Ahmad6644

تاپیک جامع دستاوردهای پهپادی ایران (گزارش ، تحلیل ، خبر و ... )

Recommended Posts

سیلوها قطعا در دکترین ضربه ی بزرگ دوم قرار میگیرند به این دلیل که پایداری و بقا برای گذر از ضربه ی نخست ،  انگیزه ی ایجاد تاسیسات زیر زمینی هست . برای ایجاد مفهوم غافلگیری که مبنای دکترین ضربه ی اول بزرگ هست راه های بسیار کم خرج  تری از ایجاد تاسیسات زیر زمینی هست .

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

البته درباره اینکه ساخت سیلو با دکترین ضربه نخست مطابقت دارد بنده مخالف جناب MR9 هستم. اصولا سیلوها برای قاطعیت در ایجاد ضربه به وجود آمده اند چه ضربه نخست باشد و چه ضربه  دوم. توجه بفرمایید که اگر اگر مکان سیلوها مشخص شود آنها حداقل امکان دفاعی را دارا می باشند ولی سکوهای متحرک با اینکه شناسایی آنها مشکل تر است ولی به تنهایی قابلیت دفاع از خود ندارند. در کنار سیلوها می توان از سیستم های ضد هوایی استفاده نمود و خطر حملات هوایی را کاهش داد ولی اگر یک سیستم ضد هوایی متحرک در کنار لانچر موشکی متحرک حرکت کند علاوه بر اینکه سرعت حرکت را کاهش می دهد موجب شناسایی آسانتر سکوی متحرک موشکی نیز می شود. حتی در شوروی و ایالات متحده وجود سیلوها برای تحمل ضربه نخست و ایجاد ضربه دوم بوده است. در کشور ما نیز وجود سیلوها برای همین قاطعیت در ضربه اساسی به دشمن ایجاد شده است. فرض بفرمایید موردی که دوستان در تاپیکی دیگر برای انهدام ماهواره های دشمن بیان کرده اند برای ما با موشک های بزرگ امکان پذیر باشد. اگر به فرض ما تعداد محدودی از این نوع خاص موشک را داشته باشیم با آن جثه عظیم بهتر نیست از سیلو پرتاب شود تا اینکه به وسیله سکوهای متحرک حمل شود؟

 

 

با سلام - ضمن تشکر از توجه شما

 

اما یک نکته بسیار مهم که اغلب آن را فرموش می کنیم ، تجربه تلخ ارتش عراق در جنگ سال 1991 بشمار می رود . به گفته ژنرال احمد صدیق رشدی ( مسئول وقت اطلاعات نیروی هوایی ارتش عراق در جنگ با ایران و فرمانده تیپ دوم موشکی این ارتش در جنگ 1991) ، ارتش عراق حداقل از چند سیلوی موشکی ثابت و چند لانچر متحرک بهره می برد ، تمامی سیلوهای موشکی ثابت عراق ، در همان لحظات نخست جنگ توسط مهمات سنگر شکن و بواسطه حملات شدیدهوایی نابود شده ، در حالی که به گفته این افسر ارشد و اعترافات ارتش ایالات متحده ، هیچ کدام از لانچرهای متحرک اسکاد در طول این جنگ مورد اصابت واقع نشده و به گفته یک افسراطلاعاتی  نیروی هوایی آمریکا ، پیدا کردن این لانچرها به مثابه پیدا کردن سوزن در انبار کاه بود .

 

خوب وقتی مقایسه می کنیم و حتی تجربه ارتش آلمان در جنگ دوم را در کنار این مساله قرار می دهیم ( استفاده از لانچرهای متحرک برای موشکهای وی-2) ، به عینه متوجه خواهیم شد که اساسا" ، استفاده از موشک ، صرفا" در چهارچوب دکترین ضربه نخست قرار دارد یعنی دکترین نظامی تهاجمی ، پس زمانی سیلوهای ثابت مفید به فایده خواهند بود که راهبرد نظامی ما بر اساس راهبرد تهاجمی قرار گرفته باشد ، حال که براساس منابع مختلف ، دکترین نظامی ما بر اساس ضربه دوم طراحی شده و ساخت و توسعه سلاح ها هم بر این اساس بوده ، پس ایجاد سیلوی ثابت ، یک مقدار غیر قابل توجیه می باشد .

 

البته مقایسه وضعیت ما با اتحاد شوروی و ایالات متحده شاید درست نباشد ، چرا که حداقل بر اساس مطالعات بنده ، همه سرهای جنگی موشکهای قاره پیمای دو طرف به کلاهکهای غیر متعارف مسلح بوده و براساس نظریه توازن وحشت ، این سلاح های نامتعارف و توانایی پیش دستی بر حریف بودند که دکترین ضربه نخست یا ضربه دوم را تعیین می کردند و نسبت دادن این دو به یکی از طرفهای درگیر در جنگ سرد شاید درست نباشد ، چرا که این مساله نسبی می بود .

 

این را هم در نظر داشته باشید که دیگر سازه ها و استحکامات ثابت نظامی ، جایی در نبردهای پر تحرک فعلی ندارند و حتی ارتش ایالات متحده در دهه 1970 و 1980 ، با طراحی لانچرهای متحرک برای موشکهای پرشینگ و MX ، میزان آسیب پذیری خود را در برابر حملات روسها به سیلوهای ثابت موشکی خودش کاهش داد .

  • Upvote 8

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ضربه دوم اتمی در کشورها توسط ناوگان زیردریایی اتمی و لانچرهای متحرک (زمینی یا راه آهن) تضمین میشود ، اساس سیلو ها برای ضربه اول و حمله موشکی پیش دستانه هستند

  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

البته سیلوهای زیر زمینی در جنگ محدود هم میتونن کارآیی داشته باشن , به عنوان مثال در صورت حمله هوایی رژیم اسرائیل به تاسیسات هسته ای میشه از این سیلو ها بهره برد! همچنین با داشتن رادارهای OTH برد بلند (مثل رادار سپهر) میشه ترافیک هوایی منطقه رو تحت نظر داشت و در صورت مشاهده علائم تهاجم گسترده یا دریافت خبر اعلان جنگ به کشور از این سیلوها پیش از رسیدن جنگنده ها و موشکهای کروز دشمن استفاده کرد! 

