امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

1 ساعت پیش, OMID313 گفت:

 

 

حالا اگر اف ٤ را با همين ظاهر جديد ساختيم چطور؟؟؟

 

با تغييراتي در بالها و دماغه ،، انتقال ورودي هوا به زير بدنه و ...

ميتوان كارهاي بزرگي با قاهر كرد

اول باید دید قاهر برای چه نوع ماموریتی طراحی شده به نظر من با توجه شکل ظاهر نوک خمیده بال ورودی هوای بالای بدنه و سایز قاهر بیشتر یک بمب افکن ارتفاع پست ضربتی هست بمب افکن شاید تعریف درستی نباشه یک پشتیبانی نزدیک بیشتر بهش میخوره  ولی جنگنده نه زیاد نقشی مانند A10 یا سوخو25 میتونه داشته باشه که با توجه به تجربیات جنگ عراق ( چه 8 ساله خودمون و چه دو جنگ خلیج فارس ) طراحی شده شایدم یک پیش نمونه برای اثبات تکنولوژی هست اما نباید خیال پردازی کرد براش تا زمانی که در دسته 10 فروندی پرواز نکرده دلتونو صابون نزنید یه اسلحه انفرادیو میخواستن عوض کنن 15-20 سال طول کشید اینکه دیگه جنگندست .

  • Like 2
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 ساعت پیش, mhstq گفت:

به نظرم قیاس قاهر کار با جنگنده های دیگر کار اشتباهی است
باید قاهر را با نیازهامون قیاس کنیم
در چه شرایطی، چقدر توانایی داریم، چه نیازهایی داریم و چه چیزی می توانیم بسازیم
 

 

 

 اگر بخوام خلاصه به تمام موارد جواب بدم باید بگم

 

تعریف شما از نیاز های یک کشور در مورد بحث جنگنده چیه ؟ این تعریف در همه جا یکسانه ، همه کشور ها میخان که برتری هوایی داشته باشند ، همه میخان که جنگندشون کم هزینه باشه ، همه میخان بتونه نقش تهاجمی خوبی ایفا کنه همه میخان این جنگنده برد بالایی داشته باشه .

 

اصولا تفاوتی بین نیاز ما در آسمان با بقیه کشور ها نیست ، این جواب قسمت اول صحبتتون.

 

در مورد بحث دومتون هم بگم ، شفق ، برهان ، ذولفقار ۳ ، طوفان ۲ بالگرد  و  کوثر ...

 

اینا طرح هایی هست که رونمایی شد اما پیگیری نشد و تولید چندانی صورت نگرفت.

 

وقتی حرف از زیر ساخت هست ، منظورم این نیست در یک کارگاه شاسی ام ۶۰ رو با برجک کپی ترکیب کنند دوتا رنگ و یه استتار بگن اسمش ذولفقاره ، انتظار یک تانک صفر تا صدی هست .

 

در بحث جنگنده هم  اولینش بحث مطالعه دقیق ، طراحی ، طرح های مفهومی از چندین دانشگاه و انتخاب طرح بهتر ، ایجاد یک کارگروه ، تقسیم بندی مسائل .

 

مثلا در بحث موتور ، ما در حال حاضر کاملا در موتور میلنگیم ، شاید اصلی ترین گلوگاه هم باشه ، در بخش کابین ، اگر زیرساختی وجود داشت چرا باید کبری ها به  طوفان ۲ فقط چند نمونه ارتقایی داشته باشه ؟ اگر زیر ساخت هست چرا ۹۵ درصد جنگنده های ما با کابین های ۶۰ سال پیش و آنالوگ هستند؟ پس زیر ساختی نیست .

۱۱ سال پیش یه جنگنده رونمایی شد و بعد ۱۱ سال هنوز پرواز هم نکرده ، یادتون رفته اول ادعا شد قاهر پریده بعد گندش درومد گفتند نمونه کوچیکش بوده؟

 

بقول دوستمون دیشب داشت میگفتم C130 های ارتش یه سیلو ندارند اورهال بشن ، آفتاب از دشمن بیشتر بلای جونشون شده ، یه سیلو که من گفتم ۱۰ میلیارد اما با ۲ میلیارد هم بالا میاد .

 

 

در مورد تامکت عرض کنم هزینه بر هست اما همین الان آمریکا یه دستی به تامکت بکشه سطح مقطعشو کم کنه و موتور رو تقویت کنه به علاوه کابینش ، بهترین رهگیر جهانه ،اما خب مثال تایگر و تامکت مثل پراید و بنزه، بنز  درسته بنز پر هزینس و پراید کم ، اما این کجا و آن کجا.

  • Like 1
  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

به نظر من وقت شما ارزشمندتر از این حرف هاست که بخواید با بحث کردن در مورد این مثلا جنگنده که از اول هم اصلا معلوم نبود چی هست یا چی نیست تلفش کنید. فقط به بخشی از حرف هایی که در حین یا قبل و بعد رو نمایی از قاهر بیان شد اشاره می کنم .

 

نقل قول

معاون سرمايه انساني وزارت دفاع در تشريح جزئيات جديدترين جنگنده ايراني، آن را يک جنگنده فوق‌پيشرفته دانست که مي‌تواند تمام نيازمندي‌هاي نيروهاي مسلح را در صحنه نبرد هوايي پاسخ‌گو باشد.

 

نقل قول

احمدی‌نژاد گفت: این هواپیما دست کم چندهزار ساعت پرواز کرده است و خلبان آزمایشی این هواپیما که با تمام ابعاد آن آشناست به عنوان یک متخصص از عملکرد آن بسیار راضی است. قاهر 313 در ردیف جنگنده‌های پیشرفته جهان است.

 

نقل قول

وزیر دفاع همچنین با بیان اینکه "فرم این هواپیمای جنگنده، فرمی بدیعی و شکل آن تازه است"، تاکید کرد: این جنگنده با جنگنده‌های پیشرفته دنیا از نظر فرم و شکل رقابت می‌کند . وی در پایان در پاسخ به این پرسش که "آیا جمهوری اسلامی ایران برنامه‌ای برای صادرات این هواپیمای جنگنده دارد؟"، اظهار کرد: این جزو برنامه‌های بعدی خواهد بود

 

و در نهایت رسیدیم به این مصاحبه :

نقل قول

وزیر دفاع ادامه داد: قاهر یک هواپیمای پشتیبانی نزدیک و یک جنگنده سبک نظامی و آموزشی است ک نمونه‌های کوچکتر آن قبلا ساخته شده و امروز در مراحل پایانی ساخت است

 

فکر کنم الان هشت سالی میشه که از رونمایی اون ماکت گذشته و هنوز که هنوزه هیچ خبری نیست  . فقط آروم آروم دارن سطح انتظارات از این جنگنده رو پایین میارن.

 

 

آیا ما می تونیم یه جنگنده در حد اف 5 یا اف 4 بدون استفاده از قطعات وارداتی یا دیگر جنگنده ها بسازیم ؟! آیا از پس تولید هواپیمایی مثل سوپر توکانو یا امثالهم برمیایم؟! اف 14 و بعدی ها پیشکش ؟ چه خوشمون بیاد چه نیاد توی علم میانبر نداریم و بحث تولیدات نظامی هم کاملا وابسته به علم اونهم از سطح بالاش هستند. اگر آمریکا میاد اف 22 میسازه صد سال تلاش و پشتوانه ی علمی پشتش هست ( فقط در بحث ساخت هواپیما ) بحث علوم دیگر که قبل از اون هم با قدرت پیگیری می شدند بماند و همینطور برای کشوری مثل روسیه . طبیعی هست که برای بدست آوردن علم باید هزینه کنی و صبر داشته باشی.

