Ahmad6644

ارتباطات و قراردادهای دفاعی ایران و روسیه ( خبرها ، حواشی ، تحلیل ها ، احتمالات ! و .... )

Recommended Posts

ما به صورت ساده شده با گام های زیر رو به رو هستیم ( به ترتیب و در صورت موفقیت گام قبلی -- بسیار ساده شده )  :

 

گام 1 - آیا چین و رسیه اراده ای برای رویارویی با آمریکا دارند !؟

گام 2 -  آیا چین و روسیه قادر به تحمیل اراده ی خود به آمریکا هستند !؟

گام 3 - آیا چین و روسیه قصدی برای فروش سلاح به ایران دارند ( در صورت تامین مالی )

گام 4 - آیا حاضر به فروش سلاح های موثر ( جنگنده ، کشتی ، زیردریایی - ضعیف نشده ) در تعداد زیاد به ایران می شوند !؟

گام 5 - آیا حاضر به تولید مشترک می شوند !؟

گام 6 -  آیا در قرارداد ثبات قدم دارند یا در پی استفاده از ایران و قرارداد برای کسب منافع در برابر غرب هستند ( آیا ایران کارت بازی هست !؟ )

گام 7 - آیا پس از فروش ، حاضر به فروش قطعات و کمک به ایران برای نگهداری هستند

گام 8 - آیا حاضر به همکاری با ایران برای بهبود ویژگی های سلاح های فروخته شده در سال های بعد خواهند بود

گام 9 - آیا در درگیری احتمالی ، رازداری می کنند و اطلاعات سلاح را به دشمن ایران نمی فروشند ( یا در عملکرد سلاح ، اختلالی ایجاد نمی کنند !؟ )

 

یعنی حتی اگر گام 1 و 2 هم بگذریم ، تازه شروع ماجرا هست .

 

کلا تاریخ خریدهای نظامی ایران رو بعد از انقلاب نگاه کنید ، می بینید که همیشه فروشندگان سلاح به ایران در هر موقعیت یک واکنش نشان دادن :

 

پروزه ی شفق ( همکاری مشترک )  - خروج یک باره ی روسیه از پروژه

میگ 29 ها - کیفیت بسیار پائین و عدم پشتیبانی روس ها + عدم به روز رسانی

کیلو کلاس ها - در خواست برای تعمیر در روسیه به نیت ضبط زیر دریایی ها

اف 7 ها - اجبار برای فروش ، کیفیت نازل ، عدم ارائه ی مستندات نگهداری از جنگنده ها

اس 300 - لغو یک طرفه ی قرارداد پس از دریافت هزینه ، تاخیر 10 ساله برای تحویل

 

 

 

به نظر مسئولین نظامی پس از انقلاب ما ، خاطرات خوبی از همکاری های رسمی نظامی و همچنین خریدهای نظامی نداشتند ، البته به جزء سلاح های مثل تانک های تی 72 ، موشک های ضد زره ، موشک های Anti Access کروز دریایی و احتمالا بحث های راداری که تقریبا همه ی موارد به صورت غیر رسمی بوده .

 

 

پی نوشت ، از گام 3 به بعد ، هر کدام از گام ها شرایط مطلوب رو برای ما نداشته باشه ، خرید نظامی ما چیزی به جزء یک هزینه کرد سنگین با طول عمر کمتر از 5-10 سال ، نخواهد بود.

ویرایش شده در توسط Ghalam
  • Like 1
  • Upvote 10

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
3 hours قبل , Ghalam گفت:

 

 

پروزه ی شفق ( همکاری مشترک )  - خروج یک باره ی روسیه از پروژه

میگ 29 ها - کیفیت بسیار پائین و عدم پشتیبانی روس ها + عدم به روز رسانی

کیلو کلاس ها - در خواست برای تعمیر در روسیه به نیت ضبط زیر دریایی ها

اف 7 ها - اجبار برای فروش ، کیفیت نازل ، عدم ارائه ی مستندات نگهداری از جنگنده ها

اس 300 - لغو یک طرفه ی قرارداد پس از دریافت هزینه ، تاخیر 10 ساله برای تحویل

نخواهد بود.

