براوو تو زیرو (Bravo Two Zero) سرگذشت تیم گشتی SAS در عملیات طوفان صحرا

[deserthawk 5,515]

بسم الله الرحمن الرحیم

 

براوو تو زیرو (Bravo Two Zero) علامت مخابراتی بود که 8 نفر از نیروهای SAS ارتش بریتانیا مستقر عراق در زمان عملیات طوفان صحرا در ژانویه 1991 از آن استفاده می کردند. مطابق با گفته های یکی از اعضای این گشت وظایف آنها شامل جمع آوری اطلاعات، پیدا کردن یک موقعیت پوششی مناسب و ایجاد یک پست دیدبانی بر راه اصلی تدارکات عراقی ها بین بغداد و شمال غربی عراق بود در حالی که نفر دیگری از این گروه ماموریت آنها را نابود سازی لانچرهای موشک اسکاد عراقی  در یک مسیر 250 کیلومتری اعلام کرد.

اعضای SAS بر روی خودروی لندروور 110

 

این گشت موضوع چندین کتاب بود. بعضی مانند  Bravo Two Zero (1993) وThe One That Got Away (1995)  نوشته اعضای تیم گشت بودند و بعضی مانند Eye of the Storm (2000) اثر پیتر رتکلیف فرمانده هنگ SAS نوشته سایرین بودند.

در ژانویه 1991 در مقدمه حمله زمینی نیروهای ائتلاف به عراق اسکادران 22ام  نیروهای SAS در یک پایگاه عملیاتی در عربستان سعودی مستقر شدند. این اسکادران شامل تعدادی از تیم های نفوذ در عمق دشمن بودند که در گشت های 8 نفره تقسیم بندی شده بودند. سه تیم از این اسکادران به نام های براوو وان زیرو ، براوو تو زیرو و براوو تری زیرو نام داشتند.

اعضای گروه براوو تو زیرو شامل افراد زیر بودند:

گروهبان استیون بیلی میچل با نام مستعار اندی مک نب فرمانده تیم

گروهبان وینسنت دیوید فیلیپس

سرجوخه کریس گئوردی رایان با نام مستعار کولین آرمسترانگ

سرجوخه رابرت دیگر پرینگ

سرباز رابرت گسپر کنسیگلیو

سرباز جان لگس لین

سرباز مالکوم گراهام مک گون

سرباز مایک کیوی کوبورن

اعضای تیم براوو تو زیرو قبل از اعزام به داخل عراق( افراد با صورت معلوم کشته شدند)

 

در شب 22 ژانویه گشت براوو تو زیرو به همراه خودرو های لندرور 110 توسط هلیکوپترهای شینوک نیروی هوایی سلطنتی وارد آسمان عراق شدند.

هلیکوپترهای شینوک آماده برای انتقال تیم SAS به داخل خاک عراق

 

بنابر یک تصمیم بد آنها تصمیم گرفتند که از خودروها استفاده نکنند. بر طبق گفته های میچل تیم حدود 12 کیلومتر را در شب اول برای رسیدن به مکان پست دیدبانی پیاده رفت. ولی بقیه رقم های متفاوتی را ذکر کرده اند.

استیون میچل فرمانده تیم

 

هم رایان و هم میچل بیان کردند که وزن بالای تجهیزاتشان آنها را مجبور کرد که به سختی به مکان پست دیدبانی برسند و تجهیزات اضافی را در نوبت های چهار نفره جابجا کنند. بدین گونه که با خالی قدم زدن 4 نفر دوم چهار نفر اول تجهیزات را حمل می کردند و برعکس. بعد از مدتی که از رسیدن آنها به خاک عراق می گذشت لین فهمید که آنها در برقراری تماس با مرکز دچار مشکل شدند و نمی توانند با رادیوی بیسیم  تماس برقرار کنند. رتکلیف بعدها میچل را به عنوان رهبر دسته مقصر خرابی رادیو دانست چون وظیفه او بود که از سالم بودن رادیو مطمئن شود.

