امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

شلیک ۱ دلاری لیزرهای جامد ۳۰ تا ۳۰۰ کیلوواتی و احتمالا در آینده نه چندان دور free electron laser که تاثیرات جوی به هیچ وجه روش اثر گذار نیست در برابر بمب ها و موشک های چند میلیون دلاری...

ویرایش شده در توسط LegendaryAegis
  • Like 1
  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
2 hours قبل , ghiam گفت:

این سناریو باید دوباره بازبینی بشه. با توجه به برنامه ریزی ایالات متحده برای استفاده گسترده از کروزهای هواپایه (جدا از بمب های دور ایستا-آمریکا تا الان 34000 هزار بمب GBU-39 در اختیار داره) در 6 سال آینده، باید در شیوه های مقابله با موشک‌های کروز بازنگری بشه. 

طبق آماری که ایالات متحده هر ساله ارائه میده. تا کنون نیروی دریایی این کشور 8629 کروز تاماهاوک در تمام بلاکها تحویل گرفته که از این تعداد 2305 موشک در جنگهای مختلف به کار گرفته شده و 6324 موشک باقی مونده. 

 

thumb_D-5roitXUAIKmwo.jpg

 

اما گزینه بعدی که در اختیار آمریکا هست موشک های JASSM است. نیروی هوایی آمریکا 3650 تیر از این موشک رو خریداری کرده و قراره تا سال 2025 این عدد رو به 7200 تیر موشک برسونه. برد این موشک 370-1000 کیلومتره و علاوه بر جنگنده های آمریکایی تمام ناوگان بمب افکن های این کشور توانایی پرتاب این موشک رو دارند. 

 

thumb_D-sqApZW4AAhD-V.jpg

 

در مجموع ایالات متحده تا سال 2025 حداقل 12524 موشک کروز دریاپایه و هواپایه در اختیار خواهد داشت که این عدد جدا از موشک های کروزی هست که به کشورهای حاشیه خلیج فارس فروخته. 

حالا باید دنبال راه حلی بود که تا 6 سال آینده خطر این 12500 کروز رو برطرف کرد. 

 

اگه امکانش هست جناب WORIOR یک سناریو با توجه به این اطلاعات جدید بنویسن و دوستان بر اساس طرح حمله جدید، به دنبال راه حل باشن.

 

تصاویر: توییتر فیلدمارشال

 

 

 

 

 

ساده ترین راه حل که موجود هم هست و در حال استفاده اینه که در نیم سال اول جنگ تمام ماهواره های ناوبری رو دچار اخلال شدید کنیم و اگر جواب نگرفتیم در نیم ساعت چهارم همه رو منهدم کنیم!،..

 

حالا نیم ساعت چهارم چرا ؟! 2 نمره...

 

 

  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

بهترین راهکار برای مقابله با کروزها ترکیب توپهای با کالبیبر مختلف که دارای مهمات حامل ساچمه هستن میباشد 

 

البته با دو شرط اول همه توپها از کالیبر 35 به بالا که داریم دارای رادارهای میدانی دکل سوار باشن منظورم همین رادارهای کوچک با برد نهایت 100 کیلومتر که جدیدا داره وارد سازمان رزم کشورهای مختلف میشه

دوم سیستمهای اپتیکی حرارتی که اونم باید دکل سوار باشه 

همه اینها به شرطی کارامد هستش که مهمات کارامد داشته باشیم

پدافند لیزری هم به نظر من تازه اول راهه حداقل تا ده سال اینده نمیتونیم روش حساب کنیم پدافند موشکی هم خیلی گرون در میاد

 

  • Like 1
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
7 hours قبل , worior گفت:

 

 

 

ساده ترین راه حل که موجود هم هست و در حال استفاده اینه که در نیم سال اول جنگ تمام ماهواره های ناوبری رو دچار اخلال شدید کنیم و اگر جواب نگرفتیم در نیم ساعت چهارم همه رو منهدم کنیم!،..

 

حالا نیم ساعت چهارم چرا ؟! 2 نمره...

 

 

دو نمره من را بده، زود تند سریع:

برای این که خودمون ازشون استفاده کنیم و کارمون که تمام شد بزنیم نابودشان کنیم!

  • Like 1
  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
18 hours قبل , Brave_Heart گفت:

دو نمره من را بده، زود تند سریع:

برای این که خودمون ازشون استفاده کنیم و کارمون که تمام شد بزنیم نابودشان کنیم!

 

 

-2- big_grin

درستش هم همینه، و وقتی gps رو از کار انداختیم، کار jdam و بیشتر sdb ها ایضا ناوبرهای هوایی تمام هست، ارتش های مهاجم به یکباره باید نیمی از عاداتشون رو بگذارند، کنار.  تا بیان این کار رو بکنند، ما میرسیم سراغ بالستیک ها و شروع میکنیم به زدن ماهواره های تصویر برداری و...

 

به نظرم به غیر از لیزر و اخلالگر پرقدرت میبایست روی انهدام سخت با موشک هم متمرکز بشیم.

