نبردکوب مسراشمیت بی .اف-110 (messerschmitt bf 110) نبردکوب مسراشمیت بی .اف-110 (Messerschmitt Bf 110)

[hamedof 5,181]

Messerschmitt Bf 110

http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/800px-Bf_110_end.jp

 

بی اف 110 که عموما با نام ME 110 شناخته می شود ، یکی از هواگرد های سنگین دو موتوره ای بود که در زمان جنگ جهانی دوم در خدمت نیروی هوایی آلمان نازی ، لوفت وافه ، بود . لقب این بمب افکن" Eisenseiten "به معنای آهنین پهلو بود . این بمب افکن مجهز به دو توپ 20 میلی متری و 4 قبضه تیربار 7.92 میلی متری مدل MG 17 بود که به وسیله یک تیربار 7.92 میلی متری MG 15 و یا دو عدد MG 81Z برای دفاع هوایی تکمیل می شد. همچنین برنامه ای برای ارتقا این هواگرد به یک مدل جدید به نام Messerschmitt 210 وجود داشت که ساخت آن قبل از آغاز جنگ جهانی شروع شده بود اما با توجه به مشکلاتی که در ارتقا وجود داشت ، پیکره اصلی ناوگان این بمب افکن را Bf110 تشکیل می داد . البته در کنار این مدل دو مدل Me 210 و Me 410 نیز به خدمت می پرداختند.
این جنگنده سنگین در ماموریت های اولیه خود در جبهه های لهستان ، نروژ و نبرد فرانسه توانست به موفقیت های شایانی دست پیدا کند ، اما مشکل اصلی این هواگرد را می توان به چابکی کم آن در نبرد های هوایی اشاره کرد . این مشکل زمانی بروز پیدا کرد که در نبرد انگلستان ، این ناوگان پس از متحمل شدن تلفات سنگین مجبور به عقب نشینی شد . بعد از این شکست ، ناوگان این هواگرد به منظور انجام عملیات در شب دوباره آماده شدند و نهایتا از این این جنگنده به عنوان یک جنگنده برتری هوایی و ضربتی توانست به موفقیت های خوبی برسد .
با گذر زمان و پس از نبرد انگلستان در نبردهای بالکان و مناطق شمالی آفریقا ، همچنین در جبهه های شرقی این بمب افکن-جنگنده توانست پشتیبانی هوایی نزدیک مناسبی را برای نیروهای ارتش آلمان نازی فراهم کند . نیروهای لوفت وافه از این جنگنده به عنوان گزینه اول ماموریت های شبانه استفاده کردند . بسیاری از خلبانان تک خال ماموریت های شبانه شکارهایشان را به وسیله این Bf 110 ها انجام دادند ، از جمله این خلبانان می توان به سرگرد Heinz-Wolfgang Schnaufer اشاره کرد که توانست در 164 ماموریت 121 پیروزی به دست آورد .

طراحی و توسعه
در خلال دهه سی میلادی ، نیروی هوایی قدرت های بزرگ نظامی جهان دست به طراحی جدیدی از هراگردها زدند که به monoplane مشهورند . بیشتر این هواگردهای جدید جنگنده های تک موتوره بودند ، اما این موضوع باعث شد تا مشکلات محدودیت برد ایجاد شود . لذا در سازمان RLM (Reichsluftfahrtministerium ) پیشنهادی توسط هرمان گورینگ در مورد ساخت یک جنگنده چند منظوره به نام Kampfzerstörer (نبردکوب) با شعاع عملیاتی بالا و محفظه داخلی حمل تسلیحات مطرح شد . این جنگنده از دو موتور بهره می برد و دارای سه خدمه ، بدنه ای تمام فلزی ، محفظه داخلی حمل تسلیحات به همراه چندین توپ بود .
از میان هفت شرکت هواپیما سازی آن زمان تنها سه شرکت حاضر به ساخت چنین جنگنده ای شدند :
Bayerische Flugzeugwerkeیا Messerschmitt
Focke-Wulf
Henschel
طرح شرکت Focke-Wulf ، FW 57 نام داشت .این جنگنده دارای پهنای بالی به طول 25.6 متر بود و از دو موتور DB600 بهره می گرفت . همچنین این جنگنده به دو توپ MG FF در دماغه و یک عدد از همین توپ در dorsal turret به منظور دفاع هوایی و پشتیبانی هوایی بهره می برد . این جنگنده در 1936 اولین پرواز خود را انجام داد اما به دلیل عملکرد ضعیفش نهایتا سقوط کرد .
شرکت Henschel نیز جنگنده Hs 124 را بدین منظور ساخت که از لحاظ ساختار بدنه به FW 57 شباهت داشت که به دو موتور Jumo 210C برای V1 استفاده می کرد و برای V2 نیز از یک موتور BMW 123Dc بهره می گرفت . تسلیحات این جنگنده شامل یک توپ 7.92 میلی متری MG 15 در پهلو و یک توپ 20 میلی متری MG FF برای شلیک رو به جلو بود .
شرکت Messerschmitt بر خلاف دستور RLM محفظه داخلی حمل تسلیحات را در طرح خود استفاده نکرد . اما طرح این شرکت چه از لحاظ سرعت ، شعاع عملیاتی و قدرت آتش از بقیه رقیبانش سر بود . طرح Bf 110 دارای یک بدنه تمام فلزی با دو موتور DB600A بود .

