Ahmad6644

ارتباطات و قراردادهای دفاعی ایران و روسیه ( خبرها ، حواشی ، تحلیل ها ، احتمالات ! و .... )

Recommended Posts

در این صورت اصلا نخریم بهتره

اما توجه داشته باشید که روسها قبول کردن که انتقال تکنولوژی صورت بگیره چون سوخو-30 در روسیه منسوخ شده

روسها قطعا میدونند اگه بخوای لایی در کنند بین دوکشور اختلاف اوج میگیره پس حدالمقدور دوست ندارن دوستشون در خاورمیانه رو از دست بدن

تولید یا خرید تسلیحات هجومی هم لازم نیست عیان بشه ، میتونیم به نام خودمون تولید کنیم که در این صورت مشکلی پیش نخواهد اومد

ایران میتونه اعلام کنه خودش تسلیحات جنگنده ها رو میسازه و وارد نکرده در اون صورت تحریم به چه علت خواهد بود؟

 

اول موضعم رو مشخص کنم که خودم دوس دارم این قرارداد به تعداد بالا و بیشترین میزان درصد مشارکت ما در تولید و با پکیج تسلیحات کامل نهایی و عملی بشه اما واقعیات و توان چانه زنی ما در شرایط فعلی رو باید در نظر داشت. چندتا اشکال به گفته های شما دارم:

 

1-روس ها در هیچ منبع رسمی صحبتی از انتقال تکنولوژی سوخو-30 نکردن، تنها در برخی منابع خبری در مورد امکان مونتاژ در ایران گمانه زنی شده که با انتقال تکنولوژی کاملا متفاوته.اگر شما در منابع رسمی چیزی دیدید لطفا برای ما هم عنوان کنید.

 

2-ببینید دوستی یا نزدیکی کشورها رو منافعشون نسبت به هم و قدرتشون در اون حیطه شکل میده. در مورد سوریه ما و روسیه منافع همسو (نه یکسان) داریم و طبیعتا داریم درکنار هم و مشترک عمل می کنیم. اما آیا در مورد مسایل دیگر هم اینگونه بود یا هست؟ خیر. چون منافع ما با روسیه متفاوت بوده. شما نگاه کنید روسیه خط تولید سوخو-30 و به چه کشورهایی داده؟ چین و هند. چین که متحد استراتژیک روسیه در جبهه شرق و در شورای امنیت هست و بدلایل واضح این امکان رو بهش داده که البته مثلا هرگز نشنیدیم که موتورسوخو-30 در چین تولید بشه یا رادارش. اگه اینگونه بود که چین برای تولید موتور جت خوشWS-10‌ اینقدر زمان و هزینه نمیکرد. از تجارب این موتور استفاده کرده اما هرگز حق تولیدش رو نداشته. در مورد هند هم میدونید که هند بزرگترین مشتری و بازار تسلیحات روسی هست. جدا از اینکه تقریبا در برخی مسایل جهانی هم همسو با روسیه است. در ثانی هند و چین ارتباطات اقتصادی فراوان و عظیمی با روسیه دارند و روسیه گاها باید برای حفظ این روابط یکسری امتیاز بهشون بده. اما در مورد ما با 3 میلیارد دلار مبادله اقتصادی در سال  با روسیه ( که مقرر شده به 10 میلیارد دلار در سال برسه) کجای روابط و منافع اقتصادی با روسیه هستیم. قدرت چانه زنی شما در قراردادها رو توان اقتصادی، نظامی و اهمیت ژئوپلتیک مشخص میکنه که ما مشخصا ما در جمیع جهاتش قوی نشدیم بلکه حتی زنجیر محدودیت های تحریم و متعاقبش برجام رو داریم. باید قبول کنیم که ما مشتری پر قدرتی نیستیم و حتی شاید مجبور شیم که به حداقل ها قناعت کنیم.

 

3-سوخو-30 در روسیه منسوخ شده؟ از کی تا حالا؟ تا سالهای آتی روسیه 65 فروند سوخو-30 به خدمت میگیره که بیشتر از سوخو-35 و سفارش پکفا هست. یعنی روسیه رفته جنگنده ی منسوخش رو برای خودش بخدمت گرفته؟ ببنید اولا که فعلا برای نیروی هوایی روسیه نسل پنجمی به میدان نیومده و عملیاتی نشده و تا اومدنش و عملیاتی شدنش راه درازی هست. در ثانی سوخو-30 در حد و اندازه های ایگل هست. چطور اینها رو منسوخ میدونید؟ وجود نسل پنج هرگز نفی کننده نقش نسل چهار و چهار پلاس نیست. در ضمن کدوم کشور جز امریکا توان بکارگیری گسترده ی نسل 5 رو داره؟ مطمئن باشید با تولید و عملیاتی شدن اف-35 و پکفا و جی-31 و امثالهم تا سالهای سال نسل چهار و چهار پلاس در خدمت باقی میمونه و حذف نمیشه. بدلایل مختلف من جمله مسایل اقتصادی و ...

