امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

فرمانده نیروهای زنیت-موشکی نیروی هوایی روسیه روز پنجشنبه اطلاع داد که هفته آینده نیروهای تحت امر وی اولین پرتاب آزمایشی را با اولین نمونه تولید انبوه جدیدترین سیستم زنیت موشکی С-400 انجام خواهند داد. وی به خبرنگاران گفت: "اولین نمونه تولید انبوه این سیستم در میدان تیر مستقر شده است. نیروهای یگانی که این سیستم به آنها واگذار خواهد شد نیز در آنجا حضور دارند". بعد از پرتاب آزمایشی سیستم С-400 روانه کشیک تجربی خواهد شد. سرتیپ گورکوف توضیح داد این کشیک تجربی خواهد بود چرا که نمونه اول تولید انبوه این سیستم محسوب می شود. وی گفت: "اولین سیستم С-400 که برای حراست از حریم هوایی پایتخت قرار خواهد گرفت به مجهزترین موشک ها با قابلیت افزون مجهز شده است. به همین خاطر ما بر افزایش توان نظامی گروهی که این سیستم در اختیار آنها قرا می گیرد امیدواریم". سیستم پدافند موشکی С-400 "تریومف" توان نشانه روی همزمان 12 هدف را دارد و رادار آن هواپیماهایی که با سیستم "استلس" (نامرئی) ساخته شده اند را رویت می کند. پیش از این انتظار می رفت که روز اول جولای گردان نیروی ضد موشکی С-400 در کشیک نظامی حراست حریم هوایی مسکو و مناطق مرکزی روسیه مستقر شود.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
مسکو، 22 تیر، خبرگزاری «نووستی»/ دفتر روابط عمومی نیروی هوایی ارتش روسیه اطلاع داد که سیستم پدافند موشکی С-400 "تریومف" (ظفر) با موفقیت مورد آزمایش قرار گرفت. در این گزارش آمده است: "طی روزهای 12-13 جولای در میدان تیر کاپوستین یار (استان آستراخان) پرتاب های اولیه سیستم موشکی С-400 انجام شده است. این پرتاب ها توسط گروه عملیاتی هنگی انجام شده که به زودی مسلح به سیستم مذکور در استان مسکو به کشیک نظامی در خواهند آمد". در این گزارش تاکید شده که تمامی اهداف فرضی در این آزمایش با موفقیت نابود شده و خدمه آمادگی و آگاهی خود را به نمایش گذاشتند. سیستم زنیت موشکی С-400 همانند سیستم С-300 دارای قابلیت ها و استقامت در برابر پارازیت بوده که با برد موثر بیشتری هماهنگ شده است. سیستم مذکور برای انهدام اهداف پرنده مانند هواپیما، هواپیماهای بدون سرنشین و موشک های بالدار در نظر گرفته شده است. وجه تمایز مهم آن موشک های جدیدی است که به کلاهک های هدف گیر فعال مجهز شده و برد موثر بیشتری دارد. سرتیپ "الکساندر گورکوف" فرمانده نیروهای پدافند موشکی نیروی هوایی روسیه پیش از این اعلام کرده بود که تا سال 2015 سیستم های С-400 وظفیه حراست از حریم هوایی مراکز مهم دولتی و اقتصادی روسیه را بر عهده خواهند داشت.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
مسکو، 28 تیر، خبرگزاری «نووستی»/ سرهنگ "الکساندر دروبیشفسکی" دبیر مطبوعاتی فرمانده نیروی هوایی روسیه اطلاع داد که بمب افکن های استراتژیکی نیروی هوایی روسیه روز پنجشنبه 15 پرواز در عرض شمالی بر فراز اقیانوس های آتلانتیک و آرام انجام دادند.

وی گفت: "در جریان این پروازها خدمه هواپیماهای "توپولف-95 ام اس" ، "توپولف-160" و "ایل-78" ویژگی های پروازی و سوختگیری هوایی را تمرین کردند".

وی تاکید کرد که این هواپیماها بیش از ده ساعت پرواز کردند و در حدود 20% خلبانان برای اولین بار در چنین پروازهای دراز مدتی شرکت می کردند. به گفته دروبیشفسکی تمرین یگان دوربرد هوایی دقیقا طبق برنامه انجام می شود.

وی گفت: "یگان دور برد نیروی هوایی تاکنون چندین مانور با پرتاب بمب و موشک های بالدار انجام داده است. بمب افکن های استراتژیکی "توپولف -160" و "توپولف-95 ام اس" به قطب شمال پرواز کردند".



