Recommended Posts

[quote]به علت بلند پرواز بودن هواپیما طراحان داخلش دستشویی قرار دادن [/quote]

مگه كيسه ادرار ندارن خلبانا؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]علّت اصلى اين گونه طراحى نامتداول چيه؟ [/quote]
به نظر من روش بهتريه !‌.. توي اين بمب افكن هر دو خلبان و افسر تسليحات كنار هم مينشينند و البته كاكپيت اين جنگنده هم طراحي متفاوتي داره و يكپارچه براي دو خدمه طوري طراحي شده كه تا ارتفاع 32 هزار پايي نيازي به استفاده از ماسك اكسيژن نداشته باشند ...

اين سوخوي 34 يك بمب افكن است و طبعا دوربرد بطوري با مخازن داخلي سوختش حدود 4000 كيلومتر پرواز ميكنه كه تقريبا يك پرواز متوسط 4 تا 5 ساعت در هوا هست ! و توانايي پروازهاي مداوم رو هم داره به همين خاطر طراحان اون در ساختن كابين خدمه اين بمب افكن اون رو طوري تعبيه كردن كه جا دار و راحت باشه و يك اتاق اضطراري با جاي خواب به همراه دستشويي هم پشت كابين خلبان و گويا آشپزخونه كوچك به همراه غذا گرم كن و يخچال هم توش هست ! در كل طراحي اين جنگنده كاملا منحصر به فرد هست و احتمالا شاخص در نظر گرفته براي طراحي و محدوديت ها همچنين فضاهاي جديد ايجاد شده باعث شده تا اون در رو اونجا بزارن ... !

البته آمريكا در بي 2 هم مقداري از اين كار ها رو كرده . اما اشتباه بدي كه در ساخت بلك بيرد كردن فكر ميكنم جالب نبودن وضعيت قرار گيري دو خدمه براي راحتي در پرواز هاي طولاني بوده باشه ...
[quote]اون بيرون زدگى انتهاى هواپيما مگر رادار عقب نگر نيست؟! مثل همون فلنكر؟
[/quote]گويا اين تنها هواپيماي جنگي اي هست كه كه توان شليك موشك به سمت عقب رو داره ! و از آر 73 براي اين كار استفاده ميكنه ! اين هواپيما رو جوري ساختن كه بتونه در ارتفاع پايين پرواز هاي كروز بلند مدت داشته باشه و با توجه به حمل تسليحات سنگين نياز و حركت در ارتفاع پايين نيازه تا خلبان تمام توجهش به سمت جلو باشه و از انجام مانور يا ترس از پشت سر پرهيز كنه به همين خاطر قابليت حمله به عقب هم براش طراحي شده !
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
واقعا متشكرم از مقاله ي خوبت داوود جان واقعا ممنون :confused:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
img]http://www.warfare.ru/image.aspx?img=0702ey70/update/september2010/3/su34.jpg[/img]

Su-34 Fullback یا Su-27IB که مدل تغییر یافته ی جنگنده ی معروف Su-27 Flanker است ، یکی از جدیدترین جنگنده های حمله ی زمینی (Ground Attack) ساخت فدراسیون روسیه میباشد که طبق برنامه ی مدرنیزاسیون نیروهای مسلح روسیه ، با بر عهده گرفتن نقش جنگنده ی حمله ی زمینی در نیروی هوایی روسیه یکی از 3 هواپیمایی است که در آینده ی نزدیک ستون فقرات نیروی هوایی روسیه را تشکیل میدهد .

یکی از نقاط قوت این جنگنده Avionics و تجهیزات الکترونیکی قدرتمند آن است که در کنار طراحی نیمه رادارگریز آن ، Su-34 را به هواپیمایی مخوف برای انجام عملیاتهای حمله ی زمینی در عمق خاک دشمن تبدیل کرده است .

Su-34 از دو رادار قدرتمند برای فراهم کردن اطلاعات جامع از اهداف زمینی و هوایی استفاده میکند :

[b]1- رادار چند منظوره ی B004[/b]

[img]http://www.faupload.com/upload/90/Tir/1-5/b004.jpg[/img]

رادار فاز آرایه ی چند منظوره ی B004 Khishnik ساخت شرکت Leninets که بطور مخصوص برای هواپیمای Su-34 طراحی و ساخته شده از یک صفحه ی راداری ثابت فاز آرایه ی پسیو (PESA) استفاده میکند ، با اینکه این رادار در اصل برای حمله ی زمینی طراحی شده اما هم میتواند اهداف هوایی را شناسایی و ردیابی کرده و هم میتواند با نقشه برداری از عوارض زمین و شناسایی عوارض زمینی (Terrain Following) برای عملیات و نفوذ در ارتفاع پایین مورد استفاده قرار گیرد .

