امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

در اواخر دهه 60 هنگامی که تانک تی 64 ستون فقرات زرهی ارتش شوروی را تشکیل داده بود روس ها به فکر طراحی و ساخت تانک برتری افتادند که جایگزین تی 64 شود بنابراین
اولین مدل تانک تی 72 در سال 1971 تولید شد ولی مدل فوق از فناوری آنچنان پیشرفته ای نسبت به تی 64 برخوردار نبود البته مدل های بعدی تی 72 پیشرفت قابل ملاحضه و
چشمگیری کردند در سال 1977 این تانک در معرض دید عموم قرار گرفت تی 72 از بدو تولی مورد توجه و استقبال ارتش شوروی قرار گرفت و به سرعت وارد پیکره زرهی آن ارتش و نیروهای پیمان ورشو (بلوک شرق سابق) شد این تانک به جز کشورهای بلوک شرق در بسیاری از کشورهای جهان مورد استفاده قرار گرفت (بیش از 28 کشور) برخی کشورها
نظیر جمهوری اسلامی ایران - لهستان - هند- چکسلواکی سابق و ... ترجیح دادند تی 72 را تحت امتیاز در کشور خود تولید کنند. جثه و ارتفاع تی 72 نسبت به تانک های خانواده تی
(سری های تی 62 55 و 54) کمتر است (داشتن ارتفاع کم و جثه کوچک برای تانک مزیت بزرگی محسوب می شود و احتمال هدف قرار گرفتن و اصابت گلوله و موشک به تانک کاهش می یابد) طراحی آن دقیق و ساده بوده و قیافه معمولی و شبیه به تانک های قبلی سری تی دارد. این تانک می تواند مقدار قابل توجهی سوخت و مهمات حمل کند. تی 72
جز تانک های متوسط به حساب می آید و از نظر ظاهری شباهت زیادی به تی 64 دارد تحرک آن نسبت به تی 62 زیادتر می باشد ولی با تی64 فرق زیادی نمی کندزره چند لایه آن
قابلیت بهتری نسبت به تی 62 و 64 دارد.البته در نهایت تی 72 در مقایسه با تانک های قبلی برتر است.
زره:: این زره چن لایه و مقاوم می باشدزره واکنشی نصب شده بر روی تی 72 ام و تی 72 ام یک در برابر آتش توپ 105 میلیمتری تان آبرامز
تا فاصله 2000 متری مقاوم است.مدل های بعدی تی 72 به مسافت یابهای جدید لیزری مجهز و احتمالا در برابر ضربات مستقیم تان آبرامز از فاصله کمتر از 2000 متر مقاومت می کند. قطر این زره چند لایه در کمترین ضخامت 80 میلیمتر و در بشترین ضخامت به 280 میلیمتر می رسد.
انواع مدل های تی 72 :
تی 72آ: این مدل تفاوت زیادی با سایرین دارد که شامل پرتاب کننده های نارنجک دودزا صفحات محافظ شنی و... است داخل تانک مقداری متفاوت و زره آن هم ضخیم تر بوده که مختصری وزن تانک افزایش یافته است.

تی72 بی :زره قسمت جلویی برجک ضخیم می باشد.
تی 72 بی کا :با نصب تعدادی بیسیم اضافه به عنوان تاک فرماندهی مورد استفاده قرار می گیرد.
تی72 بی ام: زره آن دومین نسل از زره واکنشی kontak-5 با مواد منفجره فعال مانند تی90 است.(این سیستم در تانک های صادراتی هم وجود دارد)
تی72 ام: توسط لهستان و چکسلواکی سابق مورد استفاده قرار گرفت تفاوت های عمده با سایر تی 72 ها در برجک و مسافت یاب آن است.
تی72 ام یک: مدل روسی صادراتی تی72 بوده و از تی72 ام اقتباس شده مدل های از آن را که زره واکنشی در آن به کار بکار رفته به نام تی72 آ وی و تی72 ام یک وی
می شناسند . در بسیاری از کشورها تی 72 ام و تی 72ام یک وجود دارد برخی کشورها این تانک را اصلاح و ارتقا داده اند.تی72 ام یک پرتاب کننده نارنجک دودزا و محافظ شنی
ندارد ولی مسافت یاب و زره معتبر و خوبی دارد.
تی72 اس:مدل ارتقا داده تی72 آ می باشد که به کشورهای دیگر صادر شده است این مدل را با تی72 بی ام می توان مقایسه کرد البته قطر زره جلو برجک تی72 اس احتمالا
کمتر از تی72 بی ام است ولی تمام تی72 ها مجهز به زره واکنشی هستند.
تی72 بی وی: به زره واکنشی در بدنه و برجک مجهز است.
تانک های تی80 و تی90 جایگزینی برای تی72 محسوب می شوند.
کشورهای زیر تی 72 را به کار گرفته اند:
جمهوری اسلامی ایران -ارمنستان- آنگولا-الجزایر- آذربایجان-اوکراین- زبکستان-اسلواکی - بوسنی و هرزگوین -بلاروس-بلغارستان -ترکمنستان -تاجیکستان-جمهوری چک-سوریه-
روسیه- رومانی-عراق-قرقیزستان-قزاقستان - کرواسی-گرجستان-مجارستان-لهستان- لیبی-فنلاند-هند- ایالات متحده آمریکا (آن را کنار گذاشته) و یوگوسلاوی.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
فكر ميكنم روسها با ساخت تانكBLACK EAGLE اين كار رو كرده باشند.ولي وزنش 50 تن هست.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بلک ایگل با وزنی در حدود 50 الی 55 تن از مقاومت زره خالص 1000 میلیمتری برخوردار است!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اینم چندتا عکس از تی 72


تصویر
تصویر
تصویر

اسنم یه تی72 عراقی ببینید چه بلایی به سرش آوردن!! :lol:

تصویر

منبع مطلب : مجله جنگ افزار

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
تا جايي كه بنده به ياد دارم در تنها نبرد تانكها در برابر يكديگر كه بعد از جنگ جهاني دوم اتفاق افتاد ( عمليات طوفان صحرا ) دقيق يادم نيست ولي فكر كنم 200 تانك تي 72 در مقابل 200 تانك ام 1 قرار گرفتند ولي متاسفانه فقط 1 يا 2 تانك ام 1 از دست رفت ولي از تي 72 ها چيزي باقي نماند . حالا به چه صورت دوستان تي 72 را برتر ميدونند جاي سئوال د ارد . :lol: ( در مورد اعداد 200 زياد مطمئن نيستم )

