salar_jetline

تاپیک جامع بررسی نیروی هوایی ایالات متحده

امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

با سلام به کاربرای گرامی میدونم که این تاپیک قدیمیه و بر خلاف مقررات سایت هستش که روش نظر داد که همین اول عذرخواهی میکنم و دلیلش هم این هستش که من یه خانم هستم با طبعی کنجکاو یا بهتره بگم فضول وچند تا سوال برام پیش اومد که امیدوارم دوستان بهش جواب بدن و اشکالات منو هم برطرف بکنن
ببینید دوستان همه ما قبول داریم که ایران کشور پرقدرتیه و مخصوصا از بعد از جنگ قدرت کشورمون خیلی بیشتر هم شده و در این شکی نیست مقایسه این قدرت هم با کشورهای دیگه اشکالی نداره ولی در حدی که دیگه غیر واقعی و مزاح گونه نشه
دلیل این نظرم هم اینه که بعضا میبینم یکسری مقایسه های بی ربط میشه که باور وهضمش کمی سخت میشه حالا برا من که یک خانم با اطلاعاتی بسیار محدوده دیگه برا یه کارشناس نظامی رو نمیدونم واقعیت اینه که ایران رو باید با کشورهایی مثل ترکیه یا پاکستان وایضا اسراییل سنجید که هم امکان درگیری باهاشون هست وهم تو یه رده هستن که کاملا درست هم هست ولی مقایسه ایران با امریکا همون قدر درسته که ما بیایم کشور بحرین رو به تنهایی با ایران مقایسه کنیم البته شاید در کشور اونها هم چنین کاری بکنن و به نتیجه برسن که با یه فاکتورهایی حریف ایران میشن ولی ایا این واقعیت داره صدرصد نه
با کدام عقل سلیم کشوری که بودجه نظامی سالانه اش دویست ؛سیصد میلیارد دلاره در مقابل کشوری که سه میلیارد دلاره امکان داره شکست بخوره؟
دوستان از حمایت روسیه فرمودن حال اینکه شوروی وپیمان ورشو در اوج قدرت افسانه ایش هیچوقت بطور مستقیم به نفع کشورهایی که اقمارش بحساب میامدن مثل کره و ویتنام که کمونیست و همپیمانش بودن وارد جنگ نشد اونوقت روسیه فعلی که بنوعی با کمکهای اقتصادی غرب نفس کشید وکشورشو از بحران رد کرد وهنوز هم درگیر مشکلات داخلی و کشمکش با همسایگان هستش بیاد بسود ایران که یک کشور مستقل وارد جنگ بشه؟اگر اینطوره پس باید بگم شاید ما یکی از ایالات روسیه هستیم و خودمون خبر نداریم وانگهی اگر زمان ارسال این تاپیک اینو میوفتی خیلی ها با دلیل و برهان های من دراوردی توجیه میکردن که روسیه دنبال براه انداختن یک جنگ با غرب هستش ولی گذشت زمان نشون داد که روسیه حتی از اعاده حیثیت در مقابل ترکیه عاجزه و نمیتونه بنفع خودش وارد جنگ بشه اونوقت میخواد بنفع ایران وارد جنگ بشه جل الخالق
گواهش سخنان پوتین بعد از هدف قرار گرفتن جنگنده اش توسط ترکیه که به صف ارایی ناتو انجامید و روسیه سعی کرد با وادار کردن ترکیه به عذر خواهی ابرومندانه بحران رو جمع کنه که ترکیه با قلدری اینکاررو هم نکرد
اما در مقام مقایسه کشور ما چند استراتژی در مقابل امریکا داره که من نظر خودم رو میگم امیدوارم در صورت اشتباه دوستان اصلاح کنن
اول حمله پرتعداد قایقهای تندرو ایران به ناوگان پنجم که این در صورتی مفید هستش که دارای یک حمایت گسترده هوایی باشه ولی در غیر اینصورت شناورهای ما تبدیل به اهداف وسیبلهای شناور در مقابل بالگردهای اپاچی؛سوپر کبری وجنگنده های ای۱۰ وتوپ اونجر میشن ایا ما قدرت ایجاد برتری هوایی ویک پشتیبانی مؤثر از شناورهامون رو در مقابل نیروی هوایی امریکا داریم؟!!جوابش با اساتید محترم
دوم موشکهای بالستیکمون که فقط کاراییشون جهت بمباران وسیع شهرهاست ودر این مورد کمی از کاستیهای نیروی هواییمون رو پوشش میده ولی برای هدف قرار دادن مکانهای نظامی در خط مقدم جبهه جنگ چه به لحاظ ارزش نظامی و چه صرفه اقتصادی اصلا کاربردی نداره مثالش هدف قرار دادن نیروهای داعش با موشک بالستیک که کار عاقلانه ای نیست در ثانی حمله موشکی هم مانند یه شمشیر دو لبه برا هستش که با کمی غفلت ممکن بر علیه صاحبش عمل کنه بطوریکه در صورت حمله امریکا ما باید شهرهای اسراییل رو هدف قرار بدیم که در صورت اینکار ممکنه افکار عمومی بسمت وسویی بره که توجیه کننده یک حمله تلافی جویانه وایضا گسترده تر ویا اتمی از طرف کشور غیر قابل پیش بینی مثل رژیم صهیونیستی باشیم که تلفات و تاثیر بمراتب فاجعه بارتری داشته باشه ویا حتی عکس العمل امریکارو در پی داشته باشه بعد مادر صورت حمله تاچند روز میتونیم به حملات موشکیمون ادامه بدیم بدون داشتن برتری قاطع هوایی در مقابل امریکا که مجهز به ماهواره های جاسوسی و هزاران موشک کروز نقطه زن هستش چون هر سایت ما پس از شلیک موقعیت اختفاش اشکار میشه وچند دقیقه بعد مورد حمله قرار میگیره شاید ما از نظر موشک در مضیقه نباشیم ولی توی پرتاپگر گمان نمیکنم اینطور باشه دوستان جنگ عراق رو مثال زدن ولی من اینطور فکر نمیکنم ما در اوایل جنگ سومین قدرت هوایی اگه نگم دنیا ولی اسیا رو در خدمت داشتیم بله اف۱۴های ما قدرت بلامنازع بودن ولی در مقابل میگ۱۹ومیگ۲۱میجنگیدن ولی ایا توان فعلی امریکا با اون موقع عراق یکیه وما اصلا چقدر شانس انجام عملیاتهایی مثل اچ۳رو باعبور از اواکس و رادارهای پیشرفته امریکا رو داریم؟
این حرفهای من چیزی از ارزشهای نیروهای مسلح عزیزمون کم نمیکنه و همچنان اقتدار اونها در خاورمیانه حرف اول رو میزنه و حتی جزء قدرتهای اسیا هستیم که این کارنامه درخشانی برای این عزیزان رقم میزنه
حرف من اینه که براه انداختن این مقایسه های غیر واقعی هیچ سودی جز بالا بردن توقع مردم نداره طوری که دستاورد بزرگی مثل تولید بومی صاعقه رو کم اهمیت جلوه میکنه چون مردم این دستاوردها رو با تولیدات امریکا مقایسه میکنن حال واقعیت اینه که این تولید اگه با کشورهایی مثل ترکیه یاعربستان که در حدود خودمونن مقایسه بشه جلوه میکنه که چکار ارزشمندیه ایا اجحاف نیست توان نیروهای مسلحمون رو با امریکایی که از هیچ نظری که کیفی و کمی سنخیتی نداره بسنجیم؟؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