مورد آخری را نباید با موارد دیگر قاطی کرد زیرا که مستنداتی هرچند ظاهری برای آن وجود دارد. حتی این مورد هم هیچگاه چرایی اصلی و نیت هر دو‌کشور از این داستان مشخص نشد چه اینکه در این مورد هم باعث شد ایران نسخه کاملا” به روزتری دریافت کند (مدل پی ام یو ۱ اصلا” در بازه زمانی ادعایی رسانه ها تولید نمی شد!). موارد دیگر همه بازی های رسانه ای دروغگوهای داخلی است. هم میگها همواره پرواز می کردند و هم کیلوها زیر نظر متخصصین روسی به روزرسانی شدند. اگر روس‌ها در ایران نبودند پس چگونه از کیفیت بازسازی زیردریایی ها در ایران شگفت زده شدند!!! 

  • Like 1
  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

مسئله عدم سرویس دهی مناسب روس ها در مورد فروش هواپیماهای میگ 29 و سوخو24 وجود دارد. مهمترین مشکل هم این است که اصولا موتورهای ساخت روسیه عمر محدودی دارند و بعد از چند بار اورهال باید کلا تعویض شوند. فلسفه روس ها این است که ما موادی در ساخت موتور استفاده میکنیم که ارزان تر است ولی موتور عمر کمتری دارد در عوض هر بار با تعویض موتور که هر چند سال اتفاق می افتد موتور به روز تری بر روی هواپیما قرار میدهیم بنابراین هواپیما از نظر موتوری هر چند سال یکبار به روز رسانی میشود. این فلسفه برای خود انها فلسفه خوبی است ولی برای ما خوب نیست چون بعد چند سال معلوم نیست به ما موتور بفروشند یا نه که ممکن است در شرایط جنگی باعث زمینگیری هواپیما شود. میگ های 29 و سوخوهای 24 ما به این علت سال ها زمینگیر بودند. تا اینکه در یکی از سفرهای  پوتین به تهران تعدای RD33 به ایران داده شد و ناوگان میگ 29 احیا شد. الان هم زیاد از این هواپیما استفاده نمی شود تا موتورها سالم بماند.

برای حل این مشکل ایران حاضر شد یک هواپیمای از نظر تکنولوژی پایین تر روس ها یعنی سوخو 30 را بگیرد ولی در عوض دانش ساخت ان و دانش موتور ان به ایران منتقل شود. طبق شنیده ها روس ها حاضر به فروش سوخو 35 به تعداد محدود بودند ولی حاضر به انتقال دانش ان نبودند. به عبارتی یک گزینه خرید تعدادی سوخو 34 و 35 بود ولی بدون انتقال دانش فنی که ما خرید سوخو 30 با انتقال دانش فنی را ترجیح دادیم. 

  • Like 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
41 minutes قبل , sasasasa گفت:

مسئله عدم سرویس دهی مناسب روس ها در مورد فروش هواپیماهای میگ 29 و سوخو24 وجود دارد. مهمترین مشکل هم این است که اصولا موتورهای ساخت روسیه عمر محدودی دارند و بعد از چند بار اورهال باید کلا تعویض شوند. فلسفه روس ها این است که ما موادی در ساخت موتور استفاده میکنیم که ارزان تر است ولی موتور عمر کمتری دارد در عوض هر بار با تعویض موتور که هر چند سال اتفاق می افتد موتور به روز تری بر روی هواپیما قرار میدهیم بنابراین هواپیما از نظر موتوری هر چند سال یکبار به روز رسانی میشود. این فلسفه برای خود انها فلسفه خوبی است ولی برای ما خوب نیست چون بعد چند سال معلوم نیست به ما موتور بفروشند یا نه که ممکن است در شرایط جنگی باعث زمینگیری هواپیما شود. میگ های 29 و سوخوهای 24 ما به این علت سال ها زمینگیر بودند. تا اینکه در یکی از سفرهای  پوتین به تهران تعدای RD33 به ایران داده شد و ناوگان میگ 29 احیا شد. الان هم زیاد از این هواپیما استفاده نمی شود تا موتورها سالم بماند.

