
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

در بحث برجام و اقدامات متقابلی ما یک نکته مهم است یادآوری شود 

بدلیل ضعف تبلیغاتی ما و کارهای اوباما این چالش در داخل ایجاد شده بود که ایران مانع اصلی است و آمریکا بیگناه هست 

ولی برجام این رو ثابت کرد که مقصر ما نیستیم 

 

این اتفاق این امکان رو به ما می دهد که با خیال راحت تر در داخل کار کنیم ( البته به شرطی که رفتار احساسی نکنیم و نذاریم که آمریکا تو موضعی بره که ما رو مقصر جلوه بده برای داخل)

ولی این نکته ضروری هست که ما باید به شرایط قبل از برجام برگردیم و اقدامات خودمون رو پیش ببریم 

این یک بازی صبر و اراده است و توی اون نباید خسته و یا ناامید شویم 

چون تسلیم شدن یعنی طرح نفت برابر غذا ( اینستکس ) و عاقبت عراق

 

ولی همه این موارد ظاهر داستان هست 

اصل و باطن داستان سرمایه گذاری و پیشرفت های ما در بحث هسته ای، فضا و اقتصاد هست 

اگر توی این دو بحث بویژه اقتصاد به نقطه قوت برسیم ، مطمئن باشید که حتی با چهره بد هم امریکا عقب نشینی خواهد کرد 

و بدون برجام شروع به رفع تحریم می کند 

 

از این نظر بازی در داخل کشور ما هست و ما تعیین کننده شرایط هستیم

حداقل دو بحث فضا و اقتصاد، دو موردی است که به برجام ربطی نداشته و می تونیم ازادانه جلو ببریم 

در بحث برجام هم حداقل کار راه اندازی سانتریفیوژهای نسل 6 و 8 است و راه اندازی راکتور اراک  ( البته اراک رو میشه بصورت مدل کم پلوتونیوم ساخت که خودشون تایید کردن و هم میشه به طرح قدیم برگشت که در هر دو صورت گام به جلو هست)

در مجموع پیش روی و نترسیدن و تقدم عمل بر شعار و حرف گام پیروزی توی این داستان است 

 

  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط Phantom3
      موشکDelilah یک موشک الکترو اپتیکال می باشد که در اسرائیل و توسط صنایع نظامی این رژیم (IMI) به منظور هدف قرار دادن اهداف متحرک و غیر متحرک ساخته شده است.موشک Delilah نام سری موشک های گوناگون اسرائیل می باشد که توسط IMI ساخته شده اند.این موشک در اصل به عنوان یک تله هوایی ساخته شده بود، اما در دهه 1990 نوع تهاجمی و ضربتی از این موشک عرضه شد که توسط F-16 ها و F-4E های آپگرید شده ، که نقش جنگنده های هجومی را ایفا می کردند ، استفاده می شد.نوع ضد رادار این موشک از نوع هواپرتاب می باشد. این گونه از نیمه دهه 60 میلادی وارد خدمت شد. وظیفه این نمونه یافتن سایت های راداری در هنگامی بود که این رادار ها در حال کار بودند و با این کار آنها را یافته و نابود می کرد.

      Delilah-1
      این گونه از نوع هواپرتاب می باشد و در رده موشک های کروز قرار می گیرد . این موشک دارای یک موتور توربو جت بود و این موتور توربوجت به آن این امکان را می داد تا با درنگ کردن درست به خوبی هدف قرار دادن اهداف متحرک ، اهداف با استتار بسیار خوب را نیز مورد هدف قرار دهد.که این ویژگی این موشک را به یک موشک ایده آل برای نابودی سایت های سام تبدیل کرده است.این موشک دارای بردی برابر 150 کیلومتر است و توانایی نابود اهداف ، چه دریایی و چه زمینی را دارد.هدایت خودکار به کار رفته درآن به خوبی سیستم های هدایتی INS/GPS می باشد که به موشک امکان انجام ماموریت های خود اتکا را می دهد.این موشک توانایی تطبیق با سرهای جنگی گوناگون را دارد و نیز می تواند توسط بسیاری از هواگرد ها حمل شود.این موشک توانایی شلیک از هواگردها ، بالگردها یا لانچر های زمینی را دارد. اندازه جمع و جور این موشک به آن این امکان را می دهد که توسط بالگردهای سیکورسکی UH-60A و SH-60B حمل شود.این موشک سر جنگی کوچک ولی موثر حمل می کند که به آن امکان هدف قرار دادن و نابودی اهداف با کمترین خطر را می دهد.این موشک نخستین بار توسط اسرائیل در جولای و آگوست 2006 ، یعنی درجنگ با لبنان، استفاده شد.این موشک در این جنگ توسط F-16D پرتاب می شد.