سلام

نیروی هوایی آمریکا هرروز با مشکلات زیادی روبروست.

کاستن از بوجه ی نظامی در طول ده سال به مبلغ 1000 میلیارد دلار. کش مکش کنگره و دولت حداقل تا به امروز برسربوجه ی دفاعی. و مهترین دلیل به روز نبودن تجهیزات هوایی و مشکلات در پروزهای در دست ساخت.

اف 22 خط تولید را متوقف کرد زیرا ریس جمهوری معتقد بود که حداقل تا 15 سال آینده چینی ها توان مقابل با امریکا را ندارند. و او بزرگ ارزیابی کردن چین را نوعی پروپاگاندایی سیاسی تلقی میکرد. اما ایا این منطق صحیح است؟؟؟

به نظر بنده خیر و به نظر موسسه بروکینز خیر/ حتی اگر باور کنیم چینی ها کپی برابر اصل هستند. اما امریکاییها چه پروزه جایگزین پرنده ی برتر هوایی دارند؟؟؟؟

اف 15 ها به روز شده یا silent eggle؟؟؟

یا اف 35 هایی که حرف و حدیث بسیاری دارند؟؟؟

امیدوارم فردی مطلع پاسخی در خورد بنده حقیر بدن با اراییه سند و شاید فیلم.

  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

امیدوارم فردی مطلع پاسخی در خورد بنده حقیر بدن با اراییه سند و شاید فیلم.

 

با کسب اجازه از مدیران عزیز سایت ، بنده اندکی در امور و حیطه وظایف این عزیزان دخالت کنم.

 

برادر گرامی اگر نام تاپیک را با دقت مطالعه بفرمایید میبینید که نوشته " اخبار برتر نظامی هفته " و اصولاً و قاعدتاً باید جایی برای انعکاس و طرح اخبار برتر نظامی باشد و نه مطرح کردن دغدغه ها و سوالات بدون پاسخ ذهن کاربران . لطفا این گونه مطالب و سوالات را در تاپیک پرسش و پاسخ و یا حداقل در یکی از تاپیک هایی که بیشترین نزدیکی و هم راستایی با موضوعات مورد بحث شما را دارد مطرح بفرمایید.