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
به نظرتون امکانش هست بخوان مثل کاری که زمان نشوندن ار کی یو انجام دادن رو دوباره انجام بدن. اون موقع اول گفتن
گرفتیم بعد گذاشتن امریکاییها صحبتهاشون وکردن بعد تصویر باکیفیت از پهپادسالم نشون دادن
الان هم میخوان امریکایی ها اول حرفهاشون رو بزنن بعد یه تصویرباکیفیت از مدل اندازه اصلی نشون بدن.البته این فقط یک حدث هست.
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

41341597067047821747_thumb.jpg
! اون آرکیو رو بندازش دور ....حالا مهم اینه که این چیه  

http://www.dailymail.co.uk/news/article-2831269/Plane-passenger-records-speeding-circular-UFO-zooming-beneath-jet-flies-Iran.html

ویرایش شده در توسط kiarash

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

41341597067047821747_thumb.jpg
! اون آرکیو رو بندازش دور ....حالا مهم اینه که این چیه  

http://www.dailymail.co.uk/news/article-2831269/Plane-passenger-records-speeding-circular-UFO-zooming-beneath-jet-flies-Iran.html

تاپيك جداگانه داريم در اين مورد ، بحث همون پهپاد ناشناخته ، بشقاب پرنده است .

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

با سلام - ضمن تشکر از توجه شما

 

اما یک نکته بسیار مهم که اغلب آن را فرموش می کنیم ، تجربه تلخ ارتش عراق در جنگ سال 1991 بشمار می رود . به گفته ژنرال احمد صدیق رشدی ( مسئول وقت اطلاعات نیروی هوایی ارتش عراق در جنگ با ایران و فرمانده تیپ دوم موشکی این ارتش در جنگ 1991) ، ارتش عراق حداقل از چند سیلوی موشکی ثابت و چند لانچر متحرک بهره می برد ، تمامی سیلوهای موشکی ثابت عراق ، در همان لحظات نخست جنگ توسط مهمات سنگر شکن و بواسطه حملات شدیدهوایی نابود شده ، در حالی که به گفته این افسر ارشد و اعترافات ارتش ایالات متحده ، هیچ کدام از لانچرهای متحرک اسکاد در طول این جنگ مورد اصابت واقع نشده و به گفته یک افسراطلاعاتی  نیروی هوایی آمریکا ، پیدا کردن این لانچرها به مثابه پیدا کردن سوزن در انبار کاه بود .

 

خوب وقتی مقایسه می کنیم و حتی تجربه ارتش آلمان در جنگ دوم را در کنار این مساله قرار می دهیم ( استفاده از لانچرهای متحرک برای موشکهای وی-2) ، به عینه متوجه خواهیم شد که اساسا" ، استفاده از موشک ، صرفا" در چهارچوب دکترین ضربه نخست قرار دارد یعنی دکترین نظامی تهاجمی ، پس زمانی سیلوهای ثابت مفید به فایده خواهند بود که راهبرد نظامی ما بر اساس راهبرد تهاجمی قرار گرفته باشد ، حال که براساس منابع مختلف ، دکترین نظامی ما بر اساس ضربه دوم طراحی شده و ساخت و توسعه سلاح ها هم بر این اساس بوده ، پس ایجاد سیلوی ثابت ، یک مقدار غیر قابل توجیه می باشد .

 

البته مقایسه وضعیت ما با اتحاد شوروی و ایالات متحده شاید درست نباشد ، چرا که حداقل بر اساس مطالعات بنده ، همه سرهای جنگی موشکهای قاره پیمای دو طرف به کلاهکهای غیر متعارف مسلح بوده و براساس نظریه توازن وحشت ، این سلاح های نامتعارف و توانایی پیش دستی بر حریف بودند که دکترین ضربه نخست یا ضربه دوم را تعیین می کردند و نسبت دادن این دو به یکی از طرفهای درگیر در جنگ سرد شاید درست نباشد ، چرا که این مساله نسبی می بود .

 

این را هم در نظر داشته باشید که دیگر سازه ها و استحکامات ثابت نظامی ، جایی در نبردهای پر تحرک فعلی ندارند و حتی ارتش ایالات متحده در دهه 1970 و 1980 ، با طراحی لانچرهای متحرک برای موشکهای پرشینگ و MX ، میزان آسیب پذیری خود را در برابر حملات روسها به سیلوهای ثابت موشکی خودش کاهش داد .

 

 

ضربه دوم اتمی در کشورها توسط ناوگان زیردریایی اتمی و لانچرهای متحرک (زمینی یا راه آهن) تضمین میشود ، اساس سیلو ها برای ضربه اول و حمله موشکی پیش دستانه هستند

البته فکر کنم بنده منظورم رو بد به دوستان رسوندم. بعد از جنگ جهانی دوم تا به امروز هیچ سلاح استراتژیکی فقط برای ضربه اول توسعه نیافته است بلکه همه این سلاح ها بر روی پلتفرم های مختلف این قابلیت را دارند که بعد از موج اول حمله و برای ایجاد موج دوم بکار بروند. سلاح های منطبق با دکترین موج اول تنها موشک های V-2 آلمانی و امثال آن بودند که از روی سکوی ثابت بدون دفاع پرتاب می شدند. ولی در زمان جنگ سرد هر دو ابرقدرت به این فکر بودند که ممکن است آغاز کننده حمله طرف مقابل باشد. بنابراین آنها سلاح های استراتژیک خود را روی پلتفرم های مختلف آماده شلیک می کردند تا این پلتفرم ها بتوانند از پس ضربه ناشی از موج اول حمله بر بیایند و ضربه دوم را منتقل نماییند.

سیستم های متحرک قابلیت بقا در میدان نبرد بیشتری از سیستم های ثابت داشتند ولی امکان حمله به آنها بسیار آسانتر از سیلوهای ثابتی بود که به خوبی اصول پدافند عامل و غیر عامل در مورد آنها یکار رفته بود. مشکل سیلوها آنجا بود که اساسا با اولین پرتاب موشک از آنها مکان آنها آشکار می شد و امکان حمله به آنها زیاد می شد ولی سیستم های متحرک امکان جابجایی داشتند که باعث می شد مکان پیدا کردن آنها مشکل تر باشد و امکان شلیک دوباره موشک برای آنها فراهم باشد.

صحبتی که بنده کردم این بود که گفتم سیستم های متحرک برای پرتاب محموله های عمومی (هم شامل WMDها و هم غیره ) مناسب تر است ولی برای پرتاب محموله های ویژه که تعداد آنها بسیار کم باشد (مثلا یک عدد) و ریسک پرتاب بسیار بالا باشد سیلوهای با پدافند های عامل و غیر عامل بسیار قوی بهتر از سکوهای متحرک است.

  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

البته فکر کنم بنده منظورم رو بد به دوستان رسوندم. بعد از جنگ جهانی دوم تا به امروز هیچ سلاح استراتژیکی فقط برای ضربه اول توسعه نیافته است بلکه همه این سلاح ها بر روی پلتفرم های مختلف این قابلیت را دارند که بعد از موج اول حمله و برای ایجاد موج دوم بکار بروند. سلاح های منطبق با دکترین موج اول تنها موشک های V-2 آلمانی و امثال آن بودند که از روی سکوی ثابت بدون دفاع پرتاب می شدند. ولی در زمان جنگ سرد هر دو ابرقدرت به این فکر بودند که ممکن است آغاز کننده حمله طرف مقابل باشد. بنابراین آنها سلاح های استراتژیک خود را روی پلتفرم های مختلف آماده شلیک می کردند تا این پلتفرم ها بتوانند از پس ضربه ناشی از موج اول حمله بر بیایند و ضربه دوم را منتقل نماییند.

