امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

US only stole Iranian Oil. I said it here http://www.irandefence.net/showthread.php?t=19278 I think Azarakhsh is fly by wire

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
Battlefield2, منکر این نیستیم که هر کشوری مسائل طبقه بندی شده ای دارد که دیگران از بی خبر یا کم خبرند اما این دلیل نمیشود که بگیم آمریکا چیزهایی داره که!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سلام.از دوستان خواهش میکنم از روی منطق ودور از احساسات صحبت کنند .خب منم دوست دارم کشورم بتونه جنگنده تولید کنه ولی نه اپگرید f-5 شما یه نگاهی به f-22 raptor بندازید ما نیاز به موشک برای سرنگون کردن این جنگنده داریم و وقت وانرزی خودمونو برای این کار بزاریم نه اینکه از روسیه موشک بخریم.حالا با تغییر f-5 به صاعقه یا اذرخش ابی از اب تکون نخورده جز اینکه من وشما با هم کلنجار بریم.





تصویر

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

سلام.از دوستان خواهش میکنم از روی منطق ودور از احساسات صحبت کنند .خب منم دوست دارم کشورم بتونه جنگنده تولید کنه ولی نه اپگرید f-5 شما یه نگاهی به f-22 raptor بندازید ما نیاز به موشک برای سرنگون کردن این جنگنده داریم و وقت وانرزی خودمونو برای این کار بزاریم نه اینکه از روسیه موشک بخریم.حالا با تغییر f-5 به صاعقه یا اذرخش ابی از اب تکون نخورده جز اینکه من وشما با هم کلنجار بریم.



دوست من همه جا به نوبت و باید مراحل پیشرفت یا آهسته و پیوسته طی کرد تا دائمی و اثر بخش باشد. انتظار ندارید که میلیاردها دلار صرف پروژه ای برای رقابت با طرح رپتور کنیم بدون هیچ تجربه قبلی و در نهایت دست از پا درازتر بگیم نشد! همین ارتقای تایگر به آذرخش نسل پیش نمونه و سپس صاعقه و آذرخش کنونی که از لحاظ سازه و آیونیک با تایگر متفاوت هستند قدم کوچک ولی با ارزشی است که میتواند در طول 20 سال منجر به ساخت جنگنده ای حتی بهتر از برترین جنگنده های جهان شود.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

سلام.از دوستان خواهش میکنم از روی منطق ودور از احساسات صحبت کنند .خب منم دوست دارم کشورم بتونه جنگنده تولید کنه ولی نه اپگرید f-5 شما یه نگاهی به f-22 raptor بندازید ما نیاز به موشک برای سرنگون کردن این جنگنده داریم و وقت وانرزی خودمونو برای این کار بزاریم نه اینکه از روسیه موشک بخریم.حالا با تغییر f-5 به صاعقه یا اذرخش ابی از اب تکون نخورده جز اینکه من وشما با هم کلنجار بریم.


Battlefield2 جان اشتباه شما همينجاست شما جوري ميگيد كه ما خودمون بريم هواپيما درست كنيم كه انگار انتظار داريد يه مدل هواپيماي فوق مدرن جديد رو از اول طارحي كنيم و بعد بسازيم در حالي كه اينكار فقط تلف كردن وقت و هزينه است اما ما جنگنده اف 5 رو كه 30 ساله در خدمت داريم رو انتخاب كرديم چون جنگده ي خوبيه و فقط لازم به آپگريد كردن داره كه ما ميخواهيم انجام بديم و مسلما بايد بعضي از قطعاتش رو در داخل توليد كنيم و بعد از حدود 10 سال ما 100 ٪ قطعات هواپيما رو در داخل توليد خواهيم كرد و در مورد موشك هم همينطور ايران با گرفتن موشك هاي جديد و كار بر روي انها سعي در توليد انها در داخل ميكند نه اينكه برود براي طراحي يك موشك بومي در حقيقت راهي را كه يكبار پيگران رفتند را ديگه نميره و بقيه راه را ادامه ميده

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اقا منم همینو میگم منتها ما نمیتونیم اینده رو پیش بینی کنیم که اهسته وپیوسته حرکت کنیم .بله نمیتونیم هم یدفه یه هواپیمای فوق مدرن مثل f-22 بسازیم اوووووووووووه خدا بیامرزتم :| پس نیاز به چیزی داریم که در طول این مدت نیازامونو برطرف کنه.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
تصویر

this is a new plane it is not an upgrade due to major changes

landing gear under the body,
hi wing
the only airplane in the world beside f18 that has an under wing intake

non of the russian french british chinese design s has a feature like that.

it is really complex calculation of the flow for the intakes, due to interference of wing Leading edge fuselage flows,

you have to due the calcs for every angle of attack and attitute and bank and roll

need extremely fast computers and CFD programs to calculate the flow

I am telling you not even the russians have such a thing.

even the Americans are changing their f18 intakes.

iranian design much more superior to that.

look at the nose, how it is trimmed for the flow.

A master piece of aerodynamics.

all the other dsigns have the intakes ahead of the wing or under the chin

F16,F4,F5,F15,Mig 15,Mig 17,Mig 19 Mig 21 ,23,25,27,29,35

MirageF1 ,2000etc

only F18 and Azarakhsh are different.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
فرمانده نهاجا:
خودمان را براي يك نبرد قدرتمند دفاعي آماده كرده‌ايم
جشن پرواز جنگنده صاعقه برگزار مي‌شود
در رژه امسال فقط تجهيزات ساخت داخل رژه مي‌روند

سرويس: فرهنگ و حماسه
1386/06/26
09-17-2007
13:48:19
8606-14913: كد خبر

خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: فرهنگ و حماسه

در آستانه هفته دفاع مقدس و سالروز عمليات غرورآفرين كمان 99 (حماسه جاويه 140 فروندي)، به اين مناسبت يادواره‌اي برگزار مي‌شود.

به گزارش خبرنگار سرويس فرهنگ و حماسه خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا) امير سرتيپ خلبان دكتر احمد ميقاني فرمانده نيروي هوايي ارتش جمهوري اسلامي ايران امروز با اعلام اين خبر در يك نشست خبري در اين زمينه اظهار داشت:نيروي هوايي ارتش در تمام طول جنگ تحميلي فعالانه در صحنه‌هاي دفاع از آب و خاك كشورمان حضوري قدرتمند داشت و در خاتمه جنگ و عمليات مرصاد نيز 80 درصد توان منافقان توسط نيروي هوايي نابود شد.

امير ميقاني با اشاره به ساخت رادار ملي در چند سال گذشته اظهار داشت: بعد از جنگ عمليات گسترده خودكفايي را براي كليه تجهيزات مورد نياز شروع كرديم و توانستيم در ادامه موفقيت‌هاي‌مان رادار ملي را بسازيم و در حال حاضر بخش عمده‌اي از فضاي كشور را رادارهاي ملي تحت پوشش دارند.

فرمانده نيروي هواي ارتش به تفاوت رژه امسال گراميداشت هفته دفاع‌مقدس توسط نيروهاي مسلح با سال‌هاي قبل اشاره كرد و افزود: امسال تمامي هواپيماهاي ساخت داخل در اين رژه پرواز خواهند كرد. همچنين در اين رژه شاهد پرواز هواپيماهاي ملخ‌دار، جت دوسكانه و يك سكانه و رژه ادوات زميني ساخت داخل خواهيم بود.

به گفته وي در رژه امسال همچنين هلي‌كوپترهاي ساخت سپاه نيز به پرواز درمي‌آيند.

امير ميقاني همچنين اعلام كرد: 29 شهريورماه جاري جشن پرواز جنگنده «صاعقه» نيز برگزار خواهد شد.

فرمانده نهاجا در ادامه اين نشست به تهديدات دشمنان اشاره كرد و افزود: دكترين ما پدافندي و دفاعي است و ما خودمان را براي يك نبرد قدرتمند دفاعي آماده كرده‌ايم و ساختارهاي ما نيز بر اين اساس برنامه‌ريزي شده است و آمادگي مقابله با هرگونه تهديدي را داريم و در صورت تجاوز، دشمن پشيمان و زمينگير مي‌شود.

وي افزود: ما بايد با به روز كردن تجهيزات دفاعي چنان آماده باشيم كه كسي جرأت تهديد ما را نداشته باشد.

امير ميقاني همچنين به ساخت جنگنده آذرخش اشاره كرد و افزود: به دليل كمبود امكانات خودمان، با انتقال تكنولوژي ساخت آن به صنايع هوايي هساي اصفهان، توليد انبوه اين هواپيما نيز شروع شده است.

وي با اعلام دوستي ايران به ملت‌هاي منطقه گفت: اهداف ما اهداف قرآن و دين ما است و توانمندي‌هاي ايران نيز براي مقابله با دشمنان است.

امير ميقاني افزود: كشورهاي مسلمان منطقه بدانند اگر ما تقوت شويم در جهت تقويت آنهاست و ما پيام برادري و محبت خود را يك بار ديگر به كشورهاي منطقه اعلام مي‌كنيم.

وي در بخش ديگري از سخنانش به تأثيرات پرواز و حمله 140 فروند هواپيماي جنگي نيروي هوايي ارتش جمهوري اسلامي ايران در اول مهرماه 1359 اشاره كرد و گفت: در اين پرواز كه تا آن روز در دنيا بي‌نظير بود بيشتر از 50 درصد توان نيروهاي عراق از بين رفت و ناظران بين‌المللي كه تصور مي‌كردند ايران پس از پيروزي انقلاب و خروج مستشاران آمريكايي توان آنچناني نخواهد داشت از اين همت و فداكاري پرسنل نيروي هوايي مبهوت شدند به طوري كه اين حمله در رسانه‌هاي جهان بازتاب وسيعي داشت.