 

با کمی جستجو در سایت میتوانید تاپیک های متناسب با مطلب ارسالی خودتون رو پیدا کنید . با تشکر از همکاری شما.

  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

نیروی هوایی آمریکا طرح مفهومی " انبار مهمات پرنده " خود را معرفی کرد

 

yourfile.jpg
 

 

 

نیروی هوایی آمریکا طی کنفرانسی با نشان دادن ویدئویی کوتاه از قصد خود برای ساخت هواپیمایی در قالب یک زرادخانه متحرک خبر داد. در این ویدئو که ابتدا سال گذشتهDARPA مشابه  آن را منتشر کرده بود یک فروند بمب افکن هشت موتوره B-52 بوئینگ با بدنه توربوپراپ C-130 لاکهید مارتین دیده می شود. در قسمتی از این فیلم نشان داده می شود که دسته ای از بمب های کوچک و هوشمند ساخت رایتون از این هواپیما رها شده و با اتصال به شبکه به سمت اهداف مشخص شده حرکت می کنند.

 

همچنین این بمب افکن باری بدون سرنشین خواهد بود زیرا در فیلم مربوط هیچ پنجره ای برای کاپکیت خلبانان دیده نمی شود و تنها یک در خروجی در پشت هواپیما برای تخلیه مهمات وجود دارد. هنوز مشخص نیست که آیا این هواپیما مانند AC-130 به تجهیزات خاصی مجهز خواهد شد یا خیر.

 

این پروزه تحت برنامه تکنولوژی های پیشرفته و با برچست خیلی محرمانه زیر نظر پنتاگون در حال پیگیری می باشد. بودجه مستقیمی که برای این پروژه در سال مالی 2017 در نظر گرفته شده، حدود 200 میلیون دلار است.

 

 

در این خبر فیلم مربوطه هم قرار داشت که آپلود کرده و لینک اون رو اینجا قرار می دم : 

http://s6.picofile.com/file/8241342200/US_Air_Force_Arsenal_Plane_Concept.mp4.html

 

 

 

 

 

https://www.flightglobal.com/news/articles/usaf-flaunts-arsenal-plane-concept-at-air-warfare-422472/

  • Upvote 14

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

نیروی هوایی آمریکا به دنبال بالابردن سرعت موشک های  مافوق صوت خود

 

 

635924343616974634-X-51-Illustration.jpg

 

 

 

کنگره آمریکا معتقد است که موشکهای مافوق صوت با سرعت پنج برابر سرعت صوت می توانند به نیروی هوایی امریکا جهت نفوذ در سامانه های موشکی ضد هوایی دشمنان امریکا، کمک نماید.ژنرال ورتیس بک، مدیر سابق بخش تحقیقات نیروی هوایی، می گوید:" امروزه  ساخت و توسعه تسلیحات مافوق صوت برای هر کسی مهم و اجتناب ناپذیر است. این یک مسئله مهم بوده و ما باید بر روی آن تمرکز کنیم تا از رقبای خود عقب نیفتیم".

 

موشک های فوق سریع باعث می گردند که آمریکا بتواند اهداف مهم در عمق خاک دشمن که به وسیله پدافند هوایی محافظت می شوند، را نیز مورد تهدید قرار دهد خصوصاً در مورد دو کشور رقیب یعنی چین و روسیه. آمریکا پیش از این نیز بر روی موشک های مافوق صوت سرمایه گذاری کرده بود. بیشترین آزمایشات اخیر در این زمینه مربوط به سال 2013 و شبه موشک کروز X-51 بود. در این آزمایشات موشک مورد نظر توانست به مدت سه دقیقه به سرعت 3500 مایل در ساعت (4.56  ماخ) برسد. اما علی رغم این موفقیت نیروی هوایی امریکا تا سال 2019 برنامه ای برای آزمایش مجدد این موشک ندارد.

 

کارشناسان نظامی آمریکایی نگرانند که تا زمان به نتیجه رسیدن تحقیقات نیروی هوایی آمریکا، کشورهای روسیه و چین نیز به خوبی در زمینه موشکهای ما فوق صوت پیش رفته و بتوانند سامانه های دفاع هوایی پیشرفته ای را مستقر کنند که تهدیدی برای تمام جنگنده های نسل چهارم آمریکا باشد.

 

 

 

 

http://www.defensenews.com/story/military/2016/03/01/hypersonics-could-help-us-air-force-thwart-enemy-anti-air-defenses/81156854/

  • Upvote 8

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

دست یابی راکت HIFiRE به سرعت 7.5 ماخ!

