تاپیک جامع بررسی بالستیک اسکاد تاپیک جامع بررسی بالستیک "اسکاد"

[adelkhoje 5,060]

 

اسکاد بی با کشنده معروف MAZ

 

 

R-17 Elbrus (اسکاد B )

 

 

هنگامي كه موشك R-11M نخستين بار در اواخر دهه 1950 به كار گرفته شد، كاربرد آن محدود به تعداد كمي از تيپهاي خاص بوده كه به جاي آنكه تحت كنترل نيروهاي زميني عادي باشد، مستقيما تحت فرمان ستاد فرماندهي كل بود. اين سامانه سلاح به قدري گرانقيمت بود كه به عنوان سلاح جنگهاي هسته اي عمومي شناخته مي شد و براي حمايت عملياتي ارتش درنظر گرفته نشد.

رهبر جديد شوروي، نيكيتا خروشچف موشكهاي مسلح به سلاح هسته اي را به عنوان محوري براي تغيير در نيروهاي مسلح شوروي مي دانست. همانند گورباچف در دهه 1980 ، خروشچف متقاعد شده بود كه نيروهاي مسلح شوروي بايد پيرايش شوند تا منابع بيشتري به اقتصاد رو به افول و ناتوان شوروي اختصاص يابد. در اواخر دهه 1950 ، اتحاديه شوروي موج شوك اجتماعي ناشي از تلفات وسيع مردان جوان طي جنگ جهاني دوم و كمبود مردان تازه نفس در نسل بعد را آغاز كرد.

اقتصاد شوروي ديگر نمي توانست تعداد زيادي از منابع انساني رو به افول خود را در اختيار نيروهاي مسلح قرار دهد. خروشچف بدون آنكه تمايلي به كاستن از قدرت نيروهاي مسلح شوروي داشته باشد، تسليحات و موشكهاي هسته اي را به عنوان يك جهش عظيم در قدرت نظامي مي ديد. به جاي نيروهاي متعارف حجيم كه تعداد زيادي سرباز و تسليحات متعارف را مي طلبد، خروشچف نيروهاي مسلح آينده شوروي را با تعداد كمتري سرباز و مجهز به تعداد كمتري از تسليحات موشكي قدرتمند با كلاهكهاي هسته اي مي خواست.

خروشچف به جاي توپخانه متعارف، ارتش آينده را مجهز به توپخانه موشكي هسته اي مي ديد. موشك R-11M يك گزينه مناسب طبيعي براي اين دكترين به شمار مي رفت.

خروشچف تصميم گرفت كه تيپهاي موشكي ( RVGK ) را به نيروي موشكي راهبردي ( RVSN ) كه مسئول موشكهاي هسته اي راهبردي است تبديل كند. در نتيجه، تيپهاي موشكي كوتاه برد، شامل واحدهاي R-11M به تيپهاي موشكي عملياتي –تاكتيكي( OTBR ) نشان دهنده موشكهاي ماموريتي » عملياتي – تاكتيكي « ( تغيير نام داد و تحت كنترل نيروهاي زميني قرار گرفت. عبارت »عملیاتی – تاکتیکی« تاكتيكي است كه براي حمايت از لشگرهاي ارتش سرخ شوروی اختصاص داده شد.

 

 

اسكاد بي با موتور راكت چرخه-باز 9D21 ايسايف كار مي كند. بالاي محفظه احتراق توربوپمپ قرار دارد كه سوخت را تزريق مي مي كند و لوله سمت چپ، اگزوز توربوپمپ است

 

نيروهاي موشكي و توپخانه پس از اين تغييرات، شاخه توپخانه نيروي زميني شوروي به ( RAV: Raketniy i artilleriskiy voisk ) تغيير نام داد. هريك از تيپهاي R-11M نوعا داراي نه سكوي پرتاب بود كه توسط حدود 200 كاميون و 1200 سرباز حمايت مي شد.

حدود پنج تيپ تا آن زمان در خدمت بودند كه هيچ يك از آنها عليه ناتو به ميادين عملياتي اعزام نشدند. اين تيپها نخستين بار در 1962  با گروه نيروهاي شوروي – آلمان  (GSFG) به كار گرفته شد، كه در آن زمان با سامانه موشكي بعدي 8K14( اسكاد بي) مجهز شد.

انتقال R-11M از نيروهاي موشكي راهبردي به شاخه توپخانه ارتش در 1959 منجر به تقاضاي بيشتر براي سهولت عمليات شد. پس از چند تجربه با R-11M ، ارتش شوروي ترجيح داد كه يك موشك عملياتي – تاكتيكي سوخت جامد را جايگزين كند. به كارگيري موشكهاي سوخت مايع در شرايط ميدان با وجود سربازان وظيفه با آموزش ضعيف دشوار بود.

در سالهاي1958-59 برنامه اي به منظور توسعه نسل جديد موشكهاي سوخت جامد براي اين ماموريتها آغاز شد – موشك تاكتيكي اونگا برد 70 كيلومتر، موشك عملياتي – تاكتيكي PR-2 برد 250 كيلومتر، و موشك عملياتي لادوگا برد 300 كيلومتر مثالهايي از اين دست بودند.

اگرچه اميد مي رفت كه اين طرحها نسل جديدي از تسليحات كارآمدتر و انعطاف پذيرتري را فراهم كند، ولي در آن زمان اين باور وجود داشت كه فناوري سوخت جامد شوروي بسيار پردردسر است. در نتيجه، توسعه يك موشك سوخت مايع تكامل يافته مبتني بر موشك R-11 به تصويب رسيد كه در ابتدا R-11MU ناميده شد. متعاقبا، موشكهاي سوخت جامد هيچگاه وارد توليد نشد و گزينه بهتر دوم، يا اسكاد بي، وارد عرصه شد.

موسسه طراحي SKB-385 ماكيف كار بر روي R-11MU را در آوريل 1958 آغاز كرد. موشك اندكي بزرگتر از R-11 بود و به دليل استفاده از سيستم سوخت و موتور پيچيده تر، برد آن تقريبا دو برابر شد (از 180 كيلومتر R-11 به 270 كيلومتر رسيد).