بیسیم PRC319 مجهز به رمز کننده پیام در اختیار SAS

 

در بعد از ظهر 24 ژانویه گشت با یک گله گوسفند و یک چوپان مواجه شد. از ترس اینکه گروه به خطر بیافتد آنها تصمیم گرفتند که عقب نشینی کنند و تجهیزات اضافی را رها کنند. همین که آنها آماده برگشتن شدند صدایی شنیدند که به سمت آنها نزدیک می شد و شبیه به تانک بود. آنها موقعیت دفاعی گرفتند و راکت های لاو خود را مسلح کردند و آماده شدند که او نزدیک تر بیاید. بعد از نزدیک تر شدن آنها فهمیدند که آن شی یک بولدوزر بود که با دیدن آنها راه خود را عوض کرده بود. با فهم این مطلب که آنها الان به یقین در معرض خطر قرار دارند سریع از موقعیت خود خارج شدند. اندکی بعد یک درگیری بین آنها و نیروهای عراقی در گرفت. هنوز مشخص نشده است که نیروهای عراقی از چوپان موضوع را فهمیده اند یا از راننده بولدوزر. روایت های افراد در مورد این تیر اندازی فرق دارد بعضی ها حتی از حضور یک نفربر زرهی و تیربار دوشکای عراقی در تیر اندازی خبر داده اند. رایان تخمین زد که در حدود 70 تیر در این تیراندازی شلیک کرده باشد.

دستورالعمل استاندارد عملیاتی بریتانیا در این چنین مواقعی که حالت اضطراری پیش می آید و تماس رادیویی وجود ندارد این است که تیم گشتی باید به مکان اولیه نفوذ برگردد و در آنجا منتظر هلیکوپتری که هر 24 ساعت یک بار می آید باشد. این نقشه با موقعیت یابی ناصحیح مکان فرود اولیه همراه شد. گروه به نقطه بلند شدن اضطراری رسید ولی از هلیکوپتر هیچ خبری نشد. رتکلیف بعدها اعلام کرد که این اتفاق به دلیل بیماری خلبان بود که بعد از برگشت از ماموریت کناره رفته بود. به دلیل خرابی رادیوی اضطراری که تنها به آنها امکان ارسال پبام می داد و هیچ پیامی را دریافت نمی کرد آنها نفهمیدند که در حالی که در تلاش برای ارتباط با مرکز بودند یکی از خلبانان آمریکایی صدای آنها را شنیده بود. خلبان جت از مشکل آنها آگاه شد ولی نمی توانست آنها را جابجا کند. سورتی های پروازی زیادی به آخرین مکان شناخته شده آنها و مسیر احتمالیشان فرستاده شد تا بتوان مکان آنها را مشخص کرد و به نجات آنها پرداخت.

دستورالعمل استاندار عملیاتی بیان می کند که قبل از نفوذ هر تیمی به پشت خطوط دشمن یک مسیر خروجی باید برنامه ریزی شود که اعضای گشت بدانند در صورتی که از هم جدا شدند و یا مشکلی افتاد به کجا بروند. نقشه های اولیه تیم گشتی بیان می کرد که یک مسیر خروجی در سمت جنوب به سمت عربستان سعودی وجود دارد. مطابق با گزارشات روزانه SAS در آن موقع در 24 ژانویه یک پیام از فرستنده علامت دهی تاکتیکی (TACBE) تیم گشت دریافت شد. این فرض منطقی بود که آنها در حال حرکت به سمت جنوب هستند. ولی در حقیقت تیم گشت در حال حرکت به سمت شمال غربی و مرزهای سوریه بود. کوبورن در این باره اعلام کرد که در موقع طرح ریزی حمله سوریه با حرکت به سمت مرزهایشان موافق بود و دستور فرماندهان نیز همین بود.

 

بیسیم تاکتیکی TACBE در اختیار تیم

مطابق گفته های رتکلیف تغییر نقشه همه تلاش های نیروهای ائتلاف را برای پیدا کردن مکان آنها و نجاتشان خنثی کرد. میچل همچنین به علت خودداری از بکار گرفتن خودروها در ماموریت مورد سرزنش گروه قرار گرفت چرا که می توانست برای خارج شدنشان بسیار بکارشان بیاید. یک تیم مشابه نیز که ماموریتشان انجام شده بود با خودروهای لندرورشان محل را ترک کرده بودند.

