mahdavi3d

پس از ماموریت موفق به دور سیارک وستا؛ فضاپیمای Dawn ناسا اینک در آستانه سیاره کوتوله سرس

Recommended Posts

Dawn Mission

dawn_hamo_945.jpg

 

با ترک خرده سیاره وستا؛ش
فضاپیمای داون رهسپار ملاقات با سیاره کوتوله می‌شود


پس از یک سال خیره شدن به یک خرده سیاره بزرگ، فضاپیمای " داون" ناسا که در سال 2007 پرتاب شده بود، خرده سیاره وستا را به مقصد سیریس ترک کرد و انتظار می‌رود که در سال 2015 در این خرده سیاره فرود آید.
به گزارش خبرگزاری مهر، کنترل کنندگان زمینی سیگنالی از فضاپیمای داون ( Dawn) دریافت کردند که نشان می داد این فضاپیما با موفقیت از خرده سیاره وستا عبور کرده و مسیر سیاره کوتوله سیریس را در پیش گرفته است.

سیاره کوتوله به جرمی آسمانی در منظومه خورشیدی اطلاق می شود که دارای 4 ویژگی است: در مداری به دور خورشید می‌گردد، دارای جرمی است که به آن توان گرانشی می ‌دهد که باعث می ‌شود شکل نسبتاً گرد و همسان داشته‌باشد، تمام مسیر (مدار) خود را از اجرام ریز و درشت جارو نکرده است ( یا به عبارت دیگر آنها جذب یا دفع نکرده) و در نهایت این که قمر یک سیاره نیست.

برخی در مقایسه با مأموریتهای اخیر چون هفت دقیقه وحشت کنجکاوی، حرکت چرخهای این مریخ نورد روی سطح مریخ، ترک خرده سیاره وستا توسط فضاپیمای داون را مسئله چندان هیجان انگیزی نمی دانند.
مارک ریمن از آزمایشگاه رانش جت ناسا که این مأموریت 466 میلیون دلاری را مدیریت می کند، اظهار داشت: مأموریت داون در این خرده سیاره به آرامی و با مطلوبیت تمام انجام شد.

فضاپیمای داون در سال 2007 پرتاب شد و نخستین فضانوردی است که دو جسم فلکی را در تلاش برای کسب اطلاعات درباره تکامل منظومه شمسی ملاقات می کند.
داون سال گذشته وارد مدار وستا شد، خرده سیاره ای که اندازه آن با اندازه ایالت آریزونا آمریکا برابری می کند. وی در این مأموریت تصاویری به عنوان نماهای نزدیک از سطح ناصاف این خرد سیاره به زمین ارسال کرد. مقصد بعدی این فضاپیما سیاره کوتوله سیریس است که ابعاد آن برابر ایالت تگزاس آمریکا است.
وستا و سیریس بزرگترین اجرام در کمربند خرده سیاره ای میان مریخ و مشتری هستند که با سنگهای فضایی پرشده است، دو خرده سیاره ای که هرگز شانس تبدیل شدن به سیاره کامل را نیافتند. این دو خرده سیاره به عنوان کپسولهای زمانی، اجرامی ایده آل برای دانشمندانی هستند که تلاش می کنند نحوه تکامل زمین و سایر سیاره ها را کشف کنند.

داون در طول اقامت یکساله خود در وستا از دوربینها، طیف سنج مادون قرمز و آشکار ساز نوترون و اشعه گاما استفاده کرد تا این خرده سیاره را از ارتفاعهای متفاوت تا 209 کیلومتری بالای سطح آن بررسی کند.
فضاپیمای داون در جریان این مأموریت شگفتیهای جدید را برای دانشمندان روشن کرد، دانشمندان از مدتها قبل می دانستند که خرده سیاره وستا در قطب جنوبی دارای یک شکاف عمیق است که احتمالا در برخورد با یک خرده سیاره کوچکتر ایجاد شده است، یک نگاه دقیق تر مشخص کرد که وستا دو شکاف در همان منطقه دارد که این نشان می دهد ظرف 2 میلیارد سال گذشته دوباره مورد اصابت قرار گرفته است.

داون پس از ترک وستا 1 میلیارد و 496 میلیون کیلومتر دیگر باید طی کند تا به سیریس برسد، طول مدتی که تا اوایل سال 2015 به طول می انجامد.