این رادار که روی امواج با طول موج 3 سانتیمتر و روی باند X کار میکند دارای توان خروجی 15 کیلووات استفاده میکند که با قضاوت از روی توان خروجی ، رادار در حالت کلی توانایی شناسایی اهداف تا برد 200 تا 250 کیلومتر را دارد . در حالت زمینی ، برای شناسایی عوارض زمینی و Mapping برد 150 کیلومتری ، برای حالت mapping دقیق (با استفاده از اثر داپلر) برد 75 کیلومتری و برای شناسایی و ردیابی اهداف زمینی در حال حرکت برد 30 کیلومتری را داراست و در حالت هوایی نیز قادر به شناسایی و ردیابی (Tracking) اهداف هوایی تا برد 90 کیلومتر است.

از نظر زاویه ی پوشش ، B004 قابلیت پوشش راداری 60 درجه از جهت افقی و عمودی نسبت به خط مرکزی هواپیما را دارد و برای مقاصد شناسایی عوارض زمین ، قابلیت SAR یا
Synthetic Aperture Radar به رادار اضافه گردیده ، در حالت SAR ، رادار با استفاده از امواج رادیویی با طول موج مشخص منطقه ی مورد نظر را اسکن میکند ، سپس موجهای بازگشتی به پردازنده منتقل میشوند و تصویر کامل و با کیفیت بالا از منطقه با همه ی عوارض آن بدست میاید . این رادار همچنین به سامانه های هدایتی هواپیما متصل است تا بصورت خودکار از برخورد هواپیما به عوارض زمینی (Terrain Avoidance) جلوگیری کند .

[b]2- رادار NO-12 [/b]

Su-34 علاوه بر رادار اصلی که در دماغه نصب شده ، برای نظارت بر پشت هواپیما از یک رادار Rear looking (نگاه کننده به عقب) بنام NO-12 استفاده میکند ، رادار NO-12 ساخت شرکت NIIP روسیه که در برجستگی عقب هواپیما نصب شده یکی از زیر سیستمهای کمکی دفاعی (DASS) به شمار میرود و در صورت کشف تهدیدی در محدوده ی پشت هواپیما ، نه تنها به سرنشینان هشدار میدهد ، بلکه به لطف سیستم دفاع یکپارچه ی اتوماتیک (که در ادامه شرح آن داده خواهد شد) بطور خودکار اقدامات دفاعی از جمله اخلال (Jamming) ، استفاده از Chaff و ... را انجام میدهد . برد این رادار برای هواپیمایی با سطح مقطع راداری 3 متر مربع ، 50 کیلومتر و برای هواپیماهای بزرگ (مثل آواکس و ترابری) ، 100 کیلومتر است . این رادار نیز قابلیت پوشش با 60 درجه در افق و عمود را دارد .

3[b]- رادار رادیو الکترونیک NO-14[/b]

رادار N014 در واقع یک عنصر کمکی برای رادار N014 است که و همانند No-12 در قسمت برجستگی پشت رادار نصب شده ، این رادار از نوع PESA بوده و برای افزایش زاویه ی پوشش هم بطور الکترونیکی و هم بطور مکانیکی کار میکند ، این رادار در ابتدا روی پروژه ی 1-42/1-44 شرکت میگ بسته شد ، سازندگان در آن زمان کشف و ردیابی همزمان 40 هدف با برد 420 کیلومتری را در نظر داشتند ، اما اکنون مشخص نیست برد این رادار نصب شده روی Su-34 چقدر است .

بجز موارد بالا ، Su-34 مجهز به اخطار دهنده های حرارتی ، سامانه ی هدفگیری حرارتی (IRST) ساخت شرکت UOMZ با کانال لیزری و تلویزیونی است که همانند Su-27 قابلیت قفل کردن و شلیک موشک به سمت هدف بدون استفاده از رادار را به این هواپیما میدهد . اما این سامانه برخلاف سیستم نصب شده روی Su-27 ، برای حمله ی زمینی تنظیم و بهینه سازی شده است .

[img]http://[/img]http://warfare.ru/image.aspx?img=0702ey70/update/december2005/su34_5.jpg

[b]پاد جنگ الکترونیک SPS-171 Sorbtsiya [/b]

علاوه بر اخلالگرهای داخلی ، Su-34 همانند سلف خود (Su-27) مجهز به یک جفت پاد جنگ الکترونیک قدرتمند Sorbtsiya در نوک بالهای خود است که توانایی جنگ الکترونیک هواپیما را بشدت افزایش داده است ، این اخلالگر که روی باند H/I کار میکند مجهز به آنتنهای فاز آرایه در نوک پاد و اخلالگرها در وسط پاد است و میتواند انواع تکنیکهای جمینگ (jamming) را بکار گرفته و بطور همزمان علیه 10 هدف (موشک هوا به هوا یا زمین به هوا) اخلال الکترونیکی انجام دهد .