 

 

66fd45B15D.jpg

 

 

 

استرالیا و آمریکا موفق شدند در قالب یک پروزه مشترک، راکتی آزمایشی را با سرعت بیش از هفت برابر سرعت صوت شلیک نمایند. شلیک این راکت که به حداکثر ارتفاع 172.7 مایل دست یافت بخشی از برنامه مشترک امریکا و استرالیا با نام برنامه آزمایشی تحقیقاتی پرواز مافوق صوت (HIFiRE) است. این برنامه به طور مشترک توسط صنایع هوافضای استرالیا و آزمایشگاه تحقیقاتی نیروی هوایی آمریکا دنبال می شود.

 

هدف این برنامه بین المللی پیدا کردن فناوری های حساس و پایه ایست که بر پرواز پایدار در سرعت های بیش از 5 برابر سرعت صوت نقش دارند. دکتر الن زلانسکی ، ریس بخش علمی وزارت دفاع استرالیا در این باره می گوید : " موفقیت در آزمایش اخیر ما را یک قدم به درک مفهوم پرواز مافوق صوت نزدیک کرد.این فناوری ها تغییر دهنده بازی هستند و می توانند به  تحولی انقلابی در سفرهای مافوق صوت و همچنین دستیابی ارزان تر به سفرهای فضایی منجر شوند"

 

 

 

http://www.upi.com/Business_News/Security-Industry/2016/05/18/Australian-US-HIFiRE-rocket-achieves-Mach-75/5191463589859/?spt=sec&or=bn

ویرایش شده در توسط Sami1993
  • Upvote 10

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
 
 
 
 

عبور مستمر هواپیمای فضایی آمریکا از آسمان ایران؟

 
نیروی هوایی ارتش ایالات متحده آمریکا یک هواپیمای فضایی را به مدار زمین فرستاده است که جزییات ماموریت آن مشخص نیست، اما گفته می شود از روی کشورهایی نظیر ایران و افغانستان عبور می کند.

 

 در بیستم ماه می سال ۲۰۱۵ نیروی هوایی آمریکا یک هواپیمای فضایی بدون سرنشین با انرژی خورشیدی را به مدار زمین فرستاد تا چهارمین ماموریت محرمانه خود را انجام دهد و اکنون، حدود دو سال پس از آن هنوز نمی‌دانیم این هواپیما در آن بالا چه می‌کند.

هواپیمای فضایی روباتیک  X-37B اکنون وارد ۶۷۸ امین روز خود در مدار شده است، و رکورد خود را برای تعداد روزهای متوالی در فضا می شکند، و دولت هنوز در مورد زمان بازگشت آن به زمین ساکت مانده است.

کاپیتان آن ماری آنیچلی ، یک سخنگوی نیروی هوایی می گوید: «تاریخ فرود بر اساس تکمیل برنامه در مدار و دستیابی به اهداف ماموریت، تعیین خواهد شد.»

اینکه این اهداف دقیقا چه هستند، تنها حدس و گمان است و طی این سال ها حدسیات بسیاری مطرح شده است. از جمله این حدس ها، جاسوسی خاورمیانه، بمباران فضایی و نجات ایستگاه فضایی بدشانس چینی است.

فرضیه بمباران فضایی کم و بیش کنار گذاشته شده است، زیرا دانشمند ارشد و عضو سابق نیروی هوایی ارتش آمریکا مارک لویس، گفته است برای تغییر مسیر و موقعیت آن در مدار، نیروی محرکه زیادی لازم است. وی می گوید: «اگر من نتوانم بمب افکن خود را به مکان دقیق و دلخواه هدایت کنم، داشتن آن چه سودی دارد؟»

محتمل ترین نظریه، اندازه گیری نظارتی است، و به دنبال گزارش چندین ناظر آماتور مطرح شد. این ناظرین گفته اند که هواپیمای فضایی هر چهار روز بر فراز یک منطقه خاص در گردش است.

اکنون نیروی هوایی، دومین هواپیمای فضایی X-37B را دارد و یک گروه از ردیابان ماهواره ای غیر نظامی تصریح کردند که مدار آن از روی کشورهایی نظیر ایران، افغانستان و پاکستان عبور می‌کند.

اظهارات متناقض توسط مقامات دولتی به نظر می‌رسد هم توانایی های تهاجمی آن را انکار و هم تایید می کنند و این اظهارات تنها بر حدس و گمان های عمومی دامن میزند.

نیویورک تایمز در می سال ۲۰۱۰ اظهار کرد: «در مصاحبه ها، رهبران پنتاگون قویا انکار کردند که این هواپیما ارتباطی با سلاح فضایی دارد، حتی زمانی که تصدیق کردند هدف نهایی آن کمک به جنگجویان زمینی با انواع ماموریت های فرعی است.»

