"دانشنامه نیروی هوایی "

[MR9 48,067]

 

 

 

با سلام

 

با هدف مشارکت کاربران عزیز در تولید محتوای علمی انجمن میلیتاری ، طی مشورت با مجموعه مدیران انجمن ، تصمیم بر این گرفته شد تا تاپیک های 5 گانه (هوایی ، دریایی ، زمینی ، فضایی و جنگ در قاب دوربین ) به شکل جدید ، مجدداً راه اندازی گردد .

 

با این وصف ، همه کاربران با نصب العین قرار دادن قوانین ذیل ، میتوانند در این تاپیک مشارکت نمایند :

 

1- کلیه قوانین انجمن در مورد این تاپیک مصداق پیدا می کند .

 

2- هر پست ، می بایست حداقل با استفاده از یک پاراگراف 2 خطی و حداکثر در 5 خط ، تصویر ارائه شده را تشریح کند . (در صورت ارسال تصویر بدون شرح ،پست بلافاصله مخفی خواهد شد) ( نکته : بر تصویر بدون شرح ، فایده ای مترتب نیست ، چرا که هدف اصلی تاپیک ، ارائه مطالبی است که در کوتاه مدت قابلیت تبدیل شدن به تاپیک را نداشته  و ارسال آن بصورت یک موضوع مستقل ، زمان بر خواهد بود ) 

 

3- تصاویر ارسالی می بایست در گالری انجمن ، بارگذاری گردد ( در صورت دراختیار نداشتن اکانت گالری ، کاربر موظف هست ، تصاویر را بصورت لینک ارسال نماید تا توسط مدیر مربوطه منتقل شود )

 

4- حداکثر تعداد تصاویر ارسالی ، 5 عدد ( یکی بصورت سایز نرمال و 4 تصویر دیگر در سایز کوچک ) خواهد بود . ( با هدف جلوگیری از سنگین شدن صفحات ) 

 

5- تصاویر مربوط به تجهیزات نظامی ( زمینی ، هوایی ، دریایی ، فضایی ) می بایست در گالری مربوط به خود ارسال گردد . در نتیجه کاربران عزیز از ارسال تصاویر صفحه پرکن ، خودداری نمایند .

 

6- این تاپیک با هدف شناسایی موضوعات جذاب به منظور تبدیل شدن به یک موضوع مستقل ایجاد شده است ، در نتیجه کاربران عزیز از ارائه تصاویر به اصطلاح سرگرم کننده (FUN) بشدت خودداری فرمایند 

 

7- در صورت وجود نقص یا اشتباه و یا حتی سئوال در خصوص مطالب ارائه شده ، کاربران عزیز از برهم زدن نظم و روال تاپیک بشدت خودداری نموده و نظرات خود را در خصوص مطالب ، در استاتوس یا PM پیگیری نمایند . 

 

8- شرح تصاویر می بایست به زبان پارسی ارائه گردد .

 

9- حتی الامکان از قراردادن تصاویر ومطالب تکراری خودداری گردد . 

 

10- مطالب و تصاویر کپی شده از سایر منابع در وب ، به هیچ  عنوان پذیرفته نمی شود ( به استثنای مطالبی که مربوط به  تاریخ نیروهای مسلح ایران است ) 

 

11- همه پست ها می بایست با فونت تاهوما و شماره 14 ( برای تیتر مطلب شماره 18 )  ارائه گردند.

 

 

پی نوشت :

 

مسئولیت نظارت بر مطالب  این تاپیک برعهده دوست بسیار عزیز ، جناب sorena-noshad خواهد بود . بنابراین ، دوستان در خصوص ارائه مطلب به ایشان مراجعه فرمایند

[MR9 48,067]

با سلام 

 

مقدمه : 

 

در حقیقت ، این چند ماهه ، با قضیه بازگشایی  سری تاپیکهای دانشنامه ، بسیار کلنجار رفتم ولی در نهایت براساس مرور تاپیکهای مرحوم گذشته ، به این نتیجه رسیدم که برای پویایی بیشتر انجمن ، بازگشایی این تاپیکها با قوانین مدون ، ضرورت خواهد داشت . به شکل طبیعی ، ایجاد این تاپیکها روند خودش را طی کرد تا بدین جا رسید . امیدوارم ، مشارکت قانونمند و هرچه بیشتر دوستان ، موجب رونق این بخش گردد . 

انشاا...

ارادتمند MR9 :rose:  :rose: 

 

---------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

"شبح عبری" 

 

 

 

 

وجود یک نیروی هوایی قدرتمند و پا به رکاب ، بنیان استراتژی نیروی هوایی رژیم صهیونیستی را از بدو ظهور این نیرو تشکیل می داد ، با این وجود ، آغاز قدرت نمایی IAF در آسیای جنوب غربی ، با ورود جنگنده / بمب افکن افسانه ای F-4 همراه گردید.  

