Recommended Posts

29 minutes قبل , ahmad212 گفت:

پس شما هم قبول دارید استفاده از طرح های پیستونی 

 تا اینجا  ، یعنی استفاده از پرنده های با پیشرانه توربوپراپ ان هم فقط در ماموریتهای پشتیبانی سبک رزمی  ، بله ، چون ارزان تر هست (درست همان کاری عراق در زمان جنگ در جزایر مجنون علیه ما بکار برد و تلفات هم از ما گرفت )

29 minutes قبل , ahmad212 گفت:

 حالا اگر ما بتوانیم طرح فنی ایلوشین2 را از شرکت ایلوشین به دست بیاریم 

این بخش خیر ، چون عاقلانه نیست و مایه مضحکه همه خواهیم شد 

 

29 minutes قبل , ahmad212 گفت:

به هر حال کشور ما در ساخت موشک و جنگنده تواناست 

چنین چیزی تا الان اثبات نشده و تا زمانی که طرح های رونمایی شده در گذشته تعیین تکلیف نشده و عملیاتی نشود ( صاعقه ، آذرخش ، شفق ، کوثر و... ) به هیچ صورتی روی این مساله نمی شود مانور داد و بیشتر در حد ادعا ارزیابی می شود . 

29 minutes قبل , ahmad212 گفت:

دیگر در جنگ های نیابتی منتظر روس ها نخواهیم ماند تا بالگرد و جنگنده ما را تامین کنند و هزینه عملیاتی آن ها بسیار پایین هستش

بحث سوریه یک مثال بود از یک مشکل بزرگتر . دشمنان ما صرفاً بصورت نیابتی نمی جنگند و تهدید مستقیم هم داریم 

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
2 hours قبل , ahmad212 گفت:

پس شما هم قبول دارید استفاده از طرح های پیستونی جنگ جهانی می تونه پشتیبانی بهتر و ارزان تری نسبت به بالگرد و جنگنده های کنونی باشه مضاف بر اینکه تهیه بالگرد و جنگنده برای ایران  بسیار مشکل آفرین هستش حالا اگر ما بتوانیم طرح فنی ایلوشین2 را از شرکت ایلوشین به دست بیاریم و خط تولید آن را راه اندازی و به تسلیحات داخلی مجهز کنیم ( به هر حال کشور ما در ساخت موشک و جنگنده تواناست و فکر نکنم تولید یک هواپیمای پیستونی دوران جنگ دوم جهانی سخت باشه)دیگر در جنگ های نیابتی منتظر روس ها نخواهیم ماند تا بالگرد و جنگنده ما را تامین کنند و هزینه عملیاتی آن ها بسیار پایین هستش

عنوان مناسب برای هواپیمای مد نظر شما، هواپیمای ضد شورش هست که نمونه شاخصش سوپرتوکانو هست.

اتفاقا با توجه به تهدیدات اینچنینی که در شرق و غرب با اون مواجه بودیم این کلاس از هواپیما جدای از کاربری آموزشی ، بسیار مورد نیاز ما هست. 

الان بسیاری از کشورها مثل کرپ جنوبی یا همین ترکیه دنبال توسعه بومی همچین هواپیمایی رفتن.

ما هم تجربه اسمبلینگ پی سی ۷ رو تحت پروژه S.64 داشتیم، خیلی هم بهتر بود به جای اینکه از آذرخش و صاعقه و امثالهم شروع کنیم از این کلاس شروع می کردیم. 

الان نمی رفتیم طرح های حتی در سطح ایده هم مشکل داری مثل شاهد ۲۸۵ یا جایروکوپتر مسلح رو دنبال کنیم.

 

به نظرم اگه می تونستیم با استفاده از موتور های تی وی ۳ به کار رفته در ایران ۱۴۰ که زمانی صحبت راه اندازی خط تولیدش در ایران بود، یک هواپیمای بومی ضد شورش و آموزشی توسعه بدیم بخش قابل اعتنایی از نیاز های فعلی ما رو‌پاسخ می داد

 

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
4 hours قبل , MR9 گفت:

 خوب ، حالا شد ، باید درست مفهوم را می رساندید . 

------

اینکه چرا ما دنبال این طرح ها نمی رویم ،  سئوالی هست که دراین چندسال بارها به ان سئوال پاسخ داده شده ، و آن اولویت گذاری در حوزه سیاست دفاعی ماست . بارها در خصوص مضرات راهبرد دفاعی تک پایه ، رشد نامتوازن دفاعی و مضرات ان بحث شده و باید به مطالب ان مراجعه بفرمایید . 

اگه کل علمای عالم رو بیاورید ، نمی تونند کاری کنند که مجسمه های سنگی ، به تفکر در آیند ( حالا معجزات و کرامات رو لطفا بی خیال بشوید ) .... می ترسم مشکل از این باشه که اطرافیانشان اصلا اجازه ی رسیدن چنین سخن هایی را به تصمیم گیران ، نمی دهند ...

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 ساعت پیش, Ghalam گفت:

اگه کل علمای عالم رو بیاورید ، نمی تونند کاری کنند که مجسمه های سنگی ، به تفکر در آیند ( حالا معجزات و کرامات رو لطفا بی خیال بشوید ) .... می ترسم مشکل از این باشه که اطرافیانشان اصلا اجازه ی رسیدن چنین سخن هایی را به تصمیم گیران ، نمی دهند ...

از این نرسیدن ها متاسفانه تجربه داریم، در جنگ تحمیلی، معروف هست که فرماندهان تا قبل ملاقات امام، دم از نبود امکانات عدم توان ادامه جنگ میزدن بخصوص 3 4 سال آخر! ولی به دفتر امام که میرسیدن حرف از کربلا و تا آخرین نفر و ...

بعبارتی این سخنان امام رو از ابتدای جنگ تا آخرش رو بعنوان یک روند بگیرید! واقعیتهای عجیبی خود نمایی میکنه، متاسفانه هنوزم گرفتاریم...

حالا بحث اینکه بعد از خرمشهر نقطه اتکای نظامی میخواستیم برای دفاع تا شرق بصره! ولی در شروط پایان جنگ دادن کریدور برای جنگ برای اسرائیل و ... (بعبارتی ادامه جنگ دلیل نظامی داشت، و عدم پذیرش میانجگیری رئیس سازمان ملل، پرز بوده فکر کنم) دلیل سیاسی موهوم پیدا کرد...

اعزام نیروها بسوریه و لبنان بوده، اینهم هم گویا بدون هماهنگی امام بوده هست.

حالا بگذریم تیترهای روزنامه آنزمان (وسط عملیات رمضان که شکست خوردیم!) حرف از اسرائیل و ... از رئیس جمهور تا غیره! خود امام بعدها در سخنانشون گفتن در این مسئله ایران دور خورد!

