امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

برادر 7 میلیمتری عزیز! منظور از دوموتوره کردن، بهتر کردن نیست. دو موتوره کردن یک هواپیما محاسبات آیرودینامیکی و راداری و خیلی چیزها را عوض می کند. لذا اینکه شما یک طرحی شبیه اف 35 را درست کنی که دو موتور داشته باشد و بتواند بپرد! خودش یک مسئله تکنولوژیک پیچیده هست. این کار رو میگم که از عهده خیلی ها بر نمی آید و نیازمند زیرساخت علمی و فناوری هست.

 

دوست عزیز چه چیز شما رو به این نتیجه رسونده که زیرساخت علمی و فناوری لازم رو چینی ها دارند ولی بوئینگ و لاکهیدمارتین و نورثروپ گرومن ندارند !؟

 

چین در یکی 2 دهه ی اخیر به خصوص رشد زیاد و پرشتابی داشته (با  مهندسی معکوس ، جاسوسی ، رشد علمی واقعی خودش  ....) ولی همین الان به ویژه در مورد فناوری های هوا فضایی چند دهه با آمریکا فاصله داره 

این درحالیه که حتی کشور های پیشرفته غرب اروپا حداقل 1 دهه با آمریکا فاصله فناوری دارند . در مورد کشور ما این فاصله در بحث موشکی مثلا که زیاد سرمایه گذاری شده تا حدودی کمتر شده و به بیش از 2 دهه رسیده 

در موارد دیگه حتی به 70 سال یا بیشتر هم می رسه 

  • Upvote 11

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

دوست عزیز چه چیز شما رو به این نتیجه رسونده که زیرساخت علمی و فناوری لازم رو چینی ها دارند ولی بوئینگ و لاکهیدمارتین و نورثروپ گرومن ندارند !؟

 

چین در یکی 2 دهه ی اخیر به خصوص رشد زیاد و پرشتابی داشته (با  مهندسی معکوس ، جاسوسی ، رشد علمی واقعی خودش  ....) ولی همین الان به ویژه در مورد فناوری های هوا فضایی چند دهه با آمریکا فاصله داره 

این درحالیه که حتی کشور های پیشرفته غرب اروپا حداقل 1 دهه با آمریکا فاصله فناوری دارند . در مورد کشور ما این فاصله در بحث موشکی مثلا که زیاد سرمایه گذاری شده تا حدودی کمتر شده و به بیش از 2 دهه رسیده 

در موارد دیگه حتی به 70 سال یا بیشتر هم می رسه 

 

 

چینی ها این کار را ولو غیراخلاقی، تنها در صورتی می توانستند انجام دهند که زیرساختهای علمی بسیار قوی و اوریجنال داشته باشند. دوموتوره کردن لایتنینگ از عهده اکثر شرکتهای آمریکایی نیز بر نمی آید چه برسد به بقیه. اصلا خود سازنده هم بخواهد دوموتوره کند به نظر بیشتر از چینی ها طول بکشد. تأکید می کنم ولو غیراخلاقی باشد.

پس در مورد توان علمی و فنی چینی ها نه باید افراط کرد و نه تفریط

 

 

عجیبه! چیز پیچیده ای نمی گم که این همه بحث زا شد! بله چین یکی دو دهه از آمریکا عقبه. اما این بدان معنی نیست که زیرساختهای تحقیق و توسعه و تولید علم رو نداره. همین.

 

در مورد شرکتهای آمریکایی، عرض شد اکثر شرکتها، یعنی از چند هزار شرکت فعال در زمینه هوافضا، تعداد کمتری می تونند. که شامل بوئینگ و لاکهید مارتین و نورتروپ گرومن قطعا میشه!

  • Upvote 2
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

 

با این حال ، ایالات متحده ، بسرعت جنگنده نسل پنجم خود را به موجودی نیروی  هوایی اضافه نموده   و این بدان معنی است که ناوگان نیروی هوایی این کشور ، همچنان بزرگتر و پیشرفته از نیروی هوایی چین باقی خواهد ماند .

