ایران – رژیم عبری ایران – رژیم عبری ، هماوردی استراتژیک در آسیای جنوب غربی

[MR9 109,880]

بخش دوم .....

 

 

 

 

برخورد مستقیم نظامی ایران و اسراییل :

بطور همزمان ، در حالی که در بازه زمانی 2018-2017 حملات اسراییل به اهداف کاملا مشخص ایرانی در خاک سوریه ، به شکل واضح و با شدت  زیاد در جریان بود ، واحدهای سپاه قدس ایران نیز در حال آماده سازی های اولیه  برای واکنش نظامی به منظور ایجاد بازدارندگی متقابل و همچنین افزایش هزینه حملات مهاجمان ، بود و براساس اطلاعات موجود ، چندین بار مستقیما" اهداف اسراییلی را مورد حمله قرارداد . این مساله بدان معنا بود که برای نخستین بار و پس از چندین دهه خصومت غیر مستقیم میان اسراییل و ایران ، ضربه های رد و بدل شده ، صورت مستقیم بخود گرفته بود .

 

 

روزمه مایکل هرزوگ ، نویسنده مقاله 

 

با شروع فوریه 2018 ، نخستین برخورد مستقیم در سوریه ، زمانی که ایران رعین ناباوری همگان موفق شده یکفروند هواپیمای بدون سرنشین مسلح را از مبداء پایگاه هوایی تی-4 در مرکز سوریه به درون خاک اسراییل نفوذ داده و در آنجا هدف آتش متقابل واحدهای پدافند قرار گرفته و ساقط گردید ، رقم خورد . درپاسخ ، نیروی هوایی اسراییل نیز موقعیت استقرار خودروی کنترل و فرماندهی پهپاد فوق را در پایگاه هوایی سوریه کشف و علاوه بر منهدم کردن آن ، به ده ها هدف سپاه قدس در سوریه حمله نمود ، هر چند در جریان این حملات ، حداقل یک فروند جنگنده اف-16 هدف آتش شبکه دفاع هوایی سوریه قرار گرفت و ساقط گردید . چهارماه بعد ، در مه 2018 ، احتمالا در پاسخ به حملات تلافی جویانه  اسراییل ، عناصر مسلح ناشناس ، حداقل 32 فروند راکت گراد را داخل خاک سوریه به سمت اهدافی در بلندی های جولان  تحت کنترل اسراییل شلیک نمود که چهار فروند از این موشکها پس از عبور از مرز رهگیری شده و منهدم شدند . متقابلا" نیروی هوایی اسراییل با طراحی عملیاتی موسوم به "خانه پوشالی" ( House of Cards)   ، صدها هدف دیگر ،از جمله زیرساختهای ایجاد شده توسط ایرانی ها را در سوریه مورد حمله قرارداد .

 

 

در بیست و یکم ژانویه 2019 ، واحدهای موشکی منتسب به سپاه پاسداران ، یکفروند موشک دقیق میانبرد را در روشنایی روز و  از مبداء پایگاه نظامی ارتش سوریه در جنوب دمشق بسمت ارتفاعات هرمون واقع در بلندیهای جولان ، شلیک کردند ، در حالی که موشک فوق ،توسط آتشبارهای پدافند هوایی گنبد آهنین رهگیری ومنهدم شد . درواقع ، روند شلیکهای موشکی ایران ، پاسخی بود به حملات مستمر نیروی هوایی اسراییل از دسامبر 2018 تا ژانویه 2019 به زیرساختهای نظامی ارتش سوریه که اینک تا حدودی در اختیار ایرانی ها گذاشته شده بود . بااین وصف ، پاسخ اسراییل به این سری حملات ...

 

نقل قول

طراحی عملیات جدیدی با عنوان "عملیات کارت جدید " ( Operation New Card) بود که بطور خاص  برروی مجموعه نظامی الکسوه (al-Kiswah Syrian military complex) در جنوب دمشق و همچنین مجموعه مرکزی لجستیک ایران در فرودگاه بین المللی دمشق  تمرکز پیدا نمود . طبق اطلاعات موجود ، نیروی هوایی اسراییل ، به شکل دقیق ، به تقریب همه انبارهای مهمات و سلاح ، دپوهای موشکی ، ستادهای فرماندهی و موقعیتهای اطلاعاتی و لجستیکی را مورد هدف قرار داد  و منهدم نمود .

 

در تمامی موارد ذکر شده ، انچه که در وهله نخست به نظر میرسد ، این است که  اسراییل اطلاعات مشخصی از روند برنامه های توسعه نظامی ایران در سوریه در اختیار داشته که این مساله بدان معناست که حملات اسراییل ، تمامی بسترهای آماده شده برای ایران به منظور مشروعیت دادن به اقدامات دفاعی و آفندی را هدف قرار داده است و این به شکل خاص ، زیرساختهای نظامی در حال آماده شدن ایران را مد نظر قرار میداد . در حالی که نیروی هوای اسراییل ، به شکل همزمان ، در تلاش بود تا بتدریج  شبکه لایه لایه دفاع هوایی سوریه  را بازکرده و سرفرصت ، تک تک عناصرآن را از میان برده و یا تضعیف نماید .

 

گادی ایزنگوت 

 

نقل قول

در همین زمینه ، آیزنکوت براین مدعی قرار داشت  که اسراییل برتری اطلاعاتی کاملی را در این زمینه ، در اختیار دارد ، ما از برتری هوایی موجود لذت می بریم ، چرا که  نخست بازدارندگی مشخصی را برای ما فراهم نموده  و توجیه لازم را برای اجرای آن نیز موجود است  .

 

 

در اواخر ژوئن 2019 نیز دوتیر راکت از سوریه بسوی ارتفاعات هرمون شلیک شد که موشک نخست در خاک سوریه سقوط نمود و دومی بدون ایجات خسارت در سرزمین های اشغالی فرود آمد . اگر این حمله به ایران منتسب نشد ، اما اجرای آن به گروه های تخت الحمایه ایران نسبت داده شد ،در حالی که همزمان با این رویدادها ، تنشها میان ایران و ایالات متحده نیز به اوج خود رسیده بود و گفته میشود که حتی برنامه ای برای حمله به اهداف ایرانی – سوری نیز در دست بررسی قرار داشت . با این حال ، یکی از مهمترین حملات مهم اسراییل علیه مجموعه های منتسب به ایران و حزب ا... در اول ژوئیه 2019 به ثبت رسید .

 

   

 

 

اثر گذاری حملات اسراییل بر روند منازعه :

در واقع ، مقامات امنیتی اسراییل براین باورند که  عملیات نظامی مستمر اسراییل ، نقش اصلی را در خنثی نمودن برنامه های بلند مدت ایران به منظور تبدیل سوریه  به یک جبهه نظامی قدرتنمند ضد اسراییلی بر عهده دارد . علاوه براین ، برخی از ناظران صحنه عملیات در سوریه معتقدند  که این حملات میتواند در طولانی مدت ،  روند جریان را به شکل موثر بر ضد ایران برگردانده و از تشدید احتمال درگیری مستقیم جلوگیری نماید .

 

نقل قول

این کارشناسان معتقدند که  حملات مداوم نیروی هوایی اسراییل ، نه تنها سناریوی اصلی ایران را دچار انحراف نمود ، بلکه موجبات کاهش فعالیتهای آن در سوریه شده تا جایی که بالاجبار روند کاهش استقرار عناصر نظامی خود و گروه های شیعی را در دستور کار خود قرار داد . به اعتقاد این دسته از ناظران ، ایران بتدریج تمامی زیرساختهای لجستیکی خود را از مراکز نظامی موجود در دمشق از جمله فرودگاه بین المللی این شهر به مناطق دیگر منتقل کرده واین بدان معناست که بخش مهمی از زیرساختهای نظامی استراتژیک ،من جمله زیرساختهای توسعه " پروژه دقیق" از کنترل تهران خارج شده است و یا به احتمال زیاد از میان رفته است ، با این وجود ، هنوز اطلاعات موثقی از میزان خسارات  به این برنامه بدست نیامده است .

 

در نهایت ، ایرانی تا حال حاضر از انتقال و استقرار جتهای رزمی خود در خاک سوریه خودداری نموده اند  و از سویی دیگر ، هنوز کنترل سامانه های روسی متعلقبه ارتش سوریه نیز در اختیار آنان قرار نگرفته است ، به همین دلیل اشراف اطلاعاتی در بخش جنوبی سوریه ، برای عناصر اطلاعاتی ایرانی در ضعیف ترین حالت ممکن قرار گرفته  ، جایی که  برای ایجاد بسترهای کسب اطلاعات به شکل موثر هنوز راه زیادی می بایست پیموده شود .

 

 

نقل قول

با این وصف، علیرغم اینکه اسراییل با تمامی امکانات بومی و همچنین کمک های آشکارو پنهان ایالات متحده ، موفق به ایجاد یک سد بازدارندگی در مقابل ایران شده است ،این مساله به هیچ عنوان ، موجبات توقف آرزوهای بلندپروازانه تهران یا تصمیم به عقب نشینی از خاک سوریه را فراهم نیاورده وهمچنان  شمار قابل توجهی از عناصر رزمی و سخت افزارهای نظامی تحت فرمان این کشور قرار داشته و از این کارت موثر برای ایجاد یک نفوذ عمیق سیاسی ، نظامی ، اقتصادی ، فرهنگی و امنیتی استفاده می کند .