 

ما جدای از اینکه عملا در بحث علمی متاسفانه ضعیف هستیم دو مشکل اساسی دیگر هم داریم اول بحث اقتصادمون هست و دوم هم بحث تحریم و عدم امکان ارتباط با شرکت های مهم و موثر در پیشبرد طرح ها و تولیدات.

 

 

 

در نهایت کی هست که از دیدن یه جنگنده ی تولید داخل خوشحال نشه و حتی اشک نریزه ولی یادمون نره که آرزوها و خواسته هامون باید متناسب با تلاش ها و توانایی هامون باشه . اگر تو بحث موشک و مخصوصا بالستیک تونستیم به پیشرفت خیلی بهتری نسبت به بخش های دیگه برسیم بخاطر اینه که 40 سال تلاش پشتش بوده ، 40 سال کاملا از نظر مالی ساپورت شده و 40 سال مورد حمایت مسئولین ارشد نظامی و کشوری بوده و اینکه ارتباطاتی هم با برخی از کشورها داشتیم و تونستیم با علم موشکی آشنایی پیدا کنیم و صد البته مدیریت تاثیرگذار  و هدفمند شهید تهرانی مقدم.

 

 

در نهایت در زمینه ی تولیدات داخل تجربه نشون داده تا تست عملیاتی هر محصولی نباید کوچکترین دلخوشی در موردش داشت چون ممکنه بدجور موجب سرخوردگی آدم بشه.

 

  • Like 3
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
3 minutes قبل , MA5 گفت:

 اگر بخوام خلاصه به تمام موارد جواب بدم باید بگم

 

تعریف شما از نیاز های یک کشور در مورد بحث جنگنده چیه ؟ این تعریف در همه جا یکسانه ، همه کشور ها میخان که برتری هوایی داشته باشند ، همه میخان که جنگندشون کم هزینه باشه ، همه میخان بتونه نقش تهاجمی خوبی ایفا کنه همه میخان این جنگنده برد بالایی داشته باشه .

 

اصولا تفاوتی بین نیاز ما در آسمان با بقیه کشور ها نیست ، این جواب قسمت اول صحبتتون.

عرض کردم برای همین روی تایگر مطالعات شروع شد و...
همین قاهر اگر به سامانه دیتا لینک تجهیز بشود یا در بحث جنگ شبکه ای با پهپاد لینک بشود با توجه به مطالعاتی که در این حوزه ها هست و موشک های دور زنی که در دست ساخت است، پرنده بسیار عالی خواهد بود

 

 

6 minutes قبل , MA5 گفت:

در مورد بحث دومتون هم بگم ، شفق ، برهان ، ذولفقار ۳ ، طوفان ۲ بالگرد  و  کوثر ...

 

اینا طرح هایی هست که رونمایی شد اما پیگیری نشد و تولید چندانی صورت نگرفت

تو زرهی من خیلی تخصص ندارم و سکون می کنم اما در بحث بالگرد هم به نظرم با سرعت کم و البته چراغ خاموش کارهای خوبی دارد می شود که عمدتا با کمک خارجی است اگر پستی در این حوزه بود گفتنی زیاد خواهم داشت

 

 

8 minutes قبل , MA5 گفت:

در بحث جنگنده هم  اولینش بحث مطالعه دقیق ، طراحی ، طرح های مفهومی از چندین دانشگاه و انتخاب طرح بهتر ، ایجاد یک کارگروه ، تقسیم بندی مسائل .

 

مثلا در بحث موتور ، ما در حال حاضر کاملا در موتور میلنگیم ، شاید اصلی ترین گلوگاه هم باشه
اگر زیر ساخت هست چرا ۹۵ درصد جنگنده های ما با کابین های ۶۰ سال پیش و آنالوگ هستند؟ پس زیر ساختی نیست .

۱۱ سال پیش یه جنگنده رونمایی شد و بعد ۱۱ سال هنوز پرواز هم نکرده ، یادتون رفته اول ادعا شد قاهر پریده بعد گندش درومد گفتند نمونه کوچیکش بوده؟

در بحث دانشگاهی طبیعتا اگر مطالعه داشته باشید خیلی دانشگاه ها و شرکت های دانش بنیان دخیل هستندکه شاید چندصد شرکت دانش بنیان باشند
.
ساخت پیشران کار کوچکی نیست و مپنا و.. برای تامین همین نیاز تاسیس شدند که زمان بر است
.
درباره کابین، فکر می کنم ارتقاء پرنده ها زمان بر باشد وگرنه در کوثر بحمدلله شاهد کابین جدید بودیم دیگه!!!
.
درباره زمان بر بودن ساخت یک جنگنده، بخشیش به جهت مطالعات و تامین زیرساخت و بخشی از آن به جهت منابع مالی بود، کمان اینکه تندر پاکستان و تجاس هند چند سال زمان بردند؟ فکر می کنم نزدیک 20سال! حالا پروژه های ترکیه و کره جنوبی را ببینید چقدر زمان خواهد برد! کشورهایی که قدرت مالی و تعاملات جهانی شون بیشتر از ما هست

  • Like 1
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
8 hours قبل , mhstq گفت:

پرنده ای که برخی قابلیت های نسل 5 مثل مقطع راداری کم را دارد

 

 

بسم ا...

 

حقیقت اطلاع ندارم ، تعریف شما از نسل پنجم جتهای رزمی دقیق روی چه الگویی استوار هست ولی ان چیزی که ما اطلاع داریم ، این کاراکترها هستند . حالا بدون در نظر گرفتن تمامی صحبتها در خصوص قاهر ، وضعیت این برنامه را با الگوهایی ذیل تطبیق بدید

 

 

بر 12 اسفند 1396 در 22:06 , MR9 گفت:

 

DDD~2.jpg

 

مختصات جتهای نسل 5 ( به شکل بسیار خلاصه ) که در عین برخورداری از تمام ویژگی های نسلهای قبلی می بایست موارد فوق را نیز شامل گردد

 

 

  • Like 1
  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
20 minutes قبل , MR9 گفت:

 

بسم ا...

