Recommended Posts

با عرض پوزش از [color=yellow]shahm[/color] و [color=blue]amir1357[/color] عزيز(!) يه سؤال داشتم! آيا اين بمب افكن توانايي كروز در ارتفاعات فوقاني جو رو داره؟ مگر نبايد براي حمله به اهداف در مناطق دور دست به اين ارتفاعات بريم؟ خوب اين هواپيما تا چه ميزان از اين قابليت برخورداره؟ عموماً [b]ارتفاع متداول [/b]براي كروز جنگنده ها و ارتفاع متداول براي بمب افكن ها(بمب افكن استراتژيك رو هم لطفاً جداگانه بگيد) چقدر است؟
در تصويري كه در گالري نيروي هوايي تحت عنوان «رويارويي MiG-29 و F-15 در دوران جنگ سرد» وجود داره٬ خلبانا عملاً دارن فضانوردي مي كند كه؟! اينو مي دونم كه مرز رسمي و پذيرفته شده ي جو زمين در ارتفاع 100 كيلومتريه يعني شما بايد در ارتفاع 328 هزار پايي وايسي تا پاسپورتتو چك كنن(!) icon_cheesygrin . حالا اين گونه هواپيماها تا چه مقدار مي تونن برن بالا؟
لطفاً ارتفاع عمومي پروازي براي هواپيماهاي شناسايي-جاسوسي مثل Black Bird و U-2 رو هم از قلم نندازين؛[i] با تشكّر...[/i]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
پرشين كينگ سلام
متلكتو گرفتم icon_cheesygrin يكي طلب من؛ بعدا از خجالتت در ميام icon_cheesygrin icon_cheesygrin
اگه پيلوت خان جوابتو نداد من بهت ميگم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با سلام مقاله جنگ يوگسلاوي رو خوندم اون فقط يك استثنا تازه در نتيجه جنگ هيچ تاثيري نداشت ضمنا من اصلا نگفتم بريم بشينيم دست رو دست بزاريم ببينيم كه اونا حركت بعديشون چي نظر من اين بود كه بايد سلاحي رو خريداري بكنيم كه مزيتي رو بما بده كه بتونيم دشمن رو به زانو در بياريم شما كليه تفسير هاي نظلامي رو كه مطالعه كني اونا نميگن شما چند تا اف 5 يا اف 4 يا حتي بالاتر اف 14 ميگ 29 داري چون به راحتي ساقتش ميكنند بلكه ميگن شما چندتا موشك شهاب يا سجيل داري و بطور هم زمان چند تاشو ميتوني شليك كني كه به هدف اصابت كنه و به چه ميزان خسارت مالي و انساني به اونا در روز اول جنگ ميتوني وارد كني همه ميدونند كه سه روز اول سرنوشت سازه و ميتونه سرنوشت نبزد رو مشخص كنه كه كي برنده و كي بازنده و يا اينكه با پدافند مون ما ميتونيم چند تا از جنگنده هاي اونا رو ساقط كنيم ما مثل جنگ تحميلي زمان زيادي براي مقابله نداريم مطمين باشيد كه طول اين جنگ يك ماه طول نخواهد كشيد لذا ما نياز داريم كه جنگنده اي هجومي مثل سوخوي 34 داشته باشيم تا بتونيم دشمن و در خارج از مرزهاي خودمون مورد حمله قرار بديم علاوه بر موشكهاي زمين به زمين !
فقط يك سوال پيش ميايد اگه يك خلبان ما پاسپورتشو با خودش نياورده باشه اجازه ميدن اون بالا از مرز خارج بشه يا نه ميگن برگرد برو بيارش !

