امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

9 minutes قبل , sasasasa گفت:

نیروی هوایی اسراییل و تکنولوژی هوایی امریکایی قبلا امتحانش رو پس داده. این سامانه ها ما هستند که تا حالا امتحان نشده اند و باید امتحان بشن. حتی اگر تو امتحان شکست بخورند فرصت برای اصلاح و ترمیم انها است. تمام کشورهای پیشرفته از جنگ ها برای امتحان تجهیزات ساخت خود استفاده میکنند

موضوع اینه که این سیستم ها قراره امنیت ما رو تامین کنه .... اگه قرار باشه بفرستیم سوریه و زیر و بمش رو در بیارن اونوقت با توجه به برتری تکنولوژی و مالی که دارن راهی برای مقابله باهاش پیدا می کنند و نتیجه ش می شه مثلا ( مثلا ) یک جمر که توی سامانه ی ما اختلال ایجاد می کنه و دیگه ترسی از مقابله با سامانه ی ناشناخته ندارند !!!

ولی آیا ما می تونیم به همون سرعت سیستم های خودمون رو ارتقاء بدهیم و به روز کنیم !؟

هدف نهایی این سیستم ها اینه که مانع از شروع درگیری بشوند نه اینکه توی درگیری هواپیمای دشمن رو ساقط کنند !!! همیشه به یاد داشته باشید که ابتکار عمل با مهاجم هست نه مدافع .... 

  • Like 2
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
5 minutes قبل , sasasasa گفت:

نیروی هوایی اسراییل و تکنولوژی هوایی امریکایی قبلا امتحانش رو پس داده. این سامانه ها ما هستند که تا حالا امتحان نشده اند و باید امتحان بشن. حتی اگر تو امتحان شکست بخورند فرصت برای اصلاح و ترمیم انها است. تمام کشورهای پیشرفته از جنگ ها برای امتحان تجهیزات ساخت خود استفاده میکنند

همیشه باید دقت داشت داریم چه شرایطی را با چه شرایطی مقایسه میکنیم. در جنگ کاملا نابرابر ما با دشمنانمون، هدف حفظ برخی تاکتیکها و روشهای ناهمطراز هست برای ما بیشتر تا حفظ آمادگی کلاسیک تجهیزاتی که هم در تکنولوژی، هم در تعداد و هم در احتمالا کیفیت و تجربه در رده پایین تری قرار میگیرند به طور طبیعی. در اینجا ما از برگهای محدودی چون غافلگیری (هر چند محدود) و ابهام در عملکرد(حتی اگر در واقعیت خودمون ضعفها را بدونیم یا ندونیم) بهره بیشتری خواهیم برد در یک جنگ همیشه سایه بر سر تا هدف آرمانی ارسال سلاح(ریسک)-تست سلاح(زدودن غافلگیری)-یافتن مشکلات(اگر تاکتیکهای متنوع دشمن اجازه بده) و بعد تازه شروع به اصلاح زمانبر اون سلاح. فعلا همینکه ما در قدم اول (واقعا تجربه بیش از یک قرن غرب در تحقیق علمی-تست-تولید و به روز رسانی مدام انواع سلاح ها کجا (اون هم با اشتراک جمعی اطلاعات به صورت اختیاری و گاه اجباری با تمام جهان) و تجربه یک دهه ای ما (در حوزه پدافند اون هم تقریبا از صفر چه در علم و چه خود تولید سلاح) کجا؟ ) بتونیم بحث تولید و به روزرسانی سلاح ها را در حوزه خودشون به کیفیت قابل قبولی برسونیم مفیدتر هست.

 

هر چند قطعا اگر امکانش بود در یک محیط امن و بدون دغدغه ( حمله به تجهیزات-یک جنگ احتمالی و انواع فشارها) مثل روسها، انواع تجهیزاتمون را تست کنیم عالی میشد. کاری که حالا شاید دوستان نپذیریند ولی به نظرم برخی بالستیکهای ما در ورژن های مونتاژی در یمن به هر حال استفاده ازشون درسهای مهمی برای ما داشت تا با ضعفها چه در حوزه خود سلاح و چه تاکتیکها آشنا بشیم و انشاء الله که رفع کنیم.

