امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

48 minutes قبل , worior گفت:

مقدم بر این موضوع : (برنامه هسته ای رو از ادامه تهدیدات جنگ و ضعف شدید نظامی ایران بعد از جنگ و آموزه ها و تجارب اون دوره بخصوص جنگ سرد در نظر بگیرید)

برنامه هسته ای، در توقف و از سرگیری مذاکرات، حدود 25 سال زمان داد تا ایران از اسکاد خریدن با دقت 500 متر برسه به تولید انبوه موشک سوخت جامد میانبرد در تعداد بسیار زیاد.

 

برنامه هسته ای از نظر راهبردی بیشتر کارکرد زمان سازی برای توسعه سایر برنامه های دفاعی داشته، غرب در این مدت کلا مشغول برنامه هسته ای بوده و برنامه موشکی بدون مانع پیش رفته. به نحوی که در حال حاضر حتی از بین بردن داوطلبانه این برنامه هم آسیب خاصی به امنیت نظامی کشور بخصوص حدود و مرزها نمیزنه و احتمال یه جنگ نظامی با حضور نیروی زمینی دشمن تقریبا به صفر رسیده و دشمن هم از هیچ جنگ هوایی نمیتونه بدون خسارت سنگین عبور کنه.

 

در سالهای اینده برنامه هسته ای بیشتر برای ما آسیب هست اگر به تولید بمب ختم نشه.

بالاخره این برنامه از اول پوششی بود بعد یواش یواش جدی شد؟ (بنا به فرمایشات قبلی شما هنوز هم ابزار چانه زنیه)یا از اول جدی بود ولی چون اون ثمره مورد انتظار رو (زمان و هزینه ایی که براش صرف شد)نداشت تبدیل به ابزار چانه زنی شد ؟(به اصطلاح روغن ریخته نذر امام زاده شده).در کل من با سید محمد موافقم این برنامه هر چی که بود الان باید به ثمر برسه

ویرایش شده در توسط scorpion57
  • Like 1
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
13 minutes قبل , scorpion57 گفت:

بالاخره این برنامه از اول پوششی بود بعد یواش یواش جدی شد؟ (بنا به فرمایشات قبلی شما هنوز هم ابزار چانه زنیه)یا از اول جدی بود ولی چون اون ثمره مورد انتظار رو (زمان و هزینه ایی که براش صرف شد)نداشت تنبدیل به ابزار چانه زنی شد ؟(به اصطلاح روغن ریخته نذر امام زاده شده).در کل من با سید ممد موافقم این برنامه هر چی که بود الان باید به ثمر برسه

 

این مواردی که گفتید همه اش یکی هست اما در بازه زمانی بسیار طولانی.

این داستان مقاطع مختلف داره و یه اتفاق نیست که نتیجه گیری و تموم بشه. 

 

- قبل از انقلاب.

- دفاع مقدس.

- فروپاشی شوروی.

- دوره اصلاحات.

- دوره احمدی نژادیون.

- برجام
و ...
 

 

من این رو بعنوان یه ایده مطرح میکنم واسه یه گوشه از اتفاقات محتمل. بعد از فروپاشی شوروی اقمار این کشور بمب ها و موشک ها و تجهیزات تولیدی و حتی دانشمندان هسته ای رو میفروختن،... 

و البته ما ایرانخودرویی داریم که موتور از آلمان میاره قطعات از چین و فرانسه و میگه خودروی ملی تولید کردم و ...

  • Like 2
  • Upvote 7

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط worior
      بسمه تعالی
       
      انگیزه بالای غرب در ممانعت از دستیابی ایران به سلاح هسته ای نوید جنگ میدهد.
       