 

 

سكوي پرتاب خودكششي با كد 9P19 براي سامانه 8K14 ( اسكاد بي ) تقريبا كمياب بوده و در 1962 طي مدت بسيار كوتاهي پس از پذيرش آن براي خدمت، از چرخه توليد خارج شد. سكوي مذكور در اين تصوير ديده مي شود كه توسط تيپ موشكي شوروي در دهه 5590 به كار گرفته شده است

 

با پذيرش توربوپمپ براي موتور به جاي سيستم تزريق سوخت با فشار هوا در R-11 ، ارتقاء برد امكان پذير شد. سيستم سوخت تحت فشار R-11 مستلزم آن بود كه مخازن سوخت بايد متعاقبا تقويت شود، لذا با حركت به سمت توربوپمپ كارآمدتر ولي گرانتر، امكان صرفه جويي وزن زيادي در سازه موشك فراهم شد. سيستم هدايت جديدي نيز توسعه داده شد كه دقت را از CEP نامناسب 4 كيلومتر R-11 ، ابتدا به 3 كيلومتر و در نهايت به 1 كيلومتر بهبود داد.

موشكهاي آزمايشي ابتدا در كارگاه هاي زلاتوست ساخته شد ولي در نهايت توليد انبوه آنها در كارخانه ماشين آلات وتكينسك  (VMZ  ) انجام شد. نخستين پرتاب آزمايشي در دسامبر 1959 در كاپوستين يار انجام شد كه تا سپتامبر 1961 ادامه يافت.

در همان زمان، موسسه تسليحات هسته اي VNIITF در كاسلي كلاهك هسته اي جديدي را توسعه داد. شناسه اين موشك طي دوران توسعه خود از R-11MU به R-17 تغيير يافت، چراكه نهايتا به طراحي جديدي تبديل شده بود كه نقاط مشترك اندكي با نسلهاي پيشين خود داشت.

موشك R-17 ابتدا از نسخه اصلاح شده سكوي پرتاب خودكششي 8U218 شليك شد كه براي موشك پيشين R-11M به كار برده مي شد. كارخانه كروف كار طراحي بر روي دو طرح جديد را در 1958 آغاز كرد: اوبيكت 816 كه مشابه 8U218 بود و اوبيكت 816 كه به آن يك جرثقيل اضافه شد تا براي خدمه سكو امكان بارگيري موشك از خودرو حمل و نقل را فراهم كند.

طرح ساده تر اوبيكت 816 در 1961 با شناسه 2P19 ارتش وارد توليد انبوه شد. 2P19 بسيار مشابه طرح قبلي 8U218 بود ولي در جزييات يكسري تغييرات داشت. قابل توجه ترين تغيير بيروني آن، استفاده از يك جفت كپسول هواي فشرده در دو طرف سازه فوقاني بود كه در طرح قبلي از يك كپسول استفاده مي شد. همچنين سازه سكو در قسمت عرشه جلو تقويت شد تا بتواند موشك بلندتر و سنگينتري را نگه دارد.
 

 

 

اين تصوير يك نماي داخلي از قفسه هدايت موشك اسكاد بي از دريچه دسترسي 1 را نشان مي دهد. بلوك زيرين، مجموعه ژيروسكوپي عمودي 1SB10 با انتگراتور تنظيم جانبي است، و بالاي آن، يكي از باتريهاي سيستم هدايت قرار دارد.

 

 

 

موشك R-17 در ابتدا از سكوي پرتاب خودكششي 2P19 شليك مي شد كه در اين تصوير در يك مراسم رژه در مسكو ديده می شود

 

موشك جديد R-17 به همراه سكوي پرتاب 2P19 مربوط به آن در 24 مارس 1962 رسما براي خدمت در ارتش پذيرفته شد و تحت شناسه سامانه موشكي 8K14 البروس نامگذاري گرديد. نامگذاري آمريكا/ناتو براي اين سامانه جديد SS-1C اسكاد B بود.

 

 

 

دیگر کشنده اسکاد بی

 

پایان قسمت چهارم

 

ادامه دارد...

 

copy right :میلیتاری،بدون ارجاع به این لینک و نام نویسنده ،کپی این مطلب خلاف قانون سایبری می باشد.

فهرست (اسکاد A R11 -  نام اسكاد  -اسكاد در دريا - B اسكاد :R-17 - بهينه سازي اسكاد - كلاهكهاي اسكاد  -انواع مخفي اسكاد-  سازمان دهي اسكاد-  پرتاب اسكاد -اسكادهاي پيمان ورشو  -گسترش اسكاد  -اسكاد در جنگ: مصر-  اسكاد در جنگ: عراق  -اسكاد در جنگ: ساير منازعات - اسكاد در جنگ: افغانستان - گسترش اسكاد: كره شمالي)

ویرایش شده در دی 93 توسط adelkhoje

[siavash75 7,697]

با سلام، اگه نوشته ترجمه ی خودتون هست که کپی رایت بذارین، در غیر این صورت منتثل نخواهند شد.

[adelkhoje 5,060]

با سلام، اگه نوشته ترجمه ی خودتون هست که کپی رایت بذارین، در غیر این صورت منتثل نخواهند شد.

درود

 

میخواستم منبع در آخر ذکر کنم این مطلب ،منبع به شرح زیر هست:

 

استيون زالوگا
ترجمه: محمدحسين طالب زاده
 

از کتاب :http://dl.ketabesabz.com/ebook/up/Ballistic-missile-Scud_%5Bwww.ketabesabz.com%5D.pdf?

ویرایش شده در دی 93 توسط adelkhoje

[adelkhoje 5,060]

 

صحنه هدف قرارگرفتن اسکاد عراقی توسط نیروهای ائتلاف در جنگ خلیج فارس 1990-1991

 

 

قسمت مربوط به اسکاد های عراق زودتر آماده کردم بنا به دلایلی ،خوندنش خالی از لطف نیست...

 

 

اسکاد بی در عراق

 

 

 

عراق اندكي پس از مصر تيپ موشكي اسكاد بي را راه اندازي كرد. با آغاز جنگ با ايران در 1980 ، تيپ 224 عراق تعدادي حملات پراكنده انجام داد ولي اكثر حملات عليه اهداف ايراني توسط نيروي هوايي عراق انجام شد. نيروي هوايي عراق يكي از ناكارآمدترين نيروهاي رزمي در تاريخ نظامي اخير بوده، و لذا هنگامي كه نيروي زميني عراق در 1983 در وضعيت بن بست قرار گرفته بود، تيپ 224 مامور به انجام حملاتي عليه اهداف ايراني عمدتا شهري از خط جبهه ها شد.