4-همه اینها به کنار؛ یعنی ما قراره جنگنده ی منسوخ بخدمت بگیریم؟ اگه اینطوره پس اینهمه سر و صدا و هیاهو واسه چیه؟ واسه یه جنگنده ی منسوخ؟

5-روسیه هرگز امکان تولید تسلیحات مدرن و بروز رو به ما نخواهد داد که ما به اسم خودمون تولید کنیم و بگیم کار بومیه؟ قراردادهای نظامی و اقتصادی اینقدر نابسامان و هر کی هر کی نیست که شما تصور می کنید. تمام قراردادها برای دول و سرویس های جاسوسی رو میشه، شاید برای رسانه ها یا عامه مردم عنوان نشه اما در این سطح نظامی در خصوص خرید جنگنده و تسلیحات جنگی اینطور نیست که خریدار و فروشنده در خفا مبادله کنند و کشورهای دیگر بیخبر بمونند (باز هم میگم شاید برای عامه مردم عنوان نشه) بعلاوه اونهم در خصوص ما که بخاطر مسایل هسته ای تمام حرکاتمون تحت نظره. بهرحال شما برای مهندسی معکوس و تولید بومی به نمونه ی اصلی نیاز داری...

ویرایش شده در توسط Armanmodern
  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

در مورد بحث مالی فکر میکنم دوستان خیلی توان کشور رو دست پایین گرفتن، علیرغم تمام مشکلات موجود و شرایط قیمت نفت این رو در نظر داشته باشید که ایران کشوری هست با شاخص قدرت خرید حدودا ۹۰۰ میلیارد دلاری، این رو با کشورهایی که شرایط مشابه (حالا ۱۰۰ میلیارد دلار بالاتر یا پایین تر) دارن مقایسه کنید ببینید سطح خرید نظامی اونها در چه حد هست، منظور بنده این هست که با توجه به کمیت اقتصادی فوق به لحاظ مالی جمع و جور کردن یک قدرت هوایی نسبی برای کشور شدنی هست.

  • Upvote 8

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

در مورد بحث مالی فکر میکنم دوستان خیلی توان کشور رو دست پایین گرفتن، علیرغم تمام مشکلات موجود و شرایط قیمت نفت این رو در نظر داشته باشید که ایران کشوری هست با شاخص قدرت خرید حدودا ۹۰۰ میلیارد دلاری، این رو با کشورهایی که شرایط مشابه (حالا ۱۰۰ میلیارد دلار بالاتر یا پایین تر) دارن مقایسه کنید ببینید سطح خرید نظامی اونها در چه حد هست، منظور بنده این هست که با توجه به کمیت اقتصادی فوق به لحاظ مالی جمع و جور کردن یک قدرت هوایی نسبی برای کشور شدنی هست.

........با سلام خدمت استاد گلم......945 میلیارد دلار با احتساب شاخص برابر قدرت خریده.....فرق میکنه با توان خرید....برای توضیح این 945 میلیارد دلار....  

...  

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، برای اینکه بتوان عملکرد اقتصاد کشورها را سنجید و آن را با دیگر کشورها مقایسه کرد باید از یک شاخص اقتصادی بهره برد. شاخص "تولید ناخالص داخلی" (GDP) اکنون پرکاربرد ترین شاخص برای اندازه گیری حجم اقتصاد است که نشان می دهد کل ارزش فعالیت های اقتصادی بخش خصوصی و دولتی طی یک دوره زمانی مشخص برای مثال یک سال چقدر بوده است.

اگر شما حجم اقتصاد ایران را بر اساس ریال و حجم اقتصاد آمریکا را بر اساس دلار محاسبه کنید، آنگاه برای مقایسه اقتصاد این دو کشور باید واحد اندازه اقتصادها را به واحدی یکسان تبدیل کنید، ساده ترین راه حل این است که با توجه به ارزش ریال نسبت به دلار، ارزش یکی را به دیگری تبدیل کنید. مثلا اگر هر دلار معادل 3200 تومان باشد، اندازه اقتصاد ایران بر اساس تومان را بر 3200 تقسیم کنید تا ارزش دلاری آن را بسنجید. اما چنین راهکاری می تواند گمراه کننده باشد چرا که قدرت خرید معادل ریالی 10 دلار در داخل ایران با قدرت خرید همان 10 دلار در آمریکا برابر نیست.

