sorena_ir_army

بررسی مسیر های تحریم برای صفر کردن صادرات نفت توسط آمریکا و اقدامات متقابل ج.ا

Recommended Posts

[quote name='Aspahbod' timestamp='1340811370' post='257612']
[quote name='saeed86' timestamp='1340802774' post='257593']

[right]این کار غیر ممکنه. چون اگر ما واردات رو کاملا قطع کنیم، اون ها هم تمام واردات از ما رو قطع میکنن. تازه قطعات پراید و ریو و موسو و ... رو از کجا بیاریم؟[/right]
[/quote]


[right]ریو و موسو و ... تولیدون متوقف میشه (ریو که شده) پراید هم همه چیزشو میتونیم بسازیم ولی صرف نمیکنه فقط قیمتش یه مقدار میره بالا.[/right]
[/quote]

[right]پس تکلیف این همه ماشین که دست مردمه چی میشه؟ این ریو ها و موسو ها نیاز به قطعه ندارن؟ کلا ما توی خیلی از حوزه های صنعتی آویزون کره ای ها هستیم. شاید کره بتونه کاملا روابطش با ایران رو قطع کنه، ولی ما نمیتونیم[/right]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
فکر نمیکنم بتونیم واردات از کره رو متوقف کنیم - متاسفانه الان وضعیت طوری شده که همین صادرات کره به ما هم شده یه ابزار دست اونها که اگه ال جی و سامسونگ برن دیگه LED و ... از کجا میاد؟ بعیده که اینطور بشه ولی خوب تهدیدش بد نیست اما همه میدونیم تا اینطور بشه محصولات صوتی و تصویری دوباره به شدت گرون میشه

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]فکر نمیکنم بتونیم واردات از کره رو متوقف کنیم - متاسفانه الان وضعیت طوری شده که همین صادرات کره به ما هم شده یه ابزار دست اونها که اگه ال جی و سامسونگ برن دیگه LED و ... از کجا میاد؟ بعیده که اینطور بشه ولی خوب تهدیدش بد نیست اما همه میدونیم تا اینطور بشه محصولات صوتی و تصویری دوباره به شدت گرون میشه[/quote]
اونا تحریم میکنن همه چی گرون میشه. ما تحریم میکنیم باز همه چی گرون میشه خدایا به دادمون برس.[img]http://www.military.ir/forums/public/style_emoticons/default/icon_mad.gif[/img]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
پالایشگاه های کره جنوبی ظاهرا در صدد یافتن راهی برای از سرگیری واردات نفت از ایران هستند

کره جنوبی از سرگیری خرید نفت خام از ایران را مورد بررسی قرار داده است.

در حالیکه شرکت های کره جنوبی از ماه ژوئیه خرید نفت خام از ایران را متوقف کرده اند، منابع خبری به نقل از مقامات کره جنوبی تایید گفته اند که مذاکراتی بین پالایشگاه های کره ای خریدار نفت ایران و مقامات جمهوری اسلامی جهت از سرگیری واردات نفت خام در جریان بوده است.

با آغاز اجرای مصوبه اتحادیه اروپا در تحریم مبادلات نفتی با ایران، شرکت های بیمه اروپایی، که بیمه کننده اصلی تانکرهای حامل نفت در جهان هستند هم از تعمیم پوشش بیمه ای به نفتکش های حامل نفت ایران منع شدند و خریداران کره ای نفت ایران هم به همین دلیل از ماه ژوئیه واردات نفت از جمهوری اسلامی را متوقف کردند.

اگرچه شرکت های متعددی در جهان بیمه نفتکش ها را برعهده می گیرند، اما اکثر این تعهدات نزد شرکت های عمده بیمه در اروپا بیمه مجدد می شود و ممنوعیت پوشش بیمه ای نفت صادراتی ایران توسط شرکت های اروپایی، سایر شرکت های بیمه را هم از بیمه نفتکش های حامل نفت ایران بازداشته است.

بیمه نفتکش ها صرفا شامل برعهده گرفتن خسارات احتمالی به نفتکش و از دست رفتن محموله نفتی آن نیست بلکه در صورت نشت نفت در اثر وقوع حادثه، ممکن است بیمه گر با هزینه بسیار سنگینی برای پاکسازی لکه نفتی و پرداخت احتمالی غرامت روبرو شود که معمولا بیمه گر مسئولیت آن را برعهده می گرد.

یک منبع وزارت اقتصاد کره جنوبی گفته است که در مذاکرات صاحبان پالایشگاه های کره ای با مقامات جمهوری اسلامی، نمایندگان شرکت های هیوندای اویل بنک و گروه اس کی، خریداران نفت ایران، شرکت دارند و هدف از این مذاکرات یافتن راهی برای بیمه محموله های نفتی ایران به مقصد کره جنوبی است.

تا کنون، واردکنندگان کره جنوبی برای بیمه محموله های نفت وارداتی به طور تقریبا کامل به خدمات شرکت های بیمه اروپایی یا تحت پوشش این شرکت ها متکی بوده اند اما سخنگوی شرکت هیوندای اویل بنک به خبرگزاری فرانسه گفته است که این شرکت می کوشد راهی را بیابد تا "دولت ایران بتواند مسئولیت کامل بیمه نفتکش ها را برعهده بگیرد."


استفاده از نفتکش های ایرانی و بیمه آنها توسط شرکتهای ایرانی یکی از راهها غلبه بر تحریم نفتی است

پیشتر روزنامه تایمز مالی چاپ بریتانیا به نقل از منابع کره ای گفته بود که شرکت ملی نفتکش ایران اعلام آمادگی کرده است تا راسا پوشش بیمه ای به مبلغ یک میلیارد دلار را برای نفت صادراتی به کره جنوبی برعهده بگیرد اما مذاکرات بر سر جزئیات این پیشنهاد ادامه دارد.

همین روزنامه گفته است که مدیر روابط بین الملل شرکت ملی بیمه نفتکش ایران از تایید یا تکذیب برگزاری چنین مذاکراتی خودداری ورزیده و گفته است که روش این شرکت "رسانه ای کردن" موضوعاتی از این قبیل نیست.

برخی منابع گفته اند که در صورت موفقیت مذاکرات کنونی، ممکن است صادرات نفت ایران به کره جنوبی از ماه سپتامبر از سر گرفته شود و کاهش صادرات نفتی جمهوری اسلامی در ماه های اخیر را تا حدودی جبران کند.
تحریم و مشکلات تجارت با ایران

گفته می شود که اجرای تحریم های نفتی و بانکی علیه جمهوری اسلامی و فشار ایالات متحده و اروپا بر خریداران نفت این کشور باعث شده است تا صادرات نفت خام جمهوری اسلامی از بیش از دو میلیون بشکه در روز در اوایل سال جاری میلادی به حدود یک میلیون و یکصد هزار بشکه در ماه ژوئن و ژوئیه کاهش یابد.

این کاهش به معنی آن است که دولت ایران هر روز حدود یکصد میلیون دلار عواید نفتی را از دست می دهد و این مبلغ نصیب سایر صادرکنندگانی می شود که جبران کاهش نفت صادراتی ایران را قبول کرده اند.