تصویر

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
احتمالا دور جديد جنگ سرد داره شروع ميشه

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
نووسیبرسک، 30 تیر، خبرگزاری «نووستی»/ "آناتولی ناگوویتسین" معاون فرمانده نیروی هوایی روسیه در مراسم 55-مین سالگرد تشکیل ارتش 14-م (منطقه سیبری) نیروی هوایی و دفاع ضد هوایی اعلام کرد که بعد از سال 2010 سیبری هواپیماهای نظامی جدیدی تحویل خواهد گرفت. وی گفت: "قرار است تا سال 2015 تسلیحات و تجهیزات جدید دفاع ضد هوایی تحویل داده شود. در باره هواپیما باید گفت که ارتش 14-م بعد از سال 2010 تجهیزات جدید هوایی را تحویل خواهد گرفت". نمایش هوایی و نمایش تجهیزات نظامی از جمله مراسم 55-مین سالگرد تاسیس ارتش 14-م بود که طی آن بیش از 20 نمونه تسلیحات و تجهیزات نظامی به نمایش گذاشته شد. روز شنبه هزاران نفر توانستند از نزدیک با کابین خلبان هلی کوپترهای "می-8"، می-24" و همچنین هواپیماهای "آن-12"، "آن-26"، "توپولف-134-آ"، جنگنده-بمب افکن "سوخوی-24"، شکاری "میگ 29" و جنگنده رهگیر "میگ-31" آشنا شوند. به گفته معاون فرمانده نیروی هوایی روسیه برای حفظ سطح نظامی نیروی هوایی در حال حاضر هواپیماها در حال مدرنیزه شدن هستند و تجهیزات جدیدی خریداری می شود.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
مسکو، 8 مرداد، خبرگزاری «نووستی»/ "الکساندر دروبیشفسکی" دستیار فرمانده نیروی هوایی روسیه به «نووستی» اطلاع داد که نیروی هوایی روسیه روز سه شنبه اولین جنگنده بمب افکن چند منظوره "سوخوی-34" را دریافت خواهد کرد.

وی گفت: "31 جولای در مرکز آموزشگاه خلبانی لیپتسک مراسم دریافت اولین فروند هواپیمای "سوخوی-34" برگزار خواهد شد".

وی توضیح داد که کارشناسان این مرکز به فراگیری توان جنگی هواپیما خواهند پرداخت و توصیه هایی را در خصوص استفاده از آن تنظیم خواهند کرد. به غیر از این آموزش خلبانان و مهندسین پرواز یگان های دیگر نیروی هوایی که به "سوخوی-34" مجهز می شوند در همین مرکز نیز انجام خواهد شد.

مشخصات فنی هواپیمای "سوخوی-34": وزن 38240 کیلوگرم، حداکثر وزن مهمات قابل حمل 8000 کیلوگرم، سقف پرواز 15 کیلومتر، حداکثر سرعت 1900 کیلومتر بر ساعت، حداکثر مسافت پروازی 1100 کیلومتر، و خدمه آن دو نفر است. شاسی هواپیما شامل 12 گیره نصب مهمات است. این هواپیما مجهز به توپ 30 میلیمتری با 150 گلوله، چهارنمونه موشکی های هدایت شوند"هوا-هوا"، موشک های هدایت شونده "هوا-زمین"، بمب از جمله بمب های هدایت شونده و بمب های خوشه ای است. نمونه صادراتی آن "سوخوی-32" نام دارد.