برای مثال اگر اقتصاد چین و آمریکا را در نظر بگیرید، با 1.66 دلار می توان در چین یک قرص نان خرید اما همان نان در آمریکا 2.39 دلار قیمت دارد. در واقع اگر فقط نان را در نظر بگیریم، قدرت خرید فردی که در چین 16 دلار در ماه درآمد دارد معادل قدرت خرید فردی است که 23 دلار در ماه درآمد دارد. به همین خاطر است که در نظر گرفتن میزان درآمد بدون توجه به برابری قدرت خرید می تواند گمراه کننده باشد و باعث بروز خطا در مقایسه عملکرد اقتصادها بشود. به همین خاطر اقتصاددانان برای اینکه بتوانند همه اقتصادها را بر اساس واحد یکسانی بسنجند، علاوه بر اینکه ارزش همه آن ها را به دلار تبدیل می کنند، بر اساس قدرت خرید مختلف دلار در کشورهای مختلف، میزان درآمد کشورها را نیز تعدیل می کنند و از آن به عنوان "برابری قدرت خرید" (Purchasing Power Parity). برای مثال اندازه اقتصاد ایران در سال 2013 طبق برآورد صندوق بین المللی پول معادل 366 میلیارد دلار بوده است اما اگر برابری قدرت خرید در نظر گرفته شود آنگاه اندازه اقتصاد ایران در همان سال به 945 میلیارد دلار می رسد. در واقع می توان گفت که قدرت خرید یک دلار در ایران کمی بیش از دو برابر قدرت خرید آن در آمریکا است. .......سادش میشه...با 366 میلیارد تولید ناخالص داخلی ایران...میشود در داخل ایران...نه در دنیا به اندازه...945 میلیارد دلار خرید کرد....اگه بخواهیم خرید در دنیا رامحاسبه کنیم ...میشه همان 366 میلیارد دلار....نه 945 میلیارد دلار.....یا ساده تر اینه که با 366 میلیارد دلار تو ایران میشه به اندازه 945 میلیارد دلار خرید کرد...چون انرژی بسیار ارزانتر و....ولی با همان 366 میلیارد دلار تو چین...میشه500 میلیار خرید کرد...

  • Upvote 11
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

945 میلیارد دلار با احتساب شاخص برابر قدرت خریده.....فرق میکنه با توان خرید....برای توضیح این 945 میلیارد دلار....  

...  

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، برای اینکه بتوان عملکرد اقتصاد کشورها را سنجید و آن را با دیگر کشورها مقایسه کرد باید از یک شاخص اقتصادی بهره برد. شاخص "تولید ناخالص داخلی" (GDP) اکنون پرکاربرد ترین شاخص برای اندازه گیری حجم اقتصاد است که نشان می دهد کل ارزش فعالیت های اقتصادی بخش خصوصی و دولتی طی یک دوره زمانی مشخص برای مثال یک سال چقدر بوده است.

اگر شما حجم اقتصاد ایران را بر اساس ریال و حجم اقتصاد آمریکا را بر اساس دلار محاسبه کنید، آنگاه برای مقایسه اقتصاد این دو کشور باید واحد اندازه اقتصادها را به واحدی یکسان تبدیل کنید، ساده ترین راه حل این است که با توجه به ارزش ریال نسبت به دلار، ارزش یکی را به دیگری تبدیل کنید. مثلا اگر هر دلار معادل 3200 تومان باشد، اندازه اقتصاد ایران بر اساس تومان را بر 3200 تقسیم کنید تا ارزش دلاری آن را بسنجید. اما چنین راهکاری می تواند گمراه کننده باشد چرا که قدرت خرید معادل ریالی 10 دلار در داخل ایران با قدرت خرید همان 10 دلار در آمریکا برابر نیست.

برای مثال اگر اقتصاد چین و آمریکا را در نظر بگیرید، با 1.66 دلار می توان در چین یک قرص نان خرید اما همان نان در آمریکا 2.39 دلار قیمت دارد. در واقع اگر فقط نان را در نظر بگیریم، قدرت خرید فردی که در چین 16 دلار در ماه درآمد دارد معادل قدرت خرید فردی است که 23 دلار در ماه درآمد دارد. به همین خاطر است که در نظر گرفتن میزان درآمد بدون توجه به برابری قدرت خرید می تواند گمراه کننده باشد و باعث بروز خطا در مقایسه عملکرد اقتصادها بشود. به همین خاطر اقتصاددانان برای اینکه بتوانند همه اقتصادها را بر اساس واحد یکسانی بسنجند، علاوه بر اینکه ارزش همه آن ها را به دلار تبدیل می کنند، بر اساس قدرت خرید مختلف دلار در کشورهای مختلف، میزان درآمد کشورها را نیز تعدیل می کنند و از آن به عنوان "برابری قدرت خرید" (Purchasing Power Parity). برای مثال اندازه اقتصاد ایران در سال 2013 طبق برآورد صندوق بین المللی پول معادل 366 میلیارد دلار بوده است اما اگر برابری قدرت خرید در نظر گرفته شود آنگاه اندازه اقتصاد ایران در همان سال به 945 میلیارد دلار می رسد. در واقع می توان گفت که قدرت خرید یک دلار در ایران کمی بیش از دو برابر قدرت خرید آن در آمریکا است. 