چین، هند، ژاپن و کره جنوبی خریداران عمده نفت ایران هستند و ژاپن و کره جنوبی با به اجرا درآمدن تحریم اتحادیه اروپا علیه ایران در ماه ژوئیه، واردات نفتی خود از ایران را متوقف کردند در حالیکه ژاپن پیشتر، تحت فشار ایالات متحده، واردات نفتی از ایران را به شدت کاهش داده بود. ایالات متحده میزان نفتی را که ژاپن همچنان از ایران خریداری می کرده در چارچوب قوانین تحریم جمهوری اسلامی قابل قبول دانسته و از مجازات شرکت های ژاپنی خودداری کرده است.


اقدام آمریکا در تحریم بانکی جمهوری اسلامی یکی دیگر از مشکلات برقراری روابط تجاری با ایران است

در حال حاضر، دولت ژاپن بیمه نفتکش های حامل نفت صادراتی ایران را برعهده گرفته و چین نیز با پیشنهاد ایران برای قبول مسئولیت تحویل نفت صادراتی به خریداران چینی موافقت کرده و به گزارش رویترز، انتظار می رود در ماه اوت، هر روز بیش از نیم میلیون بشکه نفت از ایران وارد کند.

ایران سومین بازار اقلام صادراتی کره جنوبی در منطقه خاورمیانه هم محسوب می شود و مقامات جمهوری اسلامی در واکنش به تصمیم کره جنوبی در قطع واردات نفتی از ایران تهدید کرده بودند که ممکن است روابط تجاری با آن کشور را مورد تجدید نظر قرار دهند.

با وجود ابراز خوشبینی نسبت به توافق کره جنوبی و ایران برای از سرگیری خرید نفت خام، همچنان چند سئوال مهم در این زمینه وجود دارد.

ایالات متحده از اول سال میلادی جاری، مبادلات بانکی با جمهوری اسلامی را مشمول تحریم های جدید قرار داده و در نتیجه، نه تنها هرنوع ارتباط بانکی شهروندان و شرکت های آمریکایی با ایران را غیرقانونی کرده است، بلکه موسسات خارجی نیز که به مبادلات بانکی با جمهوری اسلامی ادامه دهند ممکن است با محدودیت های تجاری و مالی در آمریکا مواجه شوند.

پیشتر، دولت آمریکا اعلام کرده بود که کاهش معاملات کره جنوبی با ایران را کافی می داند و شرکت های کره ای را مشمول محدودیت های مالی و تجاری نخواهد کرد اما مشخص نیست که با از سرگیری خرید نفت از ایران در این موضعگیری تغییری ایجاد خواهد کرد یا نه.

تحریم بانکی جمهوری اسلامی باعث مشکلات عمده ای در ارتباط تجاری با ایران شده که از آن جمله می توا به دشواری در گشایش اسناد اعتباری، بیمه کالا و نقل و انتقال پول اشاره کرد.

گفته می شود با توجه به این مشکلات، شرکت هایی که همچنان به خرید نفت خام ایران ادامه می دهند معمولا خواستار برخورداری از امتیازات ویژه و تخفیف های عمده در بهای نفت می شوند.

لینک
http://www.parsispress.com/NewsDetails.aspx?News=2627586
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
خبرگزاری فارس: رئیس اسبق امور اوپک ایران در وزارت نفت در گفت ‌و گویی تفصیلی با فارس از خلاء دیپلماسی انرژی در ایران و ضربه خود تحریمی‌ها در بازار نفت می‌گوید. به گفته وی صادرات نفت ایران در تحریم نیست و آنچه عملا تحریم است دریافت پول نفت است، چرا که نفت ایران حتی به آمریکا هم می‌رود.

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری فارس، بر خلاف تصور عمومی و حتی بسیاری از کارشناسان و مسئولان درباره تحریم‌های نفتی، این تحریم‌ها چه در بخش اهداف و راهبردها و چه در بخش اجرا و تاکتیک‌ از پیچیدگی قابل توجهی برخوردار است و در واقع بصورت یک فرآیند چند لایه و با اهداف کلان در قالب یک پلان و نقشه کلی دنبال می‌شود.

بی‌توجهی اغلب مسئولان و کارشناسان کشورمان به ظرفیت‌های دیپلماسی انرژی، باعث از دست رفتن فرصت‌های بسیاری در زمینه برجسته کردن و استفاده از نقاط قوت و پوشاندن نقاط ضعف اقتصاد ایران و صنعت نفت به عنوان بخش اصلی آن در طول سال‌های گذشته شده است و به نظر می‌رسد ایران در زمینه برنامه‌ریزی برای مقابله با تحریم‌ها چندان دقیق و با دیسیپلین متکی بر کارشناسی‌های گسترده عمل نکرده است. به گونه‌ای که گویی بعضی مسئولین تازه متوجه پدیده‌ای به نام تحریم‌های سازمان یافته و جدی علیه کشورمان شده‌اند.

دکتر فریدون برکشلی معتقد است یکی از دلایل این امر نشانه‌های غلطی است که غربی‌ها به وسیله سایبر ژورنالیزم و دیگر ابزارها برای ما فرستاده‌اند و با فریب ما درباره یک جنگ موهوم، در واقع در پشت صحنه اقتصاد ما را نشانه گرفته‌اند.

برکشلی که عضو بازنشسته هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی است، ریاست 13 ساله امور اوپک در وزارت نفت ایران را در کارنامه دارد. وی هم اکنون در موسسه مطالعات بی‌المللی انرژی مشغول کار است و با 63 حضور از میان 156 اجلاس برگزار شده اوپک ظاهرا در این زمینه رکودی از خود بر جای گذاشته است. برکشلی همچنین گروه انرژی وین را راهبری می‌کند. بخش اول گفت‌وگوی 2 ساعته فارس با فریدون برکشلی را با هم مرور کنیم:

*زمستان سخت 2013 و تحریم نفت ایران/خروج از بازیگران باشگاه 500 عضوی نفتی‌ها

فارس: الان که قریب به یک سال از آغاز بحث تحریم نفتی ایران می‌گذرد، شرایط بازار نفت و موفقیت تحریم‌ها را چطور ارزیابی می‌کنید؟ در رسانه‌های بین‌المللی در این باره اخبار و اطلاعات زیادی منتشر می‌‌شود و قطعا تصمیم‌گیری صحیح به اطلاعات صحیح نیاز دارد. آیا می‌توان به عموم اطلاعاتی که از این طریق مننتشر می‌شود اعتماد کرد و آن را مبنای تصمیم‌گیری قرار داد؟

برکشلی: در دنیای امروز در بخش انرژی و به ویژه نفت و گاز انفجار اطلاعات وجود دارد و از شبکه‌های تلویزیونی، اینترنت و بنگاه‌های خبر پراکنی اخبار متنوعی در این خصوص منتشر می‌شود، اما متصدیان انتشار این اخبار مسیرها و اهداف خود را دنبال می‌کنند. یعنی اخبار و گزارش‌ها به نحوی چینش و تنظیم و ارائه می شود که در واقع تأثیر مورد نظر را بر ما می‌گذارد و بسیاری اوقات ما از همان اطلاعات در تحلیل خود بهره می‌بریم.