       
       
       
      Delilah-2
      این موشک با سرمایه گزاری چین درحال توسعه و ساخت توسط اسرائیل می باشد .این موشک از موتور Bet Shemesh Sorek 4 استفاده می کند که تراستی معادل 800 پوند ایجاد می کند. این ویژگی به موشک این امکان را می دهد که برد بیشتر و سر جنگی بزرگتری داشته باشد.




      Delilah-GL
      این موشک یک موشک زمین پرتاب می باشد که در اصل نوع تغییر یافته موشک کروز Delilah است و بردی معادل 250 کیلومتر دارد که ممکن است برد واقعی آن نباشد ، یعنی امکان دارد این موشک بردی بیش از 300 کیلومتر داشته باشد .
      این موشک با سر انفجاری متعارف 30 کیلوگرمی مسلح می شود اما توانایی حمل انواع دیگری را نیز دارد. این موشک توسط GPS هدایت می شود و توانایی گشت در منطقه جنگی را قبل از تایید هدف دارد.

      مترجم :Phantom3
      استفاده از این مطلب تنها با ذکر نام مترجم و لینک به سایت Military.ir مجاز می باشد.
    • توسط farmandekoll
      F-117 نایت هاوک (شاهین تاریکی) نخستین هواپیمای عملیاتی است که به منظور استفاده از فناوری پنهانکاری طراحی شد. طراحی منحصر بفرد این هواپیمای تک سرنشینه تواناییهای استثنایی را به این هواپیمای تهاجمی می افزاید. اندازه این هواپیما در حدود F-15 ایگل می باشد که دو موتور توربو فن F404 که هرکدام نیرویی معادل 48 کیلو نیوتون (10800 پوند) ایجاد می کنند دارد. هم چنین دارای کنترل با سیم می باشد. قابلیت سوختگیری هوایی برد نایت هاوک را افزوده و آن را به یک سلاح بازدارنده و ترساننده ی ایالات متحده تبدیل کرده است. توانایی حمل انواع سلاح ها با سیستمهای ناوبری و حمله یکپارچه و سیستمهای الکترونیک پروازی ( اویونیک) موثر بودن این هواپیما را در عملیات مختلف اثبات می کند و بار کاری خلبان را کم می کند. کشیدن نقشه های با جزییات ریز برای عملیات روی نقاط با پدافند سنگین و قوی با استفاده از سیستم طراحی نقشه خودکار به ارزشهای این هواپیمای منحصر بفرد می افزاید.اولین F-117 در سال 1982 تحویل داده شد و آخرین تحویل در سال 1990 بود. تصمیم تولید F-117 در سال 1978 گرفته شد. اولین پرواز آن در سال 1981 انجام شد.

      جزییات :


      وظیفه : هواپیمای تهاجمی پنهانکار

      سازنده : لاکهید

      استفاده کننده : نیروی هوایی ایالات متحده

      موتور : دو موتور توربو فن بدون پس سوز F404-GE-F1D2 با قدرت 48 کیلو نیوتن (10800پوند)

      ابعاد : طول 10.08 متر، ارتفاع 3.78 متر، دهنه بال 13.20 متر

      اوزان: وزن خالی آن 13.381 کیلوگرم برآورد شده است، حداکثر وزن برخاست 13.814 کیلوگرم

      اجرا : حداکثر سرعت 0.98 ماخ یا 1040 کیلومتر بر ساعت(656 مایل بر ساعت)، سقف پرواز 15.240 متر برآورد شده است ( 50000 پا)

      سلاحها : تا 2268 کیلوگرم (5000 پوند) انواع بمب های هدایت شونده، موشکهای هوا به زمین، موشکهای زد رادار یا موشکهای هوا به هوای AIM-9 که در یک جایگاه درونی حمل می شوند.