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سلام دوست عزیز در مورد اینکه دوستان گفتند که تانک تی72 با تانک آبرامز قابل مقایسه است این نظر در مورد زره این دوتانک بوده. اما در مورد اینکه شما می گوئید تانک آبرامز نسبت به تی72 سرتر است درست است اما باید بدانید که تی72 تقریبا 15 تا 20 سال قبل از تانک آبرامز ساخت شده و اصلا در کلاس متفاوتی هستند تانکT72 یک تانک متوسط وزن است در حالی که تانک آبرامز یک تانک فوق سنگین به شمار می آید در مورد تی 72 های عراقی هم که اصلا جای صحبت ندارد چون به تجهیزات لیزری و مسافت یابهای پیشرفته مجهز نبودند و این درحالی بود که آبرامزهای آمریکایی به واسطه تجهیزات فوق پیشرفته نصب شده روی آن به رحتی اهداف خود را از 4000 متری شکار می کردن در حالی که بهترین تی 72 های عراقی که نسبت به آبرامز ها از نظر تجهیزات ضعیفتر بودند اهداف خود را حداثر از فاصله 2000 متری منهدم می کردند .و شما باید بدانید که اصلا مقایسه تی 72 با تانک آّبرامز کار درستی نیست و تی 72 را باید با تانک M60 مقایسه کرد. اما شما بیایید تانک آبرامز که آخرین محصول آمریکا است را با آخرین محصول زرهی روسیه یعنی T94 یا همون عقاب سیاه مقایسه کنید ببینید کدامیک برترند؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اون نبرد بین 200 تانک نبود اینو از کجا کشف کردید؟ سه تانک تی72 به یک تانک آبرامز حمله کردند که هر سه هم زودتر شلیک کردند اما به دلیل نبود گلوله HEAT تانک آبرامز تنها آسیب دید ولی سه تانک عراقی منهدم شدند! در یک مورد دیگر هم انگلیسیها با پشتیبانی هوایی از تانکهای چیفتن موفق به یک حمله علیه ارتش عراق شدند که در نتیجه 300 تانک تی72 نابود شد ولی اکثر آنها شکار بالگردها و جنگنده ها شدند نه تانکهای چیفتن! در مورد برتری آبرامز نسبت به تی72 های عراقی نیز قضیه روشن است. تی72 های عراق نه به گلوله HEAT مجهز بودند نه مسافت یاب و هشدار دهنده لیزری! حتی توانایی شلیک موشک از درون لوله هم نداشتند! جالب اینجاست که هشدار دهنده لیزری هم نداشتن.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دوستان يه سري به گالري نيروي زميني بزنيد و لاشه هاي M-1 هاي امريكايي و MERKAVA هاي اسراييلي رو ببينيد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دقیقا. اگر تی72 های عراق از مهمات HEAT استفاده می کردند احتمالا می توانستند پیروز شوند وخصوصا که اول هم شلیک کرده بودند و بقیه هم اکثر به وسیله آپاچی و آ10 شکار شدند، کلا عراق در جنگ با ایران هم از مهمات مناسب در جای خودش استفاده نمی کرد نمونه اش هم حمله هوایی گسترده در اول جنگ بود.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
تی72 یکی از بهترین و ارزانترین تانک ها برا کشور ما هست! و خواهد بود منتها کارهای ارتقا سازی زیاد مناسب نیست! مثلا استفاده از زره های ساندویچی که به جاش از زره های واکنشی استفاده میکنن زمان جنگ ایران و عراق وقتی که تی 72 ها اومدن چند خط ما شکسته شد چون پایه ی اصلی ضد تانک ها تو اون زمون آرپی جی 7 بود این سلاح هم میتونست زره رو بشکافه و تانک رو منهدم کنه اما مشکل اصلی این بود که که کمانه میکرد بسیجی ها از یه طرح ابتکاری استفاده کردن زیرپوش یا پارچه به سر آر پی جی 7 میبستن! همینطور استفاده از تفنگ 106 و موشک تاو معمولا این تانک ها در جنگ ایران و عراق برای پشتسیانی گارد ریاست جمهوری استفاده میشد تانک آبرامز هم در مقابل RPG7 آسیب پذیره از پهلو و عقب ______________ این لینک عکس های نیروی زمینی رو میتونید نشون بدید؟ ممنون میشم

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
البته در جنگ با RPG-7 موفق به انهدام کامل تانک تی72 نشدیم چون از راکتهای معمولی استفاده میکردیم که تنها 300 میلیمتر نفوذ داشتند. اوضاع زمانی بدتر میشد که برخی تی72 های عراق با زرههای واکنشگر تقویت شده بودند و با اصابت راکت RPG-7 هیچ آسیبی از جلو به تانک وارد نمیشد! تو یکی از عملیاتها بچه های کمین از فاصله نزدیک به دهها تانک تی72 راکت زدن اما هیچکدوم منهدم نشد! :-?

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
معرفی یکی از دستاوردهای کشور در جهت نهضت عمردهی به تجهیزات

[b] T-72Z ؛ روحی تازه در کالبدی قدیمی
[/b]
مدل 72زد یک نمونه ارتقاء یافته از تانک های سری تی است که توسط وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح، به روز رسانی شده است.


[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/IMAGE634303494670586250.jpg[/img]