http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/FuG_220_and_FuG_202_radar_of_Me_110_1945.jpg

مدل های اولیه
نهایتا تحت فشار ارنست ادت RLM تغییراتی را در پیشنهاد ساخت جنگنده جدید خود (نبردکوب) اعمال کرد و تمرکز خود را بر ایده Zerstorer گذاشت . که با توجه به این پیشنهادات جدید ، طرح شرکت Messerschmitt نیازهای بیشتری را برای RLM تامین می کرد .
در 12 می سال 1936 رودولف اپتیز اولین جنگنده Bf 110 را به پرواز در آورد . اما مانند بسیاری از دیگر طرح های قبل جنگ جهانی ، تکنولوژی موتور های مورد استفاده ، ضریب اطمینان لازم را برای RLM به ارمغان نمی آورد ، اما با وجود استفاده از موتورهای ضعیف DB 600 که باعث کاهش مانورپذیری Bf 110 می شد ، این جنگنده سرعتی بیش از سرعت پیشنهادی RLM را تامین می کرد ، همچنین سرعت این جنگنده بیش از سرعت جنگنده های خط مقدم آن زمان یعنی Bf 108 – B1 بود .
نهایتا پیشنهادات شرکت های دیگر یعنی FW 187 و HS 124 رد شدند و دستور تولید انبوه Bf110 صادر شد .
پس از ایجاد مشکلات متعددی که به دلیل تاخیر تحویل موتورهای DB600 به وجود آمده بود ، شرکت Messerschmitt تصمیم به استفاده از موتورهای Junkers Jumo 210B بر روی Bf110 ها نمود که باعث می شد سرعت این جنگنده به شدت افت کند و توانایی حمل آن را به شدت کاهش دهد.
حتی وجود مشکل عدم تحویل به موقع DB600 های سفارشی ، شرکت Messerschmitt تصمیم به مونتاژ Bf110 ها در تابستان 1937 گرفت. البته به جای استفاده از مدل 210B از مدل 210G استفاده شد تا توان خروجی این موتورها از 271 کیلووات به 515 کیلووات افزایش یابد . این جنگنده دارای سه مدل مختلف بود . یکی مدل B1 که شامل چهار توپ 7.92 میلی متری MG 17 و دو توپ 20 میلیمتری MG FF بود.
مدل B-2 که مدل شناسایی این جنگنده بود و به جای توپ ها از دوربین بهره می برد .