تصویر

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
مسکو، 10 مرداد، خبرگزاری «نووستی»/ سرلشکر"الکساندر زلین" فرمانده نیروی هوایی روسیه به خبرنگاران گفت که سیستم های پدافندی موشکی سیار С-300 و С-400 نسبت به مدل های مشابه خارجی خود از جمله آمریکایی از مشخصات فنی دقیق تری برخوردارند. وی گفت: "این مجموعه ها در مقابله با موشک های تهاجمی موثرتر عمل کرده و می توانند در ترکیب سیستم دفاع ضد موشکی غیر استراتژیکی در اتحادیه اروپا مستقر شوند". به اعتقاد وی در حال حاضر و در آینده نزدیک دقیقا همین مجموعه ها پایه سیستم آتشبار دفاعی موشکی را در مقابل حملات هوایی تشکیل می دهند که برای دفاع ضد هوایی مراکز نظامی و مهم از حمله موشک های بالدار، موشک های بالستیکی و آئروبالستیکی تهاجمی -عملیاتی و هواپیماهای جنگی در نظر گرفته شده اند. سیستم С-400 توان انهدام هواپیماها و موشک های بالدار در همه ارتفاع های مورد استفاده از ده متر را دارد. حداقل ارتفاع انهدام برای سیستم آمریکایی "پاتریوت" 60 متر است. به غیر ازاین فاکتور مهم دیگر زمان آمادگی سیستم از حالت متحرک به حالت آماده باش است. سیستم روسی ظرف کمتر از پنج دقیقه به حالت آماده باش در می آید حال آنکه سیستم آمریکایی برای این منظور به 30 دقیقه زمان نیاز دارد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
همشهري آنلاين: اولین جنگنده بمب افکن "سوخوی-34" از روز سه شنبه 31 ژوئيه به نیروی هوایی روسیه تحویل داده خواهد شد. به گزارش خبرگزاری نووستی از مسكو،الکساندر دروبیشفسکی دستیار فرمانده نیروی هوایی روسیه اعلام كرد: نیروی هوایی روسیه روز سه شنبه اولین جنگنده بمب افکن چند منظوره "سوخوی-34" را دریافت خواهد کرد. وی گفت: 31 ژوئيه در مرکز آموزشگاه خلبانی لیپتسک مراسم دریافت اولین فروند هواپیمای "سوخوی-34" برگزار خواهد شد. وی توضیح داد که کارشناسان این مرکز به فراگیری توان جنگی هواپیما خواهند پرداخت و توصیه هایی را در خصوص استفاده از آن تنظیم خواهند کرد. آموزش خلبانان و مهندسین پرواز یگان های دیگر نیروی هوایی که به "سوخوی-34" مجهز می شوند در همین مرکز نیز انجام خواهد شد. مشخصات فنی هواپیمای "سوخوی-34": وزن 38240 کیلوگرم، حداکثر وزن مهمات قابل حمل 800 کیلوگرم، سقف پرواز 15 کیلومتر، حداکثر سرعت 1900 کیلومتر بر ساعت، حداکثر مسافت پروازی 1100 کیلومتر، و خدمه آن دو نفر است. شاسی هواپیما شامل 12 گیره نصب مهمات است. این هواپیما مجهز به توپ 30 میلیمتری با 150 گلوله، چهارنمونه موشکی‌های هدایت شوند"هوا-هوا"، موشک های هدایت شونده "هوا-زمین"، بمب از جمله بمب‌های هدایت شونده و بمب‌های خوشه‌ای است. نمونه صادراتی آن "سوخوی-32" نام دارد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
همشهري آنلاين: فرمانده نیروی هوایی روسيه استفاده از سامانه موشكي S-400 جهت دفاع ضدموشکی اروپا را محتمل می‌داند به گزارش خبرگزاری نووستی، سرلشکر الکساندر زلین، فرمانده نیروی هوایی روسیه استفاده از جدیدترین سامانه پدافند ضدموشکی S-400 "تریومف" را در ترکیب سامانه ضد موشکی غیر استراتژیکی اروپا امکان پذیر می شمارد. وی در پاسخ به سئوالی در باره احتمال استفاده از S-400 در سامانه واحد دفاع ضد موشکی اروپا گفت:به اعتقاد من باید روی این مسئله کار کرد و اگر در این باره دستوری صادر گردد ما برای حل آن اقدام خواهیم کرد. سرلشکر الکساندر زلین، همچنين به خبرنگاران اعلام کرد که سامانه پدافندی S-400 قابلیت تامین امنیت لازم برای برگزاری مسابقات المپیک زمستانی سوچی در سال 2014 را دارد. وی در پاسخ سئوال خبرگزاري نووستی در باره اینکه آیا سامانه ضد موشکی S-400 برای تامین امنیت سوچی2014 مورد استفاده قرار خواهد گرفت گفت: "من این مسئله را به وزیر دفاع گزارش دادم و در آینده نزدیک اسناد لازم به حل این مسئله را به وی ارائه خواهم داد". فرمانده نیروی هوایی گفت: مهندسین به ساخت مراکز زیر ساختی المپیک سوچی خواهند پرداخت و ما هم سامانه دفاع ضد هوایی را آماده خواهیم نمود که امنیت برگزاری بازی های المپیک زمستانی در سوچی را تامین کند. تولید صادراتی سیستم S-400 از سال 2009 آغاز مي شود همچنين ایگور عاشوربیلی، مدیرعامل موسسه تحقیقاتی تولیدی "آلماز" سازنده سامانه های پدافند موشکی S-400 "تریومف" معتقد است که تولید نمونه های صادراتی این مجموعه های ممکن است که از سال 2009 آغاز گردد. وی در پاسخ سئوال خبرنگاران گفت: "طی دو سال ما این مجموعه را در نیروهای مسلح خود بکار خواهیم برد که جایگاه شایسته خود را (در بازار) پیدا کند و بعد از کسب تجربه بهره برداری، از سال 2009 می توانیم تولید مدل صادراتی آن را آغاز کنیم". سامانه پدافند موشکی S-400 برای انهدام اهداف پرنده از جمله هواپیما، هواپیمای بدون سرنشین و موشک های بالدار بکار برده می شود. از این سامانه همچنین می توان برای مبارزه با اهداف بالستیکی و آئرو بالستیکی استفاده کرد که آن را به حلقه کلیدی در ایجاد سامانه دفاع ضد موشکی در قلمرو حرکت مبدل می سازد. S-400 سامانه اي فوق مدرن و راحت در استفاده از تجهیزات توسط خدمه توصیف شده است. حداکثر برد موثر به اهداف آئرودینامیکی در حدود 400 کیلومتر و ارتفاع موثر پرتاب موشک بیش از 30 کیلومتر است. آنطور که‌دفتر مطبوعاتی نیروی هوایی روسیه اطلاع داد سامانه های سیار دفاع ضد موشکی S-400 دارای مشخصات فنی-عملیاتی فوق دقیقی نسبت به موارد مشابه خارجی خود از جمله سامانه های آمریکایی (پاتریوت) در دفع ابزار موشکی تهاجمی بوده و می توانند که به طور سریعی در ترکیب سامانه ضد موشکی غیر استراتژیکی اتحادیه اروپا قرار گیرند