 

کجای حرف بنده رو متوجه نشدید!!! خلاصه خدمتتون عرض میکنم کشوری که GDP PPP برابر فلان مقدار دارد دلیلی نداره که در انجام امری که کشورهای دیگر با شرایط نزدیک به اون توفیق انجامش رو داره ناتوان بمونه، این مساله هم نسبی هست، مقایسه موردی انجام نمیدم، کلی میگم.

 

یعنی این کشور از پس هزینه ۱۰ تا ۱۵ میلیاردی آن هم پرداخت چند ساله بر نمیاد؟! اینه فرمایش شما!

 

پی نوشت: چون پست رو ویرایش کردی عرض میکنم، بنده میدونم که این ۹۴۵ میلیارد پول در دستان دولت نیست! واقعا چه تصوری نسبت به بنده داری؟! به توان اقتصاد-ارزش اقتصادی کشور اشاره کردم.

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

کجای حرف بنده رو متوجه نشدید!!! خلاصه خدمتتون عرض میکنم کشوری که GDP PPP برابر فلان مقدار دارد دلیلی نداره که در انجام امری که کشورهای دیگر با شرایط نزدیک به اون توفیق انجامش رو داره ناتوان بمونه، این مساله هم نسبی هست، مقایسه موردی انجام نمیدم، کلی میگم.

 

یعنی این کشور از پس هزینه ۱۰ تا ۱۵ میلیاردی آن هم پرداخت چند ساله بر نمیاد؟! اینه فرمایش شما!

داداش...چرا اینقدر تند برخورد میکنی.....مثلاایران 945.هستش عربستان فکر کنم830......ولی ایا قدرت خرید دولت ایران با عربستان یکیست و یا بیشتراست......به نظرم...برای روشن شدن واقعی داستان قدرت خرید بر اساس سرانه ملی روشنگره......ایران 12000 دلار و عربستان 25000 دلار.....و تازه...داستان دسترسی و میزان منابع در اختیار دولت ها برای خرید خارجی بسیار بقرنج تره......الان...تقریبا قسمت اعظم اقتصاد در امد ساز واگذار شده...مثلا دولت دیگه تمام پتروشیمی ها را واگذار کرده...یا سود ساز ترین صنایع را ....عملا تمام درامد ارزی کشورکه در اختیار دولت هست نفته....این را با عربستانه که تمام صنایع سود ساز در اختیار دولته.......اینکه بر میاد یا نه را نمیدونم......فقط خواستم بگم که نمیشه توان خرید خارجی را با شاخص قدرت خرید ..محک زد........وقتی دولت میگه پول یارانه مردم را با بدبختی تهیه میکنم..یا فلان قدر به پیمانکاران...بدهکارم...خوب من نوعی هم میگم پس توانش را نداره........دعوا که نداریم....میگم با حرف های که دولت میزنه...حتما توانش را نداره....اگه به من بود همین فردا چکش را میکشیدم...

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

درود بر شما دوست و استاد عزیز

 

درست میفرمایید ولی 2 نکته وجود داره، اول اینکه خود ورود ایران به فاز خریدهای نظامی خارجی قیمت نفت را کم کم بالا خواهد برد( تازه این خیلی مهم نیست به نظر من) دوم اینکه فرض بفرمایید بودجه دفاعی کشور سالانه 2 میلیارد دلار باشه( که شما بهتر از بنده میدونید چه حدودی هست و نیاز به ذکرش هم نیست) ولی فرض میکنیم 2 میلیارد دلار باشه، با فرض بازپرداخت میان مدت (5 ساله) و قیمت 40 میلیون دلار برای هر فروند، سالی 800 میلیون دلار باید به روسها بدهیم (البته به اضافه مقداری اسکونت). در صورت افزایش مدت زمان بازپرداخت، میزان مبلغ پرداختی سالانه کاهش و مبلغ اسکونت پرداختی افزایش پیدا میکنه.

 

---------------

 

تطبیق با جنگ افزارهای بومی هم اصل مهمی بود که دوستان اشاره کردند.

