Ahmad6644

ارتباطات و قراردادهای دفاعی ایران و روسیه ( خبرها ، حواشی ، تحلیل ها ، احتمالات ! و .... )

Recommended Posts

دوست عزیز بنده این متن رو ننوشتم فقط کپی پیست کردم ولی چند نکنه هست که در رابطه با صحبت های شما و این متن میتونم اشاره کنم.
1- میگ 35 ارتقا یافته میگ 29 است. خود میگ 29 جنگنده خیلی خوشنامی نیست. این جنگنده که به تعداد زیادی در دنیا فروخته شده تاکنون حتی یک پیروزی هوایی تایید شده نداشته است. تاکنون هم مشتری خارجی نداشته یا مشتریان کمی داشته. برعکس بسیاری سوخو 27 را که پایه سوخو 30 است جزو شاهکارهای طراحی روس ها میدانند. خود روسیه عمدتا دارد نیروی هوایی خود را بر مبنای مدل های مختلف سوخو گسترش میدهد.انواع مختلف این خانواده جنگنده مشتریان زیادی مانند هند چین و چند کشور ذیگر داشته است
2- سوخو سطح مقطع راداری بزرگتری دارد بنابراین زودتر کشف میشود. ولی از طرفی به علت بزرگتر بوده و دماغه بزرگتر داشتن میتوان روی ان رادارهای قویتری کار گذاشت. شاید بتوان روسها را متقاعد کرد مجموعه رادارهای نصب شده بر روی سوخو 35 یا پکفا را به ما بصورت سفارشی بدهند. رادار سوخو 35 حدود 400 کیلومتر برد دارد روی این هواپیما چند رادار دیگر نیز نصب شده که تقریبا به خلبان دید 360 درجه میدهد. یک راار باند ال نیز برای کشف پرنده های رادار گریز دارد. میگ به علت کوچکی قابلیت نصب این مجموعه راداری را ندارد. خود کشورمان نیز پیشرفت های خوبی روی رادار داشته و شاید بتواند بتدریج خود رادارهایی طراحی کرده و روی ان قرار دهد. علاوه بر این به علت بزرگی این جنگنده احتمالا بتواند موشک های هوا به هوای سنگین مثل فونیکس که ظاهرا بومی سازی شده بر روی ان نصب کرد. ولی میگ 35 جنگنده کوچکتری است و بعید است این قابلیت را داشته باشد.
3- از ابتدا در کشور ما سیاست این بوده که دو پلت فرم، یک جنگنده سبک و یک سنگین یا نیمه سنگین انتخاب گردد. جنگنده سبک نیروی هوایی صاعقه است که دو کابینه شده و برنامه هایی نیز برای کاهش سطح مقطع راداری ان وجود دارد. موتور ان نیز اخیرا بومی سازی شد. سوخو 30 به عنوان پلت فرم جنکنده سنگین انتخاب شده. که ظاهرا قرار است در ایران تولید شده و ما اجازه ارتقا و تغییراتی را نیز در ان داشته باشیم. خود روس ها از این جنگنده سوخو 35 و سوخو 50 را خلق کردند. میگ 35 یا 29 در رده تقریبا سبک طبقه بندی میشوند.
4- سیاست نهاجاتولید جنگنده است. روسها به راحتی اجازه تولید سوخو 35 که جنگنده روز انها است را به ما نمی دهند

 

نخست عرض میکنم منظور اصلی نوشتار بنده تاکید بر خرید ترکیبی و تخصصی بود؛ اگر قرار بر این باشد که ما فقط یک انتخاب بین سوخو 30 و میگ 35 داشته باشیم مطئنا منتخب بنده هم سوخو 30 می باشد نه جنگنده ای که صرفا تخصصش دفاع نقطه ای است و کاربرد تهاجمی آن به درد کشورهای لی لی پوتی حوزه بالکان میخورد.