یکی از مزایای بزرگ اخلالگر SPS-171 ، نصب آن بصورت جفت و با فاصله ی زیاد از یکدیگر است ، این ویژگی علاوه بر قدرت بالای هر اخلالگر ، تواناییهای زیاد دیگری را به مجموعه اضافه کرده است ، یکی از این قابلیتها افزایش قابل توجه مساحت قابل پوشش توسط اخلالگرها و لوکالیزه کردن (تمرکز دادن) موثرتر سیگنالهای اخلال روی اهداف است ، علاوه بر این ، طراحی خود پاد و فاصله ی بین دو پاد بگونه ای استکه مجموعه میتواند همزمان چندین کار را انجام دهد ، برای مثال یک پاد میتواند همزمان با آنتنهای جلوی خود جهت پیدا کردن تهدیدات زمینی به امواج "گوش" کند (Listening) و همزمان ، پاد دیگر با آنتنهای جلوی خود اقدام به اخلال در باندهای ارتباطی کند (Jamming)

[img]http://[/img]http://aerospace.boopidoo.com/philez/Su-15TM%20PICTURES%20&%20DOCS/Overscan%27s%20guide%20to%20Russian%20Military%20Avionics_archivos/sorbistya.jpg

[i]پاد SPS-171 در نوک بال هواپیمای Su-27[/i]

[img]http://[/img]http://www.faupload.com/upload/90/Tir/1-5/sorbitsya.jpg

[i]داخل پاد جنگ الکترونیک SPS-171 [/i]

علاوه بر موارد گفته شده در بالا ، دو اخلالگر یکسان با فاصله ی مناسب از یکدیگر میتوانند بسیاری از تاکتیکهای اخلال و جنگ الکترونیک که یک اخلالگر به تنهایی نمیتواند آنرا انجام دهد را انجام دهند ، طبق اطلاعات منابع مختلف ، در حالتی که دو پاد با فاصله ی مناسب از یکدیگر نصب شده اند حدود 9000 تاکتیک جنگ الکترونیک قابل انجام است .

یکی از این تاکتیک های اخلال ، تاکتیک معروف به Cross Eye است .

تاکتیک Cross Eye در واقع یک فریب زاویه ای از نوع مدولاسیون دامنه ای (Amplitude modulation) است که با ارسال هماهنگ و مداوم امواج رادیویی توسط دو اخلالگر ، سر جستجوگر یک موشک هدایت راداری فعال (Active radar seeker) را فریب داده و موشک از مسیر خود منحرف میشود .

برای درک این تاکتیک باید با نحوه ی خطایابی و تصحیح مسیر در موشکهای هدایت راداری فعال آشنا شویم ، در این موشکها ، سرجستجوگر (Seeker) با استفاده از دو آنتن خود که طرفین موشک قرار دارند ، امواجی که فرستنده ی موشک آنها را منتشر کرده و با برخورد به هدف بازگشته ، دریافت میکند . این امواج که بشکل Sinx/x هستند ، سپس توسط یک دستگاه دیمدوله شده ، باهم ترکیب شده و به دو کانال Sum (جمع) و Difference (تفاوت) منتقل میشوند ، دستگاه سپس با تقسیم بخش حقیقی Difference به Sum خطا در مسیر حرکت موشک را کشف و با ارسال پیام خطا ، مسیر حرکت موشک را اصلاح میکند .

این مجموعه ی بالا در کنار یک دیگر یک خطایاب (Discriminator) زاویه ی حرکت موشک را میسازند ، Discriminator با سلسله عملیاتی که در بالا گفته شد ، اختلاف زاویه ای بین جهت حرکت موشک و جهت مسیر رسیدن به هدف را یافته و مسیر موشک را تصحیح میکند .

حال پاسخ این دستگاه ، بخصوص ترکیب کننده را در مقابل امواج ساطع شده از دو اخلالگر با فاصله ی مناسب بررسی میکنیم

در این حالت اخلالگرها با نظم مخصوصی اقدام به ارسال امواج رادیویی با دامنه ی مساوی و با اختلاف فاز 180 درجه ای میکنند ، در ابتدا فقط یک اخلالگر با توان ماکسیمم اقدام به انتشار امواج میکند ، در این حالت سرجستجوگر موشک با کشف امواج مسیر خود را روی اخلالگر تنظیم میکند ، در این حالت اخلالگر دوم با توان خیلی پایین شروع به انتشار امواج کرده و کم کم توان امواج خود را به ماکسیمم میرساند در این حالت ، سرجستجوگر آنتن خود را آهسته به سمت اخلالگر دوم میچرخاند ، سپس این بار اخلالگر اول با شیب کم توان امواج خود را کاهش میدهد تا خاموش شود ، در این حالت ، آنتن موشک که قبلا 7.5 درجه از مسیر خود منحرف شده ، دوباره میچرخد .

با تکرار این حرکت ، پاسخ ماندگار در ورودی صفر (که همان خط مسیر حرکت موشک در آن لحظه است) مدار Discriminator که در حالت عادی یک عدد حقیقی و برابر با اختلاف زاویه ای مسیر حرکت موشک در هر لحظه با مسیر حرکت رسیدن به هدف است ، به بینهایت میل میکند . در این حالت ، Discriminator که در حالت Cross Eye قرار گرفته و فکر میکند موشک از مسیر منحرف شده ، پیغام خطا به بخش هدایت میفرستد و در نتیجه موشک از مسیر اصلی خود منحرف میشود .

