امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

13 minutes قبل , amirhos64 گفت:

قبلش باید بگم بنده هم موافق سلاح هسته ایی هستم

ولی در کنار اون ظاهرا شما هنوز ظرفیت های موشکی/راکتی ایران رو بدرستی بررسی نکردید من به عنوان مثال حزب الله رو نگاه میکنم وقتی رسانه های اسرائیلی تعداد راکت ها و موشک های حزب الله رو حدود 150هزار فروند ارزیابی میکنند و میگن حزب الله به اندازه کل ناتو بجز امریکا راکت داره شما خودت وقتی اینو به ایران تعمیم بدی عمیقا امید وار میشی.

شما در نظر بگیر بعد از شروع جنگ ما هم در پاسخ اعراب و پایگاه های امریکایی رو با ترکیبی از موشک ها وراکت های نقطه زن و غیر نقطه زن(غیر هدایت شونده) اماج حملات انبوه چند هزار فروندی قرار بدیم.

آیا واقعا در این شکی هست که اونها در برابر چنین حجمی از حملات دچار خسارت های اساسی خواهند شد؟

ولی چون بحث فقط نحوه پدافند در برابر کروز هاست بهتره فقط در این موضوع بحث کنیم.

پ ن : حزب الله لبنان در جنگ 33 روزه فقط 4000 راکت شلیک کرد(ان زمان تعداد راکتهای حزب الله کمتر از یک دهم الان بود).

 

حالا اگه ما کل زیر ساخت عربستان رو هم بزنیم ، آیا برای مردم ما سودی داره !؟ شما اول به فکر این باش که چی از دست می دهیم !؟ بعد به فکر این باش که چه چیزی رو از دشمن نابود می کنیم !!! همیشه اول اصل رو مردم خودت بگذار ...

  • Upvote 1
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

خب اگه سناریو جدید رو فرض کنیم

ما29سامانه تور ام یک داریم که هرکدوم هشت موشک حمل میکنن با در نظر گرفتن ظریب 75 درصد عدد 175 بدست میاد

حدود 40 سامانه راپیر داریم که چهار موشک داره و باش شرایط مسئله توان دفع 120 کروز بدست میاد

برای کوتاه شدن متن سامانه های یازهرا و حرز نهم و اورلیکن و حائل هم جمعا 200 فروند رو دفع میکنن(فرض من بر این بود که توپ ها هر کدوم دو کروز رو مهدم کنن)

جمعا عدد 500 بدست میاد بنظر بهتره سامانه های صماوات و زو23 و دوشپرتاب ها رو وارد مسئله نکنیم

ما یه گپ 300 فروندی برای دفع کامل موج اول رو داریم که اگه هر سامانه پانتسیر با 12 موشک و درنظر گرفتن 75درصد موفقیت ما حدود 35 -40 سامانه پانتسیر لازم داریم

حالا اگر شدید ترین موج رو حساب کنیم یعنی موج سوم ما یه گپ 700 فروندی خواهیم داشت که برای پر کردن اون به حدود 75 سامانه پانتسیر نیاز داریم

- توی تمام اعداد درصد موفقیت سامانه 75 درصد در نظر گرفته شد

- بنده با دید بدبینانه به قضیه نگاه کردن (نمونش در نظر نگرفتن سماوات سعیر زو23 و...)

 

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
26 minutes قبل , Ghalam گفت:

حالا اگه ما کل زیر ساخت عربستان رو هم بزنیم ، آیا برای مردم ما سودی داره !؟ شما اول به فکر این باش که چی از دست می دهیم !؟ بعد به فکر این باش که چه چیزی رو از دشمن نابود می کنیم !!! همیشه اول اصل رو مردم خودت بگذار ...

دوست عزیز داریم در مورد یک جنگ تمام عیار حرف میزنیم نه یک در گیری جزئی جنگی که طرف ها ظرفیت هاشون رو برای از شکست طرف مقابل بکار میگیرن

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
25 minutes قبل , amirhos64 گفت:

خب اگه سناریو جدید رو فرض کنیم

ما29سامانه تور ام یک داریم که هرکدوم هشت موشک حمل میکنن با در نظر گرفتن ظریب 75 درصد عدد 175 بدست میاد

حدود 40 سامانه راپیر داریم که چهار موشک داره و باش شرایط مسئله توان دفع 120 کروز بدست میاد

برای کوتاه شدن متن سامانه های یازهرا و حرز نهم و اورلیکن و حائل هم جمعا 200 فروند رو دفع میکنن(فرض من بر این بود که توپ ها هر کدوم دو کروز رو مهدم کنن)

جمعا عدد 500 بدست میاد بنظر بهتره سامانه های صماوات و زو23 و دوشپرتاب ها رو وارد مسئله نکنیم

ما یه گپ 300 فروندی برای دفع کامل موج اول رو داریم که اگه هر سامانه پانتسیر با 12 موشک و درنظر گرفتن 75درصد موفقیت ما حدود 35 -40 سامانه پانتسیر لازم داریم

حالا اگر شدید ترین موج رو حساب کنیم یعنی موج سوم ما یه گپ 700 فروندی خواهیم داشت که برای پر کردن اون به حدود 75 سامانه پانتسیر نیاز داریم

- توی تمام اعداد درصد موفقیت سامانه 75 درصد در نظر گرفته شد

- بنده با دید بدبینانه به قضیه نگاه کردن (نمونش در نظر نگرفتن سماوات سعیر زو23 و...)