در آن زمان نیروی هوایی طی یک بیانیه اظهار داشت که ماموریت مخفی آن “قابلیت های تهاجمی” ندارند بلکه این برنامه از کاهش ریسک، آزمایشات و توسعه مفاهیم عملیاتی حمایت می‌کند.

این هواپیما فضایی اسرارآمیز که درست شبیه یک شاتل فضایی کوچک به نظر می‌رسد، تاکنون چهار ماموریت محرمانه مداری انجام داده است و هر بار رکورد پیشین خود را نیز شکسته است.

رکورد قبلی آن ۶۷۴ روز بود و از دسامبر ۲۰۱۲ تا اکتبر ۲۰۱۴ طول کشید. طبق گفته های مایک وال، این هواپیما طراحی شده است تا ۲۷۰ روز در فضا بماند و تاکنون دوبار میزان مدار گردی خود را ثابت کرده است و ماموریت این است: “طولانی ترین ماموریت مخفی تاریخ.” و اگر هرگز کسی متوجه ماموریت این وسیله نشود، حداقل قابلیت های پروازی با استفاده از انرژی خورشیدی آن به نمایش گذاشته شده است.

 

تصاویر خارج از گالری ممنوع می باشد در صورت نداشتن اکانت بصورت لینک ارسال کنید
 

  • Upvote 13

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بر 9 اسفند 1396 در 08:52 , MR9 گفت:

سلام علیکم

مرز هوایی هرواحد سیاسی ، بطور دقیق منطبق بر محیط جغرافیایی آن هست که از ارتفاع 0 شروع شده و بنا بر برخی تعاریف تا ارتفاع 80 هزار پا بصورت یک مخروط ادامه پیدا میکند . قاعده این مخروط منطبق بر محیط (شکل کشور ) و راس هرم آن در ارتفاع نامبرده قرار دارد .

با این حال آنچه که Air Defense Identification Zone (ADIZ)  نامیده میشود ، عموماً منطبق برمرزهای جغرافیایی نیست بلکه فراتر از قلمرو استاندارد بوده  و عموماً به این دلیل ایجاد میشود که یگانهای دفاع هوایی (زمین پایه ودریاپایه و هواپایه ) بتوانند با سرعت و دقت بیشتری نسبت به تحرکات خصمانه و یا حتی رویدادهای غیر نظامی  واکنش نشان دهند . البته قلمرو این منطقه در چهارچوب قانون بین المللی مشخص نشده و عموماً به توانایی کشور مورد نظر در پایش محیط اطرف خودش بستگی دارد . تاریخچه آن هم از جنگ کره شروع و در حادثه 11 سپتامبر به اوج خودش میرسد . البته این منطقه با آنچه که حوزه کنترل ترافک هوایی نامیده میشود نباید اشتباه شود . 

پی نوشت :

1- استنباط شخصی این هست که ADIZ در کشورهایی با مرز دریایی ( که بسته به نوع سرزمین آبی ممکن هست بسته ، نیمه بسته و یا باز باشد ) اعمال قوانین خاص که شامل شلیک به پرنده های متخاصم باشد با سهولت بیشتری صورت می گیرد ( البته ظاهرا هنوز هیچ قانون خاصی تصویب نشده ) ولی در مرزهای موجود درخشکی که دو واحد سیاسی مماس بر هم هستند ، اعمال ADIZ یک مقدار پیچیده تر هست ، چون قلمرو زمینی درست منطبق بر قلمرو هوایی هست و تا زمانی که پرنده های متخاصم وارد قلمرو هوایی خودی نشده باشند ، بعید می دانم که صدور دستور شلیک جنبه قانونی و دفاع از خود تلقی شود .

1385537021383_1385537021383_r.jpg

چین و قلمرو ADIZ

2- اگر درست به خاطر داشته باشم در کتاب سپهبد آذربرزین یا یک منبع دیگری (دقیق به یاد نمی آورم ) ، نویسنده کتاب از ماجرایی در اواسط دهه 50 شمسی خبرداده بود که ظاهرا جتهای عراقی در چند مورد به قلمرو ما تجاوز هوایی داشتند و جتهای آلرت پایگاه دوم آنها را رهگیری می کردند که دریک مورد خلبان نیروی هوایی ( تایگر یا فانتوم  ) بدلیل عدم شلیک به یک جت متخاصم عراقی به ستاد نیروی هوایی احضار شد . استدلال خلبان این بود که در مرحله نهایی رهگیری چون جت عراقی وارد مرز هوایی خودش شده بود ، حتی اگر شلیک موفقی صورت می گرفت و جت متخاصم سرنگون میشد ، بدلیل قرار گرفتن لاشه در خاک عراق ، امکان اثبات تجاوز هوایی وجود نداشت .