وي گفت: اين حمله غرورآفرين روح جديدي در كالبد ملت ايران دميد، دل امام را شاد كرد و اتحاد و انسجام داخل كشورمان را تقويت كرد.

امير ميقاني ادامه داد:صدام در اوايل سال 59 اعلام كرده بود نيروي هوايي ايران فلج است اما اين حمله ضربه روحي شديدي به صدام وارد كرد.

وي گفت: اين حماسه از ايمان، غيرت و همت ملت ايران و پرسنل نيروي هوايي ارتش ناشي مي‌شد كه با وجود كمبود تجهيزات، با ايمان و ابتكار خود درس فراموش ناشدني به دشمنان دادند.

گفتني است: يادواره عمليات غرورآفرين كمان 99 اول مهرماه برگزار خواهد شد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
چه عجب بعد از چند سال كه هيچ هواپيمايي توي اين روز پرواز نمي كرد شاهد پرواز جنگنده اي اون هم از نوع ساخت داخلش هستيم. يادمه در طول چند سال قبل مسولين همش بهونه ي بدي هوا و آماده نبودن مسير پرواز و... رو براي پرواز ندادن جنگنده ها تو اين روز مي اوردن.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

همچنين هلي‌كوپترهاي ساخت سپاه نيز به پرواز درمي‌آيند.


فكر كنم منظورش كبري‌هاي ساخت داخل به همراه شاهد 278 باشه icon_frown

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دیدین صاعقه رو شبیه F/A-18 گروهBlue Angel s نیروی دریایی امریکا به صورت ابی و زرد براق رنگ زدن حتی دقیقا با حروف لاتین به صورت تحریر نوشته بودن این یعنی رقابت؟؟ من که نمیفهمم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دوستان عزيز من چه بد چه خوب بايد بگم كه وقتي اومدم نظر بدم ديدم گلوم خشك شده رفتم واسه خودم چايي بريزم كه تو تلويزيون ديدم معاون فرمانده نيروي هوايي رو دارن تو تلويزيون نشون ميدن و در ضمن دو فروند از صاعقه از نزديك در اختيار خبرنگاران بود و حتي خود ايشان داخل كابين هواپيما رفتند و خبرنگاران هم ايشان را همراهي كردند والا ما ديگه نمي دونيم چه جوري بايد شفاف سازي كرد كساني كه مي دونند لطفا برن به خبرنگاران با سابقه و با تجربه هم ياد بدن :) در ضمن اگر فكر مي كنند كه اينها همه اش يك كارتون ساخت صبا است بايد به استحضارشان برسانم كه اخبار گفت: نشريات معتبري مثل:SOCIATTY و نشريات آلمان و اروپا و حتي آمريكا كه در جنگ رواني خبره است آمده است كه ايران به ساخت هواپيماهايي به نام آذرخش و صاعقه رسيده است. جالب اينجاست كه با وجود آن مقاله كه وزارت دفاع اسرائيل را جع به پيشرفت ايران در صنعت هوايي نظامي نوشته بود و همه آن را خوانده اند باز هم دوستان حرف از ناكامي ايران در ساخن جنگنده مي زنند يا البته با عرض شرمندگي شوخي هاي بي مزه اي از قبيل ((هواپيماي اف-5آ يا ببخشيد(آذرخش) ))رو مي كنند تازه از اين گزارش اسرائيل نيروهاي ايالات متحده سازمان سيا و موساد استفاده مي كنند ولي واقعا اگر دوستان اين مطالب را قبول ندارند و به خيال خودشان واقعيت را مي دانند اطلاعات خود را بردارند و به من هم اطلاع بدهند تا با هم به اسرائيل برويم و اطلاعات را در اختيار موساد و وزارت دفاع اسرائيل قرار دهيم مطمئن باشند كه پول خوبي خواهد داشتicon_frown: در ضمن به دوستان بگم كه برد موشكهاي قابل حمل صاعقه و آذرخش از اف-18 بيشتر است و اگر موشكي در حد آمرام داشته باشند تا يكي دو مدل بعدي حتما با اف-22 چه از نظر رادار و چه از نظر برد موشكي برابري خواهند كرد ولي از شوخي گذشته فكر نكنم ساخت كاناپي و تاير به اندازه ي ساخت يك كابين در پروژه ي سيمرغ سخت باشد حداقل به كمك روسها آن هم براي كشوري كه موشك هاك را توليد كرده و به عنوان يك سلاح هوا به هوا از ان استفاده مي كند. در ضمن در پاسخ به دوستي كه گفته بود نوع قرار گرفتن بال اصلا مهم نيست بايد بگم لطفا به سازندگان بالهاي بوئينگ 787 نگا بيندازد حد اقل سه كشور را مي بيند حتي آن قسمت كوچك انتهايي بالها نيز به يك كشور سپرده است در ضمن دوست عزيز تاير را تاير مي نويسند نه "طاير" :) در ضمن از همه هم اگر بهشان برخورده معذرت مي خواهم :D icon_frown

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
من هم خبر رو ديدم كه فرمانده كل ارتش گفت كه ما به توليد انبوه اين جنگنده رسيديم و يك خبر خوب ديگه هم اينكه امسال در رژه هفته دفاع مقدس گفته شده كه از تجهيزات ساخت داخل استفاده ميشه و اين يعني اينكه امسال هر چي رو بنمايش بزارن كشور عزيزمون توليد ميكنه

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
وزیر دفاع ، تولید جنگنده صاعقه را نماد روحیه انقلابی، انسجام و وحدت متخصصان وزارت دفاع و نیروی هوایی و تحقق شعار "ما می توانیم" است، گفت: رزمندگان ما در میدان دفاع از کشور همچون صاعقه، اردوگاه دشمن را با بمب های خود به آتش خواهیم کشاند. به گزارش خبرنگار مهر ، سردار نجار که در حاشیه پرواز دو فروند هواپیمای صاعقه که پیش از ظهر امروز انجام شد، در جمع خبرنگاران با بیان این مطلب اظهار داشت: امروز جمهوری اسلامی ایران با وجود تحریم و محدودیت های فراوان و فشار روانی و تبلیغاتی دشمن، نشاط و روحیه خود را حفظ کرده است. وزیر دفاع با اشاره به انتخاب نام صاعقه برای این هواپیما گفت: صاعقه پنج حرف دارد که نشان از صلابت، اراده، عقیده، قوام و همت انقلابی جوانان ایرانی دارد. نجاردامه داد: پروژه صاعقه نماد روحیه انقلابی ، تفکر بسیجی و جهادی و محصول وحدت و همدلی و تحقق شعار "ما می توانیم" است. به گفته نجار، پروژه صاعقه اتحاد و همدلی در سال اتحاد ملی را به معنی واقعی کلمه به منصه ظهور رساند که امیدواریم این پروژه که نماد روحیه انقلابی ، انسجام و انجام وحدت متخصصان وزارت دفاع و نیروی هوایی است، با پرواز غرور آفرین توسط خلبانان شجاع نیروهایی همچون صاعقه چشم دشمنان این مرز و بوم را کور خواهد کرد. وی ادامه داد: ما در میدان دفاع از کشور همچون صاعقه اردوگاه دشمن را با موشک ها و بمب های خود به آتش خواهیم کشاند. به گفته نجار ما می توانیم با وجود تحریم ، تخریب و فشارهای سیاسی و روانی و تبلیغاتی دشمنانان نظام جمهوری اسلامی ایران را با قدرت بیشتر از پای دربیاوریم. امروز با این پیشرفت ها ما می توانیم کشور خود را بسازیم و باعث توسعه و عمران و آبادی در کشور شویم. به گفته وزیر دفاع، امروز در وزارت دفاع 6 نوع بالگرد تولید می شود که بالگرد تهاجمی نیز در دست طراحی و ساخت است . وزیر دفاع در ادامه به برنامه های وزارتخانه متبوعش اشاره کرد و گفت: امروز وزارت دفاع به همت متخصصان جوان خود این توان را دارد تا هواپیماهای 747 را در بزرگترین آشیانه خاورمیانه تعمیر کند. وی ادامه داد: امروز ما در حال برنامه ای برای ساخت هواپیماهای جدید توپولف 100 و 200 نفره با کشور روسیه هستیم. سردار نجار با اشاره به ساخت 4 نوع هواپیمای بدون سرنشین گفت: ما امروز این توان را داریم که بتوانیم برای شناسایی و عکسبرداری و هدفهای چند منظوره از هواپیماهای بدون سرنشین که در داخل کشور ساخته شده است استفاده کنیم که این موضوع نیز در نوع خود پیروزی بزرگی برای نظام جمهوری اسلامی ایران بحساب می آید. نجار در پایان جنگنده صاعقه را نسل جدید و پیشرفته بمب افکن شکاری خواند. [hr] خلبان جنگنده صاعقه گفت: جنگنده صاعقه جزو جنگنده‌هایی است که امروز می‌توان آن را با جنگنده‌های هم رده خود مقایسه کرد. به گزارش خبرنگار مهر، سرهنگ حمید رضا گرجی خلبان جنگنده صاعقه که امروز با این بمب افکن شکاری در آسمان تهران پرواز کرد، پس از پرواز موفقیت آمیز خود در جمع خبرنگاران، پرواز با جنگنده ایرانی را برای خود یک نعمت بزرگ خواند و گفت : این برای من افتخار است که توانسته ام امروز با جنگنده ساخت کشور در آسمان تهران پرواز کنم . وی افزود: اکنون بنده همچون افرادی که با این جنگنده پرواز کند، احساس غرور دارم زیرا پرواز با جنگنده ساخت مهندسین ایرانی برای تمامی خلبانان نظام جمهوری اسلامی ایران یک افتخار است . سرهنگ هوشنگ منفرد زاده دیگر خلبان این جنگنده نیز با ابراز خوشحالی از پرواز موفقیت آمیزخود با این جنگنده به خبرنگاران گفت: بسیار خوشحالم که توانسته ام امروز با جنگنده ای که توسط مهندسین جوان کشورمان ساخته شده پرواز کنم. وی تصریح کرد : صاعقه نسبت به هواپیماهای هم رده خود از قابلیت های پروازی خوبی برخوردار است؛ ولی امیدوارم که در آینده نزدیک شاهد تولید جنگنده هایی در کشور باشیم که قابلیت مانوری خوبی را در آسمان به خلبانان بدهد. [hr]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[align=center]ابهاماتي پيرامون ورود به خدمت جنگنده هاي جديد ايران[/align]




ورود به خدمت صاعقه و آذرخش نه تنها بر شبهات ما درباره ی تصاویر قبلی این هواپیما و آزمایشات گذشته ی آن ها پایان نداد ، بلکه باعث ایجاد مسائل مبهم بیشتر در ذهن ما شد .
نوشته ی زیر تفاوت های ظاهری جنگنده ها و علت احتمالی آن را بر می شمرد .