 

لندروور 110 مورد استفاده تیم های SAS

 

در شب 24 ژانویه در حالی که میچل تلاش می کرد با چراع تاکتیکی با یکی از هواپیماهای ائتلاف تماس بگیرد تیم گشت بطور اشتباهی به دو گروه تقسیم شد و از هم جدا شد.در حالی که بقیه منتظر پاسخی از چراغ تاکتیکی بودند فیلیپس، رایان و مک گون به مسیرشان در دل تاریکی ادامه دادند. هیچ کدام از دو گروه از دستورالعمل های استاندارد قرار ملاقات که آن را آموزش دیده بودند پیروی نکردند و هر دو بطور مستقل به سمت مرزهای سوریه به راه افتادند.

اسلحه M-16 به همراه نارنجک انداز M203

 

بعد از جدایی فیلیپس، رایان و مک گون مجهز به تفنگ های M16 به همراه نارنجک انداز های M203 بودند و تپانچه برونینگ نیز همراهشان بود. همچنین یک فرستنده علامت دهی تاکتیکی و دوربین دید در شب نیز به همراه داشتند. میچل، پرینگ، لین، کونسیگلو و کوبورن نیز مجهز به سلاح های ذکر شده به همراه تیربار مینیمی و GPS بودند.

 

تیربار مینیمی Minimi

در عصر 25 ژانویه رایان ، مک گون و فیلیپس محلی که در طول روز در آن بودند را ترک کرده و به سمت شمال حرکت کردند. فیلیپس که از سرما زدگی (Hypothermia) رنج می برد قادر به حمل اسلحه خود نبود و آن را به مک گون داد. همیطور که ادامه می دادند شرایط فیلیپس بدتر می شد و سرانجام به نقطه ای رسید که رنگ دستانش همرنگ دستکشش سیاه شد و شروع به فریاد زدن های بلند کرد. سرانجام فیلیپس تماسش را با دو نفر دیگر هم گروهش از دست داد و اندکی بعد درگذشت. رایان و مک گون 20 دقیقه به دنبال فیلیپس گشتند و سپس تصمیم گرفتند بدون او به راهشان ادامه دهند. سرجوخه وینس فیلیپس بعد از 19 سال خدمت در ارتش و 8 سال خدمت در SAS در 36 سالگی از سرمازدگی درگذشت.

'گروهبان وینسنت فیلیپس بر اثر سرمازدگی جان باخت

 

در میانه روز 26 ژانویه رایان و مک گون با یک چوپان بز که به دنبال بزش می دوید مواجه شدند. مک گون تصمیم گرفت که همراه پیرمرد به دنبال یک خودرو برود ولی رایان تصمیم گرفت همانجا بماند و منتظر باشد. مگ گون به همراه چوپان 4 ساعت قدم زد تا اینکه با یک خودروی تویوتا لندکروزر مواجه شد. پیرمرد به سمت خودرو دوید و مک گون که دید او در حال فرار است او را به قتل  رساند. خودرو توسط چند مرد مسلح هدایت می شد و مک گون که مهمات اضافی را فراموش کرده بود توسط آنها دستگیر شد.

در طول عصر 26 ژانویه گروه میچل در حالی که کونسیگلیو وانمود به زخمی شدن می کرد و کنار جاده ایستاده بود در پی ربودن یک خودرو بودند. آنها یک تاکسی را ربودند و آن را تا محل یک ایست و بازرسی رساندند. در مورد سرنشینان تاکسی صحبت های اعضای گروه متناقض است. بعضی به آزاد کردن همه اذعان کرده اند و گروهی گفته اند که راننده آنها را تا ایست و بازرسی رسانده است.

سرباز کونسیگلیو در اثر تیراندازی کشته شد

 

در صبح 27 ژانویه بین آنها و سربازان و مردم عادی درگیری رخ داد. کونسیگلو تیر خورد و کشته شد. لین با شنا کردن در رود فرات دچار سرما زدگی شد و او نیز جان باخت.