 

این پرنده رزمی ، در بدو ورود به سازمان رزم IAF ، لباس اسکادران شصت و نهم را برتن نمود که در تصویر گرافیکی ، مسلح به طیف متنوعی از مهمات هوا به زمین ( 5 تیر مهمات هوا به زمین M-117 در بخش مرکزی بدنه ) ، دو تیر موشک هوا به هوای کوتاه برد سایدویندر زیر پایلون های زیر بال ، دو تیر موشک میانبرد اسپارو در بخش انتهایی بدنه  و برای مقابله با سیستم های پدافند هوایی دشمن ، به یک غلاف جنگ الکترونیک( QRC-335 ) است . نخستین عرصه نبرد جدی فانتوم های IAF ، جنگ شش روزه اعراب و رژیم صهیونیستی بشمار می رفت که علیرغم قبول تلفات ، عملکرد قابل توجهی را در میدان نبرد به ثبت رساند  .

اهمیت  این پرنده  برای IAF در این نکته نهفته بود که  علیرغم گران بودن ، فانتوم به راحتی قادر بود تا به اندازه مهمات قابل حمل 4 فروند میراژ ، با خود جنگ افزار حمل نماید . در نتیجه کاری که درگذشته توسط یک اسکادران میراژ فرانسوی انجام می شد ، اینک توسط 8 فروند اف-4 قابل اجرا می بود . 

این قابلیت فرماندهان IAF را جسور تر نمود تا جایی که نقش سرکوب پدافند هوایی ارتش مصر (SEAD) بدان واگذار گردید ، تا جایی که تقریباً تمامی سایت های سام مصری در جنگ 1973 ، از گزند فانتوم ها دور نماند 

[Sorena_Noshad 5,063]

 

تصویر منتشره از HUD ایرگاردهای ایرانی لحظاتی پیش از برخاستن

 

یکی از معدود مواردی که ما تونستیم پس از انقلاب به تجهیزات غربی در زمینه نیروی هوایی دست پیدا کنیم خرید هواپیماهای F-7 از چین در اواخر جنگ بود.پروژه ایرگارد یا F-7M در واقع تلاش چین برای صادرات J-7 به کشورهای مختلف بود که به صورت مشترک بین شرکت های چنگدو چین به عنوان سازنده هواپیما و مارکونی بریتانیا (که در حال حاضر به شرکت BAE تبدیل شده) صورت گرفت.قرار بر این بود که سیستم های الکترونیکی غربی بر روی نسل دوم J-7 نصب و از این طریق جذابیت جهت صادرات ایجاد بشه.این تجهیزات شامل نمایشگر سربالا یا HUD تایپ 956 ، کامپیوتر داده های پروازی ، رادار اسکای رنجر با بیشینه برد 15 کیلومتر ، دوربین ضبط تصاویر HUD تایپ 2032 و سیستم های ارتباطی میشد که عمدتاً انگلیسی و آمریکایی بودند.بر خلاف اون چه که در منابع رسمی ذکر شده مبنی بر این که به دلیل تحریم ها ایران نمونه ای با تجهیزات چینی به نام F-7N را تحویل گرفته ، اما اطلاعات منتشره حکایت از اون داره که ایرگاردهای ایرانی هیچ تفاوتی با مدل M ندارند و همگی از ایویونیک غربی استفاده می کنند.اما نظریه ای که گفته می شود HUD نصب شده روی این هواپیما همان مدلیست که روی F-16A نصب شده نیز غلط است و شباهت های موجود به دلیل یکی بودن شرکت سازنده (مارکونی) است.به دلیل داشتن این ویژگی ها، ایرگارد در نهاجا به دقت بالا در بمباران با بمب های سقوط آزاد مشهور است.

 

 

در سمت راست تصویر دوربین ضبط تصاویر HUD تایپ 2032 دیده می شود

 

 

ماکت HUD

[MR9 48,067]

با سلام

 

 

هرجا سخن از اعتماد است .................

 

 

سرگرد ( سرتیپ بعدی ) عباس حزین ، یک از نخستین خلبانان نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران  و اسکادران های تامکت این نیرو بشمار می رود که در جریان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران ، موفق به کسب پیروزی هوایی شده است . وی موفق گردید تا در 26 اکتبر 1980 ، یک فروند جنگنده MIG-21 عراقی را بر فراز منطقه ای موسوم به " قلعه صالح" واقع در شمال شرقی اهواز سرنگون نماید .

