امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

اه..اینجوری دیگه شیرینیش از بین میره.اونوقت اگه ما بخواهیم هواپیماهای امریکایی رو بزنیم خلبانش کشته نمیشه و زیاد حال نمیده :mrgreen:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اه..اینجوری دیگه شیرینیش از بین میره.اونوقت اگه ما بخواهیم هواپیماهای امریکایی رو بزنیم خلبانش کشته نمیشه و زیاد حال نمیده ....:mrgreen:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

[align=center]AN/APG-66 F-16 Radar System

ELEC_AN-APG-68v9_Radar_F-16_lg.jpg[/align]

رادار AN/APG-66 یک رادار پالس داپلر طراحی شده مخصوص جت جنگنده اف-16 فالکون هست که نمونه ی توسعه داده شده ی رادرا WX-200 وستینگهاوس است.این رادار برای عملکرد با موشک های اسپارو- موشک میان برد پیشرفته ی آمرام و موشک کوتاه برد سایدویندر طراحی شده است.

کار طراحی اولیه در 1960 شروع شد و پیشرفت به سمت رادار WWX-200 پیش میرفت.توسعه ی رادار APG-66 در سال 1975 آغاز شد و چهار سال بعدیعنی در 1979 قابلیت استفاده موثر رادار در اف-16 دست یافتی شد.

[align=center]normal_f-16c-19990601-f-0073c-007.jpg[/align]

این رادرا از رادار AN/APG-65 جنگنده ی اف-18 قابلیت های کمتری دارد اما وزنش کمتر و برای بدست آوردنش هزینه ی کمتر و در هواپیما فضای کمتری را اشغال می کند.رادار APG-66 از یک آنتن آرایه ایی مسطح دو وجهی استفاده می کند که در دماغه هواپیما قرار گرفته و 4 فرکانس عملیاتی دارد که در باند I و J کار می کنند.رادار از قسمت های واحد کوچک شامل:

* آنتن / *فرستنده / * واحد فرکانس رادیویی توان پایین/ * پردازش دیجیتال سیگنال DSP/ * کامپیوتر و * پانل کنترل تشکیل شده است.این سیستم 10 مد عملیاتی دارد که به هوا به هوا , نمایش هوا به سطح و ساب مد ها ( زیر حالت ها ) تقسیم شده است.
حالت هوا به هوا جستجو و درگیری را شامل است که دو مد چندین تغییر دارند به عنوان مثال حالت جستجو شامل RWS/TWS/LSR و VSR است.


6 مد نمایش هوا به سطح هم شامل: نقشه زمینی پرتو واقعی / نقشه زمینی پرتو واقعی منبسط شده / تیز کردن پرتو داپلر / موج رادیویی برای هدایت هواپیما و حالت دریایی است. همچنین APG-66 ساب مد های ثابت و انتخابی نیز دارد.تغییر سایز آنتن از نمونه کوچک در A-4 های ارتقا داده شده ی ارتش نیوزلند , به آنتن بزرگتر در نمونه APG-66J برای جنگنده های فانتوم E ارتش ژاپن مشاهده می شود.

سیستم نمایش شامل: پانمل کنترل / نمایشگر سربالا HUD و نمایش رادرا و چند سیستم دیگر است.واحد LRU ( مجموعه خط قابل تعویض) اجازه ی کوتاه شدن زمان متوسط برای تعمیر یا MTTR را می دهد به طوری که به آسانی می توان قطعات را تعویض کرد و دیگر درگیر ابزار و تجهیزات خاص نشد.وستینگهاوس 115 ساعت را برای مشخصه یMTBF رادرا AN/APG-66 تعیین کرده است گرچه متوسط خدمتی 97 ساعت می باشد.

توسعه:
سری AN/APG-66 با پسوند (V) یک نمونه از رادار های پالس داپلر APG-66 هستند با یک واحد قابل تعویض LRU ی SDP یا پرداشگر سگنال اطلاعات که جایگزین کامپیوتر های APG-66 شده است. SDP وظائف ترکیب شده اش را با حافظه ی بیشتر , قابلیت توان عملیاتی بیشتر و سرعت پردازش بیشتر انجام می دهد.

لازم به ذکر است که نمونه های سری (V) دارای برد کشف بیشتری به اندازه ی 20% نسبت به نمونه ی APG-66 هستند. سری ( V) همه ی مد های عملیاتی APG-66 را دارد علاوه برآن 12 مد به آن اضافه شده است:
*TWS
*آگاهی وضعیت دوبرابر هدف
*نقشه برگ برگ شده
*آگاهی وضعیت پیشرفته
*رهگیری دقت بالا
*نشانه ی هدف متحرک زمینی GMTI
*رهگیری هدف متحرک زمینی GMTT
* رهگیری هدف دریایی
*آفند و پدافند اهداف چندگانه
* تیز کردن پرتو خهای داپلر DBS
و HRMAT
این رادرا شامل 9500 قطعه است که در آن هیچ قطعه ی هیدرولیکی یا چرخی به کار نرفته است.

[align=center]
gqpgjk3e6fw77wzzkd.gif[/align]

مشخصات تاکتیکی رادار AN/APG-66

کشور سازنده: ایلات متحده ی امریکا USA
شرکت سازنده: وستیگنهاوس
نوع آنتن: آریه ایی مسطح دو وجهی
نوع رادار :ESA
فرکانس عملکرد: باند I و J
برد اسکن : بیش از 150 کیلومتر
برد رهگیری:
مد سربالا 72 کیلومتر
مد سرپایین 34 کیلومتر
وزن رادار: 134 کیلوگرم
مساحت رادار: 0.1 متر مربع
پهنای پرتو آنتن: 3.2*4.8 درجه
طول سیستم: 74 سانتی متر
عرض سیستم: 48 سانتی متر
ماکزیمم زاویه اسکن آزیموت: +/- 60 درجه و +/-30 درجه و +/- 10 درجه
ماکزیمم زاویه اسکن الویشن: +/- 60 درجه
مشخصه ی MTBF : بین 100 تا 150 ساعت
بکار رفته در هواپیماهای : F-16-A/F-16B/F-4EJ/A-4 و هاوک 200
تسلیحات همخوان با سیستم راداری: موشک اسپارو مدل های F/M/E - موشک میان برد پیشرفته ی آمرام- اسکای فلش- موشک پنگوئن-موشک میکا-موشک سایدویندر

AN/APG-66 طراحی شده توسط وستینگهاوس و برای جنگنده اف-16 محصول لاکهید مارتین( جنرال داینامیکس) بود.AN/APG-68 به دنبال رادار APG-66 آمده است. تولید مجموع 2936 دستگاه از مجموعه رادار برای آینده پیش بینی می شود.