و مدل B3 که به عنوان مدل آموزشی این جنگنده مورد استفاده قرار می گرفت و در آن به جای توپ ها ، تجهیزات رادویویی اضافی نصب شده بود . تا قبل از تولید موتورهای DB600 چیزی حدود 45 Bf110B با موتور های Jumo 210G ساخته شد و مشخصه اصلی مدل های A و Bجنگنده Bf110 وجود محفظه بزرگ دهان مانند رادیاتورها در زیر موتورها بود .
در اواخر سال 1938 موتورهای DB 601 B-1 در دسترس قرار گرفتند . با توجه به استفاده از موتورهای جدید مهندسان طراحی Bf110 ها ، محفظه رادیاتورهای زیر موتور را حفظ کردند و از رادیاتورهای آب/گلیکول در سری C این جنگنده ساتفاده کردند . با نصب این موتورهای جدید (DB 601 ) سرعت این جنگنده به صورت قابل ملاحضه ای به 541 کیلومتر بر ساعت افزایش یافت و شعاع عملیاتی در حدود 1094 کیلومتر را برای این جنگنده فراهم ساخت .
سری بعدی این جنگنده در سال 1939 به عنوان سری D عرضه شد . در این سری از این جنگنده ارتقاهایی برای افزایش برد عملیاتی این جنگنده صورت گرفت. بدین منظور جفت تیربار MG FF از دماغه حذف شد تا یک عدد مخزن سوخت اضافی به حجم 1050 لیتر داخل آن قرار گیرد ، همچنین با قرار گیری این مخزن اضافی سوخت تغیراتی در قسمت زیرین جنگنده ایجاد شد که به Dackelbauch معروف است . مدل D-1 همچنین شامل یک جفت محفظه سوخت اضافی به حجم 900 لیتر بود که زیر هر بال قرار می گرفت و ظرفیت کل مخزن سوخت را به 4120 لیتر افزایش میداد . به وسیله تغییراتی که بر اثر حذف تیربار جلویی MG FF رخ داد جنگنده این امکان را پیدا کرد تا در طراحی D-1/R1 یک قسمت برای یک مخزن اضافی حمل سوخت دیگر به حجم 900 لیتر در زیر قسمت fuselage اضافه شود و تیربار MG FF نیز دوباره مورد استفاده قرار گیرد. همچنین در مدل های D-2/R2 و D3 توانایی اضافه کردن مخازن سوخت اضافی (به جای حمل بمب) در زیر بال ها برای جنگنده فراهم شد .

http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/736px-Me110.jpg

http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/Bundesarchiv_Bild_101I-669-7340-272C_Flugzeuge_Me_110_uber_Budapest.jpg