سیستم های متحرک قابلیت بقا در میدان نبرد بیشتری از سیستم های ثابت داشتند ولی امکان حمله به آنها بسیار آسانتر از سیلوهای ثابتی بود که به خوبی اصول پدافند عامل و غیر عامل در مورد آنها یکار رفته بود. مشکل سیلوها آنجا بود که اساسا با اولین پرتاب موشک از آنها مکان آنها آشکار می شد و امکان حمله به آنها زیاد می شد ولی سیستم های متحرک امکان جابجایی داشتند که باعث می شد مکان پیدا کردن آنها مشکل تر باشد و امکان شلیک دوباره موشک برای آنها فراهم باشد.

صحبتی که بنده کردم این بود که گفتم سیستم های متحرک برای پرتاب محموله های عمومی (هم شامل WMDها و هم غیره ) مناسب تر است ولی برای پرتاب محموله های ویژه که تعداد آنها بسیار کم باشد (مثلا یک عدد) و ریسک پرتاب بسیار بالا باشد سیلوهای با پدافند های عامل و غیر عامل بسیار قوی بهتر از سکوهای متحرک است.

 

 

با سلام - متنشکرم از توضیح بسیار جالب شما

 

البته در مورد موشکهای وی-2 باید خدمت شما عرض کنم که در خاطرات سرتیپ دکتر والتر دورنبرگر آمده است که آنها بتدریج ( یعنی بعد از بمباران پینمونده ) متوجه آسیب پذیری شدید سکوی های ثابت شده و قانع شدند که باید از لانچرهای متحرک استفاده کنند تا آسیب پذیری خودرا به حداقل ممکن برسانند .

 

 درارتباط با محموله های ویژه هم خدمت شما باید عرض کنم که درست می فرمایید ، اما بحث سر این است که در جریان یک جنگ ، عمدتا" موشکهایی مورد استفاده قرار می گیرد تا بتواند حداکثر تخریب را در اهداف عمومی و نه ویژه ( مثلا" مورد اصابت قرار دادن ماهواره ها ، همانگونه که فرمودید  )  مد نظر ،  ایجاد کند ، بنابراین شاید ساخت یک یا چند سیلوی ثابت ، حتی برای محموله های ویژه ، یک مقدار به صرفه نباشد ، چون کاملا" می دانیم که حریف برتری هوایی مطلق را در اختیار دارد واین اشتباهی بود که صدام در جنگ 1991 مرتکب شد و قدرت هوایی حریف را دست کم گرفت .

 

فرموده شما فقط در یک صورت قابل آنالیز خواهد بود که  تعداد زیادی سیلوی مستحکم شده ( با روش پرتاب گرم ) در دسترس باشد تا در صورت هر گونه احساس خطر ، بعنوان یک اقدام پیشدستانه بسمت اهداف از قبل تعیین شده ، شلیک شده تا دشمن در تصمیم گیری خود  برای اجرای حمله دچار شک و تردید گردد .

 

متشکرم :rose: :rose:

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

من تقریبا یقین دارم که ساخت چنین سیستمی که همزمان از طیف های مختلف تصویر برداری می کند از حد و قواره ی ایران خارج است. ما تو همین طیف مرئی و فروسرخ با کاربردهای نظامی مشکلات متعددی داریم که به احتمال بسیار زیاد قطعات اصلی اینها هم با هزار دوز و کلک از خارج وارد شده اند. اینکه وارد حوزه ی طیف های دیگر (که قطعات مورد نیازش تو بازار های جهانی هم شاید پیدا نمیشه) بشیم جای خود دارد.

سلام...دوست عزیز بر خلاف تصور شما این حقیر یقین دارم که ساخت چنین سامانه ای آنچنان هم که تصور می کنیم برای ما غیر ممکن نیست (این نکته را هم عنوان کنم که به احتمال بسیار قوی، محموله ی ویژه حداقل دو نوع کار اطلاعاتی متفاوت انجام می دهد، که بخش مهمش همون وغیره ماجرا می باشد)...

ما گسترده ترین صنایع الکترونیک منطقه خاورمیانه را از بعد کمی و انسانی داریم-ما بیش از دو دهه تجربه ی کار عملی و تحقیقاتی فشرده در موضوع الکترونیک نظامی را داریم-ما تجربه ی ورود به مسئله ی تولید انبوه قطعات الکترونیک را داریم (خیلی از این قطعات وارداتی که امروز در صنایع دفاع مورد بهره برداری قرار میگیره به دلیل صرفه ی اقتصادی-نیروی انسانی وارد می شوند وگرنه امکان تولید در داخل وجود دارد .. بخش هایی هم وجود دارد که بسیار هایتک هستش و ما از بعد مالی و میزان نیروی انسانی ای که صرف اون پروژه ها می شوند، جسارت ورود بهشون رو نداشتیم، ولی توان انسانی و زیرساخت تولید محدودشون را داریم .. به عنوان مثال، کسی در اینجا هست که بتونه با اطمینان بگه صنایع الکترونیک ایران یک مینی فَب دارد و یا ندارد؟)...این نکته ی مهم هم وجود دارد که توی کار (بلاخص سخت افزاری که بخش عمده اش به الکترونیک مربوط میشه) وقتی شما نمونه ی محصول را داشته باشید خود به خود نصف کارتون جلو رفته!

 

............................................................................................

اعضاء محترم میلیتاری؛ درسته حالا ما اومدیم یک محصول ارزان قیمت و برداشت ایرانی خودمون از RQ-170 را ساخته ایم، این به این معنا نیستش که مشابه سازی قطعی از 170 رو انجام نداده ایم و پیگیرش نیستیم. این 170 آمریکایی تو مقوله ی اطلاعات اونقدر کارش بیسته که هر فرمانده ای رو از خود بی خود میکنه!!! بلاخص که برای انجام عملیات های مراقبتی و شناسایی مستمر بر فراز مستراحی به نام اسرائیل خیلی خیلی به کارمون میاد.

ازتون خواهش میکنم کمی منطقی به قضایا نگاه کنید...

