Recommended Posts

10 hours قبل , MR9 گفت:

شبح مهندسی معکوس گربه دو دُم گرومن

اعلام رسمی آغاز توسعه یک جنگنده سنگین وزن بومی  در ایران  

 

 

 

ما یک پروژه جنگند سنگین داریم. یک پروژه موتور توربو فن سنگین هم داریم. طبیعتا این پروژه اف 14 و موتور tf30 است. ولی اگر روس ها سوخو 30 و موتور al31 را به ما بدهند جایگزین اف 14 خواهد شد. یعنی فعلا ظاهرا پروژه اف 14 دو هدف دارد. 1- اگر روس ها دانش سوخو 30 و al31 را به ما دادند این یک پروژه دست گرمی برای ایجاد زیرساختار علمی برای جذب دانش ان است و اگر ان اتفاق بیافتد این پروژه کنسل میشود. 2- اگر روس ها سوخو را ندادند این پروژه جدی تر شده و ادامه می یابد. البته احتمالا در این حالت از چین و روسیه هم کمک های گرفته خواهد 

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

 

1 ساعت پیش, sasasasa گفت:

 

ما یک پروژه جنگند سنگین داریم. یک پروژه موتور توربو فن سنگین هم داریم. طبیعتا این پروژه اف 14 و موتور tf30 است. ولی اگر روس ها سوخو 30 و موتور al31 را به ما بدهند جایگزین اف 14 خواهد شد. یعنی فعلا ظاهرا پروژه اف 14 دو هدف دارد. 1- اگر روس ها دانش سوخو 30 و al31 را به ما دادند این یک پروژه دست گرمی برای ایجاد زیرساختار علمی برای جذب دانش ان است و اگر ان اتفاق بیافتد این پروژه کنسل میشود. 2- اگر روس ها سوخو را ندادند این پروژه جدی تر شده و ادامه می یابد. البته احتمالا در این حالت از چین و روسیه هم کمک های گرفته خواهد 

 

مشکلی که اف-14 داره ایران نمیتونه در گلوگاه ها از کمک کشور سازنده استفاده کنه ولی فرضا اگر یک نمونه جنگنده سنگین روسی مدنظر باشه (فرضا میگ-29) شاید در روند طراحی با بده بستان های مالی بتونه از طرح های پایه کشور سازنده استفاده کنه و یک طور مشارکت در ساخت را شاهد باشیم ولو به صورت غیرمستقیم و ولو به صورت تک کمک ها در برخی فرآیندهای بن بست. حتی اگر کشور مدنظر همکاری بیشتری کنه (یا حتی چینی ها با اشتراک در برخی محصولات مشترک) حتی طرح از محصول ابتدایی میتونه فراتر بره و یکسری ارتقاها با توجه به محصولات جدیدتر هم خانواده در کشور مبدا را هم در ساخت مدنظر قرار بگیره. (اویونیک، رادار، تسلیحات، موتور و ...)

  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
59 minutes قبل , alala گفت:

 

 

مشکلی که اف-14 داره ایران نمیتونه در گلوگاه ها از کمک کشور سازنده استفاده کنه ولی فرضا اگر یک نمونه جنگنده سنگین روسی مدنظر باشه (فرضا میگ-29) شاید در روند طراحی با بده بستان های مالی بتونه از طرح های پایه کشور سازنده استفاده کنه و یک طور مشارکت در ساخت را شاهد باشیم ولو به صورت غیرمستقیم و ولو به صورت تک کمک ها در برخی فرآیندهای بن بست. حتی اگر کشور مدنظر همکاری بیشتری کنه (یا حتی چینی ها با اشتراک در برخی محصولات مشترک) حتی طرح از محصول ابتدایی میتونه فراتر بره و یکسری ارتقاها با توجه به محصولات جدیدتر هم خانواده در کشور مبدا را هم در ساخت مدنظر قرار بگیره. (اویونیک، رادار، تسلیحات، موتور و ...)

 

اف 14 بدلیل قابلیت حمل بالا برای بحث یک جنگنده مینی آواکس بسیار مفید هست 

عیبش سطح مقطع راداری بالایش هست که باید اصلاح بشه 

در مورد رادار و تسلیحات روش قبلا کار شده و خیلی پیشرفت ها براش ایجاد شده است 

 

چیزی که میشه گفت بال ها بدلیل تیتانیوم و موتور چالش ها هستند برای تولید 

اگر چه در این موارد سال ها پیش موفقیت هایی گفته شده است 

 

در نهایت برای ساخت اف 14 مشکل خاصی جز برنامه ریزی تولید نداریم

ولی موتور باید تقویت بشه

طراحی و سطح مقطع راداری باید اصلاح بشه

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, alala گفت:

 

 

مشکلی که اف-14 داره ایران نمیتونه در گلوگاه ها از کمک کشور سازنده استفاده کنه ولی فرضا اگر یک نمونه جنگنده سنگین روسی مدنظر باشه (فرضا میگ-29) شاید در روند طراحی با بده بستان های مالی بتونه از طرح های پایه کشور سازنده استفاده کنه و یک طور مشارکت در ساخت را شاهد باشیم ولو به صورت غیرمستقیم و ولو به صورت تک کمک ها در برخی فرآیندهای بن بست. حتی اگر کشور مدنظر همکاری بیشتری کنه (یا حتی چینی ها با اشتراک در برخی محصولات مشترک) حتی طرح از محصول ابتدایی میتونه فراتر بره و یکسری ارتقاها با توجه به محصولات جدیدتر هم خانواده در کشور مبدا را هم در ساخت مدنظر قرار بگیره. (اویونیک، رادار، تسلیحات، موتور و ...)