 

حقیقت اطلاع ندارم ، تعریف شما از نسل پنجم جتهای رزمی دقیق روی چه الگویی استوار هست ولی ان چیزی که ما اطلاع داریم ، این کاراکترها هستند . حالا بدون در نظر گرفتن تمامی صحبتها در خصوص قاهر ، وضعیت این برنامه را با الگوهایی ذیل تطبیق بدید

 

 

 

سلام
.
DDD~2.jpg
.
تیک زدم، کمااینکه در بحث مواد ترکیبی هم جا برای صحبت کردن است اما هنوز احتمالا به نتیجه موثری نرسیدیم وگرنه در کوثر88 نیز از مواد ترکیبی استفاده شد که اشراف ندارم جواب داد یا نه!!
.
اویونیک قاهر که در کمترین حالت می تواند بر مبنای جت کوثر باشد
پوشش ضد رادار نیز که دارد
درباره رزم شبکه محور هم فعالیت هایی شروع شده من جمله شبکه شدن فیتر های سپاه با پهپاد که طبیعتا اگر سپاه مشتری قاهر باشد این توانایی را روی قاهر هم شاهد خواهیم بود
(خبرش اینجاست)
شعاع عملیاتی این پرنده نیز با توجه به طراحی که دارد طبیعتا با توجه به نیازهای ما مطلوب خواهد بود
درباره تسلیحات این پرنده نیز، می تواند به عنوان سکوی پرتاب سلاح های در دست ساخت باشد، کمااینکه برنامه نهاجا و نهسا، استفاده از سلاح های دور زن است

  • Like 2
  • Upvote 1
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

من یکی به شخصه تنها انتظاری که از قاهر دارم اینه که بپره و پروازش رو نمایش بدن و اون تحقیر رونمایی قاهر در محافل بین المللی به نوعی جبران بشه. 

  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
38 minutes قبل , mhstq گفت:

اما هنوز احتمالا به نتیجه موثری نرسیدیم
اویونیک قاهر که در کمترین حالت می تواند بر مبنای جت کوثر باشد
پوشش ضد رادار نیز که دارد
درباره رزم شبکه محور
شعاع عملیاتی
درباره تسلیحات این پرنده نیز،

 

خوب ، این موارد متذکر شده توسط شما همه وبدون شک احتمال هست ،بدون هیچ مستندات خاص ..

 

1-  وقتی شما قصد دارید یک جنگنده را با خصوصیات ادعایی نسل 5 و تاکید چندین باره روی این مساله  ، تولید کنید ، با احترام حق ندارید ( منظور سازندگان ) بفرمایید که به نتیجه موثری نرسیدیم ، به این دلیل که این به اصطلاح هواگرد رزمی قرار هست در علمیات نظامی واقعی و نه رزمایش ها وارد عمل شود

 

2- در خصوص اویونیک ، شما ، سامانه های احتمالی مورد استفاده در کوثر را در ردیف سیستم های نسل 5 حساب می کنید ؟؟ اصولا کوثر خودش یک هواگرد نسل 5 هست ؟؟ یا خصوصیات نسل 5 را دارد ؟؟

 

3- با احترام ، ادعای پوشش ضد رادار را باید اثبات بفرمایید ، صرف اینکه بفرمایید " دارد" برای هیچ مخاطبی قابل پذیرش نیست ( در سالهای دهه 90 میلادی ، یک آدمی ادعا کرده بود که نهاجا پوشش های پلی اورتان ضد رادار را برای اف-14 ها تولید کرده ولی هرگزبراین مدعای خودش مستنداتی ارائه نکرد )

 

4- در خصوص رزم شبکه محور ، بدلیل اینکه ما هیچ اطلاعات خاصی از برنامه نیروهای مسلح برای ورود به محیط رزم شبکه محور نداریم ، با احترام این مورد هم قابل پذیریش نیست ، ضمن اینکه منبعی که ارائه فرمودید ، سابقه بسیار نامطلوبی در ارائه گزارشهای غیرواقعی دارد ( به غیر چند استثناء ) و به تقریب همه از این مساله اطلاع دارند .

===

 

network-centric-warfare-digital-battlefi

 

تقریبا تمامی ارتشهای دنیا 3 هدف اصلی در شبکه سازی محیط رزم پیگیری میکنند

1- خودهمگام سازی ( SELF- SYNCHRONIZATION ) بدون نیاز به وارد شدن به زنجیره فرماندهی سنّتی

2- بهبود درک عنصر رزمی از محیط رزم بدون نیاز به دریافت اطلاعات از زنجیره فرماندهی سنّتی

3- بهبود درک لازم نسبت به ماهیت عملکرد سطوح فرماندهی در شرایط رزمی

 

ما هر چقدر جستجو می کنیم در شکل ظاهری نیروهای مسلح که موارد فوق را بعنوان اصول رزم شبکه محورپیدا کنیم ، متاسفانه ندیدیم ، انشا... که وجود داشته باشد ولی اگر خدای ناکرده ، صرفا" ادعا باشد ، آن وقت چه کسی مسئول هست ؟؟

 

5- اطلاع ندارم شعاع عملیاتی قاهر چقدر هست ( احتمالا جنابعالی هم اطلاع ندارید / بدون داشتن اطلاعاتی نظیر موتور ، میزان مصرف سوخت ،اندازه سوخت قابل حمل و یا حتی قابلیت سوخت گیری هوایی  ) در نتیجه به چه شکل شعاع عملیاتی قاهر را هم ردیف جتهای نسل 5 قرار دادید ؟

 

6- هیچ اطلاعاتی تا حال حاضر در خصوص تسلیحات قاهر منتشر نشده ( تا جایی که رصد کردم ) ، حتی بعید هست گمان زنی صورت گرفته باشد ، چون تک موتوره ، دو موتوره بودن آن، نوع رادار ، سامانه های جانبی مثل جنگ الکترونیک ، و .... هنوز مشخص نیست و بطور طبیعی وقتی این کاراکترها مشخص نباشد ، اصولا صحبت کردن از توان حمل سلاح ، یک مقداری دور از ذهن هست .

 

ضمن اینکه این دوست عزیز ما هنوز از ایجاد تغییر در طراحی قاهر صحبت می کنند ، به نظر شما این تحلیل به چه معنایی هست بعد از چندین سال از رونمایی ؟؟ icon_arrowd

 

8 hours قبل , OMID313 گفت:

 

با تغييراتي در بالها و دماغه ،، انتقال ورودي هوا به زير بدنه و ...

ميتوان كارهاي بزرگي با قاهر كرد

 

و در نهایت ، غیر از موارد تیک خورده ، بقیه کاراکترهای ذکر شده ، نباید برای تعریف قاهر بعنوان یک جنگنده نسل 5 ، مبنا قرار بگیرد ؟؟ این که نمیشود یک سری موارد را بعنوان نسل 5 بودن قاهر ذکر کنیم ولی بقیه موارد را نادیده بگیریم

1- فناوری بردار رانش ( که همین الان در جتهای روسی و چینی دارد استفاده می شود )

2- کاهش بار کاری خدمه  ( که یقینا"به معنای وجود یک کابین تمام  شیشه ای و وجود سیستم هایی مثل DAS هست )

3- اثر بخشی در صحنه رزمی

و دهها مورد  دیگر

  • Like 2
  • Upvote 9

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

به نظرم قاهر یک پروژه اثبات فناوری هست برای اهداف دیگر، تغییرات زیادی را در قاهر خواهیم دید چون در حال تحقیق و آزمایش هستند...

 

و اینکه یکی از بزرگترین گلوگاه های ایران برای ساخت جنگده نسل چهار به بالا ( البته من در مورد کوثر نظری ندارم) موتور جنگنده است وقتی ساخته شد(یا خریده شد) شاید چند مدل از قاهر دیدیم و قاهر کنار رفت و جای خودش رو به جنگنده های دیگر داد.

 

پیش بینی میکنم اواخر کار این دولت چند رونمایی مهم داشته باشیم...