شاید در قبال این کاری که در موضوع مهندسی معکوس 170 (طراحی معکوس) شده، ناراحت باشید! ولی این حقیر به هیچ عنوان ناراحت نیستم! چون دو دو تا چهار تا میکنم...خودتون قضاوت کنید...قضیه ای که الان اتفاق افتاده برای این حقیر بسیار شیرینه! چرا؟ چون که سعی شده با کمترین هزینه برای ایجاد زیرساخت های تولیدی جدید به 170 ایرانی رسید. چون که یه تناسب جالب بین بودجه، قدرت ساخت، کمیت و کارآیی به وجود آمده!...این ورژن 170 ایرانی، حداکثر پول ساختی که برای ما میندازه یک بیستم نمونه ی آمریکایی هستش، تا یک دهم قابلیت های اطلاعاتی 170 آمریکایی رو میتونه داشته باشه (بمب افکن هم که هست)، حداقل یک پنجم پنهانکاری 170 آمریکایی را دارد!...آیا نمی ارزد؟...البته مطمئن باشید که نمونه ی مشابه با توانمندی های (جمع آوری اطلاعات) هم سطح به حتم پیگیری شده و خواهد شد.

ویرایش شده در توسط Marine101
  • Upvote 6
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

http://www.janes.com/article/45633/iranian-rq-170-flight-likely-to-have-featured-sub-scale-model

واسه اونایی که قند شکن ندارن

A reported first flight by Iran of a reverse-engineered copy of the Lockheed Martin RQ-170 Sentinel unmanned aerial vehicle (UAV) appears to have featured a sub-scale model rather than a full-scale replica as announced by state media on 10 November.

Video footage of the flight broadcast by Press TV on 12 November appears to show a remote-controlled sub-scale copy of the RQ-170, which Iran captured from the United States in 2011, performing a series of high-speed passes.

Whereas Iranian officials have hailed the flight as an example of the country's domestic aerospace capabilities, there are a number of giveaways in the video that indicate the RQ-170 in flight was actually a sub-scale model. Such a model was shown during the unveiling ceremony of the full-scale replica alongside the captured original, attended by Supreme Leader of the Islamic Revolution Ayatollah Seyed Ali Khamenei and Islamic Revolution Guards Corps (IRGC) Commander Major General Mohammad Ali Jafari on 11 May.

While the video mainly shows the aircraft flying in an empty sky, there are a few shots that give the viewer a sense of its scale. These include a brief shot of the RQ-170 taking off from a runway that would be far too wide if the vehicle was indeed full-sized.

Further, a shot of the UAV flying ahead of a Bell 206 JetRanger chase helicopter again shows the aircraft to be too small to be a full-scale replica. Both the sub- and full-scale vehicles were shown alongside the HESA Shahed (Witness) 285 light attack helicopter (an indigenous version of the JetRanger) at the unveiling, and so a fairly accurate size comparison can be made.

Another indication that the UAV flight featured a sub-scale (and likely sub-par) copy of the original is a radio antenna that can clearly be seen on the upper fuselage, suggesting that this Iranian model was flown by remote-control from the ground, rather than autonomously.

The final giveaway that the aircraft is not the same as the full-scale replica shown in May is the undercarriage. Whereas the undercarriage of the full-scale replica features a single nosewheel and main wheels attached to a single strut, the model that flew has a double nosewheel and a rather spindly main wheel arrangement that would be suitable for a much smaller and lighter aircraft.

Whether the Iranians plan to manufacture this sub-scale version (they would not require the same range performance as the original aircraft and so would require less fuel capacity), or whether this represents a flying prototype for the full-scale replica, remains to be seen.

COMMENT

Reports that Iran has flown a reverse-engineered copy of the RQ-170 must be treated with some scepticism. State-run media outlets have in recent years made a number of similar claims about the development of other 'new and highly capable' aircraft types, only for them to fall well short of the hype when finally unveiled.


For example, an 'indigenously designed' maritime patrol aircraft turned out to be an Antonov An-140 regional airliner fitted with some basic electro-optical and infrared cameras, while other recently unveiled Iranian platforms have been little more than modified Western types that were procured before the fall of the Shah in 1979. These include the Shahed (Witness) 285 light attack helicopter developed from the Bell 206 JetRanger, and the Northrop F-5-derived Azarakhsh (Lightning), Saeghe (Thunderbolt), and Simorgh (Phoenix) fighter aircraft.


Most recently Iran revealed its own 'stealth fighter' in the form of the Qaher-313 (also known as the F-313). Barely large enough to fit a pilot, this aircraft seemingly bears little more than a passing resemblance to other fifth-generation combat aircraft either in service or being developed. Images of the very basic cockpit and Plexiglas-looking canopy added to the derision surrounding this aircraft.


From the video evidence it would appear that with the RQ-170 Iran has once again made a claim about its advanced aerospace capabilities that is not borne out by the reality.

ویرایش شده در توسط mahdimousavi
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
نمونه هایی بسیار بزرگتر از RQ-170 در حال ساخت هست...

صبر...
  • Upvote 6
  • Downvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

نمونه هایی بسیار بزرگتر از RQ-170 در حال ساخت هست...
صبر...

ایهام داشت الان جملت. یعنی از همین RQ داره نسخه های بزرگتر ساخته میشه یا کلا پهپاد دیگه ای بزرگتر از اون جداگانه ساخته میشه؟ چقدر بزرگتر؟ یعنی داریم پهپاد Hale میسازیم؟

پی نوشت: از یک منبعی در مورد پهپاد فطرس مطالبی شنیدم که جالب بود. ایشون توی همون مجموعه ای هست که در حال بهینه سازی فطرس هستند.اسم این مجموعه رو نمیتونم بگم فکر کنم مخالف قوانین سایت باشه، یا شاید هم نباشه. گفتش که توی همون اولین پرواز ها، به خاطر وزن زیاد، ارابه فرودش شکسته و بدنه کلی اسیب دیده و از اونجا که ارابه فرود مستحکم تر از اون فعلا نمیتونیم بسازیم، فرستادنش برای بهینه سازی وزن که البته با موفقیت هم تمام شده طرحش و الان دارن پیاده میکنن این تغییرات رو.

