امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

2 hours قبل , patak گفت:

دوستان مطلع یک توضیحی در مورد rcs همین قاهر میدن لطفا.یعنی طراحی تقریبا شبیه به پنهانکار ها و انتقال سلاح به محفظه داخلی و ... نتونسته تو این زمینه حداقل قاهر رو به ۴.۵های اروپایی که تمام سلاح هاشون بیرون هست نزدیک کنه.

تو بحث آلیاژ بدنه و استفاده از رنگ های مخصوص اینا که کسی چیزی نمیدونه اما شکل ظاهری و مولفه های پنهانکاریو اساتید توضیح بدن لطفا

در بحث شکل هم داخل هم خارج معتقدند درست مطابق مسائل پنهانکاری (موج الکترومغناطیسی مورد بحث باشه) رو داره، اما ماده سازنده و غیره هم در این امر دخیل هستند، که کسی چیزی نمیدونه...

البته پنهانکاری گرمایی که با این موتورها! عملا بی معنی هست، و مسائل دیگری که عرض شد...

فعلا بیشترین موردی که روش مانور دادن پرواز پست هست، بهرحال باید بپره! بعد بشه صحبت کرد. چون پرواز در این ارتفاع کار رو برای رادارها قدیمی سخت میکنه، و برد موثر کشف رادارهای فعلی رو کاهش میده (البته خود هواپیما هم زیر سرعت صوت هست شاید از جهتی مزیت محسوب نشه!)

حداقل بلحاظ قیافه (و اگر واقعا بتونه در ارتفاع پایین پرواز کنه!) و اگر واقعا سلاحها رو در داخلش تعبیه کنه، و یه رادار آرایه فعال پیشرفته براش بگذارند! از لحاظ گرمای پشت موتور کاری بشه براش کرد، از این لحاظ قطعا نسل 4.5 حرفی نداره...

اما بحث اویونیک، هوش و دیگر مسائل، با توجه که چیزی نگفتن (چون احتمالا نیست!) در نتیجه در این مورد همون نسل 3 خوشبینانه هست! با کمی از مزایای نسل 5!

ویرایش شده در توسط pyaghoubi
  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

با سلام.

 

دوستان  قاهر تاکسی کرد و همگی خوشحال  شدیم اما نکاتی برای من هنوز ابهام آور است.

 

لطفا اساتید  جواب بدن و مارو مطلع کنند با تشکر:

 

1- چرا برای یک هواپیمای پشتیبانی نزدیک از رادارگریزی استفاده کردند و باعث بالا رفتن هزینه ها شده؟

 

2- چرا باتوجه به رعایت تمام نکات در پنهانکاری بدنه قاهر توجه ای به پس سوز موتور ها نشده؟

 

3- با توجه به  اندازه کوچک قاهر در مقایسه  با جنگنده های نسل پنج دنیا ،  این جنگنده چقدر  توانایی حمل تسلیحات سنگین رو داره؟

 

4- با توجه به ساخت جنگنده های آذرخش ، ایا بهتر نبود قاهر  یک رهگیر قدرتمند با ابعاد بزرگتر میبود؟

 

5-امکان این وجود دارد که سازه نهایی و نمونه تولیدی دارای ابعاد بزرگتر  باشد؟

 

6- زمان تقریبی پرواز  به عقیده شما؟

 

7- بازار احتمالی این جنگنده کجاست؟

 

تشکر

  • Upvote 7
  • Downvote 7

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

به نظر میاد به علت قرار گرفتن ورودی های هوا روی بنده، قاهر توانایی انجام مانورهای هآی جی رو نداشته باشه.

  • Upvote 1
  • Downvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

بسم الله الرحمن الرحیم

 

154068_611-2.jpg

 

جنگنده قاهر نهایتا پس از گذشت چهار سال از رونمایی نمونه تک موتوره این هواپیما در بهار سال 1396 رونمایی شد و تست تاکسی با سرعت پائین را به انجام رساند و بر اساس گفته های وزیر دفاع سابق(دهقان)این جنگنده آزمایش فست تاکسی را نیز پشت سر گذاشته و در مرحله آماده سازی برای پرواز قرار دارد.با اینحال اما جای این سوال وجود دارد که چرا در ایران روند توسعه تسلیحات و سایر پروژه های ملی(خصوصا موشک های ماهواره بر)به صورت منظم رسانه ای نمیشود و زمانبندی مراحل پیشرفت و اتمام پروژه ها به صورت حرفه ای به اطلاع عموم نمیرسد؟


اولین سوال اساسی در خصوص قاهر این است که آیا قاهر313 یک جنگنده نسل پنجم محسوب میشود؟
نظریه و ایده جنگنده نسل پنجم بر اساس حداقل چهارفاکتور پنهانکاری(در بدنه,حرارت خروجی موتور و ارتباطات),مانورپذیری بالا,سوپر کروز با زمان بالا و بهره مندی از هوش مصنوعی در سطح بالا جهت ترکیب اطلاعات دریافتی از سنسورهای مختلف طرح ریزی شده است. هرچند که جنگنده اف 35 آمریکایی که در حقیقت مدل ساده و ارزان شده(حداقل بر اساس برنامه اولیه)اف 22 رپتور می باشد, تقریبا از قابلیت سوپر کروز محروم شده است و توانایی پرواز با سرعت مافوق صوت با زمان طولانی را ندارد و حداکثر سرعت آن نیز در حدود 1.6 ماخ می باشد و در زمینه مانورپذیری هم از اف22 ضعیفتر محسوب میشود که خود رپتور نیز از نظر مانورپذیری نسبت به جنگنده های نسل چهار و نیم تا حدودی در سطح پائین تر قرار میگیرد.
 بنابراین آنطور که تصور میشود با این چهار فاکتور به صورت غیر منطقی برخورد نشده است و در جای لازم بر اساس نیازمندی ها و محدودیت ها انعطاف لازم به خرج داده شده است!  


اما در خصوص جنگنده قاهر باید گفت با توجه به فرم طراحی بدنه و محفظه حمل سلاح و فرم دندانه ای دریچه های بدنه که دقیقا بر اساس اصول پنهانکاری طراحی شده است و همچنین قرارگیری پوشاندن قسمت نازل هواپیما از نمای جانبی, جنگنده قاهر یک جنگنده پنهانکار محسوب میشود و با قاطعیت میتوان ادعا نمود که صرفا از این فاکتور نسل پنجم جنگنده ها برخوردار میباشد و با توجه به آزمایشی بودن نمونه رونمایی شده, عدم بهره گیری از آنتن های مخفی در بدنه و پوشش کانوپی با مواد جاذب امواج راداری و حرارتی نیز قابل توجیه میباشد و به نظر نمیرسد که مخفی نمودن آنتن ها کار ناممکنی باشد.همچنین .
در زمینه پوشش دهی سطوح اپتیکی و لنزها ظاهرا تجاربی در خصوص پوشش دهی سطوح جهت فیلتر سازی نورها وجود دارد و نمونه هایی از کارهای انجام شده را میتوان در سکوهای نظارتی و هدفیابی پهپادها مشاهده نمود.

thumb_2541921.jpgthumb_438719887_29350.jpg

     
بر اساس امکانات موجود تصور میشود قاهر از دو دستگاه موتور جی 85 فاقد پس سوز بهره میبرد که در آینده احتمالا با موتور جی 90 جایگزین خواهند شد و با توجه به توان موتورهای در نظر گرفته شده, این جنگنده از قابلیت سوپر کروز بدون استفاده از پس سوز نیز برخوردار نیست اما در آینده این قابلیت میتواند به جنگنده افزوده شود!هرچند که رسیدن به این هدف نیازمند داشتن موتوری با کیفیت و نسبت رانش به وزن بالاست!