 

میگ 29 تو رده بندی ها یک جت سبک یا نیمه سنگین محسوب میشه. میگ 29 رزومه خوبی نداره. این جنگنده که یکی از پرتعداد ترین جنگنده های دنیا است تا حالا یک پیروزی هوایی ثابت شده نداره. برای همین میگ 35 هم که ارتقا میگ 29 است خیلی مورد استقبال نبود. موتور rd33 توربو فن نیست. ظاهرا مدل های جدیدترش توربو فن هستند ولی نمونه ایران توربو فن نیست. هدف پروژه ساخت یک توربوفن سنگین است که بارها اعلام شده.  به هر حال شنیده ها حاکی از این است که سراغ اف 14 و tf30 رفته اند. خالا نمی دونم چقدر شنیده ها مستند است

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
45 minutes قبل , arminheidari گفت:

 

در نهایت برای ساخت اف 14 مشکل خاصی جز برنامه ریزی تولید نداریم

ولی موتور باید تقویت بشه

طراحی و سطح مقطع راداری باید اصلاح بشه

!!!؟

ما بعد از بیش از ۲۰ سال هنوز توان تولید کوثر و موتور جی ۸۵ رو پیدا نکردیم، که بسیار بسیار ساده تر از طرح هایی همچون تامکت هست.

 

مطمئنا اگر طرح جنگنده سنگین خیلی خیلی جدی باشه و بسیار جدی هم پیگیری بشه خیلی خوشبینانه، در بهترین شرایط تا ۱۰ سال دیگه هم منتظر محصول عملیاتی این طرح نباشید.

 

مگر اینکه طرح مشترکی با کمک یک کشور ثالث قرار باشه اجرا بشه.

 

ما اگه خیلی جدی باشیم در توسعه و تولید انبوه جنگنده در این فاصله می تونیم از همین پلتفرم کوثر یک جنگنده کاربردی برای مقاصد دفاع هوایی یا چند منظوره هم توسعه و تولید کنیم.

  • Upvote 6
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
4 minutes قبل , M-ATF گفت:

!!!؟

ما بعد از بیش از ۲۰ سال هنوز توان تولید کوثر و موتور جی ۸۵ رو پیدا نکردیم، که بسیار بسیار ساده تر از طرح هایی همچون تامکت هست.

 

مطمئنا اگر طرح جنگنده سنگین خیلی خیلی جدی باشه و بسیار جدی هم پیگیری بشه خیلی خوشبینانه، در بهترین شرایط تا ۱۰ سال دیگه هم منتظر محصول عملیاتی این طرح نباشید.

 

مگر اینکه طرح مشترکی با کمک یک کشور ثالث قرار باشه اجرا بشه.

 

ما اگه خیلی جدی باشیم در توسعه و تولید انبوه جنگنده در این فاصله می تونیم از همین پلتفرم کوثر یک جنگنده کاربردی برای مقاصد دفاع هوایی یا چند منظوره هم توسعه و تولید کنیم.

 

یادته آرخش کی پرواز کرد؟ شهید ستاری داشت برای رهبری صحبت می کرد و هواپیما جلوی رهبری مانور داد؟

اون موقع با کمترین تکنولوژی سریع ساختنش ولی تا ستاری شهید شد کل کار افتاد و الان هم پسرش اومده هل میده 

در حالی که تو این مدت پروژه های پراکنده انجام شده است ولی یکپارچه و نهایی نمیشن

 

  • Like 1
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

روس ها و چینی ها به اعتقاد من مصمم به تقویت توان دفاعی ایران هستند. همین الان من حدس میزنم که پروژه های نداجا با کمک چین داره جلو میره. اگه تحریم برداشته بشه به ایران هواپیما خواهند داد. اگه این اتفاق نیافته به صورت غیر علنی برای ساخت و ارتقا یک پلتفرم مثلا اف 14 به ایران کمک موثر خواهند کرد. اگر این اتفاق بیافته یعنی یک کمک موثر خارجی وجود داشته باشه ممکنه طی 4-5 سال بشه یک جنگنده نسبتا به روز با ارتقا اف 14 داشت. 

  • Like 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

بسم ا...

 

سانحه هواگرد آموزشی نیروی هوایی - اصفهان 

 

پی سی-7 ، تی-90 !!!! ( استغفرا...) !!!!! اس-68 !!!!

 

photo_2020-07-26_12-17-47.jpg

  • Upvote 13

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
2 hours قبل , MR9 گفت:

بسم ا...

 

سانحه هواگرد آموزشی نیروی هوایی - اصفهان 

 

فرود به اشتباه با چرخهای بسته در پروازهای آموزشی زیاد رخ می دهد که دلیل اصلی آن نخست بی تجربگی کارآموز و دیگری حواس پرتی استاد خلبان و مراقبت برج برای یادآوری این موضوع به شاگرد خلبان است. البته با توجه به این که تی-۹۰ گرامی ما روی بخش خاکی سینه به زمین زده است نشان می دهد هواپیما احتمالا” دارای نقص فنی بوده و حتی قادر به فرود هواپیما روی جاده آسفالت مجاور خود هم نبوده است، البته گویا تلاشی هم در این راه نشان داده چرا که هواپیما به موازات جاده است.

راستی اون دوستمان دارد با موبایلش از چه چیزی درون کاکپیت فیلم برداری می کند؟؟؟

  • Like 1
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 hour قبل , Brave_Heart گفت:

به این می گویند نداشتن یک رهبر کاربلد (leadership) برای برنامه ریزی و پیگیری اهداف و برنامه های نیروی هوایی.