(البته شرح دقیق تاکتیک Cross Eye نیازمند نمودارهای امواج است که در صورت امکان در یک تاپیک مخصوص بررسیش میکنیم)

همانطور که اشاره شد ، تمام تجهیزات الکترونیکی بالا تحت یک سیستم یکپارچه ی اتومات عمل میکنند ، قلب تپنده ی این سیستم یک کامپیوتر کلاس Argon است که قدرت پردازشی آن تاکنون اعلام نشده ، این کامپیوتر همزمان اطلاعات دریافتی را از حسگرها و رادارها دریافت کرده ، در صفحه ی نمایش LCD روبروی Navigator جنگنده نشان داده ، هواپیما را بصورت خودکار با اطلاعات رادار نقشه برداری در حالت ارتفاع پایین هدایت میکند و حتی در صورت کشف تهدید ، بطور خودکار اقدام به جنگ الکترونیک ، شلیک Chaff و Decoy (فریبنده) میکند .

منابع :

http://www.globalsecurity.org/military/world/russia/su-34.htm

http://www.google.com/url?sa=t&source=web&cd=3&sqi=2&ved=0CCoQFjAC&url=http%3A%2F%2Ftti-ecm.com%2Fuploads%2Fresources_technical%2Fcross%2520eye%2520effectiveness%2520paper.pdf&ei=64wDTr-BKMbcsgbsrv3rDQ&usg=AFQjCNGaWL2Ke-ikaQEN81Z59H3mB2_clg

http://articles.janes.com/articles/Janes-Avionics/B004-multifunction-radar-Russian-Federation.html

http://warfare.ru/?linkid=1615&catid=257

http://aerospace.boopidoo.com/philez/Su-15TM%20PICTURES%20&%20DOCS/Overscan's%20guide%20to%20Russian%20Military%20Avionics.htm

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اولا تا حالا 20 فروند از سوخو34 ساخته شده. دوما اون بمب افکن ناونشین که میگی مدلی از سوخو34 هست بمب افکن نیست و مدل آموزشی سوخو33 نیروی دریایی روسیه هست اسمش هم su-33k هست. سوما su-34 برای صادرات نیست و su-32FM/FN برای صادرات بود که حالا دیگه دومای روسیه کلا صادراتش رو ممنوع کرده و فقط برای خود نیروی هوایی روسیه تولید میشه.

اولا تا حالا 20 فروند از سوخو34 ساخته شده. دوما اون بمب افکن ناونشین که میگی مدلی از سوخو34 هست بمب افکن نیست و مدل آموزشی سوخو33 نیروی دریایی روسیه هست اسمش هم su-33k هست. سوما su-34 برای صادرات نیست و su-32FM/FN برای صادرات بود که حالا دیگه دومای روسیه کلا صادراتش رو ممنوع کرده و فقط برای خود نیروی هوایی روسیه تولید میشه.

[quote name='SAEID' timestamp='1180822615' post='3224']
مطلب مفید و خوبی بود.
ذکر این نکته ضروری است که یکی دو سال هست که روسها برخی تغییرات بزرگ در این جنگنده ایجاد کرده اند از جمله نصب یک سیستم جنگ الکترونیکی ناشناخته که باعث بزرگتر شدن دم آن شده است. همچنین گزارشاتی وجود دارد مبنی بر برد 300 کیلومتری رادار هوا به زمین این جنگنده! :D
[/quote]
شما درست میگی. برد هوا به سطح رادارش خیلی زیاده. میتونه از فواصل خارج از محدوده عملیات تمام سیستمهای پدافند هوایی غربی به اهدافش حمله کنه و پدافند دشمن رو قبل از این که بتونه کاری انجام بده نابود میکنه.

[quote name='sss' timestamp='1181165366' post='3527']
به نظر من جزو آخرين دست و پا زدناي روسهاست :D با وجود 6000 فروند اف-35(3000 تا براي آمريكا و 3000 تا براي بقيه) تا سال2020 يعني فقط 13 سال ديگه كه تازه آخرين فروند سوخو 34 تحويل ارتش روسيه ميشه عصر استيلت به ميانه راه رسيده و اين نسل 4.5 تازه تحويلش تموم ميشه :)
[/quote] چی میگی حاج آقا؟! کی گفته آمریکا 3000 تا اف-35 عملیاتی میکنه؟! همون 50 تا اف-35 هم که داشتن عملیاتی میشدن به خاطر نقص تو بدنه موتور به کارخونه لاکهید مارتین برگردوندن. تو بهترین حالت 300 تا بیشتر نمیتونن عملیاتی کنن . چون تو بحران اقتصادی و کمبود بودجه دست و پا میزنن. همون اف-22 هم که هارت و پورت میکردن که 3000 تا عملیاتی میکنیم کمش کردن شد 1000 تا . بعدش بازم کمترش کردن و گفتن 700 تا عملیاتی میکنیم. بعدش شد 300 تا . آخرش هم 187 تا عملیاتی کردن و خط تولیدش رو بستن. از اون 187 تا هم 5 تا به دلیل نقص فنی سیستم پشتیبانی حیات خلبان سقوط کردن و موند 182 تا.

