Recommended Posts

یک نکته هم که برای بنده جالب بود اینه که امیر بنی طرفی انواع تسلیحات هوا به هوا،لیزری و اپتیکی رو جزو تسلیحات قابل استفاده توسط این جنگنده ذکر کرد در حالی که وزارت دفاع در زمینه موشکهای هوا به هوا صرفا فکور ۹۰ رو به صورت رسمی رونمایی کرده و سلاح دیگری ندیدیم!

غیر از موشک فاطر که احتمالا در حد یک ارتقاء بود در سالهای گذشته خبر آزمایش موشک حرارت یاب با برد ۴۰ کیلومتر منتشر شد و دیگه خبری نشد!

  • Like 1
  • Upvote 10

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بر 6 شهریور 1397 در 07:19 , Temp گفت:

ریاست این مدرسه به عهده مرحوم تیمسار صادقپور بود. او چهره شناخته شده‌ای برای آمریکایی‌ها بود. او اولین خلبان تاریخ بود که پرواز 1000 ساعت، 2000 ساعت و 3000 ساعت هواپیمای F-5 را در آمریکا به ثبت رسانده بود، بهترین معلم خلبان F-5 در کنار بهترین خلبانان تاریخ F-5 که تازه از جنگ عراق آزاد شده بودند.

سلام علیکم

در این تاپیک از برنامه ها بروزرسانی تایگرهای عملیاتی در کشورهای مختلف صحبت شد و انشا.. ادامه هم خواهد یافت ، با این حال ، یادآوری نام کسانی که بنیان گذار حرکتی  سیستماتیک برای ارتقاء توان رزمی نیروی هوایی بوده ودر این زمینه پرتلاش ظاهر شدند ، می تواند به شکل ناچیزی جبران کننده زحمات آنها باشد ...

13961217498_3.jpg

13910925000302_PhotoL.jpg

ایستاده از راست :   حبیب صادق پور (مرحوم ) ، منصور ستاری ( شهید ) ، پرویز نصری (F-5)

پی نوشت :

1- پس زمینه عکس هم احتمالا" پروژه تولید هواپیمای آموزشی "پرستو" باید باشد ...

2- تصویر  بالایی هم پچ 1000 ساعت پرواز با تایگرهای نیروی هوایی است ، خلبان های با سابقه 2000 ساعت پرواز ، همین پچ با رنگ پس زمینه قرمز را بر بازوی راست خود نصب می کنند .

 

 

  • Upvote 10

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

آخرین اظهار نظر رسمی در بولتن وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح 

 

20181011_230008_new.jpg

 

نقل به مضمون از متن تصویر .........

باید این پرنده جدید را نه یک جت آموزشی / رزمی بلکه یک بستر برای آزمون و توسعه بسیاری از فناوری ها در آینده دانست و......

 

پی نوشت : 

که این دقیقا همان چیزی بود که در این تاپیک دائم گفته می شد و یکسری ان را تضعیف توان داخلی تحلیل می کردند ، با این نکته که هنوز استنادی به نسل 4بودن این پیکربندی بستر آزمون  نشده !!

  • Upvote 11

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
4 hours قبل , MR9 گفت:

آخرین اظهار نظر رسمی در بولتن وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح 

 

20181011_230008_new.jpg

 

نقل به مضمون از متن تصویر .........

باید این پرنده جدید را نه یک جت آموزشی / رزمی بلکه یک بستر برای آزمون و توسعه بسیاری از فناوری ها در آینده دانست و......

 

پی نوشت : 

که این دقیقا همان چیزی بود که در این تاپیک دائم گفته می شد و یکسری ان را تضعیف توان داخلی تحلیل می کردند ، با این نکته که هنوز استنادی به نسل 4بودن این پیکربندی بستر آزمون  نشده !!

سلام ، بهتر بود بجای بولتن ، مینوشتید طرح روی جلد ماهنامه ( جدیدا گاهنامه ) صنایع هوایی !

اصولا بولتن ها کاربرد داخل سازمانی دارند و انتشار عمومی نمیشوند .

البته در تایید سخن شما در مورد اصل موضوع و اعتراف این مجله بعنوان ارگان رسمی سازمان صنایع هوایی نیروهای مسلح ، جای بسی خوشحالیه که بالاخره فارغ از جنبه ی تبلیغاتی این طرح ، به هدف اصلی در این پروژه اشاره شده .

اما متاسفانه این امر در بین افراد و مهندسان شاغل در پروژه عمومیت نداره و اکثرا در مباحث خصوصی نظر دیگری دارند . به حدی که خودشون هم سخنان پروپاگاندای ارگان مطبوعشون رو باور کردند و چون مردم رو در این زمینه بی سواد و بی اطلاع میدونند ، با غروری کاذب هیچ سخن و نقدی رو بر نمی تابند .

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

این هواپیما را  در بهترین حالت میتوان یک نسل 3 با الکترونیک و اوینیک نسل 4 در نظر گرفت. من فکر میکنم نیاز های اموزشی نهاجا را بر اورده کنه. اینکه بستری فراهم بشه برای ساخت هواپیماهای نسل 4 یا 4.5 اولا این پلت فرم زمینه این کار رو نداره دوما این کار نیاز به یک عزم ملی و میلیاردها دلار پول داره که فعلا این عزم دیده نمیشه. 