در حالی که تحریم‌ها در حال اجرا است، به صورت همزمان و سازمان یافته از همه دنیا گزارشاتی دریافت می‌شود که 5 تا 6 میلیون بشکه مازاد ظرفیت تولید نفت وجود دارد و آن را تکرار می‌کنند. در عین حال قابل مشاهده است که صادرات نفت خام ایران نیز با افتی مقطعی دوباره افزایش می‌یابد. همزمانی این رویداد نشان می‌دهد که اخبار در مسیر خاصی حرکت می‌کند.

در سال 2010 وزارت انرژی آمریکا اعلام کرده است که سال‌های 2013 و 2014 بازار جهانی نفت روی لبه تیغ حرکت می‌کند. یعنی می‌گویند اگر بتوانیم 2013 و 2014 را پشت سر بگذاریم می‌توانیم با موفقیت تحریم نفتی ایران را کامل کنیم.

این گزارش می‌گوید قبل از اتمام این موعود لااقل به 1 تا 1.5 میلیون بشکه نفت ایران در بازار نیاز داریم و قابل مشاهده است که به همین میزان نفت ایران صادر می‌شود.

یعنی یک مدیریت نامرئی یا مدیریتی در پوشش تحریم روی عرضه نفت خام صورت می‌گیرد و عرضه نفت خام به صورت مدیریت شده در جریان است چرا که محاسبات آنها نشان می‌دهد 1 تا 1.5 میلیون بشکه نفت خام ایران را نیاز دارند.

در این گزارش از واژه «زمستان سخت 2013» استفاده شده است و گفته شده اگر از این گردنه عبور کنیم عراق و کشورهای غیر اوپک کمبودهای بازار را پوشش خواهند داد.

در حالی که اگر قالب خبرها را دنبال کنید می‌گویند کشورهای غیر اوپک، روسیه یا عراق تولید خود را اضافه کرده‌اند یا به سرعت در حال افزایش دادن ظرفیت خود هستند و عربستان هم می‌گوید ظرفیت تولید یک میلیون بشکه نفت اضافه بر تولید فعلی را دارد.

در این فضای انفجار اطلاعات ما از سایبر ژورنالیزم خودمان تقریبا محروم هستیم تا بتوانیم حرفمان را نه فقط در داخل بلکه به جهان نیز عرضه کنیم.

در گذشته شما از روزنامه‌ای که اخبار یک هفته پیش را منتشر می‌کرد اخبار مورد نیاز را دریافت می‌کردید اما در حال حاضر اخبار به صورت بر خط و آنی به دست مخاطب می‌رسد.

این نوع اخبار مانند صاعقه می‌تواند آسیب بزند و برود. در عین حال فضای اینترنت به قدری بی‌هویت شده است که شما نمی‌توانید منشأ واقعی خبر را پیدا کنید و از او درباره محقق نشدن پیش‌بینی‌ها پرسش کنید.

نفت در حال حاضر یک فعالیت باشگاهی است و شاید در سراسر جهان بیش از 500 دست‌اندرکار واقعی نداشته باشد. حضور در این باشگاه بسیار مهم است.

بازیگران نفت شرکت‌های چند ملیتی، دولتی، شرکت‌های خدماتی مانند شلمبرژه و هالیبرتون هستند که این مورد اخیر یعنی شرکت‌های خدماتی در حال قدرت گرفتن هستند. در واقع هر میزان نیاز به تکنولوژی در نفت بالا می‌رود قدرت شرکت‌های تکنولوژی محور بیشتر می‌شود و سهام این شرکت‌ها با رقم‌های بالا خرید و فروش می‌شود. دیگر بازیگران این عرصه بانک‌ها، مؤسسات مالی و اعتباری و البته سازمان‌هایی مانند اوپک و دولت‌های بزرگ تأثیرگذار هستند.

*حضور دیک چنی در قالب شرکت هالیبرتون در ایران/ خودتحریمی بهترین ابزار دشمن

فارس: ایران هم جایگاهی در این باشگاه جهانی نفت دارد؟ نحوه تعامل در این باشگاه 500 عضوی چگونه است؟

برکشلی: ما بحثی تحت عنوان دیپلماسی انرژی داریم. نوامبر 1979 (33 سال قبل)که آمریکا ایران را تحریم نفتی کرد، تحریم در آن زمان سخت‌افزاری نبود. یعنی تحریم اعمال می‌شد و ما را آرام آرام در دیپلماسی نفتی به حاشیه بردند.

حتی ما دقت نمی‌کنیم صنعت نفت یک واژه انحرافی است. این نساجی و سیمان نیست که به آن لقب صنعت بدهیم. این نفت است و بازار نفت که مفهوم دارد.

در دیپلماسی انرژی ما را در زمانی از فرصت‌های اصلی آرام آرام خارج کردند و ما به عنوان یک کشور تأثیرگذار در بازار نقش خودمان را از دست دادیم و به همین دلیل است که امروز تحریم فیزیکی جواب می‌دهد.

ما در واقع 30 سال در حال خروج تدریجی بودیم و تحریم آنی نیست. برای زدن ریشه‌ ما در صنعت جهانی نفت 3 دهه وقت گذاشتند.

فارس: با چه ساز و کاری چنین کردند؟ چطور ما را از این باشگاه خارج کردند؟

برکشلی: شاید یک لغت آن را به درستی توصیف کند «خود تحریمی»؛ یعنی در واقع ما به آنها برای تحریم خودمان کمک کرده‌ایم و در مواردی ما از تحریم کنندگان هم فراتر رفته‌ایم. به این معنا که شرکت‌های خارجی با ولع به سمت ایران آمدند و ما آنها را پس زدیم. قراردادهای بیع متقابل و مشارکت در تولید و امثال آن پیشنهاد شد و ما پس زدیم.

اگر این شرکت‌ها آمده بودند و در نفت ما ادغام شده بودند جدا کردن آنها از ایران آسان نبود چرا که در آن صورت شرکت‌های نفتی در طرف و جناح ما قرار می‌گرفتند. شرکت‌های نفتی همین الان هم مخالف تحریم‌ها هستند مثلا دیک چنی قبل از معاونت ریاست جمهوری زمانی که مدیر هالیبرتون بود بارها در ایران حضور یافت و در آن برخلاف دوره مسئولیت سیاسی در آن زمان با تحریم‌ها موافق نبود.

آن زمان در میان نفتی‌های جهان همه مخالف تحریم بودند. دیک چنی بعد از گرفتن مسئولیت سیاسی یک کمیته 25 نفره در کاخ سفید تشکیل داد که گفته می‌شود بسیاری از تحولات خاورمیانه از جمله حمله به عراق از آن کمیته خارج شد.

گروه دموکرات‌ها به ویژه کلینتون و ال گور به شدت محیط زیستی بودند و تصور می‌کردند و باور داشتند 10 سال دیگر با نیروی هیدروژن و انرژی‌های سبز چراغ‌ها در سرتاسر جهان روشن خواهد شد.