برای حل این مشکل ایران حاضر شد یک هواپیمای از نظر تکنولوژی پایین تر روس ها یعنی سوخو 30 را بگیرد ولی در عوض دانش ساخت ان و دانش موتور ان به ایران منتقل شود. طبق شنیده ها روس ها حاضر به فروش سوخو 35 به تعداد محدود بودند ولی حاضر به انتقال دانش ان نبودند. به عبارتی یک گزینه خرید تعدادی سوخو 34 و 35 بود ولی بدون انتقال دانش فنی که ما خرید سوخو 30 با انتقال دانش فنی را ترجیح دادیم. 

 

سوخو 30 در مقابل سوخو 34 زیاد تفاوتی ندارد و موتورشون هم یکسان هست و ما هم دستمون توی ارتقا سیستم راداری و کنترلش بازتر هست 

و اگر ساخت در داخل باشه همزمان میتونیم سیستم کنترل و راداری خودمون رو روش نصب کنیم و عملا چیزی متفاوت داشته باشیم 

در نتیجه انتقال فناوری و امکان ساخت دست ما رو تو کار خیلی باز میکنه

 

 

تنها چند سوال مطرح می ماند 

آیا این موتور برای آب و هوای ما جواب گو هست؟ مثل میگ 29 دودزا نباشه

آیا اصلاح کیفیت متریال باعث بهبود موتور میشه؟

آیا میتونیم از این موتور برای جنگنده های دیگرمون استفاده کنیم؟

https://en.wikipedia.org/wiki/Sukhoi_Su-30
https://en.wikipedia.org/wiki/Sukhoi_Su-35

در مورد سوخو 35 ما با چابکی بالای هواپیما روبرو هستیم و موتور ها هم کمی متفاوت هستند ولی اگر میشد موتورش رو با سوخو 30 ها جمع زد عالی میشد 

چون یک پلت فروم خوب رو اون موقع داشتیم 

https://en.wikipedia.org/wiki/Saturn_AL-31

 

---------------

در خصوص شرکت آقای فرزانه و مپنا و تولید بومی موتور فکر می کنم

تقسیم کار بهترین حالت هست 

تمرکز توان داخلی روی تولید موتور موتور هلیکوپتر و ارتقا ناوگان بالگردی کشور بذاریم

و در گام بعد تولید موتور توربوفن برای پهن پیکر و زنده کردن ایران 140 و حتی ارتقا پرنده های از رده خارج برای کارهای مهم ولی متفرقه مثل ترابری، اواکس، اطفا حریق، آمبولانس هوایی، گشت دریایی و ... 

چون تامین این نوع موتور از طریق روسیه و چین تقریبا محال است چون امریکا همیشه تو این خطوط تولید حاضر است

در صورت موفقیت این طرح می شود علاوه بر صادرات طراحی و تولید رو به سمت نمونه های جدید در جنگنده نیز هدایت کرد

موتورهایی مثل 

https://en.wikipedia.org/wiki/Pratt_%26_Whitney_F119
https://en.wikipedia.org/wiki/Pratt_%26_Whitney_F135

در حال حاضر مپنا روی تولید نیروگاه های سیکل ترکیبی کلاس F متمرکز هست که یک جهش بزرگ در تولید برق و تبدیل گاز به انرژی هست 

همچنین تولید لکوموتیو و تلاش برای ارتقا خطوط ریلی کشور (ضعف بزرگی تو خطوط ریلی داریم و هزینه های سنگینی رو به کشور تحمیل می کند بویژه شمال غرب به جنوب غرب) 

 

ویرایش شده در توسط arminheidari
  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
18 minutes قبل , arminheidari گفت:

 

سوخو 30 در مقابل سوخو 34 زیاد تفاوتی ندارد و موتورشون هم یکسان هست و ما هم دستمون توی ارتقا سیستم راداری و کنترلش بازتر هست 