 

  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

من متاسفانه صحبت های دوستان رو قبول ندارم. بهترین حالت این است که ما سلاح ها مون رو در سوریه امتحان کنیم و اشکالات اون رو در برخورد با تکنولوژی های روز غربی امتحان کنیم و اشکالات رو رفع کنیم.

 

  • Like 2
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

در نهایت در مورد نحوه حمله به حلب جمع بندی در تحلیلها دوستان دارند؟

ALPS.jpg

 

مسافتها به ترتیب فوق 700 و 1100 و تقریبا 200 هست. مسیر سوم فرض حمله از مبدا مناطق تحت کنترل آمریکایی ها از طریق پایگاه امریکایی و با عملیات فریب هست. دایره قرمز محدوده فرضی برد 110 پرتابه GBU-39 هست.

البته به نظر اتفاقا این نوع از حمله از حملات جنوب بی دغدغه تر هست، در این بخش نه مزاحمت کلی روسها و پایگاه هاشون وجود داره مثل جنوب و غرب، نه با توجه به سقوط بخش زیادی از حلب و مرکز در سالهای اخیر و از هم پاشی همون سیستمها و پایگاه های موجود پدافندی و همچنین تاریخ پدافند سوریها که متمرکز در جنوب بوده بردبلندها عمدتا و نبود نیروی هوایی و آسمان در اختیار کشورهایی چون عراق و اردن و مناطق  تصرف شده توسط کردها یک رفت و برگشت تنها مسئله بوده که به خاطر همون فقدان نیروی هوایی و پدافند بلند اگر متوجه هم میشد مقاومت کاری نمیتونست بکنه وقتی پرتابه ها را هم از فاصله امن سامانه های احتمالی موجود برد متوسط در حلب شلیک میکردند.

پ ن: حتی به نظر برای حمله به مراکز عمق سوریه هم این مسیر براشون خصوصا در عدم مواجهه ی جدی تر با روسها و اس-200 های جنوب و دمشق مناسب تر هست و تنها یک اشکال وجود داره. طولانی شدن زمان پرواز و پیچیدگی عملیات هوایی از حیث بعد مسافت و ریسک نقص فنی و اصابت احتمالی و نیاز به فرود اضطراری و حتی سقوط و در نتیجه نجات خلبان ها در فاصله معنادار از مرزهای اشغالی. حتی با وجود دسترسی به پایگاه های امریکایی. در حالیکه عملیاتهای مرسوم در مدیترانه و جولان اشغالی هرگز نه در زمان و نه در ریسک نقص فنی چنین مخاطراتی را نداره و پشتیبانی کاملی وجودخواهد داشت.

این تصویر هم جالب توجه هست به طور کلی.

Aleppo_St.jpg

ویرایش شده در توسط alala
  • Like 1
  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
12 hours قبل , sasasasa گفت:

من متاسفانه صحبت های دوستان رو قبول ندارم. بهترین حالت این است که ما سلاح ها مون رو در سوریه امتحان کنیم و اشکالات اون رو در برخورد با تکنولوژی های روز غربی امتحان کنیم و اشکالات رو رفع کنیم.

 

 وقتی سامانه سوم خرداد ما ضعیفتر از bookm2  باشه لو رفتنش بی معنیه  - مزیت ما رادارهای پسیو و شلیک نا همتراز موشکهای پدافندیه که درسوریه عملی نیست   انتظار تست باور رو اونجا نداشته باشید 

مطمئن باشید همین میزان موفقیت پدافند سوریه در شکار برخی اهداف هم کار ما و رفع همون اشکالاته 

  • Like 1
  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بر 10 فروردین 1398 در 10:23 , TAHA-SH گفت:

اول اینکه برد 60 کیلومتری در چه ارتفاع پرتابی بدست می آید ؟ چون حتما می دانید که برد مهمات سرشی به سرعت و ارتفاع آزاد شدن مرتبط است - طبعا ارتفاع بیشتر هم به نوبه خود یعنی امکان کشف در برد بیشتر

 

سلام مجدد 

یکی از خوبی های میلیتاری این هست که وقتی ابهامی پیش می آید ، مخاطب علاقه مند ، به انحاء مختلف می رود دنبال پاسخ ....