بنابراین در دوران کلینتون آمریکا به شدت از انرژی واقعی یعنی نفت و گاز عقب افتاد. آن زمان آنها فهمیدند اوضاع بسیار خراب شده است در عین حال دیدند مدیریت انرژی جهان به خاورمیانه بازگشت. یعنی خاورمیانه دوباره به میز مهمترین تصمیم‌گیران دنیا بازگشت و دیدند کمربندی نفتی هنوز هم در خاورمیانه پابرجا است و به همین دلیل باید به این منطقه بازگردند و فهیمدند صیانت از منافعشان را در مقابل قدرت‌های نوظهوری مانند چین از این مسیر یعنی مدیریت بر خاورمیانه می‌گذرد. حمایت چین از ایران نیز در واقع رویارویی با آمریکا در این منطقه است.

ما این 30 سال را از چندان جدی نگرفتیم و از فعال‌سازی ظرفیت‌های دیپلماسی انرژی غفلت کردیم چنانکه حتی بعضا حضور در پاره ای از سمینارها را قدغن کردیم و تا حدودی حضور در محافل نفتی بین‌المللی تبدیل به ضد ارزش شد.

بنابراین ما آرام آرام حذف شدیم و ارتباطاتمان قطع شد. بسیاری از نفتی‌های جهان متولد آبادان بودند. در جلسات یکی می‌گفت متولد آبادان و دیگری می‌گفت متولد مسجد سلیمان است و احساس تعلق خاطر به ایران می‌کردند، اما برای نسل بعدی ایران آرام آرام تبدیل به خاطره شد. یعنی می‌دانستند کشوری به نام ایران با قابلیت‌های فراوان انرژی وجود دارد اما درک ملموسی از ایران نداشتند و ما هم بسیار به این مساله دامن زدیم.

یعنی در فرصت‌هایی که می‌توانستیم با آوردن آنها، آنها را به حامیان جدی خودمان تبدیل کنیم، این کار را نکردیم. به همین دلیل وقتی آمریکا فشار آورد، زنجیره روابط سست بود و به راحتی پاره شد و ما را از یک کشور موثر و تأثیرگذار به یک کشور تأثیرپذیر تبدیل کرد.

*قیمت بالای نفت طول عمر وزارت وزرا را در ایران تعیین می‌کرد/کار یک سوم کارشناسان وزارت خارجه آمریکا روی ایران

انتظار دولت‌های ما نیز از نفت , در حد تأمین منابع لازم برای اداره کشور بود. زمانی گفته می‌شد هر وزیری در دوران وزارت خود قیمت‌های بالای نفت را تجربه کند زمان زیادی وزیر خواهد ماند.

در واقع بصیرت استراتژیک و خرد نفتی را نداشتیم تا بدانیم نفت فراتر از درآمد حاصل از آن است و اهمیت آن می‌تواند خیلی بیش از این باشد. کما اینکه ما اگر آن روز این بصیرت را داشتیم اساسا مفهوم دور زدن تحریم‌ها تغییر می‌کرد.

الان در سراسر جهان همه نقل و انتقالات و تحولات مانیتور می‌شود و آنها در حال رصد هستند. بر اساس برخی نقل قولها, یک سوم پرسنل کارشناسی وزارت امور خارجه آمریکا روی ایران کار می‌کنند،در مقابل چند کارشناس وزارت خارجه ما روی آمریکا که دشمن ما است کار می‌کنند؟

یک سوم بضاعت کارشناسی نه لجستیک وزارت خارجه آمریکا روی موضوعات مرتبط با ایران متمرکز هستند و ببینید آنها چه تمرکزی برای ضربه زدن به ما دارند و ما در مقابل چه کرده‌ایم؟!! آن هم در شرایطی که آمریکا طبعا روی اغلب کشورهای جهان با جدیت کار می‌کند.

در آوریل 2009 و سپس در ژانویه 2010 وزارت بازرگانی آمریکا گزارش داده است که ترکیب واردات ایرانی‌ها , حکایت از آن ندارد که خود را برای شرایط نامطلوب واردات و تحریم طی سال‌های بعد آماده می‌کنند. در ادامه این گزارش اضافه کرده است که با گسترش دامنه تحریم‌ها و پیوستن اتحادیه اروپا به تحریم و افزایش اقلام تحت پوشش تحریم، ایرانی‌ها ترکیب واردات خود را از کالاهای سرمایه‌ای به مصرفی و از اتحادیه اروپا متوجه آسیا ساخته‌اند.

در گزارش ژانویه 2009 وزارت بازرگانی آمده است خرید گندم و برنج 27 درصد افزایش یافته است آنها به دقت ما را مانیتور و رصد می‌کنند در حالی که ما خودمان باید این اطلاعات را از آنجا می‌گرفتیم و در داخل نمی‌توانستیم بفهمیم تحریم‌ چه فعل و انفعالی در وضعیت ما ایجاد می‌کند.

فارس: چطور ما این همه با برنامه‌ریزی صحیح فاصله گرفته‌ایم؟

برکشلی: مطلب مهم در اینجا وقوع یک انحراف استراتژیک است. به این معنا که همه انرژی و کانون توجه ما جنگ بود، یعنی جنگ را در ذهن ما اولویت کردند اما می بایست،گزینه‌های جنگ و تحریم را کنار هم می دیدیم. به وسیله سایبر ژورنالیزم و دیپلماسی سایبری, توجه ما را به وقوع یک جنگ قریب الوقوع جلب کردند. مکررا می‌گفتند که گزینه جنگ همواره روی میز است و اگر اسرائیل بیاید آیا آمریکا هم خواهد آمد و اتحادیه اروپا از جنگ حمایت می‌کند.

چنان ما را درگیر واهمه جنگ کردند که تحریم تبدیل به موضوعی حاشیه‌ای شد چرا که طبعا در میان تحریم و جنگ، اولویت با جنگ است. در حالی که اساسا جنگ نکته انحرافی بوده است و اصلا در این دوره, قصد جنگ نداشته‌اند. آنها از طریق سایبری جنگ را بزرگ کردند و به طبع آن،ما در مورد تحریم زمان را از دست دادیم و خودمان را آماده مقابله و اقدامات متناسب نکردیم و تحریم‌هایی مانند سوئیفت و نفت یکی بعد از دیگری آمدند. این نکته نیز قابل توجه است که در واقع صادرات نفت ما تحریم نشده است بلکه دریافت پول آن تحریم شده است.

*بعد از 2014 خیال بازار نفت راحت نمی‌شود

فارس: یعنی تحریمی که روی صادرات نفت اعمال شده در واقع روی فروش نفت اعمال نشده و روی دریافت پول آن تمرکز دارد...

برکشلی: دقیقا بازار جهانی نفت مانند یک استخر است شما از یک گوشه سطلی را خارج می‌‌کنید اما کل سطح آب پایین می‌آید، چرا که به هر حال نفت مورد نیاز باید از جایی تأمین شود. این تحریم‌ها در واقع جابجایی بازار است و بازار از بین نمی‌رود کمااینکه نفت ما حتی به آمریکا هم می‌رود اما در میان راه بارگیری مجدد می‌شود.

