امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

من خود به شخصه از اين صلاح بسيار راضي ام وتا به حال در استفاده از آن به مشكل مهمي برخورد نكردم و به نظر من اين امر مهم تر از تحليل هاي علمي است چون هرچه باشد قرار است در دست من و امثال من قرار گيرد!!!!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

سلام .
(در سال 1947 توسط یک سرگرد روسی به نام میخائیل تیمو فیو یچ (میخائیل متولد ۱۰ نوامبر ۱۹۱۹ می باشد و طراح معروف اسلحه‌های سبک روسی و اسلحه‌های معروف به کلاشینکف است) کلاشینکف از روی طرح سلاح ام پی 44 (mp44 ( ساخته شد و به تدریج تکامل یافت و تغییراتی کرد به نام آفتامات کلاشینکف 1947 و به اختصار AK47 موسوم شد.)
من فكر ميكنم اين سلاح از جهاتي شبيه mp-44 هستش .
http://www.waffen-technik-withum.de/images/MP44-18-optimiert.jpg


اين سلاح نامش stg-MP-44 است. ساخت المان سال 1943 (درست يك سال قبل از اتمام جنگ جهاني دوم). با كاليبر 62/7 و پوكه مخروطي شكل. تمام اتوماتيك.
بعد از تصرف كشور آلمان توسط متفقين، نقشه‌ها و نمونه‌هاي اوليه اين سلاح به دست روسها افتاد و ميخاييل از روي اين سلاح AK-47 را ساخت.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
« به نام خدا »
« کالاشنيکف ستاره شرق »


آيا اسلحه اي به نام کالاشنيکف ميشناسيد ؟اين سلاح که در کشور ما اشتباها به کلاشينکف معروف است تقريبا در ميان تمامي علاقه مندان و جوانان نامي شناخته شده است . اولين مدل از تفنگ تهاجمي کالاشنيکف با نام رسمي AK-47 AVTOMAT KALASHNIKOVA-47 در سال 1947 ساخته شد . اين سلاح و ديگر سلاحهايي که برگرفته از اين مدل هستند از نظر تعداد , بيشترين سلاحهاي قابل حمل جهان را تشکيل ميدهند که حدود نود ميليون قبضه تخمين زده ميشود . خانواده سلاحهاي کالاشنيکف علاوه بر کشور سازنده روسيه در کشورهاي ديگر نيز در حال توليد است .

کالاشنيکف واقعا يک سلاح افسانه اي بوده که سادگي کاربري , تعمير و نگهداري و قابليت اطمينان بي نظير حتي در دشوارترين شرايط محيطي از دلايل شهرت آن است . ناگفته نماند که با توجه به فلسفه ساخت آن که مربوط به تفکرات کمونيستي شوروي سابق بوده قابليتهاي ذکر شده در بالا به همراه قابليت توليد به تعداد زياد قبل از ارگونومي و دقت شليک منظور شده است . اين سلاح ترکيبي موثر از ويژگي ها و راه حل هايي است که در طول دو جنگ جهاني کارشناسان تسليحات با دشوارترين روش ممکن و متحمل شدن سنگين ترين تلفات به آنها دست يافته اند .افسانه کالاشنيکف از زماني آغاز شد که گروهبان << ميخائيل کالاشنيکف >> در جنگ دوم جهاني مجروح و مجبور شد تا مدتي در بيمارستان بستري گردد . او در اين زمان شروع به طراحي انواع سلاحهاي کوچک کرد . در سال 1944 او به کارخانه ماشين سازي ( Izhevsk ) يا ( IZHMASH ) پيوست . اولين طرح او نيز يک کاربين نيمه اتوماتيک عمل کننده با گاز بود . در طول سالهاي 45 و 46 ميلادي او تفنگ تهاجمي خود را ساخت که در سال 1946 جهت آزمايشات اوليه به ارتش شوروي سابق تحويل داده شد .