بهرحال ادامه جنگ بدلیل نظامی بود و نقطه اتکای دفاع و بعد پایان، همه میدونیم به چه سمتی رفت.....

-----------

الان هم متاسفانه همچنان تاریخ در حال تکرار هست. 

ویرایش شده در توسط pyaghoubi
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
9 hours قبل , M-ATF گفت:

عنوان مناسب برای هواپیمای مد نظر شما، هواپیمای ضد شورش هست که نمونه شاخصش سوپرتوکانو هست.

دلیل تاکید من بر طرح های پیستونی جنگ جهانی امتحان پس دادن انها در پشتیبانی نزدیک بود سوپر تکانو و پی سی7 و کرپ کره جنوبی همگی پایه طرحشون آموزشی هستند مثل اینکه شما از F14 انتظار داشته باشی همانند F4 ماموریت تهاجمی انجام بده در پست قبلی گفتم از ایلوشین2 شروع کنیم چون با روسیه و شرکت ایلوشین رابطه داریم و احتمالا طرح های قدیمی خودشون را در اختیار ما قرار بدن و اگر گوش شیطون کر مسئولان زرنگ باشند و بتونند با واسطه یا جاسوسی اطلاعاتی طرح های فنی اشتوکا یا موسدانگ را بدست بیارن ( چین که توانست با جاسسوی اطلاعاتی هواپیمای نسل ششم را توسعه بده ) می توانیم بهترین هواپیمای پشتیبانی نزدیک جهان را تولید کنیم ( توی پست قبلی گفتم کشوری که ادعای ساخت موشک و جنگنده داره باید توانایی ساخت هواپیمای پیستونی را داشته باشه)  

  • Upvote 1
  • Downvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 ساعت پیش, ahmad212 گفت:

دلیل تاکید من بر طرح های پیستونی جنگ جهانی امتحان پس دادن انها در پشتیبانی نزدیک بود سوپر تکانو و پی سی7 و کرپ کره جنوبی همگی پایه طرحشون آموزشی هستند مثل اینکه شما از F14 انتظار داشته باشی همانند F4 ماموریت تهاجمی انجام بده در پست قبلی گفتم از ایلوشین2 شروع کنیم چون با روسیه و شرکت ایلوشین رابطه داریم و احتمالا طرح های قدیمی خودشون را در اختیار ما قرار بدن و اگر گوش شیطون کر مسئولان زرنگ باشند و بتونند با واسطه یا جاسوسی اطلاعاتی طرح های فنی اشتوکا یا موسدانگ را بدست بیارن ( چین که توانست با جاسسوی اطلاعاتی هواپیمای نسل ششم را توسعه بده ) می توانیم بهترین هواپیمای پشتیبانی نزدیک جهان را تولید کنیم ( توی پست قبلی گفتم کشوری که ادعای ساخت موشک و جنگنده داره باید توانایی ساخت هواپیمای پیستونی را داشته باشه)  

 

حرفای بعضی عزیزان عجیب !!!

بله همه میدونیم چقدر جنگنده ای مثل سوپر توکانو برای نبرد نا متقارن خوبه .و امریکا هم در فکر  در اختیار گرفتن هواگردهای مشابه هستند .اما ما کجای نیروی هوایی مون راه نیروی هوایی امریکا رو رفته که اینجا بخوایم بریم!؟شما مگه اف ۱۵ و اف ۱۶ و اف ۱۸ و اف ۲۲ و اف ۳۵ دارید .یا اینکه اواکس و هواگرد های جنگ الکترونیک در اختیار دارید که حالا بریم اینجا شبیه امریکا عمل کنیم!؟

امریکا میبینه تمام پازل جنگیش کامل .میبینه اگر این توانایی هم اضافه کنه .فقط افزودن به توانشه نه هزینه ی اضافی .وقتی بالگرد ها میتونند برتری بهتری تامین کنند .یا اینکه پهپاد های تهاجمی روز به روز بیشتر تو ارتش های مدرن جهان جا باز میکنند .چرا به سمت سلاحی بریم که تک منظورست و جان خلبانان مون در خطر قرار بدیم!!؟این سلاح فقط در یک نبرد کاربرد داره و اونم نبرد با تروریست .نه بیشتر.

از یک سو  میگن نیروی هوایی نمیخواد و نیاز نیست .از سویی اگاه به پشتیبانی هوایی .

به کجا چنین شتابان!!!؟

بله ما هم بد نبود داشته باشیم همچین هواگردی  ولی نه وقتی که نیاز اصلی و نیاز بهتر ما جای دیگست .الان علی الحاظر هزینه در بیراهه هستش.از این بیراهه ها قدیم رفتیم.مثل جایروپلن های سپاه و....

 

  • Upvote 5
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
2 hours قبل , ahmad212 گفت:

دلیل تاکید من بر طرح های پیستونی جنگ جهانی امتحان پس دادن انها در پشتیبانی نزدیک بود سوپر تکانو و پی سی7 و کرپ کره جنوبی همگی پایه طرحشون آموزشی هستند مثل اینکه شما از F14 انتظار داشته باشی همانند F4 ماموریت تهاجمی انجام بده در پست قبلی گفتم از ایلوشین2 شروع کنیم چون با روسیه و شرکت ایلوشین رابطه داریم و احتمالا طرح های قدیمی خودشون را در اختیار ما قرار بدن و اگر گوش شیطون کر مسئولان زرنگ باشند و بتونند با واسطه یا جاسوسی اطلاعاتی طرح های فنی اشتوکا یا موسدانگ را بدست بیارن ( چین که توانست با جاسسوی اطلاعاتی هواپیمای نسل ششم را توسعه بده ) می توانیم بهترین هواپیمای پشتیبانی نزدیک جهان را تولید کنیم ( توی پست قبلی گفتم کشوری که ادعای ساخت موشک و جنگنده داره باید توانایی ساخت هواپیمای پیستونی را داشته باشه)  

 

مبنا و نتیجه گیریتون اشتباه است، اینکه چون زمان جنگ جهانی هواپیمای پیستونی استفاده می کردن پس الان هواپیمای پیستونی اون هم مربوط به زمان جنگ جهانی بهتر از توربوپراپ های امروز هست کاملا اشتباهه.

اون زمان تکنولوژی موتورهای توربینی در اختیارشون نبود که از پیستونی استفاده می کردن.اینکه الان از توربوپراپ ها بیشتر آموزشی استفاده می کنن باز به خاطر در اختیار داشتن تکنولوژی توربوفن برای مقاصد سنگین تر هست. 

قطعا مثلا توانایی رزمی ایلوشین ۲ در سطح پایین تری از سوپرتوکانو هست. 

 

در حال حاضر هواپیماهای پیستونی هزینه اولیه کمتر ولی هزینه جاری بیشتر از توربوپراپ دارن، پیستونی برای کاربردهای سبکتر ، فواصل نزدیکتر، ارتفاع و سرعت کمتر مورد استفاده قرار می گیره اون هم به دلیل هزینه اولیه پایینتر 

 

1 ساعت پیش, Navard گفت:

حرفای بعضی عزیزان عجیب !!!