 

 

  • Like 1
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
56 minutes قبل , 951 گفت:

 با سلام

گلوگاه اصلی ساخت یک هواپیمای جنگنده در کشورمان ایران ، اقتصاد هست و بس !

 

ما شاید برخی از تکنولوژی های تولید جنگنده را در ایران بصورت جزیره ای داشته باشیم .....

 شاید در برخی از این فناوری ها به ساخت نمونه رسیده باشیم ......

شاید توانسته باشیم نمونه یک محصول را بصورت اصولی مهندسی معکوس و بهینه کنیم....

 و حتما خیلی خوب تعمیر و نگهداری میکنیم.....

خیلی خوب شو آف میکنیم و جنگنده نسل پنج میسازیم.....

اما .....

 اگر بتوانیم یک نمونه جنگنده را با تمام تکنولوژی هایش ، بصورت اثباتگر فناوری بسازیم ، آیا توان ایجاد خط تولید و تولید انبوه آن جنگنده را با این اقتصاد بیمار ، داریم ؟!

آیا نیروهای مسلح ما و یا وزارت دفاع توانایی تامین مالی این خط تولید در لبه فناوری را تمام هزینه هایش دارند ؟!

***

زمانی سردار حاجی زاده با تمسخر آمریکای ها میگفت ، آمریکایی ها همه محصولات نظامی را گران در می آورند ( گران تولید میکنند ) ! ما در مجموعه نیروهای هوافضای سپاه تجهیزات را ارزان میسازیم !

 نتیجه این ارزان سازی ها را در تولیدات موشکی ایران و ضریب موفقیت رزمی شان دیدیم ! ( حمله به پایگاه هوایی الاسد و محل تجمع سران داعش - تعداد موشکهای فیلد شده ) آیا قرار است یک هواپیمای جنگنده را هم ارزان سازی کنیم که توان تولیدش را داشته باشیم ؟!

 ***

در زمان ساخت جنگنده رافال ( که جنگنده نسل 5 هم محسوب نمیشود ) در کشور فرانسه این بحث  بود که اقتصاد فرانسه توانایی تحمل هزینه تحقیق ، توسعه و تولید انبوده جنگنده مدرن را بصورت ملی ندارد و احتمالا این جنگنده آخرین جنگنده تماما فرانسوی خواهد بود ! که در واقع همین اتفاق هم افتاد .

حال جنگنده نسل پنج ایرانی قرار است با کدام زیر ساخت تحقیقات ، توسعه ، سرمایه گذاری و  تولید انبوه در زمینه بدنه ، اویونیک ، موتور و تسلیحات و کدام بنیه اقتصادی ساخته شود ؟!

  

لطفا اول به این موارد پاسخ دقیق و مستند ( نه بر اساس ادعا ها و شایعات ) بدهیم ، بعد در مورد قاهر نسل 5 صحبت کنیم که همه میدانیم فقط یک شو آف مبتذل بوده و هست !

  

 

 

 

صحبت های شما در مورد اقتصاد و سرمایه لازم برای توسعه یک جنگنده درست هست، 

 

ولی الان مساله اینجاست ما در ایران با شرایطی که داریم گزینه دیگری نداریم و مجبوریم به توسعه بومی و از اون طرف هم اگر به کل بخوایم قید تهیه جنگنده و بروز رسانی نیروهوایی رو بزنیم، احتمالا در اثر نبود اون بایستی هزینه هایی بپردازیم که میتونه بیش از سرمایه مورد نیاز برای توسعه و تولید انبوه اون جنگنده باشه.

 

قطعا فرانسه در زمان توسعه رافال این مشکلات و محدودیت های فعلی ما رو در دسترسی به جنگنده نداشت.

 

یکی از دلایلی که به شخصه همیشه طرفدار توسعه و تولید انبوه یک جنگنده بومی نسبتا ارزانتر برای ایجاد یک توانایی بازدارندگی یا اعمال قدرت نسبی مبتنی بر ارتقای پلتفرم اف 5 بودم و هنوز هم این ایده با وجودی که برای الان خیلی دیر شده باز هم فکر می کنم در صورت اصلاحاتی می تونه راهگشا باشه، هیمن تا حد امکان ارزان و اقتصادی تر بودن هست.

 

طرف های تهدید کننده ما مشخصا از اقتصاد چندین برابری ما بهره می برن و ما برای ایجاد بازدارندگی بایستی دنبال راهکارهایی با راندمان اقتصادی بسیار بالاتر از تقابل یکسان بریم، هر چند شاید جنگنده اون هم مثلا خیلی خوشبینانش یک جنگنده نسل 4++ نتونه به معنای استراتژیکش یک سلاح بازدارنده در مقابل تهدیداتی مثل آمریکا محسوب بشه، اما به هر حال حتی جنگنده ارتقا یافته ای مبتنی بر اف 5 می تونه وضعیت فعلی بازدارندگی و اعمال قدرت نسبی ما رو در برابر تهدیدات منطقه ای خیلی تغییر بده و البته هزینه های تهاجم رو برای تهدیدات فرامنطقه ای مثل آمریکا هم بسیار افزایش بده.

 

و البته همه می دونیم تنها سلاح بازدارنده ای که بتونه این عدم توازن در اقتصاد ما و کشورهای تهدید کننده ما رو جبران کنه چی هست. 

 

 

 

 

ویرایش شده در توسط M-ATF
  • Like 3
  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
47 minutes قبل , M-ATF گفت:

و البته همه می دونیم تنها سلاح بازدارنده ای که بتونه این عدم توازن در اقتصاد ما و کشورهای تهدید کننده ما رو جبران کنه چی هست. 

 

 

 نه حاضر می شوند از ادعاها و گردنکشی هاشون دست بکشند ، نه حاضر می شند قدمی به جلو بردارند و بازدارندگی ایجاد کنند ...

 

  • Like 1
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

اینکه ما چرا نتونستیم جنگنده ای پیشرفته ترجیحا نسل پنج رو تولید کنیم دلایل مختلف داره که دوستان به اون اشاره کردند:

1) نبود پیشرانه به عنوان کلیتی که بقیه اجزا برای کامل کردن به کار گرفته می شوند. ایران پیشرانه ای قدرتمند در اختیار ندارد که بتواند براساس ان طراحی جنگنده ای قدرتمند را در دستور کار داشته باشد.