  • Like 2
  • Upvote 11

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

به نام خدا

دفاع در زمینه مقابله با موشک های کروز از نظر من به 3 بخش تقسیم میشه بخش اول مربوط به قبل از شلیک موشک توسط دشمن هست بخش دوم مربوط به فاز پیمایش مسیر توسط موشک هست و بخش نهایی مربوط به لحظات آخر پرواز و قبل از بر خورد هست

در بخش اول یعنی قبل شلیک موشک ما باید سکو ها و ناو های پرتاب موشک رو نابود کنیم یعنی لحظه ای که متوجه شلیک موشک شدیم باید اقدام به انهدام سکوی پرتاب کنیم حتی اگه با این کار مانع شلیک حتی 1 موشک بشیم که این کار بر عهده موشک های بالستیک و کروز و نیروی هوایی و دریایی هست .(حتی با این کار میشه جلوی موج های بعدی حمله رو بگیریم یا از شدت اونها کم کنیم)

 

در بخش دوم مقابله که مربوط به پیمایش مسیر موشک ها هست ما ابتدا باید مسیر حرکت دسته های عمده موشک ها رو شناسایی کنیم و در این مناطق با استفاده از موشک های هوابه هوا و ریز پهپاد های انتحاری و سامانه های پدافندی و حتی در صورت اثر گذار بودن از پهپاد های مجهز به منپد ها استفاده کنیم اقدام به شکار این موشک ها کنیم  در این مرحله باید با توجه به پروفیل حرکت موشک ها اقدام به انجام اقدامات پدافندی کنیم برای مثال تو منطقه جنوب کشور که نزدیک به محل استقرار ناوگان جنگنده های دشمن میشه و به قولی امکان مقابله با موشکهای دشمن بوسیله موشک هوا به هوا برای ما میسر نیست از سایر ابزار ها مثل توپ های پدافندی و سامانه های اپتیکی یا مین های پرنده یا ریز پرنده ها بهره ببریم. یا برای اهدافی که تو شمال کشور یا مناطق مرکزی هستن از جنگنده ها هم میشه استفاده کرد

 

brgyry.jpg

 

در بخش نهایی ما باید با اطلاع از اهداف موشک ها در اطراف اهداف دشمن یک لایه دفاعی متراکم و دیواره آتش ایجاد کنیم این کار با استفاده از سامانه های پدافندی برد کوتاه (مثل راپیر تور ام 1و...و )مین های جهنده و توپ های پدافندی راداری یا اپتیکی و توپ های مجهز به فیوز های انفجار مجاورتی (اگه بتونیم 2تا توپ 76 میلی متری فجر زمین پایه کنیم قدرت 4 گلوله بر ثانیه رو بهمون میده ویا مستقر استفاده از توپ حائل بعد از تجهیز به سامانه های اپتیکی یا راداری و تجهیز اونها با فیوز های مجاورتی و حتی زمین پایه کردن سامانه کمند ) و منپد مستقر کنیم )با توجه به اهمیت محل) و با ایجاد یه دیوار آتش مانع برخورد موشک ها بشیم

 

9203574_6172231.jpg139401240919239195089284.jpg

images~34.jpg

 

 

 

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بر 10 مهر 1398 در 21:31 , worior گفت:

 

 

-2- big_grin

درستش هم همینه، و وقتی gps رو از کار انداختیم، کار jdam و بیشتر sdb ها ایضا ناوبرهای هوایی تمام هست، ارتش های مهاجم به یکباره باید نیمی از عاداتشون رو بگذارند، کنار.  تا بیان این کار رو بکنند، ما میرسیم سراغ بالستیک ها و شروع میکنیم به زدن ماهواره های تصویر برداری و...

 

به نظرم به غیر از لیزر و اخلالگر پرقدرت میبایست روی انهدام سخت با موشک هم متمرکز بشیم.

بعضی مواقع نتیجه جنگ  غیرقابل پیش بینی هستش طبق سناریو شما ماهوار هاشون زدیم و موشک های کروزشون  را بلااستفاده کردیم و پایگاههای زمینی و ناو های هواپیما برشون را منهدم کردیم ایا جنگ در این مرحله تمام خواهد شد اون طرف سناریو را هم در نظر بگیرید مردم یک کشور 300 میلیونی با شانتاژ رسانه هاشون می بینند که ناو هواپیمابرشون آتش گرفته و  با 4 هزار سرباز به قعر آبها رفته و جنازه سربازاشون در زمین و دریا پخش شده اولین حس انسانی  غم و اندوه و همدردی ملی و اتحاد 300 میلیونی  و تلاش ملی برای اعاده ابرو و حیثیت ملی خواهد بود و از این طرف پنتاگون با استفاده از چنین جوی با اجرا گذاشتن قانون وظیفه عمومی و استفاده از سیل عظیم داوطلبین عملیاتی مانند نرماندی اما در ابعادی بزرگتر را طرح ریزی می کنه و حاظر میشن با دادن تلفات هزاران نفری یک میلیون سربازشون را برای تصرف سواحل ایران به کار بگیرند و در مرحله بعد جنگ را به عمق خاک ایران منتقل بکنند این به غیر از کمک متحدین و کشورهای منطقه خواهد بود حالا بمب های تاکتیکی هسته ای که 20 سال پیش توسعه دادند را کنار می گذاریم