 

 

 

 

 

اين موشك R-17E كه در سال 1991 توسط تيپ 224 عراق شليك شده، پس از آنكه توسط موشك پاتريوت توپخانه دفاع هوايي 3/43d ارتش آمريكا مورد اصابت قرار گرفت، به صورت تخريب شده در عربستان سعودي ديده مي شود. اين موشك در مسير برگشت دچار شكست شده و در اينجا قسمت بدنه آن شامل مخزن اكسيدايزر و قفسه موتور مشاهده مي شود

 

 

 

حملات موشكي به شهرهاي ايران، اين كشور را وادار به واكنش متقابل كرد و در 1982 ليبي توافق كرد كه علاوه بر تحويل دو فروند سكوي پرتاب 9P117 و حدود 20  فروند موشك، به سپاه پاسداران انقلاب اسلامي آموزش نيز بدهد. نخستين موشك اسكاد ايران توسط واحد موشكي خاتم الانبياء سپاه پاسداران در ساعات اوليه 12 مارس 1985 عليه كركوك شليك شد.

 

ايران طي ماه ژوئن 1985 ،13فروند موشك ديگر به سمت بغداد شليك كرد و در مقابل عراق نيز حملات موشكي عليه دزفول و باختران انجام داد. صدام حسين از حملات موشكي عليه بغداد بسيار خشمگين شده بود، به ويژه آنكه برد موشك R-17E عراق به اندازه اي نبودكه بتواند به تهران برسد. اتحاديه شوروي نيز در برابر تلاشهاي عراق براي خريد موشكهاي برد بلندتر روي خوش نشان نداد، از اينرو، عراق پروژه اي را براي ارتقاء برد موشك R-17E خود آغاز كرد.

 

 

 

 

جنگ شهر ها

 

 

 

 

 

اين كار با بزرگ كردن مخازن سوخت موشك استاندارد R-17E براي افزايش 985 كيلوگرم پيشرانه و در عين حال كاهش وزن كلاهك به اندازه 335 كيلوگرم انجام شد. نام موشك جديد، برگرفته از نام پيشواي شهيد شيعيان، امام حسين (ع)، الحسين ناميده شد. آزمايش پروازي آن در فوريه 1987 آغاز شد و نخستين آزمون پرتابي كاملا موفق آن در 3 آگوست 1987 با دستيابي به برد 650 كيلومتر در مقايسه با برد بيشينه 300 كيلومتر موشك R-17E انجام شد.

 

 

 

 

 

 

 

 

در ابتدا، موشكهاي الحسين با اوراق كردن ديگر موشكهاي اسكاد به دست مي آمد كه براي توليد هر موشك الحسين بايد سه فروند موشك اسكاد مصرف مي شد. پروژه تجهيزات
توليدي در تاجي با جايگزيني برخي از قطعاتي كه توليد داخل عراق بود، اين نسبت را به يك به يك رساند. پس از خرید118فروند موشك R-17E از اتحاديه شوروي در 1988 ، عراق توانست حدود 250 فروند موشك الحسين بسازد.

 

 

 

موتور موشک های الحسین و العباس


مکانی که مورد اثابت موشک الحسین قرار گرفته است:

 

 

 

 

دوره دوم حملات موشكي « جنگ شهرها »  در 29 فوريه 1988 آغاز شد كه در آن اغلب حملات موشكي به سمت تهران انجام شد، تاثير مخرب رواني چشمگيري بر شهرنشينان تهراني داشت و در اوايل بهار حدود يك چهارم از جمعيت 10 ميليوني اين شهر از محل سكونت خود به بيرون از شهر مهاجرت كردند.
 

ايران براي تلافي جويي دوران سختي را مي گذراند، چراكه اتحاديه شوروي، ليبي را تحت فشار گذاشته بود تا ارسال موشك به ايران را متوقف كند. ايران نيز متوجه كره شمالي شد كه نسخه بدون پروانه اي از موشك R-17E را تحت عنوان هواسونگ 1 توليد مي كرد. در0 2 آوريل 1988 طرفين درگير در جنگ توافق كردند كه حملات موشكي را متوقف كند، ولي عراق خود را به عنوان برنده اين بخش از جنگ محسوب مي كرد، چراكه به زعم او، حملات موشكي ايران را به حضور در پاي ميز صلح وادار كرده بود.

 

 

 

 

 

موشک العباس

 

 

 

 

عراق به توسعه موشكهاي بهينه سازي شده اسكاد پس از پايان جنگ ادامه داد، از جمله مي توان به توسعه موشك العباس با برد ارتقاء يافته 860 كيلومتر و موشك الحجاره با كلاهك بتني براي نفوذ در اهداف تقويت شده اي مانند تاسيسات هسته اي ايران يا اسرائيل اشاره كرد. جالب ترين محصول برگرفته از اسكاد، موشك ماهواره بر العبيد بود كه شامل 5 بدنه موشك الحسين بوده كه در كنار يكديگر مرحله اول اين موشك را تشكيل مي داد و مرحله دوم آن يك بدنه ديگري از موشك الحسين بود.

 

 

العباد دارای بردی 2000 کیلومتری و کلاهکی 750 کیلوگرمی بوده که توانایی حمل مواد منفجره و شیمیایی بوده،به احتمال زیاد به خاطر عمر بسیار کوتاهش نگذاشته است که تحقیقاتی بر روی کلاهک میکربی صورت بگیرد.این موشک از هدایت اینرسیایی بهره می برده که دقت آن را بسیار پایین می آورده است،دقت آن چیزی در حدود چند کیلومتر بوده است.طول العباد 23 متر،قطر2.3 متر و وزن پرتاب 48 تن داشته است.

 

 

 

 

موشک العابد با 2000 کیلومتر برد

 

 

 

اين پروژه بسيار فراتر از بضاعت فني محدود مهندسين عراقي بود و لذا اندكي پس از پرتاب در 5 دسامبر1989 ، پروژه ملغي گرديد.