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
شهم جان سلام
بهتره براي اينكه جلوي قفل شدن تاپيك گرفته بشه اگه مايل بودي بقيه بحث رو در قالب PM ادامه بديم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
البته آقا سعید باید شاه رو ببخشن که برای نسل بعد از انقلاب اسلامی سرمایه گذاری نکردن! icon_cheesygrin
مگه چیزی جز اینا داریم ؟
بخدا مجبوریم! بابا تحریمیم میدونی یعنی چی؟! icon_cheesygrin
فکر میکنید اونا صبر میکنن ما یه 40 سال دیگه یه هواپیما نسل پنجم بسازیم باهاش تو منطقه آقایی کنیم؟ نه عزیز! اونام میرن جلو خیلی سریعتر از ما! فرض کن الان سال 1438 هستش! ما یه جنگنده در حد f22 ساختیم! (هرچند درحد f14 خواهد بود!) اونوقت در یک نمایش جدید و پر زرق و برق (مثل پرده برداری از رپتور) آمریکایی ها جنگنده جدید خوشونو مثلا بنام f50 یا f62 نشون میدن! ظاهرا تخیلی هست اما کاملا حقیقت داره! ما هیچوقت تا وقتی تحریم هستیم بهشون نمیرسیم!
از نظر کمی شاید موفق باشیم! شاید! اما از نظر کیفی در حد اونا نخواهیم بود! و فقط مجبوریم دست به دامان خیرات روسیه (S-300 . s-400 . سوخو ها ومیگ ها) باشیم icon_cheesygrin

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]البته آقا سعید باید شاه رو ببخشن که برای نسل بعد از انقلاب اسلامی سرمایه گذاری نکردن! :lol:
مگه چیزی جز اینا داریم ؟
بخدا مجبوریم! بابا تحریمیم میدونی یعنی چی؟! icon_rolleyes
فکر میکنید اونا صبر میکنن ما یه 40 سال دیگه یه هواپیما نسل پنجم بسازیم باهاش تو منطقه آقایی کنیم؟ نه عزیز! اونام میرن جلو خیلی سریعتر از ما! فرض کن الان سال 1438 هستش! ما یه جنگنده در حد f22 ساختیم! (هرچند درحد f14 خواهد بود!) اونوقت در یک نمایش جدید و پر زرق و برق (مثل پرده برداری از رپتور) آمریکایی ها جنگنده جدید خوشونو مثلا بنام f50 یا f62 نشون میدن! ظاهرا تخیلی هست اما کاملا حقیقت داره! ما هیچوقت تا وقتی تحریم هستیم بهشون نمیرسیم!
از نظر کمی شاید موفق باشیم! شاید! اما از نظر کیفی در حد اونا نخواهیم بود! و فقط مجبوریم دست به دامان خیرات روسیه (S-300 . s-400 . سوخو ها ومیگ ها) باشیم icon_rolleyes[/quote]

توصیه می کنم افعال منفی رو از ذهن خود بیرون کنید.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
چطور میشه بجای طی پروسه جنگنده های نسل سه و چهار و پنج به یک باره سوار بر قطار نسل شش شویم؟
مثل اینه شما یه دانش آموز باشین و بصورت جهشی درس بخونین! اونم از اول دبیرستان یهو نری سوم! یهو بری دانشگاه!
در علم میشه پیشرفت کنیم.به سرعت هم میشه اما این چنین جهش هایی زیر بنای علمی لازم داره!
زیر بنای هواپیمای نسل ششم حتما نسل پنجم هست! و نمیتونی از نسل چهار همچین جهشی انجام بدی!
آقا سعید میشه ساده شدن ارتباطات رو برام توضیح بدی ؟
اگه منظورتون ساده شدن تلفن زدن به اونور دنیا یا سفر سریع به هرجای کره خاکی باشه بله حق با شماست! اما اگه منظورتون از سادگی ارتباطات اینه نقشه ساخت و قطعات هواپیمای نسل پنجو برامون پست میکنن و ماهم سر همش میکنیم اشتباهه!
میدونم منظورتون این بوده ما میتونیم با سرمایه گذاری در فناوری های آینده جهش کنیم بدون اینکه اون مسیر رو که باید بطور معمول میرفتیم طی کنیم! من هرچی بهش فکر میکنم راهی پیدا نمیکنم که چطور میشه بدون سواد دوم و سوم و پیش دانشگاهی بری دانشگاه درس بخونی؟!
اگه توجیهم کنین ممنون میشم! icon_cheesygrin

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
نگفتم سواد دبیرستان نداشته بریم دانشگاه! از جهش علمی حرف زدم که تا یکی دو دهه دیگه در جهان رخ میده و مثل جهش الکترونیک در نیم قرن اخیر همه چی رو متحول میکنه.