به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، برنامه ارتقاء تانک های سری تی در کشور که شامل تانک های تی-55/54 و احتمالاً تی-62/64 به عنوان تانک های اصلی میدان نبرد(MBT) می باشد چند سال بعد از پایان جنگ تحمیلی و با حضور تجهیزات مدرن کشورهای فرامنطقه ای در اطراف کشور لازم دیده شد. این تانک ها محصولات دهه های 60 و 70 میلادی شوروی سابق بودند که در اختیار رژیم بعث عراق قرار گرفته بودند و با شروع جنگ علیه ایران، به طور گسترده ای بکار گرفته شدند. در جریان عملیات های متعدد موفقیت آمیز رزمندگان در جبهه های نبرد تعداد زیادی از این تانک ها به غنیمت گرفته شده و سپس در مقابل خود عراق وارد نبرد گردید.
با پیشرفت کشور در سالهای پس از جنگ و احساس نیاز به بهینه سازی و ارتقاء تجهیزات موجود، این تانک های نیز در مراحل مختلفی مورد بهینه سازی های جزئی قرار گرفتند. سپس برنامه گسترده ارتقاء این تانک ها به مرحله اجرا در‌آمد که شامل تمام بخش های ممکن بود. سامانه های جنگ افزاری، سامانه های دفاعی و نیز قوای محرکه این تانک ها مورد بازبینی و اصلاحات و نصب تجهیزات جدید قرار گرفت که در نتیجه،‌ افزایش چشمگیری در کارایی رزمی این وسائل حاصل شد بطوریکه از نظر سطح فناوری با نمونه های قبلی خود تفاوت های فراوانی پیدا نمودند. نام این پروژه تایپ 72زد گذاشته شد.
کارایی رزمی بالای این تانک می تواند با مؤلفه هایی نظیر توان آتش بسیار بالا و دقیق، تحرک بسیار خوب و محافظت زرهی مناسب تعریف شود. آرایش جدید سامانه تسلیحاتی شامل توپ 105 میلیمتری مدل ام68 با عمر عملیاتی بالا، برد موثر، دقت، توان آتش بالا و تعویض ساده بدون برداشتن برجک است. سامانه کنترل آتش EFCS-3 به عنوان یکی از پیشرفته ترین سامانه های کنترل آتش، باعث برخورداری مدل 72زد از توان آتش رزمی بالا در شرایط مختلف تانک و هدف در روز و شب می شود که شانس بهینه اصابت به هدف در زمان کوتاه، پایدارسازی و شلیک دستی و اتوماتیک توپ و امکان شلیک از تانک در حال حرکت به هدف ثابت یا متحرک از جمله این توانمندی ها است.
برد توپ 105 میلیمتری حدود 4000 متر عنوان شده که به معنی اجرای آتش از فاصله دور نسبت به اهداف است که باعث ایمنی بیشتر در مقابل تسلیحات ضد تانک خواهد بود.
توان شلیک در حال حرکت یک ویژگی بسیار مهم در تانک های مدرن می باشد. در این حالت بدون نیاز به توقف وسیله، عمل هدفگیری و شلیک، صورت می پذیرد که باعث کاهش احتمال مورد هدف واقع شدن خود تانک گردیده و اجرای عملیات متقابل را دشوار می سازد.
همچنین سامانه پیشرفته کنترل آتش بکار گرفته شده در مدل 72زد امکان هدفگیری اهداف متحرک و محاسبه وضغیت آنها را برای اجرای آتش ممکن می سازد. بدین ترتیب، حتی اهداف متحرک دشمن نیز از شلیک های این تانک در امان نبوده و کارایی رزمی نیروی های خودی و افزایش نسبت شکار، حاصل می شود.
استفاده از مسافت یاب های لیزری ساخت داخل، بجای تخمین مسافت با شلیک تیربار هم محور با توپ اصلی که روش مرسوم و قدیمی بوده است، سرعت فرآیند هدفگیری و شلیک و نیز دقت آن را افزایش داده و در نتیجه درصد احتمال اصابت به هدف در اولین شلیک، بیشتر می شود.
سامانه های مخابراتی دیجیتال ساخت صنایع داخلی نیز کار برقراری ارتباطات امن را با سایر نیروهای عمل کننده در میدان نبرد را مقدور می سازد.
وجود سامانه های حرارتی و دید در شب، خلاء بزرگی برای ادوات زرهی کشور به حساب می آمد که با تجهیز تانک های موجود به این سامانه ها، امکان عملیات آنها در شب نیز علاوه بر روز و در شرایط آب و هوایی نامناسب فراهم شده است.
سامانه هشدار دهنده قفل لیزری بر روی این تانک نصب گردیده که باعث آگاهی خدمه از خطر فعالیت تسلیحات لیزری در برابر آن شده و با اقدام به پرتاب نارنجک های دودزا و تولید دود غلیظ از اگزوز موتور،‌اقدام به شکستن قفل لیزری می نماید که در نتیجه بقاپذیری این تانک در میدان نبرد افزایش می یابد.
با بکارگیری جعبه های واکنش دهنده انفجاری محفاظت زرهی پیرامون این تانک، قابلیت دفاعی در برابر تسلیحات ضدتانک را در زوایای مختلف بخصوص از پهلو که وسایل زرهی آسیب پذیری بیشتری دارند، افزایش یافته است.
با استفاده از یک موتور وی-46-6 با توان 780 اسب بخار، مدل 72زد سرعت و شتاب مطلوبی دارد. سادگی رانندگی و قابلیت تحرک با حالت تعوض دنده نیمه خودکار یا خودکار افزایش می یابد.
نصب تمام قسمت های سامانه توان از جمله موتور، گیربکس، ترمز، چرخها، سامانه خنک کننده و هیدرولیک در یک چیدمان روش قرارگیری بخصوص، باعث کاهش زمان تعمیر، سرعت سوار کردن و بازکردن آنها شده است. این ویژگی علاوه بر کاهش زمان و هزینه تعمیر و نگهداری وسیله، به افزایش آمادگی رزمی واحدهای زرهی نیروی های مسلح می انجامد و عدم نیاز به تجهیزات سنگین تعمیراتی، امکان آماده سازی تانک های بهینه سازی شده کشور را در مناطق عملیاتی و نه پشت جبهه فراهم می سازد.
تمامی بهینه سازی های فوق توسط متخصصان صنایع دفاع کشور و با تجهیزات بومی اجرا شده است که باعث صرفه جویی ارزی قابل توجه و خوداتکایی بیشتر نیروهای مسلح شده است، در جهانی که عدم پایبندی به تعهدات از سوی کشورها بسادگی صورت می پذیرد.

http://www.mashreghnews.ir/NSite/FullStory/News/?Id=23851

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[color=darkblue]با تشکر

تصویر به گالری سایت منتقل شد .

تاپیک به بخش اخبار کاربران انتقال یافت .[/color]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط 951
      تاپیک جامع تحولات زرهی در نیروهای نظامی ایران
       
      با سلام
      این تاپیک برای ثبت نظرات و پیشنهادات علمی و عملی در خصوص تجهیز نیروهای زمینی ایران به یک تانک اصلی میدان نبرد برای جنگهای نوین ایجاد گردیده است .
       
       
      پلتفرم های موجود در نیروهای نظامی ایران به شرح زیر میباشند که هر کدام میتوانند در صورت برخورداری از مشخصات لازم بستر ی برای توسعه تانک اصلی میدان نبرد برای کشورمان باشند .
       