متأسفانه در بسیاری از کشورهای جهان از جمله ایران، نخبگان علاقه ای به امور نظامی و جذب شدن در نیروهای مسلح ندارند و بیشتر دانشجویان دانشکده های افسری و هوایی را جوانانی تشکیل می دهند که جاهای دیگر شانسی برای پیشرفت نداشته اند (البته این هم در ذهن خودشان است وگرنه استعدادهای خاص تحت شرایط خاص کشف می شوند، البته نه در کشورمان!). به بیان دیگر از سر ناچاری و درماندگی جذب نیروهای نظامی می شوند و از اینرو در طول خدمت خود تنها حضور فیزیکی در محل کار داشته و به دنبال لقمه ای نان برای خود و خانواده‌هایشان هستند. سوی دیگر پیشرفتهای نظامی هم بخش خصوصی است که بتواند مرتب کارفرما را با ارائه محصولات متنوع و کاربردی به پیشرفت و بازسازی ساختار خود وادار کند که آن هم در ایران به دلیل مردمی نبودن حکومت و در نتیجه عدم وجود اطمینان به بخش خصوصی به اصطلاح ول معطل است. همچنین در ایران به ویژه، موضوعات عقیدتی و فرهنگ چاپلوسی برای به اصطلاح مسؤولان کار را از کشورهای دیگر هم سخت تر کرده چرا که از شروط لازم برای پیشرفت در ارگان‌های نظامی ظاهر سازی و چاپلوسی برای به اصطلاح مسوؤلان است. یک فرد نظامی هر چقدر هم عاشق ایران و مردم ایران باشد پس از مدتی تلاش و از خودگذشتگی انتظار پیشرفت در سازمان خود را دارد و تا آخر عمر که نمی تواند در یک محدوده  باریک در جا بزند و شاهد باشد هم دوره ای اش به دلیل ... یک شبه ره صد ساله را پیموده است. 

شهید والامقام ستاری در این میان یک استثناء بود و بنده این موضوع را سالها پیش در جریان گفتگو با جناب شوقی ‌بعدها با فرزند ایشان در شرکت نفت متوجه شدم. این شهید بزرگوار به آنچه انجام می داد علاقه داشت ‌و زندگی خود را صرف پیشرفت نیروی هوایی کرده بود. اینکه از دوران جوانی به ترجمه مقالات نظامی و چاپ آنها در رسانه های ارتش می پرداخت نشان می دهد که به آنچه بعدها انجام داد علاقمند بود و از آن لذت می برد و دلیل پیشرفتش هم همان علاقه به کارش بود. اینکه نام فرزند خود را سورنا برگزیده بود، نشان علاقه اش به ایران بود. این که برخلاف علی لاریجانی و معصومه ابتکار و مختار کلانتری و غلامعلی حداد عادل و محمود دانش جعفری و .... فرزندش را از رفتن به آمریکا آنهم از رفتن به یکی از بهترین دانشگاه‌های جهت (برکلی) منع کرد مشخص می کند که انسان دو رویی نبود و‌هدفش داشتن زمین های کلان در اطراف شهرهای بزرگ و ویلا در لواسان و پرستو بازی با زنان صیغه ای و ... نبود.

حسودان و کوتوله های فکری نظام هم قطعا” چنین چیزی را تحمل نمی کردند و صدالبته نکردند و دیدیم آنچه شد.  

 

نوشته ای که نوشتید پر از کلید واژه های مهم و اساسی بود 

 

نداشتن کلمه درستی نیست 

اول تربیت نکردن هست 

دوم عدم اجازه رشد ویا بکارگیری افراد مستعد 


- در مورد تربیت نیرو نخبه و مدیر قابل و علاقه مند

انجام کاری های مورد علاقه یکی از کلید های موفقیت در زندگی هست 

هر انسانی مستعد هست و استعداد خاصی دارد

مهم ایجاد انگیزش و حمایت برای پیمودن این مسیر هست 

متاسفانه در کل جامعه ما معیاری مثل پول و ... را بر پیگیری علاقه اولویت بالا می دهیم

جمله برو پزشکی برو مهندسی پول توش هست و .... خیلی آشنا هست و معمولا افراد کمی در این مسیر شکوفا می شوند 

همه این ها یعنی ضعف در آموزش و تربیت افراد در جامعه، خانواده و سیستم آموزشی 

 

 

- در مورد عدم رشد و بکارگیری افراد مستعد

این مشکل همانطور که گفتید اول فساد و دوم ضعف سیستم در شناسایی نخبه ها هست 

این مسائل در غرب و امریکا هم بوده است ولی با کمک مبنا گذاری بر بهره وری و نتیجه کار به افراد نمره دهی کرده و افراد نخبه را مشخص می کردند

و در مقابل فساد با ایجاد شفافیت و محدودیت برای مقامات بالا با انتصاب های غیر منطقی مقابله می کردند

این روند ها کند ولی مهم هست

 

 

انجام کار سیستمی و تغییرات انقلابی 

همیشه تغییرات بزرگ محصول تلاش آدم های علاقمند و پیگیر بوده است 

از مغز متفکر موشکی آلمان ( و بعد در آمریکا) فون براوون گرفته تا در شوروی و همچنین تهرانی مقدم در ایران ( مستند space race ) رو نگاه کنید

معمولا چنین تغییراتی موانعی دارد که فقط ایمان و علاقه از پس آن بر می آید 

جوامع پس از حصول موفقیت برای ادامه روند سیستمی متعادل طراحی می کنند تا انقلاب جدید حفظ شود ، به بیان دیگر شما دو نیرو دارید، نیروی خط شکن و نیروی ثبیت گر

هرکدام کاربردش با دیگری متفاوت هست ولی لازم و ملزوم هم هستن

برای مثال دانشگاه ها و مدارس نتیجه یک انقلاب آموزشی در دو صده اخیر بود ولی هرچند وقت پس از تثبیت جهش و تغییر دیگری به سوی آینده نیاز هست

پس ظهور افرادی چون ستاری یک فرآیند منطقی هست ولی به نسبت دیگر کشورها کمتر رخ می دهد که علت کم بودن این اتفاق باید دیده شود

 

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
11 minutes قبل , Brave_Heart گفت:

فرود به اشتباه با چرخهای بسته در پروازهای آموزشی زیاد رخ می دهد که دلیل اصلی آن نخست بی تجربگی کارآموز و دیگری حواس پرتی استاد خلبان و مراقبت برج برای یادآوری این موضوع به شاگرد خلبان است.