منظورم اینه که وقتی هواپیمای نسل شش اومد دیگه نسل پنج اهمیت نداره مهم هم نیست کامل فناوریش رو داشته باشیم یا نه همین که از کلیاتش سررشته داشته باشیم کافیه. کشورهایی که فناوری موتور ملخی نداشتن نتونستن موتور جت بسازن اما اونایی که حتی نه کاملش رو داشتن در صورت تلاش میتونستن خود رو به قطار جدید برسونن. در کل منظورم این هست که نباید رو فناوریهایی که دارن قدیمی میشن توقف کنیم باید مثل قضیه درختان آلمانی پیشرفت همزمان با علوم روز رو داشته باشیم که داریم در بعضی بخشها مثل انرژی هسته ای و نانو فناوری و ژنتیک ... بعد که به سطح جهان رسیدیم برمیگردیم نواقص رو تکمیل میکنیم.

یک مثال عملی میزنم از کامپیوتر تا بهتر متوجه بشیم. الان کدوم یک از برنامه نویسها زبان صفر و یک رو تسلط داره؟ شاید به تعداد انگشتان دست! دیگه امروز کسی که میخاد برنامه نویسی یاد بگیره لزومی نیست بره از صفر شروع کنه! میاد مثلا از ویژوال بیسیک میخونه. نیاز چندانی هم نداره صفر و یک بلد باشه چون اون یه فناوری قدیمی بود و با اینکه زیربنای برنامه های جدید هست ولی احتیاج نداریم یاد بگیریم. این همون جهش علمی هست که منظورم بود و بعد اون علوم قدیمی منسوخ میشن هر چند هنوز زیربنای علوم جدید باشن اما در عمل نیستن!

همین موضوع در علوم نظامی بیشتر صدق میکنه. میدانیم که پروسه تولید یک وسیله نظامی به سه مرحله طراحی ، ساخت و تولید تقسیم میشود. کشور ما که امروز فناوری نسل پنج ندارد و فناوری نسل چهار رو هم کامل ندارد قطعا بخش سوم این حلقه رو نمیتونه الان انجام بده. ولی دو بخش زیربنایی که طراحی و ساخت باشه رو میتوان در روی کاغذ و در آزمایشگاه با ساخت نمونه های مقیاسی انجام داد تا اینکه توان فنی لازم برای پیاده کردن طرحها و تولید رو کسب کنیم. وقتی ما بلد باشیم چطوری موتور طراحی میشه و اجزاء مختلفش رو بدونیم کافیه صنعتش رو داشته باشیم تا چشم بسته موتور بسازیم! فناوری نسل چهار رو هم پنج رو هم در این سطح کسب کنیم به نظر من کافیه اشکالی نداره مثلا موتور از روسیه بخریم تا روزی که توان صنعتی لازم برای نسل شش رو بدست آوریم و با یک پرش سوار بر قطار بعدی بشیم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
مرسی از توضیحات کاملتون! من که توجیه شدم! حق با شماست icon_cheesygrin
بهتر بجای وقت تلف کردن روی هواپیماهایی که اگه تولید هم بشن (نسل 4 ) جلوی نسل 5 حرفی برای گفتن ندارن خودمونو برای نسل های اینده اماده کنیم! حرف درستی زدین! باید اینکارو بکنیم وگرنه خیلی عقب میوفتیم.. icon_cheesygrin

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با سلام خدمت دوستان عزیز
ببخشید که نو این مدت نتونستم بیام خسته گی کار نمی ذاره بیام.
پرشین کینگ عزیز: سوخو 34 توانایی پرواز تا نزدیکی پنجاه هزار پا رو داره که از اف15 بیشتر و از بی2 کمتر هست بستگی به وزن و نوع تسلیحات داره چون این سقف پروازی که در شناسنامه هواپیماها میاد بدون تسلیحات حساب شده است.
موتور بلک برد رو با این مقایسه می کنی؟
در مورد ارتفاع متداول کروز جنگنده ها چیز خیلی کمی میدونم.