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
8 hours قبل , 951 گفت:

سلام ، بهتر بود بجای بولتن ، مینوشتید طرح روی جلد ماهنامه ( جدیدا گاهنامه ) صنایع هوایی !

سلام- صبح شما بخیر - بله درست هست این موضوع 

8 hours قبل , 951 گفت:

البته در تایید سخن شما در مورد اصل موضوع و اعتراف این مجله بعنوان ارگان رسمی سازمان صنایع هوایی نیروهای مسلح ، جای بسی خوشحالیه که بالاخره فارغ از جنبه ی تبلیغاتی این طرح ، به هدف اصلی در این پروژه اشاره شده .

هدف همین بود و این تمام تحلیلهای قبلی را در خصوص اینکه برنامه فوق صرفا یک بستر ازمون هست ، تایید می کند و سایر تحلیل هایی که صرفا برای ذائقه مخاطبی که برداشت صحیحی از ماهیت صنعت هوانوردی ندارد ، خوشایند بوده  را بطور کامل رد می کند . این مساله ، اثبات کرده که در میلیتاری ، هیچ کدام از کاربران قصد تضعیف صنعت دفاعی و هوایی کشور را ندارند و هدف صرفا نقد وضعیت هست 

8 hours قبل , 951 گفت:

اما متاسفانه این امر در بین افراد و مهندسان شاغل در پروژه عمومیت نداره و اکثرا در مباحث خصوصی نظر دیگری دارند . به حدی که خودشون هم سخنان پروپاگاندای ارگان مطبوعشون رو باور کردند و چون مردم رو در این زمینه بی سواد و بی اطلاع میدونند ، با غروری کاذب هیچ سخن و نقدی رو بر نمی تابند .

اصولا در میلیتاری  به این که در فضای مجازی و موقعیتهای دیگر چه تحلیلی دارند ، کاری نداریم ، ما بشکل مستقل ،  برداشت و تحلیل مشخص و منطبق بر واقعیات را دنبال می کنیم 

 

DDD~2.jpg

 

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
55 minutes قبل , sasasasa گفت:

این هواپیما را  در بهترین حالت میتوان یک نسل 3 با الکترونیک و اوینیک نسل 4 در نظر گرفت. من فکر میکنم نیاز های اموزشی نهاجا را بر اورده کنه. اینکه بستری فراهم بشه برای ساخت هواپیماهای نسل 4 یا 4.5 اولا این پلت فرم زمینه این کار رو نداره دوما این کار نیاز به یک عزم ملی و میلیاردها دلار پول داره که فعلا این عزم دیده نمیشه. 

 

چیزی که مهمه ایجاد یک سیستم پژوهشی پویا هست که بر مبنای علم موجود و تجارب بدست آمده در سطح کشور و دنیا اقدام به تولید فناوری در سطح نیروی هوایی کند و این فناوری در چرخه کار قرار گیرد 

اگر چنین چیزی ایجاد شده باشد،ما آینده خوبی خواهیم داشت ولی اگر باز پژوهش های پراکنده و جزیره ای را شاهد هستیم بهتر است دل نبندیم 

 

به خودی خود این هواپیما جدا از بحث آموزش می تواند بخشی از نیاز های دفاعی هوایی رو برآورده کند ( فقط بخشی) 

هر بخش نیز وابسته به سیستم هایی است که روی آن نصب شده است از موشک های جدید تا سیستم لینک با مرکز 

به راحتی می توان 30 تا 40 درصد بار نیروی هوایی رو بدوشش گذاشت به شرط به روز شدن سیستم موشکی، ایونیک و جنگ الکترونیکش 

بهترین معیار هم نزدیک شدن به استانداردهای جنگنده اف 18 سوپر هورنت هست

  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بر 20 مهر 1397 در 10:49 , arminheidari گفت:

 

چیزی که مهمه ایجاد یک سیستم پژوهشی پویا هست که بر مبنای علم موجود و تجارب بدست آمده در سطح کشور و دنیا اقدام به تولید فناوری در سطح نیروی هوایی کند و این فناوری در چرخه کار قرار گیرد 

اگر چنین چیزی ایجاد شده باشد،ما آینده خوبی خواهیم داشت ولی اگر باز پژوهش های پراکنده و جزیره ای را شاهد هستیم بهتر است دل نبندیم 

 

به خودی خود این هواپیما جدا از بحث آموزش می تواند بخشی از نیاز های دفاعی هوایی رو برآورده کند ( فقط بخشی) 

هر بخش نیز وابسته به سیستم هایی است که روی آن نصب شده است از موشک های جدید تا سیستم لینک با مرکز 

به راحتی می توان 30 تا 40 درصد بار نیروی هوایی رو بدوشش گذاشت به شرط به روز شدن سیستم موشکی، ایونیک و جنگ الکترونیکش 