جنگنده ی صاعقه :


1 - دهانه ی ورودی هوا :

یکی از تفاوت های اصلی 2 فروند صاعقه ای که در روز رژه ی نیروهای مسلح پرواز کردند با یک فروند صاعقه ی دیگر ، شکل و سطح مقطع مدخل ورودی هوای آن ها بود .
صاعقه ی اول با شماره ی ثبتی S110-001 ، همان صاعقه ای بود که ورودی هوای آن به شکل مستطیل بوده و در واقع این هواپیما ، همان صاعقه ای بود که سال گذشته اولین پرواز خود را انجام داد و بدون تغییر در رژه ی امسال همراه با 2 فروند دیگر پرواز کرد .
اما نکته ی جالب این است که 2 فروند دیگر ، با این صاعقه تفاوت داشتند . صاعقه ی دوم با شماره ثبتی S110-002 دارای مدخل هوای تقریبا گرد بود . همچنین صاعقه ی سوم ( که رجیستر نداشت اما ما آن را با رجیستر S110-003 در نظر می گیریم ) دقیقا همانند صاعقه ی دوم بود .
بنابراین صاعقه ی اول را می توان تیپ 1 صاعقه ، و صاعقه ی دوم و سوم را تیپ 2 صاعقه دانست . ( این نام گذاری از طرف من به این دلیل صورت گرفته که یکی از مسئولین نیروی هوایی از ورود به خدمت تیپ 3 صاعقه خبر داده است )
علت تغییر شکل ورودی هوا را در صاعقه های تیپ 2 را باید بکار گیری موتوری جدید یا دست کم بهینه سازی موتور قبل دانست . هرجند همچنان احتمال نصب RD-33 روی آن بسیار کم است - به همان دلیل همیشگی یعنی عدم خروج دود از اگزوز و کوچک بودن دهانه ی خروجی اگزوز موتور - و احتمالا
همان موتور J-85 بهینه سازی شده و شاید نمونه ی توربوفن آن در صاعقه ی جدید به کار رفته .


[align=center]تصویر[/align]
[align=center]صاعقه ی بالایی : تیپ 1 ( که سال پیش آزمایش شد با دهانه ی مستطیل شکل )
صاعقه ی پایینی : تیپ 2 ( که برای اولین بار نشان داده شده با دهانه ی بزرگتر بیضی شکل )
[/align]




[align=center]تصویر
مدخل هوای صاعقه ی تیپ 2 با رجیستر S110-002 [/align]



2 - مسلسل دماغه :

صاعقه ای که سال پیش آزمایش شد فاقد مسلسل دماغه بود ، اما به نظر می رسد همان هواپیما امسال با یک مسلسل در سمت چپ بارگذاری شده بود .
ولی صاعقه ی تیپ 2 دارای 2 مسلسل دماغه در چپ و راست است . بنابراین احتمال وجود راداری مناسب برای آن کم است . چون 2 مسلسل به همراه فشنگ های آن فضای زیادی را از دماغه ی کوچک صاعقه اشغال می کند و جایی برای قرار گیری رادار بزرگ با برد و قابلیت های بیشتر باقی نمی ماند . بنابراین به نظر نمی رسد که بتواند سلاح های هدایت شونده نظیر موشک های هوا به هوای اسپارو و R-73 و بمب های هدایت شونده و لیزری را حمل کند . ( البته خود مسئولین اعلام کرده بودند بمب هدایت شونده ی قاصد با موفقیت روی صاعقه نصب و شلیک شده است )


[align=center]تصویر
صاعقه ی تیپ 1 با 1 مسلسل در دماغه[/align]



[align=center]تصویر
صاعقه ی تیپ 2 با 2 مسلسل دماغه[/align]



دم جنگنده :

در قسمت دم نیز این دو نوع صاعقه ، از نظر نحوه ی اتصال ریشه ی سکان ها و قسمت بیرونی موتور با هم تفاوت دارند .
تفاوت ذكر شده را در عكس پايين ببينيد .

رنگ آمیزی :

هرچند این مورد کم اهمیت به نظر می رسد اما برای تکمیل این نوشته اضافه کنم که صاعقه ی نوع 1 در شماره ی ثبتی ، آرم Air Force ، و جداره ی داخلی ورودی هوای موتور سفید رنگ است ولی صاعقه ی نوع 2 در قسمت های ذکر شده به رنگ زرد هستند .

همچنین محل نصب آنتن دماغه در تیپ 2 ، بر خلاف تیپ 1 کمی پایینتر از نوک دماغه است .


[align=center]تصویر[/align]
[align=center]تفاوت رنگ آمیزی رجیستر ، آرم Air Force و جداره ی داخلی مدخل هوا در دو جنگنده[/align]



جنگنده ی آذرخش :


آیا آذرخش وجود خارجی دارد ؟

در اواخر بهار بود که وزیر دفاع ، از پرواز جنگنده ی جدید در ماه های آینده خبر داد که ذهن همه ی دوستداران پرواز در ایران را به سمت آزمایش شفق ، مرغ عاشورا و امثال اینها سوق داد . اما در نهایت تعجب هواپیمای آذرخش که نام و تصویر آن را در سال های اخیر ، بارها شنیده بودیم به عنوان جنگنده ی جدید معرفی گشت .
جالب است که نیروی هوایی تنها اجازه ی ثبت یک عکس از پرواز این هواپیما را داد . در حالی که در پرواز سال قبل صاعقه ، بسیاری از خبر گزاری ها ، عکس های زیادی از آن در اختیار عموم قرار داده بودند . اما ما که امید داشتیم در رژه ی 31 شهریور عکس های زیادی از آن ببینیم ، تنها 1 یا 2 عکس از آن دیدیم . در حالی که عکس صاعقه ها باز هم به وفور یافت می شد .
اما می رسیم به نکته ی تامل برانگیز پرواز آذرخش : اگر به تنها عکسی که از آذرخش در یک ماه اخیر پخش شد دقت کنیم متوجه تفاوت عمده ی آن با دو تصویر آذرخش در رژه ی گذشته می شویم .

جای تعجب دارد که آذرخشی که آن را در اولین پرواز خود در ماه گذشته دیده بودیم اصلا در رژه ی ارتش حضور نداشت . در واقع 3 هواپیمایی که در رژه حضور داشتند اصلا آذرخش نبودند ، بلکه F-5 E/F هایی بودند که تنها به رنگ آذرخش در آمده بودند . ( جالبست که یکی از اف5 هایی که رنگ شده بود دوکابینه بود )


با مقایسه ی تک عکس پرواز اولیه ی آذرخش با عکس پرواز فرمیشن 3 فروندی آذرخش در روز رژه ، به موارد زیر پی می بریم:

1 - مدخل هوای ورودی آذرخش اولیه همانند اف18 زیر بال قرار دارد اما آذرخش روز رژه ( بهتر بگویم همان اف5 ) مدخل جلوی ریشه ی بال و پشت کابین بود

2 - بال های آذرخش اولیه در میانه بدنه نصب شده اند اما در روز رژه ما محل نصب بال ها را در زیر بدنه دیدیم

3 - بسیاری از تفاوت های دیگر نیز وجود دارد اما چون در روز 31 شهریور ، عکس از فاصله ی دور گرفته شده ، ویژگی های آن کاملا آشکار نیست.


[align=center]تصویر
تنها عکس نشان داده شده از پرواز اولیه ی آذرخش ( 15 مرداد 86)[/align]



[align=center]تصویر
عکس روز رژه : با دقت بیشتر در این دو عکس تفاوت آن ها را در مدخل ورود هوا و محل نصب بال مشاهده می شود

در ضمن لیدر این دسته ی پروازی آذرخش، یک اف 5 دو کابینه است!!
[/align]



کلام آخر :


با دقت بیشتر در عکس ها به سوال های زیر می رسیم :

1 - چرا تنها یک عکس از آذرخش اولیه نشان داده شد اما در عین حال تعداد عکس های صاعقه زیاد بود ؟

2 - چرا در روز رژه هم همین اتفاق افتاد ؟

3 - چرا آذرخشی که ما قبلا دیده بودیم حتی جزو یکی از اف 5 های آذرخش نما ، پرواز نکرد ؟

4 - آیا دلیل وجود تنها یک عکس و عدم پرواز آذرخش اصلی در رژه ی هفته ی دفاع مقدس ، می تواند رخ دادن سانحه ای برای آن در روز پرواز اولیه باشد ؟

5 - آیا اصلا تک عکس موجود از پرواز اولیه ی آذرخش ساختگی نیست ؟

6 - اصلا آیا آذرخش وجود خارجی دارد ؟ اگر دارد چرا حتی یک فروند از آن ها در در روز رژه حضور نداشت ؟

7 - آیا آذرخش طرحی خیالی بود تا پاسخی برای خرید های گسترده ی تسلیحاتی کشور های عرب و اسرائیل در آن زمان باشد ؟

...