اگه کس دیگه ایی جوابی داره خشحال میشم بخونم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]با عرض پوزش از [color=yellow]shahm[/color] و [color=blue]amir1357[/color] عزيز(!) يه سؤال داشتم! آيا اين بمب افكن توانايي كروز در ارتفاعات فوقاني جو رو داره؟ مگر نبايد براي حمله به اهداف در مناطق دور دست به اين ارتفاعات بريم؟ خوب اين هواپيما تا چه ميزان از اين قابليت برخورداره؟ عموماً [b]ارتفاع متداول [/b]براي كروز جنگنده ها و ارتفاع متداول براي بمب افكن ها(بمب افكن استراتژيك رو هم لطفاً جداگانه بگيد) چقدر است؟
در تصويري كه در گالري نيروي هوايي تحت عنوان «رويارويي MiG-29 و F-15 در دوران جنگ سرد» وجود داره٬ خلبانا عملاً دارن فضانوردي مي كند كه؟! اينو مي دونم كه مرز رسمي و پذيرفته شده ي جو زمين در ارتفاع 100 كيلومتريه يعني شما بايد در ارتفاع 328 هزار پايي وايسي تا پاسپورتتو چك كنن(!) icon_cheesygrin . حالا اين گونه هواپيماها تا چه مقدار مي تونن برن بالا؟
لطفاً ارتفاع عمومي پروازي براي هواپيماهاي شناسايي-جاسوسي مثل Black Bird و U-2 رو هم از قلم نندازين؛[i] با تشكّر...[/i][/quote]
سلام بر پرشين كينگ
بله عموما بمب افكن ها ( خصوصا نوع دور بردش ) توانايي كروز در ارتفاع بالا رو دارن. اين يكي هم داره.
ارتفاع كروز خيلي چيز ثابت و قطعي نيست و بسته به نوع مأموريت متفاوته مثلا جنگنده ها عموما تو ارتفاع 25000 تا 40000 پايي كروز مي كنن و يا بمب افكن هاي دور برد 40000 تا 70000 پا رو براي اين كار انتخاب مي كنن( انواع استراتژيك كه خواسته بودي عموما در همين ارتفاعات پرواز مي كنن) ولي در عين حال مشاهده شده كه يه بمب افكن استراتژيك مثل بي 1 پروازهاي رزمي طولاني در ارتفاع پايين انجام داده تا از ديد رادارها مصون بمونه. جنگنده هاي رهگير هم معمولا بين 35000 تا 60000 پا مي پلكن!
اف 15 و ميگ 29 هر دوتاشون تا حدود 60000 پا مي تونن بالا برن.
يو 2 معمولا در ارتفاع 70000 پايي پرواز مي كرد ( به همين دليل سام 2 اونو مي تونست شكار كنه) و اس آر 71 يا همون پرنده سياه هم در ارتفاع استثنايي صد هزار پايي پرواز مي كرد(‌ يكي از دلايل به كار گيري سيستم سام 5 توسط روسها پاسخ به اينگونه تهديدات بالا پرواز بود كه تا 100000 پا رو پوشش ميده).
هر دوي اين پرنده ها الان بازنشست شدن فقط چند تا اس آر 71 تحقيقاتي هنوز يه وقتهايي مي پرن.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
از توضیحات اقا امیر استفاده نمودیم


[quote]1- شما اطلاعيه رسمي دولت رو كه ببينين نوشته كه تو اون هواپيما آمريكايي ها هم بودن اگه خواستي لينكشو مي ذارم. قصد خرابكاري خاصي هم نداشتن فقط مي خواستن برن ولايت افغانستان. تو راهشون هم يه بررسي از ميزان هشياري سيستم پدافندي ما بكنن. علت داد و بيداد نكردن هم اينه كه يه وقتهايي بايد ضرب شست نشون داد؛ ولي بي سر و صدا( آخه اينجوري كيفش بيشتره!) [/quote]
اطلاعیه دولت من مجله صنایع هوایی رو که مال دولت هست و خوندم هیچ اسمی از امریکا نبوده. اطلاعیه توسط نیروی هوایی ایران منتشر شده ان شب که که این خبر منتشر شد من تمام اخبار ها را گوش دادم هیچی اسمی از امریکا نبود سایت ارتش هم رفتم باز هم اسمی از امریکا نبود. در مجله هم امده که اقایان مجارستانی بودن و اشتباه سیگنالی از سمت ایران باعث این اتفاق شده.