قابلیت بهره مندی از هوش مصنوعی نیز فاکتوری نیست که بتوان از روی ظاهر(آنهم ظاهر نمونه های اولیه آزمایشی)آن را ارزیابی نمود!هرچند میتوان گفت که ضعف اصلی قاهر در زمینه قرارگیری در نسل پنجم به این فاکتور خلاصه میشود!
بهره مندی از هوش مصنوعی برپایه داشتن کامپیوترهای با توان پردازشی بالا جهت ترکیب اطلاعات سنسورها(رادار,مادون قرمز,فرابنفش,آنتن های شنود امواج و...)و نمایش نتیجه آن به صورت واضح و خلاصه جهت کم کردن بار کاری و افزایش توان عملکردی خلبان بنا شده و مشکل اصلی در زمینه فراهم سازی چنین توانمندی(حتی قابلیت پرواز با سیم), مسئله نرم افزار و کد نویسی چنین سیستمی می باشد که نیازمند صدها هزار و بلکه میلیون ها خط کد بدون اشکال است که فراهم سازی آن زمانبر بوده و هزینه بالایی می طلبد!همانطور که بعد از گذشت چندین سال از پرواز اف 35, نرم افزار آن هنوز هم تحت توسعه قرار دارد.
هرچند وجود این قابلیت حتی در نمونه نهایی جنگنده قاهر بعید به نظر میرسد, اما در صورت لزوم در آینده امکان فراهم سازی آن میسر میباشد.

فاکتور مانور پذیری یک جنگنده نیز بر اساس کاربرد و ماموریت های محوله آن در زمان طراحی هواپیما اعمال میشود و با توجه به ماموریت جنگنده قاهر و پرواز در ارتفاع پست  و نداشتن سیستم کامپیوتری پرواز با سیم, میتوان گفت که جنگنده قاهر جهت پرواز در ارتفاع پست, از لحاظ طراحی ایرودینامیکی به صورت پایدار طراحی شده که این مسئله مانور پذیری بالای جنگنده را تحت تاثیر قرار داده و از شدت مانورپذیری هواپیما می کاهد! اما همچنان مسئله مانورپذیری تابع کاربرد یک جنگنده است و با توجه به ماموریت قاهر که میتوان گفت جهت حملات هوا به سطح طراحی شده است, مانورپذیری آن در حد انتظار ارزیابی میشود.

بنابراین جنگنده قاهر در نمونه کنونی یک جنگنده نسل چهار به شدت پنهانکار(فراتر از نسل چهار و نیم)محسوب میشود که بر اساس نیازهای موجود طراحی شده است, همانگونه که شرکت های هواپیماسازی در جهان بر اساس نیازمندی های نیروی های مسلح کشور متبوع خود پروژه جدیدی را تعریف کرده و  هواگرد جدیدی را ارائه میدهند و نه بر اساس معیار های دیگران!ارزیابی نهایی در خصوص رده بندی قاهر نیازمند اطلاع از امکانات در نظر گرفته شده برای این جنگنده است که در حال حاضر و در نمونه آزمایشی چنین شرایطی وجود ندارد.  

باید توجه داشت که فناوری قاهر حتی در نمونه آزمایشی نیز آنچنان در سطح بالایی قرار دارد که اکثر کشورهای جهان از ساخت آن عاجزند و برخی نیز با کمک کشورهای پیشرفته و صنعتی چنین پروژه هایی را اخیرا استارت زده اند!
اما در واقع اهمیت جنگنده قاهر 313 به اثباتگر بودن آن است, به این معنی که نشان دهنده وجود دانش و ظرفیت ساخت یک جنگنده نسل پنجم میباشد و در صورت سرمایه گذاری مناسب میتوان در فاصله زمانی  چند ساله به چنین جنگ افزاری دسترسی داشت.
    


در زمان رونمایی این جنگنده ماموریت این هواپیما "پشتیبانی نزدیک هوایی"عنوان شده است و اخیرا ماموریت"آموزشی"به لیست ماموریت ها و کاربرد این هواپیما افزوده شده است در حالی که این هواپیما یک جنگنده تک سرنشین است و از این منظر نمیتواند چنین قابلیتی را ارائه نماید.
در خصوص ماموریت پشتیبانی نزدیک هوایی هم باید گفت که هواپیمای پشتیبانی نزدیک هوایی اصولا به پنهانکاری احتیاجی ندارند! هرچند داشتن این قابلیت فاکتور مثبتی به شمار می آید اما باید توجه داشت که اگر برتری هوایی از دست رفته فرض شود, با حضور هواگردهای دشمن در آسمان عملا پنهانکاری نیز از دست رفته محسوب میشود, چراکه اساس آن بر دیرتر کشف شدن هواگرد بنا شده است.
بنابراین بعید است که جنگنده پشتیبانی نزدیک پنهانکاری بر اساس فرضیه از دستن رفتن برتری هوایی طراحی شده باشد در حالی که همزمان جنگنده آموزشی/پشتیبانی نزدیک با نام کوثر88 با فرم بدنه غیر پنهانکار طراحی و تولید شده است و طراحی جنگنده دیگری با کاربرد مشابه منطقی به نظر نمی رسد!
 
نفس طراحی و ساخت جنگنده کوثر88 به صورت متعارف و غیر پنهانکار(حتی در حد جنگنده های نیمه پنهانکار)نشان دهنده عدم اهمیت و اولویت پنهانکاری در جنگنده های پشتیبانی نزدیک میباشد.
چراکه در ماموریت پشتیبانی نزدیک هوایی, جنگنده با  پرواز در خط مقدم نبرد و در نزدیکی پدافند هوایی متحرک دشمن قرار گرفته و با توجه به نوع تسلیحاتی که مورد استفاده قرار میگیرد, فاصله تا اهداف آنقدر کوتاه است که میتوان با سیستم های ضد هوایی میانبرد و کوتاه برد, به پیشرفته ترین جنگنده های پنهانکار نیز آسیب رساند! علاوه بر این حتی در صورتی که تسلیحات در محفظه درونی حمل شود با اولین استفاده از سلاح موقعیت جنگنده آشکار شده و مورد هجوم قرار می گیرد!  