[quote name='sss' timestamp='1181165366' post='3527']
به نظر من جزو آخرين دست و پا زدناي روسهاست :D با وجود 6000 فروند اف-35(3000 تا براي آمريكا و 3000 تا براي بقيه) تا سال2020 يعني فقط 13 سال ديگه كه تازه آخرين فروند سوخو 34 تحويل ارتش روسيه ميشه عصر استيلت به ميانه راه رسيده و اين نسل 4.5 تازه تحويلش تموم ميشه :)
[/quote] چی میگی حاج آقا؟! کی گفته آمریکا 3000 تا اف-35 عملیاتی میکنه؟! همون 50 تا اف-35 هم که داشتن عملیاتی میشدن به خاطر نقص تو بدنه موتور به کارخونه لاکهید مارتین برگردوندن. تو بهترین حالت 300 تا بیشتر نمیتونن عملیاتی کنن . چون تو بحران اقتصادی و کمبود بودجه دست و پا میزنن. همون اف-22 هم که هارت و پورت میکردن که 3000 تا عملیاتی میکنیم کمش کردن شد 1000 تا . بعدش بازم کمترش کردن و گفتن 700 تا عملیاتی میکنیم. بعدش شد 300 تا . آخرش هم 187 تا عملیاتی کردن و خط تولیدش رو بستن. از اون 187 تا هم 5 تا به دلیل نقص فنی سیستم پشتیبانی حیات خلبان سقوط کردن و موند 182 تا.

[quote name='Reza6662' timestamp='1181174453' post='3550']
روسها خيلي بدبخت هستند. آمريكايي ها براي توليد هزاران فروند اف35 در حال تداكرات هستند و روسها هنوز از ميگ29 كا و ياك 38 استفاده مي كنند.
[/quote] کی به شما گفته آمریکا هزاران اف-35 عملیاتی میکنه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!! آمریکا فوقش بتونه 200 یا 300 تا اف-35 عملیاتی کنه. بعدش هم روسیه MIG-29K رو واسه صادرات به هند در نظر گرفته و در ضمن مثل این که شما جنگنده نسل پنجم روسیه T-50 رو فراموش کردیااااااااا !
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote name='StrikeFlanker' timestamp='1378670531' post='337379']
اولا تا حالا 20 فروند از سوخو34 ساخته شده. دوما اون بمب افکن ناونشین که میگی مدلی از سوخو34 هست بمب افکن نیست و مدل آموزشی سوخو33 نیروی دریایی روسیه هست اسمش هم su-33k هست. سوما su-34 برای صادرات نیست و su-32FM/FN برای صادرات بود که حالا دیگه دومای روسیه کلا صادراتش رو ممنوع کرده و فقط برای خود نیروی هوایی روسیه تولید میشه.

اولا تا حالا 20 فروند از سوخو34 ساخته شده. دوما اون بمب افکن ناونشین که میگی مدلی از سوخو34 هست بمب افکن نیست و مدل آموزشی سوخو33 نیروی دریایی روسیه هست اسمش هم su-33k هست. سوما su-34 برای صادرات نیست و su-32FM/FN برای صادرات بود که حالا دیگه دومای روسیه کلا صادراتش رو ممنوع کرده و فقط برای خود نیروی هوایی روسیه تولید میشه.


شما درست میگی. برد هوا به سطح رادارش خیلی زیاده. میتونه از فواصل خارج از محدوده عملیات تمام سیستمهای پدافند هوایی غربی به اهدافش حمله کنه و پدافند دشمن رو قبل از این که بتونه کاری انجام بده نابود میکنه.

چی میگی حاج آقا؟! کی گفته آمریکا 3000 تا اف-35 عملیاتی میکنه؟! همون 50 تا اف-35 هم که داشتن عملیاتی میشدن به خاطر نقص تو بدنه موتور به کارخونه لاکهید مارتین برگردوندن. تو بهترین حالت 300 تا بیشتر نمیتونن عملیاتی کنن . چون تو بحران اقتصادی و کمبود بودجه دست و پا میزنن. همون اف-22 هم که هارت و پورت میکردن که 3000 تا عملیاتی میکنیم کمش کردن شد 1000 تا . بعدش بازم کمترش کردن و گفتن 700 تا عملیاتی میکنیم. بعدش شد 300 تا . آخرش هم 187 تا عملیاتی کردن و خط تولیدش رو بستن. از اون 187 تا هم 5 تا به دلیل نقص فنی سیستم پشتیبانی حیات خلبان سقوط کردن و موند 182 تا.

