mostafa_by

تاپیک جامع تهاجم به جمهوری اسلامی ایران

امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

8 minutes قبل , CONFIRM گفت:

توی اینترنت خوندم صادرات فعلا ۴۰۰هزار بشکه شده تا وقتی که صفر بشه

چندماه بعدش نوبت به صندوق میرسه و تورم و چندماه بعدش جنگ بقا بین ایران و تیم ب صورت میگیره

 برای همین تاریخ دقیق نوشتم

 

فروش نفت به هند و چین و ترکیه اادامه پیدا می کنه فقط تبادل بصورت کالا به کالا خواهد شد و پولی نمی اید 

این مساله برای دولت بدلیل کاهش ارز خارجی بد هست و تمام هزینه هاش محدود میشه 

از نظر مردم تامین اقلام اساسی مهمه، اقلامی مثل غذا و دارو

این موارد تو همین ارتباط با سه کشور تامین میشه به شرطی که دولت یا تاجرها جنس بی کیفیت نیارن 

 

تو بحث پولی و تورم، تنها کاری که دولت باید بکنه، کشیدن افسار بانک ها و موسسات هست که شدیدا دارن پول بی پشتوانه تولید می کنن 

 

به شخصه خوشحالم که صادرات نفت داره صفر میشه 

چون تجربه ثابت کرده، مسئولان ما تا فشار روشون نباشه اقتصاد کشور رو اصلاح نمی کنن

اکثر فساد های کشور رو هم که می بینید از پول نفت میاد 

 

  • Like 3
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

فقط انشالا نفت با کالا شامل نوشابه و ژامبون هم بشه چون مقدار تورم ونزوئلا ،۱۰،۰۰۰،۰۰۰%

  • Downvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
4 minutes قبل , CONFIRM گفت:

فقط انشالا نفت با کالا شامل نوشابه و ژامبون هم بشه چون مقدار تورم ونزوئلا ،۱۰،۰۰۰،۰۰۰%

 

تو سبد خانواده بخشی از کالاها ضروری، بخشی کیفیت زندگی و بخشی غیرضروری هست

 

بخش ضروری مشخص هست نبودشون باعث بحران جدی در کشور میشه 

مواد غذایی پایه مثل گندم و برنج و گوشت هست که سفره مردم با اون تعریف میشه 

مواد بهداشتی حداقل مثل شامپو و صابون و شوینده ها که بهداشت عمومی رو تعریف می کنن

و موادی دیگر مثل برق و بنزین، وسایل ضروری پزشکی و دارویی  

بخش زیادی رو خودمون تولید می کنیم و بخشی رو مواد اولیه وارد می کنیم مثل پوشک بچه 

 

بخش کیفیت زندگی چیزهایی هست که رضایی اجتماعی به همراه دارن و نبودشون مردم رو زمینگیر نمی کنه 

و افزایش قیمتشون زیاد بر حیات خانواده فشار نمیاره و فقط حرف به همراه داره

مثل تلویزیون ، تبلت ، موبایل 

 

بخشی کاملا لوکس هستن 

و بهتره که از سبد خانواده حذف بشن در نتیجه قیمتشون باید بالا بره و جولان کمتری تو جامعه داشته باشن 

مثالش تو گمرک پره

 

  • Like 1
  • Upvote 1
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

به نظر میرسه امریکا و ایران با هم کنار خواهند امد. نخست وزیر ژاپن نخست وزیر عراق نیست. بی خود جایی نمیره. یعنی بعیده فقط حامل پیام امریکا باشه که داره میاد ایران. احتمالا اگه بیاد یک توافقاتی پشت پرده شده. کلا ژاپن یک جورایی از نظر سیاسی مستعمره امریکا است. 

  • Like 1
  • Upvote 1
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

البته از این متن بی ربط معذرت میخوام دیدم بحث تورم بود گفتم بگم تورم سوریه کمتر از 2 درصد هستش ببینید مشکل کار ما کجاست

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
12 minutes قبل , sasasasa گفت:

به نظر میرسه امریکا و ایران با هم کنار خواهند امد. نخست وزیر ژاپن نخست وزیر عراق نیست. بی خود جایی نمیره. یعنی بعیده فقط حامل پیام امریکا باشه که داره میاد ایران. احتمالا اگه بیاد یک توافقاتی پشت پرده شده. کلا ژاپن یک جورایی از نظر سیاسی مستعمره امریکا است. 