 

بر همین اساس ، ایران مستمرا" در حال برنامه ریزی برای اعزام نیرو ، تعیین ماموریتها براساس مدل عملیاتی تعریف شده در سوریه است  ، این الگو بیشتر بر نیازمندهای خاص ، شامل :

1-ایجاد بستر لازم در طول زمان برای طراحی واکنش متقابل در برابر حملات اسراییل ( با توجه به توسعه عملیاتی رزمی ایران در سوریه و نیازمندی به  سامانه های دفاع هوایی پیشرفته )

2-کاهش فاصله با قابلیتهای رزمی ارتش اسراییل ( در شمال وشرق سوریه )

3- انتقال زیرساختهای استراتژیک منتقل شده به سوریه  به مناطقی با درجه اهمیت کمتر نظامی ، غیر متمرکز کردن  پتانسیل های نظامی

4-انتقال همه سامانه های رزمی و دپوهای تسلیحاتی به زیرساختهای ایجاد شده زیرزمینی و پنهان نمودن  این زیرساختها تحت پوشش ارتش رسمی سوریه  و صنایع دفاعی این کشور .

 

در واقع ، بخش عمده ای از تحلیلگران امنیتی اسراییل براین باورند که  جنبه اصلی  برنامه ایران در سوریه ، تلاش برای انتقال عناصر اصلی  "پروژه دقیق"  این کشور در سازه های زیرزمینی یا استتار شده در لبنان ، تمرکز منابع برای ارتقاء این برنامه از یک پروژه محدوده به یک خط تولید کامل صنعتی ،افزایش پروازهای تجاری و همچنین فعال شدن خطوط دریایی ایران  به لبنان و همچنین ایجاد یک ساختار نظامی کامل در عراق ، شامل تسلیح و آموزش شبه نظامیان شیعه  بشمارمی آید . 

نقل قول

تحلیلگران نظامی / اطلاعاتی اسراییلی معتقدند  که ایران در سالهای گذشته ، با موفقیت قابل توجهی تمامی گروه های نزدیک به خود را با صدها موشک دقیق با برد 1000-700 کیلومتر مسلح نموده  که این به معنای آن خواهد بود  که تمامی اهداف استراتژیک واقع در عمق خاک اسراییل ، نه تنها از جنوب لبنان ، بلکه از داخل خاک عراق (منتهای الیه غربی این کشور )  قابل دسترسی است و از سوی دیگر ، نمی توان برنامه طولانی مدت  تهران را برای ایجاد یک ذخیره موشکی قابل توجه در این دونقطه ، منتفی بشمار آورد .

 

این مساله ، تا بدانجا برای مقامات ارشد اسراییلی ، پراهمیت بشمار می رود که  در دسامبر 2018 ، مدیر اطلاعات ارتش اسراییل اظهار داشت که " عراق بشدت زیر کنترل سپاه قدس ایران قرار گرفته " و این کشور اکنون براحتی میتواند ، برنامه های بلند مدت خود را به مانند آنچه که در سوریه  انجام شده ، در عراق نیز  پیاده کند که بطور مستقیم ، امنیت اسراییل را نشانه گرفته است . به اعتقاد این مقام امنیتی ، استقرار ذخیره قابل توجهی از این موشکها در عراق ، نه تنها اسراییل ، بلکه یگانهای رزمی ارتش ایالات متحده ، عربستان سعودی و تحت شرایط خاصی ، اردن را نیز تهدید می کند .

   

 

 

نقل قول

تمامی این روندها بخوبی اثباتگر آن است که  ایران همچنان بر آرزوی خود مبنی بر ایجاد زیرساختهای عملیاتی در جنوب سوریه  اصرار ورزیده و این مهم را با تقویت  حزب ا... ، به شکل مستمر پیگیری می کند که به گفته  بخش عمده ای از تحلیل گران امنیتی ، مولفه و انگیزه اصلی این تلاش را میتوان در ابتکار محرمانه تهران با عنوان " پرونده جولان " ( Golan File) جستجو نمود .

 

از آنجایی که ارتش سوریه کنترل بخشی از ارتفاعات جولان را در تابستان 2018 به لطف کمکهای بیدریغ ایران و ورود عناصر رزمی وابسته به آن  از شورشیان مسلح ، مجددا" بازپس گرفت ، بلافاصله ، حزب ا... لبنان بدلیل تجربه افزون تر در خصوص گسترش توان رزم بواسطه استفاده از نیروهای محلی، مامور شد تا نیروی انسانی مورد نیاز را از مردم محلی ، بخصوص روستاهایی نظیر الخدر ( al-Khadr) در شمال جولان به منظور زمینه سازی برای حرکتهای آینده  ، استقرار سامانه های تسلیحاتی و تهیه برنامه های عملیاتی فراهم نماید .

 

نقل قول

براساس اطلاعات موجود ، "پرونده جولان "  عمدتا" با مسئولیت و فرماندهی علی موسی تقدوک ( Ali Musa Daqduq) با نام مستعار ابوحسین ساجد / aka Abu Hussein Sajid) ، فرمانده کهنه کار حزب ا... که تحت فرماندهی سپاه پاسداران بر علیه  یگانهای ائتلاف آمریکایی در عراق ، عمل می نمود و گفته میشود ، برنامه ریز ارشد عملیاتی  در ربایش 5 سرباز آمریکایی و اعدام آنها در کربلا ( 2007) بشمارمی آمده ، در حال گسترش کامل است . این درحالی است که مسئول "پرونده جولان" بدلایل نامعلومی به فرماندهی جنوبی حزب ا...در منطقه با مسئولیت منیر علی نعیم شاتی ( Munir Ali Naim Shati) با نام مستعار حاج هاشم ( aka Haj Hashem) پیوسته که وی نیز همکاری نزدیکی با ارتش سوریه دارد و آشکارا ، تمامی فعالیتهای ارتش اسراییل را بواسطه چینش پستهای دیده بانی و سایر موارد جمع آوری و در اختیار واحدهای مربوطه قرار میدهد .

 

 

اما  از  اکتبر 2017  ،هر دوبازوی عملیاتی حزب ا.. در جنوب سوریه ، توسط مدیریت اطلاعاتی فرماندهی جنوبی ارتش اسراییل مورد رصد قرار گرفت و درنهایت در مارس 2019 در یک کنفرانس مطبوعاتی ، در اختیار رسانه ها قرار گرفت .

 

 

در کنار جنبه های نظامی ، تهران بر این باور است  که میتواند بواسطه طرح ریزی یک نقشه دقیق واستفاده از ظرفیتهای فعلی سوریه ، بخش عمده ای از مشکلات ناشی از تحریم های ایالات متحده  را دور زده و ازاین طریق ، بتواند با دستی گشاده تر ، برنامه های خود را سوریه پیش برد .

 

نقل قول

به عنوان مثال ، شاید مهمترین جنبه این اقدام ، احیاء برنامه اتصال ایران  ، عراق و سوریه  از طریق خطوط ریلی بشمار آید . این پروژه ، قرار است خطوط ریلی ایران را به بندر لاذقیه در سوریه ، جایی که ایران هم اکنون در حال مذاکره با دولت سوریه برای ایجاد یک بخش نگهداری کانتینر و تحویل آن به گروه اقتصادی "مپنا" است ، متصل نماید ، ضمن اینکه به شکل همزمان ، کار ساخت یک نیروگاه نیز به این گروه صنعتی واگذار شده است . برای ایران که  تحت تحریم های شدید ایالات متحده  قرار دارد ، این پروژه ، علاوه براینکه  می تواند یک مسیر تجاری استراتژیک را برای ایران فراهم کند ، از اهمیت اقتصادی فراوانی برخوردار است . ایران و سوریه امیدوارند که با عملیاتی نمودن این خط ریلی ارتباطی ، با تطمیع  چین ، ابتکار عمل موسوم به One Belt One Road را به منظور ایجاد شبکه ای از مسیرهای حمل ونقل ، تجارت و ارتباطات به منظور اتصال آن به بازارهای اروپا ، به پیش برند . در عین حال ، این پروژه همچنین میتواند به برنامه جامع تر ایران در ایجاد کریدور راهبردی ایران به مدیترانه ، کمک قابل توجیه نماید .

 

در این میان ، گرچه مهمترین عامل مهار ایران در سوریه را می توان در اعمال فشار نظامی دانست ، اما الزاما" جلوگیری از به ثمر رسیدن طراحی تهران را نمی توان در حوزه بکارگیری سخت افزار نظامی جستجو نمود . بدین معنی که چالش میان  ایران و اسراییل را نمی توان بدون در نظر گرفتن  نقش مرکزی روسیه در سوریه و همچنین فشار اقتصادی ایالات متحده بر ایران مورد تجزیه و تحلیل قرار داد . به اعتقاد برخی ناظران سیاسی ، حضور روسیه ، ایران و اسراییل را مجبور ساخته تا حرکات خود را با دقت افزون تری مورد محاسبه قرار دهند ، ضمن اینکه  نقش ایالات متحده نیز باعث شده تا ایران در اجرای نقشه جامع خود ، با جسارت بیشتری نسبت به گذشته ، عمل نماید .

 

 

زاخاریا باومل نظامی صهیونیست که در جریان درگیری های نبرد 1982 جسدش در خاک سوریه باقی ماند 

 

رقص با خرس روسی :

 

براساس آنچه سیر تحولات در سوریه نشان میدهد ، مجموعه تحلیلگران اسراییلی از ابتدای بحران و پس ازحضور نظامی روسیه در جنگ داخلی سوریه ،با رصد محیطی مملوء از بازیگران متفاوت بین المللی ، منطقه ای و محلی که گاها" منافع متضادی را دنبال می نمودند ، براین اعتقا د قرار داشتند که اولویت نخست سیاست خارجی می بایست ، گفتگو در بالاترین سطح با مهمترین بازیگرخارجی این صحنه ، یعنی روسیه صورت گیرد .