      ام۴۷ پاتون
       

      ام۴۷ پاتون یک تانک متوسط آمریکایی بود که با پیشرفت طرح تانک ام۴۶ پاتون در اوایل دهه ۱۹۵۰ ساخته شد. این تانک به عنوان تانک اصلی نیروی زمینی و تفنگداران دریایی و جایگزین تانک‌های ام۴۶ و ام۴ شرمن وارد ارتش آمریکا شد اما در این ارتش در هیچ جنگی شرکت نکرد.
      ام۴۷ تنها پس از چند سال با ساخت تانک پیشرفته‌تر ام۴۸ پاتون از استاندارد خارج شد و در اختیار متحدان آمریکا قرار گرفت و در جنگ‌های متعددی از جمله توسط اردن در جنگ شش‌روزه علیه اسرائیل، توسط پاکستان در جنگ‌های هند و پاکستان، از سوی ترکیه در حمله سال ۱۹۷۴ ترکیه به قبرس، توسط ایران در جنگ ایران و عراق و در خدمت استقلال‌طلبان کروات در جنگ استقلال کرواسی شرکت داشت.
       
      ام۴۸ پاتون
       

      ام۴۸ پاتون یک تانک متوسط آمریکایی بود که سومین و آخرین تانکی به شمار می‌رفت که به نام ژنرال جرج پاتون فرمانده سپاه سوم ایالات متحده در جنگ جهانی دوم و از هواداران کاربرد تانک در میدان نبرد، نامگذاری شد. البته ام۶۰ تانکی که بعد از ام۴۸ طراحی و تولید شد هم به طور غیر رسمی ام۶۰ پاتون نامیده می‌شود. طراحی ام۴۸ بر اساس پیشرفت و توسعه ام۴۷ پاتون تانک متوسط قبلی آمریکایی ها صورت گرفت و شباهت ظاهری زیادی با آن دارد اما از نظر ساختار کلی تانکی متفاوت و مستقل است.
       
      ام۶۰ پاتون
       

      ام۶۰ پاتون نخستین تانک رزمی اصلی آمریکایی بود که در سال ۱۹۶۰ تولید شد و سال‌ها مورد استفاده آمریکا و متحدان آن در جنگ سرد قرار داشت. ام۶۰ هرچند در ارتش آمریکا با ام۱ آبرامز جایگزین شده اما استفاده از آن هنوز در بسیاری از کشورها ادامه دارد.
      طراحی ام۶۰ بر اساس تانک متوسط ام۴۸ پاتون صورت گرفت که تا پیش از تولید ام۶۰ تانک اصلی ارتش آمریکا بود. پیشرفت‌های ام۶۰ نسبت به‌ام۴۸ شامل استفاده از توپ نیرومندتر ۱۰۵ میلی‌متری به جای توپ ۹۰ م‌م ام۴۸، استفاده از چرخ‌های آلومینیومی به جای فولادی، زره قوی‌تر و ضخیم‌تر، موتور دیزلی قوی‌تر با توان ۷۵۰ اسب بخار، و افزایش برد عملیاتی به ۴۸۰ کیلومتر می‌شد.
       
      چیفتن
       

      چیفتن (به انگلیسی: Chieftain) نوعی تانک اصلی میدان نبرد بریتانیایی است که از سال ۱۹۶۵ وارد نیروی زمینی بریتانیا شد. هنوز نیز در نیروهای مسلح اردن و ایران از آن استفاده می‌شود.
      طراحی چیفتن بر پایه گروهی از تانک‌های بریتانیایی انجام شد که از ماتیلدا ام‌کا ۲ در سال ۱۹۳۹ (با توپ ۴۰ میلی‌متری) آغاز شده و با تانک‌های کرامول (۵۷ و ۷۵ میلی‌متر)، کومه (۷۶ میلی‌متر) ادامه یافته و در پایان به تانک موفق سنچوریون (۷۶، ۸۳ و ۱۰۵ میلی‌متر) می‌رسد. چیفتن با پیشرفت این طرح ساخته شده و جایگزین تانک متوسط سنچوریون و تانک سنگین کانکوئرر به عنوان نخستین تانک اصلی میدان نبرد نیروی زمینی بریتانیا شد. تولید تانک چلنجر ۱ که بر پایه پیشرفت تانک چیفتن صورت گرفته بود از سال ۱۹۸۳ آغاز و در سال ۱۹۹۵ به‌طور کامل جایگزین چیفتن شد. تولید چلنجر ۲ هم در سال ۱۹۹۸ با توسعه چلنجر۱ آغاز شد. چیفتن از پیشرفته‌ترین تانک‌های عصر خود به‌شمار می‌آید که قدرتمندترین توپ و سنگین‌ترین زره را در بین همه تانک‌های آن هنگام را داشت. اما در برابر آن، توانایی تحرک و سرعت آن کاهش یافته بود.
       
      تی-۵۵
       

      تی-۵۴ یا تی ۵۵ نوعی تانک اصلی میدان نبرد ساخت شوروی است که نخستین پیش‌نمونهٔ آن در سال ۱۹۴۵ تولید شده و تولید انبوه آن از سال ۱۹۴۷ آغاز و به سرعت به مهمترین تانک جنگی ارتش سرخ شوروی و کشورهای عضو پیمان ورشو و بسیاری از کشورهای دیگر دنیا تبدیل شد.
      تی-۵۴ بیش از هر تانک دیگری در طول تاریخ تولید شده و برآورد می‌شود که در حدود ۸۶ تا ۱۰۰ هزار دستگاه از مدل‌های مختلف آن در کشورهای مختلف تولید شده باشد. این تانک از زمان آغاز تولید خود تاکنون شاهد بهینه‌سازی‌ها و اصلاحات متعددی بوده‌است. تی-۵۵ مهمترین بهینه‌سازی تی-۵۴ به شمار می‌رود که در سال ۱۹۵۸ وارد ارتش شوروی شد؛ برخورداری از سیستم محافظتی در برابر حملات اتمی-میکروبی-شیمیایی، حذف تیربار قسمت راننده، نصب موتور قوی‌تر (۵۲۰ به ۵۸۰ اسب بخار) و افزایش ظرفیت مهمات توپ اصلی تانک (از ۳۴ گلوله به ۴۳ گلوله) مهمترین تفاوت‌های آن بودند. این تانک علاوه بر شوروی در لهستان، چکسلواکی، چین (با عنوان تایپ ۵۹) هم تولید می‌شد.
       