نمونه های رادار

AN/APG-66
این نمونه برای جت های اف-16 سری A و B طراحی شده بود. جدای از اسامی رسمی, رادار های زیر از شرکت نیز استفاده شده اند:

AN/APG-66H , نصب شده بر روی هواپیمای هاوک-200 که آنتن کوچکتر داشت و قابلیت ها در این نوع تا حدودی کمتر شده بود.
AN/APG-66J , رادار متناسب شده برای برنامه ی ارتقای فانتوم های F-4E ژاپن.
AN/APG-66NT , نمونه رادار نصب شده بر روی هواپیمای T-39 نیروی دریایی.
AN/APG-66NZ , رادار نصب شده تحت پروژه ی KAHU بر روی هواپیمای A-4 Skyhawk نیوزلند.
نمونه های دیگر AN/APG-66SR,SS و AN/APG-66T که قابلیت رهگیری حین جستجوی اهداف چندگانه را داشت.

AN/APG-66 (V)1
نمونه رادار توسعه داده شده برای جنگنده دفاع هوایی ADF اف-16, در این رادار اصلاحات زیر انجام شد:

*بهبود کشف هدف کوچک
*بهبود روشن سازی موج پیوسته مورد نیاز در موشک اسپارو.

در این نمونه مد های استانداراد هوا به هوا به شرح زیر است: سر بالا – سر پایین- جستجو و رهگیری-رهگیری حین جستجو- رهگیری اتوماتیک . جستجوی جنگ هوایی

AN/APG-66 (V)2

این نمونه رادار کنترل آتش FCR , بهبود داده شده ی نمونه ی قبلی و توسعه داده شده برای بروز رسانی میان دوره ی اف-16 است.این نمونه رادار با پردازشگر اصلاح شده و انتقال دهنده ی های فاز سریعتر, حافظه حجمی اضافه شده و یک فرستند با قدرت بیشتر مجهــــــــــــز شد.

خصوصیات جدید در این رادار شامل:
* امکان رهگیری 10 هدف حین جستجو
*مــــد 6 شلیک موشک آمرام که اجازه ی شلیک همزمان به 6 هدف را می دهد.
* یک مــــد آگاهی از وضعیت دو هدف را می دهد.

خصوصیت دیگر شامل بهبود 25% برد کشف و برد رهگیری در مقایسه با اف- 16 های بلوک 10 و 15 است. حالت تیزی پرتو DBS داپلر 64:1 زیاد تر شد, حالت نگاشت زمینی و مد هوا به سطح بالا برده شد, سیستم ضد اقدام متقابل الکترونیک یا ECCM بهبود داده شد,میزان اعلان خطر ساختگی بهتر شد, سازگاری نمایشگر رنگی با سیستم و بار گذاری OFB گذرگاه مالتی پلکسر ( برای کامپیوتر سیستم).

RC یا کامپیوتر رادار و DSP یا پردازش دیجیتال سیگنال جنگنده های F-16A/B که روی نمونه ی اصلی سیستم APG-66 بودند, با یک پردازشگر سیگنال اطلاعات SDP با 6 برابر توان پردازش بیشتر تعویض شد.در نتیجه وزن سیستم 18 درصد ن مساحت و حجم سیستم 16% , توان تلف شده 14% و هوای خنک 19% کاهـــــــــــش پیدا کرد.شماری از برد های مداری از 45 عدد به 14 عدد کاهش پیدا کردند و نهایتا" واحد LPRF (واحد فرکانس رادیویی توان پایین) و واحد فرستنده بهبود و اصلاح شدند.

AN/APG-66 (V)3
نمونه تنزل داده شده از APG-66(V)2 با قایلیت روشن سازی موج پیوسته برای هدایت موشک اسپاروی AIM-7F . این نمونه رادار برای تایوان توسعه داده شد.

[align=center]نویسنده و مترجم: SALAM از سنترال کلاپز[/align]

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دست شما درد نکنه ، بسیار جالب و کامل بود .

امیدوارم با تلاش دوستان این بخش هوایی و همچنین بخش دریایی نیز از این رکود خارج شوند .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

اف-16 چگونه پرواز كرد؟

f-16_06.jpg

جنگنده ي نامدار "اف-16 شاهين جنگي" (F-16 Fighting Falcon) يك جنگنده ي چندكاره است كه در آغاز براي نيروي هوايي آمريكا توسعه يافت. F-16در جرگه ی نخستین هواپيما هايي است كه "جنگنده ي با فناوري پيشرفته" ناميده شدند. اين جنگنده كه نخستين پروازش را در دوم فبروئري 1974 انجام داده بود در 17 آگست 1978 معرفي، و درنوامبر 1980 به نيروي هوايي ايالات متحده رفت. توليد اين جنگنده در شركت "جنرال داينميكس" ادامه داشت تا اين كه در سال 1993 "جنرال داينميكس" بخش توليد هواپيمايش را به "شركت لاكهيد" فروخت. دو سال پس از آن، در سال 1995، "شركت لاكهيد" با شركت "مارتين ماريِتا" ادغام شد و شركت "لاكهيد مارتين" به وجود آمد. جنگنده ي F-16 اكنون محصول شركت "لاكهيد مارتين" است.

اف-16 شاهين جنگي
thumb_1653841.jpg

طراحي F-16 از يك جنگنده ي روزانه ي سبك شروع شد تا اين كه به يك جنگنده ي موفق چندكاره رسيد. چندكارگي F-16 مهم ترين دليل موفقيت اين جنگنده در بازارهاي صادراتي بوده است، به طوري كه اكنون "شاهين جنگي" در نيرو های هوايي 25 كشور پرواز مي كند. F-16 با بيش از 4500 فروند توليد شده، تا کنون گسترده ترين برنامه ي جنگنده در غرب بوده است. اين جنگنده ديگر براي نيروي هوايي آمريكا توليد نمي شود اما توليد گونه هاي پيشرفته ي آن براي صادرات ادامه دارد. اگر چه لقب رسمي F-16 ، "شاهين جنگي" است، خلبان ها به او "افعي" (Viper) نيز مي گويند. F-16 در آمريكا، علاوه بر نيروي هوايي، به عنوان جنگنده ي دشمن فرضي در نيروي دريايي و نيزهواپيماي گروه نمايشي نيروي هوايي آمريكا به كار گرفته مي شود.

thumb_f-16_04.jpg

بر اساس برنامه، F-16 تا سال 2025 به خدمت در نيروي هوايي آمريكا ادامه خواهد داد. جايگزيني كه از اكنون براي اين هواپيما در نظر گرفته اند، "اف-35 صاعقه 2" (F-35 Lightning II) مي باشد.

thumb_f-16_05.jpg

پس از موفقيت "اف-86 سِیبر" (F-86 Saber) در جنگ كره، رويكرد طراحي جنگنده هاي آمريكا بيش تر به سمت سرعت بيشينه، ارتفاع، قابليت هاي راداري، و توانمندی در داگفايت بود (داگفایت: نبرد هوا به هوای جنگنده ها در فاصله ي نزديك). اين رويکرد با زاده شدن "اف-4 فانتوم" (F-4 Phantom) در شركت "مك دانل داگلاس" و ورود آن به نيروي دريايي ايالات متحده آغاز شد.