 

توجه بفرمایید بحث سطح مقطع راداری در دفاع هوایی امروز بحث مهمی است که باید اهمیت بیشتری به آن بدهیم صحبت از دیده شدن و ندیدن است؛ جنگنده سوخو 30 در بهترین مدل MKI (مدل مخصوص هند) از لحاظ سطح مقطع راداری به عدد 4 مترمربع رسیده حال اینکه در مدلهای دیگر و درصورت لود شدن به رقمی نزدیک به 20 مترمربع میرسد حتی اگر روی این جنگنده رادارهای با برد 400 کیلومتر هم نصب شود  باز هم به عنوان مثال تایفون با سطح مقطع راداری تقریبی 0.5 مترمربع و رادار ضعیفتر خارج از مرزها سوخو را زودتر میبیند.

به همین دلیل با وجود کاستی ها (البته به اذعان متخصصین خیلی از نقاط ضعف میگ 29 در این بروزرسانی سنگین برطرف شده است) خرید چند اسکادران میگ 35 را به هدف دفاع فقط از آسمان ایرانمان در کنار سوخو ها منطقی میبینم؛ میگ 35 دیرتر دیده میشود و ضعف برد راداری آن هم با لینک شدن به رادارهای زمین پایه مان (با توجه به پیشرفت های خوب حاصل شده در این حوزه) برطرف میشود و ان شاء الله امکان آتش پیش دستانه را خواهد داشت. (اویونیک و جنگال بروزتر و رادار آرایه فعال مقاوم در برابر جمینگ را هم در نظر بگیرید- هردو جنگ امکان مسلح شدن به تواناترین موشک هوا به هوای برد بلند روسی R77 را دارند)

درضمن اینکه روس ها به سادگی سفارشی سازی های اینچنینی مثل قرار دادن رادار سوخو 35 بر روی سوخو 30 های ایرانی را بپذیرند خیلی خوشبینانه است.

واقعیت، برای ساخت رادار های هواپایه که هماورد رادارهای به روز آرایه فازی فعال غربی باشد ما باید با تلاش بیشتر راه بلند و سختی را طی کنیم. همچنین امکان هماهنگی و نصب موشک فکوری که برای یکی از پیچیده ترین جنگندهای غربی طراحی شده است بر روی سوخو 30 شرقی بسیار بعید است.

ویرایش شده در توسط Mosip
  • Upvote 4
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

به نظر نه چندان مهم اینجانب, مهمترین بخشی که باید دنبالش بود, برنامه های فرمان و کنترل, ارتباطات, حسابگرها(کامپیوترها) و اطلاعات بود که به طور خلاصه C4I نامیده میشود. البته در رابطه با C5I فکر نکنم روسیه برنامه ی جامع ایی داشته باشد. یا من اطلاع خاصی ندارم. یادش بخیر, دو سال پیش سر این بخش دوستان حسابی از خجالت من در امدند. البته متاسفانه همانطور که دوست عزیز جناب Sami1993 هم اشاره کردند در استاتوس, تاکتیک و استراتژی تعریف نشده است.

این بخش به قدری مهم هست که میتوان گفت فرانسه و بریتانیا مشتری های ساب هستند. نه اینکه این دو کشور قادر به تعریف و تولید نباشد, بلکه برای مقایسه.

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
نهاجا بهترین کار ممکن رو میکنه . ما فعلا باید از تعدد جنگنده ها کم کنیم تا هزینه های اضافی از روی دوش نیروی هوایی برداشته بشه . بعد ها کم کم جنگنده های به روزتر و تخصصی تری رو اضافه خواهند کرد .
نام سوخو ۳۰ هم برای خیلی از ارتش ها ترسناک هست حتی اگر سایلنت ابگل و یا رافائل و حتی اف ۳۵ داشته باشند.
حداقلش اینه که میدونن اگر بخوان تحرکی داشته باشن جوابی در حد و اندازه خواهند گرفت که از عهده ی جنگنده های کم تعداد و قدیمی ما هرگز بر نخواهد آمد
شما فکرش رو بکنید با ورود سوخو ۳۰ چند نوع پرنده بازنشسته میشن
بنده هر روز به این امید به میلبتاری سر میزنم که شاید خبری از عقد قرارداد خرید جنگنده جدید با توجه به شرایط بحرانی کشورمون بشنوم
به امید اون روز
  • Upvote 13

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

البته فکر کنم میگ 35 هم دو سرنشینه هست !