 

 

 

 

عراق سكوهاي پرتاب خود، شامل الوافد كه در اين تصوير ديده مي شود را براي تيپ 220 توسعه داد. اين سكوي نيم-كِشنده از يك كاميون تجاري به عنوان خودرو محرك بهره مي گرفت

 

 

 

كارخانجات عراق نيز سعي مي كردند تا نسخه هايي از موشك اسكاد را توليد كنند، ولي به دليل دشواري ساخت برخي از مجموعه هاي پيچيده از قبيل توربوپمپ موتور و ژيروسكوپهاي هدايت، قادر به توليد همه اجزاي موشك نبودند. علاوه بر كار بر روي موشكهاي بهينه شده، مهندسين عراقي سعي كردند كه با ساخت سكوهاي پرتاب جديد، توان موشكي اين كشور را گسترشدهند.

 

دو نوع سكوي پرتاب متحرك طراحي شد، سكوي نيم-كششي الوافد و سكوي ساده تر النداء. توليد چهار فروند سكوي پرتاب النداء پيش از آغاز جنگ خليج فارس تكميل شد و براي تجهيز تيپ جديد 223 اختصاص يافت. نوع ساده اي از سكوي عمودساز ثابت نيز طراحي شد و حدود 30 فروند از اين سكوهاي ثابت به پايگاه هاي هوايي بيابان غربي عراق براي مقابله با اسرائيل اعزام شد.

در زمان تهاجم عراق به كويت در آگوست 1990 ، تيپ 224 براي مقابله با هرگونه اقدام نظامي اسرائيل عليه تاسيسات موشكي و هسته اي عراق، به ناحيه 4 در بيابان غرب اين كشور اعزام شد. تيپ 223 در سپتامبر 1990 فعال شد ولي تنها با چهار سكوي پرتاب النداء تجهيز شد. هنگامي كه ايالات متحده آمريكا و نيروهاي ائتلاف، عمليات توفان صحرا را در 17 ژانويه 1991 آغاز كردند، سايتهاي سكوهاي ثابت تكميل نشده در پايگاه هاي ناحيه 4 جزو نخستين اهداف حمله هوايي بودند.

 

 

 

اسرائیل بعد از هدف قرار گرفته شدن توسط بعثی ها در جنگ خلیج فارس

 

 

 

 

 

تيپ 224 در ناحيه بيابان غربي پراكنده شد و دستوراتي مبني بر انجام حملات موشكي عليه اهدافي در اسرائيل را دريافت كرد. نخستين حملات موشك الحسين عليه تل آويو و حيفا توسط تيپ 224 آغاز شد، ولي تنها تلاش براي پرتاب موشك از سكوهاي پرتاب جديد النداء تيپ 223 دچار شكست شد.

 

در 20 ژانويه، تيپها پراكنده شدند و حملات موشكي عليه عربستان سعودي از سايتهايي در جنوب عراق آغاز شد. در مجموع، طي چند هفته بعد، 93 فروند موشك عمدتا توسط تيپ 223 شليك شد كه حداقل 42 فروند آنها عليه اسرائيل و 46 فروند عليه عربستان سعودي و كويت بود.

 

 

 

 

 

پاتریوت (MIM-104)

 

 

 

 

نبرد موشكي عراق به طور حائز اهميتي، نخستين جنگ موشك عليه موشك در جهان بود. ارتش آمريكا آتشبارهاي پاتريوت MIM-104 را براي دفاع هوايي در عربستان سعودي و اسرائيل اعزام كرد و نيروهاي اسرائيل در مراحل اوليه به كارگيري پاتريوتهاي خود بودند.

 

 

 

 

اين نقشه نواحي عملياتي تيپ 224 عراق را در جنگ خليج فارس در 1991 نشان مي دهد

 

 

 

سامانه پاتريوت اساسا به عنوان سلاح ضدهواپيما طراحي شده بود، اما در اواسط دهه 1980 ، اين سامانه اصلاح شد تا آتشبارهاي پاتريوت بتواند از سايتهاي خود در برابر موشكهاي بالستيك كوتاه برد شوروي مانند توچكا SS-21  دفاع كند. سامانه PAC-1 (توانمندي ضدموشك-تاكتيكي پاتريوت-1) يك اقدام نرم افزاري بود كه به رادار پاتريوت امكان رهگيري و درگير شدن با موشكهارا مي داد، در حاليكه PAC-2 حاوي يك كلاهك تركشي جديد بود كه براي مقابله با پوسته كلاهكهاي تقويت شده مناسب تر بود.

 

 

نخستين درگيري پاتريوت با موشك اسكاد در شب 18 ژانويه شروع شد و طي چند هفته بعد ادامه يافت. پاتريوت هيچگاه براي دفاع نواحي در برابر موشكهاي بالستيك با سرعت الحسين طراحي نشده بود و اينكه بتواند با اين موشكها درگير شود يك صحه گذاري مطمئن براي قدرت طراحي پاتريوت محسوب مي شد. يكي از مشكلات اصلي درگيري با موشك الحسين، طراحي ضعيف اين موشك عراقي بود. با طويل كردن بدنه موشك، اين موشك در ورود به جو ناپايدار شده و در برخورد با لايه هاي جو به چند تكه تقسيم مي شد.

 

 

آتشبارهاي پاتريوت نيز به جاي مواجهه با يك هدف، با توده اي از خرده ها و تكه ها مواجه مي شدند كه بايد يكي از اين اجزاء و تكه ها را براي حمله به آن انتخاب مي كردند. بزرگترين قطعات احتمالا عبارت بوده است از كلاهك، مخزن سوخت و قفسه انتهايي موتور و اين اجزا بعضا توسط چندين موشك پاتريوت مورد حمله قرار مي گرفت. رادارهاي پاتريوت 88 فروند موشك اسكاد را شناسايي كردند ولي تنها 53 فروند آنها وارد مناطقي شدند كه با آتشبارهاي پاتريوت محافظت مي شد.از اين تعداد 51 فروند مورد هدف قرار گرفت و بر اساس برآورد ارتش آمریکا، 27 فروند آنها با موفقيت مورد اصابت قرار گرفته، يعني كلاهك تخريب شده، مواد منفجره آنها در اثر تخريب پوسته تاحدي سوخته است يا بدنه موشك از مسير منحرف شده است.