سرباز جان لین در هنگام شنا در رود فرات جان باخت

 

سایر اعضای گروه نیز به تبادل آتش با سربازان پرداختند که کوبورن در این تبادل آتش زخمی شد و سایر افراد نیز سرانجام دستگیر شدند.

میچل ادعا کرد که اعضای دستگیر شده بارها شکنجه و بازجویی شدند ولی مک گون ادعاهایی مانند کشیدن دندان و سوزاندن با اجاق را منکر شد و تاکید کرد که بازجویی انجام شده بدون اعمال فیزیکی ملموس و مشهود بوده است. تصاویر خبرنگاران از لحظه آزادی آنها شامل هیچ جراحت ملموسی نبود و صلیب سرخ نیز آنها را در یک وضعیت خوب توصیف کرد.

 آنها قبل از آزادی در ابوغریب زندانی بودند و بعد از آتش بس آزاد شدند.

برای اقدامات میچل در طول عملیات برای وی مدال اقدام برجسته (لیاقت) (Diatinguished Conduct Medal) در نظر گرفته شد در حالی که برای آرمسترانگ و دو نفر دیگر از اعضای گشت مدال نظامی تعلق گرفت.

میچل برنده جایزه

 

 

رایان طولانی ترین فرار تاریخ SAS را با حدود 290 کیلومتر رقم زد که بیشتر از فرار جک سیلیتو از صحرا در سال 1942 بود.

 

کریس رایان رکورد طولانی ترین فرار SAS را در اختیار دارد

منابع

http://en.wikipedia.org/wiki/Bravo_Two_Zero

Damien Lewis, Zero Six Bravo, 60 Special Forces. 100000 Enemy. The Explosive True Story, Quercus Publishing Plc 2013

ANDY MCNAB, Bravo Two Zero, BANTAM PRESS,1993

تمامی حقوق متعلق به نویسنده و مترجم و وبسایت میلیتاری می باشد.

 

 

ضمن تشکر  از دوست عزیز جناب DESERTHAWK  ، تصاویر و تاپیک منتقل شد // MR9

[TALASH 8,961]

بسیار عالی دوست عزیز مطلب ناب و بجایی بود :rose: :rose: :rose:

 

نکته ای که به ذهنم رسید نیروهای sas همگی حداکثر گروهبان هستن ولی ما سرباز صفر هامون الان دیگه همگی ستوان هستن  :)

[F14AA 5,205]

من کلا هنگ کردم ! icon_eek icon_eek icon_eek icon_eek icon_eek

 

آقا واسم سواله که اینا واقعا عضو SAS بودن ؟! یا اینکه با پارتی رفتن اونجا ؟!

 

اون سرباز صفر هاش هم اینطور خنگ بازی در نمیارن ! :neutral:

 

 

این فرض منطقی بود که آنها در حال حرکت به سمت جنوب هستند. ولی در حقیقت تیم گشت در حال حرکت به سمت شمال غربی و مرزهای سوریه بود.

 

اصلا کاری با قطب نما و ... این چیزا ندارم ! میخوام بدونم یعنی اینا جهت رو از طریق ستاره نمی تونستن تشخیص بدن ؟! یا جغرافیاشون اینقدر ضعیف بود که نمیدونستن عربستان جنوبه و سوریه غرب ! :neutral:

 

 

در شب 24 ژانویه در حالی که میچل تلاش می کرد با چراع تاکتیکی با یکی از هواپیماهای ائتلاف تماس بگیرد تیم گشت بطور اشتباهی به دو گروه تقسیم شد و از هم جدا شد.در حالی که بقیه منتظر پاسخی از چراغ تاکتیکی بودند فیلیپس، رایان و مک گون به مسیرشان در دل تاریکی ادامه دادند.

 

یعنی اونا داشتن علامت میدادن و بقیه به راهشون ادامه دادن ؟! یعنی در این حد شوت ؟!