 

میگ 35 تا کنون مشتری نداشته و هنوز تولید انبوه نشده ( حالا برخی خبرگزاری ها روس خبر از یک مشتری ناشناس خاورمیانه ای و تولید تعدادی برای ان دادن که با توجه با سخنان قاطع وزیر دفاع ، ما نیستیم )

 

دلایل مختلفی رو می توان در رابطه با استقبال نکردن از این مدل فالکروم بر شمرد مثل ذهنیت منفی که نسخه میگ 29 نزد همه دارد !

 

نکته مهم خانواده فلانکر گستردگی استفاده از آن هست که می توانه یک برگ برنده باشه برای ما در مواقع بحرانی که اگر خدمات پس فروش و تامین قطعه روسها به دلایل مختلف قطع هم شد ، بتوان به روش قدیمی و 37 ساله خودمان در تامین قطعه ناوگان غربی رجوع کنیم !

  • Upvote 11

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

چیزی که ما امروز - در فوری ترین نیاز خود - از نیروی هوایی می خواهیم قابلیت تهاجمی است. البته در کنار اندکی قابلیت دفاع هوایی برای تکمیل زنجیره دفاع هوایی زمینی خود.

 

ما با پدافند زمین پایه می توانیم تا حدی از خود دفاع کنیم و قابلیت تهاجم موشکی خود را - حداقل در چند دور اول - حفظ کنیم. با این توانایی تهاجمی موشکی هم می توانیم توان تهاجم هوایی دشمن را مدتی سرکوب کرده یا کاهش دهیم. اما برای اینکه از این پنجره زمانی ایجاد شده استفاده کنیم نیاز به نیروی هوایی تهاجمی داریم. لذا از این منظر بهترین گزینه برای ما سوخو 34 خواهد بود. ( یا شاید حتی توپولوف 22)

 

اما در کنار مورد بالایی که ذکر شد، نیاز به میزانی از توان رزم هوایی برای تکمیل پدافند زمین پایه خود هم داریم. حالا یا می توانیم تعدادی رهگیر + تعدادی بمب افکن داشته باشیم، یا اینکه جنگنده ای چند کارکرد (مولتی رول). با توجه به اینکه توان تهاجمی سوخو 30 تفاوت زیادی با سوخو 34 ندارد و توان رزم هوایی آن هم برای ما به قدر کافی هست، و درکنار مسائل اقتصادی ( خصوصا تعمیرات و نگهداری) و مسائل استراتژیک ( پشتیبانی روسها، تعداد زیاد تولید شده این هواپیما و گستردگی قطعات و ...) این گزینه انتخاب بهتری برای ما است، خصوصا در بازه زمانی کوتاه مدت و میان مدت. در بلند مدت هم احتمال این وجود دارد که یک نسل دیگر هم عوض شود و دیگر تفاوت زیادی میان نسل 4.5 و نسل 4 در برابر نسل 6 وجود نداشته باشد.

 

توضیح در مورد توان نبرد هوایی مورد نیاز ما : عمده این توان را برای دفاع از سرزمین خود می خواهیم. از آنجایی که سرمایه گذاری عظیمی در رادارهای زمینی و دفاع هوایی زمینی کرده ایم برد رادار جنگنده ما اهمیت کمتری پیدا می کند. همچنین از آنجایی که دشمنان فرامنطقه ای ما نیز پایگاه ها و توان راداری بسیار زیادی دارند باز سطح مقطع راداری اهمیت زیادی ندارد و تفاوت زیادی بین میگ 35 و سوخو 30 در عمل وجود ندارد. خصوصا اگر به موشکهای جدید با توان LOAL (قفل کردن پس از شلیک) و هدایت با دیتالینک و رادار فعال موشک در مرحله آخر توجه کنیم. البته در برابر بعضی دشمنان منطقه ای (که از کمکهای اطلاعاتی و راهبری دشمنان فرامنطقه ای بهره نبرند) ممکن است این تفاوت هنوز وجود داشته باشد که پارامتری زیاد مهم برای ما نخواهد بود.

  • Upvote 6
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

با سلام دوستان

 

دوستان عزیز ایران تنها زمانی میتونه نیاز های  نیروی هواییش رو بر طرف کنه که به خودکفایی در عرصه ی هوایی رسیده باشه.