فارس: آینده تحریم‌ها بعد از سال 2014 چگونه خواهد بود؟ آیا نفت ایران به طور کامل در بازار جهانی جایگزین می‌شود؟

برکشلی: انتظار می‌رود از 2014 به بعد مازاد عرضه وجود داشته باشد اما به شرط اینکه فرض کنیم افزایش تقاضا وجود نداشته باشد.

در حال حاضر دنیا هر سال به اضافه شدن عرضه نفت به اندازه تولیدات نفت لیبی نیاز دارد. بنابر این با وجود اینکه بعد از 2014 عرضه بالا می‌رود اما تقاضا نیز باید در نظر گرفته شود.

البته اوضاع اقتصاد جهان اوضاع خوبی نیست و تقاضا رشد کافی نخواهد داشت اما بخشی از تقاضا به کف رسیده است و تقاضا از آن کمتر نمی‌شود. علی‌رغم همه مشکلات اقتصادی تقاضای نفت سالانه بین 0.9 درصد تا 1 درصد افزایش می‌یابد.

بنابر این در 2014 و 2015 با افزایش ظرفیت تولید عراق و اگر روسیه بتواند تا حدی افزایش ظرفیت ایجاد کند عرضه زیاد خواهد شد اما نه به میزانی که خیال بازار را راحت کند. یعنی به هر حال بازار نفت آرام نخواهد بود و آمادگی تحمل شوک را نخواهد داشت که همین مسئله برای بازار اهمیت زیادی دارد و دامنه تحمل نیروهای جدیدی که ناگهان عرضه را محو کند در بازار پایین خواهد بود و بعد از 2014 نیز انتظار نمی‌رود بازار به نقطه امنی برسد.

نکته مهم دیگر در مورد قیمت است. همه این پیش‌بینی‌ها درباره ظرفیت‌سازی در قیمت‌های 100 دلار به بالا و 3 رقمی است و مهمترین نگرانی کمپانی‌های نفتی آن است که قیمت نفت کاهش پیدا کند. چرا که در حال حاضر سرمایه‌گذاری در نفت به شدت نسبت به قیمت نفت حساس است.

الان شرایط سرمایه‌گذاری مانند 20 یا 30 سال پیش نیست و بسیار گران شده است. حتی در اوپک نیز چنین است. درباره SHALE GAS و SHALE OIL صحبت می‌شود اما سرمایه‌گذاری درآنها در قیمت نفت دو رقمی جواب نمی‌دهد. ضمن اینکه تولید از این میادین مشکلات زیست محیطی دارد و مطمئنا در زمان استخراج باید درباره حفظ محیط ‌زیست نیز هزینه‌های اضافی بپردازند.

بنابراین شرکت‌ها باید مواظب باشند قیمت‌ها از حاشیه 90 تا 100 دلار مطلقاً پایین نیاید چرا که سرمایه‌گذاری‌های گران قیمت را متأثر می‌کند. بنابر این در هر حال ساختارهای بازار باید اجازه دهند قیمت در ارقام توجیه کننده سرمایه‌گذاری‌ها باقی بمانند.

*افزایش 30 درصدی هزینه‌های مالی در اثر تحریم‌/خلاء ادبیات آکادمیک و اجرایی درباره تحریم

فارس: درباره تحریم در چه مواردی چرا نقص اطلاعات و تحلیل هستیم؟ چه نوع اطلاعاتی را باید از محیط پیرامونی جمع‌آوری کنیم که تصویر درستی از آنچه در اطراف ما به خصوص در حوزه تحریم می‌گذرد پیدا کنیم؟

برکشلی: در ابعاد سیاسی ما درباره تحریم ادبیاتی داریم، اما در بعد اقتصاد تحریم و تأثیرات آن به درستی کار نکرده‌ایم. در دستگاه‌های اجرایی و نه در ابعاد آکادمیک و دانشگاهی در این باره کار چندانی انجام نشده است.

به همین جهت است که در حال حاضر با این معضل مواجه هستیم که تازه جستجوی راه‌ حل برای مشکل تحریم را آغاز کرده‌ایم. دلیل این امر آن است که ما اتاق‌های فکر مورد نیاز در این زمینه را نداریم و از نخبگان این امر نخواسته‌ایم گزینه‌های مختلف قابل اجرا را یافته و به ما معرفی کنند یا براساس شرایط به ما بگویند در آینده چه خواهد شد.

موضوع دیگر افزایش ناگهانی درآمدها بود. همیشه افزایش درآمدهای نفتی پوشاننده ضعف‌های مدیریتی بوده و کمک می‌‌کرده است کاستی و کمبودها و ضعف‌ها دیده نشود. یعنی درست است که ما تحریم شدیم، اما درآمدها کمک زیادی کرد که آن را سخاوتمندانه مصرف کنیم و هزینه‌های بالای ما را پوشش می‌داد.

ما محاسبه‌ای انجام دادیم و مدلی استخراج کردیم که تا قطعنامه سوم شورای امنیت در 2009 تحریم‌ها 30 درصد هزینه‌های مالی را افزایش داده است. این محاسبات قبل از تحریم اخیر را در بر می‌گیرد.

این به مفهوم آن است که بدون احتساب افزایش قیمت شاید چیزی حدود 0.7 درصد از تولید ناخالص داخلی کشور به دلیل تحریم از بین رفته است.



*ضرر 33 میلیارد دلاری اتحادیه اروپا از تحریم ایران/بهترین‌های جهان نفت ایران را می‌فروشند

فارس: این که رقم بسیار بالایی است...

برکشلی: بله به دلیل اینکه اقتصاد ایران بسیار بزرگ است . محاسبات ما همچنین نشان داد در سال 2009 نسبت به سال 2008 اتحادیه اروپا 33 میلیارد یورو از تحریم ایران ضرر کرده است. آمریکا از این تحریم ضرر نکرد چون صادراتی به ایران نداشت اما اتحادیه اروپا با از دست دادن فرصت‌های مستقیم و غیرمستقیم تجارت با ایران 33 میلیارد ضرر کرد که این نشان دهنده فشاری است که آمریکا برای اعمال تحریم‌ها گذاشته بود.

این ضرر به معنای از دست رفتن 15 هزار فرصت شغلی در اتحادیه اروپا بود. آن هم در آن شرایط سخت بحران اقتصادی این مسئله نشان می‌دهد آنها چقدر درباره این پروژه جدی عمل می‌کنند و چه فشاری پشت آن است.

اینجا یکی از جاهایی است که دیپلماسی انرژی ما می‌توانست فعال شود. ما به عنوان دومین تولید‌کننده نفت اوپک و چهارمین تولید‌کننده جهان باید در بازی حضور داشته باشیم چه در دعوا چه در آشتی . روسیه در بازی است دعوا و درگیری هم دارد. ما آرام آرام بازیگر بودن و نقش داشتن را از دست دادیم.