بهترین معیار هم نزدیک شدن به استانداردهای جنگنده اف 18 سوپر هورنت هست

خوش بین بودن خوب است ولی مسائل متعددی وجود دارد. بهتر است واقع بین بود. این جنگنده بسیار کوچک با توانایی حمل مهمات بسیار کم است. برد ان محدود است. دماغه ان برای جا دادن یک رادار قدرتمند کوچک است. موتور ان  تورجت با مصرف  بالا است. به نظر نمیرسید توانایی حمل موشک هوا به  هوای سنگین مثل فکور را داشته باشد. حتی توانایی ان برای حمل و شلیک موشکی مثل اسپارو نیز مورد شک است. اگر هم بتواند تعداد بسیار کمی موشک میتواند لود کند. اگر این مسائل بخواهد حل شود که این جنگنده دیگر این نیست یک جنگنده با سایز بزرگتر با موتور متفاوت باید از نو طراحی گردد. طراحی یک موتور  توربو فن جدید راحت نیست. چین اعلام کرده برای طراحی موتور توربو فن خود 20 میلیارد دلار هزینه کرده. ایا همچین بودجه هایی در ایران به این کارها اختصاص میدهند. این هواپیما حداکثر در نقش جت اموزشی و پشتیبانی نزدیک میتواند عمل کند. حتی یک هواپیمای پشتیبانی نزدیک تخصصی هم نمی تواند باشد چون هواپیماهای تخصصی پشتیبانی نزدیک مثل سوخو 25 بدنه زره پوش مقاوم در برابر توپ های 20 میلیمتری و توانایی حمل محمات بالا دارند. 

ویرایش شده در توسط sasasasa
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
17 hours قبل , sasasasa گفت:

خوش بین بودن خوب است ولی مسائل متعددی وجود دارد. بهتر است واقع بین بود. این جنگنده بسیار کوچک با توانایی حمل مهمات بسیار کم است. برد ان محدود است. دماغه ان برای جا دادن یک رادار قدرتمند کوچک است. موتور ان  تورجت با مصرف  بالا است. به نظر نمیرسید توانایی حمل موشک هوا به  هوای سنگین مثل فکور را داشته باشد. حتی توانایی ان برای حمل و شلیک موشکی مثل اسپارو نیز مورد شک است. اگر هم بتواند تعداد بسیار کمی موشک میتواند لود کند. اگر این مسائل بخواهد حل شود که این جنگنده دیگر این نیست یک جنگنده با سایز بزرگتر با موتور متفاوت باید از نو طراحی گردد. طراحی یک موتور  توربو فن جدید راحت نیست. چین اعلام کرده برای طراحی موتور توربو فن خود 20 میلیارد دلار هزینه کرده. ایا همچین بودجه هایی در ایران به این کارها اختصاص میدهند. این هواپیما حداکثر در نقش جت اموزشی و پشتیبانی نزدیک میتواند عمل کند. حتی یک هواپیمای پشتیبانی نزدیک تخصصی هم نمی تواند باشد چون هواپیماهای تخصصی پشتیبانی نزدیک مثل سوخو 25 بدنه زره پوش مقاوم در برابر توپ های 20 میلیمتری و توانایی حمل محمات بالا دارند. 

ببینید کشوری مثل ما اگه بره به سمت انتخاب پلتفرم اف-۵ به جهت دفاع هوایی از روی ناچاری هست و میشه گفت ساده ترین و ارزانترین و شاید تنها راه ممکن هست براش.

اما همین الان اف-۵ های سنگاپوری یا تایوانی یا تایلندی رو ببینید که به رادارهای به روز مجهز شدن و توانایی تجهیز به موشک هایی مثل AIM-120 دوربردترین موشک عملیاتی هوابه هوای فعلی آمریکا و یا Sky Sword II تایوانی با برد نقل شده بیش از ۱۰۰ کیلومتر رو دارند.

این کشورها، هم  جنگنده های توانا تری در اختیار دارن هم ارتباطشون با دنیا به شکلی هست که دستشون برای خرید جدید یا حتی توسعه مشترک و انتقال فناوری باز هست ( چیزی که ما فاقدش هستیم)، ولی با این حال قطعا در ارزیابی های فنی و اقتصادیشون این گزینه هم مثمر ثمر نشون داده که به این سمت رفتن.

 

۵۰ سال پیش اف-۲۰ به راداری مجهز شد که اون رو قبل از اف-۱۶ به توانایی BVR مجهز می کرد و توانایی حمل ۴ موشک اسپارو رو هم داشت.

 

شکی نیست که توسعه صنایع هوایی بسیار هزینه بر هست به طوری که غول های اقتصادی و نظامی دنیا هم در این حوزه به سمت سرمایه‌گذاری مشترک رفتن، ولی در هر صورت داشتن نیروی هوایی مجهز نیاز به‌ هزینه بالا داره، حتی خریدش و اتفاقا یکی از مزیت های پلتفرم اف-۵ کاهش هزینه ها هست. به هر حال برای کشوری مثل ما ارتباط مناسبی با بقیه دنیا نداریم و تو بزنگاه ها تنها هستیم چاره ای نیست باید این هزینه ها برای توسعه بومی بشه چرا که در غیر اینصورت مجبور خواهیم بود هزینه های غیر قابل جبران بیشتری رو پرداخت کنیم.