 

بهترین کار اینه یک امتیازهای  اقتصادی به  روسیه بدیم  و  از اونا بخوایییم به صورت مخفیانه  در یک مجتمع سری   شروع به طراحی یک جنگنده کنیم ...فقط  تنها مشکل ما بودجه است که با رشد اقتصادی میشه  افزایش پیدا کنه.

 

ایران نیازمند به جنگنده های نسل 5 و بمب افکن های سنگین است  .

 

اگه بخواییم منصافانه به نیاز هامون نگاه کنیم  ما  دسته کم نیازمند 40 فروند جنگنده نسل 5 مثل پکقا  و 200 جنگنده نسل 4++ مثل سوخو 35 هستیم و نیاز شدید به حداقل 60 فروند وخو34 به عنوان یک بمب افکن داریم.

 

البته کی اینارو بفروشه و کی بخره رو خدا میدونه ..چون نه از  روسیه آبی گرم میشه نه از فرمانده های ما.

 

در بحث زمینی هم احتمالا با وجود  کرار (اگه واقعا نمونه 100 درصدی تی 90 ام اس باشه) موقتا  نیاز به تانک نداریم البته بشرط  تولید انبوه ..نه 50 تا بزنن...گفتنی است  بخاطر مساحت  زیاد ایران ما نیازمند بالگرد هایی مثل شینوک و نفر بر های جدید هستیم.

 

خب   به عقیده بنده در عرصه بالگردی در حدی هستیم با کمی دست  تو جیب کردن یک بالگرد ترابری بزرگ بسازیم.

 

خلاصه برای یک نیروی خودکفا باید یکسری ادوات که ستون نیروی نظامیه رو خودمون بسازیم.

 

مثلا در عرصه   دریایی ما بشدت نیازمند زیر دریایی هایی هستیم که توانایی شلیک موشک رو داشته باشه.

 

کره شمالی الان بشدت دچار  مشکل اقتصادیه..با یکم سیاست میشه  سیبیلشو چرب کرد و فناوریشو کش رفت...(مثل نود درصد موشکامون که کپیه..مثل زیر دریایی هامون)

 

حداقل بودجه نیاز برای ایران با این وسعت ارضی و نیروی انسانی حداقل 50 میلیارد دلار هست اما ما یک چهارمشم نداریم

  • Upvote 3
  • Downvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ابتدا بنده اشاره کنم که مطالبی که بنده در ارسال قبلی نوشتم همه پاسخ به شما نبود بلکه بعضا در تکمیل مطلبی بود که کپی پیست کرده بودم. ولی در رابطه با مطالب شما چند نکته قابل اشاره است.
-شکی نیست که ایجاد یک نیروی هوایی مبتی بر انواع جنگنده تخصصی مثل سوخو 34 سوخو 35 میگ 35 و سوخو 30 یک ایده ال است. و منجر به ایجاد یک نیروی هوایی بسیار قدرتمند میشود. قطعا فرماندهان نهاجا به این امر واقف هستند. مطابق شنیده های من علت اینکه به این سمت نرفتند دو علت اصلی دارد اول اینکه یکی از مشکلات نهاجا تعدد جنگنده های موجود در ان است. اف 4 اف 5 اف 14 میراژ سوخو و ... که فعلا امکان بازنشسته کردن انها نیست. این تعدد ساپورت و هزینه های نهاجا را بسیار بالا برده است. اگر به این لیست چند جنگنده دیگر اضافه شود مشکل بزرگتر میشود. بنابراین سیاست بکارگیری یک جنگنده مولتی رول است تا زمانیکه بتدریج این جنگنده ها بازنشسته شوند و بتوان یکی دو مدل جنگنده تخصصی را هم به خدمت گرفت
دلیل دوم و مهمتر عدم اعتماد به روسها است که در زمان حساس پشت ما را خالی نکنند و ساپورت این جنگنده ها را قطع نکنند. برای حل این مشکل سیاست نهاجا این است که جنگنده گزینش شده در کشور تولید شده تا محتاج روسها نباشیم. اولا انتقال دانش چند جنگنده ممکن نیست روسها نیز حاضر به انتقال دانش جنگنده های سطح یک خود مثل سوخو 35 یا 34 نیستند. بنابراین قرار شد یک جنگنده تقریبا سطح 2 روسها که مولتی رول باشد در کشور تولید شود. همچنین بعدا با کمک دانش داخلی میتوان در ان تغییراتی داد و جنگنده های تقریبا بومی و تخصصی تر طراحی کرد. کاری که خود روسها کردند.
نهاجا تقریبا ساختاری دارد که از رژیم گذشته به ارث رسیده. سوخو 30 قرار است جای فانتوم که یک جنگنده همه کاره بود را در نهاجا پرکند. با این تفاوت که سوخو بر خلاف فانتوم در نبردهای هوایی نیز بسیار قابل است. البته این تمایل وجود دارد که در سال های بعد تعداد محدودی سوخو پکفا برای مقابله با اف 35 که احتمالا توسط بعضی کشورها خریداری خواهد شد به لیست نهاجا اضافه شود. یعنی پکفا نقش اف 14 را بازی نماید.
در مورد سطح مقطع راداری سوخو30 که شما اشاره کردید اعداد اشاره شده در رابطه با سوخو 30 ام کا است. البته من اطلاعی ندارم ولی شاید سوخو 30 اس ام سطح مقطع راداری کمتری داشته باشد. چون این جنگنده جنگنده روز روسها است که اکنون در حال تولید برای اضافه شدن به ارتش روسیه است. شاید تدبیری در این رابطه اندیشیده باشند. بنده در این رابطه سرچ هم کردم ولی چیزی پیدا نکردم. فقط بعضی منابع گفته بودند که قابلیت های بیشتری از نظر مانور بر ام کا دارد ولی توسط زوسها اعلام نشده. حتی بعضی منابع انرا جزو نسل 4.5 طبقه بندی کرده اند.