نقل قول

از زمانی که  ارتش روسیه در سپتامبر 2015 وارد سوریه شد ، نتانیاهو به شکل مرتب با رییس جمهور روسیه در تماس بود تا جایی که تعداد این تماس ها به 12 مرتبه ، بیشتر از هر رهبر جهانی دیگر رسید . علاوه براین  ستادهای ارتش دو کشور یک مکانیزم را بعنوان "اقدامات ایمنی "( safety measures) که می بایست بصورت  مکانیزم  رفع اختلاف ( deconfliction mechanism) که روزانه می بایست توسط افسران روسی مستقر در سوریه و همتایان عبری آن در تل آویو اداره میشد ، ایجاد نمودند که  در پی دیدار بی سابقه روسای ستادهای ارتش روسیه و اسراییل بوجود آمد .

 

در واقع امر ، اسراییل و روسیه ، مواضع متفاوتی رادر خصوص ایران و سوریه و همچنین سیاستهای ایالات متحده در قبال ایران داشتند که بطور مشخص ، حول محورهای ذیل قابل تبیین می بود :

1-روسیه ، ایران و سایر گروه های مسلح حاضر در سوریه ، در کنار هم برای ابقای ساختار حکومتی اسد وارد جنگ شدند و در این میان ، ایران ، نقش محوری را برای پیشبرد این هدف بازی می کند ، وظیفه ای که بنا برخی تحلیل ها ، روندی ارزشمند برای روسیه بشمار می آید .

2- هر دوکشور ( ایران و روسیه ) هدفی مشترک را دنبال می کنند وآن خروج کامل ایالات متحده از سوریه و کاهش نفوذ این کشور در منطقه است .

3- روسیه از ابتدای خروج ایالات متحده از توافق هسته ای و اعمال استراتژی فشار حداکثری بر ایران همواره به این روند معترض بود .

4- روسیه ، تامین کننده اصلی تسلیحات برای ایران است و دو کشور خارج از مساله سوریه ، منافع همپوشان دیگری ، نظیر تلاش برای محدود کردن  نفوذ سیاسی ایالات متحده در اسیای میانه و همچنین همکاری در چهارچوب های اقتصادی اوراسیا را دنبال می کنند .

 

در عین حال ، اسراییل با موشکافی قابل توجهی ، منافع متضاد و واگرای موجود میان ایران و روسیه  را در حوزه سوریه مورد شناسایی قرار داد و بصورت ماهرانه ای مانور خود را برای افزایش شکاف در این مورد برنامه ریزی نمود .

 

نقل قول

به شکل خاص ، مسکو قطعا" تمایلی به این مساله  که سوریه در درازمدت به محلی برای رشد و توسعه یک نیروی بسیج مردمی به شکلی که در عراق عمل شد و ممکن است منافع سیاسی و تجاری روسیه  را با مشکل مواجه  کند ، نخواهد  داشت ، ضمن اینکه شکل عمل ایران در سوریه ، احتمال ورود سوریه به یک جنگ مجدد با اسراییل را به شکل قابل توجهی افزایش می دهد  و این  تلاش روسها را برای بستر سازی یک راه حل سیاسی و ایجاد یک روزنه برای ورود سرمایه های عربی و بین المللی  را بی ثمر خواهد نمود ، به همین دلیل ، به شکل توامان ، اسراییل و ایران به تقریب از امتناع سرگئی ریابکوف ، معاون وزیر امور خارجه روسیه  در خصوص  تعریف ایران بعنوان متحد استراتژیک  این کشور در بحران سوریه  و همچنین عدم همزاد پنداری با امنیت سرزمینی اسراییل چندان غافلگیر نشدند .

 

حقیقت امر آن است که در گفتگوهای دوجانبه میان اسراییل و روسیه که از اواخر 2015 آغاز شده ، چند هسته اصلی برای نیل به یک درک مشترک برای ادامه مسیر ، بوجود آمده است . در ابتدای امر ، روسیه  برای طرف مقابل تصریح نمود که بدلیل عدم وجود اراده یا توانایی سیاسی و یا هردو ، اقدامی برای قطع دسترسی حضور نظامی ایران در سوریه  نخواهد کرد و این حضور را بعنوان یک چالش بلندمدت  برای خود که به معنای پذیرش نقش ایران و ایجاد یک ارتباط پایدار سیاسی بشمار می آید ، مورد پذیرش قرار داده است . بدین معنی که   روسیه آمادگی کامل خود را برای اعمال نفوذ به منظور جلوگیری از گسترس نفوذ طرف ایرانی ، به نمایش گذاشت . بعنوان مثال ، روسها بخوبی از نفوذ خود برای عدم ایجاد دسترسی به ایران برای کنترل یک اسکله واقع در بندر طرطوس، درست در مجاورت پایگاه دریایی ارتش این کشور ، استفاده نمود . فراتر از این مساله ، به شکل کاملا غیر محسوس ، ارتش اسراییل ، بر مبنای همین گفتگوها ، آزادی عمل کاملی برای هدف قرار دادن موقعیتهای نظامی ایران در خاک سوریه را تا زمانی که  نیروهای مسلح و ثبات حکومت سوریه را دچار خطر نکند ، بدست آورد .

 

نقل قول

درحقیقت ، روسیه در برابرحملات مستمر نیروی هوایی ارتش اسراییل در چند سال گذشته ، بشکل مرموزی ساکت بوده  و این ، انتقادات طرف ایرانی را براساس اخبار منتشره ، برانگیخته است. از سویی دیگر ، درک متقابل میان اسراییل و روسیه را می توان در صحنه جنگ داخلی سوریه از ژوییه 2018 ، زمانی که ارتش سوریه موفق شد بااجرای یک عملیات سراسری ، کنترل بخش عمده از صحنه  رزمی در جنوب غربی این کشور را از دستان شورشیان مسلح خارج کند ، بیشتر مورد توجه قرار داد . بدین معنی که در ازای عدم مداخله بیشتر اسراییل ، مسکو متعهد شد که  در یک حداقل فاصله  53 مایل ( حدود 85 کیلومتر ) از مرزهای اسراییل ( سرزمین های اشغالی . م )  به جز اطراف دمشق ، مانع از حضور عناصر نظامی ایرانی و متحدان آن  و نقض توافقنامه 1974 که یک منطقه حائل را میان دو ارتش سوریه و اسراییل پدید آورده  و منجر به تشکیل نیروی ناظرسازمان ملل ( UNDOF) شده بود ، گردد .

 

درواقع ، روسها با متعهد شدن به این توافق نانوشته ، موجب شدند تا  ایران مجبور شود تا حضور نظامی خود را در نزدیکی مرز به حداقل برساند و تنها پس از فروکش نمودن جنگ ، این ارتش رسمی سوریه باشد که اجازه استقرار درآن را بدست آورد . متقابلا" برای تضمین این تعهد ، ارتش روسیه ، بخش عمده ای از پلیس نظامی خود را به این  منطقه حائل  اعزام نمود ، هر چند در بسیاری از موارد ، ارتش روسیه ، مانع از حضور عناصر نظامی ایرانی که با یونیفرم ارتش سوریه در این مناطق ، بخصوص جنوب سوریه  تردد دارند ، نشده است .

 

 

اما با افزایش حالت مخاصمه میان ایران و اسراییل در بازه زمانی 18-2017 ، توافق نانوشته میان اسراییل و روسیه به شکل غیر قابل باوری تحت فشار قرار گرفت و شکافها میان دو طرف ، افزایش پیدا نمود . از یک سو ، ستاد ارتش روسیه ، افزایش رصد خطر برای نیروهای اعزامی خود به سوریه را غیر قابل قبول  میدانست . این واقعیت که نیروهای ایرانی ، براساس محاسبات خود ، بخش عمده ای از دارایی های نظامی خود را در مجاورت موقعیت استقرار واحدهای روسی مستقر نموده بودند تا در برابر حملات هوایی ارتش اسراییل ، مصونیت بیشتری را در اختیار داشته باشند ، موجب شد تا در سپتامبر 2018 ، یک بحران شدید میان روسها و ارتش اسراییل پدید آمده و همین امر باعث شد تا جلسات از پیش برنامه ریزی شده میان این دو ، برای چندماه به تعویق بیافتد .  این بحران را میتوان مملوء از تناقضاتی دانست که در محیط امنیتی خاورمیانه ، سالهاست که وجود دارد . از یک سو، اسراییل به شکل مستمر ، توانایی ها نظامی حزب ا.. را که در ارتباط مستقیم با "پروژه دقیق"  بود ، هدف قرار میداد که درست زیر بینی روسها در شمال غربی سوریه قرار داشت ، از سویی دیگر ، شبکه پدافند ارتش سوریه ، یک فروند پرنده شناسایی IL-20 روسی را به زعم مهاجم بودن ساقط نمود و نزدیک به 15 پرسنل روسی در این میان کشته شدند و روسها نیز مقصر اصلی ماجرا را نیروی هوایی اسراییل دانست که با پوشش قرار دادن پرنده روسی ، مبادرت به اجرای عملیات تهاجمی می نمودند .( در واقع به اعتقاد نویسنده متن ، ادعای روسها ، دروغ بوده . م ) . از طرفی دیگر ، روسها با تحویل سامانه اس-300 به ارتش سوریه ، که پیش ازاین با فشار ایالات متحده و اسراییل ، صدور آن متوقف شده بود ، اسد را موردتشویق قراردادند.