مدل های بعدی
در سال 1941 خط تولید Bf 110 از اولویت خط تولید خارج شد زیرا امکان جایگزینی آن با مدل Me 210 افزایش یافته بود . در این زمان دو مدل دیگر از این جنگنده یعنی مدل های E و F توسعه یافتند.
مدل E یک جنگنده بمب افکن بود که می باست توانایی حمل 4 عدد ETC-50 هر کدام به وزن 50 کیلوگرم را به همراه جایگاه حمل بمب داشته باشد. مدل E ابتدا از موتور های Db-601B استفاده می کردند ، اما پس از تولید انبوه موتورهای DB601P از این مدل موتور استفاده شد . در نهیات 856 عدد Bf110 مدل E بین اگوست سال 1940 تا ژآنویه سال 1942 ساخته شد . همچنین در مدل E ارتقاهایی در زره و بدنه جنگنده صورت پذیرفت تا بتواند وزن اضافی را تحمل کند . اکثر خلبانان Bf110 E آن ها کند و غیرحساس توصیف می کردند.
مدل Bf110 F توانست با به کار گیری موتورهای جدید DB601F به قدرتی معادل با 993 کیلوات دست یابد که تقریبا دو برابر توان موتورهای اولیه این جنگنده بود. با استفاده از این موتور این جنگنده این توانایی را به دست آورد تا بتواند بدون از دست دادن مشخصات فنی خود ارتقاهای زره و وزن را تحمل کند . بیشتر خلبانان مدل Bf110 F را مانورپذیرترین خط تولید Bf 110 می دانند. از دسامبر 1941 تا دسامبر 1942 ، 512 فروند Bf110 F تولید شد تا اینکه تولید Bf110 G شروع شد.
در سال 1941 جنگنده Me 210 وارد خدمت شد اما به دلیل ارتقاهای بعدی از خدمت معلق شد و به دلیل عدم وجود جنگنده های کافی تمامی Bf110ها تا پایان جنگ جهانی دوم در خدمت باقی ماندند. در غیاب Me 210 ها جنگنده Bf110 سری G طراحی شد . این سری از 110 ها از موتور قدرتمند DB 605B استفاده می کردند که توانی در حدود 1085 کیلووات را در شرایط اضطراری جنگی می توانست برای این جنگنده به ارمغان آورد . البته در ارتفاع 5.8 کیلومتری زمین توان خروجی این موتور 997 کیلووات بود.
همچنین این جنگنده دچار تغییراتی جهت ارتقا آیرودینامیک جنگنده و تسلیحات دماغه آن و افزایش دید جلو و کناری جنگنده شد .
از سری G1 هیچ جنگنده ای تولید نشد ، زیرا خط تولید G2 به عنوان خط تولید اصلی انتخاب شد و این ارتقاها توسط پکیج های تغییر میدانی Rüstsätze انجام گرفت . سری G2 را می توان وسیع ترین ارتقا این جنگنده در نظر گرفت . پس از تولید 5 مدل اولیه از سری G0 در ادامه 797 فروند از سری G2 ، 172 فروند از سری G3 و 2293 فروند از مدل G4 تولید شد . خلبانان سری 110 G را "مخلوطی از کیف ها" بین قطعات سری F و G می نامیدند. البته مدل G دارای پلتفرم تسلیحاتی بسیار برتر به همراه دید فضایی بسیار کامل اطراف بود. این جنگنده تا تولد Heinkel He 219 بهترین جنگنده عملیات شبانه لوفت وافه نامیده میشد.
تسلیحات
قدرت اصلی Bf110 ها در جا دادن غیرمعمول تسلیحات ضدهوایی قدرتمند بود. سری های اولیه از 4 عدد تیربار 7.92 میلی متری MG 17 در قسمت بالایی دماغه ودو عدد توپ 20 میلی متری MG FF/M در قسمت پایینی دماغه بهره می بردند.
بعد ها تیربار MG FF/M با توپ قوی تر 20 میلی متری MG 151/20 جایگزین شدند و در سری G به خصوص جنگنده هایی که در نقض بمب افکن – تخریبی استفاده می شدند از دو عدد توپ 30 میلی متری MK 108 به جای MG 17 استفاده شد . تسلیحات ضد هوایی این جنگنده نیز تیربار 7.92 میلی متری MG 15 بود که بعدها در سری F و در پروتوتایپ های سری G به تیربار 7.92 م م MG 81 ارتقا یافت که دارای نرخ آتش بالاتر بود . سری G نیز با یک جفت توپ هم محور MG 81Z مسلح گشتند.
البته در جنگنده های عملیات شبانه سری G یک سیتم کنترل آتش بر روی این جنگنده ها نصب شد تا هنگامی که در حال گذر از زیر دیگر جنگنده بمب افکن های دشمن هستند توانایی هدف قرار دادن آن ها را نیز داشته باشند .
در مدل Bf 110 G2/R1 توانایی استفاده از مهماتی نظیر سری 37 میلی متری Bordkanone ، B3.7 که در جایگاه توپ زیر دماغه قرار می گیرد ، نیز وجود داشت . اصابت تنها یک تیر این توپ توانایی سرنگون کردن تقریبا هر نوع بمب افکنی را داشت .

http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/800px-ME-110G-2_at_RAF_Hendon.jpg

مشخصات Bf 110 C-4 :
خدمه : 2 نفر ( 3 نفر برای نمونه های عملیات در شب )
طول : 12.3 متر
پهنای بال : 16.3 متر
ارتفاع : 3.3 متر
مساحت بال : 38.8 مترمربع
وزن خالی: 4500 کیلوگرم
وزن فول لود: 6700 کیلوگرم
موتور : دو عدد DB 601B-1 liquid cooled inverted V12 با توان 809 کیلووات .
بیشیته سرعت : 560 کیلومتر بر ساعت
شعاع عملیاتی : 2410 کیلومتر
سقف پروازی : 35000 پا
توانایی بارگزاری 173 کیلوگرم مهمات بر هر متر مربع از مساحت بال
نسبت توان به جرم : .3644/ کیلوات بر کیلوگرم
تسلیحات:
4 × 7.92 mm (.312 in) MG 17
1 × 7.92 mm (.312 in) MG 15
2 × 20 mm MG FF/M

مشخصات Bf110 G2

http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/461px-Messerschmitt_Me_110C_drawings_1943.PNG