بر 10 فروردین 1398 در 10:52 , MR9 گفت:

سرعت و ارتفاع پروازی فانتومها برای شلیک یا پرتاب مهمات سقوط آزاد مارک82/84 یا مهمات هدایت شونده بومی ، صحبت می کردم، ایشان فرمودند که این اعداد و ارقام در هر نیروی هوایی در ردیف اطلاعات طبقه بندی شده قرار دارند . به همین دلیل اطلاعات خاصی در زمینه نحوه شلیک مهمات عبری ندارم ، با این حال ، شاید دیاگرام های ذیل برای درک بهتر بمباران کمانی  ( toss bombing ) کمک کند .

راجع به  مهمات سُرشی ، تاحال حاضر اطلاعات مشخصی پیدا نکردم ولی یک تجربه مشخص از تاکتیک loft bombing مورد استفاده IAF در خصوص نحوه استفاده از مهمات سقوط آزاد مارک82 وجود دارد . 

در جنگ 1973 ، مشکلی نیروی هوایی رژیم عبری با آن مواجه شده بود ، نحوه چینش واحدهای سام سوری و در برخی مواقع ، یگانهای پدافندی ارتش مصر در کوهپایه ها ( با فاصله مشخص از دیواره یک برجستگی زمینی "طبیعی یا انسان ساخت ")  بود ، برای انهدام این واحدهای ، اجرای تاکتیک carpet bombing امتحان شد ولی جواب نداد به همین خدمه اسراییلی ، یک روش جدید را طراحی کردند. 

فانتوم های عبری که هر کدام به 6 تیر مهمات مارک82 مسلح می شدند ، با سرعت 600 نات ( 1110 کیلومتر در ساعت )  ، در ارتفاع  200 فوتی ( 61 متری زمین )  از پشت مانع بسمت هدف حرکت میگرفتند ، در یک فاصله مشخص ، خلبان  با زاویه 45 درجه نسبت به  دیواره مانع  ، خودش را به ارتفاع  2000 فوتی ( 607 متری) می رساند و بعد با یک بنک 120 درجه ای در یک لحظه همه مهمات خودش را روی  هدف خالی می کرد و بلافاصله مجددا ارتفاع خودش را برای پرهیز از مواجهه با اتش پدافند ، کاهش میداد .

به نظرم ما الان  با ورژن توسعه یافته همین تاکتیک در سوریه برای انهدام سام های سوری مواجه هستم  با این تفاوت که به جای مهمات سقوط آزاد ، مهمات هدایت شونده سُرشی کاربرد پیدا کرده  که میزان خطر مورد اصابت قرار گرفتن جتهای مهاجم کاهش پیدا کند . 

پی نوشت :

1 - چند سال پیش یک دیاگرامی از این تاکتیک دیده بودم  ولی الان حضور ذهن ندارم در کدام کتاب بود .

2- منبع تحلیل فوق ، کتاب arab migs جلد 6 ، صفحه 93 

  • Upvote 10

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

در بررسی این حملات و پیش بینی اونها یک نکته مهم است و اون بررسی آماری رفتار جنگنده ها و پرنده های اسرائیل در هنگام حملات است 

مطمئنا در هر حمله پیش اقداماتی صورت می گیرد از چینش رادارهای هوایی تا آمادگی تیم رسکیو

با توجه به رفتار دشمن در حملات قبل می توان الگوی رفتاری حملات را بدست آورد 

پارامترمعمول تعداد پرندها، چینش پرنده ها با توجه به نوع، سمت و ارتفاع پروازی 

 