بعد از رفع اشکالات نهايي نمونه دوم در سال 1947 جهت دومين دوره آزمايشات به ارتش تحويل داده شد که طرح وي رقيب خود را به سادگي پشت سر گذاشت و با نام رسمي AK-47 در سال 1949 به خدمت گرفته شد . به همراه نمونه پايه, گونه با قنداق تا شونده براي يگانهاي چتر باز با نام AKS نيز ساخته شد . در سال 1959 AK به طور گسترده اي مورد بهسازي قرار گرفت که بعد از آن اين سلاح با نام AKM ( حرف M براي Modernizirovannyj ) شناخته شد . کاليبر اين سلاح 39*7.69 ميليمتر بوده , با فشار گاز عمل کرده و نوع قفل گلنگدن آن نيز چرخشي است . طول کلي آن 870 و طول لوله آن 415 ميليمتر است . وزن اين سلاح در مدل AK 4/3 کيلوگرم و در مدل AKM 3/14 کيلوگرم است . سرعت علمي تيراندازي 600 تير در دقيقه و برد مفيد آن نيز حدود 400 متر است .

این سلاح به روش غیرمستقیم و با فشار گاز ناشی از انفجار باروت مسلح می‌شود و سیستم قفل گلنگدن آن از نوع چرخشی است. این سلاح در سه نوع با قنداق ثابت، تاشو از زیر، و تاشو از بغل ساخته می‌شود که نوع تاشو آن به دلیل اشغال کردن فضای کمتر و حمل آسانتر مورد توجه قرار گرفته‌است. به خاطر کوچکی و سبک بودن نسبی در جنگ‌های چریکی (پارتیزانی) کارایی دارد. کالیبر اصلی آن ۷٫۶۲ است ولی در کالیبرهای دیگر نیز ساخته شده‌است.کشورهای مختلفی (بیشتر از بلوک شرق) و از جمله ایران، این سلاح را در انواع مختلف به تولید رسانده‌اند و هم اکنون این اسلحه به دلیل کارایی بالای خود در سازمان رزم نیروهای مسلح ما قرار دارد. بدنه AK-47 از فولاد نرم ساخته شده وبقیه قسمتها پرسکاری شده‌است. درحدودسال ۱۹۵۹ نوع AKM (افتامات کلاشینکف مدرن) درخط تولید قرارگرفت که بر خلاف مدل آ-کا-۴۷ بدنه این سلاح ورقه پرسکاری است و در قسمتهای دیگر تغییراتی نیز داده شده‌است. قابل توجه‌است که درارتش روسیه مدل (AKM) در حال خارج شدن از رده‌است و مدل دیگری از این سلاح بنام SKS-۴۷ ( فکر میکنم نویسنده در مورد SKS-47 اشتباه کرده و به جای S اولی باید A قرار میداد ) که از نظر ظاهر و مکانیسم مشابه این سلاح بوده وکالیبر ان کمتر است (۳۹*۴۵/۵) جانشین ان می‌گردد.


کالاشنيکف AK-74 , AKS-74 , AK-74M :
با پيشرفت تکنولوژي استفاده از کاليبرهاي کوچک با سرعت بالا و نيروي پس زني کم مورد توجه طراحان قرار گرفت و با ورود M16 به خدمت در ارتش ايالات متحده , روسها نيز به فکر استفاده از کاليبر مشابه افتادند . فشنگ روسي با کاليبر اسمي 5.45 ميليمتر و با قطر واقعي 5.62 ميليمتر ترکيبي از هسته فولادي و سربي با نوک توخالي بود که در صورت شليک از لوله به طول 415 ميليمتر به سرعت دهانه حدود 900 متر بر ثانيه ميرسيد . سلاح جديد با کاليبر کوچک در واقع همان AKM قديمي با خزانه تغيير يافته جهت دريافت کاليبر 5.45 بود . با توجه به اينکه اين سلاح در سال 1974 عملياتي شده بود با نام AK-74 شناخته شد .
نوع ساخته شده براي سربازان نيروي هوايي با قنداق تاشونده به AKS-74 معروف شد و همچنين AK-74M يکي از جديد ترين انواع اين سلاح ميباشد که در سال 1991 ساخته شد .