 

--------------

 

در جواب دوست دیگرمون، جنگنده آلرت و جنگنده کپ (CAP) معمولا فول لود نمیپرن ( اینکار باعث کاهش مانور پذیری اون میشه) و اف 14 های خودمون هم در گشتهای CAP معمولا با آرایش 2 - 2 - 2 ( 2 فینیکس، 2 اسپارو و 2 ساید ویندر) میپریدند که آرایش نسبتا سبکی هست( البته ما مشکلات دیگری هم داشتیم که جای بیان اونها فعلا نیست)

با سلام خدمت شما دوست عزیز

خب همین 6فروند لود شده همم برای سوخو 30 رو سنگینتر خواهد کرد وبالطبع بردش کم خواهد شد

دو سوال از محضر شما استاد گرامی داشتم

اول اینکه این مطلب صحیح هست که دوره بازبینی موتور های AL31

4000 ساعت هستش؟ اگر این مطلب صحیح هست راهکار چیست؟

ایا میتوان درخواست موتور دیگری از روس ها برای نصب روی جنگنده داشت؟

ایا گرفتن خط تولید موتور یا قراردادی در این زمینه بسته شه بهتره؟

خود روس ها برای ترمیم و بهتر کردن این موتور کاری نکردن؟

سوال دوم

ایا خرید تانکر بهتر از اداپته کردن سوخترسان های خودمون نیستش؟

به دلیل عمر بالای ناوگان سوخترسانی نهاجا

با تشکر

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

داداش...چرا اینقدر تند برخورد میکنی.....

 

دوست عزیز ببخشید اگر ناراحتت کردم ولی فرمایشات شما هیچ ربطی به عرایض بنده نداره! بنظر میرسه در زمینه اقتصاد اطلاعات خوبی دارید نتیجتا جسارت میکنم و یکبار دیگه سوالی رو مطرح میکنم، فرض کنید در حال حاضر در دنیا کشوری ۸۰ میلیونی با GDP PPP حدود ۹۰۰ میلیارد وجود داره، این کشور قصد خرید نظامی خارجی به ارزش حدود ۱۵ میلیارد دلار رو داره که طی چند سال، مثلا یک دهه بازپرداخت میشه، بنظر شما این کشور با توجه به شرایطی که ذکر کردم امکان چنین کاری رو داره؟! یا اینکه فکر میکنید این ۱۵ میلیارد از عهده کشور مذکور بر نمیاد و اون رو به محاق ورشکستگش سوق میده! لطفا تنها به این سوال جواب بدید.

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

جینز مقاله ای رو در همین زمینه منتشر کرده که تیتر جالبی داره:

 

 

Iran eyes Su-30 procurement and production deal with Russia

حتی Jeans هم اعتقادش بر خرید و تولید در قرارداد پیش رو هست.

 

با سلام خدمت شما دوست عزیز

خب همین 6فروند لود شده همم برای سوخو 30 رو سنگینتر خواهد کرد وبالطبع بردش کم خواهد شد

دو سوال از محضر شما استاد گرامی داشتم

اول اینکه این مطلب صحیح هست که دوره بازبینی موتور های AL31

4000 ساعت هستش؟ اگر این مطلب صحیح هست راهکار چیست؟

ایا میتوان درخواست موتور دیگری از روس ها برای نصب روی جنگنده داشت؟

ایا گرفتن خط تولید موتور یا قراردادی در این زمینه بسته شه بهتره؟

خود روس ها برای ترمیم و بهتر کردن این موتور کاری نکردن؟

سوال دوم

ایا خرید تانکر بهتر از اداپته کردن سوخترسان های خودمون نیستش؟

به دلیل عمر بالای ناوگان سوخترسانی نهاجا

با تشکر

 

1- خیر نمیشه درخواست موتور دیگری روی جنگنده ی مشخص داشت!!

 

2- مشخصه که ورود خط تولید موتور جنگنده خیلی بهتر خواهد بود اما اینکار رو انجام نخواهد داد شرکت سازنده همونطور که در همه قراردادهای مشابه از ساخت خودروی پژو تا ایران 140 و ... موتور جز قطعات مونتاژی بوده

در مورد موتور ایران باید در اینده ای نه چندان نزدیک به فکر ساخت داخل باشه. البته فکر و قصدش رو سالهاست که مجموعه داره و کلی اخبار از کارهایی که انجام شده و به سرانجام رسیده یا نرسیده هست. در نهایت باید باز اینبار با موتور جدید روسی توان مهندسی معکوس خودمون رو محک بزنیم!

 

3- دوره اورهال موتور فک کنم 1000 ساعته . راهکاری که از طرف ما انجام بگیره وجود نداره فعلا!

4- بحث تانکرهم ، نیاز بودن یا نیاز نبودن رو متخصصین نهاجا قطعا بهتر تشخیص میدن!! قرار نیست که از کارشناسا و خلبانای با تجربه مملکت بیشتر نظر کارشناسی بدیم! لازم باشه حتما اضافه میکنن شرایطش رو به قرار داد.

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

دوست عزیز ببخشید اگر ناراحتت کردم ولی فرمایشات شما هیچ ربطی به عرایض بنده نداره! بنظر میرسه در زمینه اقتصاد اطلاعات خوبی دارید نتیجتا جسارت میکنم و یکبار دیگه سوالی رو مطرح میکنم، فرض کنید در حال حاضر در دنیا کشوری ۸۰ میلیونی با GDP PPP حدود ۹۰۰ میلیارد وجود داره، این کشور قصد خرید نظامی خارجی به ارزش حدود ۱۵ میلیارد دلار رو داره که طی چند سال، مثلا یک دهه بازپرداخت میشه، بنظر شما این کشور با توجه به شرایطی که ذکر کردم امکان چنین کاری رو داره؟! یا اینکه فکر میکنید این ۱۵ میلیارد از عهده کشور مذکور بر نمیاد و اون رو به محاق ورشکستگش سوق میده! لطفا تنها به این سوال جواب بدید.