 

 

در میانه روز 26 ژانویه رایان و مک گون با یک چوپان بز که به دنبال بزش می دوید مواجه شدند. مک گون تصمیم گرفت که همراه پیرمرد به دنبال یک خودرو برود ولی رایان تصمیم گرفت همانجا بماند و منتظر باشد. مگ گون به همراه چوپان 4 ساعت قدم زد تا اینکه با یک خودروی تویوتا لندکروزر مواجه شد. پیرمرد به سمت خودرو دوید و مک گون که دید او در حال فرار است او را به قتل  رساند. خودرو توسط چند مرد مسلح هدایت می شد و مک گون که مهمات اضافی را فراموش کرده بود توسط آنها دستگیر شد.

 

جان ؟!

 

این دیگه چه جور نقشه ایی بود ؟! دلیل موندن رایان در اون مکان چی بود ؟!

 

 

در صبح 27 ژانویه بین آنها و سربازان و مردم عادی درگیری رخ داد. کونسیگلو تیر خورد و کشته شد. لین با شنا کردن در رود فرات دچار سرما زدگی شد و او نیز جان باخت.

 

من دیگه حرفی ندارم ! :neutral:

 

 

==============================================================

 

بنظر من یه سرباز معمولی بهتر از اینا عمل میکرد ! :mrgreen: :mrgreen: :mrgreen:

 

رسما بخاطر هیچ و پوچ و خنگ بازی مُردن ! big_grin

[armagdon 3,964]

یادش بخیر یک بازی خیلی زیبا بود به نام deseret storm II که 4 نفر از همین کوماندو ها بودن و یک جیپ مثل همینی که تو تصاویر بود داشتن خیلی بازی جالبی بود داخلش هم تقریبا تمام خانواده ی کلاش وجود داشت واقعا بازی با حالی بود یاد گذشته ها بخیر

ویرایش شده در آذر 93 توسط armagdon

[saeghe_1 1,527]

در چنین شرایطی فقط نیروی ایمان هستش که نمیزاره

شالوده روحیت متلاشی بشه

[GRIPEN 5,143]

ممنون از مطلب ارسالی!

در مورد نحوه فرار رایان در مطلب فوق چیزی ننوشته، کی فهمیده که مسیر اشتباه هست؟ آیا اصلاح مسیر کرده یا به سوریه، که اون زمان در اءتلاف ضد صدام بود، رفته؟ چه سختی هایی کشیده و از این قبیل.

اون قسمت گم شدن نیروهای ویژه انگلیس واقعا تعجب آور هست. هر گروه یا دسته نظامی معمولی هم برای اجرای عملیات کسی که جهت یابی بدونه همراه میبرن، اصلا همه سربازها دوره نقشه خوانی و کار با قطب نما میبینن، حالا چطور این اتفاق برای نیروهای ویژه انگلیسی افتاده؟!

در ایران اگر یک سرباز به دلایل شرایط روحی نامتعادل به عنوان مثال خودزنی بکنه و بلایی سرش بیار فرمانده او که بی گناه هم هست و کاری از دستش بر نمیومده توبیخ میشه و ترفیع درجش بعضا تا سالها به تعویق میفته، جالبه که این فرمانده انگلیسی بعد از این شاهکار اینقدر تشویق شده! ویرایش شده در آذر 93 توسط GRIPEN

[mo313 1,141]

ممنون، در همین راستا

 

ژانویه 2002 ژنرال تامی فرانک با درک صحیح از انزوای دیپلماتیک ایالات متحده در جنگ آتی با عراق، استراتزی رو طراحی کرد بنام "تشدید توان"، بخشی از بازوی اجرایی این استراتژی نفوذ عمیق نیروهای ویژه  حتی تا ایسن و بازرسی های اطراف بغداد بود تا اهداف با اولیت بالا رو به نیروی هوایی سنتکام مخابره کنند.