AK-74M نيز مانند اسلاف خود از نظر ارگونوميکي داراي مشکل ميباشد .
بيشتر اين سلاحها بعد از انحلال پيمان ورشو به مهمات استاندارد ناتو مانند 5.56 مجهز شدند . کاليبر استاندارد اين سلاح 39*5.45 بوده و برد مفيد آن نيز تا 500 متر افزايش يافته است .

کالاشنيکف AKS-74U :
AKS-74U نوع کوتاه شده AKS-74 بوده و پسوند U نيز از نام روسي ( Ukorochennyj ) به معني کوتاه شده برگرفته شده است . اين سلاح در اندازه کلاس SMG ولي با قدرت آتش کلاس بسياري از تفنگهاي هجومي است . بيشتر قطعات اين سلاح قابليت تعويض با قطعات AK-74 را دارا هستند . AKS-74U سلاح مشهوري است . اين سلاح در بازار غير نظامي با نام << کرينکوف >> شناخته ميشود . البته از عيوب اين سلاح ميتوان نداشتن دقت در برد زياد و همچنين گرم شدن حين استفاده طولاني را نام برد .
نوع نيروهاي ويژه ( SpetzNaz ) مجهز به صدا خفه کن جداشونده و همچنين نارنجک انداز صدا خفه کن دار بوده که به ( Tishina ) معروف است . در اين سلاح از کاليبر استاندارد 39*5.45 ميليمتر استفاده ميشود . طول کلي سلاح 735 و در حالت قنداق تاشده 490 ميليمتر است . طول لوله سلاح 210 ميليمتر و وزن خالي آن نيز 2/71 کيلوگرم است . برد مفيد 200 متر با سرعت تيراندازي علمي 650 تا 735 تير در دقيقه است .

کالاشنيکف AK-101 :
اين گونه بهسازي شده براي بازارهاي جهاني در نظر گرفته شده و از کاليبر استاندارد ناتو 5.56 استفاده ميکند . برد مفيد نيز تا 1000 متر افزايش يافته است .

تصویر

کالاشنيکف AK-103 :
اين سلاح با کاليبر بزرگتر 39*7.62 ميليمتر و برد مفيد 1000 متر قدرت آتش بالاتري نسبت به اسلاف خود دارد .

کالاشنيکف AK-102 , AK-104 , AK-105 :
اين سلاح ها اعضاي کوچک از خانواده AK-10X ميباشند که در سه کاليبر 5.56 ناتو , 39*5.45 و 39*7.62 ساخته شده اند و براي صادرات در نظر گرفته شده اند . اين سلاح ها از نظر طراحي بر پايه AKS-74U بوجود آمده اند .

کالاشنيکف AK-107 و AK-108 :
از بهترين گونه هاي کالاشنيکف اين دو سلاح هستند که 107 با کاليبر 39*5.45 و AK-108 با کاليبر استاندارد ناتو 5.56 ساخته شده اند . مکانيزم آتش اين سلاح ها بر پايه اسلحه آزمايشي AL-7 طراحي شده توسط << يوري آلکساندروف >> است که بنا به دلايل اقتصادي به توليد نرسيد . در اين مکانيزم دو پيستون گاز که در جهت مخالف هم حرکت ميکنند تعبيه شده است که هم دقت آتش را افزايش ميدهد و هم از گرم شدن سلاح جلوگيري ميکند . نا گفته نماند که AK در اين دو سلاح از دو کلمه Alexandrov و Kalashnikov برگرفته شده است . طول لوله در اين دو سلاح 415 ميليمتر , وزن آنها 400/3, مجهز به خشاب 30 تايي و نواخت تير در AK-107 برابر 850 تير در دقيقه و در AK-108 برابر 900 تير در دقيقه ميباشد .