 

موشکی مثل فکور به درد این جنگنده نخواهد خورد چرا که هم وزن و ابعاد بزرگی داره هم معتقدم نسبت به موشک های مدرن امروزی توانایی کمتری داره، باید به سمت موشک سبکتر مثل R-77 یا AIM-120 رفت، حداقل تو این زمینه فکر می کنم تا امکان توسعه بومی، خرید خارجیش امکان پذیرتر و سریع الوصولتر باشه نسبت به خود جنگنده یا برخی اقلام مثل موتور.

 

پلتفرم جدید مبتنی بر اف-۵ اگه بتونه 4 تیر موشک هوابه هوای فامد و دو تیر موشک کوتاهبرد حمل کنه کفایت میکنه که هیچ ایده آل هم هست، اتفاقا در نقش دفاع هوایی نیاز به لحاظ وزنی نیاز به حمل مهمات کمتری خواهد داشت نسبت به تهاجمی ضربتی یا پشتیبانی هوایی.

 

حالا حتی در صورت استفاده از دو موتور اوج اگه امکان توسعه توربو فن اون هم وجود داشته باشه و بتوان حتی ۲۵ درصد هم توان اونرو افزایش و مصرف رو به نسبت کاهش داد باز بسیار مطلوب خواهد بود خصوصا اگر که امکان توسعه مخازن سوخت تطبیق پذیر هم برای این پلتفرم مهیا بشه، 

یادمون هست که همین J-85 فعلی بارها ارتقا داده شد که به اینجا رسید و حتی نمونه توربوفن اون برای مصارف غیر نظامی ( که به دلیل های پس بودن مناسب مصارف نظامی نیست)، پس احتمالا این موتور هنوز پتانسیل برای ارتقا داشته باشه.

بماند که زمانی که برای اولین بار صحبت از تولید موتور توربین گازی برای صنایع هوایی شد همزمان از موتور سبک و متوسط صحبت شد، پس این احتمال هم وجود داره که درکنار اوج پروژه دیگری جهت توسعه موتور سنگین تر در جریان باشه.

 

همه صحبت های فوق اگرهاییست که شاید بارها طی این سال ها صحبتشون شده، و هنوز هم در مورد کوثر هم به جهت چوپان دروغگو شدن مسولین مربوطه به واقع برای خود من مسجل نشده تا چه حد به سمت دستیابی به تولید انبوه فناوری های کلیدی مثل موتور و امثالهم حرکت کردیم...

اما غرض این بود که یکبار دیگه یادآوری بشه این پلتفرم پتانسیل این رو داره که تبدیل به محصولی با توانایی دفاع هوایی و با هزینه نسبی کمتر در مقابل دیگر گزینه های پیش رو باشه، خصوصا یادمون نره در حال حاضر در درجه اول نیاز به پرنده ای جهت دفاع از آسمان سرزمینی خودمون داریم که این یک سری معایب رو برای این پلتفرم کمرنگ تر میکنه.

به طور خلاصه دو تا مزیت اصلی در این انتخاب یعنی پلتفرم اف-۵ هست که در شرایط فعلی، ما رو ترغیب می کنه با این پلتفرم شروع کنیم:

1- کاهش هزینه

۲-سرعت پروژه یا کاهش زمان تکمیل پروژه

 

ویرایش شده در توسط M-ATF
  • Upvote 10

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
13 hours قبل , M-ATF گفت:

اما همین الان اف-۵ های سنگاپوری یا تایوانی یا تایلندی رو ببینید که به رادارهای به روز مجهز شدن و توانایی تجهیز به موشک هایی مثل AIM-120 دوربردترین موشک عملیاتی هوابه هوای فعلی آمریکا و یا Sky Sword II تایوانی با برد نقل شده بیش از ۱۰۰ کیلومتر رو دارند.

در جنگهای امروزی با توجه به سیسنمهای جنگال این برد 100 کیللومتر هیچ وقت محقق نمیشود حتی 50 کیلومتر هم در خیلی از موارد با اما و اگر همراه هست 

 

13 hours قبل , M-ATF گفت:

۵۰ سال پیش اف-۲۰ به راداری مجهز شد که اون رو قبل از اف-۱۶ به توانایی BVR مجهز می کرد و توانایی حمل ۴ موشک اسپارو رو هم داشت.

 

به جد عرض میکنم نصب رادار روی اف 5  در زرمهای امروزی هیچ توانی به نیروی هوایی ایران اضافه نخواهد کرد بلکه کار عبث و بیهوده  و هزینه بری خواهد بود . اگر به جای این رادار چند تا سیستم الینت سبک و دوربینهای اپتیکی و مادون قرمز کارگذاشته بشه(مشابه تامکتهای دی یا در ورژن ساده تر در میگ 29 و ... ) و موشکهایی که با این سیستمها هماهنگ باشه اف 5 میتونه به عنوان رهگیر دفاع نقطه ای بر علیه تمام هواگردهای دنیا (حتی پنهارکارها ) وارد عمل بشه و موفق هم باشه نه به موتور قویتر نیاز خواهد داشت و نه موشکهای فامد و نه به دستگاههای تولید انرژی سنگین و ...  ( ولی کو گوش شنوا ) . 

