MR9

هویتزرخودکششی ام-1299 تُندرآهنین ( M-1299 Iron Tunder)

امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

بخش دوم

 

th6vo2c7ttn61.jpg

 

 

راه حل جبران شکاف در بخدمت گیری سامانه های توپخانه ای برد بلند

موضوع رایجی که هنگام مقایسه  دارایی های توپخانه صحرایی ارتش ایالات متحده  با تهدیدات همتا در بازه زمانی آینده نزدیک ، اهمیت پیدا می کند ، این است که  حوزه رقابت تنها در مفهوم برد موثر خلاصه نمی شود . این بدان معناست که تفاوت برد موثر میان سیستم های رقیب و سامانه های آمریکایی ، شاید تنها به چند کیلومتر برسد ،اما اصلی که از دیرباز تا کنون در زمینه طراحی و تولید چنین جنگ افزارهایی بعنوان یک قاعده اولیه در نظر گرفته شده ، این است که فرماندهان ارتش از برتری واحدهای رزمی ارتش درصحنه نبرد اطمینان حاصل کنند که وضعیت حاضر ، چنین تضمینی را ارائه نمی نماید .

 

2021-09-24_12-44-46.jpg

 

نمودار تهیه شده در موسسه رند در حوزه مقایسه قابلیتهای رسته توپخانه با تهدیدات پیش رو ( روسیه ) تا سال 2025

 

با این وصف ، نخستین راه حلی که به نظر می رسد می تواند مثمر ثمر واقع گردد ، سرمایه گذاری بر روی توسعه فناوری راکت ها و مهمات توپخانه ای است . بر همین اساس ، روند برنامه ریزی در سالهای اخیر و رونمایی از پروژه های جدید در این زمینه ، موید این مسیر به نظر می رسد . درواقع ، نمونه های اولیه متعددی از مهمات برد بلند برای سامانه های راکتی و توپخانه ای عملیاتی نیروی زمینی در حال آزمایش است که فعلا در محدوده قابلیتهای سیستم های ام-777 آ-2 و ام-109 آ-7 قرار دارد .

 

Photo_by_U_S__Army_Combat_Capabilities_D Analysis_Review_M1299_155mm_52_caliber_t

 

 

در حوزه سیستم های پرتاب ، نیروی زمینی ارتش ایالات متحده  هم اکنون برنامه ام-1299 را بعنوان یک نسخه کاملا ارتقاء یافته  از توپهای خودکششی ام-109 پالادین در دست آزمایش دارد که بر روی همان پیکربندی طراحی شده در دهه شصت توسعه می یابد . در این خصوص ، لوله بازطراحی شده این سامانه جدید که احتمالا قابلیت شلیک مهمات اکسکالیبور را خواهد داشت ، برد آتش توپخانه صحرایی نیروی زمینی را از 40 کیلومتر با مهمات مجهز به خرج راکتی به 70 تا 100 کیلومتر افزایش خواهد داد که این امر بدان معناست که  برد موثر این سیستم جدید با برخی گونه های توپخانه راکتی چندگانه می تواند رقابت کند .

 

M-549_HERA.png

 

مهمات ام-549 (HERA)

 

علاوه براین ، برنامه ارتقاء قطعات توپخانه ام-777 نیز همچنان در حال اجراست و تمرکز اصلی آن نیز بر روی اصلاح هندسه لوله توپ و همچنین بهبود قابلیتهای مهمات استاندارد آن قرار دارد . در واقع ، ظهور نسل جدیدی از مهمات متعارف برای این توپخانه صحرایی که ویژگی مشترک تمامی آنها ، افزایش قدرت نیروی پیشران (خرج )  بوده ، فشار را بر لوله این سلاح بیشتر کرده که نیز بطور طبیعی موجبات پدید آمدن آسیب های جدی و کاهش عمر طراحی شده برای آن را فراهم کرده است .