در نهایت این را بگویم که اصلا قصد به زیر سوال بردن توانایی های مهندسان و طراحان و سازندگان جوان کشور را ندارم بلکه معتقدم باید از بزرگ نمایی ها و اغراق دوری جوییم و توانمندی هایمان را آنگونه که هست نمایش دهیم .
به شخصه به طراحی و ساخت چنین هواپیماهایی افتخار می کنم و آن را شروعی بسیار مناسب برای صنعت نوپای هواپیماسازی کشور می دانم.


نویسنده : سالار

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط hosseingmn
      شايد در زمان کنونی اين موضوع يک خيالپردازی تلقی گردد اما در دهه های ۶۰ و ۷۰ ميلادی ايران يکی از نزديکترين همپيمانان ايالات متحده آمريکا محسوب ميشد . زمانی که در اوائل دهه ۷۰ ميلادی ايران در جستجوی يک هواپيمای شکاری رهگير بود روابط خوب اين کشور با ايالات متحده اين امکان را در اختيار ايران قرار می داد تا بهترين وسائل موجود در زرادخانه آمريکا را انتخاب کند . در عين حال ايرانيها تقاضای مخصوصی داشتند . خلبان رئيسی که در آنزمان با درجه سروانی در نيروی هوائی خدمت ميکرد چنين ميگويد : نيروی هوائی ايران در آن سالها يک سلسله بررسيهائی را تحت عنوان « تقويت ايستگاههای رادار » انجام داد . اما آنچه دراين ميان محسوس بود فقدان راه حلهای پيشنهادی در جهت رفع معضل مناطق کور راداری بود .مناطق کوهستانی ايران بزرگترين معضل نيروی هوائی محسوب ميشود و ما قادر نبوديم حريم هوائی کشور را حتی با وجود شبکه های خوب راداری پوشش مناسب دهيم . در نهايت ما متوجه شديم که تنها راه حل ما جهت رفع اين مشکل , ايستگاههای رادار پرنده که همزمان قادر به دفاع از خود باشند می باشد . بر اين اساس ايران در جستجوی هواپيماهای رادار پرنده و شکاری رهگيرهای محافظ بر آمد . در سال ۱۹۷۲ ما از ۲ طرح جديد برای هواپيماهای شکاری ـ رهگير در ايالات متحده با خبر شديم . اين ۲ نوع جنگنده که مأموريت ويژه رهگيری هواپيماهای دشمن را بر عهده داشتند عبارت بودند از هواپيمای « اف ـ ۱۵ ايگل » ساخت کمپانی مک دانل داگلاس و هواپيمای « اف ـ ۱۴ تامکت » ساخت کمپانی گرومان . هواپيمای اف ـ ۱۵ مجهز به موشکهای هوا به هوای Aim - 7 Sparrow ترکيب مرگباری را در آسمان بوجود ميآورد اما با اينحال توانائی هواپيمای اف ـ ۱۴ راکه به موشکهای دوربرد Aim - 54 Phoenix و رادار Pulse - Doppler AWG - 9 مجهز بود نداشت . اين رادار قدرتمند توانائی شناسائی همزمان ۲۴ هدف و انتخاب ۶ هدف مهمتر از ميان آنها و شليک همزمان به طرف آنها را داشت . همچنين اين هواپيما قادر بود موشکهای Aim - 9 Sidewinder و Aim - 7 Sparrow را از فاصله دورتری نسبت به هواپيمای اف ـ ۱۵ پرتاب کرده و دشمن را مورد اصابت قرار دهد . خلبان سابق نيروی هوائی ايران سرهنگ فرهاد اعتقاد راسخ دارد که تامکت انتخاب بهتری برای ايران بود . او ميگويد « هر دوی اين شکاريها از کابين جاداری برخوردارندکه امکان ديد عالی در اختيار خدمه پروازی قرار می دهد . همچنين اين شکاريها قدرت رهگيری بالائی دارند و قادرند انواع وسائل پرنده متخاصم را تعقيب و منهدم کنند و در اين مورد هيچ محدوديتی ندارند بخصوص شکاری تامکت که هدايت آن بسيار راحت است و قادر به انجام مانورهای هوائی است که در ذهن ما تا آنزمان غير ممکن تصور ميشد . تنها در کمتر از ۱۰۰ ساعت پرواز من قادر بودم تا دماغه هواپيمای خود را تا ۷۵ درجه به سمت بالا هدايت کرده و سپس با گردشی ۱۰۰ درجه ای هدف خويش را با موشکهای سايدويندر و يا توپ قدرتمند ۲۰ ميليمتری M - 61A Vulcan مورد اصابت قرار دهم » . بعدها در مقابل کنگره آمريکا چنين وانمود گشت که حريم هوائی ايران پيوسته از جانب اتحاد جماهير شوروی بوسيله هواپيماهای سريع و بلند پرواز ميگ ـ ۲۵ مورد تجاوز قرار ميگيرد و ايران جهت دفاع از خود به هواپيمای تامکت نياز مبرم دارد . اما چنين استدلالی برای متقاعد کردن کنگره آمريکا ( که با اين قرارداد زياد موافق نبود ) واقعی نبودهر چند که تا امروز اين مسئله در محافل گوناگون بعنوان دليل اصلی مطرح ميگردد . واقعيت اين بود که ايران در آن سالها به دنبال قويترين ومجهزترين هواپيمای شکاری موجود در جهان بود که در نهايت هم آنرا دريافت کرد .


      در سال ۱۹۷۴ ميلادی ايران با اطمينان از توان بالای هواپيمای اف ـ ۱۴ , تعداد ۸۰ فروند از اين نوع هواپيما به همراه ۷۱۴ فروند موشک هوا به هوای Aim - 54 به آمريکا سفارش داد . اين قرارداد به ارزش ۲ ميليارد دلار شامل ساير سلاحها وقطعات يدکی برای مدت ۱۰ سال خدمت فعال و تجهيزات زمينی به همراه کارگاههای تعميراتی وآموزش پرسنل زمينی و کادر پروازی تحت نام « پروژه پادشاه ايرانی » به امضاء رسيد . اين قرارداد بزرگترين قراردادی بود که تا آنزمان بشکل انفرادی با يک شرکت آمريکائی منعقد ميشد .نکته جالب اينجاست که تنها چند ماه پس از امضاء قرارداد , کنگره آمريکا بودجه تکميل اين طرح را حذف و با اينکار شرکت گرومان را عملأ در آستانه ورشکسنگی قرارداد. در اين زمان بانک ملی ايران وامی به مبلغ ۲۵۰ ميليون دلار در اختيار کمپانی گرومان قرار داد تا تکميل پروژه تامکت و تحويل آن به ايران ميسر گردد. در حقيقت بعد از اعطاء اين وام بود که ساير سرمايه گزاران آمريکائی علاقمند به سرمايه گزاری در اين پروژه گشتند و عملأ شرکت گرومان و پروژه تامکت از خطر نابودی نجات يافتند . امروزه اين موضوع يک شوخی تاريخی تلقی ميگردد اما واقعيت اينست که بدون کمک مالی ايران , نيروی دريائی آمريکا هيچگاه قادر به در اختيار گرفتن اين پرنده افسانه ای نميگرديد .
      بدين ترتيب يکی از وقايع نادر در تاريخ هوانوردی مدرن بوقوع پيوست و اين رخداد با گذشت زمان دستمايه شايعات و داستانهای ضد ونقيض گوناگون گرديد . در حقيقت تاريخ واقعی و قدرت حقيقی هواپيماهای اف ـ ۱۴ که در خدمت نيروی هوائی ايران ميباشند تا به امروز به حد زيادی از افکار عمومی جهان پنهان مانده است .به اين موضوع بايد عدم تمايل خلبانان سابق نيروی هوائی ايران ( که اکنون سالهاست در خارج ازکشور زندگی ميکنند ) به حضور در انظار عمومی و ارائه اطلاعات و همچنين پرسنل شاغل در کشور که از درج هرگونه خبر به رسانه های جمعی جلوگيری ميکنند را هم افزود . اين افراد عمومأ از ترس اقدامات تلافی جويانه گروهک تروريستی مجاهدين خلق که در خاک عراق مستقر بوده و از حمايت آمريکا و اسرائيل برخوردار ميباشند وحشت دارند زيرا در ۲۰ سال گذشته تعدادی از خلبانان بدست اين گروه تروريستی به قتل رسيده اند . در مواردی استثنائی و نادر خلبانان ايرانی حاضر به ارائه اطلاعاتی اندک شده اند که البته ناشناس باقی ماندن اين افراد جزو شروط اوليه بوده است .تعدادی از آنان حتی از شناسائی همکاران سابق خود که اکنون در قيد حيات هستند در عکسها و تصاوير عمدأ خودداری می کنند .