الان سوالی که پیش میاد ما همین ارابه فرود ها رو هم خودمون درست میکنیم یا از خارج از کشور سفارش میدیم؟

امیدوارم به جای دنبال کردن چندین پروژه پهپاد موازی، دنبال یه طرح واقعا درست حسابی مثل پریدیتور یا ریپر برن، مطمئنم میتونیم انجام بدیم، ولی متاسفانه الان نگاه یکپارچه ای در این زمینه نداریم.
الان شاهد ۱۲۹ چی شد؟ فطرس کجاست؟ ایا همه اینا فقط برای رونمایی دیده میشن و بعد میرن خاک میخورن؟ ویرایش شده در توسط era_923
  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط mehdipersian
      شناور شهید باقری به بالگرد، موشک و پهپاد مجهز خواهد شد 
      فرمانده نیروی دریایی سپاه:

      شناور شهید باقری که در آینده ساخت آن به اتمام می‌رسد، علاوه بر داشتن یک ناوگروه در داخل خود، باند پرواز هم دارد که پهپاد می‌تواند از روی آن حرکت کرده و به پرواز درآید و در بازگشت هم می‌تواند بر روی آن بنشیند.
      شناور شهید باقری با ۲۴۰ متر طول و ۲۱ متر ارتفاع، مجهز به بالگرد، موشک و پهپاد است.
      این شناور به گونه‌ای در حال ساخت است که از روی عرشه آن حدود ۶۰ پهپاد می‌تواند پرواز کند و بنشیند.
      وستانیوز
       
    • توسط jotter
      گاهی به پهپادهای پرتاب شونده از زیردریایی
      با توجه به توان و کارایی اثبات شده زیر دریایی های پنهان کار و بومی ایران، مجهز شدن این تجهیزات به پرنده های بدون سرنشین کابوسی برای نیروهای بیگانه حاضر در منطقه خواهد بود.
      به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، پرنده های بدون سرنشین در نقش های مختلف از جمله شناسایی، جاسوسی و اکتشاف، جنگ افزار های برگزیده ارتش های امروز دنیا هستند که دارای جایگاهی تسخیر ناشدنی در جنگ های مدرن می باشند.
      مزیت بدون سرنشین بودن، در کنار ویژگی های کوچکی، سبکی و ارزانی و همین طور قابلیت اطمینان پذیری بالا، به این وسایل امکان می دهد تا بیشتر از هر وسیله دیگری برای مقاصد گفته شده مناسبت داشته باشند. هر چند که پهپاد ها، در حین انجام ماموریت بسیار کارآمدند، ولی در برخی از اوقات، استفاده از آنها به دلیل بعد مسافت و همین طور بزرگی و گستردگی تاسیسات پرتاب و بازیافت و ایستگاه زمینی، مشکلاتی را پیش روی می آورد که از آن جمله می توان به آسیب پذیری تاسیسات در مقابل آتش احتمالی دشمن، ایجاد خطر برای گروه انجام عملیات و همین طور لو رفتن محل استقرار نیروهای خودی اشاره کرد. با توجه به این موضوع اگر بتوان پهپادها را به شکلی مخفیانه وکار آمد و در فاصله مناسب از دشمن دریافت و بازیافت کرد، بالا رفتن قابلیت اطمینان پذیری پیش و پس از انجام عملیات، کارایی وسیله را دو چندان خواهد ساخت و از این طرف دیگر نیروهای خودی نیز از ایمنی کافی برخوردار خوهند بود. گزینه ای که قادر است تمام این نیازمندیها را برآورده کند، واگذار کردن نقش پرتاب و بازیافت و همین طور ایستگاه کنترل زمینی به زیر دریایی هایی است که قادرند به شکلی رادار گریز وارد آب های دشمن شوند.
      در این مقاله به تلاش های صورت گرفته برای توسعه این دسته از پهپاد ها در نقاط مختلف جهان و معرفی نمونه های ساخته شده و طرح های در دست توسعه از آنها می پردازیم:

      *پهپاد تک ماو
      پژوهشگران در سال 2005موفق به تولید پهپادی شدند که با قرار گرفتن در یک لوله می تواند،از زیر دریایی های رها شده و با رسیدن به سطح آب، پرواز کند. این پروژه که با پشتیبانی نیروی دریایی ایالات متحده انجام کرفته است،توسط پژوهشگران شرکت سامانه های اسپاوار به اجرا در آمده است. این پهپاد با قرار گرفتن در یک لوله سر بسته، به کمک یک گوی شناور از عمق 40 پایی به سطح آب رسیده و شناور می شود. در داخل لوله ساز و کارری تعبیه شده است که برای پرتاب کردن پهپاد، سرعت اولیه لازم رابه آن می دهد. پرنده بدون سرنشینی که در این سامانه مورد استفاده قرار گرفته است، یک ریز پهپاد تک ماو است که بالهای آن برای امکان پذیری قرار گرفتن در داخل لوله تا می شوند. گوی شناور در سطح آب که به وسیلهی یک سیم با زیر دریایی ارتباط دارد، در نقش ایستگاه کنترل زمینی آن نیز ظاهر می شود. همین طور وظایف فرمان و کنترل را پیش از پرتاب می توان با خالی کردن هوای داخل این بویه، آن را به زیر آب کشیده و با زیر دیایی به خارج از منطقه عملیات جابه جا کرد. پرنده بدون سرنشین به کار رفته نیز پس از انجام عملیات در داخل دریا سقوط خواهد نمود.
      پهپاد تک ماو که توسط نیروهای اشغال گر امریکایی در عراق مورد استفاده قرار گرفته استف قاد به پرواز با سرعتی معادل 80 کیلونتر بر ساعت بوده و تا 30 دقیقه می تواند پرواز خودگردان انجام دهد . تک ماو توسط شرکت پژوهش های کاربردی واقع در آلبوکرک، نیومکزیکو طراحی و ساخته شده است. ویژگی های طراحی این وسیله به شکلی است که با پرتاب شدن از زیر دریایی های سرنشین دار و بدون سرنشین همخوانی خوبی دارد.

      *پهپاد اسکن ایگل
      پژوهشگران در سال 2006 نسخه ای از پهپاد اسن ایگل را طراحی کرده اند که قابلیت پرتاب شدن از هواپیما را دارد. این نسخه جدید به طوری تغییر یافته است تا بتواند از محفظه بمب هواپیماهای بمب افکن و یا زیر دریایی و همین طور از لوله اژدرمانندی زیر دریایی ها شلیک می شود، پرتابرگردد. برای بازیافت این وسیله می توان از شنورهای سطح آب و یا گارد ساحلی استفاده کرد.همین طور می توان لوله هایی که پهپاد از آن پرتاب می شوند را از راه دور غرق کرد.
      لوله اژدر مانند کوچک پس از پرتاب شدن از زیر دریایی به سطح آب آمده و پهپاد اسکن ایگل را پس از باز شدن بال های آن تا ارتفاعی پرتاب می کندکه پرنده بتواند به پرواز خود ادامه دهد. پهپاد اسکن ایگل که 40 پوند وزن دارد قادر است ماموریت هایی را تا 20 ساعت به انجام برسناد. شعاع عملیاتی این وسیله از زیر دریایی تقریبا برابر با شعاع عملیاتی آن در صورت هدایت از سطح زمین است.