      تی-۶۲
       

      تی-۶۲ نوعی تانک رزمی اصلی ساخت شوروی است که بر اساس پیشرفت طرح تانک‌های خانواده تی-۵۴/۵۵ طراحی شده و تولید آن از سال ۱۹۶۱ آغاز شد. این تانک به تدریج جای تانک‌های تی-۵۴ را در واحدهای زرهی و موتوری ارتش سرخ گرفته و تولید آن در شوروی تا سال ۱۹۷۵ ادامه یافت، تا اینکه در دهه ۱۹۸۰ با تانک‌های مدرن‌تر تی-۶۴، تی-۷۲ و تی-۸۰ در خطوط مقدم ارتش شوروی جایگزین شد.
      تی-۶۲ نخستین تانکی بود که از توپ بدون خان استفاده می‌کرد. تفاوت‌های اصلی این تانک با تی-۵۴ شامل شاسی طولانی‌تر و عریض‌تر، توپ بلندتر و پرقدرت‌تر و بدون خان ۱۱۵ میلی‌متری می‌شوند.
       
      تی-۷۲
       

      تانک تی-۷۲ یک تانک اصلی میدان نبرد است که تولید آن از اوایل دهه ۱۹۷۰ در شوروی آغاز شد. این تانک شباهت‌هایی با تانک قدیمی‌تر اما پیشرفته‌تر تی-۶۴ دارد. تی-۷۲ پس از تانک دیگر شوروی‌ها؛ تی-۵۴/۵۵ پرتیراژترین تانک تولیدشده پس از جنگ جهانی دوم است و در مجموع بیشتر از ۲۵ هزار دستگاه از آن ساخته شده و کماکان برای مشتریان خارجی تولید می‌شود که توسط ده‌ها کشور مورد استفاده قرار گرفته‌است. تانک تی-۹۰ مدل توسعه‌یافته تی-۷۲ و جدیدترین تانک ارتش روسیه محسوب می‌گردد. سلاح اصلی این تانک، یک قبضه توپ بدون خان کالیبر ۱۲۵ میلی‌متری از نوع ۲A46M است.
       
       
    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
    • توسط bmyazdani
      تانک رزمی چلنجر 2


      Challenger 2 Main Battle Tank


      تانک چنلجر2 جدید ترین تانک زراد خانه ارتش انگلستان بحساب می آید که جایگزین سری تانک های چلنجر1 این کشور شده است.زره چابهام نسل جدید این تانک شهرت فراوانی دارد و در نتیجه مقاومت زیاد این زره، این تانک لقب مقاوم ترین تانک ناتو را یدک می کشد. تانک چلنجر2 علاوه بر ارتش انگلستان در ارتش عمان نیز عملیاتی است.
      طراحی و ساخت تانک چلنجر نخستین بار توسط کارخانجات اسلحه سازی سلطنتی انگلستان (ROF) انجام شد.
      طراحی تانک چلنجر نتیجه سفارشی از سوی ایران برای ساخت نمونه ی بهسازی شده ای از تانک چیفتن با نام پروژه ی شیر ایران بود. پس از درخواست ایران مبنی بر ساخت تانکی پیشرفته مشابه تانک چیفتن که در ارتش آن کشور در حال خدمت بود، کارخانجات اسلحه سازی سلطنتی انگلستان کار ساخت تانک را بصورت دو پروژه مجزا با مشخصه های FV4030/2(شیر1) و 4030/3(شیر2) آغاز کرد.اما در پی سقوط رژیم شاهنشاهی ایران عملاٌ سفارش ساخت این تانک از سوی ایران منتفی گردید. ظاهراٌ روند ساخت تانک جدید متوقف شده و پایان یافته بود ولی بعد ها وقایعی به وقوع پیوست که روند ساخت تانک را مجدداٌ احیا نمود.پس توقف پروژه ی مشترک تانک MBT-70 بعلت مشکلات مالی، ارتش انگلستان که به نتایج این پروژه بسیار امیدوار بود تصمیم گرفت تا پروژه تانک شیر ایران را از کارخانجات اسلحه سازی سلطنتی خریداری کند و آن را به عنوان گزینه ی اصلی خود برای ساخت یک تانک رزمی جدید ادامه دهد. با خرید این پروژه از سوی ارتش انگلستان این پروژه به پروژه چلنجر تغییر نام داد.
      تانک چلنجر1 دارای یک طراحی انقلابی بود که در آن از جدیدترین فناوری های نظامی عصر خود استفاده شده بود. یکی از معروفترین این فناوری ها زره چابهام بود که حفاظت به مراتب بیشتر از دیگر تانک ها به تانک چلنجر می بخشید. این زره هموژن نورد خورده (RHA) که ساختار آن بسیار پیچیده و محرمانه بود آنقدر پر قدرت بود که بعد از آن بعنوان استانداردی برای سنجش مقاومت زره دیگر تانک ها استفاده گردید. لازم به ذکر است که این زره در پروژه های دیگری همچون تانک آبرامز ایالات متحده نیز به کار گرفته شد که این امر توانایی بالای آن را ثابت می کند. اما زره خوب بتنهایی عامل برتری یک تانک رزمی به حساب نمی آید. این ادعا در مورد تانک چلنجر دقیقاٌ به اثبات رسید. در سال 1987 میلادی و طی رقابت زرهی اترش کانادا برای خریداری یک تانک زرمی جدید، تانک چلنجر در مقایسه با دیگر رقبای غربی اش آنچنان عملکرد وحشتناکی از خود بجا گذاشت که ارتش انگلستان نیاز خود را به یک تانک رزمی جدید را مطرح کرد. طی مراحل سنجش تانکهای رزمی شرکت کننده در مناقصه، تانک چلنجر1 در بین دیگر تانک های شرکت کننده بیشترین اصابت مستقیم در اثر گلوله ی دشمن را ثبت کرد که این امر مصیبت بار بود.این نقص به همراه سیستم های کنترل آتش و هدف یابهای ضعیف تانک باعث شد تا این تانک در بین دیگر رقابایش کند ترین سرعت آتش را داشته باشد.بدین ترتیب تانک چلنجر1 در انتهای جدول رده بندی تانک های رزمی شرکت کننده قرار گرفت. بعلت این حضور ضعیف، پیشنهاد ها به سوی بکار گیری ویژگی های منحصر به فرد تانکهای آبرامز ایالات متحده،لکلرک فرانسه و لئوپارد2 آلمان منعطف شد. سر انجام بخش طراحی سیستم های دفاعی شرکت ویکرز طراحی جدیدی از تانک را با نام چلنجر برگزید.اگرچه نام تانک جدید مشابه تانک قبلی بود ولی این تانک تنها چهار درصد با تانک قبلی وجه تشابه داشت و 150 مورد عملیات بهسازی بر روی آن انجام گرفته بود.
      علیرغم همه ی این مشکلات تانک چلنجر1 در نبردهایی همچون جنگ خلیج فارس و نبردهای بالکان بکار گرفته شد و عملکرد قابل قبولی در مقابل نمونه تانک های بلوک شرق از خود بر جای گذاشت. طی جنگ خلیج فارس 180 دستگاه تانک چلنجر1 به عربستان سعودی منتقل شد و در خطوط مقدم نبرد بکار گرفته شد. مقامات ارتش انگلستان ادعا کرده اند که واحدهای زرهی ارتش انگلستان توانسته اند تا 300 دستگاه خودروهای زرهی عراقی را بدون آسیب دیدگی حتی یک تانک چلنجر1 نابود نمایند.همچنین تانک چلنجر1 طی جنگ خلیج فارس از خود رکوردی بر جای گذاشت که در تاریخ نظامی تانکهای رزمی بی نظیر بوده است. این تانک موفق شد تا از فاصله چهار هزار متری یک دستگاه تانک عراقی را هدف قرار داده و منهدم نماید. لازم به ذکر است که تانک چلنجر1 در راستای ماموریت صلح بانی در بوسنی نیز بکار گرفته شده است. از سال 1998 روند جایگزینی تانک چلنجر1 با مدل بهسازی شده ی آن یعنی چلنجر2 آغاز گردید و تا سال 2002 میلادی به اتمام رسید.