 

البته همیشه هم اینطور نیست ، ممکن هست نقص فنی و بازنشدن ارابه فرود باشد که این هم صدها مورد در تاریخ هوانوردی رخ داده و چیز تازه ای نیست که موجب تعجب بشود 

در سوانح هوایی معمولا" چند عامل دست به دست هم میدهد تا یک سانحه رخ بدهد ، از اشتباه خدمه تا نقص فنی پرنده تا جریانات هوایی روی باند ( از جمله پدیده قیچی باد ) و....  که در اینجا یا نقص فنی و باز نشدن ارابه فرود هست یا فراموشی خدمه و یا هر دو 

با توجه به اینکه علت این حوادث هیچ وقت منتشر نمی شود ، باید همه اینها را باهم دید 

  • Like 1
  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

با توجه به اینکه هواپیما جدیدا تحویل شده و هواپیما هم در فضای خارج از باند فرودگاه رود اومده فکر کنم در خبرها هم داشتیم فرود اضطراری، بنابراین محتمل ترین گزینه نقص فنی هست. 

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
2 hours قبل , M-ATF گفت:

با توجه به اینکه هواپیما جدیدا تحویل شده و هواپیما هم در فضای خارج از باند فرودگاه رود اومده فکر کنم در خبرها هم داشتیم فرود اضطراری، بنابراین محتمل ترین گزینه نقص فنی هست. 

همان گونه که بنده هم عرض کردم نقص فنی بوده ولی نه در ارتباط با ارابه های فرود. اگر ارابه های فرود نقص فنی داشتند هواپیما روی باند فرودگاه یا جاده آسفالت سینه نشینی می کرد نه جایی پر از سنگ و خاک. هواپیما احتمالا” دچار نقص فنی شده و تصمیم به فرود اضطراری گرفته ولی شاگرد و استاد فراموش کرده اند که چرخها را باز کنند.

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
11 hours قبل , M-ATF گفت:

با توجه به اینکه هواپیما جدیدا تحویل شده و هواپیما هم در فضای خارج از باند فرودگاه رود اومده فکر کنم در خبرها هم داشتیم فرود اضطراری، بنابراین محتمل ترین گزینه نقص فنی هست. 

 

بسم ا

 

اصطلاح belly landing  یا gear-up landing  در صنعت هوانوردی ، معمولا به حوادثی گفته می شود که

 

1- خلبان فراموش کرده باشدارابه را باز کند

2-  ارابه فرود به خاطر نقص فنی باز نشود.

 

با توجه به اینکه در عکس منتشر شده ، چیزی مشخص نیست ، ممکن هست ارابه فرود باز شده باشد ولی در جای خودش قفل نشده و ارابه فرود  هواپیما بلافاصله بعد از لمس زمین ، به داخل دهلیز خودش برگشته و هواپیما از جاده آسفالت خارج شده باشد . اگر فلاپها را دقت کنید ، می بینید پایین داده شده ، یعنی خدمه جاده را دیدند ، چک لیست فرود اضطراری را مرور کردند ، فلاپها را دادند پایین تا سرعت فرود کمتر بشود ولی احتمالاچرخ ها درست در جای خودشون قفل نشدند ، که بطور طبیعی هم به محض فرود ، از مسیر خارج شدند . این اسکرین شاتی که از روی خبر رسانه ملی برداشته شده ، یحتمل باید مربوط باشد به تیم بررسی سانحه نیروی هوایی که مشغول مستند سازی حادثه هستند . حداقل از این زاویه ، چنین برداشتی میشود کرد .

 

tudm12_NSTfield_image_socialmedia_var_15

 

یک حادثه مشابه برای پی سی-7 نیروی هوایی مالزی ( ژانویه 2019 )

 

iran_plane_crash_0506161-500x312.jpg

 

این هم یک حادثه مشابه نیروی هوایی ( ژوئن 2016 )

 

  • Upvote 11

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
17 hours قبل , MR9 گفت:

بسم ا...

 

سانحه هواگرد آموزشی نیروی هوایی - اصفهان 

 

پی سی-7 ، تی-90 !!!! ( استغفرا...) !!!!! اس-68 !!!!

 

photo_2020-07-26_12-17-47.jpg

ملخ بالایی سالمه که نشون میده هنگام فرود موتور خاموش بوده

 

  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط FLANKER
      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385294.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385295.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385335.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385333.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385300.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385309.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385302.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385304.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385306.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385307.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385334.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385336.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385337.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385338.jpg
    • توسط GHIAM
      با استفاده از طول استند موشک فاتح، تونستم ابعاد موشک فتح را به دست بیاورم. موشک فتح دارای طول 6.5 متر و قطر 40 سانتیمتر است. این موشک نسبت به فاتح110 حدودا 2.30متر کوتاهتر و 20 سانتیمتر قطر کمتری دارد.  
      هیچ گونه اطلاعاتی از جنس موتور و جنس بدنه موشک وجود ندارد. اما احتمالا فتح موشکی با وزن 800-900 کیلوگرم، برد  200 - 300 کیلومتر و سرجنگی 150-200 کیلوگرمی باشد. به نظر میر‌سد سپاه قرار است این موشک را جایگزین نسخه های اولیه فاتح 110 کند. هرچند سرجنگی سبکتری نسبت به فاتح دارد برای زدن اهداف نرم از جمله زیرساخت‌های نفتی، مراکز صنعتی، اهداف غیرمقاوم نظامی و ... بسیار موثر است. 
      با توجه به ابعاد و وزن موشک فتح، می‌توان 4 تیره از این موشک را مانند فجر 5 از روی حامل IVECO پرتاب کرد.  
       