اف-86 سيْبر
thumb_F86Banking20DegreesLeft.jpg

اف-4 فانتوم
thumb_f-4_03.jpg

بهتر است یادآوری کنیم که اف-4 (فانتوم) يكي از بهترين جنگنده هاي تاريخ هوانوردي است. اين جنگنده در آغاز جنگ ويتنام كارايي خود را به خوبي نشان داد، آن سان كه هر فروند اف-4 (فانتوم) را با سه فروند هواپيماي دشمن برابر مي دانستند. اما بعداً در ادامه ي جنگ و با بكارگيري جنگنده ي "ميگ-21 فیشبد" (MiG-21 Fishbed) توسط نيروي هوايي ويتنام شمالي، كاستي هاي اف-4 آشکار شد كه عمده ترين آن کاستی ها عبارت بودند از: بزرگي پيكر، ديد كم، مانورپذيري ضعيف، قيمت نسبتاً زياد، نداشتن توپ استاندارد، مداومت عملياتي نامناسب و ...

اف-4 فانتوم
thumb_f-4_05.jpg

ميگ-21 فيشبد
thumb_Image00001%7E2.jpg

پس از جنگ ويتنام، با آشكار شدن نارسايي هاي جنگنده هاي آمريكا، نيروي هوايي اين كشور به يك جنگنده ي برتري هوايي جديد نياز داشت. در همين راستا مطالعاتي در نيروي هوايي آمريكا انجام شد كه منجر به شكل گيري دو مفهوم كلي در اين نيرو شد: يكي مفهوم FX كه مخفف Fighter Experimental بود و ديگري مفهوم ADF كه مخفف Advanced Day Fighter بود. به طور كلي مفهوم FX به يك جنگنده ي سنگين با یک جفت پيشران و بال متغير اشاره مي كرد. مفهوم ADF نيز به طور كلي ناظر بر جنگنده اي سبك و تا حدودي معادل ميگ-21 بود. اما ظهور جنگنده ي نيرومند "ميگ-25 فاکسبت"(MiG-25 Faxbat) در شوروي باعث شد تا مفهوم FX در نيروي هوايي آمريكا طرفدار يابد، چرا كه میگ-25 جنگنده اي سنگين بود كه مي توانست با سرعت 3 ماخ پرواز كند و آمريكا نيز براي مقابله با آن بايد هواپيمايي مشابه را توسعه مي داد. چنین شد كه بر پايه ي مفهوم FX جنگنده ي توانمند اف-15 توليد شد. جنگنده ي اف-15 (ایگل) با قابليت حمل موشك هاي نوين "اسپارو"، ديد راداري بسيار وسيع (۳۶۰ درجه پیرامون هواپيما)، قدرت مانور بسيار بالا، نرخ اوجگیری بسيار سریع، شتاب بسيار بالا، سقف پرواز 19800 متر و سرعت فراصوت 2.5 ماخ لقب عقاب (ایگل) را به خود اختصاص داد و يكي از محبوب ترين هواپيماهاي نيروي هوايي آمريكا شد. اف-15 (ایگل) در همه ي موارد بر اف-4(فانتوم) برتري داشت مگر در يك مورد و آن هم هزينه ي سنگين ساخت اين جنگنده بود.

اف-15 ايگل
thumb_f-15_05.jpg

بعدها، يك گروه بانفوذ از افسران نیروی هوایی آمريكا كه "مافياي جنگنده" خوانده مي شدند و طرفدار مفهوم ADF بودند، به اف-15 اعتراض و از گراني اين جنگنده شكايت كردند. آن ها خواهان جنگنده اي كوچك تر از اف-15 بودند كه توانمندي هايي برابر با F-15 داشته باشد. آن ها همچنين مي خواستند كه اين جنگنده ي كوچك تر داراي توپ باشد و قابليت هاي جنگنده ي سبك اف-5 (F-5 Tiger) را در درگيري هاي هوا به هوا داشته باشد.

اف-16
thumb_f-16_03.jpg

thumb_f-16_02.jpg

اما مافیای جنگنده چه بود؟ سرهنگ "جان بويد" يك فرمانده ي تاكتيكي جنگنده بود. او در اوايل دهه ي 1960 به همراه یک رياضيدان به نام "توماس كريستي" بر پايه ي تجربه هاي جنگ كره "تئوري انرژي – مانورپذيري" (E-M Theory) را توسعه داده بود. مانورپذيري كليد چيزي بود كه سرهنگ بويد به آن مي گفت: "مشاهده – سمت – تصميم – اقدام". كارهاي سرهنگ بويد اثباتگر يك هواپيماي كوچك و سبك با نرخ "رانش به وزن" فزون يافته بود. علاوه بر آن، مطالعه ی نيروي هوايي آمريكا به سال 1965 اين نكته را القاء مي كرد كه استفاده ي همزمان از جنگنده هاي ارزان و گران در اسكادران هاي نيروي هوايي اقتصادي ترين حالت ممكن است. در اواخر دهه ي 1960، سرهنگ بويد يك گروه از همفكران نوآورش را گرد خود جمع كرد كه با عنوان "مافيايي جنگنده ي سبك وزن" يا به اختصار "مافياي جنگنده" شناخته شدند، که البته این نام توهيني از سوی مخالفان این گروه بود. اين "مافياي جنگنده" که از افسران نیروی هوایی و تحلیلگران دفاعی غیر نظامی تشکیل شده بود، توانست در سال 1969 مطالعات معتبر كننده ي استفاده از تئوري پيشرفته ي انرژي- مانورپذيري را تأمين بودجه كند. در همين راستا، از 149 هزار دلار بودجه ی دريافت شده توسط مافیای جنگنده، شركت "نورثراپ" مبلغ 100 هزار دلار و شركت "جنرال داینمیکس" 49 هزار دلار دريافت كردند تا مفاهيم تئوري انرژي – مانورپذيري بويد را با طراحي جنگنده اي كوچك، كم پسا، كم وزن و بدون بمب (جنگنده ي ناب) تجسم بخشند. نتيجه ي كار شركت جنرال داينميكس طرح "واي اف-16" (YF-16) و شركت نورثراپ طرح "واي اف-17" (YF-17) بود.