  • Like 2
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
5 minutes قبل , ahmad212 گفت:

بعضی مواقع نتیجه جنگ  غیرقابل پیش بینی هستش طبق سناریو شما ماهوار هاشون زدیم و موشک های کروزشون  را بلااستفاده کردیم و پایگاههای زمینی و ناو های هواپیما برشون را منهدم کردیم ایا جنگ در این مرحله تمام خواهد شد اون طرف سناریو را هم در نظر بگیرید مردم یک کشور 300 میلیونی با شانتاژ رسانه هاشون می بینند که ناو هواپیمابرشون آتش گرفته و  با 4 هزار سرباز به قعر آبها رفته و جنازه سربازاشون در زمین و دریا پخش شده اولین حس انسانی  غم و اندوه و همدردی ملی و اتحاد 300 میلیونی  و تلاش ملی برای اعاده ابرو و حیثیت ملی خواهد بود و از این طرف پنتاگون با استفاده از چنین جوی با اجرا گذاشتن قانون وظیفه عمومی و استفاده از سیل عظیم داوطلبین عملیاتی مانند نرماندی اما در ابعادی بزرگتر را طرح ریزی می کنه و حاظر میشن با دادن تلفات هزاران نفری یک میلیون سربازشون را برای تصرف سواحل ایران به کار بگیرند و در مرحله بعد جنگ را به عمق خاک ایران منتقل بکنند این به غیر از کمک متحدین و کشورهای منطقه خواهد بود حالا بمب های تاکتیکی هسته ای که 20 سال پیش توسعه دادند را کنار می گذاریم

 

بحث موجود، مطابق با سناریوی پدافندی در ابتدای تاپیک طرح شده. وگرنه تقریبا همگی با شما هم نظر هستیم.

  • Like 3
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بر 14 مهر 1398 در 12:32 , ahmad212 گفت:

بعضی مواقع نتیجه جنگ  غیرقابل پیش بینی هستش طبق سناریو شما ماهوار هاشون زدیم و موشک های کروزشون  را بلااستفاده کردیم و پایگاههای زمینی و ناو های هواپیما برشون را منهدم کردیم ایا جنگ در این مرحله تمام خواهد شد اون طرف سناریو را هم در نظر بگیرید مردم یک کشور 300 میلیونی با شانتاژ رسانه هاشون می بینند که ناو هواپیمابرشون آتش گرفته و  با 4 هزار سرباز به قعر آبها رفته و جنازه سربازاشون در زمین و دریا پخش شده اولین حس انسانی  غم و اندوه و همدردی ملی و اتحاد 300 میلیونی  و تلاش ملی برای اعاده ابرو و حیثیت ملی خواهد بود و از این طرف پنتاگون با استفاده از چنین جوی با اجرا گذاشتن قانون وظیفه عمومی و استفاده از سیل عظیم داوطلبین عملیاتی مانند نرماندی اما در ابعادی بزرگتر را طرح ریزی می کنه و حاظر میشن با دادن تلفات هزاران نفری یک میلیون سربازشون را برای تصرف سواحل ایران به کار بگیرند و در مرحله بعد جنگ را به عمق خاک ایران منتقل بکنند این به غیر از کمک متحدین و کشورهای منطقه خواهد بود حالا بمب های تاکتیکی هسته ای که 20 سال پیش توسعه دادند را کنار می گذاریم

چند بارفتم ما باید بمب اتم داشته باشیم برای همچین سناریو هایی ؟!

  • Upvote 3
  • Downvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط FLANKER
      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385294.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385295.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385335.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385333.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385300.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385309.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385302.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385304.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385306.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385307.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385334.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385336.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385337.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385338.jpg
    • توسط NIX
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      گراد ، تگرگ روسی
       

       
       
       
      گراد یک سامانه پرتابگر چندگانه خودکششی 122 میلیمتری است که در اتحاد جماهیر شوروی طراحی و ساخته شده است ، این سامانه و راکت M-210F برای نخستین بار در سالهای آغازین دهه 1960 توسعه یافته و نخستین کاربرد رزمی آن در مارس 1969 در طول درگیری مرز چین و شوروی بود
      BM مخفف Boyevaya Mashina به معنی ماشین جنگی است و نام مستعار گراد Grad در روسی به معنی تگرگ می باشد
       
      سامانه موشک انداز BM 21  در سال 1963 در ارتش شوروی برای جایگزینی سامانه قدیمی BM 14  بکار گیری شد ، نقش پایه ای سامانه BM 21  برای پشتیبانی نیرو های زمینی با سرکوب فوری مواضع شلیک موشک های ضد تانک ، توپخانه ها ، خمپاره انداز ها ، از میان بردن نقاط مقاومت دشمن در منطقه نبرد بود
       
      نام مستعار روسی "تگرگ" نام مناسبی برای سامانه تسلیحاتی است که می تواند تا 40 راکت 122 میلی متری را در حدود 20 ثانیه در بردهای گوناگون پرتاب کند. گراد یک سامانه تتسلیحاتی دقیق نیست و برای رساندن مهمات خود به جای هدف نقطه ای ، برای یورش به یک منطقه طراحی شده است ، در برد 20 کیلومتری ، زمانی که 40 موشک پرتاب می شود، منطقه اصابت تا 600 متر در 600 متر گسترش می یابد (36 هکتار).
       