یکی از کلیدی ترین این گروه ها که در "خلا کربلا" (کربلا گپ، ماجعه کنید به مقاله قدیمی ابراهیم) مستقر شد گروه 551 ام نیروهای ویژه به فرماندهی سرهنگ مولهالند بود، این گروه آموزش هاش رو برای این ماموریت از میانه سال 2002 آغاز کرد تا در حمله به عراق بتونه 10 روز در یک وادی کوچک در لبه بحر الملیح موضع بگیره و با رصد تردد نیروهای عراق و شناسایی چشمی بتونه حملات هوایی رو هدایت کنه، این نیرو با هلیکوپتر های شینوک در چند ده کیلومتری وادی وادی العرود پباده شد و خودش رو با سه دستگاه GMV به وادی رسوند.

 

 خودرو GMV مورد استفاده گروه 551ام (تفاوت با هاموی؟)

 

استتار GMV ها در وادی العرود

 

نیروهای 551 ام در حال نفس کشیدن و استراحت در طوفان شن معروف

تردد خودروهای عراقی در اتوبان از دید 551 ام

جنگنده های ائتلاف از دید گروه 551 ام

 

در چنین شرایطی فقط نیروی ایمان هستش که نمیزاره

شالوده روحیت متلاشی بشه

 

 

کنار تقربا شش ماه تمرین با خودرو های صحرا نورد و آمادگی برای این ماموریت، یک دوره ذکر گویی هم داشتند که خیلی به گروه 551 ام کمک کرد

[TALASH 8,961]

کمبود یک خودروی رمل نورد اساسی نه صرفا جوش دادن چند تا میله و انداختن یگ رینگ اسپرت و یک موتور صنعتی به سبک سمندر و اون یکی که خاطرم نیست بشدت حس میشه البته سمندر کلاس جدایی از رمل نوردهاست ولی برای این نمونه های نفوذی باید به خودرویی با شاسی بزرگتر قدرت بیشتر و همچنین مجهز به چندین تیربار و نانجک انداز و راکت انداز و حتی موشک های ضد زره و ضد هوایی برای افزایش قدرت اتش لازم به نظر میرسه میتونیم از شاسی سفیر وکویران بهبود یافته استفاده کنیم و با اضافه کردن جایگاههای متعدد تیربار و نارنجک انداز و پرده های استتار و لاستیک های با کیفیت و ...... نتیجه خوبی بگیریم.

[mo313 1,141]

ببینید مشکل همینجاست، شما فقط خوردو رو میبینید در صورتی که کاری که رفته بودن اینها انجام بدن خیلی مهم تره،

شما عراق رو فرض بگیر، همین الان جاده موصل یا تلعفر یا جاده های بین سوریه و عراق ر در نظر بگیر نمیشه همچین کاری کرد؟ چرا میشه خیلی هم راحت تره با یه سفیر هم قضیه حل میشه، مهم اون تفکریه که به تئوری تشدشد قوا میرسه و یک درک واقعی و نه شعارگونه از محیط اطرافش داره

ویرایش شده در آذر 93 توسط mo313

[TALASH 8,961]

صدرصد! پس فکر میکنید مشکل ما چیه؟ بنظرتون کشوری که میاد موشک بالستیک ضد کشتی تولید میکنه اونم با نمونه های متفاوت نمیتونه یک شاسی رو اندکی تقویت کنه و با نصب جایگاههای تیربار و تقویت سازه و موتور این سیستم رو بوجود بیاره؟؟؟ در مورد ما بحث توانایی نیست بحث تفکر و دونستن و عمل کردنه و خواستن هست که مشکل ساز شده بی اغراق بنده خودم طرح موشکی ضد زره رو دارم که اگه تولید انبوه میشد میتونست تاکتیک زرهی رو در مقابل ما واکسینه کنه طرحی دیگر دارم که میتونه هرگونه پیشروی نفراتی و خودرویی دشمن رو با کوچکترین وسایل در هر محیطی رو چنان به خاک و خون کشید که حتی یک نفر هم جان سالم به در نبرد! ولی کیه که بشنوه و عمل کنه؟؟؟ جنگ ستارگان نیست بمب اتم هم نیست اما اونقد دیدم و توی ذهن خودم بسط و گسترش دادم تا به این نتیجه رسیدم که برای مقابله با هر دشمنی : 1- باید دیدش 2- باید زدش از تلفیق این دو عنصر بنظر ساده تاکتیک هایی بوجود میاد که عملکردش رد خور نداره... ولی ما دل خوش کردیم به راکت 107 و افتخارمون توپ 106 و نهایتش یکی دو لانچر تاو کورنت و توسن.... میلیاردها تومن در زمینه هایی داریم خرج میکنیم که امروزه اصلا کاربرد هم ندارن خودمونو پشت نبرد موزاییکی قایم کردیم و ضعف هامون رو توجیح میکنیم بهرحال حرف زیاده و زبان قاصر از بیان فقط میتونم بگم که امیدوارم وضعیت تفکر ما بهتر بشه