 

 

وی به همراه افسر تسلیحات (RIO) خود ،  سروان خلبان خسرو ابراهیمی ( یکی از بهترین خلبانان/ افسر تسلیحات ، جنگنده اف-4 که در 4 فوریه 1981 به شهادت رسید ) موفق شد با غافلگیر کردن دو جنگنده عراقی ، در مرحله نخست با شلیک یک تیر موشک سایدویندر از کمترین فاصله ، یکفروند جنگنده دشمن را منهدم نماید ، اما بدلیل نزدیک بودن فاصله دو هواپیما ، وی ناگهان احساس نمود که جنگنده وی بشدت در حال لرزش است .  علت این مساله ، ورود به محدوده انفجار میگ عراقی و برخورد قطعات هواپیمای منهدم شده به تامکت وی بود تا جایی که این برخورد منجر به ازمیان رفتن دو تیر موشک سایدویندر و اسپارو نصب شده بر روی  مقر خارجی شانه راست جنگنده  و وارد شدن سایر قطعات به محل ورودی هوای پیشرانه TF-30 شد .

 

سرگرد حزین علیرغم وخیم بودن شرایط ، در تلاش برای  حفظ جنگنده  ارزشمند خود ، موفق گردید تا پرنده آسیب دیده خود را بخوبی تا پایگاه هشتم شکاری شهید بابایی ( چیزی در حدود 250مایل/ 400 کیلومتر ) هدایت نموده و با ایمنی فرود آید و بدلیل این شجاعت ، موفق به دریافت نشان فتح گردید . وی پس از مدتی به درجه سرتیپی مفتخر و سرانجام در 29 نوامبر 2000 ، در حالی که فرماندهی وقت منطقه هوایی شهید بابایی اصفهان را بر عهده داشت ، بدلیل نارسایی قلبی در گذشت .

[EsmaielF4 235]

فانتوم های ایرانی و پروژه ی Peace Enforcer

 

داستان فانتوم های ایران در مرداد ماه 1346 (جولای 1967) آغاز شد یعنی زمانی که نیروی هوایی شاهنشاهی 16 فروند اف4 دی نو سافرش داد و در سال بعد سفارش 16 فروند دیگر تسلیم مک دانل شد. تمامی این فانتوم ها بدون سیستم جلونگر فروسرخ تحویل داده شدند. سرانجام در 27 شهریور 1347 اولین فروند اف4 وارد ایران شد. اف4 دی ها مدتی در مهرآباد مستقر شدند و بعدا در قالب دو اسکادران به پایگاه هفتم گسترش یافتند. (و سرانجام در دهه 70 شمسی تمامی F-4D های باقیمانده به پایگاه چابهار منتقل شدند)
ناوگان اف4 دی در مدت قبل از انقلاب دچار تلفات سنگینی شدند بطوریکه در بازه زمانی بین 1348 تا 1356 شمسی 9 فروند به دلایل فنی سقوط کردند و یک فروند هم در جریان جنگ ظفار سرنگون شد.
در سال اوایل سال 1357 8 فروند اف4 دی به امریکا فرستاده شد تا طی پروژه ای به نام Peace Enforcer ارتقا یابند. این 8 فروند برای حمل بمب های لیزری و غلاف فوق پیشرفته ی (در زمان خودش) AVQ-9 ZotBox که امکان پرتاب دقیق بمب های لیزری را فراهم می کرد اصلاح شدند همچنین سیستم جلونگر فروسرخ (IRTS) نیز به آنها افزوده شد که وجه تمایز ظاهری آنها با دیگر فانتوم هاست.
با شروع جنگ تحمیلی به زودی از این جنگنده های ارزشمند برای حمله دقیق به اهداف دشمن که اغلب پل ها بودند استفاده شد (پل ها علاوه بر اهمیت استراتژیک به دلیل نیمرخ باریک و شکل خاص یکی از دشوارترین اهداف برای حمله با بمب های سقوط آزاد هستند) با این حال به دلیل شکل خاص حمله که نیازمند روشن کردن هدف با لیزر و نگهداشتن پرتوی لیزر تا زمان اصابت بمب این اف4 ها به راحتی طعمه سام ها شدند و 5 فروند از اف4 های لیزر طی ماه های ابتدایی جنگ سرنگون شدند.
درحال حاضر تنها دو تصویر نسبتا جدید از این فانتوم ها وجود دارد که تصویر بالا در سال 2010 گرفته شده و رجیستر هواپیما 3-6700 است و تصویر پایینی که تاریخ دقیق و رجیستر هواپیما مشخص نیست.

 

 

 

و اما در مورد غلاف زوت باکس : این غلاف در اواخر دهه 60 میلادی ساخته شد و آنقدر محرمانه بود که با گذشت این همه سال عکس های معدودی از ان منتشر شده است و نصب آن در فانتوم های ایران بحث های زیادی در کنگره امریکا به دنبال داشت.
این غلاف برخلاف سایر غلاف های متداول در داخل کاکپیت عقب نصب شده و افسر کابین عقب بوسیله یک منظره یاب هدف را پیدا کرده و قفل لیزری را انجام می دهد این قفل باید تا زمان اصابت بمب به هدف باقی بماند.