 

M549_Projectiles.jpg  M1113.JPG

 

راست : پرتابه ام-549

چپ : پرتابه ایکس ام- 1113

 

 

با این حال ، اگر مشکل هندسه لوله این جنگ افزار حل شود ، پس از معرفی مهمات XM-1113 که می بایست جایگزین مهمات قدیمی تر M-549 HERA گردد ، برد این توپ را به بیشتر از 40 کیلومتر افزایش می دهد  که این افزایش بطور مستقیم بر عملکرد این هویتزر بر شکل دهی عملیات نیروهای مانوری ارتش و همچنین ارتقاء قابلیت های ضد آتش در سطح پایین رزمی ( تیپ/ گردان ) تاثیر خواهد گذاشت . در واقع ، برد موثر اضافه شده این توپ ، میزان  تهدیدی که هم اکنون بر سر واحدهای رزمی ارتش قرار دارد را کاهش داده که طبیعتا این نیز به نوبه خود ، به معنای افزایش توانمندهای یگانهای نیروی زمینی در میدان نبرد است .

 

Precision_Strike_Missile_PrSM.jpg 2021-09-24_12-38-11.jpg

 

راکتهای هدایت دقیق پریزم

 

اما برخی نواقص در سطح سازمانی بالاتر از تیپ ( سپاه / ارتش و گروه ارتشها )  نیز با ادامه خدمت  سامانه های اتامز که در دهه هشتاد میلادی معرفی شدند، ادامه پیدا می کند که تولید تعداد بیشتری از سیستم های ام-270 و ام-142 می تواند این نیاز را تا حدودی برطرف نماید . بدین سان ، معرفی راکتهای هدایت دقیق پریزم Precision Strike Missile /PrSM به تقریب بخش قابل ملاحضه ای از مزیتهای موجود در موشکهای دوربرد تاکتیکی را در اختیار ارتش ایالات متحده خواهد گذاشت که برد قابل توجه 500 کیلومتر را هم اکنون به نمایش گذاشته است ، در حالی که پس از خروج آمریکا از پیمان منع گسترش موشکهای هسته ای میان برد (Intermediate- Range Nuclear Forces Treaty ) ، این احتمال که  برد این سامانه ها افزایش پیدا کند ، وجود دارد .

M777A2_howitzer.jpg m777a2_725.jpg

 

هویتزر ام-777 آ-2

 

اما اگر این مساله موقتا نادیده گرفته شود ، برد موثر قابل توجهی که اینک با بکارگیری مهمات جدید برای سیستم های ام-270 و ام-142 در اختیار ارتش قرار داده شده می تواند یک عامل بازدارنده بسیار قدرتمند در برابر ارتشهای همتراز محسوب شود . اما هر شلیک مهمات پریزم قطعاً یک سرمایه گذاری بسیار گران قیمت برای ارتش است ، که این مستلزم تعهد فرماندهان و همچنین مهارت خدمه یگان های توپخانه در شناسایی دقیق هدف خواهد بود که می بایست به انهدام قطعی آتشبارهای دشمن منتهی گردد .

 

l59K1rl.jpeg 2021-09-24_12-15-52.jpg

 

 

نقش طراحی عملیات و تاکتیک برای جبران شکاف در بخدمت گیری سامانه های توپخانه ای برد بلند

از یک نظر، ارتقاء  سخت افزاری سامانه های توپخانه ای و راکتی نیروی زمینی  ارتش ایالات متحده تلاشی گران قیمت و بالقوه طولانی است که می تواند چالش های بسیاری برای ساختار تصمیم سازی این سازمان مسلح ایجاد کند ، بویژه اینکه تهدیدات فعلی و آینده بسیار نزدیکتر از مسیر فوق الذکر خواهد بود .اگر این مساله بنیاد تحلیل واقع گرایانه برای بررسی وضعیت موجود قرار گیرد ، می توان چنین گفت که  نیروی زمینی ارتش در حوزه قابلیتهای توپخانه صحرایی ، در شکل کنونی خود ، بلحاظ کمی و کیفی در شرایط مناسبی به سر نمی برد که این مساله تاثیر بسیار شدید بر توانمندی های آن در حمایت آتش از نیروهای مانوری و عملیات ضد آتش می گذارد . اما انتظار و سکون برای ارتقاء سامانه های رزمی کلیدی ، با وجود هشدارهای مکرر در خصوص شعله ور شدن احتمال درگیری با ارتشهای رقیب نیز منطقی به نظر نمی رسد .