شما تاج سری....فقط یه توضیحی دادم که دوستانی که زیاد تو مسائل اقتصادی سر رشته ندارن ...اشتباه نکنن........وگرنه میدونم شما شخص مطلعی هستید قربانت........به نظرم کامل ایران میتونه از پس این 15..20..میلیارد دلار بر بیاد......

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

شما تاج سری....فقط یه توضیحی دادم که دوستانی که زیاد تو مسائل اقتصادی سر رشته ندارن ...اشتباه نکنن........وگرنه میدونم شما شخص مطلعی هستید قربانت........به نظرم کامل ایران میتونه از پس این 15..20..میلیارد دلار بر بیاد......


این طور نباید فکر کرد . قرار نیست پول رو یکجا تحویل کمپانی سازنده بدیم که . وگرنه خرید 114 فروند ایرباس هم کم تر از اين اعداد ارقام نیستم ولی می بینید که قرارداد بسته شده و میخوام به ما تحویل بدهند هواپیمای مسافری

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

1. باید تعداد بالا در نسخه های متفاوت(قابلیت های ویژه هر نسخه برای رهگیری، بمب افکن و دریا و غیره) 2. با تولید تحت لایسنس در ایران و انتقال تکنولوژی 3. و تولید نسخه با قابلیت های مانور بالا(مجهز به کانارد و خروجی متغیر) و تجهیزات الکترونیک به روز رو بخریم... + پروژ ههای داخلی رو هم ادامه بدیم و سعی در مهندسی معکوس قطعات روس ها بکنیم.

اگه قراره شرایط بالا نباشه ، یا نمیدن و یا زیر بار نمیرن و گرون می دن و از این بحث ها ، واقعا خریدش به صلاح نیست...یادمون نرفته قضیه میگ های 29 رو...  اگه شرایط بالا نباشه بهتره بودجه چند میلیارد دلاری روی جنگنده های ساخت داخل خودمون صرف کنیم... نه جنگنده ای که دشمنان ما از همه تجهیزات و نقاط ضعف و قوتش اگاهند!

 

اگه نیروی هوایی ما نیاز مبرم به جنگنده جدید داره(که واقعا هم داره) علاجش با شرایط بالا حل میشه نه با خرید محدود و بدون انتقال فناوری... .

ویرایش شده در توسط Argada
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
چرا نیاز به انتقال تکنولوژی توسط روسیه داریم مگه خودمون نمی تونیم سوخو 30 یا سوخو 35 رو مهندسی معکوس کنیم؟! با این حساب می تونستیم سوخو35 رو انتخاب کنیم و با مهندسی معکوس خودمون جنگنده پیشرفته تولید کنیم ؟
اینطوری که کشورهای حاشیه خلیج فارس در فکر خرید جنگنده نسل 5 هستند خرید سوخو 30 و بعد خرید جنگنده های پیشرفته تر دوباره کاری نیست؟
  • Upvote 2
  • Downvote 20

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

اول موضعم رو مشخص کنم که خودم دوس دارم این قرارداد به تعداد بالا و بیشترین میزان درصد مشارکت ما در تولید و با پکیج تسلیحات کامل نهایی و عملی بشه اما واقعیات و توان چانه زنی ما در شرایط فعلی رو باید در نظر داشت. چندتا اشکال به گفته های شما دارم:

 

1-روس ها در هیچ منبع رسمی صحبتی از انتقال تکنولوژی سوخو-30 نکردن، تنها در برخی منابع خبری در مورد امکان مونتاژ در ایران گمانه زنی شده که با انتقال تکنولوژی کاملا متفاوته.اگر شما در منابع رسمی چیزی دیدید لطفا برای ما هم عنوان کنید.