 

میخوام بگم دست راستت رو سر من . خیلی وقت هست دلم میخواد کیلویی همه چی رو حساب کنم ولی نمیتونم .. دوست عزیز تا به حال به این موضوع فکر کردی که گستردگی پدافند ما در چه نقاطی بیشتر هست . ؟؟؟ مثلا مناطق هسته ای پوشش خیلی سنگینی دارن ولی آیا جاهای دیگه هم این پوشش رو دارن ؟؟؟ شما چطور محاسبه میکنی که چند فروند کروز به چه هدفی اختصاص میدن که براش نسخه سماوات و زو 23 و ... رو میچینی ؟؟؟ آیا در جنگ عراق و ...آمدیم تحلیل کنیم که در موج اول و دوم کدام مناطق بیشتر کروز خوردن و چه تعدادی تا بتوانیم چیدمان مناسبی در پدافند داشته باشیم ؟؟؟؟ آیا با یک تحلیل درست و شبیه سازی پیشرفته چیدمان پدافندی را انجام دادیم ؟؟؟؟  آیا صرفا اینکه بگوییم تهران و اصفهان و مناطق هسته ای باید اولویت باشند دیدگاه درستی هست ؟؟؟ ( البته تعداد مناطق پدافندی به سرعت در حال افزایش هست ) . باید یادمون باشه اس 300 یا باور اگه در مکانی باشن که حمله ای بهش صورت نگیره دردی رو از ما دوا نمیکنن . یا اگه به بعضی مناطق حمله شدید بشه خیلی راحت سیستمهای ما اوت نامبر میشن و بلا استفاده !!! از کجا میدونید موج اولیه فقط به زیرساختهای برق نباشه ؟ به نظر من درست ترین کار این هست که با تحلیل درست به این نتیجه برسیم که اصلا استراتژی دشمن در موج اول و دوم و سوم چی هست بعد به بقیه مسائل برسیم و .... 

  • Upvote 1
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
37 minutes قبل , sezar گفت:

میخوام بگم دست راستت رو سر من . خیلی وقت هست دلم میخواد کیلویی همه چی رو حساب کنم ولی نمیتونم .. دوست عزیز تا به حال به این موضوع فکر کردی که گستردگی پدافند ما در چه نقاطی بیشتر هست . ؟؟؟ مثلا مناطق هسته ای پوشش خیلی سنگینی دارن ولی آیا جاهای دیگه هم این پوشش رو دارن ؟؟؟ شما چطور محاسبه میکنی که چند فروند کروز به چه هدفی اختصاص میدن که براش نسخه سماوات و زو 23 و ... رو میچینی ؟؟؟ آیا در جنگ عراق و ...آمدیم تحلیل کنیم که در موج اول و دوم کدام مناطق بیشتر کروز خوردن و چه تعدادی تا بتوانیم چیدمان مناسبی در پدافند داشته باشیم ؟؟؟؟ آیا با یک تحلیل درست و شبیه سازی پیشرفته چیدمان پدافندی را انجام دادیم ؟؟؟؟  آیا صرفا اینکه بگوییم تهران و اصفهان و مناطق هسته ای باید اولویت باشند دیدگاه درستی هست ؟؟؟ ( البته تعداد مناطق پدافندی به سرعت در حال افزایش هست ) . باید یادمون باشه اس 300 یا باور اگه در مکانی باشن که حمله ای بهش صورت نگیره دردی رو از ما دوا نمیکنن . یا اگه به بعضی مناطق حمله شدید بشه خیلی راحت سیستمهای ما اوت نامبر میشن و بلا استفاده !!! از کجا میدونید موج اولیه فقط به زیرساختهای برق نباشه ؟ به نظر من درست ترین کار این هست که با تحلیل درست به این نتیجه برسیم که اصلا استراتژی دشمن در موج اول و دوم و سوم چی هست بعد به بقیه مسائل برسیم و .... 

وقتی شما فرض مسئلت کیلویی باشه انتظار پاسخ کیلویی هم باید داشته باشی ، بله خودم هم میدونم واقعیت زمین تا اسمان با چنین تحلیل هایی تفاوت داره ولی آوردن چنین تحلیلی بصورت واقع گریانه تقریبا غیر ممکنه تنها راه شما اینکه یا یک رزمایش  در مقیاس پایین انجام بدی و جواب رو به کل تعمیم بدی یا اینطوری یک به یک کروز در مقابل پدافند رو خط بزنی! 

کیه که ندونه راپیر الان به هیچ عنوان موفقیت ۷۵ درصد نداره! 

کی تعداد سامانه های یا زهرا و حرز نهم و حائل و سماوات رو میدونه؟ 

تنها راه اینکه یک عدد روی براشون تخمین بزنی من فرض گرفتم کلا پن سامانه حائل داریم یا کلا بیست سامانه یا زهرا و حرز نهم باهم 

چیز دیگه هم‌ که هست در واقعیت همه این کروز ها به یک هدف حمله نمیکنن ممکنه به یک جا با تعداد برتر و با یک جا با تعداد ضعیف تر از پدافند حمله کنن ولی شما نمیتونی چنین چیزی رو بصورت عددی بررسی کنی!

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

 

4 hours قبل , sezar گفت:

میگم یه سرچی بزن ببین rcs موشکهای کروز چقدر هست بعد بحث شناسایی در 200 کیلومتری رو بکن برادر . مورد دیگه هم اینکه کروزها معمولا پدافند رو دور میزنن و مسیرشون رو عوض میکنن بنابراین دقیق نمیشه تشخیص داد کجا رو میخوان هدف قرار بدن . از اون گذشته بسیاری از کروزها نسخه جنگ الکترونیک رو هم دارن و همینطور اهداف کاذب  و با توجه به سطح ارتفاع پایینی که پرواز میکنن تا تو دید مستقیم رادار نیاد رادار نمیتونه ببینتش تازه جنگ الکترونیک هم باعث میشه قدرت رادار ما کمتر بشه . یه سیستمی مثل بوک 12 ثانیه زمان نیاز داره تا با هدف درگیر بشه و خود موشک هم یه حد اقل فاصله در گیری تا 2/5 یا 3 کیلومتر داره وبعضی از سیستمها هم که محدودیت ارتفاع درگیری رو دارن . بنابراین باید حتما به سمت یه شبکه گسترده اپتیکی بریم و بیشتر روی پدافند نقطه ای حساب کنیم 

 

دوست گرامی منظور شناسایی بعد از طی کردن 200 کیلومتر داخل مرز هست نه خارج مرز. در حقیقت این روش پیشنهادی برای دفاع از عمق کشور هست و برای مناطق مرزی کاربردش ضعیف تر هست. با اون طرح زنجیره بالنهای نظارتی که همون شبکه گسترده اپتیکی مد نظر شماست، این موشکها حتما باید از محدوده نظارت یک بالن رد شوند که خصوصا به دلیل شناسایی از بالا میتونه حتی پنهانکار ترین موشک رو نیز به صورت راداری شناسایی کنه. شناسایی اپتیکی و چندطیفی هم که هست.

 

4 hours قبل , sezar گفت:

باور کن زدن اینجور چیزها با توپ و هرکولس اصلا عملی نیست . (حالا میگفتی تامکت که اصل ساختش و رادارش برای تهدید کروزها بوده در نیروی دریایی و همزمان میتونه 6 تا کروز رو بزنه یه چیزی ) .