13 hours قبل , M-ATF گفت:

پلتفرم جدید مبتنی بر اف-۵ اگه بتونه 4 تیر موشک هوابه هوای فامد و دو تیر موشک کوتاهبرد حمل کنه کفایت میکنه که هیچ ایده آل هم هست، اتفاقا در نقش دفاع هوایی نیاز به لحاظ وزنی نیاز به حمل مهمات کمتری خواهد داشت نسبت به تهاجمی ضربتی یا پشتیبانی هوایی.

 

یادم میاد تو فلسفه ساخت میگ 29 میگفتن که وظیفه اش دفاع نقطه ای هست اگه به هر دلیلی هواگرد دشمن از چنگ پدافند و میگ 31 و ... در رفت اینجا باید میگ 29 وارد بازی بشه و ابتدا 2 تا موشک فامد شلیک کنه و بلافاصله مخازن سوخت خارجی رو بندازه و بره برای درگیری نزدیک . چون هواگرد دشمن برای خلاصی از دست موشکهای فامد مجبور به مانورهای شدید هست و در خاک ما کمبود بنزین داره قطعا میگ 29 برنده هست . توجه داشته باشید که توانایی تایگر اصلا در حد میگ 29 نیست ولی همین میگ 29 فقط با یک هدف در آن واحد میتونست درگیر بشه و همچین ایده ای پشت سرش بود . (شما این 4 تا فامد رو چطور حساب کردی نمیدونم ) 

ولی درست ترین کار برای تایگر وکلا نیروی هوایی رفتن ب سمت سیستمهای اپتیکی و خط داده امن و سیسنمهای جنگال مناسب و طعمه های راداری خوب هست . ما هیچ وقت نمیتونیم در کوتاه مدت رادار خوبی بسازیم آن هم در ابعاد کوچکی برای دماغه تایگر که بتونه از 100 کیلومتری هواگردهای کم پیدا رو شناسایی و روشون قفل راداری کنه آن هم با پادهای جنگالی که حمل میکنن . ولی در زمینه اپتیک کاملا خودکفا هستیم و کاملا میتونیم سمت ساخت همچین سیستمهایی بریم و موفق هم باشیم 

فقط در صورتی که بتونیم به توانایی ساخت ابرپردازشگر دست پیدا کنیم میتونیم همچین رادارهایی با این کیفیت بسازیم 

  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
2 hours قبل , sezar گفت:

در جنگهای امروزی با توجه به سیسنمهای جنگال این برد 100 کیللومتر هیچ وقت محقق نمیشود حتی 50 کیلومتر هم در خیلی از موارد با اما و اگر همراه هست 

 

به جد عرض میکنم نصب رادار روی اف 5  در زرمهای امروزی هیچ توانی به نیروی هوایی ایران اضافه نخواهد کرد بلکه کار عبث و بیهوده  و هزینه بری خواهد بود . اگر به جای این رادار چند تا سیستم الینت سبک و دوربینهای اپتیکی و مادون قرمز کارگذاشته بشه(مشابه تامکتهای دی یا در ورژن ساده تر در میگ 29 و ... ) و موشکهایی که با این سیستمها هماهنگ باشه اف 5 میتونه به عنوان رهگیر دفاع نقطه ای بر علیه تمام هواگردهای دنیا (حتی پنهارکارها ) وارد عمل بشه و موفق هم باشه نه به موتور قویتر نیاز خواهد داشت و نه موشکهای فامد و نه به دستگاههای تولید انرژی سنگین و ...  ( ولی کو گوش شنوا ) . 

یادم میاد تو فلسفه ساخت میگ 29 میگفتن که وظیفه اش دفاع نقطه ای هست اگه به هر دلیلی هواگرد دشمن از چنگ پدافند و میگ 31 و ... در رفت اینجا باید میگ 29 وارد بازی بشه و ابتدا 2 تا موشک فامد شلیک کنه و بلافاصله مخازن سوخت خارجی رو بندازه و بره برای درگیری نزدیک . چون هواگرد دشمن برای خلاصی از دست موشکهای فامد مجبور به مانورهای شدید هست و در خاک ما کمبود بنزین داره قطعا میگ 29 برنده هست . توجه داشته باشید که توانایی تایگر اصلا در حد میگ 29 نیست ولی همین میگ 29 فقط با یک هدف در آن واحد میتونست درگیر بشه و همچین ایده ای پشت سرش بود . (شما این 4 تا فامد رو چطور حساب کردی نمیدونم ) 