 

مشکل ما از ساختار خصولتی اقتصاد مون هست 

نخست وزیر ژاپن که هیچی، رئیس جمهور امریکا هم که بیاد تا اقتصاد اصلا نشه، مشکل ما حل نمیشه 

  • Like 2
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

به عنوان فرضیاتی از جانب خوشبدبینان! ( به تاسی از عنوان رمان امیل حبیبی «وقایع غریب غیب شدن سعید ابونحس خوشبدبین!» )

 

در رسانه های خبری حداقل دو مورد عنوان شده از تعلل آمریکا. یکی عقب انداختن تحریمهای پتروشیمی و دیگری خبرسربسته شبه تکذیب شده از مجوز موقت ادامه خرید نفت و هر دو با گمانه زنیهایی در رابطه با کاستن از تنش و حوادث. اگر ماجرای تغییر لحن را هم از این دسته بدونیم (نه در راستای تاکتیک اول قهر و تهدید-بعد دلبری-بعد قهر و تهدید بلندتر! و بعد دلبری بیشتر ) و نتیجه بگیریم ناشی از استفاده از پیام های خاص بوده (فجیره و بندر عربستانی) و دوری از وخیم تر شدن اوضاع شاید بشه نتیجه گرفت که اقدام کنشی میتونه لااقل مانع از افزایش فشارها بشه.

 

در مقام خوشبدبینی ماجرا هم اینکه خب طرف مقابل قصد جدی داره ایران را متوقف و تسلیم کنه و پس ممکنه در آینده بدون توجه به خطرات تشدید تنش اقدامات جدید کنه از اینرو که پیامهای ایران در سطح پیام باقی میمونند و یا اینکه شرایط را کم کم با این دست بهانه ها برای برخورد نهایی بهبود ببخشه ( آرایش قوای نظامی و ابزارها)

 

تصمیمات و قدمهای آتی نیاز به هوشمندی زیاد، استفاده از اطلاعات برگرفته از منابع متعدد و دقیق، بررسی تاریخی و در نظر گرفتن ریسکها و افراد و تصمیماتشون و شرایط منطقه و جهان و یک تحلیل ژرف داره تا در این شطرنج نابرابر هم در تعداد مهره و هم زمان و هم تعدد رقبای اون سمت صفحه و هم بضاعت اندک ما از تجربه شطرنج بازی مدرن! و صندلی پایه شکسته و سر و صدای فریبکارانی که قصد زدودن تمرکز را دارند و چه و چه پا به پا فعلا پیش بریم بدون مات.

  • Like 2
  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
3 minutes قبل , HRA گفت:

اهرم های کنترل ایران

 

ادامه دارد ...

 

فرامتن: بعضا چنین مقالاتی اون پوسته ظاهری شیک انسان مدرن را چنان آشکار میکنند که بوی تعفنششون از زیر این پوسته به ظاهر خوشبو نمود پیدا میکنه. جاییکه لزوم نابودی نظام حاکم را به دلیل (یکی از عوامل) حمایت از کشتار تاکید میکنه و چند خط پایینتر پیشنهاد کشتار و ترور و خرابکاری در زیرساختها را میده که منجر به مرگ هزاران نفر میشه. حالا خود دعوت به شورش شهری و روستایی برای هدف یک کشور ثالث میدونه چقدر ممکنه باعث نابودی افراد بشه. بماند خود تحریم که همه تاثیرش را بر انسانهای عمدتا ضعیف جامعه میدونیم.