       

      \
      بعنوان یک ایرانی، یک سوال اساسی در برابر عقل سلیم (کامن سنس) ما وجود دارد؛ واقعا این انگیزه شدید غرب در ممانعت از دستیابی ایران به یک برنامه حتی صلح آمیز هسته ای از کجا آمده و چه دلیلی دارد؟ آیا این سلاح واقعا آنقدر مهم است که بخاطرش مردم ایران زیر حجم وسیعی از تهدیدات و تحریم های بین المللی قرار گیرند؟ آنهم به گونه ای که ابرقدرتی چون آمریکا با تلاش و کوشش و سرمایه گذاری بسیار با هر دستاویزی حتی ممانعت از صدور دارو و واردات مواد غذایی به ایران، طی دو دهه به زعم خویش مانع وجود چنین سلاحی در ایران شود؟. اگر بخواهیم این همه فشار به مردم ایران از سوی غرب به خاطر سلاح هسته ای را بهانه ای برای یک مقابله تمدنی با مردم ایران در همه حوزه ها ندانیم و فقط خود سلاح را ملاک بگذاریم، به این نتیجه ساده میرسیم که حتما آنقدری برای مخالفان بین المللی وجود آن در ایران ارزشش را داشته است که خود را چنین به آب و آتشی برای مقابله با ایران بزنند. اما این ارزش واقعا چرا آنقدر زیاد است؟. چون بمب اتمی در ذات خود یک سلاح صرفا نظامی و یا یک اسلحه به ظاهر برتر است، دلیلی نمیابیم جز اینکه دول غربی حتما آن را مانعی در برابر تهاجم نظامی خود به ایران میدانند. غربی که البته سابقه تهاجم نظامی و نسل کشی ایرانیان در دوران جنگ جهانی اول و دوم و حمایت از صدام حسین در جنگ 8 ساله و نسل کشی ایرانیان با نوع دیگری از تسلیحات غیر متعارف چون بمب شیمیایی در کارنامه خود دارند.
       
      اما بیاییم از زاویه دید غرب به بمب هسته ای ایرانی نگاه کنیم، یک استدلال خیلی ساده اما بنیادی؛ آنها بمب اتمی دارند موشک هم دارند، ای وای، بنابراین منطقی است که به ما حمله هسته ای کنند یا آن را به کسانی بدهند که میخواهند به ما حمله کنند، پس ما باید مانع شویم. هیچ استدلال دیگری جز بازی کلمات برای پیچیده سازی همین ایده ساده نمیابید. تمامی پروتکل های ممانعت از اشاعه تسلیحات هسته ای، برنامه های کنترل تسلیحات ووو برای این هستند که غرب با دستاویز های مختلف مطمئن شود تهدید احتمالی علیه خود را با تمهیدات غیر نظامی در ابتدای راه خنثی کرده است. بسیار خوب، اگر همین دیدگاه غربی را ملاک حقانیت بگذاریم، چرا آن را برای ایرانی ها پسندیده ندانیم؟ به کدامین تضمین یک شهروند ایرانی  میتواند مطمئن باشد که همسایه شمالی، شرقی، غربی، اسراییل، اروپا، آمریکا و حتی چین، و هند که در دوردست هستند و همگی تجهیزات لازم موشکی و هوایی برای بمباران را در اختیار دارند، به ایران حمله نظامی اتمی نکنند؟ آنهم در زمان و مکانی که ایران بیشترین ناامنی ها و جنگ ها را در همسایگی خود تجربه میکند، مردمانی که بر خلاف کشورهای غربی با تهدیدات واقعی نظامی و تروریسم در جوار مرزهای خود روبرهستند و نمیتوانند این تهدیدات را به شکل وجودی و یا احتمالی در دوردست و آینده اتخاذ کنند. واقعا چگونه یک ایرانی میتواند مطمئن باشد که آمریکا از بیش از یکصد کلاهک اتمی مستقر در ترکیه و امارات و همین تعداد مستقر در ناوهای هواپیمابرش در خلیج فارس و دریای عمان دارد علیه ایران استفاده نکند؟. آن هم کشوری که سوابق بد بسیاری در توجیه سازی برای تهاجم به دیگر کشورها در کارنامه خود دارد، کشوری که یک اقتصاد نظامی بسیار بزرگ دارد و نمیتواند و یا نمیخواهد از توسعه آن دست بردارد و یا آنرا کوچک کرده و در حدود مرزهای خود نگه دارد.
       