اف-16
thumb_f-16_01.jpg

thumb_f16%7E0.jpg

در نيروي هوايي طرفداران مفهوم FX كه از حضور جنگنده هاي سنگين تر و قوي تر در اين نيرو حمايت مي كردند با طرح هايي مثل YF-16 و YF-17 مخالف بودند، زيرا این طرح ها را تهديدي مي دانستند براي برنامه ي اف-15 كه جنگنده اي سنگين، توانمند و البته گران بود. اما به رغم مخالفت هایی که در نیروی هوایی وجود داشت، مفهوم ADF به لطف انديشه هاي اصلاح طلبانه ي معاون وزير دفاع، "ديويد پكرد"، توانست حمايت سياسي غيرنظامي را به خود جلب كند. "ديويد پكرد" طرفدار ايده ي پيش نمونه هاي رقابتي بود. در نتيجه، در ماه مي 1971، "گروه مطالعات پيش نمونه ي نيروي هوايي" بنيان نهاده شد كه اتفاقاً "جان بويد" يكي از اعضاي كليدي آن گروه بود. از ميان شش طرحی که "بويد" پيشنهاد داد، دو طرح پذيرفته شد كه يكي از آن ها طرح جنگنده ي سبك وزن بود. تقاضانامه ي اين طرح در 6 جنيوري 1972 امضاء شد. اين تقاضا مستلزم يك جنگنده ي روزانه ي هوا به هوا در كلاس 20 هزار پوند (9100 كيلوگرم) بود. اين جنگنده بايد نرخ گردش، شتاب و برد خوبي مي داشت، و براي نبرد در سرعت هاي 0.6 ماخ تا 1.6 ماخ مناسب مي بود. همچنین این جنگنده ی سبک وزن بايد توانایی پرواز در ارتفاع 3 هزار تا 4 هزار پا (9150 تا 2200 متر) را می داشت. قيمت برآورد شده ي نمونه هاي توليدي اين هواپيما را حدوداً 3 ميليون دلار تعيين كردند. دليل پايين بودن قيمت تعيين شده برای نمونه ی تولیدی اين بود كه نيروي هوايي آمريكا خود را ملزم به استخدام چنين هواپيمايي نمي ديد و حتا برنامه اي جدي براي استفاده از چنين هواپيمايي نداشت. اما به تدريج سه عامل باعث شدند تا جنگنده ي سبك وزن به يك برنامه ي جدّي در نيروي هوايي آمريكا بدل شود، این سه عامل به این شرح بودند:

1) بلژيك، نروژ، هلند و دانمارك به عنوان متحدان آمريكا در سازمان پيمان آتلانتيك شمالي (ناتو) از جنگنده-بمب افكن آمریکایی "اف-104جی" (F-104G) كه گونه اي از هواپیمای رهگير اف-104 (F-104) بود بهره مي بردند و اكنون به دنبال جايگزيني براي آن ها بودند. به علاوه، آنان براي اين جايگزيني به دنبال هواپيمايي بودند كه صنايع هوافضاي كشورشان بتواند آن را با مجوز (تحت ليسانس) توليد كند، درست همان گونه كه "اف-104جی"ها را توليد كرده بودند. از اين رو، در اوايل سال 1974 اين كشور ها با آمريكا به این توافق رسیدند كه اگر نيروي هوايي آمريكا جنگنده ي سبك وزن برنده شده در پرواز هاي حذفي (Flyoff = پرواز هاي مسابقه اي پيش نمونه ها) را سفارش داد، آن ها نيز سفارش اين پرنده را بررسي خواهند كرد. بدين ترتیب، يك "گروه برنامه ي جنگنده ي چند مليتي" تشكيل شد كه به آمريكا براي تصميم گيري در مورد جنگنده ی سبک وزن فشار مي آورد.

2) نيروي هوايي آمريكا علاقه اي به يك جنگنده ي برتري هوايي مكمل اف-15 نداشت، اما به هر حال اين نيرو نياز به جايگزين كردن جنگنده- بمب افكن هاي "اف-105 تاندرچیف" (F-105 Thunderchief) داشت.

3) كنگره ي آمريكا به دنبال اشتراكات بيش تری ميان جنگنده هاي نيروهاي هوايي و دريايي بود، به طوري كه كنگره آمريكا در آگست 1974 بودجه ي برنامه ي VFAX نيروي دريايي را در راستای يك گونه ي جنگنده-بمب افكن دريايي شده ي جنگنده ي سبك وزن تغيير داد. (در اینجا اشتراک به معنی استفاده از یک نوع جنگنده در نیروهای دریایی، هوایی و ...، یا دست کم استفاده از بخش ها و اجزاء مشترک در جنگنده های این نیروها است)

اف-16
thumb_awacs%7E1.jpg

thumb_Aircraft_185.jpg

اين سه عامل، نيروي هوايي ايالات متحده را در مورد جنگنده ي سبك وزن مصمم كرد و همچنين برنامه ي جنگنده ي سبك وزن را به سمت يك جنگنده-بمب افكن كشاند و در نهايت آن را به عنوان يك "جنگنده ي نبرد هوايي" مطرح ساخت. بنابراين، نيروي هوايي آمريكا سرانجام نياز خود را به جنگنده اي سبك، ارزان، و نيرومند در داگفايت (نبرد نزديك هوا به هوا) اعلام كرد و بدین منظور، بنگاه هاي بزرگ هوافضاي آمريكا را براي همكاري فراخواند. در كم تر از يك سال، پنج بنگاه هوافضاي آمريكا طرح هاي خود را ارائه دادند. در مارچ 1972 دو طرح برنده شده را براي توسعه ي پيش نمونه و انجام مرحله ي آزمون انتخاب كردند. اين دو طرح برنده، شامل مدل "908-909" از شركت بويينگ و مدل "401" از شركت جنرال دايناميكس بودند، اما پس از بازنگري هاي بيش تر، طرح شركت بويينگ به رتبه ي سوم تنزل كرد و جاي آن را مدل "P-600" شركت "نورثراپ" گرفت. به شركت جنرال دايناميكس مبلغ 37.9 ميليون دلار براي ساخت طرح خود با نام YF-16 و به شركت "نورثراپ" مبلغ 39.8 ميليون دلار براي ساخت طرح خود با نام YF-17داده شد و اوايل سال 1974 را به عنوان موعد نخستين پرواز مقرر كردند.

تصويري از YF-16 و YF-17 در حال پرواز
thumb_YF-16-e-YF-17.jpg

به منظور غلبه بر مقاومتي كه در سلسله مراتب نيروي هوايي در برابر جنگنده ی سبک وزن وجود داشت، "مافياي جنگنده" و ديگر طرفداران جنگنده ي سبك وزن با موفقيت توانستند حمايت عموم را براي ايده ي استفاده ي تركيبي از جنگنده هاي ارزان و گران جلب كنند. مفهوم "تركيب ارزان – گران" در زمان پرواز هاي حذفي (پرواز هاي مسابقه اي ميان پيش نمونه ها/ Flyoff) مقبوليت گسترده اي يافت، به طوري كه اين مفهوم، اکنون پس از سال ها، رابطه ي ميان جنگنده هاي نوين اف-22 (F-22) و اف-35 (F-35)را توجیه می کند. همچنين بايد توجه داشت كه اگر چه اف-15 در مقايسه با "جنگنده ي نبرد هوايي" سبك كه نهايتاً به صورت اف-16 (F-16) وارد نيروي هوايي شد برتري هاي بسياري داشت، اما اف-16 نيز يك برگ برنده ي مهم در برابر اف-15 داشت، و آن اين بود كه اف-16 مي توانست همه ي مأموريت هاي "هوا به هوا" و "هوا به زمين" را انجام دهد، در حالي كه اف-15 يك جنگنده ي اشرافي براي نبرد هاي هوايي بود.