 

 

 

 

  • Like 1
  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

من نمی دانم دیپلمات های عزیز تو مذاکره قبلی چه حال و حولی به این بروبچ دادن که ترامپ این قدر شیفته مذاکره با اون هاست. با این تشکری که ترامپ بعد از زدن پهپادش از ما کرد یقین دارم حاضر است یک ناوش رو با تمام خدم و حشم غرق کنیم اما بعدش بریم مذاکره. خط قرمز آمریکا نیروهای خودش نیست. اون 150 نفر را هم از ترس این که ما قاطی بکنیم و بزنیم دو سه تا صهیونیست رو نفله بکنیم نزده. بچه های این ور هم کاملا به نقطه ضعف اونها پی بردند و تا تق وتوقی میشه بجای نشانه روی پایگاه های آمریکا، موشک هاشون رو سمت اسرائیل می گیرند. شاید رو همین اصل هست که فرمودند جنگ نمیشه

ویرایش شده در توسط molahosein
  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

با توجه به تبحر و استفاده از ابزارهای مختلفی مثل تهدید، تحریم، تطمیع ، جنگ رسانه ای مذاکره با شکل معیوب فعلی اش تبدیل به شکل جدیدی از تهاجم و استثمار توسط قشر افراطی حاکم بر بعضی کشورها مثل ایالات متحده و اسرائیل شده. مثلا فلسطینی ها بعد از چند جنگ بزرگ و توافقات به نسبت خوبی که با اسحاق رابین داشتند از بعد اون جریان  و با حضور آریل شارون و نتانیاهو وارد تعاملی شدند که واقعا تحقیر آمیز بود هم خاکشون از دست رفت و هم حس مقاومت و هم آبروشون. در مورد ایران هم چه در زمان حجت الاسلام خاتمی و چه زمان روحانی ما نهایت انعطاف و تعامل رو با طرفین غربی داشتیم ولی وقتی پای منفعت ما و تعهد اونها میشه دبه در میارن. وقتی ما بعد از سالها مذاکره، راستی آزمایی و انعطاف دوباره بر سر چیزهایی که حقانیتمون رو ثابت کردیم، مذاکره کنیم این یعنی مذاکره از جایگاه پایین تر و پذیرش خواسته های نامعقول رو به نوعی قبول کردیم. همین الان ایران تحت فشار خرد کننده ای هست ولی مذاکره با ترامپ چیزی فراتر از مذکرات کره شمالی و فلسطین نخواهد بود.

  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

در مورد مذاکره بسیار بحث شده ولی چند نکته که میشه بهشون اشاره کرد و البته تحلیل کاملا شخصی است:

 

ترامپ به این مذاکره برای بستن کیس وعده هاش و شاید بشه گفت مهمترین و حیاتی ترین وعدش که ذینفعان بیشماری داره و براش از بسیاری پرونده های دیگه پرستیژ بالاتری در بین لابی های موجود ایجاد میکنه به شدت نیاز داره. در قدم اول و قبل از انتخابات و به عنوان اهرم اطمینان بخشی برای تقویت جایگاه انتخاباتیش بین رقبا و نماندن بهانه دست رقبا و اطمینان از یکسال باقیمانده که پرونده معلق ایران با قدمهای تنش زای جدید و غیرقابل پیش بینی ای روبرو نشه و مثل پرونده کره شمالی وارد یک فاز خواب و متعادلی بشه. نیاز ترامپ به این مورد حیاتی را در کدهای مختلفی میشه مشاهده کرد و به نظرم چندان مورد تردید از جانب کسی نیست.

 

اما نیت ترامپ برای دستیابی به یک توافق واقعی؟ منافعی که ترامپ از «تنها» حتی اعلام موافقت ایران با مذاکره و یک عکس دو نفره مثلا با جناب روحانی به دست میاره؟ و منافعی که ایران از این عکس دو نفره به دست میاره؟ شرایط مذاکره؟ چشم انداز و اهداف و زمان بندیش؟

 

فراموش نکنیم مذاکرات دور قبل با عبارت کلیدی که غرب مدام عنوانش میکرد استارت خورد و اون هم نهایتا «توقف فعالیتهای هسته ای ایران بود» یک مورد کلی و مبهم، قابل مذاکره و چانه زنی و با چهارچوب مشخص. از نقطه ای که برنامه هسته ای ایران برای خودش یک افق بی نهایت ترسیم کرده بود و داشت ادامه میداد.