 

این بسرعت یعنی دقیقا چقدر بسرعت؟ و جنگنده ای که تا 2022 نمیتونه از AIM-120D استفاده کنه چطور میخواد در نبرد فامد از پس سوخو 30 های چینی با برد بسیار بیشتر( و آنهم بدون تانک سوخت خارجی) بر بیاد؟

  • Upvote 5
  • Downvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

در هواگردهای رزمی قدرت پیشران اهمیت بالایی داره ، اما مهمتر از اون نسبت رانش به وزن هست که در جنگنده اف 35 به دلیل وزن زیاد (بیش از13 هزارکیلوگرم) ، این نسبت زیر یک (0.87 در مدل F-35A) هست ، در حالی که نسبت رانش به وزن در جنگنده تایفون (با وزن خالی 11 هزار کیلوگرم) با وجود کمتر بودن مجموع تراست دو موتور  1.15 هست که میشه گفت در جنگنده J-31 هم ممکنه به دلیل تغییر گسترده سازه که اصلی ترین بخش جنگنده هم محسوب میشه ، شاهد کاهش وزن جنگنده و تغییر در نسبت رانش به وزن (نسبت به اف 35) باشیم که در این صورت مسئله پیشران ضعیفتر J-31 حل میشه! 


نکته دیگر اینکه هرچند چین در زمینه تولید پیشران های توربینی هنوز به خودکفایی نرسیده ، اما ظاهرا پیشران WS-13 E نسبت به پیشران RD-93 روسی تراست بیشتری (90 کیلونیوتن در حالت پس سوز) تولید میکنه!

  • Upvote 9
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

در جنگنده J-31 هم ممکنه به دلیل تغییر گسترده سازه که اصلی ترین بخش جنگنده هم محسوب میشه ، شاهد کاهش وزن جنگنده و تغییر در نسبت رانش به وزن (نسبت به اف 35) باشیم که در این صورت مسئله پیشران ضعیفتر J-31 حل میشه! 

 

سلام. ببینید بحث تاپیک از کجا به کجا کشید ..... :oops:  جناب MR9 شرمنده شما هستم .

.............................

 

به نکته بسیار مهمی اشاره فرمودید . این بحثِ  " نسبتِ توان پیشرانه به وزن "  یک مساله ای هست که از همون نخستین روزهای رونمایی از لایتنینگ و رسانه ای شدن مشخصات فنی و نسبت پیشران به وزنش در محافل نظامی نقل مجلس ها بوده .

 

اما میخوام نظر شما رو به برنامه ای جلب کنم که متاسفانه همیشه نادیده گرفته میشه . البته بنده چندین بار در سایت بهش اشاره کردم ولی اهمیتی به اون داده نشده .

 

نیروی هوایی آمریکا برنامه ای رو با نام Miniature Self-Defense Munition یا MSDM به معنیه  " مهمات کوچک دفاع از خود "  دنبال میکنه . هدفش هم اینه :

 

The MSDM will support miniaturized weapon capabilities for air superiority by enabling close-in platform self- defense and penetration into contested A2AD environment with little to no impact to payload capacity

 

سلاحی کوچک به منظور دفاع از خود در فاصله نزدیک و با توانایی انجام ماموریت در شرایط محیط های با دسترسی سخت و محدود شده با تاثیر ناچیز بر روی ظرفیت محموله پرنده .

 

قرارداد پژوهش و توسعه این سلاح هم در تاریخ 20 ژانویه 2016 به کمپانی ریتئون واگذار شد و قراره نتایجش تا همین تاریخ در سال 2021 به ثمر برسه .

 

علاوه بر ریتئون ، لاکهیدمارتین هم با بودجه داخلی خودش مشغول توسعه چنین سلاحی هست .

 

و درست در همین قرارداد ، توسعه یک سلاح دیگر هم گنجانده شده : Small Advanced Capability Missile یا SACM به معنای  " موشک با توان پیشرفته کوچک "  که قراره جایگزین اَمرَم و یا حتی سایدوایندر بشه . 