با این اطلاعات قبل از شروع حمله 5 الی 15 دقیقه وقت خواهیم داشت که برای مقابله با حمله اقدام کنیم

این فرصت شامل امادگی پدافند، اعلام وضعیت قرمز و آماده باش نیروها است 

 

از سمت دیگر بحث اقدام متقابل و زدن جنگنده پیش میاد که باتوجه به الگوی پروازی اسرائیل زدن پرنده ها زیاد آسان نیست چون تو محدوده آتشبارها نمیان 

مگر اینکه موشک های انفرادی نزدیک مرز جولان آورد و باتوجه به رادارهای عقب و دید منطقه اقدام به شلیک کور موشک پدافندی کنیم 

 

در اقدام سوم زدن فرودگاه پرنده دشمن با موشک 

بطوری که پدافند دشمن در محل نشستن پرنده فعال شود و اور لود کاری روی عملکرد دشمن ایجاد کنیم که اگر برخورد موفق نبود دشمن به زحمت بیفتد و در این شک ها یک اشتباه یعنی برد ما 

  • Like 1
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
34 minutes قبل , arminheidari گفت:

در بررسی این حملات و پیش بینی اونها یک نکته مهم است و اون بررسی آماری رفتار جنگنده ها و پرنده های اسرائیل در هنگام حملات است 

 

چند تا محدودیت جدی در این مورد وجود داره والا شاید تنها راه درست مقابله میبود.

یکی اینکه قطعا کمبود رادارهای برد بلند و دقیق و به تعداد وجود داره در سوریه برای ما ( روسهای خسیس!)

دوم اینکه ترافیک هوایی پرنده های ائتلاف همیشه میتونه گمراه کننده باشه یا اصلا برنامه روتین از پیش تعیین شده ای به صورت تصادفی هر روز اجرا کنند برای گمراهی و اشباع سازی اطلاعات و سوم اینکه قطعا اون مقدار پرنده جنگ الکترونیک هم آمریکایی و هم اسراییلی در منطقه بر روی همون رادارهای موجود هم در حال کار هستند در تقابل با این روکیرد.

  • Like 2
  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
11 minutes قبل , alala گفت:

چند تا محدودیت جدی در این مورد وجود داره والا شاید تنها راه درست مقابله میبود.

یکی اینکه قطعا کمبود رادارهای برد بلند و دقیق و به تعداد وجود داره در سوریه برای ما ( روسهای خسیس!)

دوم اینکه ترافیک هوایی پرنده های ائتلاف همیشه میتونه گمراه کننده باشه یا اصلا برنامه روتین از پیش تعیین شده ای به صورت تصادفی هر روز اجرا کنند برای گمراهی و اشباع سازی اطلاعات و سوم اینکه قطعا اون مقدار پرنده جنگ الکترونیک هم آمریکایی و هم اسراییلی در منطقه بر روی همون رادارهای موجود هم در حال کار هستند در تقابل با این روکیرد.

درسته

مطمئنا حریف اگه متوجه بشه این اقدامات رو بصورت شدید انجام می ده 

ولی نمی تونه اثر انگشتش رو تغییر بده 

تنها نکته مهم تفسیر رفتارها و پروازهاست بویژه با تئوری های بی نظمی و آشفتگی که گاهن جلوی چشم ما هستن و بدیهی 

فقط بدون پیش فرض نگاهشون کرد

مشابه روش هایی که کد انیگما رو شکستن 

 