نکته دیگر در خصوص عدم طراحی قاهر جهت ماموریت پشتیبانی نزدیک اینکه  در ماموریت پشتیبانی نزدیک هوایی جنگنده در ارتفاع پائین و در حد فاصل چند صد متر تا چند هزار متر(بسته به شرایط و تهدیدات موجود)پرواز کرده و با قرارگیری در ارتفاع مناسب با سیستم های هدفیابی(الکترواپتیک,حرارتی و رادارِی)بر میدان نبرد اشراف پیدا میکند و برای انجام بهینه این ماموریت از هواپیماهای مادون صوت با فرم بال عریض و با سرعت استال پائین استفاده میشود در حالی که بالهای قاهر جهت پرواز در ارتفاع بسیار پائین و بهره گیری از پدیده اثر سطحی طراحی شده که اساسا در ماموریت پشتیبانی نزدیک هوایی کاربردی نخواهد داشت!چراکه پرواز در ارتفاع بسیار پائین(در میدان نبرد)جنگنده را در معرض انواع تهدیدات کالیبر پائین تا موشک های حرارت یاب یا منپد ها قرار می دهد و از طرفی اشراف اطلاعاتی بر صحنه نبرد و هدفیابی را مختل می سازد!   
پس در نتیجه قاهر 313 جهت انجام ماموریت پشتیبانی نزدیک هوایی به طراحی نشده است, هرچند به واسطه ویژگی هایی که دارد میتواند در این ماموریت نیز به کار گرفته شود اما این ماموریت قطعا ماموریت ثانویه جنگنده محسوب میشود!
 

اما کاربرد واقعی قاهر313 چیست؟
در پاسخ به این سوال غیر از جنبه های فنی باید به موضوعات دیگر هم توجه داشت!مانند موضوعات سیاسی و روابط بین المللی!
پس از پیروزی انقلاب اسلامی و برچیده شدن پایگاه آمریکا در ایران و محول شدن ماموریت رژیم شاه و ارتش شاهنشاهی به چند کشور منطقه خاورمیانه, همواره نظام جمهوری اسلامی و نیروهای مسلح تابع نظام, تحت فشار و  تحریم قدرت ها قرار داشته اند  و حساسیت نسبتا بالایی در مواجهه با پیشرفت های نظامی ایران وجود داشته است.
بر همین اساس توانمندی های نیروهای مسلح به عنوان ابزاری در جهت دفاع از تمامیت ارضی کشور معرفی شده و همواره در رونمایی از ابزارها و جنگ افزارهای نظامی  توضیحاتی در خصوص صلح طلبی و کاربرد صرفا دفاعی این تجهیزات ارائه میشود.
به نظر میرسد که در خصوص جنگنده قاهر313 هم این روند تکرار شده و با کاهش سطح توانمندی قاهر(صرفا در کلام)به پشتیبانی نزدیک هوایی و آموزشی سعی شده که حساسیت در خصوص این جنگنده کاهش داده شود!

هرچند ماموریت پشتیبانی نزدیک هوایی به واسطه قابلیت پرواز در ارتفاع پست و داشتن تجهیزات هدفیابی ,برای این جنگنده قابل انجام میباشد اما  بر اساس شواهد موجود و قابل استخراج از این هواپیما, ماموریت اصلی این جنگنده انجام عملیات های تهاجمی و حمله به اهداف دریایی و پایگاه های دشمن در خشکی میباشد.بدون آنکه دفاع هوایی دشمن متوجه حضور هواپیما شود!
سابقه مطرح شدن این ایده به زمان جنگ جهانی دوم و تلاش برای ساخت بمب افکن های کم پیدا توسط آلمان نازی برمیگردد اما به صورت عملی در قرن بیستم و با ارائه طرح جنگنده تهاجمی اف 117 نایت هاوک به عنوان نسل اولیه هواگردهای رزمی پنهانکار به صورت گسترده به اجرا در آمد.

 

st1-An-F-117-conducts-a-live-exercise-bo


جنگنده نایت هاوک هواپیمایی تهاجمی بدون قابلیت پس سوز و پرواز فراصوت بود که از دو موتور بدون پس سوز F-404 به عنوان پیشران بهره میبرد.این هواپیما با داشتن دو محفظه حمل سلاح در داخل بدنه قادر بود که دو بمب جی دام با هدایت لیزری یا جی پی اس را در داخل بدنه جای دهد.
نایت هاوک جنگنده ای بدون رادار(جهت اختفای بیشتر)بود که اهداف از قبل تعیین شده را صرفا با فلیر یافته و با پرتو لیزر نشانه گذاری مینمود.
این جنگنده در جنگ بالکان حضور داشت و در نبرد عراق و موج اول حمله, در تهاجم به اهداف استراتژیک نقش مهمی ایفا نمود و نهایتا این جنگنده در سال 2008 از خدمت خارج شد و ماموریت این جنگنده به بمب افکن های بی2  و جنگنده های رپتور و لایتینینگ2 محول گردید.خصوصا جنگنده رپتور که با قابلیت پرواز سوپر کروز طولانی که به صورت معمول با سرعت یک و نیم برابر هواگردهای نسل چهار پرواز کرده و نسبت به آنها مدت کمتری در برد پدافند دشمن  قرار میگیرد!
 
جنگنده قاهر 313 نیز از لحاظ کاربرد و ماموریت, با جنگنده نایت هاوک تشابه فراوانی داشته و میتوان گفت که اساسا بر طبق اهداف و ماموریت این جنگنده طراحی شده است. اما برای پرواز در ارتفاع پست که از زمان های گذشته تاکتیک اصلی برای پنهان ماندن از دید رادارهای سطحی بوده است.

فرم ظاهری این جنگنده نیز تا حدودی به طرح F-19  و MiG-37 Ferret شباهت دارد.

F-19

F-19.jpg

 

MiG-37 Ferret

LOCAL201403141541000365814720342.jpg

 

اما چرا در این جنگنده پرواز در ارتفاع پست مورد توجه قرار گرفته است؟

 از زمان اختراع رادار و بکارگیری آن در پدافند هوایی, پرواز در ارتفاع پست و مخفی شدن در عوارض و انحنای زمین تاکتیکی بود که در برابر این ابزار جدید اجرا شد و در زمان جنگ ایران و عراق نیز هواگردهای نیروی هوایی جهت مخفی بودن عملیات به صورت گسترده از این تاکتیک بهره گرفتند.
هواگردهای پنهانکار به دلیل طراحی خاص بدنه و استفاده از مواد جاذب امواج رادار در برد کمتری قابل کشف و رهگیری میباشند و با ورود آنها به عرصه, امکان نفوذ به حریم هوایی دشمن و پرواز در ارتفاع بالا بدون جنگ الکترونیک مهیا شد اما در برابر رادارهای با طول موج بلند ضعف اصلی جنگنده های پنهانکار نمود پیدا میکند و در برابر اینگونه رادارها در برد بیشتری میتوان آنها را کشف و شناسایی نمود که این برای یک هواگرد هجومی(خصوصا انواع مادون صوت مانند بی 2 و اف 117)یک مشکل جدی به شمار می آید!چراکه با مشخص شدن موقعیت تقریبی هواگرد, رهگیرهای دشمن به مختصات تقریبی اعزام شده و هواگرد پنهانکار در نبرد هوایی نزدیک طعمه آنها خواهد شد! درست مانند اتفاقی که در جنگ بالکان برایF-117 و B-2 Spirit(تائید نشده)رخ داد!
اما قابلیت پرواز در ارتفاع پست برای یک جنگنده پنهانکار مصونیت بیشتری در برابر پدافند هوایی دشمن ایجاد می نماید و میتواند ضعف پنهانکاری در برابر رادارهای با طول موج بلند(مانند نبو-مطلع الفجر)را تا حدودی پوشش دهد.