 

   قائدتا بعد از یک خرید کلی و عمده، منطقی و به صرفه نیست که جنگنده‌های باستانی ما همچنان به خدمت ادامه دهند (غیر از فنسرها که بروزتر و دارای عمر خدمتی کمتر هستند) این جایگزینی حتما بعد از گذشت زمانی از قرارداد و تحویل گرفتن تعداد مناسب جنگنده جانشین صورت می‌گیرد.

  خریدی در این حجم (حداقل صحبت از 150 فروند است) با رقم حدودی 10 میلیارد دلار قراردادی نیست که پشتیبانی قطعات در آن توسط طرفین پیش بینی نشود دیگر بحث چند عدد فنسر و فولکروم دست دوم نیست؛ طرف روسی که اراده فروش این مقدار تسلیحات گیم چنجر در مقابل مبلغی هنگفت را کرده است دیگر برای پشتیبانی به خواست دیگران عقب نمی‌کشد. (در ضمن قرارداد اس300 خوشبختانه نشانه‌ای از کسب تجربیات گذشته و هشیار بودن مسئولین در برابر روس‌هااست)

درحالی که کشورهای منطقه یک دهه است که جنگنده های نسل +4 را درخدمت دارند و امروزه به ++4 و نسل 5 مسلح میشوند آیا عقلانی است که ما جنگنده ای یک نسل قدیمتر را خریداری کنیم و تنها به آن امید ببندیم! متاسفانه جنگنده سوخو30 در برابر حریفان منطقه ای جنگنده‌ی کاملی نیست  اگر نه انتخاب فقط یک جنگنده مولتی رول به عنوان همه کاره در نیروی هوایی خیلی از کشورها صورت می‌گیرد (هرچند که کشورهای پیشرو همچنان از نیروی هوایی تخصصی بهره میبرند) اگر سوخو30 به اندازه رافال، تایفون، سوپر هورنت، استرایک ایگل و... به روز و کامل بود این امر پذیرفتنی بود. (متاسفانه بروزرسانی های مناسبی هم مثل ایگل و فالکن برای جنگنده های روسی ارائه نمیشود تا حداقل امیدی به آن داشته باشیم).  سوخو 35 روی کاغذ جنگنده ای هماورد اکثر رقیبان منطقه ای است و میتواند به تنهایی اکثر وظایف را به عهده بگیرد ولی به دلایلی نه از سوی نهاجا انتخاب میشود و نه روسها به واگذاری خط تولید آن که جزء هدفهای ما در این خرید است تمایل دارند.