و اگر ساخت در داخل باشه همزمان میتونیم سیستم کنترل و راداری خودمون رو روش نصب کنیم و عملا چیزی متفاوت داشته باشیم 

در نتیجه انتقال فناوری و امکان ساخت دست ما رو تو کار خیلی باز میکنه

 

 

تنها چند سوال مطرح می ماند 

آیا این موتور برای آب و هوای ما جواب گو هست؟ مثل میگ 29 دودزا نباشه

آیا اصلاح کیفیت متریال باعث بهبود موتور میشه؟

آیا میتونیم از این موتور برای جنگنده های دیگرمون استفاده کنیم؟


https://en.wikipedia.org/wiki/Sukhoi_Su-30

https://en.wikipedia.org/wiki/Sukhoi_Su-35

در مورد سوخو 35 ما با چابکی بالای هواپیما روبرو هستیم و موتور ها هم کمی متفاوت هستند ولی اگر میشد موتورش رو با سوخو 30 ها جمع زد عالی میشد 

چون یک پلت فروم خوب رو اون موقع داشتیم 


https://en.wikipedia.org/wiki/Saturn_AL-31

 

 

خود روس ها برنامه بروز رسانی سوخو 30 اس ام هاشون رو به استاندارد سوخو 35 دارند (سوخو-30-اس ام 1) که در اون موتورها به AL-41 تغییر خواهند کرد و البته رادار جدید هم نصب میشه، ظاهرا 2021 قرار هست تحویل بشه. 

 

اگر روزی قرار بر خرید سوخو 30 از روسیه باشه و این امر امکان پذیر بشه، قطعا باید رو این نمونه (SM1) تمرکز کرد. اگر بناست بعد از دهه ها ناوگان نیروی هوایی ایران بروز رسانی بشه، چه بهتر که با یک پرنده بروز تجهیز بشه

البته سوخو 35 جدای از بحث موتور و رادار ، یک مزیت عمده دیگر هم نسبت به سوخو 30 داره که اون هم آر سی اس یک دهمی اون نسبت به آر سی اس سوخو 30 هست. 

  • Like 1
  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
24 minutes قبل , M-ATF گفت:

 

خود روس ها برنامه بروز رسانی سوخو 30 اس ام هاشون رو به استاندارد سوخو 35 دارند (سوخو-30-اس ام 1) که در اون موتورها به AL-41 تغییر خواهند کرد و البته رادار جدید هم نصب میشه، ظاهرا 2021 قرار هست تحویل بشه. 

 

اگر روزی قرار بر خرید سوخو 30 از روسیه باشه و این امر امکان پذیر بشه، قطعا باید رو این نمونه (SM1) تمرکز کرد. اگر بناست بعد از دهه ها ناوگان نیروی هوایی ایران بروز رسانی بشه، چه بهتر که با یک پرنده بروز تجهیز بشه

البته سوخو 35 جدای از بحث موتور و رادار ، یک مزیت عمده دیگر هم نسبت به سوخو 30 داره که اون هم آر سی اس یک دهمی اون نسبت به آر سی اس سوخو 30 هست. 

 

گفته میشه خانواده فلانکر. اینها همه شبیه هستند. سوخو 27 سوخو 30 سوخو 34 و 45 وحتی پکفا. ولی تفاوت هم دارند. سوخو 34 و 35 سطح مقطع راداری کمتری دارن. سوخو 34 تا حدی مانند سوخو 25 زره پوش است به نحوی که ضد هوایی های کالیبر 24 روش کم اثر است. اوینیک برای حملات زمینی طراحی شده یک جنگنده ضربتی تمام و کمال است. تکنولوژی موتور AL41  را قطعا به ما نمی دهند. سوخو 35 یک رادار تخصص هوا به هوا دارد. برای شکار هواپیماهای نسل 5 طراحی شده به این منظور مجهز به رادار باند L بر روی بال ها سیستم الکترواپتیکی رادارهای بغل نگر و عقب نگر است که تقریبا یک پوشش راداری 360 درجه به ان میدهد.