بااین حال ، دلایل مختلفی ممکن است بر این نوع نگر روسها ، موثر واقع شود . نخست اینکه  در حوزه ساختار دفاعی ارتش روسیه ، هنوز نگرش نامطلوبی در خصوص اسراییل وجود دارد که احتمالا تمایل نخواهند داشت مسئولیت کامل ساقط شدن هواگرد روسی را توسط سامانه های دفاع هوایی محصول این کشور توسط متحدشان را قبول کنند . علاوه براین ، روسها به شکل روزافزون ، نسبت به دامنه ، ماهیت و استمرار حملات هوایی ارتش اسراییل به خاک سوریه  واکنش عصبی نشان میدادند و به شکل کاملا هوشمندانه ای ، از این رویداد ( سقوط ایلوشین روسی ) استفاده کردند تا ضمن محدود کردن آزادی عمل توافق شده با اسراییل ، مکانیزم جدیدی را برای ادامه آنچه که "اقدامات تامینی / ایمنی " نامیده میشد ، طراحی نمایند .

 

 

دراین زمینه ، مقامات ارشد دفاعی اسراییل براین باورند که  جهت گیری متفاوت روسیه نسبت به گذشته  در خصوص مقصر جلوه دادن اسراییل را می توان در قالب تاکتیک جدید روسها برای پیشبرد روند تفاهم احتمالی با ایالات متحده  در زمینه خروج احتمالی از سوریه  و سایر مسائل بین المللی دانست . در همان زمان  رسانه های عبری گزارش داده بودند که مسکو قبل از ساقط شدن هواگرد شناسایی خود برفراز مدیترانه ، تماسهای نزدیکی را با اسراییل به منظور گفتگو با ایالات متحده  برقرار کرده بود . به اعتقاد کارشناسان امنیتی عبری ، روسها براین تمایل قرارداشتند که در ازای ایجاد فشار برایران به منظور کاهش فعالیتهای خود و گروه های نزدیک به ان در سوریه و همچنین خارج کردن بخش قابل ملاحضه ای نیروهای خود ، روند اجرای تحریم های اقتصادی از سوی ایالات متحده منجمد گردد . با این وصف ، تل آویو بدلیل عدم تمایل در خصوص محدود کردن تحریم های اقتصادی بر علیه تهران ،  این پیشنهاد را نپذیرفت ، اما مقامات تل آویو معتقدند که دولت ترامپ ، به احتمال بسیار زیاد ، قبل از خروج کامل نیروهای آمریکایی از سوریه (دسامبر 2018) بتدریج علاقه خود را به معامله با روسها ، اعلام کند .

اما پی آمد حادثه ایلوشین روسی را می توان در اضافه شدن برخی الزامات و مکانیزم های جدید به  "اقدامات تامینی " توافق شده میان اسراییل و روسیه جستجو نمود . این موارد شامل اطلاع رسانی ارتش اسراییل قبل از اجرای هر گونه حمله هوایی  ( چند دقیقه قبل از اجرای بمباران )  ، تعریف واضح از مناطق هدف توسط نیروی هوایی اسراییل و مشخص شدن نقاط و موقعیتهایی بود که هر گونه حمله به ان به مثابه نقض توافق منتهی شده  ، کانالهای ارتباطی میان دو ارتش و... می گردید .  تمامی این موارد در چهارچوب یک یادداشت رسمی تفاهم شده میان طرفین  و در امتداد تفاهم امضاء شده میان روسیه  با ایالات متحده و ترکیه در خصوص ترکیه به امضاء طرفین رسید . این تفاهم نامه ، یک جنبه بسیار مهم را بخود می دید و آن عدم توقف کامل حملات اسراییل به خاک سوریه  بود و برآیند کلی آن ، تحت فشار قراردادن بیشتر ایران  برای کاهش فعالیتهای نظامی ، خودداری از استقرار موقعیتهای استقراری خود در نزدیکی پایگاه های روسی و به طور کلی محدود سازی فعالیتهای نظامی این کشور در سوریه بشمار می رفت .

نتیجه کلی و برآیند روند فوق الذکر نشان می داد که اززمان ساقط شدن هواگرد روسی ، اسراییل موفقیتهای قابل ملاحضه ای را برای احیاء زمینه های مشترک کاری خود با روسیه  در حوزه مسائل سوریه  از جمله بهبود سازو کار هماهنگی های نظامی بدست آورده است ، چنانکه در اخرین دیدار نتانیاهو در مسکو( 4 آوریل 2019 ) ، وی با یک استقبال غیر معمولی ، شامل اجرای مراسم کامل نظامی ، تحویل باقی مانده جسد سرباز ( زاخاریا باومل / Zechariah Baumel) که در جنگ 1982 کشته شده و محل دفن آن توسط واحدهای روسی کشف شد ، روبرو گردید . ضمن اینکه در مذاکرات مستقیم میان دو طرف ، موافقت کلی درخصوص خروج نیروهای خارجی از سوریه صورت گرفت ولی نتیجه نهایی آن هرگر افشاء نشد. این درحالی است که  به رسمیت شناخته شدن حاکمیت اسراییل بر ارتفاعات جولان از سوی ترامپ که بسرعت توسط روسیه رد شد ، به احتمال زیاد در فرایند فوق الذکر مشکلاتی ایجاد خواهد کرد. بدیهی است از زمان آغاز بحران در سپتامبر 2018 میان این دو بازیگر صحنه بین المللی ، اسراییل ، به شکل محسوسی اقدامات نظامی خود در سوریه را کاهش داده بود که این امر  را بطور مستقیم می توان به  محدود شدن تحرکات ایران در سوریه تحت فشار مشترک روسیه و اسراییل مرتبط دانست ، اما مقامات تل آویو همچنان مشتاق است  که ضمن کاهش تنشها با روسیه ، میزان دقت در اجرای عملیات خود در داخل خاک سوریه را به حداکثر میزان خود برساند .

نقل قول

در خصوص تحویل سامانه های دفاعی اس-300 ، برخی براین اعتقادند که درمقایسه  با  سایر سیستم های سازمانی موجود در شبکه دفاع هوایی سوریه ، با الزام به این نکته که پرسنل آن با کیفیت مطلوبی آموزش دیده باشند ، این امکان که خطر بیشتری متوجه نیروی هوایی مهاجم فراهم شود ، وجود دارد ، بویژه اینکه پرسنل این سامانه ها عمدتا روسی بوده  و هدف قرار دادن آن با مشکلات بیشتری همراه خواهد بود   ، به همین دلیل نتانیاهو در جلسات مشترک خود با پوتین ، همواره درخواست تاخیر بیشتر در تحویل این سیستم ها به ارتش سوریه را داشت . به همین دلیل پس از حملات شدید IAF به موقعیتهای نظامی ایران در حومه دمشق ( ژانویه 2019) رییس وقت کمیسیون امنیت ملی و سیسات خارجی مجلس ایران  از روسیه در خصوص عدم فعال نمودن کامل سامانه های اس-300 انتقاد شدیدی بعمل آورد که این نیز احتمالا بازتاب احساسات در سطح رهبری ارشد ایران به نظر می رسد .

 

در این میان ، بشار اسد بعنوان محور حرکتی بازیگران حاضر در سوریه ، بصورت توامان نگاه ویژه ای به ایران و روسیه دارد و در این مدت ، براین تلاش بوده تا با اجرای مانورهای ماهرانه میان این دو بازیگر ، فضای حرکتی خاصی را برای خود پدید آورد که این روند ، در رقابت آرام همراه با تنشهای مقطعی میان ایران و روسیه برای دسترسی به منظور استفاده از بنادر سوریه ، منابع طبیعی و دستیابی به پروژه های زیربنایی سوریه کاملا قابل مشاهده است که در برخی مواقع ، اصطکاکهای میان عناصر تحت کنترل ایران و بخش هایی از ارتش سوریه تحت حمایت روسیه به خشونت نیز منتهی میشود .

با این وصف ، در حالی که اسد هنوز به حمایتهای نظامی و اقتصادی ایران بسیار وابسته است ، احتمالا" از نفوذ رو به گسترش ایران ، رضایت نداشته  و به براساس تحلیل های موجود از منابع اطلاعاتی اسراییلی و غربی ، حملات مستمر اسراییل را بعنوان ابزاری برای رد درخواستهای ایران مورد استفاده قرار میدهد .

نقل قول

شاید برای اسراییل ، بهترین مسیر برای تبدیل تئوری های امنیتی به نقشه های عملیاتی با هدف محدود سازی مقاصد نظامی ایران در سوریه ، افزایش درک از مواضع ایالات متحده و روسیه باشد . برای نیل به این هدف ، گردهمایی بی سابقه ای با شرکت مشاورانی با تخصص مطالعات  حوزه امنیت ملی ایالات متحده و روسیه در بازه زمانی 24 تا 25 ژوئن 2019 برگزار گردید . درجریان این گردهمایی ، تحلیلگران به این نتیجه رسیدند که  اسراییل می بایست با شناخت شکافهای موجود میان ایران و روسیه در صحنه عملیات سوریه و تلاش برای افزایش این فاصله ، نقش و برنامه ریزی های نظامی ایران در سوریه و عراق را با علم به این مساله که امکان خارج کردن کامل ایران از این دو کشور وجود ندارد ، محدود نماید .

 

با این وجود ، این ابهام هموراه پیش روی تحلیلگران امنیتی اسراییل وجود دارد که روسیه تا چه اندازه می تواند این انتظارات را تحقق بخشد ؟ در این خصوص ، برخی معتقدند که  روسیه در جریان جلسات 3 جانبه  ، بارها اعلام نموده که پتانسیل کافی برای ایجاد یک اهرم فشار موثر بدون  کاهش قابل توجه تحریم های ایالات متحده  برای وادار کردن ایران به خروج از سوریه را در اختیار ندارد . علاوه براین ، روسها انتظار دارند  که در قبال اعمال فشار برایران ، اسد بعنوان تنها دولت رسمی در سوریه مورد پذیرش قرار گرفته  و همه نیروهای خارجی در یک بازه زمانی از این کشور خارج شده و درنهایت تحریم های ایالات متحده علیه این کشور ( روسیه ) لغو گردد تا شرکتهای روسی توانایی شرکت در فرآیند بازسازی سوریه را داشته باشند . بطور طبیعی چنین انتظارانی موجب شده تا امکان تحقق آن از سوی اسراییل و ایالات متحده بعید به نظر برسد .