[quote]4- همانطور كه خود شما هم ميدوني هيچ بمب افكني تو دنيا توان رقابت با يه جنگنده مجهز به موشكهاي دوربرد رو نداره. آخه اخوي بمب افكن رو با جنگنده مقايسه مي كني؟(صاعقه يك هواپيماي بمب افكنه و نمونه جنگنده نداره يعني هنوز توليد نشده شايد توليد بشه) [/quote]

چرا به من میگی؟؟؟ این حرف ها تو برو به وزیر دفاع و روزنامه و تلوزیون بزن که دارن شب تا صبح به این هواپیما جنگنده می گن.

[quote]5- بيا از من بپرس كه پرداختن به موضوع خودكفايي در زمان دولت آقاي خ. . . با الان چقدر توفير كرده ( تو مايه هاي همون تومني هفت صنار خودمون!) اون موقع كجا و الان كجا؟ تعطيلي عمدي پروژه هاي دفاعي كجا و شتاب فزاينده كنوني كجا؟ [/quote]
هه...هه....
بشمار موشک شهاب1-2-3 تازه شهاب 3 هم دو مدل و موشک فاتح 110 خیلی از موشک های دیگه در ان زمان درست شد. در زمان اقای شمخانی تمام برنامه موشکی ایران برنامه ریزی شد و جایگزین موشک شهاب سجیل هست و جایگزین سجیل هم تعیین شده. اگه برنامه ریزی اقای شمخانی نبود ما همین شهاب 3 رو هم حالا حالاها نداشتیم چون وزارت دفاع در ان زمان به مشکل مالی برای ساخت این موشک برخورد با برنامه ریزی که شد قرار شد با وارد شدن به ساخت قطعات و لوازم برای مخابرات سودی به دست بیارن و با اون سود موشک های شهاب رو بسازن. که همین کار هم شد و الان کامپیوتر های مورد نیاز مخابرات کارت های تلفن و ... در وزارت دفاع تولید میشه.

[quote]6- حوت رو ما مهندسي معكوس كرديم با تغييراتي خاص جغرافياي خودمون. اون جنگنده ها كه گفتي يعني كدوم جنگنده ها؟
7- شايد روسيه به ما پيشنهاد خريد داده باشه ولي فرانسه رو باور نمي كنيم مگه لينك معتبر بذاري.
8- حيف كه نميشه گفت سرعت توليد موشكها در كشور چي بوده و چي شده؛ ولي اگه اون موقع شهاب 3 رو به قول آقاي شمخاني مثل پيكان توليد مي كرديم حال سجيل 2 رو اينطوري توليد مي كنيم! [/quote]
منظور جنگنده میگ31 هست که روسیه در یک بسته پیشنهادی به ایران گفت من حاضرم تعدادی میگ 31 دسته دوم خودمو به شما بدم. منبع این موضوع هم مقاله تام کوپر هست که حتما خودت خوندی. خواستی تو پی ام مدارک و استدلال های بیشتری میدم .
در سال 2003 روسها تعداد 22 فروند رهگیر میگ MiG-31 Foxhound دست دوم را همراه با ضمانت تامین قطعات یدکی این هواپیماها به مدت پنج سال و سرجمع به قیمت 470 میلیون دلار آمریکا برای فروش به ایران پیشنهاد دادند. به زودی سازمان سیا CIA نیروی هوایی آمریکا USAF را از خطر تصاحب رهگیر قدرتمند MiG-31BM آگاه کرد، چرا که زوج تامکت و فاکس هاوند می توانست برای هر کشوری کابوسی دهشتناک باشد. بنابراین قبل از اینکه ایران به پیشنهاد روسیه پاسخی بدهد، نیروی هوایی آمریکا درخواست خرید این تعداد رهگیر مدرن را به قیمتی بالاتر از آنچه که مسکو به تهران پیشنهاد کرده بود تسلیم روسیه کرد. جالب اینجاست که پنتاگون نمی خواست فقط مانع خرید میگ MiG-31 ها توسط ایران شود، بلکه خود نیز مایل بود که نگاهی به تکنولوژی این رهگیر توانمند بیندازد. خرید فاکس هاوند ها توسط آمریکا علی رغم آن بود که در سال های 1980 توسط جاسوسی به نام مستعار «دونالد» به اطلاعات ذیقیمتی از این جنگنده دست یافته بود و یک بار دیگر در سال 1997 که یک خلبان روسی به کشوری از جمهوری های استقلال یافته از شوروی سابق که دوست آمریکا به شما می آمد پناهنده شده و هواپیمای خود را نیز در اختیار آن ها قرار داده بود دانستنی های دیگری را درباره این جنگنده کشف کرده بود.