اف-16
thumb_0383461.jpg

thumb_5n691urlggjvv9ycf8fi.jpg

نخستين پرواز YF-16 در 13 دسامبر 1973 و در مركز آزمون پروازي نيروي هوايي در پايگاه هوايي "ادواردْز" در كاليفورنيا انجام شد. مدت زمان پرواز 90 دقيقه بود. البته YF-16 پيش از آن يك بار به صورت اتفاقي در 20 جنيوئري همان سال پرواز كرده بود. اين پرواز هنگامي اتفاق افتاد كه YF-16 در حال انجام آزمون هاي تاكسي (حركت روي زمين) با سرعت زياد بود كه ناگهان تعادل هواپيما بهم خورد و به سمت بيرون باند رفت. خلبان آزمونگر شركت جنرال دايناميكس، فيليپ اُستريچر، که در آن شرکت به ابرخلبان معروف بود، براي پرهيز از آسيب ديدن هواپيما، آن را از زمين جدا كرد و 6 دقيقه بعد به سلامت فرود آمد. آسيب هاي جزيي اين هواپيما براي انجام نخستين پرواز رسمي بر طرف شد، در حالی که اف-16 نخستین پرواز خود را به طور اتفاقی انجام داده بود.

اف-16
thumb_0a1qf0gkkifvb5fmc4b2%7E0.jpg

thumb_f-16_13.jpg

نخستين پرواز فراصوت YF-16 در 5 فبروئري 1974 انجام گرفت و نخستين پرواز پيش نمونه ي دوم اين هواپيما در 9 مي 1974 انجام شد. پس از آن، در 9 جون و 21 آگست 1974 پيش نمونه هاي YF-17 به ترتيب پرواز كردند. طي پرواز هاي حذفي (Flyoff)، پيش نمونه هاي YF-16 تعداد 330 سورتي انجام دادند كه در مجموع به 417 ساعت پرواز مي رسيد. پيش نمونه هاي YF-17 نيز 268 سورتي پرواز انجام داد.

thumb_f-16_12.jpg

هواپيماي YF-17 شركت نورثروپ اندكي از YF-16 شركت جنرال دايناميكس بزرگتر بود. YF-17دو پيشران توربوجت كوچك و YF-16 يك پيشران توربوفن بزرگ تر داشت. در واقع، در پيشران هاي YF-17 از مشكل اصلي پيشران YF-16 پرهيز شده بود و آن نيروي اوليه اي بود كه پيشران YF-16 نياز داشت تا توربين بزرگش را از حالت ايستا به حالت حداكثر قدرت برساند كه گاهي اين كار 6 ثانيه طول مي كشيد. با كمي اغماض مي توان گفت كه پيشرفت طرح YF-17 فرا تر از انتظار بود و اين هواپيما را در موقيت بهتري نسبت به رقيب قرار مي داد. شركت نورثروپ اين طور استدلال مي كرد كه طرح دو پيشرانه، ايمني بيشتري به همراه مي‏‎آورد و براي اثبات ادعايش تجارب خود را با جنگنده ي دو پيشرانه ي F-5 مثال مي‎زد.

thumb_f-16_11.jpg

نيروي هوايي نمي‏توانست جواب قانع كننده اي براي اين پرسش بيابد كه آيا براي يك نبرد واقعي، هواپيماي تك پيشرانه مناسب است يا جفت پيشرانه؟ و آيا احتمال بروز نقص فني در نوع جفت پيشرانه دو برابر بيش از نوع تك پيشرانه نيست؟ از نظر نيروي هوايي، کارايي بالاتر، به معناي قابليت مانور بهتر، برد بيشتر، و قيمت کمتر بود، كه YF-16واجد تمامي اين شرايط بود. بدين ترتيب در 13 جنيوري 1975 دبير نيروي هوايي آمريكا، جان اِل مَكْلوكاس، اعلام كرد كه YF-16 به عنوان برنده ي رقابت جنگنده ي نبرد هوايي انتخاب شده است. عمده ترين دلايلي كه دبير نيروي هوايي براي انتخاب YF-16 ارائه داد عبارت بودند از: هزينه هاي عملياتي پايين تر، برد بيش تر، و مانورپذيري بسيار بهتر به ويژه در سرعت هاي نزديك به صوت و فراصوت. علاوه بر اين ها، آزمون هاي پروازي نيز نشان داده بودند كه YF-16 شتاب بالا تر، نرخ بالاروي بيش تر، مداومت پرواز طولاني تر، و (به استثناي سرعت 0.7 ماخ) نرخ گردش بهتري دارد. مزيت ديگر YF-16 نسبت به رقيبش اين بود كه در YF-16 از پيشران F-15 استفاده شده بود كه اين اشتراك موجب كاهش هزينه هاي توليد و نگهداري پيشران هر دو هواپيماي F-15 و F-16 مي شد. اين پيشران از نوع توربوفن و از مدل F-100 و ساخت شركت "پرات اند ويتني" بود.

thumb_f-16_10.jpg

اندكي پس از انتخاب YF-16 دبير نيروي هوايي، مكْلوكاس، اعلام كرد كه نيروي هوايي در نظر دارد كه بين 450 فروند تا 1400 فروند از نمونه ي توليدي اين هواپيما را خريداري كند. نيروي هوايي در ابتدا 15 فروند از نمونه ي اندازه ي واقعي را (شامل دو سرنشينه و تك سرنشينه) سفارش داد كه بعداً به 8 فروند كاهش يافت. نيروي دريايي در دوم مي 1975 اعلام كرد كه تصميم به خريد F-16 دريايي شده (مناسب براي نيروي دريايي) ندارد و به جاي آن هواپيماي ديگري را بر پايه ي YF-17 توسعه خواهد داد. اين هواپيما را اكنون با نام "اف اِي- 18 هورنت" (F/A-18 Hornet) مي شناسيم.