یا یه جنگنده سوئدی بود که اگه درست یادم بیاد( چند وقت هست از مطالعه دور هستم ) توپش قابلیت تصحیح کامپیوتری داشت و یعنی میتونست پیشگیری لازم رو انجام بده و شلیک دقیق داشته باشه اگه سیستمی مثل اون هم داشتیم باز حرف شما متین بود ولی باور بفرمایید با هرکولس شدنی نیست 

مثل اینکه شما فکر کردید میگم همین هرکولسها رو یه توپ بذاریم داخلش شلیک کنیم!!! نه ، عرض شد برجک یا تورت مخصوص طراحی بشه براش . یعنی یک پاد توپ که قابلیت تغییر سمت و ارتفاع رو داره. مثل هواپیماهای زمان جنگ دوم جهانی : 

b29_gun_turret.jpg

برای این کار البته باید هرکولس رو بازطراحی کرد. حتی شاید لازم بشه بالش رو دوباره طراحی کنند. طبیعتا نرم افزارهای کنترلی و سیستم کنترل آتش هم باید براش ساخته بشه که به صورت خودکار و با سیستمهای اپتیک، هدف رو دنبال کنه، محاسبات رو انجام بده ، و به نقطه برخورد پیش بینی شده شلیک کنه.

این تصویر هم جالبه :

MV-22_Osprey_with_RGS_1.jpg

4 hours قبل , sezar گفت:

توجه داشته باشید که بالگرد های ما در زمان جنگ فقط موفق به یک مورد شکار هواپیما به اون بزرگی شدن و در دنیا هم بینظیر بود اون کار و چرخ بالهای ما موشکهای ضد هوایی دوشپرتاب هم اگه تا حالا روش آزمایشش شده باشه ولی تا حالا ندیدیم که استفاده عملیاتی ازش شده باشه  ( باور بفرمایید خیلی از کبری های ما تاو هم نمیتونن شلیک کنن و در پرواز شب مشکل دارن )

 

در مورد بالگرد هم همینطور، منظورم استفاده از توپ خود بالگرد نیست. باید پاد ویژه براش طراحی بشه که قابلیت ترک کردن خودکار هدف شناسایی شده توسط اپتیک اختصاصی خودش رو هم داشته باشه

 

به مشکل مهمتری میشد اشاره کرد : آتش خودی!

وقتی این هواگردها در آسمان باشند عملکرد پدافند خودی برای جلوگیری از زدن این هواگردها محدود میشه. راه حلش هم تاکتیکیه به نظرم. یعنی این هواگردها رو با فاصله از نقاط پدافندی استفاده کرد. در حقیقت این طرح در کنار پدافند نقطه ای تکمیل کننده هست و به موشکها در مسیر رسیدن به هدف حمله میکنه نه در نزدیکی خود هدف، که اینطوری از برد سیستمهای نقطه ای توپخانه ای دور هست.

ویرایش شده در توسط Lord-Soldier
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

با هدفی مثل توماهاوک، نهایتا در فاصله یک کیلومتری بشه با توپ زدش. به دلیل سرعت بالا، استفاده از هواپیمایی مثل سی۱۳۰ و برجک های توپدار عملی نخواهد بود.

 

استفاده از توپ متحرک با اطلاعات راداری دقیق از شبکه میتونه موثر باشه و ضمنا استفاده از سیستم هایی شبیه فالانکس در اطراف نقاط حساس

 

محکم کاری و قابلیت جذب ضربات کلاهک ۵۰۰ کیلویی هم باید برود کنار مسائل غیر عامل که بحثی جداست

شخصا ایده توپهای متحرک و شکار توسط توپ جنگنده را میپسندم

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

قیمت هر گلوله توپ پدافندی با فیوز راداری یا مغناطیسی چقدر درمیاد؟ 

اگر بشه کروزها را قبل از ورود به کشور یا در فاصله دور از هدف آسیب رساند، موشک قادر به ادامه پرواز تا هدف نخواهد بود

  • Like 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

سلام علیکم.

بسیار جای تقدیر دارد که همچین موضوعاتی به صورت دقیق بیان میشود. خب بنده هم دیدگاهم رو بر مبنای سریع بودن- هزینه پایین- قابلیت اعتماد بیان میکنم.

نخست ـ استفاده از موشک های کوتاه برد aam در نقش sam. همانند سایدواندر یا نمونه داخلی برای اهداف با اهمیت بالا و برد بیش از ۱۰ کیلومتر و در برد پایین تر ۱۰ کیلومتر و نمونه ارزان تر استفاده از سامانه Rapier موبایل با سامانه هدایت راداری و اپتیک. مانند این نمونه ۸ فروندی لینک ۱ که به سادگی قابلیت حمل توسط انواع وانت بار ها را دارد و میتوان در ارتفاعات یا مناطق پست و نزدیک مناطق مورد نیاز نصب و به کار گیری شود.

دوم ـ استفاده از سامانه های راکت انداز موبایل هست. توسعه راکت های ارزان قیمت زمین به هوا. مانند سامانه هدایت لیزری Talon که از راکت های Hydra استفاده میکند. که میتوان در تعداد بالا در وانت های مانند ارس نصب و به کارگیری شود.

سوم ـ ایده ـ توسعه مینی گلایدر هوشمند هست که در صورت تشخیص مسیر هدف میتوان از یک هواپیما رها سازی شود و با گلاید کردن به سمت ان شیرجه زده و به نزدیکی هدف که رسید با فیوز مجاورتی منفجر شده. فرضیات ـ ۱ هدف باید در زاویه ۱۸۰ درجه ای گلایدر باشد ۲ـ هدف باید در ارتفاع پایین تری باشد. با این نمونه میشود تعداد زیادی مینی گلایدر را در هوا رها سازی کرد و تا مدت قابل توجهی با گلاید کردن در هوا مانده و به پرواز ادامه دهد.

  • Like 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
2 hours قبل , worior گفت:

داریم خوب پیش میریم،...