    • توسط onin
      در ۲۵ فوريه ۵(۱۹۲۵ اسفند ۱۳۰۴) اولين خلبان ايراني كه كلنل احمدخان نخجوان نام داشت يك هواپيماي برژت -۱۹ را با پرچم و نشان ايران از فرانسه به پايگاه قلعه مرغي تهران پرواز داد. كلنل نخجوان در فرانسه دوره ديده بود و فقط ۲۰۰ ساعت پرواز داشت. بدين ترتيب در اين تاريخ اولين هواپيماي نيروي هوايي ايران با خلباني يك ايراني مرزهاي بين المللي را درنورديد و به فضاي پروازي ايران رسيد. در اين زمان ديگر خلبانان ايراني تحت نظارت يك استاد خلبان آلماني به نام «شفر» در ايران دوره مي ديدند. خريد هواپيما قسمت آسان كار بود. آموزش خلبانان براي پرواز كردن با آنها، نفرات پشتيباني زميني براي نگهداري و تعمير آنها و ساختن فرودگاه ها قسمت سخت كار بود كه زمان هم مي برد. در همين دوره زماني نيروي هوايي ايران از قالب يك اداره كوچك در ستاد فرماندهي ارتش خارج شده و به يك نيروي جداگانه تبديل شده بود كه «نيروي هوايي ارتش شاهنشاهي ايران» نام گرفته بود؛ اولين فرمانده نيروي هوايي ايران هم كسي نبود به جز كلنل احمدخان نخجوان. در سال ۱۹۲۴ (۱۳۰۳) اولين گروه از دانشجويان دوره خلباني و تكنسين پرواز به روسيه و فرانسه فرستاده شدند. بعدها در سال ۱۹۲۹ (۱۳۰۸) ايران ۱۵ خلبان داشت كه شش نفر از آنها در مدرسه پرواز ايستر فرانسه و ۹ نفر ديگر در مدرسه پرواز سباستوپول روسيه آموزش خلباني ديده بودند. در اين سال IIAF مخفف Imperial Iranian Air Force داراي ۳۳ فروند هواپيما از ۹ مدل مختلف بود. طي ۱۵ سال به يعني تا آغاز جنگ جهاني دوم بيش از ۳۰۰ هواپيما از ۱۸ مدل مختلف در اختيارنيروي هوايي ايران بود. در همان زمان هشت پايگاه هوايي كه مدارس آموزش خلباني و يك مركز آموزش تعميرات و نگهداري را شامل مي شدند ساخته شده بود. يك كارخانه مونتاژ هواپيما به نام «شهباز» هم ساخته شده بود كه قادر بود سه مدل مختلف هواپيما را مونتاژ كند. در سال ۱۹۴۱ (سوم شهريور ۱۳۲۰) بي طرفي ايران در جنگ جهاني دوم نقض شد و نيروهاي هوايي و دريايي انگليس و روسيه از شمال و جنوب به ايران حمله كردند. نيروي هوايي جوان ايران كه به تازگي به ساختن ساختارهاي اساسي خود مشغول شده بود، تحت هيچ شرايطي توانايي رويارويي با اين نيروي عظيم و توانمند را نداشت. با اين وجود تعدادي از پرسنل جوان اين نيرو تصميم به مقابله با بيگانه گرفتند و با كنترل پادگان قلعه مرغي دو هواپيما از اين پادگان به خلباني سروان وثيق و استوار شوشتري كه با شليك ضدهوايي مواجه شده و به ناچار آسمان تهران را ترك كردند. نيروهاي ائتلاف انگليس و روسيه كنترل دو پايگاه هوايي ايران را در دست گرفتند. آنها به ترتيب در مهرآباد و قلعه مرغي مستقر شدند. از نيروي هوايي جوان ايران تقريباً هيچ چيز باقي نماند. پس از پايان جنگ ارتش بريتانيا ايران را ترك گفت اما ارتش روسيه از ترك ايران سر باز مي زد و كنترل شمال ايران را در اختيار داشت. سه ماه پس از