بله همه میدونیم چقدر جنگنده ای مثل سوپر توکانو برای نبرد نا متقارن خوبه .و امریکا هم در فکر  در اختیار گرفتن هواگردهای مشابه هستند .اما ما کجای نیروی هوایی مون راه نیروی هوایی امریکا رو رفته که اینجا بخوایم بریم!؟شما مگه اف ۱۵ و اف ۱۶ و اف ۱۸ و اف ۲۲ و اف ۳۵ دارید .یا اینکه اواکس و هواگرد های جنگ الکترونیک در اختیار دارید که حالا بریم اینجا شبیه امریکا عمل کنیم!؟

امریکا میبینه تمام پازل جنگیش کامل .میبینه اگر این توانایی هم اضافه کنه .فقط افزودن به توانشه نه هزینه ی اضافی .وقتی بالگرد ها میتونند برتری بهتری تامین کنند .یا اینکه پهپاد های تهاجمی روز به روز بیشتر تو ارتش های مدرن جهان جا باز میکنند .چرا به سمت سلاحی بریم که تک منظورست و جان خلبانان مون در خطر قرار بدیم!!؟این سلاح فقط در یک نبرد کاربرد داره و اونم نبرد با تروریست .نه بیشتر.

از یک سو  میگن نیروی هوایی نمیخواد و نیاز نیست .از سویی اگاه به پشتیبانی هوایی .

به کجا چنین شتابان!!!؟

بله ما هم بد نبود داشته باشیم همچین هواگردی  ولی نه وقتی که نیاز اصلی و نیاز بهتر ما جای دیگست .الان علی الحاظر هزینه در بیراهه هستش.از این بیراهه ها قدیم رفتیم.مثل جایروپلن های سپاه و....

 

قطعا هواپیمای رزمی آموزشی ضد شورش مورد نیاز ما هست، اتفاقا  با توجه به‌ محدودیت های ما شاید هم بیشتر 

اولا به هر حال برای مقاصد آموزشی

دوم هم برای اهداف رزمی

در اثبات نیاز به این کلاس هواپیما همین بس که شاید بشه گفت در تمامی درگیری های نظامی عمده بعد از جنگ ، یه همچین هواپیمایی برای ما کفایت می کرد. از بمباران پایگاه منافقین تا درگیری با اشرار جنوب شرق و یا پژاک در شمال غرب، بعد از اون هم درگیری با داعش و امثاالهم در سوریه و عراق. (خصوصا با توجه به ویژگی امکان استقرار در نزدیکی نقاط درگیری)

یادمون نرفته نیروهای تحت هدایت ایران در عملیات تکریت به بن بست خورد و ائتلاف با نیروی هوایی وارد عمل شد، بعد از اون بود که ایرانیها از روسها برای پشتیبانی هوایی و ورود رزمی در سوریه دعوت کردن. هر چند کارکرد روسها در سوریه مهمتر از پشتیبانی هوایی بود و اون بازدارندگی چه در عرصه سیاسی و شورای امنیت و چه در صحنه نبرد جهت جلوگیری از ورود مستقیم همه جانبه آمریکا علیه  ارتش سوریه مشابه اونچیزی که در لیبی اتفاق افتاد .

ضمن اینکه به نظر میاد با توجه به درگیری های اخیر منطقه ، راهکار محبوب برای درگیری با ما درگیری های نیابتی با استفاده از نیروهای داخلی خواهد بود کشور ما هم به خاطر داشتن قومیت ها و زبان های گوناگون پتانسیلش رو به خوبی داره، که در چنین شرایطی هم باز این نوع هواپیما میتونه سودمند باشه.

هرچند در چنین شرایطی باز نیاز به یک نیروی بازدارنده جهت ممانعت از ورود مستقیم پشتیبانی خارجی مانند آنچه که در لیبی اتفاق افتاد خواهیم داشت، که این نیروی بازدارنده می تونه با توان موشکی چه در حوزه زمین به زمین چه پدافند هوایی تا حدی تامین بشه.

و باز یادمون‌ نرفته که ما ۲۵ ساله به دنبال توسعه جت آموزشی پشتیبانی نزدیک در قالب پروژه های گوناگون هستیم که یک ضد شورش توربوپراپ می تونست بخش قابل اعتنایی از ماموریت های جت پشتیبانی  نزدیک رو برامون انجام بده ویا به دلیل فقدان جنگ افزار های هوایی مناسب به سراغ راهکارهای بی فایده ای مثل جایروکوپتر مسلح رفتیم.

همه اینها منکر این نکته نیست که قطعا در بعد استراتژیک ما نیاز به یک جنگنده چند منظوره با توانایی برتری هوایی و تهاجمی بالا هستیم.

 

 

  • Upvote 3
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بر 5 مهر 1396 در 11:56 , Navard گفت:

حرفای بعضی عزیزان عجیب !!!

بله همه میدونیم چقدر جنگنده ای مثل سوپر توکانو برای نبرد نا متقارن خوبه .و امریکا هم در فکر  در اختیار گرفتن هواگردهای مشابه هستند .اما ما کجای نیروی هوایی مون راه نیروی هوایی امریکا رو رفته که اینجا بخوایم بریم!؟شما مگه اف ۱۵ و اف ۱۶ و اف ۱۸ و اف ۲۲ و اف ۳۵ دارید .یا اینکه اواکس و هواگرد های جنگ الکترونیک در اختیار دارید که حالا بریم اینجا شبیه امریکا عمل کنیم!؟امریکا میبینه تمام پازل جنگیش کامل .میبینه اگر این توانایی هم اضافه کنه .فقط افزودن به توانشه نه هزینه ی اضافی .وقتی بالگرد ها میتونند برتری بهتری تامین کنند .یا اینکه پهپاد های تهاجمی روز به روز بیشتر تو ارتش های مدرن جهان جا باز میکنند .چرا به سمت سلاحی بریم که تک منظورست و جان خلبانان مون در خطر قرار بدیم!!؟این سلاح فقط در یک نبرد کاربرد داره و اونم نبرد با تروریست .نه بیشتر.