شائبه سوپرسلاح، یا همون بمب اتم:

بله گفته میشود این سلاح در ایجاد رعب و توازن مفید هست، اما وقتی همه داشته باشند کسی جرات استفاده نخواهد داشت مگر اینکه همه آماده رفتن پای انهدام کامل باشند. مشخص است که قطعا هیچ کس به جنگ اتمی وارد نخواهد شد. اما بمب اتم به تنهایی مانع جنگ نخواهد شد، اگر استراتژی جنگ محدود کسینجر رو به خاطر بیارید. تاپیکش در سایت هست.

 

هدف اصلی سلاح های هسته ای « جلوگیری از جنگ تمام عیار » هست و اینکه ما بتونیم درگیری رو به یک سطح خاصی « محدود » کنیم تا توان دفع حمله و یا ضربه زدن به دشمن رو داشته باشیم .... البته فکر نکنم شلیک 4000 موشک کروز به سمت ما جزء « جنگ محدود » معنا بشه .... 

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
9 hours قبل , amirhos64 گفت:

دوست عزیز داریم در مورد یک جنگ تمام عیار حرف میزنیم نه یک در گیری جزئی جنگی که طرف ها ظرفیت هاشون رو برای از شکست طرف مقابل بکار میگیرن

موضوع اینه که ما نباید حاضر بشیم در « خانه » به یک « جنگ تمام عیار » تن بدهیم ... 

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

در مورد غافلگیری بعید میدونم که با سیستم های نظارتی فعلی ، امریکایی ها بتونند با حمله کروز مارو غافلگیر کنند. در حاضر یک شبکه دیده بانی بسیار گسترده به وسعت کل کشور در حال فعالیت هست که خوشبختانه به تجهیزات مناسبی هم مجهز هستند و در محیط به شدت آلوده هم به خوبی از پس وظائف محوله برخواهند اومد. قدم بعدی که نمیدونم تا امروز به چه میزان عملیاتی شده باشه شبکه دیده بانی مکانیزه فروسرخ و اپتیکی هست (گفته میشه که پهپاد RQ170 توسط همین شبکه دیده بانی فروسرخ شناسایی شده) که میشه با استقرارشون در نقاط کور مرزی کروزهایی که در ارتفاع پایین پرواز می کنند رو شناسایی و در کمترین زمان ممکن اطلاعات لازم به مرکز کنترل پدافند هوایی ارسال بشه. با توجه به پسیو بودن این تجهیزات احتمال شناسایی و انهدام بسیار پایین براشون متصور هست و بقاپذیری بالایی در یک هجوم گسترده دارند.

  • Like 1
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 ساعت پیش, Ghalam گفت:

موضوع اینه که ما نباید حاضر بشیم در « خانه » به یک « جنگ تمام عیار » تن بدهیم ... 

شما باید بد ترین سناریو هارو هم بررسی کنید قطعا یکیش همین جنگ در خانه است.

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
4 minutes قبل , amirhos64 گفت:

شما باید بد ترین سناریو هارو هم بررسی کنید قطعا یکیش همین جنگ در خانه است.

بدترین سناریو رو نوشتم 

 

 

تو این سناریو دشمن به عمق حمله نمیکنه بلکه زخمی می کند و بعد می گذارد خون برود و طرف بی حال بشه

در این فرآیند مرکز برق، آب و تاسیسات نفتی کنار دریا هدف قرار می گیرن و فشار مضاعف روی کشور ایجاد میکنه 

چون حمله از دریا و در موج اول است دست ما خیلی بسته میشه 

و بعد از زدن نیروگاه ها و فشار خبری و رسانه ای منتظر اقدام بعدی ما میمونه و یا تحلیل رفتن ما 

در این بین بحث جواب اول پیش میاد 

آیا ما میتونیم با ضربه متقابل هم سطح جواب بدیم؟ 

آیا امکان بردن جنگ در خاک امریکا را داریم؟ 

 

خب با این نگاه، اولین نقاطی که ممکنه هدف قرار بگیره نه سایت های نظامی بلکه نیروگاه ها و تاسیسات جنوب است

پتروشیمی های ماهشهر، بندر امام

عسلویه

نیروگاه های آبادان، ماهشهر، بندرعباس، رامین اهواز، بوشهر

نیروگاه اتمی بوشهر 

پالایشگاه گاز بیدبلند 

پالایشگاه آبادان

این اهداف بسیار کلیدی و تاثیر گذار هستن

همین اهداف اگر نابود بشن یا از کار بیفتن، علاوه بر غرب زمان هم علیه ما میشه 

 

طرف مقابل بصورت یک شیر حمله نمیکنه بصورت یک مار حمله میکنه 

  • Like 1
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط FLANKER
      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385294.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385295.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385335.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385333.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385300.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385309.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385302.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385304.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385306.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385307.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385334.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385336.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385337.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385338.jpg
    • توسط NIX
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      گراد ، تگرگ روسی
       

       
       
       
      گراد یک سامانه پرتابگر چندگانه خودکششی 122 میلیمتری است که در اتحاد جماهیر شوروی طراحی و ساخته شده است ، این سامانه و راکت M-210F برای نخستین بار در سالهای آغازین دهه 1960 توسعه یافته و نخستین کاربرد رزمی آن در مارس 1969 در طول درگیری مرز چین و شوروی بود
      BM مخفف Boyevaya Mashina به معنی ماشین جنگی است و نام مستعار گراد Grad در روسی به معنی تگرگ می باشد
       
      سامانه موشک انداز BM 21  در سال 1963 در ارتش شوروی برای جایگزینی سامانه قدیمی BM 14  بکار گیری شد ، نقش پایه ای سامانه BM 21  برای پشتیبانی نیرو های زمینی با سرکوب فوری مواضع شلیک موشک های ضد تانک ، توپخانه ها ، خمپاره انداز ها ، از میان بردن نقاط مقاومت دشمن در منطقه نبرد بود
       
      نام مستعار روسی "تگرگ" نام مناسبی برای سامانه تسلیحاتی است که می تواند تا 40 راکت 122 میلی متری را در حدود 20 ثانیه در بردهای گوناگون پرتاب کند. گراد یک سامانه تتسلیحاتی دقیق نیست و برای رساندن مهمات خود به جای هدف نقطه ای ، برای یورش به یک منطقه طراحی شده است ، در برد 20 کیلومتری ، زمانی که 40 موشک پرتاب می شود، منطقه اصابت تا 600 متر در 600 متر گسترش می یابد (36 هکتار).
       