ولی درست ترین کار برای تایگر وکلا نیروی هوایی رفتن ب سمت سیستمهای اپتیکی و خط داده امن و سیسنمهای جنگال مناسب و طعمه های راداری خوب هست . ما هیچ وقت نمیتونیم در کوتاه مدت رادار خوبی بسازیم آن هم در ابعاد کوچکی برای دماغه تایگر که بتونه از 100 کیلومتری هواگردهای کم پیدا رو شناسایی و روشون قفل راداری کنه آن هم با پادهای جنگالی که حمل میکنن . ولی در زمینه اپتیک کاملا خودکفا هستیم و کاملا میتونیم سمت ساخت همچین سیستمهایی بریم و موفق هم باشیم 

فقط در صورتی که بتونیم به توانایی ساخت ابرپردازشگر دست پیدا کنیم میتونیم همچین رادارهایی با این کیفیت بسازیم 

صحبت های من همگی سرخط های کلی هستن و بنده وارد دیتیل فنی و تاکتیک های رزم نشدم، چون معتقدم هر یک از این موارد برای اظهار نظر و قضاوت به این شکل نیاز به بررسی بسیار دقیق و مفصل داره.

موضوع بحث اصلا این نیست که برد موشکی که اعلام میشه مثلا ۱۰۰ کیلومتر هست در چه شرایطی هست در ارتفاع برابر نسبت به هدف؟ در حال دور شدن از هم هستن یا نزدیک شدن به هم؟ سطح مقطع راداری هدف چقدر هست اصلا در این فاصله با خود رادار جنگنده قابل شناسایی هست و بسیاری از مسائل دیگر که پیش فرض بنده اینه که دیگه این مسائل و اطلاعات برای بسیاری از کاربران میلیتاری شناخته شده هست، این برد یک علامت هست برای اینکه خواننده دید کلی در مقایسه با دیگر تسلیحات بدست بیاره. 

در مورد حمل چهار تا فامد هم در پاسخ به دوستمون که فرموده بودن ظرفیت حمل مهمات اف ۵ محدوده عرض کردم ، به عنوان مثال اف ۲۰ این امکان رو داشت که تا به چهار اسپارو مسلح بشه. قطعا به لحاظ وزنی هم بیش از این ها رو میتونه حمل کنه، اما اینقدر راحت بتونم بر مبنای اینکه گفته شده ... بتونم نتیجه گیری کنم در عمل به هیچ وجه امکان نداره جنگنده ای بر پایه اف ۵ توسعه داد که توانایی حمل و استفاده از چهار موشک فامد داشته باشه، در توان من نیست و نیاز به مطالعه مستند بیشتر دارم، و تصورم اینه که این موضوع به فاکتورها و شرایط متعددی بستگی داره و حکم کلی به سادگی نمیشه صادر کرد. 

 

  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

صبح همگی بخیر ...

عکس های با کیفیت بالاتر  مراسم رونمایی از خط تولید جت بومی کوثر از خبرگزاری ایرنا :

n3654526-6704905.jpg

n3654526-6704919.jpg

n3654526-6705977.jpg

n3654526-6704826.jpg

n3654526-6704823.jpg

n3654526-6704914.jpg

n3654526-6704834.jpgn3654526-6704827.jpg

 

سایر تصاویر در این آدرس: http://www.irna.ir/fa/Photo/3654526

 

اگه واقعا اراده بر اینه که این جت به تعداد زیاد ساخته بشه، امیدوارم در گام بعدی به منظور افزایش مداومت پروازی همانند F-5EM Tiger II های برزیلی حتما توانایی سوختگیری هوایی به نسخه وطنی افزوده بشود ! حالا سامانه های IRST ، توسعه پاد هدفگیری دوربرد و سایر مواردی که میشه به عنوان ارتقا در نظر گرفت بماند .... همینکه بتونه دوتا بمب هدایت لیزری GBU-12 (نسخه بومی ش البته) حمل کنه و  بندازه رو سر هدف برای من یکی کافیه تا خوشحال باشم :D

  • Like 2
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
57 minutes قبل , lockheedf-22 گفت:

 همینکه بتونه دوتا بمب هدایت لیزری GBU-12 (نسخه بومی ش البته) حمل کنه و  بندازه رو سر هدف برای من یکی کافیه تا خوشحال باشم :D

صبح شما هم بخیر

پیشنهاد میلیتاری ....

ساده ، کم زرق و برق ، شیک و مجلسی

A_001.jpg

  • Like 5
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

qzwr_photo_2018-03-15_12-46-50.jpg

با توجه به اینکه رادار کوثر  رادار گریفو هست بهتره یک نگاه به قابلیت این رادار بندازیم:

توانایی کشف هدفی با سطح مقطع 2 متر مربع رو از فاصله 90 کیلومتری و قفل کردن روی هدف از فاصله ی 70 کیلومتری را دارد.

توانایی کشف 8 هدف و رهگیری 2 هدف را دارد.