فرانسه که از واکنش ایرانیان به آزمایش های موفق موشک های ماژیک MkII دلگرم شده بود، در همان سال پیشنهاد یک بسته تسلیحاتی شامل 62 فروند میراژ F1CT، پانصد فروند موشک R550 ماژیک و ضمانت تامین قطعات یدکی پنج یا ده ساله بسته به انتخاب را به ایران تقدیم کرد. این بسته همچنین شامل کمک های فنی و البته پشتیبانی از جهت حفظ میراژهای موجود در خدمت بود، اما تهران به دلیل عدم تامین بودجه مورد نیاز این خرید توسط دولت پیشنهاد فرانسوی ها را رد کرد. البته پیشبینی می شد ایران در سال 1997 در قبال ارائه کمکهای فنی و سرویس هواپیماهای سوخو 24 لیبی، تعداد قابل ملاحظه ای موشک های ماژیک از آنان در سال 1997 دریافت کرده بود. شاید عدم خرید از فرانسه به دلیل بی میلی حکومت ایران در سرمایه گذاری روی نیروی هوایی بود. همین مسائل سرانجام منجر به توسعه طرح موشک فاطر، موشکی بر پایه ی موشک AIM-9P2 سایدوایندر با بدنه و موتور قبلی منتها با اویونیک کاملاً جدید شد. شاید توسعه همین موشک جدید بود که خرید موشک های R550 ماژیک، موشک های سفارش داده شده R-73 و R-27 روسی را لغو کرد. [color=#444444][color=red]منبع مقا[/color]له تام کوپر[/color]


[quote]9- مطمئني جنگنده شفق رو ساختيم؟؟ يا هنوز داريم مي سازيم؟ [/quote]
بله مدل اموزشی اون.

[quote]10-موشك فاطر در نمايشگاه دستاوردهاي دفاعي سال 77 رونمايي شد و حاصل زحمات قبل بود.
11-موشكهاي فونيكس در زمان مرحوم شهيد ستاري مجددا عملياتي شدند نه در زمان دولت آقاي خ. . .( خدا ايشان را رحمت كند خيلي از طرحها در زمان ايشون پايه ريزي شد مثل همون صاعقه يا پروژه فاطر و يا پروژه ستار كه بعد از شهادتش به اسم خودش نام گذاري شد.) [/quote]
اما در سال های بعد عملیاتی شد. اونی که نشون داده بودن ماکت بوده.

[quote]12- باز سازي سيستم هاي پدافندي هم مال زمان مرحوم ستاريه (مثل هاوك كه ميوه كاملش چند روز پيش چيده شد) [/quote]
بله تمام زحمت ها روی دوش بچه های نیروی هوایی هست بعد اقایون برای تبلیغ در انتخابات اون رو به اسم خودشون ثبت می کنن.