 

حالا حتما میپرسید این برنامه ها چه ارتباطی با نسبت پیشران به وزن در جنگنده ها داره ...........

 

ارتباطش اینه که اون کسانی که میان لایتنینگ تنبل و غیر چالاک  ( فرضی که ما در نظر میگیریم ولی خلبانان این پرنده هیچ اعتقادی بهش ندارند ) رو به خدمت میگیرند ، آینده دور رو دیدن و چنین سلاح هایی رو براش در نظر گرفتن .

 

فلسفه اونا کاملاً روشنه : در نبردهای هوایی آینده ، مانورهای سنگین جنگنده ها در اولویت قرار نداره ، زیرا موشک های هوا به هوای آینده یعنی ماحصل برنامه SACM به اندازه ای چالاک و مانور پذیر هستن که کمبود چالاکی پرنده حاملش رو کاملا جبران میکنه و پرنده های متخاصم رو نابود میکنه و از سوی دیگه ماحصل برنامه MSDM میتونه به صورت دائم و در فضای 360 درجه از پرنده حامل خودش در برابر موشک های هوا به هوا و سطح به هوا دفاع نقطه ای انجام بده یا در واقع به نوعی سامانه دفاع فعال باشه برای جنگنده ها . 

 

با این اوصاف حتی یک جنگنده چالاک با نسبت نیروی پیشران به وزن بالا هم کار بسیار سختی در مقابله با پرنده ای با توانایی های ذکر شده خواهد داشت .

 

https://www.defense.gov/News/Contracts/Contract-View/Article/643762

http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:_4yRANkKLiYJ:www.janes.com/article/57493/raytheon-selected-to-deliver-next-generation-tactical-air-to-air-missile-solutions+&cd=2&hl=en&ct=clnk&gl=ir

  • Upvote 14

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

سلام. ببینید بحث تاپیک از کجا به کجا کشید ..... :oops:  جناب MR9 شرمنده شما هستم .

.............................

 

به نکته بسیار مهمی اشاره فرمودید . این بحثِ  " نسبتِ توان پیشرانه به وزن "  یک مساله ای هست که از همون نخستین روزهای رونمایی از لایتنینگ و رسانه ای شدن مشخصات فنی و نسبت پیشران به وزنش در محافل نظامی نقل مجلس ها بوده .

 

سلام

موضوع مورد اشاره در پست پیشین بنده در خصوص جنگنده J-31 و تراست کمتر پیشرانهای این هواپیما نسبت به  F-35 هست که در اون پست توضیح داده شد که مسئله اصلی نسبت رانش به وزن هواپیماست و تراست کمتر الزاما به معنای ضعیفتر بودن جنگنده نیست! بلکه ممکنه در اثر تغییر استراکچر جنگنده (که سنگینی اصلی جنگنده مربوط به اونه) یا استفاده از متریال های متفاوت ، وزن خالص جنگنده مورد نظر کاهش چشمگیر یا حتی افزایش پیدا کرده باشه که با توجه به نوع موتورها ، تلاش برای کاهش وزن محتمل تر به نظر میرسه و کاهش وزن جنگنده هم الزاما به معنی تضعیفش نیست!  در ادامه همون پست به موتوری اشاره شد که در صورت بکارگیریش میتونه تفاوت تراست رو‌ هم کاملا جبران کنه!

 

اما در خصوص F-35 ! 

این جنگنده به دلیل تجمیع نیازمندی های متفاوت و برای جایگزینی با جنگنده های یوساف (در کلاس های مختلف) ، دچار سنگینی بیش از حد شده! به طوری که موتور پر قدرت F-135  هم نتونسته اونطور که باید ظاهر بشه!

این جنگنده از لحاظ نسبت رانش به وزن با جنگنده قدیمی اف 4 فانتوم قابل مقایسه هست! در مدل  F-35 C نسبت رانش به وزن در حد 0.75   هست که در مقایسه با جنگنده های نسل 4 و 5 بسیار کمه!