[MR9 48,067]

با سلام

 

 

میگ مرموز

 

 

 

  

 

راست به چپ : سرگرد راجر لوچر - سرگرد رابرت آلفرد لودج

 

 

تصویر گرافیکی فوق ، بازسازی نمای جانبی  یکفروند جنگنده میگ-21  نیروی هوایی ویتنام شمالی است که به تاریخ  10ماه مه 1972و در جریان یک درگیری صبحگاهی توسط سرگرد راجر لوچر ( خلبان یکفروند جنگنده F-4D به رجیستر 0784-65 به سختی ودر ارتفاع 300 فوتی ، مورد شناسایی قرار گرفت .

 

بدنبال اجرای عملیات رهگیری ، سرگرد رابرت آلفرد لودج (همبال لوچر) بسمت پشت میگ مزبور گردش نمود و تلاش کرد تا آن را سرنگون نماید که در همین حال چهار فروند جنگنده J-6  ناگهان در پشت سر وی پدیدار شدند . سرگرد لودج از این ماموریت زنده بازنگشت تا داستان را بازگو نماید  ، اما سرگرد لوچر در یک مصاحبه خبری ادعا نمود که رجیستر میگ مزبور BLUE 53 بوده و بخش کابین خلبان ، به شکل غیر متعارفی ،کاملاً  به رنگ آبی درآمده و جزییات حک شده در آن ، با سایر  میگهای ویتنامی متفاوت بود . پس از این واقعه نیز هیچ جنگنده ویتنام شمالی با این رنگ بدنه دیده و گزارش نشد ، که این مساله به مشخصاً سرمنشاء این میگ مرموز را به نیروی هوایی اتحاد شوروی می رساند .  خلبان این میگ روسی همچنان ناشناخته محسوب می شود  و این مساله در کنار عدم انتشار اطلاعات از سوی نیروی هوایی ویتنام شمالی مبنی بر انجام ماموریتهای رزمی توسط خلبانان  غیر ویتنامی ، برابهامات ماجرا افزوده است .

 

با این حال ، در سال 2002 ، کره شمالی آشکارا اعتراف نمود که در درگیری هایی دهه 60 میلادی ، از خلبانان غیر کره ای (بطور مشخص خدمه روسی ) استفاده نموده ،اما نه در دوران اتحاد شوروی و نه پس از تجزیه این کشور ، مدارک مستندی در این ارتباط ، منتشر نشده است .

[7mmt 11,715]

 

IAI’s SkySniper : موشک بالستیک هواپایه

 

 

صنایع هوا فضای اسرائیل ایده ی استفاده از موشک بالستیک زمین پایه به عنوان سلاحی هواپایه را در قالب طرحی نو احیا کرده است ، این کانسپت عملیات ضربتی دقیق در برد بلند را برای جنگنده های این رژیم به ارمغان خواهد اورد . موشک  SkySniper به عنوان سلاحی خود مختار ، هوا به زمین و با توان انجام حملات بسیار دقیق ضربتی معرفی شده است.

این موشک از موتوری راکتی بهره می برد که بدان توان رسیدن به سرعت مافوق صوت می بخشد . سرعت بسیار زیاد به همراه کلاهک چند منظوره شدیدالانفجار ترکش زا ، و فیوز 3 حالته به ان قدرت مضاعفی در نفوذ به اهداف سخت می بخشد . این سلاح طراحی شده تا بتواند از پس نابود کردن طیف گسترده ای از اهداف بربیاید ، این کلاهک این موشک همچنین می تواند در حالت هوا انفجار و انفجار به محظ برخورد فعال شود که باعث می شود بتواند در اقدام علیه اهداف نیمه سخت محیط وسیع تری را تحت تاثیر قرار دهد.

این موشک به عنوان یک سلاح مقرون به صرفه طراحی شده ، SkySniper جهت اصابت دقیق به اهداف در تمام شرایط اب و هوایی از هدایت دوگانه ی  جی پی اس / اینرسیایی بهره می برد.

فرمان های مربوط به مختصات و مسیر هر موشک می تواند بر روی زمین یا در اسمان توسط خلبان قبل از شلیک به هر موشک منتقل شود . پس از شلیک موشک به سمت هدف معین شده پرواز می کند و با تیکه بر سامانه های اینرسیایی و جی پی اس راه خود تا هدف را می یابد . این موشک این توانایی را دارد تا با شکل دادن به مسیر پرواز برد به مورد نظر دست یابد و همچنین به زاویه ی برخورد مورد نظر برای عبور از سامانه های پدافندی دشمن برسد .