 

2-ببینید دوستی یا نزدیکی کشورها رو منافعشون نسبت به هم و قدرتشون در اون حیطه شکل میده. در مورد سوریه ما و روسیه منافع همسو (نه یکسان) داریم و طبیعتا داریم درکنار هم و مشترک عمل می کنیم. اما آیا در مورد مسایل دیگر هم اینگونه بود یا هست؟ خیر. چون منافع ما با روسیه متفاوت بوده. شما نگاه کنید روسیه خط تولید سوخو-30 و به چه کشورهایی داده؟ چین و هند. چین که متحد استراتژیک روسیه در جبهه شرق و در شورای امنیت هست و بدلایل واضح این امکان رو بهش داده که البته مثلا هرگز نشنیدیم که موتورسوخو-30 در چین تولید بشه یا رادارش. اگه اینگونه بود که چین برای تولید موتور جت خوشWS-10‌ اینقدر زمان و هزینه نمیکرد. از تجارب این موتور استفاده کرده اما هرگز حق تولیدش رو نداشته. در مورد هند هم میدونید که هند بزرگترین مشتری و بازار تسلیحات روسی هست. جدا از اینکه تقریبا در برخی مسایل جهانی هم همسو با روسیه است. در ثانی هند و چین ارتباطات اقتصادی فراوان و عظیمی با روسیه دارند و روسیه گاها باید برای حفظ این روابط یکسری امتیاز بهشون بده. اما در مورد ما با 3 میلیارد دلار مبادله اقتصادی در سال  با روسیه ( که مقرر شده به 10 میلیارد دلار در سال برسه) کجای روابط و منافع اقتصادی با روسیه هستیم. قدرت چانه زنی شما در قراردادها رو توان اقتصادی، نظامی و اهمیت ژئوپلتیک مشخص میکنه که ما مشخصا ما در جمیع جهاتش قوی نشدیم بلکه حتی زنجیر محدودیت های تحریم و متعاقبش برجام رو داریم. باید قبول کنیم که ما مشتری پر قدرتی نیستیم و حتی شاید مجبور شیم که به حداقل ها قناعت کنیم.

 

3-سوخو-30 در روسیه منسوخ شده؟ از کی تا حالا؟ تا سالهای آتی روسیه 65 فروند سوخو-30 به خدمت میگیره که بیشتر از سوخو-35 و سفارش پکفا هست. یعنی روسیه رفته جنگنده ی منسوخش رو برای خودش بخدمت گرفته؟ ببنید اولا که فعلا برای نیروی هوایی روسیه نسل پنجمی به میدان نیومده و عملیاتی نشده و تا اومدنش و عملیاتی شدنش راه درازی هست. در ثانی سوخو-30 در حد و اندازه های ایگل هست. چطور اینها رو منسوخ میدونید؟ وجود نسل پنج هرگز نفی کننده نقش نسل چهار و چهار پلاس نیست. در ضمن کدوم کشور جز امریکا توان بکارگیری گسترده ی نسل 5 رو داره؟ مطمئن باشید با تولید و عملیاتی شدن اف-35 و پکفا و جی-31 و امثالهم تا سالهای سال نسل چهار و چهار پلاس در خدمت باقی میمونه و حذف نمیشه. بدلایل مختلف من جمله مسایل اقتصادی و ...

4-همه اینها به کنار؛ یعنی ما قراره جنگنده ی منسوخ بخدمت بگیریم؟ اگه اینطوره پس اینهمه سر و صدا و هیاهو واسه چیه؟ واسه یه جنگنده ی منسوخ؟

5-روسیه هرگز امکان تولید تسلیحات مدرن و بروز رو به ما نخواهد داد که ما به اسم خودمون تولید کنیم و بگیم کار بومیه؟ قراردادهای نظامی و اقتصادی اینقدر نابسامان و هر کی هر کی نیست که شما تصور می کنید. تمام قراردادها برای دول و سرویس های جاسوسی رو میشه، شاید برای رسانه ها یا عامه مردم عنوان نشه اما در این سطح نظامی در خصوص خرید جنگنده و تسلیحات جنگی اینطور نیست که خریدار و فروشنده در خفا مبادله کنند و کشورهای دیگر بیخبر بمونند (باز هم میگم شاید برای عامه مردم عنوان نشه) بعلاوه اونهم در خصوص ما که بخاطر مسایل هسته ای تمام حرکاتمون تحت نظره. بهرحال شما برای مهندسی معکوس و تولید بومی به نمونه ی اصلی نیاز داری...

والا نمیدونم شما ایرانو چی فرض کردین ، شاید فکر میکنید یه جنگنده خیلی مهم تر از مسائل منطقه ای هست ، کمی به سوریه و عراق و یمن توجه کنید

اگه با هوش باشین خواهید فهمید ما 1 هستیم در برابر حداقل 5 کشور دیگه روسها هم این موضوع رو میدونن و متوجه هستن که اگه ایران سقوط کنه

مرز های روسیه از اروپا تا هند تهدید خواهد شد حالا شما به عنوان آدم عاقل دادن تکنولوژی هایی که میتونه امنیت شما رو تضمین کنه خوبه یا بد؟؟؟؟؟

سوخو-30 اگه خوب بود روسها دنبال نسخه 35 نمیرفتند همانطور که گفتم سوخو-30 مثل اف-15 منسوخه چون در جنگ های نوین هیچکدومشون

پیروز نخواهند بود جنگهای کنونی و آینده جنگی هستند که حداقل دشمنت رافائل هست و شما حداقل به سوخو-35 نیاز دارید نه سوخو-30 و امثالهم