 

منتقدين بعدها در مورد اين ارزيابيها ابراز ترديد كردند چراكه حتي زماني كه موشك پاتريوت درون توده تكه ها منفجر مي شد، 1800 كيلوگرم از تكه هاي موشك مهاجم هنوز با سرعتهاي بسيار بالا به زمين برخورد مي كردند كه صرف نظر از اينكه آيا كلاهك موشك اسكاد منفجر مي شد يا نه، تخريب قابل توجهي ايجاد مي كرد. مناقشه هاي متعاقب آن در مورد عملكرد پاتريوت به عنوان يك اهرم فشار در دست منتقدين برنامه دفاع موشكي راهبردي جنگ ستارگان آمريكا محسوب مي شد.

 

صرف نظر از ويژگيهاي فني اين اختلاف نظرها، استفاده از موشكهاي پاتريوت براي عربستان سعودي و اسرائيل يك عامل دلگرم كننده مهم محسوب مي شد، و نقش سياسي خود را نيز به خوبي ايفا كرد چراكه حمله متقابل اسرائيل در پاسخ به حملات موشكي عراق مي توانست تاثير بسيار مخربي بر اتحاد ميان نيروهاي ائتلاف بر ضد عراق بگذارد.

 

 

 

عراق سكوهاي ثابت پرتاب متعددي براي موشك الحسين در ناحيه بيابان غربي براي رويارويي با اسرائيل احداث كرد. هيچ يك از اين سكوها در زمان عمليات توفان صحرا در ژانويه 1991 عملياتي نبودند و اغلب آنها توسط حملات هوايي نيروهاي ائتلاف مورد اصابت قرار گرفتند. اين تصوير مربوط به يكي از اين سايتها است كه با دوربين شناسايي جنگنده اسكادران 32( F-14a) عكس برداري شده است

 

 

 

 

استفاده از موشكهاي اسكاد توسط عراق، جذابيت موشكهاي بالستيك تاكتيكي براي ارتشهاي كشورهاي در حال توسعه را نشان مي دهد. نيروهاي مسلح متعارف آنها تقريبا در برابر ارتشهاي درجه اول در ميدان نبرد ناتوان بودند، اما در اختيار داشتن تعداد كافي از موشكهاي بالستيك مي تواند عليرغم پايين بودن ارزش نظامي آنها، منجر به فشار مضاعف سياسي شود.

اثبات شد كه مورد اصابت قرار دادن سكوهاي پرتاب متحرك، بسيار دشوار است و بخش زيادي از تلاشهاي نيروهاي هوايي ائتلاف براي بمباران سكوهاي 9P117 عراقي دچار شكست شد و پس از انجام 1500 حمله هوايي حتي يك سكوي متحرك نيز مورد اصابت قرار نگرفت.

با پايان جنگ خليج فارس در 1991 ، نيروهاي ائتلاف عراق را مجبور كردند كه فروندهاي باقيمانده موشكهاي اسكادرا نابود كنند، البته اين موضوع زمينه اي براي مشاجرات دهه بعد شد، زيرا در خصوص آنكه عراق اين كار را انجام داده باشد ترديد ايجاد شد.

 

 

 

پایان قسمت پنجم

 

ادامه دارد...


برای اطلاعات بیشتر در مورد این بخش به لینک مراجعه کنید.

ویرایش شده در دی 93 توسط adelkhoje

[deserthawk 5,515]

قبلا جایی خوانده بودم اولین موشک ایرانی به سمت بغداد شلیک شد و با ماجراهایی به بانک رافدین در بغداد اصابت نمود ولی دوستمون فرمودند

 

نخستين موشك اسكاد ايران توسط واحد موشكي خاتم الانبياء سپاه پاسداران در ساعات اوليه 12 مارس 1985 عليه كركوك شليك شد.

؟

 

 

سکوهای پرتاب موشک اسکاد رژیم بعث عراق آماده پرتاب موشک به سمت ایران در جنگ تحمیلی

[adelkhoje 5,060]

قبلا جایی خوانده بودم اولین موشک ایرانی به سمت بغداد شلیک شد و با ماجراهایی به بانک رافدین در بغداد اصابت نمود ولی دوستمون فرمودند

؟

 

 

 

با سلام خدمت شما دوست عزیز، روایت های زیادی هست ، حتی در خاطرات شهید تهرانی مقدم هم اشاره شده ،اولین شلیک ما به بغداد بوده است ،ولی در منابع غربی ذکر کرده اند کرکوک بوده ست ...

 

http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D8%B3%DA%A9%D8%A7%D8%AF

 

1. 21/12/1363 نخستین حمله موشکی ایران شهر نفت خیز کرکوک را بلرزه درآورد ساعت حمله 2.40 دقیقه اعلام شد عراق حمله موشکی را تکذیب و حمله فوق را تروریستی اعلام نمود

2. 23/12/1363 نخستین حمله موشکی به بغداد در ساعت 3.20 انجام شد و ساختمان بانک رافدین را منهدم کرد عراق مجددا حمله را بمب گذاری اعلام نمود. بی بی سی اولین رسانه ای است که حمله را موشکی اعلام می کند

 

http://www.military.ir/forums/topic/24991-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D9%88-%D8%B9%D8%B1%D8%A7%D9%82%D8%8C-%D9%87%D8%B4%D8%AA-%D8%B3%D8%A7%D9%84-%D9%86%D8%A8%D8%B1%D8%AF-%D9%85%D9%88%D8%B4%DA%A9%DB%8C/

ویرایش شده در دی 93 توسط adelkhoje

[deserthawk 5,515]

ضمن تشکر از دوست عزیز جناب عادل جالب دیدم در این قسمت چند تصویر از وضعیت موشک های اسکاد در افغانستان نمایش دهم. در اواخر دهه 1980 میلادی دولت تحت حمایت شوروی در افغانستان مجهز به موشک های اسکاد عمدتا از مدل B شد. یکی از مهم ترین دلایل این امر همسایه جنوبی این کشور یعنی پاکستان بود که با ارسال و تجهیز مجاهدین در حالت غیر مستقیم جنگ با شوروی و دولت وقت افغانستان قرار داشت. جالب است بدانید که در ششم آوریل 1989 دولت افغانستان با پرتاب یک فروند موشک اسکاد به سمت یک پست مرزی پاکستان این موشک را مورد استفاده قرار داد. بعد از فتح کابل بعضی از این موشک ها به دست مجاهدین افغانی افتاد تا اینکه سرانجام بعد از حمله آمریکا همه آنها در دست دولت قرار گرفت. دولت هم استفاده از آنها را کنار گذاشت و آنها را بازنشست کرد.