      چگونه یک ایرانی با وجود این همه تهدیدات علنی در اطراف خویش باید آرامش داشته باشد؟ آنهم وقتی به این ایرانی میگویند با این همه تهدید  و تحریم و تروریسم دولتی ما علیه خودتان کنار بیایید، دانشمندان، نظامیان و شهروندان شما را برای امنیت سربازان خود که در همسایگی شما مستقر کرده ایم میکشیم! ولی شما موشک و بمب اتم نداشته باش، چیزی در خاطر ما نمیگنجد جز این باور قطعی که آنها قصد جدی حمله فراگیر نظامی به ما دارند. اما همه این موارد گفته شده به این اندازه عجیب به نظر نمیرسد، که غرب در اعمال و رفتارش، موجبات ایجاد انگیزه قوی در ایرانیان برای تولید سلاح هسته ای شده است؟ این یک دوگانگی عجیب است، گویی که به نظر میرسد آنها دارند سلاح اتمی را به ما تحمیل میکنند؟
       
      پاسخ به این سوال در این برهه و در زمانی که غرب کمپین فشار حداکثری خود را با تمام قوا و ابزارهای نظامی و غیر نظامی اعمال کرده است، دیگر اهمیتی ندارد، همه میدانند، آنها میخواهند ما بمب اتمی بسازیم تا زیربار هزینه های سنگین تهاجم نظامی نروند. این استدلال البته بسیار ابلهانه به نظر میرسد، اما بیاییم صادق باشیم، غرب همه راه های مسالمت آمیز در حل مسئله هسته ای خود با ایران را با بی عملی و فریبکاری بسته است، اعتماد را از بین برده و ترامپ را در تحمیل حداکثری تحریم ها به ایران همراهی نموده و نیازی نیست که ادعاهای همه سیاستگذاران آمریکایی و بسیاری از اروپاییان در مورد اینکه انتظار رژیم چنج در ایران را میکشند مجدد تکرار کرد یا فکت های خبری و مصاحبه های آنان را برای اثبات این راهبرد غربی علیه ایران بکار برد، امری واضح است. ولیکن چنین امر واضحی برای ایران در شرایط کنونی چه راه هایی باقی میگذارد؟ رها کردن حکومت و تحویل آن به اشخاصی یا گروه های پیرو غرب؟!  
       
      نخست اینکه حتی اگر همین الان نظام جمهوری اسلامی حکومت را رها کند! تا  حکومتی جدید شکل بگیرد، چنین حکومتی بواسطه مردم و بواسطه تاریخ یکصد ساله اخیر خود در رابطه با غرب بسرعت سرنگون خواهد شد، از طرفی هیچ یک از آلترناتیوهای موجود غرب پاسخی به آینده چنین تغییر حکومتی نیستند. جریان های خارج نشین تشنه به تسخیر قدرت با رویکردهای بسیار متعارضی که در همان ابتدای انقلابی شکست خوردند و به حاشیه رفتند، جنگ خیابانی قدرت در سرتاسر ایران را بر علیه یکدیگر براه بخواهند انداخت و تجربه ای مشابه آنچه که در سوریه نظیر جنگ همه علیه همه اتفاق افتاد در ایران نیز تکرار خواهد شد. البته این به مذاق رقبای منطقه ای و غربی ایران بسیار خوشایند خواهد بود.
      چنین وضعیتی احتمال دخالت نظامی خارجی را همچون تجربه ابتدای انقلاب اسلامی و حمله عراق در شرایط خلا قدرت و حکومت نوپای انقلابی فراهم میکند و فرقی نخواهد کرد که حاکمیت جدید ایران در اختیار چه کسی از این گروه های اقل-دگری قرارگیرد، بنابراین قوت بخشی به امنیت و استحکام ملی برای ممانعت از بروز چنین فاجعه عظیمی با همه ابزارها، توسط هر فردی که در حال حاضر در راس قدرت ایران قرار گیرد اجبار است و نه فقط یک مسئله عقلایی.
      دوم اینکه اگر تغییر حکومت در ایران اتفاق نیفتد، اما تحریم ها و رویکردهای یک جانبه ای که برقرار شدند نیز، از همان سو بدون پیش شرط و کامل برداشته نشوند، منجمله همین راهبرد تغییر رژیم در ایران، خوب دلیلی هم ندارد که حکومت ایران با وجود این همه تهدید دست از برنامه هسته ای خود بکشد، در این شرایط نیز بحران امنیت به قوت خود و در سطح تهدید حمله نظامی فراگیر و یا حتی محدود وجود دارد علاوه بر اینکه اگر تحریم های غرب موفق شوند اقتصاد ایران را منهدم کنند، گرسنگی و معضلات فراگیر حاکمیت را به گونه ای تحت فشار قرار میدهد که، بمب اتمی را وسیله گزار خود از شرایط کنونی بداند.
       