نتیجه این مذاکرات ، هر چه باشد ، اسراییل قصد متوقف نمودن آنچه که مربوط به تامین منافع حیاتی امنیت ملی خود است را ندارد ، در عین اینکه ، تحلیل غالبی وجود دارد که تامین این منافع در همکاری مشترک با روسها نهفته است و این بستر را بوجود می آورد تا همچنان حملات مستمر بر علیه اهداف ایرانی در سوریه ادامه پیدا کند .

 

پی نوشت :

1- ادامه دارد ............

2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به  ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری )  بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./ MR9 

[MR9 109,880]

بسم ا...

 

قبل از ادامه بحث .....

 

 

ماهیت تقابل میان ایران و رژیم عبری از دریچه دید رون درمر ( سفیر سابق اسرائیل در ایالات متحده )

 

بارگذاری مجدد ویدئو از کانال کاوش مدیا

 

 

 

 

 

https://www.aparat.com/v/Ms8G9

 

 

 

حذف ویدئو ( ویدئوی کاوش مدیا )  توسط آپارات ، دوم خرداد سال 1400 خورشیدی  با دلایل ذیل... البته این دلایل  در نوع خودش بسیار جالب هست برای بررسی

 

 

 

[MR9 109,880]

بر 5 مهر 1399 در 21:37 , MR9 گفت:

سپهبد گادی  آیزنکوت 

به اعتقاد کارشناسان نظامی ، تلاش های IDF را می توان در قالب یک  مفهوم عملیاتی جدید وبصورت "کارزاری میان یک جنگ  / جنگی میان یک جنگ  ( campaigns between the wars) " که در عبری با شناسه  "mabam" نیز شناخته میشود ، به تصویر کشید . این مفهوم را به شکل خاص میتوان بر پایه این ایده که می بایست توانایی های مرگبار نیروی متخاصم را قبل اینکه دریک جنگ محتمل درآینده ، موجبات محدودیت رزمی برای IDF را فراهم آورد ، نابود نمود و یا در حداقل وضعیت ، کاهش داد ، دانست .

 

مقدمه :

در مهر سال 1399 ، مقاله ای به قلم مایکل هرزوگ در انجمن میلیتاری به فارسی برگردان شد که در آن از قول گادی آیزنکوت ، استراتژی رسمی اسراییل برای مقابله با ایران را مورد بررسی مختصر قرار داده بود ، ( اگر چه این مقاله هنوز به اتمام نرسیده و همچنان ادامه دارد ) اما مراکز بررسی راهبردی ایالات متحده ، اکنون مشغول بررسی کارآمدی این استراتژی به منظور الگوبرداری جهت بهینه نمودن اقدامات خود علیه ایران هستند ، این متن که در دو بخش ارائه می گردد ، اشاره ای تحلیلی در خصوص استراتژی CBW است .

 

 

 

کارزاری میان یک جنگ همه جانبه !!

آیا ایالات متحده درسهای لازم را فرا گرفته ؟!!!!

 

 

برای ارتش عبری ، سال 2015 ، نقطه عطفی جدید بشمارمی آمد ، چرا که  در اوت همین سال ، IDF  نخستین بار استراتژی رسمی خود را در یک سند رسمی منتشر نمود . در مقدمه این سند ، نویسنده براین نکته تاکید مینمود که ارتش اسراییل هم اکنون در وضعیت موسوم به "کارزاری میان یک جنگ همه جانبه " (CBW یا معادل عبری آن MABAM)  قرار گرفته و به اعتقاد یکی از تحلیلگران این سند ، هدف از طراحی و اجرای آن ، حفظ مستمرو متوازن روندهای منطقه ای به نفع اسراییل است . در این سند ، استراتژی CBW ، شامل مجموعه ای از اقدامات پیشگیرانه ، بخصوص عملیات مخفی برای تضعیف منظم قابلیتهای رو به گسترش دشمنان و جلوگیری از دستیابی آنان به  قابلیتهای پیشرفته  با هدف به تاخیر انداختن یک جنگ همه جانبه ، تقویت قدرت بازدارندگی و شرایط مطلوب برای ارتش اسراییل در صورت وقوع یک جنگ گسترده است  . با این حال ، عملیات اخیر ارتش عبری علیه حماس در نواز غزه را نمی توان در این قالب قرار داد ، چرا که  اقدام نظامی بطور مستقیم (با هدف خنثی کردن تلاش های گسترده حماس برای ذخیره راکتهای هدایت دقیق و  همچنین ضربه به زیرساختهای نظامی نظیر شبکه تونل ها و سایتهای شلیک راکت  )  منجر به ثبت تلفات مرگبار برای ارتش اسراییل گردید  .

 

 

با این وصف ، همانطور که برخی ناظران نظامی معتقدند ، CBW نه یک مفهوم جدید بشمار می آید و نه ادامه  استراتژی امنیت ملی اسراییل که چندین سال است دنبال می شود . اما آنچه که سند سال 2015 را نسبت به روند قبلی متمایز می سازد ، مرتبط نمودن  تحولات و اقدامات غیرمرتبط تکامل یافته بود که پیش ازاین بصورت منفصل اجرایی می شد ( اصل تجمیع  اقدامات بهینه شده برای وصول به نتیجه مطلوب ).  در نسخه به روز شده این استراتژی ( آوریل 2018 )  ارتش عبری ، استراتژی CBW را یک نبرد همه جانبه سیاسی ، رسانه ای و حقوقی تعریف نموده  که یکی از مصداق های آن ، ایجاد روندی دیپلماتیک حساب شده  با روسیه برای جلوگیری از گسترش توسعه نظامی دشمنان در خاک سوریه  ،شناسایی و آشکارسازی علنی پایگاه های هسته ای محرمانه ایران  و حمایت از تحریم های بین المللی علیه دشمنان بشمار می رفت . علاوه براین ،CBW یک صحنه رزمی چندبُعدی ، بین نهادی ( نظامی و اطلاعاتی ) تعریف گردید که ابزارهای تهاجمی و تدافعی  برای نیل به هدف در آن کاربرد پیدا می نمود .

به اعتقاد برخی تحلیلگران ، استراتژی CBW تا کنون موفقیتهای قابل ملاحضه ای را بدست آورده  که ایجاد تاخیر در برنامه هسته ای ایران تا جلوگیری از تبدیل شدن سوریه به یک سکوی پرش برای عملیات نظامی – اطلاعاتی بر علیه اسراییل و جلوگیری از دستیابی حزب ا.. و حماس به راکتهای دقیق  ( البته بر مبنای مدعای نویسنده . م )  از آن جمله است . اما موفقیت آمیز بودن این استراتژی ، بدان معنا نیست که ایالات متحده نیز می بایست از الگوی CBW اسرائیل برای تدوین راهبرد جدید خود در قبال ایران استفاده نماید . در عوض ، تجارب بدست آمده از پیاده سازی استراتژی CBW  می بایست مورد مطالعه قرار گرفته و با توجه به تفاوتهای واضح میان اسراییل و ایالات متحده در حوزه موقعیت ژئواستراتژیک در صفحه شطرنج جهانی ، برحسب نیاز استفاده گردد .

 

داده نما و تصویری مرتبط با شناور Klos-C

مبنای استراتژی CBW در اسراییل :

ماهیت استراتژی CBW برای ارتش اسراییل از آغاز با ابهامات زیادی در رسانه ها همراه شد ، بدین معنی که هرزمان این استراتژی در صدر اخبار قرار گرفت ، کارشناسان از آن با عبارت مفهومی "جنگ سایه ها " که به رهبری اسراییل علیه "محور مقاومت" به  رهبری ایران  نام می بردند . با این حال ، تا حال حاضر ( ژوئن 2021 ) هدف از طراحی CBW ، نفوذ به درون شبکه ایجاد شده توسط ایران یا نیروهای نیابتی آن در عراق ، سوریه  و لبنان که بصورت متصل به هم طراحی شده اند ، بوده است .

درصورتی که این هدف مبنای تحلیل قرار گیرد ، گزارشات منتشر شده  از سال 2013 نشان می دهد که  اسراییل صدها حمله هوایی  علیه کاروان های تسلیحاتی ایران بویژه محموله های حاوی موشکهای هدایت دقیق ، انبارهای ذخیره سازی سلاح و مراکز اطلاعاتی حزب ا.. و سپاه پاسداران  را طراحی و اجرا نموده  که بطور خاص ، یک مورد تاثیر گذارآن را می توان در ژوئیه 2019 و حملات مستمر هواگردهای بدون سرنشین و سرنشین دار علیه اهدافی در عراق ، نیروهای شبه نظامی در سوریه و زیرساختهای تولید موشک در لبنان  نام برد .