چی میگی حاج آقا؟! کی گفته آمریکا 3000 تا اف-35 عملیاتی میکنه؟! همون 50 تا اف-35 هم که داشتن عملیاتی میشدن به خاطر نقص تو بدنه موتور به کارخونه لاکهید مارتین برگردوندن. تو بهترین حالت 300 تا بیشتر نمیتونن عملیاتی کنن . چون تو بحران اقتصادی و کمبود بودجه دست و پا میزنن. همون اف-22 هم که هارت و پورت میکردن که 3000 تا عملیاتی میکنیم کمش کردن شد 1000 تا . بعدش بازم کمترش کردن و گفتن 700 تا عملیاتی میکنیم. بعدش شد 300 تا . آخرش هم 187 تا عملیاتی کردن و خط تولیدش رو بستن. از اون 187 تا هم 5 تا به دلیل نقص فنی سیستم پشتیبانی حیات خلبان سقوط کردن و موند 182 تا.

کی به شما گفته آمریکا هزاران اف-35 عملیاتی میکنه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!! آمریکا فوقش بتونه 200 یا 300 تا اف-35 عملیاتی کنه. بعدش هم روسیه MIG-29K رو واسه صادرات به هند در نظر گرفته و در ضمن مثل این که شما جنگنده نسل پنجم روسیه T-50 رو فراموش کردیااااااااا !
[/quote]
در مورد اف 35 و این داستان ها بهتر نگاهی به تاریخ تاپیک بندازید اما در مورد تعداد اف 35 های عملیاتی قطعا شما اشتباه میکنید چون نیرو دریایی و نیروی هوایی امریکا همزمان اف 35 نیاز دارن

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote name='death2' timestamp='1378670897' post='337385']
در مورد اف 35 و این داستان ها بهتر نگاهی به تاریخ تاپیک بندازید اما در مورد تعداد اف 35 های عملیاتی قطعا شما اشتباه میکنید چون نیرو دریایی و نیروی هوایی امریکا همزمان اف 35 نیاز دارن
[/quote]
آره دیدم تاریخش قدیمیه. اما خب لازم دیدم که اطلاع بدم به دوستان تا زیاده از حد روی اف-35 حساب نکنن و جنگنده های روسیه رو هم دست کم نگیرن. در مورد اف-35 درسته که هم نیروی هوایی و هم نیروی دریایی آمریکا خواهانش هستن. اما تا حالا فقط 55 فروندش ساخته شده که اونم به خاطر ترک خوردگی بدنه پیشرانه برای تعمیر و عیب یابی به لاکهید مارتین فرستاده شدن.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote] اما تا حالا فقط 55 فروندش ساخته شده که اونم به خاطر ترک خوردگی بدنه پیشرانه برای تعمیر و عیب یابی به لاکهید مارتین فرستاده شدن. [/quote]
کشور ها مثل هم نیستن که مثلا مثل چین اول جنگنده صادر کنن بعد شروع به غیب یابی کنن !50 تا میسازن چند سال باهاش کار میکنن عیب ها رو شناسایی میکنن بعد تولید انبوه میکنن خصوصا اگه قرار باشه تقریبا همه چنگنده ها با یک جنگنده جایگزین بشه

در ضمن کارنامه جنگنده های شرقی بیانگر توانشون هست حتی در جنگ سرد هم به سختی برابر همتا های غربی خودشون بودن الان که دیگه لازم به توضیح نیست
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
فکر کنم این مقاله رو قبلا جایی خوندم. منبعش رو میگفتی خب.

[quote name='mm1368' timestamp='1214753433' post='37234']
Su-34:


- هواپیمایی از خانواده مشهور فلانکر، با کد اولیه Su-27IB و نام اصلی Su-34

- از جانشینان اصلی هواپیمای سوخو 24 فنسر و Tu-23 با ترکیب نشستن خلبان Side-by-Side که تنها در هواپیماهای A-6، F-111 و Su-24 به کارگرفته شده است.

- مجهز به موشک های هوا به هوای نزدیک برد آرچر AA-11 و موشک دوربرد AA-12 برای نبرد های هوایی، مجهز به بمب های هدایت دقیق لیزری KAB-500 و بمب های هدایت ناپذیر و راکت های هوا به زمین، مجهز به Gun با خشاب تنها 180 گلوله ای و با توانایی شلیک 1500 گلوله در دقیقه

- مجهز به سیستم های تعقیب و اسکن عوارض زمین و همچنین سیستم های ممانعت کننده از برخورد به زمین در هنگام پرواز در ماموریت هایی با ارتفاع Ultra Low