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سیستم جدید دفاع ضد هوایی نسل پنجم توان دفع تهدید از فضا را دارد مسکو، 17 مرداد، خبرگزاری «نووستی»/سرلشکر "الکساندر زلین" فرمانده نیروی هوایی روسیه اعلام کرد که سیستم جدید دفاع ضد هوایی نسل پنجم به مراتب بر سیستم پدافند ضد موشکی С-400 ارجحیت داشته و توان دفع تهدید از فضا را دارد. وی روز چهارشنبه در پاسخ سئوالی در مورد اینکه چه تجهیزاتی از نسل جدید در آینده در اختیار نیروی هوایی قرار خواهد گرفت گفت: "در حین ایجاد سیستم پدافند موشکی С-400 ما به درک سیستم جدیدی رسیدیم که می توانیم آن را نسل پنجم بنامیم. سیستم جدید کوچکتر، قابلیت مانور بهتر و بدون تردید از مشخصات فنی برتر برای دفع تهاجمات هوایی برخوردار خواهد بود". به گفته زلین در تجهیزات جدید تغییرات اصولی وجود ندارد و بهبود مشخاصت فنی به خاطر تکامل سیستم پایه آن صورت خواهد گرفت. فرمانده نیروی هوایی گفت: "در سیستم جدید (نسل پنجم) قابلیت رویت دورتر، بالاتر و واکنش سریعتری در نظر گرفته شده و طبیعتا طیف گسترده تری از مسائل بعنوان مثال دفع حملات فضایی را حل خواهد کرد". وی افزود که تولید کنندگان روسی وزن سیستم جدید را کاهش داده و آن را راحت تر در انتقال و حرکت در آورده و همچنین قابلیت دفع حملات به سیستم را نیز افزایش خواهند داد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
محرک حادثه موشکی میان روسیه و گرجستان کشوری ثالث است

سرتیپ "ایگور خووروف" رییس ستاد نیروی هوایی روسیه اعلام کرد که تحریک کننده حادثه موشکی میان روسیه و گرجستان کشوری ثالث است.

وی روز چهارشنبه طی کنفرانسی مطبوعاتی در خبرگزاری «نووستی» گفت: "گزارش طرف گرجستانی کامل غیر کارشناسانه تهیه شده است. من در آنها بیشتر مواضع سیاسی را مشاهده کردم. و تمامی کارشناسانی که باید یک نتیجه گیری دقیق بر اساس شواهد و اسناد ارائه کنند نیز در مطالب خود به یک سناریوی احتمالی بسنده کرده اند که دشمن را به سمت شمال اشاره می کند".