[Arash 7,046]

این ها رسما یه آس به پت و مت زده بودند

نیروی ویژه و این مسخره بازی ها ؟

اون هم SAS ؟

[khashayar1 34]

سناریوش جون میده برای اینکه فیلمنامه بشه بدن مهران مدیری بسازه خودش بشه فرمانده و ...

[deserthawk 5,515]

در مورد بقیه فرار رایان چیز زیادی نتونستم پیدا کنم متاسفانه.

رایان هم به این دلیل مک گون را همراهی نکرد چون می ترسید شناسایی بشه بنابراین تصمیم گرفت همون اطراف بمونه تا مک گون با خودرو بیاد.

مرکز فرماندهی از قبل نقشه فرار از جنوب به سمت عربستان رو به اونها گفته بود و در همون مسیر در حال جستجو بود ولی اونها تصمیم به فرار به سمت مرزهای سوریه رو گرفتند

در این قضیه چند نکته قابل توجه است

در اصل اونها دلیلی برای خطر کردن نمی دیدند چون جنگ جنگ اونها نبود

اونها به حدی از سستی و نا هماهنگی رسیده بودند که همرزم بیمارشون رو ول کردن و اصلا متوجه گم شدن اون نشدن که اینها بر ضعف عقیدتی دلالت داره

گفته های اونها بعد از فرار و آزادی بسیار باهم تناقض داشت و هرکس حرف متفاوتی رو در مورد قضایای مختلف بیان می کرد که این نشون میده شاید اونها گندهای بیشتری هم زده باشند.

میشه گفت آموزش های عملیاتی SAS بسیار عالی بوده ولی آموزش های فرماندهی و عقیدتی بسیار ضعیفی رو گذروندن.

تجهیزات اونها هم بد بوده که باعث شده دو نفر از اونها از سرمازدگی بمیرن. که این تقصیر دوباره به فرمانده تیم برمیگرده

همراه نیاوردن خودرو و بررسی نکردن بیسیم و رفتن به جنوب به جای شرق و مرزهای سویه از تصمیم گیری های فرمانده بود که واقعا افتضاح بود.

فکر کنم میچل بیشتر مستحق اعدام بود که یه تیم کامل رو به فنا داد تا مدال افتخار برای هیچ

جالب ترین قسمت ماجرا این است که رایان برای اینکه رکورد فرار رو زد اسطوره شد و مدال گرفت و نه برای انجام وظیفه

[Alicommando 786]

میتونید یه عکس از دیوید استرلینگ موسس این گروه ضد تروریستی(متجاوز) بزارید

رفتم توفاز کال آف شیش icon_cheesygrin  icon_cheesygrin  icon_cheesygrin  icon_cheesygrin

[deserthawk 5,515]

میتونید یه عکس از دیوید استرلینگ موسس این گروه ضد تروریستی(متجاوز) بزارید

رفتم توفاز کال آف شیش icon_cheesygrin  icon_cheesygrin  icon_cheesygrin  icon_cheesygrin

 

بفرمایید

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/ea/The_Special_Air_Service_%28sas%29_in_North_Africa_during_the_Second_World_War_E21340.jpg

http://lrdg.hegewisch.net/elite/stirling_mcdonald.jpg

http://www.france-histoire-esperance.com/wp-content/uploads/2014/05/snn2227a2g682_440714a.jpg

بنای یادبود دیوید استیرلینگ

http://www.undiscoveredscotland.co.uk/usbiography/s/images/davidstirling-450.jpg