       
       
      از زمان معرفی سامانه BM 21 در دهه 60 این راکت انداز  های 122 میلیمتری در همه مناطق درگیری در سراسر حهان حاضر بوده اند . سادگی این سامانه بهمراه ارائه توان آتشباری عظیم از یک سکوی متحرک و نسبتا سبک منجر به پذیرش سریع و گسترده آن شده است..این سامانه تسلیحاتی به شکل گسترده ای کپی شده است و اکنون گونه های گسترده ای از نسخه ها و مشتقات آن را می توان در فهرست موجودی بیش از 50 نیروی مسلح در سراسر دنیا میتوان مشاهده کرد
       
      از آنجایی که BM-21 یک طراحی نسبتا قدیمی است که  اواخر دهه 1950 توسعه یافت ،بنابر این  برخی از این گونه‌های کپی شده ویژگی‌ های تسلیحات تازه تری را به آن افزوده اند ، مانند سیستم ‌های کنترل آتش پیشرفته و ویژگی‌های آیرودینامیکی پیشرفته‌تر برای خود موشک‌ها [در موارد پیشرفته تر موشک های هدایت شونده. م].
       
       
      پرتابگر اولیه یک شاسی کامیون Ural-375D 6×6 بود. در سال 1976، خودروی پرتابگر Ural-375D با کامیون جدیدتر و قدرتمندتر Ural-4320 6×6 جایگزین شد. هر BM-21 توسط یک کامیون 9k450  با 60 موشک اضافی پشتیبانی می شود. نصب شدن بر روی کامیون های 6×6 به BM-21 تحرک قابل توجهی می دهد که به ویژه پس از شلیک، زمانی که پرتابگرها باید به سرعت جابجا شده تا از آتش سامانه های ضد توپخانه ای دشمن در امان باشند. عملیات شلیک و جابجایی رفتار معمول در راکت انداز های چندگانه خودکششی است
       
       
      کامیون پشتیبان سامانه گراد
       
      راکت یا موشک
      راکت یا موشک به مهماتی گفته می شود که توسط یک موتور به حرکت در می آید. موتور موشک / راکت در ساده‌ ترین گونه از لوله‌ ای تشکیل شده است که در آن سوخت می‌ سوزد و در یک انتهای آن دهانه‌ ای دارد. گازهای خارج شده باعث ایجاد واکنشی برابر و مخالف در انتهای بسته لوله شده و پرتابه را به جلو می راند . رانش با هدایت گازهای به سرعت در حال انبساط از سوخت موشک در حال سوختن از طریق یک یا چند نازل (ونتوری/ ونچوری) ایجاد می شود.
       

       
      نمایش اثر ونتوری
       
       راکت های 122 میلی متری برای BM-21 دارای هفت ونتوری در پشت موتور موشک هستند. در حالی که موتورهای موشک می‌توانند حاوی سوخت مایع یا جامد باشند، سامانه های BM-21 موشک ‌هایی را با موتورهایی که فقط دارای سوخت جامد هستند شلیک می‌کنند. بر خلاف موشک ، یک راکت هدایت نشده مسیر خود را در هنگام پرواز تنظیم نمی کند تا به هدف اصابت کند. به این ترتیب، هنگامی که BM-21 یک راکت را شلیک میکند هیچ راهی برای تغییر مسیر آن وجود ندارد.
       
      راکت ها
      راکت ها به منظور دستیابی به پایداری آیرودینامیکی ، از باله یا چرخش محوری استفاده می کنند ، راکت های سامانه گراد ترکیب هر دو این روش ها را بکار می برد. روش اولیه برای ایجاد پایداری آیرودینامیکی از طریق استفاده از چهار بالک در بخش پشتی است . هنگامی که راکت پرتاب می شود، شروع به چرخش با سرعت نسبتا کندی می کند. باله‌های فنری که در بخش پشتی دور راکت پیچیده شده اند و با یک بند نازک در جای خود نگه داشته شده اند که هنگام پرتاب می‌سوزد. همانطور که قسمت پشتی موشک از لوله پرتاب خارج می شود، فنرها باله ها را باز کرده و راکت را در پرواز تثبیت می کنند.
       
       
      انواع راکت های سامانه گراد
       
      راکت 9M22
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               64  کیلوگرم
      سرجنگی         18.4 کیلوگرم
      طول              2870 میلیمتر
      تعداد ترکش     1640 تکه
      برد                5 تا 20.4 کیلومتر
       
      راکت 9M22M
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               46  کیلوگرم
      سرجنگی         18.4 کیلوگرم
      طول              1930 میلیمتر
      تعداد ترکش     1640 تکه
      برد                2 تا 10.8 کیلومتر
       
      راکت 9M22U
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               66.6  کیلوگرم
      سرجنگی         18.4 کیلوگرم
      طول              2870 میلیمتر
      تعداد ترکش     1640 تکه
      برد                5 تا 20.1 کیلومتر
       
      راکت 9M28F
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               56.5  کیلوگرم
      سرجنگی         21 کیلوگرم
      طول              2270 میلیمتر
      تعداد ترکش     1000  تکه
      برد                تا 15 کیلومتر
       
      راکت 9M53F
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               70   کیلوگرم
      سرجنگی         26  کیلوگرم
      طول              3037 میلیمتر
      تعداد ترکش     2450  تکه
      برد                5 تا 20.5 کیلومتر
       
      راکت 9M521
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               66  کیلوگرم
      سرجنگی         21 کیلوگرم
      طول              2840  میلیمتر
      تعداد ترکش     1000  تکه
      برد                تا 40  کیلومتر
       
      راکت 9M522
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               70  کیلوگرم
      سرجنگی         25  کیلوگرم
      طول              3037 میلیمتر
      تعداد ترکش     1800  تکه
      برد                تا 37.5  کیلومتر
       
       
       
      گراد در نقش موشک
       
      با توجه به گستره کاربران راکت انداز های گراد شرکت های دفاعی در صدد بهبود عملکرد این سامانه بر آمده اند که شرکت ترکیه ای راکستان و همینطور صنایع دولتی رافائل دو شیوه گوناگون را برای افزایش دقت این سامانه به کار برده اند
       

       
      راکت (موشک) ساخت راکستان با سامانه هدایتی GPS / INS
       
      شرکت راکستان یک راکت هدایت شونده به سامانه هدایت ماهواره ای به همراه سامانه هدایت داخلی توسعه داده است که با استفاده از امواج ماهواره های جی پی اس دایره خطای برابر 30 متر (ادعایی)  دارد
       