کلاشينکف کم و بیش مدلهاي زير را داراست که من در مورد سایر مدلهایی که براشون توضیحی ندادم سعی میکنم در آینده مطلبی پیدا کنم به علاوه تصویر :

AK۴۷
AK۴۷ (SAR۱
AK۴۷S
AKM
AK۷۴U
AK۷۴
AK۷۴S
AKS-۷۴N
AK۱۰۱
AK۱۰۲
AK۱۰۳
AK۱۰۴
AK۱۰۵
AK۱۰۷
AK۱۰۸
MODEL OF SSR-۸۵B
NORINCO AK۴۷
AKSN
منبع





تصویر

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
یحتمل یه جستجو میکرین توی این سایت میتونستید حداقل به تعداد تیرهای شلیک شده از کل کلاشهای جهان تاپیک در مورد این سلاح بیابید.... کلاشینکف ستاره شرق رو هم فکر کنم قبلاً دیدم http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=100

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
باور كن اسم كلاشينكف رو سرچ كردم اما؟ نمي دونستم اينم هست البته من رو سلاح انفرادي كار نمي كنم ديدم كامله گفتم بزارم شايد بدرد نخوره.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
عجب بد قواره در اومده.
دستت درد نکنه فیلد مارشال جان

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اين تغييرات نهايي نبوده و شايد تا حصول نتيجه بهتر اين ازمايشات انجام بشه. اين هم از كارهاي دانشكده افسري نيروي انتظامي بود . انشاالله سلاح ملي خيبر در انوع مختلفي عرضه خواهد شد ( البته مقداري شده )

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اینکه خودش نارنجک انداز مخصوص داره. خوب چه کاریه که اینهمه وقت و هزینه صرف کنیم تا یه نارنجک انداز دیگه رو بهش به زور بخورنیم؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
نمی دونم ملت مگه مشکل دارن؟!!!بدبخت کلاش رو چه جوری کردنش!!!واقعا کار اشتباهی بوده.ولی به هر حال اون جایی ها این کارشون بی دلیل نبوده. :|

ممنون بابت گزارش خوبت.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
به سربازهاي امريكايي گفته ميشه چيزي كه در دست دارن بهترينه ! حالا صحتشو نمي دونم ديگه . ولي واسه تضعيف روحيه دشمن بايد سلاحمون شبيه دشمن باشه . M-16 , M203 , tow , AH-1cobra , . . . كشته شدن واسه امريكايي ها با سلاحهاي خودشون درد ناك تره واسشون تا با سلاحهاي ديگه ! وعدولهم ماستطعتم من قوه .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
برادر حامد!
لگدش محکمه؟!
کلاشینکفهای جدید اصلا لگدی در حد 0 دارند خودم پارسال باهاش شلیک کردم اصلا لگد احساس نکردم
اگه لگد کلاش محکمه پس لگد ژ_3 چیه؟!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
داشتم کل تایپیکها رو میگشتم که چشمم به این افتاد
چون تنها مورد تخصصیمه گفتم بگم دوستان کسب فیض کنند :mrgreen:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
    • توسط MR9
      تسلیحات هایپرسونیک ، حوزه جدید برای رقابت
      اعطاء قرارداد توسعه جنگ افزارهای هواپایه فراصوت به لاکهید – مارتین

      واشنگتن : وزارت دفاع ایالات متحده در 13 اوت 2018  اعلام نمود که مناقصه  طراحی و توسعه دومین نمونه از تسلیحات فراصوت مورد نیاز ارتش این کشور را به ارزش 480 میلون دلار به  دپارتمان موشک و سامانه های کنترل شرکت لاکهید- مارتین اعطاء نموده است .
      خبر امضاء این قرارداد در حالی منتشر گردید که پیش از این گمانه زنی هایی در خصوص نیازمندی فوری ارتش این کشور برای طراحی و و تولید تسلیحات هوا- پایه واکنش سریع وجود داشت و گفته شده بود که پشتیبانی های لازم از برنده مناقصه نیز بخوبی انجام خواهد شد این قرارداد ، در واقع ، ایجاد بستر مناسب برای طراحی ، تست و آمادگی برای تولید مهمات واکنش سریع هواپایه (ARRW) بشمار  می آید .