به هرحال این تغییر بازی مغلوب به غالب است 

و همین قدر که بتونه دو روش و گام بعد رو هم تقویت کنه خودش برد هست 

  • Like 1
  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

به نظرم در حال حاضر هر راه حلی به خاطر نداشتن زیرساخت ها و بستر لازم و با توجه به فوکوسی خیلی زیادی که کشورهای مختلف و به خصوص سرویس های اطلاعاتی - ماهواره ای شون بر روی سوریه دارن و هرگونه اضافه شدن تجهیزات و... رو رصد می کنن، صرفا میتونه نقش سرعت گیر رو در مقابله با نیروی هوایی عبری و عاملی در بازگرداندن حیثیت سیستم پدافندی  سوریه باشه. سوریه سالها می تونست با درس گرفتن از تجربیاتی مثل درو شدن سیستم پدافندی اش در نبرد دره بقاع توسط نیروی هوایی عبری، انتخابی مشابه برای غافلگیری نیروی هوایی عبری در نبرد یوم کیپور توسط پدافند مصر داشته باشه ولی از اونجایی که ساختار نظامی سوریه همیشه یک گام از چیزی که باید عقب تره ،همون روند درو شدن سیستم پدافندی در نبرد دره بقاع در عملیات هایی مثل باغ میوه ( سال 2007) ادامه داشته . در حال حاضر که سوریه درگیر فروپاشی ساختار اقتصادی، چند تکه شدن کشور توسط نیروهای مختلف و فرسایش و از دست رفتن بخش قابل توجهی از ساختار نظامی خودشه انتظاری زیادی ازش نمیره ولی مابین سالهای 1982 تا 2007، 25 سال فرصت وجود داشت. 25 سالی که تصمیم گیرندگان در نیروی هوایی عبری  با هوشمندی اون سالها رو صرف ارتقا و کشف ضعف های ساختاری و پوشش اونها کردند و در مقابل ساختار نظامی سوریه عملا با تغییرات اندک همون چیزی بود که در یوم کیپور (1973) و نبرد داخلی لبنان (1982) با اون به مقابله با خصم پرداخت.  سوریه مثل سابق حمایت بی چون و چرای روسیه رو نداشت و به نظر می رسه روسیه این بار در بازی سوریه بسیار منفعت طلبانه تر از گذشته وارد شد. سوریه چه از نظر پدافندی و چه بخصوص آفندی ضعف های زیادی داشت. هجوم های انتقامی که با نیروی هوایی سوریه می تونست صورت بگیره، نقش قابل ملاحظه ای در تعادل و جلوگیری از گستاخی بیشتر نیروی هوایی عبری می تونست داشته باشه. ولی نیروی هوایی که بیشتر مبتنی بر میگ 21 و سوخو 22 باشه در یک عملیات آفندی به طور پیش فرض محکوم به شکسته و تکیه بر سیستم پدافندی به تنهایی نمی تونه جلوی نیروی هوایی قوی عبری رو بگیره و فعلا سوریه مهره های چندانی برای حرکت نداره و فعلا باید ببینه که این بازی ویرانگر در خاکش به کدام سمت میره...

  • Like 1
  • Upvote 7

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بر 11 فروردین 1398 در 08:19 , TAHA-SH گفت:

 وقتی سامانه سوم خرداد ما ضعیفتر از bookm2  باشه لو رفتنش بی معنیه  - مزیت ما رادارهای پسیو و شلیک نا همتراز موشکهای پدافندیه که درسوریه عملی نیست   انتظار تست باور رو اونجا نداشته باشید 

مطمئن باشید همین میزان موفقیت پدافند سوریه در شکار برخی اهداف هم کار ما و رفع همون اشکالاته 

مگه سامانه سوم خرداد از bookm2 ضعیف تره؟

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
23 hours قبل , sasasasa گفت:

مگه سامانه سوم خرداد از bookm2 ضعیف تره؟

سیستم راداریش بله   - موشک نه

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
    • توسط MR9
      تسلیحات هایپرسونیک ، حوزه جدید برای رقابت
      اعطاء قرارداد توسعه جنگ افزارهای هواپایه فراصوت به لاکهید – مارتین