در مذاکرات فعلی حتی در مرحله ای که ترامپ به ظاهر شروطش را پس گرفته ما عبارت کلیدی مذاکره را چه در دست داریم؟ اول از نقطه شروع که در مذاکرات قبل در حقیقت داشته ما بود، برنامه هسته ای با افق نامحدود و بدون شرط و قید و بند، در مذاکرات جدید این نقطه شروع محدودیت های برجام هست، در حقیقت ترامپ از همین حالا محدودیتهای برجام را فرض میدونه و برای دائمی کردن این محدودیتها (یا به زبان دیگه که بارها تکرار کرده جمع آوری کلی برنامه هسته ای ایران ) قرار هست مذاکره کنه. (یک بن بست) و بر خلاف مذاکرات قبل به طور علنی (سخنان دیروزش با ان بی سی) از همین حالا برنامه موشکی را هم یکی از بایدهای این مذاکره میدونه (ابعادش به کنار و خواسته هاش که البته باز حتی قبل از مذاکره حدسشون دشوار نیست حتی اگر کره شمالی را هم نداشته باشیم و خواسته هاش از کره شمالی که به مراتب از ایران دغدغه کمتری برای ایالات متحده داره چون صهیونیستها و متحدان عربش براشون دغدغه نیست ) و توجه به تجربه کره شمالی مثل روز روشن میکنه که قطعا در مذاکره و حتی بعد از توافق در دو مورد هسته ای و موشکی (جمع آوری) بحث منطقه را پیش خواهد کشید.

 

خب اون مذاکره با اون ابعاد و یک دستور کار مشخص (هسته ای) و با افق نرم! (توقف فعالیتهای هسته ای و نه جمع آوری و قید زمان و دائمی سازی و ...) به برچیده شدن تنها بخشی از تحریمها اون هم با کیفیتی که دیدیم (حتی زمان برجام) منتهی شد، از مذاکرات فعلی واقعا اصلا میشه هیچ انتظاری داشت؟

 

شاید عنوان بشه که باید بریم ببینیم چه میشه! یا نفس مذاکره موجب آرام سازی فضا میشه. ولی آقای عباس عبدی هم تک جمله ای داشتند که این را میتونید اسمش را مذاکره بزارید ولی رسمش تسلیم هست.

 

ولی خب اگر طیفی بسیار اصرار داره میتونند دعوت به مذاکره کنند ولی نه از اینجای کار. نقطه شروع باید یکسان باشه. یا ترامپ به برجام برگرده ( حالا برای وجهه ی سیاسیش نمیخواد اسما به برجام برگرده، اصلا برجام ملغی ولی شرایط تحریمها به زمان برجام بازگرده ) یا ما به شرایط غنی سازی و عدم اجرای پادمان و ترتیبات خاص و قلب اراک و تعداد سانتریفیوژها و میزان ذخایر و ... برسیم. بعد هم در قدم اول مگر ترامپ اعلام نمیکنه هدف من فقط دست نیافتن به بمب اتم هست خب فقط در مورد هسته ای میشینیم مذاکره میکنیم. آیا امیدی حتی برای این قائل هستیم؟ وقتی نیستیم چطور گمان میکنید چیزی که ترامپ بهش نیاز داره و اسم مذاکره را روش گذاشته به اندازه اپسیلونی برای ما مفید خواهد بود؟ مگر اینکه گفته بشه اوضاع از این بدتر نمیشه که این را هم به قرائن بسیار میشه ثابت کرد که اتفاقا بعد از اولین نشست (که فشار افکار عمومی حالا دیگه از برجام هم عبور کرده (چون ایران خودش پذیرفته مرگش را) بالا میگیره و تحریمها هم که مثل مدل کره شمالی با نهایت قدرت پابرجاست) بالا میگیره و اون طرف به خواستش رسیده و این طرف با هر نشست ناموفق به خاطر زیاده خواهی شرط و شروط افراد مختلف تیم مقابل وضعیت روانی اقتصادی/اجتماعیش وخیم تر میشه اون هم بعد از پشت سر گذاشتن نسبی شوک تحریمهای بازگشته و شدید شده )