 

تصاویر مربوط به ربودن شناور Francop

در حوزه دریایی ، استراتژی CBW در شکلهای ویژه خود مورد استفاده قرار گرفت ، چنانکه می توان نخستین عملیات از این دسته را در ژانویه سال 2009 علیه شناور Monchegorsk  ( مورد حمله قرار گرفتن از سوی تاسک فورس 151 نیروی دریایی ایالات متحده  در حوالی قبرس ) ، شناور Hansa India در اکتبر ( توسط  نیروی دریایی عبری ) و شناور Francop ( متوقف شده توسط  نیروی دریایی عبری در 160 کیلومتری سواحل سرزمین های اشغالی ) دانست . پنج سال بعد ، در مارس 2014 ، واحدهای عملیات ویژه ارتش اسراییل با حمله به شناور Klos-C مدعای کشف موشکهای دوربرد به مقصد نور غزه را مطرح نمودند . از سال 2019 نیز گفته شده یگانهای عملیات ویژه نیروی دریایی ارتش عبری ، دست کم به 12 شناور ایرانی به مقصد سوریه حمله بردند  که اغلب آنها حامل نفت ایران به منظور دور زدن تحریم ایالات متحده بود . این روند ازسال 2019 به طور مرتب افزایش پیدا نمود تا جایی که اخباری مبنی بر حمله به شناورهای ایرانی "شهر کرد"  در مدیترانه و شناور "ساویز" در دریای سرخ نیز رسانه ای گردید .

اما استراتژی CBW الزاماً به حملات هوایی و دریایی علیه ایران در منطقه ، محدود نشد . ساختار اطلاعاتی اسراییل ، حملات نظام مندی را در داخل خاک ایران  و اغلب بر علیه اهداف هسته ای و ترور متخصصین اتمی ایران ترتیب داده که  آخرین آن ، ترور فخری زاده  ( شهید . م ) بعنوان موتور محرک برنامه هسته ای ایران بود . درواقع ، بیشتر این حملات به آژانس اطلاعات غیر نظامی اسراییل ( موساد) نسبت داده میشود که با استراتژی 2015 ارتش اسراییل مبنی بر همکاری متقابل میان دستگاه های نظامی و غیر نظامی است منطبق به نظر می رسد . علاوه براین ، احتمال دارد که یکسری عملیاتهای محرمانه نیز رخ داده باشد که  هنوز توسط دستگاه های اطلاعاتی ایران شناسایی نشده  که این امر بخصوص برای آسیب رساندن به قابلیتهای غنی سازی ایران صورت گرفته است .

 

پی نوشت :

 

1- ادامه دارد ...

2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به  ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری )  بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./

[MR9 109,880]

بخش سوم 

 

سرتیپ مایکل هرزوگ ،نویسنده مقاله 

 

اسراییل – ایالات متحده ، اقدام مشترک برای اعمال فشار منطقه ای و داخلی بر ایران :

از یک نظر ، شروع بحران در سوریه ، موجب گردید تا اسراییل بعنوان بخشی از یک تلاش گسترده  بین المللی و منطقه ای ، اقدامات هماهنگ تری را به منظور مقاومت در برابر گسترش حوزه نفوذ ایران  و همچنین محدود سازی استقرار نظامیان ایرانی در سوریه  به اجرا بگذارد . در این میان ، پیشگامی ایالات متحده در ترک توافق هسته ای در ماه مه 2018 و همچنین اعمال تحریم های شدید تر اقتصادی علیه تهران ، موجبات فشار بیشتر بر ایران  را فراهم آورده است . علاوه براین ، کشورهای حوزه خلیج فارس به رهبری عربستان سعودی و امارات متحده عربی که همزمان در حال جنگ  با شبه نظامیان حوثی در یمن هستند ، موفقیت چندانی را در عقب راندن تهران از مواضع فعلی خود بدست نیاورده اند . در این میان ، تنها مراکش به شکل خاص ، روابط دیپلماتیک خود را در سال 2018 با این ادعا که ایران در حوادث صحرای غربی دخیل است قطع نمود . اگر چه این تحرکات تاثیر چندانی بر ادامه مسیر توسط تهران نداشت ( عبارت از مترجم )  ، اما برای اسراییل و بازیگران سنی عرب منطقه ، نگرانی های مشترک در خصوص طرح های آتی تهران  موجب شد تا بستر لازم بصورت فزاینده ای برای گفتگو و همکاری متقابل فراهم گردد. در مجموع ، بخش عمده ای از  کشورهای اهل سنت ( نکته جالب تاکید بیشتر نویسنده متن روی تفاوت مذهبی  و کمتر توجه به تفاوت نژادی است . م )  از اقدامات تهران در نگرانی بسر می برند و از اقدامات اسراییل قدردانی می نمایند .

 

  

 

 

اما در این میان آنچه که قطع به یقین ناچیز به نظر نمی رسد ، نآرامی های داخلی ایران در حوزه مسائل اقتصادی است که بنا برخی تحلیل ها از سرمایه گذاری سنگین در لبنان ، سوریه ، غزه و یمن حاصل آمده است . با این وصف ، اگر چه این ناآرامی ها ، جسته و گریخته مستمر تحلیل میشود ، اما حتی با قبول این نکته که فشار ایالات متحده ، عامل اصلی در وقوع آن است ، با این حال ، پیش بینی تغییر ساختار حاکمیتی بسیار مشکل بوده و در برخی موارد اطمینانی در این خصوص که این روند می تواند زلزله ای سخت را در آینده ایجاد کند ، بدست نمی دهد .

 

نقل قول

از دید تل آویو ، فشارهای انباشته شده بر روی ساختار تصمیم ساز تهران ، پشتوانه مهمی برای تلاشهای اسراییل به منظور مهار و متوقف نمودن طرح های تهران است . به نظر اینان ، محور تمامی تلاشها به منظور ایجاد یک سد در برابر نفوذ رو به گسترش ایران در منطقه ، فشارهای اقتصادی ایالات متحده است که اسراییل بدون هیچ شکی از آن حمایت می کند . بدین ترتیب ، در حالی که تهران همچنان بدنبال مسیرهای جایگزین برای ادامه نقشه جامع خود برای منطقه بوده  و به سرمایه گذاری خود ادامه می دهد ، بتدریج هزینه های ایجاد شده ، بر اثر فشارهای تشدید شده ایالات متحده ، باعث میشود تا انتقادات داخلی نسبت به این روند ، افزایش یابد .

 

 

 

 

 

 

علاوه براین ، محدود شدن دسترسی ایران به منابع سرمایه ای باعث خواهد شد تا پول مورد نیاز برای هزینه در سوریه ، حزب ا... و گروه های فلسطینی ، بشدت کاهش یابد . در این میان ، پرونده حزب ا... قابل توجه تر به نظرمی رسد ، بخش اطلاعات خارجی سرویس امنیتی اسراییل براین باوراست  که بودجه ایران برای این گروه در سال 2019 چیزی در حدود 40 درصد کاهش یافته و با کمکهای سالانه نزدیک به یک میلیارد دلار می رسد . تحلیلگران معتقدند که مجموعه تحریم های ایالات متحده علیه شرکتها ، افراد و بانکهایی که مشکوک به ایجاد ارتباط با حزب ا.. هستند ، موجب شده تا فشار مالی براین گروه افزایش یافته و این نیز بطور مستقیم بر مشکلات این گروه برای تامین نیازمندی های عناصر درگیر در سوریه  (شامل کمک های یارانه ای به خانواده های مجروحین و شهداء / توضیح مترجم ) نیز بیافزاید . کارشناسان امنیتی تل آویو معتقدند که نتیجه این  بحران مالی ، احتمالا حزب ا.. را مجبور خواهد کرد تا ضمن عقب کشاندن نیروهای خود از سوریه ، حقوق و دستمزدها را کاهش داده و هزینه های مرتبط با  برنامه های اجتماعی و رسانه ای خود را به حداقل رسانده و از سوی دیگر ، تمرکز خود را برای جمع اوری کمک های مالی  قرار دهد .

 

 

علیرغم این مساله و با توجه به گستردگی حوزه عملیاتی حزب ا... در سوریه ، این گروه هنوز مانعی برای ادامه فعالیت ، پیش روی خود نمی بیند و با توجه به وجود منابع درآمدی مستقل ، گزینه توسعه فعالیتهای اطلاعاتی- نظامی همچنان برای آنها برقراراست . بااین وصف ، براساس اطلاعات موجود ، منطقی است که فرض شود ، بحران اقتصادی حزب ا... ، علیرغم اینکه  بطور کامل تحت الشعاع بحران اقتصادی لبنان قرار گرفته ، می تواند برنامه ریزی های رهبری این گروه را  به منظور اجرای نقشه رویارویی بزرگ با  اسراییل ، دچار اختلال کند .

 

 

نقل قول

با این وصف ، علائمی  در دست است که  نشان میدهد ، حزب ا.. ، خیز بلندی برای کنترل منابع مهم اقتصادی ومالی لبنان برداشته واین مستقیما" به معنای مسلط شدن این گروه بر فضای سیاسی لبنان است . یک نمونه خاص از این روند را می توان در تلاش موفق این گروه برای ایجاد کنترل بر روی وزارت بهداشت لبنان در دولت تازه تشکیل شده این کشور ( اوایل سال 2019 )  مورد  بررسی قرار داد . درواقع ، وزارت بهداشت لبنان ، یکی از مهمترین نهادهای حاکمیتی و در عین حال دارنده عنوان بیشترین بودجه اختصاص یافته در میان وزارتخانه های این کشور است  و نقش بسیار مهمی در بستری نمودن و معالجه مجروحان جنگی برعهده دارد .

 

گستره نفوذ سیاستهای حزب ا... در لبنان را میتوان به استفاده از اهرم های خود برای جلوگیری از میانجگیری بین المللی برای ورود به مساله مورد اختلاف میان لبنان و اسراییل برسر عملیات اکتشاف و بهره برداری از میادین گازی شناسایی شده در مدیترانه که احتمالا در آینده یکی از منابع درآمدی این گروه ( و شاید هم ایجاد یک جای پا برای شرکتهای ایرانی در مدیترانه  . م )  خواهد بود ، میتوان نام برد .