ظرفیت حمل این سلاح حداکثر 4 فروند بر روی هر جنگنده پیش بینی شده است (با توجه به ظرفیت حمل پرنده) ، و از پتانسیل سازگاری با جنگنده های شرقی و غربی همچون F-15 و F/A-18 محصول Boeing ، F-16 محصول Lockheed Martin و جنگنده های شرقی MiG-29 و Su-30 و نیز جنگنده ی Kfir ساخت اسرائل برخوردار است .

 

 

 

 

 

http://defense-update.com/20160229_skysniper.html

 

شادی ارواح طیبه ی شهدای گمنام صلوات

[naserr 7,099]

به نظر میاد که این موشک اسکای اسنایپِر سلاحی در ادامه پروژه موشک مارس باشه که 3 سال پیش رونمایی شد . مارس هم ساختار ، عملکرد و وظیفه ای بسیار شیه به این داشت و البته هیچ اطلاعاتی درباره عملیاتی بودن و یا نبودن اون در دست نیست .

 

 

 

 

 

https://www.flightglobal.com/news/articles/imi-offers-mars-missile-for-multiple-fighters-388715/

http://nevskii-bastion.ru/mars-israel/

[7mmt 11,715]

مجهولات پرنده

 

 

 

Bell Aircraft Company      first generation         X-1

 

اولین پرواز : 25 ژآنویه ی 1946                      اخرین پرواز : 23 اکتبر 1951

پشتیبان مالی : نیروی هوایی ایالات متحده       مجموع تعداد پروازها : 157

سریع ترین سرعت کسب شده : 1.45 ماخ       بلند ترین ارتفاع پرواز : 69 هزار پا

 

 

 

 

 

در نام گذاری اولیه کد XS-1 بر روی ان گذاشته شده بود. حرف S که برای اولین حرف از عبارت سوپرسونیک (مافوق صوت) در این کد قرار داشت در اوایل برنامه از نام گذاری ان حذف گردید.

ایکس-1 اولین هواپیمایی بود که در کدگذاری ان از حرف X   استفاده شد، و همچنین اولین هواپیمایی بود که در یک پرواز تحت کنترل در 14 اکتبر 1947 موفق به شکستن #دیوار_صوتی شد. اولین فروند از این هواپیما که به Glamorous Glennis ملقب بود توسط سروان Charles E.  یا Chuck” Yeager خلبانی شد که توانست در ارتفاع حدود 45 هزار پایی به سرعت 1.06 ماخ معادل 700 مایل در ساعت دست یابد.

با شروع یک سنت که تا به امروز پابرجا  مانده است ، ایکس-1  از هواپیمای مادر در حال پرواز که یک فروند بمب افکن Boeing B-29  بود در اسمان در ارتفا حدود 20 هزار پایی رها (لانچ) شد و به پرواز خود ادامه داد. به چنین هواپیماها یا هواگردهایی که با این روش به پرواز در می ایند هواپیماهای انگلی نیز می گویند. پروژه ی ایکس-1 به شدت پربار بود ، بسیاری از تکنولوژی های ضروری ساخت اولین نسل از جنگنده های مافوق صوت طی این برنامه بدست امد. بسیرای از پیشرفت ها در ساخت سازه و ایرودینامیک در نتیجه ی موفقیت اولین نسل ایکس-1 حاصل شد. از جمله بال بسیار نازک و در عین حال به شدت قوی و مستحکم ، پیکره بندی مافوق صوت بدنه ی هواپیما ، و طراحی سیستم های کنترل پرواز پیشرفته .

اولین ایکس-1 هم اکنون در موزه ی ملی هوانوردی در واشنگتن دی سی در معرض نمایش دائمی قرار دارد. دومین ایکس-1 ساخته شده که X-1E نام دارد ، در مقابل مرکز تحقیقاتی درایدن ناسا ارمیده است. سومین فروند در 9 نوامبر 1951 در پایگاه هوایی ادواردز واقع در کالیفرنیا از بین رفت.

[7mmt 11,715]

مجهولات پرنده

 

 

 

X-1                            نسل دوم                     Bell Aircraft Corporation

 

 

 

اولین پرواز :            24 جولای 1951                              اخرین پرواز :  23 ژانویه 1958

تعداد کل پروازها :     54                                               پشتیبانی : نیروی هوایی – NACA سابق

سریع ترین سرعت :  2.44 ماخ – 1650 مایل بر ساعت         بلند ترین ارتفاع پروازی : 90440  پا

 

 

 

 

دومین نسل از هواپیمای ایکس-1 طراحی و ساخته شد تا بتواند تا 2 برابر سرعت صوت پرواز کند و قادر به دست یابی به ارتفاع بسیار بلند و دور از دسترس 90 هزار پا باشد. تنها نسخه های X-1A و X-1B  درواقع ساخته شدند ، X-1C  که طراحی شده بود تا به واسطه ی ان ابزار و الات در سرعت های زیاد ازمایش شوند قبل از کامل شدن لغو شد. X-1D در اولین پرواز با پیشران فعال اش از بین رفت.