وی گفت: "در این رابطه باید بگویم که نباید به دنبال دشمن در شمال گشت بلکه لازم است بدنبال تحریک کننده در جای دیگری بود. اینطور به نظر می رسد که این یک دسیسه بزرگ در رابطه با روسیه بود اما بسیار ناشیانه اجرا شد".

pe.rian.ru

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[align=center]یگان دور پرواز نیروی هوایی روسیه بدون سلاح نظامی پرواز انجام می دهد

تصویر[/align]

حال مشخص شد که چرا پنتاگون نگران از سر گیری پرواز بمب افکن های روسیه نیست. آنطور که معلوم شد بمب افکن های "توپولف 95 ام اس" ( بر اساس کلاسه بندی غربی Bear-H) و "توپولف 160" (Blackjack) بر فراز آب های بی طرف اقیانوس اطلس، آرام و منجمد شمالی بدون سلاح هسته ای و کلا هر گونه سلاحی پرواز می کنند.

سرتیپ "پاول آندروسوف" فرمانده ارتش 37-م استراتژیکی به "نزاویسیمایا گازیتا" گفت: "ما بدون سلاح هسته ای پرواز می کنیم. کلا هیچگونه سلاح جنگی در هواپیما هنگام این پرواز ها وجود ندارد".

وی توضیح داد که ما پرواز های کشیک خود را با سلاح های آموزشی ضمن تمرین همه موارد لازم انجام داده و رژیم آموزشی کلیه عملیات ها لازم را تمرین کرده اما پرتاب های واقعی انجام نمی دهیم.

به گفته وی خلبان های یگان استراتژیکی روسیه قادر به انجام همه کارهایی هستند که خلبانان آمریکایی می توانند انجام دهند.

بعنوان مثال آنها پروازهای دور دنیا را انجام می دهند و 20-25% از بمب افکن های استراتژیکی آمریکا در خارج از کشور مستقر شده اند. این پایگاه های در کویت، در "العدیل" قطر، در جزیره "دیگو گارسیا" اقیانوس هند و در پایگاه آندرسن جزیره گوآم.

آندروسوف گفت: "هیچ مناقشه میان ما وجود ندارد".اما برخی اوقات تا اندازه غیر مجاز به هواپیماهای روسی نزدیک می شوند.

ژنرال روسی گفت: "هیاهویی که در مطبوعات جهان در خصوص از سرگیری پرواز یگان استراتژیکی نیروی هوایی روسیه بلند شده برای من نا مفهوم است. خلبانان ما باید حرفه خویش را یاد بگیرند. بعد از فروپاشی پروازهای ما نمایشی بودند. حال ما به استاندارد ها معقول باز می گردیم. هنوز سال تمام نشده و هر خدمه تا 70-80 ساعت پرواز کرده است".

pe.rian.ru

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
آفتاب-رضارزمجو: آنگونه که منابع روسی ادعا می‌کنند دولت آن کشور به شرکای خاورمیانه‌ای خود پیشنهادکرده است یک هلی کوپتر فوق‌پیشرفته که از جدیدترین محصولات صنایع نظامی روسیه به شمار می‌رود را خریداری نمایند. این در‌حالی است که مطابق یک گزارش تحقیقاتی کنگره آمریکا که ماه گذشته منتشر شد روسیه در سال 2005 بزرگترین فروشنده تسلیحات در جهان بوده و تهران و دمشق نیز خریداران اصلی محصولات صنایع نظامی این کشور در منطقه خاورمیانه بوده‌اند.



به گزارش سایت خبری RUSSIA TODAY، این هلی‌کوپتر که Mi-28 نام دارد آخرین محصول «روستورتل» یا مجتمع صنایع هوایی روستوف است که یکی از بزرگنرین تولیدکنندگان هلی کوپترهای نظامی‌ در روسیه به شمار می‌رود. به گفته «وادیم بارانیکوف» معاون مدیرعامل کارخانجات روستورتل، خبر ساخت این هلی‌کوپتر در جریان برگزاری یک نمایشگاه ویژه هوانوردی که به تازگی در پکن برگزار شد به مقامات نظامی ایران و سوریه اطلاع داده شده‌است.

بارانیکوف می‌گوید کمپانی وی آمادگی آن را دارد که درصورت درخواست مشتریان خارجی نمونه های صادراتی آن را به‌ سرعت تولید و ارسال کند.

کارشناسان نظامی روسی ادعا می‌کنند هلی‌کوپترهای Mi-28n دارای قابلیت‌های بی‌نظیری در اجرای عملیات تهاجمی شبانه بوده و برای مقابله با برتری هوایی ناتو در اروپا طراحی و ساخته شده‌اند:«این یک هلی‌کوپتر فوق مدرن است که هیچکدام از اشکالات نسل قبلی هلی‌کوپترهای جنگی روسی را ندارد».