 

نسبت رانش به وزن در تعدادی از جنگنده های روز جهان:

 PAKFA : 1.16

Su-35S : 1.13

F-15 C : 1.07

F-16 C : 1.095

F-18E : 0.93

---

F-4 E : 0.86

  • Upvote 11

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

 

نیروی هوایی آمریکا برنامه ای رو با نام Miniature Self-Defense Munition یا MSDM به معنیه  " مهمات کوچک دفاع از خود "  دنبال میکنه . هدفش هم اینه :

 

The MSDM will support miniaturized weapon capabilities for air superiority by enabling close-in platform self- defense and penetration into contested A2AD environment with little to no impact to payload capacity

 

سلاحی کوچک به منظور دفاع از خود در فاصله نزدیک و با توانایی انجام ماموریت در شرایط محیط های با دسترسی سخت و محدود شده با تاثیر ناچیز بر روی ظرفیت محموله پرنده .

 

 

و درست در همین قرارداد ، توسعه یک سلاح دیگر هم گنجانده شده : Small Advanced Capability Missile یا SACM به معنای  " موشک با توان پیشرفته کوچک "  که قراره جایگزین اَمرَم و یا حتی سایدوایندر بشه . 

 

فلسفه اونا کاملاً روشنه : در نبردهای هوایی آینده ، مانورهای سنگین جنگنده ها در اولویت قرار نداره ، زیرا موشک های هوا به هوای آینده یعنی ماحصل برنامه SACM به اندازه ای چالاک و مانور پذیر هستن که کمبود چالاکی پرنده حاملش رو کاملا جبران میکنه و پرنده های متخاصم رو نابود میکنه و از سوی دیگه ماحصل برنامه MSDM میتونه به صورت دائم و در فضای 360 درجه از پرنده حامل خودش در برابر موشک های هوا به هوا و سطح به هوا دفاع نقطه ای انجام بده یا در واقع به نوعی سامانه دفاع فعال باشه برای جنگنده ها . 

 

 

خب طبیعتا نیروی هوایی چین که فعلا دسترسی به چنین سلاحی نداره، مجبوره روی نسبت تراست به وزن کار کنه و هواپیمایی چالاک تر بسازه.

  • Downvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

این جنگنده به دلیل تجمیع نیازمندی های متفاوت و برای جایگزینی با جنگنده های یوساف (در کلاس های مختلف) ، دچار سنگینی بیش از حد شده! به طوری که موتور پر قدرت F-135  هم نتونسته اونطور که باید ظاهر بشه!

 

سلام .

 

برای جبران این مشکل ، به موازات توسعه سلاح های مورد اشاره ، موتور جدیدی تحت برنامه AETP در دو کمپانی جنرال الکتریک و پرَت اند ویتنی در حال توسعه است .

این موتور 10% قدرت بیشتر و 25% مصرف سوخت کمتری خواهد داشت . 

 

قرارداد توسعه این موتور تا آخر سال 2021 به  اتمام میرسه و یکی از این دو کمپانی به عنوان تامین کننده نهایی انتخاب میشه . و در اواسط دهه 2020 این موتور در جنگنده های F-35 به کار گرفته خواهد شد . 

 

گونه پیشرفته تر این موتور هم در جنگنده نسل 6 و بمب افکن B-21 استفاده خواهد شد . 

 

http://www.defensenews.com/articles/dunford-us-air-force-should-incentivize-foreign-training-mission

https://www.flightglobal.com/news/articles/farnborough-usaf-reopens-door-for-ge-to-compete-for-427210/

 

 

کم کم با بالارفتن توان اقتصادی مردم چین  (که البته با خالی شدن جیب من وتوست)

 

در اخر بگویم به شخصه دوست ندارم در دنیایی که چینی ها ابر قدرتند زندگی کنم چون به هیچ گونه اصول اخلاقی پایبند نیستن اگر دستشان برسن کلاه را با سر برمیدارند

 

از فرمایشات شما لذت بردم . 

 

یاد اون جمله منتسب به رئیس جمهور چین افتادم که گفته بود :  " به زودی منتظر شعار مرگ بر چین از سوی مردم ایران هستیم " .........