۱۳۹۱/۰۶/۱۷
منبع: خبرگزاري مهر

[hr]
ويدئو
گشت و گذاري در اطراف سیارک وستا


Dawn_s_Farewell_Portrait_of_Giant_Astero
دانلود (حجم: 76.5 مگابايت)
http://trainbit.com/..._Vesta_1001.mp4

 

اسكرين‌شات
thumb_Dawn_s_Farewell_Portrait_of_Giant_ thumb_Dawn_s_Farewell_Portrait_of_Giant_ thumb_Dawn_s_Farewell_Portrait_of_Giant_ thumb_Dawn_s_Farewell_Portrait_of_Giant_

 


Dawn_s_Greatest_Hits_at_Vesta_06_1001.jp
دانلود (حجم: 35.6 مگابايت)
http://trainbit.com/...-Vesta_1001.mp4

 

اسكرين‌شات
thumb_Dawn_s_Greatest_Hits_at_Vesta_06_1 thumb_Dawn_s_Greatest_Hits_at_Vesta_06_1 thumb_Dawn_s_Greatest_Hits_at_Vesta_06_1 thumb_Dawn_s_Greatest_Hits_at_Vesta_06_1

لطفا به اخبار علمي منتقل نماييد. متشكرم.

ویرایش شده در توسط mahdavi3d
  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

فضاپیمای داون (به معنی سپیده‌دم) موفق به کشف آب بر روی وستا بزرگ‌ترین سیارک منظومه شمسی شده و احتمالا موفق به رمزگشایی از مکانیسمی شده که بر اثر آن آب در سایر سیارات هم پدید آمده است.

وستا دومین جرم بزرگ کمربند سیارکی منظومه شمسی به نظر بیابانی خشک و بی آب بود؛ اما داون، سفینه ناسا به شواهدی دست یافته که نشان می‌دهد احتمالا تعدادی دنباله‌دار یخی به سطح وستا برخورد کرده و آب را به اعماق سطح آن برده‌اند. آب به همراه کانی‌های آب دار در آن جا باقی می‌ماند تا برخورد یک دنباله‌دار، حرارت کافی برای ذوب کردن سنگ را تامین کند و بخار آب از روی شکاف‌ها و درزهای سطح وستا خارج شود.
به گزارش نیچر، کارل پیتزر، دانشمند سیاره‌شناس و عضور تیم مطالعات سفینه داون در دانشگاه براون پراویدنس می‌گوید: «این کشف نشان می‌دهد یک عضو دیگر منظومه شمسی دارای چرخه آب است. این کشف واقعا هیجان‌انگیز است.»

دلیلی اهمیت این کشف که گزارش آن در ساینس منتشر شده، این است که نشان می‌دهد سیاره‌های جوان چه‌طور به وسیله دنباله‌دارها در دوران‌های اولیه تشکیل منظومه شمسی آب‌دار شده‌اند. این مکانیسم یعنی آورده شدن آب به کمک دنباله‌دارها یکی از نامزدهای اصلی در توضیح پیدایش آب بر روی زمین است که حالا توسط این کشف تقویت می‌شود. نظریات دیگر می‌گویند آب به میزان کافی در غبار میان‌سیاره‌ای وجود داشته و از ابتدا با زمین همراه بوده است.
در این مقاله توضیح داده شده که چطور یکی از ابزارهای سفینه داون که مخصوص اندازه‌گیری اشعه گاما و نوترون‌های شلیک شده تا عمق یک متری سطح سیارک است، مقادیری هیدروژن را در مناطق استوایی این سیارک کشف کرده است که نشان‌دهنده وجود محتوای آب به اندازه 400 قسمت در یک میلیون قسمت از این مناطق است. همچنین تعداد زیادی حفره بزرگ در سطح این سیارک شناسایی شده که بر اثر برخورد دنباله‌دارها ایجاد شده و با پیشروی تا عمق باورنکردنی 200 متری، باعث بخار شدن آب و برگشتن آن به فضا می‌شود.
ویلیام بوسنتون، دانشمند سیاره‌شناس در دانشگاه آریزونا می‌گوید که هیدروژن اضافی کشف‌شده نشان‌دهنده وجود آب در محتوای کانی‌های آب‌دار است. او از ابزار مشابهی روی سفینه فضایی اودیسه مریخ استفاده کرده بود که لایه‌های زیرین سطح مریخ را به دنبال یخ جستجو می‌کرد. همچنین کانی‌های آب‌دار در سطح ماه توسط ابزار مشابهی روی فضاپیمای هندی چاندرایان1 شناسایی شده است.
اما پیترز که محقق اصلی این ابزار است، می‌گوید مکانیسم وجود آب در وستا کاملا متفاوت است: «آن‌جا اتم‌های هیدروژن ناشی از بادهای خورشیدی خودشان را درون کانی‌های سطح سیاره جا می‌کنند. البته دنباله‌دارهای غنی از آب خودشان رابه سطح ماه می‌کوبند، با این همه هر مقدار آبی که داشته باشند شانس کمی برای ماندن در سطح ماه دارد، چراکه جاذبه ماه باعث برخورد سریع‌تر و شدیدتر می‌شود و آب را به فضا برمی‌گرداند.»
فضاپیمای داون چند روزی هست که وستا را به مقصد سیاره کوتوله سرس، بزرگ‌ترین جسم کمربند سیارکی ترک کرده، کره‌ای به قطر نزدیک به 1000 کیلومتر که نامزد داشتن مقادیر زیادی آب است. حتی برخی دانشمندان پیشنهاد کرده‌اند که احتمالا زیر سطح آن اقیانوسی از آب شور وجود دارد!