      روند طراحی تانک چلنجر2 در آگوست 1989 میلادی به اتمام رسید و در فوریه سال 1990، اولین نمونه آزمایشی آن تکمیل گردید. در این نمونه ی آزمایشی ، از جدید ترین فناوری آنزمان استفاده شده بود.در اوایل آگوست سال 1990 هفت دستگاه نمونه آزمایشی و پس از آن دو دستگاه دیگر آماده گرید.از نه دستگاه نمونه آزمایشی، هفت دستگاه آن در لیدز و دو دستگاه دیگر در نیوکاسل ساخته شدند. همچنین یک برجک اضافی در لیدز ساخته شد تا از آن برای آزمایشات شلیک و اثر برخورد گلوله ی دشمن بر روی زره استفاده شود. این نمونه های آزمایشی از جهاتی با یکدیگر تفاوت داشتند ولی در همه ی آنها 156 مورد بهینه سازی انجام شده بود.عملیات بهسازی طوری طرح ریزی شده بود تا امکان انجام برخی از این بهسازی ها بر روی تانکهای چلنجر1 در محلهای نگهداری آنها امکانپذیر باشد.

      شرکت سیستمهای دفاعی ویکرز که در آنزمان مسئولیت پروژه را بر عهده داشت در سپتامبر سال 1990 تانک چلنجر2 را در معرض نمایش گذاشت. (لازم به ذکر است که بعد ها سرکت بی ای ایی سیستمز با خریداری شرکت ویکرز مسئولیت پروژه راعهده دار شد).

      پس از بررسی های انجام شده از سوی ارتش سلطنتی انگلستان این تانک برای خدمت در ارتش مناسب تشخیص داده شد. در ژوئن سال 1991 میلادی دولت انگلستان درخواست خرید 127 دستگاه تانک چلنجر 2و 13 دستگاه تانک آموزشی به ارزش 520 میلیون پوند را ارائه کرد.در سال 1993 تولید تانک در کارخانجات ویکرز در لیدز آغاز شد و اولین مرحله ی سفارش در جولای سال 1994 آماده تحویل گردید. در 16می سال 1994 ارتش انگستان آزمایشات تکمیلی تانک چلنجر2 را آغاز کرد. پس از اتمام آزمایشات متفاوت مقامات ارتش از عملکرد تانک ابراز رضایت کردند.در جولای سال 1994 وزارت دفاع انگلستان سفارش دیگری را برای خرید تانک ارائه کرد. این سفارش که ارزش آن بالغ بر یک میلیارد و دویست میلیون پوند بود شامل 259 دستگاه تانک چلنجر2،نه دستگاه آموزشی بعلاوه ی پشتیبانی آموزشی و لجستیکی میشد.فرآیند تولید از همان سال آغاز شد.
      تولید تانک در کارخانجات لیدز تا سال 1999 به اتمام رسید ولی کار تولید در نیوکاسل همچنان ادامه پیدا کرد تا آنکه در سال 2002 آخرین سری از تانکهای تولید شده نیز به ارتش انگلستان تحویل داده شد.در سال 1993 سلطان نشین عمان هجده دستگاه تانک چلنجر2 را سفارش داد و در سال 1997 سفارش خدید بیست دستگاه تانک دیگر را ارائه کرد. ارزش این معاله 240 میلیون پوند برآورد شده است.


      در سال 1999 وزارت دفاع انگلستان تایید کرد که تانک چلنجر2 توانسته است طی سخت ترین آزمایشات مطابق شرایط میدان نترد بهتر از هرتانک دیگری در سراسر جهان به اهداف مورد نظر دست یابد.با این حال برخی از کارشناسان مسائل نظامی معتقد بودند که این ادعا بیشتر بمنظور بازاریابی برای فروش تانک مطرح شده است. با روشن شدن جزئیات بیشتری از این آزمایشات، توانمندیهای تانک چلنجر2 بر همه گان آشکار گردید و از آن بعنوان یکی از بهترین تانکخای رزمی تام برده شد.

      جزئیات از این قرار بود:
      یک اسکادران مرکب از از دوازده دستگاه تانک چلنجر2 که خدمه ی آنها گلچینی از بهترین و با تجربه ترین پرسنل ارتش انگلیس بودند، موفق شدند تا آزمایشات زرهی تکمیلی واحدها موسوم بهATDU را با موفقیت به اتمام برساند.این اسکادران با پوشش دادن 5040 کیاومتر طی 84 نبرد شبیه سازی شده و شلیک 2856 گلوله از انواع مختلف مهمات 120 میللیمتری و 84000 گلوله ی کالیبر 7.62 میلیمتری مسلسل کار خود را به اتمام رساند. هر روز نبرد شبیه سازیس شده 33 کیلومتر پیشروی در زمینهای ناهموار، 27 کیلومتر حرکت در سطوح جاده ای و شلیک 34 گلوله ی توپ 120 میلیمتری و 1000 گلوله مسلسل موازی با توپ اصلی را شامل میشد.