احتمالا معروف ترین پرواز X-1B پروازی می باشد که در 12 دسامبر 1954 با قرار گیری #چاک_یگر در پشت فرامین به وقوع پیوست. در حالی که با سرعت 2.44 ماخ در ارتفاع 75 هزار پایی پرواز می کرد هواپیما دچار کمی غلتش به سمت چپ شد، اما هنگامی که یاگر تلاش کرد وضعیت هواپیما را اصلاح کند هواپیما دچار انحراف شدید و ناگهانی به سمت راست همراه اسیب جدی و شکستگی در سازه شد و شروع به سقوط وحشتناکی به سمت زمین کرد ، خلبان به دلیل فشار و شتاب شدید و ناگهانی وارد شده بی هوش شد و هواپیما بدون کنترل به مسیر خود ادامه داد تا زمانی که در ارتفاع 25 هزار پایی یگر مجددا هوشیاری خود را بدست اورد ، این واقعه مثال معروفی شد از وضعیت ایرودینامیکی inertial coupling . inertial coupling وضعیتی بالقوه کشنده در پرواز های بسیار سریع است که در ان اینرسی بدنه ی سنگین به نیروهای پایدار کننده ی ایرودینامیکی حاصل از بال و سایر سطوح پایدار ساز غلبه می کند . این مشکل در جنگنده های تک موتوره ای ظاهر می شود که با بال های باریک و وینگ اسپن کم ساخته شده باشند ، که اینرسی غلتش کمی نسبت به انحراف عمودی و افقی ایجاد شده توسط بدنه ی باریک ، طویل و چگال  هواپیما ، دارند .

X-1A پس از سانحه ای بر فراز #پایگاه_ادواردز در 8 اگوست 1955 از بین رفت . X-1B در موزه ی نیروی هوایی در دایتون اوهایو در معرض نمایش دائمی قرار دارد . 

[MR9 48,067]

با سلام 

 

"بازگشت از میان آرواره های اژدها" 

 

 

ستوان فرمانده "جو ادواردز " 

 

 

زمان : 13 نوامبر 1991

مکان : خلیج پارس ،ناو هواپیمابر یواس اس آیزنهاور

 

 

در جریان یک ماموریت رزمی در خلیج پارس ، یکی از تامکتهای اسکادران VF-142 ،(رجیستر 205) بخش جلویی دماغه خود ( رادوم) را بدلیل باز شدن مکانیزم قفل این بخش از دست داد . درجریان جدا شدن رادوم از این پرنده ، بخش فوق الذکر ، با قسمت جلویی آسمانه تامکت فوق برخورد نمود و این مساله موجب شکستن ترقوه سمت راست خلبان  و همچنین ورود قطعات شکسته شده آسمانه به داخل هردو چشم  وی گردید  ولی با خوش شانسی هرچه تمام تر ، خلبان موفق شد تا جت گرانقیمت خود را به ناو هواپیمابر بازگرداند .

 

 

 

بررسی های بعمل آمده ، نشان می داد که براثر برخورد قطعات رادوم ، یک شکاف 3 اینچی در آسمانه بوجود آمده بود که اگر خلبان واکنش به موقعی از خود نشان نمی داد ، منجر به یک حادثه دردناک برای وی و افسر جنگ افزارش می گردید.  خلبان کابین جلو در این حادثه ، ستوان فرمانده "جو ادواردز " برای  جراحی چشم اضطراری به بحرین و سپس ایالات متحده اعزام گردید و پس از بهبودی ، بدلیل وجود تجارب فراوان به برنامه شاتل فضایی ایالات متحده  منتقل شد . افسر جنگ افزار او ( RIO) ستوان اسکات گروندمایر ، نیز برای درمان به آمریکا اعزام گردید و هر دو بدلیل شجاعت در بازگشت به ناو و نجات پرنده خود ، مفتخر به دریافت نشان " صلیب پرواز" شدند . 