thumb_f-16_09.jpg


YF-16 در يك شركت گمنام طراحي شده و توسعه يافته بود. طراحان شركت جنرال دايناميكس مي دانستند كه هواپيمايشان هر لحظه ممكن است از گردونه ي رقابت كنار گذاشته شود يا قرارداد آن لغو شود. موضع گيري نشريات آمريكا در برابر طرح F-16 جالب نبود و اين هم مي توانست اوضاع را بدتر كند. بنابراين، طراحان جنرال دايناميكس براي اثبات توانايي اين طرح و عدم افزايش قيمت آن هر كاري كه از دستشان ساخته بود انجام دادند. براي مثال مهندسان شركت "جنرال دايناميكس" به منظور صرفه جويي در هزينه ي ساخت پيكره ي F-16 تنها 2 درصد از فلز تيتانيوم استفاده كردند در حالي كه 25 درصد از پيكره ي F-15 را فلز تيتانيوم تشكيل داده و يك دليل عمده در قيمت بالاي F-15 همين بود. مثال ديگر دهانه ي ثابت پيشران بود كه در مقايسه با نوع متغير باعث كاهش قيمت جنگنده مي شد، هر چند كه دهانه ي متغير مي توانست قابليتهاي پروازي را در سرعت هاي بالاي 1.5 ماخ بهبود بخشد. F-16 در دست‏يابي به هر نوع استانداري، موفق بود. نيروي هوايي ايالات متحده، به سختي ولي با موفقيت توانست از قابليتهاي "هوا به زمين" اين جنگنده در جريان جنگ 1991 خليج ‏فارس و همه ي نبردهاي بعد از آن بهره گيرد.

thumb_f-16_08.jpg

thumb_f-16_07.jpg

پايان


گرداورنده:someone else

http://aerospacetalk.ir/vb/showthread.php?t=38050

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
باتشکر

من چند تا سایت خارجی جالب درباره اف 16 دیدم

که بلوک های مختلف تولیدی اون رو گفته بود

اگر بلوک هارو ترجمه کنید و در اینجا قرار بدید کار بسیار ارزشمندی است

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

سلام

براي خيلي از دوستان و شايد خودم اين سوال ممكنه اين سوال ايجاد شده باشه كه فرق مدلهاي مختلف اف 16 در چي هست يا مثلا وقتي ميگن بلان 50 و بلاك 52 فرق اين دو بلاك چي هست . توي اين مقاله سعي كردم تا حد امكان به سوالات پيش آمده پاسخ بدم.

اميدوارم كه مورد استفاده شما قرار بگيره. (Co-Pilot)

مدلهای تولیدی

F-16 A/B
thumb_F-16A%7E0.jpg

مدل اولیه اف 16 مجهز به رادار پالس دوپلر AN/APG-66 و موتور توربو فن پرات اند ویتنی F100-PW-200 بود . نیروی هوایی آمریکا تا ماه مارس 1985 تعداد 674 فروند F-16A و تعداد 121 فروند F-16B را در اختیار گرفته بود .


بلاک 1
thumb_F16A_block_1.jpg

تفاوت بین هواپیماهای بلاک 1 و 5 و 10 بسیار ناچیز بود . اکثر F-16A های نیروی هوایی آمریکا بعدها به این 3 مدل ارتقا یافتند . 94 فروند به بلاک 1 – 197 فروند بلاک 5 و 312 فروند به بلاک 10 ارتقا پیدا کردند. در بلاک 1 که یکی از نمونه های اولیه اف 16 بود دماغه مخروطی شکل هواپیما به رنگ سیاه بود .


بلاک 5
thumb_F16A_block_5.jpg

چندی بعد مشخص شد که رنگ سیاه دماغه مخروطی هواپیما باعث شناسایی راحت آن از فواصل دور می شود از این رو رنگ دماغه به خاکستری کم رنگ تغییر کرد . همچنین مشاهده شده بود که آب باران در نقاط خاصی از بدنه انباشته می شد که برای رفع این مشکل سوراخهایی در بدنه هواپیما ایجاد شد .


بلاک 10
thumb_F16A_block10.jpg


در اواخر دهه 1970 کشورهای صادر کننده تیتانیوم صادرات این فلز گرانبها را به طرز چشم گیری کاهش دادند از این رو در این مدل از اف 16 به جای تیتانیوم از آلومینیوم استفاده شد .


بلاک 15
thumb_F16B_block_15.jpg

یکی از مهمترین تغییرات در این مدل اضافه کردن دو جایگاه حمل تسلیحات و ارتقا رادار AN/APG-66 بود . برای اینکه وزن اضافی ناشی از اضافه شدن 2 جایگاه تسلیحات برای هواپیما مشکل ایجاد نکند سکانهای افقی اف 16 به میزان 30 درصد بزرگتر شدند . همچنین مدلی از رادیوی UHF با نام Have Quick II نیز به آن اضافه شد . این مدل با 983 فروند بیشترین تعداد تولید را داشته است. آخرین فروند تولیدی از این مدل در سال 1996 تحویل تایلند شد.


بلاک 15 OCU
thumb_f16_block_15_ocu.jpg


از سال 1986 برنامه ای برای ارتقاء اف 16 های بلاک 15 با نام OCU آغاز شد

تغییراتی که در این طرح بر روی اف 16 بلاک 15مدل اعمال شد عبارت بود از :

ارتقا موتور توربو فن F100-PW-200 به F100-PW-220

اضافه کردن توانایی شلیک AGM-65 ماوریک – AIM-120 آمرام و AGM-119 بود . در سیستم اخلالگر نیز بهبودهایی بوجود آمد و تغییراتی نیز در کاکپیت اعمال شد . حداکثر وزن برخاست هواپیما هم به 37000 پوند ( تقریبا 17000 کیلوگرم ) افزایش یافت . 214 فروند اف 16 بلاک 15 و 10 فروند اف 16 بلاک 10 شامل این طرح شدند .

F-16ADF
thumb_F16_ADF.jpg
نمونه ارتقا یافته اف 16 بلاک 15 برای دفاع ملی هوایی آمریکا . این طرح در 1989 آغاز شد و شامل 270 فروند اف 16 گردید . این مدل تنها مدل در اختیار نیروهای آمریکایی بود که قابلیت حمل و شلیک موشک میانبرد هوا به هوای AIM-7 sparrow را دارا بود . از سال 1994 فرایند جایگزینی ایم مدل با F-16C آغاز شد و تا سال 2005 تنها دفاع هوایی ایالت داکوتای شمالی از این مدل استفاده می کرد.

بلاک 20
thumb_F-16B_Block_20.jpg


هواپیماهای این دسته شامل 150 فروند اف 16 بلاک 15 OCU بود که به منظور فروش به تایوان آماده شده بودند . این مدل دارای بیشتر خصوصیات و قابلیت های F-16 C/D نیز بود . من جمله قابلیت شلیک AGM-45 Shrike و AGM-84 Harpoon و AGM-88 HARM و حمل و به کار گیری کیت LANTIRN به این مدل اضافه شده بود . کامپیوتر مرکزی این مدل نسبت به مدلهای قبلی بسیار پیشرفته تر بود بطوری که در مقایسه با کامپیوتر بکار رفته در مدل بلاک 15 OCU می توانست اطلاعات را 740 بار سریعتر پردازش کند همچنین قابلیت ذخیره اطلاعات آن 180 بار سریعتر از نمونه قبلی بود .