      وزیر نیروی هوایی  ، هدر . ای . ویلسون در این زمینه می گوید :" ما قصد داریم تا بسرعت و با بهره گیری از بهترین فناوری در دسترس ، در کوتاه ترن بازه زمانی ممکن ، قابلیت رزم هایپرسونیک را در اختیار نیروی هوایی قرار دهیم "

      پروژه ARRW ، یکی از دو تلاش ارتش ایالات متحده  برای نمونه سازی تسلیحات ماوراء صوت است که به نیروی هوایی  در توسعه قابلیتهای رزمی کمک می کند . نیروی هوایی ارتش ایالات متحده  ، با استفاده از دسترسی های داده شده  بخش 804 از اجازه نامه FY16 قانون دفاع ملی ، مجاز است تا سرمایه گذاری لازم برای توسعه این تسلیحات تا سال 2021 را داشته باشد . این پروژه قرار است تا در شعبه اورلاندو (فلوریدا ) شرکت لاکهید- مارتین اجرا گردد و انتظار می رود تا اواخر نوامبر 2021 به نتیجه قطعی برسد .

      از سویی دیگر ، مدیران ارشد وزارت دفاع  ، آژانش دفاع موشکی ، نیروی هوایی ، نیروی دریایی ، و ارتش روز 28 ژوئن  سال جاری توافقنامه ای را بصورت مشترک به امضاء رساندند که در آن بر همکاری و توسعه فناوری مهمات هایپرسونیک سُرشی ، تاکید وجود داشت .

      ژنرال دیوید . ال . گلدفین ، رییس ستاد نیروی هوایی ، در این زمینه می گوید :
      " این تیم مشترک  برای رقابت نیازمند ایجاد چابک سازی سازمانی خواهد داشت ، مرزهای فناوری در این برنامه بطور قطع جابه جا میشود و ما می بایست سهم خود را از این رقابت جدید ، داشته باشیم "
      انعقاد این قرار داد ، به دولت اجازه می دهد تا به نیاز فوری نیروهای مسلح ، پاسخ مناسب دهد ، به همین دلیل شروع به کار این پروژه ، به فاصله 180 روز پس از امضاء تعیین شده است .

      برنامه دوم نیروی هوایی برای طراحی تسلیحات هواپایه  فراصوت ، سرمایه گذاری برروی پروژه  جنگ افزار ضربتی متعارف فراصوت (HCSW) نام دارد . در مجموع ، این دو برنامه ، قابلیتهای منحصربفردی را برای ارتش فراهم می کند ، گرچه  هرکدام ازاین دو طرح ، رویکردهای فنی متفاوتی را دنبال می کنند . چنانکه برنامه ARRW تلاشی است میان نیروی هوایی و دارپا برای توسعه فناوری که امکان ارتقاء آن وجود دارد ، در حالی که برنامه HCSW ، بیشتر بر روی استفاده از فناوری هایی که وارد دوره بلوغ خود شده ، متمرکز شده است .
      پی نوشت :
      1- در یک دهه اخیر ، مفهوم جدیدی واردسازمانهای مسلح شده و آن ، " چابک سازی " سازمان است ، طبیعتا" سازمان های به اصطلاح " تنبل" در چنین وضعیتی ، محلی از اِعراب ، نخواهند داشت .
      2- نکته جالب اینجاست که مدیریت حاضر نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ( بعنوان متولی این دوبرنامه ) ، آنچنان به این فناوری علاقه مند شده که روی دو برنامه مشابه ، همزمان سرمایه گذاری می کند ، طبیعتا" در اینجا ( و نه الزاما"در یک سازمان قرن بیست و یکمی نظیر پنتاگون )  پول به هیچ عنوان مطرح نیست ، بلکه ، پیش فرضها ، عملکرد و آینده نگری مدیریت سازمان ، تاثیر گذار خواهد بود .
       
      صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9
       
    • توسط Azarakhsh
      مهر: فرمانده نیروی هوایی روسیه از تصمیم این کشور برای ساخت سیستم جدید دفاع هوایی با نام اس-500 خبر داد.

      "الکساندر زلین" امروز سه شنبه با اعلام این مطلب گفت : اس 500 مدل ارتقا یافته اس 400 محسوب می شود.

      به گفته فرمانده نیروی هوایی روسیه، سیستم اس 500 قادر است تمامی هدف های بالستیک وایرنگر تا فاصله پنج کیلومتری را تنها در ظرف چند ثانبه منهدم کند.

      زلین در پایان گفت : تنها روسیه قادر به ساخت چنین سیستم دفاعی است.

      بر اساس این گزارش، سیستم های دفاعی مدل اس، از پیشرفته ترین سیستم های دفاع هوایی محسوب می شود؛ بطوری که در یک سال گذشته شایعات مربوط به فروش سیستم موشکی اس 300 روسیه به برخی کشورهای منطقه سر و صدای زیادی به پا کرده و موجب نگرانی رژیم صهیونیستی نیز شده است.

      http://www.asriran.com/fa/pages/?cid=80745
    • توسط farmandekoll
      بعد از ظهور جنگنده رهگیر Su-27 و آشکار شدن تواناییهای بالقوه آن( بخصوص در برابر نمونه غربی یعنی F-15 Eagle) روسیه در پی تغییر و بهبود این جنگنده متناسب با نیازها و خواستهای مشتریان شد. در نتیجه مدلهای مختلفی از این هواپیما طراحی و عرضه شد که یک گروه از آنها جنگنده سوخوی Su-30 بود که به کشورهای هند، چین، اندونزی، ویتنام و مالزی صادر شد. در ادامه به معرفی انواع مختلف Su-30 می پردازیم.

      Su-30 : جنگنده رهگیر دو سرنشینه

      این مدل که در واقع Su-27PU می باشد - بعدها Su-30 خوانده شد – در اواخر دهه 80 میلادی به عنوان جنگنده رهگیر دور برد و پست فرماندهی هوایی توسعه و ظهور یافت.در شروع پروژه Su-27UB هواپیمای آموزشی رزمی به عنوان پایه این مدل انتخاب شد. زیرا این مدل هم مزیت های رزمی Su-27 و هم دو سرنشینه بودن را داشت. برای برآورده کردن برد زیاد امکان سوختگیری هوایی به Su-27UB داده شد. سیستمهای اویونیک( الکترونیک پروازی) آن بهبود یافت. سیستمهای ویژه ارتباطی و هدایتی برای فرماندهی پروازهای جمعی با جنگنده های تک سرنشینه Su-27 نیز بر روی این هواپیما قرار داده شد. در کاکپیت عقب یک نمایشگر بزرگ CRT ( نمایشگرهایی مانند تلویزیون) قرار داده شد که به لیدر آرایش، اطلاعات تاکتیکی مانند هدف ها و رهگیر ها را نشان می دهد. سیستمهای ناوبری و پرواز با سیم نیز ارتقا یافته اند. فقط تعدادی از این هواپیما در نیروی هوایی روسیه وارد خدمت شدند.