2) صرفه نداشتن اقتصادی که موردی درست است ولی در موارد بعدی نیاز است بیشتر در موردش صحبت کنیم و خود عوامل متعددی را در بر می گیرد

3) فرانسه با رافال دست به فشرده و کاملا هدفمند کردن نیرو هوایی خود کرد به طوریکه رافال جایگزین تمامی اکثر هواگردهای این ناوگان باشد. این یعنی کوچک سازی و در عین حال بسیار تخصصی و چابک سازی ناوگان. در ناوگان نیروی هوایی که به لباس 40 تکه شبیه است قاهر 313 یا کوثر قرار است جای کدام جنگنده مهم را بگیرند؟ اف 4 به عنوان یک جنگنده موفق با وظایف تهاجمی، اف 14 به عنوان رهگیری مهیب، میگ 29 در دفاع نقطه ای، سوخو 24 در ایفای نقش به عنوان یک بمب افکن قدرتمند؟ مشکل همینجاست که اف 5 یا قاهر نمی تواند ما را از هیچ کدام از جنگنده های زیر بی نیاز کند چه برسد به اینکه در قالب جنگنده ای مولتی رول به تنهایی بار نیروی هوایی را بر دوش کشد. حتی در مقام جنگنده ای با کارکرد پشتیبانی نزدیک به نظرم سوخو 25 گزینه ای مطلوب تر است تا..... ما وقتی برای جنگنده ای رسالتی در نظر نگرفتیم چطور میخواهیم بر اساس این رسالت ناشناخته بودجه ای عظیم تعریف کنیم و دست به این ریسک و قمار بزرگ بزنیم؟ مگر اینکه منظور نظر همین رونمایی ها و ساختن رزومه باشد که در دولت های مختلف شاهدیم که هرکدام دستی بر اف 5 یا قاهر می کشند و عکسی می گیرند دریغ از اینکه حتی با الگوی جالب و مشخص ارتقا و توسعه اف 5 در قالب اف 17 یا اف 20 پیش روند. در مورد قاهر که وضعیت بدتر است.

4) ما در زمینه رونمایی و معرفی محصولات خود مشکلات بسیاری داریم. اول اینکه محصول را گاهی ناقص و زود رونمایی می کنیم و کیفیت رونمایی و شکیل بودن محصول غالبا در حد 0 است. یه جنگنده به جز مصرف داخلی می تواند با قسمتی مناسب ، محصولی دلخواه بسیاری از همسایگان باشد که به دنبال فناوری آبرومند حالا نه در حد نسل پنج و با قبمتب متعادل هستند. وقتی ما جنگنده وصله پینه شده خود را با بدترین شکل معرفی می کنیم و یا آن را ماشین ممدعلی معرفی میکنیم که نه فعلا پیشرانه ی برای پرواز  دارد و نه رادار چه انتظاری از مشتری داریم که به جنگنده کامل  نشده ما دلخوش کند و سفارش دهد یا احیانا در فرایند ساخت شریک شود؟ در مقام مقایسه پاکستان با جی اف 17 روندی منطقی را طی کرد ولی ما با این سردرگمی در پروژه های مختلف و ناشناخته بودن میزان پیشرفت در پروژه های مختلف همین قدرت بالقوه خودمان در اورهال و ارائه سرویس با قیمت مناسب به همسایگان را خراب کردیم.

ویرایش شده در توسط aminf14
  • Like 1
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بر 27 اردیبهشت 1399 در 22:12 , MR9 گفت:

 

خوب ، این موارد متذکر شده توسط شما همه وبدون شک احتمال هست ،بدون هیچ مستندات خاص ..

 

1-  وقتی شما قصد دارید یک جنگنده را با خصوصیات ادعایی نسل 5 و تاکید چندین باره روی این مساله  ، تولید کنید ، با احترام حق ندارید ( منظور سازندگان ) بفرمایید که به نتیجه موثری نرسیدیم ، به این دلیل که این به اصطلاح هواگرد رزمی قرار هست در علمیات نظامی واقعی و نه رزمایش ها وارد عمل شود

 

2- در خصوص اویونیک ، شما ، سامانه های احتمالی مورد استفاده در کوثر را در ردیف سیستم های نسل 5 حساب می کنید ؟؟ اصولا کوثر خودش یک هواگرد نسل 5 هست ؟؟ یا خصوصیات نسل 5 را دارد ؟؟

 

3- با احترام ، ادعای پوشش ضد رادار را باید اثبات بفرمایید ، صرف اینکه بفرمایید " دارد" برای هیچ مخاطبی قابل پذیرش نیست ( در سالهای دهه 90 میلادی ، یک آدمی ادعا کرده بود که نهاجا پوشش های پلی اورتان ضد رادار را برای اف-14 ها تولید کرده ولی هرگزبراین مدعای خودش مستنداتی ارائه نکرد )

 

4- در خصوص رزم شبکه محور ، بدلیل اینکه ما هیچ اطلاعات خاصی از برنامه نیروهای مسلح برای ورود به محیط رزم شبکه محور نداریم ، با احترام این مورد هم قابل پذیریش نیست ، ضمن اینکه منبعی که ارائه فرمودید ، سابقه بسیار نامطلوبی در ارائه گزارشهای غیرواقعی دارد ( به غیر چند استثناء ) و به تقریب همه از این مساله اطلاع دارند .


ممنونم از توجه ادمين و مطالب خوبي كه ازشون ياد گرفتم
اما چندتا نكته
در طول بحث بنده هيچوقت نگفتم قاهر پرنده نسل5 است بلكه عرض كردم برخي قابليت ها را دارد

نكته دوم: اينجا فروم ميليتاري است، فضايي كه نخبگان حوزه ميليتاري جمع هستند، طبيعتا در چنين فضايي بحث آينده پژوهي تسليحاتي نيز مطرح است

هركدام از تسليحاتي كه دارد ساخته مي شود، فكر پشتش است و طبيعتا نياز مجموعه هاست
اينكه فرماندهان از تركيب جنگنده و پهپاد صحبت مي كنند
از ساخت موتور صحبت مي كنند
از تسليحات دور زن صحبت مي كنند

اين مطالب خداي نكرده لاف زدن نيست، بعضي دوستان در ميليتاري با چشم باز نمي بينند كه جاي تعجب دارد!

در بسياري از نمايشگاه ها مواد پوشش ضد رادار و انواع الياف و انواع سوپر آلياژها نشان داده شده است و در همين ميليتاري توسط نخبگان تشريح شده
اگر قرار باشد بگوييم صحبت فرماندهان طراز اول دروغ است،‌آنچه در نمايشگاه مي بينيم صحت ندارد و.. به نظرم هوجي گري هستش نه تحليل!!

قاهر بخشي از نياز ما در شرايط فعلي و توانايي و امكانات فعلي كه داريم (لطفا چندبار بخوانيدش)

منابع خبري را زير سئوال بردند و مصاحبه ها و گزارشات را لاف تلقي كردن به نظرم خطاست

كدام يكي از شما تاقبل از رونمايي موشك فجر هواپايه ازش خبر داشتيد؟
كدام فرد تا قبل از رونمايي ماك آپ موشك 9دي از ساخت اين موشك خبر داشت؟



وقتي صحبت از اويونيك قاهر مي شود، كي گفته حتما بايد نمايشگر هاي يك تكه داشته باشد؟ قاهر ادامه شفق و صاعقه است
.
0009702_28829.jpg

.
وقتي صحبت از ضخامت بال قاهر مي شود، مورد تمسخر قرار مي گيرد چرا كسي جرات ندارد تام كت را مثال بزند و يا به كانارد قاهر اشاره كند؟
.
42797431_148801369407774_442752388665736
.
قاهر در ادامه پروژه هاي شفق و صاعقه است
.
Capture.jpg
.
هند و پاكستان چند سال طول كشيد جنگنده بسازند؟