ویرایش شده در توسط naserr
  • Upvote 14

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

 

 

 

از فرمایشات شما لذت بردم . 

 

یاد اون جمله منتسب به رئیس جمهور چین افتادم که گفته بود :  " به زودی منتظر شعار مرگ بر چین از سوی مردم ایران هستیم " .........

ممنون نظر لطف شماست

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

سلام .

 

برای جبران این مشکل ، به موازات توسعه سلاح های مورد اشاره ، موتور جدیدی تحت برنامه AETP در دو کمپانی جنرال الکتریک و پرَت اند ویتنی در حال توسعه است .

این موتور 10% قدرت بیشتر و 25% مصرف سوخت کمتری خواهد داشت . 

 

قرارداد توسعه این موتور تا آخر سال 2021 به  اتمام میرسه و یکی از این دو کمپانی به عنوان تامین کننده نهایی انتخاب میشه . و در اواسط دهه 2020 این موتور در جنگنده های F-35 به کار گرفته خواهد شد . 

 

گونه پیشرفته تر این موتور هم در جنگنده نسل 6 و بمب افکن B-21 استفاده خواهد شد . 

 

http://www.defensenews.com/articles/dunford-us-air-force-should-incentivize-foreign-training-mission

https://www.flightglobal.com/news/articles/farnborough-usaf-reopens-door-for-ge-to-compete-for-427210/

 

 

سلام

از طراحی پیشران جدید برای این جنگنده اطلاع داشتم ، اما باید گفت به چه هزینه ای؟ موتور اف 135 جزو قدرتمند ترین پیشران های نظامیه (در کلاس رزمی) ولی مسیر اشتباهی که موجب سنگین تر شدن   JSF شد (طراحی یک جنگنده برای جایگزینی با تمام تایپ ها) ، باعث شد که برنامه جدیدی برای توسعه پیشران  جدیدتر تعریف بشه! وضعیت اف 35 طوری شده که ظاهرا ترامپ هم از این پروژه انتقاد کرده! حتما مطلعید که همین بحث هزینه ها موجب توقف تولید اف 22 شد! 

این در حالیه که بعد از گذشت چند سال برنامه اولیه (جایگزینی   F-35 با تمام جنگنده های یوساف) دچار تغییر بشه و ایده های جدیدتر ( تداوم بکارگیری جنگنده های نسل پائین تر) ارائه بشه!

 

همونطور که عرض شد ، در ابتدا موضوع تراست کمتر J-31 بود که باید توجه داشت فعلا پروتوتایپ این جنگنده با پیشران خارجی تست شده و نباید فعلا در خصوص ارزیابی قابلیت های این جنگنده عجله کرد! در این مرحله خیلی از جزئیات و یا حتی برخی بخش های اصلی هم میتونه تغییر کنه!

  • Upvote 3
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

از طراحی پیشران جدید برای این جنگنده اطلاع داشتم ، اما باید گفت به چه هزینه ای؟ موتور اف 135 جزو قدرتمند ترین پیشران های نظامیه (در کلاس رزمی) ولی مسیر اشتباهی که موجب سنگین تر شدن   JSF شد (طراحی یک جنگنده برای جایگزینی با تمام تایپ ها) ، باعث شد که برنامه جدیدی برای توسعه پیشران  جدیدتر تعریف بشه!

 

سلام.

 

اشتباه نکنید . برنامه ADVENT و ادامه اون در AETP به هیچ عنوان با هدف طراحی پیشران جدید برای F-35 پیگیری نشده و نمیشه و سنگین شدن اف-35 قصد و انگیزه آغاز برنامه توسعه موتور جدید نبوده .

 

این ها برنامه های دراز مدت آمریکا برای هواگردهای نسل بعدیست و فقط قراره از ماحصل این برنامه در مرحله اول توسعه یا INCREMENT I در لایتنینگ استفاده بشه ولی هدف چیز دیگریست .

 

فرمودید با چه هزینه ای .

 

با هزینه کمتر از 2 میلیارد دلار .....