نهایتا کاری که میتوانیم بکنیم این است که AL31 هم ورژن هایی با Trust vectoring  دارد هم ورژن های بدون این سیستم. سعی کنیم این نوع ورژن موتور را بگیریم. سپس در مراحل بعد با کمک و یا بدون کمک روس ها رادارهایی مشابه سوخو 35 برای ان بسازیم تا صاحب یک نمونه رهگیر سوخو 30 شویم. نمونه فعلی یک نمونه چند منظوره است که نهاجا به عنوان جایگزین فانتوم میراژ و چند هواپیمای چند منظوره دیگر به ان نگاه میکند با این تفاوت که برخلاف فانتوم هواپیمای چالاکی هم است و توانایی رهگیری خوبی دارد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
38 minutes قبل , sasasasa گفت:

 

گفته میشه خانواده فلانکر. اینها همه شبیه هستند. سوخو 27 سوخو 30 سوخو 34 و 45 وحتی پکفا. ولی تفاوت هم دارند. سوخو 34 و 35 سطح مقطع راداری کمتری دارن. سوخو 34 تا حدی مانند سوخو 25 زره پوش است به نحوی که ضد هوایی های کالیبر 24 روش کم اثر است. اوینیک برای حملات زمینی طراحی شده یک جنگنده ضربتی تمام و کمال است. تکنولوژی موتور AL41  را قطعا به ما نمی دهند. سوخو 35 یک رادار تخصص هوا به هوا دارد. برای شکار هواپیماهای نسل 5 طراحی شده به این منظور مجهز به رادار باند L بر روی بال ها سیستم الکترواپتیکی رادارهای بغل نگر و عقب نگر است که تقریبا یک پوشش راداری 360 درجه به ان میدهد.

نهایتا کاری که میتوانیم بکنیم این است که AL31 هم ورژن هایی با Trust vectoring  دارد هم ورژن های بدون این سیستم. سعی کنیم این نوع ورژن موتور را بگیریم. سپس در مراحل بعد با کمک و یا بدون کمک روس ها رادارهایی مشابه سوخو 35 برای ان بسازیم تا صاحب یک نمونه رهگیر سوخو 30 شویم. نمونه فعلی یک نمونه چند منظوره است که نهاجا به عنوان جایگزین فانتوم میراژ و چند هواپیمای چند منظوره دیگر به ان نگاه میکند با این تفاوت که برخلاف فانتوم هواپیمای چالاکی هم است و توانایی رهگیری خوبی دارد.

 

از روس ها سخت هست تکنولوژی راداری خودشون گرفتن ، معمولا دانگرید می کنند

پس هر مانوری روی بدنه و موتور و موشک باید صورت بگیرد و توجه شود 

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
18 hours قبل , sasasasa گفت:

برای حل این مشکل ایران حاضر شد یک هواپیمای از نظر تکنولوژی پایین تر روس ها یعنی سوخو 30 را بگیرد ولی در عوض دانش ساخت ان و دانش موتور ان به ایران منتقل شود. طبق شنیده ها روس ها حاضر به فروش سوخو 35 به تعداد محدود بودند ولی حاضر به انتقال دانش ان نبودند. به عبارتی یک گزینه خرید تعدادی سوخو 34 و 35 بود ولی بدون انتقال دانش فنی که ما خرید سوخو 30 با انتقال دانش فنی را ترجیح دادیم. 

من متوجه نمیشم!

دوستان چطور این حجم اطلاعات دارند!

به کجاها وصل هستید شیطونا!

این داستانها و از کجاها شنیدید!

تویتر اینستاگرام تکخال های سر به هوای ارتش؟!

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
2 hours قبل , Msebr گفت:

من متوجه نمیشم!

دوستان چطور این حجم اطلاعات دارند!

به کجاها وصل هستید شیطونا!

این داستانها و از کجاها شنیدید!

تویتر اینستاگرام تکخال های سر به هوای ارتش؟!