      این آزمایشات اعتبار از دست رفته ی تانک چلنجر را به آن بازگرداند ولی با این حال در بازار فروش جهانی توفیق چندانی نصیب تانک نشد.علیرغم آزمایش تانک توسط کشورهای قطر ، عربستان سعودی و یونان هیچکدام از انی کشورها تمایلی به خرید تانک چلنجر2 از خود نشان ندادند. علت این امر رقابت فشرده در بازار جهانی و حضور رقبای سرسختی همچون سری تانکهای ابرامز ، لئوپارد2 ولکلرک بود. بدین ترتیب عمان به عنوان تنها مشتری خارجی تانک چلنجر2 باقی ماند و آخرین سری از سفارشات عمان در سال 2001 میلادی به ارتش آن کشور تحویل داده شد.

      بدنه تانک چلنجر2 از سه بخش تشکیل شده است: اتاقک راننده که در جلوی بدنه قرار دارد، بخش فرماندهی و کنترل که در برجک قرار گرفته و بخش موتور که در انتهای بدنه قرار دارد.بدنه و قطعات موتوری تانک چلنجر1 در تانک چلنجر2 نیز مورد استفاده قرار گرفته است که علت آن کارایی بالای آنها بوده اما برجک تانک کاملاٌ از طراحی تازه ای بهره می برد و با تانک قبلی تفاوت دارد.برجک تانک به زره چابهام نسل دوم مجهز شده است. این زره از ساختار محرمانه ای مرکب از لایه های سرامیک مخلوط در داخل زره فولادی تشکیل شده است و به آن زره ساندویچی نیز گفته می شود.این زره جدید به شدت مقاوم است و در مقابل سلاحهای هدایت شونده ی ضد تانک (ATGM) و مهمات انفجاری شدید ضد تانک (HEAT) که به خرجهای شکلدار مجهزند، از تانک مخوبی محافظت مینماید. علاوه بر تانک چلنجر، در تانک ابرامز ایالات متحده نیز ازفناوری این نوع زره استفاده شده است.برجک تانک توسط یک سیستم گرداننده الکتریکی حرکت میکند و در آن از سیستم الکترو هیدرولیکی استفاده نشده است.
      تانک چهار نفر خدمه دادر که عبارتند از:فرمانده، راننده، توپچی، و گلوله گذار.علت استفاده از چهار نفر،بالا بردن قابلیتهای رزمی و توان درگیری بیست و چهار ساعته تانک بوده است زیرا در اینگونه ماموریتهای سنگین تعداد نفرات تاثیر گذار خواهد بود (لازم به ذکر است که تانکهایی همچون لکرک یا T-72 از سه خدمه استفاده می کنند که این امر موجب افزایش خستگی روحی و جسمی نفرات در ماموریتهای طولانی خوهد شد).

      اتاقک راننده به یک پریسکوچ غیر فعال (PDP) مجهز اشت. این پریسکوچ از یک سیستم تقویت کننده تصاویر بهره میبرد در نتیجه حرکت در شب برای راننده امکان پذیر شده است. در نتیجه استفاده از این سیستم ها تانک میتواند در شب با سرعتی معدل سرعت روز خود حرکت کند و از وسایل روشنایی خارجی نیز استفاده ننماید.
      جایگاه فرمانده ی تانک که در سمت راست برجک واقع شده به هشت عدد پریسکوپ با قابلیت پوشش 260 درجه ای مجهز است. در زیر هر پریسکوچ کلید قرمز رنگی تعبیه شده است که در صورت فشار دادن آن برجک به سرعت با پریسکوپ هم سو خواهد شد.فرمانده تانک به یک هدف یاب متعادل با میدان دید وسیع به نام
      VS580-10 مجهز می باشد یک مسافت یاب لیزری نیز در آن تعبیه شده است.این هدفیاب قادر است تا دامنه +35 الی -35 درجه عمودی را پوشش دهد. کار طراحی و ساخت این هدف یاب را شرکت ساژم بر عهده داشته است.
      جایگاه توپچی که در جلوی فرمانده قرار دارد به یک سیستم تصویر ساز حرارتی مجهز است که شرکت تیلز اپتروسیس سازنده ای آن است. این سیستم که از حسگر UKTICM2 استفاده مینماید امکان دید در شب را برای توپچی فراهم کرده است. تصویر حرارتی با بزرگنمایی 4 الی 11.5 برابر در هدفیاب ها و نیز نمایشگرهای دیجیتالی فرمانده و توپچی تانک قابل رویت است.
      توپچی تانک به یک هدفیاب اصلی متعادل مجهز است که از یک مجرای نشانه روی بصری، یک مسافت یاب لیزری چهار هرتزی با دقتی در حدود 5 متر و بردی بین 200 الی 10000 مترو همچنین یک صفحه نمایش تشکیل شده است.کار طراحی این هدفیاب نیز توسط شرکت تلیز اپتروسیس انجام شده است.علاوه بر هدفیاب اصلی، تانک به یک هدفیاب فرعی نیز مجهز است که بصورت موازی با توپ نصب شده است تا در صورت نیاز توسط توپچی مورد استفاده قرار گیرد.خدمه گلوله گذار نیز به یک پریسکوپ روزانه مجهز است و در صورت نیاز می تواند از آن استفاده نماید.

      تانک چلنجر2 به یک سیستم کنترل آتش دیجیتالی ساخت شرکت جنرال داینامیکس کانادا(سابقا شرکت کامپیوتیگ دیوایسس) مجهز است.این سیستم از یک کامپیوتر تشکیل شده که بصورت خودکار محاسبات مربوط به فرآیند شلیک را انجام می دهد.سیستم کنترل آتش تانک قادر است تا شش هدف متفاوت را بصورت یکجا ردیابی کند. تانک های چلنجر2 ارتش انگمستان به یک سیستم کاربردی اطلاعات میدان نبرد (PBISA) مجهز شده اند که شرکت جنرال داینامیکس انگلستان کار طراحی آنرا بر عهده داشته است.این سیستم برای جمع آوری از دیگر تانک ها به منظور هماهنگی بیشتر و گرفتن دستورات لازم از ستاد فرماندهی مرکزی بکار میرود.اطلاعات این سیستم پس از پردازش کامپیوتری در نمایشگرهای فرمانده و راننده تانک به نمایش در می آید تا آخرین اطلاعات صحنه نبرد و آرایش نیروهای خودی یا دشمن را در اختیار آنها قرار دهد. همچنین برای تانکهای ارتش انگلستان یک سیستم تاکتیکی ارتباطات دیجیتالی به نام بومن (کماندار) در نظر گرفته شده که علاوه بر امکانپذیر کردن ارتباطات امن، به طور خودکار موقعیت جغرافیایی تانک را نیز نمایش می دهد تانکهای چلنجر2 ارتش انگلستان که در عراق خدمت می کنند در سال 2006 به این سیستم مجهز شدند.