 

رژه موشک اسکاد بی در کابل در سال 1989

 

مجاهدین افغانی سوار بر موشک های اسکاد بعد از فتح کابل توسط مجاهدین

 

یکی از آخرین موشک های اسکاد افغانی به صورت غیر عملیاتی

 

بقایای موشک اسکاد افغانی در روستای چاری قامر

 

[arminheidari 24,182]

تا جاییکه من شنیدم ایران در زمان شاه چند فروند موشک اسکاد خریده بود که در انبارها خاک می خورده ، ولی الان توی این داستان ها قاطی کردم اول کی بود بعد چی شد

بویژه این داستان 

http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=8807250283

[MR9 109,872]

با سلام

 

در مورد موشکهای اسکاد عراقی که درجریان جنگ با ایران و موشکهای هم خانواده یعنی الحسین ، العباس و در یک سطح پایین تر ، موشک الثمود ، اطلاعات اندکی وجود دارد ، اما سازمان اطلاعات مرکزی ایالات متحده در میانه دهه نخست قرن بیست و یکم ، گزارشی را منتشر کرد که دریخش هایی از آن ، شماره سریال تمامی موشکهای اسکاد شلیک شده به ایران و رژیم صهیونیستی را بر اساس گزارش آنسکام و تیم های ویژه سازمان ملل ، درج کرده بود و نکته جالب اینکه همین آقایان ، سرانجام به این نتیجه رسیده بودند که عراق پس از جنگ 1991 ، فاقد تسلیحات شیمیایی بود.

[Alicommando 786]

درست مثل شهاب3 :cowboy:  :cowboy:  :cowboy:

[hamidz65 13,498]

[adelkhoje 5,060]

 

 

بهينه سازيهاي اسكاد

 

 

توليد سكوي پرتاب 2P19 عمر كوتاهي داشت چرا كه دولت در 10 اكتبر 1962 پس از آنكه تنها تعداد اندكي از آن ساخته شده بود، دستور توقف توليد سكوي پرتاب را صادر كرد، زيرا خروشچف تصميم به توقف توليد تانكهاي سنگين گرفته بود. اين تصميم چندان با نارضايتي ارتش همراه نبود، چراكه شاسيهاي چرخ زنجير به عنوان سكوي پرتاب موشك چندان ايده آل نبودند.

ارتعاشات ناشي از چرخ زنجيرهاي فولادي به تجهيزات حساس الكترونيكي پرتاب در خودرو و موشك منتقل مي شد و منجر به شكستهاي فني پيش از موعد مي شد. موسسه طراحي مركزي تيتان در ولگوگراد يك سكوي چرخدار جايگزين را توسعه داد. سكوي پرتاب 9P117 مبتني بر خودرو سنگين MAZ-543 8x8 بود.

شاسي چرخدار ارتعاشات كمتري به موشك واردمي كرد و قابليت اطمينان بهتر و هزينه هاي كاربري پايين تري داشت و البته كاهش نسبتا اندكي در عملكرد عبور از موانع ميداني و صحرايي نسبت به سكوي پرتاب چرخ زنجيري داشت.

 

 

 

 

 

نسخه توليدي اوليه از سكوي پرتاب خودكششي 9P117 كه مبتني بر خودرو سنگين MAZ-543 ساخته شده بود. اين نسخه را مي توان با فقدان سوراخهاي تهويه بر روي دريچه دسترسي به گهواره روي چرخهاي رديف جلو، از نسخه هاي بعدي آن تشخيص داد

 

 

 

 

تصوير مقياسي از سكوي پرتاب خودكششي 9P117M1

 

 

 

نمونه هايي از اين سيستم براي آزمايشهاي عملياتي در 1965 به كار گرفته شد و سكوي جديد در 1967 براي خدمت پذيرفته شد. نام سامانه موشكي موشك R-17 با سكوي پرتاب 9P117 بعدها به 9K72 البروس تغيير يافت، اگرچه شناسه 9K14 نيز همچنان متداولا به كار مي رفت. خودرو پرتاب 9P117 رسما اوراگان (توفان) ناميده شد ولي عموما به دليل جثه عظيم آن، خدمه روسي به آن كاشالوت (نهنگ اسپرم) مي گفتند.

سكوي پرتاب 9P117 طي دوران به كارگيري، توسعه هاي تكاملي مكرري را پشت سر گذاشت. سكوي اوليه 9P117 يك چهارچوب عمودساز تقويت شده خاصي داشت كه با استفاده از يكسري جكهاي هيدروليك كه روي چهارچوب قابل مشاهده بود، امكان بارگيري موشك را بدون نياز به جرثقيلهاي سنگين فراهم مي كرد.

كاربري اين سيستم دشوار بود و بالتبع، يك نسخه ساده شده از سكوي پرتاب به نام 9P117M توسعه داده شد. در اين نسخه، جرثقيل 9T31M موشك را از كشنده 2T3 بر روي سكو سوار مي كرد. همانند نسخه 9P117 ، يكسري تغييرات جزيي در توليدات 9P117M رخ داد كه در تصاوير مشاهده مي شود.


 

 

سکوی پرتاب خودكششي 9P117M يك چهارچوب عمودساز ساده داشت كه فاقد ويژگي جرثقيل روكار با جكهاي هيدروليك مربوط به آن بود

 

 

 

 

 

دو فروند سكوي پرتاب 9P117M در مراسم رژه اي در سپتامبر 1972 در پراگ. چهارچوب عمودساز ساده شده به خوبي در اين تصوير ديده مي شود

 

 

نسخه سوم و نهايي 9P117M1 مبتني بر خودرو سنگين بهينه سازي شده MAZ-543 بود كه بعدها به نام MAZ-7911 شناخته مي شد كه در آن به جاي موتور 525 اسب بخار D12A-525 از موتور قويتر 650 اسب بخار D12AN-650 به همراه ديگر بهينه سازيها در خودرو استفاده شده بود. تغيير ديگر اين نسخه، جايگزيني واحد قدرت جانبي APD-8P/28-2M و رادياتور GAZ-69 به جاي منبع قديمتر APD-8P/28-2 و رادياتور Pobeda بود. اين رادياتور جديد نيازمند تغيير قابل توجه در حفره هاي تهويه در جداره سمت چپ خودرو بود كه تشخيص اين نسخه را آسان مي كند.