بنا به خبر RUSSIA TODAY، نیروی هوایی روسیه پس از آزمایش موفق این هلی‌کوپتر در ماه سپتامبر تصمیم گرفت تا محصول جدید رستورتل را جایگزین هلی‌کوپترهای تهاجمی Mi-24 نماید. :|

http://www.postimage.org/image.php?v=aVyeniJمنبع

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
"الکساندر دروبیشفسکی" دستیار فرمانده نیروی هوایی روسیه به «نووستی» اطلاع داد که دو هواپیمای استراتژیکی "توپولف-95"نیروی هوایی روسیه روز جمعه به سمت اهدافی فرضی در میدان تیری واقع در جنوب روسیه موشک های بالدار شلیک می کنند. روز جمعه در جریان مانور فرماندهی- ستادی بخش یگان دور پرواز نیروهای هوایی روسیه با ده هواپیمای "توپولوف-95" و دو هواپیمای "ایل-78" پرواز هایی بر فراز آب های اقیانوس اطس و منجمد شمالی انجام دادند. وی گفت: "هواپیماهای "توپولف-95" در جریان پروازهای گشتی خود بر فراز آب های بی طرف توسط جنگنده های F-16 و تورنادوی ناتو همراهی شدند. جنگنده ها مذکور به موازات پرواز می کردند اما مزاحتمی برای هواپیماهای استراتژیکی ما بوجود نیاوردند. هواپیماها ما تا 17 ساعت در هوا بسر بردند". پروازهای آزمایشی هواپیماهای استراتژیکی روسیه بر اساس برنامه تمرین نظامی اجرا شده و کاملا در چارچوب مقررات بین المللی استفاده از حریم هوایی بر فراز آب های بی طرف بدون نقض حریم هوایی کشوری انجام می شود. این پروازها در ساعات مختلف شبانه روز انجام می شود. :lol: منبع : takeoff

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
خبر اول :
اولین جنگنده نسل پنجم روسی سال 2012 به پرواز در خواهد آمد
تصویر
سرتیپ "ایگور سادوفیف" معاون فرمانده نیروی هوایی روسیه اطلاع داد که اولین جنگنده نسل پنجم در روسیه باید سال 2012 به پرواز در آید.
وی گفت: "این جنگنده باید در سال 2012 پرواز کند و در سال 2015 در خدمت نیروی هوایی در آید. هماهنگی های بین المللی و تشریک مساعی در طراحی فقط باعث تسریع این روند خواهد شد. از جمله تامین مالی تکمیلی که بدون تردید کل جهان در این راه حرکت می کند و ما هم همین طور".
سادوفیف افزود که همکاری با هند که توافقنامه آن در ماه اکتبر در مسکو امضا شد باید بر توسعه این طرح تاثیر مثبتی بگذارد.
روسیه و هند در اواسط اکتبر در خصوص طراحی مشترک جنگنده نسل پنجم و تولید دستگاه هایی برای هواپیماهای سوخوی به توافق رسیدند. توافقنامه مذکور روز 18 اکتبر توسط "ویچسلاو دزیرکالن" معاون مدیر اداره فدرال همکاری های نظامی و "کانوار سینگ" معاون وزیر دفاع هند در امور تولیدات دفاعی به امضا رسید.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
    • توسط MR9
      موقعیت قرارگاه مرکزی منافقین :
       
      در 90 کیلومتری شمال بغداد ،پس از عبور از شهر "الخالص" به "قرارگاه  اشرف" خواهید رسید.این پادگان با وسعت6 در 8کیلومتر مربع تا سال 1365 هجری شمسی تحت عنوان "معسگر الخالص الخاص" محل استقرار یکی از تیپ های گارد ریاست جمهوری صدام حسین بود.این پادگان از شمال به انبارهای بزرگ مهمات و تسلیحات و یک روستای کوچک عراقی،از شرق به یک فرودگاه متروکه،از جنوب شرق به روستای "شیخ شنیف" ، از جنوب به یک مرکز مرغداری و از غرب به جاده بغداد- کرکوک محدود شده است."اشرف بزرگ" 12*10 کیلومتر مربع است  که پادگان اشرف و زمین های اطراف آن را شامل می شود.
       