در مجموع این حوزه ای که در اینجا مورد بررسی هست ، بدلیل عدم وجود یک قانون بین المللی ( تا جایی که اطلاع دارم ) بیشتر بر توانایی  سخت افزاری یک واحد سیاسی در دفاع از خودش متکی است .

 

ممنونم :rose:

ظرف دو ماهه گذشته حداقل سه بار هواپیماهای چینی بدون هماهنگی وارد منطقه شناسایی کره ی جنوبی ( KADIZ ) شدند که در آخرین بار ، پرنده ی شناسایی چینی حدود 4 ساعت در این منطقه پرواز می کرده و در مقابل کره ای ها 10 فروند F-15K و KF-16 را اسکرمبل کردند تا پرواز این هواپیما را زیر نظر داشته باشند . در آخر هم این هواپیما با اخطار جت های کره ای منطقه را ترک کرده است .

روابط کره ی جنوبی و چین پس از استقرار دفاع موشکی تاد شکر آب هست و به نظر نمی آد طرف چینی قصد کوتاه آمدن داشته باشه .

 

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
7 hours قبل , warjo گفت:

ممنونم :rose:

سلام علیکم

خواهش می کنم ، در حد بضاعت بود

7 hours قبل , warjo گفت:

ظرف دو ماهه گذشته حداقل سه بار هواپیماهای چینی بدون هماهنگی وارد منطقه شناسایی کره ی جنوبی ( KADIZ ) شدند که در آخرین بار ، پرنده ی شناسایی چینی حدود 4 ساعت در این منطقه پرواز می کرده و در مقابل کره ای ها 10 فروند F-15K و KF-16 را اسکرمبل کردند تا پرواز این هواپیما را زیر نظر داشته باشند . در آخر هم این هواپیما با اخطار جت های کره ای منطقه را ترک کرده است .روابط کره ی جنوبی و چین پس از استقرار دفاع موشکی تاد شکر آب هست و به نظر نمی آد طرف چینی قصد کوتاه آمدن داشته باشه .

ظاهراً چینی ها درسهای خوبی را از نیروی هوایی ارتش ایالات متحده در طول دهه 50 تا حال حاضر فراگرفتند و این مشخصه یک سازمان مسلح یادگیرنده هست .

سالهاست نیروی هوایی آمریکا برای تست تاکتیکهای واکنشی دفاع هوایی حریف از چنین شیوه ای استفاه میکند . تا جایی که یادم هست بعد از جنگ کره از این روش بارها بر علیه نیروی هوایی کره شمالی ( که آن زمان از میگهای 17 ،17 و 21 استفاده میکرد و همچنان می کند ) استفاده کرده و اتفاقا" تلفاتی هم داشته ( حداقل چند فروند پرنده بدون سرنشین و یکفروند EC-121 ) . نکته جالب اینجاست که آمریکایی ها برای اولین بار از بمب افکن های تغییر یافته B-25 برای تست سامانه های دفاع هوایی روسها استفاده کردند و بتدریج پرنده های نظیر نپتون ، هرکولس وارد عمل گردید و با شدن گرفتن جنگ سرد در اروپا ، پرنده های کوچکتر و سریعتر جایگزین قبلی ها شد . معمولاً این شیوه برای تشخیص فرکانس های اضطراری دفاع هوایی حریف و ماهیت واکنش آنها بکار میرود و بسیار موثر هم هست ، بویژه از زمانی که پرنده هایی مثل E-8 ، E-6 ، RC-135 ، E2 و در نهایت E-3 و  EP-3 وارد صحنه نبرد شدند شرایط جذاب تر شده  ;)

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

با سلام

نیروی هوایی آمریکا 925 میلیون دلار به پروژه ی ساخت موشک کروز هایپرسونیک اختصاص داد. موشک کروز هایپرسونیک قابلیت پرواز با سرعتی بیش از 5 ماخ را خواهد داشت. 

لاکهید مارتین به عنوان پیمانکار اصلی انتخاب شده است. جدول زمانی مشخصی برای اجرای پروژه اعلام نشده است. مزیت موشکهای کروز هایپرسونیک، عبور از تمامی سامانه های پدافندی کنونی است. 

https://www.militarytimes.com/air/2018/04/18/air-force-taps-lockheed-for-new-hypersonic-cruise-missile/

تلاش برای جبران عقب افتادگی 

  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
    • توسط MR9
      موقعیت قرارگاه مرکزی منافقین :
       
      در 90 کیلومتری شمال بغداد ،پس از عبور از شهر "الخالص" به "قرارگاه  اشرف" خواهید رسید.این پادگان با وسعت6 در 8کیلومتر مربع تا سال 1365 هجری شمسی تحت عنوان "معسگر الخالص الخاص" محل استقرار یکی از تیپ های گارد ریاست جمهوری صدام حسین بود.این پادگان از شمال به انبارهای بزرگ مهمات و تسلیحات و یک روستای کوچک عراقی،از شرق به یک فرودگاه متروکه،از جنوب شرق به روستای "شیخ شنیف" ، از جنوب به یک مرکز مرغداری و از غرب به جاده بغداد- کرکوک محدود شده است."اشرف بزرگ" 12*10 کیلومتر مربع است  که پادگان اشرف و زمین های اطراف آن را شامل می شود.
       