  • Like 1
  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
39 minutes قبل , alala گفت:

در مورد مذاکره بسیار بحث شده ولی چند نکته که میشه بهشون اشاره کرد و البته تحلیل کاملا شخصی است:

 

ترامپ به این مذاکره برای بستن کیس وعده هاش و شاید بشه گفت مهمترین و حیاتی ترین وعدش که ذینفعان بیشماری داره و براش از بسیاری پرونده های دیگه پرستیژ بالاتری در بین لابی های موجود ایجاد میکنه به شدت نیاز داره. در قدم اول و قبل از انتخابات و به عنوان اهرم اطمینان بخشی برای تقویت جایگاه انتخاباتیش بین رقبا و نماندن بهانه دست رقبا و اطمینان از یکسال باقیمانده که پرونده معلق ایران با قدمهای تنش زای جدید و غیرقابل پیش بینی ای روبرو نشه و مثل پرونده کره شمالی وارد یک فاز خواب و متعادلی بشه. نیاز ترامپ به این مورد حیاتی را در کدهای مختلفی میشه مشاهده کرد و به نظرم چندان مورد تردید از جانب کسی نیست.

 

اما نیت ترامپ برای دستیابی به یک توافق واقعی؟ منافعی که ترامپ از «تنها» حتی اعلام موافقت ایران با مذاکره و یک عکس دو نفره مثلا با جناب روحانی به دست میاره؟ و منافعی که ایران از این عکس دو نفره به دست میاره؟ شرایط مذاکره؟ چشم انداز و اهداف و زمان بندیش؟

 

فراموش نکنیم مذاکرات دور قبل با عبارت کلیدی که غرب مدام عنوانش میکرد استارت خورد و اون هم نهایتا «توقف فعالیتهای هسته ای ایران بود» یک مورد کلی و مبهم، قابل مذاکره و چانه زنی و با چهارچوب مشخص. از نقطه ای که برنامه هسته ای ایران برای خودش یک افق بی نهایت ترسیم کرده بود و داشت ادامه میداد.

در مذاکرات فعلی حتی در مرحله ای که ترامپ به ظاهر شروطش را پس گرفته ما عبارت کلیدی مذاکره را چه در دست داریم؟ اول از نقطه شروع که در مذاکرات قبل در حقیقت داشته ما بود، برنامه هسته ای با افق نامحدود و بدون شرط و قید و بند، در مذاکرات جدید این نقطه شروع محدودیت های برجام هست، در حقیقت ترامپ از همین حالا محدودیتهای برجام را فرض میدونه و برای دائمی کردن این محدودیتها (یا به زبان دیگه که بارها تکرار کرده جمع آوری کلی برنامه هسته ای ایران ) قرار هست مذاکره کنه. (یک بن بست) و بر خلاف مذاکرات قبل به طور علنی (سخنان دیروزش با ان بی سی) از همین حالا برنامه موشکی را هم یکی از بایدهای این مذاکره میدونه (ابعادش به کنار و خواسته هاش که البته باز حتی قبل از مذاکره حدسشون دشوار نیست حتی اگر کره شمالی را هم نداشته باشیم و خواسته هاش از کره شمالی که به مراتب از ایران دغدغه کمتری برای ایالات متحده داره چون صهیونیستها و متحدان عربش براشون دغدغه نیست ) و توجه به تجربه کره شمالی مثل روز روشن میکنه که قطعا در مذاکره و حتی بعد از توافق در دو مورد هسته ای و موشکی (جمع آوری) بحث منطقه را پیش خواهد کشید.

 

خب اون مذاکره با اون ابعاد و یک دستور کار مشخص (هسته ای) و با افق نرم! (توقف فعالیتهای هسته ای و نه جمع آوری و قید زمان و دائمی سازی و ...) به برچیده شدن تنها بخشی از تحریمها اون هم با کیفیتی که دیدیم (حتی زمان برجام) منتهی شد، از مذاکرات فعلی واقعا اصلا میشه هیچ انتظاری داشت؟

 

شاید عنوان بشه که باید بریم ببینیم چه میشه! یا نفس مذاکره موجب آرام سازی فضا میشه. ولی آقای عباس عبدی هم تک جمله ای داشتند که این را میتونید اسمش را مذاکره بزارید ولی رسمش تسلیم هست.