 

دوست عزیز فهمیدنش سخت نیست. اولا قابل حدس است که روسیه اخرین دانش هواپیماهاش رو به ما نمیده. دوما زمانی پر نت بحث همیی ها بود که چرا ما میگ 35 نمی خریم یا سوخو 30 میخریم و غیره. با این لحن هم که شما ارسال دادی نوعی این حرف ها را تایید کردی

  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

دعوا نکنید قرارنیست تحریمی برداشته بشه چندروز مونده باشه هم اروپا مکانیزم ماشه رو فعال میکنه

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
49 minutes قبل , sasasasa گفت:

 

دوست عزیز فهمیدنش سخت نیست. اولا قابل حدس است که روسیه اخرین دانش هواپیماهاش رو به ما نمیده. دوما زمانی پر نت بحث همیی ها بود که چرا ما میگ 35 نمی خریم یا سوخو 30 میخریم و غیره. با این لحن هم که شما ارسال دادی نوعی این حرف ها را تایید کردی

اشتباه میکنید بنده چیزی رو تایید نکردم و اصلا از چیزی هم اطلاع ندارم که بخوام تاییدش کنم.اما دلایل بسیار زیادی هست برای خرید سوخو۳۰ بجای میگ ۳۵. اما فارغ از دلایل شما فرمودید روسیه به ما تکنولوژی موتوری مثل al31 رو میده میده که میگم اصلا با منطق جور درنمی‌آید اصلا هنوز شک هست در خرید بعد شما صحبت میکنید حتی از انتقال تکنولوژی. ما حتی زیرساخت تولید این موتور رو نداریم.

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

به نظر بنده ،  با ورود ناوگان سوخو ها یا جی ها ، کلی مشکل حل میشه ، هم از لحاظ امنیت هوایی هم از نظر تکنولوژی  .

 

مثلا چقدر خوب میشه قاهر رو با موتور های روسی تجهیز کنیم و رادار سوخو ۳۰ رو روش نصب کنیم ، همچنین اگر انتقال تکنولوژی صورت بگیره ، در بحث ارتقای تایگر ها به استاندارد اف ۲۰ میتونه کمک زیادی بکنه ، هرچند که به عقیده من تایگر دیگه جایی در نسل آینده جنگنده ها نداره و از همین الان پروژه قاهر رو باید عملی و منطقی جلو ببرند ، نه لزوما با همین پلتفرم  ، میشه از جلوه ی هالیوودیش کم کرد و به واقعیت نزدیک کرد ، همچنین نباید به دنبال یک پشتیبانی نزدیک بود ، باید به دنبال یک جنگنده برتری هوایی بود ، پشتیبانی نزدیک به درد ما نمیخوره الان  ما در حال حاضر بشدت در بحث نبرد هوایی مشکل داریم ، انشالله میشه از گربه های خسته ی نیروی هوایی ،  یه ببر درنده ساخت ، اگر ارادش باشه

 

  • Like 2
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

واقعا دوستان عزیز تصور کرند روسیه به ایران سوخو میده که روز ارتش یا هفته دفاع مقدس پرواز کنه و از اونطرف رو موشک ها شعار مرگ بر اسراییل باشه ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

  • Upvote 2
  • Downvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

یک نکته جالب در مورد فرمان اجرایی دیروز اینه که بنده خدا! مادورو را برای کشتن گربه دم حجله بی خبر از همه جا هم قاطی تحریمهای تسلیحاتی ایران کرد. بدین ترتیب که تمسخر جوک رییس جمهور کلمبیا توسط مادورو که بله! خرید موشک از ایران فکر خوبیه در عطفی ماسبق! تازه؛ به عنوان زیرپاگذاشتن! تحریمهای تسلیحاتی آمریکا ضد ایران محسوب شده و علیهش اقدام شده و پس مادورو اولین قربانی خارجی این تحریمها حساب میشه. حالا جرات دارید با ایران سلاح معامله کنید. :)

 