این نکته بسیار مهمی است. به نظر من به عنوان یک کارشناس، بازیاریاب‌ها و کارشناسان بازاریابی امور بین‌المللی شرکت ملی نفت از جمله بهترین‌ها در جهان محسوب می‌شوند. این مسئله هم یکی از عوامل پوشاندن کاستی‌های ما در دیپلماسی انرژی است و قابلیت این افراد آن کاستی را جبران کرد. البته ناگفته نماند که حقوق چنین افرادی در دنیا 10 برابر ایران است.

تجربه جنگ تحمیلی 8 ساله پشت سر این افراد است. یکی از افتخارات بنده این است که در دوران جنگ خدمت کرده‌ام و 8 سال خدمت در دوران جنگ را با بیش از 20 سال تجربه کاری برابر می‌دانم. ما روزی 3 ساعت می‌خوابیدیم و واقعا بزرگ شدن فرزندانمان را ندیدیم.

قیمت نفت در برخی از سالها6 تا 7 دلار در هر بشکه و درآمد سالانه نفتی 7 میلیارد دلار بود. البته جمعیت نصف الان بود اما شرایط جنگی حاکم بود. در عین حال نفت خام‌های خاورمیانه به تدریج سنگین شد و ما تنها کشور خاورمیانه شدیم که نفت خام سبک در اختیار داشتیم. این مسئله نیز عامل خرید بالای نفت ایران شد چون پالایشگاه‌ها نمی‌توانند به راحتی تغییر وضعیت دهند. این هم از جمله عوامل پوشاننده ضعف دیپلماسی انرژی ما شد.

*کشورهایی که نفت ندارند چگونه سیاست خارجی را مدیریت می‌کنند؟

اینگونه نیست که چون در شرایط خاصی هستیم نمی‌توانستیم در صحنه بین‌المللی از این زاویه فعالیت کنیم. در حال حاضر، مدیرعامل دومین شرکت ملی نفت جهان باید لااقل با 10 مدیرعامل شرکت‌های ملی نفت جهان روزانه در ارتباط باشد.

البته این موضوع به وزارت امور خارجه نیز باز می‌گردد و وزارت امور خارجه همواره تصور کرده است که دیپلماسی انرژی یعنی ما به چند کشور فقیر نفت ارزان بدهیم تا آنها در مجامع بین‌المللی درباره موارد گوناگون به نفع ما رای بدهند به طوری که یکی از آقایان وزرا یک بار اظهار داشت که من سؤالی دارم. کشورهایی که نفت ندارند چگونه سیاست خارجی خود را اداره می‌کنند؟ مثلا بنگلادش اصلا نفت ندارد آیا آنها وزارت امور خارجه ندارند؟

این به معنی آن نیست که نباید از این ابزار استفاده کنیم چنانکه مثلا اگر این کار را درباره سوریه انجام دهیم به نظر من کار درستی است چون شرایط استراتژیک درباره آن وجود دارد اما فراتر از دادن نفت با قیمت ترجیحی تصوری از دیپلماسی انرژی در دستگاه دیپلماسی ما وجود نداشت و شاید الان هم وجود نداشته باشد.

لينک خبر : http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13910918001253
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
جان کول، استاد دانشگاه میشیگان و متخصص در امور خاورمیانه و انرژی، در مطلبی در وبلاگ تخصصی خود به گزارش چندی پیش واشنگتن پست از بهای بالای قیمت سوخت در زمستان سال جاری اشاره کرد؛ این گزارش علت اصلی بالا رفتن بهای سوخت را نادیده انگاشته و در نتیجه نمی‌تواند شمایی روشن از چرایی افزایش بهای سوخت ارائه کند.
کد خبر: ۳۰۴۰۶۲تاریخ انتشار: ۰۲ اسفند ۱۳۹۱ - ۱۴:۰۱
«جان کول»، استاد دانشگاه میشیگان و متخصص در امور خاورمیانه و انرژی، در مطلبی در وبلاگ تخصصی خود به گزارش چندی پیش واشنگتن پست از بهای بالای قیمت سوخت در زمستان سال جاری اشاره کرد؛ این گزارش علت اصلی بالا رفتن بهای سوخت را نادیده انگاشته و در نتیجه نمی‌تواند شمایی روشن از چرایی افزایش بهای سوخت ارائه کند.


به گزارش «تابناک»، وی در این مطلب آورده است: واشنگتن پست، از بهای «عجیب و غریب» سوخت در ایالات متحده شگفت‌زده شده است، ولی در گزارش خود هرگز یادآور نشده که دولت آمریکا با فشار لابی اسرائیلی، در سال ۲۰۱۲ صادرات نفت ایران را برابر با ۴۰ درصد کاهش داده و اجازه خرید نفت ایران را به سایر کشور‌ها نمی‌دهد.

بنا بر این گزارش، در زمستان جاری، بهای سوخت در ایالات متحده تقریباً نزدیک به بالا‌ترین میزان در تاریخ خود است. میانگین بهای سوخت اکنون در آمریکا برابر با ۳.‌۷۵ دلار و در اروپا بسیار از این بیشتر است، حال آن که محاسبه بهای سوخت ـ به عنوان یک کالای اولیه ـ اصلا محاسبه پیچیده‌ای نیست و از فرمول عرضه و تقاضا پیروی می‌کند.

این گزارش در ادامه می‌افزاید، میزان تولید نفت جهانی در روز تقریباً برابر با نود میلیون بشکه است و مصرف جهانی، همه این میزان را و حتی بیش از آن را می‌بلعد. در نتیجه بها افزایش می‌یابد. اگر یک میلیون بشکه نفتی که اکنون آمریکا و اروپا سایر کشور‌ها را مجبور به نخریدن آن کرده‌اند در بازار بود، بها از آنچه اکنون هست، مسلماً کمتر بود.

بنابراین، باید توجه داشت که هزینه پالایش نفت شور حاوی گوگرد بالا، بسیار بیشتر از هزینه پالایش نفت سبک ایران است و جایگزین کردن نفت ایران با نفت مثلاً نیجریه طبیعتاً پر هزینه‌تر است.

از سوی دیگر، اتفاقی که اکنون می‌افتد آن است که تحریم حتی به سود ایران تمام می‌شود، زیرا بالا رفتن بهای نفت و سوخت به ایران کمک می‌کند تا از میزان کم نفت صادراتی خود درآمد بیشتری داشته باشد. از سویی به مرور زمان بخشی از صادرات نفت ایران از سوی بخش خصوصی صورت خواهد گرفت که مورد تحریم نیست.

نومحافظه‌کاران حامی تحریم نفتی و مالی ایران، قول داده بودند که این تحریم منجر به ضربه خوردن اقتصاد آمریکا نخواهد شد، زیرا عربستان سعودی با افزایش تولید خود نفت خارج شده ایران از بازار را تأمین خواهد کرد. اما توان عربستان برای جایگزین کردن نفت ایران در میان‌مدت و بلند‌مدت بار‌ها از سوی بسیاری از تحلیلگران مورد شک و شبهه واقع شده است.