       
      کیت Epik
       
      شرکت رافائل کیت EPIK را برای راکت های سامانه گراد توسعه داده است (Electro-Optical Precision Integration Kit)) که بر پایه هدایت داخلی  INS و پردازشگر تصویری کار میکند ، تصویر هدف که توسط سامانه های دیگر (هلیکوپتر / هواپیما / پهپاد / نیرو های پیاده) برداشت شده است روی سامانه هدایت داخلی بارگیری شده و در زمان پرواز پویشگر فعال دماغه راکت با مقایسه تصویر ذخیره شده اقدام به جانمایی و شیرجه بر روی هدف تعیین شده می نماید ، از آنجایی که EPIK با جی پی اس در ارتباط نیست امکان جم و اخلال بر روی آن نیز وجود ندارد. شرکت سازنده دقت اصابت کمتر از 3 متر را برای این کیت هدایتی اعلام کرده است
       
      با هدایت پذیر شدن راکت های سامانه گراد سامانه های Fire Finder امکان محاسبه الگوی پروازی پرتابه برای اجرای عملیات سرکوب را تا حد بسیار زیادی از دست خواهند داد
       
       
       
       
       

       
       
      سامانه راکت چند گانه خودکششی
       
      سازنده    اتحاد جماهیر شوروی
      سال ورود به خدمت   1963 میلادی
      تعداد خدمه    6 نفر
       
      گونه های سامانه گراد

       
      BM 21 V
      نسخه هوابرد با 12 تیوب بر روی کامیون گاز 66B 
       

       
      GRAD 1
      نسخه سبکتر سامانه گراد با 36 تیوب بر روی کامیون زیل 131
       

       
      9K132 Grad-P
      گراد پی لانچر تکی راکت 122 میلیمتری
       

       
        A-215 Grad-M
      نسخه دریایی سامانه گراد
       

       
      9K59 Prima
      پریما نسخه بهبود یافته گراد با 50 تیوب
       

       
      Grad-K
      نسخه تازه تر گراد بر روی کامیون کاماز 5350
       

       
      Tornado G
      راکت انداز بهبود یافته گراد بر روی کامیون اورال 4320
       
       
       
      پیوند 1
      پیوند 2
      پیوند 3
      پیوند 4
      پیوند 5
    • توسط seyedmohammad
      بسمه تعالی
       182
       

       
      خلاصه سیاستی: بررسی نیاز به پدافند هسته ای 
       
       
      مقدمه: اصطلاح پدافند هسته ای گاه به معنی دفاع از سایت های هسته ای به کارمی رود. گاهی نیز به طور خاص در مورد کسانی که در پروژه هایی چون آماد و یا پروژه های مشابه احتمالی درگیر بوده اند به کار می رود تا بر ماهیت دفاعی کار ایشان تاکید شود.* گاهی نیز به معنی استفاده از نیروی هسته ای برای مقاصد پدافندی است. خلاصه ی سیاستی زیر در پی بررسی این موضوع است. 
       
      ***
       
      اصلی ترین تهدید نظامی علیه ایران در سال های پس از انقلاب آمریکا، اسرائیل و برخی کشور های منطقه بوده و هستند. این کشور ها همواره به توان نظامی و حجم تهدیدات خود علیه نظام ایران افزوده اند و اخیرا جسورانه دست به اقدامات خصمانه ی تمام عیار می زنند. اگرچه ایران به لحاظ وسعت، توپوگرافی و نیز توان نظامی قابل توجهی که داراست هدف فوق العاده دشواری برای اشغال زمینی است، اما در عین حال در برابر حملات هوایی خصوصا در مورد زیر ساخت های حیاتی که در نوار ساحلی جنوبی قرار دارند، ضعف های قابل توجهی دارد. در عین حال رزم هواپایه همان نقطه ی قوتی ست که دشمنان ایران خصوصا آمریکا به شدت بر روی آن سرمایه گذاری کرده اند. به همین جهت انبوهی از پایگاه های هوایی را در اطراف مرز های ایران تاسیس کرده اند و بعضی کشور های منطقه نیز خاک و پایگاه های هوایی خود را در اختیار آنان قرار داده اند.
       این البته امری نیست که از دید سران و نظامیان دور مانده باشد. اصلی ترین استراتژی ایران در هنگام درگرفتن یک جنگ تمام عیار با آمریکا یا ائتلافی به رهبری آمریکا علیه ایران نابودی سریع این پایگاه ها قبل از آن است که بتوانند نقش مثمر ثمری در طی آن جنگ ایفا کنند. در حالی که نیروی هوایی ایران به لحاظ کمی و کیفی دارای ضعف های عمده است و توان اجرای چنین ماموریتی را خصوصا در برابر قوای هوایی کشور های متخاصم ندارد، عمده تلاش ها و سرمایه گذاری های ایران در طی چند دهه گذشته بر روی موشک های بالستیک برای نابودی این پایگاه ها و حتی ناو های هواپیمابر به عنوان پایگاه های هوایی متحرک، و دیگر اهداف نظامی استراتژیک دشمن متمرکز شده است. در واقع در برابر قدرت هوایی حریف دکترین نظامی ایران بر پایه استراتژی انکار (A2AD) و به طورخاص انکار هوا بنا شده است.
      البته با توجه به وسعت، تعدد و حفاظت شده بودن این پایگاه های هوایی در مورد کفایت و عملکرد توان موشکی متعارف ایران مباحثی از جمله لزوم استفاده از تسلیحات اتمی مطرح شده است که پیش تر به طور مفصل در بسته سیاستی راهبردی  از سوی اندیشکده ممتن تهیه شده است و مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است.
      اما تمامی این استراتژی ها و تاکتیک ها در بعد آفندی مطرح می شود . برنامه ریزی برای یک جنگ تمام عیار نیازمند داشتن راهکارهای پدافندی مناسب نیز می باشد.
      ظهور تسلیحات دوربرد و هدایت شونده یکی از مهمترین عناصر متمایز کننده کارزار های موج دومی و موج سومی است. در طی 3 دهه گذشته مثال های متعددی از عمل کرد و تاثیر گذاری این تسلیحات بر سرنوشت جنگ ها و تمدن ها می توان بر شمرد که عمدتا از جنگ اول خلیج فارس (طوفان صحرا) شروع و با به امروز ادامه و تکامل یافته است. ، سرعت رشد و تکامل این استراتژی و جنگ افزار های مربوطه، میزان اثر گذاری آنها در میادین نبرد، توان دشمنان در بکار گیری گسترده و دامنه دار چنین تسلیحاتی –از جهت مالی، لجستیکی و فناوری- اهمیت و خطر این دست تهدیدات را غیر قابل کتمان ساخته است.
      در یک طبقه بندی کلی بر حسب تعریف راه حل، این تهدیدات را می توان به دو دسته تقسیم کرد.
       