      سلاح اصلی تانک چلنجر2 را یک توپ 120 میلیمتری خاندار بنام ال-30 تشکیل میدهد که از فولاد تصفیه شده ESR ساخته شده است. این نوع فولاد جزو مرغوبترین انواع فولاد در جهان بحساب می آید و استحکام بسیار بالایی دارد.این توپ به یک روکش عایق حرارت، یک سیستم مرجع نصب شده در دهانه لوله و همچنین یک سیستم تخلیه کننده دود مجهز است.

      سطح داخلی توپ ال-30 با روکشی از فلز کروم پوشیده شده تا ساختاری محکمتر و سطحی نرم تر به آن ببخشد.
      این روکش باعث می شود تا گلوله سایش کمتری با سطح لوله داشته باشد، دقت بیشتری پیدا کند، سرعت آن افرایش یابد و در نتیجه قدرت نفوذ آن بالاتر برود.توپ ال-30 دارای زاویه حرکت عمودی 10- الی 20+ درجه است و از آنجا که برجک تانک قابلیت حرکت 360 درجه ای دارد، توپنیز دارای زاویه گردش 360 درجه ای است و از یک سیستم کنترل و تثبیت کننده برقی استفاده مینماید.این توپ تفریباٌ با تمامی مهمات های فعلی 120 میلیمتری سازگار می باشد و می تواند گلوله های ثاقب ضد زره APFSDS-T مجهز به میله ی نفوذ کننده از جنس اورانیوم ضعیف شده ، گلوله های دودزا و انواع دیگری از گلوله های دیگری از جنس اورانیوم ضعیف شده نیز شلیک نماید از جمله چارم-1(CHARM-1) و چارم-3 (CHARM-3) که جزو مهمات اصلی تانک بحساب می آیند.در سال 2004 میلادی بخش سیستمهای زمینی شرکت بی ای ایی سیستمز طبق قراردادی متعهد شد تا تانکهای چلنجر2 ارتش انگلیس را به یک توپ 120 میلیمتری بدون خان مجهز کند.دین ترتیب تانکهای چلنجر2 ارتش انگلستان به توپ بسیار معروف و پر قدرت ال-55 ساخت شرکت راین متال آلمان مجهز شدند.این توپ که یکی از بهترین و قابل اعتماد ترین سلاحهای جهان بشمار می آید تاکنون بر روی سری تانکهای ابرامز ایالات متحده و ائوپارد2آ6 آلمان نصب گردیده است. این توپ قدرتمند از ژانویه سال 2006 تاکنون مضغول گذراندن مراحل آزمایشی بر روی تانک چلنجر2 می باشد.
      علاوه بر توپ اصلی تانک به یک مسلسل کالیبر 7.62 موازی با توپ و یک مسلسل GPMGL37A کالیبر 7.62 بر روی برجک برای دفاع هوایی مجهز میباشد.
      موتور تانک یک موتور دیزلی دوازده سیلندر پرکینز کاترپیلار با نام CV12 می باشد که 1200 اسب توان تولید میکند. همچنین تانک چلنجر2 به یک سیستم تعوض دنده ی اتوماتیک به نام TN54 مجهز است که شش دنده ی جلو و دو دنده ی عقب دارد.حداکثر سرعت جاده این تانک 59 کیلومتر بر ساعت و حداکثر سرعت آن در مناطق ناهموار 40 کیلومتر بر ساعت است.برد عملیاتی تانک نیز 450 کیلومتر در حالت معمول و 250 کیلومتر در مناطق ناهموار میباشد.
      لازم به ذکر است که مدل صادراتی تانک چلنجر2 به یک موتور دیزلی جدید به نام MTUMT883 مجهز شده است که به آن قدرتی معادل 1500 اسب میدهد. حجم کم این موتور باعث میشود که فضای بیشتری برای دخیره سوخت بوجود بیاید که این امر باعث افزایش برد عملیاتی تانک تا شعاع 550 کیلومتری شده است.

      تانک چلنجر2 به یک سیستم حفاظتی شیمیایی- میکروبی-هسته ای (ش م ه) مجهز است که از خدمه تانک در برابر عوامل غیر متعارف حفاظت می کند.سیستمهای الکترونیکی تانک نیز در برابر امواج الکترومغناطیس ناشی از انفجارات هسته ای مقاوم هستند. این خصوصیات باعث شده است تا تانک برای نبردهای غیر متعارف نیز آمادگی داشته باشد.قابل ذکر است که تانک چلنجر2 یکی از معدود تانکهایی است که از فناوری پننهانکاری استفاده مینماید. شکل خاص بدنه و برجک باعث گردیده تا اثر راداری تانک به حداقل برسد.
      علیرغم عدم شهرت زیاد تانک چلنجر این تانک واقعاٌ یکی از بهترین تانکهای امروز جهان است.زره مستحکم، قدرت آتش خوب ، قابلیت تحرک مناسب و ایمنی بالا از تانک چلنجر2 تانکی مناسب و قابل اطمینان ساخته است که توانمدندی هایش را در عرصه نبرد و نه روی کاغذ به اثبات میرساند.

      مشخصات تانک رزمی چلنجر 2
      خدمه : 4 نفر
      جرم کلی تانک : 62500 کیلو گرم
      طول بدنه تانک :8،3 متر
      عرض تانک : 3،5 متر
      ارتفاع تانک از سطح زمین : 2،5 متر

      جنگ افزار های موجود روی تانک : یک توپ 120 میلیمتری + یک مسلسل 7،62 میلیمتری موازی با توپ + یک مسلسل با کالیبر 7،62 نصب شده روی برجک
      ظرفیت گلوله توپ : 50 گلوله از انواع مختلف
      ظرفیت گلوله مسلسل : 4000 گلوله
      قابلیت دید در شب : دارد
      قابلیت شلیک در حین حرکت : دارد
      موتور : CV12 دیزلی با 1200 اسب بخار قدرت
      حداکثر سرعت : 59 کیلومتر بر ساعت : جاده ای -- 40 کیلو متر بر ساعت : غیر جاده ای
      حداکثر برد عملیاتی : 250 الی 450 کیلومتر
      سیستم استتار : بهمراه دو سری پنج تایی نارجک دودزا، تخلیه کننده دود از اگزوز ال-8

      منبع : ماهنامه جنگ افزار شماره 29
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.