ویژگی دیگر پرواز در ارتفاع بسیار پائین بهره گیری پدیده اثر سطح است که در صورت داشتن بالها و بدنه ای با طراحی مناسب برای بهره گیری از این پدیده میتوان با استفاده از این پدیده نیروی لیفت را افزایش داد که این خاصیت در جنگنده هایی با نیروی پیشرانش پائین میتواند مورد توجه قرار گیرد و به این ترتیب حداکثر وزن برخاست جنگنده را افزایش دهد.همچنین هواگردهای اثر سطحی بر خلاف هواگردهای متعارف در ارتفاع پست سوخت کمتری مصرف مینمایند که این به معنی افزایش برد جنگنده میباشد.
پرواز در ارتفاع پست و نصف دهانه بالهای هواپیما موجب ایجاد یک توده هوا در زیر بدنه و بالهای هواپیما شده و فشار زیر بالها و نیروی لیفت افزایش می یابد و در اثر آن هواپیمای اثر سطحی با شناور بودن بر روی این بالشتک هوا با مصرف سوخت کمتری نسبت به سایر هواگردها میتواند پرواز کند.
در سالهای اخیر استفاده از شناورهای اثر سطحی با عنوان "قایق پرنده" در نیروی دریایی سپاه پاسداران متداول شده و انواع مختلفی از این شناورها طراحی و تولید شده است.   

thumb_ground-effect.jpgthumb_bild_tech_be_1.jpg

 

ویژگی دیگری که پرواز در ارتفاع پست در اختیار یک جنگنده تهاجمی قرار میدهد امکان مخفی سازی قسمت انتهای جنگنده و نازل پیشران از دید رادارها میباشد که ضعف طراحی در این قسمت از هواپیما موجب افزایش سطح مقطع راداری جنگنده شده و به این ترتیب در حین برگشت از عملیات میتواند موجب کشف و رهگیری جنگنده شود.
باید توجه داشت که بیشترین بازتاب راداری یک جنگنده پنهانکار مربوط به قسمت عقب و نازل پیشران آن میباشد که مخفی سازی کامل آن غیرممکن یا بسیار دشوار میباشد.

بر اساس برآوردهای موجود قاهر از دو موتور کوچک در سایز J-85 به عنوان پیشران بهره میبرد.با توجه به پنهانکار بودن جنگنده قاهر مسئله مدیریت حرارت خروجی های پیشرانهای آن که یک منبع خوب برای شناسایی و رهگیری جنگنده محسوب میشوند نیز مورد توجه قرار گرفته است.به نظر میرسد که کاهش حرارت تولیدی موتورها با حذف قسمت پس سوز و قرار دادن نازل موتورها در داخل قطعه ای استوانه ای شکل انجام شده که با قرارگیری در امتداد موتورها, هوای خنک هدایت شده از مجاری بالا و کناری محفظه موتور را با گازهای داغ خروجی از پیشرانها مخلوط کرده و علاوه بر خنک سازی گازهای خروجی, از خوردگی و ذوب شدن دیواره های انتهای محفظه پیشران ها جلوگیری میکند.

623719.jpg

f313-92.jpg

 

موتور توربوجت اوج:

thumb_IMG_20170422_155636_318.jpg

موتور توربوجت J-85 بدون پس سوز:

thumb_J85-GE-17_ENGINES_001.jpg



 ادامه دارد...

  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

بسیار عالی بود خسته نباشید . خیلی وقت بود همچین مقاله ی با ارزشی نخونده بودم بی صبرانه منتظر ادامه ی مقاله هستم default_applause.gifdefault_rose.gifdefault_applause.gif

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
2 hours قبل , Skyhawk گفت:

بسم الله الرحمن الرحیم

 

بنابراین جنگنده قاهر در نمونه کنونی یک جنگنده نسل چهار به شدت پنهانکار(فراتر از نسل چهار و نیم)محسوب میشود

استاد شما که از قابلیت های نسل چهارم جنگنده ها خبر داری. چطور بجز رادارگریزی که قاهر رو برتر دونستی در باقی فاکتور ها اونو به عنوان نسل چهارم مطرح کردی؟ نسل چهار رادار قوی مانور پذیری فوق العاده ایونیک پیشرفته موتور قدرتمند و قابل اطمینان . نمایشگر سر بالا سیستم پرواز دیچیتال ، موتور توربوفن به جای موتور توربوجت ... عملا هیچ کدوم رو در حال حاضر نداره .بخاطر طراحی اش بعضی هاشون رو مثل رادار قوی هیچ گاه نخواهد داشت و بخاطر محدوویت تکنولوژیک  ایران مورد تردید هست هیچ گاه صاحب بعضی از دیگر ویژگی ها بشود

ویرایش شده در توسط lordashrafi

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 ساعت پیش, lordashrafi گفت:

قابلیت های نسل چهارم جنگنده ها خبر داری

حالا بحث نسل چهار را مدنظر قرار نمیدهم ، بلکه ++4 ( جتهای رزمی مابین نسل چهار و پنج ) را بعنوان معیار در نظر می گیریم 

2~73.jpg

یک نمونه واضح از جت رزمی ++4

DDD~2.jpg

مختصات جتهای نسل 5 ( به شکل بسیار خلاصه ) که در عین برخورداری از تمام ویژگی های نسلهای قبلی می بایست موارد فوق را نیز شامل گردد 

پی نوشت :

نیازهای نیروی هوایی ایران ، یک نیاز فوری بشمار میرود . عقلانی این هست که برای خنثی سازی تهدیدهای فوری ، ساختار فعلی در حوزه های سخت افزاری و نرم افزاری مورد توجه قرار گرفته و طرح های بلندپروازانه  به گونه ای مد نظر قرار گیرد که به اصل ماجرا صدمه ای وارد نشود .

صنعت هوایی ایران در حال حاضر نیازمند مدیریت غیر سیاسی ، به روز و ارتقاء یافته است که توانایی برقراری ارتباط با مراکز صدور چنین فناورهایی را داشته  و در کنار ان قادر باشد تا کادری را آموزش داده و به کارگیرد که فارغ از هر گونه حاشیه ، تمام توانایی خود را برای افزایش قابلیتهای خود در یک بازه زمانی مشخص که قطعاً می بایست از پیش برنامه ریزی شده و با تغییر دولتها ، دچار نوسان نشود را متمرکز کند .