قابلیت سار رزولوشن کمتر از 1 متر

توانایی هدایت موشک های BVR مثل امرام - میکا

توانایی هدایت موشک های حرارتی مثل ایم 9 ایکس- پایتون 4

لینک دانلود مشخصات رادار

http://www.leonardocompany.com/documents/63265270/65481217/mm07799_GRIFO_S_LQ_.pdf

 

  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
    • توسط MR9
      موقعیت قرارگاه مرکزی منافقین :
       
      در 90 کیلومتری شمال بغداد ،پس از عبور از شهر "الخالص" به "قرارگاه  اشرف" خواهید رسید.این پادگان با وسعت6 در 8کیلومتر مربع تا سال 1365 هجری شمسی تحت عنوان "معسگر الخالص الخاص" محل استقرار یکی از تیپ های گارد ریاست جمهوری صدام حسین بود.این پادگان از شمال به انبارهای بزرگ مهمات و تسلیحات و یک روستای کوچک عراقی،از شرق به یک فرودگاه متروکه،از جنوب شرق به روستای "شیخ شنیف" ، از جنوب به یک مرکز مرغداری و از غرب به جاده بغداد- کرکوک محدود شده است."اشرف بزرگ" 12*10 کیلومتر مربع است  که پادگان اشرف و زمین های اطراف آن را شامل می شود.
       
        
       
       
       
       
      پس از اخراج مسعود رجوی به عراق و ملاقات او با صدام حسین ، این پادگان بطور کامل تحویل گروهک منافقین  شد و  آنها پایگاه های خود در سلیمانیه و کرکوک را جمع آوری کرده و از سال 1366 هجری شمسی تحت عنوان به اصطلاح "ارتش آزادیبخش ملی " در این محل تجمع کنند.
      در کیلومتر 90 جاده قدیم بغداد-کرکوک انشعابی از قسمت شرقی، شما را به درب اصلی پادگان اشرف هدایت خواهد کرد.شمال و جنوب این جاده آسفالته و فرعی محل استقرار 2 گردان ارتش صدام حسین ،گروهان رادار،گروهان موشکی پدافند هوایی و مقر سازمان استخبارات صدام حسین است که در نزدیکی ورود به پادگان قرار دارد.از سال 1365 شمسی تا زمان سرنگونی صدام  حسین ،نقش این نیروها پدافند هوایی،حفاظت بیرونی و کنترل ورود و خروج به پادگان اشرف بود .
       
       
        
       
       
      مرصاد ، کمینگاه منافقین 
      ببرها وارد می شوند :
       
      اگر چه نیروی های مسلح جمهوری اسلامی ایران ( ارتش  جمهوری اسلامی ایران ، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی  ، بسیج و..)  در جریان عملیات مرصاد ، شکست سنگینی بر پیکره گروهک منافقین وارد آورد ، بازماندگان فرقه رجوی ، مجدداً نیروی های باقی مانده خود را در قرارگاه های  متعدد خود در عراق ، جمع آوری و با حمایت رژیم بعثی ، فعالیتهای خود را از سر گرفتند . اما بدنبال شکست مفتضحانه رژیم بعثی حاکم بر بغداد در مقابل تهاجم گسترده نیروهای ائتلاف به منظور بازپس گیری کویت در ماه مارس 1991 و بغرنج شدن وضعیت در این کشور که همراه با بروز تشنجات و حرکتهای مسلحانه در شمال و جنوب آن گردید ، باعث شد تا گروهک منافقین  با یک بن بست غیر قابل تصور مواجه گردد .
       
       

       
       
      به همین دلیل ، تروریستهای مسلح این گروهک ، دست به تحرکات جدیدی در داخل خاک ایران زده و در یکم آوریل 1991 ، با استفاده از شرایط حاد منطقه ، یکسری اقدامات مسلحانه تروریستی  در غرب ایران ، بویژه ارتفاعات استان کرمانشاه  را رقم زدند که موجبات به شهادت رسیدن صدها نفر از شهروندان کرد ساکن در این منطقه را فراهم آورد .
      بنابراین در پاسخ به شرارتهای این گروهک تروریستی ، در بامداد روز 5 آوریل ، نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران  با استفاده از 9 فروند جنگنده- بمب افکن F-4E ، جمعی پایگاه سوم شکاری (TFB-3)  یک ضربت اساسی را به پادگان اشرف که قرار گاه مرکزی این گروهک بشمار می رفت ، وارد آورد که درعمق 80 کیلومتری داخل خاک عراق و در 28 کیلومتری شمال شهر  خالص  قرار داشت . 5 دقیقه بعد از این حمله ، 9 فروند جنگنده- بمب افکن F-5E جمعی پایگاه چهارم شکاری (TFB-4) بقیه تاسیسات این قرار گاه را با مهمات سنگین مورد حمله قرار دادند که براساس اطلاعات منتشر شده ، تلفات گسترده ای را موجب گردید .
       

       
       
      با این حال ، در جریان این حمله غافلگیرانه  ، خدمه یکی از فانتوم های شرکت کننده ( سریال 6688-3) موفق به اجرای صحیح مانور POP-UP نگردید و هر دوخدمه مجبور به اجکت شده و توسط شبه نظامیان مستقر در منطقه  بازداشت و بسرعت به دولت عراق تحویل داده شدند
       
       

       
      بقایای فانتوم ساقط شده نیروی هوایی به سریال 6688-3
       
       
      در شمال عراق ، دولت ترکیه که سالهاست در حال جنگ غیر رسمی با شورشیان حزب کارگران کرد که به شکل محرمانه از حمایتهای اطلاعاتی و تسلیحاتی دولت وقت عراق بهره می برد ، قرار داشت ، به منظور سرکوب این شورشیان ، چندین عملیات رزمی را در امتداد مرز با ایران ، طراحی و اجرا نمود .
       