بنده در طول تحليل و مطالبي كه عرض كردم سه مدل راهكار توسعه قاهر را شرح دادم كه نوعي آينده پژوهي تسليحاتي است
نظر به ظرفيت هاي مديريت دفاعي كشور و ديپلماسي دفاعي و زيرساخت هاي موجود رسيدن به يكي از اين الگوها دور از ذهن نيست
.
شما اگر به پرنده هايي مثل j-31 و تندر نگاه كنيد بر مبناي ميگ ساخته شدند و ريشه هايي از ميگ دارند
سابقه همكاري ما با ميگ هم جاي تامل دارد
شرايط جهاني تا حدودي كمك مي كند كه ما فعاليت ها را توسعه بدهيم
.
اما اگر نتوانستيم و نشد، اين پرنده در كمترين حالت جايگزين تايگرها هستش و مي تواند يك تايگر با تعاريف ماموريتي جديدتري باشد
.
الگوي ماموريتي شبيه نايت هاوك را به عنوان يك پرنده نفوذگر مي شود برايش تعريف كرد
نايت هاوك هم در مدل هاي اوليه با پيشران تايگر پريده بعد ارتقاء داشته است
.
اميدوارم اين فعاليت هاي جزيره اي كه دارد شكل مي گيرد چه در بحث رادار و جنگال، چه شبكه شدن و ديتا لينك و چه ساخت تسليحات و.. در يك پروژه جمع بندي بشود كه به نظرم قاهر خوب است

مثل فعاليت هايي كه در زرهي شد و بعد شاهد ارتقاء t72 به مدل كرار بوديم
در نيروي هوايي هم ميشود در كمترين حالت ارتقاء تايگر به قاهر را ديد (در كمترين حالت)
.
يا علي مدد
.
فرمانده نیروی هوایی ارتش: به دنبال رادارگریز کردن جنگنده های فعلی هستیم

  • Upvote 7
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بر 27 اردیبهشت 1399 در 13:20 , mhstq گفت:

به نظرم قیاس قاهر کار با جنگنده های دیگر کار اشتباهی است
باید قاهر را با نیازهامون قیاس کنیم
در چه شرایطی، چقدر توانایی داریم، چه نیازهایی داریم و چه چیزی می توانیم بسازیم
.
قاهر پرنده کم خرج، سبک، با قابلیت پنهانکاری و دیتا لینک و... می تواند تعریف بشود و در کمترین حالت جایگزین تایگر ها باشد
اما طبیعتا ما به پرنده های دیگری نیز احتیاج خواهیم داشت

بر 27 اردیبهشت 1399 در 10:15 , mhstq گفت:

هنوز معلوم نیست قاهر تک موتوره باشد یا دو موتور
به جهت در دست نبودن پیشران قوی تر احتمالا از دو پیشران در نسخه 08 استفاده شده
.
در صورت تک پیشران بودن سه احتمال را مد نظر می شود قرار داد که به ترتیب شامل:
.
1- توسعه بر مبنای مشتقات میگ هست و استفاده از پیشران rd93 و.. مثل پرنده هایی نظیر "تندر پاکستان"
2- توسعه بر مبنای پیشران سوخو و تا حدودی نزدیک به الگوی j-10 چین
3- استفاده از پیشران تام کت (اگر چنین برنامه ای جهت تولید این موتور و ارتقاء آن باشد که ظاهرا هست که در جای خودش توضیح خواهم داد)

  • Like 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط SAEID
      [align=center]توسط متخصصين داخلي؛

      سامانه موشك زمين به هواي "اس200" بهينه‌سازي شد

      همزمان با سالگرد عمليات والفجر 8، سامانه موشكي "اس 200" به دست متخصصين پدافند نيروي هوايي ارتش بهينه و بازسازي شد.

      [/align]

      به گزارش خبرگزاري فارس به نقل از روابط عمومي نيروي هوايي ارتش، سامانه‌‌ي موشكي زمين به هواي "اس200" توسط متخصصين پدافند نيروي هوايي ارتش بهينه و بازسازي شده و صبح امروز يكشنبه با حضور مقامات لشكري و كشوري پرتاب آزمايشي خود را با موفقيت انجام داد.
      احمد ميقاني، فرمانده نيروي هوايي ارتش در تشريح ويژگي‌ها و توانايي‌هاي برجسته‌‌ي اين موشك گفت: بررسي ميزان كارايي سامانه‌هاي پدافند اعم از موشكي و راداري در مقابل تهديدات احتمالي عليه كشور ايران و همچنين ارتقاء سطح مهارت و دانش كاركنان عملياتي و فني در مراحل مختلف و آماده‌سازي تجهيزات موصوف از اهداف آزمايش اين سامانه‌ موشكي است.
      وي با اشاره به تلاش‌هاي متخصصين نيروي هوايي براي بومي‌سازي و نهادينه كردن علوم پيشرفته دنيا در راستاي دفاع از حريم هوايي كشور، گفت: توان نظامي ايران در خدمت صلح و آرامش كشور و منطقه است و تاريخ پرافتخار انقلاب اسلامي ايران نشان‌دهنده‌ي متخصصين و اتكاء به توانمندي‌ داخلي است كه قابليت‌ تأمين تمامي نيازهاي كشور را به استفاده از اقدامات تخصصي و امكانات موجود فراهم مي‌كند.
    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
    • توسط seyedmohammad
      بسمه تعالی 
       

       
      نیروهای مسلح و مساله ی نخبگان  
       
       
       
      پیشگفتار: مساله ی نخبگی و نخبگان امروزه در هر سازمانی مطرح است . سازمان های غیر دولتی معمولا به دنبال سیاست هایی برای جذب نخبگان هستند. سازمان های دولتی عموما  از سیاست هایی همچون نوآوری باز[1] برای بهره بردن از نخبگان بدون نیاز به جذب و استخدام ایشان را دنبال میکنند. در برخی سازمان های دولتی مانند مجموعه های نظامی، امنیتی به دلیل سیاست های مرتبط با طبقه بندی اطلاعات ، موضوع نخبگان و نحوه ی تعامل سازمان با ایشان پیچیده تر است .
      دو خلاصه ی سیاستی  زیر توسط دو نویسنده نوشته شده اند ولی ایده ی مولف در هر دو تقریبا یکسان است. هر یک از مقالات میکوشد استدلال کند که رویکرد توجه به نخبگان از اساس دارای مشکلاتی است و نهاد های نظامی بایستی رویکرد دیگری را پیش بگیرند. استدلال ها  بر مبنای لزوم  توجه به نیازها و تعریف درست آنها بجای حمایت از ابزارها، ایده ها و وسایل است. با این استدلال سرمایه انسانی(شامل نخبگان) نیز بخشی از ابزارهای نیل به حل مسائل و نیازها در نظر گرفته می شود. مقاله دوم توسط واریور نوشته شده و در پست بعدی منتشر می شود انشالله. 
      ***
       
       
       