       
       
      از زمان معرفی سامانه BM 21 در دهه 60 این راکت انداز  های 122 میلیمتری در همه مناطق درگیری در سراسر حهان حاضر بوده اند . سادگی این سامانه بهمراه ارائه توان آتشباری عظیم از یک سکوی متحرک و نسبتا سبک منجر به پذیرش سریع و گسترده آن شده است..این سامانه تسلیحاتی به شکل گسترده ای کپی شده است و اکنون گونه های گسترده ای از نسخه ها و مشتقات آن را می توان در فهرست موجودی بیش از 50 نیروی مسلح در سراسر دنیا میتوان مشاهده کرد
       
      از آنجایی که BM-21 یک طراحی نسبتا قدیمی است که  اواخر دهه 1950 توسعه یافت ،بنابر این  برخی از این گونه‌های کپی شده ویژگی‌ های تسلیحات تازه تری را به آن افزوده اند ، مانند سیستم ‌های کنترل آتش پیشرفته و ویژگی‌های آیرودینامیکی پیشرفته‌تر برای خود موشک‌ها [در موارد پیشرفته تر موشک های هدایت شونده. م].
       
       
      پرتابگر اولیه یک شاسی کامیون Ural-375D 6×6 بود. در سال 1976، خودروی پرتابگر Ural-375D با کامیون جدیدتر و قدرتمندتر Ural-4320 6×6 جایگزین شد. هر BM-21 توسط یک کامیون 9k450  با 60 موشک اضافی پشتیبانی می شود. نصب شدن بر روی کامیون های 6×6 به BM-21 تحرک قابل توجهی می دهد که به ویژه پس از شلیک، زمانی که پرتابگرها باید به سرعت جابجا شده تا از آتش سامانه های ضد توپخانه ای دشمن در امان باشند. عملیات شلیک و جابجایی رفتار معمول در راکت انداز های چندگانه خودکششی است
       
       
      کامیون پشتیبان سامانه گراد
       
      راکت یا موشک
      راکت یا موشک به مهماتی گفته می شود که توسط یک موتور به حرکت در می آید. موتور موشک / راکت در ساده‌ ترین گونه از لوله‌ ای تشکیل شده است که در آن سوخت می‌ سوزد و در یک انتهای آن دهانه‌ ای دارد. گازهای خارج شده باعث ایجاد واکنشی برابر و مخالف در انتهای بسته لوله شده و پرتابه را به جلو می راند . رانش با هدایت گازهای به سرعت در حال انبساط از سوخت موشک در حال سوختن از طریق یک یا چند نازل (ونتوری/ ونچوری) ایجاد می شود.
       

       
      نمایش اثر ونتوری
       
       راکت های 122 میلی متری برای BM-21 دارای هفت ونتوری در پشت موتور موشک هستند. در حالی که موتورهای موشک می‌توانند حاوی سوخت مایع یا جامد باشند، سامانه های BM-21 موشک ‌هایی را با موتورهایی که فقط دارای سوخت جامد هستند شلیک می‌کنند. بر خلاف موشک ، یک راکت هدایت نشده مسیر خود را در هنگام پرواز تنظیم نمی کند تا به هدف اصابت کند. به این ترتیب، هنگامی که BM-21 یک راکت را شلیک میکند هیچ راهی برای تغییر مسیر آن وجود ندارد.
       
      راکت ها
      راکت ها به منظور دستیابی به پایداری آیرودینامیکی ، از باله یا چرخش محوری استفاده می کنند ، راکت های سامانه گراد ترکیب هر دو این روش ها را بکار می برد. روش اولیه برای ایجاد پایداری آیرودینامیکی از طریق استفاده از چهار بالک در بخش پشتی است . هنگامی که راکت پرتاب می شود، شروع به چرخش با سرعت نسبتا کندی می کند. باله‌های فنری که در بخش پشتی دور راکت پیچیده شده اند و با یک بند نازک در جای خود نگه داشته شده اند که هنگام پرتاب می‌سوزد. همانطور که قسمت پشتی موشک از لوله پرتاب خارج می شود، فنرها باله ها را باز کرده و راکت را در پرواز تثبیت می کنند.
       
       
      انواع راکت های سامانه گراد
       
      راکت 9M22
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               64  کیلوگرم
      سرجنگی         18.4 کیلوگرم
      طول              2870 میلیمتر
      تعداد ترکش     1640 تکه
      برد                5 تا 20.4 کیلومتر
       
      راکت 9M22M
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               46  کیلوگرم
      سرجنگی         18.4 کیلوگرم
      طول              1930 میلیمتر
      تعداد ترکش     1640 تکه
      برد                2 تا 10.8 کیلومتر
       
      راکت 9M22U
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               66.6  کیلوگرم
      سرجنگی         18.4 کیلوگرم
      طول              2870 میلیمتر
      تعداد ترکش     1640 تکه
      برد                5 تا 20.1 کیلومتر
       