      واشنگتن : وزارت دفاع ایالات متحده در 13 اوت 2018  اعلام نمود که مناقصه  طراحی و توسعه دومین نمونه از تسلیحات فراصوت مورد نیاز ارتش این کشور را به ارزش 480 میلون دلار به  دپارتمان موشک و سامانه های کنترل شرکت لاکهید- مارتین اعطاء نموده است .
      خبر امضاء این قرارداد در حالی منتشر گردید که پیش از این گمانه زنی هایی در خصوص نیازمندی فوری ارتش این کشور برای طراحی و و تولید تسلیحات هوا- پایه واکنش سریع وجود داشت و گفته شده بود که پشتیبانی های لازم از برنده مناقصه نیز بخوبی انجام خواهد شد این قرارداد ، در واقع ، ایجاد بستر مناسب برای طراحی ، تست و آمادگی برای تولید مهمات واکنش سریع هواپایه (ARRW) بشمار  می آید .

      وزیر نیروی هوایی  ، هدر . ای . ویلسون در این زمینه می گوید :" ما قصد داریم تا بسرعت و با بهره گیری از بهترین فناوری در دسترس ، در کوتاه ترن بازه زمانی ممکن ، قابلیت رزم هایپرسونیک را در اختیار نیروی هوایی قرار دهیم "

      پروژه ARRW ، یکی از دو تلاش ارتش ایالات متحده  برای نمونه سازی تسلیحات ماوراء صوت است که به نیروی هوایی  در توسعه قابلیتهای رزمی کمک می کند . نیروی هوایی ارتش ایالات متحده  ، با استفاده از دسترسی های داده شده  بخش 804 از اجازه نامه FY16 قانون دفاع ملی ، مجاز است تا سرمایه گذاری لازم برای توسعه این تسلیحات تا سال 2021 را داشته باشد . این پروژه قرار است تا در شعبه اورلاندو (فلوریدا ) شرکت لاکهید- مارتین اجرا گردد و انتظار می رود تا اواخر نوامبر 2021 به نتیجه قطعی برسد .

      از سویی دیگر ، مدیران ارشد وزارت دفاع  ، آژانش دفاع موشکی ، نیروی هوایی ، نیروی دریایی ، و ارتش روز 28 ژوئن  سال جاری توافقنامه ای را بصورت مشترک به امضاء رساندند که در آن بر همکاری و توسعه فناوری مهمات هایپرسونیک سُرشی ، تاکید وجود داشت .

      ژنرال دیوید . ال . گلدفین ، رییس ستاد نیروی هوایی ، در این زمینه می گوید :
      " این تیم مشترک  برای رقابت نیازمند ایجاد چابک سازی سازمانی خواهد داشت ، مرزهای فناوری در این برنامه بطور قطع جابه جا میشود و ما می بایست سهم خود را از این رقابت جدید ، داشته باشیم "
      انعقاد این قرار داد ، به دولت اجازه می دهد تا به نیاز فوری نیروهای مسلح ، پاسخ مناسب دهد ، به همین دلیل شروع به کار این پروژه ، به فاصله 180 روز پس از امضاء تعیین شده است .

      برنامه دوم نیروی هوایی برای طراحی تسلیحات هواپایه  فراصوت ، سرمایه گذاری برروی پروژه  جنگ افزار ضربتی متعارف فراصوت (HCSW) نام دارد . در مجموع ، این دو برنامه ، قابلیتهای منحصربفردی را برای ارتش فراهم می کند ، گرچه  هرکدام ازاین دو طرح ، رویکردهای فنی متفاوتی را دنبال می کنند . چنانکه برنامه ARRW تلاشی است میان نیروی هوایی و دارپا برای توسعه فناوری که امکان ارتقاء آن وجود دارد ، در حالی که برنامه HCSW ، بیشتر بر روی استفاده از فناوری هایی که وارد دوره بلوغ خود شده ، متمرکز شده است .
      پی نوشت :
      1- در یک دهه اخیر ، مفهوم جدیدی واردسازمانهای مسلح شده و آن ، " چابک سازی " سازمان است ، طبیعتا" سازمان های به اصطلاح " تنبل" در چنین وضعیتی ، محلی از اِعراب ، نخواهند داشت .
      2- نکته جالب اینجاست که مدیریت حاضر نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ( بعنوان متولی این دوبرنامه ) ، آنچنان به این فناوری علاقه مند شده که روی دو برنامه مشابه ، همزمان سرمایه گذاری می کند ، طبیعتا" در اینجا ( و نه الزاما"در یک سازمان قرن بیست و یکمی نظیر پنتاگون )  پول به هیچ عنوان مطرح نیست ، بلکه ، پیش فرضها ، عملکرد و آینده نگری مدیریت سازمان ، تاثیر گذار خواهد بود .
       
      صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9
       
    • توسط Azarakhsh
      مهر: فرمانده نیروی هوایی روسیه از تصمیم این کشور برای ساخت سیستم جدید دفاع هوایی با نام اس-500 خبر داد.

      "الکساندر زلین" امروز سه شنبه با اعلام این مطلب گفت : اس 500 مدل ارتقا یافته اس 400 محسوب می شود.

      به گفته فرمانده نیروی هوایی روسیه، سیستم اس 500 قادر است تمامی هدف های بالستیک وایرنگر تا فاصله پنج کیلومتری را تنها در ظرف چند ثانبه منهدم کند.

      زلین در پایان گفت : تنها روسیه قادر به ساخت چنین سیستم دفاعی است.

      بر اساس این گزارش، سیستم های دفاعی مدل اس، از پیشرفته ترین سیستم های دفاع هوایی محسوب می شود؛ بطوری که در یک سال گذشته شایعات مربوط به فروش سیستم موشکی اس 300 روسیه به برخی کشورهای منطقه سر و صدای زیادی به پا کرده و موجب نگرانی رژیم صهیونیستی نیز شده است.

      http://www.asriran.com/fa/pages/?cid=80745
    • توسط farmandekoll
      بعد از ظهور جنگنده رهگیر Su-27 و آشکار شدن تواناییهای بالقوه آن( بخصوص در برابر نمونه غربی یعنی F-15 Eagle) روسیه در پی تغییر و بهبود این جنگنده متناسب با نیازها و خواستهای مشتریان شد. در نتیجه مدلهای مختلفی از این هواپیما طراحی و عرضه شد که یک گروه از آنها جنگنده سوخوی Su-30 بود که به کشورهای هند، چین، اندونزی، ویتنام و مالزی صادر شد. در ادامه به معرفی انواع مختلف Su-30 می پردازیم.

      Su-30 : جنگنده رهگیر دو سرنشینه

      این مدل که در واقع Su-27PU می باشد - بعدها Su-30 خوانده شد – در اواخر دهه 80 میلادی به عنوان جنگنده رهگیر دور برد و پست فرماندهی هوایی توسعه و ظهور یافت.در شروع پروژه Su-27UB هواپیمای آموزشی رزمی به عنوان پایه این مدل انتخاب شد. زیرا این مدل هم مزیت های رزمی Su-27 و هم دو سرنشینه بودن را داشت. برای برآورده کردن برد زیاد امکان سوختگیری هوایی به Su-27UB داده شد. سیستمهای اویونیک( الکترونیک پروازی) آن بهبود یافت. سیستمهای ویژه ارتباطی و هدایتی برای فرماندهی پروازهای جمعی با جنگنده های تک سرنشینه Su-27 نیز بر روی این هواپیما قرار داده شد. در کاکپیت عقب یک نمایشگر بزرگ CRT ( نمایشگرهایی مانند تلویزیون) قرار داده شد که به لیدر آرایش، اطلاعات تاکتیکی مانند هدف ها و رهگیر ها را نشان می دهد. سیستمهای ناوبری و پرواز با سیم نیز ارتقا یافته اند. فقط تعدادی از این هواپیما در نیروی هوایی روسیه وارد خدمت شدند.