      سازمان های نظامی در جمهوری اسلامی ایران، به دلیل شرایط خاص عقیدتی و ایدئولوژیک مصداق سازمان های ارزش محور در علم مدیریت هستند.
      در علوم مدیریتی گفته میشود که  سازمان های ارزش محور، معمولا دارای فرصت هایی هستند: ارزش هاي محوري سازمان و مديريت سازمان بر اساس اين ارزشها مي تواند راهنماي بسيار خوبي جهت رشد و ادامه حيات سازمان باشد ، زیرا اين سازمان ها، به عنوان واكنش در برابر تغييرات محيطي ، ارزش هاي محوري خود را تغيير نمي دهند بلكه در صورت لزوم سعي مي كنند محيط خود يا ساختار هاي قبلي خود را تغيير دهند ، تا بتوانند ارزشهاي سازمان خود را حفظ نمايند. ارزش محوری موجب ایجاد و رشد سازمان هايي می شود كه رفتارشان حاصل تصميم و انتخاب آگاهانه خودشان و مبتني بر ارزش هاست نه ثمره اوضاع و شرايط محیطی. فرصت دیگر آن است که این سازمان ها عموما سازمان هايي عامل ، موثر و مسئوليت پذيرند . همچنین، این نوع سازمان دهی جهت مديريت استراتژيك نیز مناسب اسب زیرا در همه جنبه هاي تدوين ، اجرا و ارزيابي استراتژي ها و به هنگام تصميم گيري در اين زمينه ها بايد ارزش هاي محوري رعايت شوند و مورد توجه قرار گيرند.
      گذشته از نوع طراحی سازمانی در نیروهای مسلح ایران، نوع مدیریت نیز غالبا ارزش محور[2] است. در مديريت بر مبناي ارزش ها همه طرح ها ، تصميمات و عمليات در سازمان بر اساس ارزش ها هدايت و رهبري مي گردند. در این رویکرد هدف کلی به حداکثر رساندن ارزش سازمان است. این بدان معناست که تصمیمات صرفاً برای دستیابی به سود کوتاه‌مدت نباشند. گفته می شود که اگر تأثیرات بلندمدت تصمیمات بر سودآوری و پایداری سازمان در نظر گرفته شود، بازتاب آن را درآینده و در موفقیت های  به دست آمده توسط سازمان، مشاهده خواهد شد.
      اما این سازمان ها دارای نقاط ضعف و آسیب هایی نیز هستند. مهمترین آسیب ارزش محوری چه در طراحی سازمانی و چه در نوع مدیریت  آن است که در صورت تصویب و پذیرش یک ارزش از سوی سازمان – توسط فرهنگ غالب جامعه، فرهنگ سازمان یا اجبار مدیران – ارزش به عنوان هدف غایی سازمان تلقی شده و در صورت تامین آن ارزش ها، سازمان به هدف خویش رسیده است حتی اگر هیچ کار مفیدی درون سازمان صورت نگرفته باشد.
      در میان ارزشهایی که حقیقتا جزو ارزشهای اصیل هستند ولی به دلیل نوع و ساختار سازمان نیروهای مسلح ما آسیب زا شده اند می توان به برخی موارد اشاره نمود. به دلیل نوع وابستگی به حاکمیت، در ساختار نیروهای مسلح ایران مهمترین ارزش پیش فرض که همواره در معرض آسیب زایی قرار دارد، ارزش بودجه است. ارزش های دیگری که میتوان در این حوزه شناسایی نمود به شرح ذیل است:
      توجه بیش از حد به دفاع مقدس[3]،
      ارزش های موقت مربوط به تحولات سیاسی،
      تحقق شعار ما می توانیم،
      ارزش تبلیغات
      و به نظرمی رسد رویکرد توجه به نخبگان نیز با توجه موارد پیش گفته رویکرد صحیحی نبوده و موجب آسیب زایی می گردد.
       
      ارزش بودجه: ارزش بودجه به معنی آن است که نیروهای مسلح ایران به عنوان مصرف کننده ی بودجه دارای ارزش های سازمانی جهت جذب حداکثر ممکن از بودجه، گسترش حداکثر بوروکراسی سازمانی برای مصرف این بودجه و تضمین ادامه دار بودن این جریان بودجه می باشد. نمود این مساله را نیز می توان در تعریف پروژه ها بدون در نظر گرفتن نیازهای واقعی نیروهای مسلح جهت مصرف بودجه های تحقیقاتی پژوهشی و یا سیاست گران تمام کردن پروژه ها توسط وزارت دفاع دید که مورد اخیر موجب گسترش نهاد های موازی در سپاه، ارتش و ناجا ( ساتخ ها) و تامین نیاز های اصلی این مجموعه ها به صورت درون سازمانی شده است.
       
      توجه بیش از حد به دفاع مقدس: در نظر گرفتن توجه به دفاع مقدس اگر به عنوان یک تجربه ی تاریخی عظیم و یک گنج بزرگ جهت تجربه اندوزی و شناخت تهدیدات و راهکارهای دفاعی و نظامی باشد میتواند بسیار سودمند باشد ولی هنگامی که به عنوان یکی از ارزش های محوری سازمان های نیروهای مسلح در نظر گرفته می شود موجب آسیب هایی از این دست می شود.
      ·        عدم گردش نسلی و عدم اطمینان به نسل های جدیدتر به بهانه عدم حضور ایشان در دفاع مقدس و یا لزوم حفظ فرماندهان دفاع مقدس.
      ·        عدم به روز آوری جدی و عملی تاکتیک ها و تجهیزات به بهانه جواب گو بودن آنها در زمان دفاع مقدس و تهدیدات آن زمان.
      ·        برگزاری مراسمات یادواره های شهدا و بزرگداشت مناسبات دفاع مقدس و صرف بودجه های کلان جهت امور فوق که در این مورد می توان به انتقاد مقام معظم رهبری و نارضایتی ایشان از صرف بودجه ی کلان جهت ساختمان یادمان شهدا در جریان بازدید از دانشگاه افسری امام حسین علیه السلام اشاره نمود. در صورتی که مطابق موارد گفته شده توجه به دفاع مقدس به عنوان یکی از ارزش های محوری سازمان درآید، با توجه به ارزش محور بودن سازمان نیروهای مسلح ایران،  با حاصل شدن نتایجی که منجر به بزرگداشت یاد دفاع مقدس گردد اهداف سازمان محقق شده است.
       
      ارزش های موقت مربوط به تحولات سیاسی:  آسیب های متعدد ارین ناحیه را می توان از ارزش های دوره ای و گذرای سیاسی در سازمان نیروهای مسلح نیز مشاهده نمود. مهم ترین نمود آن به خصوص در وزارت دفاع به دلیل وابستگی به دولت و تغییر جناح های سیاسی قابل مشاهده است. بدین ترتیب که در دوره ی قدرت هر یک از جناح های سیاسی گفتمان آن جناح غالب با تغییرات مدیریتی و هدایت جریان بودجه بر روال کاری وزارت خانه مذکور اثرات عمده گذاشته و بعضا مسیر برنامه های کلان را نیز دست خوش تغییر می سازد. برای مثال در دوره دولت احمدی نژاد بودجه های کلان فضایی برای اهداف غیر واقعی و دور از نیازهای کشور اختصاص داده شد در حالی که با سیاست های تنش زدایی دولت روحانی نه تنها مسیر بودجه فضایی به کل مسدودشد بلکه تلاش شد کل سازمان های مرتبط با این دانش ازبین رفته و دانشمندان فضایی نیز با سرخوردگی جذب کارهای دیگر شوند. 
       