F-16 MLU
thumb_f-16_mlu.jpg

نمونه ارتقا یافته F-16A/B به بلاک 20 برای نیروی هوایی کشورهای هلند – نروژ – بلژیک – دانمارک و پرتغال


F-16 C/D

بلاک 25
thumb_F-16D_Block_25.jpg

اولین نمونه بلاک 25 با نام F-16C در جوین 1984 اولین پرواز خود را انجام داد و بلافاصله در ماه سپتامبر همان سال بطور رسمی وارد خدمت شد .رادار جنگنده به AN/APG-68 تغییر یافته بود . رادار جدید قابلیت حمله های شبانه با دقت بالا را به جنگده می داد . موتور هواپیما نیز به موتور توربو فن پرات اند ویتنی F100-PW-220E تغییر یافته بود . نیروی هوایی آمریکا با 209 فروند از این مدل تنها کاربر آن می باشد .

بلاک 30-32
thumb_F-16C_Block_32.jpg

از این زمان به بعد امکان استفاده از دو نوع موتور متفاوت در هواپیما فراهم شد . مدلهایی که شماره بلاک آنها با عدد 0 تمام می شد از موتور های شرکت General Electric و مدلهایی که شماره بلاک آنها با عدد 2 تمام می شد از موتورهای شرکت Pratt & Whitney استفاده می کردند . اولین اف 16 بلاک 30 مجهز به موتور ساخت شرکت جنرال الکتریم در 1987 وارد خدمت شد . پیش از این در تمام اف 16 ها از موتورهای شرکت پرات اند ویتنی استفاده می شد . قابلیتهای اضافه شده به این مدل توانایی حمل و شلیک AGM-45 Shrike و AGM-88 HARM بود . اف 16 های بلاک 30 دارای ورودی هوای بزرگتری نسبت به مدلهای قبلی بودند . 733 فروند از این دو مدل تولید و به 6 کشور جهان صادر شد .

F-16 N
thumb_F-16N.jpg

30 فروند اف 16 بلاک 30 تحویل داده شده به نیروی دریایی آمریکا به منظور استفاده در جهت شبیه سازی هواپیمای متخاصم (aggressor)

TF-16 N

4 فروند اف 16 دو سرنشینه تحویل شده به نیروی دریایی آمریکا به منظور استفاده در جهت شبیه سازی هواپیمای متخاصم

بلاک 40-42
thumb_F16C_block40.jpg

thumb_f16c_block_42_D.jpg

این مدل در 1988 وارد خدمت شد . این مدل قابلیت عملیات در همه شرایط آب و هوایی و عملیات در شب را دارا بود . تغییراتی نیز در جایگاههای زیر بدنه برای ایجاد توانایی حمل و به کارگیری سیستم LANTIRN انجام شد . بهبودهایی در رادار صورت گرفت و یک دریافت کننده GPS نیز به مجموع تجهیزات هواپیما اضافه شده بود . از سال 2002 هواپیماهای این مدل قابلیت حمل و بکارگیری مهمات هوشمندی نظیر JDAM - JSOW - WCMD و EGBU-27 را پیدا کردند . از این مدل نیز 615 فروند به 5 کشور جهان صادر شد .

RF-16C / F-16R
thumb_RF-16D.jpg

نمونه ویژه برای انجام عملیات های شناسایی

Mitsubishi F-2
thumb_F2%7E0.jpg

نمونه ساخته شده اف 16 در ژاپن توسط شرکت میتسوبیشی و با همکاری شرکت لاکهید مارتین . این نمونه کمی بزرگتر از سایر مدلها می باشد و از اویونیک ژاپنی بهره می برد.


بلاک 50-52
thumb_F-16C_block_50.jpg

thumb_F-16D-52.jpg

این مدل در سال 1991 عملیاتی شد . این مدل با سیستمهای بهبود یافته GPS و INS مجهز شده بود . این مدل هم توانایی حمل تسلیحاتی چون AGM-84 Harpoon – JDAM – JSOW و WCMD را دارا بود .

اف 16 بلاک 50 با موتور F110-GE-129 ساخت جنرال الکتریک و اف 16 بلاک 52 با موتور F100-PW-229 ساخت پرات اند ویتنی تولید شده بود .

بلاک 50-52 Plus
thumb_F16_block_50-52_plus.jpg

این نمونه به سفارش نیروی هوایی لهستان ساخته شده و دارای قابلیت های جدیدی همچون مخازن سوخت تطبیقی و سیستم ALE-50 Towed Decoy System می باشد . نیروی هوایی یونان نیز این مدل را به همراه مخازن سوخت تطبیقی سفارش داده است . از این مدل به عنوان پدر و پایه گذار اف 16 بلاک 60 یاد می شود .

KF-16
thumb_KF-16.jpg

235 فروند اف 16 تولید شده توسط صنایع هوافضای کره جنوبی تحت لیسانس شرکت لاکهید مارتین . 12 فروند بر پایه بلاک 32 و بقیه بر پایه بلاک 50-52 می باشند .

F-16I
thumb_F-16_I.jpg

این مدل همان اف 16 بلاک 50-52 می باشد که به سفارش نیروی هوایی اسراییل طراحی و تولید شده است با این تفاوت که در طراحی آن از اویونیک ساخت شرکتهای اسراییلی استفاده شده است. مخازن سوخت تطبیقی این مدل نیز ساخت اسراییل می باشد .

F-16 CCIP
thumb_Block_40_CCIP.jpg


این مدل به دنبال اجرای طرح CCIP که هدف آن استاندارد کردن تمام اف 16 های بلاک 40-42-50-52 بود بوجود آمد . یکی از موارد این طرح ارتقا تلاش برای اضافه کردن قابلیت دیتا لینک با سایر هواپیماهای متحد در صحنه نبرد بود .



F-16 E/F


بلاک 60
thumb_F-16_block_60.jpg

این مدل بر اساس F-16 C/D و F-16 U ساخته شده و از ویژگی های آن می توان مخازن سوخت تطبیقی و رادار تقویت شده را نام برد . این مدل فقط به امارات متحده عربی صادر شده است . موتور جنرال الکتریک F110-132 و رادار AN/APG-80 در ساخت این مدل به کار رفته است . این مدل قابلیت حمل تمام سلاحهایی که اف 16 بلاک 50-52 حمل می کند را دارا می باشد. مخازن سوخت تطبیقی قابلیت حمل 2045 لیتر سوخت را با خود دارند که این نه تنها باعث افزایش برد عملیاتی جنگنده می شود بلکه باعث آزاد سازی جایگاههای زیر بدنه برای حمل سلاح و مهمات و در نتیجه افزایش کارایی جنگنده می شود .