در مورد معاملات پشت پرده نکته تازه ای که وجود داره تقریبا چند روز هست آمریکا از تمام پیش شرطهاش در مورد پیمان استارت جدید کوتاه اومده و به روسها پیشنهاد داده بدون هیچ شرطی حاضر به تمدید این پیمان هست. به هر حال قطعا پمپئو حتی اگر یک معامله موفق کلاشینکوف هم صورت بگیره بازننده این فضاسازی بیش از یک ساله محسوب میشه (خصوصا قبل از انتخابات) و بنابراین باید منتظر هر اقدام تکمیلی ای بود. علاوه بر اقدامات تهدیدآمیز معطوف به سایر کشورها دو مورد مهم هم وجود داره:

 

تحریک و تهدید برخی کشورهای کوچک وابسته برای اقدام علیه کشتی ها و پرنده های ایرانی به بهانه این تحریمها

اقدام مستقیم ایالات متحده در این راستا

 

احتمال رخدادش از این جهت هست که آمریکا باید یک عمل و اقدامی در جهت اینکه نشون بده بله تحریمهای سازمان ملل به صورت عملی برگشته و داره اقدام میشه روشون نمایش بده (لااقل برای اون بخش تبلیغاتی ماجرا) برای همین نمایشی ترین راهکار همین دو مورد هست که به جهان اعلام کنه که طبق قطعنامه های پیشین (که بازرسی از محموله کشتیها را مجاز میشمرد ولی حتی در زمان اجرایی بودنشون هم اوباما اقدامی در این جهت نکرد) ما داریم عمل میکنیم و این قطعنامه ها را ببینید که برگشتند.

 

از جانب ما هم باید بر هر دو صورت ممکن طرح و برنامه عملی وجود داشته باشه. با پذیرفتن ریسکها و حتما با عملی واکنشی.

 

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط FLANKER
      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385294.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385295.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385335.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385333.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385300.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385309.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385302.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385304.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385306.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385307.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385334.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385336.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385337.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385338.jpg
    • توسط GHIAM
      با استفاده از طول استند موشک فاتح، تونستم ابعاد موشک فتح را به دست بیاورم. موشک فتح دارای طول 6.5 متر و قطر 40 سانتیمتر است. این موشک نسبت به فاتح110 حدودا 2.30متر کوتاهتر و 20 سانتیمتر قطر کمتری دارد.  
      هیچ گونه اطلاعاتی از جنس موتور و جنس بدنه موشک وجود ندارد. اما احتمالا فتح موشکی با وزن 800-900 کیلوگرم، برد  200 - 300 کیلومتر و سرجنگی 150-200 کیلوگرمی باشد. به نظر میر‌سد سپاه قرار است این موشک را جایگزین نسخه های اولیه فاتح 110 کند. هرچند سرجنگی سبکتری نسبت به فاتح دارد برای زدن اهداف نرم از جمله زیرساخت‌های نفتی، مراکز صنعتی، اهداف غیرمقاوم نظامی و ... بسیار موثر است. 
      با توجه به ابعاد و وزن موشک فتح، می‌توان 4 تیره از این موشک را مانند فجر 5 از روی حامل IVECO پرتاب کرد.  
       

       
       

       

       
       
       
    • توسط mehdipersian
      شناور شهید باقری به بالگرد، موشک و پهپاد مجهز خواهد شد 
      فرمانده نیروی دریایی سپاه:

      شناور شهید باقری که در آینده ساخت آن به اتمام می‌رسد، علاوه بر داشتن یک ناوگروه در داخل خود، باند پرواز هم دارد که پهپاد می‌تواند از روی آن حرکت کرده و به پرواز درآید و در بازگشت هم می‌تواند بر روی آن بنشیند.
      شناور شهید باقری با ۲۴۰ متر طول و ۲۱ متر ارتفاع، مجهز به بالگرد، موشک و پهپاد است.
      این شناور به گونه‌ای در حال ساخت است که از روی عرشه آن حدود ۶۰ پهپاد می‌تواند پرواز کند و بنشیند.
      وستانیوز
       
    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.