      تحقق شعار ما می توانیم: شعار "ما می توانیم" نیز گرچه یکی از هوشمندانه ترین راهبرد های مطرح شده از سوی رهبر انقلاب در همه عرصه های اقتصادی، نظامی و صنعتی ست، ولی توجه افراطی به این شعار به عنوان یک ارزش مستقل به خصوص در عرصه نظامی موجب تعریف نمودن پروژه های بی حاصل و بدون استفاده در سازمان رزم نیروهای مسلح ایران، حمایت از ایده های نامتناسب با میدان و رشد نامتوازن فناوری ها جهت اثبات توانایی داخلی شده است که در نهایت نیز خروجی این پروژه ها پس از هزینه بسیار زیاد جهت کسب فناوری و ساخت پیش نمونه های اولیه بایگانی شده و هیچگاه به صحنه ی عمل و استفاده نرسیده است. در صورتی که چنانچه جنبش" ما می توانیم  " به معنی بهره گیری از حداکثر ظرفیت تولید داخلی جهت برآورده کردن نیازهای واقعی نیروهای مسلح به کار گرفته شود موجب جهش عظیم هم در تولیدات نظامی و هم در اقتصاد ایران خواهد شد. 
       
      ارزش تبلیغات: آرامش روانی جامعه، حس امنیت و اقتدار در بعد داخلی، و قدرت نمایی در بعد خارجی نیز مطلبی مهم و بسیار حیاتی ست. اما هنگامی که به عنوان یکی از ارزش های محوری سازمان نیروهای مسلح ایران قرار بگیرد، نتیجه ی آن رونمایی از محصولاتی که هنوز مراحل تست را نیز پشت سر نگذاشته اند، و یا رونمایی های متعدد از برخی پروژه های تکراری با نام های جدید، بزرگ نمایی های خارج از قاعده، و کوچک نمایی های غیر واقعی در مورد تهدیدات موجود است. اوج این مشکل را می توان در رژه ی هر ساله نیروهای مسلح دید که به بدترین شکل ممکن بدون نظم و ترتیب و رعایت اصول رژه دو بار در سال اجرا می شود.پیش ازین نیز مقاله ای با عنوان " نظام رونمایی ها : امنیت زایی و امنیت زدایی" در مورد همین آسیب منتشر شده است. 
       
       
      آخرین ارزش موجود در سازمان نیروهای مسلح که به تازگی مورد توجه قرار گرفته است و به اندازه ارزش های پیش گفته مورد توجه نیست ولی بیم آن می رود که مانند ارزش های پیش گفته نهایتا منجر به آسب هایی بشود، مساله نخبگی و توجه به نخبگان است. شکی در بهره بردن در نیروهای نخبه و لزوم شایسته سالاری در هیچ سازمانی از جمله سازمان های نظامی وجود ندارد؛ ولی مشکل آنجاست که در یک سازمان ارزش محور، اگر مساله توجه به نخبگان خود به یک ارزش تبدیل شود، هیچگاه نتایج مورد نظر از بکار گیری نخبگان حاصل نخواهد آمد. نمود این داستان در جشنواره ها و فراخوان های ایده ها و جذب نخبگان که مدتی ست در نیروهای مسلح اتفاق می افتد قابل مشاهده است. اگر چنانچه که در ادامه گفته خواهد شد نیروهای مسلح ایران با رویکرد نیاز محور به سراغ نخبگان رفته و از ایشان برای حل مسائل کمک بگیرند، قطعا در یک رابطه ی دو سویه هم نخبگان امکان خدمت به کشور و مورد حمایت قرار گرفتن را بدست خواهند آورد و هم نیروهای مسلح از خدمات آنها به درستی بهره مند می شوند. اما چنانچه توجه به نخبگان خود به ارزش تبدیل شود، رویکرد مورد نظر منجر به جذب، استخدام، و یا حمایت های مقطعی در بعد مالی و مطرح ساختن حاصل دانش نخبگان در سمینار ها، همایش ها و مجلات تخصصی در قالب مقالات و پژوهش هایی که از روی کاغذ فراتر نمی روند خواهد بود.
      حقیقت آن است که در طول سال هایی که مساله توجه به نخبگان در نیروهای مسلح مورد توجه قرار گرفته است خروجی این سیاست نهایتا منجر به خمودگی و سرد شدن نخبگان، و در بسیاری از موارد جذب و هضم آنان در نظام بروکراتیک و سلسله مراتب سازمان های نظامی شده است. بنابر این  جهت بهره بردن از دانش نخبگان، نبایستی مساله توجه به نخبگان، خود تبدیل به یک ارزش در نیروهای مسلح شود، که در نهایت، مانعی برای بهره بردن از نخبگان و وصول به نتایج مورد نظر خواهد شد.
      اکنون و با در نظر گرفتن مطالبی که در مورد دیگر ارزش های حاکم بر سازمان نیروهای مسلح ایران گفته شد دوباره به مساله ی نخبگان نظر کنیم. در یک سازمان ارزش محور، نه تنها تعریف نخبگی تابع ارزش های سازمان است بلکه نحوه ی رفتار با نخبگان نیز مشمول همین قاعده است.
      ارزش هایی چون تظاهر به دینداری و یا ارتباطات خانوادگی که در عرف نیروهای مسلح با عبارت " منًا بودن" از آن تعبیر می شود ( تعریف نخبگی ) و داشتن برخی عقاید سیاسی خاص در دوره های سیاسی ( رفتار با نخبگان) و بسیاری مثال های دیگر از مصادیق غلبه ارزشهای بالاتر در سلسله مراتب ارزش ها بر بر ارزش های پایین تر مانند همین موضوع نخبه سالاری است. این موضوع  تا کنون باعث عدم امکان بهره مندی شایسته نیروهای مسلح از ظرفیت جامعه نخبگانی کشور شده است. در صورتی که با رویکرد نیاز محور و با به روزآوری برخی نکات حفاظتی ( حفاظت اطلاعات هوشمند شامل روش های برون سپاری و تقسیم پروژه) می توان از طیف وسیعی از نخبگان جهت براورده ساختن نیازهای دفاعی و نظامی کشور و رفع تهدیدات پیشرو مدد گرفت. 
      البته کل سازمان نیروهای مسلح، در یک حالت آرمانی بایستی دچار تحول در طراحی سازمانی شده، و از طراحی ارزش محور به طراحی فرایند محور میل کنند. از آنجا که امر فوق در کوتاه مدت و میان مدت امکان پذیر به نظر نمی رسد، پیشنهاد می شود که در مدل مدیریتی، بجای مدیریت مبتنی بر ارزش، رویکرد نیازمحور مورد توجه قرار گیرد. در این رویکرد بایستی نیازهای واقعی نیروهای مسلح (در میدان، آینده ی نزدیک و آینده ی دور ) مرتبا نیاز سنجی شده و جهت پاسخ به این نیاز ها از نخبگان به صورت هدفمند بهره گیری شود.
      در یک مدل پایه نیاز محوری از فرآیند زیر پیروی میکند:
       
       

       
       
       
      نکته ی مهم در این مدل و یا دیگر مدل های پایه در مورد عملکرد نیاز محور آن است که بایستی همواره پایش دقیقی جهت دانستن نیاز های واقعی و تشخیص اولویت آنها و ورود به مراحل بعدی انجام گردد. 
       
       
       
       
       
        [1] Open innovation
      [2] VBM
      [3] مساله ی عظمت دفاع مقدس و مقام رفیع شهداو وجوب توجه به آن از اصول مسلم است ولی ما دراینجا در مقام آسیب شناسی بوده و ناگزیراز بررسی دقیق موضوعات می باشیم.
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.