این گزارش یادآور می‌شود، میزان تولید نفت عربستان بر پایه آمار در سه ماهه پایانی سال ۲۰۱۲ نسبت به تابستان ـ که بیشترین میزان بود ـ‌کاهش یافته و همچنان مشکلات امنیتی همیشگی در شمال عراق و نیز مشکلات در لیبی هنوز پابرجاست.

دیگر آن که نیاز به یادآوری نیست که اکنون صادرات نفت سوریه و سودان جنوبی به دلیل درگیری‌های داخلی متوقف شده و تولیدات انگلستان در دریای شمال نیز به دلایل فنی کاهش یافته است.

افزون بر همه این‌ها، بر خلاف آنچه نومحافظه‌کاران می‌پندارند، میزان تقاضای جهانی ثابت نیست و اثرات بازپروری اقتصادی در آسیا طی سال جاری منجر به افزایش تقاضای جهانی نفت خواهد شد که این امر خود اثرات تحریم ایران را تشدید خواهد کرد. حتی تصور و انتظار افزایش تقاضا نیز خود می‌تواند منجر به افزایش شدید بها شود.

بالا رفتن بهای نفت وست تگزاس به نزدیک صد دلار در هر بشکه مسلماً آسیب جدی بر اقتصاد آمریکا خواهد گذاشت و همان‌گونه که واشنگتن پست اشاره کرده است، منجر به فشار بر بسیاری از کارگران و فعالان اقتصادی آمریکایی خواهد بود.

همواره این‌ گونه القا می‌شود که حفاری‌های آمریکا در میادین نفتی، حتی با روش‌هایی که به لحاظ زیست محیطی محل پرسش است، در میان افکار عمومی از محبوبیت بالایی برخوردار است و آنچه به آن توجه نمی‌شود، این که تحریم آمریکا علیه ایران برابر با بستن شش چاه تولید نفت آمریکاست.

اما این که چرا واشنگتن پست و بسیاری دیگر از رسانه‌های آمریکایی، چندان توجهی به جنگ نفتی آمریکا علیه ایران و تأثیری که بر افزایش بهای جهانی سوخت و نفت گذاشته است، نمی‌کنند، برای من جای شگفتی دارد!

لينک خبر : http://www.tabnak.ir/fa/news/304062/تحریم-ایران-برابر-با-بستن-شش-چاه-نفت-آمریکاست
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اگه این حباب نازک شده ثبات عربستان بترکه ...

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[right]با سلام[/right]
[right]با تشکر فراوان[/right]
[right]بسیار علمی و دقیق بررسی شد انشاالله شاهد اتفاقات خوب باشیم[/right]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[right]این هم تاییدی دیگر بر اینکه[/right]
[right]عدو شود سبب خیر[/right]
[right]آمریکا ما رو مجبور به کاری کرد که از دست مدیران خودمون بر نیومد[/right]
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote] این مقدمه را گفتم تا بدانید که خیانتی که امروز عربستان در حق ما می کند به زودی منجر به صدمه دیدن شدید مخازن آنها خواهد شد[/quote]

دوست عزیز تا 10 سال دیگه تمام چاه های نفتی حداقل خاور میانه از حالت سود دهی خارج میشن و تا 30 سال دیگه چیزی به نام نفت که ارزش استخراج داشته باشه تو خاور میانه یافت نمیشه ( نه اینکه اصلا نفت پیدا نشه) کشوری فسقلی مثل قطر روزانه به دلیل سرمایه گذاری فوق العاده خارجی داره چندین برابر ما از مخاذن مشترک استخراج می کنه و به مدد تکنولوژی جدیدی که در اختیارش قرار دادن جدیدا توانایی حفر چاههای مورب هم بدست اورده که بر تعداد مخاذن مشترکش با ما اضافه کنه!

این یک بازی هست که انتهاش مشخص هست در انتها هر کسی که نفت بیشتری به پول یا صنایع سنگین یا حتی صنعت توریست تبدیل کنه برنده هست حالا اگر این کار باعث بشه چند میلیارد دلار نفت هم حروم بشه زیاد مهم نیست (با توجه به درامد نفتی عرب ها) اینجا فقط سرعت استخراج حرف اول اخر میزنه به محیط زیست یا حفاری اصولی و خیلی چیزهای درست دیگه متاسفانه توجه نمیشه

اینکه هیچ کس از ما نفت نخره به دلیل اینکه صنایع ما توان حظم این مقدر نفت ندارن خود به خود باعث کاهش تولید ما میشه از اون طرف هم به طوری ذاتی به دلیل قابل مقایسه نبودن سرمایه گذاری خارجی روی چاه های اونا با ما و مسئله تحریم و نبود تکنولوزی لازم و خیلی مسائل دیگه با ادامه این روند در پایان مسابقه و دیدن تابلو نتایج (مقدار بهره برداری هر طرف) نتیجه بسیار اسف باری شاهد خواهیم بود...

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote name='DEXON' timestamp='1361704069' post='301806']
[quote] این مقدمه را گفتم تا بدانید که خیانتی که امروز عربستان در حق ما می کند به زودی منجر به صدمه دیدن شدید مخازن آنها خواهد شد[/quote]

دوست عزیز تا 10 سال دیگه تمام چاه های نفتی حداقل خاور میانه از حالت سود دهی خارج میشن و تا 30 سال دیگه چیزی به نام نفت که ارزش استخراج داشته باشه تو خاور میانه یافت نمیشه ( نه اینکه اصلا نفت پیدا نشه) کشوری فسقلی مثل قطر روزانه به دلیل سرمایه گذاری فوق العاده خارجی داره چندین برابر ما از مخاذن مشترک استخراج می کنه و به مدد تکنولوژی جدیدی که در اختیارش قرار دادن جدیدا توانایی حفر چاههای مورب هم بدست اورده که بر تعداد مخاذن مشترکش با ما اضافه کنه!

این یک بازی هست که انتهاش مشخص هست در انتها هر کسی که نفت بیشتری به پول یا صنایع سنگین یا حتی صنعت توریست تبدیل کنه برنده هست حالا اگر این کار باعث بشه چند میلیارد دلار نفت هم حروم بشه زیاد مهم نیست (با توجه به درامد نفتی عرب ها) اینجا فقط سرعت استخراج حرف اول اخر میزنه به محیط زیست یا حفاری اصولی و خیلی چیزهای درست دیگه متاسفانه توجه نمیشه

اینکه هیچ کس از ما نفت نخره به دلیل اینکه صنایع ما توان حظم این مقدر نفت ندارن خود به خود باعث کاهش تولید ما میشه از اون طرف هم به طوری ذاتی به دلیل قابل مقایسه نبودن سرمایه گذاری خارجی روی چاه های اونا با ما و مسئله تحریم و نبود تکنولوزی لازم و خیلی مسائل دیگه با ادامه این روند در پایان مسابقه و دیدن تابلو نتایج (مقدار بهره برداری هر طرف) نتیجه بسیار اسف باری شاهد خواهیم بود...
[/quote]