اين اتفاق نيروهاي سرخ روسيه ايران را ترك گفتند. پس از اين نيروي هوايي ايران هميشه به عنوان نيروي برتر در خاورميانه شناخته مي شود. موقعيت استراتژيك ايران توسط آمريكا ناديده گرفته نشد و آمريكا از اوايل دهه ۱۹۶۰ شروع به فروش تعداد زيادي از هواپيماهاي پيشرفته خود به ايران كرد. در سال ۱۹۶۵ ميلادي ايران اولين هواپيماجت خود با نام اف - ۸۴ جي جت ثاندر دريافت كرد. در سال ۱۹۶۵ هواپيماهاي اف-۵ فريدم توسط ايران خريداري شدند و به دنبال آن در سال ۱۹۶۸ اف-۴ فانتوم هم به ايران فروخته شد. در سال ۱۹۷۰ ايران داراي قوي ترين نيروي نظامي در منطقه بود. قبول فروش هواپيماهاي فوق پيشرفته اف-۱۴ اي تام كت به همراه موشك هاي پيشرفته اي آي ام - ۵۴ فينيكس از سوي آمريكا به ايران نشان دهنده روابط بسيار گرم بين ايران و آمريكا بود. در پي وقوع انقلاب اسلامي در سال ۱۹۷۹ دكترين و استراتژي نظامي ايران تغيير يافت و ايران ديگر به خريد تسليحات پيشرفته و گرانقيمت علاقه نشان نداد و همين باعث ايجاد نوعي تغيير قدرت در منطقه شد. ايران ديگر نه تنها دوست صميمي آمريكا نبود، كه به خاطر سياست هاي امپرياليستي و ضد انساني آمريكايي به دشمن اصلي آن تبديل شد. آمريكا و ديگر كشورهاي غربي تحريمي نظامي عليه ايران اتخاذ كردند. كمك هاي آمريكا قطع شده بود و نيروي هوايي ايران از فرار و بركناري افسران زمان شاه رنج مي برد كه همين امر به پايين آمدن سطح سرويس دهي در نيروي هوايي منجر شده بود. به دليل تحريم تسليحاتي ايران و نرسيدن قطعات مورد نياز، آمار عملياتي نيروي هوايي ايران سريعاً رو به كاهش بود. پس از انقلاب نيروي هوايي به «نيروي هوايي ارتش جمهوري اسلامي ايران» كه خود ارتشيان به آن «نهاجا» مي گويند تغيير نام داد. نام انگليسي آن هم Islamic Republic of Iran Air Force است كه به اختصار IRIAF خوانده مي شود. در همين اوضاع و احوال عراق با مناسب يافتن فرصت درصدد برآمد تا با حمله به ايران قسمت هاي وسيعي از خاك ايران را ضميمه قلمرو خود كند؛ به همين خاطر در ۲۲ سپتامبر ۱۹۸۰ (۳۱ شهريور ۱۳۵۹) با يورشي عظيم به خاك ايران از طريق هوا، زمين و دريا جنگ تحميلي هشت ساله را عليه ايران آغاز كرد. جنگ با حمله هوايي نيروهاي عراقي به شش پايگاه نيروي هوايي ايران و چهار پادگان آغاز شد و همزمان چند لشكر و تيپ مستقل عراق در چهار محور از طول ۷۰۰ كيلومتر مرز مشترك با ايران به عمق خاك ايران يورش بردند. اولين حمله هوايي عراق چندان موفقيت آميز نبود. دلايل آن را مي توان به برنامه ريزي ناكافي و نادرست عمليات، نداشتن اطلاعات كافي از اهداف و استفاده نامناسب از بمب هاي جي پي(بمب هايي كه هدف خاصي ندارند و براي انهدام كلي به كار مي روند) برشمرد. در مهرآباد يك هواپيماي اف-۴ اي در هنگام جابه جايي براي در امان ماندن از حملات دشمن دچار سانحه شد و از همدان هم گزارش هايي در مورد خسارت يك فروند اف-۴ رسيد. اولين عمليات