- توانایی پرواز با سرعت 1 ماخ در ارتفاع دریا و 1.6 ماخ در ارتفاعات بالا، مجهز به مورتورهای پس سوز دار توربوفن AL-31F یا AL-35، مجهز به سیستم حفاظت موتور از ورود اشیای خارجی (FOD)
[img]http://usera.imagecave.com/mm1386/su34_3.jpg[/img]
هواپیمای Su-34 پس از برخاست
[img]http://usera.imagecave.com/mm1386/su-34_2.jpg[/img]
سوخو34 در حال سوختگيري
[img]http://usera.imagecave.com/mm1386/wtuomv.jpg[/img]
در ضمن قيمت هر فروند 35ميليون دلار گفته شده
فكر كنم قشنگترين هواپيمايي كه تا حالا ساخته شده


saman_777جان
من در قسمت جستجو سايت گشتم ولي چيزي پيدا نكردم
[/quote]
آره به نظر من هم زیباترین جنگنده بمب افکن دنیاست.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote name='SAEID' timestamp='1208863249' post='28557']
حامد جان دستت درد نکنه ولی یک مشکلی هست که اونم منبع میباشد؟! اگر مطلب رو شما نوشتی اسم خود را به عنوان کپی رایت در انتهای آن ذکر کن وگرنه منبع و اسم نویسنده را بنویس. :oops:

درباره این جنگنده بنده چند انتقاد دارم.

اول اینکه ظرفیت حمل تسلیحات آن فرقی با دیگر جنگنده ها ندارد! هشت تن بارگذاری برای یک جنگنده ضربتی مناسب نیست. ظرفیت بارگذاری چنین جنگنده ای باید بیش از ده تن باشد. (اون دو تن اضافی حتما نباید بمب و موشک باشه و میتونه مخزن سوخت اضافی برای افزایش برد باشد که اینطوری برای افزایش برد مجبور نمیشیم از میزان تسلیحات کم کنیم.)

دوم هم اینکه سرعت این جنگنده برای عبور از پدافندهای ارتفاع پست دشمن چندان مناسب نیست. برای عبور از پدافند ارتفاع پست باید جنگنده به سرعتی بیش از دو ماخ دست یابد آن هم در ارتفاع پائین.

ولی جدای از دو مشکل فوق جنگنده - بمب افکن ضربتی فوق العاده پیشرفته و توانمندی است و گفته میشود سیستم جنگ الکترونیک آن به حدی قدرتمند است که باعث از کار افتادن سایتهای پدافندی و راداری دشمن شده و در نتیجه این جنگنده براحتی قادر به عبور از آنها و انجام ماموریت خود است.

در صورت تامین اعتبارات مالی نیروی هوایی روسیه تا سال 2015 میلادی به 400 الی 500 فروند از این جنگنده - بمب افکن برای جایگزینی با سوخو24های قدیمی مجهز خواهد شد.
[/quote] کی گفته که برای پرواز تو ارتفاع پایین باید سرعت 2 ماخ باشه؟! ظرفیت مهماتش هم کافیه. اون 10 تن که میگی واسه بمب افکنهای استراتژیکه نه بمب افکنهای تاکتیکی. این دو نوع با هم فرق دارن. لطفا با هم قاطیشون نکنید. در مورد تعدادش هم در حال حاضر 20 فروند عملیاتی شدن و قراره تا 2020 تعدادش به 120 فروند برسه. 400 الی 500 فروند کجا بود؟!

[quote name='hamed_713' timestamp='1208868008' post='28575']
آيا اين درسته كه نيروي هوايي كشورمان پيشنهاد خريد اين بمب افكن را به روسيه داد و به خاطر قيمت بالاي پيشنهادي روسها (فكر كنم 38 ميليون دلار)مذاكرات نيمه تمام شد.؟؟؟ :-?
[/quote] نه. کاملا غلطه. قویا تکذیب میشه.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote name='hamed_713' timestamp='1202968843' post='20341']
سوخوی 34 که ناتو آن را FallBack نام گذاری کرده یک جنگنده بمب افکن پیشرفته تهاجمی دو سرنشین است.این جنگنده-بمب افکن برای جایگزینی سوخوی 24 طراحی شده است.
این جنگنده بمب افکن می شود گفت که نسخه ای ازSu-27 Flanker است.طراحی آن در اوایل 1980 آغاز شد و در 13 آوریل 1990 اولین پرواز آزمایشی را تجربه کرد.نخست این جنگنده بمب افکن
Bombardirovschik ) Su-27IB (IB: Istrebitel نام گذاری شد.
مسائل مالی شرکت سازنده باعث توقف مکرر پروژه شد و باعث شد مدل آزمایشی آن تحت قوانین مختلف تخصیص به نمایش درآید.زمانی که خبر آن در مطبوعات پخش شد از آن با نام Su-34 یاد شد.سومین مدل آزمایشی این پرنده در نمایش هوایی پاریس در سال 1995 شرکت کرد و نام Su-34MF (FN for "Fighter, Navy") به خود گرفت.همچنین در نمایش هوایی MAKS در سال 1999 نام Su-34MF (MF for MnogoFunksionalniy, multi-function) بر روی این جنگنده-بمب افکن گذاشته شد.اخیرا نیروی هوایی روسیه این جنگنده-بمب افکن را فقطSu34 معرفی کرده است.