 

ولی خب اگر طیفی بسیار اصرار داره میتونند دعوت به مذاکره کنند ولی نه از اینجای کار. نقطه شروع باید یکسان باشه. یا ترامپ به برجام برگرده ( حالا برای وجهه ی سیاسیش نمیخواد اسما به برجام برگرده، اصلا برجام ملغی ولی شرایط تحریمها به زمان برجام بازگرده ) یا ما به شرایط غنی سازی و عدم اجرای پادمان و ترتیبات خاص و قلب اراک و تعداد سانتریفیوژها و میزان ذخایر و ... برسیم. بعد هم در قدم اول مگر ترامپ اعلام نمیکنه هدف من فقط دست نیافتن به بمب اتم هست خب فقط در مورد هسته ای میشینیم مذاکره میکنیم. آیا امیدی حتی برای این قائل هستیم؟ وقتی نیستیم چطور گمان میکنید چیزی که ترامپ بهش نیاز داره و اسم مذاکره را روش گذاشته به اندازه اپسیلونی برای ما مفید خواهد بود؟ مگر اینکه گفته بشه اوضاع از این بدتر نمیشه که این را هم به قرائن بسیار میشه ثابت کرد که اتفاقا بعد از اولین نشست (که فشار افکار عمومی حالا دیگه از برجام هم عبور کرده (چون ایران خودش پذیرفته مرگش را) بالا میگیره و تحریمها هم که مثل مدل کره شمالی با نهایت قدرت پابرجاست) بالا میگیره و اون طرف به خواستش رسیده و این طرف با هر نشست ناموفق به خاطر زیاده خواهی شرط و شروط افراد مختلف تیم مقابل وضعیت روانی اقتصادی/اجتماعیش وخیم تر میشه اون هم بعد از پشت سر گذاشتن نسبی شوک تحریمهای بازگشته و شدید شده )

تحلیل زیبایی است. ارزش نوشتن و خواندن دارد.

  • Upvote 2
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 ساعت پیش, alala گفت:

در مورد مذاکره بسیار بحث شده ولی چند نکته که میشه بهشون اشاره کرد و البته تحلیل کاملا شخصی است:

 

ترامپ به این مذاکره برای بستن کیس وعده هاش و شاید بشه گفت مهمترین و حیاتی ترین وعدش که ذینفعان بیشماری داره و براش از بسیاری پرونده های دیگه پرستیژ بالاتری در بین لابی های موجود ایجاد میکنه به شدت نیاز داره. در قدم اول و قبل از انتخابات و به عنوان اهرم اطمینان بخشی برای تقویت جایگاه انتخاباتیش بین رقبا و نماندن بهانه دست رقبا و اطمینان از یکسال باقیمانده که پرونده معلق ایران با قدمهای تنش زای جدید و غیرقابل پیش بینی ای روبرو نشه و مثل پرونده کره شمالی وارد یک فاز خواب و متعادلی بشه. نیاز ترامپ به این مورد حیاتی را در کدهای مختلفی میشه مشاهده کرد و به نظرم چندان مورد تردید از جانب کسی نیست.

 

همانطور که گفتی علارغم شعارهای ترامپ برای مذاکره، تنها علاقه ترامپ به گرفتن عکس و نمایش هست 

نمایشی از نگاه بالا به پایین 

مذاکره به نفسه خوب هست و همیشه باید از اون استقبال کرد ولی به چیزی که الان آمریکا میگه مذاکره نمیگن، بهش میگن تسلیم 

 

در زمان اوباما رفتار امریکا و حرکاتش نشون می داد اونها برای رسیدن به توافق گام بر می دارند و واقعا دنبال توافق هستن ولی ترامپ توافقی تو ذهنش نداره

 

یک نکته که خیلی مهم هست و بحث نمیشه اینه که ما تا سال پیش با امریکا توافق برجام رو داشتیم 