        
       
       
       
       
      پس از اخراج مسعود رجوی به عراق و ملاقات او با صدام حسین ، این پادگان بطور کامل تحویل گروهک منافقین  شد و  آنها پایگاه های خود در سلیمانیه و کرکوک را جمع آوری کرده و از سال 1366 هجری شمسی تحت عنوان به اصطلاح "ارتش آزادیبخش ملی " در این محل تجمع کنند.
      در کیلومتر 90 جاده قدیم بغداد-کرکوک انشعابی از قسمت شرقی، شما را به درب اصلی پادگان اشرف هدایت خواهد کرد.شمال و جنوب این جاده آسفالته و فرعی محل استقرار 2 گردان ارتش صدام حسین ،گروهان رادار،گروهان موشکی پدافند هوایی و مقر سازمان استخبارات صدام حسین است که در نزدیکی ورود به پادگان قرار دارد.از سال 1365 شمسی تا زمان سرنگونی صدام  حسین ،نقش این نیروها پدافند هوایی،حفاظت بیرونی و کنترل ورود و خروج به پادگان اشرف بود .
       
       
        
       
       
      مرصاد ، کمینگاه منافقین 
      ببرها وارد می شوند :
       
      اگر چه نیروی های مسلح جمهوری اسلامی ایران ( ارتش  جمهوری اسلامی ایران ، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی  ، بسیج و..)  در جریان عملیات مرصاد ، شکست سنگینی بر پیکره گروهک منافقین وارد آورد ، بازماندگان فرقه رجوی ، مجدداً نیروی های باقی مانده خود را در قرارگاه های  متعدد خود در عراق ، جمع آوری و با حمایت رژیم بعثی ، فعالیتهای خود را از سر گرفتند . اما بدنبال شکست مفتضحانه رژیم بعثی حاکم بر بغداد در مقابل تهاجم گسترده نیروهای ائتلاف به منظور بازپس گیری کویت در ماه مارس 1991 و بغرنج شدن وضعیت در این کشور که همراه با بروز تشنجات و حرکتهای مسلحانه در شمال و جنوب آن گردید ، باعث شد تا گروهک منافقین  با یک بن بست غیر قابل تصور مواجه گردد .
       
       

       
       
      به همین دلیل ، تروریستهای مسلح این گروهک ، دست به تحرکات جدیدی در داخل خاک ایران زده و در یکم آوریل 1991 ، با استفاده از شرایط حاد منطقه ، یکسری اقدامات مسلحانه تروریستی  در غرب ایران ، بویژه ارتفاعات استان کرمانشاه  را رقم زدند که موجبات به شهادت رسیدن صدها نفر از شهروندان کرد ساکن در این منطقه را فراهم آورد .
      بنابراین در پاسخ به شرارتهای این گروهک تروریستی ، در بامداد روز 5 آوریل ، نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران  با استفاده از 9 فروند جنگنده- بمب افکن F-4E ، جمعی پایگاه سوم شکاری (TFB-3)  یک ضربت اساسی را به پادگان اشرف که قرار گاه مرکزی این گروهک بشمار می رفت ، وارد آورد که درعمق 80 کیلومتری داخل خاک عراق و در 28 کیلومتری شمال شهر  خالص  قرار داشت . 5 دقیقه بعد از این حمله ، 9 فروند جنگنده- بمب افکن F-5E جمعی پایگاه چهارم شکاری (TFB-4) بقیه تاسیسات این قرار گاه را با مهمات سنگین مورد حمله قرار دادند که براساس اطلاعات منتشر شده ، تلفات گسترده ای را موجب گردید .
       

       
       
      با این حال ، در جریان این حمله غافلگیرانه  ، خدمه یکی از فانتوم های شرکت کننده ( سریال 6688-3) موفق به اجرای صحیح مانور POP-UP نگردید و هر دوخدمه مجبور به اجکت شده و توسط شبه نظامیان مستقر در منطقه  بازداشت و بسرعت به دولت عراق تحویل داده شدند
       
       

       
      بقایای فانتوم ساقط شده نیروی هوایی به سریال 6688-3
       
       
      در شمال عراق ، دولت ترکیه که سالهاست در حال جنگ غیر رسمی با شورشیان حزب کارگران کرد که به شکل محرمانه از حمایتهای اطلاعاتی و تسلیحاتی دولت وقت عراق بهره می برد ، قرار داشت ، به منظور سرکوب این شورشیان ، چندین عملیات رزمی را در امتداد مرز با ایران ، طراحی و اجرا نمود .
       