      پنهان کاری در مورد اف ـ۱۴ ها عملأ از روزهای اوليه تحويل تامکتها به ايران آغاز گشت . برخلاف گزارشهای دروغين معلم خلبانهای آمريکائی , آموزش پرسنل ايرانی بخوبی و منظم پيش ميرفت . تا پايان سال ۱۹۷۸ تعداد ۱۲۰ نفر خلبان و افسر کنترل تسليحات ( WSO = Weapon System Officer ) دوره های آموزشی را با موفقيت پشت سر گذاشتند . در مرحله بعدی تعداد ۱۰۰ نفر پرسنل بايد به آنان ملحق ميشدند. همزمان تعداد ۲۰۰ نفر تکنسين متخصص تعميرات موتور در شرکت Pratt & withney و متخصص تسليحات در شرکت Hughes دوره آموزشی را گذراندند . سروان جواد در مورد آموزشهای نظامی خود در آمريکا چنين ميگويد : ما در نيروی دريائی آمريکا آموزش ميديديم. معلمين ما در وهله اول خلبانان آمريکائی بودند که در جنگ ويتنام تجربيات گرانبهائی اندوخته بودند . اين خلبانان جزو مجرب ترين خلبانانی بودند که حتی خلبانان نيروی هوائی آمريکا و نيروی هوائی اسرائيل قادر به مبارزه با آنان در جنگهای هوائی نبودندو آنان براستی ما را به نحو احسن آموزش دادند . اين آموزشها ما را دارای چنان مهارتی ساخت که بعدها در سالهای دهه ۹۰ ميلادی ما قادر بوديم هواپيماهای ميگ ـ۲۹ را که از روسيه خريداری شده بود , در جنگهای تمرينی هوائی سرنگون سازيم . در حقيقت اين موضوع يکی از دلايلی بود که ايران از سفارش تعداد بيشتری ميگ ـ ۲۹ خودداری نمود . تنها نقطه ضعف هواپيماهای F - 14 A موتورهای TF - 30 P 414 آن بود . پيچيدگی و غير قابل اعتماد بودن اين توربينها ما را وادار ميساخت که بيشتر وقت خود را به جای تمرکز روی پروازها , صرف فراگيری کار با اين موتورها کنيم .

      سرگرد فرهاد در ادامه چنين ميگويد : موشکهای Aim - 54 سلاحی استثنائی و موثر بود که تا به امروز سلاحی ساخته نشده است که قابل مقايسه با آن باشد . در هنگام آزمايشات گوناگون در ايران اين موشک قبل از اصابت به هدف به ارتفاع غير قابل تصور ۲۴۰۰۰ متری و سرعت ۴.۴ ماخ دست يافت . اين موشک بزرگ و سنگين هيچ محدوديتی در مقابله با اهدافی که چه در ارتفاع بالا و چه در ارتفاع پائين پرواز ميکردند نداشت و قادر به تحمل ۱۷ g فشار بود . ما اين موشکها را از فواصل ۷.۵ تا ۲۱۲ کيلومتری هدف شليک کرديم ونتايج آزمايشات مافوق تصور ما بود . تنها نگهداری و آماده نکهداشتن اين سلاح پيچيده گاهی خواب را بر ما حرام ميکرد .


      اولين زوج تامکت در تاريخ ۱۶ ژانويه سال ۱۹۷۶ ميلادی به ايران تحويل شد . به علت آماده نبودن پايگاه هشتم شکاری اصفهان ( که در آنزمان بنام خلبان جانباخته آن نيرو پايگاه خاتمی و بعدها پايگاه شهيد بابائی نامگزاری شد ) اين هواپيماها تحويل اسکادران ۷۲ شکاری تاکتيکی مستقر در پايگاه هفتم شکاری شيراز شدند . باقی هواپيماهای تحويلی به اسکادران ۷۳ ملحق شدند و تا سال ۱۹۷۷ که اسکادرانهای ۸۱ و ۸۲ شکاری پايگاه هشتم اصفهان تشکيل شد , به خدمت در آن يگان ادامه دادند . تا پايان سال ۱۹۷۸ ايران تعداد ۷۹ فروند شکاری F - 14 A به همراه ۲۷۴ فروند موشک AIM - 54 A و۱۰ فروند موشک ATM - 54 تحويل گرفت . هشتادمين و در حقيقت آخرين تامکت ايران در آمريکا باقی ماند تا آزمايشهای گوناگون و طرحهای تکميلی روی آن اجرا گردد. همزمان نيروی هوائی ايران مذاکراتی را با شرکتهای Grumman و Pratt & withney را آغاز کرد که هدف از آن سفارش ۷۵ فروند ديگر از اين جنگنده چالاک بود . البته ايرانيان مايل به تعويض توربينهای TF - 30 در هواپيماهای موجود و هواپيماهای سفارشی جديد بودند.
      وقوع انقلاب وتغییر سیاست ها




      با شروع ناآراميها در ايران که از طرف احزاب کمونيستی و نيروهای مذهبی در ايران آغاز گشت , اوضاع سياسی در ايران رو به وخامت گذاشت . در تابستان ۱۹۷۸ اين فعاليتها شديدتر و بحران سراسر ايران را فرا گرفت به نحوی که نيروهای مسلح دچار چند دستگی در داخل خود شدند . در فوريه ۱۹۷۹ نيروهای انقلابی قدرت را در دست گرفتند و شاه مدتها بود که از ايران خارج شده بود . در نتيجه اين تغييرات و روی کار آمدن دولت موقت اسلامی , روابط ايران و آمريکا دچار تغييرات اساسی گشت . بعد از پيروزی انقلاب چندين هزار مستشار نظامی آمريکائی مجبور شدند تنها ظرف چند روز خاک ايران را ترک کرده و با ايران وداعی هميشگی کنند. دولت انقلابی جديد به سرعت قراردادهای نظامی منعقد شده در رژيم سابق که ارزشی درحدود ۱۲ ميليارد دلار را داشت بطور يکجانبه فسخ کرد . در ميان اقلام سفارش شده ميتوان از ۷۵ فروند جنگنده اف ـ ۱۴ جديد و ۵۰۰ فروند موشک فونيکس به همراه ۳۰۰ فروند شکاری سبک اف ـ ۱۶ و رادارهای پرنده آواکس نام برد .دولت آمريکا در آن زمان به خاطر ترس از آينده سياسی ايران و شرايط ژئوپولتيک منطقه از تحويل سلاحهايی که آماده تحويل به ايران بودند نيز جلوگيری کرد که از ميان آنها يک محموله شامل ۴۰ فروند موشک فونيکس و ۳ محموله قطعات يدکی هواپيمای اف ـ ۱۴ ميتوان اشاره کرد . پنتاگون حتی مذاکراتی را با دولت موقت به منظور استرداد هواپيماهای تامکت آغاز کرد . قراربود اين هواپيماها پس از تعميرات اساسی به انگلستان و يا عربستان سعودی فروخته شود . اين مذاکرات البته ناتمام ماند . در تاريخ ۴ نوامبر ۱۹۸۰ گروهی از دانشجويان مسلمان موسوم به خط امام سفارت آمريکا را اشغال و ۹۰ نفر از پرسنل سفارت وتفنگداران دريائی آمريکا را به گروگان گرفتند . بعد از اين حادثه روابط ديپلماتيک ايران و آمريکا بطور کامل قطع گرديد . سرنوشت گربه های ايرانی بعد از اشغال سفارت آمريکا در حاله ای از ابهام قرار داشت . تعداد زيادی از خلبانان ايرانی کشور خود را برای هميشه ترک کردند و غربت نشينی را برگزيدند . شايعاتی مبنی بر عدم توانائی ايران در به پرواز در آوردن تامکتها به سرعت در محافل خبری پخش شد . علاوه بر اينها اخبار مجعولی دال بر خرابکاری عوامل CIA در ايران و وارد شدن خسارت جدی به اف ـ ۱۴ ها هم در غرب شدت گرفت . اما برخلاف تمام اين شايعات تنها در مجموع ۲۷ نفر از کادر پروازی تامکتها کشور را ترک کردند .