قبل از اینکه سوخو-30 رو ستایش کنید کمی به داشته های دشمنمون هم توجه کنید

  • Upvote 3
  • Downvote 17

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

چرا نیاز به انتقال تکنولوژی توسط روسیه داریم مگه خودمون نمی تونیم سوخو 30 یا سوخو 35 رو مهندسی معکوس کنیم؟! با این حساب می تونستیم سوخو35 رو انتخاب کنیم و با مهندسی معکوس خودمون جنگنده پیشرفته تولید کنیم ؟
اینطوری که کشورهای حاشیه خلیج فارس در فکر خرید جنگنده نسل 5 هستند خرید سوخو 30 و بعد خرید جنگنده های پیشرفته تر دوباره کاری نیست؟

اولا مهندسی معکوس هواپیمای جنگی کار اسانی نیست.دوما اجازه این کار را نداریم. یعنی اگر این کار را بکنیم با روس ها به مشکل میخوریم. معمولا سلاح هایی را میتوان مهندسی معکوس کرد که کشور مالک بر روی ان حساس نباشد و یا اینکه ان سلاح از کانال رسمی خریداری نشده باشد تا ما تعهدی برای عدم کپی سازی ان نداشته باشیم. مثلا ظاهرا ایران قبلا از کشورهای ثالث اس 300 خریداری کرده که بر مبنای ان دارد سامانه باور را میسازد. ولی تور ام 1 را که مستقیما از خود روسیه خریده تاکنون مهندسی معکوس نشده جون احتمالا در قرار داد تعهد داده این کار را نکند

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

چرا نیاز به انتقال تکنولوژی توسط روسیه داریم مگه خودمون نمی تونیم سوخو 30 یا سوخو 35 رو مهندسی معکوس کنیم؟! با این حساب می تونستیم سوخو35 رو انتخاب کنیم و با مهندسی معکوس خودمون جنگنده پیشرفته تولید کنیم ؟
اینطوری که کشورهای حاشیه خلیج فارس در فکر خرید جنگنده نسل 5 هستند خرید سوخو 30 و بعد خرید جنگنده های پیشرفته تر دوباره کاری نیست؟

اگه آقایان مدیریت درست و درمونی داشتند الان ما خودمون تولید کننده بودیم نه وارد کننده ، سوخو-30 یا35 رو طول میکشه تا کپی کنیم تا اون موقع هم حریفامون به نسل 5 مجهز میشند

ویرایش شده در توسط Srbazazry
  • Upvote 4
  • Downvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط FLANKER
      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385294.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385295.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385335.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385333.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385300.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385309.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385302.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385304.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385306.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385307.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385334.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385336.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385337.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385338.jpg
    • توسط GHIAM
      با استفاده از طول استند موشک فاتح، تونستم ابعاد موشک فتح را به دست بیاورم. موشک فتح دارای طول 6.5 متر و قطر 40 سانتیمتر است. این موشک نسبت به فاتح110 حدودا 2.30متر کوتاهتر و 20 سانتیمتر قطر کمتری دارد.  
      هیچ گونه اطلاعاتی از جنس موتور و جنس بدنه موشک وجود ندارد. اما احتمالا فتح موشکی با وزن 800-900 کیلوگرم، برد  200 - 300 کیلومتر و سرجنگی 150-200 کیلوگرمی باشد. به نظر میر‌سد سپاه قرار است این موشک را جایگزین نسخه های اولیه فاتح 110 کند. هرچند سرجنگی سبکتری نسبت به فاتح دارد برای زدن اهداف نرم از جمله زیرساخت‌های نفتی، مراکز صنعتی، اهداف غیرمقاوم نظامی و ... بسیار موثر است. 
      با توجه به ابعاد و وزن موشک فتح، می‌توان 4 تیره از این موشک را مانند فجر 5 از روی حامل IVECO پرتاب کرد.  
       

       
       

       

       
       
       
    • توسط mehdipersian
      شناور شهید باقری به بالگرد، موشک و پهپاد مجهز خواهد شد 
      فرمانده نیروی دریایی سپاه:

      شناور شهید باقری که در آینده ساخت آن به اتمام می‌رسد، علاوه بر داشتن یک ناوگروه در داخل خود، باند پرواز هم دارد که پهپاد می‌تواند از روی آن حرکت کرده و به پرواز درآید و در بازگشت هم می‌تواند بر روی آن بنشیند.
      شناور شهید باقری با ۲۴۰ متر طول و ۲۱ متر ارتفاع، مجهز به بالگرد، موشک و پهپاد است.
      این شناور به گونه‌ای در حال ساخت است که از روی عرشه آن حدود ۶۰ پهپاد می‌تواند پرواز کند و بنشیند.
      وستانیوز
       
    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.