       
       
      در جریان این عملیات رزمی ، فانتوم های  نیروی هوایی ترکیه بارها و بارها حریم هوایی ایران را مورد تجاوز قرار داده و نقض نمودند و در این سو ، در موارد متعددی  ، رادار مراقبت منطقه ، هشدارهای لازم را به ترکها ارسال نمود ولی علی الظاهر نیروی هوایی ایران هرگز عملیات رهگیری را اجرا ننمود . این مساله  را می توان بدین دلیل تشریح نمود که  تایگرهای مستقر در پایگاه دوم شکاری ،اگر چه بسیار سریع تر از فانتوم های ترک بودند اما بدلیل اینکه  تیم های ضربتی نیروی هوایی ترکیه توسط جنگنده های F-16C این نیرو  اسکورت می شدند ، حضور تایگر عملاً بی اثر بشمار می رفت . به همین علت ، فرماندهی وقت نیروی هوایی ایران تصمیم گرفت تا سازمان رزم پایگاه دوم شکاری را با اعزام جنگنده های MIG-29 که به تازگی از اتحاد شوروی تحویل گرفته شده بودند ، تقویت نماید .
       
       

       
       
      اعزام فالکروم های تهرانی  ، اگر چه در ابتدا به شکل موقت به این پایگاه مامور شده بودند ، اما با تغییر شرایط ، این استقرار به شکل دائمی در آمد و اسکادران 22 تاکتیکی نیروی هوایی (TFS-22) با حضور میگ های روسی تشکیل گردید و از آن سو ، تمامی  تایگرهای موجود در این پایگاه (F-5E) به اسکادارن 21 تاکتیکی (TFS-21) انتقال یافتند .
       
      با فروکش کردن آتش جنگ در آسیای جنوب غربی ، شرایط تقریباً به حالت عادی بازگشت ، اما این آرامش زیاد بطول نیانجامید ، چرا که در سال 1994 ، گروهگ منافقین مجدداً با اعزام تیم های ترورویستی بداخل کشور ، به شکل منظم دست به تخریب ، ترور مردم عادی و شماری از مقامات ارشد نظامی و غیر نظامی  زدند .
       
       

      سپهبد شهید صیاد شیرازی 
       
       
      د رنتیجه نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، مجدداً ماموریت یافت تا حملات هوایی خود را علیه قرارگاه مرکزی این گروهک در داخل خاک عراق ، از سر بگیرد .
      این ماموریت کمتر شناخته شده ، توسط یکفروند جنگنده- بمب افکن F-5F و سه فروند جنگنده – بمب افکن F-5E جمعی پایگاه دوم شکاری در 9 نوامبر 1994 اجرا گردید . در این حمله جمعاً 16 تیر مهمات هوا به زمین مارک-82 به روی هدف حمل شد و پرنده های رزمی با موفقیت کامل و بدون خسارت جانبی ، ماموریت خود را به انجام رساندند .
       
       

       
       
      اما بدلیل اینکه این حمله غافلگیرانه  در داخل محدوده موسوم به منطقه پرواز ممنوع (NO FLY ZONE) شمال عراق که توسط ایالات متحده و بریتانیا حفاظت می گردید ، انجام شد ، به محض اطلاع از وقوع این حمله ، 20 فروند جنگنده  متحدین شامل  جنگنده – بمب افکن های F-16  و F-15 نیروی هوایی ایالات متحده به منظور رهگیری این دسته پروازی از پایگاه های خود واقع در خاک ترکیه به پرواز در آمدند که با توجه به پایان ماموریت دسته رزمی نیروی هوایی ایران ، برخوردی میان این دو پیش نیامد . 
       

       
       
       
      پی نوشت :
       
      1- پلان های رزمی ارائه شده در این تاپیک در سطح وب وجود ندارد و توسط مترجم طراحی شده است 
      2-  در این انجمن ، بیشتز از حماسه های گردان های تامکت و فانتوم گفته شده ، باشد که  این تاپیک گوشه ای از حماسه های تایگرهای مظلوم نیروی هوایی که تلفات قابل توجهی را هم در جنگ تحمیلی متحمل شده است ، بیان نماید .
       
       
       
      منبع : با اندکی تصرف ، IRANIAN TIGERS AT WAR  BY BABAK TAGHVAEE
       
       
        این مجموعه با صرف زمان ترجمه  شده است ،
      بنابراین ، هر گونه برداشت با ذکر منبع (MILITARY.IR) خواهد بود . 
      در غیر اینصورت ، برداشت کننده  ، عرفاً و شرعاً ، مسئول خواهد بود .
       
       مترجم : MR9      
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.