      *پهپاد وولانس
      در ماه گذشته، پژوهشگران آلمانی با استفاده از طرح موجود علاءالدین، پهپادی را طراحی کرده اند که به جای پرتاب به کمک دستف می تواند از ساز و کاری که در برجک دیده بانی زیر دریایی تعبیه شده، پرتبا گردد. دست کم می توان سه عدد از پرنده های بدون سرنشین وولانس رابا قرار دادن در محفظه های بسته در زیر دریایی، نگهداری کرد. این پرنده ا بوسیله ی پرتاب کننده هایی تا شونده پرتاب می شوند که در برجک دیده بانی زیر دریایی های پرسکوپ دار قرار گرفته اند. از طرف دیگر می توان به جای استفاده از پریسکوپ و یا پرتاب کننده های پهپاد وولانسف از مسلسل در این مکان استفاده کرد.
      برای پرتاب پهپاد وولانس، لازم است زیردریایی به عمق استفاده از پریسکوپ وارد شده و دریچه برجک خود را باز کند. در این صورت پرتاب کننده هواپیما که به شکلی جالب هواپیمای با بالهای تا شده را به همراه دارد، از هم باز شده و این وسیله ی کوچک را پرتاب می کند. پس از انجام این کار دریچه برجک بسته شده و خلبان پرنده با فرو رفتن زیر دریایی در زیر آب، ‌به کنترل آن می پردازد. برای برقراری ارتباط ، آنتنی بلند از بدنه زیر دریایی خارج شده و وظیفه ی ارسال فرامین و دریافت داده ها را انجام می دهد. در این روش نیازی به بازیافت کردن تجهیزات پرتاب کننده پرنده نیست و از طرف دیگر، سرعت عمل نیز بسیار بالاست. مشکل موجود در این طرح، ضرورت بالا آمدن زیر دریایی به عمق پیرسکوپ است.
      پهپاد وولانس به مانند علاء الدین قادر است تا پیش از خالی شدن باتری ها، تا یک ساعت عملیات انجام دهد. از جایی که تنها راه بازیافت پرنده بازگشت زیر دریایی به سطح اب است، این سامانه را می توان یک بار مصرف تلقی کرد. سرعت بیشینه وولانس90 کیلومتر در ساعت است که اغلب به دلیل خارج شدن از خط دید، در طول یک ساعت می تواند تا شعاع 30 کیلومتری از زیر دریایی مادر دور شود. این وسیله برای زیر دریایی هایی که در آنها مورد ساتفاده قرار می گیرد، یک برگ برنده به شمار می آید، چرا که زیر دریایی ها در هنگام فرو رفتن در زیر آب اطلاعی از دنیای اطراف خود ندارند. همینطور به دلیل سرعت کم، زیر دریایی های غیر اتمی در زیر اب قادر نیستند، دشمنان خود را در محیط اطراف شناسایی کرده و برای مقابله سریع و مؤثر با آنها درست به انجام کاری بزنند.با مجهز شدن زیر دریایی ها به این وسایل، امکان تبدیل شدن آنها به جنگ افزار هایی هراس انگیز وجود خواهد داشت.
      هر چند که پهپاد های وولانس تقریبا غیر قابل ردگیری هستند، ولی به دلیل فرو فرستاده شدن تصاویر ویدئویی در باند سی توسط این وسایل به زیردریایی ، امکان به خطر افتادن زیر دریایی مادر وجود خواهد داشت. بالگرد های ضد زیر دریایی مدرن امروزی با استفاده از سامانه های سونار خود قادر خواهند بود با استفاده از این امواج ، این زیر دریایی ها را به اسانی مورد هدف قرار دهند.

      *پهپاد کورمورنت
      در سالهای گذشته، طراحی و ساخت پهپادی در دارپا مورد توجه قرار گرفته است که قادر است پس از پرتاب از زیر دریایی و انجام عملیات، بازیافت شده و دوباره مورد استفاده قرار گیرد. طرح اولیه این پهپاد دگردیسی پذیر که کورمورنت نام دارد، توسط مهندسان شرکت لاکهید مارتین داده شده است.
      نقاط حساس این پرنده از جمله ورودی های هوایی آن در هنگام پرتاب توسط روکشهایی انعطاف پذیر آب بندی می شوند. برای جلوگیری از پاره شدن این پوشش، درون بدنه پهپاد،با نیتروژن تحت فشار قرار می گیرد. این پرنده از لوله های پرتاب موشک های بالستیک قاره پیما نظیر ترایدنت قابل پرتاب بوده و از پس از پرتاب بر روی سطح آب شناور خواهد شد. با جدا شدن روکش های محافظ سوراخ های بدنه در سطح آب، موتور جت به کار خواهد افتاد و پرنده به تدریج از سطح آب جدا خوهد گشت. پس از انجام عملیات می توان پرنده را بوسیله شناور شدن در سطح آب و یا استفاده از چتر بازیافت کرد.
      این پرنده را می توان برای مقاصد شناسایی و یا تهاجمی به کار گرفت که با توجه به محموله ای که برای آن در نظر گرفته، مشخص می گردد. بدنه این وسیله از تیتانیوم ساخته می شود که علاوه بر مقاوم بودن در برابر خوردگی، می تواند در برابر شلیک شدن موشک از حفره داخل آن نیز از خود پایداری نشان دهد. بر خلاف موشکهای بالستیک که محل اختفای یزر دریایی مادر را بر ملا می کنند، این وسیله باعث لو رفتن ایستگاه زمینی خود نخواهد شد.
      نکته جالب درباره بازیافت این وسیله استفاده از یک ربات زیر دریایی است که بر زیبایی کار و در عین حال پیچیدگی آن می افزاید. انجام اولین آزمایش ها در مورد امکان پذیری ساخت چنین وسیله ای در اواخر سال 2008 آغاز خواهد گردید.