 

  

 

 

با توجه به این پس زمینه تشریح شده ، تصمیم ترامپ برای خروج از سوریه  برای اسراییل یک خبر ناامید کننده بشمارمی رفت  ، چرا که بخش عمده ای از صاحب نظران مسائل منطقه ای ، این تصمیم را حرکتی در مسیر اشتباه که می تواند فضا را بطور کامل برای ایران و روسیه باز کند ، تحلیل نمودند . در هرصورت ،به نظر می رسد که مقامات تل آویو ،تقسیم کار موجود برای مهار نفوذ ایران در منطقه را به شکل کلی پذیرفته اند ، بدین معنی که به شکل همگام با فشار اقتصادی ایالات متحده که شامل حوزه هسته ای نیز میشود وعمدتا" با کاربرد ابزارهای اقتصادی و سیاسی است ، بازیگران منطقه ای به همراه اسراییل ، بصورت انحصاری با متوسل شدن به ابزارهای نظامی که با پشتوانه ایالات متحده نیز همراه است ، تلاش خواهند کرد تا ایران را هرچه بیشتر به عقب برانند . علاوه براین ، مدیریت حوادث در سوریه به گونه ای است که نشان می دهد ، تصمیم ایالات متحده  برای اجرایی نمودن عقب نشینی از سوریه  همگام با اجرای برنامه های تدوین شده ای برای ایجاد اختلال در نقشه ایران برای ایجاد کریدور تهران- مدیترانه  بواسطه به رسمیت شناختن حاکمیت اسراییل بر جولان وهمچنین بستر سازی تدریجی راهبرد ایران ستیزی / ایران هراسی  در افکارعمومی جهان عرب  است .

 

 

استحکام بالقوه :

برخی از تحلیلگران منطقه ای ، در ارزیابی  آنچه که فرآیند " نبردی میان جنگها " ( campaign between the wars) اسراییل در سوریه  نامیده می شود ، براین اعتقاد قرار دارند  که وضعیت فعلی احتمال رسیدن به نقطه عطفی منفی ( معکوس ) که درآن روند حوادث از حوزه موفقیت به  سمت خطر پذیری را بیش از پیش به نمایش گذاشته است  .  در واقع ، این افزایش خطرپذیری عملکرد اسراییل در سوریه ، به معنای پذیرش این نکته است که ایران به احتمال بسیار زیاد ، واکنش قوی تری را بصورت مشترک با سوریه نسبت به حملات اسراییل صورت دهد و این مستقیم به معنای تشدید خطر برای ارتش اسراییل ( بخصوص نیروی هوایی ) و در نهایت تشدید تنش میان تل آویو و مسکو گردد. این نگرانی فزاینده ، بحثهای گسترده ای را  در این زمینه که "پروژه دقیق" ایران در منطقه ، به اندازه کافی بازدارندگی لازم را فراهم خواهد کرد تا توجیه کننده گسترش حملات اسراییل ، حتی با پذیرفتن خطر وقوع یک درگیری تمام عیار متعارف ، فراتر از قابلیتهای هسته ای اسراییل ، باشد ؟؟

 

 

 

 

در حال حاضر ، بخش عمده ای از صاحبنظران حوزه امنیتی در تل آویو اعتقادی به این که روند حوادث به نقطه ای نزدیک می شود که ایجاب کند ، اسراییل نیازمند تغییر روش در سوریه است ، ندارند ، ضمن اینکه رصد دقیق وقایع نشان میدهد که احتمالا  ارزیابی آنها درست باشد ، بدین معنی که هنوز احتمال نزدیک شدن درگیری های پراکنده و غیر مستقیم فعلی به یک جنگ تمام عیار میان اسراییل ، ایران و متحدانش در سوریه ( و حتی منطقه . م )  بسیار زیاد بوده ، اما پیش بینی  زمان و چگونگی آن  بسیار دشوار به نظر می رسد . انچه که  تحلیل های فعلی نشان می دهد ، دوطرف هنوز اشتیاق زیادی برای تشدید درگیری به دلایل پراهمیتی نظیر ادامه درگیری در سوریه ، افزایش تنش میان ایران و ایالات متحده ، خروج آمریکا از توافق هسته ای و در نهایت افزایش فشار ناشی از اعمال تحریم های افزون تر ، وجود ندارد . از سویی دیگر ، اقدامات تنبیهی ایالات متحده ، موجبات واکنش غیر قابل پیش بینی ایران در سال 2019 که منتهی به ساقط شدن یک پهپاد امریکایی در ژوئن این سال شد ، علاقه طرفین به باز کردن یک جبهه درگیری جدید را به حداقل ممکن کاهش داد .

 

 

اما برخی نیز براین اعتقاد قرار دارند که احتمال از کنترل خارج شدن چرخه ضربه متقابل نظامی ایران  در پاسخ به  حملات مستمر و به نسبت پرتلفات اسراییل ،وجود دارد . به عنوان مثال ، در ژانویه 2019 این تصور همواره وجود داشت  که  ایران در پاسخ به حملات هوایی اسراییل ، تمامی نقاط مسکونی  موجود در جولان شمالی را زیر اتش موشکهای خود بگیرد و این با توجه به تراکم حضور غیر نظامیان ، میتوانست فاجعه ای برای اسراییل محسوب گردد . علاوه براین ، هر لحظه می بایست این احتمال را در نظر گرفت  که  ایران به شکل غافلگیرانه ای ، بخشی از توان پدافندی خود را به سوریه منتقل و حملات هوایی اسراییل را با خطر جدی مواجه کرده و متقابلا" اسراییل نیز بسمت از میان بردن این قابلیتها حرکت نماید .  با وجود این ، یک سناریوی محتمل دیگر نیز قابل بررسی است که درآن ، ایران یکسری حملات ایذایی نظامی را در امتداد مرز میان اسراییل و سوریه  به منظور القاء وجود بازدارندگی و همچنین  افزایش تنش میان اسراییل و روسیه  و فشار به ایالات متحده در منطقه ، طراحی و اجرا کند . بطور طبیعی ، این روند محتمل می تواند توانایی اسراییل و روسیه را در مهار ایران و متحدانش بشدت تضعیف نماید . در واقع ، تحلیلگران براین عقیده اند  که  عواقب ناخواسته تشدید درگیری ها در صحنه رزمی سوریه ، می تواند به شکل سهوی ، بحران دیگری را با روسیه ایجاد کند واسراییل می بایست از ورود به این ماجرا بشدت خودداری نماید .

 

 

گانتز (شخص میانه تصویر ) در میان جامعه افسران ارتش عبری یکی از هشداردهندگان مستمر در خصوص افزایش توان ضربتی ایران و حزب ا... بر علیه منافع اسراییل است 

 

از سویی دیگر ، لبنان ، عرصه دیگری در ماجرای میان اسراییل وایران محسوب می شود . در واقع شرایط خاص این کشور موجب شده تا مهمترین مولفه های توسعه " پروژه دقیق"  ایران ،  با کمترین دغدغه ، در انجا پیگیری گردد . بدین معنی که  ایران بعنوان بخشی از برنامه گسترده خود برای ایجاد یک جبهه نیرومند در برابر اسراییل ، براین قصد است که سازمان رزم حزب ا.. لبنان را به تسلیحات  راهبردی نظیر زرادخانه ای عظیم از موشکهای زمین به زمین برای پوشش کل مناطق اسراییلی نشین ، موشکهای پیشرفته ضد هوایی و ضد کشتی ، هواگردهای بون سرنشین  و درنهایت کمک برای توسعه شبکه بزرگی از تونل برای اجرای عملیاتهای تهاجمی د درون خاک اسراییل  ( سرزمین های اشغالی . م ) و همچنین سرمایه گذاری برای ایجاد زیرساختهای پشتیبانی در جنوب سوریه  مجهز نماید . بنابراین ، از دریچه نگاه تل آویو ، حزب ا.. بتدریج به یک ارتش کلاسیک تبدیل میشود که علیرغم تحمل تلفات قابل توجه در سوریه ، تجربیات رزمی ارزشمندی را بخصوص در حوزه جنگ شهری ، شامل سازماندهی صورتبندی های نظامی در مقیاس گردان ، کاربرد صحیح اطلاعات در میدان نبرد ، استفاده از هواگردهای بدون سرنشین و اجرای عملیات هماهنگ با  سایر عناصر درگیر ( سوریه ، ایران ، روسیه و حتی ارتش لبنان ) کسب نموده است .

 

  

 

 

شواهد موجود نشان می دهد که تا کنون ، اسراییل موفق شده تا تلاش های حزب ا.. را در جنوب سوریه تا حدودی خنثی نموده  تا جایی که در دسامبر 2018 ، ترکیبی از عملیات اطلاعاتی و میدانی موجب گردید تا حداقل شش تونل مرزی کشف و ویران شود . در این میان برخی ناظران براین باورند که این عملیات ضربه قابل توجهی به نزدیک به 15 سال تلاش این گروه برای نفوذ به داخل اسراییل و یک غافلگیری به تمام عیار روانی  محسوب میشد ، چرا که  دراین بازه زمانی ، گروهای عملیات ویژه حزب ا...  ( یگان رضوان ) مستمرا به داخل اسراییل نفوذ و مبادرت به اجرای عملیات ایذایی می نمودند . اما آنچه که امروز برای اسراییل یک چالش عمده محسوب  میشود ، نه عملیاتهای ایذایی ، بلکه مواجهه با سیل عظیم موشکها و احتمالا هواگردهای بدون سرنشین حزب ا... است که بدون شک از سوی ایران پشتیبانی لجستیک می گردد.