      راکت 9M28F
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               56.5  کیلوگرم
      سرجنگی         21 کیلوگرم
      طول              2270 میلیمتر
      تعداد ترکش     1000  تکه
      برد                تا 15 کیلومتر
       
      راکت 9M53F
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               70   کیلوگرم
      سرجنگی         26  کیلوگرم
      طول              3037 میلیمتر
      تعداد ترکش     2450  تکه
      برد                5 تا 20.5 کیلومتر
       
      راکت 9M521
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               66  کیلوگرم
      سرجنگی         21 کیلوگرم
      طول              2840  میلیمتر
      تعداد ترکش     1000  تکه
      برد                تا 40  کیلومتر
       
      راکت 9M522
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               70  کیلوگرم
      سرجنگی         25  کیلوگرم
      طول              3037 میلیمتر
      تعداد ترکش     1800  تکه
      برد                تا 37.5  کیلومتر
       
       
       
      گراد در نقش موشک
       
      با توجه به گستره کاربران راکت انداز های گراد شرکت های دفاعی در صدد بهبود عملکرد این سامانه بر آمده اند که شرکت ترکیه ای راکستان و همینطور صنایع دولتی رافائل دو شیوه گوناگون را برای افزایش دقت این سامانه به کار برده اند
       

       
      راکت (موشک) ساخت راکستان با سامانه هدایتی GPS / INS
       
      شرکت راکستان یک راکت هدایت شونده به سامانه هدایت ماهواره ای به همراه سامانه هدایت داخلی توسعه داده است که با استفاده از امواج ماهواره های جی پی اس دایره خطای برابر 30 متر (ادعایی)  دارد
       

       
      کیت Epik
       
      شرکت رافائل کیت EPIK را برای راکت های سامانه گراد توسعه داده است (Electro-Optical Precision Integration Kit)) که بر پایه هدایت داخلی  INS و پردازشگر تصویری کار میکند ، تصویر هدف که توسط سامانه های دیگر (هلیکوپتر / هواپیما / پهپاد / نیرو های پیاده) برداشت شده است روی سامانه هدایت داخلی بارگیری شده و در زمان پرواز پویشگر فعال دماغه راکت با مقایسه تصویر ذخیره شده اقدام به جانمایی و شیرجه بر روی هدف تعیین شده می نماید ، از آنجایی که EPIK با جی پی اس در ارتباط نیست امکان جم و اخلال بر روی آن نیز وجود ندارد. شرکت سازنده دقت اصابت کمتر از 3 متر را برای این کیت هدایتی اعلام کرده است
       
      با هدایت پذیر شدن راکت های سامانه گراد سامانه های Fire Finder امکان محاسبه الگوی پروازی پرتابه برای اجرای عملیات سرکوب را تا حد بسیار زیادی از دست خواهند داد
       
       
       
       
       

       
       
      سامانه راکت چند گانه خودکششی
       
      سازنده    اتحاد جماهیر شوروی
      سال ورود به خدمت   1963 میلادی
      تعداد خدمه    6 نفر
       
      گونه های سامانه گراد

       
      BM 21 V
      نسخه هوابرد با 12 تیوب بر روی کامیون گاز 66B 
       

       
      GRAD 1
      نسخه سبکتر سامانه گراد با 36 تیوب بر روی کامیون زیل 131
       

       
      9K132 Grad-P
      گراد پی لانچر تکی راکت 122 میلیمتری
       

       
        A-215 Grad-M
      نسخه دریایی سامانه گراد
       

       
      9K59 Prima
      پریما نسخه بهبود یافته گراد با 50 تیوب
       

       
      Grad-K
      نسخه تازه تر گراد بر روی کامیون کاماز 5350
       

       
      Tornado G
      راکت انداز بهبود یافته گراد بر روی کامیون اورال 4320
       
       
       
      پیوند 1
      پیوند 2
      پیوند 3
      پیوند 4
      پیوند 5
    • توسط seyedmohammad
      بسمه تعالی
       182
       

       
      خلاصه سیاستی: بررسی نیاز به پدافند هسته ای 
       
       
      مقدمه: اصطلاح پدافند هسته ای گاه به معنی دفاع از سایت های هسته ای به کارمی رود. گاهی نیز به طور خاص در مورد کسانی که در پروژه هایی چون آماد و یا پروژه های مشابه احتمالی درگیر بوده اند به کار می رود تا بر ماهیت دفاعی کار ایشان تاکید شود.* گاهی نیز به معنی استفاده از نیروی هسته ای برای مقاصد پدافندی است. خلاصه ی سیاستی زیر در پی بررسی این موضوع است. 
       