 

همون طور که عرض کردم قرارداد توسعه این موتور همین 6 ماه پیش به دو کمپانی جنرال الکتریک و پرت اند ویتنی واگذار شد . 

 

http://www.geaviation.com/press/military/military_20160630.html

http://www.pw.utc.com/News/Story/20160630-1700

https://www.defense.gov/News/Contracts/Contract-View/Article/822083

 

و هزینه کمتر از 1 میلیارد دلار برای تولید .

 

و باز هم تاکید میکنم که هدف و انگیزه برنامه AETP به هیچ عنوان توسعه موتور مشخصّاً برای F-35 نیست و این پرنده فقط از مزایای این پروژه بهره مند خواهد شد . به قول معروف یک توفیق اجباریست که شامل حال این جنگنده میشه .

 

پس میبینیم برنامه ای در جریان است که برای نسل ششمی ها پایه گذاری شده و در عین حال میتونه به لایتنینگ هم سود برسونه . ارقام سرمایه گزاری در این پروژه هم برای بودجه دفاعی آمریکا چیزی نیست که حتی به چشم بیاد .

  • Upvote 7

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

با سلام خدمت استاد و دوست عزیز جناب MR9

اول تشکر میکنم بابت این تایپیک بسیار زیبایتان

قطعا بنده حقیر اطلاعات نظامی دقیقی همانند شما استادان ندارم ولی به واسطه اینکه با صاحبانه صنایع چینی گفتگو داشته وبه شهر های مختلف چین سفر داشتم وبا توجه به مباحثی که دوستان مطرح کردن و با توجه به نام این تایپیک صحبت هایی داشتم

سوالی مطرح است ایا کار قلب در بدن مهم است یا مغز؟ قلب در بدن یک کار میکند ومغز در عمل هزاران کار ولی نبود هر یک باعث مرگ است

این جمله را مطرح کردم که بگویم در دنیای امروز و حتی باستان نمی توان قدرت اقتصادی و نظامی را از هم جدا کرده ویکی را بردیگری ارجحیت داد  کشور چین تا سالیان متمادی برای اینکه پیشرفت کند نیازمند صادرات باحجم سنگین بود که (البته این امر باعث نابودی خیلی از شغل ها در سرتاسرجهان شد )دلیل این کارپایین بودن توان خرید مردم چین است ودر مقابل امریکا که بزرگترین بازار جهان را داراست و البته دلیل ابرقدرت بودن امریکا دقیقا همین نکته است یعنی داشتن بزرکترین بازرا جهان که باعث یک نظام اقتصاد پویای داخلیست ( بخاطر همین نکته است که خیلی از مردم عادی چهان والبته نخبگان علاقه مند مهاجرت به کشور امریکا هستند ) با داشتن درامد سرانه بالا  وسیستم سیاسی کارامد کشوی پهناور با منابع غنی اعم از نفتی ومعدنی و از همه مهمتر سیستم اموزشی بسیار عالی و شاخص در تولید علم (که منجربه پیشرفت صنایع نظامی میشود با همراهی فاکتور  اقتصادی) امریکا را به قدرتی بی همتا تبدیل کرد

تا همین اواخر امریکاییها چین را در حد یک قدرت نظامی دسته دوم و نهایتا دارای یک بازار خوب برای سرمایه گذاری قبول داشتند واگر سیستم صادراتی وارداتی چین مختل میکردند(با کارشکنی های اقتصادی)چین فلج میشد تا اینکه تغییراتی در چین افتاد که این جانب از نزدیک دیدم عینا برا دوستان شرح میدهم