        
       
       
       
       
      پس از اخراج مسعود رجوی به عراق و ملاقات او با صدام حسین ، این پادگان بطور کامل تحویل گروهک منافقین  شد و  آنها پایگاه های خود در سلیمانیه و کرکوک را جمع آوری کرده و از سال 1366 هجری شمسی تحت عنوان به اصطلاح "ارتش آزادیبخش ملی " در این محل تجمع کنند.
      در کیلومتر 90 جاده قدیم بغداد-کرکوک انشعابی از قسمت شرقی، شما را به درب اصلی پادگان اشرف هدایت خواهد کرد.شمال و جنوب این جاده آسفالته و فرعی محل استقرار 2 گردان ارتش صدام حسین ،گروهان رادار،گروهان موشکی پدافند هوایی و مقر سازمان استخبارات صدام حسین است که در نزدیکی ورود به پادگان قرار دارد.از سال 1365 شمسی تا زمان سرنگونی صدام  حسین ،نقش این نیروها پدافند هوایی،حفاظت بیرونی و کنترل ورود و خروج به پادگان اشرف بود .
       
       
        
       
       
      مرصاد ، کمینگاه منافقین 
      ببرها وارد می شوند :
       
      اگر چه نیروی های مسلح جمهوری اسلامی ایران ( ارتش  جمهوری اسلامی ایران ، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی  ، بسیج و..)  در جریان عملیات مرصاد ، شکست سنگینی بر پیکره گروهک منافقین وارد آورد ، بازماندگان فرقه رجوی ، مجدداً نیروی های باقی مانده خود را در قرارگاه های  متعدد خود در عراق ، جمع آوری و با حمایت رژیم بعثی ، فعالیتهای خود را از سر گرفتند . اما بدنبال شکست مفتضحانه رژیم بعثی حاکم بر بغداد در مقابل تهاجم گسترده نیروهای ائتلاف به منظور بازپس گیری کویت در ماه مارس 1991 و بغرنج شدن وضعیت در این کشور که همراه با بروز تشنجات و حرکتهای مسلحانه در شمال و جنوب آن گردید ، باعث شد تا گروهک منافقین  با یک بن بست غیر قابل تصور مواجه گردد .
       
       

       
       
      به همین دلیل ، تروریستهای مسلح این گروهک ، دست به تحرکات جدیدی در داخل خاک ایران زده و در یکم آوریل 1991 ، با استفاده از شرایط حاد منطقه ، یکسری اقدامات مسلحانه تروریستی  در غرب ایران ، بویژه ارتفاعات استان کرمانشاه  را رقم زدند که موجبات به شهادت رسیدن صدها نفر از شهروندان کرد ساکن در این منطقه را فراهم آورد .
      بنابراین در پاسخ به شرارتهای این گروهک تروریستی ، در بامداد روز 5 آوریل ، نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران  با استفاده از 9 فروند جنگنده- بمب افکن F-4E ، جمعی پایگاه سوم شکاری (TFB-3)  یک ضربت اساسی را به پادگان اشرف که قرار گاه مرکزی این گروهک بشمار می رفت ، وارد آورد که درعمق 80 کیلومتری داخل خاک عراق و در 28 کیلومتری شمال شهر  خالص  قرار داشت . 5 دقیقه بعد از این حمله ، 9 فروند جنگنده- بمب افکن F-5E جمعی پایگاه چهارم شکاری (TFB-4) بقیه تاسیسات این قرار گاه را با مهمات سنگین مورد حمله قرار دادند که براساس اطلاعات منتشر شده ، تلفات گسترده ای را موجب گردید .
       

       
       
      با این حال ، در جریان این حمله غافلگیرانه  ، خدمه یکی از فانتوم های شرکت کننده ( سریال 6688-3) موفق به اجرای صحیح مانور POP-UP نگردید و هر دوخدمه مجبور به اجکت شده و توسط شبه نظامیان مستقر در منطقه  بازداشت و بسرعت به دولت عراق تحویل داده شدند
       
       

       
      بقایای فانتوم ساقط شده نیروی هوایی به سریال 6688-3
       
       
      در شمال عراق ، دولت ترکیه که سالهاست در حال جنگ غیر رسمی با شورشیان حزب کارگران کرد که به شکل محرمانه از حمایتهای اطلاعاتی و تسلیحاتی دولت وقت عراق بهره می برد ، قرار داشت ، به منظور سرکوب این شورشیان ، چندین عملیات رزمی را در امتداد مرز با ایران ، طراحی و اجرا نمود .
       