نمونه های نشان دهنده فناوری


F-16 CCV
thumb_F-16-CCV.jpg

نمونه ای که دو بالچه کنترلی (کانارد) زیر ورودی هواش داره و دماغه هم تغییراتی کرده


F-16/79
thumb_F-16-79_1.jpg


نمونه صادراتی F-16 A مجهز به موتور قدیمی توربوجت J79 . تولید این مدل به دلیل سیاست خاص جیمی کارتر رییس جمهور وقت آمریکا مبنی بر فروش جنگ افزارهای ضعیف شده به سایر کشورها بود . نمونه های زیادی از این مدل تولید شد ولی پس از تغییر کادر ریاست جمهوری و به قدرت رسیدن رونالد ریگان این سیاست تغییر کرد و در نتیجه هیچ کدام بفروش نرفت .


F-16/101
thumb_Flight_Testing.jpg

نمونه تولید شده F-16A به منظور نصب موتور F-101 جنرال الکتریک بر روی آن . این موتور مناسب اف 16 تشخیص داده نشد از این رو جنرال الکتریک موتور جدیدی با نام F-110 را طراحی و تولید کرد .


F-16 AFTI
thumb_AFTI_F-16.jpg

AFTI مخفف The Advanced Fighter Technology Integration

F-16 SCAMP
thumb_F-16XL-F-16_SCAMP.jpg

Supersonic Cruise and Maneuver Program (SCAMP ب


F-16 CAWAP
thumb_F-16_CAWAP.jpg

Cranked-Arrow Wing Aerodynamics Project

F-16 SLFC
thumb_F16_SLFC.jpg

Supersonic Laminar Flow Control


F-16 MATV
thumb_F16MATV.jpg

Multi-Axis Thrust-Vectoring


F-16 VISTA/NF-16D
thumb_F-16_VISTA.jpg

Variable-stability In-flight Simulator Test Aircraft


F-16 LOAN
thumb_LOAN.jpg

Low-Observable Asymmetric Nozzle


F-16 DSI
thumb_F-16_DSI.jpg

diverterless supersonic inlet

F-16 ACAT
thumb_F-16D_ACAT.jpg



تغییرات

QF-16
مدل بی سرنشین



مطالعات طراحی

A-16

F/A-16


F-16 SFW
thumb_f16_SFW.jpg


F-16 STOL
thumb_F-16_STOL.jpg


F-16 DR IUCAV
thumb_F-16DR_IUCAV.jpg


F-16X Falcon 2000
thumb_F-16_X.jpg


F-16AT Falcon 21
thumb_AFTI_F-16%7E0.jpg


Agile Falcon
thumb_Agile_Falcon.jpg


F-16ES
thumb_F-16ES.jpg


F-16 ACE


F-16IN Super Viper
thumb_F-16IN_Super_Viper.jpg


F-16IQ
thumb_F-16_IQ.jpg


F-16U






http://aerospacetalk.ir/vb/showthread.php?t=19032


http://wiki.scramble.nl/index.php/Lockheed_Martin_F-16_Fighting_Falcon#F-16_CCV

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دستت درد نكنه جالب بود ولي قيد مي كردي كه پول پرژه yF 17 ايران پرداخت كرده بود براي كشور همانند اف 14

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

باتشکر



من چند تا سایت خارجی جالب درباره اف 16 دیدم

که بلوک های مختلف تولیدی اون رو گفته بود

اگر بلوک هارو ترجمه کنید و در اینجا قرار بدید کار بسیار ارزشمندی است




:evil:

آشنایی با جنگنده اف-16 - قسمت اول
آشنایی با جنگنده اف-16 - قسمت دوم
آشنایی با جنگنده اف-16 - قسمت سوم
آشنایی با جنگنده اف-16 - قسمت چهارم

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بسیار مقاله خوبی بود ممنون
عکس های زیبایی هم قرار داده بودید ممنون باز هم .
یک عکس دیدیم که ایران هم داره از این f-16 ه در یک آشیانه در یک فرودگاه اما مدلش رو نمی دونم از کدوما بود :evil:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

یک عکس دیدیم که ایران هم داره از این f-16 ه در یک آشیانه در یک فرودگاه اما مدلش رو نمی دونم از کدوما بود



اون یه مدل بسیار تر و تمیزه که توسط آقای شماس ساخته شده و خیلی ها اونو با هواپیمای واقعی اشتباه میگیرن، جالبه که خیلی ها در سنوات گذشته از اون عکس به عنوان سندی بر وجود اف 16 در ایران یاد می کردند!

حتی اگر وجود 1 تا 3 فروند اف 16 از نوع A را هم در ایران بپذیریم، دیگر فکر نکنم این جنگنده ها در ایران باشند و اگر هم باشند، هیچ قابلیت پروازی داشته باشند

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط FLANKER
      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385294.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385295.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385335.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385333.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385300.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385309.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385302.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385304.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385306.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385307.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385334.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385336.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385337.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385338.jpg
    • توسط GHIAM
      با استفاده از طول استند موشک فاتح، تونستم ابعاد موشک فتح را به دست بیاورم. موشک فتح دارای طول 6.5 متر و قطر 40 سانتیمتر است. این موشک نسبت به فاتح110 حدودا 2.30متر کوتاهتر و 20 سانتیمتر قطر کمتری دارد.  
      هیچ گونه اطلاعاتی از جنس موتور و جنس بدنه موشک وجود ندارد. اما احتمالا فتح موشکی با وزن 800-900 کیلوگرم، برد  200 - 300 کیلومتر و سرجنگی 150-200 کیلوگرمی باشد. به نظر میر‌سد سپاه قرار است این موشک را جایگزین نسخه های اولیه فاتح 110 کند. هرچند سرجنگی سبکتری نسبت به فاتح دارد برای زدن اهداف نرم از جمله زیرساخت‌های نفتی، مراکز صنعتی، اهداف غیرمقاوم نظامی و ... بسیار موثر است. 
      با توجه به ابعاد و وزن موشک فتح، می‌توان 4 تیره از این موشک را مانند فجر 5 از روی حامل IVECO پرتاب کرد.  
       

       
       

       

       
       
       
    • توسط mehdipersian
      شناور شهید باقری به بالگرد، موشک و پهپاد مجهز خواهد شد 
      فرمانده نیروی دریایی سپاه:

      شناور شهید باقری که در آینده ساخت آن به اتمام می‌رسد، علاوه بر داشتن یک ناوگروه در داخل خود، باند پرواز هم دارد که پهپاد می‌تواند از روی آن حرکت کرده و به پرواز درآید و در بازگشت هم می‌تواند بر روی آن بنشیند.
      شناور شهید باقری با ۲۴۰ متر طول و ۲۱ متر ارتفاع، مجهز به بالگرد، موشک و پهپاد است.
      این شناور به گونه‌ای در حال ساخت است که از روی عرشه آن حدود ۶۰ پهپاد می‌تواند پرواز کند و بنشیند.
      وستانیوز
       
    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.