هوايي ايران در پاسخ اين حمله و بلافاصله پس از آن در خاك عراق موفقيت آميز بود. در اين عمليات چهار فروند هواپيماي اف-۴ به پايگاه دريايي الشعبيه در نزديكي بندر ام القصر حمله بردند. اين چهار فروند هواپيما كه ۴۵۰ كيلوگرم بمب بر سر اين پايگاه ريختند عمليات خود را از پايگاه بوشهر شروع كردند. در ميان اهداف چندباطري موشك ضد كشتي وجود داشت. اين عمليات تلافي جويانه نيروي هوايي ايران به قدري سريع بود كه خط پدافند عراق در طول مسير پرواز دچار غافلگيري شده بود. روز بعد در عملياتي غيرقابل باور ۱۴۰ فروند از جنگنده ها و جنگنده بمب افكن هاي ايران به ويژه اف-۴ و اف-۵هاي پايگاه هاي بوشهر، همدان و تبريز توانستند با نفوذ خود به خاك عراق تلفات سنگيني به پايگاه ها و تاسيسات نظامي عراق وارد كنند. در اولين روزهاي جنگ چندين حمله هوايي ديگر به تاسيسات نظامي عراق از قبيل ام القصر انجام شد. در يكي از اين حملات دو فروند اف-۴ كه هر كدام شش بمب جي پي ۳۴۰ كيلوگرمي حمل مي كردند به تاسيسات نظامي دريايي و كشتي هاي موشك انداز عراق حمله بردند. در حدود ۲۰ دقيقه بعد يك فروند هواپيماي آر اف-۴ اي عكس هاي شناسايي از منطقه گرفت كه نشان مي داد كشتي ها و تاسيسات بندري دچار صدمات و خسارات سنگيني شده اند. تاكتيك كلي در طول انجام چنين عمليات هايي رسيدن به هدف از راههاي مختلف، انجام يك پاپ -آپ بيش از رسيدن به هدف و شيرجه زدن روي هدف براي انهدام آن است. در هنگام بازگشت دو اف-۴ يكي از آنها توسط يك موشك سام مورد اصابت قرار گرفت كه باعث آسيب ديدن برخي از سيستم هاي آن شد اما همچنان مي توانست پرواز كند. اما آتش خاموش كن ها كار نكردند و بال راست - محل اصابت موشك - آتش گرفت. باند فرود نزديك ترين پايگاه هوايي هم به دليل هجوم اوليه ارتش عراق براي فرود مناسب نبود و به همين خاطر مجبور به فرود در يك باند ناآماده با سرعت بالا شد. چرخ ها تركيدند و هواپيما در حالي كه سرنشينان آن اجكت كرده بودند از انتهاي باند خارج شد. بعدها اين هواپيما با تعويض بال و ديگر تعميرات دوباره به جنگنده هاي مورد استفاده در جنگ پيوست. اين تعويض بال كه اولين بار در ايران انجام مي شد را مي توان نقطه آغاز انجام كارهاي غيرممكن در نيروي هوايي دانست. در اولين ماههاي جنگ «نهاجا» تلاش هاي خود را به جلوگيري پيشرفت نيروي زميني ارتش عراق معطوف كرده بود. جنگنده هاي ايراني براي اين كار با استفاده از راكت هاي ضد زره دانه به دانه تانك ها و زره پوش هاي عراق را شكار مي كردند و حتي گاهي اوقات تا ارتفاع سه تا چهار متر زمين هم پايين مي آمدند. در مقابل عراق هم از هواپيماهاي ميگ-۲۱ و ميگ-۲۳ براي پوشش نيروي زميني خود استفاده مي كرد كه اين پوشش به ناچار منجر به درگيري هوايي بين ايران و عراق مي شد كه مي توان پيروزي هاي ايران در اين زمينه را بيشتر از عراق دانست. مخصوصاً در اوايل جنگ كه آنها در مقابل هواپيماهاي اف-۱۴ ايران توانايي انجام هيچ عملي را نداشتند كه در اواخر جنگ با خريد ميراژ اف-۱ از فرانسه توانستند كمي جنگ هاي هوايي را متعادل كنند. جنگ تحميلي عليه ايران علاوه بر خسارات و تلفات جانبي بسيار، دستاوردهاي ارزنده اي براي نيروي هوايي ايران داشت. نيروي هوايي در اين هشت سال توانست به تكنولوژي ساخت بسياري از قطعات مورد نياز خود دست يابد و در برخي موارد به خودكفايي برسد.