از یک سو  میگن نیروی هوایی نمیخواد و نیاز نیست .از سویی اگاه به پشتیبانی هوایی .به کجا چنین شتابان!!!؟

 دوست عزیز شما چرا پست ها را از اول نخواندی بحث سر این بود که به جای داشتن نیروی هوایی مدرن و هزینه بر از نیروی موشکی هوشمند و نقطه زن برای خنثی سازی نیروی هوایی دشمن متخاصم استفاده شود یعنی به جای اینکه تقلیدگر استرا تژی دیگر کشورها باشیم خود خالق استراتژی جدید باشیم مثال هم زدم که اگر موشک های 2000 کیلومتری ما به بالک های کنترلی در بدنه و سامانه هدایتی راداری و یا تصویری برای کشف هدف در فاز آخر مجهز شوند و اگر نیروی هوایی دشمن تمام جنگنده ها را در 700 آشیانه یا پناهگاه بتونی مورد حفاظت قرار داده و ما با 700 موشک هوشمند هدایت دقیق تمام این پناهگاههای بتونی را نابود کنیم دیگر دشمن برگ برنده ای در دست نخواهد داشت یعنی نیروی موشکی هوشمند خنثی ساز نیروی هوایی دشمن است و گفتم که قبل از حمله موشکی به دشمن سامانه های ضد موشکی دشمن را با پهبادها انتحاری یا موشک کروز با سامانه غیرفعال راداری منهدم شود حالا دوستی گفتند نیروی هوایی مدرن فقط برای جنگ کلاسیک نیست و برای جنگ با تروریست ها لازم هست و من هم گفتم نه تنها لازم نیست بلکه با هواپیماهای پیستونی جنگ جهانی دوم هم می شود با تروریست ها جنگید و از نیروها خودی پشتیبانی کرد حالا بحث سر چگونگی رسیدن به این نوع هواپیماهای پیستونی پشتیبانی نزدیک ارزان قیمت یا همان هوانیروز هست

بر 5 مهر 1396 در 13:02 , M-ATF گفت:

مبنا و نتیجه گیریتون اشتباه است، اینکه چون زمان جنگ جهانی هواپیمای پیستونی استفاده می کردن پس الان هواپیمای پیستونی اون هم مربوط به زمان جنگ جهانی بهتر از توربوپراپ های امروز هست کاملا اشتباهه.

اون زمان تکنولوژی موتورهای توربینی در اختیارشون نبود که از پیستونی استفاده می کردن.اینکه الان از توربوپراپ ها بیشتر آموزشی استفاده می کنن باز به خاطر در اختیار داشتن تکنولوژی توربوفن برای مقاصد سنگین تر هست.

من تعجب می کنم شما چرا اول نرفتین مشخصات متورهای پیستونی 80 سال پیش و موتورهای تربوپراپ را ببینید و بعد می آمدین قضاوت می کردین موتورهای پیستونی 80 سال پیش نه تنها با قدرت موتورهای توربوپراپ کنونی تقریبا برابر هستند حتی در بعضی نمونه ها از نظر قدرت برتر هستند موتورهای

سوپرتکانو=1600 اسب بخار

پی سی 9= 1149 اسب بخار 

AT6 تگزان2= 1100 اسب بخار

و برای

ماستانگ = 1500 اسب بخار

اشتوکا = 1400 اسب بخار

اسپیت فایر= 2050 اسب بخار 

مدل ماستانگ پی 51اچ با قدرت موتور 2218 اسب بخار هم تولید شد پس می بینید که موتورهای ماستانگ پی 51اچ و اسپیت فایر حتی بعد از 80 سال از موتورهای توربوپراپ کنونی هم برتر هست این غیر از برتری برد یا برابری برد رزمی هست در واقع این ها بهترین هواپیماهای پیستونی جهان هستند چون از کوران جنگ جهانی دوم سربرآوردند

 

 

ویرایش شده در توسط ahmad212
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

موشک 2000 کیلومتری نمیتونه به دوربین مجهز بشه هم بخاطر غیر ممکن بودن هدایت توسط اپراتور هم بخاطر دما

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
2 hours قبل , ahmad212 گفت:

 دوست عزیز شما چرا پست ها را از اول نخواندی بحث سر این بود که به جای داشتن نیروی هوایی مدرن و هزینه بر از نیروی موشکی هوشمند و نقطه زن برای خنثی سازی نیروی هوایی دشمن متخاصم استفاده شود یعنی به جای اینکه تقلیدگر استرا تژی دیگر کشورها باشیم خود خالق استراتژی جدید باشیم مثال هم زدم که اگر موشک های 2000 کیلومتری ما به بالک های کنترلی در بدنه و سامانه هدایتی راداری و یا تصویری برای کشف هدف در فاز آخر مجهز شوند و اگر نیروی هوایی دشمن تمام جنگنده ها را در 700 آشیانه یا پناهگاه بتونی مورد حفاظت قرار داده و ما با 700 موشک هوشمند هدایت دقیق تمام این پناهگاههای بتونی را نابود کنیم دیگر دشمن برگ برنده ای در دست نخواهد داشت یعنی نیروی موشکی هوشمند خنثی ساز نیروی هوایی دشمن است و گفتم که قبل از حمله موشکی به دشمن سامانه های ضد موشکی دشمن را با پهبادها انتحاری یا موشک کروز با سامانه غیرفعال راداری منهدم شود حالا دوستی گفتند نیروی هوایی مدرن فقط برای جنگ کلاسیک نیست و برای جنگ با تروریست ها لازم هست و من هم گفتم نه تنها لازم نیست بلکه با هواپیماهای پیستونی جنگ جهانی دوم هم می شود با تروریست ها جنگید و از نیروها خودی پشتیبانی کرد حالا بحث سر چگونگی رسیدن به این نوع هواپیماهای پیستونی پشتیبانی نزدیک ارزان قیمت یا همان هوانیروز هست

من تعجب می کنم شما چرا اول نرفتین مشخصات متورهای پیستونی 80 سال پیش و موتورهای تربوپراپ را ببینید و بعد می آمدین قضاوت می کردین موتورهای پیستونی 80 سال پیش نه تنها با قدرت موتورهای توربوپراپ کنونی تقریبا برابر هستند حتی در بعضی نمونه ها از نظر قدرت برتر هستند موتورهای

سوپرتکانو=1600 اسب بخار

پی سی 9= 1149 اسب بخار 

AT6 تگزان2= 1100 اسب بخار

و برای

ماستانگ = 1500 اسب بخار

اشتوکا = 1400 اسب بخار

اسپیت فایر= 2050 اسب بخار 

مدل ماستانگ پی 51اچ با قدرت موتور 2218 اسب بخار هم تولید شد پس می بینید که موتورهای ماستانگ پی 51اچ و اسپیت فایر حتی بعد از 80 سال از موتورهای توربوپراپ کنونی هم برتر هست این غیر از برتری برد یا برابری برد رزمی هست در واقع این ها بهترین هواپیماهای پیستونی جهان هستند چون از کوران جنگ جهانی دوم سربرآوردند

 

 

دوست عزیز مقایسه برتری هواپیماها که مثل کارت بازی دوران بچگی نسل خودمون نیست که مثلا یه کارت ماشین بود تعداد سیلندر ۶ اون یکی تعداد سیلندر ۴ پس بگیم اولی برتره، هر بیشتر بودنی که نشونه برتر بودن نیست. موتور های پبیستونی راندمان پایین تر، ارتعاش و صدای بیشتر، هزینه جاری و تعمیر نگهداری بالاتر، ارتفاع و سرعت کمتری رو نتیجه میدن.