 

[7mmt 11,715]

مجهولات پرنده

 

 

 

Bell Aircraft Corporation                   X-1E

 

اولین پرواز  :  12 دسامبر 1955                        اخرین پرواز : 6 نوامبر 1958

تعداد پروازها : 26                                          پشتیبان : USAF, NACA

سریع ترین سرعت : 2.24 ماخ                          بلند اوج ترین پرواز : بیش از 75 هزار پا

 

 

 

 

 

با وجود از دست رفتن سومین X-1   و X-1D   ، همچنان نیاز برای نسخه های با عملکرد بهتر ایکس-1 وجود داشت تا #NACA کماکان بتواند به تحقیقات پرواز پرسرعت خود ادامه دهد. برای ارضای این نیازمندی دومین اکیس-1 تقریبا از نو ساخته شد و ارتقا پیدا کرد و X-1E نام گرفت . بهینه سازی های گسترده ای که انجام شده بود شامل کانوپی به روز شده ، بال های نازک تر ، و صندلی ایجکت مجهز به راکت پرتاب کننده .

بیشترین ارتفاع پروازی که توسط X-1E کسب شد بیش از 75 هزار پا و روکورد سرعت ان 2.24 ماخ معادل 1450 مایل بر ساعت بود . در طی پرواز های ازمایشی X-1E تکنولوژی بال با سطح مقطع نازک را برای استفاده ی عملی در هواپیماهای مافوق صوت به اثبات رساند. یک موتور راکتی بهبود یافته ی XLR11# (که در پروژه های متعدد دیگری نیز به کار رفت) و استفاده از یک توربو پمپ کم فشار ، نیز در این پرواز های ازمایشی X-1E فناوری یشان به مرحله ی اثبات رسید.

این هواپیما پس از 26 پرواز در نوامبر 1956  بازنشست شد ، و هم اکنون در موزه ی #ناسا در مرکز تحقیقاتی #درایدن واقع در #پایگاه_هوایی_ادواردز در کالیفرنیا در معرض نمایش دائمی قرار دارد . 

[7mmt 11,715]

مجهولات پرنده

 

 

قسمت چهارم

 

X-2       Bell Aircraft Corporation

 

اولین پرواز : 27 ژوئن 1952                                  اخرین پرواز : 27 سپتامبر 1956

تعداد پروازها : 20                                              پشتیبان برنامه : نیروی هوایی امریکا

سریع ترین پرواز : 3.196 ماخ                               بلند ترین ارتفاع پروازی : 125907  پا

 

 

 

 

هواپیماهای X-2     توسط کمپانی هواپیما سازی BELL  در تاسیسات نیویورک این مجموعه  ساخته شدند. ایرفریم این هواپیما از ترکیبی از فولاد ضد زنگ و K-Monel  ساخته شد ، یک الیاژ پایه فولادی پیشرفته ی سبک وزن و مقاوم در برابر حرارت. همانند X-1 ، پرنده ی X-2 نیز برای به پرواز درامدن توسط هواپیمای مادر حمل و لانچ هوایی می شد. این بار این وظیفه بر عهده ی یک فروند بمب افکن پهن پیکر Boeing B-50 Superfortress بود . اگر چه الحاق به هواپیمای مادر مشکلاتی را در پی داشت ، پروژه ی X-2 تعدادی از تکنولوژی های پیشرفته ای را  حاصل شد که راه را برای پروژه های پرواز سرعت بالای اینده هموار کرد. از این میان مهمترین انها استفاده از الیاژ بسیار مقاوم پایه فولاد جدید در سازه ی هواپیما بود ، که منجر به چندین نواوری جدید در فناوری ساخت هواپیما شد و فناوی شکل دهی ویژه ای را توسعه داد.  علاوه بر این  X-2 کمک کرد تا مطالعات و درک شرایط ویژه ی پرواز با سرعت چند ماخ ادامه یابد.

اولین لانچ ایکس-2 در 12 می 1953 بر فراز دریاچه ی خشک انتاریو برنامه ریزی شده بود. در این عملیات یک نقص فنی در ایکس-2 منجر به انفجار و اتش سوزی شد که خسارات گسترده ای را به هواپیمای مادر EB-50A وارد کرد. دومین ایکس-2 ساخته شده در سانحه ای در 27 دسامبر 1956 ، پس از انکه به طور غیر رسمی سریع ترین سرعت پرواز جهان را با سرعت 3.196 ماخ کسب کرد، سقوط کرد و از بین رفت. پدیده ی inertia coupling که قبلا گریبان ایکس-1 را نیز گرفته بود این بار مجددا دامن گیر ایکس-2 شد که به از دست دادن کنترل هواپیما انجامید ، خلبان Milburn در این حادثه کشته شد.  و این گونه اخرین ایکس-2 باقی مانده از بین رفت .