      تحلیل
      جایگاه پهپاد های پرتاب شونده از زیر دریایی در راهبرد دفاعی جمهوری اسلامی
      با توجه به تهدیدات روز افزون دشمنان خارجی و از طرف دیگر فزونی گرفتن توان علمی و فنی کشور مان در زمینه نظامی و غیر نظامی، استفاده از جنگ افزار های پیشرفته و غافل گیر کننده مسلما قنشی کلیدی در به هم زدن محاسبات دشمنان از منظر پیش گیری و همین طور زمین گیر کردن آنها در صورت حمله احتمالی خواهد داشت. خمان گونه که گفته شد، ویژگی پنهان کاری زیر دریایی ها در ترکیب با مزیت های فوق العاده پرنده های بدون سرنشین، کلید حل بسیاری از مشکلات موجود در عملیات های شناسایی و جاسوسی است. با توجه به توان و کارایی اثبات شده زیر دریایی های پنهان کار و بومی ایران، مجهز شدن این تجهیزات به پرنده های بدون سرنشین می تواند کابوسی برای نیروهای بیگانه حاضر در منطقه تبدیل گردد و کار را برای حضور آنان در این مناطق به مراتب مشکل تر کند.
      با توجه به این موضوع دامنه شناسایی و جاسوسی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی به یک باره گسترش چشم گیری خواهد بافت، به طوری که بنا به تحلیل کارشناسان امنیتی غوغاسالار رژیم صهیونیستی «حتی استفاده از گزینه دریایی مدیترانه نیر در اقدام تلافی جویانه ایران در برابر تهاجم احتمالی، وجود خواهد داشت.»
      از طرف دیگر با توجه به توسعه فناوری یاد شده، استفاده از آن در آب های سرزمینی ایران زنگ خطری برای مسئولان امر خواهد بود،‌ چرا که در صورت پیش بینی نکردن این امکان و مقابله پیشاپیش با آن،‌ امکان هر گونه درز اطلاعاتی از تاسیسات ساحلی و فرا ساحلی وجود خواهد داشت.
      شایان ذکر است که جاسوسی به کمک پرنده های بدون سرنشین کوچک بسیار موثرتر از تصویر برداری هایی که از منابع ماهواره ای انجام می گیرد خواهد بود. هر چند که دشمن در موقعیتی نیست که توانایی حمله از پهپادهایی با این ویژگی را داشته باشد، ولی در راهبرد دفاعی آینده جمهوری اسلامی باید، حضور احتمالی این وسایل را هم پایه جنگ افزارهایی چون موشک های کروز دور برد، جدی گرفت.
      منبع:
      www.globalsecurity.com
      www.theregister.co.uk
      www.strategypage.com
      http://mashreghnews.ir/NSite/FullStory/News/?Id=14040
    • توسط EMP
      MotionDSP video presentation در سال 2010
      [b]گرد آوری شده مخصوص سایت میلیتاری[/b]
      حتما فیلمهای تهیه شده توسط پهبادهای ایرانی از ناوهای هواپیما بر آمریکایی را در اینترنت یا صدا سیما مشاهده کرده اید. با یک نگاه می توان فهمید که این فیلمها مشکل لرزش و کیفیت و رزولوشن پایین دارند. اهمیت رزولوشن وقتی خود را نشان می دهد که مفسرین خبره تصاویردر واحدهای اطلاعات و شناسایی یا مفسرین رکن دو را به اشتباه انداخته یا باعث غیر قابل تفسیر کردن تصاویر می شود. همچنین حتما شنیده اید که از دوربین های تجاری سونی در ماهواره های ایران برای تصویر برداری استفاده شده و کیفیت تصاویر ارسالی آنها بسیار پایین است.

      حتما در فیلم های هالیوودی دیده اید (حتی اخیرا در یک سریال تلویزونی پلیسی داخلی هم دیده شد که از انعکاس تصویر مجرمی بر روی سپر ماشین تصویر کامل او را ساختند و ....!!) که یک پلیس با استفاده از نرم افزار از روی یک عکس کم کیفیت جزئیاتی را بدست می آورد که منجر به پیدا کردن جانی می شود. تمام متخصصین برق و کامپیوتر (البته به استثناء آنها که در صدا سیما مشاور این سریالها هستند) می دانند که چنین چیزی مطلقا غیر ممکن و زاییده تصورات هالیوودی است زیرا در یک عکس کم کیفیت داده ای وجود ندارد که بر اساس آن بتوان تصویر بهتری ساخت.

      خوب پس راه حل چیست؟
      آمریکایی ها هم در عراق و افغانستان مشکل مشابهی دارند!!! شرکت MotionDSP [b]ابر رایانش را بکار گرفته[/b] تا محصولی را برای نیروهای آمریکایی فعال در عراق و افغانستان تهیه کرده تا آنها بتوانند فیلمهای کم کیفیت پهباد های خود را تبدیل به تصاویر و فیلمهای با کیفیت بهتر بکنند.
      http://www.motiondsp.com/sites/default/files/MotionDSP_Ikena_ISR.pdf
      ایده محصول بسیار ساده است:
      هنگامی که از یک هدف فیلم تهیه می کنیم تعداد زیادی تصویر از آن بدست می آید به ویژه اگر نرخ فریم در ثانیه بالا باشد، نکته جالب این است که نویز کوانتیزیشن ناشی از رزولوشن بد دوربین بد کیفیت و گرد غبار و ... موجود در هوا در هر تصویر داده های متفاوتی را حذف می کند و بعضی داده های مفید را که در فریم قبلی حذف شده بوده را نمایش می دهد. کافی است که با استفاده از یک الگوریتم داده های مفید چندین فریم را در یک فریم گرد آوری کنیم و به این ترتیب یک تصویر پر رزولوشن از یک دوربین ارزان قیمت بدست آوریم. ایراد این الگوریتم ها کند بودن آنها است که شرکت MotionDSP با استفاده از توان پردازشی خیره کننده کارتهای گرافیکی NVIDA به عنوان کمک پردازنده برای پردازنده اصلی نرم افزاری ساخته که قادر به این کار است. در واقع اینجا ابر رایانش به کمک سبکتر کردن پهباد ها و ماهواره ها آمده است کافی است که سرعت انتقال تصاویر را در تله متری سریعتر بکنیم و به تعداد فریم بیشتری را در ثانیه ارسال بکنیم تا بتوانیم عکسها و فیلمهای پر رزولوشن داشته باشیم. پیاده سازی این الگوریتم ها در ایران نیز کاملا امکان پذیر است و هم برای پهبادهای آینده و هم تصاویر تهیه شده قبلی قابل استفاده خواهد بود.
    • توسط MR9
      شکار برفراز خلیج پارس
       
      سیستم های Triton مشابه سیستم های به کار رفته در Lockheed EP-3 هست که به منظور شناسایی و طبقه بندی سیگنالهای ضعیف راداری است.این هواگرد با این قابلیت قادر است تا این سیگنال‌ها را به صورت سه بعدی شناسایی و تعیین موقعیت جغرافیایی کند و به برنامه ریزان ماموریت این امکان را می‌دهد تا به یک نمایه مشخص ازنظم الکترونیکی از نبرد دست یابند , یا هواپیماها و .... را خارج از محدوده رادارهای پدافند هوایی دشمن نگه دارد. شناسایی و مکان‌یابی منبع سیگنال‌های راداری نیز می‌تواند برای قرار دادن کشتی های نظامی در موقعیت های هدفگیری مناسب استفاده شود. گیرنده‌های باند فرکانسی پایین و بالا یک قابلیت multi-INT را به این هواگرد اعطا خواهد کرد که در سال ۲۰۲۱ به میدان خواهد امد.
       