       
       

       

       
       
       
    • توسط mehdipersian
      شناور شهید باقری به بالگرد، موشک و پهپاد مجهز خواهد شد 
      فرمانده نیروی دریایی سپاه:

      شناور شهید باقری که در آینده ساخت آن به اتمام می‌رسد، علاوه بر داشتن یک ناوگروه در داخل خود، باند پرواز هم دارد که پهپاد می‌تواند از روی آن حرکت کرده و به پرواز درآید و در بازگشت هم می‌تواند بر روی آن بنشیند.
      شناور شهید باقری با ۲۴۰ متر طول و ۲۱ متر ارتفاع، مجهز به بالگرد، موشک و پهپاد است.
      این شناور به گونه‌ای در حال ساخت است که از روی عرشه آن حدود ۶۰ پهپاد می‌تواند پرواز کند و بنشیند.
      وستانیوز
       
    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
    • توسط seyedmohammad
      بسمه تعالی
      182
       
      نظام رونمایی ها: امنیت زایی و امنیت زدایی
       
       

       
      به جهت اهمیت یافتن، برخوردار شدن از روش های نظام مند و دارای فلسفه در باب مساله نظام رونمایی های نظامی باید به دوران جنگ سرد رجوع کرد. در این دوره بود که مساله رونمایی از اهمیت ویژه ای برخوردار شد و هر یک از نظامات شرق و غرب برای آن روال های متفاوتی تعریف کردند. این امر در کنار دیگر سیاست های تبلیغی دو طرف از تاثیر بسزایی در شکل دهی به فضای جنگ سرد برخوردار بود.
       
      چیستایی  و چرایی
      فضای جنگ سرد از جهاتی متاثر از جنگ دوم جهانی بود. دنیا به تازگی از شر یک جنگ خانمان سوز جهانی آسودگی یافته بود، جنگی که جان ده ها میلیون نفر را در کام خود فروبرده و شهرها و سرزمین های بسیاری را به نابودی کشانده بود. در عین حال هر یک از دو قطب شرق و غرب حریف خود را قدرتمندتر از آن می دیدند که راه حل نظامی را به عنوان گزینه نخست برای حل اختلافات و حفاظت از منافع خود برگزینند. دراین دوره مفاهیمی چون بازدارندگی، دیپلماسی عمومی، جهت دهی به افکار عمومی و هژمونی در کالبد جدیدی سربراورده و از اهمیت ویژه ای برخوردار شدند.
      از آنجا که یکی از ویژگی های شاخص جنگ سرد رشد سریع صنایع نظامی بود و شاکله توان هر یک از دو قطب غالب را، خصوصا در جبهه شرقی، توان نظامی طرفین شکل داده بود؛  مساله ارائه و نمایش این توان نظامی در راستای دست یابی به مفاهیمی که پیشتر ذکر شد، در دستور کار قرار گرفت.
      با وجود داغ بودن مساله جاسوسی های نظامی و صنعتی، و به رغم آنکه از نظر حفاظت اطلاعات، هرچه بیشتر پنهان نگاه داشتن توان و دست آورد های نظامی در اولویت درجه اول قرار دارد، دست یابی و بهره بردن از مفاهیمی چون بازدارندگی، دیپلماسی عمومی و هژمونی چنان ارزشمند و اثر گذار بود که هر یک از طرفین شرق و غرب با توجه به برنامه ها و راهبردهای کلان خود نظامات رونمایی و تبلیغات نظامی خاص خود را تعریف کرده و توسعه دادند و با این کار ریسک هایی که از جانب مسائل حفاظت اطلاعاتی مطرح می شد را به جان خریدند.
       
      بلوک غرب
      در بلوک غرب و خصوصا آمریکا، به مساله تجهیزات نظامی و رونمایی از آنها در غالب سه دسته بندی پرداخته می شد.
      نخست تجهیزات و فناوری هایی که هیچ گاه هیچ اطلاعاتی از آنها منتشر نمی شد، این دسته از پروژه ها حتی در هنگام تنظیم لوایح بودجه ای ردیف بودجه روشن و مشخصی نداشتند و عموما با اسم های کدگذاری شده به آنها ارجاع داده می شد که بسیاری از آنها حتی تا به امروز طبقه بندی شده باقی مانده اند و یا اطلاعات بسیار اندک و محدودی از آنها منتشر شده است؛ این دست پروژه ها را اصطلاحا پروژه های سیاه[1] می نامیدند. تعداد این پروژه ها محدود بوده و عموما در لبه دانش و فناوری اجرا می شدند و از نظر توانایی به عنوان تجهیزات تغییر دهنده میدان بازی (رزم )[2] روی آنها حساب باز می شد و حتی در مواردی در دسته تجهیزات ویژه سناریوهای ماشین قیامت یا Doomsday قرار می گرفتند.
      دسته دوم تجهیزات و فناوری هایی بودند که اطلاعات محدودی از آنها امکان انتشار داشت، و باقی اطلاعات و اسناد مربوطه تا مدت زمان مشخصی تحت طبقه بندی قرار می گرفت و پس از طی زمان تعیین شده بخش قابل توجهی از اطلاعات و اسناد مربوطه به پروژه در سطح دسترسی عمومی قرار می گرفت که به عنوان نمونه هایی از این میان می توان به پروژه هایی چون U-2 و یا هواپیمای جاسوسی A-12 اشاره کرد.
      دسته سوم پروژه هایی بودند که به طور گسترده اطلاعات و تصاویر در مورد آنها منتشر می شد و در مورد توانایی ها و قابلیت هایی آنها تبلیغات صورت می گرفت و برنامه ریزی های ویژه ای جهت برنامه رونمایی از آنها ترتیب داده می شد، هرچند در مورد این دسته سوم نیز اطلاعات برخی جزئیات فنی و فناوری های خاص نیز به صورت طبقه بندی شده باقی می ماند.
       از علل اساسی این رویکرد غرب را می توان اهداف مرتبط با اعمال قدرت و مفهوم  هژمونی دانست که شامل آزادی، گردش آزاد اطالاعات، مالکیت خصوصی و اصالت بازار بود. مالکیت خصوصی صنایع بزرگ نظامی، فضای به مراتب بازتر رسانه ها نسبت به بلوک شرق و مساله بازاریابی جهت فروش این تجهیزات به کشورهای همسویی که از نظر اقتصادی توان تقبل هزینه این تجهیزات را داشتند را می توان به عنوان دلایل سطح دوم معرفی کرد. به عنوان مثال جنگنده اف-4 فانتوم که در دهه 60 میلادی عملیاتی شد به بیش از 11 کشور صادر و در مجموع حدود 5200 فروند از آن ساخته شد. همچنین جنگنده اف-5 تایگر به عنوان یک گزینه ارزان قیمت و دارای سطح فناوری پایین تر که اختصاصا برای متحدین کم درامدتر و با توان فنی پایین تر ساخته شده بود[3] به بیش از 17 کشور صادر و حدود 2250 فروند از آن ساخته شد. به عنوان آخرین مثال نیز می توان به جنگنده اف-16 فالکون اشاره کرد که به بیش از 25 کشور دنیا صادر شده، تا کنون بیش از 4600 فروند از آن ساخته شده و تولید، بازاریابی و فروش نسخه های به روز شده آن کماکان ادامه دارد.
       