      ***
       
      اصلی ترین تهدید نظامی علیه ایران در سال های پس از انقلاب آمریکا، اسرائیل و برخی کشور های منطقه بوده و هستند. این کشور ها همواره به توان نظامی و حجم تهدیدات خود علیه نظام ایران افزوده اند و اخیرا جسورانه دست به اقدامات خصمانه ی تمام عیار می زنند. اگرچه ایران به لحاظ وسعت، توپوگرافی و نیز توان نظامی قابل توجهی که داراست هدف فوق العاده دشواری برای اشغال زمینی است، اما در عین حال در برابر حملات هوایی خصوصا در مورد زیر ساخت های حیاتی که در نوار ساحلی جنوبی قرار دارند، ضعف های قابل توجهی دارد. در عین حال رزم هواپایه همان نقطه ی قوتی ست که دشمنان ایران خصوصا آمریکا به شدت بر روی آن سرمایه گذاری کرده اند. به همین جهت انبوهی از پایگاه های هوایی را در اطراف مرز های ایران تاسیس کرده اند و بعضی کشور های منطقه نیز خاک و پایگاه های هوایی خود را در اختیار آنان قرار داده اند.
       این البته امری نیست که از دید سران و نظامیان دور مانده باشد. اصلی ترین استراتژی ایران در هنگام درگرفتن یک جنگ تمام عیار با آمریکا یا ائتلافی به رهبری آمریکا علیه ایران نابودی سریع این پایگاه ها قبل از آن است که بتوانند نقش مثمر ثمری در طی آن جنگ ایفا کنند. در حالی که نیروی هوایی ایران به لحاظ کمی و کیفی دارای ضعف های عمده است و توان اجرای چنین ماموریتی را خصوصا در برابر قوای هوایی کشور های متخاصم ندارد، عمده تلاش ها و سرمایه گذاری های ایران در طی چند دهه گذشته بر روی موشک های بالستیک برای نابودی این پایگاه ها و حتی ناو های هواپیمابر به عنوان پایگاه های هوایی متحرک، و دیگر اهداف نظامی استراتژیک دشمن متمرکز شده است. در واقع در برابر قدرت هوایی حریف دکترین نظامی ایران بر پایه استراتژی انکار (A2AD) و به طورخاص انکار هوا بنا شده است.
      البته با توجه به وسعت، تعدد و حفاظت شده بودن این پایگاه های هوایی در مورد کفایت و عملکرد توان موشکی متعارف ایران مباحثی از جمله لزوم استفاده از تسلیحات اتمی مطرح شده است که پیش تر به طور مفصل در بسته سیاستی راهبردی  از سوی اندیشکده ممتن تهیه شده است و مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است.
      اما تمامی این استراتژی ها و تاکتیک ها در بعد آفندی مطرح می شود . برنامه ریزی برای یک جنگ تمام عیار نیازمند داشتن راهکارهای پدافندی مناسب نیز می باشد.
      ظهور تسلیحات دوربرد و هدایت شونده یکی از مهمترین عناصر متمایز کننده کارزار های موج دومی و موج سومی است. در طی 3 دهه گذشته مثال های متعددی از عمل کرد و تاثیر گذاری این تسلیحات بر سرنوشت جنگ ها و تمدن ها می توان بر شمرد که عمدتا از جنگ اول خلیج فارس (طوفان صحرا) شروع و با به امروز ادامه و تکامل یافته است. ، سرعت رشد و تکامل این استراتژی و جنگ افزار های مربوطه، میزان اثر گذاری آنها در میادین نبرد، توان دشمنان در بکار گیری گسترده و دامنه دار چنین تسلیحاتی –از جهت مالی، لجستیکی و فناوری- اهمیت و خطر این دست تهدیدات را غیر قابل کتمان ساخته است.
      در یک طبقه بندی کلی بر حسب تعریف راه حل، این تهدیدات را می توان به دو دسته تقسیم کرد.
       
      ·        تهدیدات کروز، هوا سرشی و شبه بالستیک با سرعت های ساب سونیک و حداکثر 3 ماخ
      ·        تهدیدات هوا سرشی، شبیه بالستیک و بالستیک با سرعت های بیش از 3 ماخ و هایپرسونیک
       