قسمتی از فرمایش شما درست است اما اینکه می فرمایید صنعت داخلی توان مصرف تولید نفت ایران و تبدیل آن به محصولات بهتر را ندارد، درست نیست.
اینکه در این جهت تلاش درستی نشده واقعیت است ولی وقتی مدیران ارشد مجبور شوند، آن وقت شاهد ظهور صنعت ریشه دار تری خواهیم بود.
پروفسور شاخت در طول کمتراز 3 سال بین 1934 تا 1937 آلمان را از یک کشور ورشکسته که باید به تمام دنیا غرامت می پرداخته و 10 میلیون بی کار داشته و بقیه کارگرانش هم در تشکلهای کمونیستی مشغول اعتصاب بودند بدون اتکا به منابع اولیه تبدیل به اقتصاد اول جهان کرد پس اینکه بگوییم نمی شود فقط علتش بی کفایتی ما است.
اینکه می فرمایید که تا 10 سال دیگه چاههای خاور میانه از سود دهی خارج می شوند درست نیست. تنها مخازنی که استخراج از آنها با نرخ اشتباه انجام می شود و مخازنی که توسط برادران همسایه بر اثر تزریق آب در حال تخریب هستند دچار مشکل خواهند شد که برای آنها هم با کار مهندسی می شود روشهای نوینی ابداع نمود.
برای مثال استخراج بی رویه نفت در منطقه مسجد سلیمان به دلیل روش ابتدایی آن منجر به فروکش کردن زمین در بسیاری از نقاط شده. و بنابراین ورود به مسابقه تاراج منابع زیر زمینی منطقی نیست.
در مورد قطر این شیخ نشین و شیخ نشینهای مشابه همگی در حال تخریب منابع گازی و نفتی ما هستند. و بسیار بهینه است که ما به جای استخراج از مخازن داخلی کشور فقط از مخازن مشترک استخراج بکنیم تا بتوانیم قسمتی از سهم خود را بازیابی کنیم.
در مورد زدن چاه مورب در مورد قطر فکر نمی کنم نیازی به این کار باشد زیرا در میان مخزن مشترک بین ما و قطر یک گسل بزرگ وجود دارد که مخزن را به دو نیم تقسیم می کند و قطر با سوء استفاده از حسن همجواری تمام چاههای خود را در مرز با ایران ایجاد کرده و از نیمه خود استفاده نمی کند و نیازی به زدن چاه مورب ندارد. در ضمن شرکت غارتگر توتال داده های لرزه نگاری را در اختیار قطر قرار داده و برای ما تنها در عمق بسیار کم اقدام به حفر چاه کرده ولی برای قطریها در عمق بسیار بیشتر و این به معنی مهاجرت نفت به نفع قطر است. کلا نه ژاپنی ها نه ایتالیایی ها و نه فرانسوی ها و .... هیچ کار مثبتی به نفع مخازن ما نکرده اند.
در ضمن توتال خودش قادر به حفر چاه هم نبوده و تنها هزینه ها را تامین کرده (با گرفتن وام بانکی از بانکهای فرانسه بعد از بستن قرار داد با ایران) و کلیه حفاری های سمت ایران این شرکت توسط شرکت ملی حفاری خودمان با مدیریت توتال انجام شده است. بنابراین، اینجا می فهمیم که این مسئولین یا برادران قطری نیستند که باعث صدمه دیدن سرمایه های ملی شده اند این بانکهای ما هستند که با ندادن وام کافی و به جا با عث شده اند که پای شرکتهای خارجی به این منطقه و غارت آن باز شود و در عوض سرمایه خود را در بازار دلالی و ... به کار انداخته اند.
به یاد داشته باشید که اگر وام به موقع بانک ملی نبود امروز جنگنده افسانه ای F-14 وجود نداشت. بانک ملی این روزها چه می کند؟! به چه میزان صنایع حیاتی مار را پشتیبانی کرده است؟
بانکهای دیگر چه می کنند؟ ویرایش شده در توسط EMP
  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سلام.
به نظرشما دوستان سطح فناوری مجموعه صنعت نفت ایران(حفاری،پتروشیمی،پالایشگاه و...) در چه حدی هست (میزان خودکفایی و ...)آیا قابل رقابت با دنیا هست
ممنون ویرایش شده در توسط 132

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
صنعت نفت ایران سابقه 100 ساله دارد و دارای بهترین تکنسینها است اما در رده مهندسی با وجود دانشکده های بسیار پر سابقه و معتبر شاهد اداره فیلدهای نفتی توسط متخصصین رشته های متفرقه هستیم. به عبارت دیگر متخصصین نفت ایران در تمام دنیا پراکنده هستند. در یک کلام به نظر من در صورت ادغام صنعت نفت در وزارت نیرو سطح تکنولوژی در صنعت نفت کمی بالاتر خواهد رفت (حداقل مدیران وزارت نیرو فرق DCS و SCADA را می دانند) اما این دو وزارت خانه به هیچ وجه با صنعت دفاعی ما قابل مقایسه نیستند. شوربختانه اهمیت این دو وزارتخانه به اندازه صنعت نظامی جدی گرفته نشده است که با وجود انواع وحوش که ما را احاطه کرده اند قابل درک است.
یادم می آید کارآموزی داشتم که رتبه تک رقمی کنکور بود و برق-نفت می خواند. این دانشجوی من نفت را فقط جهت دو رشته ای بودن و استفاده از مزایای شرکت نفت می خواند و نمرات خوبی در نفت نداشت اما وقتی که به خارج از کشور برای ادامه تحصیل رفت متوجه شد که اهمیت رشته نفت خیلی بیشتر از رشته برق است به همین دلیل الان در حال گرفتن دکترای نفت است نه برق. در داخل کشور هم متخصصین خوبی داریم مشکل نفت بیشتر سرمایه اولیه و مدیریت به ویژه مدیریت میانی و بدنه کارشناسی است نه چیز دیگر.
یادم می آید سالها پیش در پژوهشگاه نفت یک دستگاه گران قیمتی خریده بودند ولی نرم افزار آن را نخریده بودند با زحمت نرم افزار آن را تهیه کردم اما گفتند که کار نمی کند. به محل پژوهشگاه رفتم و دیدم که کابل اتصال دستگاه اشتباه است. نقشه درست را کشیدم دادم دستشون و گفتم بدین تکنسین همین الان درست کنه زیرا من همراهم ابزار ندارم. گفتند ساعت اداری تمام شده رفتند خونه. من هم خیلی خوشحال از اینکه مشکل کشور را حل کردم و وجودم به یک دردی خورده رفتم خونه. 3 سال بعد فهمیدم که اینها در گروه اکترونیکشون یک پروژه 2.5 ساله تعریف کرده اند به نام ساخت کابل اتصال این دستگاه به کامپیوتر که باعث افسردگی من شد.
بله پژوهشگاه نفت بزرگترین پژوهشگاه خاور میانه است اما در 2 پروژه ای که من از آن خبر دارم ضعیفتر از یک دانشجو ساده عمل کرده است. بنابراین اراده مسئولین وجود دارد زیر ساخت هم وجود دارد فقط مدیریت میانی در این صنعت فاجعه زیست محیطی است.
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.