       
       
      در جریان این عملیات رزمی ، فانتوم های  نیروی هوایی ترکیه بارها و بارها حریم هوایی ایران را مورد تجاوز قرار داده و نقض نمودند و در این سو ، در موارد متعددی  ، رادار مراقبت منطقه ، هشدارهای لازم را به ترکها ارسال نمود ولی علی الظاهر نیروی هوایی ایران هرگز عملیات رهگیری را اجرا ننمود . این مساله  را می توان بدین دلیل تشریح نمود که  تایگرهای مستقر در پایگاه دوم شکاری ،اگر چه بسیار سریع تر از فانتوم های ترک بودند اما بدلیل اینکه  تیم های ضربتی نیروی هوایی ترکیه توسط جنگنده های F-16C این نیرو  اسکورت می شدند ، حضور تایگر عملاً بی اثر بشمار می رفت . به همین علت ، فرماندهی وقت نیروی هوایی ایران تصمیم گرفت تا سازمان رزم پایگاه دوم شکاری را با اعزام جنگنده های MIG-29 که به تازگی از اتحاد شوروی تحویل گرفته شده بودند ، تقویت نماید .
       
       

       
       
      اعزام فالکروم های تهرانی  ، اگر چه در ابتدا به شکل موقت به این پایگاه مامور شده بودند ، اما با تغییر شرایط ، این استقرار به شکل دائمی در آمد و اسکادران 22 تاکتیکی نیروی هوایی (TFS-22) با حضور میگ های روسی تشکیل گردید و از آن سو ، تمامی  تایگرهای موجود در این پایگاه (F-5E) به اسکادارن 21 تاکتیکی (TFS-21) انتقال یافتند .
       
      با فروکش کردن آتش جنگ در آسیای جنوب غربی ، شرایط تقریباً به حالت عادی بازگشت ، اما این آرامش زیاد بطول نیانجامید ، چرا که در سال 1994 ، گروهگ منافقین مجدداً با اعزام تیم های ترورویستی بداخل کشور ، به شکل منظم دست به تخریب ، ترور مردم عادی و شماری از مقامات ارشد نظامی و غیر نظامی  زدند .
       
       

      سپهبد شهید صیاد شیرازی 
       
       
      د رنتیجه نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، مجدداً ماموریت یافت تا حملات هوایی خود را علیه قرارگاه مرکزی این گروهک در داخل خاک عراق ، از سر بگیرد .
      این ماموریت کمتر شناخته شده ، توسط یکفروند جنگنده- بمب افکن F-5F و سه فروند جنگنده – بمب افکن F-5E جمعی پایگاه دوم شکاری در 9 نوامبر 1994 اجرا گردید . در این حمله جمعاً 16 تیر مهمات هوا به زمین مارک-82 به روی هدف حمل شد و پرنده های رزمی با موفقیت کامل و بدون خسارت جانبی ، ماموریت خود را به انجام رساندند .
       
       

       
       
      اما بدلیل اینکه این حمله غافلگیرانه  در داخل محدوده موسوم به منطقه پرواز ممنوع (NO FLY ZONE) شمال عراق که توسط ایالات متحده و بریتانیا حفاظت می گردید ، انجام شد ، به محض اطلاع از وقوع این حمله ، 20 فروند جنگنده  متحدین شامل  جنگنده – بمب افکن های F-16  و F-15 نیروی هوایی ایالات متحده به منظور رهگیری این دسته پروازی از پایگاه های خود واقع در خاک ترکیه به پرواز در آمدند که با توجه به پایان ماموریت دسته رزمی نیروی هوایی ایران ، برخوردی میان این دو پیش نیامد . 
       

       
       
       
      پی نوشت :
       
      1- پلان های رزمی ارائه شده در این تاپیک در سطح وب وجود ندارد و توسط مترجم طراحی شده است 
      2-  در این انجمن ، بیشتز از حماسه های گردان های تامکت و فانتوم گفته شده ، باشد که  این تاپیک گوشه ای از حماسه های تایگرهای مظلوم نیروی هوایی که تلفات قابل توجهی را هم در جنگ تحمیلی متحمل شده است ، بیان نماید .
       
       
       
      منبع : با اندکی تصرف ، IRANIAN TIGERS AT WAR  BY BABAK TAGHVAEE
       
       
        این مجموعه با صرف زمان ترجمه  شده است ،
      بنابراین ، هر گونه برداشت با ذکر منبع (MILITARY.IR) خواهد بود . 
      در غیر اینصورت ، برداشت کننده  ، عرفاً و شرعاً ، مسئول خواهد بود .
       
       مترجم : MR9      
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.