 

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
52 minutes قبل , lordashrafi گفت:

استاد شما که از قابلیت های نسل چهارم جنگنده ها خبر داری. چطور بجز رادارگریزی که قاهر رو برتر دونستی در باقی فاکتور ها اونو به عنوان نسل چهارم مطرح کردی؟ نسل چهار رادار قوی مانور پذیری فوق العاده ایونیک پیشرفته موتور قدرتمند و قابل اطمینان . نمایشگر سر بالا سیستم پرواز دیچیتال ، موتور توربوفن به جای موتور توربوجت ... عملا هیچ کدوم رو در حال حاضر نداره .بخاطر طراحی اش بعضی هاشون رو مثل رادار قوی هیچ گاه نخواهد داشت و بخاطر محدوویت تکنولوژیک  ایران مورد تردید هست هیچ گاه صاحب بعضی از دیگر ویژگی ها بشود

نظر بنده اینه که قاهر رو نمیشه در هیچ کدوم از رده بندی ها قرار داد! چون برخی فاکتورها رو نداره نسل پنج نیست اما قطعا نسل سه هم محسوب نمیشه!

مواردی رو که ذکر کردید میشه در آینده اعمال کرد و اصولا از نمونه آزمایشی(هکونطور که در قسمت دماغه و سکان عمودی درج شده)هم انتظار نمیره که همه موارد رو داشته باشه! بلکه اگر نمونه های اولیه برخی جنگنده های پیشرفته امروزی رو هم ببینید، در همین وضعیت قاهر یا حتی ضعیفتر قرار داشتند!

نمایشگر هاد قطعا اضافه میشه! چون نمونه آزمایشی هست و پنل روبروی خلبان نمونه اصلی نیست، اینها رو هم نصب نکردند.

برای مثال همین کابین دیجیتالی که برای کوثر۸۸ و صاعقه طراحی شده رو میشه در کابین قاهر هم نصب کرد اما باید تست ها(مثل ساعت پرواز و مقاومت در برابر جنگ الکترونیک)پاس بشن. همچنین کد نویسی هم زمانبره! 

برای همین شاید تا مدتی خود کوثر۸۸ هم کابین آنالوگ داشته باشه!

--

حدودا دو قسمت از این مقاله باقی مونده که در ادامه ارسال میشه.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

چند مورد 

اول وزیر موقع رونمایی گفت جنگنده آموزشی که توان پشتیبان نزدیک داره  بنابر این فکر کنم نباید توقع رزمی چندانی از قاهر داشت

دوم موتور جی نود گفته شده توربو فن

سوم بعضی منابع موتور به کار رفته در آرکیو 170رو TF34میدونن که در  a10هم استفاده شده امکان مهندسی معکوس موتور وساخت پرنده ای مثل a10برای ما چقدر؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

یک نکته ای که در مورد قاهر باید اشاره بشه اینه که متاسفانه قاهر هم به نظر در شرایط تعلل مدیریتی، حاصل یک نیازسنجی و برنامه ریزی سیستماتیک برای تولید یک سلاح نبوده بلکه حاصل دغدغه ی ی شخص ( مثل مثلا صنایع موشی که البته همین تلاش های شخصی منجر به ایجاد تشکیلات و یک سیستم پیشرفته طراحی، تولید، ساخت شد ) و یک گروه کوچک بوده که نهایتا در زمان دولت اسبق و علاقه به پروژه های نظامی ( رونمایی و قدرت نمایی ) معرفی و حمایت شد و در نهایت هم هر چند با مقاومت به درجه ای از توجه بهش رضایت داده شد.

نکته ای که هست با توجه به تغییرات منطقه ای و عوض شدن نوع تهدیدات ( در اولویت ها شاید ) امیدوار باید بود که این تلاش های شخصی کمی باعث توجه بیشتر به این حوزه بشه ( البته میشه با همین اطلاعات نداشته هم برداشت کرد که مسئولان در برخی امور متوجه هستند و مثلا مذاکرات فشرده برای خرید سوخو ها و موارد اینچنینی نشانی از این توجه هست ولی بر خلاف یاس های بعضا منجر به توهین باید شرایط تحریم و فشار و لابی فوق العاده ی اسرائیل و غرب را در نظر گرفت که با توجه به این ابزار قدرت هرگونه نزدیکی ایران به خرید، ساخت و تولید و حتی تحقیق! را با روش های گوناگون خنثی میکنند و در حقیقت تلاش ها را فشل میکنند که حتی شاید در بخش مدیریتی هم ناامیدی و توقف تلاش ها را منجر میشه )

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
11 minutes قبل , alala گفت:

یک نکته ای که در مورد قاهر باید اشاره بشه اینه که متاسفانه قاهر هم به نظر در شرایط تعلل مدیریتی، حاصل یک نیازسنجی و برنامه ریزی سیستماتیک برای تولید یک سلاح نبوده بلکه حاصل دغدغه ی ی شخص و یک گروه کوچک بوده

سلام علیکم 

بسیار مشعوفم که به چنین تحلیلی رسیدید . ( بدون تعارف عرض میکنم ) . همین مساله را به  سایر  جنبه های حوزه دفاعی تعمیم دهید . این واژه هایی هست که مدت زمان بسیازی منتظر شنیدن ان بودم :

نیازسنجی و برنامه ریزی سیستماتیک// حاصل دغدغه ی ی شخص و یک گروه کوچک بوده. همین دو عبارت به شکل خاص نشان میدهد که در چه شرایطی قرار داریم و بعد ان را مقایسه کنید با کشوری نظیر ترکیه  ( چه در بحث تعامل با منابع صادر کننده این فناوری ها ، و چه در بحث شکستن انحصار در تولید اقلام دفاعی توسط ساختارهای وابسته به دولت  و چه در بحث بازایابی و فروش سلاح و همتراز با آن ، فرهنگ سازی در سطح جامعه و تفکیک  مفاهیم طبقه بندی شده نظامی با آنچه که اشاعه دانش نظامی خوانده میشود ) ، رژیم عبری  و... 

این مسیری هست که همه کشورهای صاحب سبک قبل از ما رفتند و ما هم چاره ای نداریم جز بومی کردن فرایندهای تجربه شده و بهبود مستمر انها .

 

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
2 hours قبل , sohrabirani گفت:

چند مورد 

اول وزیر موقع رونمایی گفت جنگنده آموزشی که توان پشتیبان نزدیک داره  بنابر این فکر کنم نباید توقع رزمی چندانی از قاهر داشت

دوم موتور جی نود گفته شده توربو فن

سوم بعضی منابع موتور به کار رفته در آرکیو 170رو TF34میدونن که در  a10هم استفاده شده امکان مهندسی معکوس موتور وساخت پرنده ای مثل a10برای ما چقدر؟

هواپیمای تک سرنشین که نمیتونه آموزشی باشه! اونهم هدف اصلی نه ثانویه! فرضیات مربوط به پیشران در قسمت دوم بررسی میشن.