 

در نهایت به نظر حقیر خرید ترکیبی و تخصصی راه حلی برای مقابله با خیل جنگنده های به‌روز غربی در این منطقه سراسر تنش است. انتخاب سوخو 30 به عنوان جانشین فانتوم ها انتخابی خوب است ولی به تنهایی کافی نیست.

 

 

 

- تولید داخلی سوخو 30 که قرار است بدنه نهاجا را تشکیل دهد و در کنار آن خرید چند اسکادران میگ35 یا سوخو35 و سوخو34 با هم منافاتی ندارد!

- گویا کمترین سطح مقطع راداری مربوط به همان نسخه MKI است که با اعمال نظر هندی‌ها در طراحی ایجاد شده است (بنده برای این ادعا منبع معتبر ندارم و فقط نقل قول از دوستان مطلع در انجمن است)

ویرایش شده در توسط Mosip
  • Upvote 8
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
خیلی خنده داره . روسای جمهور کشورهای اروپایی و آمریکا برای فروش تسلیحات به اعراب بهشون التماس میکنن و حتی چندین بار به کشورشون سفر میکنن و پیشنهادهای تشویقی میدن اما حالا وضعیت ما رو ببینین. طنز تلخیه
خرید چند نوع جنگنده تخصصی برای ماموریت های مختلف که یک ایده آل برای نهاجا است . اما با توجه به وضعیت منطقه و ضروریات حال حاضر کشور فعلا ما بتونیم همین سوخو۳۰ ها رو هم از روسها بگیریم باید کلاهمون رو بندازیم بالا
بدترین قسمت ماجرا اینه که تهدادات علیه ما هر روز داره رنگ و بوی جدی تری رو به خودش میگیره
این حجم از خرید تسلیحات توسط اعراب واقعا غیر منطقی هستش مگر اینکه بخوان جنگی رو راه بندازن
امیدوارم بتونیم هم سوخو ۳۰ و هم سوخو ۳۵ بخریم و هم برنامه ای برای خرید سوخو ۳۴ داشته باشیم (چقدر بلند پروازانه) ویرایش شده در توسط ESIBANDARI
  • Upvote 10
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
آقا فرمایشات شما کاملا درسته
اما باید از یه جایی شروع کرد
شاید اگه قرارداد خرید جنگنده نهایی بشه مجبور بشن برخی از این پروژه های بیهوده رو حذف کنن
جنگنده های قدیمی رو بازنشست کنن یا به کشورهای دیگه بفروشن
مجلس رو مجبور به دادن اعتبار بیشتر کنن
و دهها راه برای صرفه جویی پیدا کننپادگان های باقیمانده در داخل شهرها رو بفروشن
صادرات تجهیزاتی که خودشون میسازن رو افزایش بدن
قوانین سختگیرانه تری برای صرف بودجه هاشون ایجاد کنند
و هزاران راه دیگه پیدا کنن
نمیشه دست روی دست گذاشت
اسم جنگنده ها خودش بازدارندگی میاره و باعث میشه کمتر در جاهای دیگه هزینه کنیم
اما بازم میگم حرف های بالا همشون صحیحه
  • Upvote 2
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

میدونید چه  دولتی مناسب برای روابط ایران و روسیه است؟؟

 

همین دولت تدبیر..دلیل دارم

 

در دولت قبل ما غرب ستیز بودیم و  تمام پل هارو خراب کردیم پس  اونا مطمئن شدن بجز روابط با روسیه ما راهی نداریم پس حسابی سواری گرفتن.

 

اما الان فهمیدن خیر این خبرا نیست و زیاد گنده بازی درارند امکان داره به سمت اتحادیه اروپا مثلا ایتالیا بریم..برای همین  دارن امتیاز بهمون میدن...تو این دولت ما داریم سواری میگیریم..نمونش  قضیه اس 300 و تحویل سریع..تانک تی 90 که عکسش رو به عنوان کرار خودمون  گذاشتیم...رادار هایی که مال اس 400 بود نه اس 300...ورود به جنگ سوریه...توافقات نفتی که روسیه میگه ایران نفت بیشتری باید تولید کنه. و  و و و