      Su-30MK : جنگنده چند منظوره دو سرنشینه


      در سال 1993 سوخوی نمونه های نخستین Su-30 را به نمونه اثباتگر برای به فروش رساندن مدل های چند منظوره که Su-30MK خوانده می شدند، تبدیل کرد. MK که در آن M به جای Modified و K به جای Commercial (در زبان روسی) است نشان می دهد که این نمونه برای بازار صادراتی توسعه یافته است. در هسته این مدل سیستم کتنرل آتش چند منظوره ارتقا یافته با توجه به درخواست مشتریان قرار داده می شود. توانایی هوا به زمین هواپیما به طور قابل ملاحظه ای ارتقا داده شده است و موشکها و بمب های متنوعی نیز برای انتخاب تسلیحات آن افزوده شده است. برای نقشهای هوا به هوا موشک میان برد RVV-AE ( R-77 اَدر یا آمرامسکی) با سیستم هدایت راداری فعال قابلیت نصب پیدا کرده است.

      Su-30K و Su-30MKI: فلانکر های دو سرنشینه هند

      هند اولین خریدار جنگنده Su-30MK بود. برای برآورده کردن نیازهای هند، Su-30MKI توسعه یافت. Su-30MKI تفاوت قابل توجهی با Su-30MK دارد. بطوریکه در آن کانارد(پیش بال) و دو موتور AL-31 جدیدتر با توانایی تغییر بردار رانش قرار داده شده است که مانور پذیری هواپیما را بسیار بالا برده است. این موتور ها با تراست 130 کیلو نیوتون هواپیما را به حداکثر سرعت 2125 کیلومتر در ساعت (2 ماخ ) می رساند. دریچه موتورها قابلیت چرخش تا 15 درجه افقی و عمودی را دارد. البته موتور های نمونه Su-30K دارای سیستم تغییر بردار رانش نمی باشند. رادار Su-30MKI ، NIIP N011M بوده که همان رادار استفاده شده در جنگنده Su-35 و Su-37 می باشد و سازگار با انواع موشکهای هوا به زمین و هوا یه هوا از جمله R-60 آفید، R-73 آرچر، R-27 آلامو و R-77 اَدر را می باشد. سیستمهای ناوبری و نمایشگر های سربالا نیز با سیستمهای ساخت سکستانت اویونیک فرانسه جایگزین شده اند.



      Su-30MKK : جنگنده چند منظوره دوسرنشینه چین

      Su-30MKK چندمنظوره، دوسرنشینه و برای چین توسعه یافته است.این مدل نیز مانند Su-30MKI دارای کاکپیت دو سرنشینه بوده که از نمایشگرهای چند منظوره در آن استفاده شده است. بعلاوه این مدل دارای توانایی سوختگیری هوایی می باشد. در این مدل از بالهای بزرگتر Su-35 برای جای دادن سوخت بیشتر استفاده شده است. Su-30MKK فاقد کانارد بوده و موتور آن مانند دیگر مدلها توربو فن Al-31F بدون سیستم تغییر بردار رانش می باشد که البته از نمونه MKI تراست کمتری تولید می کند (122.58 کیلو نیوتون) که هواپیما را به حداکثر سرعت 2125 کیلومتر در ساعت(2 ماخ ) می رساند. رادار Su-30MKK، N001VE بوده که سازگار با موشک R-77 اَدر می باشد. این هواپیما مانند دیگر هم خانواده های خود قادر به حمل طیف وسیعی از موشکهای هوا به زمین و هوا به هوا می باشد که در 12 جایگاه تعبیه شده قرار می گیرند. از دیگر سلاحهای قابل حمل این مدل می توان به R-60، R-73 آرچر و R-27 آلامو به همراه یک توپ 30 میلیمتری با 150 توپ اشاره کرد. همچنین حداکثر وزن برخاست با تقویت ارابه فرود و بدنه به 38000 کیلوگرم افزایش یافته است. در سال 1999 سوخوی، T10PU-5 ( نمونه اولیه Su-30) را به مدل MKK تغییر داد و اولین پرواز آن در 9 می 1999 انجام شد. در ادامه در 19 می همان سال تولید Su-30MKK با شماره سریال 501 آغاز شد.




  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.