      سناریو های موجود در هر دو گزینه فوق از مجرای موفقیت راهبردهایی که غرب پیش گرفته است اتفاق خواهد افتاد. بدین ترتیب در راهبرد کنونی غرب ایران مجبور است تا بمب را بسازد و آن را نیز شیوع دهد، و از طرفی دچار رژیم چنج نیز بشود، هر سیاستمدار عاقلی میفهمد که خطر چنین راهبردی بسیار بسیار بیشتر از آن است که با ایران مطابق با هر آنچه در برجام بود به شکل احترام متقابل و بصورتی دوستانه رفتار میشد. با این وجود اما یک خوش خیالی ترامپی نیز این وسط وجود دارد. و آن این است که ایران بمب اتمی نمیسازد، تا مرز فروپاشی رفته و از طریق نفوذ هایی که در نظام حاکم ایران صورت خواهد گرفت، همراه با تحریم و فشارها بر مردم، حکومت وادار به مذاکره و کوتاه آمدن در برابر همه خواسته های غرب خواهد شد. اما با وجود رقبای منطقه ای خشن ایران، تروریسم، سوابق عهد شکنی غرب در گفتگوهای پیشین و خود برجام، آینده حیات در خاورمیانه و همچنین عدم وجود یک دلیل منطقی که ایران بخواهد امتیاز در دست خود را رها کرده به مذاکره وارد شود، هیچ منطقی پذیرای این استدلال ترامپی نخواهد بود.
       
      با همه این قصه ها که خواندیم، شما غربی ها مدتی ایرانی باشید، بمب اتم نسازید،به انواع مذاکرات تن دهید، مذاکراتی که بیشتر شبیه قراردادهای پیمانکاری یک طرفه بدون پرداخت وجه هستند، مدت زیادی بدون کسب درآمد زندگی کنید، و از حقوق خود درصحنه تجارت آزاد بین الملل بهره مند نباشید، سپس موشک های خود را رها کنید و با شورش های مردمی و تروریسم از بیرون و درون مرزهای کشور خود روبرو شوید، و در این شرایط احساس امنیت کنید و به ایرانی بودن خود افتخار هم بکنید!. پس هر عقل سلیم ایرانی میفهمد که غرب بر خلاف ادعای خود، شرایط را بگونه ای تنظیم کرده که ایران به ساخت سلاح هسته ای وادار شود تا مسئله را از راه ساده و دستیافتنی خود حل کند. از طرفی از ورود به درگیری نظامی پر هزینه با غرب دور شود و از سویی دیگر در شرایط شکننده امنیتی و بحران های منطقه ای خود را حفظ کند.
       
       
      نویسنده worior@military.ir
      اقتباس از مطلب با ذکر نام کاربری نویسنده و یا آدرس سایت آزاد است.
      متن انگلیسی مقاله بزودی در: www.msai.ir
    • توسط worior
      به نام حق
       
       
       