در ضمن موتور آرکیو از نوع توربوفن های سبکه در حالی که tf30 در رده موتورهای سنگین قرار داره! کافیه فقط دقت کنید در پهپاد ایکس ۴۷ بی چه نوع موتوری بکار گرفته شده و ابعاد و وزن این پهپاد رو بررسی کنید.

1 hour قبل , alala گفت:

یک نکته ای که در مورد قاهر باید اشاره بشه اینه که متاسفانه قاهر هم به نظر در شرایط تعلل مدیریتی، حاصل یک نیازسنجی و برنامه ریزی سیستماتیک برای تولید یک سلاح نبوده بلکه حاصل دغدغه ی ی شخص ( مثل مثلا صنایع موشی که البته همین تلاش های شخصی منجر به ایجاد تشکیلات و یک سیستم پیشرفته طراحی، تولید، ساخت شد ) و یک گروه کوچک بوده که نهایتا در زمان دولت اسبق و علاقه به پروژه های نظامی ( رونمایی و قدرت نمایی ) معرفی و حمایت شد و در نهایت هم هر چند با مقاومت به درجه ای از توجه بهش رضایت داده شد.

تقریبا موافقم ولی به نظرم قاهر یک پروژه کاملا جدید نیست و در امتداد پروژه شفق قرار میگیره!

در ادامه این فرضیه بررسی میشه.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
5 minutes قبل , Skyhawk گفت:

هواپیمای تک سرنشین که نمیتونه آموزشی باشه! اونهم هدف اصلی نه ثانویه! فرضیات مربوط به پیشران در قسمت دوم بررسی میشن.

در ضمن موتور آرکیو از نوع توربوفن های سبکه در حالی که tf30 در رده موتورهای سنگین قرار داره! کافیه فقط دقت کنید در پهپاد ایکس ۴۷ بی چه نوع موتوری بکار گرفته شده و ابعاد و وزن این پهپاد رو بررسی کنید.

تقریبا موافقم ولی به نظرم قاهر یک پروژه کاملا جدید نیست و در امتداد پروژه شفق قرار میگیره!

در ادامه این فرضیه بررسی میشه.

درمورد آموزشی بودن عین حرف وزیر دفاع وقت 

درمورد موتور tf34نه tf30موتور tf34کمی بیش از41کیلو نیوتون تراست داره

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط SAEID
      [align=center]توسط متخصصين داخلي؛

      سامانه موشك زمين به هواي "اس200" بهينه‌سازي شد

      همزمان با سالگرد عمليات والفجر 8، سامانه موشكي "اس 200" به دست متخصصين پدافند نيروي هوايي ارتش بهينه و بازسازي شد.

      [/align]

      به گزارش خبرگزاري فارس به نقل از روابط عمومي نيروي هوايي ارتش، سامانه‌‌ي موشكي زمين به هواي "اس200" توسط متخصصين پدافند نيروي هوايي ارتش بهينه و بازسازي شده و صبح امروز يكشنبه با حضور مقامات لشكري و كشوري پرتاب آزمايشي خود را با موفقيت انجام داد.
      احمد ميقاني، فرمانده نيروي هوايي ارتش در تشريح ويژگي‌ها و توانايي‌هاي برجسته‌‌ي اين موشك گفت: بررسي ميزان كارايي سامانه‌هاي پدافند اعم از موشكي و راداري در مقابل تهديدات احتمالي عليه كشور ايران و همچنين ارتقاء سطح مهارت و دانش كاركنان عملياتي و فني در مراحل مختلف و آماده‌سازي تجهيزات موصوف از اهداف آزمايش اين سامانه‌ موشكي است.
      وي با اشاره به تلاش‌هاي متخصصين نيروي هوايي براي بومي‌سازي و نهادينه كردن علوم پيشرفته دنيا در راستاي دفاع از حريم هوايي كشور، گفت: توان نظامي ايران در خدمت صلح و آرامش كشور و منطقه است و تاريخ پرافتخار انقلاب اسلامي ايران نشان‌دهنده‌ي متخصصين و اتكاء به توانمندي‌ داخلي است كه قابليت‌ تأمين تمامي نيازهاي كشور را به استفاده از اقدامات تخصصي و امكانات موجود فراهم مي‌كند.
    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
    • توسط seyedmohammad
      بسمه تعالی 
       

       
      نیروهای مسلح و مساله ی نخبگان  
       
       
       
      پیشگفتار: مساله ی نخبگی و نخبگان امروزه در هر سازمانی مطرح است . سازمان های غیر دولتی معمولا به دنبال سیاست هایی برای جذب نخبگان هستند. سازمان های دولتی عموما  از سیاست هایی همچون نوآوری باز[1] برای بهره بردن از نخبگان بدون نیاز به جذب و استخدام ایشان را دنبال میکنند. در برخی سازمان های دولتی مانند مجموعه های نظامی، امنیتی به دلیل سیاست های مرتبط با طبقه بندی اطلاعات ، موضوع نخبگان و نحوه ی تعامل سازمان با ایشان پیچیده تر است .
      دو خلاصه ی سیاستی  زیر توسط دو نویسنده نوشته شده اند ولی ایده ی مولف در هر دو تقریبا یکسان است. هر یک از مقالات میکوشد استدلال کند که رویکرد توجه به نخبگان از اساس دارای مشکلاتی است و نهاد های نظامی بایستی رویکرد دیگری را پیش بگیرند. استدلال ها  بر مبنای لزوم  توجه به نیازها و تعریف درست آنها بجای حمایت از ابزارها، ایده ها و وسایل است. با این استدلال سرمایه انسانی(شامل نخبگان) نیز بخشی از ابزارهای نیل به حل مسائل و نیازها در نظر گرفته می شود. مقاله دوم توسط واریور نوشته شده و در پست بعدی منتشر می شود انشالله. 
      ***
       
       
       