      ·        تهدیدات کروز، هوا سرشی و شبه بالستیک با سرعت های ساب سونیک و حداکثر 3 ماخ
      ·        تهدیدات هوا سرشی، شبیه بالستیک و بالستیک با سرعت های بیش از 3 ماخ و هایپرسونیک
       
      در این راستا در مورد دسته اول تهدیدات معتقد به اهمیت فراوان سامانه های بردکوتاه خصوصا در مقابله با تهدیدات نو ظهور و حملات انبوه توسط تسلیحات دور ایستا و لزوم برخورداری این سامانه ها از استاندارد ها و قابلیت های سطح  بالا هستیم تا نه تنها بقای خود در میدان رزم را حفظ کنند، بلکه ضامن بقای تاسیسات حیاتی برای کشور باشند که بعضا دهه ها عمر و دهه ها میلیارد دلار هزینه صرف ساخت آنها شده و نابودی آنها می تواند ضربات جبران ناپذیر بر پیکره ی ایران عزیز وارد آرد. به رغم پهنه ی وسیع جغرافیایی برخی از مهم ترین و استراتژیک ترین تاسیسات کشور در نقاط مرزی (جنوب) واقع هستند نه در "عمق استراتژیک" کشور، در واقع همیشه و در همه موارد داشتن پهنه ی جغرافیایی وسیع فراهم آورنده ی عمق استراتژیک لازم در همه سطوح نیست. حمله به این تاسیسات نه تنها نیاز به عملیات های پر ریسک عمقی ندارد، بلکه در مواردی مانند تاسیسات پارس جنوبی عدم رعایت اصول پدافند غیر عامل این تاسیسات را به شدت آسیب پذیر ساخته است.
      در مورد دسته دوم تهدیدات سامانه های پدافندی مورد نیاز است که بتواند در محدوده های ارتفاعی مختلف با اهداف بسیار پر سرعت درگیر شود. انواع سامانه های ضد بالستیک در این دسته بندی قرار می گیرند. کار در مورد ساخت این سامانه ها در دنیا از دهه 60 میلادی و ایام جنگ سرد شروع شده و تا به امروز ادامه یافته اند. آمریکا، اسرائیل و روسیه (شوروی سابق) سه قدرت نظامی هستند که بیشترین سرمایه گذاری ها را در این حوزه انجام داده اند که البته به لحاظ سطح فناوری و تعدد سامانه ها آمریکا با اختلاف زیاد از سایرین پیش است. در کشور ما نیز در سال های اخیر با تحویل گرفتن سامانه پدافندی اس-300 و نیز ساخت سامانه باور-372 توان بسیار محدودی در این حوزه پدافندی ایجاد شده که البته برای رویارویی در یک سناریوی جنگی مطلقا کافی نمی باشد و توجه و سرمایه بیشتری در این حوزه مورد نیاز است.
      اما همانند بخش آفندی که در مورد مفید و یا حتی ضروری بودن قدرت آتش اتمی مباحثی از سوی کارشناسان مطرح شده در بخش پدافندی نیز نظراتی از سوی تعدادی از کارشناسان نظامی مطرح شده است که درخور توجه است.
      در مورد تهدیدات دسته اول سابقه توسعه تسلیحات اتمی برای اجرای عملیات پدافندی در علیه اهدافی که می توان آنها را در این دسته قرارداد وجود دارد، از راکت های غیر هدایت شونده هوا به هوای اتمی، تا موشک های پدافندی دوربرد اتمی همچون سامانه اس-200 در نسخه اصلی (نسخه های صادراتی این سامانه فاقد کلاهک اتمی می باشند). نکته اما اینجاست که شکل و نحوه عملکرد تهدیدات جدید به گونه ای است که این راه حل ها را می توان کاملا منسوخ بر شمرد. حملات امروزه نه توسط اسکادران های انبوه و متراکم جنگنده ها و نه توسط فورمیشنی از بمب افکن های استراتژیک همچون بی-52 برای اجرای عملیات بمباران فرشی، صورت می گیرد. حملات دورایستای امروزی که عمدتا توسط موشک های کروز و هوا سرشی هواپایه صورت می گیرد هرچند به صورت انبوه صورت می گیرد اما عموما از مسیرهای متفاوت و در ارتفاع پست انجام می شود و حتی برخی از این تسلیحات همچون  JASSM  این قابلیت را دارند تا محدوده هدف را دور زده و از پشت سر به سمت آنها حمله ور شوند. پرواز در ارتفاع پست معضل دیگری ست که بکارگیری تسلیحات پدافندی با کلاهک اتمی را بسیار خسارت بار می کند. در مورد بکارگیری تسلیحات اتمی پدافندی در بردهای بسیار دور، برای مثال در سناریویی گروهی از بمب افکن های آمریکایی از پایگاه دیگوگارسیا برخاسته و در محدوده دریای عرب ده ها فروند موشک کروز AGM-158ER را روانه خاک ایران می کنند، در چنین سناریویی در میانه مسیر علاوه بر آنکه مساله مسیرهای پروازی غیر متراکم و متعدد وجود دارد، نکته دیگر آن است که به فرض به قدر کافی دور بردن برد پدافند به نحوی که به یک مبدا حمله به قدر کافی همگرا و متراکم برسیم، در اینجا درواقع شکل دیگری از سناریوی انکار هوا را مطرح کرده ایم، به شکلی که انهدام خود پایگاه دیگوگارسیا که مبدا خیزش بمب افکن های آمریکایی به سمت ایران است، عملی تر، به صرفه تر و با پیچیدگی های فنی و عملیاتی به مراتب کمتری همراه خواهد بود.
       