      در این راستا در مورد دسته اول تهدیدات معتقد به اهمیت فراوان سامانه های بردکوتاه خصوصا در مقابله با تهدیدات نو ظهور و حملات انبوه توسط تسلیحات دور ایستا و لزوم برخورداری این سامانه ها از استاندارد ها و قابلیت های سطح  بالا هستیم تا نه تنها بقای خود در میدان رزم را حفظ کنند، بلکه ضامن بقای تاسیسات حیاتی برای کشور باشند که بعضا دهه ها عمر و دهه ها میلیارد دلار هزینه صرف ساخت آنها شده و نابودی آنها می تواند ضربات جبران ناپذیر بر پیکره ی ایران عزیز وارد آرد. به رغم پهنه ی وسیع جغرافیایی برخی از مهم ترین و استراتژیک ترین تاسیسات کشور در نقاط مرزی (جنوب) واقع هستند نه در "عمق استراتژیک" کشور، در واقع همیشه و در همه موارد داشتن پهنه ی جغرافیایی وسیع فراهم آورنده ی عمق استراتژیک لازم در همه سطوح نیست. حمله به این تاسیسات نه تنها نیاز به عملیات های پر ریسک عمقی ندارد، بلکه در مواردی مانند تاسیسات پارس جنوبی عدم رعایت اصول پدافند غیر عامل این تاسیسات را به شدت آسیب پذیر ساخته است.
      در مورد دسته دوم تهدیدات سامانه های پدافندی مورد نیاز است که بتواند در محدوده های ارتفاعی مختلف با اهداف بسیار پر سرعت درگیر شود. انواع سامانه های ضد بالستیک در این دسته بندی قرار می گیرند. کار در مورد ساخت این سامانه ها در دنیا از دهه 60 میلادی و ایام جنگ سرد شروع شده و تا به امروز ادامه یافته اند. آمریکا، اسرائیل و روسیه (شوروی سابق) سه قدرت نظامی هستند که بیشترین سرمایه گذاری ها را در این حوزه انجام داده اند که البته به لحاظ سطح فناوری و تعدد سامانه ها آمریکا با اختلاف زیاد از سایرین پیش است. در کشور ما نیز در سال های اخیر با تحویل گرفتن سامانه پدافندی اس-300 و نیز ساخت سامانه باور-372 توان بسیار محدودی در این حوزه پدافندی ایجاد شده که البته برای رویارویی در یک سناریوی جنگی مطلقا کافی نمی باشد و توجه و سرمایه بیشتری در این حوزه مورد نیاز است.
      اما همانند بخش آفندی که در مورد مفید و یا حتی ضروری بودن قدرت آتش اتمی مباحثی از سوی کارشناسان مطرح شده در بخش پدافندی نیز نظراتی از سوی تعدادی از کارشناسان نظامی مطرح شده است که درخور توجه است.
      در مورد تهدیدات دسته اول سابقه توسعه تسلیحات اتمی برای اجرای عملیات پدافندی در علیه اهدافی که می توان آنها را در این دسته قرارداد وجود دارد، از راکت های غیر هدایت شونده هوا به هوای اتمی، تا موشک های پدافندی دوربرد اتمی همچون سامانه اس-200 در نسخه اصلی (نسخه های صادراتی این سامانه فاقد کلاهک اتمی می باشند). نکته اما اینجاست که شکل و نحوه عملکرد تهدیدات جدید به گونه ای است که این راه حل ها را می توان کاملا منسوخ بر شمرد. حملات امروزه نه توسط اسکادران های انبوه و متراکم جنگنده ها و نه توسط فورمیشنی از بمب افکن های استراتژیک همچون بی-52 برای اجرای عملیات بمباران فرشی، صورت می گیرد. حملات دورایستای امروزی که عمدتا توسط موشک های کروز و هوا سرشی هواپایه صورت می گیرد هرچند به صورت انبوه صورت می گیرد اما عموما از مسیرهای متفاوت و در ارتفاع پست انجام می شود و حتی برخی از این تسلیحات همچون  JASSM  این قابلیت را دارند تا محدوده هدف را دور زده و از پشت سر به سمت آنها حمله ور شوند. پرواز در ارتفاع پست معضل دیگری ست که بکارگیری تسلیحات پدافندی با کلاهک اتمی را بسیار خسارت بار می کند. در مورد بکارگیری تسلیحات اتمی پدافندی در بردهای بسیار دور، برای مثال در سناریویی گروهی از بمب افکن های آمریکایی از پایگاه دیگوگارسیا برخاسته و در محدوده دریای عرب ده ها فروند موشک کروز AGM-158ER را روانه خاک ایران می کنند، در چنین سناریویی در میانه مسیر علاوه بر آنکه مساله مسیرهای پروازی غیر متراکم و متعدد وجود دارد، نکته دیگر آن است که به فرض به قدر کافی دور بردن برد پدافند به نحوی که به یک مبدا حمله به قدر کافی همگرا و متراکم برسیم، در اینجا درواقع شکل دیگری از سناریوی انکار هوا را مطرح کرده ایم، به شکلی که انهدام خود پایگاه دیگوگارسیا که مبدا خیزش بمب افکن های آمریکایی به سمت ایران است، عملی تر، به صرفه تر و با پیچیدگی های فنی و عملیاتی به مراتب کمتری همراه خواهد بود.
       
      ولی در مورد تهدیدات بالستیک و هایپر سونیک از آنجایی که سرعت و ارتفاع پروازی این دسته از تهدیدات عموما زیاد است و سرعت واکنش نسبت به آنها محدود، و نیز سر نسل های متاخر توان مانور دهی این تسلیحات افزایش قابل توجهی داشته، نابودی این تهدیدات نیازمند در اختیار داشتن سامانه های پدافندی با سرعت و دقت بسیار زیاد است به نحوی که بتوانند تخریب لازم را نسبت به هدف اعمال کنند.
       
       

       
       