اینکه قدرت مواردی که شما مثال زدین کمتره به علت اینه که نیازی به بالاتر از این نبوده.

نیاز به بحث بیشتر نیست شما خودت یه جستجو بکن متوجه میشی

 

  • Upvote 2
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

به نام خدا

باسلام

بحث کشداری شده و من هم قصد ندارم بیش از این کشش بدم اما سعی دارم با در نظرگرفتن شرایط فعلی منطقی ترین راه رو بیان کنم.

در این پست برخی آمار و ارقام بیان میشن که صد در صد دقیق نیست اما تا حدودی شرایط رو نشون میده.

اندکی روضه بخوانیمicon_cheesygrin

واقعیت اینه که ما اینقدر برای بازسازی توان نظامی مون دیر جنبیدیم که شاید هیچ اصلا نجنبیدیم که خرید پیشرفته ترین تسلیحات قابل تهیه در بازار های نظامی شرقی هم دردی از ما دوا نمیکنه.

بدیهی که یکی از مهمترین مولفه های قدرت، اقتدار نظامی و اگر ما بخوایم به عنوان قدرتی بزرگ در منطقه و دنیا ظاهر بشیم باید بتونیم از منافع ملی و تمامیت ارضی خودمون دفاع کنیم. در پیش گرفت سیاست مستقل و پایدار در اقیانوس خروشان روابط بین الملل و خصوصا در دریای طوفان زده ی خاورمیانه جز در سایه ی امنیت که به مثابه کشتی نوح می ماند قابل دست یافتن نیست. توان هوایی به عنوان یکی از مهمترین الزامات قدرت نظامی در دنیای امروز مطرح است و لزوم بازسازی آن در کشور ما بر کسی پوشیده نیست. اما بازسازی ناگان هوایی کشور در شرایط اقتصاد امروز و با وجود تحریم های بین المللی و نبود گزینه های مناسب برای دفع تهدیدات امروز و فردا این امر را هرچه بیشتر مشکل ساخته است. هرچند نباید در این زمینه بیش از حد اغراق کرد.

بگذریم،

ابتدا میپردازیم به گزینه های مطرح و سپس آمار و ارقام مالی.

با وجود توان موشک خوبی که ایجاد شدن فعلا منطقی ترین کار اینه که تعدادی رهگیر تهیه کنیم که در کنار پدافند به دفاع از آسمان بپردازند و فعلا وضیفه ی انهدام اهداف در خاک دشمن رو به نیروی موشکی بدیم. هرچند ناوگان هوایی کوچکی هم در این زمینه باید تشکیل بشه. برای شروع منطقی ترین کار ابتدا اورهال سنگین و ارتقاء ناوگان روسی نیروی هوایی به کمک روس هاست تا بشه این ناوگان رو تا ده سال آینده در خدمت نگه داشت. ارتقای این ناوگان چیزی حدود 2 میلیارد دلار خرج خواهد داشت.

اولین گزینه برای خرید جنگنده ی چند منظوره ی میگ 35 است که بر خلاف سلف خود جنگنده ی خوبی است و می تواند مسکنی بر درد ما باشد. در بین گزینه های مناسب برای بازسازی توان هوایی نظر بسیاری بر روی سوخو-30 هست. اما به عقیده ی بنده سوخو 30 فقط میتونه تهدیدات ما رو تا 15 سال آینده برطرف کنه اون هم در صورتی که ما همین الان اقدام کنیم، که فعلا منتفیه. گزینه بهتر نمونه ی توسعه یافته ی سوخو 35 به عنوان رهگیر چندمنظوره است. در دهه ی آینده لااقل دو کشور در خاورمیانه جگنده ی نسل 5 خواهند داشت،ترکیه و اسرائیل. اعراب هم در اون زمان به احتمال خیلی زیاد در همون دهه برای خرید نسل 5 اقدام می کنند. بنابراین ما هم باید در این زمینه اقدام کنم که بهترین گزینه فعلا پکفا با همه ی مشکلاتشه. در آینده ی نزدیک اعراب و اسرائیل هرچه بیشتر سعی می کنند توان موشکی ایران رو به چالش بکشند و با ساخت و خرید سیستم های ضد بالستیک در صدد دفع اون بر بیان. که این ما رو مجبور میکنه توان تهاجم هوایی مون رو افزایش بدیم. شایسته ترین جنگنده ی تهاجمی شرقی فعلا سوخو 34 است.

در آینده سعودی ها شروع به خرید و حتی ساخت موشک بالستیک گروم خواهند کرد. در یک نبرد احتمالی اولین هدف این موشک مناطق نفت خیز جنوب است، این را بگذارید به اضافه ی موشک ها کروز زمینی و دور ایستای هوایی و ضعف شدید پدافند در برد کوتاه و نبود سیستم ضد بالستیک. روشن است که نه میشود سیستم های موشکی متحرک زمینی را با بالستیک زد و نه جنگنده های مجهز به مهمات دور ایستا را با پدافند هوایی. همچنین ناوگان دریایی ما که به شدت از نبود پدافند موثر رنج می مبرد را می توان با توان هوایی تا حدودی پوشش داد، و بعلاوه با ناوگان دریایی دشمن مقابله کرد.

حال بپردازم به بحث مالی.

قیمت کل(میلیارد دلار)      تعداد      قیمت هر فروند(میلیون دلار)     نام

SU-57                          120                  40                             4.800    
SU-35I                           85                160                           13.600    
SU-34I                           50                 60                             3.000    
MIG-35                           50                120                             6.000    
SU-25                           30                 50                             1.500    
IL-76MD-90A                          70                  20                             1.400    
IL-78                          50                   8                              .400    
A-100                         350                  5                            1.750    

32.450                                                                            مجموع

قیمت ها دقیق نیست و بخشی از آن به توان چانه زنی ما باز می گردد. در قرار دادی احتمالی باید مونتاژ در ایران، انتقال تکنولوژی برخی قطعات، پشتیبانی فنی،آموزش و ... لحاظ شود. به علاوه ناوگان کامل نیست و باید موارد ذکر نشده مانند جنگنده ی سبک و آموزشی رزمی در داخل تولید شود. همچنین نیاز از است که قبل از اجرای قرارداد ها زیر ساخت های لازم مانند کارخانه جات تولید، پایگاه ها هوایی جدید و ... آماده شود که این نیز 2تا3 میلیارد دلار هزینه در بر دارد.

پس با این حساب ما چیزی حدود 35-40 میلیارد دلار نیاز مندیم که در طول 10 سال تامین شده و خرج شود. این یعنی سالانه 3.5تا4 میلیارد دلار مازاد بر بودجه ی نظامی.