  • Upvote 13
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
https://fa.m.wikipedia.org/wiki/%D8%A2%DA%AF%D9%88%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%88%D8%B3%D8%AA%D9%84%D9%86%D8%AF_%D8%A7%DB%8C%E2%80%8C%D8%AF%D8%A7%D8%A8%D9%84%DB%8C%D9%88%DB%B1%DB%B0%DB%B1 به نظرتون امکان خرید این بالگرد برای نیروی دریایی هست?
چون تهاجمی که نیست.ترابری هست.بیشتر سهام شرکت تولید کننده هم ایتالیایی. ویرایش شده در توسط kebrit

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

https://fa.m.wikipedia.org/wiki/%D8%A2%DA%AF%D9%88%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%88%D8%B3%D8%AA%D9%84%D9%86%D8%AF_%D8%A7%DB%8C%E2%80%8C%D8%AF%D8%A7%D8%A8%D9%84%DB%8C%D9%88%DB%B1%DB%B0%DB%B1 به نظرتون امکان خرید این بالگرد برای نیروی دریایی هست?
چون تهاجمی که نیست.ترابری هست.بیشتر سهام شرکت تولید کننده هم ایتالیایی.

 سهامدارش ایتالیاس اما تصمیم گیرندش بریتانیای کبیره

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

اما الان فهمیدن خیر این خبرا نیست و زیاد گنده بازی درارند امکان داره به سمت اتحادیه اروپا مثلا ایتالیا بریم..برای همین  دارن امتیاز بهمون میدن...تو این دولت ما داریم سواری میگیریم..نمونش  قضیه اس 300 و تحویل سریع..تانک تی 90 که عکسش رو به عنوان کرار خودمون  گذاشتیم...رادار هایی که مال اس 400 بود نه اس 300...ورود به جنگ سوریه...توافقات نفتی که روسیه میگه ایران نفت بیشتری باید تولید کنه. و  و و و

این تانک کرار همونطور که دلایل زیادی برای شبیه بودن به تی 90 ام اس داره از طرفی به همان اندازه دلایل زیادی برای مرتبط نبودن باهاش داره...بقول سردار حاجی زاده طراحی معکوسه!اونم فقط شکل ظاهری برجک :-?

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط FLANKER
      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385294.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385295.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385335.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385333.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385300.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385309.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385302.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385304.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385306.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385307.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385334.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385336.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385337.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385338.jpg
    • توسط GHIAM
      با استفاده از طول استند موشک فاتح، تونستم ابعاد موشک فتح را به دست بیاورم. موشک فتح دارای طول 6.5 متر و قطر 40 سانتیمتر است. این موشک نسبت به فاتح110 حدودا 2.30متر کوتاهتر و 20 سانتیمتر قطر کمتری دارد.  
      هیچ گونه اطلاعاتی از جنس موتور و جنس بدنه موشک وجود ندارد. اما احتمالا فتح موشکی با وزن 800-900 کیلوگرم، برد  200 - 300 کیلومتر و سرجنگی 150-200 کیلوگرمی باشد. به نظر میر‌سد سپاه قرار است این موشک را جایگزین نسخه های اولیه فاتح 110 کند. هرچند سرجنگی سبکتری نسبت به فاتح دارد برای زدن اهداف نرم از جمله زیرساخت‌های نفتی، مراکز صنعتی، اهداف غیرمقاوم نظامی و ... بسیار موثر است. 
      با توجه به ابعاد و وزن موشک فتح، می‌توان 4 تیره از این موشک را مانند فجر 5 از روی حامل IVECO پرتاب کرد.  
       

       
       

       

       
       
       
    • توسط mehdipersian
      شناور شهید باقری به بالگرد، موشک و پهپاد مجهز خواهد شد 
      فرمانده نیروی دریایی سپاه:

      شناور شهید باقری که در آینده ساخت آن به اتمام می‌رسد، علاوه بر داشتن یک ناوگروه در داخل خود، باند پرواز هم دارد که پهپاد می‌تواند از روی آن حرکت کرده و به پرواز درآید و در بازگشت هم می‌تواند بر روی آن بنشیند.
      شناور شهید باقری با ۲۴۰ متر طول و ۲۱ متر ارتفاع، مجهز به بالگرد، موشک و پهپاد است.
      این شناور به گونه‌ای در حال ساخت است که از روی عرشه آن حدود ۶۰ پهپاد می‌تواند پرواز کند و بنشیند.
      وستانیوز
       
    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.