[quote]13- موضوع خريد سيستم هاي اس 300 بارها از سوي طرفين ايران و روسيه تكذيب شده و نوشتن اين مطلب از سوي شما بدون مرجع معتبر بعيده. [/quote]
ایران مدل اولیه این موشک که PMU1 هست رو داره اما PMU2 نداره.

[quote]14- ما از پاراگراف آخر حرفت نفهميديم بالاخره سوخو 34 رو بايد بخريم يا نه؟! ( شايد منظورت سوخو 33 يا 27 بوده؟) [/quote]
به من چه خواستن بخرن خواستن نخرن. فکر می کنی اقایون من و شما و مردم رو ادم حساب میکنن منتظر نظر من شما باشن که بگیم چی بخرن چی نخرن.
فقط موقع انتخابات و 22 بهمن ادمیم بقیه موارد فلسطین و لبنان و امریکا لاتین مهم تر هستن.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با اجازه! الآن جناب ابراهيم مى آيند من رو مى زنند كه چرا اينجا زدى؟ برو تو تاپيك پرسش و پاسخ! بعد هم يكى از مديران مى آيد با نظر خودشون اين پست رو انتقال مى دهند[size=10](خواهشاً انتقال ندهيد٬ جايش همينجاست)[/size]! من سؤالى كه داشتم اين بود كه كسى مى دونه علّت اصلى اين گونه طراحى نامتداول چيه؟ حتّى B-2 Spirit زو هم من ديدم از بالاش سوار مى شوند٬ همين طور SR-71 Balckbird.
[align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_85c75vd.jpg[/img][/align]

و سؤال دوم: چرا آنتن رادار رو كمى با زاويه رو به پايين نمى گذارند تا ديدپايين بهترى داشته باشيم؟ اين رو مى دونم كه در رادارهاى آرايه فازى امواج مى چرخند نه آنتن٬ ولى تقريباً تمام رادارها توانايى ديد كامل 180درجه(منطقه جلوى آنتن) رو ندارند. مى شه يك كم روشن بفرماييد؟
[align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/8f0lelv.jpg[/img][/align]

[align=center]يك غول پرنده هست! توجّه كنيد:
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/6y54gex.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_6y54gex.jpg[/img][/url][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/6wm83ep.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_6wm83ep.jpg[/img][/url][/align]

اون بيرون زدگى انتهاى هواپيما مگر رادار عقب نگر نيست؟! مثل همون فلنكر؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]اون بيرون زدگى انتهاى هواپيما مگر رادار عقب نگر نيست؟! مثل همون فلنكر؟[/quote]

بله درسته، تو همون عکس هم نوشته، رادار کنترل آتش عقب نگر هست.

[quote]چرا آنتن رادار رو كمى با زاويه رو به پايين نمى گذارند تا ديدپايين بهترى داشته باشيم؟ اين رو مى دونم كه در رادارهاى آرايه فازى امواج مى چرخند نه آنتن٬ ولى تقريباً تمام رادارها توانايى ديد كامل 180درجه(منطقه جلوى آنتن) رو ندارند. مى شه يك كم روشن بفرماييد؟[/quote]

این آنتن توانایی چرخش محدودی داره، چون نیاز زیادی به چرخش نداره، چون دوکاره هست( هم زمینی و هم هوایی) باید قابلیت چرخش داشته باشه،

هیچ هواپیمایی مستقلا 180 درجه مقابل خودش رو پوشش نمیده، نیازی هم نیست.

[quote] من سؤالى كه داشتم اين بود كه كسى مى دونه علّت اصلى اين گونه طراحى نامتداول چيه؟ حتّى B-2 Spirit زو هم من ديدم از بالاش سوار مى شوند٬ همين طور SR-71 Balckbird.[/quote]

شما مطمئنی این راه مال سوار شدن خلبانها باشه؟

احتمالا چون خلبانها کنار هم میشینن و پشتشون یه فضای خالی هست که دستشویی و یه سری چیزای دیگه اونجا قرار داره( به علت بلند پرواز بودن هواپیما طراحان داخلش دستشویی قرار دادن که کار خیلی واجبی هست!) قطعا یه راهرو باید بینشون باشه، شاید این راه ورود منتهی میشه به همون راهرو.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.