 

 

 

 

 

بااین حال ، در خصوص تاثیر مولفه لبنان در روند توسعه "پروژه دقیق" ایران ، برخی تحلیلگران معتقدند که  دو شریک اصلی برنامه  ( حزب ا.. و ایران ) تا قبل از رسیدن به نقطه مطلوب ، راه زیادی را می بایست طی کنند . بعنوان مثال ، اطلاعات نشان می دهد  که هنوز خطوط تولید در مقیاس صنعتی هنوز راه اندازی نشده  ، بنابراین هنوز ذخیره قابل توجهی از موشکهای دقیق پدید نیامده است و بطور طبیعی ، حزب ا.. دسترسی سیستماتیک ( بر خلاف تبلیغات رسانه ای این گروه ) کافی به این موشکها ندارد . با این وجود ، پروژه همچنان روند رو به جلویی را طی می کند و احتمالا در آینده نه چندان دور به بلوغ کامل خواهد رسید .

بطور قطع ،  اتمام این برنامه ، یک معضل جدی امنیتی برای اسراییل فراهم خواهد نمود ( البته اگر تا به حال نکرده باشد . م )  ، بدین معنی که اگر اسراییل اجازه دهد  تا این برنامه براساس برنامه ریز های از پیش طراحی شده ، ادامه یابد ، همانطور که قبلا گفته شد ، دراینده با یک زرادخانه  عظیم موشکی مواجه خواهد شد که کنترل آن ، هزینه های جانبی بسیاری را در بر خواهد داشت. از سویی دیگر ، حمله به تاسیسات شناسایی شده در خاک لبنان  ، موجبات تشدید خطر جنگ  را افزون تر از حملات به خاک سوریه ، ایجاد می نماید که این نیز ، خود بدلیل ماهیت ویژه صحنه رزمی در لبنان ، جایی که حزب ا... مستقیما با پشتیبانی ایران ، در برابر اسراییل ، صف آرایی نموده  و دوطرف براین تلاش هستند تا از فرسایش توان بازدارندگی خود ، جلوگیری نمایند ، خواهد بود . بدین ترتیب ، تا زمانی که  حزب ا... ، ورود به یک جنگ همه جانبه با اسرییل را در اولویت خود قرار نگذاشته باشد ، براین سعی خواهد بود که از آستانه مشخصی عبور ننماید ، چرا که خارج شدن محاسبات نظامی از کنترل ، منجر به یک درگیری جدید ، فراتر از آن چیزی که در تابستان 2006 ، رخ داد ، می گردد و این وضعیت در میان تحلیلگران دو طرف ، یک احتمال قابل توجه است . در حالی که سمت مقابل ( اسراییل ) نیز براین نکته واقف خواهد بود که درصورت تصمیم به جنگ ، می بایست واکنش خشونت آمیز متقابل حزب ا... را به منظور ایجاد بازدارندگی متقابل در نظر گیرد و این همان عاملی است که تصمیم گیرندگان مستقر در تل آویو را کمتر متمایل به واکنش دربرابر برنامه رو به گسترش مشترک موشکی خواهد نمود .

 

 

 

 

 

به منظور  مقابله با  این تهدید ، اسراییل از چند سال قبل ، یک جنگ اطلاعاتی همه جانبه را  در منطقه به راه انداخته و این بطور دقیق ، همان استراتژی  " نبردی میان جنگها " است که پیش از این مورد بررسی قرار گرفت . درواقع امر ، اطلاعات حاصله از این نبرد اطلاعاتی ، یک پرتو نور را بصورت متمرکز بر روی فعالیتهای ایران و حزب ا.. بر علیه اسراییل قرار داده که می تواند بصورت یک زنگ هشدار با هدف ایجاد فشار سیاسی  داخلی و خارجی بر روی این گروه و پشتیبان لجستیکی اش ، عمل کند . نمود این نبرد را می توان در سپتامبر 2018 ، زمانی که نتانیاهو از فرصت بدست امده در مجمع عمومی سازمان ملل متحد برای افشاء تاسیسات موشکی حزب ا.. در بیروت  استفاده کرد ، مشاهده نمود . در حالی که پس از این سخنرانی ، بلافصله هر سه زیرساخت فوق  الذکر بسرعت برچیده شد ، ولی این خبر ، ماهیت و شکل فعالیتهای بخش مهندسی سپاه را نیز هدف قرار می داد . علاوه براین ، در بهار 2019 ، تل آویو هشداری را با واسطه واشنگتن به بیروت ارسال نمود که واکنش متقابل سید حسن نصرا... در روز قدس همین سال ( آخرین جمعه ماه رمضان  / 31 ماه مه 2019 ) را در پی داشت . وی در این سخنرانی اظهار داشت که حزب ا.. فاقد تاسیسات تولید موشک های دقیق است ، اما از ذخیره قابل توجهی برای تغییر معادله نبرد برخوردار بوده  و هر گونه حمله اسراییل ، با پاسخ سریع ، مستقیم و قدرتمند این گروه مواجه خواهد شد . هر چند اسراییل نیز به نوبه خود ، پتانسیل اقدامات متقابل ، فراتر از قلمرو اش ، شامل سامانه های دفاعی لیزری ( که همچنان در حال توسعه بوده ولی بازه زمانی مشخصی تا استقرار کامل و عملیاتی برای ان پیش بینی می شود ) ، بکارگیری سامانه های  اخلالگر GPS ( با فرض اینکه  این سیستمها ، اثری بر روی  سامانه های مشابه اسراییلی یا روسی نداشته باشد ) خواهد بود . اما در صورتی که روند  شرایط به گونه ای جلو برود که  ایران و حزب ا.. ، با توسعه قابلیتهای رزمی خود ، دست بالاتری را در اختیار گیرند ، در آن زمان ، کاربرد گزینه نظامی ، چندان دور نخواهد بود .

مضاف بر سوریه و لبنان  ، استقرار موشکهای ایرانی در عراق نیز چالشی دیگر برای اسراییل به نظر می رسد ، هر چند کمیت اسقراری انها احتمالا کمتر از دو کشور فوق الذکر باید باشد ، هر چند ضربه  به برنامه موشکی ایران در عراق ، بهترین انتخاب اسراییل نخواهد بود ، چرا که از یک سو ، ایالت متحده هنوز در این کشور حضور نظامی دارد که میتواند فشار سیاسی را بر دولت این کشور افزون تر نماید و از سویی دیگر اجرای احتمال ضربه به اهداف آمریکایی را بیشتر خواهد نمود که این نیز به نوبه خود ، تمامی خطرات را متوجه اسراییل خواهد نمود ، در نتیجه ، استدلالی وجود دارد که دران هرگونه وارد نمودن ضربه مستقیم به ایران و یا نیروهای نیابتی آن در عراق ، تنها پس از شلیک موشک از داخل خاک عراق ( درصورت درگیری مستقیم ایران – ایالات متحده   یا ایران- اسراییل ) می بایست صورت پذیرد .

در حقیقت ، می توان چنین تحلیل نمود که  هرگونه افزایش تنش میان ایران و ایالات متحده ،  تحت شرایط خاصی می تواند بطور مستقیم ، احتمال برخورد مستقیم میان ایران و اسراییل را افزون تر نماید . رهبر حزب ا.. لبنان ، به شکل صریح در سخنرانی روز قدس 2019 بیان نمود که آغاز هرگونه جنگ علیه ایران توسط ایالات متحده ، آتش آن را فراتر از مرزهای ایران در خاورمیانه  گسترده خواهد نمود  و نیروها و منافع ایالات متحده بلافاصله هدف قرار خواهد گرفت . وی به اسراییل نیز هشدار داد که تمام منطقه در شعله های اتش خواهد سوخت و عربستان نخستین کشوریاست که بهای ان را می پردازد .

 

پی نوشت :

1- ادامه دارد ............

2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به  ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری )  بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./ MR9 

[MF44 5,033]

بر 26 بهمن 1400 در 12:24 , MR9 گفت:

( نکته جالب تاکید بیشتر نویسنده متن روی تفاوت مذهبی  و کمتر توجه به تفاوت نژادی است . م ) 

سلام نویسنده وابسته به رژیم عبری تعمدا اختلافات مذهبی را مطرح و تشدید میکند که ناشی از خباثت و نقشه های پلید این رژیم برای منطقه و دوام این غده سرطانی است منتهی اختلافات حکومتهای منطقه ناشی از نژاد مردم نیست درواقع تلاش استعمارگران کهن برای ایجاد اختلافات نژادی و قومیتی با تلاش مزدوران منطقه ای در ایجاد اختلافات مذهبی ترکیب شده تا مفهوم "" امت "" که همه مسلمین از هر نژاد و مذهب را زیر پرچم اسلام حفظ میکند را تخریب نماید 

[MF44 5,033]

بر 26 بهمن 1400 در 12:24 , MR9 گفت:

گستره نفوذ سیاستهای حزب ا... در لبنان را میتوان به استفاده از اهرم های خود برای جلوگیری از میانجگیری بین المللی برای ورود به مساله مورد اختلاف میان لبنان و اسراییل برسر عملیات اکتشاف و بهره برداری از میادین گازی شناسایی شده در مدیترانه که احتمالا در آینده یکی از منابع درآمدی این گروه ( و شاید هم ایجاد یک جای پا برای شرکتهای ایرانی در مدیترانه  . م )  خواهد بود ، میتوان نام برد

البته نویسنده نگفت که ترس رژیم عبری از سلاح مقاومت مانع از دست اندازی این رژیم به منابع فلات قاره لبنان شده است وگرنه که تل آویو ترسی از دولتهای مستقر در بیروت ندارد تازه در سایه حمایت حزب الله دولت لبنان به خودش جرات داده در فلات قاره حوزه جدیدی را تعریف و ادعا کند تا این امر به میانجی گران بی طرف ( =طرفدار تل آویو) ارجاع شود و طبیعی است که تا حزب الله وجود دارد میانجی گران برای تصاحب منابع لبنان به نفع رژیم عبری موفق نخواهند شد