 

4495324e2a40429ea717619da8cb7ede.png   m1299-howitzer.jpg

 

 

 

در واقع ، این انتظار که ارتش (نیروی زمینی )  آمریکا می بایست به تنهایی با این تهدیدات مقابله نماید ، انتظار درستی نخواهد بود . با توجه به این مساله که  نیروی هوایی و دریایی آمریکا در چند دهه اخیر با تهدیدی با ماهیت ضد شورش خود را تجهیز کرده اند و قابلیت انهدام اهداف زمینی را در سریعترین زمان ممکن و همچنین با دقت بالا بدست آورده اند  ، ایجاد بستری مشابه در نیروی زمینی به یک اصل ضروری تبدیل شده است . این بدان معناست که اگر چه  در شرایط بحرانی ، نیروی هوایی و دریایی می توانند با اتکاء بر حامل های دوربرد ، مهمات مورد نیاز را در عمق دفاع دشمن خالی کنند ، اما این روند بدون یک مکمل در نیروی زمینی ، ناقص خواهد بود . علاوه براین ، همکاری با ارتشهای همپیمان که به سیستم های پیشرفته تر مجهز شده اند نیز می بایست در نظر گرفته شود تا آتش مورد نیاز برای عناصر مانوری فراهم گردد که این مساله به صبر و مدیریت بیشتری نیازمند خواهد بود .

 

 

XM1113-LRPGK_CroppedLong_Range_Precision message-editor_1589305425786-profile.jpg

 

راست : پرتابه ایکس ام-1113

چپ : نمودار مسیر شلیک پرتابه ایکس ام-1155

 

 

با این حال ، درصورتی که وضعیت به گونه ای پیش رود که نیروی زمینی نتواند به سامانه های آتش ارتشهای ائتلاف اتکاء داشته باشد ، فرماندهان بالاجبار می بایست قبل از بروز بحران ، در شیوه طراحی آتش و همچنین تاکتیکهای استاندارد خود تجدید نظر نمایند . این مساله بخصوص ، زمانی که  احتمال غافلگیری نیروی زمینی در میدان نبرد هر لحظه در حال افزایش است ، اهمیت پیدا می کند . این بدان معناست که اصل "تحرک " برای سامانه های توپخانه ای بیش از گذشته  باید مورد توجه قرارگیرد ، چرا که در صورت بروز هرگونه برخورد مسلحانه ، آتشبارهای توپخانه نیروی زمینی ، نخستین هدف برای دشمن هستند که این امر ، آنها  را بطور مستمر در معرض خطر قرار میدهد . به همین دلیل ، فرماندهان با درک این مساله می بایست بسرعت برای این مشکل ،راه چاره ای پیدا نمایند . در گذشته ، قطعات توپخانه برای اجرای آتش پشتیبانی می بایست به صحنه عملیات یگان های مانوری نزدیک شوند تا ماموریتهای محوله با درصد موفقیت بیشتری صورت گیرد که این به معنای افزایش خطرپذیری دارایی های خودی است ، هر چند این خطرپذیری برای یک هدف مهمتر ، یعنی افزایش احتمال موفقیت پیاده نظام و زرهی ضروری به نظر می رسد .

 

XM-1113.jpg

 

پرتابه ایکس ام-1113

 

 

با توجه به تمامی موارد پیش گفته ، غلبه بر نواقص موجود در حوزه قابلیتهای توپخانه دوربرد صحرایی در نیروی زمینی ارتش ایالات متحده ، مستلزم برنامه ریزی و اجرای آن بصورت فعال است . هنگامی که مقایسه دارایی های آتش غیر مستقیم میان نیروی زمینی آمریکا و تهدیدات فعلی و آینده مبناء قرار گیرد ، آنچه اهمیت می یابد ، مزیت برتری عددی است  ،در نتیجه انهدام اهداف متخاصم در سریعترین زمان ممکن ، با دقت بالا و بطور همزمان می بایست در اولویت قرار گیرد . در همین خصوص ، دقت ، سرعت آتش این سیستم های جنگ افزاری ، وابستگی تام و تمامی به پیکربندهای ISR پیدا می کند که این نیز به نوبه خود ، انهدام یا خنثی نمودن قابلیتهای رزمی پست های فرماندهی ، رادارها و سکوهای حامل سامانه های ISR دشمن را مهم می نماید .

https://s21.picofile.com/file/8441695768/3.mp4.html

مکانیزم بارگذار خودکار هویتزر  ام-1299

 