۱۳۹۱/۷/۱
منبع:
http://www.khabaronline.ir/detail/245060/science/astronomy

ببخشيد كه ارسال متوالي دادم. تاپيك بالا بيايد.

  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

در این روزها و ماه‌ها، توجهات پیرامون کاوش نزدیکِ اجرام غیر سیاره‌ای منظومه شمسی بیشتر معطوفِ ماموریت‌هایی چون روزتا اِسا که دنباله‌دار 67پی/چوریوموف-گراسیمنکو را کاوش می‌کند، خبر تغییر حالت فضاپیمای افق‌های نو ناسا به حالت بیداری برای آخرین بار تا قبل از گذر از کنار سیاره کوتوله پلوتو، و نیز پرتاب فضاپیمای هایابوسا جاکسا برای نمونه‌برداری از سیارک 1999 JU3 در سال‌های پیش رو معطوف بود. اما در همین ایام فضاپیمای Dawn ناسا در ادامه ماموریت شگفت‌آور 7 ساله خود برای کاوش دو جرم بزرگ کمربند سیارک‌ها که جز با کمک پیوسته سیستم پیشرانش یونی بسیار موثر آن امکان‌پذیر نبود، و پس از مدارگردی یک ساله به دور سیارک وستا، و جمع‌آوری اطلاعات ارزشمند بسیار و مخابره به زمین، در 15 شهریور 1391 وستا را ترک گفت. کاوشگر در تمام این مدت در حال اصلاح و فُرم‌دادن به مدار خود برای دستیابی به بزرگترین جرم کمربند سیارک‌ها یعنی سیاره کوتوله سرس بود.

فضاپیما اینک در فاصله حدود 1.2 میلیون کیلومتری سرس قرار دارد و تصویری که دوشنبه هفته گذشته از آن ثبت کرد هنوز رزولوشن پایینتری نسبت به تصاویر هابل از این جرم دارد اما در اوایل سال آینده و با نزدیکتر شدن فضاپیما، کیفیت تصاویر بالاتر خواهد رفت. [م]

انتظار است Dawn در ژوئیه 2015 به سرس برسد.

 

normal_ceres-dawn-photo.jpg

NASA/JPL-Caltech/UCLA/MPS/DLR/IDA

تصویر سرس از فاصله 1.2 میلیون کیلومتری

 

دیدن ارائه‌ای توسط Dr. Marc Rayman در زمینه این ماموریت اعجاب‌انگیز ناسا، که به تازگی (هفته گذشته) انجام‌شده را به دوستان توصیه می‌کنم:

 

ThevonKarmanLectureSeries_DawnsMission_0

دانلود (حجم: 837.64 مگابایت)

http://trainbit.com/files/0039421884/ThevonKarmanLectureSeries_DawnsMission_totheAsteroidBelt_1001.mp4

 

اسکرین‌شات

thumb_ThevonKarmanLectureSeries_DawnsMis thumb_ThevonKarmanLectureSeries_DawnsMis thumb_ThevonKarmanLectureSeries_DawnsMis thumb_ThevonKarmanLectureSeries_DawnsMis thumb_ThevonKarmanLectureSeries_DawnsMis

 

thumb_ThevonKarmanLectureSeries_DawnsMis thumb_ThevonKarmanLectureSeries_DawnsMis thumb_ThevonKarmanLectureSeries_DawnsMis thumb_ThevonKarmanLectureSeries_DawnsMis thumb_ThevonKarmanLectureSeries_DawnsMis