      سازمان های نظامی در جمهوری اسلامی ایران، به دلیل شرایط خاص عقیدتی و ایدئولوژیک مصداق سازمان های ارزش محور در علم مدیریت هستند.
      در علوم مدیریتی گفته میشود که  سازمان های ارزش محور، معمولا دارای فرصت هایی هستند: ارزش هاي محوري سازمان و مديريت سازمان بر اساس اين ارزشها مي تواند راهنماي بسيار خوبي جهت رشد و ادامه حيات سازمان باشد ، زیرا اين سازمان ها، به عنوان واكنش در برابر تغييرات محيطي ، ارزش هاي محوري خود را تغيير نمي دهند بلكه در صورت لزوم سعي مي كنند محيط خود يا ساختار هاي قبلي خود را تغيير دهند ، تا بتوانند ارزشهاي سازمان خود را حفظ نمايند. ارزش محوری موجب ایجاد و رشد سازمان هايي می شود كه رفتارشان حاصل تصميم و انتخاب آگاهانه خودشان و مبتني بر ارزش هاست نه ثمره اوضاع و شرايط محیطی. فرصت دیگر آن است که این سازمان ها عموما سازمان هايي عامل ، موثر و مسئوليت پذيرند . همچنین، این نوع سازمان دهی جهت مديريت استراتژيك نیز مناسب اسب زیرا در همه جنبه هاي تدوين ، اجرا و ارزيابي استراتژي ها و به هنگام تصميم گيري در اين زمينه ها بايد ارزش هاي محوري رعايت شوند و مورد توجه قرار گيرند.
      گذشته از نوع طراحی سازمانی در نیروهای مسلح ایران، نوع مدیریت نیز غالبا ارزش محور[2] است. در مديريت بر مبناي ارزش ها همه طرح ها ، تصميمات و عمليات در سازمان بر اساس ارزش ها هدايت و رهبري مي گردند. در این رویکرد هدف کلی به حداکثر رساندن ارزش سازمان است. این بدان معناست که تصمیمات صرفاً برای دستیابی به سود کوتاه‌مدت نباشند. گفته می شود که اگر تأثیرات بلندمدت تصمیمات بر سودآوری و پایداری سازمان در نظر گرفته شود، بازتاب آن را درآینده و در موفقیت های  به دست آمده توسط سازمان، مشاهده خواهد شد.
      اما این سازمان ها دارای نقاط ضعف و آسیب هایی نیز هستند. مهمترین آسیب ارزش محوری چه در طراحی سازمانی و چه در نوع مدیریت  آن است که در صورت تصویب و پذیرش یک ارزش از سوی سازمان – توسط فرهنگ غالب جامعه، فرهنگ سازمان یا اجبار مدیران – ارزش به عنوان هدف غایی سازمان تلقی شده و در صورت تامین آن ارزش ها، سازمان به هدف خویش رسیده است حتی اگر هیچ کار مفیدی درون سازمان صورت نگرفته باشد.
      در میان ارزشهایی که حقیقتا جزو ارزشهای اصیل هستند ولی به دلیل نوع و ساختار سازمان نیروهای مسلح ما آسیب زا شده اند می توان به برخی موارد اشاره نمود. به دلیل نوع وابستگی به حاکمیت، در ساختار نیروهای مسلح ایران مهمترین ارزش پیش فرض که همواره در معرض آسیب زایی قرار دارد، ارزش بودجه است. ارزش های دیگری که میتوان در این حوزه شناسایی نمود به شرح ذیل است:
      توجه بیش از حد به دفاع مقدس[3]،
      ارزش های موقت مربوط به تحولات سیاسی،
      تحقق شعار ما می توانیم،
      ارزش تبلیغات
      و به نظرمی رسد رویکرد توجه به نخبگان نیز با توجه موارد پیش گفته رویکرد صحیحی نبوده و موجب آسیب زایی می گردد.
       
      ارزش بودجه: ارزش بودجه به معنی آن است که نیروهای مسلح ایران به عنوان مصرف کننده ی بودجه دارای ارزش های سازمانی جهت جذب حداکثر ممکن از بودجه، گسترش حداکثر بوروکراسی سازمانی برای مصرف این بودجه و تضمین ادامه دار بودن این جریان بودجه می باشد. نمود این مساله را نیز می توان در تعریف پروژه ها بدون در نظر گرفتن نیازهای واقعی نیروهای مسلح جهت مصرف بودجه های تحقیقاتی پژوهشی و یا سیاست گران تمام کردن پروژه ها توسط وزارت دفاع دید که مورد اخیر موجب گسترش نهاد های موازی در سپاه، ارتش و ناجا ( ساتخ ها) و تامین نیاز های اصلی این مجموعه ها به صورت درون سازمانی شده است.
       
      توجه بیش از حد به دفاع مقدس: در نظر گرفتن توجه به دفاع مقدس اگر به عنوان یک تجربه ی تاریخی عظیم و یک گنج بزرگ جهت تجربه اندوزی و شناخت تهدیدات و راهکارهای دفاعی و نظامی باشد میتواند بسیار سودمند باشد ولی هنگامی که به عنوان یکی از ارزش های محوری سازمان های نیروهای مسلح در نظر گرفته می شود موجب آسیب هایی از این دست می شود.
      ·        عدم گردش نسلی و عدم اطمینان به نسل های جدیدتر به بهانه عدم حضور ایشان در دفاع مقدس و یا لزوم حفظ فرماندهان دفاع مقدس.
      ·        عدم به روز آوری جدی و عملی تاکتیک ها و تجهیزات به بهانه جواب گو بودن آنها در زمان دفاع مقدس و تهدیدات آن زمان.
      ·        برگزاری مراسمات یادواره های شهدا و بزرگداشت مناسبات دفاع مقدس و صرف بودجه های کلان جهت امور فوق که در این مورد می توان به انتقاد مقام معظم رهبری و نارضایتی ایشان از صرف بودجه ی کلان جهت ساختمان یادمان شهدا در جریان بازدید از دانشگاه افسری امام حسین علیه السلام اشاره نمود. در صورتی که مطابق موارد گفته شده توجه به دفاع مقدس به عنوان یکی از ارزش های محوری سازمان درآید، با توجه به ارزش محور بودن سازمان نیروهای مسلح ایران،  با حاصل شدن نتایجی که منجر به بزرگداشت یاد دفاع مقدس گردد اهداف سازمان محقق شده است.
       
      ارزش های موقت مربوط به تحولات سیاسی:  آسیب های متعدد ارین ناحیه را می توان از ارزش های دوره ای و گذرای سیاسی در سازمان نیروهای مسلح نیز مشاهده نمود. مهم ترین نمود آن به خصوص در وزارت دفاع به دلیل وابستگی به دولت و تغییر جناح های سیاسی قابل مشاهده است. بدین ترتیب که در دوره ی قدرت هر یک از جناح های سیاسی گفتمان آن جناح غالب با تغییرات مدیریتی و هدایت جریان بودجه بر روال کاری وزارت خانه مذکور اثرات عمده گذاشته و بعضا مسیر برنامه های کلان را نیز دست خوش تغییر می سازد. برای مثال در دوره دولت احمدی نژاد بودجه های کلان فضایی برای اهداف غیر واقعی و دور از نیازهای کشور اختصاص داده شد در حالی که با سیاست های تنش زدایی دولت روحانی نه تنها مسیر بودجه فضایی به کل مسدودشد بلکه تلاش شد کل سازمان های مرتبط با این دانش ازبین رفته و دانشمندان فضایی نیز با سرخوردگی جذب کارهای دیگر شوند. 
       
      تحقق شعار ما می توانیم: شعار "ما می توانیم" نیز گرچه یکی از هوشمندانه ترین راهبرد های مطرح شده از سوی رهبر انقلاب در همه عرصه های اقتصادی، نظامی و صنعتی ست، ولی توجه افراطی به این شعار به عنوان یک ارزش مستقل به خصوص در عرصه نظامی موجب تعریف نمودن پروژه های بی حاصل و بدون استفاده در سازمان رزم نیروهای مسلح ایران، حمایت از ایده های نامتناسب با میدان و رشد نامتوازن فناوری ها جهت اثبات توانایی داخلی شده است که در نهایت نیز خروجی این پروژه ها پس از هزینه بسیار زیاد جهت کسب فناوری و ساخت پیش نمونه های اولیه بایگانی شده و هیچگاه به صحنه ی عمل و استفاده نرسیده است. در صورتی که چنانچه جنبش" ما می توانیم  " به معنی بهره گیری از حداکثر ظرفیت تولید داخلی جهت برآورده کردن نیازهای واقعی نیروهای مسلح به کار گرفته شود موجب جهش عظیم هم در تولیدات نظامی و هم در اقتصاد ایران خواهد شد. 
       