       
       
      در جریان این عملیات رزمی ، فانتوم های  نیروی هوایی ترکیه بارها و بارها حریم هوایی ایران را مورد تجاوز قرار داده و نقض نمودند و در این سو ، در موارد متعددی  ، رادار مراقبت منطقه ، هشدارهای لازم را به ترکها ارسال نمود ولی علی الظاهر نیروی هوایی ایران هرگز عملیات رهگیری را اجرا ننمود . این مساله  را می توان بدین دلیل تشریح نمود که  تایگرهای مستقر در پایگاه دوم شکاری ،اگر چه بسیار سریع تر از فانتوم های ترک بودند اما بدلیل اینکه  تیم های ضربتی نیروی هوایی ترکیه توسط جنگنده های F-16C این نیرو  اسکورت می شدند ، حضور تایگر عملاً بی اثر بشمار می رفت . به همین علت ، فرماندهی وقت نیروی هوایی ایران تصمیم گرفت تا سازمان رزم پایگاه دوم شکاری را با اعزام جنگنده های MIG-29 که به تازگی از اتحاد شوروی تحویل گرفته شده بودند ، تقویت نماید .
       
       

       
       
      اعزام فالکروم های تهرانی  ، اگر چه در ابتدا به شکل موقت به این پایگاه مامور شده بودند ، اما با تغییر شرایط ، این استقرار به شکل دائمی در آمد و اسکادران 22 تاکتیکی نیروی هوایی (TFS-22) با حضور میگ های روسی تشکیل گردید و از آن سو ، تمامی  تایگرهای موجود در این پایگاه (F-5E) به اسکادارن 21 تاکتیکی (TFS-21) انتقال یافتند .
       
      با فروکش کردن آتش جنگ در آسیای جنوب غربی ، شرایط تقریباً به حالت عادی بازگشت ، اما این آرامش زیاد بطول نیانجامید ، چرا که در سال 1994 ، گروهگ منافقین مجدداً با اعزام تیم های ترورویستی بداخل کشور ، به شکل منظم دست به تخریب ، ترور مردم عادی و شماری از مقامات ارشد نظامی و غیر نظامی  زدند .
       
       

      سپهبد شهید صیاد شیرازی 
       
       
      د رنتیجه نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، مجدداً ماموریت یافت تا حملات هوایی خود را علیه قرارگاه مرکزی این گروهک در داخل خاک عراق ، از سر بگیرد .
      این ماموریت کمتر شناخته شده ، توسط یکفروند جنگنده- بمب افکن F-5F و سه فروند جنگنده – بمب افکن F-5E جمعی پایگاه دوم شکاری در 9 نوامبر 1994 اجرا گردید . در این حمله جمعاً 16 تیر مهمات هوا به زمین مارک-82 به روی هدف حمل شد و پرنده های رزمی با موفقیت کامل و بدون خسارت جانبی ، ماموریت خود را به انجام رساندند .
       
       

       
       
      اما بدلیل اینکه این حمله غافلگیرانه  در داخل محدوده موسوم به منطقه پرواز ممنوع (NO FLY ZONE) شمال عراق که توسط ایالات متحده و بریتانیا حفاظت می گردید ، انجام شد ، به محض اطلاع از وقوع این حمله ، 20 فروند جنگنده  متحدین شامل  جنگنده – بمب افکن های F-16  و F-15 نیروی هوایی ایالات متحده به منظور رهگیری این دسته پروازی از پایگاه های خود واقع در خاک ترکیه به پرواز در آمدند که با توجه به پایان ماموریت دسته رزمی نیروی هوایی ایران ، برخوردی میان این دو پیش نیامد . 
       

       
       
       
      پی نوشت :
       
      1- پلان های رزمی ارائه شده در این تاپیک در سطح وب وجود ندارد و توسط مترجم طراحی شده است 
      2-  در این انجمن ، بیشتز از حماسه های گردان های تامکت و فانتوم گفته شده ، باشد که  این تاپیک گوشه ای از حماسه های تایگرهای مظلوم نیروی هوایی که تلفات قابل توجهی را هم در جنگ تحمیلی متحمل شده است ، بیان نماید .
       
       
       
      منبع : با اندکی تصرف ، IRANIAN TIGERS AT WAR  BY BABAK TAGHVAEE
       
       
        این مجموعه با صرف زمان ترجمه  شده است ،
      بنابراین ، هر گونه برداشت با ذکر منبع (MILITARY.IR) خواهد بود . 
      در غیر اینصورت ، برداشت کننده  ، عرفاً و شرعاً ، مسئول خواهد بود .
       
       مترجم : MR9      
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.