       
      کاربرد سلاح هسته ای در مقام دفاع مشروع
       
      پیشگفتار:
      این گزارش در صدد پاسخ به سوال جدی مطرح در دکترین و محافل علمی و سیاسی و نهادهای بین المللی است، مبنی بر اینکه آیا تولید و تکثیر با استفاده از سلاح هسته ای در پرتو حقوق بین الملل مجاز است یا ممنوع؟ رای مشورتی 1998 دیوان بین المللی دادگستری که در مقام پاسخ به همین سوال صادر شد، اهمیت این موضوع را دو چندان کرده است. دیوان در پاسخ به این سوال در بخشی از رای خود اعلام می کند که «در حقوق بین الملل عرفی و قراردادی فی نفسه هیچگونه ممنوعیت جامع و جهانی برای تهدید یا استفاده از سلاح های هسته ای وجود ندارد» و «در وضعیت فعلی حقوق بین الملل و عوامل موجود در آن، دیوان نمی تواند به طور قطعی نتیجه بگیرد که در مقام دفاع مشروع در شرایطی که کشوری شدیداً در معرض نابودی باشد تهدید یا استفاده از سلاح هسته ای مشروع است یا نامشروع». با این حال دیوان اعلام می کند که «تهدید یا استفاده از سلاح هسته ای باید منطبق با مقررات حقوق بین الملل لازم الاجرا در مخاصمه مسلحانه، به ویژه اصول و قواعد حقوق بین الملل بشر دوستانه و همین طور مطابق با تعهدات پیش بینی شده در معاهدات و سایر تعهداتی که صریحاً مربوط به سلاح های هسته ای است باشد».
      در این گزارش، مقررات، اصول و قواعد حقوق بین الملل ناظر بر سلاح هسته ای مورد مطالعه قرار گرفته است. در حقوق بین الملل، برخی سلاح ها در پرتو قواعد عام ممنوع شناخته می شوند. به عنوان مثال در تعدادی از اسناد بین المللی به صراحت آمده است که استفاده از سلاح و تجهیزاتی که ماهیتاً موجب «درد و رنج زاید» می شود ممنوع است. در این خصوص برای یافتن مصادیق این قاعده عام، باید ویژگی های هر سلاح را مورد بررسی قرار داد که آیا سلاح مورد بحث متضمن درد و رنج زاید هست یا نه؟ گاهی نیز به موجب قاعده ای خاص، کاربرد برخی از سلاح ها ممنوع شده است. در این گزارش پس از بررسی ویژگی های سلاح هسته ای، ابتدا وضعیت حقوقی کاربرد این سلاح در یک مخاصمه مسلحانه در پرتو قواعد عام حقوق بین الملل مورد بررسی قرار گرفته و سپس به مقررات خاص حقوق بین الملل ناظر بر سلاح هسته ای در عرصه های منع تولید و تکثیر، منع استفاده و حذف کامل آن، اشاره شده است.
      در آخر، با تحلیلی از رای مشورتی 1996 دیوان بین المللی دادگستری، به این نتیجه منتهی شده است که علیرغم وجود فواعد عام و خاص حقوقی در زمینه های مختلف سلاح های هسته ای، وضعیت حقوقی این سلاح هنوز شفاف و خالی از پرسش نیست. با این حال، علیرغم عدم صراحت قانونی، تا زمانی که سلاح هسته ای از چنان ویژگی های تخریبی و زیانبار برخوردار است، استفاده از این سلاح حتی در مقام دفاع مشروع، در پرتو قواعد عام حقوق بین الملل نمی تواند مشروع و قانونی تلقی شود. اما در صورت تولید نسل جدیدی از سلاح هسته ای که ویژگی آن با الزامات قواعد عام حقوق بشردوستانه و مقررات کلی حاکم بر مخاصمات مسلحانه در تضاد نباشد، در وضعیت فعلی نمی توان چنین سلاحی را در زمره سلاحهای ممنوعه دانست.
       
      کلید واژه: سلاح هسته ای، حقوق مخاصمات مسلحانه، حقوق بشردوستانه، خلع سلاح
      منبع
      فایل از این وب برداشت شده ؛ www.dadgostari-ag.ir
      متن دیگری با همین موضوع , http://www.ensani.ir/fa/content/73414/default.aspx
       
      متن کامل مقاله به پیوست موجود است ؛
      http://www.military.ir/forums/applications/core/interface/file/attachment.php?id=161
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.