    • توسط onin
      http://www.pinetreeline.org/planes/B-52-10.jpg هواپیمای بمب افکن B-52، بمب افکنی دور برد و در کلاس سنگین وزن است که می تواند گونه های مختلفی از ماموریت ها را به انجام برساند. این هواپیما قادر به پرواز در سرعت های بسیار بالا، البته زیر سرعت صوت و در ارتفاع بالغ بر 50,000 پا پرواز بوده و توانایی حمل بمب های هسته ای یا اتمی و همچنین بمب های معمولی را نیز دارد. http://www.saceliteguard.com/images/B-52 H dropping M-117 750 pound bombs.jpg هواپیمای بی 52 برای مدت بیش از 35 سال تنها بمب افکن دارای سرنشین سنگین وزن ایالات متحده بوده است. این بمب افکن، قادر به پرتاب و شلیک بیشتر سلاح های موجود است و حتی بدین صورت، بیم آن می رود که پس از به روز ساختن سیستم های اویانیکی و پیشرانه ها و دیگر قمست های آن، این هواپیما تا سال 2045 نیز در خدمت باشد. البته این بمب افکن آمریکایی را BUFF که مخفف عبارت Big Ugly Fat Fellow و به معنای مرد چاق گنده زشت است، نیز می نامند. اولین مدل هواپیمای بی 52 در سال 1954، اولین پرواز خود را انجام داده و مدل B آن نیز در سال 1955 وارد خدمت گشت. به طور کلی 744 بمب افکن بی 52 ساخته شده و آخرین گونه آن نیز که مدل H نامیده می شود، در سال 1962 تحویل شد. این بمب افکن استراتژیکی، دارای بردی برابر با 14,162 کیلومتر است که از این رو، هواپیمایی میان قاره ای یا کانتیننتال گفته می شود. البته این برد، در حالت بدون سوخت گیری هوا به هوا اندازه گیری شده است، و در غیر این صورت، برد این هواپیما، با سوخت گیری هوا به هوا می تواند نا محدود باشد. در این هواپیما، از مدل جی به بعد تغییراتی در شکل بدنه مانند کوتاه تر شدن سکان عمودی یا همان پایدار کننده عمودی آن داده شد. http://www.militarypictures.info/d/294-3/B-52.jpg این بمب افکن سنگین ساخت شرکت بوئینگ بوده و از هشت موتور توربوفن پرات اند ویتنی TF-33 هر یک با قدرت کشش بیش از 7000 کیلوگرم بهره می برد. بالاترین سرعتی که این هواپیما قادر به دستیابی به آن است، حدود 0/8 ماخ بوده که معادل 650 مایل بر ساعت نیز می باشد. هدایت این هواپیمای بمب افکن بر عهده 5 خدمه بوده که سیستم صندلی خدمه ها، از توانایی اجکت یا پرتاب کردن در مواقع خطر نیز برخودار است. لازم به ذکر است که قیمت تمام شده این هواپیمای غول پیکر، حدود هفتاد و چهار میلیون دلار می باشد.
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.