      ارزش تبلیغات: آرامش روانی جامعه، حس امنیت و اقتدار در بعد داخلی، و قدرت نمایی در بعد خارجی نیز مطلبی مهم و بسیار حیاتی ست. اما هنگامی که به عنوان یکی از ارزش های محوری سازمان نیروهای مسلح ایران قرار بگیرد، نتیجه ی آن رونمایی از محصولاتی که هنوز مراحل تست را نیز پشت سر نگذاشته اند، و یا رونمایی های متعدد از برخی پروژه های تکراری با نام های جدید، بزرگ نمایی های خارج از قاعده، و کوچک نمایی های غیر واقعی در مورد تهدیدات موجود است. اوج این مشکل را می توان در رژه ی هر ساله نیروهای مسلح دید که به بدترین شکل ممکن بدون نظم و ترتیب و رعایت اصول رژه دو بار در سال اجرا می شود.پیش ازین نیز مقاله ای با عنوان " نظام رونمایی ها : امنیت زایی و امنیت زدایی" در مورد همین آسیب منتشر شده است. 
       
       
      آخرین ارزش موجود در سازمان نیروهای مسلح که به تازگی مورد توجه قرار گرفته است و به اندازه ارزش های پیش گفته مورد توجه نیست ولی بیم آن می رود که مانند ارزش های پیش گفته نهایتا منجر به آسب هایی بشود، مساله نخبگی و توجه به نخبگان است. شکی در بهره بردن در نیروهای نخبه و لزوم شایسته سالاری در هیچ سازمانی از جمله سازمان های نظامی وجود ندارد؛ ولی مشکل آنجاست که در یک سازمان ارزش محور، اگر مساله توجه به نخبگان خود به یک ارزش تبدیل شود، هیچگاه نتایج مورد نظر از بکار گیری نخبگان حاصل نخواهد آمد. نمود این داستان در جشنواره ها و فراخوان های ایده ها و جذب نخبگان که مدتی ست در نیروهای مسلح اتفاق می افتد قابل مشاهده است. اگر چنانچه که در ادامه گفته خواهد شد نیروهای مسلح ایران با رویکرد نیاز محور به سراغ نخبگان رفته و از ایشان برای حل مسائل کمک بگیرند، قطعا در یک رابطه ی دو سویه هم نخبگان امکان خدمت به کشور و مورد حمایت قرار گرفتن را بدست خواهند آورد و هم نیروهای مسلح از خدمات آنها به درستی بهره مند می شوند. اما چنانچه توجه به نخبگان خود به ارزش تبدیل شود، رویکرد مورد نظر منجر به جذب، استخدام، و یا حمایت های مقطعی در بعد مالی و مطرح ساختن حاصل دانش نخبگان در سمینار ها، همایش ها و مجلات تخصصی در قالب مقالات و پژوهش هایی که از روی کاغذ فراتر نمی روند خواهد بود.
      حقیقت آن است که در طول سال هایی که مساله توجه به نخبگان در نیروهای مسلح مورد توجه قرار گرفته است خروجی این سیاست نهایتا منجر به خمودگی و سرد شدن نخبگان، و در بسیاری از موارد جذب و هضم آنان در نظام بروکراتیک و سلسله مراتب سازمان های نظامی شده است. بنابر این  جهت بهره بردن از دانش نخبگان، نبایستی مساله توجه به نخبگان، خود تبدیل به یک ارزش در نیروهای مسلح شود، که در نهایت، مانعی برای بهره بردن از نخبگان و وصول به نتایج مورد نظر خواهد شد.
      اکنون و با در نظر گرفتن مطالبی که در مورد دیگر ارزش های حاکم بر سازمان نیروهای مسلح ایران گفته شد دوباره به مساله ی نخبگان نظر کنیم. در یک سازمان ارزش محور، نه تنها تعریف نخبگی تابع ارزش های سازمان است بلکه نحوه ی رفتار با نخبگان نیز مشمول همین قاعده است.
      ارزش هایی چون تظاهر به دینداری و یا ارتباطات خانوادگی که در عرف نیروهای مسلح با عبارت " منًا بودن" از آن تعبیر می شود ( تعریف نخبگی ) و داشتن برخی عقاید سیاسی خاص در دوره های سیاسی ( رفتار با نخبگان) و بسیاری مثال های دیگر از مصادیق غلبه ارزشهای بالاتر در سلسله مراتب ارزش ها بر بر ارزش های پایین تر مانند همین موضوع نخبه سالاری است. این موضوع  تا کنون باعث عدم امکان بهره مندی شایسته نیروهای مسلح از ظرفیت جامعه نخبگانی کشور شده است. در صورتی که با رویکرد نیاز محور و با به روزآوری برخی نکات حفاظتی ( حفاظت اطلاعات هوشمند شامل روش های برون سپاری و تقسیم پروژه) می توان از طیف وسیعی از نخبگان جهت براورده ساختن نیازهای دفاعی و نظامی کشور و رفع تهدیدات پیشرو مدد گرفت. 
      البته کل سازمان نیروهای مسلح، در یک حالت آرمانی بایستی دچار تحول در طراحی سازمانی شده، و از طراحی ارزش محور به طراحی فرایند محور میل کنند. از آنجا که امر فوق در کوتاه مدت و میان مدت امکان پذیر به نظر نمی رسد، پیشنهاد می شود که در مدل مدیریتی، بجای مدیریت مبتنی بر ارزش، رویکرد نیازمحور مورد توجه قرار گیرد. در این رویکرد بایستی نیازهای واقعی نیروهای مسلح (در میدان، آینده ی نزدیک و آینده ی دور ) مرتبا نیاز سنجی شده و جهت پاسخ به این نیاز ها از نخبگان به صورت هدفمند بهره گیری شود.
      در یک مدل پایه نیاز محوری از فرآیند زیر پیروی میکند:
       
       

       
       
       
      نکته ی مهم در این مدل و یا دیگر مدل های پایه در مورد عملکرد نیاز محور آن است که بایستی همواره پایش دقیقی جهت دانستن نیاز های واقعی و تشخیص اولویت آنها و ورود به مراحل بعدی انجام گردد. 
       
       
       
       
       
        [1] Open innovation
      [2] VBM
      [3] مساله ی عظمت دفاع مقدس و مقام رفیع شهداو وجوب توجه به آن از اصول مسلم است ولی ما دراینجا در مقام آسیب شناسی بوده و ناگزیراز بررسی دقیق موضوعات می باشیم.
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.