تا سالیان نه چندان دور همین که دولت مرکزی چین همین که بتواند شکم مردمانش را سیر کند برایش هنر بود ولی اگر امروزه شما به چین سفر کنید میبیند مردم لباس های انچنانی با برند ها ی معتبر   کفش نایکی بهتریت ماشین ها و.... که همگی ساخت خودشان که البته تقلبی هم نیست ( که اگه دوستان بخواهند خواهم گفت چگونه) به طور خلاصه کم کم با بالارفتن توان اقتصادی مردم چین  (که البته با خالی شدن جیب من وتوست)  و زندگی مصرف گرایانه و خرج کردن پول های خود  باعث ایجاد یک بازار قوی داخلی شدند  وهمچنین سرمایه گذاری سنگین بر روی سیستم های اموزشی باعث  تولید علم (نه به کلانی امریکا) گردید که قطعا این دو کناره هم وبا خرد گرایی و منطق که پشت ایجاد چنین نظام اقتصادیست باعث ایجاد ارتشی مدرن خواهد شدو بهتر بگویم دارد میشود

یادم است همین چند روز پیش با  مدیر یکی از کارخانه مطرح چین درنمایشگاه بین المللی در زمینه کار خودمان گفگو میکردیم به شوخی گفتم شما صنعت گران دیگر کشور ها را نابود میکنید اوهم جدی گفت ما اصلا به صادرات به کشور های دیگر احتیاج نداریم ما بخش کوچکی از تولیدمان را صادر میکینم و این چیزی من داخل چین با چشمانه خود به عینه دیدم  عمده تولیداتشان برای مصرف داخلیست تازه این در حالیست که این بازار به رشد حداکثری خود نرسیده است

همه این ها را گفتم که در تایید حرفای استاد MR9 عزیزبگویم که  تازه این ابتدای قدرت گرفتن چین است

و ان دوستانی که در مورد سرقت یا کپی کاری های چینی ها که میگویند که اخلاقی نیست میخواستم بگم برادر من کدام کارسیاست دنیا اخلاقیست که این یکی باشد در ضمن مهندسی معکوس اصلا کاره ساده ای نیست شما وقتی میتوانید یک دستگاه را مهندسی معکوس کنید که کارکرد قطعه به قطعه ان را متوجه بشین و وقتی این کار را کردید مطمعن باشید و در گام بعدی بهتر و پیشرفته از ان دستگاه را خواهید ساخت چون دست پیدا کردن به فناوری مهم است  چون بنده دقیقا همین کار را انجام میدم وبا پوست و گوشت خود این کار را حس کرده ام

در اخر بگویم به شخصه دوست ندارم در دنیایی که چینی ها ابر قدرتند زندگی کنم چون به هیچ گونه اصول اخلاقی پایبند نیستن اگر دستشان برسن کلاه را با سر برمیدارند

ببخشید اگر غلط املایی داشتم

البته همین موضوع یعنی بالا رفتن سطح درآمد مردم چین برای دولت دیکتاتوری اون یک خطر جدی هست، درسته مردم چین در حال حاضر زیاد تو قید و بند دموکراسی و حق تعیین سرنوشت نیستند اما این موضوع همیشگی نیست و قطعا روزی می رسه که سرسختانه این حق رو از حکومتشون طلب میکنن و اوجاست که آشوب سراسر چین رو فرامیگیره مگر اینکه حکومت چین دست به اصلاح خودش بزنه که این اصلاح بر تمام دنیا تاثیر خواهد گذاشت و از اونجایی که حکومت در چین در دست افراد عاقل هست، قطعا برای این موضوع هم برنامه های زیادی دارند.

  • Upvote 7

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط mehdipersian
      شناور شهید باقری به بالگرد، موشک و پهپاد مجهز خواهد شد 
      فرمانده نیروی دریایی سپاه:

      شناور شهید باقری که در آینده ساخت آن به اتمام می‌رسد، علاوه بر داشتن یک ناوگروه در داخل خود، باند پرواز هم دارد که پهپاد می‌تواند از روی آن حرکت کرده و به پرواز درآید و در بازگشت هم می‌تواند بر روی آن بنشیند.
      شناور شهید باقری با ۲۴۰ متر طول و ۲۱ متر ارتفاع، مجهز به بالگرد، موشک و پهپاد است.
      این شناور به گونه‌ای در حال ساخت است که از روی عرشه آن حدود ۶۰ پهپاد می‌تواند پرواز کند و بنشیند.
      وستانیوز
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.