و امریکا از اون زد بیرون 

پس اگر در شرایط فعلی ما مذاکره رو قبول کنیم به نحوی عمل اون رو تایید کردیم 

 

از سمت دیگه اروپایی ها نشون دادن در این بازی جایگاهی ندارن و اگر مذاکراتی بخواهد شکل بگیرد نباید حضور داشته باشن، چون اراده و قدرتی در این باره ندارند 

به عنوان کسی که همیشه از مذاکره کردن و حرف زدن پشتیبانی میکنه میگم

برای مذاکره با همین ترامپچند شرط باید تامین بشه،

- باید توان هسته ای ایران به بلوغ صنعتی برسه( راه اندازی سانتریفیوژ های نسل 8 و راه اندازی 2 فردوی دیگر و غنی سازی 50 درصد در مینی راکتورهای دریایی) 

- موشک ماهواره بر ما، ماهواره های جاسوسی در مدار مستقر کنن 

- اسرائیل نتونه به سوریه حمله کنه و هر حمله ای با پاسخ متقابل روبرو بشه 

نفر مذاکره کننده باید احمدی نژاد باشه ( این رو شوخی نمیگم بلکه یک نفر شومن در سطح ترامپ نیاز هست )

 

در غیر اینصورت مذاکره جز تحقیر کشور ما نخواهد بود 

چون ترامپ مدعی وارد میشه و این شرایط که گفتم کاری می کنن که مذاکره کننده ما رفتار تحقیر کننده رو به خودش بر گردونه و خنثی بشه

 

 

 

ویرایش شده در توسط arminheidari
  • Like 1
  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

حالا میشه حتی موارد را جزئی تر بررسی کرد ولی همونطور که اشاره شد و شما هم اشاره کردید یکی از نتایج عملی و فوری (که اتفاقا ترامپ هم بهش به نظر بسیار چشم دوخته) در هرگونه پذیرفتن مذاکره ای (حتی لفظی) مرگ قطعی برجام و رسمیت بخشیدن به خروج ترامپ از برجام و مشروعیت بخشی به چنین اقدامی است که ترامپ فعلا از سمت جامعه جهانی همچنان بایکوت هست در این مورد و جز امارات/عربستان/بحرین/صهیونیستها کسی تاییدش نکرده.

 

در این وضعیت شما اگر وارد چنین مذاکره بی سرانجامی بشید و بعدا حتی ازش بیرون بیایید (بنا بر زیاده خواهی قطعی ترامپ) دیگه شرایط به گذشته بازنمیگرده و برجام برای همیشه پروندش بسته خواهد بود و شما با اینکه بهش پایبندید همچنان و طرف مقابل هم تمام تحریمها و حتی بیشترش را اعمال کرده ولی کسی از تعهدات دو طرف در برجام دیگه صحبت نخواهد کرد چون ایران به دست خودش خاکش کرده.

 

چیزی که الان هم شاید دردی از ما دوا نمیکنه ولی لااقل در انزوای دیپلماتیکی که امریکا دنبال میکنه ما ازش داریم همچنان به عنوان یک برگ استفاده میکنیم و مدعی هستیم.

 

برای تک تک دلایلی که ذکر شد و شما هم مواردی را اشاره کردید چنین تحلیل هایی میشه داشت با جزییات که تبیین میکنه چرا پذیرفتن این اغوای ترامپ به روشنی مشخص هست که چه سرانجامی خواهد داشت حتی بدتر از پیش رفتن شرایط فعلی. شرایطی که ما میتونیم امید داشته باشیم با کارتهای کم تعدادمون لااقل بازی کنیم ولی در شرایط پذیرفتن مذاکره شما دستهاتون را با طناب مذاکره میبندید و باید منتظر بنشینید مادامیکه تحریمها به شدت داره فشار میاره ببینید میل طرف مقابلی که حالا خیالش راحت شده به چی میکشه و هرگونه برخوساتن از میز مذاکره هم که مشخص هست اولا به چی تعبیر میشه، چه عواقبی خواهد داشت و چه اتفاقاتی رخ میده.

  • Like 1
  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.