پی نوشت: از آن جایی که اکثر گزینه های مطرح برای خرید از فدراسیون روسیه است، لازم است سیاستی اتخاذ شود که اراده ی مستقل جمهوری اسلامی ایران زیر سوال نرفته و توان امتیاز گیری بیشتر را ا دست ندهد.

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
9 hours قبل , MrArhz گفت:

به نام خدا

باسلام

بحث کشداری شده و من هم قصد ندارم بیش از این کشش بدم اما سعی دارم با در نظرگرفتن شرایط فعلی منطقی ترین راه رو بیان کنم.

در این پست برخی آمار و ارقام بیان میشن که صد در صد دقیق نیست اما تا حدودی شرایط رو نشون میده.

اندکی روضه بخوانیمicon_cheesygrin

واقعیت اینه که ما اینقدر برای بازسازی توان نظامی مون دیر جنبیدیم که شاید هیچ اصلا نجنبیدیم که خرید پیشرفته ترین تسلیحات قابل تهیه در بازار های نظامی شرقی هم دردی از ما دوا نمیکنه.

 

سلام .

ابتدا یک مطلبی رو بگم. ای کاش از همون نام سوخو پگفا استفاده کنیم تا اینکه رسما سوخو۵۷ وارد خدمت بشه .الان فعلا همون پیش نمونه سوخو تی ۵۰ هست ولاغیر!! 

به نظر بنده  خرید های سوخو ۳۰ و میگ ۳۵ اساسا بر پایه یک برداشت در بین ما ایرانیان هست .اینکه با خودمون میگیم خب تا حالا چهل سال شده که جنگنده نداریم همینم بدهند غنیمت .اما واقعا به چه قیمتی !!؟بقول همین نوشتار سوخو۳۰ نیاز ۱۵ ساله را پاسخ گوست که البته بسیار بسیار خوشبینانه است .عملا سوخو۳۰ یک خرید تهاجمی خواهد بود و میگ ۳۵ نیز مجدد یک خرید تک منظوره دفاع هوایی است که قطعا هموارد نسل ۵  دشمنان ما نیست .شکی نداشته باشید که تا دهه ی اینده تمام کشور یک نسخه ی نسل پنج وارد خدمت میکنند و حتی کشورهای چون ترکیه در کنار خرید به سمت  ساخت هم خواهند رفت و شرکت های وسی و امریکایی و چینی قدم در شاخت نسل ۶ نهادند.در رابطه با میگ ۳۵ ؛برد سه هزار کیلومتری با سه مخزن سوخت(هدر رفتن جایگاه مهمات اندک این جنگنده) میگ ۳۵را  عملا به یک جنگنده  با برد و مهمات بسیار کم تبدیل میکند . و آنرا فقط یک جنگنده برتری هوایی و دفاع نقطه ای در شعاع نزدیک به فرودگاه تبدیل  میکند (آیا با وجود سواحل بسیار و منطقه های پر خطر برای ما کاربردی دارند؟!).و اساسا نه سطح مقطع کمش بدرد میخوره و نه رادار ارایه فازی فعالش.و اساسا خرید هر دو جنگنده برای ما ضروری می شود  سوخو ۳۰ برای تهاجم برد بلند  و میگ ۳۵ برای دفاع قابل قبول تر  این همه خرید زیاد تا نیاز ۱۵ ساله را رفع کنند .اونم در تعداد بسیار بیشتر از جنگنده های دشمن .آیا امکان پذیراست !؟ . در یکی از اولین پست های این بحث  هزینه ها رو ذکر کردم .عملا سوخو۳۵ و امثالهم هم همین وضعیت را خواهند داشت .با ابنکه نسل ۴++ هستند .چون فناوری ان چنان برتری ندارند .متاسفانه این خرید ها فقط نقش ایذایی را بازی میکنند . نسل ۴/5 نیاز هست ولی نه به اندازه  جنگنده های نسل ۵ حتی کم تعداد .و اسمان را برای دشمن کمی پر خطر تر میکنندو نه برتری هوایی را برای ما می اورند نه حفظ پوشش هوایی نسبی .اگر امکان خریدی بود برای ما در سال های  اینده باید در کنار خرید تعدادی از این جنگنده ها . حتما  باید روی خرید نسل ۵ حساب ویژه باز کنیم .حال چه پگفا شود چه جی ۲۰ چینی .شخصا تا این لحظه که رادار پگفا و... نهایی نشده .جی ۲۰را بسیار قدرتمند تصور میکنم.دلایل بسیاری در پی این حرفم هست .شاید دوستان تصورکنند چین سازنده ی همون کالاهای بنجل هستش .اما حقیقت اینه که .این کشور در طی ۲۰ سال چنان پیشرفتی کرد که این نوید را به دنیا بدهد که در طی دهه ی اینده حتی  روس ها و اروپایی ها را پشت سر خواهد گذاشت .عملا جی ۲۰ و جی ۱۰ خریدی امکان پذیر و بهتری برای ما خواهد بود که برای  پشتیبانی و اورحال و ...ریسک کمتری را برای ما خواهند داشت .البته خرید از دو کشور خودش مزیت های بزرگی داره .و اما مهمتر اینکه  مارو جزی از اینده ی صنعت هوایی چین میکنه.مانند وضعیت این روزهای پاکستان .پاکستان هر چی طلب کنه چیننه نمیگه. چین شدیدا دنبال متحد برای همین بازار نظامیست و ما میتونیم از این منظر استفاده کنیم  .و خیال مان راحت باشد که اینده ی  صنعت هوایی چین و همکاری های مان شکوفاست .نه مثل روس ها که روز به روز به علت مشکلات مالی به سمت افول سوق داده میشوند ...

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

مهمترین مشکل خرید از چین

موتور است!

همین قضیه موتور تقریبا خرید از چین را کنسل می کند چون چین خودش موتور نمی سازد و موتورها را از روسیه وارد می کند. روسیه هم اجازه صادرات نمی دهد. البته چین یک تلاشهایی کرده ولی بعید است زودتر از 5 الی ده سال آینده به موتور مطمئنی برسد. 

وگرنه j20 که هیچ، خیلی گزینه های دیگری هم وجود داشت. وقتی F7 را خریدیم، مثلا j10  قابل پذیرش نبود؟

مسئله دیگر بحث زمان است. بله خوب بود که کلا وارد پروژه پاکفا می شدیم. اما 5 الی ده سال پیش رو را چه کنیم؟ ( تازه اگر راهمون می دادند!) ما نیاز فوری داریم و میگ 35 که هیچ، میراژ2000 هم بفروشند قاعدتا باید بخریم.