 

 

normal_10756.jpg

ابزارهای کاوشگر

http://www.jpl.nasa.gov/infographics/infographic.view.php?catId=16#body_bottom

 

 

normal_11047.jpg normal_dawn-vesta-ceres-asteroids-infogr

http://www.space.com/12279-nasa-dawn-asteroid-mission-works-infographic.html

http://www.jpl.nasa.gov/infographics/infographic.view.php?id=11047

 

[hr]

 

Second_solar_panel_before_its_instalatio

 

thumb_Dawn_solar_panel.jpg thumb_Dawn_after_installation_of_high_ga thumb_Exposed_interior_of_Dawn_spacecraf

 

thumb_Dawn_on_its_third_stage.jpg thumb_Second_half_of_the_Payload_fairing thumb_Dawn_Spaceprobe_on_the_Delta_II_He thumb_Xenon_feed_system_on_the_Dawn_core

http://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Dawn_%28spacecraft%29

 

190766main_launch22.jpg

 

thumb_Delta_II_Dawn_liftoff_2.jpg thumb_launch_cropped.jpg thumb_070927-F-9876J-901.jpg

http://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Delta_327

  • Upvote 7

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ناسا علت وجود نقطه های نورانی در سطح سیاره کوتوله سرس را توضیح داد

 

nasa-ceres-bright-spots-004-1280x720.jpg

 
 ناسا در تحقیقات اخیر خود که نتیجه آن در نشریه نیچر منتشر شده است اعلام کرده که نقاط نورانی موجود روی سیاره کوتوله سرس (Ceres) احتمالاً از نمک تشکیل شده باشند و البته احتمال دیگری نیز وجود دارد که به خاک رس سرشار از آمونیاک اشاره دارد.
ناسا اعتقاد دارد هردوی این نظریه ها در نهایت به ایجاد پرسش های جدیدی در مورد نحوه شکل گیری این جرم آسمانی منجر می گردند.
این نقاط نورانی که تعدادشان به بیش از ۱۳۰ عدد می رسد، توسط تکنیک پردازش رنگ False Color کشف شده و بیشتر آنها را می توان حفره هایی به شمار آورد که در اثر برخورد اجرام آسمانی ایجاد شده اند.
بر اساس آنچه در مقاله آمده، پس از برخورد سنگ های آسمانی با سطح سرس، لایه زیرین خاک این سیاره کوتوله پدیدار شده که از آب شور یا یخ حاوی نمک تشکیل شده است.
در این میان، سطح بسیار تیره و آسفالت مانند سیاره سرس نیز بی تاثیر نیست که موجب شده نقاط نورانی با روش های پردازش رنگ کاملاً مشهود بوده و توجه را به سوی خود جلب نمایند.
 
 

nasa-ceres-bright-spots-001-1280x720.jpg

 
به گفته ناسا یکی از این حفره ها که Occator نام دارد حاوی بیشترین حجم از ماده نورانی روی سطح سیاره است. قطر این حفره به ۹۰ کیلومتر می رسد و حدود ۱۰ کیلومتر از مرکز آن را بخش نورانی به عمق نیم کیلومتر تشکیل داده است.
این بخش نورانی البته کاملاً یک دست نیست و رگه های تیره در آن مشاهده می شود که احتمالاً ترک هایی در اثر شکستی سطح سیاره پس از برخورد شهاب سنگ عظیم هستند و بقایای یک قله مرکزی نیز در این بخش وجود دارد که حدود نیم کیلومتر ارتفاع داشته است.
سرس نخستین سیاره کوتوله کشف شده و بزرگ ترین سیارک در سامانه خورشیدی به شمار می رود که ناسا کاوشگر Dawn را برای به دست آوردن اطلاعات بیشتر به مدار ۳۸۶ کیلومتری آن اعزام کرده و در ماه های آینده به ثبت تصاویر و کاوش بیشتر به این وسیله ادامه خواهد داد.
 

nasa-ceres-bright-spots-003-1280x720.jpg

 

nasa-ceres-bright-spots-002-1280x720.jpg

 

 

http://www.technobuffalo.com/2015/12/11/nasa-ceres-bright-spots/?utm_campaign=twitter-WP&utm_medium=twitter&utm_source=twitter
http://digiato.com/article/2015/12/13/ناسا-علت-وجود-نقطه-های-نورانی-در-سیاره-ک/

ویرایش شده در توسط Mosip
  • Upvote 12

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.