      بلوک شرق
      در بلوک شرق و به طور اخص شوروی سابق اما امور دارای مشابهت ها و تفاوت های خاص خود بود. در دستگاه تبلیغاتی شوروی سابق تقریبا می توان وجود سه دسته قبلی را البته با تفاوت هایی قائل بود اما در عین حال دسته چهارم مهم دیگری نیز وجود داشت. این دسته چهارم شامل تجهیزاتی بودند که عملیاتی نشده بودند و یا حتی  قابلیت عملیاتی شدن نداشتند، و یا تجهیزاتی که در مورد توانایی ها و قابلیت های آنها بسیار اغراق شده بود. به عنوان نمونه می توان به جنگنده میگ-25 فاکسبت[4]  اشاره کرد که تا مدت ها تبدیل به کابوس بلوک غرب شده بود. جنگنده ای که در تبلیغات شوروی با قابلیت هایی چون پرواز در ارتفاع بلند، سرعت نزدیک به 3 ماخ و مجهز به رادار و تسلیحات پیشرفته معرفی شده بود به نحوی که با توجه به معادن بزرگ تیتانیوم شوروی، برای رسیدن به وزن و استحکام و مقاومت حرارتی مناسب، در بلوک غرب گمان می شد بدنه این جنگنده تماما از تیتانیوم ساخته شده است. این جنگنده و توانایی های مخوف آن تبدیل به بدترین کابوس بمب افکن ها و جنگنده های آمریکایی شده بود اما زمانی که در سال 1976 ویکتور بلنکو[5] با یک فروند فاکسبت به ژاپن پناهنده شد مشخص شد که توانایی های واقعی این جنگنده بسیار با آنچه در مورد آن ادعا می شد فاصله داشته و حتی بدنه آن جهت کاهش هزینه تماما از فولاد ساخته شده و از این روی دچار افزایش وزن شده است. یک مثال دیگر طرح بمب افکن استراتژیک با پیشران اتمی است. چنین پروژه ای با تفاوت هایی تقریبا به طور همزمان در آمریکا و شوروی در حال پیگیری بود، در طرف آمریکایی به دلیل محدودیت های ایمنی در نهایت این طرح کنار گذاشته شد اما در همان ایام در کمال ناباوری ناظران غربی، شوروی بمب افکن پیشران اتمی خود را به پرواز دراورد. سال ها بعد مشخص شد که شوروی تعمدا و با آگاهی از مشکلات ایمنی و زیستی خطرناک این پروژه طرفا جهت پیشبرد اهداف تبلیغاتی با لاپوشانی و دروغ گویی به خدمه این بمب افکن را به پرواز درآورده، کاری که البته به قیمت مبتلا شدن تمامی خدمه به سرطان و جان باختن اکثر آنها تمام شد. 
      از سوی دیگر شوروی با پذیرفتن فاصله صنعتی خود در بسیاری از فناوری های نظامی و همچنین توان مالی به نسبت محدودتر خود در تسلیحات گروه سوم به جای تبلیغات گسترده بر کیفیت و قابلیت های فنی چشم گیر عموما بر کمیت، توان تولید و تیراژ انبوه این تجهیزات تکیه می کرد به نحوی که در محتوای تبلیغی نظامی شوروی انبوهی از تصاویر یافت می شود که  شمار زیادی از تانک ها و جنگنده ها قاب تصویر را پر کرده اند. از سوی دیگر بسیاری از کشورهای هم پیمان و همسوی شوروی توان مالی و صنعتی گسترده ای نداشتند و حتی بعضا به لحاظ فنی توانایی بکارگیری تجهیزات پیشرفته و سطح بالا در آنها موجود نبود، چرا که بر اساس فلسفه و منش پرولتاریایی نظام کمونیستی شوروی که به دنبال مبارزه با امپریالیسم و متحد کردن طبقات کارگر در اقصی نقاط دنیا بود، بسیاری از کشورها و جنبش های همسوی بلوک شرق را کشورهای جهان سومی تشکیل داده بودند. به همین جهت مساله بازار یابی و فروش تجهیزات همانند بلوک غرب در شوروی در دستور کار قرار نداشت، با وجود آنکه بسیاری از تجهیرات از نظر کمیت در تیراژهای افسانه ای تولید می شد. در واقع حتی در بسیاری موارد تجهیزات نظامی قرار گرفته در اختیار کشورهای همسوی بلوک شرق با قیمت های بسیار کم و یا حتی کاملا در قالب کمک بلاعوض نظامی به آنها اعطا می شد.
       