       

       
       
      Iran's Revolutionary Guard shoots down US drone
      U.S. drone shot down by Iranian missile in international airspace: U.S. source
       
      پی نوشت :
      با تشکر از برادر عزیز remo بابت ارسال اطلاعات فنی در بروزرسانی
       
       
    • توسط mehran55
      بنام خداوند بخشنده مهربان
       
      با سلامی دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست
      در جریان بازدید از نمایشگاه اقتدار 40 در بهم ماه 1397 در حین بازدید از غرفه پهپادها ، با توجه به اینکه مسئول غرفه علاقه بنده به پهپادها رو مشاهده کردند ، یک کتاب رو به بنده هدیه دادند که به چگونگی روند شکل گیری یگان پهپادی سپاه می پرداخت.
      با کسب اجازه از مدیران محترم انجمن و در راستای پرداخت ذکات علم ، مطالب و محتوای این کتاب 188 صفحه ای رو به تدریج و در قالب این تاپیک خدمت سایر دوستان خودم تقدیم میکنم :
       
      پهپاد در دفاع مقدس
      روند شکل گیری و نقش آفرینی یگان پهپاد سپاه در دفاع مقدس

       
      مقدمه -
      اگر چه از سالهای پیش از جنگ ، پرنده های هدایت پذیر از راه دور ( پهپاد ) به عنوان ابزار اطلاعاتی در ارتش های جهان از جایگاه خاصی برخوردار بودند ، اما در ارتش ایران ( قبل از پیروزی انقلاب اسلامی) محلی از اعراب نداشتند ؛ و گفته می شود که چند فروند از پهپاد های هدف در یکی از پایگاه های نظامی دیده شده که در دوران دفاع مقدس هیچ مأموریتی از خود نشان ندادند.


      پهپاد هدف BQM-74 Chuker
       
      ضرورت بکارگیری پهپادهای شناسائی دقیقا از روزی مطرح شد که فرماندهان جبهه های جنگ با چالشی به نام محدودیت پروازی هواپیماهای شناسائی RF-4 ارتش روبرو شدند و از عکس هوائی به عنوان مهمترین و قابل اتکاترین وسیله کسب اطلاعات و شناخت موقعیت دشمن در صحنه نبرد محروم شدند.

      فتو فانتوم نهاجا (RF-4E)
       
      به دنبال تحریم های اقتصادی - تسلیحاتی ، نیاز جبهه های جنگ به عکس هوائی و نگرانی فرماندهان از نبود وسیله جایگزین ؛ نیروهای مومن ، متعهد و جوان مراکز تحقیقاتی دانشگاهی ؛ بر آن شدند تا در جهت تأمین جایگزینی برای آن به فکر چاره باشند. قرار داشتن کشور در تحریم های اقتصادی - تسلیحاتی آمریکا و دنیای غرب از یک طرف و تصویب عملیات استانچ علیه جمهوری اسلامی ، امکان دستیابی به پهپادهای نظامی را برای سپاهیان اسلام طولانی و یا غیر ممکن ساخته بود که رزمندگان برای تأمین آن هدف مجبور به ساخت و ارتقای هواپیماهای مدل شدند.

       
      واحد اطلاعات - عملیات قرارگاه خاتم الانبیاء (محوری ترین قرارگاه عملیاتی سپاه که کار سازماندهی ، هدایت و طرح ریزی عملیاتی قوای اسلام علیه نیروهای اشغالگر بعثی را بر عهده داشت ) در سال 1362 گرفتار چالشی مهم در زمینه کسب اطلاعات از مواضع دشمن شد.
      این واحد از روش های گوناگون از جمله عکسبرداری هوائی توسط هواپیماهای RF-4 و RF-5 ارتش جمهوری اسلامی ، گروه های پیاده شناسائی ، شنود مخابراتی و تخلیه اطلاعاتی اسرای جنگی به کسب اطلاعات از دشمن اقدام می نمود.

      فتو تایگر نهاجا (RF-5A)
       
      در سال 1362 پس از جلسه مشترک فرماندهان ارتش و سپاه و اعلام فرمانده نیروی هوائی ارتش مبنی بر وضع محدودیت پرواز برای هواپیماهای RF-4 به دلائل مختلف از جمله کمبود هواپیما و پر مخاطره بودن این نوع پروازها ، فرماندهان جنگ را به دنبال یافتن وسیله یا روش جایگزین رهنمون کرد.
      اگر چه خواستگاه اولیه ساخت پرنده های بدون سرنشین با رویکرد شناسائی و عکسبرداری هوائی مشخص و روشن نیست ، اما قدر مسلم این است که ابتدا شهید چمران در وزارت دفاع و سپس جهادهای دانشگاهی دانشگاه اصفهان ، دانشگاه صنعتی اصفهان ، دانشگاه صنعتی شریف و دانشگاه شیراز ، گام های اولیه را برای تأمین آن هدف برداشته اند که به لحاظ دستیابی دانشگاه اصفهان به موفقیت هائی ، روند پیگیری ساخت ، تولید و بهره برداری اطلاعاتی تا تشکیل " یگان پهپاد در سپاه" از آنجا آغاز گردید.

       

       
      نیاز قرارگاه خاتم به اطلاعات از عمق نیروهای دشمن ، که تأمین آن توسط نیروهای پیاده شناسائی قابل اتکا نبود از یک طرف و عدم تأمین عکس های هوائی توسط ارتش از طرف دیگر ، نیاز به این پرنده را شدیدتر نمود.
      با انجام موفقیت آمیز اولین تست عملیاتی توسط این هواپیمای ساخت جهاد دانشگاهی دانشگاه اصفهان در نزدیک جزیره ماهی ( تحت نظر فرماندهان قرارگاه خاتم ) ، امید به جایگزین شدن این پرنده های بدون سرنشین به جای هواپیمای RF-4 پر رنگ تر شد و به دستور فرمانده سپاه به یگان هوائی سپاه ؛ تشکیل " گردان رعد " ( گردانی اطلاعاتی با هدف تأمین عکس هوائی ) ابلاغ گردید.
      این گردان ، با استقرار در شهر اهواز و سپس در پادگانی در نزدیکی جبهه های جنگ ، به گسترش ساختار و سازمان پرداخت و تلاش نمود جای عکس های هوائی ارتش را برای فرماندهان سپاه پر نماید.

      اعضای گردان پهپادی رعد
       
       
      ادامه دارد ...
       
      ------------
      پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.
      پ.ن 2 : با توجه به طولانی بودن مطالب و بخاطر جلوگیری از خستگی مخاطب در پست های بعدی به ادامه مطالب این کتاب خواهیم  پرداخت.
      پ.ن 3 : به دلیل رعایت امانتداری لازم است بیان نمایم که بخاطر جلوگیری از یکنواختی مطالب ، تعدادی عکس هم در لابلای مطالب تاپیک قرار داده ام که این عکس ها عموما مربوط به کتاب نبوده و توسط اینجانب انتخاب شده اند.
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.