مسئله سوم بحث دیپلماسی دفاعی است. خرید هر کدام از این گزینه ها، رایزنی های زیاد و استراتژی دیپلماسی دفاعی میخواهد. من که تقریبا نا امیدم آقایان بتوانند چنین کاری را انجام دهند. ذیل همین موضوع باید بگم احتمال پاکفا با وجود کم بودن، از j20 بیشتر است. این غول چینی سلاحی بسیار تهاجمی است و برای ضربه به پایگاه ها و نیروی دریایی آمریکا دربرد بلند طراحی شده است. بعید است چینی ها آن را به هیچ کسی بدهند.

  • Upvote 7

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 ساعت پیش, Lord-Soldier گفت:

مهمترین مشکل خرید از چین

موتور است!

همین قضیه موتور تقریبا خرید از چین را کنسل می کند چون چین خودش موتور نمی سازد و موتورها را از روسیه وارد می کند. روسیه هم اجازه صادرات نمی دهد. البته چین یک تلاشهایی کرده ولی بعید است زودتر از 5 الی ده سال آینده به موتور مطمئنی برسد. 

وگرنه j20 که هیچ، خیلی گزینه های دیگری هم وجود داشت. وقتی F7 را خریدیم، مثلا j10  قابل پذیرش نبود؟

مسئله دیگر بحث زمان است. بله خوب بود که کلا وارد پروژه پاکفا می شدیم. اما 5 الی ده سال پیش رو را چه کنیم؟ ( تازه اگر راهمون می دادند!) ما نیاز فوری داریم و میگ 35 که هیچ، میراژ2000 هم بفروشند قاعدتا باید بخریم.

مسئله سوم بحث دیپلماسی دفاعی است. خرید هر کدام از این گزینه ها، رایزنی های زیاد و استراتژی دیپلماسی دفاعی میخواهد. من که تقریبا نا امیدم آقایان بتوانند چنین کاری را انجام دهند. ذیل همین موضوع باید بگم احتمال پاکفا با وجود کم بودن، از j20 بیشتر است. این غول چینی سلاحی بسیار تهاجمی است و برای ضربه به پایگاه ها و نیروی دریایی آمریکا دربرد بلند طراحی شده است. بعید است چینی ها آن را به هیچ کسی بدهند.

در کل پست شما مطالب جالبی داشت .اما در بخش موتور اساسا اشتباه کردین .چندی پیش چین اعلام کرد ۲۰ میلیارد هزینه کرده تا به موتور جتی که الان میبینید دست پیدا کنه!!!

جی ۲۰ در پیش نمونه های اول از موتور روسی ای ال ۳۱ اف معروف استفاده می کرد (این موتور روی جی ۱۰ و سوخو۲۷ نصب هست) 

اما در نمونه های بعد از موتور دبلیو اس۱۰ استفاده شد .این موتور مهندسی معکوس موتور ذکر شده هست با این تفاوت که طول عمر و قدرت بیشتر شده و احتمالا مصرف سوخت هم کمتر شده است.

اما کار پروژه به اینجا خلاصه نشد و قرار است که موتوری جدید بر پایه همین موتور با قدرت و ... بسیار بهتر با اسم دبلیو اس ۱۵ استفاده بشه که ساخت چین هست.چین سال هاست سازنده موتور هست. موتور یاد شده در سال ۲۰۰۶ تست شد(۲۰میلیارد صرف همین موتور شد)بنابراین  موتور یاد شده یکی از بهترین موتور های حال  حاظر است . که اعداد و ارقام  مربوط به اطلاعات موتور با یک جستجو در اینترنت میتونید پیدا کنید . اینکه این جنگنده بهترین جنگنده ی چین هست و در پنهان کاری یک سرو گردن از پگفا بهتر است .و رادار نصب شده این جنگنده هم چیزی کم ندارد و در ان  بحثی نیست.

( رادار تایپ۱۴۷۵ جدیدترین رادار ساخت چین هست  که ۱۸۵۶ المان داره و این عدد بزرگتر از  تعداد المان های جنگنده پگفا و اف ۳۵ است!!در نتیجه قطعا این رادار حرف ها برای گفتن خواهد داشت  و میتوان حدس زد که این رادار سطح مقطع  یک متر مربع را در فاصله ی ۲۵۰ کیلومتری تشخیص بده !)

و قطعا این جنگنده نوک قله ی فناوری چین هست .اما باید برای بدست اوردنش تلاش کرد .این جنگنده حقیقتا توان   بسیار بالایی داره که خیال مارو راحت میکنه .ما به همچین جنگنده ای نیاز داریم .شاید لازمه خرید این جنگنده،جنگنده ای دیگر مثل  جی ۱۰ یا جی ۳۱ باشد.جی ۱۰cگزینه ی مناسب تری نسبت به میگ ۳۵ خواهد بود مخصوصا که تعداد بیشتری را میتوان فراهم کرد .قیمت ۳۰ میلیون دلاری و تولید تحت لیسانس خود مزیت بزرگی میتونه باشه .جی ۳۱ با تمام نواقص و حواشیش یک جنگنده نسل ۴++یا با اغراق نسل ۵ که داشتنش مطمئنا برتری هوایی برتمام نسل چهار ها و نسل ۴/۵ها به ارمغان میاره .البته بر روی کاغذ(اما خیالتان راحت صنعت هوایی چین دیگر مانند گذشته نیست !!!)

ویرایش شده در توسط Navard
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
4 hours قبل , Navard گفت:

سلام .

ابتدا یک مطلبی رو بگم. ای کاش از همون نام سوخو پگفا استفاده کنیم تا اینکه رسما سوخو۵۷ وارد خدمت بشه .الان فعلا همون پیش نمونه سوخو تی ۵۰ هست ولاغیر!! 