       
       
      هدف مشترک، مسیر متفاوت
      در ایامی که یک جنگ جهانی دیگر بدترین کابوس بشر بود، در لبه تیغ بحران کوبا آنچه عطش ابرقدرت ها به بسط هرچه بیشتر قدرتشان را سیراب می کرد نفوذ و سیطره تبلیغاتی بود تا برنده جنگ هایی شوند که جنگ افزارهای مخوف در دو طرف آن صف آرایی کرده اند اما گلوله ای از سلاحی شلیک نمی شود. تا آنچنان که سانتزو در هنر جنگ خود آورده بدون جنگنیدن برنده جنگ ها بشوند. در این راستا علاوه بر هژمونی فرهنگی، ابرقدرت ها برای نمایش یک چهره موفق از خود به عنوان یک مدل توسعه ای و تمدنی کارآمد که حریف را مقهور خود ساخته روی نمایش ابزارها و توان صنعتی نظامی خود حساب ویژه ای بازکرد بودند. چه کسی بیشترین تعداد تانک را در اختیار دارد، چه کسی پیشرفته ترین بمب افکن را عملیاتی کرده، چه کسی سریع ترین جنگنده را ساخته، چه کسی اولین انسان را به فضا فرستاده، چه کسی اولین بار بر روی سطح ماه فرود آمده ، داستانی که دامنه آن حتی به مسابقه فضایی هم کشید.
      اگرچه دوران جنگ سرد به تاریخ پیوست اما کماکان صنعت نظامی به عنوان نمادی از توسعه فناوری و توان اقتصادی و نیز رکن رکین حفظ تمامیت ارضی و حفاظت از منافع کماکان نقش مهمی در شکل دهی به روابط سیاسی و ساختارهای جئوپلتیک جهانی بازی می کند. سرعت چین در ساخت ناوشکن ها و هواپیمابرهای جدید، مسابقه تسلیحات هایپرسونیک بین روسیه و آمریکا، جنگنده های رادار گریز، بمب افکن های استراتژیک، زیردریایی های اتمی، پهپاد ها و ... را که بازار رقابتی داغی در میان کشورهای قدرتمند نظامی دنیا دارند را می توان جملگی از ارکان نمایش قدرت نظامی، و به تبع آن ارائه الگوی کارآمد و توفق بر رقبا محسوب کرد.
      اما این نظام تبلیغات و رونمایی از آخرین دستاوردها باید از کارایی لازم برخوردار باشد تا علاوه بر آنکه کارکردهای مورد نظر را ارائه دهد، به سادگی به ضد آنچه که فلسفه وجودی آن بوده بدل نشود.
       
      یک نظام رونمایی و تبلیغی نظامی چنانچه از اثر بخشی در جامعه مخاطبینی که پیشتر مورد شناسایی قرار گرفته اند برخوردار نباشد به سرعت به جای امنیت زایی تبدیل به ابزاری خود ساخته برای امنیت زدایی و حتی تهیج دشمنان بدل می شود. چنین نظامی به جای آنکه ارائه دهنده الگویی موفق و مقتدر باشد که بر بلندای دیوار های دژ بازدارندگی بیافزاید صرفا نمایشی مضحک و سخیف خواهد بود که بنیان آن دیوارها را سست می کند. چنان نظامی به جای نمایش یک الگوی کارآمد خود به آیینه ای تمام عیار از بی کفایتی و نابخردی بدل خواهد شد. چنان نظامی به جای آنکه به دشمنان پیام قدرت و هوشیاری بدهد آنان را تهیج کرده و نسبت به ارتکاب اقدامات خصمانه تشویق می کند. چنان نظامی به جای آنکه در میان مخاطبان داخلی، جوانان و نخبگان شور و اشتیاق امید بکارد سر منشا یاس و نامیدی خواهد بود و آنان را نسبت به آینده کشور و نقش خود در آن آینده دلسرد می کند. چنان نظامی به جای تشویق دوستان در سراسر دنیا، طعنه و استهزای دشمنان و سر افندگی دلدادگان را به همراه خواهد داشت. در یک کلام خروجی یک نظام تبلیغی ناکارآمد مشابه آنچه در حال حاضر در کشور با آن رو به رو هستیم، آبی ست که به آسیاب دشمن ریخته می شود.
      بررسی تجربه های موفق و ناموفق جهانی و ارزیابی کارشناسان امر نشان داده است که یک نظام رونمایی و تبلیغی نظامی موثر باید شامل موارد زیر باشد:
       
      ·        باور پذیری
      ·        جذابیت بصری
      ·        تعیین و شناخت گروه مخاطبان
      ·   
       