      قبل از پيروزی انقلاب بطور کلی در نيروی هوائی کليه کادر پروازی هواپيماهای اف ـ ۱۴ از ميان افسرانی که بر روی ديگر مدلهای هواپيما ( بطور عمده مدل اف ـ ۴ فانتوم ) تجربه زيادی داشتند و يا از ميان جوانان باهوش و مستعد انتخاب ميشدند . اين افسران جوان که حس وطن دوستی قوی داشتند اکثرأ در ايالات متحده , اسرائيل ويا انگلستان دوره های تخصصی خود را پشت سر گذاشته بودند . شايد به همين علت بود که حکومت جديد به اين افراد با ديده شک و ترديد می نگريست . بلافاصله پس از پيروزی انقلاب تعدادی از خلبانان تامکتها دستگير و زندانی شدند . در ميان اين افراد ميتوان از سپهبد هاشمی نخعی نژاد که معاون ارتشبد طوفانيان ( رئيس پروژه تامکتهای ايران و فرمانده پايگاه هشتم شکاری که با وقوع انقلاب به آمريکا فرار
      کرد ) بود اشاره کرد .اين امير ارتش به همراه سرهنگ ربيعی دردادگاه انقلاب به اعدام محکوم گرديدند . با اين وجود اکثر خلبانان نيروی هوائی مصمم بودند که در کشور خود بمانند وخدمت به وطن را بر فرار ترجيح دادند . سرهنگ جواد که در آنروزها بوسيله يکی از همسايگان خود لو رفته بود و او را دستگير کرده بودند اوضاع آن دوره را چنين ترسيم ميکند : زمانی که نيروهای آمريکائی ايران را ترک کردند به همراه آنان تعدادی از خلبانان و همچنين تعداد زيادتری از تکنسينها نيز جلای وطن کردند. تنها حدود ۱۰۰ نفر از خلبانان و تعدادی در حدود ۸۰ نفر تکنسين باقی ماندند . اين تعداد خلبان در حقيقت کافی بود تا تعداد زيادی تامکت را به پرواز در آوريم ولی برای سرويس و آماده پرواز کردن هواپيماها به هيچ عنوان کافی نبود . در کنار اين مسئله مشکل ديگری گريبان ما را گرفت و آن عدم پروازهای آموزشی و متوقف شدن دوره های آموزشی از اکتبر ۱۹۷۸ تا پائيز ۱۹۷۹ بود . از اين زمان به بعد به آرامی نيروی هوائی که به تازگی تغيير نام داده بود تحت فرماندهی حکومت مرکزی فعاليتهای خود را آغاز کرد . به همين علت پرسنل نيروی هوائی مجبور بودند که مجددأ دوره های آموزشی را تکرار کنند . مشکل ديگروجود افسران جزء بود که از فرماندهان مافوق خود اطاعت نميکردند . اين افراد که به « همافر » معروف بودند بارها و بارها از دستورات مافوق سرپيچی می کردندو فرماندهان خود را «خلبانان شاه » و يا جاسوسان اسرائيل و يا ضد انقلاب خطاب ميکردند. بارها در پايگاهها اتفاق می افتاد که همافران افسران مافوق را به دفتر فرمانده پايگاه ميکشاندندو با طرح اتهاماتی عملأ يگان را به هرج و مرج می کشيدند. گذشت زمان رفته رفته نظم و انضباط را به نيروهای نظامی باز گرداند . يکی از مشکلات نيروی هوائی پس از پيروزی انقلاب از هم گسستن زنجيره کادر وعدم اعتماد پرسنل پروازی به يکديگر بود . در حالی که اکثر افسران مايل به ادامه خدمت به شيوه گذشته بودند , گروهی از آنان که به خلبانان حزب اللهی معروف بودند وابستگی عميق خود را به حکومت مرکزی انکار نميکردند .اين افسران جوان زمان بيشتری را صرف به جا آوردن آداب مذهبی و مراسم دينی ميکردند. يکی از معروفترين اين افراد سروان خلبان عباس بابائی بود . او پس از بازگشت از آمريکا در سال ۱۹۷۸ جزو اولين افسرانی بود که ديگر پرسنل نيروی هوائی را به بيعت با امام خمينی دعوت کرد .


      در بحبوحه انقلاب سيستم کامپيوتری لجستيک نيروی هوائی دچار اشکالات جدی شد و همين امر کمبود لوازم يدکی در نيروی هوائی را بدنبال داشت .کارشناسان معتقد بودند که لوازم يدکی خريداری شده بايد برای سرپانگهداشتن و آماده پروازبودن کليه وسايل پرنده حداقل تا اواسط دهه ۸۰ ميلادی کافی باشد اما موفق به يافتن آنها نميشدند . حداقل در ۲ مورد ناپديد شدن چند نفر از افسران مسئول نگهداری انبارهای عظيم زير زمينی به اثبات رسيده است . اين افراد که رمز ورودی درهای انبارها را در اختيار داشتند بطور مرموزی ناپديد شدندو همين امر باعث شد تا چند سال محل انبار قطعات رادارهای AWG - 9 بسته بماند و دسترسی به آنها ناممکن شود . در مورد خرابکاری آمريکائيها قبل از خروج از ايران سرهنگ جواد ميگويد : تکنسينهای کمپانی هيوز که در اصفهان مستقر بودند در يک مورد قبل از خروج از ايران ۱۶ فروند موشک فونيکس را که در انبارهای زيرزمينی آماده برای سوار شدن بر روی اف ـ ۱۴ هائی که در حالت آماده باش دائم بودند دستکاری کرده و آنها را غير قابل استفاده کردند . البته بعدها با استفاده از قطعات يدکی که بصورت قاچاق از آمريکا وارد شد ما قادر به تعمير مجدد آنها شديم تمام ۱۶ موشک يادشده به حالت عملياتی در آمدند .اما در مورد رادارهای AWG - 9 بر خلاف گزارش منابع غربی هيچ آسيبی به آنها وارد نشد . با توجه به مطالب بالا می توان چنين نتيجه گرفت که تامکتها دوران گذار از انقلاب را با کمترين خسارات سپری کردند . با اينکه در سال ۱۹۸۰ تعداد هواپيماهای آماده پرواز ايران حداکثر به ۸ فروند بالغ ميگشت ولی همين تعداد کم ستون فقرات دفاع هوائی ايران محسوب ميشدند وقادر به حفاظت از حريم هوائی کشور بودند .


      زمانی که در اوائل سپتامبر ۱۹۸۰ اولين درگيری مرزی بين ايران و عراق رخ داد رئيس جمهور وقت بنی صدر دستور داد تا تعداد بيشتری هواپيمای اف ـ ۱۴ آماده پرواز گردندو بدين ترتيب تا اواخر اين ماه هر کدام از ۴ پايگاه عملياتی که تامکتها در آنها حضور داشتند ( پايگاه يکم شکاری مهرآباد پايگاه ششم شکاری بوشهر پايگاه هفتم شکاری شيراز و پايگاه هشتم شکاری اصفهان ) صاحب ۶ فروند تامکت آماده پرواز بودند و موشکهای فونيکس هم آماده شده بود . اولين پيروزی تامکت در نيروی هوائی ايران مربوط به قبل از حمله سراسری عراق در ۲۲ سپتامبر ميباشد . در تاريخ ۷ سپتامبر ۱۹۸۰ تعداد ۵ فروند بالگرد ميل ـ ۲۵ عراقی ( مدل صادراتی ميل ـ ۲۴ ) به يک پست مرزی ايران حمله ور شدند .در اين زمان يک فروند تامکت به سرعت به منطقه اعزام و با توپ قدرتمند ولکان يکی از بالگردها را متلاشی کرد . بعد از گذشت ۷ روز از اين واقعه دوباره اف ـ ۱۴ ها وارد صحنه درگيری شدند و برای نخستين بار از موشکهای مرگبار فونيکس خود استفاده کردند . آنهم در زمانی که بين اعضاء دولت مرکزی و فرماندهان نظامی بحث شديدی بر سر هزينه گزاف نگهداری تامکتها و موشکهای فونيکس در جريان بود . اين بحثها زمانی پايان گرفت که سرگرد محمد رضا عطايی يک فروند سوخوی SU - 22 M عراقی را از فاصله ۴۰ کيلومتری مورد اصابت قرارداد بدون اينکه عراقيها متوجه اين موضوع شوند . تا به امروز عراقيها نام خلبان اين سوخو را که سرگرد نوبر عبدالحميد است را بعنوان مفقود شده ثبت کرده اند . عراقيها هيچگاه باور نکردند که خلبان عبدالحميد که فرمانده اسکادران ۴۴ عملياتی بود از چنين فاصله ای می توانست بوسيله يک موشک فونيکس مورد اصابت قرارگيرد .با سرنگون ساختن يک فروند ميگ ـ ۲۱ توسط سروان خلبان عظيمی بفاصله يک روز پس از آن بحث بر سر ضرورت وجود تامکتها برای هميشه فروکش کرد وديگر صدای مخالفی در دستگاه حکومتی وجود نداشت .


      در تاريخ ۲۲ سپتامبر ۱۹۸۰ عراق آغازگر جنگی خونين شد . در اين روز عراق با حداقل ۱۸ فروند هواپيمای شکاری بمب افکن فرودگاههای تبريز همدان و دزفول را مورد حمله قرار داد و همزمان پايگاه مهرآباد تهران مورد تهاجم هواپيماهای توپولف ۱۶ و ۲۲ اسکادران ۱۰ نيروی هوائی عراق در ۲ نوبت قرار گرفت . اين حمله گسترده برای ايرانيان با وجود درگيريهای محدود مرزی تا آن تاريخ غافلگيرکننده بود . در طی اين حمله گسترده تنها يک فروند ميگ ـ۲۱ عراقی به خلبانی رائد حميد بر فراز سنندج سرنگون شد . علت سقوط هم مورد اصابت قرار گرفتن هواپيما توسط ترکش بمبهای پرتاب شده توسط خود هواپيما که احتمالأ در ارتفاع پست پرواز ميکرده بوده است . در اين روز هيچکدام از تامکتهای ايران نتوانستند به موقع به پرواز در آيند . اولين هواپيماهائی که به مقابله با عراقيها برخاستند ۲ فروند اف ۴ ئی فانتوم متعلق به اسکادران ۱۱ مستقر در پايگاه يکم شکاری مهرآباد بودند و آنهم در زمانی که موج دوم حمله توپولف های عراقی به تهران صورت گرفت . در اين عمليات يک فروند هواپيمای هرکولس سی ـ ۱۳۰ ايران بر روی زمين هدف قرار گرفت و منهدم شد . خلبانهای ايرانی از سرنگونی تعداد زيادی هواپيمای عراقی گزارش دادندو شاهدان عينی از آتش گرفتن و سقوط تعداد معتنابهی هواپيما خبر دادند . اما واقعيت امر اين بود که تنها يک فروند توپولف ۱۶ به پايگاه خود مراجعت نکرد نام خلبان اين هواپيما بعنوان مفقود الاثر در عراق به ثبت رسيده است . عراقيها بر اين باورند که اين هواپيما در راه بازگشت به عراق به کوه برخورد کرده و هواپيما متلاشی گشته است .