[7mmt 11,715]

مجهولات پرنده

 

 

قسمت پنجم

 

 

 

Douglas Aircraft Company            X-3

 

اولین پرواز : 20 اکتبر 1952            اخرین پرواز : 23 می 1956

تعداد پروازها : 51                        پشتیبان پروژه : USAF, NACA

سریع ترین سرعت : 0.95 ماخ        بلندترین ارتفاع پرواز : بیش از 35 هزار پا

 

 

 

 

 

هواپیمای X-3 Stiletto  یک قدم رادیکالی بعد از سری هواگرد های ایکس-1 و ایکس-2 بود ، و درحالی که طراحی ظاهری ان یکی از سریع ترین هواپیماهای ساخته شده را در ذهن تداعی می کند . این هواپیمای ساخت کمپانی داگلاس بر خلاف اسلاف سری ایکس خود که از پیشران راکتی بهره می بردند از موتور جت استفاده می کرد و فرود و تیک اف را همانند هواپیماهای عادی به انجام می رسانید به جای اینکه توسط هواپیمای مادر به اسمان حمل و لانچ شود. سفارش برای ساخت 2 فروند ایکس-3 داده شد ؛ اگر چه به دلیل بودجه ی محدود ، عدم عملکرد مورد نظر ، و مشکلات ادامه دار در رابطه با موتور ، تنها ساخت یک فروند برای پرواز به اتمام رسید و از دومی برای تامین قطعات یدکی استفاده شد.

به عنوان یک هواپیمای تحقیقاتی پر سرعت ، ایکس-3 بی شک یک شکست تمام عیار بود . البته این پرنده کمک هایی به درک پدیده ی Inertia coupling یا roll-coupling که پیش تر توضیح ان داده شده بود ، انجام داد و در استفاده از بالهای کوتاه با نسبت منظری کم که بعد ها در بسیاری پرنده های دیگر مورد استفاده قرار گرفت پیش گام بود.  اما مهم ترین قسمت از این پرنده را شاید بتوان ارابه ی فرود ان ، یا در اصل تایر های مورد استفاده از ان دانست . از انجایی که ایکس-3 ناچار به پرواز با سرعت بالا برای حفظ برا بود ، سرعت لندینگ و تیک اف به نسبت هواپیماهای دیگر بسیار زیاد بود ، 260 مایل بر ساعت برای تیک اف و 200 مایل بر ساعت برای فرود . و این جایی بود که تایر ها می بایست توان و قابلیت های قابل توجه خودشان را به نمایش می گذاشتند چندین کمپپانی سازنده ی تایر هواپیما از اطلاعات حاصله از برنامه ی ایکس-3 برای تولید نسل جدید تایر های پر سرعت بهره بردند .

هواپیمای X-3 هم اکنون در  موزه ی نیروی هوایی در دایتون اوهایو در معرض بازدید عموم قرار دارد.

[7mmt 11,715]

مجهولات_پرنده

 

قسمت ششم

 

X-4 Northrop Aircraft Corporation

 

 

اولین پرواز : 16 دسامبر 1948                    آخرین پرواز : 29 سپتامبر 1953

مجموع تعداد پرواز ها : 102                             پشتیبان : USAF – NACA

سریع ترین سرعت : 0.9 ماخ                  بلند ترین ارتفاع پروازی : 42300 پا

 

 

هواپیمای X-4 اولین عضو از خانواده ی پرنده های سری ایکس بود که به تحقیقات پیرامون چیزی به غیر از پرواز در سرعت مافوق صوت اختصاص داده شده بود . این هواپیمای جت طراحی شده بود تا بتواند ویژگی های پرواز هواپیمای بی دم را در حداکثر سرعت های کمتر از صوت ارزیابی کند. پیکره بندی ای که در ان زمان گمان می رفت طراحی هواپیماهای اینده بر پایه ی ان استوار خواهد بود .

اگر چه این هواپیما هیچ گاه دنیای فراتر از یک ماخ را تجربه نکرد ، اما با این وجود اثبات کرد که  طراحی بی دم هواپیماها با بال پس گرا و برای سرعت های زیاد و یا سرعت مافوق صوت چندان مناسب نیست . ناپایداری به هنگام اوج گیری ، غلطش و انحراف افقی در سرعت های بیش از 0.88 ماخ به خوبی خود را نمایان می ساخت ، و با توجه به فناوری های موجود و در دسترس در ان زمان راه حلی برای این مشکل وجود نداشت.

شایان ذکر است که هر دو هواپیمای ساخته شده از این نوع از پرواز های ازمایشی جان بدر بردند ، و در طی 102 پروازی که به ثبت رساندند دچار هیچ صانحه یا اسیب جدی نشدند . اولین ایکس-4 ساخته شده هم اکنون در پایگاه ادواردز در معرض نمایش است و  دومین فروند ان برای مدت طولانی در پایگاه هوایی Maxwell  در الاباما در برابر دیدگان عموم قرار داشت و هم اینک در موزه ی نیروی هوایی در دایتون اوهایو نگه داری می شود.