      Su-30MK : جنگنده چند منظوره دو سرنشینه


      در سال 1993 سوخوی نمونه های نخستین Su-30 را به نمونه اثباتگر برای به فروش رساندن مدل های چند منظوره که Su-30MK خوانده می شدند، تبدیل کرد. MK که در آن M به جای Modified و K به جای Commercial (در زبان روسی) است نشان می دهد که این نمونه برای بازار صادراتی توسعه یافته است. در هسته این مدل سیستم کتنرل آتش چند منظوره ارتقا یافته با توجه به درخواست مشتریان قرار داده می شود. توانایی هوا به زمین هواپیما به طور قابل ملاحظه ای ارتقا داده شده است و موشکها و بمب های متنوعی نیز برای انتخاب تسلیحات آن افزوده شده است. برای نقشهای هوا به هوا موشک میان برد RVV-AE ( R-77 اَدر یا آمرامسکی) با سیستم هدایت راداری فعال قابلیت نصب پیدا کرده است.

      Su-30K و Su-30MKI: فلانکر های دو سرنشینه هند

      هند اولین خریدار جنگنده Su-30MK بود. برای برآورده کردن نیازهای هند، Su-30MKI توسعه یافت. Su-30MKI تفاوت قابل توجهی با Su-30MK دارد. بطوریکه در آن کانارد(پیش بال) و دو موتور AL-31 جدیدتر با توانایی تغییر بردار رانش قرار داده شده است که مانور پذیری هواپیما را بسیار بالا برده است. این موتور ها با تراست 130 کیلو نیوتون هواپیما را به حداکثر سرعت 2125 کیلومتر در ساعت (2 ماخ ) می رساند. دریچه موتورها قابلیت چرخش تا 15 درجه افقی و عمودی را دارد. البته موتور های نمونه Su-30K دارای سیستم تغییر بردار رانش نمی باشند. رادار Su-30MKI ، NIIP N011M بوده که همان رادار استفاده شده در جنگنده Su-35 و Su-37 می باشد و سازگار با انواع موشکهای هوا به زمین و هوا یه هوا از جمله R-60 آفید، R-73 آرچر، R-27 آلامو و R-77 اَدر را می باشد. سیستمهای ناوبری و نمایشگر های سربالا نیز با سیستمهای ساخت سکستانت اویونیک فرانسه جایگزین شده اند.



      Su-30MKK : جنگنده چند منظوره دوسرنشینه چین

      Su-30MKK چندمنظوره، دوسرنشینه و برای چین توسعه یافته است.این مدل نیز مانند Su-30MKI دارای کاکپیت دو سرنشینه بوده که از نمایشگرهای چند منظوره در آن استفاده شده است. بعلاوه این مدل دارای توانایی سوختگیری هوایی می باشد. در این مدل از بالهای بزرگتر Su-35 برای جای دادن سوخت بیشتر استفاده شده است. Su-30MKK فاقد کانارد بوده و موتور آن مانند دیگر مدلها توربو فن Al-31F بدون سیستم تغییر بردار رانش می باشد که البته از نمونه MKI تراست کمتری تولید می کند (122.58 کیلو نیوتون) که هواپیما را به حداکثر سرعت 2125 کیلومتر در ساعت(2 ماخ ) می رساند. رادار Su-30MKK، N001VE بوده که سازگار با موشک R-77 اَدر می باشد. این هواپیما مانند دیگر هم خانواده های خود قادر به حمل طیف وسیعی از موشکهای هوا به زمین و هوا به هوا می باشد که در 12 جایگاه تعبیه شده قرار می گیرند. از دیگر سلاحهای قابل حمل این مدل می توان به R-60، R-73 آرچر و R-27 آلامو به همراه یک توپ 30 میلیمتری با 150 توپ اشاره کرد. همچنین حداکثر وزن برخاست با تقویت ارابه فرود و بدنه به 38000 کیلوگرم افزایش یافته است. در سال 1999 سوخوی، T10PU-5 ( نمونه اولیه Su-30) را به مدل MKK تغییر داد و اولین پرواز آن در 9 می 1999 انجام شد. در ادامه در 19 می همان سال تولید Su-30MKK با شماره سریال 501 آغاز شد.




  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.