خدمه : 2 نفر ( 3 نفر برای نمونه های عملیات در شب )
طول : 12.3 متر
پهنای بال : 16.3 متر
ارتفاع : 3.3 متر
مساحت بال : 38.8 مترمربع
وزن فول لود: 7790 کیلوگرم
موتور : دو عدد Daimler-Benz DB 605B liquid-cooled inverted V-12با توان 1085 کیلووات .
بیشیته سرعت : 595 کیلومتر بر ساعت
شعاع عملیاتی : 1300 کیلومتر
سقف پروازی : 11000 متر
سرعت صعود: 8 دقیقه تا 6000 متر
توانایی بارگزاری 243 کیلوگرم مهمات بر هر متر مربع از مساحت بال
تسلیحات:
2 × 20 mm MG 151 cannons 750 rounds: 350 rpg + 400 rpg rounds
4 × 7.92 mm (.312 in) MG 17 machine guns with 1,000 rounds per gun
2 × 7.92 mm (.312 in) MG 81Z twin machine gun installation in rear cockpit, with 850 rounds per gun

http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/800px-Me_110_G-4.JPG

مترجم : حامد فاتحی
منبع : http://en.wikipedia....rschmitt_Bf_110
پیشنهاد کننده تاپیک: worrior




Military.ir , Allrights Reserved

[Electro_officer 13,794]

در مورد رادارش چیزی نگفتی...

http://www.military....دارهای-هواپایه/

مقاله مربوط به جزئیات فنی رادار این بمب افکن یعنی لیختنشاین

دانلود

این رادار دارای برد 2.5 کیلومتری بوده و برد کورش تنها 150 متر بوده. علاوه بر این برای رها شدن از شر کلاتر تنها به ارتفاع 1000 متری نیاز داشته که برای اون دوره خودش شاهکاری هست.

[MR9 109,820]

باتشکر - عالی بود - اما یک سئوال - این جنگنده در فاصله سالهای 1943 تا آخر جنگ در نقش یک جنگنده شبانه ظاهر شد و علیرغم تمام مسائل نتوانست آنچنان که باید موثر باشد. به نظر شما دلیل این امر چه بود ؟
- دوم اینکه کسی در مورد تاکتیکهای رزم شبانه جنگنده های آلمانی اطلاعاتی دارد ؟

[Stuka 8,823]

سرنشينان بمب افکن هاي Lancaster انگليس که شبانه به بمباران آلمان ميپرداختند
مدتي بود که با شگفتي شاهد منهدم شدن و انفجار بمب افکن هاي همقطارانشون
در فرميشن در وسط آسمان اون هم در زماني که که هيچ نشانه اي از حضور
جنگنده متخاصم يا پدافند ضد هوايي نبود شده بودند.
علت اين رو کسي تا مدتها نميدونست تا اينکه بلاخره معلوم شد که در تاريکي شب
BF-110 از زير به بمب افکن نزديک ميشند طوري که کاملا زير بمب افکن قرار ميگرفتند,
مسلسلي بصورت عمودي روي نصب شده بود که از زير بمب افکن رو
آب کش ميکرد! برجک زير بمب افکن هاي حذف شده بود همچنين پرنده متخاصم
در پس زمينه تاريک زمين قابل ديدن نبود.


BF-110 خيلي موفق نبود بهترين جنگنده شب آلمان ju-88
بود که آمار خيلي خوبي در زمينه شکار بمب افکن هاي متفقين داشت.

[MR9 109,820]

نوع مهماتی که توپهای این پرنده استفاده می کرد چی بود؟ منظورمهمات توپ 20م.م این جنکنده است .
- دوم اینکه با ظهور اسکورتهای p-51 تاثیر جنگنده های شب پرواز از جمله یونکرس88 کمتر نشد چرا که تقریبا" از اوایل سال 1944 براساس راهبرد بمباران راهبردی متفقین اکثر بمبارانهای تاثیر گزار بر آلمان بویژه بمباران منطقه روهر توسط بمب افکنهای b-17 با اسکورت موستانگها صورت می گرفت- اشاره به فیلم " دم قرمزها"

[Stuka 8,823]

- دوم اینکه با ظهور اسکورتهای p-51 تاثیر جنگنده های شب پرواز از جمله یونکرس88 کمتر نشد چرا که تقریبا" از اوایل سال 1944 براساس راهبرد بمباران راهبردی متفقین اکثر بمبارانهای تاثیر گزار بر آلمان بویژه بمباران منطقه روهر توسط بمب افکنهای b-17 با اسکورت موستانگها صورت می گرفت- اشاره به فیلم

BF-110 ,Ju-88 جنگنده هاي شب بودند بمباران هاي شب رو انگليسي ها انجام ميدادند
و بمباران روز رو آمريکايي ها. توي روز از Me-109 و Fw-190 استفاده ميشد و اواخر me-262.