در چنین فرآیندی ، برای انهدام اهداف به اصطلاح نرم ( به معنای اهدافی با کمترین درجه حفاظت . م )  توپخانه صحرایی دوربرد یک ابزار منطقی خواهد بود که حتی با دراختیار داشتن قابلیتهای فعلی ، نیازمند هماهنگی بسیار بالاست . با اضافه شدن توانمندی های آتش دوربرد ، فرماندهان صحنه نبرد ، امکان می یابند تا با استفاده از سیستم های جنگ افزاری خود ، دشمن را در عمق دفاع خود ، مورد هدف قرار دهند . با این وجود ، در کنار ایجاد هماهنگی ، این نوع حملات می بایست بر روی کاربرد دقیق عنصر غافلگیری استوار گردد . درنتیجه رعایت صحیح اصول فوق ، نقص " برد موثر آتش " تا حدودی قابل برطرف شدن است و این بصورت معکوس ، به معنای افزایش معضلات دشمن است .

 

Paladin_ERCA.png American_ron_Thunder_155mm.jpg

 

 

نتیجه گیری

امروز ، نیروی زمینی ارتش ایالات متحده ، بر خلاف گذشته از برتری کیفی و کمی مورد نیاز برای مقابله با تهدیدات نوظهور ، برخودار نیست . درواقع ، اصلی ترین تهدیدات ، یعنی روسیه و چین ، توانمندی های آتش پشتیبانی دوربرد خود را در دو دهه گذشته  به میزان زیادی بهبود داده اند ، در حالی آمریکا تمامی تلاش خود را برای اجرای عملیات ضد شورش متمرکز نموده بود . این کشورها ، بتدریج قطعات توپخانه دوربرد خود را بلحاظ کمی و کیفی توسعه داده و از آنها در رده های بزرگ رزمی ( سپاه / ارتش و گروه ارتشها ) استفاده می کنند . به همین دلیل ، نیروی زمینی ارتش ایالات متحده توسعه دارایی های توپخانه دوربرد خود را در حوزه مهمات و حامل های شلیک می بایست در اولویت قرار دهد تا شکاف بوجود آمده فعلی بسرعت پُر شود . اما این روند ، کافی نیست و بطور همزمان ، توسعه تاکتیک ها و برنامه ریزی برای استفاده از اصل غافلگیری به منظور مقابله با تهدیدات قابل پیش بینی و غیر قابل پیش بین ضروری به نظر می رسد .

 

پی نوشت :

1- این مقاله ، ترجمه ای آزاد از مقاله مندرج در بولتن ویژه  ارتش ایالات متحده ، نوشته افسر توپخانه سرگرد کارل مک کانل است .

2--استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به  ذکر دقیق  منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری )  بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

  • Like 4
  • Upvote 10

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بر 3 مهر 1400 در 10:54 , MR9 گفت:

علاوه برسامانه های راکتی ، سیستم های توپخانه ای روسی برتری قابل ملاحضه ای را در حوزه برد موثر ، بر سیستم های آمریکایی نظیر ام-777 آ-2 و ام-109 آ-7 به نمایش گذاشته اند . در این مورد ، سامانه توپخانه ای 2s19 با کالیبر 152 م.م  و برد 29 کیلومتری ، از میانه دهه هشتاد میلادی به هویتزر خودکششی اصلی نیروی زمینی روسیه تبدیل شده است ،در حالی که جایگزین آن ، یعنی سامانه 2s35 با حداکثر برد 40 کیلومتری ( مهمات متعارف ) و حداکثر 70 کیلومتری با مهمات مجهز به خرج راکتی ، تهدید جدیدی پدید آورده است . مضاف براین ، سامانه 2A65 با کالیبر 152 م.م هویتزر استاندارد کششی نیروی زمینی روسیه است که با در اختیار داشتن بردی مشابه نسخه های خودکششی 2S19  به تقریب قابلیتهای سیستم های آمریکایی را پشت سر گذاشته و همچنان نیز در حال بهینه سازی است .

 

در توپخانه 152 روسی سه مدل لوله داریم

اول 2a33 که روی d20 به عنوان کششی و اکاتسیا 2s3 به عنوان خودکششی نصب شده

دوم 2a65 که روی مستا b به عنوان کششی و مستا 2s19 به عنوان خود کششی نصب شده

سوم 2a88 که روی کوالیتسیا 2s35 به عنوان کششی نصب شده و نسخه خود کششی اون رو ندیدم

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.