      نسل اول این سامانه ها که در آمریکا و شوروی سابق توسعه یافتند به جهت ضعف در رسیدن به دقت لازم و توان اعمال تخریب مناسب از کلاهک های اتمی بهره می برند تا با شعاع نابودی[1] و قدرت زیاد از انهدام تهدید اطمینان حاصل کنند. به عنوان نمونه می توان از موشک های ضد بالستیک آمریکایی اسپارتان ویژه درگیری با هدف در ارتفاع بلند با کلاهک اتمی به قدرت 5 کیلوتن و موشک اسپرینت ویژه درگیری در ارتفاع کمتر با کلاهک اتمی با قدرت 1 کیلوتن نام برد که هر دو جزئی از سمانه ضد بالستیک سیف گارد بودند. در روسیه امروزی که میراث دار شوروی سابق است تحول عمده ای نسبت به حوزه جنگ سرد نسبت به تهدیدات بالستیک دوربرد رخ نداده و دفاع ضد بالستیک مسکو کماکان بر عهده سامانه های برجای مانده از دوره جنگ سرد است که عملکردی مشابه موشک اسپراینت دارند و از کلاهک اتمی بهره می برند. در مورد آمریکا اما این کشور با توسعه انبوهی از فناوری های جدید و گران قیمت از موشک های غول پیکر با کلاهک اتمی فاصله گرفته و به سمت استفاده از فناوری هایی چون برخورد مستقیم[2] و سرباره کشنده[3] پیش رفته و آنها را جهت بکار گیری در زمین و دریا و محدوده ارتفاع عملکردی مختلف توسعه داده است. لازم به ذکر است که این سامانه ها هنوز در برابر حملات انبوه در حد یک سناریوی آخر الزمانی خصوصا در مورد موشک های قاره پیما محدودیت هایی را در برابر خود دارند هرچند پیشرفت های عمده و چشم گیری خصوصا در دهه های اخیر رخ داده و توسعه و سرمایه گذاری های بیشتر در دست اقدام است. فناوری Hit to kill و نیز Kill vehicle در بین تمامی کشور های جهان تنها در اختیار آمریکا بوده و رژیم اسرائیل نیز با انتقال فناوری از آمریکا تنها به شکل محدودی از این سطح فناوری ها برخوردار است و دیگر کشورها از اروپای غربی گرفته تا روسیه و چین، چه به لحاظ سطح فناوری چه به لحاظ منابع مالی مورد نیاز برای حرکت در مسیر به دست آوردن چنین فناوری هایی با مشکل رو به رو هستند و فاصله بسیار زیادی با آمریکا در این حوزه دارند. با توجه به این موارد ساخت یک سامانه ضد بالستیک، خصوصا ضد قاره پیما که ابزار عمده اعمال قدرت اتمی دشمنان است که به جای آنکه درگیر فناوری های بسیار پیچیده و گران قیمت همچون Kill vehicle بشود، از کلاهک اتمی در محدوده چند کیلوتن بهره ببرد می تواند راه حلی معقول تر و در دسترس تر باشد.
       
       
      والحمدلله رب العالمین
        *در مورد شهید فخری زاده این عبارت مرتبا تکرار شد. 
      [1] Kill radius
      [2] Hit to kill
      [3] Kill vehicle
    • توسط MR9
      فکور90 ، در اصل ، یک پروژه داخلی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران (IRIAF)  بشمار می رفت که تاریخ آغاز آن به اوایل دهه نخست قرن بیست و یکم ( 2000 میلادی ) برمی گردد . به اعتقاد برخی ، در آن زمان هیچ  موشک هوا به هوای عملیاتی AIM-54A فونیکس در فهرست موجودی نیرو وجود نداشت ، در نتیجه  متخصصان نیروی هوایی پیشنهاد دادند  تا قطعات و اجزاء فونیکس ها را با قطعات موشکهای تغییر یافته هاوک ( پروژه سجیل ) بهبود دهند و موشکهای موجود را بحالت عملیاتی بازگردانند .
      با کلید خوردن این پروژه ، به شکل همزمان نیروی هوایی یک قرارداد همکاری را با صنایع شهید بابایی وابسته به وزارت دفاع و پشتبانی نیرو های مسلح با هدف بازگرداندن چند تیر موشک فونیکس بحالت عملیاتی در یک بازه زمانی یکساله (2007-2006) به امضاء رساندند  و برای اطمینان از صحت کار ، چند کارشناس بازنشسته فنی نیروی هوایی ارتش نیز به این پروژه پیوسته و این ایده دنبال شد.
      براساس گزارشهای تایید نشده ، در اوایل کار ، موشکهای از رده خارج فونیکس با استفاده از جستجوگر موشک MIM-23B دوباره عملیاتی شدند . با این حال ، در سالهای بعد (2009-2008) ، زمانی که صنایع شهید بابایی ، یک نسخه بهبود یافته از موشک پدافند هوایی MIM-23B را با رادار و اویونیک جدید برای نیروی هوایی توسعه داد ، این ایده برای کارشناسان بوجود آمد که تمامی موشکهای فونیکس باقی مانده را با اویونیک جدید و رادار موشک شلمچه ، ( نسخه بهبود یافته MIM-23B) به حالت عملیاتی درآورند .
      این موشک با موفقیت کامل مابین سالهای 2009 تا 2010 آزمایش شد ، اما علی الظاهر  در خط تولید انبوه قرار نگرفت . نسخه جدید سجیل / شلمچه  با جستجوگر و اویونیک پیشرفته با شناسه سجیل هوابرد برای تجهیز تامکتهای نیروی هوایی ، فانتوم ومیراژهای اف-یک در حال توسعه است .
      پی نوشت : 
      این تحلیل ، صرفاً یک نظر بشمار می رود و نه تایید و نه رد می گردد . با این حال امیدواریم نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، بیش از پیش ، از قابلیتهای تدافعی ، تهاجمی برخوردار گردد . 
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.