در طراحی شکل بال ها سکان عمودی و خروجی موتور ها تقریبا شبیه به Su-27/Su-30 'Flanker' Su-30/Su-33 'Flanker-D'/Su-35 'Flanker-F' برای افزایش ناپایداری(مانور بیشتر) و کاهش نیروی پسا عمل شده است.دماغه هواپیما به کلی تغییر کرده و کاکپیت هواپیما به شکل دونفره side-by-side طراحی شده.Su-34 موتور های Su-27 را در خود حفظ کرده اما با تابت ماندن شکل ورودی ها بیشترین سرعت این جنگنده به 1.8 ماخ رسیده است.
برخلاف Su-27 ،Su-34 دارای شیشه کاکپیت مدرن رنگی CRT و صفحه نمایش چند منظوره است.الکترونیک هوایی همچنان بر پایه V004 و UOMZ لیزری/تلوزیونی است و سیستمی برای تشخیص و هدایت دقیق مهمات تعبیه شده است.
این جنگنده همچنین از رادار v005 نیز بهره می برد. Su-34 به تجهیزات جنگ الکترونیک ECM نیز که شامل سیستم شناسایی مادون قرمز پرتاب موشک(infrared missile launch detection system) است،استفاده می کند. کابین آن کاملا زره پوش است(با هفده میلیمتر تیتانیوم تقویت شده)
تفاوت اساسی کاکپیت این جنگنده-بمب افکن این است که فضای وسیعی را برای خدمه فراهم میکند.از قبیل یک آشپزخانه کوچک توالت،و تخت خواب برای خدمه.(جلل خالق.هواپیماهای مسافربری ما چنین امکاناتی ندارن،نزاح کردم)در طراحی کاکپیت راحتی خدمه مهم ترین شرط را به خود اختصاص داده. از جالبترین امکانات آن این است که می تواند به سمت عقب (یعنی هواپیمای تعقیب کننده) موشک شلیک کند این هواپیما می تواند موشک های R.73 را از دریچه ی مخصوص شلیک کند

در ضمن این جنگنده یا بهتر بگم این بمب افکن همه کاره رویای هولناکی برای هر ناوی محسوب می شود چون رادار آن یک سیستم ناوبری دریایی کامل برای درگیری با ناوها و زیر دریایی ها دارد تازه این سیستم با موشک هایتوربوجت آلفا با بیش از سه ماخ سرعت(سرعت موشک) کاملتر هم می شود
بمب افکن SU.34 بدون سوختگیری می تواند تا 4000 کیلومتر را با جنگ افزار کامل بپیماید
در هر حال جنگنده ی SU.34 یکی از بهترین بمب افکن های ضربتی محسوب می گردد پلاتیپوسی که به طور کامل خود را با همه چیز وفق می دهد.
Su-34 راحتی کاملی را برای خلبانان در نبرد های هوایی فراهم می کند.خلبانان می توانند از نسل جدید کامپیوتر ها وتجهیزات الکتونیکی استفاده کنند.این تجهیزات می توانند بمب های جنگنده بمب افکن را به سمت هدفی که به خوبی استتار شده بدون محدودیت آب و هوایی و با خطای فقط چند متر تا ارتفاع 250 کیلومتری از سطح زمین روانه کنند.سوخوی 34 به زودی وارد اسکادران بمب افکن ها می شود که دارای هوش مصنوعی بسیار بالا و سیستم امنیتی فوق العاده است.


• سرنشین: 2
• طول: 23.34 m (72 ft 2 in)
• فاصله از بال دوسر بال: 14.7 m (48 ft 3 in)
• وزن: 6.09 m (19 ft 5 in)
• وزن با بار: 39,000 kg (85,980 lb)
• بیشترین وزن برخاست: 45,100 kg (99,425 lb)
• پیشران: 2× Lyulka AL-35F turbofans, 137.2 kN (30,845 lbf) with afterburner each
Performance
• بیشترین سرعت:
o ارتفاع زیاد: Mach 1.8 (1,900 km/h, 1,180 mph)
o ارتفاع کم: Mach 1.14 (1,400 km/h, 870 mph) در سطع دریا
• شعاع عملیاتی: 1,100 km (680 mi)
• پرواز بدون سوخت گیری: 4,000 km (2,490 mi)
• سقف پرواز 15,000 m (49,200 ft)
• وزن نسبت به مساحت بال: 629 kg/m² (129 lb/ft²)
• نیروی تراست نسبت به وزن: 0.68

منبع:مجله هوايي
[/quote]
موشک آلفا دیگه چه موشکیه؟! مطمئنی اشتباه نکردی؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote name='StrikeFlanker' timestamp='1378676289' post='337413']
موشک آلفا دیگه چه موشکیه؟! مطمئنی اشتباه نکردی؟
[/quote]

فکر نمیکنم ارسال کننده تاپیک پیداش بشه و سوال شما رو ببینه!
خیر اشتباه نکردند.منظور ایشون خانواده موشک های ضد کشتی KLUB بود که 3M-51 Alfa P-900 یکی از اونهاست
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.