      باور پذیری : در مباحث رسانه ای عنصر باورپذیری یا اعتبار، هم شامل محتوای پیام و هم شامل منبع پیام می شود و  اجزای عینی و ذهنی قابل باور بودن یک پیام یا منبع را در بر می‌گیرد.
      اصولاً دو راه برای ایجاد اقناع در دیگران وجود دارد:
      ـ راه محوری
      ـ راه حاشیه‌ای
      «راه محوری» در اقناع شامل توجه متفکرانه به استدلال موجود در پیام، ایده‌ها و محتواست و زمانی اتفاق می‌افتد که شنوندة پیام، انگیزه و توانایی فکر کردن در مورد پیام را داشته باشد. در واقع پردازش محوری به معنای تفکر عمیق در ایده‌ها و براهین درون یک پیام است.در موضوعات مرتبط با نیروهای مسلح باید توجه داشت در مواقعی که جامعه ی هدف تحلیلگران نظامی هستند
      اما «راه حاشیه‌ای» در اقناع زمانی است که دریافت‌کننده‌ی پیام، تلاش نکند با دقت در مورد ایده‌های درون پیام فکر کند. به بیان دیگر، شنوندة پیام، توانایی یا انگیزه یا هر دوی آن‌ها را برای درگیر شدن با پیام ندارد. [6]در این مورد یکی از مهم ترین فاکتور ها، منبع بیان کننده است. منبعی که شروط قابل اعتماد بودن و تخصص را داراست و علاوه برآن از دو عنصر، پویایی و کاریزمای نیز بهره می برد در مورد هر پیامی که صادر می کند بسیار باور پذیر خواهد بود. در این مورد اخبار رسمی صدا و سیما می تواند مثال خوبی باشد. با کاهش اعتماد عمومی به اخبار رسمی سیما مشخصا تبلیغات نظامی این منبع نیز دچار آسیب یادکرده می شود. وجود یک خبرنگار دفاعی مسلط به علوم دفاعی نیز می تواند موجب باور پذیری شود. در این مورد مثلا سیمای رسمی ما از چند خبرنگار بدون تخصص که همزمان از پوشک و شیرخشک هم گزارش تهیه می کنند استفاده می کند.
       جذابیت بصری: این موضوع دارای فاکتور های متعدد زیبایی شناسانه است که در موضوع تبلیغات مرتبط با دستاوردهای دفاعی نیز بسیار کاربرد دارد.
      در مورد این موضوع و موضوع شناخت مخاطبان به طور مفصل در اینجا بحث و گفتگو کرده ایم و پیشنهاد می کنم با توجه به این نوشتار یک بار دیگر مرورش کنید. 
       
       
       
      بررسی و مطالعه یک نمونه 
       
      در خرداد ماه سال جاری، چهارمین فروند از ناوهای کلاس جماران به نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران الحاق شد. این ناو 1400 تنی که از نظر وزنی و توان عملیاتی در استاندارد کورت ها دسته بندی می شود پس از 15 سال از شروع ساخت در خرداد 1400 سرانجام  تحویل نیروی دریایی شد. در حالی که در تبلیغات (پروپاگاندای) رسمی عموما این کلاس ناوها ناوشکن خوانده می شوند، اما این ادعایی ست  که تنها دست مایه تمسخر و استهزا را فراهم می آورد. در استاندارد های نظامی ناوچه ها  عموما در محدوده وزنی 5 هزار تن و ناوشکن ها عموما در محدوده وزنی بین 7 تا 10 هزار تن قراردارند که توان رزمی و قابلیت های دریانوردی بسیار بیشتری دارند، در واقع در حال حاضر نیروی دریایی هیچ ناوی از نوع ناوچه و یا ناوشکن در اختیار ندارد  و اصرار فرماندهان این نیرو بر " تفاوت نظام نامگذاری ایران و جهان" مشخصا چیزی بر قابلیت های رزمی این شناورها نمی افزاید. 
       

       
      ناوهای کلاس جماران در واقع حاصل تغییرات پر پلتفرم ناوهای کلاس الوند خریداری شده از انگلیس هستند که عمر طراحی آنها به بیش از نیم قرن پیش می رسد و از حیث طراحی و چینش کمپارتمان ها کاملا منسوخ هستند. مدت زمان بین 12 تا 15 سال هم که عموما برای ساخت هر کدام از این چهار ناو کلاس جماران صرف شده، نکته درخشان قابل افتخاری را برای تبلیغ و پروپاگاندای گسترده باقی نمی گذارد. از سوی دیگر این ناوها در بین ناوهای همکلاس خود از نظر توان تسلیحاتی یکی از ضعیف ترین، اگر نه ضعیف ترین، در سطح دنیا هستند و از نظر قابلیت پدافندی در صفر مطلق قرار دارند و در شرایط جنگی صرفا یک تابوت متحرک برای پرسنل آن خواهند بود.
      در 24 خرداد ماه در میان تبلیغات عمده رسانه های داخلی در حالی که از قابلیت های کم نظیر ادعایی آن و خصوصا رادار عصر بهینه شده مدرن آرایه فازی آن الحاق شد که چندی بعد در عکس های گرفته شده مشخص شد که شناور دشمن شکن مذکور درواقع صرفا از یک ماکت فوق مدرن به جای رادار بهره می برد، واقعه ای که برای مدت ها دست مایه تحقیر و استهزای قوای مسلح جمهوری اسلامی را در سطح منطقه و دنیا فراهم آورد.
      می بینیم که با عدم دقت بخشی از یک نهاد نظامی چگونه یکی از پر هزینه ترین محصولات دفاعی ما به جای امنیت زایی موجب امنیت زدایی شده و در سطحی بالاتر آبرو و عزتی که به قیمت خون شهدا برای این مملکت و نیروهای مسلح آن خریداری شده بود به ثمن بخس فروخته شد تا زیر تمسخر اجنبی لگدمال شود.
       
       
       
       
       
      و اما آن فغان بلند که گوش فلک را بخراشد:
       از آنجا که این اتفاق نه برای بار اول و دوم، که تبدیل به رویه ای عادی در سطح نیروهای مسلح شده است و سال به سال بیشتر به عمق فضاحت آن افزوده می شود و بیشتر راه نفس دلسوزان ایران و انقلاب را می بندد، ما را به دامان این سوال می کشاند که اساسا از نظر نیروهای مسلح جمهوری اسلامی فلسفه، چرایی و چیستایی نظام رونمایی ها چیست؟ امنیت افزایی با نمایش یک چهره قدرتمند و استوار، یا امنیت زدایی و تهیج دشمنان با نمایش یک چهره مفلوک، عقب مانده و خرفت از توان نظامی کشور؟
       
       
       
       
       
        [1] Black Projects
      [2] Game changer
      [3] این جنگنده هیچگاه در نیروی هوایی آمریکا به خدمت گرفته نشد
      [4] MiG-25 Foxbat
      [5] Viktor Belenko
      [6]https://fa.wikipedia.org/wiki/مدل_احتمال_ارزیابی
       
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.