      ولی در مورد تهدیدات بالستیک و هایپر سونیک از آنجایی که سرعت و ارتفاع پروازی این دسته از تهدیدات عموما زیاد است و سرعت واکنش نسبت به آنها محدود، و نیز سر نسل های متاخر توان مانور دهی این تسلیحات افزایش قابل توجهی داشته، نابودی این تهدیدات نیازمند در اختیار داشتن سامانه های پدافندی با سرعت و دقت بسیار زیاد است به نحوی که بتوانند تخریب لازم را نسبت به هدف اعمال کنند.
       
       

       
       
      نسل اول این سامانه ها که در آمریکا و شوروی سابق توسعه یافتند به جهت ضعف در رسیدن به دقت لازم و توان اعمال تخریب مناسب از کلاهک های اتمی بهره می برند تا با شعاع نابودی[1] و قدرت زیاد از انهدام تهدید اطمینان حاصل کنند. به عنوان نمونه می توان از موشک های ضد بالستیک آمریکایی اسپارتان ویژه درگیری با هدف در ارتفاع بلند با کلاهک اتمی به قدرت 5 کیلوتن و موشک اسپرینت ویژه درگیری در ارتفاع کمتر با کلاهک اتمی با قدرت 1 کیلوتن نام برد که هر دو جزئی از سمانه ضد بالستیک سیف گارد بودند. در روسیه امروزی که میراث دار شوروی سابق است تحول عمده ای نسبت به حوزه جنگ سرد نسبت به تهدیدات بالستیک دوربرد رخ نداده و دفاع ضد بالستیک مسکو کماکان بر عهده سامانه های برجای مانده از دوره جنگ سرد است که عملکردی مشابه موشک اسپراینت دارند و از کلاهک اتمی بهره می برند. در مورد آمریکا اما این کشور با توسعه انبوهی از فناوری های جدید و گران قیمت از موشک های غول پیکر با کلاهک اتمی فاصله گرفته و به سمت استفاده از فناوری هایی چون برخورد مستقیم[2] و سرباره کشنده[3] پیش رفته و آنها را جهت بکار گیری در زمین و دریا و محدوده ارتفاع عملکردی مختلف توسعه داده است. لازم به ذکر است که این سامانه ها هنوز در برابر حملات انبوه در حد یک سناریوی آخر الزمانی خصوصا در مورد موشک های قاره پیما محدودیت هایی را در برابر خود دارند هرچند پیشرفت های عمده و چشم گیری خصوصا در دهه های اخیر رخ داده و توسعه و سرمایه گذاری های بیشتر در دست اقدام است. فناوری Hit to kill و نیز Kill vehicle در بین تمامی کشور های جهان تنها در اختیار آمریکا بوده و رژیم اسرائیل نیز با انتقال فناوری از آمریکا تنها به شکل محدودی از این سطح فناوری ها برخوردار است و دیگر کشورها از اروپای غربی گرفته تا روسیه و چین، چه به لحاظ سطح فناوری چه به لحاظ منابع مالی مورد نیاز برای حرکت در مسیر به دست آوردن چنین فناوری هایی با مشکل رو به رو هستند و فاصله بسیار زیادی با آمریکا در این حوزه دارند. با توجه به این موارد ساخت یک سامانه ضد بالستیک، خصوصا ضد قاره پیما که ابزار عمده اعمال قدرت اتمی دشمنان است که به جای آنکه درگیر فناوری های بسیار پیچیده و گران قیمت همچون Kill vehicle بشود، از کلاهک اتمی در محدوده چند کیلوتن بهره ببرد می تواند راه حلی معقول تر و در دسترس تر باشد.
       
       
      والحمدلله رب العالمین
        *در مورد شهید فخری زاده این عبارت مرتبا تکرار شد. 
      [1] Kill radius
      [2] Hit to kill
      [3] Kill vehicle
    • توسط MR9
      فکور90 ، در اصل ، یک پروژه داخلی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران (IRIAF)  بشمار می رفت که تاریخ آغاز آن به اوایل دهه نخست قرن بیست و یکم ( 2000 میلادی ) برمی گردد . به اعتقاد برخی ، در آن زمان هیچ  موشک هوا به هوای عملیاتی AIM-54A فونیکس در فهرست موجودی نیرو وجود نداشت ، در نتیجه  متخصصان نیروی هوایی پیشنهاد دادند  تا قطعات و اجزاء فونیکس ها را با قطعات موشکهای تغییر یافته هاوک ( پروژه سجیل ) بهبود دهند و موشکهای موجود را بحالت عملیاتی بازگردانند .
      با کلید خوردن این پروژه ، به شکل همزمان نیروی هوایی یک قرارداد همکاری را با صنایع شهید بابایی وابسته به وزارت دفاع و پشتبانی نیرو های مسلح با هدف بازگرداندن چند تیر موشک فونیکس بحالت عملیاتی در یک بازه زمانی یکساله (2007-2006) به امضاء رساندند  و برای اطمینان از صحت کار ، چند کارشناس بازنشسته فنی نیروی هوایی ارتش نیز به این پروژه پیوسته و این ایده دنبال شد.
      براساس گزارشهای تایید نشده ، در اوایل کار ، موشکهای از رده خارج فونیکس با استفاده از جستجوگر موشک MIM-23B دوباره عملیاتی شدند . با این حال ، در سالهای بعد (2009-2008) ، زمانی که صنایع شهید بابایی ، یک نسخه بهبود یافته از موشک پدافند هوایی MIM-23B را با رادار و اویونیک جدید برای نیروی هوایی توسعه داد ، این ایده برای کارشناسان بوجود آمد که تمامی موشکهای فونیکس باقی مانده را با اویونیک جدید و رادار موشک شلمچه ، ( نسخه بهبود یافته MIM-23B) به حالت عملیاتی درآورند .
      این موشک با موفقیت کامل مابین سالهای 2009 تا 2010 آزمایش شد ، اما علی الظاهر  در خط تولید انبوه قرار نگرفت . نسخه جدید سجیل / شلمچه  با جستجوگر و اویونیک پیشرفته با شناسه سجیل هوابرد برای تجهیز تامکتهای نیروی هوایی ، فانتوم ومیراژهای اف-یک در حال توسعه است .
      پی نوشت : 
      این تحلیل ، صرفاً یک نظر بشمار می رود و نه تایید و نه رد می گردد . با این حال امیدواریم نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، بیش از پیش ، از قابلیتهای تدافعی ، تهاجمی برخوردار گردد . 
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.