      با توجه به آموزشهای خوب وتجهيزات مدرن , اکثر پرسنل نيروی هوائی ايران از پيروزی سريع وقاطع ايران اطمينان داشتند . سروان جواد خاطره اولين پرواز عملياتی خود را چنين بازگو ميکند : ساعت ۱۳ روز ۲۴ سپتامبر در پايگاه هشتم شکاری اصفهان تعداد ۶ فروند هواپيمای اف ـ ۱۴ جمعی اسکادران ۸۱ در انتظار ابلاغ دستور برای عمليات بودند. مأموريت ما مقابله با هواپيماهای عراقی در صورت حمله آنان به فرودگاه مهرآباد تهران بود و طبق دستور ميبايست در صورت عزيمت از هواپيماهای تانکر در آسمان سوخت دريافت ميکرديم .. اما در اين زمان موشک فونيکس به تعداد کافی نداشتيم .به همين علت چند ساعت بعد با حمله عراقيها تنها ۲ فروندهواپيمای اف ـ ۱۴ مسلح به موشک فونيکس برای انجام مأموريت به پرواز در آمديم . در اين عمليات ما موفق به سرنگونی يک فروند ميگ ـ ۲۱ و متواری ساختن ۴ فروند ميگ ـ ۲۳ شديم . درآن هنگام که به تعقيب ميگهای عراقی مشغول بوديم و به مرزهای مشترک نزديک می شديم , از مرکز به ما خبر دادند که تعداد زيادی هواپيمای عراقی مجددأ به حريم هوائی کشور تجاوز کرده اند . با اين وجود ما موفق به کشف آنها نشديم . تنها چند دسته هواپيمای اف ـ ۵ خودی که از پايگاه دزفول و تعدادی اف ـ ۴ که از پايگاه همدان به پرواز در آمده بودند را شناسائی کرديم . پس از گذشت ۴۰ دقيقه صفحه رادار هواپيمای همراه من موفق به کشف ۸ فروند هواپيمای عراقی شد .ارتفاع خود را به سطح ۷۰۰۰ متری کاهش داديم و خود را به فاصله ۱۲ کيلومتری هدف رسانديم. در اين زمان هر يک از ما يک موشک اسپارو به طرف هواپيماهای عراقی شليک کرديم . خلبانان عراقی هيچ عکس العملی از خود نشان ندادند. موشک اسپارو من يک ميگ ـ ۲۱ عراقی را متلاشی کرد اما موشک هواپيمای همراه من به خطا رفت . به همين خاطر من دستور حمله مجدد دادم . در ارتفاع ۳۵۰۰ متری ضمن استفاده از پس سوز چرخش کمی به سمت راست کرده و به آنان حمله کردم . ۲ هواپيمای ميگ ـ ۲۱ متوجه قصد من شدند و با چرخش سعی داشتند که در پشت سر ما قرار بگيرند.اما آنها فرصتی برای اينکار پيدا نکردند.من با استفاده از حداکثر قدرت موتور دماغه هواپيما را به سمت بالا برده , با زاويه حمله بالا چرخشی ۷۰ درجه ای انجام دادم و تامکت همراه هم به دنبالم آمد . درست در زمانی که من موشک سايدويندر خود را شليک کردم صدای خلبان تامکت همراهم را شنيدم که فرياد زد : Engine Stall . موتور سمت راست او زمانی که در تعقيب هواپيماهای عراقی بود با سرعت ۵۲۰ ناتيکال مايل وزاويه حمله ۴۵ درجه از کار افتاد . هواپيمای او دچار لرزش شديد و افت سريع سرعت تا حد ۸۲ ناتيکال مايل شد . در اين هنگام او بطرز معجزه آسائی قادر به کنترل هواپيما شد و از سقوط حتمی نجات يافت .بعد از فرود در پايگاه ما متوجه شديم که در هنگام مانور هوائی سيستم سوخت رسانی به موتور دچار اشکال شده بود . هدايت شکاری اف ـ ۱۴ در اين حالت ودر چنين ارتفاعی يکی از شاهکارهائی است که فقط خلبانان زبده از عهده آن برمی آيند . آنروز من در نهايت دومين ميگ ـ ۲۱ را گم کردم وتا به امروز هم نميدانم بر سر او چه آمد . بقيه هواپيماها هم به سرعت پا به فرار گزاشتند. پس از فرود در پايگاه خدا را شکر کردم که مأموريت به سلامتی به پايان رسيد .

      نظير مشکل ياد شده در بالا را ديگر خلبانان تامکت در ساير مأموريتها تجربه کردند ودر بعضی از موارد خسارات سنگينی به آنان وارد شد . در ژانويه ۱۹۸۱ سرگرد هوشيار موفق شد به سختی اف ـ ۱۴ خود را به زمين بنشاند آنهم پس از آنکه موتور سمت راستش از کار افتاد . در ماه مارس ۱۹۸۲ تامکت ديگری هنگام برخاستن از باند دچار آسيب جدی شد . در زمان تيک آف هر ۲ موتور هواپيما دچار POP شدند. در اين حالت مقدار بنزين اضافه در محفظه پس سوزمنفجر شده و کمپرسور به حالت Stall ( واماندگی ) ميافتد. سرتيپ حزين در طول جنگ حداقل ۲ بار از حوادث مشابهی جان سالم بدر برد . همچنين سرتيپ هوشيار در سالهای پس از جنگ ۲ بار اين اتفاق را تجربه کرد .در سال ۲۰۰۴ ميلادی در اثر تلاش متخصصان ايرانی راه حل مشکل ياد شده پيدا شد . کارشناسان نيروی هوائی ايران با کوشش و پشتکار زياد موفق به توليد قطعات يدکی موتور TF - 30 وبهبود سيستم سوخت رسانی آن شدند و با غرور خاصی از اين موفقيت خود ياد ميکنند .



      پس از مشکلات فنی و نارسائی در سازماندهی نيروها در ابتدای جنگ نيروی هوائی ايران خود را به سرعت برای حملات مقابله به مثل آماده کرد . اما با حمله گسترده نيروی زمينی عراق و پيشروی سريع آنها در استان خوزستان نيروی هوائی موفق به انجام اينکار نشد . نيروی زمينی ايران که پس از پيروزی انقلاب به شدت توان خود را از دست داده بود , از بيشترين کمبودها رنج ميبرد و به تنهايی قادر به مقاومت در برابر عراقيها نبود . هفته ها طول کشيد تا نيروهای ذخيره و کمکی به مناطق عملياتی اعزام شدند. در طول اين مدت وظيفه دفاع در برابر حملات نيروی زمينی عراق را نيروی هوائی بر عهده داشت . همزمان با حملات هواپيماهای اف ـ۴ و اف ـ ۵ به مواضع نيروهای عراقی و بمباران آنها ,تامکتها مشغول پاکسازی آسمان از وجود هواپيماهای عراقی بودند و با موفقيت اين وظيفه را به انجام رساندند.

      هر ۲ کشور ايران و عراق در ابتدای جنگ تقريبأ به يک تعداد هواپيمای جنگی داشتند اما از تظر کيفی کارت برنده در دست ايرانيها بود . البته دستيابی به اين برتری مدتی طول کشيد زيرا ايرانيان برای سازماندهی و بسيج نيروهای خود احتياج به زمان داشتند. نيروی هوائی ايران در ابتدای جنگ دارای ۷۷ فروند هواپيمای
      F - 14A و ۱۶۰ فروند F - 4E و ۲۸ فروند F - 4D و ۱۶۰ فروند F - 5 E/F بود که از آنها در نقش شکاری رهگير و شکاری بمب افکن استفاده ميکرد .در طرف مقابل عراقيها هيچ وسيله قابل مقايسه با اين امکانات را نداشتند .توانايی شکاريهای اف ـ۴ و اف ـ ۱۴ در سوختگيری هوائی که به برد و مدت پرواز آنها به مقدار زيادی می افزود , برتری هوائی ايرانيان را بخوبی نشان ميداد . همچنين يک اسکادران هواپيمای تانکر KC - 707 3J9C و بوئينگ KC - 747 2J9 بطور دائم برای سوخترسانی در آسمان آماده بودند . حداقل ۲ فروند بوئينگ ۷۴۷ و يک فروند بوئينگ ۷۰۷ بعنوان مرکز فرماندهی پرنده در طول جنگ بکار برده شدند . برای انجام اين مأموريت اين هواپيماها به تجهيزات مخصوصی مجهز بودند . همچنين يک فروند بوئينگ ۷۰۷ و چهار فروند هرکولس سی ـ ۱۳۰ به تجهيزات شنود و استراق سمع مجهز بودند که بدينوسيله ارتباطات مخابراتی دشمن را تحت کنترل داشتند . همين عامل سبب شد تا خلبانان ايرانی به راحتی تا عمق خاک دشمن نفوذ کرده بدون آنکه مورد شناسائی قرار گيرند . اما در ميان تمام اينها وجود يک سيستم فوق سری در نيروی هوائی ايران از همه مهمتر بود . هاپيماهای اف ـ۴ و اف ـ۱۴ مجهز به سيستم خاصی بودند که آنها را قادر ميساخت سيستم IFF ( شناسائی دوست از دشمن ) عراقيها را مختل کنند . اين سيستم که تحت عنوان ( Combat Tree/ Clear Horizont / Second View ) شناخته ميشد ايرانيها را قادر ميساخت که به راحتی و خيال آسوده در آسمان به شکار و تعقيب هواپيماهای عراقی بپردازند .