 

همانند سكوي پرتاب، يكسري بهينه سازيهاي تدريجي نيز در موشك R-17 انجام شد. نسخه اوليه R-17 داراي برد موثر 270 كيلومتر بود. يكي از نخستين تغييرات اين موشك، تغيير سوخت آن به يك سوخت پرانرژي تر بود. پيشرانه موشك از اكسيد كننده AK-20I و سوخت TG-02 تونكا به اكسيد كننده AK-27I و سوخت TM-185 تغيير يافت. با اين تغيير و نيز ساير بهينه سازيها،برد بيشينه موشك جديد R-17M به 300 كيلومتر ارتقا يافت. موشك R-17M تحت عنوان سامانه 9K72 البروس-ام بهبود يافته معرفي شد.

 

تغييرات متعدد ديگري نيز طي توليد موشك R-17M ، در كارخانه شماره 235 وتكينسك رخ داد. در دهه 1970مخازن سوخت با افزودن يك روكش مخصوص بهينه سازي شد به گونه اي كه امكان نگهداري موشك به صورت شارژ شده كامل با سوخت تا 90 روز امكان پذير شد. طي تغييرات متناوب سياستها، ارتش شوروي مجموعه جديدي از شناسه ها را براي موشكهاي تاكتيكي خود در اوايل دهه 1970 اعمال كرد، كد موشك R-11 به R-170 و كد موشك R-17 به R-300 تغيير يافت.

 

 

 

اين سكوي پرتاب 9P117M آلمان شرقي جزو نخستين دسته توليدات اوليه اين محصول به شمار مي رود، كه مي توان با وجود حفره دريچه ثانوي پشت درب كابين ايستگاه پمپاژ در وسط خودرو آن را تشخيص داد
 

 

 

 

سكوي پرتاب خودكششي 9P117M1 از منبع قدرت جديد و موتور با تهويه رادياتور متفاوتي استفاده مي كرد، همچنانكه در اين سكوي پرتاب لهستاني ديده مي شود، پتوي عايق حرارتي 2Sh2 بر روي كلاهك به صورت الكتريكي گرم مي شد تا دماي كلاهك هسته اي را در حد مطلوب نگه دارد و اندكي پيش از پرتاب برداشته مي شد

علاوه بر موشكهاي پايه R-17 و R-17M ، دفتر طراحي ويژه ( OKB ) ماكيف يك نسخه با برد ارتقا يافته از موشك R-17 را تا برد500-600 كيلومتر توسعه داد، كه نخستين بار از ميدان تست كاپوستين يار در 1965 شليك شد. دقت آن بسيار ضعيفتر از موشك پايه R-17 بود. عملكرد اين موشك با موشك عملياتي 9M76 تمپ ( SS-12 اسكيل بورد) همپوشاني داشت، به گونه اي كه ظاهرا به صورت استاندارد به خدمت ارتش شوروي در نيامد. اين موشك توسط سرويس جاسوسي آمريكا كد موقتي KY-3 گرفت ولي بعدها SS-1d اسكاد سي ناميده شد.

 

 

 

 

خودرو معروف maz حامل موشک ها اسکاد

 

 

 

منابع روسي تاكنون آمار كل توليد موشك اسكاد را فاش نكرده اند، ولي بر اساس برآورد منابع آمريكايي حدود 10.000فروند توليد شد كه حدود 5.000 تا 6.000فروند از آنها تا سال 1997 همچنان در زرادخانه هاي سطح جهان وجود داشت. تعداد كل سكوهاي پرتاب 9P117 توليد شده نيز رسما منتشر نشده است. منابع روسي عنوان كردند كه تعداد 661 فروند سكوي پرتاب اسكاد بي و 1.370 فروند كلاهك هسته اي مربوط به اين موشك تا سال 1991 در كشورهاي پيمان ورشو وجود داشته است. بر اين اساس، با توجه به آمار موشكها، موارد صادر شده، و نرخ فرسودگي تجهيزات، تعداد كل سكوهاي پرتاب توليد شده دست كم برابر 800 فروند بوده است.

 

 

 

 

كلاهكهاي اسكاد

 

موشك R-17 اساسا به عنوان حاملي براي حمل كلاهكهاي هسته اي تاكتيكي توسعه داده شد. در دوران صلح، اين كلاهكها جدا از موشكها در زرادخانه هاي ويژه GRAU (فرماندهي توپخانه موشكي مركزي) نگهداري مي شد. براي مثال، در دهه 1970 به ازاي 1.125موشك R-17 موجود در زاغه هاي زرادخانه هاي GRAU در اتحاديه شوروي، 1.080كلاهك هسته اي وجود داشت. الگوي كلي به اين شكل بود كه به ازاي هر 25 فروند موشك، يك سرجنگي شيميايي وجود و بقيه به كلاهكهاي هسته اي مجهز مي شدند.

كلاهكهاي هسته اي تحت مسئوليت فرماندهي مركزي دوازدهم وزارت دفاع ( 12 GUMO ) بود، سازماني كه مسئوليت كنترل، نگهداري و به كارگيري تسليحات هسته اي را داشت. كلاهكهاي هسته اي براي واحدهايي كه با ناتو مواجه بودند در زاغه هاي ويژه اي به نام پايگاه هاي فني موشكي ) RTB ( نگهداري مي شد كه در دوران جنگ به نام پايگاه هاي فني موشكي سيار ( PRTB ) شناخته مي شد. براي مثال، در آلمان شرقي دو مورد از اين زرادخانه ها در مينبورگ و استولزنهاين، و در لهستان يك زرادخانه نزديك استارگارد شسينزكي قرار داشت.

 

 

 

12 GUMO

سامانه موشكي 9K72 )اسكاد بي( خانواده اي از كلاهكهاي استاندارد شده به وزن يك تن متريك ( 2.205پوندي ) را به كار مي گرفت، به گونه اي كه موشك تنها به يك مجموعه از دستورالعملهاي محاسباتي و يك سري از جداول تير نياز داشت.