به نظر بنده  خرید های سوخو ۳۰ و میگ ۳۵ اساسا بر پایه یک برداشت در بین ما ایرانیان هست .اینکه با خودمون میگیم خب تا حالا چهل سال شده که جنگنده نداریم همینم بدهند غنیمت .اما واقعا به چه قیمتی !!؟بقول همین نوشتار سوخو۳۰ نیاز ۱۵ ساله را پاسخ گوست که البته بسیار بسیار خوشبینانه است .عملا سوخو۳۰ یک خرید تهاجمی خواهد بود و میگ ۳۵ نیز مجدد یک خرید تک منظوره دفاع هوایی است که قطعا هموارد نسل ۵  دشمنان ما نیست .شکی نداشته باشید که تا دهه ی اینده تمام کشور یک نسخه ی نسل پنج وارد خدمت میکنند و حتی کشورهای چون ترکیه در کنار خرید به سمت  ساخت هم خواهند رفت و شرکت های وسی و امریکایی و چینی قدم در شاخت نسل ۶ نهادند.در رابطه با میگ ۳۵ ؛برد سه هزار کیلومتری با سه مخزن سوخت(هدر رفتن جایگاه مهمات اندک این جنگنده) میگ ۳۵را  عملا به یک جنگنده  با برد و مهمات بسیار کم تبدیل میکند . و آنرا فقط یک جنگنده برتری هوایی و دفاع نقطه ای در شعاع نزدیک به فرودگاه تبدیل  میکند (آیا با وجود سواحل بسیار و منطقه های پر خطر برای ما کاربردی دارند؟!).و اساسا نه سطح مقطع کمش بدرد میخوره و نه رادار ارایه فازی فعالش.و اساسا خرید هر دو جنگنده برای ما ضروری می شود  سوخو ۳۰ برای تهاجم برد بلند  و میگ ۳۵ برای دفاع قابل قبول تر  این همه خرید زیاد تا نیاز ۱۵ ساله را رفع کنند .اونم در تعداد بسیار بیشتر از جنگنده های دشمن .آیا امکان پذیراست !؟ . در یکی از اولین پست های این بحث  هزینه ها رو ذکر کردم .عملا سوخو۳۵ و امثالهم هم همین وضعیت را خواهند داشت .با ابنکه نسل ۴++ هستند .چون فناوری ان چنان برتری ندارند .متاسفانه این خرید ها فقط نقش ایذایی را بازی میکنند . نسل ۴/5 نیاز هست ولی نه به اندازه  جنگنده های نسل ۵ حتی کم تعداد .و اسمان را برای دشمن کمی پر خطر تر میکنندو نه برتری هوایی را برای ما می اورند نه حفظ پوشش هوایی نسبی .اگر امکان خریدی بود برای ما در سال های  اینده باید در کنار خرید تعدادی از این جنگنده ها . حتما  باید روی خرید نسل ۵ حساب ویژه باز کنیم .حال چه پگفا شود چه جی ۲۰ چینی .شخصا تا این لحظه که رادار پگفا و... نهایی نشده .جی ۲۰را بسیار قدرتمند تصور میکنم.دلایل بسیاری در پی این حرفم هست .شاید دوستان تصورکنند چین سازنده ی همون کالاهای بنجل هستش .اما حقیقت اینه که .این کشور در طی ۲۰ سال چنان پیشرفتی کرد که این نوید را به دنیا بدهد که در طی دهه ی اینده حتی  روس ها و اروپایی ها را پشت سر خواهد گذاشت .عملا جی ۲۰ و جی ۱۰ خریدی امکان پذیر و بهتری برای ما خواهد بود که برای  پشتیبانی و اورحال و ...ریسک کمتری را برای ما خواهند داشت .البته خرید از دو کشور خودش مزیت های بزرگی داره .و اما مهمتر اینکه  مارو جزی از اینده ی صنعت هوایی چین میکنه.مانند وضعیت این روزهای پاکستان .پاکستان هر چی طلب کنه چیننه نمیگه. چین شدیدا دنبال متحد برای همین بازار نظامیست و ما میتونیم از این منظر استفاده کنیم  .و خیال مان راحت باشد که اینده ی  صنعت هوایی چین و همکاری های مان شکوفاست .نه مثل روس ها که روز به روز به علت مشکلات مالی به سمت افول سوق داده میشوند ...

به نام خدا

با سلام

اینکه جی 20 شایسته تر از پکفا است درش بحثی نیست. منتهی از این جهت پکفا رو مطرح کردم که گمان نمی کنم جی 20 به ما فروخته بشه. بعلاوه، احتمال این هست که در صورت خرید پکفا تعدادی از اون ها لااقل به صورت کیت های وارداتی در داخل منتاژ بشن ولی این احتمال برای جی 20 منتفی.

اما درمورد میگ 35، به نظر بنده از جی 10 برتر، اما موافقم که جی 10 خرید سیاسی خوبی میشه و دیپلماسی دفاعی ما رو پویاتر نشون میده.

برخلاف نظر دوستان که موافق تشکیل نیروی هوایی قدرتمند هستند(هرچند خودمم موافقم)، به عقیده ی بنده این کار فعلا میسر نیست. چرا که ما میلیارد ها دلار برای توان موشکی مون هزینه کردیم، و ساخت نیروی هوایی قدرتمند در خوشبینانه ترین حالت 50 میلیارد دلار خرج داره، که حالاحالا ها محقق نمیشه.

قبول دارم که چین با سرعت فزاینده ای در حال پیشرفت و در آینده ی نزدیک از روسیه هم پیشی خواهد گرفت اما باید قبول کرد که روسیه هنوز در خیلی از فناوری ها پیشرفته تر از چین هست. روسیه ی ضعیف و نیازمند برای ما خیلی بهتر از چین قدرتمنده، و میشه از همین نیاز مالی استفاده کرد و با چرب کردن سبیل روس ها امتیاز های خوبی گرفت. ما یکبار پس از مرحوم شوروی شاهد روسیه ی ضعیف بودیم، هرچند از این پیش آمد استفاده ای نبردیم، اما حالا که روس ها هم تمایل به نزدیکی با ما دارن باید نهایت استفاده رو ببریم.

در بعد استراتژیک روسیه هیچگاه شریکی برای ما نخواهد شد، اما چین این پتانسیل رو داره. ایران قدرتمند برای روس ها خطر محسوب میشه، چرا که اولا ایران کشوری نزدیک به روسیه و حوزه ی نفوذ اونه و ثانیا روس ها میخوان در خاورمیانه جولان بدن که این بر خلاف سیاست های ایران هست. آسیای مرکزی و قفقاز در همسایگی ایران قرار داره و ایران پتانسیل زیادی برای ورود به بازار های این مناطق داره، که این انحصار رو از دست روس ها در خواهد آورد.

همونطور که ما روسیه رو ضعیف میخوایم اون ها هم ما رو ضعیف میخوان. در این میان چین علاقه چندانی به بازی در خاور میانه نداره و از حظور بیشتر در بازار آسیای مرکزی بدش نمیاد. دلالیل بیشتری هم بر تایید این حرف وجود داره که ما و روس ها شرکای خوبی نخواهیم بود اما بیش از این مجال سخن نیست.

در نهایت ما باید از وضع کنونی بیشترین بهره رو به نفع خودمون ببریم.

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط mehdipersian
      شناور شهید باقری به بالگرد، موشک و پهپاد مجهز خواهد شد 
      فرمانده نیروی دریایی سپاه:

      شناور شهید باقری که در آینده ساخت آن به اتمام می‌رسد، علاوه بر داشتن یک ناوگروه در داخل خود، باند پرواز هم دارد که پهپاد می‌تواند از روی آن حرکت کرده و به پرواز درآید و در بازگشت هم می‌تواند بر روی آن بنشیند.
      شناور شهید باقری با ۲۴۰ متر طول و ۲۱ متر ارتفاع، مجهز به بالگرد، موشک و پهپاد است.
      این شناور به گونه‌ای در حال ساخت است که از روی عرشه آن حدود ۶۰ پهپاد می‌تواند پرواز کند و بنشیند.
      وستانیوز
       
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.