      پس از گذشت اندک زمانی ايرانيها متوجه شدند بدون دريافت قطعات يدکی و وسايل جايگزين بايد با حداقل امکانات به دفاع بپردازند زيرا ايالات متحده که اولين تأمين کننده نيروی هوائی ايران بود از ارسال وسايل مورد نياز ايرانيان امتناع ميکرد . از اين رو اصل صرفه جويی در نيروهای مسلح به بالاترين اصل تبديل شد . عراق در طول جنگ از برتری مهمی برخوردار بود و آن عدم نگرانی جهت تأمين لوازم يدکی و وسايل جديد بود . آنها قادر بودند هواپيماهای جديد از فرانسه و اتحاد جماهير شوروی دريافت کنند هر چند که اين هواپيماها قادر به تغيير موازنه به نفع عراقيها نبود . طی سالهای ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۸ ميلادی حدود ۱۰۰۰ نبرد هوائی بين طرفين درگير بوقوع پيوست اما هيچکدام از آنها نقش قابل توجهی در مسير کلی جنگ نداشتند . ايران از اين موضوع بخوبی آگاه بود که خسارات طرف مقابل به راحتی قابل جبران بود و عراق کوچکترين مشکلی در اين زمينه نداشت . سرنگونی هواپيماهای عراقی تنها در حکم هشداری برای نيروی هوائی آنها محسوب ميشد . اکثرأ پس از وقفه ای يک يا ۲ هفته ای مجددأ به حملات خود در مناطق عملياتی ادامه ميدادند .
      پس از آنکه عراقيها متوجه شدند که ايران قادر به جايگزينی هواپيماهای ساقط شده خود نيست , حملات خود را بر روی تامکتها متمرکز کردند . در پايان سال ۱۹۸۲ يک سلسله درگيريهای هوائی بين ايرانيها و طرف مقابل صورت گرفت . اکثر اين درگيريها از نوع « درگيری نزديک هوائی » ( dogfight ) مابين تامکتها و هواپيماهای Mirage F. 1 EQ و MIG - 23 ML صورت گرفت و اين خود حاکی از مشکل ايران در تأمين موشکهای دوربرد هوا به هوا بود . ايرانيها در اين دوره از کمبود شديد قطعات يدکی وتعداد محدود موشکهای فونيکس رنج ميبردند . در سال ۱۹۸۷ کمبود باتری موشکهای فونيکس استفاده از اين سلاح کارآمد را به پائين سطح رساند .

      ادامه دارد.........
      به نقل از وبلاگ هوانوردی قرن 21
      مترجم: فریبرز
    • توسط TANK
      تاريخچه هواپيما
      مدل Il-76 که ناتو آن را «کاندید» نامید یک هواپیمای باری است که برای جایگزینی با توربوپراپ های قدیمی تر An-12 تولید شد تا بتواند در پروازهای نظامی و غیر نظامی ایفای نقش کند. پس از طراحی هواپیما در اواخر دهه 1960 اولین ایلیوشین 76 در 25 مارس 1971 به پرواز درآمد. پس از انجام تست های موفق پروازی تولید رسمی Il-76 در سال 1975 آغاز شد و اولین هواپیما در همان سال به آئروفلوت تحویل شد. Il-76 دارای بال های بسیار بلند، چهار موتور، بالچه های سه شکافه لبه فرار، دم T شکل و درب بزرگ در عقب هواپیماست که انجام عملیات بارگیری را آسان می کند. همچنین یکی از معیارهای طراحی Il-76 این بود که نیازی به عملیات زمینی نداشته باشد تا بتواند در فرودگاه و حتی باندهای کوچک نیز کارایی داشته باشد. این نکته به ویژه در ماموریت های نظامی از اهمیت زیادی برخوردار است. انواع مختلفی از Il-76 ساخته شده است. بعضی از این مدلها عبارتند از: Il-76T با ظرفیت حمل سوخت بیشتر، Il-76TD با موتورهای D30KP2 و وزن برخاست بالاتر و وزن بار بیشتر و پرواز در ارتفاع بالاتر، Il-76MF نیز از کشیده شدن مدل پایه به دست آمده است که اولین پروازش را در 1 آگوست 1995 انجام داد. مشتری اصلی این مدل نیروی هوایی روسیه است. ایلیوشین همچنین استفاده از موتورهای غربی CFM56 را برای مدلهای قدرتمندتر در نظر گرفته است. از ایلوشین 76 برای ماموریت های مختلفی همچون آتش نشانی، کنترل و پیش اخطار هوابرد و سوخت رسان نیز استفاده می شود.

      مشخصات فني
      موتور:
      چهار موتور توربوفن آویاویگاتل(سولیف) D30KP
      چهار موتور توربوفن آویاویگاتل PS90AN برای Il-76MF

      بیشترین رانش موتور:
      117.7kN :D30KP معادل 26,455lb
      156.9kN :PS90AN معادل 35,275lb

      عملکرد:
      بیشترین سرعت کروز: 780km/h
      برد: 5,200km معادل 2,805nm با 40 تن بار

      اوزان:
      وزن خالی عملیاتی: 101,000kg معادل 222,665lb
      بیشترین وزن برخاستن: 200,000kg معادل 440,925lb

      ابعاد:
      طول: 53m معادل 174ft
      ارتفاع: 14.76m معادل 48ft
      دهانه بال: 50.50m معادل 165ft
      مساحت بال: 300m² معادل 3,229.2sq ft

      گنجایش:
      خدمه پرواز: شامل 5 نفر از جمله دو خلبان، مهندس پرواز، ناوبر و کاربر ارتباطات رادیویی.
      بار: قادر به حمل 44 تن بار.

      سفارش و تولید:
      بیش از 900 فروند Il-76 ساخته شده است.


      منبع:takeoff
    • توسط hans
      موشک ضد زره صاعقه 2

      دوستان امیدوارم تکراری نباشد من جستجو کردم چیزی پیدا نکردم.
      موشک ضد زره صاعقه 2 بهینه سازی شده ی موشک ضد زره دراگون امریکایی است که توسط مهندسین و متخصصین صنایع دفاع مهندسی معکوس و بهینه شده است و توسط نیروی زمینی ارتش مورد استفاده قرار می گیرد.این موشک از نظر برد بهینه سازی شده است به طوری که برد نهایی دراگون امریکایی 500 متر است ولی برد موشک صاعقه 1000 تا 1090 متر بهینه شده است,همچنین سر جنگیه ان سنگین تر و نافذتر شده است.در اصل باید گفت این موشک مهندسی معکوس شده موشک سوپر دراگون است که اوایل دهه ی 90 بهینه شده بود.

      توضیحی مختصر در باره ی دراگون امریکایی
      این موشک ضد تانک هدایت شونده توسط کمپانی مک دانل داگلاس در امریکا ساخته شده است.سیستم هدایت موشک شامل سیستم دید در شب و سیستم گرما یاب که بر روی لانچر پرتاب نصب شده . همچنین این لانچر مجهز به یک دو پایه و یک باتری میباشد.این موشک قابل شلیک توسط یک نفر است و هدایت ان سیمی است.در دهه ی 90 سوپر دراگون 1 ساخته شد و پس از ان سوپر دراگون 2 که نسبت به نمونه ی اولیه خیلی کارامدتر و توانایی بیشتری دارد.


      دراگون امریکایی

      دراگون امریکایی


      spike-360
      Hans
    • توسط nasirirani
      فرمانده نیروى هوایى ارتش گفت: نخستین پرواز هواپیماى رادارگریز ایران، سوم خرداد در تهران انجام مى شود.

      به گزارش واحد مرکزی خبر ، امیر سرتیپ حسن شاه صفى در حاشیه رژه روز ارتش جمهورى اسلامى ایران در جمع خبرنگاران با اشاره به این که این هواپیما از دید همه رادارها پنهان است افزود: طرح هاى ما در این زمینه وسیع تر است که بعد از تائید و تولید انبوه در اختیار وزارت دفاع قرار مى گیرد.

      وى گفت: بعد از پروازهاى آزمایشى این هواپیما، پرواز با سرنشین اجرا و تولیدات ترکیبى با هواپیماهاى دیگر نیز انجام مى شود و در اختیار وزارت دفاع قرار مى گیرد.

      امیر سرتیپ شاه صفى درباره علت پرواز نکردن 140 فرونده جنگنده در مراسم رژه امروز گفت: شرایط بین المللى براى دید و پرواز باید به اندازه اى باشد که هواپیماها بتوانند همدیگر را ببینند.

      وى با بیان این که به علت گرد و غبار، دید هواپیماها بین 1500 تا دو هزار متر بود افزود: نبود دید چشمى و سرعت بالاى هواپیماها، موجب جلوگیرى از پرواز هواپیماها شد.

      فرمانده نیروى هوایى ارتش با بیان این که در انجام رژه هاى هوایى استفاده از رادار مطرح نیست گفت: همه یگان ها آمادگى رژه هواى داشتند و حتى از زمین هم بلند شدند.

      وى اضافه کرد: هواپیماها در منطقه شرق حرم مطهر نیز قرار گرفتند؛ اما با این وجود لیدر دسته پروازی، رژه هوایى هواپیماها را صلاح نداشت.

      امیر سرتیپ شاه صفى گفت: امروز قرار بود، بیش از 200 هواپیما از جمله 140 جنگنده براى ماموریت هاى مختلف در رژه از زمین بلند شوند که به علت دید کم نتوانستند.

      وى گفت: این رژه به تاریخ دیگرى موکول شد و احتمال دارد در سوم خرداد و یا 31 شهریور این رژه هوایى انجام شود.

      سرتیپ شاه صفى در ادامه با بیان این که نیروى هوائى ارتش در زمینه ساخت هواپیماهاى جنگنده، بمب افکن، شکارى و رهگیر فعالیت مى کند افزود: مهمترین این هواپیماها صاعقه و هواپیماى رادارگریز است و قرار بود یک اسکادران از هواپیماهاى صاعقه پرواز کنند.

      فرمانده نیروى هوایى ارتش گفت: امسال این نیرو چندین مانور مشترک و انفرادى با حضور نیروهاى زمینی، هوائى و سپاه پاسداران برگزار

      http://www.iribnews.ir/Default.aspx?Page=MainContent&news_num=187307





      به بخش اخبار نظامي انتقال يافت.

      Babakim1
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.