كلاهكهاي هسته اي عموما در خودروهاي ويژه اي مانند 9F21 و 9F233 كه كاميونهاي استاندارد شوروي بود حمل مي شد، و پشت اين خودروها به محافظ داراي تهويه مطبوع براي كنترل دماي كلاهك مجهز شده بود. پرسنل تيپ حراست ويژه كلاهك از 12 GUMO ، كلاهك را از RTB به واحد مربوطه در ميدان همراهي مي كردند. سيستم كنترل كلاهكهاي هسته اي شوروي الزام كرده بود كه براي فعال كردن سامانه ايمني و تسليح كلاهك هسته اي، پرسنل تيپ ويژه، كانكتورهاي AK-1 و AK-2 را به كلاهك وصل كنند.

كلاهك هسته اي سامانه موشكي، محموله استاندارد شده 8F14 بود كه در ابتدا همان بمب هسته اي فیزیکی 8k11m (مربوط به اسکاد A) را با قدرت 5-80 هزار تن در برداشت.موسسه اتحادیه تحقیقات علمی فناوری فیزیکی (VNIITF) در کاسلی،در نزدیکی چلیابینسک،این سرجنگی هسته ای را برای موشک اسکاد توسعه داد.اما عمر ین کلاه جنگی کوتاه بود ودر 1964 با سرجنگی 9N33 جایگزین شد.

 

 

 

 

 

که ترکیبی از محموله کلاهک جنگی 8F14 و محموله فیزیکی 269A ایزدلی به شمار می رفت و دارای قدرت های 10،20،40 یا 100 هزار تنی بود.
خانوداه نهایی کلاه هاک های هسته ای در دهه 70 میلادی عملیاتی شد،این 9N72 بود که با ترکیبی از 8ب14 FH با محموله فیزیکی RA-17 بهبود یافته بود که که کلاهک های بسیار "تمیزتر" با قدرت بالاتر از 200،300 و 500 هزار تنی به شمار می رود.

 

 

خانواده كلاهكهاي غيرهسته اي 8F44 نيز توسعه يافت، كه عمدتا براي تسليح موشكهاي صادراتي R-17E به كار مي رفت. سرجنگي 8F44F كلاهك متعارف حاوي مواد منفجره بود. هنگامي كه در برد بيشينه 300 كيلومتر شليك مي شد با سرعت 1.4 كيلومتر بر ثانيه اصابت مي كرد و نوعا اثر تخريبي آن آن چاله ای به عمق 1.5 تا 4 متر و 12 متر قطر بود. سرجنگي 8F44G تومن-3 يا كلاهك شيميايي استاندارد حاوي محموله اي از 555 كيلوگرم ماده شيميايي VX تغليظ شده بود. در اين كلاهك از يك فيوز مجاورتي و يك خرج پخش كننده براي پخش مواد شيميايي پيش از اصابت به زمين استفاده مي شد. بسته به ارتفاع پخش و شرايط باد در سطح زمين اين كلاهك مي توانست ناحيه اي تا طول 4 كيلومتر و عرض600 متر را آلوده كند. كلاهك 8F44K كاستكا يك كلاهك خوشه اي بود كه در اواخر دهه1970عملياتي شد و 42 عدد بمبلت تركشي حاوي مواد شديدالانفجار به قطر 122 ميليمتر را حمل مي كرد.


فهرست (اسکاد A R11 -  نام اسكاد  -اسكاد در دريا - B اسكاد :R-17 - بهينه سازي اسكاد - كلاهكهاي اسكاد  -انواع مخفي اسكاد-  سازمان دهي اسكاد-  پرتاب اسكاد -اسكادهاي پيمان ورشو  -گسترش اسكاد  -اسكاد در جنگ: مصر-  اسكاد در جنگ: عراق  -اسكاد در جنگ: ساير منازعات - اسكاد در جنگ: افغانستان - گسترش اسكاد: كره شمالي)

 

پایان قسمت ششم

 

ادامه دارد....
 

ویرایش شده در دی 93 توسط adelkhoje

[death 4,593]

چند وقت پیش که برا یکی از  دوستان دنبال قیمت موشک بودم قیمت اسکاد رو هم در اوردم حدود 250 هزار دلا رهست یه نمونه فروشی اسکاد  ای هم بود 300 هزار دلار گفتم شاید دوستان مشتری باشن !

[adelkhoje 5,060]

 

 

 

 

 

 

 

ویرایش شده در دی 93 توسط adelkhoje

[oldmagina 9,075]

با سلام خدمت شما دوست عزیز، روایت های زیادی هست ، حتی در خاطرات شهید تهرانی مقدم هم اشاره شده ،اولین شلیک ما به بغداد بوده است ،ولی در منابع غربی ذکر کرده اند کرکوک بوده ست ...

 

http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D8%B3%DA%A9%D8%A7%D8%AF

 

1. 21/12/1363 نخستین حمله موشکی ایران شهر نفت خیز کرکوک را بلرزه درآورد ساعت حمله 2.40 دقیقه اعلام شد عراق حمله موشکی را تکذیب و حمله فوق را تروریستی اعلام نمود

2. 23/12/1363 نخستین حمله موشکی به بغداد در ساعت 3.20 انجام شد و ساختمان بانک رافدین را منهدم کرد عراق مجددا حمله را بمب گذاری اعلام نمود. بی بی سی اولین رسانه ای است که حمله را موشکی اعلام می کند

 

http://www.military.ir/forums/topic/24991-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D9%88-%D8%B9%D8%B1%D8%A7%D9%82%D8%8C-%D9%87%D8%B4%D8%AA-%D8%B3%D8%A7%D9%84-%D9%86%D8%A8%D8%B1%D8%AF-%D9%85%D9%88%D8%B4%DA%A9%DB%8C/

سلام

ظاهرا نخستین حمله موشکی ایران به سمت عراق که با همکاری لیبیایی ها صورت گرفت همان کرکوک بوده است ولی بر طبق خاطرات شهید تهرانی مقدم نخستین شلیکی که توسط خود نیروهای ایرانی ( بعد از ترک محل توسط لیبیایی ها و ان خرابکاریهایی که توضیح می دهند ) به طرف بغداد بود و بانک رافدین عراق را منهدم کرد.